”Kukulla” e  shkrimtarit shqiptar Ismail Kadare, është e cilësuar nga kritika 
si kujtim elegant, nostalgjik për një vendlindje të humbur prej kohësh. Vepra e përkthyer në gjuhën angleze që është publikuar më 23 janar 2020.
Romani autobiografik i Ismail Kadaresë mund të lexohet si një memorial elegant, pak i hidhur për të rriturit, i prekur me nostalgji për një vend që ka kohë që ka humbur.                                   

Kukulla është plot me detaje imponuese të jetës në një Shqipëri në ndryshim. 
Një nga tregimet më të befasishme është ajo e ditës, në vitin 1953, kur 
prezervativët arritën për herë të parë në farmaci: “Kishte udhëzime 
kontradiktore që i lejonin dhe i ndalonin. Dyshohej se ata mund të ishin 
prova për të identifikuar çdo dobësim të luftës së klasave pas vdekjes 
së Stalinit".

Dhe pas disa ngurrimeve nga Komiteti i Partisë për këshillimin e komunistëve
 për të shmangur farmacinë dhe duke i lënë ato copa gome për borgjezinë 
gjithnjë e më të shkatërruar, gjithçka u qetësua.
“Kukulla’’ është plot prekje të tilla, përkrah shumë shqetësimeve familjare të
 Kadaresë me rrënjët folklorike të jetës moderne, të themi, ose me absurditetin
 e politikës shqiptare. Sidoqoftë, vëzhgimi prekës, ironia e hidhur dhe frika e
 theksuar që përshkojnë marrëdhënien me nënën e tij, një grua e tmerruar që
 ndihej si “e padenjë’’, kur djali i saj arriti famën që dëshironte, janë ato që 
dominojnë këtë studim interesant të një dashurie të vështirë.