2016-11-11

The Guardian: Si i deportoi Serbia paramilitarët rusë që donin të vrisnin Millo Gjukanoviqin



Plani ishte që të krijohen trazira në Parlamentin e Podgoricës, të qëllohet Millo Gjukanoviq dhe të instalohet një parti pro-Moskës
Serbia ka deportuar një grup të rusëve të dyshuar për përfshirjen në një komplot për grusht-shtet në Malin e Zi, mëson The Guardian, transmeton Gazeta Express, duke kërcënuar jetën e dy kryeministrave europianë.

Komplotistët dyshohet se u veshën me uniforma të policisë për ta sulmuar Parlamentin e Malit të Zi në Podgoricë, kryeministrin Millo Gjukanoviq dhe për të instaluar një parti pro-Moskës.

Involvimi i rusëve në komplotin e tetorit ka rritur intrigën për ambiciet e Moskës në një pjesë të Europës që mendohej deri tani se do të gravitojë drejtë orbitës së BE’së.

Një grup prej 20 serbëve dhe malazezëve, disa prej të cilëve kishin luftuar me separatistët e mbështetur nga Moska në Ukrainën lindore, u arrestuan në Podgoricë, kryeqytetin e Malit të Zi. Në Serbi, ndërkohë, disa shtetas rusë janë dyshuar për koordinim të komplotit dhe u kapën me 120 mijë euro dhe uniforma të forcave speciale.

Sipas të përditshmes në Beograd “Danas” rusët gjithashtu kishin pajisje dhe ishin në gjendje të jenë të informuar për çdo gjurmë të vendndodhjes së Gjukanoviqit.

Burimet diplomatike të “The Guardian” thonë se qeveria e Beogradit në heshtje ka dëbuar rusët pas ndërhyrjes së kryetarit të Këshillit të Sigurimit të Rusisë, Nikolai Patrushev, i cili fluturoi në Beograd më 26 tetor, në një përpjekje të dukshme për përmbajtjen e skandalit. Ministri i brendshëm i vendit, Nebojsha Stefanoviq mohoi se qeveria ka kryer ndonjë dëbim lidhur me komplotin.

Sipas burimeve të afërta të “The Guardian”, qeveria në Beograd tha për Patrushev, ish-shefi i FSB’së (Shërbimit Federal të Sigurisë), se i kërkoi falje për atë që e karakterizuan si një operacion mashtrues që nuk kanë bekimin e Kremlinit.

Po ashtu edhe Qeveria serbe u trondit tri ditë pas vizitës së Patrushev, kur një sasi e armëve është gjetur në afërsi të shtëpisë së kryeministrit serb, Aleksandar Vuçiq. Armët u zbuluan në një udhëkryq ku makina e Vuçiq normalisht do ta ngadalësonte në rrugën që çon për në shtëpinë e tij.

Stefanoviq tha se kishte “dyshime të forta” se një bandë e organizuar kriminale ishte punësuar për ta vrarë Vuçiqin për 10 milionë euro, por ai nuk do e përcaktojë se kush ishte pas komplotit të dyshuar, duke thënë se hetimet e mëtejme do të tregojnë nëse njerëzit “jashtë rajonit” ishin të përfshirë.

The Guardian: Si i deportoi Serbia paramilitarët rusë që donin të vrisnin Gjukanoviqin

“Ju e dini se njerëzit që nuk e pëlqejnë Vuçiqin apo qeverinë e fortë të Serbisë, mund të kontribuojnë me të holla, si për shembull 10 milionë euro ose më shumë për të bërë një gjë të tillë” ka thënë Stefanoviq për “The Guardian”, transmeton Gazeta Express.

“Ne e dimë se njerëzit që janë potencialisht të punësuar për të bërë punë të tilla janë nga rajoni, e jo nga Serbia dhe ka pasur grupe kriminale që veprojnë në rajon që janë të përfshirë. Por, këta janë vetëm përsonat që e tërheqin këmbëzën”, ka thënë Stafanoviq.


Që nga zbulimi i armëve, Vuçiq ka kërkuar që agjencisë inteligjente të thonë se “situata është më e rëndë se sa që pritej”.

“Do të ketë ndryshime në shërbimet sekrete”, tha Vuçiq për Radio Televizionin e Serbisë.

Ende është e paqartë se cila ishte lidhja e personave që deshën të kryejnë vrasjen e Vuçiq dhe Gjukanoviq. Por, besohet se krejt kjo ishte lidhje e mbështetur nga konkurrenca lindje-perëndim./


Serbia deports Russians suspected of plotting Montenegro coup

Plotters were allegedly going to storm Podgorica parliament, shoot Milo Ðjukanović and install a pro-Moscow party
The Montenegrin prime minister, Milo Đjukanović.
 The Montenegrin prime minister, Milo Đjukanović. Photograph: Savo Prelevic/AFP/Getty Images
Serbia has deported a group of Russians suspected of involvement in a coup plot in neighbouring Montenegro, the Guardian has learned, in the latest twist in a murky sequence of events that apparently threatened the lives of two European prime ministers.
The plotters were allegedly going to dress in police uniforms to storm the Montenegrin parliament in Podgorica, shoot the prime minister, Milo Ðjukanović, and install a pro-Moscow party. 
The Russian fingerprints on the October plot have heightened intrigue about Moscow’s ambitions in a part of Europe hitherto thought to be gravitating towards the EU’s orbit.
A group of 20 Serbians and Montenegrins, some of whom had fought with Moscow-backed separatists in eastern Ukraine, were arrested in Podgorica, the Montenegrin capital. In Serbia, meanwhile, several Russian nationals suspected of coordinating the plot were caught with €120,000 and special forces uniforms.
According to the Belgrade daily, Danas, the Russians also had encryption equipment and were able to keep track of Đjukanović’s whereabouts.
Diplomatic sources told the Guardian the Belgrade government quietly deported the Russians after the intervention of the head of the Russian security council, Nikolai Patrushev, who flew to Belgrade on 26 October in an apparent effort to contain the scandal. The country’s interior minister, Nebojša Stefanović denied the government carried out any deportations connected to the plot.
A source close to the Belgrade government said Patrushev, a former FSB (federal security service) chief, apologised for what he characterised as a rogue operation that did not have the Kremlin’s sanction. In Moscow, a Security Council official told Tass that Patrushev “didn’t apologise to anyone, because there is nothing to apologise for”.
The Serbian government was further rattled three days after Patrushev’s visit when a cache of arms was found near the home of the prime minister, Aleksandar Vučić. The weapons were discovered at a junction where Vučić’s car would normally slow down on his way to the house.
Stefanović said there were “strong suspicions” that an organised crime gang had been hired to kill Vučić for €10m, but he would not specify who was behind the alleged plot, saying further investigation would show whether people “outside the region” were involved.
Aleksandar Vučić addresses the media in Belgrade, in October.
Pinterest
 Aleksandar Vučić addresses the media in Belgrade, in October. Photograph: Andrej Cukic/EPA
“You know the people who don’t like a strong Vučić or a strong government of Serbia and who could contribute some money, €10m or so, to see this kind of thing done,” Stefanović told the Guardian.
Advertisement
“We know that the people who were potentially hired to do this kind of thing were from the region, but not from Serbia, and that there were crime groups that are operating in the region that were involved. But these were just the trigger persons,” the minister added.
“We believe that criminal gangs are just being used to do the job, but the motives are not linked to the gangs. The assassination of the prime minister is not something that even they would do lightly, we believe they are being used.”
Since the discovery of the weapons, Vučić has announced plans to shake up the intelligence service, saying the security situation was “even more serious than we expected”.
“There will be changes in the secret service,” he told the public broadcaster, RTS. “I believed in the skills of people who didn’t show that they have these capacities, but I’ll take responsibility for this.”
It is unclear whether there is a connection between the alleged assassination plots against Vučić and Đjukanović. But the intrigue of the past month comes against a backdrop of fierce east-west competition.
Đjukanović has been instrumental in pulling his country to the verge of Nato membership – an accession protocol was signed in May – which has dashed Russian hopes of securing a naval foothold on the Adriatic. According to the Montenegrin press, Moscow lobbied hard in recent years for transit and maintenance facilities at the ports of Bar and Kotor.
The importance of such facilities was demonstrated late last month when the Russian carrier, the Admiral Kuznetsov and its battle group was denied refuellingin European ports along their way to support the Russian military effort in Syria.
In Serbia, Vučić has been seeking a delicate balance between Nato and Russia, and the country’s armed forces have conducted military exercises with both, although far more frequently in recent years with Nato. Vučić has also refused to grant diplomatic status to Russian officials staffing a Serbian-Russian humanitarian centre established in the city of Niš in 2012, infuriating Moscow.
Western officials suspect the centre of being a Trojan horse, which could expanded as a hub for intelligence and paramilitary operations in the region. Diplomatic status, they point out, would have allowed equipment to be brought in without oversight by Serbian customs.
Some analysts have suggested the operation could have been mounted as a “semi-freelance” one, giving enough distance from Moscow to be plausibly deniable if was uncovered.
“Both sides have an interest in playing this as a freelance, vigilante-type thing, it allows them both to save face. Whether that’s actually true is unclear. There’s simply not enough evidence either to support or disprove it,” said Vladimir Frolov, a Moscow-based analyst.
“Judging from the amount of logistical and financial support they got, it looks likely they acted with at least a tacit understanding that this was sanctioned.”
A few days after the would-be coup, a former intelligence officer, Leonid Reshetnikov, who ran a hawkish research institute in Moscow, was relieved of his duties by Putin. The Russian Institute for Strategic Studies has a branch office in Belgrade, and Reshetnikov had given strong backing to the anti-Nato opposition party in Montenegro.
A security analyst from the region, who did not want to be named, said his understanding from intelligence sources was that the incidents in the Balkans were probably linked to Russian attempts to gain influence and leverage in the Balkans in the run-up to an anticipated Hillary Clinton US presidency, which was expected to take a harder line on Russian activity in the region.
In Moscow, the Russian foreign ministry took a dim view of this Guardian report on the Balkan events.
Maria Zakharova, spokeswoman for the Russian foreign ministry wrote on Facebook: “The publication in the Guardian with a link to ‘sources’ saying that Patrushev apologised for ‘Russian nationalists’ who had planned to kill the prime minister of Montenegro is a classic provocation aimed at spreading knowingly false information.”
“I declare you “liars of the day”. You can sew your own hat.”

Since you're here ...

…we have a small favour to ask. More people are reading the Guardian than ever but far fewer are paying for it. And advertising revenues across the media are falling fast. So you can see why we need to ask for your help. The Guardian’s independent, investigative journalism takes a lot of time, money and hard work to produce. But we do it because we believe our perspective matters – because it might well be your perspective, too.
Fund our journalism and together we can keep the world informed.


Montenegro's PM quits after suggesting Russia had role in election plot

Prime minister said that there was a ‘strong connection of a foreign factor’ in alleged conspiracy to take over the Montenegrin parliament on election day
Milo Đukanović
 Milo Đukanović who is to step down as prime minister of Montenegro. Photograph: Xinhua/Rex/Shutterstock
Montenegro’s long-serving prime minister is to step down, the governing Democratic Socialist party has said, and will be replaced by his deputy, Duško Marković.
Tuesday’s announcement came hours after Milo Đukanović, who has governed as Montenegro’s prime minister or president for a total of 21 years since 1991, announced his government was investigating a possible Russian role in an alleged 16 October coup plot aimed at derailing the country’s elections.
It is unclear whether there is any connection between Đukanović’s claims of a coup and his abrupt departure. Party officials were quoted as saying that he would be replaced by Marković as its candidate for prime minister if it was able to secure a majority coalition in post-election negotiations.
Đukanović, whose time in office has been dogged by allegations of authoritarianism and corruption, has retired from leadership on two previous occasions, in 2006 and 2010, before returning to the helm.
Đukanović had said there was a “strong connection of a foreign factor” in the alleged conspiracy to take over the Montenegrin parliament on election day, adding that the country’s authorities would investigate the extent of involvement of Russia and Serbia. Twenty people, including the former commander of special police in neighbouring Serbia, were arrested on the day of the would-be coup attempt.
The Serbian prime minister, Aleksandar Vučić, announced on Monday night that Serbian police had made more arrests of people suspected of following Đukanović and planning unspecified crimes in Montenegro.
“We have seized uniforms, money and other things, and have informed the special prosecution in Montenegro of what we know,” Vučić told a press conference. He said the suspects had no connection to the Serbian state but did have ties to an unnamed third country.
Russia’s security chief, Nikolai Patrushev, was expected in Belgrade to hold talks with Serbian leaders in the wake of the arrests, according to reports from the Serbian capital. Those reports said Patrushev had come to discuss terrorism, the migrant crisis in Europe and alleged extremism in Kosovo.
Đukanović faced stiff opposition from a pro-Russian coalition opposing the country’s proposed membership of Nato. Leaders of the Democratic Front made frequent visits to Moscow in the run-up to the election. Đukanović’s party won the vote, but not an absolute majority, and Montenegro’s Nato membership is awaiting ratification by member states.
Bratislav Dikić, the former commander of the Serbian gendarmerie who was arrested on 16 October in Montenegro, has denied involvement in any coup attempt, saying Montenegrin police had planted a phone on him as well as keys to a warehouse containing weapons.
The Montenegrin prosecutor’s office said last week it had reasonable suspicion that a criminal group had been formed in Serbia and Montenegro with the intention of attacking the police guard at the parliament in Podgorica, taking over the assembly and declaring the winner of the election.
Seventeen years after the Kosovo war, the last of the conflicts that marked the disintegration of Yugoslavia, tensions are still high in the region. Serbia, backed by Russia, refuses to recognise Kosovo’s independence, while Bosnia’s sovereignty is under constant pressure from Serb and Croat separatists. Stjepan Mesić, a former Croatian president, claimed that leaders of both communities were seeking to break up Bosnia, warning that it could lead to a new war.
Adding to the febrile atmosphere, the Serbian government announced that an interior ministry official had been arrested for contacts with western intelligence. The interior minister, Nebojša Stefanović, said the authorities had “neutralised this person through effective action” but gave no further details.

Montenegrin prosecutor says Russian nationalists behind alleged coup plot

Milivoje Katnić says nationalists organised criminal group that planned to break into parliament and assassinate prime minister
Milo Đukanović
 Milo Đukanović was to be killed during the alleged coup attempt over his Nato membership application, investigators found. Photograph: Savo Prelevic/AFP/Getty Images
Russian nationalists were behind an alleged coup attempt in Montenegro that included plans to assassinate the pro-western prime minister over his government’s attempt to join Nato, the country’s chief special prosecutor has said.
Milivoje Katnić said an investigation concluded that “nationalists from Russia” organised a criminal group, which planned to break into the Montenegrin parliament on election day, kill the prime minister Milo Đukanović and bring a pro-Russian coalition to power.
About 20 Serbian and Montenegrin citizens, including a former commander of Serbia’s special police forces, were arrested in Montenegro on 16 October. Fourteen remain in custody, including some who have fought for pro-Russia rebels in eastern Ukraine.
Russian officials deny any involvement, but have openly supported so-called patriotic parties that oppose Montenegro’s application for Natomembership.
Katnić told reporters: “We don’t have any evidence that the state of Russia is involved in any sense ... But we have evidence that two nationalists from Russia were organisers.”
Serbian authorities are said to have deported an unspecified number of Russian operatives monitoring Đukanović’s movements from Serbian territory.
“Special prosecution of Serbia had those persons under its supervision ... and prevented them from realising their plan,” Katnić said. “Those persons are not on the territory of Serbia any more. I don’t know where they are now, in Russia or somewhere else.”
He said 500 people were intended to enter Montenegro on election night to “cause violence ... and hire professional sharpshooters to kill the prime minister” as part of the planned coup.
“The plan was to stop Montenegro on its Euro-Atlantic path, especially to prevent it from entering Nato,” Katnić said.
Montenegro has been invited to join the military alliance despite strong opposition from Russia. The country’s accession would mean Russia losing strategic access to the Adriatic Sea and an ally in the Balkans.
Nato’s deputy secretary general, Rose Gottemoeller, who visited Montenegro last week, said she expects the country to become a member in spring 2017 after all 28 Nato member states ratify the agreement in their respective parliaments.

2016-11-10

Kush çka pritet të jetë në kabinetin e Donald Trumpit


Pas zgjedhjes së Donald Trump për shef të Shtëpisë së Bardhë, ka filluar të shtrohet pyetja se cilët njerëz do t’i vendosë ai në pozitat kryesore shtetërore.
Image result

Rudy Guiliani

Medie të huaja thonë se ish prefekti i New Yorkut Rudy Guiliani mund ta marrë vendin e Prokurorit Shtetëror e shef i Kabinetit të  Donald Trumpit përmendet emri i Reince Priebus, kryetar aktual i Komitetit Kombëtar Republikan.

Image result
Reince Priebus

Ende nuk dihet se kush do të jetë Sekretar i Shtetit, përkatësisht shef i diplomacisë.
Për këtë post përmenden emrat e katër kandidatëve të mundshëm, e më së shumte shanse aktualisht ka një grua, Paula Dobriansky.
Image result
Paula Dobriansky

Dobriansky njihet si eksperte e politikës së jashtme, ka pasur rol kryesor si diplomate dhe kreatore e politikës në administratat e pesë presidentëve amerikanë, qoftë demokratë, qoftë republikanë. Është eksperte për Europën Lindore dhe njohëse e madhe e Ballkanit, e ish - Bashkimit Sovjetik si dhe është eksperte për çështje politiko – ushtarake. Ka qenë nënsekretare shteti për Demokraci dhe çështje globale në vitet 2001 e 2009.

Image result
Newt Gingrich


Pos kësaj, tash për tash kandidat jozyrtar për Sekretar Shteti janë edhe Newt Gingrich,bashkëpunëtor kryesor i Trumpit gjatë fushatës, pastaj kryetari aktual i Komitetit të Senatit për Punë të Jashtme Bob Corker dhe ish-ambasadori amerikan në Kombet e Bashkuara John Bolton.

Image result

Bob Corker

Për Sekretar të Mbrojtjes, jo zyrtarisht përmendet emri i Michael Flyn, gjeneral i pensionuar dhe ish – drejtor i DEA-s, Agjenci Informative Ushtarake.
Image resultImage result
John Bolton                                             Michael Flyn

Ministër i Punëve të Brendshme përmendet emri i 74 – vjeçit i Forrest Lucas, bashkëthemelues i kompanisë Luckas Oil e veterani Goldman Sachs Stephen Menuhin përmendet si ministër i mundshëm i Financave.



FL


Forrest Lucas


******


Photo

Shpresa vdes e fundit dhe ajo nuk ka vdekur ende për demokratët që nuk e kapërdijnë dot humbjen e Hillary Clinton në zgjedhjet e 8 nëntorit përballë Donald Trump.

Mundësitë që të ndodhë janë thuajse zero (për të mos thënë zero fare), por sërish New York Post thotë se ka një rrugë (mision i pamundur) sesi në vend të Trump, detyrën më 20 janar ta marrë Hillary Clinton.

Sipas sistemit elektoral amerikan, amerikanët vetë nuk votojnë drejtpërdrejtë për Presidentin e tyre të ardhshëm, por për përfaqësuesit e Kolegjit Elektoral. Pikërisht këta të fundit mblidhen dhe zgjedhin kreun e Shtëpisë së Bardhë.

Në këto zgjedhje, Donald Trump ka siguruar 290 përfaqësues në këtë Kolegj, ndërsa Hillary Clinton, ndonëse mori rreth 200 mijë vota popullore më shumë, siguroi vetëm 228 përfaqësues.

Pikërisht në këtë Kolegj varet shpresa e fundit e demokratëve. Mbështetësit më të zjarrtë të Hillary Clinton nuk duan të pranojnë humbjen, ashtu siç bëri vetë kandidatja demokrate. Tashmë ata shpresojnë që një pjesë e 290 përfaqësuesve që morën votën popullore në emër të Donald Trump, ta injorojnë atë dhe të zgjedhin Hillaryn.

Një gjë e tillë nuk ka ndodhur kurrë në të shkuarën, por New York Post, përcjell TCh, thotë se kur të mblidhet më 9 dhjetor, nuk ka asnjë pengesë ligjore, as kushtetuese që një përfaqësues i Kolegjit të ndryshojë mendim dhe të mbështesë një tjetër emër nga ai për të cilin ka bërë fushatë.


********


Ministri serb i Punëve të Jashtme Ivica Daçiq ka thënë se si kryeministër i Serbisë në vitin 2013 kishte folur me 
Donald Trumpin për investime të tij në Serbi

Ivica Daçiq është i bindur se kryetari i sapozgjedhur amerikan Donald Trump do ta vizitojë Serbinë.
"Ai e ka dërguar shumë shpejt ekipin vet për të hulumtuar lokacionin për ndërtim të hotelit, por atëbotë nuk ka qenë i gatshëm as ekipi dhe as lokacioni. Keq që nuk ndërtoi hotel në Beograd, sepse tani do të kishim shumë përparësi”, citon ”Blic” të ketë thënë Ivica Daçiq.

Ja tre kandidatët e mundshëm për sekretar të shtetit amerikan dhe çfarë kishin deklaruar ata për Kosovën



Nga Fitim Daka 

Rrjeti televiziv CNN ka publikuar listën e mundshme të sekretarëve të jashtëm të SHBA nën drejtimin e presidentit Donald Trump. Si emër i parë rënditet këshilltari i Bush, John Bolton (67), që për hirë së vërtetës nuk ka qenë dashamirës i Kosovës dhe pavarësisë së saj.




Në 6 shkurt 2008, kur përgatitej pavarësia e Kosovës, 67 vjeçari do shprehej:

“Shqiptarët e Kosovës dhe serbët duhet të dijnë që të mos kërkojnë aspiratat më të larta. Mendoj se pozicioni i SHBA dhe Evropës duhet të vendoset sipas negociatave mes dy palëve. Unë mendoj se Rusia duhet të ketë rol me aktiv,” tha ai që shprehu gjithashtu frikën se Kosova mund të bëhet strehe e ekstremizmit fetar. Këto deklarata ai i ka bërë për Zërin e Amerikës në zyrën e saj në Serbi, që me gjasë mund të kenë qenë me tendenca në atë kohë. Por administrata Bush në të cilën ai punonte si këshilltar, është mbështetëse e plotfuqishme e pavarësisë.

Image

Newt Gingrich (73)

Kandidati tjetër i mundshëm për sekretar të jashtëm është senatari Bob Corker (64) nga Tenesi, që ka vizituar Kosovën këtë vit dhe ka mbështetur aspiratat e saj.

“E di se disa qytetarë të Kosovës do të protestojnë nesër për të shprehur vizionin e tyre për të ardhmen e Kosovës, ata kanë çdo të drejtë që të protestojnë në mënyrë paqësore. Megjithatë, dallimet politike duhet të zgjidhen përmes debatit dhe jo dhunës. Dita e pavarësisë duhet të jetë ditë e gëzimit dhe asgjë më shumë. Shteti im ka qenë me ju që nga fillimi dhe ne ende jemi me ju sot. Unë gjindem këtu me shumë përfaqësues të kongresit dhe se prania jonë këtu paraqet lidhjen e fortë që kemi ndërmjet dy vendeve tona”, tha zoti Corker në vigjilje të pavarësisë së Kosovës, 2016.

Dhe si kandidati i tretë citohet të jetë Newt Gingrich (73), një kundërshtar i administratës Clinton-Al Gore në fund të shekullit të kaluar, që akuzonte se kishte punuar shumë pak për të luftuar ndikimin ruso-kinez në Evropë. Ai kandidoi në radhët e republikanëve për president në 2012, ku humbi përballë Mitt Romney

Drejtori i Burgjeve: Vdekja e Astrit Deharit , mund të sjell pasoja për stafin


Emisioni ‘Jeta në Kosovë’, këtë javë iu kushtua sigurisë në burgje dhe punës së Shërbimit Korrektues së Kosovës.

Zogaj u zotua se do të kërkohet përgjegjësi për rastin e Deharit nëse evidentohen gabime nga stafi i burgut.

“Varësisht prej hetimeve, nëse ka gabime nga ana e stafit, dikush duhet me u përgjegjë, e në çfarë niveli unë nuk di të them”, tha Zogaj.

Mirëpo, Kreshnik Gashi, Redaktor i emisionit ‘Drejtësia në Kosovë’, konsideron se në këtë rast do të ishte e udhës një dorëheqje morale edhe pa u përfunduar hetimet.

“Përgjegjësia duhet të jepet, ndoshta në këto raste të cilat kanë impakt të madh në publik, më shpejt edhe pa u kry hetimet, të jetë dorëheqje morale e nëse dalin të pafajshëm i kthejmë në punë lirisht”, tha Gashi 

Presidenti i Shteteve të Bashkuara, Barack Obama, ka pritur në Shtëpinë e Bardhë presidentin e zgjedhur, Donald Trump



Është ky hapi i parë publik në tranzicionin e pushtetit, pas fitores së Trumpit në zgjedhjet e 8 nëntorit.

Obama tha pas takimit se me Trumpin ka biseduar për politika të jashtme dhe të brendshme dhe se është i inkurajuar nga “biseda e shkëlqyer”.

Trump tha se takimi ka zgjatur më shumë seç ka qenë e paraparë dhe se është diskutuar për “shumë situata, përfshirë edhe disa vështirësi”.

Ai tha se takimi me Obamën ka qenë “nder i madh” dhe se pret takime të tjera me të në të ardhmen.

Vizita e Trumpit në Shtëpinë e Bardhë është realizuar me ftesë të Obamës, i cili është zotuar për një tranzicion të qetë të pushtetit.

Zonja e Parë, Michelle Obama, është takuar po ashtu me gruan e Trumpit, Melania.


Image

Donald Trump zyrtarisht e merr detyrën më 20 janar të vitit 2017.


Presidenti i sapozgjedhur i shteteve të Bashkuara të Amerikës, Donald Trump, ka mbërritur në Shtëpinë e Bardhë, ku është takuar me Presidentin në largim, Barack Obama – një takim historik.

Vizita e parë e Trump-it në Washington si President i sapozgjedhur fillon diku rreth orës 10:30 para dite, me kohën amerikane, rreth 16:30 pas dite me kohën tonë.


Trump po ashtu pritet ta takojë kryetarin e Dhomës së Përfaqësuesve, Paul Ryan dhe liderin e shumicës në Senat, Mitch McConnell.

Ai është duke u shoqëruar në këtë vizitë të tij me Zëvendës-Presidentin e zgjedhur, Mike Pence, i cili do të takohet me Zëvendës-Presidentin aktual, Joe Biden.

Donald Trump ka arritur në Washington

Presidenti i zgjedhur i SHBA-ve Donald Trump ka arritur në Washington ku duhet të takohet me presidentin në ikje Barack Obama.

Trump në Washington ka fluturuar nga New York-u me aeroplanin e tij privat dhe ka ateruar në Aeroportin Reegan, transmeton Asociated Press.

Derisa Trump do të bisedojë me Obamën bashkëshortja e tij Melanie do të takohet me Michele Obaman.

Nga Shtëpia e Bardhë Trump do të shkojë Capitoll Hill ku do të ketë takime të ndara me përfaqësuesin e dhomës së Kongresit Pol Rajan dhe liderin e shumicës në Senat Mitch McConnell.

Po ashtu edhe Joe Biden do të takohet me zëvendëspresidentin e ardhshëm Mike Pence.



Presidenti Barack Obama pritet që këto momente të takohet me pasardhësin e tij Donald Trump në Shtëpinë e Bardhë, ku do të zhvillojnë bisedime që synojnë të zbutjen e tensioneve.

Ky takim pritet të jetë i vështirë duke marrë parasysh faktin se Trump kishte vënë në pikëpyetje shtetësinë amerikane të Obamës, ku edhe kishte premtuar se do të ngrinte disa nga politikat e tij kryesore.

Por Obama ka deklaruar para medieve se e përkrah Trumpin, pasi disfatës shokuese që e pësoi Hillary Clinton.

Fitorja e Trump pa dyshim që ka nxitur reagime të ashpra në gjithë Amerikën, ku janë zhvilluar protesta kundër tij.

NUK MUND TË QORTOHET DRITA E FORTË E DIELLIT




IZET DURAKU

NUK MUND TË QORTOHET DRITA E FORTË E DIELLIT



(rreth krijimtarisë së shkrimtarit Ton Zmali)

I dashur Ton Zmali!

Tashmë prej vitesh ju keni krijuar botën tuaj krijuese me një simetri të lakmueshme (tre vepra në prozë e tre në poezi), ku lirika, epika dhe dramatika, sipas një klasifikimi të hershëm të letërsisë, ndërthuren e shkrihen pahetueshëm me njëra- tjetrën, ashtu siç ndodh edhe në këtë botën tonë reale që përjetohet prej të gjithëve.

E lexova me një frymë “Shetitarin e Buklisit”, një përmbledhje të shkrimeve tua, fragmente të botuara e në proces krijimi dhe shkrime të miqve krijues, profesionistë të kritikës dhe lexues të pasionuar, qëndrimet dashamirëse e pohuese të të cilëve janë për tu vlerësuar e shijuar prej të gjithëve. “Shetitari i Bulklisit” mund të kundrohet edhe si antologji e bukur që shërben si një dritare për të parë më mirë botën tuaj letrare.

Këtu në mënyrë sintetike paraqitet qartë estetika e veçantë e mishëruar në veprat tua.Një frymë e qetë polemizuese duket edhe në vështrimet objektive të kritikëve që kanë nënvizuar mjeshtërinë artistike të realizimit të veprave dhe idetë që barten përmes tyre.

Duhet vënë re se ju nuk i trembeni polemikës, nuk ua ka ënda paqen me të gjithë.Refuzimi juaj estetik i mishëruar ndër vepra, shfaqet qartë edhe në mohimin e prerë të çdo lloj dogme.

Por fryma juaj polemizuese kufizohet brenda caqeve ftilluese të shtegut tuaj krijues, që shkon në një drejtim të kundërt me rrjedhën e mendësive imponuese dhe totalitare.

Duke qenë e tillë, mbetet përherë një polemikë dashamirëse që konfliktin e ka me idetë e gabuara dhe jo me persona të veçantë.

Në jetë ka të verbër natyral, siç ka dhe të tjerë që për asnjë arsye nuk duan të shohin.Keqardhje për të gjithë.Kanë humbur një mundësi për ta parë e shijuar më mirë jetën e tyre.

Në vështrimet tua duket se bota juaj letrare ngrihet mbi një mendim të kristalizuar, mbi një platformë origjinale estetike, që pohon trashëgiminë më të mirë letrare.

Duke qenë thellësisht shqiptare, ajo është njëkohësisht pjesë e kulturës së përbotshme.

Humanizmi është bazamenti në të cilin lartësohet e marrin formë veprat tua.Njeriu dhe liria e tij janë përherë në qendër.Në kredon tuaj krijuese gjallon besimi i shëndoshë tek vepra juaj letrare, një besim që edhe më tej do t’ju nxisë, që të ngreni e të përsosni më tej ngrehinën tuaj të artit.

E pashë “Shetitarin e Buklisit” edhe si një vend metaforik, ku buka e përditshme gjendet në lisat hyjnorë si një dhuratë e zotit.

Në brendinë e tij mu duk se ndodhesha në kthinat e një shtëpie tradicionale në të cilën ndihet kthjelltë fjala e miqve dhe fjala mikpritëse e të zotit të Kullës.

Një harmoni e përsosur.Bukë e kripë e zemër pajtohen edhe me ngrohtësi, sinqeritet i thellë, besë e burrëri, kurajo e guxim qytetar për tu shkuar deri në fund të vërtetave sado të hidhura të shfaqen, sado munduese të mbeten.

Jo vetëm si një prirje për të çliruar shpirtin, si për të larë duart si Pont Pilati: “Kërkova mendimin tuaj, bëni si të doni, tani edhe mund të thyeni qafënl”, por për të udhëtuar së bashku me miqtë e me kundërshtarët miq e jo miq në betejën e përbashkët për ta bërë më të mirë jetën, “si dritëzues për tu shkëputur nga bota e zvarranikëve dhe mizeriet e jetës”, ashtu siç thua me të drejtë.

Shihet qartë se bota jote letrare Ton është reale, e qenësishme, e gjallë dhe e plotë, e pamohueshme dhe e pa asgjësueshme. Ajo ka relievin e saj të përthyer ku shfaqen të mprehta pjesët më të dukshme: malet dhe humnerat.

Malet edhe si një pikë takimi me qiellin dhe qielloren dhe humnerat si e kundërta e tyre, si një zgjatim i mnershëm drejt territ dhe errësirave të Ferrit.Malet kanë pyje me gjeth e lule, livadhe të blerta, kroje të kristalta, liqene të kulluara, zogj, bilbila, zana që lodrojnë në paqe me natyrën dhe njerëzit.

Ndërsa humnerat e jetës janë të populluara me bimë gjëmbore të helmta, ligatina e gjole ku uji nuk e njeh rrjedhën e rinimit e të vetëpastrimit.

Në Ferr vuajnë së bashku shtypës e të shtypur, përbindësha të frikshëm që rriten prej territ të frikës, ku krimi, mosmirënjoja, dhuna dhe pabesia bëjnë ligjin, ku buajt e lerosur shkelin e shkallmojnë çdo ëndërr lirie.

Në të dy krahët e jetës, qoftë në lartësitë e ëndrrave, qoftë në përditshmërinë e zakonshme që nuk i lë asgjë mangut ferrit, personazhet portretizohen me mjeshtëri e gjallëri artististike që duke ruajtur pavarësinë e tyre, nuk ua merr frymën ngjashmërive të panumërta me jetën reale.

Të ngjan se i ke parë, ke folur me ta, je mirëkuptuar a përplasur dhunshëm me ta duke i bërë armiq të përhershëm. Situatat artistike të mbajnë frymën pezull.

Ankthi i personazheve kalon pahetueshëm te lexuesit që e ndjejnë veten në të njejtën gjendje me krijuesin e veprës. Gjuha e drejtëpërdrejtë, alegorike dhe herë-herë profetike mbërrin cakun më të lartë të përçimit të ndjesive më të holla.

Kam bindjen se kjo botë letrare, tashmë e veçantë, është një risi e shëndetshme në letrat tona.Fjalët e mia, Ton, pa pikën e dyshimit bartin një dozë të dukshme subjektiviteti, të cilin nuk kam arsye ta heq prej vetes.

Dua t’i besoj vetëdijes dhe intuitës sime se pjesa iluzore e perceptimeve të mia është krejt e papërfillshme.Shpresoj që e njëjta ndjesi është përjetuar gjithashtu edhe nga lexuesit tuaj, tek syri i mençur i të cilëve ti ke besuar gjithmonë në jetën e përditshme dhe në çastet hyjnore të krijimit.

Duke u ndjerë bashkë me lexuesit, gjithkush e ka më të lehtë të kapërcejë rrethin e padurueshëm të vetmisë.

Unë nuk i trembem subjektivitetit.Syri i paanshëm, i pagabueshëm dhe gjithpërfshirës ndodhet vetëm në përfytyrimin tonë për Hyun.Ku sy i pagabueshëm është i pamundur për tokësorët e zakonshëm.Ndoshta aryeja e kulluar objektive ka mbetur thjesht një shpikje djallëzore për ta penguar njeriun e vogël të shprehet e të vetëshprehet në vetminë e tij, ashtu si i a do shpirti.

Që të mbetet përherë i vetmuar, pa e gjetur kund fillin e harmonizmit e të bashkëpunimit me të tjerët.Në këtë rast, akuza për subjektivizëm shndërrohet në pranga çensuruese.

Është e njohur miku im se shpirti shqiptar ia ka dalë mbanë me ruajtë fytyrën e vet në këto përsiatje mijvjeçare, të cilat shtegun fatlum të shfrimit e gjetën në kcime e vallëzime, në këngë të buta që përtërijnë jetën e në këngë trimnije vetëmbrojtëse, në përralla fantastike e rrëfime realiste, në fjalë të arta e enigma, ku stërvitet e hapet horizonti i dijes njerëzore.

Fjalë të ruajtura si zjarri prometeik në çdo vatër shqiptare e të transmetuara ndër breza prej kohësh që s’mbahen mend deri në ditët e sotme.

Fjala e shkruar, e prangosur në pergamenë, në letër e faqe librash është një dukuri relativisht e re në jetën kombëtare të shqiptarëve. E pikërisht, kur kjo zeje pat marrë vrullin e shëndetshëm të kohës, një flamë robërie u përpoq sa mundi me ia pre krahët dhe kufizuar qiellin e fluturimit.

 Po shpirti u ruajt sërsish në mekanizmat e hershëm të vetëruajtjes dhe të mbijetesës përmes shfrimeve vetjake dhe aftësive ripërtëritëse mijëvjeçare.

Edhe kur përbindëshat që patën bllokuar ujin e jetës u hoqën më së fundmi nga mjedisi shqiptar, kur u shpresua se jeta do të merrte frymë lirisht, mbetjet satanike të së djeshmes së afërt dhe të largët, ende ruajnë vetitë helmuese, si një rrezatim i fshehtë radioaktiv dhe si rrezik i hapur i kalbjes ende në qiell të hapur.

 Kufoma e së djeshmes ende nuk ka hyrë në dhe.Shpirtra të zinj që nuk i tret as Ferri ende trazojnë lëngatën e krimeve.

Kjo besoj është edhe arsyeja më e dukshme e ngjizjes dhe e formimit të botës suaj letrare, që bie në kundërshtim me kanunet që ngurtësonin ligje asfiksuese për artin dhe shprehjen artistike në përgjithësi.

Kjo u pa qartë në poezi që në vëllimin e parë “Lulet e Ksenit”, që, sipas teje, mblodhi krejt “mushtin e zemrës së paekspozueme”, një libër që krijuesit e Selanikut, në konkursin që organizuan, e vlerësuan me çmimin e parë.

Në vështrim të menjëhershëm, “Lulet e Ksenit” duken si krijime të buruara nga një shpirt i përmalluar për tokën e të parëve në vendin e huaj ku e degdisi fati.
Por shtresat kuptimore shkojnë gjithnjë e më thellë.

Kseni, i huaji, nuk është i tillë vetëm larg vatrës familjare, larg krahinës apo larg atdheut, por i huaj mund të ndjehet dhe të trajtohet, kudo ku ndodhet.I huaj në vendin e huaj, ngjan të jetë më e përballueshme për njeriun që përgatitet të shohë vende dhe njerëz të tjerë, të ndryshëm nga vetja.

Të jesh i huaj brenda pragut tënd, në vatrën tënde, ku ndonëse flitet e njëjta gjuhë, prapë nuk arrin të kuptohesh, të mirëkuptohesh, të mirresh vesh më të tjerët, që duhet të jenë njerëzit tuaj, gjaku yt, kjo sigurisht është dukshëm më e rëndë, më e papërballueshme. Poeti kështu zbulon një nga aspektet më tragjike të jetës.

Prirja për të parë më thellë lëkurës së jetës u përvijua tek “ Dashuri të pashijuara”, që ju i dashur Ton, e konsideroni si një shpërthim të digës së mbushur me helmin dhe nektarin e jetës.

Kjo prirje sistematike rivlerësuese, njohëse dhe stigmatizuese merr formë të plotë veçanërisht në librin poetik “Honeve të Askundit”, ku siç thotë edhe studjuesi Primo Shllaku, “shtëpia poetike e autorit formësohet e konsolidohet artistikisht”.

A mund të shihet çfarë ndodh në faqen e pasme të Malit, në anën e pandriçuar të Hënës, brenda zemrës tënde dhe brenda zemrës së të tjerëve, përtej të padukshmes e të pakapshmes?

 A mund të kapërcehet hendeku midis pamjes dhe thelbit, midis fjalës dhe shpirtit që e nxjerr fjalën, a mund të depërtohet më thellë se siprina e lustruar dhe e rrejshme e jetës, a mund të nxirren në sipërfaqe thesaret e grabitura, jetët e nëpërkëmbura, heronjtë e vrarë e të tradhëtuar mijra herë?

A mund t’i dilet krah lirisë së dhunuar e të përdhunuar, a mund të dalë në dritë të diellit mekanizmi djallëzor që mbajti në prangat e territ dhe të dhunës njeriun, çdo burrë dhe grua, robëroi fshatra, qytete, krahina, shkretoi mbarë kombin?

Ju provuat Ton gjithë këto dilema dhe, sipas meje, ia dolët mbanë përmes botës suaj letrare në përgjithësi dhe posaçërisht përmes prozës së gjatë që ju e quani “kundraroman” si opozicion me emërtimin tradicional “roman”. Kundraromanet tuaja si një realitet artistik shkojnë krahas me prirjen për t’i dalë zot jetës njerëzore.

Ju nuk e keni problem termin në përgjithësi, por i kundërviheni krijimtarisë nën metodën e realizmit socialist, që nën termin “roman” dha në të shumtën e herës, krijime me vlera të dyshimta letrare, krijime të politizuara në shërbim të një regjimi diktatorial që mori nëpër këmbë liritë dhe të drejtat njerëzore.Krijime të tilla i shërbyen trullosjes, përgjumjes dhe shpërlarjes së trurit.

Ato krijuan një mjegull artificiale për të mos parë të vërtetat e jetës, një mjegull e kuqe, e sheqerosur, që fshihte varfërinë materiale e shpirtërore, maskonte dhunën dhe krimet e kësaj dhune të egër duke mbuluar shtigjet drejt udhëve të lirisë.

Kundra romanet “Engjuj pa qiell”, “Jeta e Vjellagjolasve” dhe “Oazi që mund shkretinat janë bërë objekt vlerësimi, admirimi dhe studimi të mjaft kolegëve shkrimtarë e dashamirës të letrave.

 Ato janë përpjekur me sukses të hyjnë në thelb të vlerave që ngërthejnë brenda tyre, të zbulojnë risitë estetike e vlerat origjinale të prurjeve artistike në përgjithësi. Primo Shllaku, Diana Çuli, Adelina Balashi, Vasil Vasili, Pirro Loli, Iliaz Bobaj, Zamira Matoshi etj janë vetëm një pjesë autorësh, që kanë ndriçuar anë të veçanta të kësaj bote letrare.

Ndonjëri prej tyre si Vasil Vasili në esenë e tij “Kundraroman në mekanizmat e legjendës” e sheh veprën tuaj në një dritë interesante, që të nxit më tej mendimin.

Kundraromanin tuaj “Jeta e vjellagjolasve” e sheh si të buruar nga psikologjia popullore, si një libër që dikur “ka qenë në një formë tjetër”, i shpërndarë në këngë e gojëdhëna, të cilave autori u ka ruajtur mekanizmin krijues duke i bashkuar në strukturën e prozës.

 Një mënyrë interesante për të shfaqur një realitet të pamohueshëm, Ton, se ju jeni mbështetur, siç edhe unë mendoj, në shpirtin e pasosur krijues të popullit. Ndërsa shkrimtarja e njohur Adelina Balashi te “Engjuj pa qiell” zbulon efektin e mjegullave që shkon krahas me dhunën tiranike, si me vetë murtajën, me botën e shpërfytyruar që jeton nën mjegull dhe deformimin mjegullor të gjithçkaje.

Një botë letrare ashtu e plotë dhe me tipare të spikatura ka shenjat e saj të pashlyeshme, ka simbolikën e personazheve dhe të toponimeve gjegjëse, ka shprehjen e drejtpërdrejtë të autorit dhe shprehjen e tërthortë metaforike dhe alegorike përmes shembëlltyrash që na sjellin në hatër urti të hershme popullore dhe urti biblike.

A mund të shihet edhe përtej vlerësimeve të shfaqura deri tani?A mundet që dikush të rrudhë buzët me mosbesim rreth këtyre vlerave afirmative që janë përmendur nga kritika e studjuesit?

A mund që dashmirësia e shfaqur në të shumtën e herës, të bëhet pengesë për të parë edhe diçka tjetër që ndoshta mund të shmangej, sikur kritika profesioniste të ishte instaluar në këtë vend?

Poezia më e bukur, ende nuk është shkruar do të thoshte në një varg të tij Ali Podrimja.

Po unë jam i lumtur që kam gjetur çelsat për të hyrë në shpirtin e botës suaj krijuese, Ton Zmali.

Një botë komplekse, por e sistemuar, sipas një projekti të veçantë krijues, që ka imituar vetveten,

domethënë, botën e tij dhe të të parëve tij krijues, burra në zë si atdhetarë, burra dheu në kuvende dhe në ballë të luftrave, rapsodë të thekur të së bukurës si zana, këngëtarë e filozofë të përhershëm.

 Është një truall me besë ku këmba nuk do të shkelë kurrë në dërrasë të kalbur.

Do të doja të shtoja veçanërisht një kontribut të veçantë që sillni në kundraromanet tuaja, ku i bëhet autopsia dhunës, ku me një saktësi shkencëtari zbuloni tiparet tipologjizuese të dhunës, portretin fizik e shpirtëror të bartësve të saj dhe disa nga aktet më të ulta dhe perverse të ushtrimit të dhunës.

Jam i sigurtë se një pjesë dhunuesish që vegjetojnë ende në skutat e jetës kanë arsye të plotë të mos e duan veprën tuaj.

Ta urrejnë, madje, siç mund të urrehet pasqyra ku shohin çdo ditë shëmtinë e ekzistencës së tyre.

Por edhe më tej akoma.Nuk ka ende një pasyrë për të shfaqur të plotë shëmtinë e fshehur.

Pasqyra jote, Ton Zmali, është treguar e pamëshirshme duke shfaqur edhe anët më të errta të shpirtit të dhunës dhe të dhunuesve.Anë, të cilat ata nuk kanë dashur t’i shohin asnjëherë.


Me një sy tjetër janë parë prej jush të dhunuarit, viktimat e dhunës.Ju keni depërtuar thellë në shpirtin e viktimave, duke zbuluar pamje të kundërshtimeve të hapta dhe të fshehta, të shtresëzimit përjetues të vuajtjes, të ngjyrimeve të dhimbjes, të dridhjeve më të holla ndjesore.

As Migjeni nuk pati fatin të hyjë kaq thellë në honet njerëzore të mjerimit, që shtrëngohet dhunshëm prej tiranisë së dhunës.

Por, siç thuhet edhe viktima nuk është krejt pa faj për gjendjen e saj.

Sigurisht viktima nuk do ta duronte fshikullin stigmatizues e sarkastik të autorit, por do ta përvëlonte me të drejtë ironia e tij.

I dashur Ton, ju nuk jeni i fiksuar pas portretizmit të dhunës thjesht si një hakmarrje tradicionale shqiptare.

Gishti juaj tregon plagët që, duke qenë të fshehta, mund të rihapen sërsish. Mund të thuhet ndoshta se ju jeni vërtetë i fiksuar pas dashurisë për lirinë e njeriut, për lirinë e zgjedhjes së udhëve që do ta çonin në realizimin e prirjeve, pasioneve të tij, në sendërtimin e ëndrrave për jetën, në zgjedhjen lirisht të dashurive të tij dhe të mundësive të pakufizuara të shprehjes dhe vendim marrjeve politike.
Si armik i vesit ju lartësoni virtytet.

Me natyrshmëri, pa retorikë të tepërt, pa e ngritur zërin.

Thjesht me zërin e zemrës që vuan jo vetëm për vete. E megjithatë sërish dikush do të mbetet jo fort i kënaqur, do t’i duket pakëz hiperbolike mbase zhbirimi deri në guvat më të largëta të vesit.

 Mund ta pranoj edhe unë kërkesën e përhershme për të rritur mjeshtrinë artistike dhe për të stërholluar gjithnjë mjetet e format e shprehjes, por nuk mund të qortohet drita e fortë e diellit, pse na zbulon me bujari pamjet më të plota të botës sonë.


I ndjeri Ismail Kadare, ose shkrimtari që i zgjati jetën regjimit komunist

Kërko brenda në imazh Nga Flori Bruqi Ismail Kadare (28 janar 1936 - 1 korrik 2024) ishte akademik, politikan, ish-deputet i Kuvendit Popull...