Ministër i Shëndetësisë, unë

Partnerja e vogël e Partisë Demokratike të Kosovës (PDK), Partia e Drejtësisë (PD), dëshiron që me çdo kusht të përfshihet në qeverinë e re, e cila do të drejtohet nga koalicioni PDK - LDK.

Kryetari i PD-së, njëherësh ministër i Shëndetësisë, Ferid Agani, ka thënë se përfshirja e kësaj partie në qeveri, parashihet në marrëveshjen e arritur me PDK-në para zgjedhjeve parlamentare. Ai ka bërë me dije se PD-ja, sipas marrëveshjes parazgjedhore me PDK-në, parashihet ta drejtojë një ministri dhe t’i ketë disa zëvendësministra. “Siç e dini, kemi qenë pjesë e koalicionit parazgjedhor të ‘Misionit të Ri’ me PDK-në dhe disa subjekte të tjera politike. Pjesëmarrja jonë në atë koalicion ka qenë e bazuar në një marrëveshje me PDK-në, e cila, mes të tjerash, ka paraparë edhe pjesëmarrjen e PD-së në Qeverinë e re të Kosovës. Kjo pjesëmarrje ka të bëjë me udhëheqjen e një ministrie dhe disa poste të zëvendësministrave”, ka deklaruar Agani. Në këtë kontekst, Agani ka thënë se të gjitha faktet udhëzojnë se edhe në mandatin e ardhshëm qeverisës do ta drejtojë Ministrinë e Shëndetësisë. “Më e rëndësishme është puna që është bërë në Ministrinë e Shëndetësisë në katër vjetët e kaluar. Puna që është bërë ka qenë e cilësisë së tillë, që e imponon nevojën e vazhdimit të reformave të filluara në sektorin e shëndetësisë, ku kemi krijuar një bazë të fuqishme ligjore. Vlerësoj se ky është argumenti kryesor për vazhdimin e udhëheqjes së Ministrisë së Shëndetësisë në periudhën e ardhshme kohore”, është shprehur Agani. Ai ka vlerësuar se drejtimi i Ministrisë së Shëndetësisë është edhe pritje e të gjithëve. “Kjo është edhe pritje e qytetarëve të vendit dhe e punëtorëve shëndetësorë në të gjitha nivelet. Në anën tjetër, edhe marrëveshja parazgjedhore që e përmenda parasheh vazhdimin tonë në Qeverinë e Kosovës dhe në këtë aspekt pritjet e mia janë reale”, ka thënë Agani. 
Më tutje, Agani ka thënë se e ka obligim nga mandati i kaluar qeverisës t’i konkretizojë ndryshimet e domosdoshme të politikave shëndetësore. “Ky është obligim dhe përgjegjësi e imja publike, të cilën e kam marr para katër vjetëve dhe mendoj se mandati i ardhshëm do të jetë periudhë ku do t’i konkretizojmë ndryshimet të cilat i kemi projektuar në politikat shëndetësore dhe në Strategjinë Sektoriale të Shëndetësisë planifikuar 2014-2020 si dhe në Kornizën Ligjore e cila është miratuar në mandatin e kaluar në Kuvendin e Kosovës”, ka thënë Agani, duke shtuar se për këtë çështje ka qenë në kontakte të vazhdueshme me PDK-në e Hashim Thaçit. “Natyrisht se ka pasur biseda lidhur me këtë çështje, para zgjedhjeve të 8 qershorit, pas periudhës zgjedhore dhe tani. Kontributi im në këtë drejtim është fuqizimi i koalicionit të ri qeverisës si dhe formulimi i programit qeverisës në mes të ‘Misionit të Ri’ - PDK-së dhe LDK-së”, ka deklaruar Agani.

Koalicioni PDK - LDK, më i dobishmi për Kosovën
Ferid Agani, kryetar i Partisë së Drejtësisë, e ka vlerësuar lart arritjen e marrëveshjes për koalicion në mes të PDK-së dhe LDK-së. Agani ka thënë se në këtë fazë koalicioni PDK - LDK është më i dobishmi për Kosovën. “E kam pasur bindjen edhe para zgjedhjeve, se koalicioni më i vlefshëm dhe më i dobishëm për Kosovën në këto momente është koalicioni në mes të PDK-së dhe LDK-së, duke pasur parasysh se bëhet fjalë për dy parti të cilat kanë një elektorat shumë të fuqishëm dhe kanë programe të qarta qeverisëse”, është shprehur Agani. Ai ka thënë se PDK-ja dhe LDK-ja kanë vizion dhe qëndrueshmëri politike. “Këto dy parti kanë qëndrueshmëri dhe vizion politik. Ajo që nuk është dashur të ndodhë është zvarritja e procesit. Mendoj se ky koalicion është dashur të arrihet shumë më herët sepse dëmet do të ishin shumë më të vogla”, ka deklaruar Agani.
Kryetari i PD-së ka kërkuar nga koalicioni PDK - LDK që me mençuri t’i shfrytëzojë të gjitha potencialet për zhvillimin e vendit tonë. Mendoj se duhet të shfrytëzohen të gjitha potencialet e këtij koalicioni, të cilat janë të mëdha, por të cilat natyrisht duhet të shfrytëzohen me një politikë të mençur, e cila do ta ketë qytetarin në qendër të vëmendjes. Po ashtu, ky koalicion duhet t’i ketë në vëmendje të gjitha dukuritë negative që janë evidentuar në Raportin e Progresit të Komisionit Evropian. Kjo duhet të jetë agjenda e koalicionit të ri qeverisës”, ka thënë Agani.

Koalicioni PDK-LDK, një realitet i domosdoshëm

Për ish-ministrin e Tregtisë dhe Industrisë së Kosovës, Bujar Dugolli, koalicioni mes PDK-së dhe LDK-së është ai i duhuri për të nxjerrë vendin nga ngërçi ku është përfshirë që prej qershorit.

Duke folur për emisionin “Diplomaticus” të gazetarit Erion Kaçorri në televizionin “News 24”, Dugolli, aktualisht dekan i fakultetit të Filozofisë në Prishtinë shprehet se qytetarët e Kosovës dhe vetë Kosova ka humbur shumë që nga muaji qershor i këtij viti pasi nuk u arrit të formoheshin institucionet si rezultat i ngërçit politik.  “Unë do e quaja një papërgjegjshmëri e liderëve të partive politike që nuk gjenin mënyra për të ardhur deri te gjetja e një marrëveshje për ndërtimin e institucioneve të Kosovës dhe mendoj se në këtë aspekt Kosova ka humbur shumë. Tashmë do të jetë 8 dhjetori ku do të mbahet seanca konstituive dhe nga ajo mbledhje pritet të dalë edhe kryetari i Kuvendit, kryeministri së bashku me qeverinë e cila do të jetë gjithpërfshirëse” është shprehur Dugolli.

I pyetur nëse koalicioni është legjitim në sytë e qytetarëve pas akuzave që këto parti kanë lëshuar kundër njëra-tjetrës jo vetëm gjatë fushatës por edhe gjatë qeverisjes së PDK-së, Dugolli ka thënë se Kosova ka vështirësi të mëdha në raport me faktorin ndërkombëtar, me njohjen e saj, me anëtarësimin në mekanizmat ndërkombëtare. “Kosova ka zgjedhur rrugën e integrimit në BE, ka shumë ligje që kërkojnë 2/3 e votave në parlament dhe po të mos ketë një koalicion të gjerë që garanton funksionalitet të institucioneve, do të ketë vështirësi që të qeveriset. Edhe pse mund të ketë kritikë ndaj këtij koalicioni, mendimi im personal është se ne duhet të presim vazhdimin e punës që Kosova të ecë në rrugën e vet pasi gjatë kësaj periudhe ka humbur shumë kohe”, ka deklaruar ai. “Në bazë të ligjit dhe Kushtetutës është e pamundur që të kalohet partia që ka fituar të paktën edhe një deputet më shumë dhe kjo është e rregulluar me ligj. Gjithashtu faktori ndërkombëtar i fajësoi shumë partitë politike se përse nuk veprojnë si duhet dhe nuk e marrin seriozisht interpretimin e gjykatës kushtetuese dhe në fund u bindën që nuk mund te anashkalohet. Tani kemi një realitet të ri dhe ky realitet i ri ka qenë i domosdoshëm për t’i lëvizur gjërat nga vendi”, ka thënë ai.
Dugolli ndalet edhe te opozita në parlamentin e Kosovës ku sipas tij rolin kryesor do ta ketë Lëvizja Vetëvendosje!, por edhe partia e Haradinajt AAK-ja apo Nisma e Fatmir Limajt do të kenë rolin e tyre për të bërë një opozitë shumë të mirë në Kuvend.
(Epoka e re)

DO TË VIJË KOHA PËR TË DHËNË LLOGARI

Akademik Rexhep Qosja, në intervistën ekskluzive dhënë për “Epokën e re” për 28 nëntorin, 102-vjetorin e pavarësisë së Shqipërisë, ka thënë se kjo festë po i gjen shqiptarët më mirë se asnjëherë në historinë e tyre prej se historia merret me ta, me organizimin e tyre shtetëror, me jetën shoqërore dhe kulturore të tyre.

Duke folur për zhvillimet politike në Kosovë gjatë muajve të fundit, prej zgjedhjeve të 8 qershorit, Qosja ka thënë se këto zhvillime kanë sjellë shumë dëshpërim në të gjitha shtresat shoqërore kosovare. 

Akademik Qosja koalicionin PDK - LDK e ka quajtur të dëmshëm pasi, sipas tij, ky koalicion mund t’i sjellë edhe ndonjë befasi fyese, përulëse, Kosovës! “Pse them kështu? Them kështu sepse ky koalicion mund t’ia sjellë Kosovës një dhuratë danaike - mund t’ia sjellë Kosovës kryeministër kryetarin e LDK-së, Isa Mustafën”, është shprehur Qosja. Ai thotë se është duke u çuditur dhe shumëkush po çuditet se si asnjë anëtar i PDK-së nuk e ngriti zërin kundër Isa Mustafës, kundër kandidatit të LDK-së për kryeministër të Kosovës. “Është ky një turp partiak i PDK-së, padyshim. Pse anëtarët e PDK-së nuk e ngrehin zërin kundër këtij koalicioni të çoroditur e të dëmshëm?”, ka thënë Qosja.

“Epoka e re”: Akademik Qosja, a duhet të ndihen krenarë të gjithë shqiptarët për këtë 28 nëntor? Si po i gjen shqiptarët 102-vjetori i pavarësisë së Shqipërisë?
Qosja: Ky 28 nëntor, që është njëzetetetë nëntori i njëqind e dyvjetorit të pavarësisë së Shqipërisë, po i gjen shqiptarët më mirë se asnjëherë në historinë e tyre prej se historia merret me ta, me organizimin e tyre shtetëror, me jetën shoqërore dhe kulturore të tyre. Shqiptarët sot kanë dy shtete, dy shtete që i bëjnë faktor me rëndësi të dukshme, madje të madhe në rajonin e Ballkanit. Shqiptarët në Maqedoni kanë arritur të bëhen subjekt politik, shoqëror e kulturor historik dhe me shpresën se kjo gjendje e tyre, këtë subjekt të tyre politik, logjika historike do ta bëjë gjithnjë e më të dukshëm, gjithnjë e më të plotë, gjithnjë e më vendimtar. Subjekt historik shoqëror dhe kulturor pashmangshëm do të bëhen edhe shqiptarët në Luginën e Preshevës dhe të Malit të Zi, natyrisht me kusht në qoftë se nuk vazhdojnë të largohen prej vatrave të tyre.

Faqja e dytë e këtij përvjetori

Kjo është faqja e dëshiruar, faqja që na bënë krenarë, e shqiptarëve në këtë njëqindedy vjetor të Shqipërisë shtet.
Është, ndërkaq, edhe faqja tjetër, faqja e padëshiruar, faqja që na sjell keqardhje, madje, dëshpërim, e shqiptarëve sot. Është gjendja e rëndë sociale e një pjese të madhe të shqiptarëve, është shpërngulja e tyre për shkak të varfërisë, në vendet evropiane apo, madje, edhe në SHBA-të, është dallimi gjithnjë e më i madh ndërmjet të varfërve dhe të pasurve.
Edhe më dëshpëruese është sjellja paetikë politike dhe shtetërore e një numri të madh të njerëzve të politikës: është pasurimi i paligjshëm, është korrupsioni, është mitoja, është vjedhja, është plaçka, është sulltanizmi primitiv i një numri të tyre. Me këto veprime të tyre të paetikë disa vetje nga klasa politike janë bërë sot fatkeqësia politike dhe shtetërore e popullit shqiptar në Shqipëri, në Kosovë dhe në Maqedoni. Populli shqiptar në këtë njëqindedy vjetor të Shqipërisë duhet të bëhet i vetëdijshëm se ai është sovrani që i zgjedh dhe mund t’i varrosë politikisht njerëzit e politikës. Dhe, populli duhet ta ketë vendosmërinë, ta ketë vetëdijen se është në interesin e tij të përtashëm dhe historik që të lirohet sa më parë prej këtyre zhvatësve të pasurisë sonë të përbashkët, prej këtyre zhvatësve të fryteve të punës së tyre shumë e shumë vjeçare, prej këtyre fyesve të dinjitetit të tyre si Sovran në Shqipëri e në Kosovë.

“Epoka e re”: Cili duhet të jetë bashkëpunimi i Kosovës dhe i Shqipërisë në aspektin politik dhe ekonomik? Mendoni se duhet të bëjnë më shumë liderët e këtyre dy shteteve për rritjen e mirëqenies për qytetarët?
Qosja: Nuk ka dyshim se bashkëpunimi i Kosovës dhe i Shqipërisë në aspektin politik dhe ekonomik është më i madh se ndonjëherë prej se Shqipëria është shtet dhe prej se Kosova ishte autonomi në ish-Jugosllavinë komuniste dhe prej se është shtet, tani, në demokraci. Por, ky bashkëpunim, megjithatë, në planin ekonomik po realizohet, mjerisht as përafërsisht, në masën e mundshme dhe në masën që do t’i kënaqte nevojat dhe interesat e Shqipërisë dhe të Kosovës.

Si të mos ishin dy shtete të një populli

Bashkëpunimi politik, ndërkaq, në pjesën më të madhe mund të quhet edhe më tej bashkëpunim retorik. Delegacione, kontakte, bisedime, bëjnë edhe shtetet që kanë shumë dallime politike të brendshme e të jashtme mes vete, që kanë shumë interesa të ndryshme, madje, të kundërta mes vete. Shqipëria dhe Kosova nuk kanë aso ndryshimesh politike as të brendshme e as të jashtme, nuk kanë mospajtime politike; përkundrazi: ato kanë pikëpamje të njëjta për shumëçka qoftë në politikën e brendshme qoftë në politikën e jashtme; ato kanë shumë interesa të njëjta, të përbashkëta; ato kanë, madje, njëjtësi politike, shtetërore, shoqërore, kulturore, sepse kanë njëjtësi etnike, historike dhe qëllimore. Për këto arsye bashkëpunimi i shkallës shumë më të lartë duhet të jetë bashkëpunim i sendërtuar nëpërmjet institucionesh të përbashkëta. T’i marr shembull akademitë e dy shteteve - të Shqipërisë dhe të Kosovës. Ato merren me studimet e së njëjtës histori - të historisë së popullit shqiptar; të të njëjtave tradita - të traditave zakonore e kulturore të popullit shqiptar; të të njëjtave të kaluara dhe të të njëjtave të përtashme - të së kaluarës dhe të së përtashmes së popullit shqiptar. E, megjithatë, ato bashkëpunojnë aq zyrtarisht, aq largueshëm si të ishin njëra Akademi e Mongolisë e tjetra Akademi e Argjentinës. E natyrshme, e kuptueshme, e domosdoshme, e pashmangshme do të ishte dhe do të jetë që ato të kenë institucione të përbashkëta, të shkrira në Një institucion të përbashkët, që do të merrej me përcaktimin e planeve afatshkurtra dhe të planeve afatgjata të veprimtarisë profesionale dhe të hulumtimeve shkencore shqiptare. Dhe kjo do të ndodhë, pashmangshëm do të ndodhë, kur Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Kosovës të lirohet prej atyre që këtë Akademi e kanë bërë ç’ka s’do të duhej kurrë të jetë - e kanë bërë filial politike të Lidhjes Demokratike të Kosovës, që këtë Akademi e kanë bërë shtëpi private me mentalitet mëhalle, në të cilën shqiptohen edhe fyerje ndaj intelektualëve, studiuesve shkencorë të Shqipërisë siç ndodhi para një kohë në shkrimin që u botua me nënshkrimin e nënkryetarit të Akademisë së Shkencave e të Arteve të Kosovës, akademik Pajazit Nushi, në të cilën pranohen funksionarë të lartë politikë, duke u zhytur ashtu në konflikt të rëndë të interesit, që është vepër penale, në të cilën pranohen njerëz pa vepër të vërtetë shkencore, në të cilën pranohen, madje edhe vetje vetëm pse janë bashkëpartiakë të anëtarëve që kryesojnë Akademinë. Një institucion, një organ i përbashkët i të dy akademive shqiptare, nuk do ta lejonte këtë patologji çerekshkencore!

Pesë muaj e dy javë teatër tragjikomik-politik

“Epoka e re”: Zoti Qosja, si po i shihni zhvillimet politike në vend, tash koalicionin PDK - LDK? Sa do të jetë i dobishëm për vendin një qeverisje e drejtuar nga dy partitë e mëdha? Dhe, ju lutemi, edhe për një vlerësim të situatës politike në Shqipëri. PD-ja organizoi një protestë këto ditë atje.
Qosja: Zhvillimet politike në Kosovë gjatë muajve të fundit, prej zgjedhjeve të 8 qershorit, kanë sjellë shumë dëshpërim dhe dëshpërim të përgjithshëm, në të gjitha shtresat shoqërore kosovare. Pesë muaj e dy javë nuk u krijuan institucionet shtetërore të Kosovës! Ata që ishin zgjedhur, në të vërtetë të thirrur prej popullit, që t’i formojnë ato institucione, ata nuk pajtuan t’i bëjnë ato institucione! Pesë muaj e dy javë ne i shohim në televizione këta aktorë të jetës sonë politike të ndarë në dy anë gjithë ditën e gjithë natën duke sharë njëra anë anën tjetër, duke sharë ana që është turrur në pushtet anën që nën kurrfarë kushti s’do të zbresë nga pushteti! Pesë muaj e dy javë ne shohim të ashtuquajturit analistë, analistë politikë, shefa të të ashtuquajturave organizata joqeveritare, në të vërtetë organizata të sunduara prej atyre në pushtet - disa prej atyre që duan të futen në pushtet - disa të tjera. Kjo ishte pamje, pamje tragjikomike politike e pesë muajve dhe dy javëve kosovare. E tani partia më e madhe e bllokut opozitar, i tradhtoi bashkëpunëtorët e vet, tri partitë e tjera me të cilat bënte bllokun: Vetëvendosje!-n, AAK-në dhe Nismën dhe u bë me partinë për të cilën thoshte gjithë të zezat gjatë atyre pesë muajve e dy javëve! Koalicion është ky? Çfarë koalicioni është ky? Koalicion i bërë me vullnet a koalicion i bërë me trysni politike nga faktorët ndërkombëtarë? Natyrisht ky është koalicion çfarë bëjnë kudo e kurdo poltronët politikë, nënbishtat e shteteve që realisht janë protektorate, të mos themi koloni! A ka nevojë të thuhet se ky është një koalicion fare, fare i panatyrshëm, koalicion i shëmtuar, i përbërë prej dy partive thelbërisht të papajtueshme: prej partisë së krijuar prej atyre që bënë luftën çlirimtare dhe prej partisë së atyre që ishin kundër kësaj lufte çlirimtare, disa prej të cilëve kohë të gjatë ishin shërbëtorë politikë dhe administrativë të Sllobodan Millosheviqit. Mund të pritet ndonjë e mirë prej tyre për qytetarët e Kosovës, për Kosovën, për të sotmen dhe të ardhmen e saj? Jo, unë mendoj se jo.

Ministri i qeverisë që vriste protestuesit tanë të rinj

Ky koalicion mund t’i sjellë edhe ndonjë befasi fyese, përulëse, Kosovës! Pse them kështu? Them kështu sepse ky koalicion mund t’ia sjellë Kosovës një dhuratë danaike - mund t’ia sjellë Kosovës kryeministër kryetarin e LDK-së, Isa Mustafën. E Isa Mustafa më parë se të bëhej kryetar i LDK-së, me metodë populliste, domethënë kundërdemokratike, më parë se të bëhej kryetar i Prishtinës me metodë staliniste, më parë se të bëhej anëtar i Akademisë së Shkencave e të Arteve të Kosovës, duke u fundosur ashtu në konflikt të rëndë interesi, si kryetar Partie dhe kryetar Kryeqyteti, më parë se të bëhet kryeministër i Kosovës, do të duhej t’i jepte llogari jo vetëm popullit, po më së pari Gjyqësisë kosovare: çka bëri ai në Prishtinë e në Kosovë deri në vitin 1990? Do të duhej t’i tregonte këtij populli dhe t’i tregonte kësaj Gjyqësie se prej vitit 1984 e deri në vitin 1988 ishte kryetar i Këshillit Ekzekutiv të Prishtinës, e kjo domethënë se prej vitit 1986 ishte kuadër politik e administrativ i kryetarit të Komitetit Krahinor të Lidhjes së Komunistëve të Kosovës, Rrahman Morinës, i cili e zbatonte politikën millosheviqiane, domethënë politikën e dhunës e të terrorit në Kosovë. Ai duhet t’i tregojë këtij populli dhe kësaj Gjyqësie se me katër dhjetor të vitit 1989 u zgjodh njëri prej sekretarëve, domethënë ministrave të Këshillit Ekzekutiv të Kosovës, domethënë të Qeverisë së Kosovës, e cila Qeveri më 7 janar 1990 e urdhëroi policinë t’i shuajë protestat e rinisë sonë, kur u vranë shtatë të rinj dhe dy javë më vonë demonstratat e tjera kur u vranë 25 të rinj, kurse 70 të tjerë u plagosën! 
Isa Mustafa, ky kandidat i sotëm për kryeministër të Kosovës demokratike, ishte ministër i Qeverisë që vrau 32 të rinj shqiptarë dhe plagosi 70. Ky është numri zyrtarisht i pranuar që e dhanë Televizioni i Beogradit dhe Zëri i Amerikës, por numri i vërtetë i këtyre të vrarëve e të plagosurve mund të jetë shumë më i madh. Për dhunën dhe terrorin e mëtejshëm që do të bëhet në Kosovë në sajë të pajtimeve, në të vërtetë të urdhëresave edhe të kësaj Qeverie të Kuvendit të Kosovës, nuk ka nevojë të shkruaj tani sepse do të flas më gjerësisht në Ditarin e gjashtë që jam duke e bërë gati për shtyp. Kandidati për kryeministër të sotëm të Kosovës demokratike, Isa Mustafa, ishte pra ministër i Qeverisë kriminale që vriste djemtë dhe vajzat shqiptare të Kosovës që protestonin kundër dhunës dhe terrorit të Serbisë dhe të shërbëtorëve të saj shqiptarë në Kosovën e viteve të nëntëdhjeta. Në çdo shtet me dinjitet shtetëror, në çdo shtet të quajtur shtet i së drejtës, shtet juridik, ky farë Isa Mustafa me të gjithë anëtarët e tjerë të asaj Qeverie, sot kurrkund të dëgjuar, do të nxirrej në Gjyq që të përgjigjet për ato krime në të cilat kishte marrë pjesë! Dhe kundër këtij farë Isë Mustafe, që prej ditës kur Kosova u shpall shtet, prindërit e djemve e vajzave të vrara në ato protesta, ashtu si edhe çdo shqiptar tjetër i Kosovës, kanë pasur dhe kanë të drejtë, madje obligim moral e ligjor, të ngrenë padi në Gjykatën e Prishtinës kundër vrasësve të atyre djemve e vajzave, ndër të cilët, si vrasës bën pjesë, pra, edhe Isa Mustafa. Por, kjo padi ende nuk është bërë! Mos do të thotë kjo se Kosova demokratike do të ketë sot jo një kryeministër demokrat, por një vrasës të djeshëm të të rinjve shqiptarë, që ishin ngritur në protesta për Kosovën shtet të lirë, të pavarur dhe shtet juridik. Po ndodhi kjo, Kosova do të jetë historikisht e turpëruar.
Por, të shpresojmë se kjo nuk do të ndodhë: nuk do ta lejojnë të ndodhë, përpos familjarëve të të rinjve të vrarë në protesta, edhe shumë atdhetarë të tjerë.

Shumëkush po çuditet

Unë po çuditem, shumëkush po çuditet se si jo pak anëtarë të LDK-së dhe një varg organizatash të LDK-së po ngritën kundër koalicionit me PDK-në, por asnjë anëtar i PDK-së dhe asnjë organizatë e PDK-së, që kanë shumë më tepër arsye se të mospajtuarit e LDK-së, nuk u ngritën kundër këtij koalicioni të shfytyruar: të shfytyruar pse është koalicion ndërmjet atyre që bënë luftën dhe ndërmjet atyre që kundërshtuan luftën, duke e mohuar qoftë edhe si luftë të bërë prej atyre që do ta sjellin Kubën e Rusinë e Stalinit në Kosovë! Unë po çuditem dhe shumëkush po çuditet se si asnjë anëtar i PDK-së nuk e ngriti zërin kundër Isa Mustafës, kundër kandidatit të LDK-së për kryeministër të Kosovës, kundër ministrit të qeverisë kuislinge që vriste të rinjtë e të rejat tona në protesta, jetëshkrimin politik të të cilit, përpos këtyre vrasjeve, e rëndojnë: edhe shfrytëzimi i pozitave për t’u bërë anëtar i Akademisë së Shkencave e të Arteve të Kosovës, edhe rreth 70 fletdenoncime për paligjësitë e ndryshme të ndodhura në Komunën e Prishtinës kur ai ishte kryetar i saj. Është ky një turp partiak i PDK-së, padyshim. Pse anëtarët e PDK-së nuk e ngrehin zërin kundër këtij koalicioni të çoroditur e të dëmshëm? Ndoshta sepse privilegjet e gëzuara pushtetore gjatë viteve të shkuara e cenojnë përgjegjshmërinë që do të duhej ta kenë tani për të mos u pajtuar më të keqen dhe turpin që do ta cenonte Kosovën me zgjedhjen e Isa Mustafës kryeministër i saj.

Liderët e anarkisë së parashtetit

Në pyetjen e fundit kërkuat prej meje të bëj një vlerësim të situatës politike në Shqipëri pas protestës së PD-së të shtunën e kaluar. - Çka të them? Të them çka po shoh në televizionet e Tiranës? Dhe, të them çka po dëgjoj në televizionet e po lexoj në gazetat e Tiranës? Qeveria e sotme shqiptare në krye me Edi Ramën po bën një varg ndryshimesh me të cilat po synohet që Shqipëria të bëhet shtet normal. Shtet i së Drejtës. 
Qeveria e sotme shqiptare i mbylli lojërat e fatit të jashtëligjshme, por PD-ja u ngrit kundër kësaj mase ligjore!
Qeveria e sotme shqiptare e filloi dhe e vazhdoi aksionin për ndalimin e prodhimit të drogës në Llazarat dhe në krejt Shqipërinë, por PD-ja e Sali Berishës dhe e Lulzim Bashës u ngrit kundër kësaj përpjekjeje juridike dhe shëndetësore të Qeverisë shqiptare në krye me Edi Ramën!
Qeveria e sotme shqiptare i nisi përpjekjet për të futur rend, rregull, sjellje ligjore në policinë e shtetit shqiptar, por PD-ja e Sali Berishës dhe e Lulzim Bashës me pasion të papërmbajtur u ngrit kundër kësaj reforme në policinë e shtetit!
Qeveria shqiptare i filloi dhe në masë të madhe i sendërtoi përpjekjet për të futur rend, ligj, etikë përkatëse ushtarake në forcat e armatosura shqiptare, por PD-ja e Sali Berishës dhe e Lulzim Bashës me mjaft pezëm i kundërshtoi këto përpjekje tejet të nevojshme dhe tejet frytdhënëse!
Qeveria e sotme shqiptare në krye me Edi Ramën i filloi përpjekjet për t’i bërë ndryshimet e domosdoshme tepër të nevojshme, tepër të rëndësishme në arsimin e sotëm të feudalizuar në Shqipëri, në arsimin universitar dhe në arsimin e mesëm, por PD-ja e Sali Berishës dhe e Lulzim Bashës me shumë patetikë dhe me shumë retorikë politike u ngrit kundër kësaj reforme tepër të rëndësishme për arsimin, për mendjen dhe për zhvillimin e ardhshëm të Shqipërisë!
Qeveria e sotme shqiptare në krye me Edi Ramën i filloi përpjekjet e zbatimit të ligjeve e të Kushtetutës së Shqipërisë për obligimet e qytetarëve ndaj shtetit që i furnizon me energji elektrike, por PD-ja e Sali Berishës dhe e Lulzim Bashës me artilerinë e saj të lehtë dhe të rëndë u ngrit kundër, qoftë edhe duke i ftuar në protesta ata që me muaj a me vite a me dhjetëvjetsha nuk e paguajnë rrymën!
Siç shihet, PD-ja e Sali Berishës dhe e Lulzim Bashës po bën çmos ta bëjë të përhershme anarkinë politike dhe shoqërore në Shqipëri, që Shqipërinë ta mbajë në gjendje të një parashteti që ekzistonte duke e bazuar në parullën kundërshtetërore: Ju, qytetarë bëni çka të doni, por unë të jam gjithnjë kryetar a kryeministër i juaji!
E thënë thjesht shqip: duke u ngritur kundër reformave më të nevojshme, të domosdoshme të Qeverisë së sotme shqiptare në krye me Edi Ramën, që janë kushte për integrimin evropian të Shqipërisë, PD-ja e Sali Berishës dhe e Lulzim Bashës, po bën çmos, me gojë, me disa gazeta, me disa televizione që Shqipërinë ta mbajë atje ku ishte, në kohën e Sali Berishës: ta mbajë në gjendjen e anarkisë, ku ligj e kushtetutë ishte sulltanizmi i kryeministrit të atëhershëm Sali Berisha, që Shqipërinë ta mbajë në Kohën e gurit!

 

(Mal QORRAJ)

Vuk Drashkoviq :Pavarësia e Kosovës është realitet

“Vizita e kryeministrit të Shqipërisë Edi Rama është historike. Ndërsa për mosmarrëveshjet eventuale mes Ramës dhe Vuçiqit, nuk ia vlen të flitet fare”, ka thënë për “Deutsche Welle”, Vuk Drashkoviq.

DW: Zoti Drashkoviq, si e vlerësoni vizitën e kryeministrit të Shqipërisë Edi Rama në Beograd: a mund të quhet ajo si një vizitë historike apo mund të thuhet se ky ishte një dështim historik i kryeministrave Rama dhe Vuçiq, për të filluar fazën e afrimit mes dy popujve?

Vuk Drashkoviq: Vizita është e një rëndësie shumë të madhe. Kryeministri i Shqipërisë erdhi në Beograd dhe bisedoi me kryeministrin e Serbisë. Ai e ka vizituar edhe bashkësinë etnike shqiptare në Preshevë, Medvegjë dhe Bujanoc. E ka ftuar kryeministrin e Serbisë për vizitë në Tiranë. Edhe sikur të mos ishin dakorduar asgjë tjetër, vet marrëveshja që të nënshkruhet një marrëveshje për udhëtim vetëm me letërnjoftime të shtetasve të Shqipërisë dhe Serbisë në këto vende, paraqet arritje historike. Pas nënshkrimit të kësaj marrëveshjeje, shpresoj me rastin e vizitës së Vuçiqit në Tiranë, dhe pas fillimit të zbatimit të saj, jam shumë i sigurt se me dhjetëra e dhjetëra mijëra turistë serbë do të nisen drejt bregdetit shqiptar. Jami i bindur se atje do të shkojnë të rinjtë dhe njerëzit e biznesit. Në mënyrë masive do të nisen drejt Serbisë edhe shqiptarët. Kjo është një marrëveshje e karakterit evropian, që shënon evropeizimin e marrëveshjeve mes Shqipërisë dhe Serbisë. Unë vërtetë nuk dua t’i vërejë shkëndijat që kanë ndodhur mes kryeministrave Rama dhe Vuçiq. Nuk u kushtoj kurrfarë rëndësie dhe ato shpejt do të harrohen.

 

DW: Si e shpjegoni faktin që vet përmendja e pavarësisë së Kosovës nga kryeministri Rama shkaktoi një reagim kaq të ashpër jo vetëm të kryeministrit Vuçiq por edhe të gjitha mediave dhe opinionit në Serbi? Rama në fakt nuk ka thënë asgjë të re, ai vetëm ka përsëritur realitetin që Kosovën e kanë njohur 108 vende -që e di edhe Serbia?

Vuk Drashkoviq: Realitet është që pavarësinë e Kosovës e njohin 108 vende. Realitet është që Serbia prej vitit 1999 nuk e ka sovranitet mbi Kosovën. Nuk e ka atje pushtetin juridik, legjilativ dhe ekzekutiv. Nuk i ka atje forcat policore apo ushtarake. Realitet është edhe fakti që Serbia dhe Shqipëria duan të jenë pjesë e Bashkimit Evropian dhe se nga 28 vendet anëtare të BE, 23 e njohin pavarësinë e Kosovës. Kjo është ana politike dhe këto janë fakte të pakontestueshme. Por realiteti i Kosovës i ka disa kate. Një prej tyre është ai historik, i cili nënkupton që populli serb e përjeton Kosovën ashtu siç parashikon miti dhe epi për Kosovën. Sipas këtij miti, Kosova është themeli shpirtëror dhe kulturor, jo vetëm i serbëve në Seri, por i tërë popullit serb. Realitet është që kur njeriut i amputojnë një dorë apo këmbë, një kohë shumë shumë të gjatë ai i ndjenë këto gjymtyrë dhe ndjenë dhembje shumë të mëdha. E ndjenë gjymtyrën që nuk e ka, që në medicinë quhet dhembje fantome. Realitet është po ashtu që sot në Kosovë ka shumë probleme. Procesi i pajtimit po shkon tmerrshëm ngadalë. Kthimi i serbëve po zhvillohet kaq ngadalë, sa që mund të thuhet se ky proces gati që nuk ekziston fare. Ndërsa realiteti më i ri është Marrëveshja e Brukselit. Zbatimi i kësaj Marrëveshjeje është ndërprerë. Nuk do të na çojë askund në qoftë se palët e fajësojnë njëra – tjetrën dhe bëjnë gara se kush e ka fajin për mos zbatimin, por fakt është që Marrëveshja duhet të zbatohet menjëherë.

 

DW: Si njeri me përvojë shumë të gjatë diplomatike, më intereson mendimi Juaj: duke e ditur për këtë “dhembje fantome” të popullit serb për humbjen e Kosovës dhe duke e ditur që kjo vizitë realizohet pas 68 vitesh, a është dashur kryeministri i Shqipërisë Edi Rama ta hapë këtë plagë hapur në vizitën e tij të parë në Beograd, duke kërkuar që Serbia ta njoh Kosovën, dhe si e vlerësoni reagimin e pamatur të Vuçiqit?

Vuk Drashkoviq: Nuk dua të jem këshilltar politik i kryeministrit shqiptar e as i atij serb. Në ditën e Marrëveshjes së Paqes (kur po flasim, 11. 11. 2014.) dua të theksoj se mes Shqipërisë dhe Serbisë kurrë nuk ka qenë më e domosdoshme një marrëveshje e paqes. Serbia dhe Shqipëria kurrë në histori nuk kanë luftuar mes vete. Kjo është një gjë shumë e madhe. Këto shkëndija mes kryeministrave nuk më interesojnë fare. Unë më me dëshirë do të flisja për nevojën e afrimit shumë të shpjet mes dy popujve. Elitave politike të të dy popujve dua t’u dërgoj vërejtje shumë të hidhura, sepse ato kanë mbetur shumë mbrapa dëshirës së popujve shqiptarë dhe serbë për pajtim dhe bashkëpunim. Unë kam qenë në Shqipëri dy herë. Për herë të parë në vitin 2004 dhe jam bindur se shumica dërmuese e popullit shqiptar, gati të gjithë, duan të kenë një bashkëpunim të gjithanshëm me popullin serb. Edhe këtu në Serbi shumica e popullit është absolutisht për bashkëpunim. Ne duam të kemi raportet më të mira të mundshme edhe me Prishtinën, sepse vetëm kështu mund të mbrojmë popullin serb në Kosovë -sipas standardeve më të larta evropiane dhe mbi bazën e Planit të Ahtisarit, i cili duhet të zbatohet në tërësi. Dua në veçanti të nënvizoj: kur si ministër i Jashtëm kam qenë për vizitë në Shqipëri, në dhjetor të vitit 2004 , kam qenë shumë i prekur me pritjen e mirë atje. Më kanë pritur edhe presidenti i vendit Alfred Mojsiu dhe kryeministri Fatos Nano. Kam pasur edhe një intervistë më të gjatë se një orë në televizionin shtetëror. Ngjashëm është pritur në Beograd edhe ministri i atëhershëm i Jashtëm Kastriot Islami. Raportet e ngrira në vitin 1948 janë shkrirë për herë të parë me këto vizita.

 

DW: Pasi që po bisedojmë në ditën e Marrëveshjes së Paqes: a besoni në paqe dhe pajtim mes serbëve dhe shqiptarëve në Kosovë?

Vuk Drashkoviq: Ky proces nuk mund të ndalet. Edhe pse ende ka shumë njerëz në Serbi që tani nuk e fshehin fare se edhe sot e bartin kaponë e Sllobodan Millosheviqit dhe regjimit të tij të dikurshëm, i cili mbanë përgjegjësinë historike për rrënimin e ish-Jugosllavisë, për luftërat e përgjakshme. Millosheviqi dhe ky regjim e mbajnë përgjegjësinë historike për të gjitha që kanë ndodhur në Kosovë. Sot është një realitet që pavarësinë e Kosovës e njohin 108 vende të botës, që është shumë më shumë se gjysma e anëtareve të OKB. Për këtë nuk e mbanë përgjegjësinë Edi Rama, Angela Merkel apo Vlladimir Putin. Fajin e ka Sllobodan Millosheviqi, i cili i ka prirë një rendi retrograd, të mbrapshtë dhe nuk e ka kuptuar kur para 25 vitesh se Muri i Berlinit është rrëzuar. Por, për fat të keq, edhe sot kemi tepër njerëz në elitën tonë shpirtërore, në media dhe në nivele të ndryshme të pushtetit, të cilët ende i mbajnë kapotë e Millosheviqit.

 

DW: Pse nuk është çrrënjosur kjo politikë e mbrapshtë e Millosheviqit?

Vuk Drashkoviq: Para së gjithash për shkak se këtu nuk janë çmontuar themelet e regjimit komunist, armikut më të madh të popullit serb. Këtu kanë mbetur të paprekura, të pa reformuara dhe pa lustrurara hordhitë e vdekjes, shërbimi i sigurimit shtetëror. Nuk janë hapur dosjet sekrete që nga viti 1945 e deri më sot. Kjo është një hidër, që i ka kthetrat e veta në të gjitha strukturat: në institucionet e shtetit, në media, në institucionet shpirtërore. Kthetrat e saj janë të helmuara me urrejtje ndaj Evropës, ndaj Perëndimit dhe ndaj fqinjëve tanë. Këta janë njerëz të cilët e shfrytëzojnë çdo rast për të ripërtërirë të keqen, sepse vetëm nga e keqja përfitojnë. Ata jetojnë nga e keqja dhe urrejtja.

 

DW: Po pse pra Vuçiq dhe Daçiq, të cilët sot hiqen si evropianë, nuk e kanë çrrënjosur këtë të keqe, këto shërbime të vdekjes, të cilat i kanë sjellë kaq shumë të këqija, jo vetëm Serbisë por edhe vendeve të rajonit?

Vuk Drashkoviq: Kryeministri Vuçiq i ka bërë disa hapa historik strategjik. Në radhë të parë dua të nënvizoj Marrëveshjen e Brukselit, që është një përballje shumë e guximshme me plagën e Kosovës. Shumëkush në Serbi e ka mallkuar për këtë Marrëveshje. Njerëzit kanë demonstruar në sheshe kundër tij. Peshkopët këtu i janë lutur Zotit për vdekjen e Vuçiqit. Ata edhe më tej shpresojnë se Marrëveshja e Brukselit nuk do të realizohet dhe se Serbia dhe Ballkani do të shndërrohen sërish në një shesh të së keqes dhe fatkeqësive. Hapi i dytë i madh i Vuçiqit është përcaktimi për rrugën proevropianetë dhe perëndimore të Serbisë. Dhe hapi i tretë i madh i Aleksandar Vuçiqit është raporti ndaj fqinjëve, sepse ka shkuar në Zagreb dhe Sarajevë, atje ku deri dje është derdhur gjak. Gjithandej ka bartur mesazhin e paqes dhe dorën e shtrirë të Serbisë për bashkëpunim, pajtim dhe evropiezimin e Ballkanit. Ndaj po e përsëris: marrëveshja mes kryeministrave të Shqipërisë dhe Serbisë për udhëtime vetëm me letërnjoftime është një marrëveshje që çon drejt evropeizimit të Ballkanit. Por asnjë prej këtyre marrëveshjeve nuk mund të realizohen nëse në Serbi vazhdojnë të dominojnë strukturat komuniste, nëse nuk reformohet shërbimi sekret i shtetit dhe nuk hapen dosjet. Duhet të hapet libri i zi i krimeve, plaçkitjeve, shantazheve, prodhimit të urrejtjes dhe vrasjes morale të kombit serb. Këtë mund ta bëjmë vetëm me ndihmën financiare të Bashkimit Evropian. Mungesa e reformimit të shërbimeve të sigurisë në Serbi, është epiqendër e shantazheve të rrugës evropiane jo vetëm të Serbisë por edhe rajonit. Kjo hidër me mijëra koka është edhe rreziku më i madh për vet Vuçiqin.

 

DW: Ti kthehemi edhe një herë çështjes së Kosovës: Ju theksuat se normalizimi i raporteve mes Serbisë dhe Kosovës është një proces i pandalshëm. Por në Beograd ende ka ide për ndarjen e Kosovës, apo mendoni se kjo ide është tejkaluar?

Vuk Drashkoviq: Nuk dua të flas për gjëra që janë plotësisht jashtë realitetit dhe normalitetit. Kjo punë ka përfunduar. Thjesht, fuqitë e mëdha nuk lejojnë ndryshimin e kufijve të jashtëm, sepse kjo do të shkaktonte efektin domino. Ndaj Ballkani duhet të evropeizohet. Duhet vënë pikë në këto iluzione dhe duhet t’i zgjidhim problemet sa më parë. Evropa na ka dërguar mesazhin e qartë: së pari duhet të bëheni Evropë e pastaj mund të futeni në Evropë. Ndërsa ajo po na ndihmon. Pse të mos merremi vesh që në Ballkan të aplikojmë standardet evropiane për kufij. Duhet t’i heqim kufijtë dhe të lejojmë kalimin e lirë të njerëzve dhe mallrave – të krijojmë një hapësirë unike ekonomike.

 

DW: Do të thotë, ndarje të Kosovës nuk ka?

Vuk Drashkoviq: Kjo ide është e parealizueshme tani. Ndoshta dikur edhe unë kam menduar se më së lehti do të ishte sikur të arrihet një marrëveshje mes Prishtinës dhe Beogradit për ndarjen e Kosovës. Por kjo më nuk është e mundur. Serbia dhe Kosova janë vetëm dy kashta të vogla në mesin e plepave shtatlartë. Për fatin e botës vendosin të mëdhenjtë. Kështu ka qenë gjithmonë.

 

DW: Zoti Drashkoviq, këtu në Beograd, por edhe në Prishtinë dhe në Tiranë, shpesh flitet për krijimin e shteteve të mëdha: Serbisë së madhe, Shqipërisë së madhe etj. Çfarë mendoni ju për këto ide?

Vuk Drashkoviq: Mitin për një Serbi të madhe ne e kemi paguar me gjak dhe për këtë shkak kemi përjetuar humbje të tmerrshme. E kemi turpëruar veten, gjeneratat e ardhshme dhe historinë tonë. E kemi pasur ne Serbinë e madhe – në Jugosllavi. Në Jugosllavi e kemi pasur edhe Bosnjën, Kosovën, Malin e Zi dhe Maqedoninë e madhe. Nuk duhet ta fajësojmë askënd tjetër për vendosjen e barotit nën shtëpinë tonë, për ndezjen e këtij baroti dhe larjen me gjak të shtëpisë sonë. Kjo gjeneratë e kë bërë këtë dhe e ka hedhur mbi vete mallkimin historik. Njerëzit e rinj, idetë e reja duhet t’i kthehen të ardhmes. Duhet t’i mënjanojmë sa më parë të gjitha mosmarrëveshjet dhe urrejtjen. Asnjë armiqësi nuk është fituar me armiqësi, por vetëm me miqësi. Në historinë tonë shqiptaro-serbe kemi shumë shembuj që kemi ndihmuar njëri-tjetrin, si për shembull në kohën e luftërave ballkanike, kur ushtria serbe dhe Esad Pasha janë ndihmuar mes vete. Kurdo që shkoj në varrezat serbe në Paris, unë i marr me vete dy buqeta lulesh: një për ushtarët serbë që kanë rënë atje dhe tjetrën për Esad Pashën, i cili ka vdekur në spitalin ushtarak në Paris dhe me dëshirën e tij është varrosur në mesin e ushtarëve serbë. Po nënën ja kajsha: pse nuk i përmendim këto raste të ndritshme, pse nuk i marrim ato si shembull, por gjithmonë i nxjerrim rastet negative.

 

DW: Raste të ndritshme me siguri që ka pasur në histori, por ne duhet të gjejmë rrugë për të tejkaluar tmerret e fundit të viteve 90-të, kur forcat serbe i kanë dëbuar nga shtëpitë e tyre gati një milion shqiptarë të Kosovës dhe i kanë vrarë me mijëra e mijëra burra, fëmijë dhe gra. Si ta zgjidhim këtë problem?

Vuk Drashkoviq: Unë nuk shoh rrugë tjetër vetëm që t’i drejtohemi BE për ndihmë, para së gjithash Gjermanisë, që sa më parë në Serbi të fillohet me çmontimin e shërbimeve të së keqes dhe krimineve. Të hapet libri i të keqes dhe të marrim vesh të vërtetën e cila me siguri do të jetë e hidhur, e tmerrshme. Por çdo ilaç është i hidhur. Përmes të vërtetës duhet të shërojmë rrenat, vetëm kështu mund ta shërojmë veten nga vetja jonë.

 

DW: A është e domosdoshme që në këtë rrugë të shërimit Serbia ta njoh edhe pavarësinë e Kosovës?

Vuk Drashkoviq: Të tilla janë qëndrimet e BE, të cilat janë thënë shumë qartë. Nuk kam çfarë të shtoj. Por zbatimi pa kushte i Marrëveshjes së Brukselit dhe zbatimi i Planit të Ahtisarit do të ulin tensionet mes Prishtinës dhe Beogradit. Në Planin e Ahtisarit jepen garanca për kishat serbe, për pasurinë dhe kthimin e serbëve në Kosovë. Pasi që ne këtu në Serbi, ende e trajtojmë Ahtisarin si antiserb, si armikun numër një, dhe pasi që propaganda ka bërë që shumica e serbëve të besojë në këto të pa vërteta, atëherë duhet të pranojmë të paktën zgjidhjet që nuk kanë të bëjnë me statusin. Në shpjegime mund të thuhet se Serbia për shkak të statusin nuk do të hapë ambasadë në Prishtinë. Por kjo i hapë rrugën tregtisë, bashkëpunimit dhe shkëmbimeve mes Prishtinës dhe Beogradit. I hap rrugë tejkalimit të hijeve dhe pengesave në raporte. Mendoj se më kuptuat.

 

DW: E kuptoj që nuk mund ta thoni hapur se duhet të njihet pavarësia e Kosovës, por si i shihni ju raportet e ardhshme në Ballkan?

Vuk Drashkoviq: Pyetje shumë e rëndë. Pas Krishtit dhe Muhamedit më nuk ka më profetë. Por kam frikë se e ardhmja e Ballkanit vendoset sot në Ukrainë. Normalizimi i plotë i gjendjes në Ballkan varet nga raportet mes BE dhe Rusisë. Këto raporte do të reflektohen edhe tek ne.

 

DW: Presidenti i Rusisë Vlladimir Putin është pritur në Beograd me nderimet më të larta. Të shumtë janë ata që thonë se influenca e Rusisë në Serbi është tepër e madhe. Kjo me siguri që pengon edhe rrugën e Serbisë drejt BE?

Vuk Drashkoviq: Unë e dua Rusinë. Dua të jetë e fuqishme, më e fuqishmja. Por Rusia mund ta arrijë këtë vetëm në bashkëpunimin më të ngushtë me BE-në dhe Perëndimin dhe jo në konflikt me to. Unë shpresoj që Rusia dhe Perëndimi do t’i kthehen bashkëpunimit. Strategjia e Moskës nuk duhet të jetë krijimi i një Rusie që ia kanë frikën të gjithë, por i një Rusie që e respektojnë të gjithë. Më vjen mirë që edhe Perëndimi ka pranuar se ka bërë gabime të mëdha ndaj Rusisë. Shpresoj normalizimin e raporteve mes tyre. Ndryshe, nëse vendoset një mur i ndarjeve në Ukrainë, edhe këtu do të kemi destabilizime të mëdha – në Bosnje, Kosovë, Serbi dhe Maqedoni. Akush nuk do të kursehet.

 

DW: Në ç’drejtim po shkon Serbia sot?

Vuk Drashkoviq: Në Perëndim jetojnë dhe punojnë sot më shumë se katër milionë serbë. Do të thotë: qëllimi strategjik i Serbisë është orientimi drejt Evropës dhe Perëndimit. Ne edhe sikur të donim të bëhemi pjesë e ndonjë uninoni ruso-aziatik, nuk mundemi. Nuk jemi zogj të fluturojmë. Këto gjëra ka mundur t’i mendojë vetëm Millosheviqi në kohën e tij. Ne jemi të rrethuar me vendet e BE dhe NATO-s. Pra unë dua që të kemi raporte sa më të mira me Rusinë, por treni serb duhet të shkojë drejt Perëndimit. 

Ribotohet vëllimi i parë i revistës “Zani i Naltë”

Në Prishtinë  kohë më parë  është promovuar ribotimi i vëllimit të parë të revistës “Zani i Naltë”, botim i Komunitet Mysliman të Shqipërisë.

Në këtë manifestim, i cili u mbajt në Amfiteatrin e Fakultetit të Studimeve Islame, qenë të pranishëm prijësit më të lartë të tri komuniteteve islame shqiptare, kryetari i Komunitetit Mysliman të Shqipërisë, Skënder ef. Bruçaj, Reisi i Bashkësisë Fetare Islame të Maqedonisë, Sulejam ef. Rexhepi si dhe nikoqiri, Myftiu i Kosovës, Naim ef. Tërnava, në kujdesin e të cilit u mbajt ky aktivitet.

Pasi i përshëndeti të pranishmit që qenë në numër të konsiderueshëm, përfshirë këtu personalitetet e shquara nga bota akademike, kulturore e fetare nga të gjitha trojet tona, myftiu Tërnava përgëzoi KMSH-në për punën që ka bërë me ribotimin e vëllimit të parë të revistës “Zani i Naltë”, në të cilin është përmbledhur botimi i tre vjetëve të para 1923-1925. 

Për qëllimin dhe objektivat që kishte revista si organi i parë zyrtar i KMSH-së në gjuhën shqipe, Myftiu tha: “Misioni i revistës ‘Zani i Naltë’ ishte hapja e rrugës dhe krijimi i hapësirës së duhur për emancipimin, përparimin dhe edukimin e drejtë e të duhur të masës së gjerë. E konceptuar si revistë fetare islame, ajo këtë mision madhor e kreu me sukses. Mirëpo, ajo nuk ngeli në kuadër të një reviste thjesht fetare, por shumë shpejt ‘Zani Naltë’ u shndërrua në një tribunë të mendimit fetar, filozofik, kulturo e atdhetar, ku rreth vetes mblodhi penat më të njohura të kohës, të cilët nëpërmjet faqeve të kësaj reviste, u ofruan lexuesve kontribute nga disiplinat fetare islame dhe artikuj e studime të ndryshme me karakter filozofik, shkencor, historik, shoqëror, arsimor e kulturor, që i dhanë vlerë dhe e shquan këtë revistë nga të tjerat”, është shprehur Tërnava. 

Kryetari i KMSH-së, Skënder Bruçaj, përveç të tjerash, tha se “revista ‘Zani i Naltë’ u themelua në vitin 1923 menjëherë pas ngritjes së institucionit të Komunitetit Mysliman, pas Kongresit të parë Mysliman Shqiptar. Botimi i saj ka zgjatur nga viti 1923 deri më 1939, kur Shqipëria hyri në një fazë tjetër historike, atë të Luftës së Dytë Botërore. Në këtë revistë gjatë gjithë periodikut të saj vërehen tonet patriotike dhe atdhetare të shkruesve, të cilët lanë gjurmë të pashlyera me anë të shkrimeve të tyre”.

Kryetari i Bashkësisë Fetare Islame të Maqedonisë, Sylejman Rexhepi, ka thënë se “revista ‘Zani i Naltë’ ka qenë dhe mbetet edhe sot që luan rolin e vet në shtimin e diturisë dhe emancipimin e popullit shqiptarë”.

Referatin vlerësues gjithëpërfshirës për historikun, rolin, veprimtarinë dhe rëndësinë që ka luajtur revista “Zani i Naltë” në ngritjen e vetëdijes kombëtare e fetare e mbajti Resul ef. Rexhepi, sekretar i përgjithshëm i BIK, i cili, përveç të tjerash, tha: “Përmbajtja e këtij vëllimi që po e promovojmë sot, sikundër edhe gjithë numrat e ‘Zanit të Naltë’, paraqet një punë të shkëlqyer që ngërthen në vete vlera shumëdimensionale si në aspektin kombëtar, fetar, kulturor, edukativ e historik. Kjo, sikurse shihet edhe në editorialin e numrit të parë të kësaj reviste, kishte qenë edhe qëllimi i drejtuesve dhe botuesit të kësaj reviste, ku thuhet se ‘Zani i Naltë’ ka për qëllim: "...M'ia zbulue popullit mysliman shqiptar të vërtetën e besimit në një mënyrë të thjeshtë e të pandërlikume..., si dhe me plotësue vllazninë ndërmjet të gjithë elementeve në Shqipni". Kjo me qëllim që, sikurse thuhet aty, "Me forcue themelet e nji politikes së shëndoshtë e të thjeshte kombëtare në Shtetin tonë". Që nga numri i parë e deri në numrin e fundit që doli në vitin 1939, drejtuesit e revistës “Zani i Naltë” i mbeten besnikë dhe i kultivuan këto parime të shenjta e madhore.

Ndërkaq, drejtori për kulturë pranë KMSH-së, Genti Kruja, u shpreh se aktivitete të tilla si ky i sotmi marrin një rëndësi të veçantë për arsye se tregojnë edhe një herë para mbarë opinionit publik, se rruga jonë është dhe duhet të jetë gjithmonë rruga e dijes dhe e urtësisë, e librit dhe e kulturës, si një hallkë lidhëse dhe e vazhdueshme në zinxhirin e hapave dhe gjurmëve që na lënë hoxhallarët dhe dijetarët tanë të urtë e të ditur, paraardhësit dhe prijësit tanë myslimanë, të cilët ishin edhe plejada e fundit e rilindësve shqiptarë, të cilët me përkushtimin, devotshmërinë dhe punën e tyre bënë që ne sot, pas shumë vështirësive, luftërave dhe persekutimeve nga më të egrat që ka parë shekulli XX, të trashëgojmë një pasuri të rrallë kulturore dhe studimore siç është edhe “Zani i Naltë”, një zë kumbues i së vërtetës së pandryshueshme dhe së përhershme të dijes dhe mesazhit që ai përcjell, nën dritën e pashtershme të fjalës së parë hyjnore të librit të fundit qiellor “Lexo”.

Prijësit e tri bashkësive fetare islame shqiptare shprehen gatishmërinë që bashkërisht ta ribotojnë komplet kolonën e “Zanit të Naltë” në 10 vëllime. 

Të pranishmit në këtë aktivitet ndoqën edhe filmin dokumentar "90 vjet Zani i Naltë" të përgatitur nga produksioni i KMSH-së.

Kur nuk kuptohet as titulli i studimit!

Disa fjalë për shkrimin e Nuhi Ismajlit “Vepra që konteston Gjon Buzukun”, botuar në gazetën “Epoka e re”, e shtunë, 25 tetor 2014, f. 16 - 17

Anton Nikë Berisha

Kozencë, nëntor 2014

 

Në shkrimin e vet “Vepra që konteston Gjon Buzukun” Nuhi Ismajli merr në vështrim studimin tim “Meshari” – vepër e hartuar nga Gjon Buzuku, të botuar sivjet në Prishtinë nga “Faik Konica” (dhe në Kozencë nga Comet Editor Press).

Është e drejtë e secilit të shkruajë e t’i vlerësojë veprat e të tjerëve, qoftë për t’i ndriçuar vlerat ose për t’i theksuar mangësitë dhe lëshimet. Megjithatë, kur dikush vendos ta vlerësojë e ta gjykojë veprën e tjetrit, është e nevojshme që shkrimi të dëshmojë se autori e njeh, qoftë edhe në një rrafsh të përvuajtur, lëndën - materien për të cilën shkruan dhe shfaq mendimet e veta. Përndryshe, siç thuhet, punët i merr lumi.

Së pari e falënderoj Nuhi Ismajlin që e lexoi studimin tim kushtuar veprës së parë të botuar në gjuhën tonë që njohim deri më sot – “Mesharin” e Gjon Bdek Buzukut dhe bëri një shkrim për të. 

Duke e lexuar me kujdes shkrimin e Nuhi Ismajlit u binda se ai nuk e lexoi me vëmendje studimin tim “Meshari” – vepër e hartuar nga Gjon Buzuku dhe se e vlerësoi atë pa e njohur mirëfilli veprën e Buzukut dhe as një pjesë, qoftë dhe të vogël, të studimeve kushtuar asaj. Së paku të kishte lexuar me vëmendje mendimet e autorëve më të shquar që janë marrë me veprën e Buzukut, që unë i citoj në studim, ku kam sjellë mendimet më qenësore për këtë vepër, të shoqëruara me mbi 100 fusnota (prej gjithsej 205 sa janë në studim). Nuhi Ismajli 8  (tetë) herë thekson se disa nga dukuritë që i kam trajtuar unë i paskëshin trajtuar para meje të tjerët. Nuk e di se a i ka lexuar ai mendimet e të tjerëve që bëjnë bazën e studimit tim dhe nuk e di se i ka parë fusnotat me faqet dhe burimet përkatëse nga janë marrë ato tekste (edhe tekste të përkthyera nga italishtja që sillen për herën e parë në shqip)?

Në studimin tim unë jo vetëm që nuk e kontestoj Gjon Buzukun e veprën e tij, po duke filluar nga titulli (që e kam vënë me qëllim ashtu) e deri në fjalinë e fundit dëshmoj të kundërtën – e ngrit Buzukun si autor – shtjellues i lëndës së përfshirë në veprën “Meshari” dhe ndriçoj disa përbërës dhe vlera që dëshmojnë se Buzuku nuk ishte vetëm përkthyes i veprës së njohur me titullin “Meshari”, po dhe autorë i disa pjesëve origjinale të përfshira – botuara në të dhe se ishte zgjedhës – shtjellues i lëndës së teksteve përkatëse të marra nga Bibla dhe literatura përkatëse liturgjike. Pos të tjerash kam shqyrtuar edhe përkthimin e Psalmit 130, që në veprën e Buzukut botohet në tri variante përkthimi. Nga krahasimi i vëmendshëm vërehen ndryshime të dukshme, edhe në leksik, mes teksteve të përkthyera.

Unë nuk e kam thënë e as që më ka shkuar ndonjëherë në mendje se “Meshari” është vepër origjinale e Buzukut. Kush mendon kështu nuk ka lexuar qoftë dhe një faqe të veprës së Buzukut e as nuk i njeh tekstet që janë përfshirë në të, ku në shumicën e rasteve janë dhënë burimet nga janë marrë ato, fjala vjen, pjesë nga Libri i Izaisë, pjesë të Psalmeve, të Këngës së këngëve (nga Bibla e Vjetër) ose pjesët nga ungjijtë ose nga letrat e Shën Palit (nga Bibla e Re) etj. E kam thënë në studimin tim se në librin “Meshari” ruhet një drejtpeshim i pazakonshëm i teksteve të marra nga Besëlidhja e Vjetër e nga Besëlidhja e Re.

Nuk e shoh të udhës të merrem me vlerësimet e Nuhi Ismajlit për studimin tim kushtuar veprës së Buzukut, me “kundërthëniet” që i paskësh vërejtur ai në të, ose “një kaos mendimesh” për arsye se ato mbesin vetëm pohime, pra nuk argumentohen dhe nuk prekin qenësinë e kërkimeve të mia dhe argumentimet që kam sjell në studimin tim. 

Megjithatë, po veçoj disa mendime të shkrimit të tij, që tregojnë për rrafshin dhe natyrën e vetë shkrimit, përkatësisht dëshmojnë në mënyrë të qartë sa autori i njeh çështjet për të cilat shkruan. 

Nuhi Imajli thotë se studimit tim i prin një Parathënie, edhe pse atij i prin Fjala paraprake. Mos kjo është “rrëshqitje” e rastit e leximit dhe e përqendrimit? Po ashtu ai shkruan se në fund të studimit tim për veprën e Buzukut është një recension i shkruar nga prof. dr. Zeqirja Neziri. Nëse Nuhi Ismajli nuk di (nuk është në gjendje) të bëjë dallimin midis recensionit dhe pasthënies, atëherë nuk duhet të merret me çështje që kërkojnë shumë më tepër dije. 

Të shkruash: “Kështu, p.sh. sipas tij (A. N. Berishës – v. ime) Buzuku nuk është autor i vetëm i teksteve të veprës së tij” dhe “ndërhyrja e autorit (Buzukut – v. ime) në tekstet që përkthen dhe praktika e përthimit të lirë”, domethënë t’i ngatërrosh punët kryesore të veprës së Buzukut dhe të mos kesh lexuar asnjë punim të mirëfilltë kushtuar kësaj vepre. 

Në studimin tim në asnjë vend s’kam bërë fjalë për prirjet krijuese të Buzukut e për origjinalitetin krijues të tij si autor. Kjo çështje nuk ka qenë objekt i studimit tim. Kam argumentuar me disa përbërës se ai është hartues – shtjellues i veprës së njohur me emrin “Meshari”, siç ndodh me zgjedhjen ose antologjitë e llojeve të ndryshme dhe i kam sjellë në formë të vargjeve katër poezitë e tij.

Nuhi Ismajli në shkrimin e vet thotë “askush nuk mund të mohojë edhe faktin se vepra e Buzukut është edhe vepër e përkthyer”. Kush thotë këtë mendim për “Mesharin” e Buzukut nuk njeh as shkronjën e parë të kësaj vepre e as të studimeve të deritashme që janë bërë për të, natyrisht as që e ka kuptuar qenësinë e studimit tim.

E të njëjtit rrafsh dhe “vlerë” është edhe pohimi i Nuhiut rreth Psalmit 130 dhe tri varianteve të përkthimeve, që unë i kam krahasuar: “duhet të pranojmë (autori gjithnjë flet në shumës!) edhe mundësinë e krijimit të të tri varianteve të ndryshme prej atij vetë (prej Buzukut – v. ime), siç ndodh zakonisht me krijuesit e ndryshëm” dhe “Kështu variantet e Ps. 130 në veprën e Buzukut janë si variante të krijimeve të çdo krijuesi”.

Me këto dy mendime autori i shkrimit “Vepra që konteston Gjon Buzukun” ka dëshmuar se jo vetëm nuk njeh as në mënyrë më të përvuajtur Biblën dhe qenësinë e psalmeve, po ngatërron dhe gjërat themelore të “Mesharit”. Buzuku (e jo vetëm ai) nuk shkroi psalme dhe ato nuk mund të jenë krijime të Buzukut, as më pak Psalmi 130 në formën që botohet në veprën e tij. 

Nuhi Ismajli shkruan: “Po kështu A. N. Berisha duke interpretuar Pasthënien, siç thotë në dritën e Psalmit 130 (f. 9), i mohon Buzukut autorësinë dhe veprën e tij e konsideron vepër të disa autorëve, ndërkaq, siç u theksua edhe më sipër, vetë Buzuku në Pasthënie dëshmon të kundërtën, se është autor i vetëm i veprës së tij”. 

Nuhiu nuk di të bëjë dallimin kur flet për veprën e Buzukut si “vepër të disa autorëve” (sic!) dhe “është autor i vetëm i veprës së tij” (sic!) dhe të kuptojë mundësinë që në veprën “Meshari” Buzuku të ketë përfshirë edhe përkthimin e ndonjë autori tjetër.

Edhe atyre që kanë lexuar pak gjëra për veprën e Buzukut edhe ky mendim i Nuhiut do t’iu mjaftonte të sillnin përfundimin se njohuria e tij për veprën e parë të botuar në gjuhën tonë (e jo vetëm për të) është e rrafshit të ulët. Buzuku në asnjë vend nuk thotë se është autor i veprës, po flet për botimin e saj. Nëse i ngatërrojmë edhe këto dy çështje krejt të ndryshme, atëherë nuk të mbetet gjë të mos thuash për veprën e Buzukut.

Se njëmend Nuhi Ismajli i ka bërë një lexim sa për sy e faqe dhe se as gjërat themelore nuk ka mund t’i dallojë në tekstin e studimit tim, dëshmon edhe ky mendim i tij: “Në veprën ‘Meshari’ – vepër...”, të A. N. Berishës ka edhe shumë çështje të tjera të papeshuara mirë, si edhe pohimi se ‘Po botojmë për herë të parë, tekstet e plota të katër poezive origjinale të Gjon Buzukut’ (f. 46), pohim ky sikur të ishte fjala për poezi të panjohura e të pabotuara më parë”.

I dashur Nuhi, po ky është mendim i studiuesit Moikom Zeqo, që përcillet edhe me variantet e katër poezive të tejshkruara nga ai në gjuhën tonë standarde. Çështja e citimit të mendimeve në thonjëza është dukuri që mësohet në shkollën fillore! Të merresh me punë të ndërliqshme sikur është vepra e Buzukut, “Meshari”, është punë e rrafshit tjetër dhe kërkon shumë më tepër dije e përkushtim sesa dukuritë e rëndomta sikur funksioni i thonjzave. Nëse Nuhi Ismajli në shkrimin e vet nuk është në gjendje të dallojë (ose nuk di) edhe një çështje të tillë të thjeshtë, atëherë s’kam asnjë arsye t’u kushtoj më tej kujdes pohimeve të tij.

SHTATË DEKADA BIBLIOTEKË

Berat Armagedoni

Biblioteka Kombëtare e Kosovës “Pjetër Bogdani” dje (e martë) ka shënuar 70-vjetorin e themelimit. Në këtë ditë kremte, përveç marrjes pjesë të drejtoreshës së Bibliotekës Kombëtare të Shqipërisë, Persida Asllani, të ambasadorit të Çekisë e të Sllovenisë, përfaqësuesit të Ambasadës Amerikane në Prishtinë, Xhefri Xhejmisën, sekretarit të përgjithshëm të Ministrisë së Kulturës, Veton Firzi, të veprimtarit të çështjes kombëtare shqiptare, Adem Demaçi, ishin edhe shumë miq të bibliotekës, dashamirë të librit, krijues, punëtorë, profesorë universitarë, drejtorë të institucioneve e studentë. Fjalë rasti rreth themelimit dhe zhvillimit të kësaj biblioteke kanë lexuar: Bedri Zyberaj, drejtor i BKK-së, Sali Bashota, kryetar i këshillit drejtues të BKK-së, Veton Firzi, sekretar i përgjithshëm i MKRS-së, fjalimet e të cilëve gazeta i boton të plotë. 

Në këtë vit jubilar ky institucion ka nderuar me mirënjohje bacë Adem Demaçin, “për kontributin e jashtëzakonshëm në afirmimin e çështjes shqiptare dhe qëndrimin vetëmohues ndaj saj”; Ukshin Hotin “për kontributin e veçantë në historinë e mendimit politik shqiptar” e Rexhep Qosjen “për kontributin e veçantë dhënë në fushën e studimeve albanologjike dhe për meritat e jashtëzakonshme për afirmimin dhe mbrojtjen e kulturës e të çështjes shqiptare”. 

Mirënjohje kanë marrë edhe dy institucione të Qeverisë së Republikës së Kosovës, Ministria e Kulturës dhe ajo e Arsimit. 

Po me mirënjohje, “për ndihmën e vazhdueshme e të gjithanshme dhënë Bibliotekës Kombëtare të Kosovës “Pjetër Bogdani”, BKK-ja ka nderuar edhe Ambasadën Amerikane në Prishtinë. Mirënjohje BKK-ja i ka dhënë edhe Bibliotekës Kombëtare të Shqipërisë “për kontributin profesional dhe angazhim të frytshëm për forcimin e bashkëpunimit kulturor e shkencor mes Bibliotekës Kombëtare të Shqipërisë dhe Bibliotekës Kombëtare të Kosovës”. 

Gjithashtu, në këtë 70-vjetor, “për kontributin profesional bibliotekar, për bashkëpunimin e frytshëm për realizimin e veprimtarive të përbashkëta e për forcimin e mëtutjeshëm të bashkëpunimit kulturor e shkencor mes BKSh-së e BKK-së”, BKK-ja ka nderuar me mirënjohje Etleva Domin, të bijën e studiuesit të zellshëm të gjuhës shqipe, Mahir Domi. 

Me mirënjohje është nderuar edhe ish-drejtori i BKK-së, profesor Sali Bashota, i cili për një dekadë të punës sa ishte drejtor i saj, është thënë të ketë “dhënë kontribut të pandalshëm për kohë të gjatë, për shtrirjen e miqësisë mes bibliotekave kombëtare e për zhvillimin e pasurimin e fondeve të Bibliotekës Kombëtare të Kosovës ‘Pjetër Bogdani’.

Mirënjohje i është dhënë edhe Shoqatës së Miqësisë Kosovë - Rumani si “Dora d’Istria”, me motivacionin “për donacionin e çmuar me koleksione të Rilindjes Kombëtare Shqiptare dhuruar BKK-së”.

Biblioteka Kombëtare e Kosovës, si në çdo ditëlindje të saj, ka dhënë mirënjohje edhe për punonjësin e dalluar. Këtë vit mirënjohje i është dhënë zonjës Zize Kraja, me motivacion “për punën e palodhshme e kujdesin e jashtëzakonshëm për ruajtjen e fondeve të Bibliotekës Kombëtare të Kosovës ‘Pjetër Bogdani”’. Edhe Ajshe Sylejmanit, punonjëse e këtij institucioni, e cila dje (e martë) ka pasur ditën e fundit në punë në këtë institucion, pasi sot (e mërkurë) mbush 65-të vjet, është nderuar me mirënjohje nga BKK-ja. Ndërkaq, “mirënjohje postmortum” BKK-ja u ka dhënë ish-punonjësve shumëvjeçar të saj: Sanije Dajçit, Jetish Kadishanit dhe Tefik Abdylit, të cilët, ende pa dalë në pension, kanë ndërruar jetë. 

Në këtë ditë, për nder të 70-vjetorit të këtij institucioni, është hapur edhe “Ekspozita e koleksioneve të Rilindjes Kombëtare Shqiptare”, në të cilën janë paraqitur 70 libra të vjetër dhe të rrallë të kësaj periudhe.