Të alarmuar po shqisojmë përditë në media të tilla deklarime skandaloze si “ Rama duhet të vlerësojë me poste qeveritare kontributin opozitar të secilit aleat”; “Aleatët duhet të kenë postë zëvëndës ministra dhe drejtorë drejtorie””, “Do të ishim të kënaqur me postin e zëvëndës ministrit…”..etj deklarime që vijnë kryesisht nga shtresa e “politikanëve profesionistë”,shtresë e cila, siç e kemi vënë re të gjithë, mira do të ishte t’u ulej edhe nje herë profesioneve të veta dhe të mos e lodhnin më deri në përçudnim popullin shqiptar.
Përse unë dua të bëhem “drejtor drejtorie” apo “zëvëndës ministër”.. Përse po këmbëngul kaq? Kur Shqipërinë tonë, një takëm I tillë “profesionistësh” që ngulmojnë si djajtë drejt karrigeve e posteve qeveritare, e kanë kthyer atdheun tonë, në një vënd problematic për jetën e vet demokratike, pa dinjitet dhe që vazhdon të jetë e përbaltosur që nga ushtria dhe deri te kultura, qënga korrupsioni deri në kapilarët e deri te gjëndja në prag të rrënimit të kockave të një shteti siç është sistemi I drejtësisë ?
Unë idealist nuk ka se si te jem. Nqs jam idealist, pas thyerjes së pushtetit autokratik të drejtuar nga zoti Berisha, unë duhet të shikoj punën time dhe , kur të më propozojnë postin e ministrit, zv ministrit apo presidentit të vëndit, propozuesit e mi duhet të pyesin veten – “vallë, a do ta pranojë këtë detyrë ky?” Një iks, pra, por për thjeshtëzim përdorëm vetën e parë njejës. Një idealist I përngjet një heroi që bëriçfar mundi në luftën për liri dhe pas luftës, në vënd të sulmit drejt mediave, preferon dein e gjërë të anonimitetit popull. Një idealist I përngjet një nëne që kurr nuk do t’I tregojë fëmijës së saj se çfar ka hequr ajo për ta rritur. Për një idealist posti qeveritar është një barrë e re në kurriz, përveç asaj të familjes,e të profesionit. Për një makut, dallkauk dhe findexhi karrigesh, karigia do të thotë: Pushtet personal mbi të tjerët, pejsmarrje në mjeljen e re të djersës së popullit shqiptar apo, më e keqe se këta të dyja, mbushje e dikasterit tim me “militantë” të mi, pra, me kukulla që do të votojnë për mua dhe partinë time sa herë që të ketë zgjedhje, paçka se kjo parti që kam unë, është , që nga emri një delenxhillëk, sepse nuk përfaqëson asgjë, përveç se mua, që kam vulën, që jam themeluesi por që jam edhe kaçatorr I njohur I daljeve nëpër ekrane.
Partitë politike janë dy grupime të mësha që përfaqësojnë dy mënyra të të qeverisurit të popullit. Njëra, sipas parimit “parja e çon ujët përpjetë”, tjetra” njerëzit e paprivilegjuar”.
Ndarja e pushtetit , posteve të shtetit sipas “kontributeve” në mitingje, në fushata elektorale, etj, është provuar dhe ka dështuar në mënyrë qesharake.
Kjo ndarje karrigesg automatikisht bie ndesh me premtimet paraelekotrale të z Rama dhe Meta që ne nuk do të bëjmë spastrime për çështje bindjesh partiake.
Mat! Askush nuk mund të lëvizë! Është gjysma e së keqes se po shuajnë epshet e mia për karige duke më dhenë “zv ministrin”. Jooooo…ky palo burrë që kërkon post, do të krijojë një sulltanat të vogël në dikasterin e tij dhe që atje të kapardiset si gjeli në pleh.
Le ta shajmë Ahmet Zogun , sa të duash. Ai , në vënd që ta burgoste apo ta sikteriste jashtë vëndit një intelektual që e shante dhe e kritikonte sa herë kishte rast sistemin actual arsimor që po italianizohej deri te kapilarët, e thërriti dhe I propozoi të bëhej pikërisht ai minsitër arsimi. Dhe, par pasojë, ne e dimë se sa të forta u bënë shkollat shqiptare derisa erdhi pushtimi fashist, madje, në ato shkolla, u edukuan aq djem e vajza të reja që rrokën armët për lirinë e atdheut; ministër ishte Ivanaj, kritikuesi kokëkrisur I sistemit arsimor.
Duhet kurajo dhe forcë që të synojë t’u tregojë kufirin te thana të gjithë epshellinjve të karrigeve që ngrënë zërin si bretkockat për poste.
Miqësiht, do t’I sugjeronim njeriut më të sulmuar “ en block”në politikën shqiptare pa qënë asnjë ditë në pushtet, z. Rama, që ai t’u kujtonte këtyre çakejve që që duan poste; poste në vënd të sa e sa idealistëve të ndershëm që kanë kontribuar për të ndryshuar mënyrën e të qeverisurit nga Z Berisha, se, përdesrisa Kadareja I madh, ka refuzuar dy herë postin e presidentit të vëndit, përse nuk na lini të punojmë të qetë për të rilindur vëndin?
Rlindja vjen me idealistë në këtë Shqipërinë tonë që ka kaq vite që poi a pijnë gjakun shushunjat e “politikanëve profesionistë”.
RIZA LAHI
