Reporterët e luftës ishin zëri i vuajtjeve dhe sakrificave të popullit, ishin zëri i luftëtarëve të lirisë, por njëherazi ishin edhe zëri i shpresës së mërgimtarëve,... në ankthin e pritjes për të marrë lajme të mira për familjaret e tyre nën flakët e luftës në Kosovë, kur distanca në mes jetës e vdekjes ishte tepër e ngushtë.
z. Maxhun Smajli po ashtu reporter i luftës e gazetar, i cili në asnjë rrethanë nuk i harroi kolegët e vetë, bashkëluftëtarët e bashkëveprimtarët, miqtë e shokët,...që vazhdon të ndjekë rrugën e atdhetarëve të mëdhenj që dhanë gjithçka nga vetja e pasuria e tyre për çështjen kombëtare.
Pushtetarët shkojnë e vijnë,...krijuesit janë ata që mbetën gjithmonë liderë shpirtëror të popullit të tyre, për arsye së asnjëherë nuk ju përshtaten politikave ditore të regjimeve antipopullore,...duke u shndërruar kështu në fanarë drite e simbol shprese të popullit të tyre.
Poetët nuk krijohen, ata lindin të tillë,...në momentin kur largohen nga kjo botë, nga ai moment fillojnë të jetojnë përjetësisht në kujtesën e popullit.
I tillë ishte edhe poeti Tahir Desku më poezitë e tij, veprimtarinë atdhetare dhe guximin e tij ishte shndërruar në frymëzim shprese për luftëtarët e lirisë.
Kosova edhe në atë kohë kishte mjaftë reporter e gazetar, por të paktë ishin ata që vendosen të jenë krahë luftëtarëve të lirisë, për të përhapë të vërtetën e luftës çlirimtare, për të përhapë në tëre botën zërin e vuajtjeve e sakrificave të një populli që lufton për liri a vdekje me barbarinë serbosllave.
Pa ta dje, sot e vërteta e luftës çlirimtare ndoshta do të ishte tjetërsuar, por falë shënimeve; ditarëve të luftës, blicit të aparatit dhe syrit të kamerave të tyre doli në sipërfaqe e gjithë e vërteta e luftës çlirimtare.
z. Maxhun Smajli po ashtu reporter i luftës e gazetar, i cili në asnjë rrethanë nuk i harroi kolegët e vetë, bashkëluftëtarët e bashkëveprimtarët, miqtë e shokët,...që vazhdon të ndjekë rrugën e atdhetarëve të mëdhenj që dhanë gjithçka nga vetja e pasuria e tyre për çështjen kombëtare.
Pushtetarët shkojnë e vijnë,...krijuesit janë ata që mbetën gjithmonë liderë shpirtëror të popullit të tyre, për arsye së asnjëherë nuk ju përshtaten politikave ditore të regjimeve antipopullore,...duke u shndërruar kështu në fanarë drite e simbol shprese të popullit të tyre.
Poetët nuk krijohen, ata lindin të tillë,...në momentin kur largohen nga kjo botë, nga ai moment fillojnë të jetojnë përjetësisht në kujtesën e popullit.
I tillë ishte edhe poeti Tahir Desku më poezitë e tij, veprimtarinë atdhetare dhe guximin e tij ishte shndërruar në frymëzim shprese për luftëtarët e lirisë.
Kosova edhe në atë kohë kishte mjaftë reporter e gazetar, por të paktë ishin ata që vendosen të jenë krahë luftëtarëve të lirisë, për të përhapë të vërtetën e luftës çlirimtare, për të përhapë në tëre botën zërin e vuajtjeve e sakrificave të një populli që lufton për liri a vdekje me barbarinë serbosllave.
Pa ta dje, sot e vërteta e luftës çlirimtare ndoshta do të ishte tjetërsuar, por falë shënimeve; ditarëve të luftës, blicit të aparatit dhe syrit të kamerave të tyre doli në sipërfaqe e gjithë e vërteta e luftës çlirimtare.
