Qeveria e Kosovës në korrik të 2009 ka miratuar strategjinë kundër narkotikëve ...

Nga Flori Bruqi

I moshuari doli nga shtëpia e tij duke bërtitur. "Ç'farë po i bëni grurit tim?" pyeti ai. Ai nuk i njohu oficerët e policisë të Shërbimit Policor të Kosovës -- ata ishin të veshur me rroba civile. Ai nuk njohu as bimën që po shkulej nga një hektar tokë -- pronë publike e dhënë me qira për një individ privat, në këtë rast, një shqiptari të Kosovës 73-vjeçar nga Vushtrria. Burri ndaloi kur pa një ushtar të KFOR-it. Vetëm atëherë ai e kuptoi se të korrat nuk po vandalizoheshin. Ushtari i tha atij se shkulja e bimës nga parcela e tij e grurit dhe ngarkimi në kamion ishte një veprim i autorizuar.

Disa vjet më parë Shërbimi Policor i Kosovës, Policia Civile e UNMIK-ut dhe një kontigjent francez i KFOR-it mbërritën në parcelën e tokës në Vushtrri, e cila ishte plot bimë kanabis sativa. Megjithëse toka gjendej në vend të dukshëm për shumë vushtrianë, mes shtëpive dhe pranë qëndrës sportive të saj, askush nuk e kishte kuptuar se ndërmjet të korrave të ligjshme të grurit, po rriteshin bimë që do të përdoreshin për të prodhuar një substancë narkotike.

U desh që një patrullë e KFOR-it t'i zbulonte bimët dhe të njoftonte oficerët e policisë në lidhje me vendndodhjen e saj. Bimët e kanabisit u shkulën dhe u ngarkuar në një zetor, i cili fillimisht ndaloi në stacionin policor të Vushtrrisë dhe më pas vazhdoi për në Mitrovicë, kur një njësi e zbatimit të rregullave mbi drogën do të merret me të. Policia ende është duke kryer një hetim për të përcaktuar se kush i mbolli bimët dhe përfundimisht kush i kishte në zotërim bimët e kanabisit.

Sipas ish zëdhënësit të policisë së UNMIK-ut Xhon Çapman, hetimi do të jetë intensiv, duke ditur rëndësinë e kësaj çështjeje. Autoritetet grumbulluan pothuajse një ton kanabis, i cili ka një vlerë në rrugë prej 1 milion dollarë.

Kosova ka qënë skena e shpërndarjes së drogës për një kohë të gjatë, veçanërisht që më 1999. Sipas një raporti të Interpolit të vitit 1999, 40 përqind e heroinës së shpërndarë në vendet e Europës Perëndimore -- Zvicër, Gjermani dhe vendet skandinave -- ka ardhur nga Kosova. Pasi provinca u vendos nën protektoratin e OKB-së dhe me vendosjen e paqeruajtësve ndërkombëtarë, kjo shifër është zvogëluar.

....

Rasti i Vushtrrisë është unik. Rrallë herë droga e konfiskuar nga policia është e rritur në vend. Kosovarët nuk kanë një histori të rritjes së substancave narkotike të tyre. Duke ditur vendndodhjen e Kosovës -- në lidhje të ngushtë ndërmjet Europës dhe pjesës së Azisë përgjegjëse për prodhimin e sasive të mëdha të opiumit -- tregtarëve kosovarë gjithnjë e kishin më të lehtë t'a importonin drogën sesa t'a prodhonin atë.

Por gjendja ka ndryshuar. Që prej rënies së komunizmit në Shqipëri, shumë fermerë në jug zbuluan një mundësi për të bërë shumë para me pak përpjekje. Pas luftës, shqiptarët e Kosovës gjithashtu duket se po e shohin këtë mundësi.

Deri më tani, droga nuk ka qënë e lidhur drejtpërdrejt me krimin në Kosovë. Megjithatë shpërndarja dhe shitja e drogës paraqet një problem të rëndësishëm për autoritetet. UNMIK nuk ka përjashtuar mundësinë se përfitimet nga shitja e droges janë duke u përdorur për të financuar krimin e organizuar.

Bashkësia ndërkombëtare në provincë beson se tregtarët vendas qarkullojnë deri në pesë ton heroinë në vit. Inspektimet policore dhe kontrollet e rrepta kufitare e kanë zvogëluar këtë sasi, por vetëm minimalisht. Vitin e kaluar, policia e UNMIK-ut dhe KFOR konfiskuan pothuajse një ton drogë të klasit të parë. Sipas KFOR-it dhe policisë vendase, kontrollet për drogë kanë qënë një shembull i shkëlqyeshëm i bashkëpunimit të forcave të sigurimit për të luftuar krimin dhe korrupsionin.

Kosova është kryesisht shtet transit për drogat që kanë destinacion Evropën dhe nuk është prodhues narkotikësh dhe policia nuk ka gjetur se në Kosovë rafinohet droga apo ka laboratorë për prodhimin e tyre, shkruan në raportin e Departamentit amerikan të Shtetit.

Qeveria e Kosovës përballet me sfida në luftimin e trafikimit të narkotikëve, për shkak të zonave të pakontrolluara kufitare dhe korrupsionit të mundshëm.

Qeveria e Kosovës në korrik të 2009 ka miratuar strategjinë kundër narkotikëve e cila përfundon në 2012. Një strategji e re qershor 2012- qershor 2015 është duke u shqyrtuar aktualisht.

Kosova ka bërë përparim në iniciativat kundër substancave narkotike në vitin 2011, kryesisht duke përmirësuar koordinimin në mes të agjencive të përfshira.

Heroina dhe drogat tjera hyjnë në Kosovë kryesisht përmes Afganistanit, përmes Turqisë dhe Lindjes së Mesme dhe përmes Maqedonisë, ndërsa kokaina dhe marihuana hyjnë përmes Shqipërisë dhe Malit të Zi.
Statistikat e Policisë së Kosovës tregojnë se që nga janari deri në shtator të 2011, më së shumti është zënë sasi e marihuanës, (96.8 kg), pasuar nga heroina (33.1 kg) dhe kokaina (2.6 kg).



Sfidat për policinë në uljen e furnizimeve kanë të bëjnë me burimet e kufizuara, rrethi i ngushtë familjar, strukturat klanore, që pengojnë hetimet dhe një mungesë e përgjithshme e prokurorëve qe merren vetëm me krimet narkotike.



Statistikat për konfiskimin, arrestimin dhe përndjekjen janë në masë të madhe të pabesueshme dhe jokonsistente.



Ngjashëm të pasigurta janë edhe shifrat e përdoruesve të drogës në Kosovë, edhe pse një Organizatë Joqeveritare e quajtur “Labirinti” thotë se janë diku 10 mijë deri në 15 mijë përdorues.



Sa i përket politikave qeveritare, Kosova nuk inkurajon trafikimin e drogës dhe asnjë zyrtar nuk dihet të jetë marrë me aktivitete të tilla.



Derisa ligjet ndalojnë korrupsionin që do të mund të ndihmonte trafikimin e narkotikëve, ekzistojnë dyshime se narkotikët lëvizin në Kosovë me kamionë, autobusë dhe makina private, shpesh me lejen e zyrtarëve doganorë, të cilët marrin mito për të mbyllur njërin sy.

Kosova ende nuk është anëtare e OKB-së, dhe rrjedhimisht është e kufizuar në nënshkrimin e marrëveshjeve vetëm me ato shtete që e njohin.

Kosova bashkëpunon dhe shkëmben informacione me fqinjët përmes takimeve joformale bilaterale dhe multilaterale.

Policia e Kosovës thotë se shkëmbimi i informacioneve me Shqipërinë dhe Maqedoninë është i mirë. Janë duke u zhvilluar negociata për të nënshkruar marrëveshje edhe me Malin e Zi.

Kosova merr ndihmë teknike dhe trajnime përmes programeve OPDAT dhe ICITAP, të themeluara nga administrate e Shteteve të Bashkuara.

Qeveria e Kosovës duhet të bëjë përpjekje që të ofrojë trajnime dhe të financojë programet kundër substancave narkotike për uljen e trafikimit të tyre.

Policia e Kosovës dhe prokurorët duhet të rrisin kapacitetin e tyre në kryerjen e hetimeve dhe përndjekjeve të trafikantëve të drogës, të krimit të organizuar dhe spastrimit të parave si dhe të çrrënjosë trafikimin ilegal. Kjo mund të kërkojë që lufta kundër narkotikëve të vihet si prioritet i lartë.

Vazhdimi i ndihmës ndërkombëtare dhe një nivel i lartë i vëmendjes dhe një koordinim i Qeverisë së Kosovës, do të çonte përpara objektivat e Kosovës në luftën kundër narkotikëve.

Pre e drogës në Kosovë janë edhe filloristët e klasës së shtatë dhe të tetë, ndërsa të rinjtë e shkollave të mesme e fakulteteve përbëjnë konsumatorët më të shumtë të narkotikëve që qarkullojnë nëpër qendra kryesore. "Pas luftës 300 raste janë trajtuar në Klinikën Neuropsikiatrike të Prishtinës (katër kanë vdekur në spital, ndërsa tre nga ish pacientet kanë vdekur në shtëpi), 90 për qind e të cilëve e kanë konsumuar heroinën, 5 për qind kokainën dhe 5 për qind përzierjet e tjera. Ndërsa të gjithë i kanë provuar ndonjëherë përzierjet e ndryshme.

Mosha mesatare e pacientëve është 24 vjeçare. Shumica prej tyre paraqitën pas katër-pesë vjetë të konsumimit intensivë të drogës", thotë dr.Bujar Berisha, mjek specialist i drogës në Klinikën Neuropsikiatrike të Prishtinës, e vetmja klinikë që merret me trajtimin e narkomanëve në Kosovë. Dr.Berisha vazhdon: "10 për qind e të trajtuarve janë të moshës 15-18-vjeçare, ndërsa e kanë filluar para disa vjetesh. Ndërkaq, 79 për qind nga rastet e paraqitura janë narkomanë shqiptarë që drogën e kanë filluar në Evropen Përendimore prej nga janë kthyer".

Narkomania në Kosovë është bërë problem shqetësues, ndërsa numri i narkomanëve po rritet me shpejtësi të madhe. Asnjë institucion nuk ka të dhëna për numrin e narkomanëve as për sasinë e drogës që konsumohet në Kosovë, sikurse që shumica e të varurve nga pluhuri i bardhë e llojet e tjera të drogës nuk paraqitën në klinikë për shkak se viktima do të mbetet e shenjuar në mjedisin ku jeton.


Poashtu, sipas dr.Berishës "Është e vërtetë se numri i rasteve që paraqitën për shërim është shumë më i vogël se sa numri i atyre që kanë probleme. Ndër problemet kryesore dr.Berisha sheh "Thyerjen e bindjes së narkomani është dele e zezë në shoqëri".

Pos shkrimeve të rastit nëpër mediat lokale, kur shënohet dita e luftës kundër drogës, apo ligjeratave të kohëpaskohshme nëpër shkolla të mesme nga arsimtarët, a ndonjë specialist, pak kush merrët me narkomanët dhe narkomaninë në Kosovë. Institucione të specializuara për narkomanët nuk ka. Shumica e institucionëve vlerësojnë se popullata e pasluftës ka probleme më të mprehta se sa droga.

Para disa kohësh u botua letra e një narkomani të ri nga Prishtina, me nofken "Cani", nxënës i shkollës së Mesme "Ali Sokoli", i cili njëherësh kërkonte ndihmë nga specialistët dhe institucionet e Kosovës që ta shërojnë dhe ta nxjerrin nga kthetrat e drogës, ku ka hyrë me vetëdëshirë. Rrëfimi i tij është ky: "Drogën e fillova para dy vjetësh, në një party në Prishtinë, ku e provova marihuanën për herë të parë unë dhe shokët e mi. Prej asaj dite as unë dhe as shokët nuk mundëm ta lëmë pluhurin e bardhë.

 Sot, jemi të varur plotësisht.

E filluam duke menduar se do të dukemi "cool", apo "zanzi be njeri". Kishim përshtypjen se femrat "kalleshin" pas nesh. Të gjithë besonim se kjo është në modë jo vetëm këtu ndër ne, por në gjithë botën. Tash gadi çdo mbrëmje marrim dozën e caktuar nëpër kafiteritë ose diskot e Prishtinës. Ka raste kur marrim edhe një dozë. Pastaj kthehemi në shtëpi, me sy në gropë dhe organizëm të dërmuar.

Nuk na intereson asgjë, as për familjen tonë, pos se si ta sigurojmë dozën tjetër të pluhurit të bardhë.

Dhe shumë herë e pyesim vetën: "Pse e filluam?". Por kur nuk kemi drogë, atëherë mallkojmë:" Ah drogën e nanës". Pastaj fillon grindja në mes nesh: "Ti me shtyre të marrë drogë, jo ti ishe fajtor." Ka raste kur ndonjëri nga shokët tonë përfundon në spital nga doza e tepruar, apo nga kriza e abstinencës."
"Cani" kërkon ndihmë dhe këshilla nga mjekët, institucionet shëndetësore dhe spitali, sepse thotë ai: "dua ta braktisë drogën, dua t'i kthehem jetës normale.

 "Në letrën e botuar  erdhi një Email me nënshkrimin Eva- Qualcom- Gjakovë, e cila ishte e gatshme që të kontaktojë drejtëpëdrejtë me Canin dhe shokët e tij për t'i këshilluar se droga është e dëmshme dhe duhet ta barktisin. Ndërkaq, nuk reagoi asnjë institucion shëndetësor dhe asnjë qendër rehabilituese. Cani mbeti pa ndihmën e kërkuar!

Po cilat janë mundësitë e institucionëve shëndetësore në Kosovë apo institucioneve të specializuara që t'u ndihmojnë narkomanëve?


Organizata Botërore e Shëndetësisë në një raport të majit 2001 për Kosovë shkruan:"


1.Në Kosovë përdorën të gjitha llojet e drogës.

2.Nga nxënësit e shkollave droga konsumohet në nivelin që është i krahasueshëm me shtetet e BE-së.

3.Ka rritje të hetueshme të përdorimit të heroinës.

 4.Përdorimi i shiringave për marrjen e drogës është më i vogël se sa në BE.

 5.Është sinjifikative lehtësia e marrjes se narkotikëve nëpër barnatore.

 6.Është më i madh përdorimi i shiringave nga dy a më shumë veta", përfundon raporti i OBSH-së.

 Të gjitha krahasimet bëhen më shtetët e BE-së.

Droga në Kosovë mund të gjendet me lehtësi dhe me çmim 20-30 € paketimi, varësisht nga cilësia.

 Por droga më së shumti konsumohet në Prishtinë dhe në Gjilan. Këtë e dëshmojnë rastet në Klinikën neuropsikiatrike të Prishtinës. Ka dyshime se dilerët ua shpërndajnë falas drogën nxënësve të shkollave fillore, duke "rekrutuar" konsumatorë të ardhshëm.

 Këtë e pohojnë edhe Toni dhe Agimi ish nxënës të shkollës fillore "Gj. F." në Prishtinë, të cilët thonë se e kanë provuar një herë, falas, por kurrë nuk e kanë vazhduar më.

 Disa pedagogë më të cilët biseduam janë kategorikë se droga nuk shitet përreth shkollava, as nuk konsumohet brenda lokaleve shkollore. Blerta dhe Vjollca, poashtu nga Prishtina thonë se djemtë kanë provuar t'ua qesin pluhurin e bardhë edhe në gotën e Coca-colës. Ato dyshojnë në kamarierin dhe pronarin e kafeterisë, emrin e së cilës nuk duan ta thonë.

Të gjitha mediat lokale në Kosovë kanë shkruar se barnatorët vendore japin pa kurrëfarë recete, mjete narkotike. Autorët e këtyre shkrimeve thonë se kanë bërë prova vetë dhe kanë pasur sukses që të marrin narkotikë pa udhëzimet e mjekut.

Mirëpo, njëri nga gazetarët që është marrë me këtë temë të shitjes së lirë të mjeteve narkotike nëpër barnatore, (kësaj radhe dëshiron të mbetët anonim), thotë se ka pasur kërcënime telefonike nga furnizuesit e barnatorëve, apo shitësit në farmaci.

Një pjesë e madhe e atyre që sherbëjnë nëpër faramaci nuk janë famarcistë. Shitjen pa recetë të narkotikëve e pohoJnë mjekët, këtë e konfirmoi edhe Organizata Botërore e Shëndetësisë në raportin e majit 2001.

Vitin e kaluar janë regjistruar 60 raste të përdorimit të drogës, që janë raportuar ose arrestuar nga policia. Për këtë vit ende nuk kemi shënime të plota. Ne patrullojmë rreth shkollave, por nuk kemi vërejtur dilerë të drogave ....Policia nuk ka të dhëna për numrin e konsumuesve as të dilerëve, sepse nga policia serbe nuk ka trasheguar asnjë dokumentacion.

Policia përballet edhe me probleme të tjera shumë më të mprehta, siç është prostitucioni. Shërbime të veçanta anti-drogë ...Kemi krijuar një njësit pilot nga Sherbimi Policor i Kosovës në Gjilan dhe rezultatët e para janë inkurajuese. Do ta bartim edhe në qendrat e tjera, sepse policët vendor janë treguar më të shuksesshëm në këtë aspekt".

Konsumimi i drogës edhe më tutje është ndër problemet më shqetësuese në Kosovë, ndërsa dr.Berisha nga Klinika Nuropsikiatrike mendon se "Nëse nuk fillojmë që tash të merremi më seriozisht me këtë problem, së shpejti gjendja mund të bëhet alarmante". Numri i narkomanëve po rritet në mënyrë të frikshme. Të rinjtë mbetën edhe më tutje konsumatorët dhe viktimat potenciale, ndërsa narkomani dhe narkomania hap edhe probleme e plagë të tjera sociale si janë vjedhja, prostitucioni, dramat familjare, depresionin dhe streset, të cilat edhe ashtu janë mjaft të pranishme në shoqërinë kosovare të pasluftës.

Rifat Jashari: Qeveria Thaçi si gjithë të tjerat

Kryefamiljari i familjes Jashari në Prekaz, Rifat Jashari ka shprehur zhgënjimin e tij të thellë për gjendjen në Kosovë.

 

Ai ka kritikuar qeverinë aktuale, duke thënë se “ata që janë aktualisht në pushtet kanë kritikuar ata që kanë qenë me herët në pushtet, por kur kanë ardhur vetë aty, nuk kanë bërë asgjë më shumë, përkundrazi.”

“Krejt kjo garniturë qeveritare që është tani në pushtet, ka bërë akuza të mëdha ndaj qeverive të kaluara, se po e hajnë shtetin, se po e keqpërdorin buxhetin e shtetit. Më tregoni çka bënë këta që janë tani në qeveri tani. Çka bënë më shumë se të tjerët”, - ka thënë Jashari në një intervistë për RTK.

Sipas Jasharit, ministrat i lënë makinat ndezur për t’u ngrohur kur janë në mbledhje dhe shpenzojnë shumë për telefona kur të tjerët nuk kanë ushqim për të ngrënë.
Kryefamiljari i Jasharëve ka thënë se e di që në Skenderaj janë vjedhur shumë vota, dhe prandaj ka votuar vetëm njëherë pas luftës.

SHPËTONI “REPUBLIKËN” E KOSOVËS

Deklaratë Publike

Nga Bordi Drejtorëve i Ligës Qytetare Shqiptaro-Amerikane

 

The Albanian American Civic League www.aacl.us

 Hyrje

 

Trembëdhjetë vjet pasi fushata ajrore e NATO-s kundër Serbisë përfundoi fushatën e gjenocidit të Sllobodan Millosheviqit kundër shqiptarëve të Kosovës në vitin 1999, dhe katër vjet pas “pavarësisë së mbikëqyrur” që filloi në vitin 2008, ne ndihemi të detyruar që publikisht të adresojmë përkeqësimin e situatës politike dhe ekonomike në Kosovë. Të gjithë faktorët janë të përgjegjshëm: komuniteti ndërkombëtar ka dështuar të gjejë një zgjidhje politike të drejtë dhe të qëndrueshme ndaj konfliktit shqiptaro-serb. Udhëheqësia kosovare ka dështuar të mbrojë sovranitetin dhe integritetin e Republikës. Dhe elita serbe nëpërmjet fushatës lobuese multimilionëshe dhe mbështetjes së strukturave paralele në Kosovën veriore ka qenë e suksesshme në përpjekjet e tyre për ta destabilizuar Kosovën dhe një pjesë të madhe të rajonit. Me vetëm një kundërshtim në formë retorike boshe nga perëndimi, Beogradi ka arritur ta kontrollojë Kosovën veriore që nga viti 1999. Në ndërkohë, Serbia kurrë nuk është vënë para drejtësisë për okupimin dhjetë vjecar të Kosovës, të pasuar nga krimet e luftës dhe shkatërrimi në Kosovë.

Fokusi i Bashkimit Evropian dhe Shteteve të Bashkuara në vitin 2012 – tani në një shtytje përfundimtare për të zgjidhur konfliktin mes Beogradit dhe Prishtinës dhe për të dal nga rajoni – është në pjesën veriore të Kosovës, ku qëllimi i përsëritur shpesh i Beogradit për ta bërë de juro ndarjen de facto të kësaj ane me shumicë serbe po i afrohet suksesit gjithnjë e më shumë.  Beogradi ka qenë i suksesshëm në bindjen e shumicës së komunitetit ndërkombëtar se minoriteti serb në veri është në rrezik. Në realitet, konflikti në veri gjithmonë ka qenë për qëllimet ekspansioniste të Serbisë. Qysh kur trupat e Miloshevicit pushtuan Kosovën në vitin 1998, qëllimi i fundit i Serbisë ka qenë gjithmonë ndarja e veriut, njësoj si në Bosnje, ku Serbia ishte në gjendje të krijojë enklavën etnike serbe të quajtur Republika Srpska.

Presioni i pasluftës mbi Kosovën dhe pranimi i tij nga politikanët kosovarë

Udhëheqësisë politike në Kosovë i është bërë presion që nga përfundimi i luftës në vitin 1999 për të kënaqur perëndimin në mënyrë që të përmbushen kërkesat e Serbisë. Fatkeqësisht, elita politike kosovare bëri pak për ti rezistuar kërkesave që iu bënë asaj për shkak të një besimi përtacor se Shtetet e Bashkuara gjithmonë do ti përfaqësojnë interesat e Kosovës. Në mënyre që të fitonte “pavarësinë e mbikqyrur” në një vend me 92 perqind shqiptarë dhe 5 perqind serbë, Kosova pranoi kompromise nëpërmjet “Planit të Ahtisaarit” dhe masave të tjera, duke përfshirë:

• Ndërrimin e emrit shqiptar të “Republic of Kosova” në atë serb “Kosovo”
• Heqjen e flamurit shqiptar dhe pranimin e një flamuri dhe himni nacional për Kosovën që janë pa kuptim kulturor dhe historik
• Dhënien serbëve të Kosovës më shumë të drejta se çdo minoritet etnik në Evropë, duke përfshirë shtetësi të dyfishtë, krijimin e lidhjeve direkte mes komunave serbe në Kosovë dhe Beogradit, marrjen njëkohësisht të fondeve të pataksueshme nga Serbia si dhe atyre nga qeveria Kosovës, dhe marrjen e 10 vendeve të rezervuara për Serbët nga 120 vende në parlamentin e Kosovës përveç atyre vendeve ata mund ti fitojnë përmes zgjedhjeve
• Dhënien e “statusit extraterritorial” dhe të pataksuar monastireve dhe kishave ortodokse serbe, edhe pse shumë prej tyre ishin së pari pjesë e kulturës shqiptare dhe mbroheshin prej shqiptarëve

Problemet e brendshme politike dhe ekonomike të Kosovës

 

Mungesa a një qeverie të fortë demokratike, rritja e korrupsionit, sundimi i pamjaftueshem i ligjit dhe shtypit të lirë, papunësia e lartë bashkë me zhvilimin e vogël ekonomik, dhe institucionet e edukimit me cilësi nën standardet ndërkombëtare, e kanë bërë të vështirë për vendin që ti mbrojë interesat e saj në skenën ndërkombëtare.  Shumë prej këtyre janë rezultat i Kosovës nën protektoratin nëntë vjecar dhe kater vite pa pavarësi të vërtetë – duke e lënë atë në limbo në fushën ekonomike, politike, dhe sociale, dhe të pambrojtur ndaj ndërhyrjes së Serbisë në punët e brendshme të Kosovës. Mirëpo, pjesë e fajit duhet të bie mbi udhëheqjen dhe publikun shqiptar për arsyet në vijim:

• Egziston një indiferencë dhe pavullnetshmëri nga ana e shumë kosovarëve të aftë e të edukuar që të bëhen pjesemarrës aktiv në procesin demokratik
• Egziston pothuajse një përkulje totale e publikut dhe klasës politike ndaj vullnetit të Departamentit të Shtetit të SHBA-ve dhe përfaqësuesve të tjerë perëndimorë në Prishtinë. (Nuk duhet të ketë iluzion se Shtetet e Bashkuara dhe demokracitë e tjera perëndimore do të jenë në gjendje të zgjidhin problemet e shqiptarëve kosovarë). Gjithashtu, besimi se Shtetet e Bashkuara do të përkujdesen për Kosovën shpesh përdoret si një shfajësim nga politikanët dhe profesionistët shqiptarë që të mos punojnë për ti zgjidhur problemet e Kosovës, dhe kjo duhet të ndalet.
• Egziston një mungesë gjithnjë në rritje e interesit për të zgjidhur kauzën kombëtare shqiptare në Kosovë dhe si rrjedhojë një mungesë empatie ndaj shqiptarëve në Maqedoni, Mal të Zi, Preshevë, dhe Çamëri.

Ne besojmë se politikanët që nuk janë duke ruajtur dhe mbrojtur interesat e shumicës duhet të largohen përmes votave, dhe që kosovarët duhet të rimarrin aftësinë për të zhvilluar shtetin në barazi me homologët e tyre në pjesët tjera të botës që duan të sigurohen se pergjegjësia dhe transparenca janë baza e jetës së tyre civile.

 

Pika kthesë: bisedimet mes Kosovës dhe Serbisë të sponsorizuara nga BE-ja

 

Bisedimet Prishtinë-Beograd që filluan nën sponsorizimin e Bashkimit Evropian në Mars të vitit 2011 ishin me qëllim “teknike,” por diskutimet mbi statusin final (qëllimi kryesor i Serbisë) janë tani prioritet. Bisedimet, që deri në një shkallë ishin krijuar për të ndihmuar Serbinë të bëhet pjesë e Bashkimit Evropian duke e prezentuar atë si një komb i përkushtuar për stabilitetin rajonal, u ndërpriten vjeshtën e kaluar pas konfrontimeve të serbëve të mbështetur nga Beogradi në veri për shkak të përpjekjeve të Prishtinës për të shtrirë autoritetin e saj në të gjithë territorin e Kosovës, lanë një polic shqiptar të vrarë dhe katër ushtarë të NATO-s dhe 16 civilë serb me lëndime të rënda. Kryeministrja gjermane Angela Merkel, në një devijim principiel nga shetet tjera anëtarë të BE-së u pergjegj duke bllokuar Serbinë nga marrja e statutit të vendit kandidat dhjetorin e kaluar dhe insistoi që barrikadat e ngritura nga serbët lokal në të gjithë veriun duhet të hiqeshin dhe të gjitha struktura paralale ilegale në Kosovën veriore duhet të shuheshin para se bisedimet për anëtarësim në BE të fillonin.

Me bisedimet Prishtinë-Beograd gati për të filluar në Mars (kur BE-ja prapë planifikon të votojë mbi praniminin e Serbisë), Beogradi vazhdon hapur të refuzojë të njohë pavarësinë e Kosovës dhe ende nuk ka tërhequr mbështetjen politike dhe financiare për strukturat paralele ilegale në Kosovën veriore. Për më tepër, serbët në Kosovën veriore mbajtën një referendum ilegal me 15 shkurt, ku 99.7 përqind të votuesve votuan kundër pranimit të legjitimitetit të qeverisë së Prishtinës.

Pranimi i Kosovës në forumet rajonale, deri më tani të bllokuar nga serbët, do të jetë fokusi i takimit në Bruksel në Mars. Gjatë javëve të diplomacise fluturuese, negociatorët perendimorë janë përpjekur ta bindin Prishtinën se mund të arrijë të pranohet në forumet rajonale nëse është e gatshme të identifikohet si “Kosovo” pa fjalën “Republikë” dhe me nje “fusnotë” që i referohet Rezolutës 1244 të Kombeve të Bashkuara duke e identifikuar Kosovën si krahinë të Serbisë nën protektoratin e KB-ve, si dhe deklaratës së Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë që konfirmon ligjshmërinë e deklaratës së pavarësisë së Kosovës.

• Ne besojmë se Kosova nuk duhet të pranojë ta shlyej fjalën “Republikë” para emrit të saj; nuk duhet të pajtohet që të referencojë Rezolutën 1244 të KB-ve, e cila u shfuqizua kur pavarësia e Kosovës u njoh nga Shtetet e Bashkuara dhe shumica e vendeve perëndimore me 17 shkurt të vitit 2008. Që nga përfundimi i luftës, Kosovës i është kërkuar që ti bëj Serbisë lëshime. Është koha për Kosovën që të tërheq vijën këtu.
• Ne besojmë se Kosova nuk duhet të vazhdojë bisedimet me Serbinë derisa ajo të njoh pavarësinë e Kosovës. Bisedimet e tanishme (për të cilat pala shqiptare kurrë nuk është dashur të pajtohej pas pavarësisë) nuk do të sjellin paqe dhe stabilitet të qëndrueshëm në Evropën Juglindore përderisa Serbia refuzon të njoh shqiptarët kosovarë si palëe barabartë dhe të njoh sovranitetin e Kosovës.
• Ne besojmë se qeveria e Serbisë duhet të kthejë trupat e pagjetur të shqiptarëve kosovarë të cilet u transportuan me kamionë me frigoriferë dhe u varrosën në dhe rreth Beogradit kur lufta përfundoi në qershor të vitit 1999 dhe të paguajë dëmshpërblimet e luftës.
• Përderisa ne besojmë se nuk duhet të ketë privilegje të vecanta për minoritetin serb në Kosovë, ne gjithashtu besojmë se të drejtat e tyre duhet të mbrohen fuqishëm ashtu si janë mbrojtur të drejtat e popullsive Turqe, Roma, dhe Ashkalinjve në Kosovë. Pas nënshtrimit ndaj okupimit brutal usharak dhjetëvjecar dhe pastrimit etnik e gjenocidit dyvjecar në duart forcave ushtarake dhe paramilitare të Slobodan Miloshevicit, shqiptarët kosovarë duhet të jenë në frontin zhvillimit të të drejtave të njeriut në Evropë.

Marrëdhënja shqiptare me komunitetin ndërkombëtar

 

Shqiptarët e respektojnë dhe i besojnë Shteteve të Bashkuara për shkak të rolit historik të Presidentit Woodrown Wilson në themelimin e shtetit sovran të Shqipërisë në fund të Luftës së Parë Botërore, kur Rusia dhe fuqitë Evropiane ishin të përgatitura që ti copetonin të gjita trojet shqiptare.

Megjithatë, me luftën në Afganistan dhe krizën në Lindjen e Mesme, është koha që të pranojmë se Shtetet e Bashkuara ka çështje shumë më urgjente në agjendën e saj të politikës së jashtme dhe nuk mund të mbështetemi në të që të përcaktojë të ardhmen e Kosovës.

Është koha që të pranojmë se administratat amerikane nuk kanë vepruar gjithmonë në interes të popullit të Kosovës. U desh njëzet vjet lobim në kongresin amerikan nga ana e Ligës Qytetare Shqiptaro-Amerikane që të bindnim Presidentin e atëhershëm George W. Bush që të mbështes deklaratën e pavarësisë së Kosovës në vitin 2008. Dhe do të duhet një tjetër përpjekje në kongresin amerikan (dhe në parlamentet e pesë shteteve anëtare të BE-së që refuzojnë të njohin pavarësinë e Kosovës) që të përfundohet konflikti shqiptaro-serb dhe ti sillet Kosovës pavarësia e vërtetë. Përderisa administrata e Obamës ka mbajtur qëndrimin publik se ndarja de facto e Kosovës veriore nuk duhet të bëhet de jure, ajo nuk ka marrë ndonjë veprim për të mbështetur këtë qëndrim. Në realitet, admnistrata e Obamës ka zgjedhur që të marr një vend prapa karshi Evropës kur vjen puna te Kosova dhe Ballkani.

• Ne besojmë se udhëheqja politike dhe publiku kosovar duhet fuqimisht të kundershtojë ndarjen e veriut, e cila në formën e saj de facto ishte produkt i spastrimit etnik të shqiptarëve në Mitrovicë nga paramilitarët serb të mbështetur nga Beogradi. Për më tepër, nuk ka nevojë që të krijohet nje entitet special në veri, kur shumica e serbëve të Kosovës (80,000 prej gjithsej 120,000) jetojnë në Mitrovicën jugore dhe në pjesë të tjera të Kosovës.
• Udhëheqja politike e Kosovës duhet të sfidojë përpjekjet e Beogradit për të krijuar mbështetje ndërkombëtare për planin “Ahtisaari Plus,” që kërkon të avancojë statusin e serbëve në veri duke krijuar një entitet politik autonom, përderisa i dhunon të drejtat civile dhe njerëzore të popullatës shqiptare shumicë në Serbinë jugore – në Preshevë, Medvegje, dhe Bujanoc.

Shpëtojeni “Republikën”

Që nga viti 1986, Liga Qytetare Shqiptaro-Amerikane, nën udhëheqjen e Joseph DioGuardit dhe Shirley Cloyes DioGuardit (duke filluar në vitin 1994), ka bërë një kontribut të madh për promovimin e të drejtave njerëzore dhe kombëtare të popullit shqiptar në Ballkan dhe në gjithë botën. Ne do të vazhdojmë të punojmë për zgjidhjen e kauzës shqiptare kombëtare dhe për stabilitet dhe paqe të qëndrueshme në Evropën Juglindore. Edhe një herë, Kosova është bërë problemi dhe sfida kryesore e kombit tonë. Ne shpresojmë se shqiptarët në të gjithë botën do të kontribuojnë kohën, talentin profesional, dhe resurset e tyre që të ndihmojnë në shpëtimin e “Republikës” së Kosovës.

Bordi i Drejtorëve

Liga Qytetare Shqiptaro-Amerikane

Përktheu: Luan Mazreku

SAVE “THE REPUBLIC” OF KOSOVA

By: Board of Directors

Albanian American Civic League

www.aacl.com

SAVE “THE REPUBLIC” OF KOSOVA

A Public Declaration

From the Albanian American Civic League’s Board of Directors

Introduction

Thirteen years after NATO airstrikes against Serbia ended Slobodan Milosevic’s genocidal campaign against Kosovar Albanians in 1999, and four years after “supervised independence” began in 2008, we feel compelled to publicly address the deteriorating political and economic situation in Kosova.  All factors are responsible:  The international community has failed to establish a just and lasting political solution to the Serbian-Albanian conflict.  The Kosovar leadership has failed to protect the sovereignty and integrity of the Republic.  And the Serbian elite, through a multimillion dollar lobbying campaign and support of parallel structures in northern Kosova, have been successful in their efforts to destabilize Kosova and much of the region.  With only lip service opposition from the West, Belgrade has been able to control northern Kosova since 1999.  Meanwhile, Serbia has never been brought to justice for its ten-year occupation, followed by war crimes and destruction in Kosova.

The focus of the European Union and the United States in 2012—now in a final push to resolve the conflict between Belgrade and Prishtina and exit the region—is on northern Kosova, where Belgrade’s oft-repeated intention to make the de facto partition of this Serb majority area de jure is coming ever closer to fruition.  Belgrade has been successful in convincing much of the international community that the Serbian minority in northern Kosova is at risk.  In reality, the conflict in the north has always been about Belgrade’s expansionist aims. Ever since Milosevic’s troops invaded Kosova in 1998, Serbia’s endgame has always been the partition of the north, just as it was in Bosnia, where it was able to create an ethnic Serb enclave called Republika Srpska.

Post-war political pressures on Kosova and the acquiescence of Kosovar politicians

The political leadership in Kosova has been pressured to satisfy the West in order appease Serbia since war’s end in 1999.  Unfortunately the Kosovar political elite did little to resist the demands that were placed on it, out of a lazy belief that the United States would always represent its interests.  In order to gain “supervised independence” for a country that is 92 percent Albanian and 5 percent Serb, Kosova accepted compromises through the “Ahtisaari plan” and other measures, including:

• Changing the Albanian name of the Republic of Kosova to the Serbian “Kosovo”
• Removing the Albanian flag and adopting a Kosova flag and national anthem that are devoid of historical and cultural meaning
• Giving Kosova Serbs more rights than any other ethnic minority in Europe, including dual citizenship, establishing direct links between Kosova Serb municipalities and Belgrade, receiving non-taxable funds from Serbia on top of funding from Kosova’s central government, and getting 10 out of 120 seats in the Kosova parliament reserved for Serbs on top of any seats gained through elections.
• Granting tax-free and “extraterritorial status” for Serbian Orthodox churches and monasteries, even though many were originally part of Albanian culture and protected by Albanians.

Kosova’s internal political and social problems

The lack of a robust democratic government, the rise of corruption, insufficient rule of law and free press, high unemployment coupled with little economic development, and substandard educational institutions in Kosova have made it harder for the country to defend its interests on the international stage.  Much of this is the result of Kosova having spent nine years as an international protectorate and four years without genuine independence—leaving it economically, politically, and socially in limbo and vulnerable to Serbia’s interference in its internal affairs.  But some of the blame must be placed on the Albanian leadership and public for the following reasons:

• There is indifference and unwillingness on the part of many educated and capable Kosovars to become actively engaged in the democratic process.
• There is an almost total submission of the political class and public to the will of the US State Department and other Western representatives in Prishtina.  (There should be no illusion that the United States and other Western democracies will be able to resolve the problems of Kosovar Albanians.)  Also, the belief that the United States will take care of Kosova is often used as an excuse on the part of Albanian politicians and professionals not to work to resolve Kosova’s problems, and this must stop.
• There is a growing lack of interest in resolving the Albanian national cause in Kosova and a resulting lack of empathy toward Albanians in Macedonia, Montenegro, Presheva, and Chameria.

We believe that the politicians who are not preserving and protecting the interests of the majority should be voted out, and that Kosovars must regain the ability to develop the state on a par with their counterparts in other parts of the world who are seeking to insure that accountability and transparency are the hallmarks of their civic life.

The Turning Point:  EU-sponsored talks between Kosova and Serbia

 

The Prishtina-Belgrade negotiations that began under the sponsorship of the European Union in March 2011 were purportedly “technical,” but final status discussions (Serbia’s principal aim) are now on the front burner.  The talks, which to some extent were

designed to help Serbia become part of the European Union by showcasing it as a nation committed to regional stability, broke down last fall after confrontations by Belgrade-backed Serb extremists in the north, over Prishtina’s effort to extend its jurisdiction over all of  Kosova’s territory, left an Albanian policeman dead and four NATO soldiers and sixteen Serb civilians seriously injured.  German Prime Minister Angela Merkel, in a principled departure from other EU member nations, responded by blocking Serbia from getting candidate status last December and insisted that the barricades that local Serbs had erected throughout the north had to be removed and all illegal parallel structures in northern Kosova abolished before EU accession talks could continue.

With the Prishtina-Belgrade talks about to resume in March (when the EU again plans to vote on Serbia’s admission), Belgrade continues to openly refuse to recognize Kosova’s independence and has yet to withdraw its financial and political support for illegal, parallel structures in northern Kosova.  In addition, Serbs in northern Kosova held an illegal referendum on February 15, with 99.7 percent of the region’s voters refusing to accept the legitimacy of the central government in Prishtina.

Kosova’s admittance to regional meetings, until now blocked by Belgrade, will be the focus of the March meeting in Brussels.  Through weeks of shuttle diplomacy, Western negotiators have been trying to convince Prishtina that it can gain admittance if it is willing to be identified as “Kosovo” without the word “Republic” and with a “footnote” that includes a reference to UN Resolution 1244, identifying Kosova as a province of Serbia under UN protection, and a statement that the International Court of Justice affirmed the legality of Kosova’s declaration of independence.

• We believe that Kosova must not agree to delete “Republic” in front of its name; nor should it agree to any reference to UN Resolution 1244, which was nullified when Kosova’s independence was recognized by the United States and most Western nations on February 17, 2008.  Since the end of the war, Kosova has been asked to make concessions to Serbia.  It is time for the Kosova government to draw the line here.
• We believe that Kosova should not continue talks with Serbia until they recognize Kosova’s independence.  The current negotiations (which after independence should never have been agreed to in the first place) will not bring lasting peace and stability to Southeast Europe as long as Serbia refuses to recognize Kosovar Albanians as equal counterparts and to respect the sovereignty of Kosova.
• We believe that the Serbian government should return the human remains of the Kosovar Albanians whose corpses were transported in refrigerated trucks and buried in and around Belgrade when the war ended in June 1999 and to pay war reparations.
• While we believe that there should be no special privileges for the Serbian minority in Kosova, we also believe that their rights should be strongly and forcefully protected, as has been true for Turkish, Roma, and Ashkalli populations in Kosova.  After being subjected to ten years of brutal military occupation and two years of ethnic cleansing and genocide at the hands of Slobodan Milosevic’s military and paramilitary forces, Kosovar Albanians should be on the “cutting edge” of human rights developments in Europe.

The Albanian relationship with the international community

Albanians respect and trust the United States, because of President Woodrow Wilson’s historic role in establishing the sovereign state of Albania at the end of World War I, when Russia and European powers were prepared to carve up all Albanians lands.

Nevertheless, with the war in Afghanistan and the crisis in the Middle East, it is time to recognize that the United States has more pressing issues on its foreign policy agenda and cannot be relied on to determine Kosova’s future.

It is also time to acknowledge that American administrations have not always acted in the interests of the people of Kosova.  It took twenty years of lobbying the US Congress on the part of the Albanian American Civic League to get then President George W. Bush to support Kosova’s declaration of independence in 2008.  And it will take another lobbying effort in the US Congress (and in the parliaments of the five EU member states that refuse to recognize Kosova’s independence) to end the Serbian-Albanian conflict and bring genuine independence to Kosova.  While the Obama administration has maintained publicly that the de facto partition of northern Kosova must not become de jure, it has taken no action to back up this position.  In reality, the Obama administration has chosen to take a back seat to Europe when it comes to Kosova and the Balkans.

• We believe that the political leadership and Kosovar public must forcefully oppose the partition of the north, which in its de facto form was the product of the ethnic cleansing of Albanians in  Mitrovice by Belgrade-backed paramilitaries after the war.  In addition, there is no need to create a special entity for the north, when the majority of Kosova’s Serbs (80,000 out of 120,000) live in southern Mitrovice and other parts Kosova.
• Kosova’s political leadership should challenge Belgrade’s effort to get international support for its “Ahtisaari Plus” plan, which seeks to advance the status of Serbs in the north by creating an autonomous political entity, while it violates the human and civil rights of the Albanian majority population in southern Serbia—in Presheva, Medvedje, and Bujanoc.

Save “The Republic”

Since 1986, the Albanian American Civic League, under the leadership of Joseph DioGuardi and Shirley Cloyes DioGuardi (beginning in 1994), has made a significant contribution to promoting the human and national rights of the Albanian people in the Balkans and throughout the world.  We will continue to work for the resolution of the Albanian national cause and for lasting peace and stability in Southeast Europe.  Once again, Kosova has become the biggest problem and challenge facing our nation.  We hope that Albanians all over the world will contribute their time, professional talents, and resources to help save “the Republic” of Kosova.