Ismail Kadare, shkrimtari më i lexuar nëpër metrotë europiane

Një zonjë e re është e përqëndruar e tëra në leximin e romanit “Kronikë në gur” të shkrimtarit shqiptar Ismail Kadare. Fotoja e bërë publike nga Shtëpia Botuese Onufri, është shkrepur në metronë e Nju Jorkut.

Kjo nuk është fotoja e vetme ku shohim lexues të huaj të përqëndruar në veprën e shkrimtarit shqiptar. Kadare është një ndër shkrimtarët që e sheh më shpesh në duart e udhëtarëve në metrotë e botës. Por libri që kjo zonjë ka në duar është vërtet një nga më të dashurit nga Kadare.

Kronikë në gur është një prej romaneve të hershëm të shkrimtarit. Ndryshe nga letërsia e deri atëhershme për Luftën Antifashiste, e karakterizuar nga dy kampe personazhesh – partizanë e pushtues – ky roman solli një imazh më të ndërlikuar të saj, ku ndërthuren fate ushtrish të huaja të pakteve të ndryshme kundërshtare, fate shtresash të ndryshme brenda për brenda tyre, fate të njerëzve të lidhur vullnetarisht me rezistencën ose të mobilizuar prej komandës, fate të indiferentëve, të sehirxhinjve dhe të kundërshtarëve.

Që lufta ishte një kohë mjaft më e ndërlikuar se ajo që shërbehej prej një tradite letrare skematike; kjo mund të shihet edhe në fatin e një familjeje qytetare në vendin e “kronikës në gur”, ku konflikti hyn brenda saj, duke ia tronditur regjimin tradicional.

Me këtë roman I.Kadare pasuroi temën e Luftës Antifashiste, duke sjellë një shikim prej fëmije për evokimin e ngjarjeve të saj. Rrëfimi në vetën e fëmijës, në vetën e personazhit që evokon fëmijërinë e autorit, me “pafajësinë” e vet, megjithëse i ka dhënë romanit njëfarë karakteri autobiografik, njëherësh e ka mbrojtur atë prej qëndrimit të kritikës.
Duke qenë vështrimi prej fëmije një vështrim thelbësor në roman, lexuesi e ka të vështirë të dallojë se ku fillon koncepti i arsyetuar i saj e ku mbaron të konceptuarit si lojë.

Në studimin “Subversion kundër konformizmit” një studiues (Arshi Pipa) ka këmbëngulur se romani “Kronikë në gur” është një vepër hyjnizuese e Luftës Antifashiste, një “roman komisarësh”, dhe se përpjekja e autorit për të hyrë në lëkurën e fëmijërisë së vet nuk është gjë tjetër veçse një procedim letrar për të mbuluar konformizmin. Përkundër këtij mendimi, shumica e studiuesve bashkohen në vlerësimin se “Kronikë në gur” është një vepër atipike në pikëpamjen metodologjike, e shkruar me një liri që tejkalonte kufizimin ideologjk dhe vlerësimin e partishëm për luftën.

Sipas një pjese të studiuesve, “Kronikë në gur”, duke pasur këtë vështrim, në fakt sjell tek lexuesi një përqasje psikanalitike frojdiste rreth luftës, ose jetës së qytetit në kohë lufte. “Kronikë në gur” është një prozë me subjekt të reduktuar, gjë jo fort e përshtatshme nga pikëpamja teorike për një letërsi të orientuar.

Me këtë vepër Kadare bëri përpjekjen e parë për t’i dhënë vlerë letrare së zakonshmes, së rëndomtës, madje së shëmtuarës dhe absurdes. “Kronikë në gur” është një vepër e përshkuar nga grotesku. Vështrimi i luftës me sytë e fëmijës i ka dhënë mundësi autorit që t’i shohë ngjarjet dhe personazhet e saj pa ndonjë partishmëri të dukshme.

“Kronikë në gur” përmban vlera të rëndësishme të një letërsie të mirëfilltë etnografike. Tradita e kësaj letërsie në qytetin e Gjirokastrës është më e hershme, ajo afirmohet mirë me botimet e Musine Kokalarit në vitet ’40, sidomos me “Siç më thosh nënua plakë” dhe “Sa u tund jeta”.

Testamenti i Gjergj Kastriotit, në duart e një arkeologu rus

Një studiues, midis dy obsioneve , interest nacional dhe të vërtetës, dy obsione që bien ndesh me njëra tjetrën, kë duhet të zgjedh? Kjo është pyetja që Mustafa Nano, Ia bëri profesor Xhevat Lloshit kohë më parë, një pyetje që I është orvatur dhe shpesh në mëndje, teksa është marrë vitet e fundit me hulumtimin e historisë. Në Ballkan studiuesit kanë treguar se e kanë të vështirë të ndahen nga nacionalizmi.

“Nëse një studiuesi të historisë i bie në dorë një dokument që është dhe unik, i vetmi i këtij lloji, dhe që provon se shqiptarët kanë ardhur vonë në Ballkan rreth shekullit të 10-të apo të 11-të, çfarë duhet të bëjë një studiues shqiptar me këtë dokument, ta publikojë, apo në emër të interesit kombëtar ta fshehë apo edhe më keq ta gris? Kjo është pyetja që Mustafa Nano ngriti në një diskutim me librin e tij më të fundit organizuar tek instalacioni Reja. Nën drejtimin e Alda Bardhylit, në debat u përfshinë historianë dhe publicistë.

“Mua më duhet të them se jam pak kritik në lidhje me historiografitë nacionale në Ballkan, kjo ka të bëjë me faktin, se, ka përpjekje për të nxjerrë në evidencë një madhështi të kombit dhe kam përshtypjen se është një madhështi e supozuar. Dhe për të nxjerrë në pah këtë madhështi ose adoptojnë atë tezën e hershmërisë së shqiptarëve, dhe po specifikohem tek shqiptarët, dhe pse nuk është 100% e provuar I është shitur shpesh publikut si një gjë e stër provuar”, tha Nano.

Sipas tij, “shpesh herë një numër i caktuar historianësh dhe studiuesish ndalen tek një një ngjarje e caktuar, të cilës i bëjnë një përshkrim në mënyrën e tyre, dhe po shpesh herë ata mundohen të stisin gjëra dhe çuditem se si mund ti thonë, për shembull: Viset ilirike janë vise shqiptare dhe bëhet një kalim automatiknga viset ilire në ato shqiptare dhe që për mua aq automatik nuk mund të bëhet”.

“Unë jam i sigurtë që ata që e njohin historinë e Shqipërisë e dinë se këto nuk janë rrezultate të gjetura nga dokumenta. Por studiuesi në fjalë u ndal dhe tha se Shqipëria është shkelur nga Shen Pali, dhe që është mbështetur nga shumë autorë, por që sipas meje është një tezë që nuk dokumentohet. Një tjetër tezë është që Shekspiri ka shkelur me mendjen e tij në Iliri, në fakt Shekspiri ka shkruar një dramë ku përmend brigjet e Ilirisë por vetëm kaq, dhe këtë fakt studiuesit e paraqesin si diçka të madhe për kombin shqiptar. Dhe kjo lloj qasje ndonjëherë me duket edhe fëminore sidomos kur bëhet fjala për një studiues, i cili ka lexuar dhe studiuar me mijëra faqe e libra dhe të arrijë kaq kollaj në përfundime të tilla më duket e pa logjikshme. Por kjo nuk është vetëm sëmundje e jona, kjo është edhe e vendeve të tjera e sidomos të Ballkanit. Kam përshtypjen se serbëve ju takon më shumë kjo sëmundje, sepse ata, e kanë manipuluar historinë e tyre për një kohë të gjatë, dhe kanë sajuar ngjarje dhe dokumenta, I kanë interpretuar ngjarjet historike në një mënyrë shumë të lezetëshme, dhe shpesh herë edhe komike”, tha Nano. Sipas tij, teza kryesore në këtë libër është se, armiqësitë ndërmjet kombeve këtu në Ballkan janë të vona.

“Kjo daton në momentin kur në Ballkan fillojnë të lindin shtetet nacionaliste dhe këtu filluan edhe përpjekjet e tyre për të nxjerr në evidencë madhështinë e kombit të tyre dhe mua më rrezulton se përpara largimit përfundimtarë të perandorisë osmane nga këto vende, ndërmjet shqiptarëve dhe grekëve, apo ndërmjet shqiptarëve dhe serbëve të ketë patur një qasje kaq armiqësore. Dhe deri atëherë ka patur një marrëdhënie deri diku edhe “erotike” midis vendeve të Ballkanit.

Dhe mund të përmend revolucionin grek që nëse do ta quajmë revolucioni shqiptarë nuk do bënim asnjë gabim sepse kanë marrë pjesë shumë shqiptarë në atë rrevolucion dhe kryengritja anti osmane ka qenë e jashtëzakonshme dhe unë njoh pak raste kur shqiptarët kanë përqafuar një kauzë ashtu siç kanë përqafuar kauzën anti osmane në Greqi. Dhe kontributi i shqiptarve në atë revolucion mua më shushat!”, tha Nano.

Profesori dhe studiuesi Xhevat Lloshi u shpreh se duhet të heqim dorë nga pozicioni i “strucit” dhe të mësohemi të balafaqohemi me opinionet e të tjerëve. “Mustafa Nano me librin e tij të fundit e ka marrë përsipër ta bëjë një gjë të tillë. Dhe sot ata të huaj që vinë duhet të mësohemi ti shohim ashtu si janë. Dhe ky libër është një libër nga i cili mëson shumë, dhe ai që ka dëshirë të mësojë diçka, në të do të gjejë një publicistikë me shumë vlera”, tha Lloshi.

Por natyrisht jo të gjithë të huajt kanë shkruar jo mirë për shqiptarët, dhe kemi rastin e Edit Durhamit, e cila mbërriti fillimisht në Mal të Zi, pati kontakt së pari me serbët, dhe pastaj u mrekullua pas Shqiptarëve, dhe ju e dini se pas botimeve që ajo bëri për ta, ata e quajtën mbretëresha e pa kurorëzuar e Shqipërisë.

Por kur shkoi në Maqedoni, ajo ka shkruar shumë keq për maqedonasit. Historiania Nevila Nika duke u ndalur në rëndësinë e një dokumenti u shpreh se “Unë vij nga bota e dokumenteve dhe dua të ndaj me ju diçka që kam lexuar disa vite përpara në lidhje me një dokument, ditari i një prifti dhe që ishte I pa botuar, një ditar dhe një libër historie i jashtëzakonshëm, por që ka përshtypje për fqinjët tanë por edhe për ne sigurisht dhe në ditar ka një shënim të tillë. Prifti i Manastirit të Shën Vladimirit gjatë vizitës së një arkiologu rus, I ka dhuruar testamentin e Gjergj Kastriotit. Nuk e di se sa është e vërtetë.

Ishte viti 1924. Jemi munduar të zbulojmë se kush është ky personazh që ka ardhur nga Rusia dhe I dhurohet ky testament dhe nuk e kemi gjetur deri tani. Këtu është fjala për dokumente të rralla që nëse nuk egzistojnë më, na prishin shumë punë. Unë jam plotësisht dakort me idenë tuaj, për të botuar ose për të bërë publike sepse ne kemi nevojë të dime dhe realisht në 50 vjet diktaturë, nuk është se morëm vesh shumë, se çfarë kanë thënë të tjerët për ne, për veç pjesëve që ne na pëlqenin dhe që duheshin thënë, të tjerat duheshin përjashtuar. Që të dimë se çfarë thonë të tjerët për ne, e mirë apo e keqe, që ta dimë është gjë e mirë. E njëjta gjë është edhe për dokumentet.

Ju përmendët Bismarkun, për herë të parë I gjith materiali I kongresit të Berlinit është disa vite më parë para 100 vjetorit të pavarësisë nga një gazetar Jusuf Buxholli i cili e ka marrë nga arkivi i ministrisë së jashtme në Bon, e ka botuar të gjithin dhe është dhe në gjermanisht por edhe në shqip, dhe kanë bërë komentin përkatës. Nuk është aq e thjeshtë shprehja e Bismarkut Shqipëria një shprehje gjeografike, dhe nuk e kam për të kundërshtuar por ka qenë shumë komplekse në Kongresin e Berlinit trajtimi i çështjes shqiptare. Për hir të së vërtetës, osmanët dhe nuk po them turqit, ndaj nesh janë sjellë në mënyrë hakmarrëse dhe ndoshta është pak!

Ndarja e shqiptarëve në katër vilajete ku ishin të përzierë dhe gegë dhe toskë, sepse Shqipëria e mesme është gegëri, pra dhe ndarja administrative ishte përça dhe sundo. Në të gjithë këtë mund të them se Shqipëria u zbraz nga truri dhe shpirti i saj. Që do të thotë se pas vdekjes së Gjergj Kastriotit iku nga vendi e gjith elita apo ajka e këtij vendi. Në këtë aspekt mund të them se arkivi i Shqipërisë është relativisht I pasur, por që vizitohet pak ose aspak nga historianët.

Dhe si arkiviste kam ndjerë dhimbje kur shoh që nuk vinë që ta shfrytëzojnë këtë arkiv”, tha Nika. Sipas saj, përsa I përket marrëdhënieve me fqinjët dhe veçanërisht me grekët, jemi fqinj aq të vjetër sa që perjudha e pas krijimit të shtetit shqiptarë është krejt tjetër në krahasim me atë kur ne kemi patur një mardhënie krejt tjetër, natyrisht kjo e kushtëzuar nga kisha apo nga patriarkana e stambollit bënte të vetën.

Ndryshe ka qenë me fqinjët tanë veriorë. Këtë e them sepse e vërtetuar nga dokumenta, që nga fillimi I shekullit t 18 ka dëshmi pa fund, çfar bëjnë? Martesa me dhunë! Rrëmbime vajzash, grash, prishja e varreve, dhe kjo është një nga gjërat e para që bënin fqinjët tanë veriorë. Futja e tyre në kishat katolike në tentativën për ti asimiluar, dhe ka patur kërkesa drejtuar papës në tëcilat thuhej se serbët po përpiqen të na asimilojnë, dhe ndoshta edhe kjo mund të jetë një nga arsyet e konvertimit në musliman.

Botimi dhe leximi i dokumentacionit është një nga gjërat më të vyera që mund ti bëjmë shqiptarve”. “Unë kam ndjerë dhimbje më besoni kur kuptoj se Shqiptarët dinë kaq pak për vendin e tyre, për fshatin apo qytetin e tyre. Dhe dinë aq pak sa ju nuk mund ta besoni, dhe të shkolluarit jo vetëm ata që janë pa shkollë. E kundërta të ndodh nëse shkon në Plavë apo Guci ku ata për pak minuta të rrëfejnë historinë e shtatë apo tetë brezave te mëparshëm”, tha Nika.

Botuesi Henri Çili tha se “Mustafa Nano nuk është një njohës i mirë i historisë dhe prandaj ne na intereson, si një kategori e ndërmjetme për ta sjell në vëmendjen publike të jo historianëve dhe të historianëve për ta sjell në mënyrë elegante një nga çështjet tona, më të rëndësishme të kulturës”.

Ndue Ukaj: Sulmet ndaj Skënderbeut, qëllim shkombëtarizues

Debatet e fundit lidhur me deklaratën e analistit Mustafa Nano mbi prejardhjen serbe të nënës së Skëndërbeut, kanë sjellë reagime dhe në Kosovë.

Kritiku i artit Ndue Ukaj u shpreh se “Sulmet e pështira kundër Gjergj Kastriotit e Gjergj Fishtës, në thelb, janë në funksion të një agjende të heshtur, por të vazhdueshme shkombëtarizuese”. “Në fakt, kjo agjendë, ka kohë që shqiptarëve tenton t’iu zhbëjë krenarinë, për çdo gjë që është e tyre, duke u thënë popull i pavlerë, duke iu “dekonstruktuar” historinë, mitin e “paqenë” të Gjergj Kastriotit, dhe duke e shpallë Perandorinë Osmane, si çlirimtare.

Sepse, dihet, një popull nuk rron dot pa krenari dhe pa kujtesë. E në këtë funksion, hija e Gjergj Kastriotit ende i tremb haxhiqamilët modern, ndaj trishtohen prej figurës së tij; po aq sa, hija e Gjergj Fishtës, i trishton komunistët dhe nostalgjikët e koncepteve jugosllaviste”, thotë Ukaj.

Sipas tij, këta që përrallisin me koncepte ahistorike, e dinë se ora e tyre është ndalë qëmoti. Po, në Motin e Madh, ndaj kot kukurisin dhe tentojnë ta përdorin filozofinë utopiste të relativizmit të kollajt të çdo gjëje, kundër historisë dhe rrjedhave të saj.

“Shqiptarët kanë përjetuar shumë sulme kundër figurave themeltare të historisë dhe kulturës së tyre, me metoda qyqare dhe me rrëfime ahistorike. Skënderbeu e Fishta janë sulmuar gjithqysh, por ata janë në ato lartësi, ku nuk shkon pështyma dikujt. As gulçimat e britmat e ndonjë aksh publicisti që për të mbetë në vëmendje të opinionit publik, mund të pohojë një ditë se ka parë aksh personazhin duke e pështyrë diellin”, thotë Ukaj.

Mentor Petrela klasifikohet ndër 100 neurokirurgët më të mirë në botë

“World Academy of Neurological Surgery” përzgjedh profesorin shqiptar ndër 100 mijë neurokirurgë në botë




 Profesor Mentor Petrela, zgjidhet ndër 100 kirurgët më të mirë të botës. Revista shkencore, pak kohë më parë, ka njoftuar profesor Petrelën se vendin bosh në akademinë e ekselencës do ta zinte neurokirurgu shqiptar, pas vdekjes së njërit prej anëtarëve.

Për vite me radhë, Mentor Petrela ka qenë pjesë e strukturave botërore akademike, duke dhënë kontributin në kërkimin shkencor nëpërmjet publikimeve, nëpërmjet ligjërimit në konferencat e mbajtura gjatë këtyre dekadave, por edhe duke ofruar konsulencën e tij për punën e gjatë.

“World Academy of Neurological Surgery” tanimë ka pjesë edhe profesorin shqiptar, shefin e neruokirurgjisë, Mentor Petrelën. Engelbert Knosp dhe James Rutka më kanë kontaktuar për vite me radhë. Kam kontribuar nëpërmjet botimeve të artikujve shkencorë përgjatë gjithë këtyre viteve”, thotë shefi i neurokirurgjisë, ndërsa na tregon revistën shkencore, më e njohura në të gjithë botën për veprimtarinë e saj në kërkimin shkencor.

Përgjatë gjithë përvojës së tij në krye të detyrës, profesor Petrela ka qenë pika e referimit për pacientët në të gjithë Shqipërinë, por edhe për trojet. “Më kanë njoftuar se jam përzgjedhur të jem pjesë e ‘World Academy of Neurological Surgery’. Bëhet fjalë për një akademi botërore ku për t’u bërë pjesë ka kritere dhe procedura specifike. Qindra operacione të vështira janë kryer nga profesor Petrela i cili përveç kontributit të tij si neurokirurg, jep mësim në Fakultetin e Mjekësisë në vend, por edhe në universitete të tjera europiane. Duke nisur nga ky vit, neurokirurgu është klasifikuar si një ndër 100 më të mirët në të gjithë botën, ashtu siç quhet edhe nga akademikët, 1 ndër 100 Augustët në shërbimin e Neurokirurgjisë. Engelbert Knosp dhe James Rutka, drejtuesit e revistës shkencore dhe njëkohësisht përfaqësues të Akademisë, janë kujdesur për të gjitha procedurat, modalitetet, takimet dhe konferencën që është mbajtur kur profesori shqiptar është përfshirë zyrtarisht në këtë strukturë botërore. Në mënyrë modeste, profesor Petrela na thotë se e kanë ftuar të jetë pjesë e “World Academy of Neurological Surgery”, por të gjithë ata që e njohin botën akademike, kirurgjinë dhe kërkimin shkencor janë në gjendje të kuptojnë se profesori shqiptar është klasifikuar ndër 100 më të mirët, nga 100 mijë neurokirurgë të njohur në të gjithë botën. Strukturat shëndetësore apo akademike në vend ende nuk kanë organizuar një ceremoni për këtë arritje të shefit të neurokirurgjisë, por pacientët, kolegët dhe miqtë e profesor Petrelës gjatë gjithë kësaj kohe kanë përcjellë urime për neurokirurgun shqiptar, ndër 100 më të mirët në të gjithë botën.

Abi Malltezi: Trishtim dhe përbuzje për përbaltjen e Prof. Dr. Mentor Petrelës

Po shoh fake news të prodhuara nga kuzhina e Rama-Fugës që në përpjekje për të shpëtuar të korruptuarin me 200 milionë euro të fshehura duan të shpërndajnë tymnajë me alla drejtësi popullore. Kjo dreqtësia popullore në duart e një satrapi na kandisi jashtë botës të civilizuar, pa shtet ligjor e që i vuajmë pasojat edhe sot.

 Prof. Mentor Petrela 

Nga lista që shajnë njoh veç 2 persona, ndaj nuk diskutoj dot për listën.

Ppor për Prof. Mentor Petrelën që e njoh vetë dhe kam pasur rast të shoh konsideratat e profesorëve të huaj për të, e gjej të turpshëm veprimin e Edi Ramës. Kam gëzim kur takoj Prof. Petrelën (jo vetëm pse e kam kushëri të largët pasi gjithkush ka edhe kushërinj të afërt me të cilët nuk shkon) pasi e çmoj pamasë si njeri jashtëzakonisht të kulturuar, si profesionist dhe si mjek. Mjekë dhe njerëz si Prof. Petrela i gjen veç me gishtat e dorës në Shqipëri. Ka me dhjetëra mjekë të shkëlqyer që për fat të keq ikën të zhgënjyer nga kushtet e vështira, nga mos vlerësimi, nga bllokimi që ju bë, por Prof. Petrela zgjodhi të qëndrojë në Shqipëri dhe të përballet me këto vështirësi, por edhe me pisllëkun që na rrethon dhe duan tia mveshin kujtdo që nuk zbret në nivelin e tepsisë dhe vulgut të nxitur nga edvini.



Doktor Menti, mos u mërzit. Na ka rënë të jetojmë në këte vend, por të mos pranojmë vulgun, të përballemi dhe të mbajmë kokën drejt dhe duhet t’ia dalim qoftë për dinjitetin tonë, por edhe për të mirën e vendit. (If you can keep your head when all about you are losing theirs and blaming it on you…).


*****

Prof.Dr. Mentor Petrela, përgjigje Ramës: Krahasuar më atë që i bënë gjyshërve komunistët në ‘44, kjo që më bëre sot ti në demokraci është lule


Neurokirurgu i njohur botërisht, pjesë e 100 më të mirëve në botë, por prej disa ditëve , pjesë e ‘listës së zezë’ të kryeministrit  Edvin Kristaq Rama me nëpunësit e denoncuar si abuzues me detyrën ka reaguar ekskluzivisht në medie të shkruara dhe elektronike.

Ai i kujton të parit të Qeverisë se krahasuar me atë që komunistët i bënë gjyshërve të tij në vitin 1944, kjo që Rama i bëri sot në demokraci është lule.

Reagimi i Mentor Petreles 

Populizmi eshte nje menyre cinike per te luajtur me zemerimin e nje mase amorfe qe e perkedhelin me emrin popull qe jo rralle eshte perdorur per te hequr qafe eliten”uzurpatore”.

Shkaku eshte urrejtja e perjetshme dhe zilia ndaj talentit. Per te evituar gomarllekun me te cilin ky populizem ushqehet me mjetet e sotme te komunikimit influencuar dhe nga “Bota eshte e sheshte” e Thomas Friedman i kam refuzuar keto mjete.

Sot e gjej vehten i korruptuar. “virgo et incorrupta “paradox i skuadronit FB.Volteri ne letren drejtuar d’Alembert 18 korrik 1766 shkruan”…barbaria po behet e padurueshme nga heshtja jone, neser ajo do te na there kur ti vije qejfi madje juridikisht”

Ne historine e familjes pas ardhjes se komunisteve ne ’44 gjysherit, klasa e permbysur e perjetuan me etiketa te varura ne qafe “gjakpires te popullit” me pas me gjyqe, deportime, burgje, internime, keshtu qe kjo e sotmja me duket lule.

Ajo qe me shqetesoi eshte mentaliteti i skuadronit i Saint Just” Mbreti duhet te gjykohet si armik”.

Jetojme ne demokraci, disa “realiste” jane pjesa me antidemokratike sidomos kur ndjekin shijen e plebes, harrojne se ka padi difamacioni edhe pse Nietszche autokracine e shtetit e perkufizon “perbindshi i ftohte”.

Skuadra FB kurre nuk do te kete shansin te degjoje korin e se vertetes qe I drejtohet Eteoklit ne Shtate kunder Tebes “Ti nuk do te quhesh nje i poshter sepse jetove me arritje”

Filantropisti dhe investitori miliarder, George Soros, nuk është pak i njohur në lidhje me martesat e tij.

Pavarësisht tre martesave, ai është fotografuar në krahët e një femre tjetër të re në moshë, të quajtur Adriana Ferreyr.

Nëse kthehemi pas në kujtesë, ceremonia e tij e tretë u realizua me jo pak bujë në vitin 2013, ku ai lidhi kurorë me konsulenten e edukimit, Tamiko Bolton. Xhorxh Soros u njoh me Tamiko Bolton gjate nje darke ne vitin 2008 dhe lajmi i martesës u dha ne gusht të vitit 2012. Per filantropin kjo ishte martesa e tretë, ndërsa per Bolton e dyta. Dy martesat e dështuara kanë ndodhur në vitin ’83 dhe 2005. Në vitin 1983, George Soros u divorcua nga Annaliese Witschak dhe në vitin 2005 ai prishi lidhjen me Susan Veber Soros. Për nusen e re, Bolton, kjo është martesa e dytë. Për ata të cilët e kanë pyetur nëse ka një marrëveshje paramartesore, avokati i miliarderit u përgjigj: “Soros do ta shpërndajë pjesën më të madhe të pasurisë së tij për bamirësi, por ka për qëllim ta mbajë gruan e tij me zemërgjerësi”. Ne tre dekadat e fundit, miliarderi me origjine hungareze ka dhuruar më shumë se 7 miliardë dollarë, për të promovuar demokracinë, lirinë e fjalës, për të ndihmuar zhvillimin e arsimit dhe për të luftuar varfërine në bote, siç thuhet ne faqen zyrtare te fondacionit te tij.

Glotologu italian, Guliano Bonfante: Dodona ishte tempull ilir jo grek

Glotologu italian, Guliano Bonfante, është një nga emrat e përveçëm të gjuhësisë indoevropiane. Megjithëse i damkosur shpesh si pan-ilirist, rrymë mendimi në shkencën e historisë dhe gjuhësisë që i gjente ilirët në përmasa kontinentale, Bonfante bënte zbërthime gjuhësore që provonin shumë prej pohimeve të tij.

Në artikullin e shënueshëm ‘Elemente ilire në mitologjinë greke’, gjuhëtari italian kishte pikasur praninë e hapërdarë të proto-ilirëve, një shkulm i të cilëve kishte përshkuar Greqinë qysh në motet prehistorike. Bonfante është një nga të parët që i njejtëson pellazgët historik me këtë valë proto-ilire. Sipas tij, ‘këta pellazgë të Pellazgjisë i përkasin po kësaj vale pellazgjike dhe proto-ilire’.

Për të, hierorja e Dodonës nuk ishte gjë tjetër veçse një territor gjuhësor ilir. Portali Konica.al sjell një fragment nga artikulli i Bonfantes në lidhje me një nga tempujt më të njohur të botës mesdhetare në vjetërsi:

“Dodona, në vendin e Elopëve, është në një territor gjuhësor tërësisht ilir dhe, në mënyrë të dallueshme, ilir është edhe emri i Dodonës (krahasuar me Salôna, Narôna, etj., e v. H. Krahe, Die alten balkanill. geogr. Namen, Aid., 1925, p. 47 e ag.). Në lidhje me emrin proto-ilir të Pellazgëve (nga Πελαγ + σκο-ί), kam shkruar diku tjetër. Dimërkeqe është Dodona, qytet verior, i huaj, përtej maleve”, shkruante Bonfante.

Modelja shkel rregullat e Sheriatit, Arabia po e kërkon në çdo cep

Një shëtitje me minifund mes rrënojave të një kështjelle të vjetër. Gjë normale në një ditë të nxehtë vere, sikur vajza e kapur në videon e postuar në rrjet të mos ishte nga Arabia Saudite.
Gruaja, e njohur me emrin e artit Khulood, tani është në kërkim nga policia, sepse ka shkelur rregullat e veshjes për femrat, për më tepër në një nga vendet më të vizituar të Mbretërisë, në Fortesën Ushaiqer, 155 kilometra nga Riadi.

Autoritetet e Ushaiqerit i kanë kërkuar policisë ta arrestojë vajzën, pasi nuk ka mbuluar trupin dhe kokën.

Videoja ka ngjallur debate të forta në Arabi dhe ka shumë që mendojnë se është postuar pikërisht për këtë qëllim, pasi brezat e rinj në vend, që përbëjnë 65 përqind të popullsisë, janë përherë e më indiferentë karshi normave tradicionale.

Megjithatë, Komitetit për Mbrojtjen e Virtyteve dhe Parandalimit të Veseve ka hapur një hetim. Provinca ku ndodhet Ushaiqer është il Najd, zemra e dinastisë saudite dhe sidomos djepi i wahabizmit.