Nga: Fatos Ashiku
2 Marsi i motit 1444 shenohet ne histori si dita e suksesit. Nese bashkimi i forcave perben faktorin vendimtare te suksesit, kjo eshte dita qe i dha udhe tere asaj epoke te lavdishme , ku Shqipetaret shpalosen tipare te qarta madheshtije , si: qendresen, heroizmin ,pathyeshmerine dhe fitoren duke i dhene tipare Shqipetare nje epoke te rilindjes Europiane. Ajo si ngjarje e shenuar dhe e vecuar ,solli ne nje pike kulmore ndjesite me te vyera te nje populli aq te lashte dhe me tradite qe ishin paraardhes iliret dhe Pellazget. Ajo si ngjarje me pasiojat e saja mese tre dekadash ,la gjyrme te pashlyeshme mbi ardhemerine e Shqipetareve si pikenisje e mjaft levizjeve, kryengritjeve dhe zhvillimeve me karakter kombetare. Ajo ishte nje fidanishte e kombit Shqipetare ngaku shume ide dhe perfundime i gjejme te gateshme :te njejta sikur edhe per kohet me tej deri me castet e tanishme. Sa here idete gjeniale te kesaj ngjarje u asimiluan dhe u bene shembull frymezimi aq here Shqipetaret ja dolen te jene te sukseseshem.
Ideja gjenjale e unifikimit te tere faktoreve dhe aktoreve politike te kohes ne nje beselidhje ishte dhe mbetet :nje ide madheshtore e tille qe e mbart tere vitalitetin e suksesit Shqipetare. Duke qene te tille te unifikuar ju dual te perballohen tera pikepyetjet dhe dilemt e kohes perballe nje pushtruesi aq te madh dhe barbare aq sa pushtuesit mebeten kurdohere te tille. Aresyet e mos suksesit dhe bjerrjes morale te shoqerise se sotme Shqipetare duhen kerkuar pikerisht tek mos realizimi i ketij mesimi te madh historik. Eshte paturpesi dhe deshtim i madh, qe :duke pasur ne kurmet morale te historise ngjarje te tilla madhore me peshe Eropiane te mos i shikosh ato ne driten e syrit duke mos i bere bisht per te kapur ate objektiv qe ajo kishte.
Aktualisht : ajo cfare perjetohet permes nje butaforizmi mjeran te shtreses se pushtetareve klanore ngjarje te tilla sherbejne si farsa per te kaluar rradhen duke u hequr paksa patriote ne sy te popullit qe shkon drejt degradimit. Nese integrimi Shqipetare nder ato mote behej: permes nje qendrese per te mos humbur lirine dhe pavaresine ,sot integrimi si proces unik duhet ideuar dhe bere: duke sfiduar qeverisjen klanore ne sherbim te nje qeveisje me baze te gjere kombetare me perfaqesim trevash, e tille qe na bene unike dhe te sukseseshem, sa per nje qeverisje me standarte aq edhe te sukseseshme perkunder konkurences dhe tendences per asimilim qe gjindetr ne kater te gjashtat e shperndarjes se Shqipetarevet ne shtete aspak per Shqipetaret.
Te besh lidhje me objektivin madhore te Beselidhje se Lezhes duke e shpallur objektiv si integrim bashkimin Shqipetare jasht zhvillimeve te brendeshme eshte e njejte sikur GjRGJ kASTRIOTI tu kishte kerkuar Princave Shqipetare lidhje bese per cdo gje [por jo per ate cfare e deshmoi. Eshte absurd dhe paradoks: qe do konsiderohet’ Nul ‘ nistorik qe te anashkalosh nje unifikim Shqipetare e nje bashkim te brendeshem duke e rriskuar ate me nje bashkim tjeter qe sido ,nuk perben rrjedhoje te natyreshmerise mbi te cilen jane ngritur dhe funksionojne kombet dhe popujt si pjese e diversitit njerezore.
Te mos jeshe i bashkuar nder vete eshte nje papergjegjeshmeri morale dhe nje deshtim i madh me pasoja tragjike nderkohe qe nje bashkim europian sa utopik eshte edhe nje alibi qe sherben per te fshehur aresyet e verteta te ketij mosangazhimi .
Se sa serioze dhe te gateshem jane keta per ta respektuar idene e bashkimit si divize dhe mesim i beselidhjes se Lezhes , mjafton te hedhim veshtrimin mbi ate cfare ngjau:
-Mungesa e kreut te shtetitne festimet e pervjetorit te 568 te Beselidhjes se Lezhes ishte gjhithsesi rrethanave: nje sinjal i qarte i vijimesise se nje politike percarese dhe nje mentaliteti bajraktare dhe klanore i qeverisjes, nje mungese e theksuar e pergjegjeshmerise mbi bazen e te cilave hapa te metejeshem kerkojne zhvillime integruese dhe ispiruese te popullit per te cilin gjinden te paguar. Njekohesisht kjo gjendje e ben me imperativ nje mobilizim te vete levizjes popullore per ta zhmontuar kete tendence famekeqe e tille qe na kerkon nje unifikim sa me te shpejte per ti dale Zot vendit. Sa me pare, per ti kthyer legjitimitetin pushtetit te votes se lire te popullit Shqipetare e tashme me nje objektiv final: Nje qeverisje unike kombetare me perfaqesim trevash e tille qe e ben nje platforme unike integrimi dhe zhvillimi per tu perballur me tendencen asimiluese ne kuader etnokulturore dhe per ti kthyer Shqipetaret nje kreature te denje njerezore.
Se sa serioze dhe te gateshem jane keta per ta respektuar idene e bashkimit si divize dhe mesim i beselidhjes se Lezhes , mjafton te hedhim veshtrimin mbi ate cfare ngjau:
-Mungesa e kreut te shtetitne festimet e pervjetorit te 568 te Beselidhjes se Lezhes ishte gjhithsesi rrethanave: nje sinjal i qarte i vijimesise se nje politike percarese dhe nje mentaliteti bajraktare dhe klanore i qeverisjes, nje mungese e theksuar e pergjegjeshmerise mbi bazen e te cilave hapa te metejeshem kerkojne zhvillime integruese dhe ispiruese te popullit per te cilin gjinden te paguar. Njekohesisht kjo gjendje e ben me imperativ nje mobilizim te vete levizjes popullore per ta zhmontuar kete tendence famekeqe e tille qe na kerkon nje unifikim sa me te shpejte per ti dale Zot vendit. Sa me pare, per ti kthyer legjitimitetin pushtetit te votes se lire te popullit Shqipetare e tashme me nje objektiv final: Nje qeverisje unike kombetare me perfaqesim trevash e tille qe e ben nje platforme unike integrimi dhe zhvillimi per tu perballur me tendencen asimiluese ne kuader etnokulturore dhe per ti kthyer Shqipetaret nje kreature te denje njerezore.
RROFTE UNITETI DHE BASHKIMI MES SHQIPETAREVE!
