Cikël poetik nga Flori Bruqi(16 poezi)

Flori Bruqi lindi më 29 qershor të vitit 1952 në Isniq të Deçanit, Kosovë.

Studimet e Defektologjisë i kreu në Universitetin e Beogradit, ndërsa ato postdiplomike (Magjistraturë) në Universitetin e Prishtinës - në Fakultetin e Kulturës Fizike dhe Sportit (2004).

Bashkëpunoi më shtypin e përditshëm e periodik të vendit dhe të jashtëm që nga viti 1974 e deri me tash (“Bota e re” - Prishtinë, ”Rilindja” - Prishtinë, “Danas” - Zagreb, ”Dello” - Lubjanë, ”Dnevnik” - Lubjanë, “Veqer” - Maribor, ”Le Mond”, ”Corriera della Sera” etj).

Është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës (2000).

Është menaxher i kompanisë “Flomed” nga Prishtina dhe menaxher gjeneral për Kosovë në distribucion të preparateve farmaceutike të “Schulke-Mayr-”it të Gjermanisë dhe “Borer Chemie AG“ të Zvicres.

Flori Bruqi, mbrojti punimin e magjistraturës më titull ”Dallimet në disa ndryshore fiziologjike ndërmjet studentëve sportistë dhe jo sportistë, para dhe pas vrapimit 400 metra para komisionit shkencor - të Fakultetit të Kulturës Fizike dhe Sportit në Prishtinë, në përbërje - Prof. Dr. sc . Hasim Rushiti, kryetar, Prof. Dr. Hysni Daka, mentor, Prof. Dr. sc. Mustafë Aliu, anëtarë.

Në punimin shkencor të magjistraturës nga lëmia e “Kineziologjisë fiziologjike”, Flori Bruqi ka zbatuar një metodologji të avancuar shkencore gjatë këtij hulumtimi të tij në 22 parametra morfologjikë-fiziologjikë duke përdorur kriteret e avancuara të “Programit biologjikë ndërkombëtar” të Weiner-it dhe Louri-esë ; “Praktikumin e antropologjisë biologjike” të Buzin-ës më bashkëpunëtorë ; ”Parktikumin e fiziologjisë sportive”, të Heimer-it më bashkëpunëtorë ; ”Udhëzuesit Kombëtarë të Asociacionit Shëndetësor Amerikan” etj.

Punimi i magjistraturës të Flori Bruqit, është vlerësuar lartë nga komisioni shkencorë dhe i cili ka shfrytëzuar burime më të reja të literaturës (citon 49 referenca librash më të rinj nga kjo lëmi shkencore) si dhe ka përdorur 17 web-adresa portale relevante që merren më këto hulumtime të “Fiziologjisë kineziologjike” botërore.

Flori Bruqi,ka botuar qindra mija punime në shtypin e kohës dhe në internet.

Në vitin 2016 është pranuar si Anëtar i rregullt i Akademisë së shkencave dhe arteve Shqiptaro-Amerikane dhe ka titullin shkencor Prof.Dr.Flori Bruqi,PH.D. Bordi i Akademisë në korrik të vitit të kaluar e ka emruar Drejtor për mardhënie me publikun pranë ASHASHA për Amerikë. Evropë, Kosovë,Shqipëri dhe  Maqedoni .

Veprat e botuara :



Deri më tash ka botuar këta libra :

1. Zjarri i diellit, poezi, Prishtinë, 1995.
2. Ndërgjegjja, roman, Prishtinë, 1995.
3. Vrasësit e liridonëve, roman, Prishtinë, Tiranë, 1996.
4. Ringjallja, roman, Tiranë, Prishtinë, 1996.
5. Gjarpërinjtë e pallatit, roman, Tiranë, Prishtinë, 1996.
6. Dorëzeza, roman, Tiranë, Prishtinë, 1997.
7. Tokë e djegur, roman, Shkodër, Tiranë, Prishtinë, 1998.
8. Burri dhe gruaja, libër shkencor, Tiranë, Prishtinë, 2000.
9. Pallati i akereonit, roman, Tiranë, Prishtinë, New York, 2000.
10. Vademecum DDD, libër shkencor, Prishtinë, 2002.
11. Struktura faktoriale e dimensioneve antropometrike dhe fiziologjike, Prishtinë, 2004.
12. Ndikimi i sportit në personalitetin e njeriut, libër shkencor, Prishtinë,2004.
13. Delinkuenca e të miturve dhe ushtrimet fizike, Prishtinë, 2004.
14. Vademecum për preparate higjenike të “Schulke – Mayr”– it, libër shkencor, Prishtinë, 2004.
15. Dallimet në disa ndryshore fiziologjike ndërmjet studentëve sportistë dhe jo sportistë para dhe pas vrapimit 400 metra (Punim magjistrature, Prishtinë 2005).
16. Antropometri-Jakov Milaj “Raca shqiptare”, recension i zgjëruar i botuar në Floart, 2005.
17. Si ta njofim internetin, Flomed, tetor-2005.
18. Sëmundjet infektive seksuale, Floart, tetor-2005.
19. Udhëzues i shkurtër i preparative dezinfektuese, Flomed, 2006.
20. Merruni me sport dhe ushtrime fizike për t’u relaksuar, Floart, janar 2006.
21. Kosova nuk është i berzë e zezë, Floart, dhjetor 2005.
22. Fshehtësitë dhe të vërtetat për virusin avian’, Flomed, 2005.
23. THE ECONOMIC ASPECTS OF SPORTS RECREATION AND HEALTH, Sport ritmi-zemrës, janar 2006, etj.
24. DETERMINANTAT SOCIO-PSIKOLOGJIKE TË USHTRIMIT FIZIK (Hulumtim socio-psiko–kineziologjikë më studentët e Universitetit të Prishtinës), Flomed, 2006.
25. Guxim shqiptar, Prishtinë, 2008.
26. 26.Olimpi shqiptar,Rugova-Art,Prishtinë, 2009.
27.Triumfi shqiptar, Rugova-Art,Prishtinë ,2009.
28.Polemika shqip, Rugova-Art,Prishtinë 2009.
29.“Antika greke”-Homeri,Eskili,Sofokliu,Aristofani dhe Aristoteli,Albemigrant,2009.
30.Nëse kam ditur të guxojë, Rugova-Art,Prishtinë ,2012
31.Delikuenca e të miturve në Kosovë në periudhën 2003-2004,Prishtinë,2012
32.Vademecum për dezinfektues të “Borer chemie AG”,Prishtinë,2013.
33.Vademecum për dezinfektues të “Schülke-Mayr”,Prishtinë 2013.
34.Diademë letrare, Rugova-Art,Prishtinë 2013.
35.Diademë letrare II,Tiranë, 2014.
36.Atdheu im s’më vret,poezi,Tiranë,2015.
37.Diademë letrare III,Tiranë,2015.
38.Vademecun për dezinfektues 1,Prishtinë,2016.
39.Vademecum për dezinfektues 2,Prishtinë,2016
40.Moderniteti në letrat shqipe,Tiranë,2016.
41. Praktikat e pastrimit dhe dezinfektimit të mjediseve spitalore dhe ambulantore në Kosovë,Prishtinë 2017.

Ka botuar 21 fejtone publicistiko-shkëncore në gazetën “Rilindja” të Prishtinës, në përiudhën 1974-1982., si dhe mija punime në shumë web faqe interneti (2003-2017).

Nga viti 2005 është Editor si dhe Kryeredaktor përgjegjës i web faqës elektronike “ Agjencioni Floripress” .

Flori Bruqi,mbanë titullin shkencor Prof.Dr.Ph.D dhe është anëtar i rregulltë i Akademisë së Shkencave dhe Arteve në SH.B.A.


*******

Cikël poetik nga Flori Bruqi

1.Rreze drite 

Për Ty nga zemra

këtë poezi po e rris

asnjë hije muzgu

nuk i fus brenda

Ti kërkon dritë

se ishe dritë

siç janë dritë

të gjitha nënat

Vije Ti

çdo mbrëmje

duke më pëshpëritur:

-Natën e mire bir

çelësin mos ia vë derës

do të vijë nëna

(Gjumin pa ta prishur)

me hapa të pranverës

Biro

të të shoh mos je shpluar

kur ike

Unë të putha

a thua më ke ndjerë

ndoshta vetëm koha

si rreze drite

në mua t’paska mbetur

Këtë poezi Nënë

nga zemra e shkrova

dhe hije azhuri

s’i futa Brenda

Ti kërkon dritë

se ishe Dritë

siç janë Drita

të gjitha Nënat

2.Rekuem i përligjur 


Prej gjakut e zemrës s’mund të dalë
siç u dogjën të tjerët s’dua të digjem
ç’donin ziliqarët në kopshtin e Edenit
mollën e Eridës në dorë që më lanë

ditë pas dite prej zemërimit të përligjur
nga trishtimi
Zeusi s'e fal Prometeun
pa ia treguar fshehurisht intrigën

dashuritë digjen e përvëlohen
sa fort
brenda çdo ëndrre vuan zemra vetë

 udhë u deshën që djajtë të risjellin
poshtërimin e zbritur nga Olimpi i lartë
të lënë shtrëgatën... e të vrasë njerëzinë

edhe lotët kur djegin shpirtin së brendshmi
më ngjan se më hiqet i rëndi  mallëngjim
një këngë ilirishte përftohet fshehtësire
e vjen një kohë letargjie me gjëmimë

3.Në këtë botë gjithçka gjykohet

Edhe ky qiell i huaj sonte…

më trishton me sy vetmie,

prandaj dua brenda një gote

të shuaj trishtime largësie…

Mbi duar shikoj si në magji

si rrëshqet pikëza e lotit,

ajo ikën në fund të gotës,

rrokulliset si era e motit…

Dua gota ime të përmbyset,

të thyhet përtokë e zbrazët…

Dëgjoj zemrën që më dridhet,

ngre kryet nga yjet e largët…

Mbi trupin tim gjithçka ndahet

dëgjoj, tingulli nuk bie si dikur,

një dorë e ndarë diku zgjatet,

një këmbë më ecën e këputur…

Shpirti thërret fatin e shtrembër,

dua të më shikosh drejt, po ktheu!

Mos vallë jam në ndonjë ëndërr

ndoshta, kupa e mallit më dehu…

Në këtë botë gjithçka gjykohet,

edhe një i lot i derdhur kot fare!…

Më shumë se kurrë kuptohet,

kjo klithma jonë shumëvjeçare…

Mjerimi sërish shpalos flamujt,

mbi varfërimin e shpirtin njerëzor,

thërret gjithkund shtatoret e bruzta,

jetimët barktharë të shekullit të vonë.

Nuk është risi, po kthim i pamjes së rëndë

në kohën e perënduar që kemi zgjedhur,

u kthye prapë për t’i trandë hipokrizitë…

me premtimet nëpër plehra hedhur.

Shpresa më thotë se po shpresoj kot,

e mali ngërdheshet nga larg me zili….

duart kullojnë gjak të përzier me lot

nga prangat e kohës vrastare pa drejtësi.

Lutjet kafshohen dhe shiten në altar,

zotni, sa do, sa të bën haku i vështirë?

Më prit ore, të bëjmë një herë pazar!

Dhe vrava për të fundit herë vargun e lirë….

4.Shpresa të djegura 

Me çantë mbi shpinë të mbushur plot mall

rrëzë supi rripat e saj fort të shtrënguar

të rrezikuar frikshëm endeni nëpër vargmale

nëpër dhëmbë fatziun fajtor duke mallkuar

Shikimi i nënëmadhes si shqiponjë pas e ndjek

klithma djemsh mbetur ikona nëpër pragje

një dashuri e braktisur shpirtin tuaj e djeg

lot që mundin burrërinë e shkasin mbi faqe

Gra zemërngrira presin në ankth zhytur

veten mallkojnë që nëna s’i bëri dot djalë

motra kërthinj prej trishtimit të mbytur

dhimbje e pamatur që gjunjëzon dhe djajtë

Mërgim mëkatar, mijëra varre bosh ke lënë ti

nënat kobzeza, që s’kanë një gur ku të qajnë

vejusha të pafat ngado mbjellë si tulipanë të zinj

fëmijë që prindërit në prehër dot s’i mbajnë

Emigrant, fjalë mizore që s’di të falësh kurrë

dete lotësh mbush e mallin kudo ti e mbjell

zemra nënash me gozhdë mbërthyer në mur kujtimi

përcaktor njerëzish që tonelata dhimbjesh sjell...!

në shpresat e djegura vret dhe qan trishtimi...

5. Vështroj diellin me sy

Horizonti sot është hidhëruar

Në njollën e kuqe të Diellit,

Në shikimin tim lakmitar

Syjtë vezullojnë shlirshëm,

diku përtej Thepave

Shoj me Shekuj një Pikë të madhe -të Zezë!

Parreshtur mes meje,Diellit e Hyjit,

atje përtej Thepave të Zinj

Vezullon Kuçedra futë,

E di,ajo është kob,kobi ynë!

E unë si i marrë sodis Diellin,

Mendojë Luftën e Lavdinë-

E trimave ndër mote!

6.Meditim pas një udhëtimi

Kush jam unë për të pritur gjithnjë

Një copë liri po aq të vrarë

Unë që tash e  2000 vjet udhëtoj

Me sagën e pikëlluar

I përbuzur dhe i humbur nëpër botë

Vetmitar i përbotshëm lagur në shi

Kur rri pranë këtij shatërvani

Më ikin pasionet ngadalë

Këtu në qytetin historik

Mistika rri sall maraz

Përse s’jam përherë pranë tij

Për t’i përqeshur lavdëruesit e marrë

E Lumëbardhi ecën

Pret t’ia them një romance

Të dashurës t’i dhuroj trëndafila

Në Rrasë të Zogut me kantatë lirie

Të mos humbas si Sizifi

Nganjëherë të afrohesha

Për të ikur përgjithmonë nga shqetësimet

Kosharja

Asgjë s’është harruar

Kanë ikur korbat para syve të mi

As koha e mjegullt nuk është më

As besojnë se Trimi është kthyer

Me një ferman si Skënderbeu

T’ia japë Jusuf Gërvallës

Para kullës të ndodhë betimi

Rrugëve kryq pëshpëritin

Shtëpitë akoma digjen

Kohë më kohë diçka ikën

Uji dua të pi si në Bjelluhë

Krojeve të Zhlebit

***

Iliria po tkurret

Të shpërngulur verë e dimër

si hëna pa yje në qiell

Joni mjerisht sonte përzihet me dallgë

Gjarpri m’i kafshon plagët

Mbi Gjirin e Artës

Digjen ëndrrat e kobshme

Të Bubulinës

Gji i egër dhe grua e bukur

Asgjë s’doli nga mallkimi i atdheut

Kënga e liqenit të Pogradecit

Nositë të butë të egër me zëra ritmikë

S’lenin në heshtje as Lasgushin

Dhe unë për çdo ditë lundroj

në mendime si Erosi

Të zhbëj intrigat e botës melankolike

Në këtë rrugë hënore

Duke shkelur bregut spërkatur nga valët

Më ringjallen kujtime të së shkuarës

pa helm të bëj një puthje reale

jo si në përrallat e 1001-ve

Dhe kur dielli ndrit mbi liqe

Kufiri zhduket nga dashnorët e arratisur

Besojnë se zgjohen me pasion

Për të përmbysur trishtimin e ëndrrës

Me lot të shkrirë qesha si i çmendur

Engjëlli ikën një çast

Vetëm ëndrra për të dashur mungon

Mbretëresha ime

Ashtu siç më erdhe ditën e parë

Mbase do vish sërish

me aurorën magjike

Për të mos u ndarë kurrë më

As isha unë që bëra diç për të larguar

Shqetësimin e beftë

Moj zonjë e humbur dherave të huaj

Engjëllin e ngushëlloj

E ti dikur më thoshe

më duaj

Unë të thosha mos më duaj

Dhe mos ik nga unë

7.Akuareli i Diellit 

Iku Tetëmbëdhjetë vjeçare

E bukur S…

Si hëna pesëmbëdhjetë

Në fletore shkroi vjershën

Për Mëngjesin në Prishtinë

I pëlqyen soliterët e lartë

Dhe shtëpitë plot blozë

Tjegullat e çative të ulta

Me myshqe të venitura

Shtegu i fushës kujtonte nënën

Më këmbë t’amputuar

Dhe Agimin e madh pas shiut

Që lëkundin pemët në zgavra

Në Prishtinë..

Ajo me gishtin tregues vizatoi

Në xhamat e ateles

Profilin e babait plak-Metë

Pastaj e fshiu me dorë

Dhe dorën e puthi

Kur u kthye në vendlindje

Vuri pëlhurën pas një karroje me sanë

Në kalldrëm…

Dhe vizatoi dridhshëm

një rrugicë fshati në muzg

Në agimin e azhurtë

Hapi dritaren

Rrotulloi çuditshëm

Lindjen e Diellit

Hijet në vetminë e rrugës

Dallëndyshet

Një pikë vesë

Në mbremjën e majit

Ngriti penelin

Dhe e ngjeu në Akuarelin e Hënës

Pikturoi rrugën

Me baltë të Strellcit

Durakun plak

Kopshtet me dardhë

Fshatarët e vyer

Me drapërinj në duar

Shtëpi me dyer të rënda

Strehë me borë

Hapësira bojë gushëpëllumbi

Nga fshatrat malorë…

9.Lajtmotivë i sinqertë 

U këndoj të thjeshtave

të urtave

fjalës së dashur

dritës së qartë

të gjitha ëndrrave

më ljtmotiv të sinqertë

të gjitha këngëve

përherë me krryerresht

Femrave

Ejani në këngë

Nëna dhe motra

të dashura gra

hyni në këngë

në lindëm nga këngët Tuaja

nga zëri Juaj

morëm këmbë

10.Qyteti ku të prita 

U ndala ballë Spitalit të Prishtinës

hipa si Orfeu në altar

dy vargje të t'i them

më zërin e shterur nga shqetësimi

Dhe unë e pashë qytetin tend

më një dallendyshe fola më beso

dhe ikem të dytë e më tepër ike ti

Unë prapë jam aty ku më ke lenë

në Sallën e kuqe të Pallatit të Rinisë

vallëzoj më hijet

nuk e di cilën ta përkdhel

Ti nuk je

retë mbi qytet me nevrikosin

dhe shiu më lag bashkë me vargjet

Një ditë në një orë dilë e takohemi

kiamet nuk bëhet

nuk bëhet as qyteti det

I mërzitur rri i fyer jam

pres dashurinë tënde

e të fle mbi gjinjtë e tu

Mbi buzët e tua të zë një ëndërr

të kërkoj t’i ha aat sy me vargje

Po vargjet nuk kanë faj

që ti nuk i ndjen asnjë grime

mos ik mos u fsheh e as zërin mos e ndërro!…

11.Liri fjale  

Në ditën e takimit me fole

më zë tjetër

dhe unë çuditërisht prapë erdha

nga zemra të të shoh e të puthi

si Diellin kopshtin me lule

përse qe aq e ashpër

Mos vallë në qytetin tend ilirik të ndjekin

qentë e tërbuar

ndonjë hije nate

apo do të mbetesh

e mbyllur sal për vete

Arti nuk të do të vetmuar

as muzikë s’mund të ndjesh

një buzëqeshje do të kërkoj prore

dhe karafila do të dhuroj

e puthje të ngrohta

Mos hesht as mos ik lulebore

sigurisht ti do të qesh një ditë

dhe lufta mes unit tend e urrejtjes

do të çmend ty të tërën

vetëm jam dhe pres të vish…

12.Mendim i kredhur 

Shpirti i Saj

Një lëndinë Qershori

Selvitë ndanë rrugës

Trupin e saj imitojnë

E dua atë

Era viteve

Buzët do t’ia vyshkë

Reliefin e kuq të mollëzave

Vizat e rudhave do t’ia prishin

Por

Megjithatë e dua

Sot

Kur me të jam i dritëzuar

Në shpirtin e përjetshëm

Jam i rrethuar edhe më njomësi

Edhe me rrudha

Nga pranvera e syve

Margaritarë të Saj

13.Qyteti me shi

Asgjë s'kam në dorë

veç ne tastier shtyp këto vargje

e te përqafoj nga larg me mall

Thua eja në Tiranë

këtu në Prishtinë bie shi

jam me temparaturë

porsi ti

Duhet të gjejmë tjetër ditë

një mbremje

të dalim bashkë si dy zogj

të flutruojm tej e tej

në përqafim

Në njerën faqe ta le një shenjë puthjeje

në tjetren një copë diell

e ti përbime me sy

që të humbas në zgafellat e tyre

Me duaj 

ndaç mos me duaj

unë i kam thenë vetës:Te dua

14.Të dashur 

Te rinj jemi në miqësi

dhe në qoftë se dashurohemi

një gje dije

do duhemi shumë

E bota mund te flasë çfarë të do

ka diçka që nuk fshehët

Shiko

edhe toka sillët

gjithçka ndryshon

Vetëm fjalët do mbesim

sepse do takohemi

dhe do bisedojmë

dëshirojme apo jo ta duam njeri-tjetrin

Dhe për ne

s'ka fjalë

s'do ketë as hamendje

vetë fjaleët do çojnë pakëz dallgë

por gjithçka do qetësohet

Një shpresë më mban se do më duash

si unë Ty...

15.Fjalët e zakonta 

Për fjalët e mia çdo herë

Marr leje nga zemra

Dhe kur t'ia nis ndokujt

Dua që ta bejnë të lumtur

Buzëgazin dhe fytyrën tende

Si ta shoh moj Albanë

As ditë as natë s'qetesohëm

S'më lenë mendimet -gjaku

Dua të jem për ditë me ty

Të rrëfejmë diçka të bukur

Dhe të mos lodhemi për aske

As për fjalët e botës

16.Vetëm zemra

(k.b)

Asgjë nuk do humbasësh

këtu Dielli nxen e fshehët nën re

Zbret mbremja unë meditojë

në tastier ve ndonjë titull poezie

dhe vargje që rrjedhin si lotët

Vetem zemra na ndieka

këtë shpirt të vetmuar

bjer në zemrën time ti

të ma kthesh qetësinë

Fli o engjëll

te nesërmen m'i trego ëndrrat...