Dëshmi e nënkolonel amerikan Sherman Miles: Masakrat serbe ndaj shqiptarëve në Kosovë dhe Mal të Zi, me 1919

Në foto Milliq Kërrsta, një kirmnil famëkeq serb i cili kishte vrarë shumë patriotë shqiptarë që kundërshtonin regjimin serb, sidomos në rajonin e Dukagjinit, gjatë viteve 1919-1935


Në përputhje me udhëzimet tuaja telegrafike, unë kam hetuar, aq sa është e mundur, masakrat serbe ndaj shqiptarëve në Mal të Zi, Nënkolonel Sherman Miles i dërguari i Depertamentit të Shtetëve të Bashkuara.

Këto zona ishte spastruar tërësisht nga shqiptarët dy muaj para se unë të arrija në Mal të Zi, të vetëmet prova të mundshme që kam gjetur ishte ajo e deshmive të refugjatëve shqiptarë pranë Shkodrës dhe deklaratave të zyrtarëve serbo- malazezë.

Masakrat me të medha u kryen nga serbët në qytetët: Pejë, Gjakovë, Podgur, Rugovë, Plavë dhe Guci, Beran, dhe Rozhajë. Më 21 nëntor 1918, sipas të dhënave shqiptare, malazezët në Pejë u përpoqën të çarmatosin një tregtar shqiptar. Shqiptarët kundërshtuan këtë, dhe nga ky moment filluan luftimët. Në Pejë ndodhej edhe një detashment i vogël Kalorësisë Franceze, dhe disa batalione të trupave serbe. Shqiptarët pohojnë se, pas zjarrit të trupave Aleate, malazezët u tërhoqën.

Ndërmjet datës 15 dhe 25 dhjetor 1918 shumë shqiptarë ishin masakruar në rrethinën e Podgurit, ky rajon kishte rreth 50 fshatra shqiptare. Pleq, gra dhe fëmijë u masakruan, 138 shtëpi të djegura dhe rreth 400 shtëpi të plaçkitura. Shqiptarët që shpëtuan ikën në male. Shqiptarët pohojnë se kjo ishte paramenduar dhe mirë organizuar nga serbët.

Personi i vrarë mund të jetë Kadri Reka ose Shaqir Rrustem Kuka? 

I vrarë nga serbët, dhe nuk mjafton me kaq ata e mbajtën të lidhur një javë në një dru , kështu që nëna, gruaja dhe fëmijët e tij duhet të shikonin çdo ditë.


Para 25 dhjetori deri në fillim të marsit, kur masakrat duket se kanë pushuar, disa informata të shqiptarëve ishin të mangeta. Luftimet vazhdueshme dhe masakra kanë ndodhur në Plavë dhe Guci dhe në rrethe të Rugovës, Pejës, Podgurit dhe Rozhajë. Shqiptarët thonë se nga 15 fshatra në rrethin e Rugovës nuk është lënë as edhe një shpirt i gjallë. Tetëqind njerëz u masakruan atje, pa llogaritur burrave të vrarë ndërsa i rezistonin. Në rrethin përreth Rozhajës shumë fshatra u shkatërruan dhe 700 shqiptarë u masakruan pa rezistencë. Në Plavë dhe Guci 333 gra, fëmijë dhe pleq u masakruan.

Në të gjitha këto të dhëna nga autoritetët shqiptarë, ata akuzojn drejtpërdrejtë trupat serbe, si dhe barbaritë në formën e dhunimit të vajzave dhe djegien njerëzve për së gjalli. Pothujse nuk ka mbetur asnjë shqiptarë në rrethet e prekura, që të gjitha janë masakruar ose kanë ikur në male ose në Shkodër. Ata thonë se numrin e shqiptarëve të vrarë që nga nëntori i kaluar arrinë deri në 30 mijë shqiptarë të vrarë.

Sipas të dhënave zyrtare serbo-malazeze që i kam marrë nga një komision, i cili ishte dërguar në rrethin në fjalë për të gjetur se çfarë kishte ndodhur. Ata pohuan se kanë kaluar tre javë në këtë rrethin. Ata u kthyen më 10 maj në Cetinje. Ka qenë një zyrtar malazez nga Tivarit dhe një kolonel serb. Sipas informacioneve të tyre, shqiptarët rezistuan autoritetet serbe, dhe pas luftimeve rreth 100 vetë u vranë. Këto viktima ishin të ndarë në mënyrë të barabartë midis serbo-malazezëve dhe shqiptarëve. 

Me përjashtim të një ose dy grave shqiptare të vrara aksidentalisht gjatë luftimeve në fshatra.

Fakti i çështjes është se çështja u zhvillua në një rajon malor dhe shumë të paarritshëm në mes të nëntorit të vitit 1918 dhe në fillim të marsit 1919. Me përjashtim të një detashmenti të vogël të kalorësisë franceze, i cili ishte i pranishëm në shpërthimin e konfliktit, por e cila duket se është tërhequr shumë shpejt pas asaj cfarë kishte ndodhur, nuk ka huaj për të dëshmuar ngjarjet.

Kapiteni Brodie (Ushtrisë Britanike), ndërsa ishte duke u përpjekur për të hyrë në këto rrethina në muajin Shkurt, u arrestua nga serbët dhe u dërguan me roje në Beograd. Detajet e çështjes dhe madje edhe përgjegjësinë për fillimin e tij ndoshta kurrë nuk do të përcaktohet në mënyrë të paanshme. Por kjo është një fakt i padiskutueshëm se tani ekzistojnë në një numer prej 2000 deri 2500 refugjatë shqiptarë nga Mali i Zi të cilët tani janë afër Shkodrës, dhe pa dyshim shumë më tepër në male.

ImageNë foto Milliq Kërrsta, një kirmnil famëkeq serb i cili kishte vrarë shumë patriotë shqiptarë që kundërshtonin regjimin serb, sidomos në rajonin e Dukagjinit, gjatë viteve 1919-1935.


Amerikanët, britanikët, italianët franceze i kanë parë këta njerëz duke ikur, dhe bien dakord që refugjatët iknin nga represini serbë jashtë vendit të tyre duke marrë me vete vetëm disa rroba. Kjo është groteske dhe pa-kuptim për serbot-malazezët për të thënë se këta shqiptarë, të cilët kishin jetuar gjithmonë në ato troje, braktisën shtëpitë dhe pronat e tyre dhe ikën në thellësi të dimrit pa qenë të detyruar për ta bërë këtë.

Asgjë nuk mund të kanë prodhuar këta refugjat përveç dhunës serbe. As nuk është fare e mundshme që malazezët, pa ndihmë nga serbët, mund të ketë detyruar shqiptarët të shperngulën. Këta (shqiptarë) të fundit janë luftëtarë të shkëlqyer, dhe vetëm mund të ketë qenë dëbuar nga trupat rregullta te organizuara serbe ose Jugo-sllave Personalisht, besoj, (Nënkolonel Sherman Miles), nga ajo çfarë unë kam mundur të gjej në Mal të Zi dhe Shqipëri, se serbët-malazezët kryenë një numër të madh te masakrave mbi shqiptarë në Mal të Zi juglindore, dhe se kjo është bërë me qëllimin e paramenduar të spastrimit etnik të shqiptarëve dhe dëbimin e tyre me qellim pushtimin e tokave të tyre.

Unë nuk besoj se tani është e mundur për të t’i denuar përgjegjësit për masakrat e kryera në këto rrethina, dhe nuk mund të n të përcaktojë në mënyrë të paanshme detajet apo numrat e njerëzve të vrarë. Shifrat më janë dhënë nga Misioni Britanik në Shkodër dhe numri i të vrarve nga serbët është mes 18,000 dhe 25,000 shqiptarë të masakruar, është vetëm një përafrim, siç është pretendimit nga të dhënat shqiptare për 30.000 shqiptarë të vrarë.

Por nuk mund të ketë dyshime se me qindra, në mos mijëra shqiptarë u vranë dhe se shumica, nëse jo të gjithë të tjerët u dëbuan nga shtëpitë e tyre. Unë besoj se serbo-malazezët qëllimisht shfrytezuan avantazhet për faktin se Fuqitë e Mëdha ishin të zhytura në shumë çeshtjetë mëdha, dhe askush nuk kishte interesuar në ato për momentin, për të konsoliduar dhe mbajtur territorët të dhëna nga Traktati i Bukuresht, dhe për të cilat ata nuk kishin pretendime të vlefshme nacionaliste.

Serët nuk duhet lejuara kurrë për ta bërë këtë; por ata e kanë bërë atë, dhe unë besoj se tani ekziston vetëm një mënyrë për të riparuar pjesërisht gabimin e bërë-të shpërfillin plotësisht Traktatin e Bukureshtit, dhe për të nxjerrë kufij të rinj shqiptarë përgjatë vijave nacionaliste si ata janë të njohura dhe kanë ekzistuar gjatë viteve 1913-1914.

Këtu dhe atje karakteristika gjeografike do të duhet të merren në konsideratë, por asnjë palë nuk duhet të favorizuar në terrenin e asaj, se kush ka bërë me shume apo me pak gjatë Luftës së Parë Botërore. Sllavët e Jugut dhe shqiptarët janë në thelb ndryshëm, dhe madje edhe antagoniste në të gjitha karakteristikat se që është e pamundur të pritet që ata të jetojnë në paqe brenda të njëjtit kufi politik për shumë breza që do të vijnë. Unë dua të jap këtu me shifrat sipas Komitetit Shqiptar në Shkodër, numrin e refugjatëve shqiptarë në Shkodër, në popullsinë e rretheve të përfshira:

Qarku i Rugovës …………………………………….....7000

Plavë-Gucia………………………………………….. 23,000

Rozhaja……………………………………………     18,000

Peja…………………………………………………    20,000

Podguri……………………………………………      15,000

_________________________________________________

Totali…..........................................................................83,000

Në rrethet e mësipërme (me përjashtim të Rugovës, banorët e së cilës janë të gjithë shqiptarë) popullsinë e përbenin 5% e serbë dhe 95% shqiptarë.

Në Prishtinë ka pasur 91.000 shqiptarë dhe 6,000 serbë.

Në Vilajetin e Kosovës 850,000  shqiptar  dhe 90,000 serbë…

Shqiptarët janë të shurdhër ?!

Pak para festave të fundvitit kanë nisur të shtohen kolonat në pikën kufitare në Merdare.

Sipas Qendrës Kombëtare për Menaxhim Kufitar, pritja për të hyrë në Kosovë nga kjo pikë kufitare me Serbinë është 1 deri 1 orë e gjysmë.

Për të dalë nga Kosova në këtë pikë kufitare pritja është pesë deri 10 minuta.

Nëpër pikat tjera kufitare pritjet janë pak minutëshe si për të hyrë në Kosovë, ashtu edhe për të dalë nga Kosova.

Regjisori dhe artisti nga Beogradi Çedomir "Qeda" Petroviq në një shkrim për gazetën “Danas”, e ka akuzuar rëndë kryetarin e Serbisë për marrëdhëniet aktuale me Kosovën dhe për raportet e përkeqësuara të Beogradit me të gjitha vendet e dala nga ish – Jugosllavia.

Çedomir "Çeda" Petroviq

“Si më tradhtoi besimi te Vuçiqi”

Pasi ka përkujtuar krimet që Serbia i ka bërë në Kosovë, varrezat masive të shqiptarëve të gjetura pranë stacioneve policore, ka thënë se njohja e pavarësisë së Kosovës është e paevitueshme nga Serbia.

“Një numër i madh policësh që kanë marrë pjesë në aksionet kundër shqiptarëve të Kosovës, në Serbi ende konsiderohen heronj të luftës. Hetimet në Serbi ecin ngadalë sepse disa nga ekzekutorët e veprave penale janë ende në radhë të policisë”, ka shkruar ai.




A thua në kohët e krimeve që i kemi bërë në Kosovë, kishim larguar dallimin dhe kemi bërë ata të cilët gjatë Luftës së Dytë Botërore vrisnin 50 veta nga njerëzit tanë për një gjerman të plagosur dhe 100 të vrarë për një pushtues të vrarë.

Dallimi është se Gjermania menjëherë pas përfundimit të luftës është distancuar nga të gjitha krimet e veta, i ka pranuar ato, ka paguar dëmshpërblim, ka kërkuar falje, ndërsa ne pas shpërbërjes së Jugosllavisë u sulëm në luftërat dëshpëruese për mbajtjen e të pamundshmes.

Nisja drejt krimeve


U nisëm drejt krimeve që na sollën aty sa që tash të mos e kemi askënd rreth vetes, as me veten. Dhe vetë po e lëmë e veten. Disa thyerje e pastrime duhet të ndodhin në kokën tonë. Duhet ta rrëfejmë rrëfimin e tmerrshëm për ne. Ai është shumë më i rëndësishëm se sa vitet e humbura dhe ndërmjetësimet e dështuar në Bruksel.

Me këmbëngulje u përpoqëm që gjitha atë të mirë që na e lanë amanet paraardhësit, ta shkatërrojmë dhe në vend të popullit të dashur e të çmuar në botë, të bëhemi sinonim për shkatërrim e vrasje.

Tash s’është rëndësishme nëse populli e kupton ose nuk dëshiron ta kuptojë të vërtetën për veten . Tash më e rëndësishmja është ta rrëfejmë rrëfimin për atë pjesë të vogël të popullit, i cili ka edhe pak kohë ta ndryshojë e ta rrëfejë, jo në kishë, sepse faji tij në këtë rrëfim është i madh, por para vetes dhe para atyre ndaj të cilëve kemi bërë krime të tmerrshme dhe gjenocid.

Gjithmonë kemi qenë në kërkim të një diçkaje të humbur e edhe tash kur zotërojnë robotët dhe fluturaket zbresin në Mars, ne thirremi në ca kohë të shkuara dhe vëmë kapelat ushtarake të vojvodëve tanë të ndershëm serbë në kokat e kriminelëve që bëhen heronj të popullit e të shtetit, mendja fillon të na turbullohet, shohim ëndërr syhapur e na zgjohen ca gjene që kaherë është dashur të jenë të vdekur ose të futur diku thellë nën ndërdije për t’i pritur vetëm një zë e një klithmë: Të gjithë serbët në një shtet … Dhe të fillojë çmenduria e të bëhemi bisha.

Juve, zotëri Vuçiq, në zgjedhjet e ardhshme kjo opozitë nuk mund t’iu mundë. Por ekziston mundësia që veten tuaj ta mundni që është pafajshëm më e rëndë .

Populli nuk e do Vuçiqin

Populli ju ka zgjedhur, por jo edhe ata përreth jush, të cilët vetë i keni zgjedhur dhe të cilët do të ndikojnë mjaft në disfatën tuaj. Po i mbani me këmbënguljen vendet nga ku po shkatërrojnë çdo gjë, janë bërë të urryer e irritues. Artisti kryesor, po deshi që shfaqja të jetë e mirë, përreth vetes duhet të katër artistë që të paktën janë të barabartë me të. Ju iu keni frikuar kësaj, keni statistë në rolet kryesore dhe për këtë arsye shfaqja doli e keqe.

Ju jeni me tërë forcën kundër vullnetit dhe bindjes suaj, jeni përpjekur të ndryshoni, por nuk ia keni dalë. Ndërdymja në ju, ndërmjet asaj që e dini se ç’është mirë të bëni për popullin tuaja dhe asaj që kurrë nuk do të mund ta bëni, është e vështirë edhe për arsyen se bie ndesh me bindjet dhe idetë tua, ajo u sjell në situatën që të mos mund të funksiononi drejt.

Kurrë nuk keni thënë se keni gabuar, e këtë populli nuk e do. I do ata që i ka afër e jo ata që gabojnë shpesh. Po silleni me prepotencë ndaj disa gazetarëve që nuk janë rreth jush dhe u bëjnë pyetje të vështira e të pa përgjigje nga ju.

 Ky është tamam profesionalizëm dhe nuk bën të ketë dallime ndërmjet përfaqësuesve të medieve. Unë kam njohur artisët që nuk kanë folur tridhjetë vjet, ndërsa në shfaqje kanë udhëhequr dialogë dhe kanë qenë të shkëlqyeshëm në ato skena.

Jeni tepër shumë të pranishëm në publik. Populli nuk ka dëshirë të pyesë më: Ku është Vuçiqi ? Ç’u bë me të? Ka një kohë që s’është, por thotë: Ama deri kur ky Vuçiq? Është bërë i mërzitshëm për Zotin dhe për robin.

Nuk ka temë ku ju s’e keni mendimin tuaj. E shpenzoni forcën në përmbajtje të panevojshme dhe çdo ditë qëroni hesape me opozitën dhe përfaqësuesit e medieve.

Po bëheni, si themi ne: Piper në çdo çorbë.

Në fjalimet tua janë të pranishme shumë përqindje, numra, emra fshatrash e qytetesh, gjatësi rrugësh, mbledhje, zbritje, premtime, krahasime me të tjerët …Populli e do më shumë fjalimin rëndomtë, atë të kuptueshmin.

Kur erdhët në pushtet, nuk gjetët asnjë të mirë. Trashëguat krime të mëdha që i bënë pjesëtarët e populli tonë e të cilat assesi nuk deshët t’i pranoni e të kërkoni falje për to.

Krime të tmerrshme ndaj popullit shqiptar

Krime të tmerrshme në luftërat ballkanike para dhe pas Luftës së Dytë Botërore kemi bërë ndaj popullit shqiptar.

Forcat ushtarake e policore serbe gjatë viteve 1998 dhe 1999 kanë bërë shkatërrime të mëdha,masakra, djegie, helmime bunarësh, përdhunime, plaçkitje, vrasje civilësh …

Ushtria dhe policia e RFJ-së atëhershme, me udhëheqje të kreut shtetëror, kanë dëbuar nga Kosova mbi 700 mijë shqiptarët Kosovës.

Millosheviq ka urdhërua që të gjitha kufomat në Kosovë, që mund të ishin në interes të Tribunalit të Hagës, të mënjanohen.

Në furrat e Trepçës u dogjën më shumë se 1.500 kufoma.

Dolën nga Danubi ftohtë frigoriferët me gra e fëmijë shqiptarë. Varreza masive në poligonet e policisë nëpër gjithë Serbinë.



Në vend e qitjen me armë të policisë në Batajnicë te Beogradit u gjetën trupat e 980 shqiptarëve e shqiptareve të vrara.

Deri në vitin 2008, janë gjetur rreth 800 mbetje mortore të shqiptarëve të vrarë të varrosur në varrezat masive në Serbi, janë ekshumuar dhe u janë kthyer familjeve.

Në varrezat e Rudnicës dhe te Rashka rreth 250 trupa të shqiptarëve të Kosovës.

Në vitin 1998, në Prekaz, në rajonin e Drenicës, forca të mëdha ushtarake e policore serbe , të armatosura me tanke, autoblinda e artileri, rrethuan shtëpinë e familjes Jashari dhe tri ditë e tri net kanë shtënë, pa bërë dallime, edhe në gra e fëmijë dhe civilë të tjerë. Helikopterët dhe automjetet ushtarake kanë lëshuar breshëri rafalësh nëpër kulme e pastaj forcat policore kanë hyrë në fshat duke shtënë nëpër shtëpi.

Forcat serbe të sigurisë me ndihmën e ushtrisë serbe likuiduan 56 anëtarë të familjes Jashari . Në mesin e tyre edhe 18 gra e 10 fëmijë. Aty u bë gjenocid ndaj një familjeje.

Rreth 10 mijë shqiptarë e shqiptare të Kosovës janë vrarë gjatë atyre tre muajve të çmendur të vitit 1999.

Çdo kafshë dhe çdo njeri në këtë botë të trishtë ka të drejtë të mbrohet kur sulmohet. Sikur dhe populli i çdo vendi.

Ata kanë qenë ithtarë të politikës paqësore, jo të dhunës, pas kësaj ata filluan rezistencën e armatosur.

Duhet nënshkruar marrëveshjen me Kosovën

Një numër i madh policësh që kanë marrë pjesë në aksionet kundër shqiptarëve të Kosovës, në Serbi ende konsiderohen heronj të luftës. Hetimet në Serbi ecin ngadalë sepse disa nga ekzekutorët e veprave penale janë ende në radhë të policisë.

Ka ende krime, ose ndoshta edhe këta mjaftojnë që të nënshkruhet ajo marrëveshje juridike e detyrueshme e shkërdhyer.

Ndoshta të gjitha krimet që serbët i kanë bërë në Kosovë serbët i kanë bërë në Kosovë ndaj shqiptarëve mund të “paguhen” me njohjen e pavarësisë së saj? Ndoshta ky është çmimi më i lirë për ne?

Dhe duhet të rrëfehet rrëfimi, i vërteti, për krimet që s’ merren me mend të një populli ndaj tjetrit.



Nuk do të mbeteni në kujtesë të mirë as për pensionistët. Ua keni zvogëluar pensionet që i kanë pritur tërë jetën dhe që është i vetmi që e kanë. Ata nuk do ta pranonin këtë, por nuk kanë pasur kujt t’i ankohen dhe u bënë heronj me zor dhe i ndihmuan shumë Serbisë ta kalojë krizën e madhe. Kanë qenë dega më e zhvilluar ekonomike e atyre viteve në shtet.

I keni frikësuar me opsionet e luftës në tavolinë. Kosovën, Kroacinë, B e H-në . I frikëson gjithnjë ai flamurtari pa sens nga Republika serbe. Njerëzit janë në frikë. Pleq e të sëmurë…

Besimi im te ju ka qenë pasojë e dëshirës së vrarë që pas aq kaq vitesh me ndryshimin tim do të ndryshojë edhe Serbia.

Na keni mashtruar dhe na keni zhgënjyer . Kemi humbur pa kthim shumë vite, falë politikës suaj gjunjëzuese e të gabuar duke u mbështetur në zvarritje kohe, e cila assesi nuk ka punuar për ne.





Shumë nga Evropa kanë dashur të na ndihmojnë, Gjermania e sidomos kancelarja e saj Angela Merkel, por i keni humbur të gjitha, me qasjen e papërgjegjshme në negociata, të cilat, nëse i keni kuptuar, nga fillimi kanë qenë të organizuar vetëm për shkakun që të njihet pavarësia Kosovës. Sërish mbetëm të vetmuar dhe tjetërsuar nga vetja jonë.

E, tash duhet prisni pak kur sërish do të shkoj në Bruksel?! Ky nuk është nivel i një kryetari të Republikës, të cilitdo vend, e as i tonit.

Mbetet që vetëm të jepni dorëheqje nga vendi i presidentit të Republikës së Serbisë. Kjo është më vogla që m und ta bëni. E dini se opozita është e dobët dhe përçarë dhe aktualisht nuk ka kush të vijë në vendin tënd.

Shesheli ka ndikim të madh te Vuçiqi

The King is dead, long live the King! Mbreti vdiq, rroftë mbreti. Kanë klithur anglezët. Te ne kjo i bie: Vdiq Vuçiqi, rroftë Vuçiqi

Dorëheqja nuk do të miratohet dhe ju do të vazhdoni sundimin tuaj. Pas gjithë këtyre, është e pamundur të ktheni atë besim që e keni pasur në popull. Si do t’ua sqaroni britmat tuaja: Kosovën kurrë nuk do ta njoh?

Nuk ua them se do ta njihni Kosovën . Kjo është e vetmja gjë e mundshme . Kritikën ua bëra për vitet e çmueshme që i humbëm. E çdo gjë dihej që nga herët.

Janë të thella rrënjët radikale të ndikimit të Sheshelit e NIkoliqit te ju . Te ju gjenden ide e qëndrime që vetëm ju i mendoni të mundshme e që janë të këqija për Serbinë e që assesi nuk mund të pranohen në botë.

Kemi arritur në atë gjendje sa që shtetet përreth nesh, ma ato që dikur kemi jetuar bashkë, po bashkohen kundër nesh, vetëm për ta ruajtur veten nga ne .

Kemi humbu arsyen dhe vetëm vringëllojmë dhe godasim me shpatë rreth vetes, duke mos parë se kë mundemi , pos vetes, ta lëndojmë.

Po lejoni nënçmimin dhe turpin e madh për Serbinë, në të cilën një figurë po shkon nëpër vende të vogla e pa kurrë ndikimi për t’i lutur që të tërhiqet njoha e Kosovës. As ata e dinë ku është Kosova e Serbia dhe as ne dimë kush janë ata.

Ju jeni i mençur dhe e dini se çfarë do të thotë kur në këtë moment të vështirë për ne, BE hap kapitullin për statistikë?! Kjo është një lamtumirë e rafinuar me ne dhe me shumë që kanë dëshiruar që Serbia të bëhet anëtare e BE-së. Kush është fajtor për këtë, ju më së miri e dini.



Rrëfimi duhet treguar në fund. kësaj here i vërtiti. Koha po ikën pa kthim …

Nuk mund të mbesim ushtarakisht neutralë, si thoni ju zoti Vuçiq. Të gjitha shtet në rrethin tonë janë ose do të bëhen anëtarë të Aleancës veriatlantike.

Ne prapë jemi vetëm, sikur të kemi defekte dhe ndaj i frikësohemi shoqërisë sonë.

Serbia është si kërcell misri në lendinë, pa tramakë. Edhe era më e vogël do të na thyejë, do ta shkatërrojë shtalbin dhe do të mbete vetëm talla dhe asgjë.

(Autori është regjisor dhe aktor serb. Shkrimi me titullin “Si më tradhtoi besimi te Vuçiqi” është marrë nga gazeta “Danas”).