Nga Besi BEKTESHI
Ishte i pritshëm për mua ai shpjegimi i rëndësishëm i Ministrit të Jashtëm të Republikës së Kosovës mbi emrin e tij Enver! Normalisht që edhe unë si shumë të tjerë kisha kuriozitet të dija çfarë thotë Ministri Enver Hoxhaj, jo për emrin e tij Enver, sepse as që ka ndonjë gjë të keqe përkundrazi, por kur është mbiemri Hoxha-j në lidhje me të! Padyshim që ministri kosovar me emrin Enver dhe mbiemrin Hoxhaj, i qartësoi të gjithë se emri i ishte vënë për dashurinë për vendin, apo Shqipërinë?! Unë e kuptoj shumë mirë, fare mirë, krejtësisht mirë dhe e besoj. Por për dashurinë për Shqipërinë ka dhe emra të tjerë si bie fjala Ismail apo Isa, apo Naim apo – emra të tjerë plot?! Por jo, ai që ka menduar ti vendosë emrin fëmijës (babai ose të tjerë njerëz të rëndësishëm të familjes) menduan emrin Enver!? Duke qenë të qartë për mbiemrin Hoxha pas tij?! Ka dhe një rast tjetër si ky në Shqipëri dhe në mos gabohem unë, edhe në këtë rast, shpëtimi është te ajo “j” mbas mbiemrit Hoxha. Ku e kam fjalën? E kam fjalën se Ministri i Jashtëm i Kosovës u bëftë 100 e sa të dojë vjeç me emër dhe mbiemër, sepse as që ka rëndësi se si i ka ato, sepse ne nuk mund të shqetësohemi pse në familjen e tij kanë menduar se duke ja vënë emrin Enver dhe mbiemrin Hoxha, kanë dashur të urrejnë më shumë Beogradin dhe na bëjnë ne shqiptarëve këtej - një shije të keqe me emrin e diktatorit kur fëmija të bëhet Ministër i Jashtëm i Kosovës së Pavarur?! As ai s’ka faj për emrin e tij, as unë për timin, sepse është veprimtari i baballarëve – por realiteti këtej andej sigurisht ka problem dhe sigurisht është i ndryshëm. Mbase nuk është njësoj, por nga biseda e tij në televizion së paku - ne kuptuam Ministrin e Jashtëm dhe tipin e tij të diplomatit dhe politikanit në Prishtinë. Esenca e bisedës së Hoxhaj-t ishte se në Prishtinë ishin të shqetësuar kur Shqipëria bisedon dhe takohet me Serbinë, rrit apo zhvillon marrëdhënie me Beogradin pa kaluar konsultuar, këshilluar në Prishtinë?! Ka ndryshim mes mentalitetit të kohës kur ju vendos emri ministrit dhe kësaj kohe – po shumë të madh?! Po pse ky shqetësim? Po sepse “Shqipëria marrëdhëniet e saj me Serbinë nuk mund ti zhvillojë pa Kosovën si marrëveshje” dhe tjetra është se “Beogradi mund ti keqinterpretojë këto marrëdhënie direkte të Shqipërisë me Serbinë”?! Më qartë për ne “vdekatarët këtu poshtë” do të ishte kështu: Tirana sa herë të ulet apo të bisedojë me Beogradin, duhet të marrë aprovimin dhe lejen e Prishtinës!? Kjo sepse “aty janë të shqetësuar” shumë për këtë gjë?! Ka një ndryshim epokal nga momenti i emrit Enver i cili ishte ai që nuk para pyeste për Prishtinën dhe i bënte si ti vinin interesat (si për mirë dhe për keq) në raport me Jugosllavinë dhe sidomos me Beogradin – e kohës në demokraci ku si Beogradi dhe Tirana, teorikisht janë drejt BE-së dhe patjetër sipas meje nga pas (me hapa them se si dëshirë e kam të hyjë përpara tyre) do t’ju vijë dhe Prishtina?! Nga trimëria e shokut Enver dikur me Beogradin te thënia se “janë USA dhe BE që rakordojnë dhe zgjidhin punët e Kosovës, sepse Shqipëria është tepër e vogël” nuk ka kaluar shumë kohë, por emri në fakt ka mbetur ka mbetur po ai - Enver.
Por ato që duhet të kuptojnë – tashmë janë bërë të qartë se në çfarë platforme është njeriu që mbi dhjetë herë ka përmendur “unë jam Ministër i Jashtëm” i Kosovës dhe po flas kështu?! Përsëritja shumë herë e një “punësimi të tillë” përpara një audience të madhe, do të thotë se ose ti nuk beson se je realisht, ose audienca nuk është e qartë (një pjesë as nuk do të dijë fare) se ti je – Ministri Jashtëm i Kosovës?! Përndryshe nuk është e nevojshme ta thuash jo kaq shpesh - por asnjëherë! Ministri Enver Hoxhaj përsëriti shumë herë se “libri im, në librin tim, kur te libri im” dhe aty morëm vesh se ky ishte politikani tjetër që ka sukses me librat, përveç Edi Ramës dhe Ben Blushit – si qeveritar apo deputet them?! Por më tepër se sukses – kuptohej se kërkonte sukses nga që asnjë titull nuk mbahet mënd nga librat e tij realisht e më vjen keq seriozisht, për injorancën tonë?! Ministri Enver Hoxhaj dukej një person i vetëkënaqur – me një fjalë shumë i “dashuruar mbas fjalës së tij” por dhe ideve të tija që i besonte (kam unë një si lloj opinioni) si më të mrekullueshmet në botë. Dukej në “çehre” - më falni shprehje të fytyrës dhe artikulim e rrumbullakim të fjalive, që mesa duket, i percepton si e folur jo vetëm diplomatike, por dhe akademike po ti referohem librave që për fat të keq ne nuk i dinim?! Po – shpresojmë ti sjellë sikundër tha dhe te ne! Pastaj barazlargimi politik në raport me Tiranën...?! Kjo ishte legjendë fare! Sa herë binte fjala për Ramën ose qeverinë e tij, Ministri Enver Hoxhaj nxitonte me shumë pasion të përmendte Berishën dhe qeverinë e tij. Biles njëherë, pa rënë fare fjala për Ramën (i gjithë emisioni për ekzibicionin e tij, pra Ramës po bëhej) ministri përmendi ndihmën e pa kursyer dhe të madhe të Berishës – dhe bëri mirë fare?! Nuk është se kuptuam se ai ka më përzëmë bie fjala Berishën se sa Ramën, por në fund të fundit edhe po të jetë kështu – asgjë të keqe nuk ka?! Ku kishte më mrekulli konstatimi nga Ministri Enver Hoxhaj se “Kosovarët ndiqnin kudo televizionet e Shqipërisë se sa ato të Kosovës”?! Kjo sigurisht nga dashuria dhe ndjenja për Shqipërinë! As që e diskutoj variantin e ministrit – por kam një dyshim të vogël, por fare të vogël, se “Televizionet në Shqipëri” janë jo vetëm më të mira se sa në Kosovë, por për nga fuqia dhe programacioni për madhësinë e shtetit dhe popullsisë , më të fortat dhe se në Serbi, Mal të Zi po e po, Maqedoni, dhe kam një lloj frike se në ditët e sotme dhe se në Greqi?! Janë më shumë si numër, teknologjikisht, më shumë internacionalisht, më shumë kombëtarisht dhe nuk ka pse mos shikohen – por jo si në kohë të Enverit që shante Beogradin them unë dhe sidomos kur vendosesh emri Enver?! Për ti rënë shkurt, Ministri Enver Hoxhaj nuk kishte problem vetëm me ekzibicionizmin e Ramës, por dhe me modelin shqiptar, sidomos atë model fitues shqiptar të kozmopolitizmit, politikës së lirë, modernitetit për integrim – dhe këtë e sqaronte shumë herë, duke thënë se “unë kam detyrë politikën e jashtme për shtetin e Kosovës”. Po pra që ne të kuptonim qartë se – këtë nuk mund ta bëjë Tirana?! Po pra gati-gati se ishte vetëm ai – i autorizuar ta bënte dhe se ishte më i indikuari dhe akoma më tepër më i talentuari?! Kushedi – edhe mundet të jetë dhe na duhet përsëritur kjo gjë natë ditë!
Megjithatë, Ministri Enver Hoxhaj besoj se në mbi 9-të dekada se Kosova, që Shqipëria është shtet sovran dhe një administrim pothuaj në vete – ka nxjerrë shumë Kryeministria, Ministra të Jashtëm, Monark, Kolaboracionist në qeverisje nën pushtimin e dikujt, Diktatorë dhe pastaj në këto 26-të vite në liri plot të tjerë?! Jam i sigurtë që janë marrë me Kosovën të gjithë si kur ka qenë jashtë kufijve dhe kur ishte brenda territorit me shqiptar! I kanë pasur herë për mirë dhe herë për jo mirë interesat e Kosovës. Sot në saj të NATO-s dhe perëndimit, por dhe ndihmës së madhe të shteti vëlla shqiptar Shqipëri, ka një shtet shqiptar që quhet Kosovë, që vërtetë ka filluar të shikojë dhe mbrojë interesat e tij dhe kjo është një lumturi e madhe për të gjithë ne?!
Vetëm se – askush në botë, politikisht, diplomatikisht, moralisht, kombëtarisht, patriotikisht, nuk mund dhe nuk do ta vendosë kurrë Shqipërinë si “arrë” mes nofullave Beograd – Prishtinë. Prishtina kurrë nuk mund të jetë një nofull, për këtë elementë kaq shumë të deformuar diplomatikisht. Këtë gjë nuk mund ta bëjë askush qoftë dhe i emëruar apo indikuar të bëjë politikën e jashtme të Prishtinës. Nuk mund të ndodhë kjo gjë. Më vjen keq ta them, por boll shtet i çuditshëm është Shqipëria, boll i mbrapshtë ndër kohëra, por ka diçka të jashtëzakonshme: është në vijën e parë të intezës dhe marrëveshjes kombëtare shqiptare, në raport luajal dhe partnere e madhe me USA, BE dhe NATO. Shtetërimin prej kohësh më të gjata në Shqipëri dhe një “ministër i indikuar” i duhet ta respektojë sepse – nuk mund të ketë Beograd dhe Serb që “jua hedh” Tiranës dhe shqiptarëve nga që në Prishtinë i dinë më mirë “gjërat”?! Atë anashkalimin e Beogradit në saj të Tiranës për Prishtinën – për ta nënvlerësuar dhe mos konsideruar, ta përkthejnë në pazotësi të një pjesë të vogël të Prishtinës zyrtare, për tu bërë faktor rilevant, modern, dhe i fortë në rajonin ku jetojnë shqiptarë, serb, grek dhe të tjerë?! Një formë e tillë politike e ngritur prej disa kohësh në Prishtinë, nuk ka thelb diplomacie dhe as zgjuarsie, por “fobie” të jashtëzakonshme bisede mes të barabartëve Beograd dhe Prishtinë. Nëse pastaj një ministër thotë se “akoma nuk na njohin Kombet e Bashkuara” sigurisht kjo është akoma më rënduese dhe paragjykuese për ato që e shtrojnë si problem pengues, në barazi komunikimi. Megjithatë asgjë për tu shqetësuar – më e mira është që ekonomia të lidhet, rrugët të bëhen, bisedat të bëhen, kryeministrat të takohen, punët tona Prishtinë -Tiranë të rakordohen dhe qytetarët të pasurohen. Fjalët për “shqetësim” se Shqipëria kur flet me Serbinë nuk konsultohet as nuk informohet – kanë më tepër cilësi personale dhe grupi se sa populli. Kështu që nuk është shumë, aq shumë për vërtetë –tu shqetësuar.
Ishte i pritshëm për mua ai shpjegimi i rëndësishëm i Ministrit të Jashtëm të Republikës së Kosovës mbi emrin e tij Enver! Normalisht që edhe unë si shumë të tjerë kisha kuriozitet të dija çfarë thotë Ministri Enver Hoxhaj, jo për emrin e tij Enver, sepse as që ka ndonjë gjë të keqe përkundrazi, por kur është mbiemri Hoxha-j në lidhje me të! Padyshim që ministri kosovar me emrin Enver dhe mbiemrin Hoxhaj, i qartësoi të gjithë se emri i ishte vënë për dashurinë për vendin, apo Shqipërinë?! Unë e kuptoj shumë mirë, fare mirë, krejtësisht mirë dhe e besoj. Por për dashurinë për Shqipërinë ka dhe emra të tjerë si bie fjala Ismail apo Isa, apo Naim apo – emra të tjerë plot?! Por jo, ai që ka menduar ti vendosë emrin fëmijës (babai ose të tjerë njerëz të rëndësishëm të familjes) menduan emrin Enver!? Duke qenë të qartë për mbiemrin Hoxha pas tij?! Ka dhe një rast tjetër si ky në Shqipëri dhe në mos gabohem unë, edhe në këtë rast, shpëtimi është te ajo “j” mbas mbiemrit Hoxha. Ku e kam fjalën? E kam fjalën se Ministri i Jashtëm i Kosovës u bëftë 100 e sa të dojë vjeç me emër dhe mbiemër, sepse as që ka rëndësi se si i ka ato, sepse ne nuk mund të shqetësohemi pse në familjen e tij kanë menduar se duke ja vënë emrin Enver dhe mbiemrin Hoxha, kanë dashur të urrejnë më shumë Beogradin dhe na bëjnë ne shqiptarëve këtej - një shije të keqe me emrin e diktatorit kur fëmija të bëhet Ministër i Jashtëm i Kosovës së Pavarur?! As ai s’ka faj për emrin e tij, as unë për timin, sepse është veprimtari i baballarëve – por realiteti këtej andej sigurisht ka problem dhe sigurisht është i ndryshëm. Mbase nuk është njësoj, por nga biseda e tij në televizion së paku - ne kuptuam Ministrin e Jashtëm dhe tipin e tij të diplomatit dhe politikanit në Prishtinë. Esenca e bisedës së Hoxhaj-t ishte se në Prishtinë ishin të shqetësuar kur Shqipëria bisedon dhe takohet me Serbinë, rrit apo zhvillon marrëdhënie me Beogradin pa kaluar konsultuar, këshilluar në Prishtinë?! Ka ndryshim mes mentalitetit të kohës kur ju vendos emri ministrit dhe kësaj kohe – po shumë të madh?! Po pse ky shqetësim? Po sepse “Shqipëria marrëdhëniet e saj me Serbinë nuk mund ti zhvillojë pa Kosovën si marrëveshje” dhe tjetra është se “Beogradi mund ti keqinterpretojë këto marrëdhënie direkte të Shqipërisë me Serbinë”?! Më qartë për ne “vdekatarët këtu poshtë” do të ishte kështu: Tirana sa herë të ulet apo të bisedojë me Beogradin, duhet të marrë aprovimin dhe lejen e Prishtinës!? Kjo sepse “aty janë të shqetësuar” shumë për këtë gjë?! Ka një ndryshim epokal nga momenti i emrit Enver i cili ishte ai që nuk para pyeste për Prishtinën dhe i bënte si ti vinin interesat (si për mirë dhe për keq) në raport me Jugosllavinë dhe sidomos me Beogradin – e kohës në demokraci ku si Beogradi dhe Tirana, teorikisht janë drejt BE-së dhe patjetër sipas meje nga pas (me hapa them se si dëshirë e kam të hyjë përpara tyre) do t’ju vijë dhe Prishtina?! Nga trimëria e shokut Enver dikur me Beogradin te thënia se “janë USA dhe BE që rakordojnë dhe zgjidhin punët e Kosovës, sepse Shqipëria është tepër e vogël” nuk ka kaluar shumë kohë, por emri në fakt ka mbetur ka mbetur po ai - Enver.
Por ato që duhet të kuptojnë – tashmë janë bërë të qartë se në çfarë platforme është njeriu që mbi dhjetë herë ka përmendur “unë jam Ministër i Jashtëm” i Kosovës dhe po flas kështu?! Përsëritja shumë herë e një “punësimi të tillë” përpara një audience të madhe, do të thotë se ose ti nuk beson se je realisht, ose audienca nuk është e qartë (një pjesë as nuk do të dijë fare) se ti je – Ministri Jashtëm i Kosovës?! Përndryshe nuk është e nevojshme ta thuash jo kaq shpesh - por asnjëherë! Ministri Enver Hoxhaj përsëriti shumë herë se “libri im, në librin tim, kur te libri im” dhe aty morëm vesh se ky ishte politikani tjetër që ka sukses me librat, përveç Edi Ramës dhe Ben Blushit – si qeveritar apo deputet them?! Por më tepër se sukses – kuptohej se kërkonte sukses nga që asnjë titull nuk mbahet mënd nga librat e tij realisht e më vjen keq seriozisht, për injorancën tonë?! Ministri Enver Hoxhaj dukej një person i vetëkënaqur – me një fjalë shumë i “dashuruar mbas fjalës së tij” por dhe ideve të tija që i besonte (kam unë një si lloj opinioni) si më të mrekullueshmet në botë. Dukej në “çehre” - më falni shprehje të fytyrës dhe artikulim e rrumbullakim të fjalive, që mesa duket, i percepton si e folur jo vetëm diplomatike, por dhe akademike po ti referohem librave që për fat të keq ne nuk i dinim?! Po – shpresojmë ti sjellë sikundër tha dhe te ne! Pastaj barazlargimi politik në raport me Tiranën...?! Kjo ishte legjendë fare! Sa herë binte fjala për Ramën ose qeverinë e tij, Ministri Enver Hoxhaj nxitonte me shumë pasion të përmendte Berishën dhe qeverinë e tij. Biles njëherë, pa rënë fare fjala për Ramën (i gjithë emisioni për ekzibicionin e tij, pra Ramës po bëhej) ministri përmendi ndihmën e pa kursyer dhe të madhe të Berishës – dhe bëri mirë fare?! Nuk është se kuptuam se ai ka më përzëmë bie fjala Berishën se sa Ramën, por në fund të fundit edhe po të jetë kështu – asgjë të keqe nuk ka?! Ku kishte më mrekulli konstatimi nga Ministri Enver Hoxhaj se “Kosovarët ndiqnin kudo televizionet e Shqipërisë se sa ato të Kosovës”?! Kjo sigurisht nga dashuria dhe ndjenja për Shqipërinë! As që e diskutoj variantin e ministrit – por kam një dyshim të vogël, por fare të vogël, se “Televizionet në Shqipëri” janë jo vetëm më të mira se sa në Kosovë, por për nga fuqia dhe programacioni për madhësinë e shtetit dhe popullsisë , më të fortat dhe se në Serbi, Mal të Zi po e po, Maqedoni, dhe kam një lloj frike se në ditët e sotme dhe se në Greqi?! Janë më shumë si numër, teknologjikisht, më shumë internacionalisht, më shumë kombëtarisht dhe nuk ka pse mos shikohen – por jo si në kohë të Enverit që shante Beogradin them unë dhe sidomos kur vendosesh emri Enver?! Për ti rënë shkurt, Ministri Enver Hoxhaj nuk kishte problem vetëm me ekzibicionizmin e Ramës, por dhe me modelin shqiptar, sidomos atë model fitues shqiptar të kozmopolitizmit, politikës së lirë, modernitetit për integrim – dhe këtë e sqaronte shumë herë, duke thënë se “unë kam detyrë politikën e jashtme për shtetin e Kosovës”. Po pra që ne të kuptonim qartë se – këtë nuk mund ta bëjë Tirana?! Po pra gati-gati se ishte vetëm ai – i autorizuar ta bënte dhe se ishte më i indikuari dhe akoma më tepër më i talentuari?! Kushedi – edhe mundet të jetë dhe na duhet përsëritur kjo gjë natë ditë!
Megjithatë, Ministri Enver Hoxhaj besoj se në mbi 9-të dekada se Kosova, që Shqipëria është shtet sovran dhe një administrim pothuaj në vete – ka nxjerrë shumë Kryeministria, Ministra të Jashtëm, Monark, Kolaboracionist në qeverisje nën pushtimin e dikujt, Diktatorë dhe pastaj në këto 26-të vite në liri plot të tjerë?! Jam i sigurtë që janë marrë me Kosovën të gjithë si kur ka qenë jashtë kufijve dhe kur ishte brenda territorit me shqiptar! I kanë pasur herë për mirë dhe herë për jo mirë interesat e Kosovës. Sot në saj të NATO-s dhe perëndimit, por dhe ndihmës së madhe të shteti vëlla shqiptar Shqipëri, ka një shtet shqiptar që quhet Kosovë, që vërtetë ka filluar të shikojë dhe mbrojë interesat e tij dhe kjo është një lumturi e madhe për të gjithë ne?!
Vetëm se – askush në botë, politikisht, diplomatikisht, moralisht, kombëtarisht, patriotikisht, nuk mund dhe nuk do ta vendosë kurrë Shqipërinë si “arrë” mes nofullave Beograd – Prishtinë. Prishtina kurrë nuk mund të jetë një nofull, për këtë elementë kaq shumë të deformuar diplomatikisht. Këtë gjë nuk mund ta bëjë askush qoftë dhe i emëruar apo indikuar të bëjë politikën e jashtme të Prishtinës. Nuk mund të ndodhë kjo gjë. Më vjen keq ta them, por boll shtet i çuditshëm është Shqipëria, boll i mbrapshtë ndër kohëra, por ka diçka të jashtëzakonshme: është në vijën e parë të intezës dhe marrëveshjes kombëtare shqiptare, në raport luajal dhe partnere e madhe me USA, BE dhe NATO. Shtetërimin prej kohësh më të gjata në Shqipëri dhe një “ministër i indikuar” i duhet ta respektojë sepse – nuk mund të ketë Beograd dhe Serb që “jua hedh” Tiranës dhe shqiptarëve nga që në Prishtinë i dinë më mirë “gjërat”?! Atë anashkalimin e Beogradit në saj të Tiranës për Prishtinën – për ta nënvlerësuar dhe mos konsideruar, ta përkthejnë në pazotësi të një pjesë të vogël të Prishtinës zyrtare, për tu bërë faktor rilevant, modern, dhe i fortë në rajonin ku jetojnë shqiptarë, serb, grek dhe të tjerë?! Një formë e tillë politike e ngritur prej disa kohësh në Prishtinë, nuk ka thelb diplomacie dhe as zgjuarsie, por “fobie” të jashtëzakonshme bisede mes të barabartëve Beograd dhe Prishtinë. Nëse pastaj një ministër thotë se “akoma nuk na njohin Kombet e Bashkuara” sigurisht kjo është akoma më rënduese dhe paragjykuese për ato që e shtrojnë si problem pengues, në barazi komunikimi. Megjithatë asgjë për tu shqetësuar – më e mira është që ekonomia të lidhet, rrugët të bëhen, bisedat të bëhen, kryeministrat të takohen, punët tona Prishtinë -Tiranë të rakordohen dhe qytetarët të pasurohen. Fjalët për “shqetësim” se Shqipëria kur flet me Serbinë nuk konsultohet as nuk informohet – kanë më tepër cilësi personale dhe grupi se sa populli. Kështu që nuk është shumë, aq shumë për vërtetë –tu shqetësuar.
