2015-05-08

Fritz Radovani: 70 vjetori i robnisë staliniste në Europë


9 MAJI 1945

Në 70 vjetorin e përmbytjes së Shqipnisë...

Nga Fritz RADOVANI


9 Maji 1945  “PËRANDORIA E SË KEQES” ME DISA MILJON SKLLAVË
Ma në fund u gjet edhe mënyra per me shkatrrue Europen e qytetnueme!
Edhe pse të gjithë e kishin kuptue se kush ishte Bashkimi Sovjetik dhe udhëheqësi i tij diktatori Stalin, as Rusvelti dhe as Çërçilli nuk ishin në gjendje me i caktue cakun se deri ku mund të shtrihej sundimi i tij, madje, shpesh, edhe tue harrue barbarizmin e tij.
Fatkeqsia e popujve të Europës e ma vonë të Azisë, ishte se Rusvelti asnjëherë nuk arrijti me kuptue mjeshtrinë diplomatike të Stalinit per me sigurue zonat e influences së vet!
Atëherë kur Stalini dukej sikur kishte dalë nga vetvetja e po fliste në Jalta, pra në muejn Shkurt 1945, per “zgjedhje të lira dhe të drejtën e vetvendosjes në zonat e lirueme”,  ishte ajo kohë kur ushtria sovjetike i kishte pushtue të gjitha ato, e do të vepronte si donte ai!
Stalini shkoi edhe ma perpara tue propozue edhe “Qeveri Demokratike në të gjithë Europën Lindore, të daluna nga zgjedhjet e Lira nder ata shtete!” Pikrisht, kur ushtria sovjetike vazhdonte marrshimin drejtë pushtimit të Tokave të tjera drejtë Berlinit!
Prova ma e sakta e mashtrimeve të Stalinit për ata “premtime” ishin zgjedhjet që po përgatiteshin në Jugosllavi, dhe shtetin e varun prej saj në Shqipninë komuniste. Pra, Stalini zgjodhi dy shtete që nuk ishin çlirue nga ushtritë sovjetike, po influenca e tij ishte vendimtare në zgjedhjen e Titos e Enver Hoxhës, në këto “zgjedhje të lira e bolshevike”!
Me 9 Maji 1945, Stalini kishte arrijtë shtrimjen e vet deri në lumin Elba...
Në të gjitha shtetet e Europës Lindore (e ma shumë nder ata Perëndimore), Stalini, jo vetem, nuk lejoi zgjedhje të lira, po edhe perforcoi poziten e partive komuniste nder të gjitha shtetet ku kishte kjoftë edhe vetem një ushtar sovjetik, ndersa, nga pikpamja e tyne “demokratike”, ata ishin dhe mbeten deri diten e fundit “parti staliniste”...
”Perandoria e së keqes” Bashkimi i Republikave Socialiste Sovjetike ase BRSS, me datën 9 Maji 1945 kishte 16 “republika bolshevike” që shtriheshin deri nder kufinjtë e Koresë dhe në Lindjen e Largët... poshtë me dalje në Detin e Zi dhe Adriatik e Jon... dhe me një territor të pushtuem ku, mbizotnonte diktatura staliniste nder këto shtete: Letoni, Estoni, Lituani, Poloni, Gjermani Lindore, Çeki e Sllovaki, Hungari, Rumani, Bullgari, Jugosllavi dhe Shqipnia ynë “Dera e Adriatikut”, e “Paktit të Varshavës”!
Sikur të kalonim para syve tanë vetem portretet e udhëheqësve komunistë të këtyne vendeve para vitit 1990, tue fillue nga Oneker i Gjermanisë apo Çaushesku i Rumanisë, e deri tek anadollaku i Shqipnisë Ramiz Alia... Vetem atëherë, do të kuptonim fatin e zi të Popujve tanë, që per 70 vjetë vuejten nën diktaturen e pashoqe staliniste bolshevike.
Nëse historia e BRSS nuk do ti harrojë kurrë “Gulagët” e Stalinit, apo ata tmerret e kampeve të shfarosjeve në Siberi... As Populli Shqiptar nuk do të fundosin në “Arkivin e Harresës” asnjëherë: Torturat, masakrat dhe zhdukjet e bame nga hetuesit dhe vrasësit komunistë, nder 26 Burgjet dhe hetuesit e Shkodres nga viti 1944... e përgjithmonë!
***
Në këte 70 vjetor të datës 9 Maji 1945, Putin i Rusisë... ka mendue me dekorue edhe
24 vetë, që po i thonë se janë “shqiptarë’’: Rustem PEÇI, Odhise PORODINI,
Sul DOMI, Gjike KURTIQI, Ziqiri MERO, Faik ALIAJ, Servet AGALLIU, Orhan FRASHËRI, Gjemal KACANI, Spiro JANI, Llutfie MERO, Gjon BANUSHI,
Manushaqa MIKO, Lefkoshe PAPAJANI, Alfred MOISIU, Rita MARKO, Ballëm META, Kadri DINGU, Asllan GROPASI. Nuk i njoh! Edhe mund të jenë...
Më çuditë vetem një fakt: Si përputhet mendimi i Putin me veprimin e kryeministrit Edi Rama, që në gjithë listen nuk ka mujtë me gjetë asnjë emen “katolik” ashtusi, edhe kryeministri Rama, tash dy vjet “nuk gjenë asnjë katolik, per ambasador në Vatikan”!!
A mos asht një kujtesë kjo e vitit 1945...Që, përkon me Sulltan Mehmetin e II...në 1478...
“Në Shqipni, të mos mbetet ...Asnjë Katolik!”...

Image result for fritz radovani

Fritz Radovani u lind në Shkodër me 6 janar 1940. Në bombardimin e bamë nga Aleatët me 13 tetor 1943 në Tiranë, ìu vra i ati Kol Radovani, major i policisë shqiptare dhe u rrit me t'ëmën.

 Në vitin 1956, në Shkodër ka përfunduar shkollën e mesme Pedagogjike.

U emënue nga Ministria e Arsimit në Burrel, në fshatin Macukull. Për arsye shëndetësore u kthye në Shkodër dhe u emënue disenjator në Kabinetin Pedagogjik, ku punoi 4 vjet. Mbas katër vjetësh për arsye të shkurtimit t'organikës kaloi mësues në lagjen Liria po në Shkodër.

Gjatë asaj kohë pra, në vitin 1965 ka përfunduar Liceun artistik me korrespondencë në Tiranë. Nuk ìu dha e drejta me vazhdue shkollë të lartë për arsye biografie. Në vitin 1968 në periudhën e Revolucionit Kultural, mbas arrestimit të dytë të vëllaut të madh, u transferua në fshatin Kosmaç, mësues në klasat fillore.

Në vitin 1969, u largua nga arsimi (po për arsye biografie) dhe u emënue piktor në fabrikën e Tekstilit Shkodër. Aty nuk vazhdoi vetëm dy vjet me titull “Piktor” dhe kaloi në organikën e asaj fabrike si punëtor reparti stampimi deri me daljen në pension të parakohshëm në vitin 1992.

Që nga viti 1967 nuk ka pas të drejtë as me marrë pjesë në ekspozita pikture.

Që nga viti 1945 dhe deri në vitin 1998 (tue përjashtua vitet 1961–1964) ka pas vazhdimisht një njeri të familjes në burgjet e kampet e shfarosjes, prandej edhe ka qenë gjithmonë i përfshimë në “luftën e klasave” të pushtetit komunist. Në vitet 1945 janë arrestuar dy dajat Paulin e Mikel Prennushi.

Paulini ka ba 5 vjet burg e 5 vjet internim. Mikeli ka ba 10 vjet burg. Në vitin 1946 është arrestuar axha i nënës At Mati Prennushi, Provincial i Françeskanëve të Shqipërisë, i cili është pushkatuar me 11 mars 1948. Në vitin 1948 është arrestuar daja tjetër prift Don Kolec Prennushi, i cili mbas hetuesisë ka vdekur në vitin 1950.

Në vitin 1950 është arrestuar vëllau Alfonsi, dhe është dënue 8 vjet burg me grupin e studenteve të Gjimnazit Shkodër. Eshtë arrestuar prapë në vitin 1967 dhe është dënue me grupin e klerikëve të Tiranës, me 10 vjet burg për pikëpamje fetare tue u përfshi në nenin e “Agjitacionit e Propagandës kundër pushtetit”.

Në vitin 1991, në muajin janar u zgjedh Kryetar i Sindikatës së Fabrikës Pëlhurave të Shkodrës, në periudhën e lëvizjes antikomuniste në Shqipëri. Po këtë kohë u zgjedh edhe anëtar i Kryesisë BSPSh (Bashkimi i Sindikatave të Pavaruna Shqiptare) në Shkodër, për sektorin e propagandës dhe marrëdhënieve mes besimeve.

Ka kontribuuar në përmbysjen e qeverisë komuniste të Ramiz Alisë, tue organizuar mbledhje, mitingje, greva dhe në radio “Shkodra” e gazeta, me artikuj kundër komunizmit. Nuk u pajtue asnjëherë me demagogët dhe komunistët e konvertuem në “demokrat” e “socialist”, për këtë arsye edhe nuk kam ba pjesë asnjëherë në asnjë parti politike të djathtë as të majtë.

Kjo e ka shtye që në vitin 1997 me u larguar nga Shqipëria ilegalisht, mbasi u kercnue me vrasje. Në vitin 1998 u kthye në Tiranë dhe në vitin 2000 ka emigruar në Australi. Edhe këtu nuk kanë munguar veprimet kundër tij nga metastazat e Sigurimit famëkeq të komunistëve të Tiranës. Falë Shtetit Australian që i ka siguruar jetën.

Këtu ka përfunduar në vitin 2002 librin “Një monument nën dhe” dhe ka vazhduar punën për një botim të dytë të librit “At Pjetër Meshkalla S.J.”, i botuem për të parën herë në Shqipëri në vitin 1993. Në vitin 1992-1993 është bashkautor i librit “Martirizimi i Kishës Katolike Shqiptare 1944-1990”, libër i cili i është dhurue Papës Gjon Pali II, me rastin e vizitës në Shqipëri me 25 prill 1993. Kam përfundue edhe librin “Gurt’ e Parë” dhe është futë në “labirintet e demokracisë përparimtare”, me mujtë me i dhanë rinisë një punë tjetër modeste nga ana eme. Dy të fundit janë dorëshkrime. Përveç “publicistikës” tashti Radovani po punon mbi një libër të vogël (xhepi) për mësimin e bazave të para të GJUHËS SHQIPE (Gegërishtja e sotme), për nxënësit e rritun në Australi që kanë përfunduar shkollat e ulëta e nuk njohin Gegërishten.

ARDITA JATRU: Kёrkomё tek ndonjё varg(Cikël poetik )

Përg.Flori Bruqi








- Ardita Jatru ka lindur më 1972 në Tiranë. Aktualisht, jeton në Selanik ( Greqi ). Pas përmbledhjes poetike ‘I falem jetës’ ajo ka botuar librin e saj të dytë, të titulluar ' Alter - Ego'. Poezia e saj dallohet për ndjenjat e pastra e të vrullshme lirike, intimitetin e ëmbel dhe sensual si dhe një ndjeshmëri prekëse e tepër njerëzore -




Kënga e fundit


Ana
kujdesu për mua
krihmi flokët me gishtërinjtë e hollë
se për ty kam krijuar një himn.
Eja, lámë për të fundit herë
dhe e dashur, falmë,
siç ti fal shiun kur gjethet rrëzon në tokë, padashur.
Në sirtar është një fletore pentagrami,
hape në faqen e fundit dhe këndoje pa zë.
Pranoje si dhuratë,
pastaj thuamë, nëse i mungon diçka
që të jetë e përsosur.

Ana
një mollë pret për ta qëruar. Qëroje ti!
Në vazo, lulja është etur për pak ujë. Ujite ti!
Shallin e bardhë, dy dimra pa u  veshur,vishe ti!
Dhe tani hape dritaren e dashur,
të shijoj melodinë e pyllit teksa zhvishet kësaj stine.
Oh, në kokën time ka veç heshtje.
E ndjen dridhjen e ajrit?
Është fryma e Zotit.
Fytyra jote, shëmbëlltyra e Tij!
Kam qënë i humbur pa ty Ana,
hutaq  si një i verbër,
mjeran si një i shurdhër.
Ana,
qeni po angullin,
paralajmëron shtegëtimin e shpirtit.
Po ç’ka përtej pyllit Ana…?
  

Kurvat e qytetit tim

Kurvat e qytetit tim
ishin vajza të bukura
mbretëresha të ardhura nga lashtësitë.
Brraka kishte mbretëreshën e saj,
Semiramidën, kurvën e Babilonisë.
Tek  Varri i Bamit printe Helena
Trojanët e ruanin natë e ditë.
Çdo lagje kishte nga një mbretëreshë
dhe qëllonte të ishte e bukur kjo kurvë.
Kur prinin bulevardit,
O zot sa të lira.
Prapa shpine ndonjë fishkëllimë a ndonjë gur.
Djemtë e trotuarëve,
ktheheshin papritur në luftëtarë.
Isha e vogël kur mbretëronin kurvat
Dhe një ditë pata dëgjuar tek dera gratë e lagjes,
kur Meremja ja plasi me psherëtima:
Paç fatin e kurvës o gra,
se për ne të ndershmet,
asnjë burrë veten s’e ka vra.
  

Antony


Antony
mos vdis kësaj vjeshte
se ky pikëllim i kuqërremtë i natyrës
duhet ndjerë në asht
dhe muzgun kur ngjit fytyrën qelqeve me brymë.
Eh, dhe liqenin e hirtë e të heshtur pa një shpend.
Por asnjë vjeshtë nuk është njësoj
as dashuritë.
Pa gjak Antony…pa gjak e do kjo jetë.

Në fund të fundit Antony
kjo është jeta,
i njëjti diell që lind
të njëjta dhe perëndimet.
Fati ynë nuk është i njëjtë.
Ndaj kur të zgjohesh mëngjesin tjetër
eja më trego historitë e tua, i kthjellët,
për zhgënjimin tënd me zonjën Mina
e për natën e ndarjes që u rrahët paq.
Për të shtunën që desh vrave veten për pak.
Tregomë gjithçka…

O Zot, më dhimbsesh.
Ta marrë e mira, sa shumë që ngjajmë.

  

Fli i dashur

Fli i dashur
Pranë teje do vij dhe unë.
Gjithë jeta na shkoi në një shtrat
Dëm gjithë jeta.
Borxhe dhe gjumë.
Fli i dashur, shko.
Do vij t’i bashkohem frymëmarrjes tënde
e t’i mbështjellim fyejt  mirë  me çarçafët
për të mos patur ftohtë
gjë tjetër s’kemi ç’bëjmë.
Kush e di,
i është tekur perëndisë e na bën zogj
në jetën e dytë
a na bën ketër.
Kush e di !
Të shohim e ta besojmë

Shkojmë të flemë i dashur
në shtratin tonë të qetë.
Fituam të paktën diçka si trashëgimtarë
por humbëm mendjen.
Ç’rëndësi ka.
Gjithçka e kemi bërë me frymëmarrje të plotë.
Askujt s’i  kërkuam,
ndodh të gjithëve t’u kemi borxh.
Natën e mirë.
Ne fjetëm .
Na ka mbetur dhe një pjesë tjetër
për ta çuar dëm.



At-dheu im

Nuk më ftove njëherë në dasëm
Martove kaq bij’.
As në ditëlindjen tënde nuk më ftove
e nuk u kujtove për pak ëmbëlsirë
por ta rrëmbyen me kova
ta hëngrën e ta grinë, 
të uriturit, bijtë që ke në gji.
Unë prapë s’u ankova.
As për vdekjet nuk kujtohesh të më bësh një zë.
Lajmi më vjen e fundit
kur fytyrën e birit të vdekur e mbërthen dheu
dhe unë prapë s’ankohem.
Ka halle At-dheu them,
se bijtë i mbetën rrugëve 
e të vegjëlit e tyre akoma s’i njeh
se shtëpinë At-dheu e ka të vogël 
dhe nuk na nxë.
Punojnë bijtë e tjerë, në vende të largëta
për një shtëpi të madhe e të re
me shpresën se do bëhet një ditë.
Ka dhimbje koke At-dheu , them.
Nuk ka faj .
Dhe unë kujtohem gjithnjë të shkoj papritur
në kohë të liga 
atëherë kur At-dheu im është i zënë me punë 
e s’ka kohë të flasim.
Dhe une prapë s’ankohem,
se një i rritur i justifikon prindërit 
atë ditë kur kupton
që At-dheu nuk ishte perëndi.




Kënga e plakut Duk për një cigankë

Eja tё tё fsheh nё pyllin mё tё dendur
Ciganka ime, e bukura Dalina
ë n
ёn bajame tё puth trupin tёnd tё thekur
se je e imja, e imja, e imja…

Ti që më shket nga duart si gjethja
b
ёmё njё me shpirtin tёnd bredharak.
Nuk
ёsht’ e thёnё tё ndihem kёshtu ngahera,
p
ёr njё grimё lumturie jeta ёshtё pak.


Eja ciganka ime, yll i sapo rёnё
k
ёmbёzbathura ime, belthyera, trupёpakta.
Gush
ёs tёnde, do lё shenjё hёnёn e ngrёnё
e gjoksit t
ёnd perfekt, puthjet mё tё gjakta.




Erdhi  një ditë

Dhe erdhi një ditë, atëherë
që na thanë gënjeshtrën më të madhe
e hëngrëm me bukë
dhe fjetëm të uritur.
Krijuam dhe një zot
e nëna ime jepte gjak
treqind gramë në muaj për tremijë lek
dhe puthja e saj vinte era plumb mëngjeseve
me qumështin në çantë.
Nëna ime e re, anemike, dukej plakë,
babai në burg,
vëllezërit e mi, të rritur parakohe.
Dhe erdhi pastaj një tjetër ditë
perëndinë tonë e shkelëm me këmbë gjith’ urrejtje.
Poetët e oborrit, dogjën poezitë.
Pastaj morëm arratinë e s’pamë nga ikëm
mes katër udhëve të çuditur,
Ne, të varfërit e botës.
Dhe erdhi dita sot,
mbiu e njëjta farë e vjetër, 
fara u bë trung
trungu u bë pemë me rrënjë të forta.
Nga një pikë e tokës,
ndjek udhën e kthimit nëpër qiell.
Me aeroplana letre, i çoj të fala nënës .




Ka patur raste që kam dashur të të mbys

Ka patur raste që kam dashur të të mbys.
Atë mbrëmje, kurvën me gjoksin jashtë
që para meje të joshte e të ndriste sytë
kam dashur ta mbys dhe atë
por jam përmbajtur
pastaj të kam zënë kot për gishtash
i kemi ngatërruar
dhe shihesha pasqyrës që brenda kishe hyrë
e para saj dukesha  o zot  sa shëmti.
Por prapë, veten s’e kam dhënë.
Atë natë, kam qënë ulkonjë në krevat
kemi arritur kulmin
pastaj ti ke fjetur qetë.
Kam pritur pak dhe kam ndezur në ballkon një cigare
një të dytë më pas
një të tretë dhe…. ajo kurva e bukur
që t’i ndriste sytë, shfaqej para meje
dhe gjakun ma bënte ujë
e n’atë çast, kam dashur t’i vija duart në grykë
e të të mbysja në gjumë
dhe të nesërmen kemi thënë “Mirëmëngjes”.
Jemi puthur.
Fjete mirë e dashur?
Qetë, kam thënë. Po ti?
Dhe fshehur kam qeshur me veten
sa shpesh kam dashur të të mbys.



Ky vend ka vdekur prej kohësh

1
Tunden e shkunden çarçafët e botës nëpër tela
i merr era, nga kapëset  i shkul
dhe vjen perëndia me një dorë  i mbledh në ajër
dhe i shpërndan në pole ku s’ka jetë
dhe ngre flamurin “këtu mbërrita i pari Unë”.
I harruan gratë të ngrijnë ballkoneve
ato pak grimca njerëzore që kishin mbetur
i lanë në dorë të fatit.
E kujt i plasi !
Dashuria është për çilimijtë.
Ky vend prej kohësh ka vdekur

2

Troket  Pavlo
dhe hyn me një vrund vetëtimash e thërret
gjithë ai zemërim,
gjithë ajo energji e çuar dëm.
Tetëdhjetë e pesë kilogram i peshon vetmia.
Noton padrejtësia nën dy rrathë të zinj  poshtë syve të tij
fryhet dhe mbytet.
Fajin  e ka qeveria.
Dashurinë s’e zë në gojë
S’ka rrogë për ta mbajtur

Troket Dori,
hyn, ikën
 me njëmijë  shpikje të zeza në kokë.
Shtatëdhjetë e dy kilogram i peshon vetmia,
ankohet, pështyn
Nuk i del rroga as të krihet.
Dashurinë nuk e zë në  gojë.
Fajin e ka qeveria.


3

Dje televizori dha lajmin e fundit
U hodh nga ura dashuria
(se dashuritë nga urat hidhen)
 dhe ra në ujërat e grira.
Mundet ka shpëtuar, u tha, nuk dihet
Mundet është përplasur dhe i ka ngecur shpirti në ndonjë ferrë
Kush vajti dhe e pa?
O të verbër!
Që harruat dashurinë ferrave për politikë.
Na latë fukarenjë
Na mbyti vetmia
Ky vend prej kohësh ka vdekur.



25

Kam ikur

kam matur rrugën me sy deri në qiell dhe
atje kam dashur të shkoj
dhe jam nisur me zhurmë pa ditur rrugën që të çon atje
kam ecur dhe veten e kam gjetur përballë një kishe
kam hyrë brenda
vetëm unë dhe prifti
dhe qirinjtë e ndezur për dëshira, lutje dhe shpirtrat e te vdekurve.
Jam ulur në një qoshe
dhe shihja kuben e kishës që lartësohej
ngrihej, derisa sa u hap, u bë një vrimë qiellore
pastaj shiu ka rënë mbi mua dhe të kam kujtuar.
Prapë jam kthyer
kam hapur derën
nuk kemi arritur të themi një fjalë
por jemi mbytur në puthje deri në ngërthime  thonjsh
më ke ngjeshur fort pas kraharorit
pastaj të dy kemi qarë
dhe me një zë të dalë si nga fundi i detit
të kam thënë: nuk iki më!
Dhe jemi mbështjellë  në guackën tonë, e kemi mbyllur
dhe kemi  kujtuar gjëra të bukura
dhe moti i nesërm, mendonim,  çfarë ngjyrash do kish.

Ke ikur
në heshtje
Ti gjithmonë gjërat i bën në heshtje
rrëmuja jam unë
Ke mbyllur derën lehtë pas shpine
dhe ç’ka ndodhur me ty më pas, nuk di
por di veten time, që mbeta fshehur brënda tymit të cigares 
derisa ti
je kthyer prapë.
Je shfaqur në derë si lajm i bukur në mes të zisë.
Ke shpërndarë tymin me frymë
dhe ka ndodhur e njëjta gjë
jemi mbytur me puthje
jemi shtrënguar fort deri në “oh”
jemi varur krahëve gjersa jemi këputur
pastaj kemi qeshur me të madhe si të qe e gjitha një anekdotë
dhe papritur ke marrë një pamje serioze
e me një shikim të ujshëm si foshnje e të butë , ke thënë:
prej teje nuk dua të ik !

Derisa një ditë,
s’ja mbante  të ikte asnjërit.
Ndërruam bravën e derës
i vumë çelsin.
Nuk ishim më të rinj.

  

Fustani

Nëna ime kishte vetëm një fustan
e lante natën dhe e thante pranë furnelës.
Ditën e vishte me aromë te re
Nuk e pyeta asnjëherë pse nuk blinte një të dytë
Nuk desha të kishte një të dytë
Unë ashtu e njoha
me fustanin me lule rozë,
deri tek gjunjët.
Kur bleu një këmishë  mëndafshi  të verdhë
e preva copash natën me gërsherë
dhe mbusha xhepat.
Nëna heshti dy ditë
e unë gëzohesha nga brenda
që ajo vishte prapë të njëjtin fustan
dhe i përsërisja vetes,
sa dua t’i ngjaj.
Tani kam filluar të kuptoj nënën.
Pikëpyetjet e atëhershme i zgjidha,
 nga dalin ofshamat
kam filluar të kuptoj
dhe vetëm pse copëtohej,
pse luftonte vetëm.
Fundja pse duhej të kishte një fustan.
Për të gjitha  këto, kuptoj një gjë,
rritem dhe i ngjaj asaj
por me fustane të ndryshme
luftoj vetë i dytë
dhe stinët e mija thinjen para pasqyrës.












Vdiç shkrimtari dhe avokati i njohur dardan Zeqir Berdynaj (1934-2025)

Zeqir A. Berdynaj, u lind më 6 qershor 1934, në Firzë, ish katundi i Ri i komunës së Pejës.  Shkollën fillore dhe të mesmen e kreu në vendli...