Disa e përshkruajnë si të çmendur, të tjerët si dinak. Disa e vlerësojnë përmes punës së tij në KGB, të tjerët si teknokrat i prirë për reforma dhe si simbol të ndryshimeve në rusi.
Por, VVP - siç e quajnë Vladimir Vladimirovich Putinin në Shtëpinë e Bardhë - ende nuk është i qartë, thuhet në dy revista amerikane.
Susan B. Glasser shkruan për Politico se që nga Viti i Ri 2001, kur papritmas e shfaqi në skenë ish presidenti Boris Yeltsin, Putini trondit, nervozon dhe ngatërron Perëndimin.
Meqë rrethi i Putinit kontrollon gjithçka, shihet se kriza në Ukrainë varet nga një njeri e kjo gjeopolitikën e afron në psikanalizë, shkruan Glasser shkruan në artikullin "Putini në kauç”!
“Kur është fjala për të kuptuar Vladimir Putinin, Washingtoni tërë dekadën e ka kuptuar gabimisht”, shkruan ajo.
Për dallim nga ai, Këshilli Nacional i Georg W. Bushit e ka shfaqur si ekonomist liberal që dëshiron ta krijojë një Rusi të re kapitaliste.
Kur Putini nisi të shkel institucionet demokratike, dhe kur futet në burg rusi më i pasur sepse e kundërshtoi, u pa se ai është “tip mizor”, ashtu siç e përshkroi Bushi në një takim me kryeministrin britanik Tony Blair.
Por, pastaj presidenti i ri amerikan, Barack Obama, nisi t’i rregullojë raportet me të. Ndërsa, kur presidenti i Gjerogjisë, Mikhail Saakashvili, paralajmëroi SHBA-të se “Rusia pas Gjeorgjisë do të vazhdojë invadimin në Krime”, askush nuk e mori seriozisht.
“Ende mendojmë se çfarë po zihet në kokën e tij”, thotë një këshilltar i Obamas. “Ai bën gjëra impulsive, në fakt të paarsyeshme. Nuk mendoj se është realist dhe strateg i madh, siç e përshkruajnë disa”.
“Putini është racional, por befasues”, thotë David Remnick, redaktor i The New Yorker. “Sinqerisht mendoj se është nxituar në Ukrainë.
Ndoshta shkon më tej, mos e lë Zot të bëjë luftë me Ukrainën. Megjithatë, rusët nuk duan luftë me ukrainasit. Kjo do ta varroste statusin e tij politik, jo vetëm tek elita liberale që e ka humbur, por edhe tek votuesit e tij”.
Stephen Sestanovich, profesor i diplomacisë ndërkombëtare në Universitetin Kolumbia, thotë se Putin assesi nuk është strateg i shkëlqyer.
Sipas tij, njeriu që donte që Ukraina të bëhet pjesë e Bashkimit të tij Doganor euroaziatik, reagoi duke dashur të tregojë se kush është shefi, duke marrë territorin të cilin në fakt e komandonte (në Krime është baza ruse e Flotës së Detit të Zi ).
“Mbaj mend komentet e një lideri post-sovjetik se si ai në KGB i përkushtohej luftës për jetë e vdekje me armiqtë imagjinarë. Nëse mundoheni, armikun imagjinar mund ta bëni real. Këtë e bëri Putini”.
Mark Galeotti, në revistën Foreign Policy thotë se kriza e re nuk është në Krime, po tek Putini. Sipas tij, këtë betejë e udhëheq koka e zemra e tij.
“Prandaj, është vështirë të dihet hapi i ardhshëm i tij. As ai nuk e di. Në ditët e para dukej se koka po udhëheq.
Në Moskë dhe në kryeqytetin e Krimesë flitej për autonomi, federalizëm, për mbrojtje të interesave ruse. Por, kur Krimea u gëlltit lehtë, atëherë doli në pah ana e tij emocionale.
Qeveria e re në Kiev nuk ofronte lehtësime, nuk bënte pazare, ndërsa Perëndimi nisi me kritikat që forcuan atë”, thotë ai. “Po të besoja në supremacinë e kokës së Putinit, do ta cilësoja këtë si veprim politik, që Kievi të japë diçka për tërheqje.
Por, duket se tash zemra e tij ka vendosur të shkojë deri në fund, që të tregojë se sfidat perëndimore nuk e frikësojnë”.
Të gjithë që e kanë kundërshtuar Putinin, janë zëvendësuar me nacionalistë, hipokritë dhe ish spiunë, e ndonjëherë me të tri këto tipare në një person.
Putini nuk dëgjon ata që nuk pajtohen me të, nuk lejon as debatet, për çka ka ngushtuar edhe rrethin e këshilltarëve.
Prandaj, nuk duhet të shihet Putini si shahist, por si një i dhunshëm që del nga pijetorja. Ai jo që nuk është i gatshëm, por as nuk është i aftë të tërhiqet nga rrahja, sepse atë e intereson vetëm lavdia afatshkurtër.
