(Motive nga Shasi, Salim Memishi, shkrimtar)
Ishte orë e hershme e mëngjesit të së enjtes, kur në postën elektronike më arriti letra që do të ndajë me ju. Ishte Salimi, miku dhe poeti preshevar që gjithnjë zgjedhë Ulqinin për pushimet disaditore verore. Ai si duket aspak s kishte fjetur një natë më herët. Dukej i emocionuar nga gjithcka kishte parë e përjetuar në Komunën e Ulqinit, kësaj rradhe në pjesën e Anës së Malit. Një ditë më parë kishte prekur për të parën herë Shasin nga ftesë miqsh të kësaj ane ndër të cilët edhe poeti nga këto vise Hajredin Kovaci dhe gazetari i hershëm i Radio Ulqinit Sabri Halili.
Kam lejen e poetit preshevar të ju servirë të plotë letrën me motive nga Ulqini:
‘’Ma përshëndet dhe ma duaj shumë Ulqinin.
Në dihatjet e erës që rrahte shpinën time dje në mbrëmje, pashë lodhjen e erës duke më kërkuar plazheve a gurëve mijëvjeçare. Për vetëm një fjalë : "Mirë se na erdhe!" Thashë me vete t'i ripërgjigjem dhe njëhere Anës se Malit se kur erdha unë ajo ishte në gjumë të thellë.
Me kripin tim të boshatisur që flladi bënte lojën pa lojtarë, iu pergjigja dhe një herë, por, pa zë. Të filloj bisedën me ty më dukesh humbës ndër kohra dhe më bën më borxhli ndaj teje, gjë që do më mundonte. Kur erdha atë dite, rrugët tua më ngjanin në dhëmbët e mij derisa kafshonin motin i cili pinte erën ujë dhe unë thashë do të digjem. Ndodh shpesh që në përkthim të një fjale të përdorësh një fjalë tjetër, po unë si të perkthej gjuhën time që ndajë me ty. Gjuhën që ma mesuan bardhësite e dallgëve vetëm me simbole. Unë Akili i djegur nga rëra, shoh mallin tënd prush nën këmbë, dhe shoh lart qiellin e derdhur mbi motin e mbështjellur në rruzull ere. Kjo rërë që më kafshon kur unë e shkel, më bën t'i fryej detit kur futem në të, dhe, ky i dyti që paqësor dukej në mungesë ere, më bën me kripë dhe ja gati për zgarë. Më merr, më pi, më perpijë mes brinjëve tua të grila, se edhe kur kam munguar unë këtu isha, kur kam ikur nga frika s'e kisha dhe se shtegu im nuk është në jug, është atje ku ty s'të kam por është dhe atje ku i yti jam. Syri i atdheut tim dritë e shikimeve të mia. Gjatë rezistences mijëvjeçare ti ke qenë më i fortë se gurët e rivarrosur, më i fortë se muret me korniza te thyera dhe më i qëndrueshëm se shkrimet e shlyera nga dorë e ditëzinjëve.
Tani Shas, me ty po flas. Në dërrasat e vekut ku peri yt ngrohte këmbët e gjyshërve të mi, pashë dhe mallin në oreks të dritës. Skena e mendjes sime është më e madhe se ytja dhjetë herë dhe më e vogël se ti dymijë e pesëqind shkronja. Të njoh ashtu si ti që më njeh, të preka si era ballin e djersitur, të lashe si shtratin e liqenit tënd nën unazën e magjishme. Pallamidet që më thernin këmbëve të djegura nga plazhi më ngjanin ne mjekrrën time të ditës së katërt. Gurëve të Shën Mërisë gjërat e vjetra ranë ndesh me një shikues të ri, të panjohur deri dje dhe vendali që nga sot. Mes maleve ku Zoti kishte krijuar djepin tënd, natyra të këndonte ninullat e lavdisë kur ato te gjumit nuk kishin vend as kohe. Barishtet e thara nga lotët e një legjende kishin ngjyrën e letrës së lagur nga kafe imja sot në mëngjes. Ne Kodrën përballë princit të vrarë do të vë gurëthemelin, një shtëpi me shkronja. Të ngris një flamur si e do natyra, të këndoj himnet si duhet kënduar, të pushoj si gurë i Kalasë në themel, të ngelem në ty sikur në mua që ke ngelë. Të puthë çdo gurë dhe të përqafoj çdo degë duke iu përulur ngrohtësise tënde. Tek të vizitoj, me prano si jam dhe jo si duhej të isha, përndryshe për mua s'do t'ia vlente këmisha.’’
-Salim Memishi, korrik 2013.
Salim MEMISHI - u lind me 21 tetor 1984 në Preshevë. Shkollimin e ndoqi në vendlindje Miratoc, pastaj Preshevë, më pas studimet e larta në Prishtinë, Fakulteti Filologjik, Departamenti Gjuhë dhe Letërsi Frënge, ndërsa studimet Postdiplomike vazhdon t’i ndjekë pranë Universitetit të Bernit-Zvicër. Në vargjet e tij lehtë dallohen motivet nga vendlindja, nga Prishtina, së fundmi dhe nga Berni. Gjithsesi autori Prishtinën vazhdon ta konsiderojë si djep të frymëzimit të tij.
Është autor i disa shkrimeve eseistike, analizave, kritikave si dhe pjesëmarrës në shumë aktivitete letrare kombëtare e ndërkombëtare. Deri tani ka të botuara tre libra me poezi:
‘’Shtegtim i dashurisë’’ , ‘’Orë pa akrepa’’ dhe ‘’Xhamat e Luvrit’’.
Jeton dhe vepron në Bern.
Ishte orë e hershme e mëngjesit të së enjtes, kur në postën elektronike më arriti letra që do të ndajë me ju. Ishte Salimi, miku dhe poeti preshevar që gjithnjë zgjedhë Ulqinin për pushimet disaditore verore. Ai si duket aspak s kishte fjetur një natë më herët. Dukej i emocionuar nga gjithcka kishte parë e përjetuar në Komunën e Ulqinit, kësaj rradhe në pjesën e Anës së Malit. Një ditë më parë kishte prekur për të parën herë Shasin nga ftesë miqsh të kësaj ane ndër të cilët edhe poeti nga këto vise Hajredin Kovaci dhe gazetari i hershëm i Radio Ulqinit Sabri Halili.
Kam lejen e poetit preshevar të ju servirë të plotë letrën me motive nga Ulqini:
‘’Ma përshëndet dhe ma duaj shumë Ulqinin.
Në dihatjet e erës që rrahte shpinën time dje në mbrëmje, pashë lodhjen e erës duke më kërkuar plazheve a gurëve mijëvjeçare. Për vetëm një fjalë : "Mirë se na erdhe!" Thashë me vete t'i ripërgjigjem dhe njëhere Anës se Malit se kur erdha unë ajo ishte në gjumë të thellë.
Me kripin tim të boshatisur që flladi bënte lojën pa lojtarë, iu pergjigja dhe një herë, por, pa zë. Të filloj bisedën me ty më dukesh humbës ndër kohra dhe më bën më borxhli ndaj teje, gjë që do më mundonte. Kur erdha atë dite, rrugët tua më ngjanin në dhëmbët e mij derisa kafshonin motin i cili pinte erën ujë dhe unë thashë do të digjem. Ndodh shpesh që në përkthim të një fjale të përdorësh një fjalë tjetër, po unë si të perkthej gjuhën time që ndajë me ty. Gjuhën që ma mesuan bardhësite e dallgëve vetëm me simbole. Unë Akili i djegur nga rëra, shoh mallin tënd prush nën këmbë, dhe shoh lart qiellin e derdhur mbi motin e mbështjellur në rruzull ere. Kjo rërë që më kafshon kur unë e shkel, më bën t'i fryej detit kur futem në të, dhe, ky i dyti që paqësor dukej në mungesë ere, më bën me kripë dhe ja gati për zgarë. Më merr, më pi, më perpijë mes brinjëve tua të grila, se edhe kur kam munguar unë këtu isha, kur kam ikur nga frika s'e kisha dhe se shtegu im nuk është në jug, është atje ku ty s'të kam por është dhe atje ku i yti jam. Syri i atdheut tim dritë e shikimeve të mia. Gjatë rezistences mijëvjeçare ti ke qenë më i fortë se gurët e rivarrosur, më i fortë se muret me korniza te thyera dhe më i qëndrueshëm se shkrimet e shlyera nga dorë e ditëzinjëve.
Tani Shas, me ty po flas. Në dërrasat e vekut ku peri yt ngrohte këmbët e gjyshërve të mi, pashë dhe mallin në oreks të dritës. Skena e mendjes sime është më e madhe se ytja dhjetë herë dhe më e vogël se ti dymijë e pesëqind shkronja. Të njoh ashtu si ti që më njeh, të preka si era ballin e djersitur, të lashe si shtratin e liqenit tënd nën unazën e magjishme. Pallamidet që më thernin këmbëve të djegura nga plazhi më ngjanin ne mjekrrën time të ditës së katërt. Gurëve të Shën Mërisë gjërat e vjetra ranë ndesh me një shikues të ri, të panjohur deri dje dhe vendali që nga sot. Mes maleve ku Zoti kishte krijuar djepin tënd, natyra të këndonte ninullat e lavdisë kur ato te gjumit nuk kishin vend as kohe. Barishtet e thara nga lotët e një legjende kishin ngjyrën e letrës së lagur nga kafe imja sot në mëngjes. Ne Kodrën përballë princit të vrarë do të vë gurëthemelin, një shtëpi me shkronja. Të ngris një flamur si e do natyra, të këndoj himnet si duhet kënduar, të pushoj si gurë i Kalasë në themel, të ngelem në ty sikur në mua që ke ngelë. Të puthë çdo gurë dhe të përqafoj çdo degë duke iu përulur ngrohtësise tënde. Tek të vizitoj, me prano si jam dhe jo si duhej të isha, përndryshe për mua s'do t'ia vlente këmisha.’’
-Salim Memishi, korrik 2013.
Salim MEMISHI - u lind me 21 tetor 1984 në Preshevë. Shkollimin e ndoqi në vendlindje Miratoc, pastaj Preshevë, më pas studimet e larta në Prishtinë, Fakulteti Filologjik, Departamenti Gjuhë dhe Letërsi Frënge, ndërsa studimet Postdiplomike vazhdon t’i ndjekë pranë Universitetit të Bernit-Zvicër. Në vargjet e tij lehtë dallohen motivet nga vendlindja, nga Prishtina, së fundmi dhe nga Berni. Gjithsesi autori Prishtinën vazhdon ta konsiderojë si djep të frymëzimit të tij.
Është autor i disa shkrimeve eseistike, analizave, kritikave si dhe pjesëmarrës në shumë aktivitete letrare kombëtare e ndërkombëtare. Deri tani ka të botuara tre libra me poezi:
‘’Shtegtim i dashurisë’’ , ‘’Orë pa akrepa’’ dhe ‘’Xhamat e Luvrit’’.
Jeton dhe vepron në Bern.
