Dhe ndodhë kjo. Kur politikat partiake depërtojnë dhunshëm në cdo pore të lirisë e organizimit qytetar. Ata ndërmarrin hapa e hapa. Ata nuk dine te ndalojnë. Ata i dinë të gjitha. Ata harrojnë që janë vetëm disa prej nesh. Ata bëhen lokomotiva, ne detyrimisht ju bëhemi vagone.
Ata na terheqin në rrugë e kohëra pejsazheve të stinëve të tyre. Për me keq, ndodhë të vie tek rifreskimi i lokomotivave, por jo edhe i rrugëve, drejtimeve, mekanizmave e stacioneve.
Të gjitha këto me shkuan sot ne mendje kur kafene e mëngjesit po e shoqëroja me më të rejat vendore nga mediat elektronike. Ndër të tjera, më vrau shumë një titull “patriotë me bateri”. Jo pse nuk ka te tillë por nga rasti, mënyra dhe burimi i reagimit (titullimit). Ishte dëshpruese e zhgënjyese, sepse vinte nga një përfaqesues i gjeneratave të reja. Gjeneratave që, kritikojnë populizmat e duan me cdo kusht të bëhen popullor. Gjeneratave që, nisin udhe në emër te ideve te qarta promovuese dhe rrugës bëjnë kthesa te rrahura pragmatike. Gjeneratave që, e njohin gabimin si realitet njerezor dhe qe veten pastaj e çmojnë të pagabueshëm. Historia tregon që në këtë nënqiell ka patur shume “te pagabueshem” që i mbushen vitet me histori por që e lane historine e asaj kohe pa vite. Së paku, të rinjte, ne, nuk duhet te përpiqemi të luajme rolin e te pagabueshmit me cdo kusht.
“Patriote me bateri” e ndjeva veten nga perkufizimi i deputetit ulqinak. Këtë, sepse edhe une në vete jam ndier i fyer kur kam lexuar paralelizmat e bëra nga ai javë më parë. E definimi i tillë nga kjo zuri fill!! E kam menduar, pikë së pari, të ishte gabim transkripti, gabim përkthimi, apo dashakeqesi dhe që autori do të dalë në një reagim që do ta zhbënte atë, ta sqarojë në hollësi ose të kërkojë falje. Njerëz jemi. Te rinj jemi. Partizanë nuk jemi!?
Por, reagimi i tij i mëshon edhe më tej konceptit të ndërtuar në paralele. Për më keq, ai nise të përkufizojë shoqërinë, fenomenet sociale, personazhet e analizes e deri tek definimi i sakte i paralelës. Ai e bën shume mirë lektorin, duke dashur te promovojë të pagabueshmin.
Por, ai gaboj. Gaboj kur e mori përsiper të sqarojë çështjen. Gaboj kur e beri krahasimin (ose paralelizmin). Gaboj në perzgjedhjen e personazheve. Gaboj që nuk kërkoj falje.
Jo vetem zoterine, te cilin ai e krahason (paralelizon) me një kriminel lufte, por ne nuk e kemi asnjë tjetër në miliona e miliona shqiptarë të krahasueshem me si ate dhe te llojit të tij. Për këtë kjo është fyerje kombëtare. Për këtë gabimi është i rëndë. Edhe e thonë që, njerëzit e medhënj bëjne gabime të mëdha. Si duket edhe gabimet e mëdha duan koke e shpine. Edhe gabimet duan të kënë emër. Le t’i kënë emrat tane, vetem le të na ‘bëjnë’ të mëdhenj.
Por, ne kurrsesi të dalim jashtë lëvozhgës së lokalizmave. Aty ndjehemi mirë, komod, të mbrojtur. Aty bëjmë gabime të mëdha, por qe i arsyetojmë me vendin e vogël. Edhe gafa në fjalë tenton të fusë kokën poshtë lëvozhgës lokale, aty pastaj të lahet e bekohet me ujte e kriptë, me pak –izma nën bateri dhe kaq. E politikanet këtë duan, lëvozhgën, vezen dhe pulën. Pastaj debat, veza-pulen apo pula-vezen?? Duke ‘demostruar’ me pulat dhe vezet e popullit.
