Sot bëhen 18 vjet nga rënia e heroit të kombit Luan Himë Haradinaj, i cili kishte rënë në njërën prej betejave të para të UÇK-së kundër forcave pushtuese serbe, më 6 maj të vitit 1997, në kufirin shqiptaro - shqiptar.
Në këtë ditë, Luan Himë Haradinaj, bashkë me të vëllain Ramush Himë Haradinajn dhe grupin e përbërë nga Fehmi Ladrovci e Xhevë Krasniqi - Lladrovci, Selim Krasniqi e Ramiz Lladrovci, Abedin Rexha e Ilaz Kodra, Rafet Rama e Gani Rama, Emrush Xhemajli dhe Ali Ahmeti, u nisën për në Kosovë.
Kishin arritur sipër fshatit Larë, fshat ky që ndodhej afër Kushninit të Hasit, në vendin e quajtur “Qafa e Mullarit”, kur grupi bien në një pritë që kishte zënë Armata e ushtrisë jugosllave(JNA), në kufirin shqiptaro-shqiptar.
Në këtë pritë vritet Luan Himë Haradinaj, plagoset Rafet Rama, e po ashtu edhe Ramush Himë Haradinaj dhe Fehmi Lladrovci.
Trupi i Luan Himë Haradinajt pushoi në Vlanë deri në çlirimin e Kosovës. Pas çlirimit trupi i tij u rivarros në Varrezat e dëshmorëve të kombit në vendlindje, në Gllogjanin heroik, ku prehet i qetë, së bashku me 20 dëshmorët e vendlindjes.
Pas kryerjes së shkollës së mesme Luan Himë Haradinaj regjistrohet në Fakultetin e Edukatës Fizike në Tiranë, të cilin nuk arriti ta kryej duke ju bashkuar kështu luftës për çlirimin e Kosovës.
**************
Shkëlzen Haradinaj ka lindur më 25 mars 1970 në Gllogjan dhe konsiderohet si njëri ndër figurat kryesore të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe sinonim i shumë betejave të Dukagjinit. Dëshmor shqiptar i Luftës së Kosovës. Ai mban titullin "Hero i Kosovës".
16 prilli 1999, konsiderohet si ditë e vështirë për Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës, ku pas një beteja të ashpër me forcat e armikut në Malet e Maznikut, bie heroikisht Shkelzen Haradinaj së bashku me shokët Luan Nimanajn, Fatmir Nimanajn dhe Hasim Halilajn.
Shkëlzen Haradinaj u lind më 25 mars 1970 në Gllogjan dhe konsiderohet si njëri ndër figurat kryesore të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe sinonim i shumë betejave të Dukagjinit.
Rënia e Shkelzenit që kishte bërë gjashtë vjet luftë pa kompromis, sipas bashkëluftëtarëve ishte një humbje e madhe për UÇK-në, familjen dhe mbarë popullin shqiptar.
Shkelzen Haradinaj mbetet njëri ndër figurat më gjigante të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, duke pas parasysh luftën që ka bërë ai, karakterin e tij dhe portretin e tij prej strategu në luftën e drejtpërdrejt”.
Vendosmërinë për mbrojtjen e civilëve dhe luftën deri në dy e tri metra në afërsi e përshkruan edhe historiani Muhamet Mali, i cili madje thotë se Shkelzeni me shokë arrit që disa herë edhe bombat të ia kthejë andej nga kishin ardhur armikut.
“Ai në asnjë moment nuk u nda nga mbrojtja e atyre grave, fëmijëve e pleqve dhe së bashku me shokët e vetë ra në altarin e lirisë për të mos vdekur kurrë.
E ndihmës komandanti për logjistik në Zonën Operative të Dukagjinit, Mustaf Selmanaj, jep detaje për qëndresën e Shkelzenit.
Ai thotë se në betejat e para në Baballoq është plagos Shkelzeni.
“Ka pas një plagë shumë të madhe që nuk e ka besuar askush që mund ta tejkalojë atë plagë, ka qenë i plagosur në nofull këtu, ishim mjetet mjekësore ,nuk kishim, më kujtohet ka ardhur në ndihmë Shyqri Nema ku e kemi bo një operacion klasik në dysheme ,rrymë nuk ka pas me bateri, po aq ka qenë morali i fortë i Shkelzenit gjatë operacionit më thoshte Mustaf fshija djersët doktorit dhe aty më thotë Shyqri Nema nuk kam pa njeri të tillë dhe thotë moralin në ushtri prej Shkelzenit e kam fituar, ka zgjatë do ditë shërimi i tij ku me ka thanë nuk guxon tre muaj të hiqen telat e nofullës po Shkelzeni pas 15 dite më kish lanë do mjete, dana e ato, pas 15 dite Shkelzeni veç me ka thanë këputmi telat, edhe kam filluar me ia këput telat pa kanë mjek kur një herë”.
Kurse, Daut Haradinaj, duke u ndalur te beteja Malet e Maznikut thotë se 16 prilli ka qenë dita më goditëse për UÇK-në dhe familjen.
“Data e 16 prillit ka qenë njëra pre ditëve ndoshta më goditëse për UÇK-në po edhe për familjen tonë për shkak se ne e humbëm Shkelzenin por gjithmonë kur e kemi parasysh momentin e rënies së tij është një përparësi edhe është një lehtësim për shkak se e dimë se falë Shkelzenit dhe luftëtarëve tjerë, Fatmirit, Hasimit, Luanit, Agimit muj me thënë se disa qindra civil që ishin strehuar në Malet e Luboqakut sot janë gjallë po në të njëjtën kohë edhe Serbia ka marr një mësim të mirë që tash e tutje nuk ka me mujt me depërtuar në popullatë po edhe nga ai moment edhe nga ai pozicion prej 16 prillit e tutje më Serbia nuk ka mujt me thy pozicionet e luftës në Rajonin e Dukagjinit “, ka thënë ai.
Shikoni filmin dokumentar:
http://f.qytetiislam.info/index.php?media/296/media#axzz34bb5GqQD
FLORI BRUQI
*********************************
Nga Raimonda Maleçka
Shkelzen Haradinaj
Kangë dhimbje është loti i nanës
që kraharorin kaq kohë ia lag,
Ah, sikur dhe njëherë i biri i saj të vijë,
S’ndalet monolog i nanës nga mëngjesi
në mbrëmje,
E i mat ditët e pritjes me kujtimet e të
birit fëmijë.
Dhe një ditë nuk ndal mall e dhimbje e saj,
Jetë e të birit rrjedh nëpër mallëngjimin
e heshtur,
I shkon anë e m’anështëpis së vjetër,
E vazhdon dhimbja “rrugën” në rroba
zie veshur.
Kangë vajtimi asht dhimbja e motrës
për vëllanë,
Në pritjen e tij të pamundur asht ba qyqe,
Ku, ku, si zogu i dhimbjes nëpër bjeshkë
e shkretina,
Dhe motra e luftëtarit kështu, s’mund
të qe ndryshe.
E n’shtrat rinorë me petka dasme e gëzimi
i kujtohet trimi,
Rritë në dhe të huaj a nën sytë e hasmit të zi,
Ah, sikur të ishte sot, këtu para meje e nanës,
Veç i gëzuem do të ishte për ne dhe vetëm ai.
E asht baladë djali e vllau për motrën,
N’gjokset e shtrenjta i shtrëngon mungesa
e vllaut e djalit,
Merreni këtë këngë e vereni në gojën
e rapsodit,
Ta këndojë në odë, në dasëm, në mort,
në fushë a në vetminë e malit.
Trazohet za i vjetër i burrnisë shqiptare
anës oxhakut,
Konak, po konak ka pasë përherë dera
e shqiptarëve,
Dhe pse dhimbja për djalin lëmsh në
grykë i rrin babait,
Një rudhë tjetër në ballë ia ka msye
si shenë e të vrarëve.
E nga thellinat e derës së shpisë e kah moti,
Fillojnë e vijnë të rënët, burrat, trimat
e martirët me radhë,
S’ka dert pse oda e madhe mbushet me
bjeshkë e ura lumejsh,
Kuvend ka për të gjithë sido me ardhë.
E pra, erdhën të vjetër e tr ri kur deshën
nana, motra e babai,
Lot në sytë e nanës, kangë vajtimi motra,
e rrudhë të re babai,
Mos thoni se nuk erdha, unë në ju jam,
Dhe pse ndoshta ndonjë ditë mungon vëllai.
Gusht-2012 Raimonda Maleçka
http://floripress.blogspot.com/2012/08/shkelzen-haradinaj.html
