Nga ZEQIR LUSHAJ
Kulla tipike shqiptare, prezenton jo veç librin e Selimit, por krejt Istogun, Pejen, Kosovën e më gjërë, Shqipërinë e Kastriotit.
---------------
Libri ka 152 faqesh ku jeta e Istogut, si historike, shoqrore, arsimore e kulturore, e traditave e besimeve, pozita gjeografike e shpirtërore e asaj ane, del më së miri në pah.
…!
Shënim:
E urojmë me gjithë zemër, (koleg e kusheri) Selimin, për punën e madhe që ka bërë e bën në fushën e kulturës, publiçistikës si dhe të letërsisë, të propogandimit të historisë e të traditave mbarëkombëtare, në shërbim të atdheut tonë të përbashkët, me emrin Shqipëri.
E veçanta e Selimit është se, në qoftëse në gazeta e revista të përditëshme është pak i ashpër e kritik pa kompromis, në libra është shumë i ndjeshëm, objektiv, i dashur e i dhimshëm, deri në nostalgji, çka flet se, Ai, anon më shumë nga shkrimtari.
I dëshirojmë jetë të gjatë, dhe, lartë e më lartë në karieren shtetrore në perëndim, e pse jo, edhe në Atdhe, për të cilin, Atij dhe ne të tjerëve në mërgim, na digjet aq shumë zemra!
--------------------------
( Për Zëri i shqiptarëve, dhjetor 2012)
“Nëngurra e Istogut”...
BARDH NËNGURRA
Ama kisha edhe droe se si do pritet libri im. Jam befasue se sa bashkfshatari më erdhi në promovim në Istog. Te gjithë me radhë me përqafuen dhe më uruen. Ndihesha shumë i lumtun.
Libri u shpërnda brenda pak ditësh dhe shkak i kërkesave të shumta e kam ribotue në verën e 2014-tës edhe njiherë. Sot at liber e kanë shqiptarët në të katër anët e botës, di se asht në biblioteken e Welington në Zeladë të Re ku e ka vendos poetja dhe mikja ime zonja Silva Tërnava. Asht në Amerikë, në Kanada, në të gjitha shtete e Europes etj. Mirpo ai libër edhe ka nxit disa shpirtshitun shqipfolsa me shpirt islamik që më kanë sha e kercënue pse kam shkrue për tragjedinë e familjes shqiptare të Adem Palushaj, familje kjo e besimit katolik qe e detyrojnë të shperngulet ose të ndroj fenë te bahen muslimanë. Kam përsëri kërkesa për at libër dhe duhet ta baj edhe nji ribotim sivjet nëse mundem.
Lexuesit tanë, apo ata që nuk e kanë librin, do të ishin të interesuar të mësonin më shumë në lidhje me ''tragjedinë e familjes Palushaj''... Çfarë mund të na thoshit lidhur me të?
Librin e kam botue të paren herë 1000 copë dhe asht shpernda gjithandej mbrenda nji kohe të shkur në vitin 2009. E kam ribotue perseri me 500 copë tjera në vitin 2015. Dhe kam kerkesa per te nga të gjitha anët. Duket se asht pikërisht fati i familjes Palushaj qe ka zgjue interesim të madh per librin.
Unë per faktin se askush i pasardhësve të kësaj familje që sot jetojnë në disa fshatra të komunës së Klinës me mbiemna Palushaj, Dodaj dhe Quni, pra askush nga këta nuk ka pranue të flas me mu per rastin e paraardhesve të tyne në Lubozhdë në mesin e viteve 1800 saktësishtë per rastin e detyrimit të shpernguljes së tyne me dhunë në vitin 1865 nuk kam shkrue ne detaje rastin e kesaj fatkeqesie dhe padrejtësie. Kam provue me i kontaktue dhe kam gjet disa , por ata si duket kan pas frikë apo se di pse , ndoshta edhe krenaria e rrejshme qe asht ves tipik i joni ka ba qe ata mos të prononcohen.
E thash krenaria e rrejshme sepse disa nga keta më kan kundershtue dhe më thonë se nuk asht e vertetë se deridje bashkfshatarët dhe vëllaznit e tyne shqiptar të fisit Shalë kur të prim nga imami i xhamisë së Vrellës i rrethojnë per ti detyrue të pranojnë islamin ose do i djegun per së gjalli me rob e femilje dhe gjanë e gjallë Adem Palushi fillon pushken dhe i vriten tre mashuj të ti dhe se vetem me besen e nji kumare të familjes Shatri ai arrin të baj armpushim dhe ik me tesha vesh bashk me robë e fëmijë dhe vendosen pastaj në Marmull fshat ky në anen e Gjakovës.
Keta me kan kundershtue dhe thonë se Adem Palushit nuk ju ka vra asnji mashkull ndersa Palushët i paskan pas vra mbi 20 veta shaljan shqiptar musiman.
Kjo nuk qendron dhe nuk asht fare e sakt. Deshmi se ju kan vra tre mashkuj familjes Palushaj jan edhe sot tri varre në Lubozhdë. Dhe unë veq se kisha dhe kam telashe deri edhe kerrcnime pse kam shkrue per nji rast shumë tragjik të nji familje shqiptare qe e peson nga pushteti turk osmanli nga disa mendjemedhenje pasardhesa te familjes Palushaj sepse atyne su pelqen fakti qe muslimanet jua kan vra tre mashkuj fakt kjo dhe krejt normale sepse nji familje nuk ka pas si lufton me dy katune te ndihmuem nga zabit e qaush turq, une kam telashe e kerrcnime edhe nga disa bashkfshatar të fisit Shalë të Lubozhdës te cilve nuk ju ka pelqye zbardhja e rastit nga ana e ime e disa qak me marrin si mbrojtës i katolikve , i kryqalive dhe ma shofin per të madhe dhe me kan sha e ofendue. Megjithate deshmite jan të gjalla edhe sot dhe ato flasin vet. Kujt i pelqejnë apo nuk i pelqejnë unë skam pse merzitem. Shamjet me randojnë shumë shpirtin, por friken nuk ja kam askujt. Bile po e ribotova at liber edhe njihere patjeter do i fus në te edhe kundershtimet dhe kerrcnimet qe mu kan ba. Mentaliteti jonë asht i quditshem. Nuk e deshron realitetin , i trembet ati. Unë ndryshe nuk di të flas. Kjo më sjell shpesh në situata qe tjeret me urrejnë. Unë jam krenar për veten time dhe punët qe i baj.
Me nxitjen e tash të ndjerit Daniel Gazulli dhe me përshtatjen e poezive të mia në gegnishte si dhe nji recenzentë per to e me radaktimin e Zeqir Lushajt në vitin 2014 botova librin me poezi ''Fluturoj mbi Podgur''. Edhe ky libër asht prit shumë mirë dhe do e ribotoj sivjet.
A jeni i pranishëm në botën letrare norvegjeze?
BN: Në mars 2015 u bana antar i NFF- Norsk faglitterær forfatter-og oversetterforening që në shqip do thotë: Shoqata e Shkrimtarve të Letërsisë Shkencore dhe e Përkthyesve në Norvegji. Pra u bana edhe këtu shqiptari i parë deri tash si antar i nji shoqate krijuesish në Norvegji.
Jam antar i NFF, por ende ketu nuk kam prezantue ndonji libër. Po punoj në perfundimin e nji libri me shkrime publicitare për shoqninë norvegjeze qe i kam botue gjithandej në ditoret e Norvegjisë. Këtu antar jam ba me librin shqip "Nëngurra e Istogut".
