PREAMBULLA E GJENOCIDIT SERBIAN SOT

         

                       Shkruan historiani i njohur kosovar : 

                    Akademik Prof Dr Hakif Bajrami,PHD

                                 Prishtinë, 15/03/2025.

Sot (2025) në bazë të dokumenteve që janë grumbulluar në Tribunalin e Hagës; në bazë të publikimeve që i kanë botuar akterët e krimeve; në bazë të arkivave që kanë mbetë me rastin e arratisjës së një pjese të serbëve që kishin bërë krime monstruoze ndaj fqinjëve shqiptarë, nga Kosova prej 12 VI 1999 e tutje, sherbimi informativ dhe kontrainiformativ ushtrak dhe policor serbian, lirishtë mund të thuhet se rifilloi epokën e znatit të vjetër serb, me u veshë të tesha kombëtare shqiptare, me vra serbë, me u fotografua para kufomave dhe ato fotose më i shpërndarë nepër botë si “krime shqiptare”. 

Pas këtyre aktve mizore, fillon prap lufta për ta përhaur rrenat se para 12 qershorti 1999 i kemi vrarë shqiptarët se na kanë detyruar.Në rrethanat e mëparëme dhe në rrethanat e reja Sllobodan  Millosheviqi ishte një Adollf Hitler i vogël, Ivica Daçiqi një Gebells në miniaturë; Vijisllav Shesheli një Vilhelm Gering me ambicje nazizte, kurse Aleksandër Vuqçiqi ishte një RUDOLLF GAVLIK që drejton Gestaponë, por që çdo krim ia atribuon Arkanit, i ngjajshëm sikurse Roberty Servantes, drejtues i SS formacioneve, që kishin të drejtë të vrasin 1941-1944 pa asnjë hetim, alias më 1995-1999,këndo që dëshironin ta privojnë nga jeta Milloshi dhe Shesheli i kishin klyshët që ua organizonin racinet nazifashiste. Mendo tragjedinë në Prekaz, Mejë, Makofc etj. Në rrethanat që Kosova u mbush me kufoma shqiptare (600 varreza masive) A. Vuçiqi, si shef i informatave dhe propogandës e kishte një rrol shtesë,sepse e kryente detyrën e lidhjeve dhe “strehimit” të informacioneve, që do të thot se kishte lidhje të drejtëpërdrejtë me bartjën e kufomave nga vendi i krimit në Kosovë, e deri në Surçin, e prej andej në Rusi (programoheshin), të planifikuar për t` i bartur me dy aeroplanë. Këtë fakt e ka publikuar Viktor Çernomerdin në një bisedë konfidenciale në Moskë,kur po i shkruante kujtimet rreth Kapitullimit të Millosheviqit. Sot dueti A. Vuçiq dhe I. Daçiq po dëshmohet se për asnjë çështje nuk janë larguar nga programimi i krimeve që metastazoi deri në gjenocid në Kosovë, sidomos më 1999. Përkundrazi këta monstrumë që sot e drejtojnë shtetin e Serbisë, e “kritikojnë” Millosheviqin dhe Sheshelin pse nuk i ka shfarosur shqiptarët për një herë, po u a ka lënë këtyre të ëndrrojnë shfarosjën shqiptare nepër etapa. Këtë e thot oficeri i tyre që fshatin Shajkofc të Llapit e shndërroi në Kamp përqëndrimi, në mnyrë që të gjithë shqiptarët t` i likudojë me dy granata, ku asancionin do ta kryente njësia e Aleksander Vuçiqit, detyrë ajo që i ishte ngarkuar si shtesë nga Vojisllav Shesheli. Të shënojmë edhe këtë se nxënsi i A. Vuçiqit ka prerë shqiptarë në Makofc (afër Prihtinës) me sharrë motorrike. E tash do ta pyetja atëfar Llajçakun që shkoi në plehun e historisë, si të dialogohet me këta neofashistë, ku në vend të fjalës “terrorist” të UÇK-ës, kanë krijuar koncept për Republikën e Kosovës duke e nominuar “e ashtuqajtur Republika e Kosovës”, duke paguar miliona për ta defaktorizuar. Nuk është çudi për këta, por është anomali se si BE ende nuk po dijnë ta lexojnë politikën e tyre kripto neofashiste. Mandej politikën e tyre nuk po e dijnë ta lexojnë e as ta negociojnë duke prezantuar argumente se çka mshifet pas historisë tyre krimianle. E si pasojë në vend se të hetohen dhe gjykohën këta krimnelë, po hetohën dhe planifikohet të gjykohën ata që e kanë mbrojtur pragun e shtëpisë, që kanë bërë luftë të drejtë. Lufta e Ushtrisë Çlirimtare e Kosovës ka qenë luftë e drejtë dhe përpiekje që okupatori të largohet nga politika e krimeve të progarmuara dhe çlirimi i popullsisë Kosovës të jetë realitet historik, por edhe i garantuar ndërkombëtarishtë, sepse kriminelëve serbianë, po iu dha shansa, prap do të sulmojnë popullin e pambrojtur dhe ‘duarthatë’ shqiptar. Parahistoria e gjenocidit serbian në Kosovë Demonstratat shqiptare të vitit 1981, makineria udbeske serbiane do t` i shfrytzojë për ta rihapur frontin antishqiptar, që ishte përpiluar nga treshja: Rankoviq-Llukiq-Stefanoviq gjatë viteve 1950-1966. Për t` ia filluar punës, kjo treshe e “izoluar” më 1966, në qetësi “opozitare”, do të pushojë, duke krijuar energji të re; duke e pritur shansën që të riaktivizohet sërish në zanatin e vjetër,dhe më 1981 do të përqëndrohet në serbizimin e Kosovës. Aktivizimi i tyre, plus ata që ishin regrutuar si të rinjë, do të fillojë pikërishtë më 1981 duke u përkrahur nga ushtria, partia komuniste-çetnike, e deri te “Zbori” i Lotiqit, deri te kisha e Nikollaj Velimiroviqit, deri te institucionet shkencore, arsimore dhe individët, në cilsinë e ideologëve për mënyrat e krimeve. Eksponentët e kësaj garniture që ushqehej “nën sofër”, në krye me Spasoje Gjakoviqin, Dushko Ristiqin etj më 1981, do të përpilojnë një dokumenet që duhej të shënonte fillimin e luftës antishqiptare se: “nga Kosova pas vitit 1966, janë shpërngulur 200 000 serbo-malazezë”. Ishte ky një ‘ballon’ i tyre, të cilin provuan ta kthejnë në dokument me shenjën “skeret shtetëror”, duke i përfshirë shifrat e shpërnguljës nga komunat, duke e përfshirë kohën 1966-1981. Nga dokumenti i prezantuar edhe në Kuvednin e Kosovës me shifer “sekret”, shënohet se në periudhën në fjalë nga Kosova janë larguar duke u çregjistruar të organet e punëve të brendëshme 28000 serbianë dhe malazezë. Kjo do të thot, se personat e shpërngulur, janë larguar me të gjitha beneficionet shtetërore, pa i detyruar askush. Pra, serbët në Kosovë ishin mësuar të jetojnë jetë aristokrate, të vadalizojnë ken të duan dhe mjerishtë kjo shtresë e dahive ishte regrutuar nga politika KOLONIALE e kolonizimit dhe sllavizimit Kosovës më 1918-1941, në saje të 12 ligjeve dhe nënligjeve që posedohen. Në atë kohë kolonizimi e kishte embrionin, parafashist por ishte freskuar pas vitit 1945, me reagensa neokolonial të tipit neofashist. Ja sa familje e lëshuan Kosovën më 1966-1968, kryesisht se nuk duronin kurrfar BARAZIE të shqiptarëve me qenjen e tyre serbiane “mbiracore”. Dokumnetet janë të pamëshirëshme. Fjala është për 4407 familje serbe, të cilat ose kishin pozitë të milicit, udbashit, ose nëpunësish Rankoviqist administrativ në Kosovë. Këtyre baditëve kolonistë, që nuk kishin lënë gja të zezë pa bërë në Kosovë gjatë viteve: 1912-1915;1918-1941; 1945-1966, gjatë rrugërimit iu kishin bashkangjitur edhe 440 familje malazeze me kulturë meleze, pra të serbizuar e që nuk janë shpërnguluar në Mal të Zi, por në Serbi, kryesisht nepër qytete. Numri i saktë i kësaj shtrese aristokrate policoro-ubbeske me atrofi dhe isufiencë kriminale, arrinte familiarisht në 23 231 anatarë. Prej tyre, 7190 ishin të punësuar në administratën shtetërore. Të tjerër ishin fëmi,gra (edhe ato shumica në punë) dhe antar të ngushtë familiar. Në vitin 1981, e tutje do të krijohen institucione shtetërore kriptokomuniste që do të mirren intenzivisht me çështjen e shpikjës së shpërnguljes me “dhunë” të atyre që bota shqiptare i quante “shkie kolonistë”, që në fakt ishin një kategori dahinjësh mizantropë, e që tragjikisht ishin të nacionalitetit serb dhe malazez, të regrutuar nga viset e ndryshme të Jugosllavisë mbretërore dhe titiste 1918-1966. Lidhur me këtë, janë përpilura për këta kriptokriminelë dhe manjakodepresivë nga alkoholi dhe shovinizmi, sidomos pas vitit 1981, jo më pak se 3211 raporte mujore, 16 raporte gjashtë mujore dhe 10 raporte vejtore, se “si janë shpërngulë nga presioni shqiptar”! Po të lexohën me kujdes ato raporte, shihet se janë krijuar në kuzhinat e UDB-ës në Beograd, janë derguar si direktiva komuniste për t` u zbatuar nga komunistët shqiptarë në Kosovë, në emër të “vllazrim bashkimit” dhe “internacionalizmit proletar jugosllav” si shkollë PROSTUTUCIONALE e Kumrvocit. Në ato raporte-direktiva komuniste, kryesisht figurojnë trillime të nivelit të ulët, për ta rikrijuar sërish KASTËN e DAHIVE të kohës kralit dhe “vaktit” rankoviqist, e pse jo edhe titist, sepse Tito i ka pasë në informatë të gjitha sielljet e tyre nga Fadil Hoxha sidomos më 1967. Rikolonizimi i Kosovës ishte aktualizuar, për të sigurar para nga buxheti I RSFJ-ës, e për t`i kthyer për here të DYTË apo të TRETË, këtë kastë udbeske si kolonistë në Kosovë, që ishin mësuar të rrijnë nepër kafene dhe shqiptarët pronën e tyre tokësore ta punojnë me përgjystë. Jo vetëm kaq, kjo kastë në saje të qëndrimit partisë në pushtet dhe pushtetit ushtrako policor jetonte duke akuzuar njëherit shqiptarët, se me “presionin ndaj tyre”, që janë vetëm gjallë, dhe prap me fajin e shqiptarëve, ata po e shkaktojnë këtë “fenomen të papresedent” në Evropë, tri here me u kolonizuar e tri here me u arratisur dhe prap me beneficione donin të kthehen. Dhe u kthyen sidomos pas 23 marsit 1989, masovikisht. Por është trishtuese pozita e tyre. Ata po vinin me një “SHINOBUS”, sidomos të deileve nga Serbia në Kosovë. Në atë shinobus bartnin derra, pula, pata, qepë, hudhra, raki, poçavra, miell, misër për derra. PO të ishe në atë shinobus, ishte tmerri i kësaj bota nga ulurima e derrave dhe viçave, rakisë dhe hudhrave, sespe INFLACIONI ishte për 4800%. Po, e dijnë tërë bota që S. Millosheviqi po emitonte para nga letra e gazetave, sa që një banknotë i kishte 15 zero. Madje aty kah mesi i majit 1994 TRE thasë qepë kishin rënë në binar afër stacionit Lupçi i Ulët. Fshatrët shqiptarë në ata thasë kishin gjetë kallashnikovë dhe revole, që në pjesën e epërme ishin mbuluar me sanë të dendur, por edhe për rreth ishin maskuar me llojë kashte të elbit. Kjo do të thot se Millosheviqi çdo shtëpi serbiane në Kosovë e kishte kthyer në bunker armësh, shumicën e të cilave neokolonistët armet i shitinin në tregun profitabil shqiptar. Dhe, për ta “standardizuar” këtë kaos asimetrik serbian, dhe shpikje profesionale të KOS-it ushtrak, KOS-it kishtar, LKJ-ës së militarizuar e cila më 1983 i krijoi brigadat dhe batalonet ushtrake, sikur të ishte parti naziste dhe organizatë terroriste, që vet thyenin varre, dhunonin murgesha “natën”, dhe akuzonin rininë shqiptare ditën, që djali dhe nëna e vrasin babën-burrin, dhe e akuzojnë shqiptarin dhe gjyqet komuniste të jugoskandikëve me vendim e pushkatojnë shqiptarin pa asnjë provë. Madje, kjo shtresë kolonistësh do të organizojë “dhunime” të murgeshave, kinse nepër manastire, të cilat vetëflijohen për porpogandë; madje ia “qorrojnë” sytë në murale Shën Savës, shih nepër kisha, e duke mos e ditur OPINONI se serbët me sy të smurë, kishte dy shekuj që kërkonin ILAÇ nga ata “sy të Savës që i vllai e verboi”, e nevojtari duke i prekur kërkonin “sherim”, e nga të prekurit e shumtë, muralet ishin amortizuar, por faji u mbetej iridentistëve shqiptarë. Turp ma i ndytë nuk ka mundur të hudhet në media 1981-1999 Madje, vetëngulja e njëfar të smuri manjakodepresiv, që quhej Gj. Martinoviq, aq iu kushtua rëndësi, sa që njëmend për dahijtë Serbian me ato para do të ndertoheshin nja dy fabrika. Dhuna, po të lexohen raortet javore për nevoja të “KTHIMIT” të serbëve dhe malazezëve, tregon edhe për një detyrim që e ushtronin edhe udbashët shqiptarë, sa që i detyrojnë të rijnjët me dhunë, t` i pranojnë si të “vetat” ato “vepra penale”. Tragjedia është më tragjike, se udbashët shqiptar e kanë ditur fare mire se kush po I kurdisë ato akte të liga, të inskenuara me kujdes nga pushteti i partisë që po kalbej në mykjën e vet kanceroze. Çështja e “krimeve” dhe shpërnguljes së serbëve nga Kosova në vitet tetëdhjetë të shekullit XX, pati shkuar aq largë sa që Kuvendi Fedreativ më 1987/8, do të përpilojë: “Programin Jugosllavë për Kosovën”. Ky program është një “Naçertani” e dytë, me 92 detyra konkrete. Ky Program që e obligonte tërë Jugosllavinë të ndihmojë në SERBIZIMIN E KOSOVËS, njëherit ishte një dritare e re për të mësuar popujtë tjerë se Serbia po i rrezikonte edhe ata. Pra kjo kastë banditësh, kolonistë të kralevinës dhe të titizmit serbian, e kanë futë në obligime të mëdha politike çdo pushtetar serbian, nga ajo kohë, e deri më sot, të paktën ta mësojë industrinë e rrenave. Ky serbizim i programuar, kishte të bënte me kthimin e tokave të kolonizuara dikurë, pra që kishin qenë në duar të ish kolonistëve, t` u kthehen pronat e fituara me dhunë dhe të shitura pa asnjë dhunë, por me motiv se nuk e duronin njëfar barazie, si udbashët me duar të përgjakura, ashtu edhe të gjithë të tjerët në cilësinë e kolonistëve brenda shtetit, plus edhe nga ata te të gjitha anëve të botës, siç kishte ngja të kolonizohën në Maqedoni 1954-1967. E vërteta, pas 23 III 1989, në Kosovë u kthyen me dhjeta mija të tillë, duke ua grabitë në rend të parë vendet e punës shqiptarëve të përjashtuar. Kjo shtresë që do të avansohet në fuqi ‘qiellore historike’ serbiane, do të gjëndet për një kohë e aktivizuar edhe në krimet monstruoze në Kroaci, sidomos gjatë viteve 1990-1993, e në vijim në Bosnje, për të mbaruar më Kosnferencën e Dejtonit, më 1995. Atëbotë u krijua një Republikë Serbe, pa qenë krijesë e tillë kurrë. Madje, kjo krijesë neokoloniale mund të quhet “Republika e gjenocidit”, që është zabtuar në Srebernicë dhe më gjerë në BESË (mbrojtje) të KS OKB-ës dhe ushtarëve nga Holanda!!! Po ata kriminelë, që u larguan nga Kroacia dhe Bosnja më 1995, duke i shoqëruar njësitët e SPS (Socialistiçka Partia Serbie-Milloshi-Ivica Daçiqi), SRS (Srpska Radikalna Stranka-Shesheli- A. Viçiqi), SSJ(Stranka Srpskog Jedinstava-Arkanit), që të tri fromacionet politike dhe ushtarake, do të inkudrohen edhe në krimet monstruoze në Kosovë, me qëllim të serbizimit. Kështu, më 1994, ky trekëndësh politik nazifashist, do të vihet në ofenzivë në frontin antishqiptar nën “kulmin” e S. Millosheviqit. Të tri progarmet politike të tyre, faktojnë dokuemnetet, deri në vitin 1997 do të fuzionohen në një front varsës politik dhe fizik, antishqiptar. Ja faktet: Më 1994 do të përpilohet dokuemnti “ Kako vratiti Kosovo I Metohiju Srbima”(Si t` u ktheht Kosova dhe Metohia Serbëve”), pra jo edhe malazezëve. Programi i përbashkët i akuzon Kroatët dhe Sllovenët (eksponetet e tyre), për bashkëfajtor të pozitës serbiane në pushtetin titisto-rankoviqist, e që të dytë si në orkestër vranin shqiptarë, për dy dekada, pa asnjë përgjegjësi. Tash, më 1994, pasi që shqiptarët ishin larguar nga çdo lloj pushteti, duhej akuzuar se “shqiptarët kanë krijuar parlament, qeveri, shkolla, gazeta, dhe para të veta, (e ka fjalën për marken gjermane). Në progarmin e fuzionuar, thueht në vijim se shqiptarët nuk e parnojnë shtetin e Serbisë, si të tyre; nuk sherbejnë në ushtri (për të vrarë jo sebë kudo nepër ish Jugiosllavi, sepse Milloshi dhe këta kriminelë e planifikonin se pasi që ta serbizojnë Kosovë, ta vazhdojnë znanatin në serbizmin e Maqedonisë, kuptohet me lehtësi, sepse kisha këtë ua garantonte (Patriku Pavle), sepse populli ishte nën jurisdikcioinin e KOS-it. Shqiptarët thuhet në programm nuk paguajnë tatim ( e paguanin të gjithë!), nuk pranojnë programet shkollore, u larguan nga shkollat vet (jo po me dhunë shtetërore-hb), i marrin pensionet (jo), i marrin ndihmat sociale (kurrë jo), e kanë sherbimin shëndetsor falas (jo edhe ky pohim cinik është rrenë serbiane). Për ta bërë Kosovën si vendin ma të varfur në Evropë, fuzionusesit e progarmit nxorrën konstatimin se: “kapitali në Kosovë është 95% në duar të shqiptarëve”. Këta përpilues monstrum e nxorren “faktin” se kush ka kapital ai ka edhe pushtet. Në faktë me këtë koncept, progarmuesit e serbizimit të Kosovës (1988-1999) parashikonin ta mbajnë militarizmin e Kosovës në gjendje kujdestarie edhe përtej kufijëve, duke siellë mercenarë nga të katër anët e botës, duke synuar për pesë vite ta serbizojnë Kroacinë, Bosnjën dhe Kosovën, si shembulli i Sanxahkut Nishit më 1877, për çka një dokument serbian thot: “Kur kemi hy në lokalitetet e Sanxhakut Nishit, në dhjetor 1877, nuk kemi gjetë njeri të gjallë, sa që as emrat e katundeve nuk i dinim, sepse nuk kishte njeri të na i tregojë. Të gjithë arnautët, ose ishin vararë ose ishin larguar me dhunë nga shtpitë”. Këtë shembull e donin serbianët më 1989-1999 të përseritet sepse kishin provuar edhe më parë 1912-1966. Millosheviq (I.Daçiqi)-Sheshel-(A.Vuçiqi)-Arkan,programojnë shfarosjen e shqiptarëve të Kosovë 1995-1999 Adem Demaçi ishte i vetmi që e kishte të njohur se si do të sillet Serbia NEOFASHISTE ndaj shqiptarëve. Kur ta kryen gjenocidin në Kosovë, mësonte Adem Demaçi, Millosheviqi do ta sulmojë Maqedoninë. Këtë ia kam thënë ambasadorit amerikan”. Pas mbarimit të Konferencës Dejtonit (1995), treshja e lartëcekur tërë makinerinë vrastare që kishte luftuar në Slloveni, që kishte bërë krime monstruoze në Kroaci, që kishte bërë gjenocid në Bosnje-Hercegovinë, e kishte siellë 160 000 ushtarë dhe 22 000 milicë në Kosovë. E këtu, në një Kosovë të militarizuar, sipas Programit, për ta arsyetuar krimin që po vazhdonte dhe metastazonte që do të pasojë duke u avansuar në gjenocid 1989-1999, “po lulëzonte kontrabanda, droga, armët dhe devizat”, që imagjinoheshin. Shqiptarët, sipas Programit të: kasapit Millosheviq, fashistit Sheshel dhe banditit Arkan, “blejnë mallëra në Vojvodinë, dhe Serbi me deviza. Atje shitoret janë të shprazëta,ndërsa 135000 shqiptarë ishin larguar nga puna, Beogradi zyrtar, duke synuar për ta realizuar- “Programin jugosllav për Kosovën”, nga viti 1987, po shkonte edhe më larg: duke akuzuar së pari për ta gjatur faktin për sulm gjenocidal-“Shqiptarët duen ta krijojnë Shqipërinë e Madhe’. E shqiptarët e Kosovës ishin pa asnjë aeroplan, pa asnjë tanke, pa asnjë top, pa mitraloza, e Serbia vrastare i kishte të gjitha, sepse ia siguronte Rusia neocariste. Tani (1996) për shqiptarë shytrohej pytja: a nuk është kjo kohë e raporteve të “ujkut dhe qingjit”?. Madje KS OKB i kishte vënë RFJ SANKSIONE. Por, sipas dokumenteve që i posedojmë Beogradit: Bota arabe ia dhuroi 2 miliradë para kesh; firmat private Gjermane 850 milion marka; Franca 800 milion dhe Italia 750 milon marka gjermane. Këto para kishin shkuar në bankat ruse prej kah RFJ blente armatim për t` i shfarosë shqiptarët. Çka përmban programi i Qeverisë RFJ-ës për shfarosjën e shqiptarëve Shqiptarët, sipas Programit: 25% jetojnë nga paratë e lobistëve, 20% nga devizat e punëtorëve që punojnë jashtë Kosovës, 25% nga fundamentalizmi islam, 20% nga haraçi i LDK-ës dhe 10% nga tregtia me drogë dhe armë”. Ishte ky “zbulim” epokal i shkollës Shën Savës dhe Gebellsit që quhët Aleksandër Vuçiq.Pra, e tërë propaganda serbe bëhej për ta krijuar shkakun që shqiptarët të sulmohen frontalisht, me qëllim që t`i shfarosen duke u vrarë dhe arratisur jashtë trojeve të veta, me qëllim që Kosova të serbizohet. Moto e vrasjeve masive ishte: “Po i vrasim se po na detyrojnë”! Hipokrizia serbiane din të thur edhe këso intrigash. Në diasporë nga Kosova, sipas autorëve të Programit, punojnë nja 300 000 shqiptarë (1981-1996) dhe për çdo muaj i dërgojnë nga 300 milion marka gjermane. Programuesit e gjenocidit serbian shkojnë edhe mëtej. Para syve të 182000 ushtarëve dhe policëve Serbianë të armatosur deri në dhëmbë, shqiptarët i “kishin plaçkitur nepër banka 3, 8 miliardë marka gjermane”. Madje me arin, plumbin, cinkun, kromin, bakrin e grabitur i “kishin edhe 2, 7 miliardë marka” keshë. Ndërsa nga laboratoriumet medicinale, sipas treshës: Millosh-Sheshel-Arkan- Daçiq-Vuçiq, shqiptarët i kishin grabitë 1, 5 miliardë marka”. Askund nuk thuhet pse Serbia ishte varfëruar, pse i kishte zhvilluar TRI luftëra ( në Slloveni, në Kroaci dhe në Bosnje 1991-1995). Por akuza bëhej për ta krijuar të drejtën para opinionit botërorë se “Shqiptarët duhet t`i varsim dhe terrorizojmë, se po na detyrojnë, se nuk po pajtohen të jetojnë” nën fashizmin serb. Për ta arsyetuar avanturën gjencidale programuesit serbian mbështetën në ‘histori’ bizare Hartuesit e Programit fashist serbian, për t` ia trasuar veti rrugën e vetëvrasjes, si pikënsije e marrin vitin 1941, që sipas tyre, nga Shqipëria në Kosovë, “paskan ardhur 465000” emigrantë. Shtrohet tash pyetje, kah ‘erdhi’ ajo masë popullore shqiptare, nga Marsi, nga Jupiteri, por që askush, nga shtypi, okuptori apo ndonjë burim I kohës, për këtë “avanturë invazive shqiptare”, nuk e shënoi asnjë informatë kurrë! Po e them në bazë të dokuemnteve arkivore të SPB (hulumtuar më 1978), në bazë të hulumtimi të dokumneteve të Rjahut (Gjermane) Tretë, se nga Shqipëria Bregdetare, në Shqipërinë Kontinentale (Kosovë) më 1941/2, kishin ardhur nga Komiteti Mbrojtja Kombëtare e Kosovës përmes Bedri Pejanit, Qazim Komonit dhe Fuat Dibrës e sidomos Ernest Koliqit nja 300 mësues, sepse okupatori i ri nuk donte popull analfabet, sepse nuk e ksihte në plan as ta vrasi, e as ta deprotojë (shpërngulë) dhe t`ua grabitë token deri në derë të kasollës si verpoi Serrbia okupatore (Jugosllavia 1918-1941), e as ta djegë me shtëpi e anatarët e familjes në zajrrë si kishte vepruar pushtetit Serbian përmes Punisha Raçiqiq, Tomë Popoviqit, Miliq Krsta, Bozhidar Paunoviqit, të gjithë të dirigjuar nga komesari Mihajllo Ceroviq, me seli së pari në Mitrovicë e pastaj në Shkup 1918-1941, duke përdorur çdo metodë barabre. Madje, sipas Programit (sllavofil 1941/2), para hundës së Gestapos, ABVER-it, SIM-as, MI6 paskan ardhur nga Shqipëria 465000 persona në Kosovë, pa i parë askush. Gjithnjë sipas Programit serbian të sajuar më 1994, nga Kosova qenkan larguar nga viti 1966 e deri më 1989 mbi 350000 serbian”. Madje, pushteti komunist më 8 shkurt 1945, në Kosovë vëndosë Diktaturë ushtarake, i sjellë tri divizione serbe, një brigade maqedone, dy brigade malazeze, dhe në këtë militarizëm, shqiptarët paskan bërë presion që mos të kthehen kolonistët sllavë, duke e përligjur këtë më 6 mars 1945. Nuk e cekin fare Progarmerët gebellsian (Millosh-Daqiq;Sheshel-A. Vuçiq;-Arkan), vrasjet masive në Kosovë nga diktatura ushtarke titiste, sidomos në Ferizaj, Gjilan, Rugovë, Llap e sidomos në Drenicë; nuk e theksojnë në anën tjetër se më 1 prill 1945, Polit Byro i KQ PKJ-ës lanson kushtrimin: “Të gjithë kolonistët duhet të kthehen në Kosovë”. Progrsmuesit fashistë të lartëcekur nuk e theksojnë se më 1938 Jugosllavia e kralit kishte lidhë Konventë me Turqinë, kishte siellë Ligjë, që çdo familje shqiptare mund t` i ketë vetëm 0, 40 ari tokë, kurse çdo familje sllave mund t` i ketë së pakut 45 hektarë tokë pune. A nuk i thonë këtij veprimi gjenocid. Ku mund të gjëndet kësi fashizmi në botë. Për këtë deshmitar janë dokuemntet zyrtare serbe të përpiluara më 1935-1939; 1945-1966; 1989-1999, e që posedohën. Sipas Programit S.Millosheviq-I.Daçiq;V.Sheshel- A.Vuçiq-Arkan, edhe pas vitit 1995, ishin diegur 65000 shtëpi sllave në Kosovë (!!!?). E ku kanë ngja ato “diegëje”, asnjë burim për be, nuk mund të gjëndet, madje as nga Diktatura ushtrake gebelsiane e 8 shkurtit 1945, as nga neofashizmi i Milloshit 1989-1999. Dhe ai dëm çenka rilajmëruar gjatë viteve 1966-1981. E përkthyer shqip, kjo do të thot se vetëm terrori Serbian ndaj shqiptarëve, mund ta mbajë Kosovën nën okupim. Gjatë kësaj periudhe sipas progarmuesëve, shqiptarët i paskan garbitur 55000 hektarë tokë të serbëve. Në cilat vise, në cilin planet? Shqiptarët i paskan shembur 125 shkolla, muze, kisha, biblioteka, shtëpi kulture. Madje në 36 fshatra serbe qenkan shkatrruar varret”!!! Dokumentet serbiane dëshmojnë të kundërtën se vetë udbashët i kryenin këto punë të liga dhe ua mveshin shqiptarëve, me porosi të KOS-it. Para syve të kujtë ngjajnë këto “mizori” fiktive. Shtrohet tash pyetja, ku dhe kur kanë ngja këto mizori. Asksuh nuk e ka shënuar, madje as pushteti i tyre gjakatar që ishte mbi çdo kend, nuk paska mundur ta dinte?!!!. Sipas Programit fashist serbian në Kosovë jetuekan 1 665 000 banorë, prej tyre 83% shqiptarë, ose138000 banor, dhe 285 000 serbë, ose 17 %. Shtrohet pyetja: a e bëri Serbia regjistrimin e popullsië më 1991, e kur në regjistrim u përgjegjën vetëm sllavët. Nga ky regjsitrim del saktësishtë se në Kosovë ishin 191 216 serbë. E regjistrimin e kanë bërë vetëm serbët, askush nga shqiptarët nuk u është përzier në punët e tyre të pista. Madje në këtë intrigë ka merita historike LDK që nuk lejoi popullin shqiptar që të regjisytrohët, sepse dihej se do të ketë manipulime. Programuesit serbian pyesin: “Si ta pengojmë krijimin e Shqipërisë Madhe” Duke i pasur këto shifra, prap përpiluesit e Programit shtrojnë pyetjen si: “Po krijohet Shqipëria e madhe”? Po krijohej në atmosferën e luftës së çingjit me ujkun. Dhe autorët e Programit, vijnë në pikën kritike duke shtruar pyetjen: “SI TA PENGOJMË KRIJIMIN E SHQIPËRISË MADHE”? Kjo pyetje u vërtetua më 1998/99 se fjala ishte si të krijohet Kosova e sllavizuar, si Toplica (Mos lexoni asgjë tejtër, por vetëm dokuemnte serbe, e ato flasin vet-HB). Dhe përgjigjen vet se : “shqiptarët nuk po përgjigjen me luftë (1991-1994), sikurse Sllovenët, Kroatët, Boshnjakët”?. Shakqet, programuesit e serbizimit Kosovës I gjejnë: “Nuk guxojnë, sepse Serbia do t` i shfaroste në tërësi; e nuk kanë garnacion nga Fuqitë e Mëdha;Shqiptarët jetojnë mirë në Kosovë edhe pse zhvillimi ekonomik i tyre ishte sa 31% i mesatares në Serbi”. Edhe kjo varfëri e skajshme shqiptare, për serbët duhej të luftohej dhe zhvillimi të jetë edhe më i ulët. Ja pra çfarë pushteti na ofrohej nga neofashist serbian. Çka sugjerojnë programuesit e shfarosjës shqiptarëve Shqiptarëve, thonë programuesit, duhet t` u përgjigjemi: “ta fillojmë luftën ekonomike;Serbisë nuk i duhet Kosova pa serbian dhe malazezë. Prandaj, u shpallim luftë shqiptarëve, sepse Kosova duhet të krijohet si tokë e shejtë serbiane (1994/5).Pra, pas Sllovenisë, Kroacisë, Bosnjes, radhën e kishte Kosova të provohet për t` u serbizuar, për të ia lëshuar radhën Maqedonisë. Për ta krijuar realitetin e ri, për t` i vënë shqiptarët para aktit të kryer, programuesit pyesin: çka duhet të bëjmë, duke filluar t` i numrojnë detyrat e tyre: 1.Në bazë të Ligjit mbi shtetësinë, shkruajnë neofashistët serbian, do t` i largojmë shqiptarët emigrantë, sepse kjo është në harmoni me Kartën e OKB dhe për këtë; duhet ta lajmërojmë Sekretariatin e OKB-ës;2.Shqiptarët që nuk duan të jetojnë në Serbi, duhet t` I DREJTOJMË ose për në Shqipërin Bregdetare, ose në Maqedoni. Kjo do të thot, se është detyrë e pashmagëshme t` i shpërngulim 465000 shqiptarë.Në pronat e tyre, do t` i siellim sebët e malazezët. Në ato prona që do të lirohen, banorët serb nga Kroacia, duhet t` i siellim në Kosovë, sepse atje çdo gjë u është diegur”. Nuk e thonë me fajin e kujtë.(Hulumto: Marrëveshjën Millosheviq-Tuxhman 1990). Jo vetëm këta fatëzi (që vet I kishin kthyer në fatëzi, me slloganin e tyre “të gjithë serbët në një shtet”, në kushtet e reja, duhet në shtpitë e shqiptarëve që do të shpallen emigrantë, të vendosen edhe oficerët nga Sllovenia, Kroacia e Bosnja. Me këtë politikë, do ta sigurojmë ardhjen e sllavëve në Kosovë, së pakur për 500 000 persona, në mënyrë që të kemi në Kosovë 51-54% serbë e 49-46% shqiptarë me pakicat tjera. Dhe për ta arritur këtë qëllim në serbizimin e Kosovës duhet shpallur të pavlerë çdo kontratë në mes shqiptarëve dhe popullit shtetëformues serbian. Me pavlerësimin e kontratatve mbi pronat, duhet me çdo kusht ta rrisim numrin e serbëve në 56/7%.” ‘Në vijim duhet ta matim token në përgjithësi’, shkruajnë fashistët serbianë.” Duhet të krijojmë libra të ri katastral dhe duke I asgjasur librat e vjetra; duhet krijuar librat e posedimit të ri, duke e matur token me një fushatë politike shtetërore, krejtë me qëllim që Kosova të srbizohet”. Programi parasheh se do t` u mirret prona shqiptarëve përmes gjyqeve,duke I vënë një pjesë të shqiptarëve para nivelit që duhet ta lëshojnë Kosovën. Paralel me këtë akt gjyqësor lidhur me pronën tokësore, shqiptarëve do t` u mirren banesat dhe vilat që i kanë ndërtuar në vendet turistike. Në vijim do të ngritet ligji për shembjen mureve rreth shtëpive të shqiptarëve. Do të burgosen në vijim të gjithë drjtuesit e partive politike shqiptare, duke i shpallur organizatat e tyre armiqësore. Kështu do t` i afrohemi objektivit, që ta zvoglojmë edhe mëtej numrin e shqiptarëve, duke e siellë në 44%”. Ndërtimi i 100 fshatrave të reja sllave në Kosovë-Arkani “Duke u bashkuar në një front si kurrë më parë, do ta gjallërojmë sektorin privat serbian, duke krijuar siprmarrje të vogla, duke krijuar punëtori, ferma bagëtish dhe të derrave.Për këtë qëllim do të ndërtohen 3000 objekte punuese në sektorin privat. Në çdo objekt do t` i punësojmë nga 50- 80 punëtorë. Kjo do të thot, programojnë nxënsit e ideologjisë Gebellsit, se do t` i punësojmë 250 000 persona sllavë, që janë të ardhur nga Kroacia. Në këtë drejtim, do të krijohet edhe një beneficion për të gjithë ata officerë që kanë sherbyer në Slloveni dhe Kroaci dhe kështu Kosova do të sigurohet si vedni ma I militarizuar, ku shqiptarët as zogjët e qiellit nuk do t` i shohin kah vijnë, deri sa ta pranojnë Serbinë, derisa të shpërngulen dhe deri sa të konvertohen. Për ta arritur sigurimin e këtij objektivi kombëtar serbian, vijojnë programuesit, do t` i ndertojmë 100 fshatra të reja në 13 komuna. Çdo fshat i këtillë do t` I ketë nga 1250 banesa (shtëpi), ku do të zhvillojnë jetë normale 5000 banorë. Në çdo fshat do të themelohen nga 30 sipermarrje të vogla, ferma, dhe punëtroi ku do të punësohen 2500 punëtorë. Çdo fshat i tillë do ta ketë shitorën, ujsiellsin, kanalizmin, telefonin, rrugën, shkollën, shtpinë e kulturës, ambulantën dhe kishën. Në këtë trasfirmim parashohim t` i siellim në punë 125000 persona, të cilët do të i ushqejnë 500 000 banorë aktiv”.Si të finansohet Programi i Serbizimit Kosovës, pyesin autorët neofashist më 1994. Dhe përgjigjen me: Bankë që e krediton sllavizimin e Kosovës sikurse 1918-1941 Në vijim fashistët serbian programojnë: “Kriza finansiare në Serbi, nuk lejon të arrijmë këtë nivel ideal. Por ne do ta realizojmë duke larguar shqiptarë nga Kosova, e duke i ndihmuar këtij plani me faktin se çdo person që punon jashtë duhet t` I investojë nga 1000 dollarë, duke I ngritur me ato para 100 fshatrat e reja. Për këtë propozojmë që të themlohet një bankë e përzier, që do t` I finasojë punët e ekspertëve argrar dhe ideor. Në këtë aspekt për t` i larguar shqiptarët nga pronat e tyre, duhet me çdo kusht t` i detyrojmë të shkojnë ushtar me obligim, aq më parë kur tash në Bosnje lufta mbaroi, dhe me të gjitha mjetet duhet ta mbulojmë Kosovën, për ta renditur në thumb (mushicë)pastaj Maqedoninë bullgaro-shqiptare”. Për realizmin e Progarmit, Kuvedni i Serbisë do të sjellë këto ligje bazike:”Ligji për lirim nga tatami për 3 vite për çdo sieprmarrëje dhe punëtroi të re, që është pronë e serbëve të ardhur nga Kroacia; ‘Ligji për qytetar të jashtëm’, ku do të dihet kush është qyetarë i Serbisë; ‘Ligji për stimulimin e natalitetit”. (Ideator të Programit: Sllobodan Millosheviq kryetar, Ivica Daçiq sekretar general I SPS (Socialistiçka Partia Serbie); Visllav Sheshel kryetar, Tomisalv Nikolliq- nënkrytar, Dr Nikolla Popallashen- nënkryetar, Maja Gojkoviq- nënkrytar, Ranko Dujiq- nënkryetar, Açim Vishnjiq- nënkryetar, dhe Aleksander Vuçiq -sekretar gjeral i Partisë Radikaale Serbiane (Srpska Radikalna Stranka); Zhelko Rzhnatoviq- Arkan kryetar i Partisë Bashkimit Serbian (SSJ). Programi e kishte një aneks, që në veti ngërthente këto udhëzime: 1.Me rrahë shqiptarë në vende publike, sidomos ditëve të pazareve, por edhe në dasma nëse vërtetohet se nuk kanë armë; 2.Me I privuar shqiptarët nga lria dhe në burgje duhet ta ndiejnë peshën e pushtetit Serbian; 3.Të gjithë shqiptarët që tregtojnë me tregatrët Serbian, duhet rëndruar haraçin me deviza; 4. Ata shqiptar që kanë shumë pasuri e janë të lidhur me firmat kroate dhe sllovene, duhet në çdo hap të përcillen; 5.Intelektualët kulminantë shqiptar duhet të mirren në pyetje dhe duhet të kërcnohen; 6.Duhet ta përhapim propogandën se shqiptarët e rendomtë janë të knaqur duke I reklamuar nepër televizione shtëpitë e tyre të bukura, të cilat synohet një ditë të konfiksohen;7.Pushteti duhet të lidhet me kishën dhe qendraat tona të emigracionit, me qëllim që të ralizohet qëllimi final I serbizimit Kosovës”. Pse çarqet kriminale serbe e krijuan këtë program Serbët gjatë shekullit XIX e krijuan KONCEPTIN e MEGALOMANISË. Gjatë shekullit XX u krijua jugosllavizmi dhe ky jugosllavizëm sot e iriton serbët ( e deri më 1992 e lavdonin deri në kup të qiellit-Hb) sepse në krijimin e këtij koncepti që ma së shumti punoi për te Mbreti Aleksander, Serbianët njëherit “krijuan” edhe dy fise tjera në fvor të njetit emër Jugosllavë (Sllovenët dhe Kroatët-hb) që në fund të shekullit do t` ua kthejnë armen seriozishtë, edhe pse nuk e kishin për here të parë. Së dyti serbomdhenjët e kritikojnë komunizmin, sepse nuk ua siguroi integralizimin dhe homogjenizimin e sllavëve për t` u konvertuar të gjithë në Serbianë homogjen. E vërteta, e tërë ajo hallakamë ideologjike dhe praktike e Jugo-versajit dhe jugo-avnojit, shkoi në plehun e hsitorisë, sepse me megalomani ishte krijuar dhe me vargojë krimesh shkoi në “jogurt revolucion”, në kanalizim. Të gjitha krimet serbe 1995-1999 ishin rezultat I këtij Programi neofashist Ja faktet: E trimëruar nga megalomania Jugo-serbia gjatë viteve 1981-1999 i krijoi 755000 dosje hetuesie për shqiptarë;I deprotoi mbi 1 000 000 shqiptarë nga troejt e veta, I vrau mbi 13 000 shqiptarë civilë; I rrënoi 140 000 shtëpi banimi me të gjitha objektet përciellëse; I krijoi 600 varreza masive; I rrënoi 400 xhamia të mëdha dhe të vogla; I dhunoi 20 000 femra (shiqo: Hjumens rajhs voç); shkatrroi biblioteka private dhe institucionale me një vlerë të madhe civilizuese. Sidomos, disa dokumente të Arkivit të Bashkësisë Islame të Kosovës nga shekulli I XIV-të ose u garbitën ose u dogjën për mos me u ditë realiteti shqiptar në Dardani deri në shekullin XIV-të. Në fund të shekullit ( pikërishtë më 27 V 1999 pushteti dhe kisha Serbiane , provuan që në Beograd të krijojnë një uniatizëm rreligjioz, për ta kthyer krimin në diçka rreligjioze, për ta mbuluar çdo krim me një afianizëm kishtar, se me Serbinë po bashkëpunojnë të gjitha kishta krishtere, pa mëkate”. Pas nënshkrimit të kapitullimit të makinerisë varastare serbiane në Kumanovë më 9 VI 1999, të gjitha njësitet paramilitare (ishin nja 36 njësi, të përbëra prej kriminelëve në za si: Arkan, Dragan, tridhjetë rusë, katër drejtues qetash kriminale ukrainase, dy bellorusë, dy rumunë, 2 zvicran, 11 italian,6 austriakë e madje edhe 1 hebrej), të gjithë deri sa u larguan më 10 qershor 1999, jashtë kufijëve të Kosovës, do t` i marrin me veti gati të gjithë serbianët e kolonizuar nga Kroacia dhe Serbia (1992-1999) peng, që ishin ardhur nga Kroacia ( e numri I tyre nuk ishte i vogël), si sigurues civilë, deri në Kushumli. Shtrohet pyetja: Ku gjindet Arkiva e 4500 antarëve të sherbimit informative dhe kontrainformativ Serbian që vepronin në Kosovë janar -dhjetor 1999, ku ata do ta kenë shënuar çdo ndryshim që është bërë në trevat e kolonizuara. E persona të tillë ka sot nepër enklava dhe të atillë që kamuflohen dhe enden, madje edhe nepër Prishtinë, në pikë të ditës, e sherbimet shtetërore të Kosovës, krehen. Këtë realitet duhet ta hulumtojë (hetoj), mbroi dhe gjykoi Gjykata Speciale me seli në Hagë, e jo të mirret me kurdisje dhe intriga kriminale serbiane, të cilat janë të njohura qe dy shekuj, me 37 programe për shfarosjën e Shqiptarëve pa ndërprerëje në Kosovë, për t` ia filluar pastaj me serbizimin e Shqipërisë Bregdeatre si planifikohej më 1939 nga Lotiqi i “ZBOR” it dhe Ivo Andriqi e lëvizjet: “ORJUNA; SRNAO,“Nardna Ordbrana”, “Bella Ruka” e” Crna Internacionala” neoruse!. Çka do të ndodhë më 15 mars 2025 në Beograd nuk e di, por e di se ka ardhur koha që serbët më në fund t` ia kthejnë pushkën veti!

Prof. dr. Flori Bruqi, me “Diademë Letrare V”

 

https://fjala.info/prof-dr-flori-bruqi-me-diademe-letrare-v/?fbclid=IwY2xjawI4PP9leHRuA2FlbQIxMQABHftkptT79UMQ9-ob9SuUU3qPK5-G3UyJYiQub_TWlC8Qss0IaHf3PVmAOA_aem_9FyCsjxW84yVvIyjnt_R3g

0

Akademik PHD, Eshref Ymeri

Vitin e kaluar, Shtëpia Botuese “Klubi i Poezisë” nxori nga shtypi dhe hodhi në qarkullim librin e Akademikut Prof. dr. Flori Bruqi, me titull “Diademë Letrare V”. Në serinë e veprave të botuara deri tani, ky është libri i 70-të i tij.

Kjo prodhimtari e jashtëzakonshme e këtij intelektuali të shquar në fushën e letrave, me solli në kujtesë një personalitet të njohur amerikan. Ky është Stiven Kovi (Stephen Covey 1932-2012), konsulent për çështjet e orientimit në jetë. Është i njohur si lektor dhe si autor i librit me titull “Shtatë shprehitë e njerëzve me prodhimtari të lartë”.

Në këtë libër ai propozon një trajtim të sistemuar të përcaktimit të qëllimeve dhe të përparësive në jetën e një krijuesi. Ai rrëfenn se si duhen formuluar dhe arritur qëllimet që krijuesi i ka vënë vetes. Ai thekson se nuk duhen pritur çudira, rezultate dhe ndryshime pozitive do të arrijnë vetëm ata që janë të gatshëm ta kalitin durimin me këmbëngulje dhe ta administrojnë kohën me kërkesa të rrepta ndaj vetvetes.

Flori Bruqi
Në të gjitha periudhat e jetës, mendjet e ndritura kanë pasë shtruar pyetjen se si kalon koha, duke dashur që të gjejnë mënyra për ta shfrytëzuar me përfitim për vetveten.

Albert Ajnshtajn (Albert Einstein – 1879-1955) ka thënë:
“Njihen mijëra mënyra për të vrarë kohën, or askush nuk e di se si ta ringjallësh atë“.
Krijimtaria e akademikut Flori Bruqi shtrihet në disa fusha të dijes. Ky libër, i shtatëdhjeti në serinë e pasur të botimeve të tij, dëshmon pa mëdyshjen më të vogël se ai karakterizohet nga një forcë e jashtëzakonshme e vullnetit.

Intelektualë të formatit të akademikut Flori Bruqi, janë nderi dhe krenaria e mbarë kombit shqiptar. Intelektualë të tillë duhen nderuar dhe çmuar siç e meritojnë, sepse ata janë model për brezin e ri në shfrytëzimin e kohës me rendiment të lartë. Është e çuditshme se si është e mundur që krerëve të shtetit nuk u paska rënë në sy veprimtaria krijuese e akademikut Flori Bruqi, e pasqyruar në shtatëdhjetë libra të botuar deri tani, për çka ai duhej nderuar me medaljen më të lart “Nderi i Kombit”.

Kaliforni, 03 gusht 2024

Aleksandër Vuçiç : Ku është Ukshin Hoti?

 

Shkruan : Flori Bruqi,PHD

Në maj të vitit 1999, ndërsa NATO-ja po bombardonte Jugosllavinë për të detyruar regjimin serb të përfundonte fushatën e tij të dhunës në Kosovë, aMagjistri dhe profesori  i shquar disident shqiptar etnik Ukshin Hoti u lirua nga burgu dhe nuk u pa më i gjallë. 

Mëngjesin e 16 majit 1999, një gardian hyri në qelinë e Burgut të Dubravës në Burim të Dardanisë , të burgosurit politik Ukshin Hoti dhe i tha atij të bëhej gati të dilte nga burgu ku po mbahej.

Profesor Mr.sci.Ukshin  Hoti nuk kishte asnjë veshje të tij përveç një jeleku që i kishte sjellë motra e tij, kështu që shoku i tij Gani Baliu, gjithashtu i burgosur politik, i dha një pulovër ngjyrë vishnje dhe një këmishë me mëngë të gjata që mbante në qeli. 

 “Nuk e mbaj mend se kush m’i solli, por ishin shumë të mëdha për trupin tim. Kisha rroba të tjera, prandaj ia dhashë”, tha Baliu.

 “Ishin fiks për trupin e tij të gjatë. Nuk i kisha veshur kurrë.”

 Një tjetër i burgosur i dha  Ukshin Hotit një palë xhinse dhe ai tani ishte gati për t’u liruar. 

 I burgosur për aktivizim politik Burgu u Dubravës në Kosovë. 

 Në atë kohë, Prof.Ukshin Hoti ishte kryetar i Partisë së Unitetit Kombëtar Shqiptar, UNIKOMB, e cila mbronte bashkimin e shqiptarëve në një shtet të vetëm. 

Ai po vuante dënimin me burg pasi u dënua sipas ligjit jugosllav për “rrezikim të rendit kushtetues”. 

 Ukshin Hoti ishte arrestuar dhe burgosur disa herë nga autoritetet jugosllave në vitet 1980 dhe 1990 për shkak të aktivizmit të tij për çështje shqiptare, të cilin regjimi e shihte si përmbysje të rendit të vendosur.

 Atij iu tregua për lirimin e tij nga burgu të dielën më 16 maj, ditën kur ai përfundoi një dënim 5-vjeçar të dhënë në vitin 1994 nga një gjykatë e Prishtinës, e cila administrohej në atë kohë nga regjimi i kryeçetnikut Sllobodan  Millosheviçit. 

 “Në fakt, ai duhej të ishte mbajtur në burg deri të nesërmen”, vuri në dukje Baliu. 

“Është e pazakontë që një i burgosur të lirohet gjatë fundjavës. Ai duhej të ishte liruar të premten më 14 maj  1999 ose të mbahej deri të hënën më 17 maj  1999 për përfundimin e procedurave dhe dorëzimit.” 

 Ishte një periudhë e tensionuar: lufta ishte ndezur midis forcave të presidentit jugosllavë Sllobodan Millosheviç dhe luftëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, UÇK. NATO-ja kishte filluar bombardimin e Jugosllavisë dy muaj më parë në një përpjekje për ta detyruar Sllobodan Millosheviçin të tërhiqte trupat dhe policinë e tij nga Kosova dhe t’i jepte fund fushatës së tij të represionit kundër shqiptarëve etnikë. 

 Baliu kujton se Profesor Ukshin  Hoti futi disa libra në një çantë, i uroi lamtumirën shokëve të tij dhe doli jashtë i shoqëruar nga dy roje.

 Por pas daljes nga burgu ai u zhduk. “E pamë deri në fund të korridorit. Ka të burgosur të tjerë që e kanë parë duke dalë nga muret e burgut. Askush nuk e di se çfarë ndodhi më pas me të”, tha Baliu. Hajredin Hyseni, një tjetër i burgosur politik, i cili vuajti dënimin me burg me  Ukshin Hotin si në Nish në Serbi ashtu edhe në burgun e Dubravës në Dardani , tregoi si ai dhe shokët e tij të burgosur i thirrën Ukshin Hotit nga dritarja ndërsa ai po dilte nga burgu.

 “Ne nuk mund të shihnim se çfarë ndodhi përtej mureve të burgut”, tha Hyseni. 

 Mbrojtës i rezistencës aktive paqësore Një grua etnike shqiptare mban një pankartë që kërkon vendndodhjen e aktivistit të të drejtave të njeriut, profesor Ukshin Hoti, në një tubim proteste në Prishtinë në mars 2000. 

Në një intervistë me BIRN në vitin 2021, djali i  Ukshin Hotit, Andini, tha se hera e fundit që e pa babanë e tij ishte kur ai e vizitoi atë në burgun e Serbisë në Sremska Mitrovica në dhjetor 1998.

 “Atë ditë, rojet e burgut kishin vendosur që vizitorët të mund të flisnin vetëm serbisht gjatë vizitave familjare. 

Babai im nuk pranoi të fliste serbisht. Ishte një takim i heshtur dhe i shkurtër”, kujton Andin Hoti. Më pas, 12 vjeç, ai nuk mund ta kishte marrë me mend se kjo ishte hea e fundit që do ta shihte babanë e tij. 

 “Nuk fola fare atë ditë. Po ta dija, sigurisht që do t’i kisha thënë që më mungonte shumë”, tha ai. 

 Në vitin 2020, mediat në Dardani  raportuan se informacione për vrasjen e Ukshin Hotit nga forcat serbe pas lirimit të tij nga burgu ishin zbuluar gjatë një gjyqi në Gjykatën e Lartë të Beogradit. “Jam ende i tronditur për atë që u tha, se forcat serbe i vendosën një granatë në gojë dhe se ai vdiq kur ajo shpërtheu”, tha djali i tij. Ai shpjegoi se për një kohë të gjatë, ai dhe familja e tij kishin jetuar me dy rrëfime paralele për zhdukjen e babait të tij, me disa njerëz që sugjeronin se ai mund të ishte vrarë nga armiqtë shqiptarë të Kosovës. “Ai e dinte se diçka do të ndodhte” Busti i Ukshin Hotit në fshatin e tij të lindjes Krushë e Madhe, Kosovë.

  Baliu kujton një moment në burg kur prof. Ukshin Hoti i dha një libër. Ishte vepra e tij e sapobotuar, Filozofia Politike e Çështjes Shqiptare, dhe ai kishte arritur të merrte një kopje në burg. 

 “Ai ma dha librin e tij dhe më sugjeroi ta komentoja pasi ta lexoja”, tha Baliu. 

 Libri ishte përdorur kryesisht nga akademikët për të promovuar idenë e pavarësisë së Kosovës dhe bashkimit me Shqipërinë. Prof.Ukshin Hoti parapëlqente qasjen paqësore ndaj rezistencës dhe luftës për pavarësi, megjithëse ishte realist për potencialin për konflikt të armatosur, tha Hyseni.

 “Ai mbronte rezistencën paqësore, por aktive. Por ai ishte i vetëdijshëm se Kosova nuk mund të çlirohej pa luftë”, shtoi ai. 

 Hyseni tha se në muajt para lirimit të tij, tashmë me luftën që gëlonte në Kosovë, Ukshin Hoti kishte qenë i shqetësuar për fëmijët e tij dhe anëtarët e tjerë të familjes sepse nuk kishte marrë fare lajme për ta.

 Ai ishte i shqetësuar edhe për fatin e tij, tha Baliu. “Ai e ka ditur gjithmonë se diçka do t’i ndodhte. 

Në fakt, kam dëgjuar se gjatë një seance marrje në pyetje nga oficerët e shërbimit të sigurimit serb në Sremska Mitrovicë, atij iu tha se nuk do të lejohej të bashkohej me UÇK-në”, tha ai, duke sugjeruar se shërbimi i sigurisë së Serbisë besonte se Hoti do t’i bashkohej forcës guerile pas lirimit të tij dhe ishin të vendosur ta pengonin atë që ta bënte këtë.

 “Ai ishte i bindur se nuk do të mbijetonte”, shtoi ai. Njëzet e katër vjet pas zhdukjes së Hotit, shumë pyetje mbeten pa përgjigje dhe asnjë i dyshuar nuk është përmendur. 

 Prokuroria e shtetit të Dardanisë  tha  se ka nisur një hetim, por nuk pranoi të japë ndonjë detaj.

 “Duke pasur parasysh se jemi në fazën e hetimit, nuk mund të japim më shumë informacion”, tha prokuroria. 

 Megjithatë, Baliu tha se në më shumë se dy dekada që kur u lirua nga burgjet jugosllave, asnjëherë nuk i është kërkuar dëshmia e tij.

 “Asnjë prokuror vendas apo ndërkombëtar nuk më ka marrë ndonjëherë në pyetje.

 Asnjëherë”, pohoi ai. 

 Hyseni i bëri jehonë shqetësimeve të Baliut për mungesën e veprimeve në këtë rast, duke pretenduar se autoritetet e Dardnisë  “nuk kanë bërë asgjë”, bile asë Qeveria në ikje e Albin Kurtit nuk e bëri një bust Ukshin Hotit në Universitetin e Prishtinës "Hasan Prishtina".

  “Po të ishin organizuar dhe të mblidhnin prova… njerëzit janë ende gjallë, por 26 vjet më vonë, kujtimet mund të harrohen”, vuri në dukje ai. Ai u shpreh se rasti mund të ishte relativisht i lehtë për t’u zgjidhur. 

 “Një roje nuk mund të lirojë një të burgosur pa urdhër të drejtorit dhe komandantit të burgut. Nuk është e vështirë të zbulosh se cilët ishin ata”, tha ai. “Por asgjë nuk është bërë deri më tani.”...

 Apologjia e Sokratit antik dhe Apologjia e Sokratit shqiptar të njohur me emrin Ukshin Hoti janë identitike.

Anitët, Meletët dhe Likonët pas 24 shekujsh nuk ishin vetëm serbë, por edhe shqipfolës dhe mjerë shqipja, që e flasin edhe njerëzit e tillë! 

Njëzet e katër shekuj më vonë, në Prishtinë u gjykua përsëri Sokrati! 

Njëzet e katër shekuj apo 2393 vjet më vonë, në Prishtinë u gjykuapërsëri Sokrati, kushedi për të satën herë. Këtë radhë Sokrati ishte shqiptarë nga Dardhari i Madh i Dukagjinit dhe quhej Ukshin Hoti. 

Akuza banale, ngjashmëria e tërësishme, fund e krye. Ndryshimi edhe kur duket seështë i madh, nuk është i tillë. Vërtet gjykatësit e Sokratit antik ishin të tënjëjtit popull, pra ishin grekë, ndërsa në rastin e gjykimit të Sokratitshqiptar gjykatësit ishin serbë edhe akuzuesit formalë ishin serbë. I vështruar nga ky aspekt gjykimi dhe dënimi na duket më tepërprometeik, por, kurrë nuk harrohet fakti se përpara akuzuesve formalëfshiheshin politikanë smirëzinjë e të zhveshur nga çdo lloj përgjegjësie dhemediokritetesh kulturore e shkencore nga rradhët e shqipfolësve, të cilët nukmund t’i durojnë njerëzit me potencë të madhe morale dhe intelektuale çfarëishte Ukshin Hoti, problemi është më tepër Sokratik. Apologjia e Sokratit antik dhe Apologjia e Sokratit shqiptar të njohurme emrin Ukshin Hoti janë identitike. Anitët, Meletët dhe Likonët pas 24shekujsh nuk ishin vetëm serbë, por edhe shqipfolës dhe mjerë shqipja, që eflasin edhe njerëzit e tillë! Sokrati antik ua përkujton akuzuesve po edhe ndëshkuesve të tij turpindhe dënimin që i pret në të ardhmen, të njëjtën gjë e bëri edhe Sokratishqiptar në Apologjinë e tij. Si në Rastin e parë, ashtu edhe në të dytin, profecia doli shumë e saktë. Ngjashmëri tragjike me një bukuri të llahtarëshme brenda. *** TESTAMENTI I SOKRATIT – KUSHTUAR UKSHIN HOTIT SEANCË E PËRSHPIRTSHME (2) Edhe sot, dy nëna u nisën për t’i vizituar varrezat e eshtrave të kthyer nga varrezat masive në Serbi. Edhe sot, në majë të Çabratit dhe në Meje ku ndodhen varrezat u nisën në këmbë… Posa arritën para shtëpisë së mallrave, në vitrinë shikuan dhjetë pllakate me portretin e Ukshin Hotit. Sytë e tij të menduar e plot trishtim, sikur qortonin diellin jo vetëm pse kishte lejuar ta mbulonin retë e zeza për një kohë aq të gjatë, po edhe pse i ndriçonte edhe ata që nuk duhej; sikur qortonin ajrin e pastër të këtij mëngjesi, që lejonte ta thithnin edhe mushkëritë e atyre që s’e meritonin. Në fund të dhjetë pllakateve lexuan dhjetë herë të njëjtin tekst: “Ku është Ukshin Hoti?”. Në udhëkryqin kryesor të qytetit, në semaforin e kuq lexuan tekstin e shkruar me shkronja të zeza: “Ku është Ukshin Hoti?”. Pasi kaluan urën mbi lumin Krena, shikuan Kullën e Lidhjes…, e cila sikur ruante Maxharr Pashain të mos ngritej nga varri. Shtatorja e bronztë e Sylë Vokshit, për habinë e tyre, pyeti me një zë, që krijonte mijëra jehona: “Ku është Met Koronica? Ka mbi një shekull që po e pres! A ende nuk ia keni kthyer eshtrat? Dy nënat,as në ëndërr e as në zhgjëndërr, pyetën: “Ku është Met Koronica? Ku është Ukshin Hoti?”. Jehonat e pyetjes së tyre filluan t’i përsërisnin muret e shtëpive dhe pullazet e tyre shumë herë të djegura. Kumritë fluturuan nga çerdhet e rindërtuara në këtë pranverë dhe ia filluan këngës: “Gugu Met, Gugu Ukshin…” Posa arritën në varreza, ajo që ishte një ditë më e vjetër se tjetra, këtë seancë e filloi ndryshe nga të tjerat. Pyeti me zë të lartë: ,,Ku është Met Koronica? Ku është Ukshin Hoti? Ku janë djemtë e nënës? Ku? Pastaj me zë të dridhur pëshpëriti duke dënesur: ,,Se disa prej varreve na kanë mbetur të zbrazëta…” Duke qenë të bindura se, si gjithnjë, i nxisin shpirtrat e martirizuar t’i thonë, në cilëndo mënyrë, monologët e tyre, filluan t’i lexojnë emrat dhe mbiemrat e të gjithëve. Dhe, vërtet edhe këtë herë, një gjë e tillë ndodhi. Gjysma e atyre, që nuk i kishin thënë në seancën e djeshme, i thanë, po, këtë herë, me tekste tërësisht të reja. Si zakonisht, të dy nënave iu duk se monologët i shqiptonin shpirtrat e shndërruar herë në fije të blerta bari, herë në lule të bardha’borë, herë në lule të kuqe’gjak, herë në flutura krahëlehta, që ekspozonin artin e fluturimit. Monologët e djemve të hasretit, këtë herë, nuk i dëgjuan ndarazi dhe u befasuan sepse që të dy e thanë së bashku një tekst të ndërtuar kryesisht me rrëfim në mënyrën habitore të titulluar “Çamëria”. Në varrezën me fotografinë e djaloshit me uniformë të UÇK’së, këtë herë, nuk e dëgjuan monologun për Shaban Polluzhën, por poezinë ,,Monologu i fundit i Ukshin Hotit”. Kur dukej se seancës i kishte ardhur fundi, nëna një ditë më e re se tjetra nuk e pëshpëriti poezinë e saj me të cilën përfundonin të gjitha seancat deri tash, por pyeti me zë të lartë, jehonat e të cilit u përhapën nëpër shtatë palë tokë e shtatë palë qiell: ”Ku është Met Koronica? Ku është Ukshin Hoti? Ku janë djemtë e nënës? Ku janë… se disa pre varreve na kanë mbetur të zbrazëta…” Nga njëri prej varreve të zbrazëta u ngrit silueta e Ukshin Hotit, me qëndrim e rroba të njëjta sikurse në foton e gjykimit. Me një zë, që nuk e mund asnjë zhurmë e tha fjalë për fjalë testamentin e tij, i cili mund të ketë qenë edhe i Sokratit. Në fund, siluetat e të gjithë martirëve e kënduan në kor himnin për Orakullin e Dodonës dhe Tempullin Dardan të Diellit… * * * TESTAMENTI I SOKRATIT – Ukshin Hotit – Kujtimi për mua le të mbetet në dëshirën e fëmijës për t’u rritur në dëshirën e plakut për t’u bërë i ri në hapin e parë apo të fundit të Maratonomakut në kumtin për fitoren në vuajtjet e Laookoonit pasi përbuzi tradhtinë e Prometeut pasi kundërshtoi perënditë… Kujtimi për mua le të mbetet në detin e përmallimit në majën më të lartë të malit ku kurora e reve të bardha mbretëron ku nuk kanë çka të lypin ata që u merren mendtë nga lartësia. Kujtimi për mua le të mbetet në syrin që shikon diellin kur lind me ndriçim hyjnor lulet kur çelin e zemrën ia falin bukurisë që udhëheq të dashuruarit në marshimin e tyre të gjatë për ta vrarë vetminë për ta mbytur pikëllimin… Kujtimi për mua le të mbetet në çdo fluturim që dëshmon se liria është e vërtetë vetëm kur ke mundësi ta ushtrosh artin e fluturimit në një qiell tjetër të pikturuar nga piktori gjenial para se të troket në dyert e përjetësisë… Kujtimi për mua le të mbetet në kronikat e shkruara për ata që kokën nuk e kanë për t’i rënë murit ndonëse rrënojnë mure e as sytë për t’i mbyllë kur vdekja zgërdhihet para se ta hajë dikë apo vetveten… Në dëshirën e Lirisë për të mbetur Liri le të mbetet kujtimi për mua… *) Fragment i shkëputur nga Libri poetik në dorëshkrim ,,Seancë e përshpirtshme 2″, që pritet të botohet së shpejti. Ky libër është pjesa e dytë e librit ,,Çabrat antologjia – Seancë e përshpirtshme”. Këta libra u kushtohen viktimave të terrorit serb, eshtrat e të cilëve janë apo nuk janë kthyer akoma nga varrezat masive në Serbi. _____________ – Kadrush Radogoshi është Shkrimtar dhe studiues i letërsisë. Ka kryer studimet e gjuhës e letërsisë në Universitetin e Prishtinës dhe studimet pasuniversitare dhe ka magjistruar në letërsi. Ka qenë i burgosur dhe i persekutuar politik. Është autor i 15 veprave të zhanreve të ndryshme dhe fitues i shumë çmimeve letrare. Kontakti me autorin: kadrushradogoshi@hotmail.com. Share Tweet Shiko Komentet (0) Pashtriku.org, 15. 05. 2014 – Apologjia e Sokratit antik dhe Apologjia e Sokratit shqiptar të njohur meemrin Ukshin Hoti janë identitike. Anitët, Meletët dhe Likonët pas 24 shekujsh nuk ishin vetëm serbë, por edhe shqipfolës dhe mjerë shqipja, që e flasin edhe njerëzit e tillë! Njëzet e katër shekuj më vonë, në Prishtinë u gjykua përsëri Sokrati! Njëzet e katër shekuj apo 2393 vjet më vonë, në Prishtinë u gjykuapërsëri Sokrati, kushedi për të satën herë. Këtë radhë Sokrati ishte shqiptarë nga Dardhari i Madh i Dukagjinit dhe quhej Ukshin Hoti. Akuza banale, ngjashmëria e tërësishme, fund e krye. Ndryshimi edhe kur duket seështë i madh, nuk është i tillë. Vërtet gjykatësit e Sokratit antik ishin të tënjëjtit popull, pra ishin grekë, ndërsa në rastin e gjykimit të Sokratitshqiptar gjykatësit ishin serbë edhe akuzuesit formalë ishin serbë. I vështruar nga ky aspekt gjykimi dhe dënimi na duket më tepërprometeik, por, kurrë nuk harrohet fakti se përpara akuzuesve formalëfshiheshin politikanë smirëzinjë e të zhveshur nga çdo lloj përgjegjësie dhemediokritetesh kulturore e shkencore nga rradhët e shqipfolësve, të cilët nukmund t’i durojnë njerëzit me potencë të madhe morale dhe intelektuale çfarëishte Ukshin Hoti, problemi është më tepër Sokratik. Apologjia e Sokratit antik dhe Apologjia e Sokratit shqiptar të njohurme emrin Ukshin Hoti janë identitike. Anitët, Meletët dhe Likonët pas 24shekujsh nuk ishin vetëm serbë, por edhe shqipfolës dhe mjerë shqipja, që eflasin edhe njerëzit e tillë! Sokrati antik ua përkujton akuzuesve po edhe ndëshkuesve të tij turpindhe dënimin që i pret në të ardhmen, të njëjtën gjë e bëri edhe Sokratishqiptar në Apologjinë e tij. Si në Rastin e parë, ashtu edhe në të dytin, profecia doli shumë e saktë. Ngjashmëri tragjike me një bukuri të llahtarëshme brenda. _____________ – Kadrush Radogoshi është Shkrimtar dhe studiues i letërsisë.Ka kryer studimet e gjuhës e letërsisë në Universitetin e Prishtinës dhestudimet pasuniversitare dhe ka magjistruar në letërsi. Ka qenë i burgosur dhe ipersekutuar politik. Është autor i 15 veprave të zhanreve të ndryshme dhe fitues i shumë çmimeve letrare. Share Tweet Shiko Komentet (0) Pashtriku.org, 11. 05. 2012 – Apologjia e Sokratit antik dhe Apologjia e Sokratit shqiptar të njohur meemrin Ukshin Hoti janë identitike. Anitët, Meletët dhe Likonët pas 24 shekujsh nuk ishin vetëm serbë, por edhe shqipfolës dhe mjerë shqipja, që e flasin edhe njerëzit e tillë! Njëzet e katër shekuj më vonë, në Prishtinë u gjykua përsëri Sokrati! Njëzet e katër shekuj apo 2393 vjet më vonë, në Prishtinë u gjykuapërsëri Sokrati, kushedi për të satën herë. Këtë radhë Sokrati ishte shqiptarë nga Dardhari i Madh i Dukagjinit dhe quhej Ukshin Hoti. Akuza banale, ngjashmëria e tërësishme, fund e krye. Ndryshimi edhe kur duket seështë i madh, nuk është i tillë. Vërtet gjykatësit e Sokratit antik ishin të tënjëjtit popull, pra ishin grekë, ndërsa në rastin e gjykimit të Sokratitshqiptar gjykatësit ishin serbë edhe akuzuesit formalë ishin serbë. __________________________________ I vështruar nga ky aspekt gjykimi dhe dënimi na duket më tepërprometeik, por, kurrë nuk harrohet fakti se përpara akuzuesve formalëfshiheshin politikanë smirëzinjë e të zhveshur nga çdo lloj përgjegjësie dhemediokritetesh kulturore e shkencore nga rradhët e shqipfolësve, të cilët nukmund t’i durojnë njerëzit me potencë të madhe morale dhe intelektuale çfarëishte Ukshin Hoti, problemi është më tepër Sokratik. Apologjia e Sokratit antik dhe Apologjia e Sokratit shqiptar të njohurme emrin Ukshin Hoti janë identitike. Anitët, Meletët dhe Likonët pas 24shekujsh nuk ishin vetëm serbë, por edhe shqipfolës dhe mjerë shqipja, që eflasin edhe njerëzit e tillë! Sokrati antik ua përkujton akuzuesve po edhe ndëshkuesve të tij turpindhe dënimin që i pret në të ardhmen, të njëjtën gjë e bëri edhe Sokratishqiptar në Apologjinë e tij. Si në Rastin e parë, ashtu edhe në të dytin, profecia doli shumë e saktë. Ngjashmëri tragjike me një bukuri të llahtarëshme brenda.

Kadrush radogoshi (1) _______________

(1)Kadrush Radogoshi (Gjakovë, Dardani , 15 shtator 1948) është një poet, dramaturg, novelist, romancier dhe kritik letrar shqiptar. Disident shqiptar në Jugosllavi, kundërshtoi heqjen e autonomisë së Kosovës, arsye për të cilën u burgos në kohën e Millosheviqit. Radogoshi u emërua kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës. Që më 2010 është vendosur në Kanada.

Politika e jashtme amerikane nuk ndryshon në raport me Kosovën dhe Ballkanin

      

      Akademik prof.dr.Nijazi Halili ,PHD 

Në asnjë rast trupat amerikane nuk do të tërhiqen nga Kosova, mirëfilli dihet se sa është investuar për të siguruar paqen dhe stabilitetin në Ballkanin Perëndimor. Politikat amerikane janë afatgjata dhe nuk ndryshojnë as gjatë një dite, e as gjatë një nate. Politika e jashtme amerikane nuk ndryshon në raport me Kosovën dhe Ballkanin në përgjithësi. -Është vështirë që çdo kush të kuptojë politikën amerikane, pa i njohur mirë marrëdhëniet ndërkombëtare. Në çdo periudhë kohore, amerikanët ishin ata që e shpëtuan Evropën nga luftërat e përhershme. Pa Shtetet e Bashkuara të Amerikës, kurrë nuk do të ketë paqe e stabilitet në botë. Prandaj, mos të kemi frikë se SHBA-ja s’do t’i largojë forcat ushtarake nga Evropa. Presidenti Trump është duke punuar në fuqizimin e vendit të tij, por jo në kuptimin se do të heqë dorë apo do të shkëputet nga Evropa. Presidenti Donald Trump deklaroi haptas se kryeministri britanik, Keir Starmer, dhe presidenti francez, Emmanuel Macron, nuk kanë bërë asgjë për t’i dhënë fund luftës në Ukrainë.

Tërheqja eventuale e trupave amerikane është propagandë ruso-serbe që do të thotë mobilizim për BE -në

                    Shkran Flori Bruqi 

Ardhja e presidentit Trump në pushtet duhet të shihet me kujdes, veçanërisht për qasjen e tij krejtësisht direkte, që mund të prodhojë shumë pasoja për shtetet në zhvillim, siç është rasti i Kosovës. Sado pak, ne si vend e njohim qasjen e tij, të përnjëhershme dhe direkte, duke mos e pasur fort në konsideratë të kaluarën tonë, dhe duke i dhënë rëndësi kështu të ardhmes, që politika e tij praktikisht del të jetë e atij orientimi -Sa i përket tërheqjes eventuale të trupave ushtarake nga Kosova apo Ballkani Perëndimor, konsideroj se më shumë është një lloj frike-propagande që është duke u shpërndarë dhe financuar nga agjentura serbo-ruse, për të ndaluar disa politika më kombëtare, siç mund t'iu atribuohen pushtetit aktual, për të cilat Serbia është në kundërshti të thellë. Amerika, në deklaratat e saj të vazhdueshme, qëndron e çeliktë për këtë çështje, ama konsideroj se kjo propagandë ka zanafillë sllave, dhe pretendimi i tyre merr formë kur dihet opinioni i presidentit Trump, i cili është paksa shkurtër dhe i drejtëpërdrejtë, duke mos pasur qasjen e atyre paraprakë. Këtë dimension përpiqen ta përdorin agjenturat ruse dhe, besa, edhe serbe, dhe njohja e qasjes së udhëheqësisë së Kosovës, që është strikte dhe më kombëtare, arrin ta shndërrojë një relacion të Kosovës me Amerikën në një pikë kritike dhe të dëmshme për vendin tonë.

 Kjo qasje, dorën në zemër, është ushqyer edhe nga politika opozitare, dhe një diskurs i tillë sot ka marrë dhenë dhe po përpiqet të paraqitet si ndëshkues për vendin tonë, e që realisht nuk është i vërtetë dhe i saktë. Politika aktuale është si kurrë më parë në vija të politikës së Amerikës, dhe çfarëdo zhvillimi apo ndërrimi të pushteteve, këndvështrimi për vendin tonë do të jetë i njëjtë, veçanërisht atyre që në politika janë më kombëtarë dhe popullorë. I këtillë ka qenë ky i tanishmi. Një pushtet për shtet dhe sovranitet gjithnjë ka qenë i mirëpritur nga Amerika! Trupat amerikane janë të pakta në rajon, por domethënëse për paqen dhe sigurinë; numri është simbolik, por prezenca është tregues pozitive për paqen. Nuk besoj se do të ketë tërheqje, por tërheqja eventuale do të thotë mobilizim për europianët. -Politika e Trumpit nuk dihet se çfarë fati do t’i sjellë amerikanëve; kjo politikë është jashtë kontekstit të ndikimit amerikan. Por nëse vazhdon kështu, europianët duhet të mendojnë për veten e tyre, por pa SHBA. Deri më tash, europianët e kanë pasur aleatin më të madh botëror. Kjo nuk ka të bëjë vetëm me forcat amerikane, por me politikën e tyre në botë. Ose një Amerikë e dobët e larguar, ose lënia e botës nën mëshirën ruse dhe kineze. Kjo nuk tingëllon mirë, por të shohim, të shohim a është Amerika e para sipas Trumpit, apo e lodhur. Bota varet prej SHBA-së, sidomos siguria, a është Trump forcimi i SHBA-së, apo një lojtar i tërhequr, i mplakur dhe i lodhur. 

“Nuk kam asnjë indikacion për ndonjë tërheqje amerikane”, është shprehur ai për gazetën.

 

Përkundër se gjendja e sigurisë në Kosovë është stabile, gazeta shkruan se “Uashingtoni dhe NATO nuk kanë plane as për tërheqje dhe as për zvogëlim të numrit të trupave”.

“Ushtria ende konsiderohet esenciale në mirëmbajtjen e paqes në mes të shumicës shqiptare dhe pakicës serbe”.

Derisa Kosova është njohur nga SHBA-ja dhe shumica e vendeve të Bashkimit Evropian, Beogradi mbështetet ende nga Rusia dhe Kina, shkruan gazeta.

“Qëllimi i KFOR-it është të mbajë një mjedis të sigurt, në mënyrë që t’u lejojë politikanëve nga të dyja anët hapësirën e frymëmarrjes që u nevojitet për t’u ulur në tryezë dhe për të diskutuar se si të zgjidhin mosmarrëveshjet e tyre”, thotë Hopkins.

Koloneli do të qëndrojë bashkë me njësinë e tij nëntë muaj në Kosovë, por pas largimit të tij, menjëherë do të zëvendësohet “nga Garda Kombëtare e Ushtrisë së Virxhinias pranverën e ardhshme”.

“Çdo rrotullim zakonisht zgjat nga nëntë deri në 12 muaj”.

Megjithatë, sipas Hopkins, “siguria është përmirësuar shumë gjatë viteve të fundit”.

“Shumica e incidenteve midis kosovarëve dhe serbëve tani përfshijnë mbishkrime nënçmuese, me shpërthime të herëpashershme të hedhjes së gurëve dhe krimeve të vogla”, është shprehur ai.

Anëtarë të shërbimit amerikan të intervistuar në Bondsteel kanë thënë për “Stars and Stripes” se janë të lumtur që po kontribuojnë për paqen.

Ushtarët që kishin shërbyer në Ballkan më parë thanë se ishin të befasuar nga sasia e përparimit ekonomik në rajon që nga fillimi i viteve 2000.

Katja Langmaid, nga Batalioni Mbështetës i Brigadës 186, është deklaruar se po shijon punën e saj si anëtare e ekipit ndërlidhës që monitoron një komunitet serb etnik të vendosur në një zonë me shumicë shqiptare, ku tensionet sipas saj “ende herë pas here rriten”.

Katja Longmaid, 28 vjeç, nga Swanton, Vt., është pjesë e një ekipi ndërlidhës që monitoron kryesisht komunitetet serbe që jetojnë në mesin e shumicës së shqiptarëve të Kosovës.

Kampi Bondsteel, i vendosur midis kodrave dhe tokave bujqësore pranë qytetit të Ferizajt në Kosovën qendrore, mbulon rreth 955 hektarë.

Perimetri është rreth shtatë milje i gjatë në bazën, e cila strehon rreth një mijë trupa nga SHBA, Turqia, Polonia dhe Letonia.