Latif Gashi është dënuar me gjashtë vjet burg, Nazif Mehmeti dënohet me tri vite burg kurse Rrustem Mustafa - Remi u dënua me katër vite burg. Aktgjykimi sapo u shpall në Gjykatën e Apelit në Prishtinë, por i njëjti ende nuk është i formës së prerë.
Menjëherë pas shpalljes së aktgjykimit, prokurori ka kërkuara paraburgosjen e “Grupit të Llapit”, por këtë e ka hedhur poshtë trupi gjykues duke thënë se nuk mund të paraburgosen ata pasi që më herët kanë qenë në paraburgim.
Mbrojtja e të dënuarve ka paralajmëruar ankesë ndaj këtij aktgjykimi.
Një vendim i njëjtë për këtë grup është dhënë edhe në tetor të 2009-tes, në Gjykatën e Qarkut në Prishtinë.
Latif Gashi "Lata" është politikan, ushtarak dhe agjent zbulimi shqiptar nga Kosova. U lind më 12 nëntor 1961 në fshatin Dobërdol të Podujevës, Kosovë. Ka kryer Fakultetin Juridik në Universitetin e Prishtinës.[1]
- Latifi është matrapaz asgje tjeter. Mos i beoni çka shkruan më poshtë.
Gashi shërben si deputet në Kuvendin e Kosovës nga radhët e Partisë Demokratike të Kosovës. Është anëtar në Komisionin për Buxhet dhe Financa.
Gashi ishte sekretar në shkollën fillore “Azem Bejta” në Kërpimeh gjatë vitit 1992 dhe sekretar në shkollën fillore “J. Gashi” në Dobërdol gjatë periudhës 1993-1998.
Ai u bë anëtar i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës nga viti 1996 duke u bë shef i shërbimit ushtarak në Zonën Operative të Llapit gjatë periudhës 1998-1999.
Pas luftës ka qenë zëvendëskomandant i zonës së pestë të TMK-së në periudhën 1999-2001 duke shërbyer fillimisht si kolonel e pastaj si gjeneral brigade.
Gashi ishte drejtor i përgjithshëm i Shërbimit Informativ të Kosovës (SHIK) në periudhën qershor 1999 - qershor 2008, agjenci ilegale e shpijunazhit në Kosovë e akuzuar për vrasje.
Në politikë ka shërbyer si këshilltar politik në Ministrinë e Planifikimit dhe Ambientit Hapësinor gjatë periudhës mars-tetor 2009 dhe këshilltar i parë politik i ministrit të FSK-së në periudhën gusht 2008 - mars 2009.
Mbrojtja para gjyqit
Apologjia
Fjala Përfundimtare e datës 04.06.2013(sot) Prishtinë.
Nga Rrustem Mustafa - Remi
I nderuari Kryetar!
Të nderuar anëtarë të trupit gjykues!
I nderuari prokuror!
Edhe kësaj radhe(pasi kjo është e sata herë dhe jashtë çdo logjike të arsyeshme) Unë nuk gjendem para jush që të mbroj veten. Kjo nuk më takon mua. Prandaj, me lejen tuaj,në fjalën time përfundimtare, siç kam vepruar edhe më parë, do të përpiqem të shpjegoj rrethanat që ndikuan të shfaqen keqkuptimet, keqinterpretimet përveprimet tona në kushte të jashtëzakonshme me të cilat përballet çdo ushtar dhe ushtri. Do të flas pra për tërësinë e një procesi, gjithsesi historik, që navuri në sprovë të gjithëve: politikën, moralin, burrërinë, dijeninë, aftësinë e organizimit, strukturën ushtarake dhe logjistike.
Tashmë bën 11vjet, sa po zgjat ky gjykim, që të gjithë neve, veçmas mua, luftëtarët e mi,familjen time, opinionin në përgjithësi po na mban pezull. Siç e kam thënë edhe më parë në instancat paraprake gjyqësore, ndonëse shpeshherë ishim në pozita antagoniste, megjithatë mendoj se të gjithë kemi dhanë kontributin tonë që të zbulohet e vërteta, përkatësisht që të afirmohet parimi se ligji duhet të jetë mbi çdo autoritet moral, intelektual, shtetëror, religjioz etj.
Ky përcaktim,funksionimi neutral i ligjit, i shtetit ligjor në përgjithësi, për ne që e nisëm luftën për çlirim kombëtar, kishte po aq rëndësi sa edhe vetë liría.Shoqëritë e qytetëruara demokratike dallojnë nga ato autoritare, pikërisht nëkëtë segment. Pra këto shoqëri dallojnë jo vetëm te vlerësimi moral dhe politiki mjeteve të përdorura në luftën për lirí, por edhe zbatimi praktik i parimittë drejtësisë: askush mbi ligjet dhe normat që rregullojnë jetëninstitucionale. Ne e kishim të qartë sekarakteri i një lufte nuk mund të përcaktohet vetëm falë qëllimeve që zakonishtjanë fisnike, njerëzore, të arsyeshme.
Ky ishte shkakukryesor që ne, të cilët me vetëdije të plotë e morëm përgjegjësinë përorganizim dhe zhvillim të luftës, nuk i iknim ballafaqimit me ligjin, sivendor, ashtu edhe ndërkombëtar. Deri më tani asnjë ushtar, asnjë oficer iUÇK-së nuk ka ikur nga ballafaqimi me ligjin; deri më tani nuk ështëregjistruar asnjë rezistencë ndaj bastisjeve, burgosjeve, ndonëse ato ishin tëmotivuara nga shpifjet e grupeve të ndryshme të interesit, kryesisht tëmbetjeve të shërbimeve sekrete serbe, që me propagandën e tyre të nëndheshmebënin përpjekjet e fundit për t’i ngatërruar raportet e mira të faktoritshqiptar me atë ndërkombëtar.
Këto arrestimedhe bastisje ishin zakonisht të padrejta, fyese, provokuese dhe të kota, porduhej duruar. Ne e duruam edhe bastisjen e kullave e shtëpive të mbetura tëheronjve tanë, jo pse s’kishim rrugëdalje, por pse ishim të bindur nëpafajësinë tonë dhe të kauzës sonë. Ky përcaktim ka shumë rëndësi për takuptuar atë veçori që e dallon UÇK-në nga lëvizjet e tjera të ngjashme.
Suksesin e rezistencës së gjithmbarshme shqiptare dikush e cilëson si një mrekulli, dikush si konspiracion, dikush si taktikë për interesa më të mëdha, por të gjithë atae kanë gabim ngaqë i mistifikojnë gjërat dhe nuk marrin parasysh realitetin: në Kosovë u zhvillua një luftë e drejtë, legjitime për lirí dhe se kryengritësitme disiplinë, prej fillimit i respektuan konventat ndërkombëtare.
Pra, në Kosovë,një shtet tjetër i pranuar ndërkombëtarisht, që i ka nënshkruar të gjitha konventat ndërkombëtare, Serbia zhvilloi një luftë të padrejtë, duke i shkelurme vetëdije normat ndërkombëtare dhe nga ana tjetër, UÇK-ja ende e papranuar irespektoi deri në fund të gjitha konventat që ajo nuk i ka nënshkruar, por që me vetëdije të lartë politike dhe me vullnet të lirë i ka pranuar.
Më lejoni, inderuar gjykatës që edhe pak ta zhvilloj këtë analizë, ngaqë të gjithaimputimet e qarqeve të ndryshme informative kanë qenë burim i të gjitha keqkuptimeve që synonin komprometimin e UÇK-së, luftën e drejtë të popullit shqiptar për lirí dhe barazí si dhe raportet e shkëlqyeshme të shqiptarëve me faktorin ndërkombëtar.
Siç dihet,Serbia, e udhëhequr nga Milloshevíqi, para se ta fillonte hapur me mjete ushtarake ta shndërrojë Jugosllavinë në Serbi të Madhe, i detyroi mjetet e informimit masiv që ta intensifikojnë fushatën propaganduese për demonizim të popujve, që ishin pengesë për realizimin e projektit për krijim të Serbisë së Madhe. Përmes demonizimit të popujve, që i trajtonte si pengesë, ai në realitet e fitoi të drejtën për heqje të pengesës, përkatësisht e fitoi të drejtën për luftë. Njëkohësisht, përmes këtyre mediumeve, ai hapi shtegun për depërtim të gjuhëssë urrejtjes, për ta histerizuar turmën që të hakmerret kundër armiqve të brendshëm dhe jashtëm. Kur kjo gjuhë arriti ta helmojë mendjen dhe shpirtin e njerëzve të thjeshtë, ai e filloi luftën. Mirëpo, çdo gjë që planifikohet nëzyrë nuk mund të zbatohet në realitet: ushtria jugosllave nuk ishte e ushtruar për këtë qëllim. Para tij doli edhe një pengesë tjetër objektive: obligimi ndaj konventave ndërkombëtare të luftës. Për t’u ikur këtyre pengesave, ky demagog që e luante rolin e të fortit, Milloshevíqi, bëri lëshimin e dytë të rrezikshëm: lejoi formimin e aradheve paramilitare nga kriminelë të regjur, të cilët kishin për detyrë që përmes krimeve të llahtarshme ta bëjnë pastriminetnik të një territori.
Kjo metodë eveprimit shkaktoi indinjatën e faktorit ndërkombëtar, që disa herë u kërcënuame intervenim ushtarak. Për t’i ikur këtij dënimi, makineria propagandueseserbe zuri ta relativizojë fajin. Në njërën anë naivisht e fshehte fajin e vet,përgjegjësinë politike për masakrat e njësiteve paramilitare, të komanduara ngavertikalja politike, dhe nga ana tjetër paturpësisht e trillonte fajin dhe uavishte atyre që mbroheshin.
Ky relativizim sai pamoralshëm po aq i palogjikshëm, përfundoi me një kategorizim absurd dhecinik: ata që sulmonin, ata që masakronin, ata që zbatonin strategjinë e tokëssë djegur, ata që e pastronin etnikisht një territor të huaj, ata që ishin në tokëtë huaj, e quanin veten si forca legale dhe legjitime që mbrojnë interesinshtetëror të tyre nga ata që e mbronin familjen, shtëpinë dhe trashëgiminëmateriale dhe kulturore.
Kur një shoqërizhvillon një politikë që nuk çan kryet për moralitetin e mjeteve që përdor përarritjen e qëllimeve të caktuara, zakonisht nxjerr përfundime të palogjikshme,absurde. Në vazhdë të kësaj tradite të përdorimit të papërgjegjshëm të fjalëve,të këtij ligjërimi që mbjell dhe përhap urrejtje, makineria propaganduese serbee quajti UÇK-në si organizatë terroriste që vinte ndesh fakteve dhepërkufizimeve teorike ngaqë:
- UÇK-ja u formuapër të mbrojtur popullin nga sulmet me qëllime shfarosëse të një ushtrie që nukrespektonte asnjë konventë;
- Kishteudhëheqësí transparente politike dhe ushtarake;
- Program dheqëllim të qartë politik dhe ushtarak;
- Strukturë dhekomandë hierarkike ushtarake, që vepronte sipas urdhrave të DrejtorisëPolitike, duke i respektuar njëkohësisht edhe konventat ndërkombëtare;
- Kishte uniformëdhe simbole të tjera dalluese;
- Vepronte brendakufijve të Kosovës dhe s’ka ndërmarrë asnjë aksion jashtë territorit tëKosovës;
- Nuk kandërmarrë asnjë aksion kundër civilëve si brenda në Kosovë, ashtu edhe jashtësaj;
- Në territorin eveprimit të saj nuk ka pasur kampe të përqendrimit;
- Gjatë tërëkohës së veprimit të saj ka përdorur vetëm armë konvencionale;
- UÇK-ja prejfillimit deri në fund i ka koordinuar aksionet e veta me udhëheqësinë politikedhe i ka respektuar vendimet politike, të arritura me faktorin ndërkombëtaretj.
Të gjitha këtoelemente kanë ndikuar që UÇK-ja të mos degjenerohej dhe të mos humbistecilësitë e një strukture mbrojtëse të një populli nga një ushtri e huaj, edegjeneruar.
Degjenerimi ikësaj ushtrie, dikur e përbashkët për të gjithë popujt që jetonin në kuadër tëJugosllavisë (APJ), pastaj e uzurpuar nga kreu politik serb, ishte aq ekstremsaqë çfarëdo përpjekje politike për ta racionalizuar kontestin, përfundonte mekërcënime edhe më radikale. Makineria propaganduese aq shumë e patiindoktrinuar mendësinë, botëkuptimet serbe saqë ata sot e kësaj dite janë tëbindur se s‘kanë faj, se të tjerët kanë qenë fajtorë duke u bërë instrument përrealizimin e një plani komplotist për shpërbërje të Jugosllavisë, përkatësishttë Serbisë.
Sot e kësaj diteserbët nuk arrijnë të shkëputen nga ai taban luftënxitës; sot e kësaj dite atapresin një zbulim spektakolar të komplotit ndërkombëtar kundër tyre, ndonjëdëshmi për krimet e të tjerëve kundër tyre.
Nëse mund tëflitet për konspiracion, atëherë ai duhet kërkuar te politika hegjemonisteserbe dhe ushtria jugosllave, e cila duke shkelur kushtetutën jugosllave u vunë shërbim të një populli, atij serb, kundër popujve të tjerë që kishte përdetyrë t’i mbronte nga formacionet paramilitare kriminale, të formuarailegalisht. Asnjë shpifje kundër të tjerëve, veçmas UÇK-së, asnjë imputim nukmund ta zhbëjë katrahurën që shkaktoi politika kriminale e një regjimi, i ciliduke indoktrinuar të tjerët e indoktrinoi veten, siç shihet, përjetësisht.
Rrugën erelativizimit të fajit e ndjek pjesa dërmuese e popullatës serbe, madje edhedrejtuesit më të moderuar të partive politike dhe të shtetit. Ata me po aq zellvazhdojnë ta zbulojnë fajin e të tjerëve, ndërkohë që nuk distancohen ngakrimet që ka bërë një regjim, një shtet, njerëz konkretë në kohë dhe hapësirëtë caktuar.
Të nderuar gjykatës!
I nderuari prokuror!
Ky ishte konteksti politik, moral, psikologjik, ushtarak, normativ ku u zhvillua lufta e jonë.
Ne nuk i ikëm ballafaqimit me ushtrinë kriminale të Milloshevíqit, ne nuk ikëm as nga ballafaqimi me ligjin në kohën e lirisë që e sollëm ne. Ne gjatë tërë kohës bashkëpunuam me ju vetëm e vetëm që të zbulohet e vërteta dhe të mosrelativizohet faji.
Tani i nderuar kryetar dhe ju te nderuar anëtarë të këtij Trupi gjykues e keni radhën për ta përmbyllur ketë kapitull.
Ta përmbyllni dhe të gjithë së bashku të dëshmojmë se jemi në gjendje të dalim nga një greminë ku kemi shkarë në saje të shpifjeve dhe intrigave të të tjerëve që për fajin e keq të tyre më shumë se sa tonin, me këto veprime e kanë vënë veten në gjendje të mjerueshme ndërsa neve na sorollatin për 11 vjet rresht si të kishin për qëllimtë dëshmojnë paaftësinë tonë.
Kur them këtë kamparasysh punën e secilit segment të drejtësisë që është marr me këtë rast, duke filluar nga hetuesia, prokuroria, gjyqtarët, neve të akuzuarve si dhembrojtësve tanë.
Unë besoj qësecili prej nesh e kemi dhënë kontributin e duhur për ta përmbyll këtë Proces dhe jam i sigurt se ju, këtë herë, do ta bëni këtë gjë Z. Kryetar.
Ju falemnderit!
Rrustem Mustafa është i lindur më 27.02.1971 në Përpellac Komuna Besianë, Shkollën fillore e kreu ne Perpellacë ndersa te mesmen ne Besianë, ka mbaruar studimet në Fakultetin Juridik të Universitetit i Prishtinës.
Është i martuar, baba i katër fëmijëve.
Angazhimet e z.Mustafës kanë qenë të hershme.
Qysh si i ri filloi me aktivitetet të cilat u bënë më intenzive dhe më të organizuara.
Rrustem Mustafa ishte një nder figurat e rëndësishme të UÇK-së ka marrë pjesë në luftën për Çlirimin e Kosovës, ishte udhëheqës ushtarak gjatë luftës së fundit, Komandant i Zonës Operative të UÇK-së Llapi (ZOLL) që shtrihej në regjionin e Prishtinës,
Pas përfundimit të luftës Rrustem Mustafa deri më 2001 ishte epror i lartë i TMK-së ishte Komandant i Zonës V të TMK-së me seli në Prishtinë e pastaj i Zonës VI me seli në Gjilan.
Rrustem Mustafa për kontributin e tij të madh si udhëheqës i zonave operative pas përfundimit të luftës emrohet me graden Gjeneral Major.
Për zgjidhjen e qështjea shqiptare dhe problemeve tjera me të cilat ballafaqohet shoqëria jonë ,z. Mustafa i kthehet politikës për të dhënë kontributin e tij duke u bërë pjesë e Partisë Demokratime të Kosovës ku njëherit edhe emrohet nënkryetar i kësaj partie, nga 2006 deri në 2013, ishte deputet në legjislaturën e tretë në parlamentin e Republikës së Kosovës dhe Kryetar i Komisionit parlamentar për siguri gjatë periudhes kohore 2007-2010.
Është autor i Librit "Në Evrop apo në Europë" dhe autor i shumë shkrimeve në të përditshmet tona në mediat e shkruara dhe ato elektronike.
Vazhdon të jetë aktiv në të gjitha proceset me rëndsi që zhvillohen në Kosovë dhe rreth saj.
