Drejt Gllogjanit…dhe Lirisë !!!

Reportazh

Nga Tiranë për në Gllogjan, rruga është e gjatë. Është një rrugë që nga fusha shtegëton luginave, maleve, fushave prap, maleve prap, e kështu për disa orë. Të kesh në krah një të moshuar, ai fillon e të flet për kohën e tij, për kohën e të parëve që e ka dëgjuar nga të tjerët, për shtigjet e vështira nëpër të cilat bëhej kjo rrugë, të flet për kohën dhe njerëzit, për historinë dhe sakrificën njerëzore.

Më ka ndodhur mua dhe të tjerëve, që kanë shtegëtuar nëpër stinë të vështira në rrugën më të gjatë ndër shqiptarët, rruga nga Tiranë në Kosovë e të përfshihemi në biseda me të njohurit dhe të panjohurit, të cilat lidhen me një thelb ekzistencial, atë të mbijetesës së shqiptarëve me dashurinë për njëri-tjetrin, ata të Shqipërisë dhe ata të Kosovës, të shqiptarëve në Malin e Zi dhe në Maqedoni. Është një bisedë komplekse e cila pas viteve “90-të bëhej e hapur dhe pa frikë, e kështu historitë rridhnin për njerëz, ngjarje, për dhimbje dhe gëzime që koha kishte rezervuar për njerëzit nga dy anët që kishte krijuar largësi të mëdha dhe pse kufiri mes shqiptarëve ishte vendosur.

Në këto udhëtime kanë rrjedhur me dhjetra histori dhe opinione në gazeta dhe shënime shkrimtarësh, gazetarësh, turistëve të huaj, njerëzve të apasionuar pas maleve dhe njerëzve që jetojnë në këto hapësira, për politikanë dhe heronj, për martirë dhe udheheqës shqiptarë dhe të huaj, në një lloj kuptimi në këtë rrugë ka udhëtuar përmes vështirësive, terrenit të ashpër dhe humnerorë, befasive të motit dhe vështirësive të tjera një botë e vërtetë shqiptare. Kanë udhëtuar politikane, patriot, tregëtarë, njerëz në hall, kanë udhëtuar njerëz të thjeshtë. Kjo rrugë, që tashmë është “muzeale” ka përpirë sytë e mallit të qindra mijra shqiptarëve nga trojet etnike, të cilët mezi e kanë pritur lirinë dhe kohën për të shkuar dhe ardhur tek njëri- tjetri.

Në të vërtetë kjo histori ka qenë e trishtë në kufinjtë e një shekulli, në vitet dhe dekadat e të cilit u shënuan ngjarje të shumta, ndarje të njerëzve që kanë vdekur dhe kanë lindur, pasi kufiri i 1912-’14 ka ndarë familje, gjak e gjini, krushqi e krahina në mënyrën më të dhimbshme dhe më të pamëshirshme mes etnitetit shqiptarë. Ka qenë i trishtueshëm për shkakun e diversionit ideologjik në të dy anët e kufirit, ka qenë i trishtueshëm për shkak të armiqësisë që u përpoqën të mbjellim mes njerëzve të një familje, një trugu dhe një etnie shtetet totalitare andej dhe këndej. E kështu historitë njerëzore, që vijnë nga luftërat e hershme që nga koha e shekullit të viteve 1800, më pas ata të viteve 1900, vijnë në kujtesën e udhëtarit që merr rrugën nga Tiranë për të shkuar ë Kosovë, qoftë i ri apo i moshuar, qoftë i shkolluar apo jo i shkolluar, qoftë nënë apo grua.

Është një, meditimi i thellë i pleksur jo vetëm tek shqiptarët e Shqipërisë, që ndajnë kufirin me vëllezërit e tyre në një vijë gjatësore të gjatë, por dhe për shqiptarët e përtej kufirit, të cilët vijnë në Shqipëri me një emocion të dallueshëm vëllazërorë. Në një lëvizje të përherëshme, gati njëzetë vjeçare, kam pasur rastin të udhëtoj me njerëzit, me historitë, me dhimbjet, me emocionet, me një histori të jashtëzakonshme njerëzore të nisur njëqind vjet më parë e që sot në vitin 2018 vijon në një përmasë dhe në një dimension tjetër emocional, të shprehur në qindra mundësi dhe forma që ka komunikimi njerëzorë.

Njerëzit në shoqërinë njerëzore janë shtresuar masa dhe në raporte të caktuara, në përjetime dhe kominikime të ndryshme, por ajo që mbetet në këtë rast është se sot as nuk të pengon koha, as largësia dhe as rrethanat e tjera për të shkuar në Kosovë, apo për të ardhur në Tiranë. Ditë që i kanë pritur etërit, por i jetojmë ne sot.

Sado të ecin kohët, sado të kesh njohur njerëz nga trojet, sado të kesh njohur histori familjare, krahinash, kullash apo njerëzish në Kosovë apo në trojet e tjera shqiptare, gjithmonë, të godet fort ideja fillestare sa herë që thua:- Do të shkoj në Prekaz, do të shkoj në Prizren, do të shkoj në Shkodër, do të shkoj në Vlorë apo do të shkoj në Krujë, do të shkojë në Gllogjan apo gjetkë! Instinktivisht një gjendje e thellë shpirtërore njerëzore, merr një “trajtë” vlimi dhe befasie. Nuk shkohet në një vend të zakonshëm, as në Prekaz, as në Prizren, as në Krujë, as në Shkodër dhe as në Gllogjan. Me dashje apo pa dashje, në ndërgjegje fillon të të shfaqet kujtesa historike, historitë, njerëzit, ngjarjet, motivet, tradita, këngët, zakonet, pra një kompleks gjërash, ashtu siç ka rrjedhur jeta jonë nga shekujt dhe siç rrjedh dhe sot e kësaj dite.

Në të vërtetë sado të njohësh apo mos të njohësh shtegëtimin e rrugëve, njerëzve, automjeteve, nga rrjedhin lumenjtë, ku shpalosen bjeshkët me pyjet e magjishme, asnjëherë nuk mund t’i shmangesh meditimit, pyetjeve pafund që ia bën të njohurit apo të panjohurit, vetes dhe kohës:-Si ka rrjedhur koha në këto anë?- Si është mbajtur jeta, kultura, historia, si është krijuar vetëdija historike, marrëdhëniet me botën dhe veten, mitet, këngët, zakonet, epet, filozofia e bashkëjetesës me të vjetrën dhe me të renë, me rregullin e rreptë të jetës, me komunitetin, i cili për shkaqe të njohura historike në veri, ka qenë shumë i konsuliduar.

Sa më shumë shtegëton, sa më në thellësi të bjeshkëve depërton, po kaq më shumë meditimi kërkon të zgjerojë dëshirën për të ditur, por dhe për të jetuar vërtetë një gjendje prej malësori apo malësoreje. Rruga e Kombit shtegëton në një thellësi të vërtetë malesh, luginash, honesh, ku siç besojnë ndryshe veriorët jetojnë zanat e maleve, erërat, stanet, fshatra të vegjël, që jetojnë në sqetulla të mëdha të natyrës. Kësaj rruge, tashmë udhëton një shpirt i gjerë kombëtarë, të moshuar, të rinj, fëmijë, njerëz të gëzuar që shkojnë në dasma, njerëz të trishtuar që shkojnë në vdekje, udhëtojnë biznesmenë, mallra, këngë, libra, histori, shkrimtarë e poetë, udhëheqës politik, pra udhëton një botë komplekse shqiptare. Udhëton historia në miniaturën e librave, udhëton lufta e fundit, e ata luftëtarët e lirisë, të gjallë apo në hapësirën e qiejve shqiptarë kanë një prani të përherëshme në këtë udhëtim, të cilët i mbajnë të mbuluara plagët e luftës, dhimbjet e nënëve e motrave, mbajnë kujtimet, duket se udhëtojnë disa mijra të rënë dhe të luftës së fundit.

Nga Tirana drejt Kosovës nuk ka një vend apo një bjeshkë, një fshat apo një lumë, një krua apo një shtëpi që nuk ka një histori. Që nga 1878, kur në Prizren do të mbahej Lidhja Shqiptare e Prizrenit, e më pas në fillim të viteve 1900, kur copëtimi i trojeve kishte një nga çmimet më të shtrenjta në historinë e popullit më të vjetër autokton të Ballkanit. Është një histori e rëndësishme, një nyje që lidhet fort me historinë shqiptare, e cila ka udhëtuar jo vetëm me njerëzit, por dhe me ngjarjet, me kujtimet, këngët dhe sakrificat e shumë shqiptarëve, të cilët e kanë risjellë në vëmendjen tonë në forma dhe në raste të ndryshme. Nuk ka histori më të plotë martirizmi se historia jonë, të cilët e kanë ushqyer vazhdimisht martirtë e saj, heronjtë e saj, pasi shqiptartë në të dy anët e kufirit, kurrë nuk e harruan njëri- tjetrin.

Kukësi është një qytet meditimi. Është një qytet në kuptimin më të plotë të fjalës. Me të shënohet një nga sakrificat më të mëdha të popullit shqiptarë, që rrallë gjendet dhe në historinë tonë kombëtare. Në vitin 1999 është qyteti i vogël i veriut të Shqipërisë, por me zemrën më të madhe në botë, qyteti me sakrificën më sublime të Rendit Botërorë. Një derë e madhe e hapur për një milonë shqiptarë të larguar me forcë nga shtëpitë e tyre në Kosovë. Një “NOBEL” për paqen, që nuk ka nevojë për dekoratë dhe motivacion të asnjë jurie ndërkombëtare. Një qytet që vazhdon të jetojë në krenarinë e tij historike, që bashkë me Hasin e Tropojën, qenë nga shtëpitë e sigurta të luftës dhe UÇK-së. Kukësi, Hasi dhe Tropoja i dhanë dhe djemtë e tyre për luftën e fundit çlirimtare të Kosovës kundër pushtuesit të vjetër dhe të ri njëkohësisht.

Sapo kalon Kukësin, në kujtesën që të lidh me tokën e Kosovës janë tri “karakolle” historike dhe pse në të gjithë hapësirën e Kosovës ka një dhimbje historike të shtrirë në çdo qytet, në çdo krahinë, në çdo fshat dhe me gjasë në çdo shtëpi. Është Prizreni, “Kulla e Jasharëve” dhe “Kulla e Haradinajve”. Janë tri simbolika të cilat janë ushqyer me njerëz të dijes dhe guximit njerëzorë, me trimëri dhe vetëdijë historike, janë ushqyer me martirë nga të gjithë brezat. Në këtë marrëdhënie që krijojnë tri simbolikat, tri kuptimet e mëdha që lidhen me një marrëdhënie krenarie e burrërie, të evidentuar që nga Kënga Kreshnike me Mujë e Halil, me Ajkunë e me Omer, janë të rënët e një shekulli, janë të rënët në masakra që nga Reçaku e në çdo pëllëmbë të tokës shqiptare, janë qindra sokola shqiptarë që erdhën nga ana e anës, nga çdo vend i globit për të lënë gjakun e djersën në tokën e shenjtë të Kosovës.

Ja, Prizreni. Përjetësisht aty. Si një karakoll, si një kështjellë dhe një tempull i shenjtë për kujtesën tone kombëtare. Duket si një masë e gjerë ngjarjesh, burra të ditur dhe trima që shkojnë dhe vijnë për të imponuar perandorinë më të madhe të kohës, Perandorinë Otomane, për t’i lejuar shqiptartë të kishin shtetin e tyre. Qyteti antik duket si një dëshmi ideale e lirisë, si një udhërrëfim i mençur i rrugës nëpër të cilën na është dashur të shkojmë. E në njëqind vjetët e luftës për mbijetesë, të gjithë ngjarjet dhe heronjtë e shqiptarëve, dukej se kokën e kanë të kthyer nga Prizreni.
Lidhja Shqiptare e Prizrenit është një nga ngjarjet më të rëndësishme, më madhoret, më udhëtaret e para të çështjes sonë kombëtare. Është një nga momentet më legjitime, më të zgjuarat, me ndërgjegjen madhore të burrave dhe njerëzve të ditur, të cilët kuptuan se sa të rrezikuar ishin trojet, njerëzit dhe e ardhmja e tyre, që kuptuan aktualitetin dhe të ardhmen e Perandorisë Osmane, e cili i kishte pushtuar trojet për pesë shekuj, kuptuan se ngrehina otomane po binte e bashkë me të po groposej dhe kombi shqiptarë, të cilin do ta shqyenin copa- copa lukunitë ballkanike dhe ato jashtë ballkanike, por ajo që është më e rëndësishme, është akti i parë zyrtarë dhe i dakordësuar i shqiptarëve për shtetin dhe kombin e tyre. E kështu, qyteti i lashtë Prizreni nuk mund të anashkalohet kurrë. Nga Morina në Prizren ka lapidare, lugina, bjeshkë, fshatra, rrugica dhe shtigje ku lapidaret e vjetër dhe të rinj të kujtesës së luftës gjallojnë dhe të kthehen si ca udhëtarë që të çojnë drejt Selisë ku u mbajt Lidhja.


Prizreni nuk mund të anashkalohet qoftë për shkak të lashtësisë, qoftë për shkak të kulturës, të dijes, arkitekturës dhe historisë së vet dhe të Shqipërisë.

Për të shkuar deri në Gllogjan ka rrugë dhe shtigje të shumta, fshatra, qytete, krahina, bjeshkë e fusha, kodra e kulla, por ajo që është vërtetë interesnate në këto udhëtime ka një fenomen interesant historik. Nga qyteti në qytet, nga fshati në fshat dhe nga krahina në krahinë në Kosovën e ditëve tona, në rrugëtim të shoqërojnë dhjetra memorial të luftës së fundit. Është një tokë dhe kohë e ”mbjellë” me një sakrificë sublimne për lirinë. Të rinjtë shqiptarë i kanë bërë kurban jetën e re tokës së Kosovës.
Sapo të shkon në mendje se po shkon drejt Gllogjanit, në kujtesë të shfaqet kulla e pamposhtur e Haradinajve. Gllogjani i gjithi ka qenë një front lufte, por 24 marsi në çdo vit, që nga 1998, ka një raport të fortë reflektimi, ka një kthim në kohë, për ta bërë luftën e UÇK-së, më reale, më të qartë, më të kuptueshme dhe më komunikuese. 24 marsi është dita e Gllogjanit, është moment pët të shkuar tek Kulla e Haradinajve, tek epopeja e Haradinajve për të komunikuar, për të kujtuar dhe për të parë rrugëtimin e mbijetesës së lirisë. Kulla e Haradinajve dhe legjenda e Gllogjanit, një legjendë që e kanë ushqyer dhe dhjetra familje e luftëtarë të tjerë lirie është një realitet interesant, ku të gjallët dhe të vdekurit, të moshuarit dhe të rinjtë, dhimbja dhe gëzimi janë bashkë. Aty është historia, është beteja e parë frontale në Dukagjin. Shteti serb ka sulmuar Gllogjanin, në shinjestër të të cilit ka qenë familja Haradinaj.
Beteja e Gllogjanit dhe e Kullës së Haradinajve është e njohur. Pervëç humbjes së luftëtarëve Gazmend Mehmetaj, Himë Haradinajt dhe Agron Mehmetaj, në horizontin e luftës për çlirimin e Kosovës ndriu njeriu epokal Ramush Haradinaj. Ramush Haradinaj shkëlqente si një shpresë e madhe për atë që po ndodhte në Kosovë, përkundër mizorisë sllavo-serbe, e cila dhe në këtë rast përveç të zënit rob të disa fshatarëve të Gllogjanit, kishte kërkuar të përdorëte nxënësit e shkollës “Hasan Prishtina” si një mur lëvizjeje, për të iu shmangur përplasjes fatale me luftëtarët dhe rezistencën e banorëve të Gllogjanit. Në luftën më të rëndësishme të historisë së Kosovës, Kulla e Haradinajve do të shndërrohej në një nga bazët e rëndësishme të saj.

Sa herë flitet për Kullën e Haradinajve, detyrishmisht duhet të flitet për familjen Haradinaj, e cila është dhe mbetet një gurthemeli në të cilën i rritën dhe edukuan luftëtarët e njohur të gjallë dhe jo të gjallë Ramush Haradinaj, Luan Haradinaj, Shkelzen Haradinaj, Daut Haradinaj, Enver Haradinaj.
Ramush Haradinaj që në ditët e para të luftës, jo vetëm pse shquhej për cilësitë e një luftëtari të aftë për të përballuar çdo kundërshtarë, por një nga tiparet më të rëndësishme të një prijësi qe marrja e përgjegjësive të mëdha, për gjegjësinë e luftës, përgjegjësinë për të marrë luftime të shumta me luftëtarët e tij, të cilët ishin djemtë më të mirë të Dukagjinit dhe të Kosovës.

Epopeja e Gllogjanit, nxori në pah një kompaktësi të jashtëzakonshme të një populli që ishte i përgatitur për luftë. Ramush Haradinaj dhe shumë të tjerë kishin ardhur nga Zvicra, ku përveç edukatës familjare, rrëfimeve dhe përballjes me urrejtjen dhe totalitarizmin serb në vendlindje, në emigracion kishte mësuar dhe kishte përafruar qëllimin e vet për lirinë me shumë bashkëkombas të tjerë, të cilët ishin bërë bashkë nën kauzën e lirisë së vendit të tyre Kosovës, pavarësisht preferencave politike. Kudo ishte gjendur, Ramush Haradinaj, familja e tij, bashkëluftëtarët e tij kishin një informim të madh për ç’ndodhte në Kosovë.

Në vetëdijën e Kosovës dhe Gllogjanit, të familjes Haradinaj dhe Ramush Haradinaj kishte një njohje të madhe për ç’ka kishte ndodhur dhe ndodhte. Në kujtesën dhe idealin e luftëtarëve ishin të afërmit dhe personalitete të burgosur, njerëz të zhdukur nga pushteti i errët i pushtuesit, ishin Jusuf Gërvallë dhe legjenda e vrasjes së tij me shokët, ishte mësuesi Halil Geci, një vrasje që mori përmasa kombëtare, ishin ngjarje të tjera luftarake dhe të rezistencës popllore.

Ashtu siç ndodh në histori epokale, historia e Gllogjani, Kulla e Haradinajve lidhte fort me thelbin historik jo vetëm të Dukagjinit, por të gjithë Kosovës, pasi ajo ka jetuar dhe ka pasur lidhje të vazhdueshme me të gjithë ngjarjet që kanë ndodhur para, gjatë dhe pas luftës. Sado të kalojnë kohët, në çdo 24 mars në Gllogjan dhe në Kullën e Haradinajve, me Bacë Hilmiun, Ramushin, luftëtarët e tjerë, njerëzit e tjerë do të flitet për emigracionin, shokët e idealit atdhetarë, do të flitet për Adem Jasharin, Zahir Pajazitin, për Femi Lladrovcin, Abedin Rexhën, Bekim Berishën, Bedri Shala, për Luan Haradinaj, Daut Haradinaj, Himë Haradinaj, për Lah Brahimaj, për Mujë Krasniqin, për Shkëlzen Haradinaj, për Enverin e Frashërin, pra flitet për luftën në ditët e lirisë.

Më 24 mars vijnë të gjithë. Gjithë dukagjinasit, kudo janë shkojnë në Gllogjan, shkojnë tek Kryekulla e Dukagjinit, Kulla e Haradinajve. Është një zakon i vjetër, që iu pëlqen të gjithëve. Vjen Ramush Haradinaj, krye-luftëtari i gjithë betejave të Kosovës në luftë dhe në paqe. Është një rast unikal në botën e qytetëruar përballja e Haradinaj në Gjyqin Ndërkombëtarë të Hagës, që për shkak të akuzave sllavo- serbe, iu kërkua të mbronte dhe të legjitimonte luftën më epike, luftën më dinjitoze, luftën më emblematike të Rendit të Ri Botërorë.

Dy herë në Hagë, dy herë kryeministri i Kosovës, por përherë një luftëtarë i paepur i kauzës së lirisë, Ramush Haradinaj vjen në Gllogjan, aty ku plekset rinia me burrërinë, familja me dinjitetin personal, aty ky bisedat dhe kujtimet për lirinë kanë kuptimin e madh.

24 marsi është një reflektim i mrekullueshëm i luftës dhe lirisë, i burrërisë, i familjes dhe individit. Është historia e sintetizuar në një sukses të fituar me sakrifica të shqiptarëve dhe gjithë Kosovës. Ramush Haradinaj sot është kryeministri i vendit, por gjëja më e rëndësishme në këtë fakt është se në thelbin e tij qëndron vendlindja e tij, kulla e tij, Gllogjani dhe Dukagjini.

Dhe këtë vit ne shkuam në Gllogjan, si çdo vit tjetër. Kishin ardhur shumë, luftëtarët, të rënët, të rinj e të reja, kishin ardhur vizitorë të rinj. Kishin ardhur nga të gjitha trojet shqiptare, e hijeshonte vendin Baci Rifat Jashari, Bekim Jashari, Ramiz Lladrovci, Sami Lushtaku, Jetullah Lushtaku, Xhevahir Geci, Rexhep Selimi, Shefqet Musliu, Lah Brahimaj, Fatmir Limaj, Nasim e Agron Haradinaj, Bashkim Ramosaj, Avdyl Mushkolaj, Xhavit Jashari, Fadil Shurdha, Adem Grabovci, Safete Hadergjonaj, Ali Geci, Drita Krasniqi, Safete Shala, Arif Vladi e Ilir Shaqiri, i bëri të gjithë bashkë 24 mars dje dhe sot. Dhe në çdo 24 mars në Gllogjan duket se shkruhet një libër i ri. Historitë dhe kujtimet e bëjnë gjithmonë e më të prekshëm realitetin atdhetarë të Dukagjinit dhe Kosovës.

Gllogjan, 24 mars 2018 Rajmonda Maleçka

Më cilën Parti je!?

REXHEP SHAHU

A ka Shqipëri dhe shqiptarë jashtë partive?

Nuk ka Shqipëri dhe shqiptarë jashtë partive. Shqipëria është e partiakëve, e gjithë partiakëve, ata që nuk janë partiakë ata nuk kanë hise në këtë Shqipëri.
Pati nisë në kohën e Ramiz Alisë të shkruhej parulla Partia - Shqipëria dhe që nga ajo kohë këtu rrënjët filluan të mbillen në qiell që t'i vadisë shiu më shpejt. Shqipëria u bë pronë me tapi vetem e partive dhe partiakëve. Shqiptarët e pa parti të hanë gishtat e tyre se Shqipëria është e partive dhe partiakëve.
Në Shqipërinë e partive dhe partiakëve nuk kanë vend as hise dhe nuk kanë asgjë të sigurtë përveç vdekjes akademikët, poetët, shkrimtarët, profesorët, shkencëtarët, jashtë partive elita nuk vlen, nuk ka vend për elitën jashtë partive, jashtë të punësuarve në parti e nga partia. Elitë në Shqipëri janë vetëm tregtarët, ata që shesin dhe blejnë, ata që kollaj farë tranferojnë paratë në llogari financiare nëpër botë dhe ikin e jo ata që prodhojnë të mira shpirtërore e materiale.
Prodhuesit urrehen në Shqipërinë e partive e partiakëve,
Është e jashtëzakonshme dhe shumë mbresëlënëse aleanca dhe solidariteti i mrekullueshëm i partive, i të gjitha partive kundër jo partiakëve. Rrezik edhe ajri t'u ndalohet atyre që nuk janë pjesë e partive, të emëruar në punëra nga partitë ose të punësuar në oborret e partive, në bahçet e partive, në oborret e pasme e të para të partive, në kthina e skuta të partive.
Nuk ka Shqipëri e shqiptarë të vërtetë jashtë partive, ka vetëm Shqipëri partish, shqiptarë partish, ndaj rendni të dashur nxënës e studentë, edhe ju filloristë, rendni sa më shpejt drejt partive, drejt cilës parti të doni, por mos rrini jashtë partive se duke qëndruar jashtë partive as mut nuk do të keni shans të hani në këtë vend e jo më gjë tjetër. As vend për varr mos kërkoni ju shqiptarë jashtë partive se kjo tokë është e shqiptarëve të partive.
Edhe ju të vdekur, rendi sa më shpejt se nuk ka varr as tapi varri nëse jeni pa parti e doni të rrini pa parti.
Shqipëria e partive dhe partiakëve kërkon mashtrues sa më përfektë, shkrues projektesh OJF-je sa më të detajuar për të mashtruar e bindur se fjalët janë punë dhe puna nuk vlen pa fjalë vërbuese, shkëlqimtare e të kallaisura.
Shqipëria e partive dhe partiakeve është biznesi i tyre dhe ata e mendojnë pushtetin si biznesin më fitimprurës.
Edhe barkas të bini, edhe në shpinë të bini, në kurriz, edhe këmbët e këpucët t'ua lëpini partive e partiakëve nuk do gjeni mundësi.
Nëse s'je i partisë nuk je i Shqipërisë. Nëse je i pa parti nuk je i Shqipërisë së partisë e partive.
Shqipëria e të pa partive e jo partiakëve është hiq, nuk vlen, nuk ekziston. Shqipëria e partiakëve ekziston, ajo, vetëm ajo, merr frymë, jep frymë e jetë, vetëm Shqipëria e partive dhe partiakëve të siguron të ardhme, prespektivë, dinjitet, prosperitet.
Atyre që ju rri ngushtë partia, u rri ngushtë edhe Shqipëria. Ata që nuk i do, nuk i begenis partia e partitë, nuk i don e nuk i begenis as Shqipëria që e kanë marrë peng partitë.

Sherri i taksës për Udhën e Kombit,Rama pritet të bie nga froni!

Momente tensioni tek Policia e Tiranës. Prej orës 19:15 minuta shoqëria civile dhe qytetarë nga të gjitha zonat e Shqipërisë janë duke protestuar kundër Edi Ramës dhe policisë për arrestimet e padrejta në Kukës.

Rreth orës 20:30 minuta kanë mbërritur dhe deputetë të opozitës dhe pjesëtarë të Forumit Rinor të PD-së, duke e rritur numrin e protestuesve.

Ja si do të veprohet dhe çfarë do të synohet...

Për pak momente ka pasur edhe një acarim të situatës pasi protestuesit kanë kërkuar që të futen në ambientet e Policisë së Tiranës për të liruar të ndaluarit.

Ka qenë ndërhyrja e deputetëve dhe kryetarit të FRPD-së, Belind Këlliçi që ka shmangur edhe një përleshje mes protestuesve dhe policisë.

Kosova në krahë të kuksianëve, Vetëvendosja akuza Edi Ramës


Zëdhënësja e Vetëvendosjes, Tinka Kurti, e ka quajtur terror qeveritar atë që ka ndodhur mbrëmjes e së dielës, kur policia shqiptare ka arrestuar në shtëpi dhjetëra protestues që dogjën kabinat në të cilat paguheshin për vajtje ardhje në tunelin e Kalimashit.

“Populli ka nisur të shikojë qartë edhe përmes mjegullës së terrorit qeveritar. Ai nuk rri më duarkryq kur policia i merr shtëpinë në interes të bankave, kur kryebashkiaku u merr qytetin në dobi të biznesit të betonit dhe kur kryeministri u merr rrugët në funksion të oligarkëve”, ka thënë Kurti. “Solidaritet #meKukësin dhe qytetarët e tij!”.


Ja si do të veprohet dhe çfarë do të synohet...


koment në profilin e saj në facebook, Kurti e ka bërë duke shpërndarë një deklaratë nga Organizata Politike, të cilin mund ta lexoni të plotë e pa ndërhyrje më poshtë.

Represioni policor në mes të natës dhe arrestimi i dhjetëra qytetarëve kuksianë për pjesëmarrje në protestë, përveçse shprehje e pastër e dhunës shtetërore në funksion të majmjes së mëtejshme të oligarkëve, është shprehje edhe e terrorit në të cilin ndodhet vetë qeveria.

Hana Arendt, filozofe liberale gjermane, thoshte se "pushteti bazohet në bindje dhe jo në dhunë, e kur dhuna bëhet mjet i tij, atëherë ky pushtet është në rënie e sipër". Pra, teatri i terrorit në Kukës, më së tepërmi është shfaqje e maktheve makbethiane të Ramës.

Penalizimi i protestës dhe policimi i popullatës është praktikë e përditshme politike e kësaj qeverie, që çoi në gjyq me mijëra kryefamiljarë gjatë "reformës" në energjitikë, me qindra muratorë mëditës me "reformën" në territor dhe urbanistikë, me dhjetëra banorë të Zharrëzës dhe Verrisë që protestonin kundër industrisë së naftës dhe mbeturinave, etj. Tashmë edhe qytetarët e Kukësit.

Mirëpo, populli ka nisur të shikojë qartë edhe përmes mjegullës së terrorit qeveritar. Ai nuk rri më duarkryq kur policia i merr shtëpinë në interes të bankave, kur kryebashkiaku u merr qytetin në dobi të biznesit të betonit dhe kur kryeministri u merr rrugët në funksion të oligarkëve.

Populli ka nisur të kuptojë dhe të luftojë, e asnjë pushtet nuk ka mjaftueshëm pranga, prokurorë e policë sa për të arrestuar një popull në zgjim e sipër. Prandaj Kukësi dhe qytetarët e tij sot duhet të qëndrojnë dhe të mos tërhiqen nga protesta e tyre e drejtë, ndërsa gjithë të tjerët duhet të solidarizohen sa dhe si të munden që flaka e protestës jo vetëm mos të shuhet, por të ndizet edhe më shumë.

Solidaritet me Kukësin dhe qytetarët e tij!

Arrestimi i kuksianëve, deputetët e opozitës ‘çajnë’ rrethimin, futen në Policinë e Tiranës

Pas përplasjes me shoqërinë civile dhe të rinjtë e FRPD-së, drejtuesit e Policisë së Tiranës ku mbahen 13 kuksianë të arrestuar janë dorëzuar.

Disa deputetë të opozites janë futur mbremejn e sotme në ambientet e policisë edhe pas rrezistencës së drejtuesve.



Ja si do të veprohet dhe çfarë do të synohet...
‘Deputetët e opozitës në mbrojtje të qytetarëve të arrestuar në mënyrë të paligjshme kundër grabitjes nga qeveria!’, shkruan kreu i PD-së në Facebook.

Dhjetera qytetare jane duke protestuar para Policise se Tiranes, ku kerkohet liria e qytetareve kuksiane.

Shehu pret të afërmit e protestuesve të arrestuar: Jam në anën tuaj, kam kontaktuar me Metën dhe Ramën

Kryetari i Bashkisë së Kukësit ka pritur në zyrën e tij familjarët e të arrestuarve nga Policia për pjesëmarrjen në protestën e djeshme në Rrugën e Kombit dhe i ka mbështetur ata, duke i njoftuar se është në krahuan e tyre. Në këtë aspekt, i ka vënë në dijeni se ka kontaktuar edhe dje me kryeministrin Edi Rama dhe deri edhe me Presidentin e Republikës, Ilir Metën, për situatën.

"Unë jam në anën e banorëve, - tha kryebashkiaku në takim. - I bëj thirrje Prokurorisë që të shqyrtojë me përparësi rastet. Nuk jam dakord me tarifën që është vendosur në këtë rrugë. E kam kontaktuar kryeministrin Rama dhe i kam kërkuar transparencë. Po ia them dhe tani live, të lutem më shumë transparencë për qytetarët e Kukësit. I bëj thirrje edhe Presidentit të Republikës, të cilin e kontaktova dhe dje dhe e informova për këtë që po ndodhte."

Gazetarja e njohur, Sonila Meço rrëzon Edi Ramen me dy FOTO

Reagimet kundër Edi Ramës vazhdojnë të jenë të shumta. Pas reagimit të djeshëm, gazetarja Sonila Meço ka shkruar sërish në rrjetet sociale.

Ajo ka rrëzuar pretendimet e Edi Ramës duke bërë publike vetëm 2 foto.

LEXO EDHE:

VIDEO/ Mbledhja e frontit opozitar, ja betimi që Berisha u kërkoi deputetëve
Ja çfarë shkruan Sonila Meço në Facebook:

A ka pak dinjitet në reagime?

Në përpjekjen për të stigmatizuar reagimin e njerëzve, ndaj asaj që konsiderojnë padrejtësi, kuptoj dënimin e dhunës dhe si nënë që rris një vajzë në këtë vend ligështohem për çdo pasiguri.

Por kur argumenti kundra është se pamjet e djeshme na çojnë një hap pas ëndrrës europiane, këtu ndalem ca dhe ftoj sidomos njerëz të medias që e bëjnë këtë. Sepse pikërisht ata kanë transmetuar pamje të ngjashme nga çdo vend i Bashkimit Europian, ku zemërata ndaj asaj që konsiderohet padrejtësi ka ofruar pamje të ngjashme.

Ja shembujt, të përzgjedhur nga protesta krejtësisht qytetare, për arsye të ngjashme: shtrëngim laku në fyt prej masave sipas tyre të padrejta nga pushteti:

Foto 1: Paris, Francë. Taksistët protestojnë dhunshëm ndaj masave favorizuese për privatët e Über Taxi

Kur do të rrëzohet Edi Rama? Ja përgjigjia e Sali Berishës...

“Besoj se opozita do të ngrihet në lartësinë e këtij kushtrimi, por ka një gjë shumë të rëndësishme dhe kam një mesazh për çdo qytetar dhe çdo demokrat: secili duhet të pyesë veten se çfarë do të bëj unë për këta të mjerë, për këta biznesmenë, çdo të bëjë unë për të kthyer shpresën e shqiptarëve, për të rikthyer ligjin?

Pra përgjegjësia duhet të shtrihet në çdo vendim të këtij vendi dhe unë kam besim se opozita do të ngrihet në lartësinë e duhur”, tha ish-Kryeministri Sali Berisha në emisionin ‘Debati në Channel One”.

LEXO EDHE:
Denoncimi i fortë/ Ja çfarë ndodhi në Kukës me arrestimet...
I pyetur nëse shikonte efekt domino nëse zbatohej e gjithë skema e Ramës për taksat, ish-Kryeministri deklaroi se e gjithë kjo politikë anti-qytetare e bazon në largimin e shqiptarëve nga Shqipëria, dhe sigurimi i kësaj valvule është edhe dobësi e opozitës.

“Kjo e bën edhe më imperative largimin sa më shpejt të kësaj qeverie. Kjo qeveri do të rrëzohet pa i mbaruar mandati, kjo qeveri e ka mbaruar mandatin”, tha Berisha.

Ish-Kryeministri shprehu bindjen se ata që vendosën flamurin e fitores në Kalimash, nuk ka vend në Shqipëri që të mos vendosin flamurin e fitores.

“Opozita është deklaruar për mosbindje civile me të gjitha format”, tha Berisha.

Ish-Kryeministri deklaroi se drogën në Portin e Durrësit e kapi Rapiscani, kompaninë që Edi Rama bëri gjithçka që ta largonte nga Shqipëria.

“Droga u kap nga një punonjës i ndershëm, trim, i cili pa një pamje flu. Pse u shkarkua brenda 3 orësh drejtori i Portit, sepse nuk firmosi shkresën që të kalonte kontenierët nga kalata 4 në kalatën 3 që ishte diku në cep të portit”, tha Berisha.

Kryeministri i Shqipërisë në ditë të zezë nga borxhet...

Kryeministri Edi Rama vijon të jetë me borxhe, edhe pse në një raport konfidencial, të publikuar në 2015, thuhej se kishte investuar 200 mln euro në kompanitë offshore.

Pavarësisht se nuk përbënte një qëndrim zyrtar të OSBE-së, rapoprti nuk është mohuar asnjëherë nga hartuesit e tij. Të dhënat i referoheshin informacioneve konfidenciale, atyre të publikuara në media apo në kabllogramet e ambasadës amerikane, të publikuara nga Wikileaks.

LEXO EDHE:
VIDEO/ Mbledhja e frontit opozitar, ja betimi që Berisha u kërkoi deputetëve
Sipas të njëjtit raport, kjo shumë e frikshme është krijuar nëpërmjet ryshfetit me lejet e ndërtimit në Bashkinë e Tiranës, të cilën Rama e ka drejtuar plot 12 vite.

“Edi Rama (PS): Kryetar i PS, Kryetar i Bashkisë së Tiranës 2000 – 2011 dhe tani Kryeministër. Është folur shumë në lidhje me dyshimet për përfitimin e një tarife për lejet e ndërtimit, me rreth 10 – 20 % të vlerës së ndërtesave. Shumë i kujdesshëm për të operuar nëpërmjet personave të tretë, ai ka mohuar vazhdimisht çdo përfshirje në korrupsion apo krime. Pasuria e tij përflitet të jetë rreth 200 milionë euro, të investuara në kompani “offshore” përmes vëllait të tij, Olsit, në Shtetet e Bashkuara të Amerikës”, shkruhej në raport.

Ndërkaq, Rama në një debat me qytetarët në rrjetet sociale, ka thënë se pasuria e tij është hetuar njëherë nga ILDKPI, në kohën kur ishte në opozitë.

“Nuk ka e nuk do të ketë kurrë asnjë njeri që të ketë një qindarkë të veten në xhepin tim e as kurrë nuk ka pasur e nuk do të ketë një qindarkë në të ardhurat e mia, që të jetë e arkës së shtetit shqiptar”, i është kundërpërgjigjur Rama, një qytetari, ndërsa ky i fundit e ka shenjëstruar për pasurinë.

Ky eshte deklarimi i pasurisë së Kryeministrit nga viti 2013 deri në vitin 2016, referuar të dhënave nga Open Spending Albania dhe të dhënave të marra nga ILDKPI.

Në deklaratën e tij të pasurisë, rezulton se bashkëshortja zonja Linda Rama, fiton më shumë se kryeministri. Ajo ka deklaruar të ardhura nga paga, honorare, të ardhura nga qiraja e një apartamenti banimi dhe të ardhura nga interesat bankare. Paga e zonjës Rama është më e lartë se e kryeministrit me 3 142 579 lekë që ajo paguhet si eksperte, kundrejt pagës së kryeministrit prej 2 021 748 lekë.

Ajo ka deklaruar gjithashtu të ardhura nga qiraja e një apartamenti në shumën 2 milion lekë si dhe të ardhura nga honorarë në shumën 814 mijë lekë.

Djali i kryeministrit Gregor Rama ka deklaruar shtesë llogarie 14 mijë euro. Të ardhurat e tij nga shitja e veprave të artit për vitin 2016 kanë qenë 25 mijë euro. Gregor Rama ka deklaruar te kategoria e detyrimeve dhe një kontratë qeraje 2 vjeçare, për të cilën duhet të paguajë 432 mijë lekë

Viti 2013

Pronar me 100% i apartament banimi Tiranë, tip parafabrikat me sip. 59 m2 , fituar me privatizim, sipas rivlerësimit të 2012 vlera 5 422 100 lekë.

Pronar me 100% të studio artisti Tiranë, sip. 65 m2, me trashëgimi nga babai, me vlerë të raportuar 2 500 000 Lekë.

Bashkëpronar me 50% e ku 50% të tjera pjesë e regjimit martesor me bashkëshorten Lindita RAMA, shtëpi banimi me sipërfaqe të padeklaruar, përcaktuar një kat, me vlerë ndërtimi 39 607 741 lekë, vendndodhja e shtëpisë në fshat Surrel, Komuna Dajt, pasuri që justifikohet me dokument leje ndërtimi, momenti i deklarimit pa titull pronësie.

Bashkëshortja Lindita Rama si e pavarur nga regjimi martesor është pronare me 100% e apartament sip. 146.15 m2 + verandë 68 m2 + garazh 17 m2, vendndodhja Tiranë, blerë me pjesë në 2015 dhe 2009.

Bashkëshortja Lindita Rama e pavarur nga regjimi martesor është pronare e tokë arë me sip. 4 483.5 m2 Surrel, Dajt, blerë në vitet 2005 dhe 2009, me titull pronësie për tokë arë.

Gjendje e datës 10. 09. 2013 në llogari bankare personale në vlerë 2 007 789,3 lekë, burim të ardhurash paga e mëhershme dhe shitja e librit “Kurban”.

Kesh (cash) në vlerën 988 700 lekë, burim i të ardhurave kursime personale.

Kredi në bankë të nivelit të dytë me vlerë detyrimi financiarë të pashlyer – 336 383 lekë , e marrë në datën 12. 05. 2000 me principal 2.5 milion lekë, afat shlyerje 15 vjet, interes bazë 3%.

Detyrim i papaguar subjektit ndërtues të ?shtëpisë së banimit në Surrel? me vlerë ? 12 056 241 lekë, detyrim si pjesë e regjimit martesor 50 me 50 me bashkëshorten.

Detyrim i papaguar i qira vjetore apartament banimi sipas kushtit për pagim një herë në vit, vlera e detyrimit -573 280 lekë detyrim si pjesë e regjimit martesor 50 me 50 me bashkëshorten.

Zonja Lindita Rama në cilësinë e bashkëshortes dhe me të drejta të pavarura nga regjimi martesor, zotëron vlerën e dhënë si hua të tretëve prej 70 000 euro, hua pa interes, e papërcaktuar data e huadhënies.

Bashkëshortja Lindita Rama zotëron gjendje llogari bankare më 10. 09. 2013 në vlerën 6 206 644.3 lekë, deklarohet 100% pjesëtare.

Posedues i një koleksion me krijimtari artistike të babait, koleksion i trashëguar.

Të ardhura neto nga paga dhe shpërblime, 2 021 748 lekë.

Të ardhura nga honorare, 204 000 lekë.

Bashkëshortja, të ardhura neto nga paga si eksperte, 3 142 579 lekë.

Bashkëshortja, të ardhura neto nga honorare, 814 085 lekë.

Bashkëshortja, të ardhura neto nga qira ap. banimi, 2 069 019 lekë.

Bashkëshortja, të ardhura neto nga interesa bankare, 2 902 lekë.

Djali, të ardhura nga krijimtari dhe shitje punë artistike, 25 000 euro.

Gjendje llogarisë bankare, 1 043 896 lekë.

Detyrime të papaguara në vlerën 30 638 euro për kredi bankare aktivizuar më 22.10.2013 me principal 80 000 euro dhe afat shlyerje 10 vjet, pjesë e regjimit martesor.

Bashkëshortja, gjendje llogarisë bankare, -601 699 lekë.

Bashkëshortja, gjendje para kesh, 78 000 lekë.

Djali, gjendje llogarisë bankare, 2 177 lekë.

Djali, gjendje llogarisë bankare, 14 831 euro.

Djali, blerë veturë tip Audi, 400 000 lekë.

Djali, detyrime të papaguara në vlerën 432 000 lekë për qira me afat 2-vjeçar.

Djali, detyrime të papaguara në vlerën 400 000 lekë, të marra hua.

Detyrime të paguara në vlerën -35 238 euro për kredi bankare aktivizuar më 22.10.2013 me principal 80 000 euro dhe afat shlyerje 10 vjet, pjesë e regjimit martesor.

Djali, detyrime të paguara në vlerën -432 000 lekë për qira me afat 2-vjeçar.

Viti 2014

Të ardhura nga paga si kryeministër, 2 173 405 lekë.

Te ardhura nga honorare te tjera, 161 468 leke.

Të ardhura nga vijimi i shitjes së librit “Kurban’, 159 700 lekë.

Bashkëshortja, të ardhura nga puna si eksperte, 8 582 342 lekë.

Gjendja e llogarisë bankare në një bankë të nivelit të dytë, shtuar me 234 555 lekë.

Gjendja cash pakësuar me 645 700 lekë.

Kredi në një bankë të nivelit të dytë, vlera e detyrimit financiar të pashlyer, – 72 022 euro, marrë më 22.10.20013, me principal 80 000 euro, afat shlyerje 10 vjet, pjesë e regjimit martesor ku bashkëshortët detyrohen me nga 50 % të vlerës secili.

Bashkëshortja, Lindita Rama gjendja e llogarisë bankare personale, shtuar me 427 546 lekë.

Bashkëshortja Lindita Rama e pavarur nga regjimi martesor është pronare 100 % e një tokë arë me sip. 886.5 m2 Surrel,Tiranë, blerë më 06.02.2014, si rikthim i sipërfaqes së tokës në gjendjen fillestare, tashmë pjesë integrale e tokës ku është ndërtuar godina e banimit, me vlerë 400 000 lekë.

Bashkëshortja, të ardhura nga qiraja ap. Tiranë, 744 269 lekë.

Bashkëshortja, të ardhura nga interesat bankare, 9 642 lekë.

Viti 2015

Të ardhura nga Paga për vitin 2015 vlera neto pas pagimit të detyrimeve tatimore 2 037 188 (dy milion e tridhjetë e shtatëmijë e njëqind e tetëdhjetë e tetë) lekë.

Të ardhura nga krijimtaria artistike: shitje libri Kurban, shitje punë artistike vlera neto me detyrime tatimore të zbritura 2 694 009 (dy milion e gjashtëqind e nëntëdhjetë e katër mijë e nëntë) lekë.

Zonja Lindita Rama, shtuar në llogarinë personale në bankë gjatë vitit 2015 vlera 3 044 470 lekë.

Zonja Lindita Rama shtuar Gjendja Cash shtuar me 115 000 lekë.

Zonja Linda të ardhura nga paga dhe puna si eksperte në vlerë neto pas pagimit të detyrimeve tatimore 1 929 676 (një milion e nëntëqind e njëzet e nëntë mijë e gjashtëqind e shtatëdhjetë e gjashtë) lekë.

Zonja Linda Rama të ardhura nga qira apartamenti në vlerë neto pas pagesës së detyrimeve tatimore 1 939 237 (një milion e nëntëqind e tridhjetë e nëntë mijë e dyqind e tridhjetë e shtatë) lekë.

Zonja Linda Rama të ardhura nga interesa bankare vlera neto pas zbritjes së detyrimit tatimor 4 294 (katërmijë e dyqind e nëntëdhjetë e katër) lekë.

Zoti Gregor Rama fituar nga shitja e veprave të artit 3 400 Euro.

Gregor Rama pakësuar një llogari bankare me minus 197 629 lekë.

Llogari Bankare pa ndryshime.

Llogari bankare në EU shtuar me plus 50.

Paguar bashkërisht me zonjën Rama, gjatë 2015, detyrim në vlerën 7 099 EU (shtatëmijë e nëntëdhjetë e nëntë) për Kredinë e marrë në bankë të nivelit të dytë, aktivizuar kredia në 22. 10. 2013 me vlerë 80 000 EU, afat shlyerje 10 vjet. Shuma e mbetur pa paguar pas datës 31 dhjetor 2015 është 64 923 EU.

Viti 2016

Të ardhura neto nga paga dhe shpërblime, 2 021 748 lekë.

Të ardhura nga honorare, 204 000 lekë.

Të ardhura neto nga krijimtari dhe shitje punë artistike, 1 285 665 lek

Bashkëshortja, të ardhura neto nga paga si eksperte, 3 142 579 lekë.

Bashkëshortja, të ardhura neto nga honorare, 814 085 lekë.

Bashkëshortja, të ardhura neto nga qira apartament banimi, 2 069 019 lekë.

Bashkëshortja, të ardhura neto nga interesa bankare, 2 902 lekë.

Djali, të ardhura nga krijimtari dhe shitje punë artistike, 25 000 euro.

Gjendje llogarisë bankare, 1 043 896 lekë.

Detyrime të papaguara në vlerën 30 638 euro për kredi bankare aktivizuar më 22.10.2013 me principal 80 000 euro dhe afat shlyerje 10 vjet, pjesë e regjimit martesor.

Bashkëshortja, gjendje llogarisë bankare, -601 699 lekë.

Bashkëshortja, gjendje para kesh, 78 000 lekë.

Djali, gjendje llogarisë bankare, 2 177 lekë.

Djali, gjendje llogarisë bankare, 14 831 euro.

Djali, blerë veturë tip Audi, 400 000 lekë.

Djali, detyrime të papaguara në vlerën 432 000 lekë për qira me afat 2-vjeçar.

Djali, detyrime të papaguara në vlerën 400 000 lekë, të marra hua.

Detyrime të paguara në vlerën -35 238 euro për kredi bankare aktivizuar më 22.10.2013 me principal 80 000 euro dhe afat shlyerje 10 vjet, pjesë e regjimit martesor./

Fritz Radovani: Takimi i fundit i dy Burrave

Fritz Radovani 

Vetem “historianët, dr...prof...e akademikët...” e Shqiptarëve të sotëm, mendojnë ose u kanë thanë “me mendue” se, Historia e Shqipnisë duhet shkrue “pa Burra”!

Shpesh, mendoj me vete: “Atdhetarët tanë, u vranë krejt ‘kot’ per Shqipni!”

Si mund të mendohet sot mbas gati 90 vjetësh që janë vra Këta dy Burra, madje, kur thohet se, mbas 50 vjetësh “Historia” gjithnjë shkruhet pa pasione nga historianët...

Gati gati, të dy Këto Figura të mëdha Atdhetare, aqsa edhe Heroike e të pasterta si biluri...po fshihen dhe as nuk zihen me gojë as nder pervjetorët e Atyne ngjarjeve, per të cilat Ata kanë dhanë jeten?! Kujt po i bie sot nder mend 135 vjetori që ka lé Gurakuqi?

Kontributi i tyne per çeshtjen e madhe Atdhetare, lufta per çlirimin e Trojeve dhe e të gjitha Tokave të okupueme nga pushtuesit e huej barbar, ishte detyra e parë që këta dy Burra i kishin vue vetes. Po, a ktheheshin këta kreshnikë të Pavdekshem nga rruga në të cilen nuk njihnin asnjë hap mbrapa? – Asnjeni! Sikur t’i kishte ba një Nanë!

Vonë ka me u kuptue se të dy ishin Bijt’ e Një Nane, Nanës së Madhe Shqipni!

Asnjeni nuk kishte ma të voglen deshirë per sundim... Asnjeni nuk thehej as me miqësi dhe as me pare ar, edhe pse këmishat e tyne i kishin të shkyeme...

Asnjeni nuk njihte “marrveshje” në dam të çeshtjes kombtare, dhe këte e provoi koha dhe faktet e atyne rrethanave aq të vështira kur të dy rrefuzuen “rrushfetin”...

Cili prej Tyne nuk ishte Trim?

Mu në Parlamentin e vitit 1924, Luigj Gurakuqi deklaroi: “Né nuk vrasim, né jemi njerëz të ligjit!”...Kujt ua drejtoi këto fjalë Burrnore, Vllaznore e Shpirtnore Shqiptare?

Pikrisht, vrasësve dhe tradhëtarëve që në vend të shpirtit kishin “napolonin ar”!

Në gjakun e tyne anadollak kishin pabesinë dhe shitjen e Tokave Shqiptare!

E “Historia e Shqipnisë” mbas vitit 1912, e vertetoi këte tradhëti me Esad Pashen, Ahmet Zogun, e deri në ditët tona Ata Troje të shituna prej tyne, edhe sot, vazhdojnë me kenë të sundueme nga fqinjët e armiqtë shekullor të Popullit Shqiptar!

Luigj Gurakuqi u vra me 2 Mars 1925. Bajram Curri u vra me 25 Mars 1925...

Kush i vrau? – Per mos me u permendë vrasësi e Tyne, asht mendue “harresa”...

Vrasjet politike asnjëherë nuk janë krye nga një person i vetem!

Ky asht perkufizim që kam lexue nga studjues dhe politikan të mëdhej të kohës.

Sikur Ahmet Zogu të kishte ba vetem këto dy vrasje, politikanët pasues që kanë veprue në gjurmët e tij (e shpesh, edhe ia kanë kalue), me vrasjet e veta këta të fundit, do të kishin krijue një moment “hutimi” ose “topitje” nder ngjarjet tragjike të asaj kohë.

Mirëpo, SOT, “dorasi” i porositun i Ahmet Zogut, nuk na lejon me “harrue”...



“Kerkoj mbrojtje dergoni të holla ndermjetsoni per pshtim pranë Qeverisë Italjane.

– Pyetnij Çatin Saraçin ku asht ..? “besa” Ndihma!...

Baltjon Stambolla – Carceri Giudiziarie Bari.

Shkeqësiës Tij Ahmet Zogu Tirana (Albania)

Shkelqësiës Tij Ceno Beg Jakova (Gjakovë)”

Kjo asht fotokopje e origjinalit të letres së Baltion Stambollës, e ruejtun nga Shkodrani e Atdhetari Gjon Kamsi, sot në Muzeun Historik Shkoder. (Foto 2009).

***

E tragjedia vazhdon...edhe nder ditët tona...

Edhe kjo “Shtëpi” duhej shembë!

Shtëpia ku ka lé Atdhetari Luigj Gurakuqi 135 vjet perpara, me 19 Shkurt 1879, Shkoder.

E PREMTE, 11 KORRIK 1924... BAJRAM CURRI VJEN NË SHKODER...

KUTIA E DUHANIT E KRESHNIKUT BAJRAM CURRI ...

Sa shumë mendime, kujtime, vuejtje e ofshamje, ndryen mbrendë kjo kuti...

Ndoshta, edhe ndonjë buzqeshje e gëzim të Bajramit, por që të gjitha bashkë nuk dij a i bajnë 10 minuta në gjithë jeten e Tij...

Kam pasë një mik, të Ndjerin Pjerin Shestani...Erdhi një ditë tek unë...

Mbas pak kohe nxori nga xhepi një kuti duhani...Ishte e vjetër dhe e nxime nga koha. Mendova se mos do me e pastrue por, jo! E hapi biseden: “Një përson do me e shitë këte kuti cigaresh, për nevojat e tij. Asht i familjes Marubi. Më ka thanë se, po mujte me e shitë 2000 lekë (të vjetra), më ban nderë mbasi aq i duhën atij për nevojën që ka..!” Unë kishe 2500 lekë që më kishin teprue nga të hollat e meremetimit të një unazës dhe, pa u mendue shumë për vlerën, ndonse, kutija ishte argjentit e veshun me suvat të zi, po ma tëpër, tue u nisë nga vjetërsia e saj mora paret dhe ia pagova kutinë e duhanit.

Ai më tha: “E gëzofsh Fritz, këte kuti duhanit! Ke ble një dishka me vlerë shumë të madhe! Nuk të tregova përpara sesi asht historia e kësaj kuti duhani! Në vitin 1924 kur ka ardhë në Shkoder, një nga Burrat e fortë të Shqipnisë Bajram Curri, Ai asht takue me Luigj Gurakuqin në shtëpinë e Kel Marubit, dhe mbasi kanë pi kafet e para, Bajrami i ka thanë Luigjit: “Luigj, më duket se nuk gaboj kur mendoj për ty se jé ndër trimat ma të fortë që kam mujtë me njohtë në jeten teme. Kjo kuti duhanit qyshë sot asht e jotja!”... Dhe i ka falë këte kuti duhani. Kur më thanë se donë me e shitë, e mora dhe jam nisë direkt e tek ti, mbasi më vinte keq me ra në dorë të tjetër kujt, dishka me kaq vlerë!”

Unë e mora në dorë, por jo, si kuti duhani! Tashti kishe një rrelike! Dhe, si të tillë e kam pasë vlersue që ditën e parë, tue mendue se ndër duert e kujt kishte kalue ajo kuti! Përnjëherë më dolën parasyshë Portretët e Atyne dy Burrave, Atyne dy Atdhetarëve, që pushka e tradhëtarit i pat rrëzue përdhe...por, Ata Trima nuk u kalbën...asnjëherë!

Ata u gurzuen si lisat shekullor... Burrnia e Atyne dy Shkambijve nuk vdes, por as nuk humbë kurrë... Ajo, edhe sot, asht e ruejtun mbrenda Asaj kuti duhani..!

Shkoder, (1995). Botue, Melbourne 2014


****


Fritz Radovani u lind në Shkodër me 6 janar 1940. Në bombardimin e bamë nga Aleatët me 13 tetor 1943 në Tiranë, ìu vra i ati Kol Radovani, major i policisë shqiptare dhe u rrit me t'ëmën. Në vitin 1956, në Shkodër ka përfunduar shkollën e mesme Pedagogjike. U emënue nga Ministria e Arsimit në Burrel, në fshatin Macukull. Për nevoja shendetsore u kthye në Shkodër dhe u emënue disenjator në Kabinetin Pedagogjik, ku punoi 4 vjet. Mbas katër vjetësh,kaloi mësues në lagjen Liria po në Shkodër. Gjatë asaj kohë pra, në vitin 1965 ka përfunduar Liceun artistik me korrespondencë në Tiranë. Nuk ìu dha e drejta me vazhdue shkollë të lartë për arsye biografie. Në vitin 1968 në periudhën e Revolucionit Kultural, mbas arrestimit të dytë të vëllaut të madh, u transferua në fshatin Kosmaç, mësues në klasat fillore. Në vitin 1969, u largua nga arsimi dhe u emënue piktor në fabrikën e Tekstilit Shkodër. Aty nuk vazhdoi vetëm dy vjet me titull Piktor dhe kaloi në organikën e asaj fabrike si punëtor reparti stampimi deri me daljen në pension të parakohshëm në vitin 1992.

Që nga viti 1967 nuk ka pas të drejtë as me marrë pjesë në ekspozita pikture.

Që nga viti 1945 dhe deri në vitin 1998 (tue përjashtua vitet 1961–1964) ka pas vazhdimisht një njeri të familjes në burgjet e kampet e shfarosjes, prandej edhe ka qenë gjithmonë i përfshimë në “luftën e klasave” të pushtetit komunist. Në vitet 1945 janë arrestuar dy dajat Paulin e Mikel Prennushi. Paulini ka ba 5 vjet burg e 5 vjet internim. Mikeli ka ba 10 vjet burg. Në vitin 1946 është arrestuar axha i nënës At Mati Prennushi, Provincial i Françeskanëve të Shqipërisë, i cili është pushkatuar me 11 mars 1948. Në vitin 1948 është arrestuar daja tjetër prift Don Kolec Prennushi, i cili mbas hetuesisë ka vdekur në vitin 1950. Në vitin 1950 është arrestuar vëllau Alfonsi, dhe është dënue 8 vjet burg me grupin e studenteve të Gjimnazit Shkodër. Eshtë arrestuar prapë në vitin 1967 dhe është dënue me grupin e klerikëve të Tiranës, me 10 vjet burg për pikëpamje fetare tue u përfshi në nenin e “Agjitacionit e Propagandës kundër pushtetit”.

Në vitin 1991, në muajin janar u zgjedh Kryetar i Sindikatës së Fabrikës Pëlhurave të Shkodrës, në periudhën e lëvizjes antikomuniste në Shqipëri. Po këtë kohë u zgjedh edhe anëtar i Kryesisë BSPSh (Bashkimi i Sindikatave të Pavaruna Shqiptare) në Shkodër, për sektorin e propagandës dhe marrëdhënieve mes besimeve. Ka kontribuuar në përmbysjen e qeverisë komuniste të Ramiz Alisë, tue organizuar mbledhje, mitingje, greva dhe në radio “Shkodra” e gazeta, me artikuj kundër komunizmit. Nuk u pajtue asnjëherë me demagogët dhe komunistët e konvertuem në “demokrat” e “socialist”, për këtë arsye edhe nuk kam ba pjesë asnjëherë në asnjë parti politike të djathtë as të majtë. Kjo e ka shtye që në vitin 1997 me u larguar nga Shqipëria ilegalisht, mbasi u kercnue me vrasje. Në vitin 1998 u kthye në Tiranë dhe në vitin 2000 ka emigruar në Australi. Edhe këtu nuk kanë munguar veprimet kundër tij nga metastazat e Sigurimit famëkeq të komunistëve të Tiranës. Falë Shtetit Australian që i ka siguruar jetën.

Këtu ka përfunduar në vitin 2002 librin “Një monument nën dhe” dhe ka vazhduar punën për një botim të dytë të librit “At Pjetër Meshkalla S.J.”, i botuem për të parën herë në Shqipëri në vitin 1993. Në vitin 1992-1993 është bashkautor i librit “Martirizimi i Kishës Katolike Shqiptare 1944-1990”, libër i cili i është dhurue Papës Gjon Pali II, me rastin e vizitës në Shqipëri me 25 prill 1993. Kam përfundue edhe librin “Gurt’ e Parë” dhe është futë në “labirintet e demokracisë përparimtare”, me mujtë me i dhanë rinisë një punë tjetër modeste nga ana eme. Dy të fundit janë dorëshkrime. Përveç “publicistikës” tashti Radovani po punon mbi një libër të vogël (xhepi) për mësimin e bazave të para të GJUHËS SHQIPE (Gegërishtja e sotme), për nxënësit e rritun në Australi që kanë përfunduar shkollat e ulëta e nuk njohin Gegërishten.

Mimoza Dajçi : Fuqizimi i femrës, kërkesë e kohës.

Duke qenë se mikpritja është virtyt i shqiptarit, reflektohet edhe larg atdheut. Një derë e hapur kurdoherë për vajzat dhe gratë shqiptare në New York është ndier edhe nga Konsullata e Kosovës, konkretisht nga Ambasadorja Zj, Teuta Sahatqija, e cila pak ditë më parë priti në një vizitë pune themeluesen e Qëndrës "Gratë në shërbim publik" në Shqipëri, ish deputeten e Partisë Demokratike Zj. Mimoza Hajdarmataj dhe lideren e Organizatës së Gruas "Hope & Peace" Zj. Mimoza Dajçi.
Takimi u shtri në fuqizimin e gruas, si kërkesë e kohës dhe si një rol kyç për zhvilimin e të ardhmen e një vendi. U fol për trajtimin e grave të dhunuara nga lufta e makinerisë serbe në Kosovë, mbështetjen që akoma duhet ti jepet atyre e fëmijëve të tyre, si dhe për arritjet e grave në Fushë Kosovë, Krushë, Gjakovë të cilat me mbështetjen e shoqërisë, institucionve ndërkombëtare, e përpjekjet e tyre sot janë jo vetëm të zonjat për fëmijët e tyre, por për mbarë vendin.
Ambasadorja Sahtaqija një dipllomate me vizon të gjerë dhe jo vetëm, por edhe në spektrin politik e vendimarrje, foli për eksperiencat e saj si deputete e Parlamentit të Kosovës në ndihmë të femrave për sa i përket shëndetit publik, pjesëmarrjes së grave në biznes, ekonomi, politikë, dipllomaci, e në veçanti vëmëndjes që duhet ti kushtojë shteti, shoqëria femrës në zonat rurale të vendit. Ajo tregoi inisitivën e saj për blerjen e një automjeti lëvizës mjekësor, që shërben për kontrollin kundër kancerit të gjirit tek femrat. Mjet që edhe sot funksionon në Kosovë në çdo cep të largët të vendit, ku brenda kësaj aparature lëvizëse janë kontrolluar përveç femrave shqiptare edhe ato serbe.
Foli për barazinë gjinore, trashëgiminë bashkëshortore që është përfshirë tashmë në ligjet e Republikës së Kosovës falë përpjekjeve të saj dhe femrave deputete që e kanë mbështetur. Edhe këtu Ambasadorja Teutë është një dipllomate tepër aktive në dobi të shpalosjes së vlerave të popullit të Kosovës, Shqipërisë dhe të gjitha trevave shqiptare. Me rastin e 10 Vjetorit të Pavarësisë së Kosovës, falë angazhimeve të saj Selia e Konsullatës u kthye në një qendër kreative, historike e kulturore ku u shpalosën veprimtari e aktivitete të ndryshme sociale, dipllomatike e patriotike.
Edhe Zj. Mimoza Hajdarmataj foli për punën e saj si deputete e Partisë Demokratike, ku gjatë takimeve të ndryshme nëpër Shqipëri, veçanerisht në Kukës, ku ishte edhe zona e saj elektorale, tha se kishte mbetur tepër e lënduar nga gjendja e rëndë ku ndodhej femra shqiptare në veri te vendit. Preku me shqetësim dhunën ndaj grave, trafikimin njerëzor, papunësisë, kanabisin që ka mbuluar vendin dhe tendencën e të rinjve për tu larguar nga vendi. Të gjitha këto dhe frymëzimi nga OKB për lëvizjen e gruas, janë edhe arsyet tha ajo që morra inisiativën për ngritjen e kësaj qendre në shërbimin publik të gruas. Tani për tani Zj. Hajdarmataj priorit kryesor shikonte mbështetjen që duhej ti jepet gruas kryefamiljare, dhe gruas në zonat rurale të vendit.
Në këtë takim i cili kaloi i ngrohtë, miqësor Zj. Hajdarmataj u shoqërua nga gazetarja Mimoza Dajçi, sëbashku njiheshin në Shqipëri qysh në fillimet e proçeseve demokratike të vendit dhe shtresës së persekutuar politike. Korresp/"Hope & Peace".

Serbia kundër Shqipëtarëve katolik të Luginës së Preshevës pas viteve të 90-ta!

Nga Skender Jashari

Kalvari i Shqipëtarëve katolik të Luginës së Preshevës, nuk është kalvarë thjesht që kanë përjetu besimtarët e një feje-besimi, kjo tejkalon atë është më i rëndë, ky kalvarëështë kumulim i kalvareve për Komb, Bindje politike dhe Besimit.
Fillimisht, jam kundërshtuar shpeshherë, sidomos nga fundamentalist islamik( të dirigjuar nga Serbia, apo pa identitet të dalluar Kombëtar), në lidhje me këtë. Këtë fe e kisha trashëgu si familje( përjashto një pjesë të familjes së gjerë që kthehej vazhdimisht në islam-shkaku i imponimit por edhe interest që i ofronte Perandoria Osmane e pas saj edhe Serbia), mirëpo unë e familja ime e ngushtë, këtë fe e mbanim shkaku i identifikimit dhe lidhjes me Gjergj Kastriotin( që ishte përcjellur si Porosi e Gjergj Kastriotit, përmes Kishës katolike të fshatit Rahovicë, në rastin e kthimit të Tij për në Krujë)! Në mua dhe familjen time të ngushtë, Feja e Shqipëtarit-Gjergj Kastriotit ishte më shumë orientim politik-ushtarak-kulturorë-civilizues drejt Europës-SHBA-së, sesa thjesht fe( besim të trashëguar që edhe të parët tonë e besuan)!
Por derisa mua dhe familjentime, na identifikuan si Shqipëtarët katolik të vetëm( të dalur publikisht) në Luginë të Preshevës, e shumë të tjera familje mbetën ende të fshehta, më së miri mund ta rrëfejmë terrorin dhe terrorizmin e Serbisë.Tashmë e dijmë të gjithë interesin politikë, strategjik të Serbisë, që Shqipëtarët të lidhen, drejtohen nga vendet orientale-Orienti dhe të shkëputen nga Perëndimi-SHBA!
Terrori dhe terrorizmi i Serbisë, kundër Shqipëtarëve katolik të Luginës së Preshevës, është rritur me shkaktimin e luftërave në ish-jugosllavi, ku Serbia në vazhdimësi tentonte t’i implikonte Shqipëtarët si ekstremist e terrorist islamik! Madje siç edhe në Marrëveshjet Jugosllavi-Turqi, por edhe në elaboratet dhe ligjet agrare të Mbretërisë Serbo-kroato-sllovene, autoritetet pushtuese serbe, planet e tyre ekspansioniste dhe shoveniste i fillonin në territoret kufitare Shqipëtare( ku përfshihet edhe Lugina e Preshevës!). E njejta, ndodhi edhe pas viteve 1990:
A) ku autoritetet pushtuese serbe, filluan dërgimin në vendet arabe të “shqipëtarëve” të Luginës së Preshevës, për të kry shkollimet teologjike vehabiste, duke instrumentalizu shumicën e hoxhallarëve tradicional, duke i përdorur bashkëpunëtorët e Serbisë; duke neutralize një pjesë të Shqipëtarëve me ideologji komuniste, dhe
B) Duke islamizu, izolu apo mbajtur edhe më fshehtë fenë katolike, Shqipëtarët katolik të Luginës së Preshevës!
Serbia forcoi ndjenjën fetare islamike në Luginë të Preshevës( kryesisht përmes hoxhallarësh vehabist, por edhe shumicës së hoxhallarëve tradicionalist të Luginës së Preshevës), sidomos edhe përmes bashkëpunëtorëve të Serbisë( jo të pakët në numër), të cilët tregoheshin shumë më fanatikë fetarë!
Derisa Shqipëtarët e besimit islam të Luginës së Preshevës, disa shkaku i verbërisë-indoktrinimit fetarë islamik, na cilësonin si armiqë më të mëdhej neve Shqipëtarëve katolik sesa serbët ortodoks( ende mund të dëgjohen raste të këtilla!). Por më shumë shkaku i frikës nga pushtuesi serbë, ngurronin t’i përkrahnin Shqipëtarët katolik të Luginës së Preshevës.
Shqipëtarët ateist-komunist të Luginës së Preshevës, shkaku që nga ish-jugosllavia kishin marrë banesa, paga të mira por edhe benefite të tjera, apo gjoja bindjeve personale ateiste-komuniste, nuk përkrahnin Shqipëtarët katolik të Luginës së Preshevës!
Pasiqë jam Shqipëtarë katolik i Luginës së Preshevës, i njohë shumicën e bashkëvendasëve të mi, që janë Shqipëtarë katolik të fshehtë, si në fshatin tim, por edhe në shumicën e vendbanimeve tjera( fshatrave dhe qytetit)! Edhe pse Liria e Besimit, propagandohet gjoja si e lejuar, e garantuar, e siguruar etj në mbarë botën, kjo absolutisht është e ndaluar në Luginë të Preshevës! Derisa Shqipëtarët katolik të Luginës së Preshevës, të frikësuar deri në palcë, që në rast se do hetohen-kuptohet feja e tyre, do pësonin nga Serbia( frikë kjo edhe e trashëguar nga e kaluara), po ashtu do pësonin keq edhe nga “besimtarët fanatikë islamik”( pra bashkëpunëtorët e Serbisë), por edhe të izoluar dhe mospërkrahur edhe nga Shqipëtarët e besimit islam!
Kalvari i Shqipëtarëve katolik të Luginës së Preshevës, pas vitit 1990, filloi me përvetësimin e Kishave katolike në shumicën e fshatrave, duke i kthyer ato në kisha ortodokse serbe apo duke i shkatërruar themelet e tyre( sidomos nga shqipfolës), krijimin e varrezave serbe dhe zhdukjen e varrezave të mbetura katolike!
Serbia përmes hoxhallarëve të dirigjuar prej saj( hoxhallarët vehabi dhe shumica e hoxhallarëve tradicionalist), por edhe nga “besimtarë fanatikë”( që realisht i njihja si bashkëpunëtorë të Serbisë), aktivisht u angazhuan në konvertimin e Shqipëtarëve katolik të Luginës së Preshevës, të cilët i kishin identifikuar si të tillë! Ngaqë familjen time e kishin identifikuar shkaku i paraardhësëve të mi, si familje “qafirësh”, në vazhdimësi, u shënjestruan familjarët si nga policia serbe, bashkëpunëtorët e Serbisë( si fanatikë fetarë!), por edhe duke i largu dhe kërcënu që mos t’na ofroheshin-shoqëroheshin as Shqipëtarët ( katolik dhe musliman) të Luginës së Preshevës.
Kërcënime drejtëpërdrejt dhe sidomos përmes telekomunikimeve; sulme fizike; fyerje të familjarëve në publik; fletarreste; ofrim punësh me paga të mira( oficerë të policisë multietnike=multiçetnike) e deri në vendosje në vende të ndryshme të botës( që mos të qëndronim në vendlindje); shpifje( gjoja kam ndërru fe, gjoja jam agjent i Vatikanit, Tiranës, SHBA-së etj); arrestime; tentim tradhëtish dhe tradhëti edhe nga shqipfolës; rrahje dhe torturim nga autoritetet okupatore serbe; rrahje nga banda shqipfolësish; paraburgosje; plagosje dhe disa tentim vrasje( madje disa herë edhe në Republikë të Kosovës); demolim të dy shtëpive nga disa herë dhe djegëjen e shtëpive të tilla madje njërën duke e minuar dhe detonuar gjatë ditës( më 18.12.2014), e më pas duke ia hequr edhe themelet e gërmadhave të shtëpisë etj, të kryera nga policia, ushtria, xhandarmëria dhe bashkëpunëtorët e Serbisë!
Bashkëpunëtorët e Serbisë(“ fanatikët islamikë”), si dhe hoxhallarët vehabi dhe shumica e hoxhallarëve tradicionalist, të dirigjuar nga Serbia, por edhe shqipfolës islamik që më shumë kanë identitetin fetar të theksuar sesa atë Kombëtar, në vazhdimësi por sidomos pas Luftës së UÇPMB-së, çdo rast shfrytëzonin të merrnin merita për “udhëzimin në fenë islame”( për t’na kthy në islam); duke na udhëzu “dashamirësisht”; duke këshillu; duke premtu të mira( tokësore të ndryshme dhe të mira në parajsë); duke na tërhequr vërejtjen për pasoja; duke izolu nga rrethi i gjerë familjarë dhe shoqëria. Por të njejtët aplikonin edhe: fyerje, kërcënime, sulme dhe izolime në jetën e përditëshme, në shkollë fillore dhe të mesme( derisa nuk ishim në Luftën e UÇPMB-së); linçim dhe trajtim dallues nga mësues( bashkëpunëtorë të Serbisë) në shkollë fillore; duke tentu t’na fusnin në një grup të Agjentëve Islamik të Serbisë që ishin kryesisht ish-luftëtarë të UÇPMB-së( grup kjo e arrestuar në Republikë të Kosovës dhe e quajtur si agjentë të Serbisë edhe nga Qeveria) apo kreyrja e akteve terroriste islamike gjoja nën emër të Luftës për Liri kundër Serbisë etj. Kishte të tillë që para Luftës së Kosovës edhe kërcënonin( sidomos një hoxhë tradicionalist, i njohur si bashkëpunëtorë i Serbisë i fshatit Rahovicë).
Por sidomos një pjesë e familjes së gjerë, ka shumë përgjegjësi dhe fajësi, në vrasjen dhe vdekjen e disa gjyshërëve të mi, por edhe kundër meje dhe familjarëve të mi.
Fatin e ngjajshëm e përjetuan edhe ata pak Shqipëtarë katolik të Luginës që tentuan të publikojnë fenë e Gjergj Kastriotit( siç e quajmë në Luginë). Po ashtu u parandaluan madje edhe ngjajshëm përjetuan edhe Shqipëtarë që u rikthyen në fenë e Gjergj Kastriotit.


Formatin  worldpress mund ta gjeni ne  linkun: https://skenderjashariblog.wordpress.com/2018/03/19/serbia-kunder-shqipetareve-katolik-te-lugines-se-presheves-pas-viteve-te-90-ta/  




Skender Jashari i burgosur politik nga EULEX, për rastet e sulmeve kundër policisë dhe xhandarmërisë së Serbisë në Dobrosin komuna e Bujanocit. Ky shkrim është pjesë e marrur nga punimi i bërë gjatë qëndrimit në burgimin politik!
Master drejtimi juridiko-penal dhe studime joformale ushtarake.

Në kujtim të një dashurie hyjnore...një buqetë orkidesh me aromë Shqipërie

Vilhelme Vrana Haxhiraj

“Legjendë…,apo e vërteta e një dashurie hyjnore!”

“Legjendë…, apo e vërteta e një dashurie hyjnore!”-është titulli i novelës sime të re, që sapo u botua nga Sh B “Nacional”, e cila vlen si një dhuratë e këtij marsi të egër, pse jo, edhe si një relike e një dashurie të rrallëndodhur dhe të pamundur. Në shikim të parë duket sikur ngjarja ka bërë një rrugëtim të gjatë e të lodhshëm nëpër shekuj. Si duket i erdhi fundi këtij udhëtimi të harruar që ka nisur qysh nga errësira e Mesjetës. Ndoshta ky rrëfim tronditës e rrëqethës i një dashurie të mohuar dhe të parealizuar erdhi për ta njohur brezat e kohës moderne. Ndaj sot kjo novelë nxjerr në pah të vërtetën e bukur, por të hidhur, duke na sjell në mes të ditës me diell, një ëndërr magjike, apo mrekullinë e një legjende dashurie të pavdekshme, se e tillë ka qenë, është e do të jetë kjo ndjenjë e sinqertë, e ëmbël, pasi rrezaton vetëm mirësinë dhe bukurinë që di e dhuron jeta. Për horizontet që hap kjo ndjenjë, në shekuj ka zilepsur, joshur dhe lumturuar njerëzimin si asnjë kënaqësi tjetër, duke i dhënë përparësi zhvillimit qytetërimeve me hapa galopante.
Si gjatë leximit dhe pasi e përfundon novelën cilido që ndeshet për herë të parë me brendinë e saj, si: redaktori, botuesi dhe më pas lexuesi, pas një heshtjeje paksa të gjatë, do të futet në mendime të dyzuara. Veç mbresave që i lë kjo dashuri e ndaluar, ndoshta më e madhja e kohës kur ajo u jetua, ai ndalet në hamendësimet e veta dhe tejet i befasuar pyet ndërgjegjen: “A ka ndodhur vërtet një marrëdhënie e tillë, apo mos vallë nuk është gjë tjetër, veçse një trill që u transmetua nga brezi në brez si gojdhënë dhe mbërriti deri në ditët tona?! “
Në këtë novelë shohim një dashuri të madhe që lindi, u rrit e u zhvillua në kushte të pabarabarta sociale, ku vepronin ligjet e egra drakoniane dhe despotike të xhunglës. Flitet për një dashuri, e cila ka ecur përmes dritë-hijeve të një kohe të
errët. Gjithsesi, duke lënë pas mentalitetin e kohës së sëmurë, e cila ishte e mbarsur me ambicje, me ethe të etura dhe egoizëm të pashoq për pushtet të pakufishëm, me një synim të vetëm, se cili do të jetë fitimtari. Gjithsesi, pas shumë betejave dhe traumave sociale apo morale dhe vrasjes shpirtërore që ka pësuar ajo ndjenjë vitale, kjo dashuri e jashtëzakonshme, për fat sot po troket edhe në veshët tanë. Një histori e bukur si në përralla vjen përmes shekujve duke dalë prej labirinteve pa diell të Mesjetës si një dritë verbuese, për t’i treguar botës së kohës moderne se, dashuria si ndjenjë ka lindur qysh në prehistori bashkë me lindjen e dy njerëzve të parë, burrit dhe gruas. Të dy, të befasuar, qysh në shikimin e parë, pasi spikatën bukurinë tërësore të kurmit, cilësitë fizike, pamjen e jashtme të secilit, kurse afërsia mes tyre, çoi në njohje, e cila solli një tërheqje emocionale ndaj njëri-tjetrit. Si pasojë të dy ndjen nevojën e mbështetjes tek secili prej tyre, si dhe kanë parë si të arsyeshme domosdoshmërinë e të qëndruarit bashkë për të përballuar padrejtësinë shoqërore të kohës së padijes. Qëndrimi bashkë i një çifti, për kohët antike, spjegohet për shkak të shumë arsyeve, që varen nga rrethana të ndryshme...apo faktorë të brendshëm, por veçanërisht ndikimeve negative të faktorëve të jashtëm, si nevojë e domosdoshme për sigurinë e jetës.
Shkencërisht, për shekuj me radhë, kjo ndjenjë që lindi mes dy sekseve, ende nuk përcaktohej si dashuri. Porse komunikimi me fjalë, më pas lindja e shkrimit, sidomos dalja e sofistëve (njerëzve të ditur), lindja e filozofisë si shkencë, e bënë të ditur dhe të njohur në shoqërinë njerëzore, dashurinë, si ndjenjë humane. Kurse ata që ditën t’i spjegojnë shkaqet e lindjes së joshjes mes dy sekseve, ose përgjigjen e mirëkuptimit në zhvillimin e kësaj ndjenje, ku loja nis me bukurinë femërore ose karakterin, apo forcën fizike të mashkullit, që vazhdon me pasojat e kësaj ndjenje që kanë qenë e vazhdojnë të jenë triumfi apo disfata të këtyre ndjesive, krijuan një nga zbulimet e veçanta shkencore, që u deklaruan në veprat letrare më të bukura të lashtësisë. Kurse nga pikëpamja e dijes, duke pasur parasysh kushtet e lindjes së dashurisë dhe zhvillimit të sa e sa rasteve në kohë e rrethana të ndryshme, dijetarët arritën t’i konceptojnë këto njohuri të reja më të avancuara për kohën dhe papritur i demonstruan nëpërmjet librave shkencorë. Kjo u quajt “Filozofia e Dashurisë”, që është një nga degët e shkencës së Filozofisë. Pra kjo ndjenjë e bukur tejet, personale mori formë, ngjyrë, trajtë dhe duke u bërë pjesë e pandashme e ekzistencës së qenieve njerëzore, dha të kuptohet, se pa të cilën jeta nuk ka kuptim. Qysh në ballafaqimin e hershëm antik, edhe pse pati, vazhdon të ketë e do të ketë kundërshti, përsëri u pranua si një ndjenjë e domosdoshme e cila krijon lidhje, besim, mirëkuptim dhe tolerancë jo vetëm mes çiftit por, është dashuria njerëzore ajo që forcon mbarë komunitetin. Këtu qëndron edhe bukuria e jetës. Një jetë pa dashuri, është e zbrazët, e zbehtë dhe aspak tërheqëse. Ku ka dashuri, ka mirësi dhe begati.



Janë të panumërta veprat që i janë kushtuar dashurisë, ku secili ka paraqitur këndvështrimin e tij. Porse shembullli më i mirë, i dhënë që në antikitet, është vepra filozofike e Platonit, “Bashkëpirja”, ku përmes një dialogu të ethshëm filozofik, autori trajton temën më njerëzore, erosin. Dijetari jetoi nga viti 427 deri në vitin 347 para erës sonë, i cili qysh në gjysmën e dytë të shekullit të V-të para Erës së Re, ka ndarë ndjenjën e vërtetë të dashurisë me seksin, të cilin e paraqet si akt kalimtar, brutal që shkaktohet prej veseve që lindin nga një jetë e shthurur, pa norma, veprim që nuk njeh rregullat dhe ligjet e shoqërisë. Platoni ballafaqoi ndjenjën e bukur të dashurisë me seksin, ky i fundit, jo si ndjenjë por si epsh i lindur nga mungese e kulturës së mjaftueshme të njeriut, gjatë të cilit përdoret dhuna, inferioriteti ndaj femrës si seks i dobët, ku gjykon dhe vendos vesi.
Le të ndjekim me vëmendje Platonin në këtë vepër, ku në çdo paragraf e frazë aq të goditur nga dijetari, ndeshim thënie filozofike tejet të vyera si: “Është pikërisht Erosi ai që e përndez njeriun, përmes një energjie që i buron fuqishëm nga vetvetja”… “Erosi, hyjnisht priret për nga virtyti”.... “jo çdo Eros është i hijshëm…i këtillë është vetëm ai që na përndez dëshirën për të dashuruar në një mënyrë sa më të hijshme”…“njerëzit s’e kanë haberin ndaj Erosit dhe gjithsa lidhet me fuqinë e tij”...“Erosi s’e njeh dhunën”… “ duke mos pasur në dorë as gjërat e bukura dhe as të mirat, Erosi dëshiron pikërisht këto gjëra që i mungojnë çdo truri që nuk njeh as arsyen dhe as logjikën.” Platoni ishte i pari që theksoi se, studimi i dashurisë i takon një dege të shkencës filozofike. Nëse ndalemi dhe e shohim në kahjen shkencore, dashuria nuk ka atdhe, kurse të dashuruarit kanë vendlindje, e cila ka nevojë për evolucion ashtu siç kërkon edhe jeta. Si rezultat i nevojës për të gjetur rrugë të reja në zhbirimin e të panjohurave të Universit, apo të jetës në tërësi, lindi shkenca. Nëse zbulimet e reja apo ligjet e shkencës nuk do të gjenin zbatim në jetën e përditshme, do të ngeleshin si kalliri bosh. Bazuar në ligjet e natyrës dhe marrëdhëniet që veprojnë në botë, dijetarët formuluan kodet zanore të këtij evolucioni përmes veprave letrare por sidomos të atyre shkencore.
Nëse paralelizojmë thëniet monumentale të Platonit me dashurinë e Arkitekt Sinanit dhe Sulltaneshës Mihrimahn, gjejmë se ata të dy kërkojnë nga jeta e nga koha në të cilën jetojnë, si dhe nga shoqëria, atë që u mungon dhe i plotëson si qenie humane, që është bukuria e dashurisë.
Një proverb latin thotë:*“E bukur nuk është ajo, që është e bukur, por e bukur është, ajo që më pëlqen mua!”*- meqënëse jam e një mendjeje me këtë thënie lapidar, shpreh mendimin tim lidhur me këtë cilësi: “Bukuri nuk është pamja fizike, sepse ajo është e përkohëshme. Bukuria gjendet brenda vetes, se si ndihesh ti me vetqenien, gjë që e reflekton përmes syve. Të jesh i/e bukur do të thotë se ke arritur të jesh vetvetja”.
Janë këto arsye, të cilat, dashurinë e pastër, të pasur e të virtytshme, si ajo e Sullatneshës Mihrimahn dhe Arkitekt Sinanit, mbështetur në bukurinë shpirtërore të të dyve, koha e ka ngritur në piedestal vlerash që meriton të kujtohet me nderim.
Ashtu si të rejat e shkencës, që i shërbejnë zhvillimit dhe jo shkatërrimit të qytetërimit, edhe dashuria, kjo ndjenjë fisnike duhet t’i shërbejë shoqërisë si hallk ndërmjetëse mes njerëzve në mirëkuptim dhe harmoni.
Në emër të dashurisë dhe në kujtim të kësaj ndjenje sublime, të më së bukurës, më të pafajshmes dashuri hyjnore...nga vendi ynë i bukur buzë deteve...le të rrugëtojë bashkë me kohën kjo buqetë orkidesa me aromë Shqipërie!


Një buqetë orkidea me aromë Shqipërie, në kujtim të bukurisë dhe dashurisë së Arkitekt Sinanit me vajzën e vetme të Sulltan Sulejmanit të Madhërishëm , të bukurën Mihrimahn!
Vivra
Vo.: Proverbin latin *këtë thënie e solli bashkëshorti im ,Fitim Haxhiraj.