Cincarët (armanët, arumunët, vllehët ) janë një popull rom që jeton në Gadishullin Ballkanik.
Ata e quajnë veten "Arm'n"apo Cincar.
Ata jetojnë kryesisht në Greqinë Veriore, Shqipëri, Maqedoninë e Veriut dhe Bullgari.
Një numër i madh i tyre janë shpërngulur nga zonat e përmendura në Rumani dhe një pjesë në Serbi.
Emri i tyre (vllahët, trakë - rrjedhë nga sllavët).
Ata e kanë marrë emrin cinar "për shkak të shqiptimit të numrit "5" - "cinc" në vend të "cinc" (sipas gjuhës drako-vllahe).
Studiuesi cinacr me emrin Feliks Kaniç në një studimin të tij etnologjik për cincaret thekson sa vijon : ai e grupon me Kutsovlahe (Mavrovlahe), që janë grekë të Maqedonisë, që janë cincar të përqendruar rreth Manastirit, Krushevës dhe Ohrit si dhe në Shqipërinë lindore.
Në vitin 1881, gazeta profesionale serbe “Težak” kur shkruante për blegtorinë përmendte kutsovlahët apo ashanët.
Bëhej fjalë për një familje prej 24 personash, të cilët banonin përkohësisht në 6 gropa pranë Banjës së Ribarskës. Ata kryesiht merreshin me mbajtjen e bagëtive (burrat) dhe me thurjen e gjërave të leshta (gratë).
Ata erdhën me bagëtinë e tyre në fillim të pranverës nga jugu i rrethinës se Prilepit, dhe në Majën e Jastrebcit të quajtur "Ravna Gora", mbanin një bachia.
Plaku Kosta Mihajlloviq foli për kooperativën e tij familjare, e cila kishte rreth 600 dele mjelëse dhe 200 dele“shterrpa”, si dhe 25 kuaj kalërues.
Ata ishin nomadë që ktheheshin në vendlindjen e tyre para dimrit, ku do i shisnin prodhimet e tyre.
Në Mbretërinë Serbe rreth vitin 1895 ishin vetëm 438 meshkuj dhe 252 femra cincare të pëqendruara në 78 qytete dhe fshatra me gjithsejt 690 Cincarë ose 0,04% e popullsisë.
Cincarët e flasin gjuhën Cincare, e cila i përket grupit Romanë të familjes së gjuhëve indo-evropiane.
Cincarët janë të përcaktuar me fe si ortodoksë(sllavë).
Ata në të kaluarën njiheshin për tregti, blegtori ekstensive (prodhim i djathit feta), hotelieri etj.
Gjithsej janë rreth 250,000 mijë Cincar, nga të cilat 65,000 mijë në Greqi, 50,000 mijë në Rumani, 22,000 mijë në Shqipëri, 10,000 mijë në Maqedoni dhe 4,000 në Bullgari.
Cincarët u shpërngulën në Rumani, kryesisht në Dobrugja, pas Luftës së I Botërore, ku u vendosën si kolonë nga Maqedonia e Egjeut.
Një numër më i vogël i Cincarëve jetojnë edhe në Serbi, ku zyrtarisht janë njohur me atë emër nga Instituti Republikan i Statistikave, ndërsa në Maqedoni njihen me emrin Vllah.
Sipas regjistrimit të popullsisë të vitit 2002, në Republikën e Serbisë jetonin 293 anëtarë të kombësisë Cincare.
Në regjistrimin e vitit 2011 në Serbi kishte 243 Cincar, dhe sipas regjistrimit të vitit 2022 kishte 327 Cincar.
Në Bosnje, vendbanimi më popullsi Cincare ishte fshati Čipuljić.
Studiuesi Ivan Franjo Jukiq ka shkruar se gjatë kohës së tij në atë fshat,Čipuljić vetëm disa gjyshe njihenin si Cincare.
Etnologja Adelina Paulina Irbi ka shkruar për Cincarët: "Historia e Cincarëve është shumë interesante... vitet e fundit mes tyre janë krijuar disa shkolla greke dhe xhelinët ishin aq të aftë për t'i bindur se ata janë grekë të vjetër maqedonas dhe të romanizuar vetëm gjatë Perandoria Romake", thotë ajo.
Kështu ata ndajnë të njëjtat simpati dhe antipati me grekët dhe pajtohen me peshkopët fanariot dhe i ndihmojnë ata të shkelin jetën sllave.
Karakteri i cincareve është dinak, tinëzar dhe ndihmues i Cincarve në Turqi shtyp respektin që përndryshe do të kishte për punën e tyre të palodhur dhe shkathtësinë. "
Deklarata negative ndaj Cincarëve ka pasur edhe pas Luftës së I Botërore .
Një editorial në gazetën "Politika" i vitit 1924, kushtuar atyre, përfundonte me fjalët: "Qytetarë të Jugosllavisë! Cincarët janë në punë, kini kujdes!", të cilit dy ditë më vonë iu përgjigj me skepticizëm (“Për Cincarët?”).
Cincarët, si një grup etnik i vogël, i besimit të krishterë, morën pjesë në lëvizjet kombëtare të popujve të tjerë, të afërt.
Disa autorë të shekulli i 19-të i përshkruajnë ata si më poshtë:
"Cincarët nuk u krijuan si komb deri në shekullin e 20-të.Atyre ju mungonin disa elemente thelbësore që e bëjnë një grup popull (numri më i madh, kultura, e kaluara, territori etj.)
Ata nuk e kanë alfabetin e tyre dhe, natyrisht, nuk krijuan as një gjuhë të përbashkët letrare.
Në ndjenjat e tyre kombëtare, ata ndryshonin dukshëm nga njëri-tjetri: ata ndiheshin të afërt apo edhe të njëjtë me grekët, maqedonasit, shqiptarët, serbët, bullgarët apo rumunët.
Por kishte nga ata që donin të ishin vetëm Cincar.
Dikur tek ata ndihej edhe dëshira për t'u bërë komb.
Kjo ndodhi, si me kombet e tjera, gjatë epokës së iluminizmit dhe pas Revolucionit Francez dhe kryengritjeve greke dhe serbe.
Disa fakte tregojnë për këtë lëvizje.
Një Cincar, Teodor Kavaliotis, një prift dhe mësues ortodoks i Moskës (i cili u takua me Dositej Obradoviqin në Venedik të Italisë ), botoi një fjalor tre gjuhësh më 1770 - greqisht, shqip dhe cincarisht.
Një tjetër Cincar, Danil Moskopoljac, e përktheu ungjillin në Cincarisht. Mihajlo Bojadžić e shtypi gramatikën në 1813.
Edi Rama, është Cincar >Ai është premier i Republikës së Shqipërisë.AI para par 7 vjetëve ka deklaruar :
Edi Rama tregon për origjinën e tij familjare
U sqarove se nga jam unë.
Me kaq sa the edhe ju vetë nuk e dini se nga jeni, sepse keni bërë një përzierje kaq madhe.
Edi Rama: Unë jam nga gjithë Shqipëria, por faktikisht jam çun Tirone.
Burimi : https://telegrafi.com/edi-rama-tregon-per-origjinen-e-tij-familjare/
Literatura :
1.https://www.kcns.org.rs/agora/ko-su-cincari/
2.https://www.youtube.com/watch?v=_y1hpTUwXhU
3.https://www.youtube.com/watch?v=x1gyZ6M3HMw
4.https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=H7rPtFbSSt0
5.https://hr.wikipedia.org/wiki/Cincari