Dua t’i tregoj këtu tri ngjarje të cilat i konsideroj të rëndësishme për kombin shqiptar. Njëherit, shumë interesante. Dy kanë ndodhur, e treta duhet të ndodhë. Ngjarja e parë ka ndodhur si rrjedhojë e të dytës. Në takimet vjetore të Gjeçovit 2011, presidentja e Kosovës e Atifete Jahjaga bën një fjalim ku e mburr Kanunin e Lekë Dukagjinit duke argumentuar se është më përparimtar se Sheriati. Me të dëgjuar këtë gjë, Imami Shefqet Krasniqi e kundërshton dhe i bën një analizë krititike publike Kanunit. Blerim Uka, katolik dhe analist kritik i Kanunit të Lekë Dukagjinit e përgëzon hoxhën për kritikën e tij. Këtë përgëzim mund ta gjeni bashkë me analizën e imamit në adresen: http://www.youtube.com/watch?v=dw0VMOG8md4 . Duke kërkuar në Google me fjalët kyçe “Blerim Uka Kanuni” kam mësuar se Blerim Uka e ka bërë këtë gjë pak për inat ndaj priftit të cilit i ka kërkuar publikisht në një intervistë në Forumin Katolik që ta deklarojë Kanunin antikrishter dhe si nxitës të konflikteve në shoqërinë shqiptare.
Nuk duhet të jeni shumë të zgjuar ta kuptonoi se qëllimi i presidentes së Kosovës nuk ka qenë i keq. Gjeçovi ka qenë prift dhe, si i tillë, “e ka mbledhur” Kanunin. Mund ta vendosoim fjalimin e saj në vijën e bashimit kombëtar pa dallim feje, gjë që përfshihet edhe në funksionin e saj si presidente.
Në fakt, po patët pak përgatitje në fushën e drejtësisë (unë jam juriste) nuk është vështirë të bindeni se Kanuni është më përparimtar se Sheriati. Por nuk bëhet fjalë këtu për Kanunin e Lekë Dukagjinit por për Kanunin e Sulltan Sylejmanit (1494-1566). Ky sulltan i Perandorisë Osmane e kuptoi se nuk mund të udhëhiqte një perandori me Sheriat dhe e përgatiti apo e shkroi kanunin që e mban emrin e tij. Dihet se gjatë sundimit të këtij sulltani, perandoria osmane e kapi Beogradin madje edhe Parisin….
Tani, imagjinoni skenarin ku presidentja e Kosovës e kritikon Kanunin e Sulltan Sylejmanit, të madhërishëm siç quhet ose konsiderohet botërisht. Në atë rast, hoxha Shefqet Krasniqi, do të ngurronte shumë të futej në debat edhepse do t’i shkonte mendja se ai kanun është përpiluar mu për arësye se Sheriati nuk e bënte punën si duhet. Por, nuk do ta kritikonte emrin Sulltan Sylejmani, emrin e të cilit e mbajnë një numër i madh i xhamive nëpër botë (si ajo të cilën e udhëheq Shefqeti ynë kombëtar).
Kanuni shqiptar dhe ai osman nuk krahasohen. Kanuni i Sulltan Sylejmanit është i përgatitur nga njerëz që kanë dominuar dhe për të dominuar ndërsa Kanuni i Lekë Dukagjinit është i përgatitur nga Akandemia e Shkencave të Beorgadit në kuadrin e një plani makiavelik kundër shqiptarëve.
Po shkuat në adresën http://kanuniilekedukagjinit.blogspot.ca mund të lexoni edhe parathënien e Gjergj Fishtës edhe Kanunin “e mbledhur” nga Shtjefën Gjeçovi. Dy priftërin katolikë, të cilët mund të krahashen lehtë me imamin Shefqet Krasniqi në shumë pika: shqipfolës, besojnë në Zot, janë udheheqës të një institucioni fetar, e tjera. Dua ta shpalos faktin se jam katolike dhe nuk dua ta kritikoj këtu fenë e tjetrit. Për mua, nje fe vlen një tjetër, qoftë për të mirë, qoftë për te keq. Gjithashtu, nuk dua ta kritikoj Turqinë e sotme, sepse këtë shtet e konsideroj si aleate ushtarake të atdheut tim. Jemi së bashku në Nato. Apo jo?
Ngjarja e dytë e këtij shkrimi, pa të cilën ngjarje nuk do të kishte folur kurrë presidentja e Kosovës për Kanunin e Lekë Dukagjinit, sepse ai kanun nuk do të egzistonte fare, bazohet në tri shtylla. Si katolike që e shpalosa faktin se jam, nuk është fjala për atin, të birin dhe shpirtin e shenjtë por për Nikolla Pashiqin, Ahmet Zogun dhe Gjon Marka Gjonin. Udhëheqësi serb Pashiqi (Nikola Pasic) kishte kontakte edhe me Zogun edhe me Marka Gjonin, me secilin veç e veç, kuptohet. Kështu ia arriti qëllimit që t’i prishte këta dy ruajtës të dhive (sipas tij) njërin me tjetrin. Gjon Marka Gjoni, pa një pa dy, e shpall Republikën e Mirditës në Prizren dhe, për inat të Zogut, i dërgon Pashiqit kushtetutën e shtetit të tij, një kushtetutë me nene e paragrafe, e cila siç do të shohim, do të bëhet e famshme me pseudonim. Me një emër tjetër! Beogradi (sikurse edhe Athina dhe Roma) nuk e njeh shtetin e Marka Gjonit. Është gjë normale kjo punë. Serbia nuk do ta njihte Republikën e Mirditës kur kishte qëllim e plane që t’i pushtonte të gjitha trojet shqiptare së bashku. Pse t’i komplikonte gjerat duke i bërë dy shtete? Mirëpo, atë që donte ta bënte Serbia me planet e saj makiavelike, e bëri përkohësisht një shtet tjetër edhe me makavelik, vendi i vetë Makiavelit.
Mirëpo, kushtetuta e Gjon Marka Gjonit, edhepse qesharake si e tillë, i dha Akademisë se Shkencave të Serbisë një material shumë me vlerë. Serbi vendosi ta bëjë atë publike botërisht me qëlim që t’i prezantojë shqiptaret si mebeturinat të Perandorisë osmane, duke I përfshirë edhe të krishterët, se jetojnë me Kanun. Shumë popuj të Ballkanit dhe Evropës i kujtojnë dhimbjet që u ka shkaktuar Sulltan Sylejmani me Kanunin e tij, pasi e kuproi se me Sheriat nuk do të shkonte larg. Serbët e pëgatitën planin e tyre në dy aspekte: I pari: Të identifikohen shqiptarët në botë sipas Kanunit; I dyti: Të vendosen mekanizma në trojet shqiptare me qëllim që shqiptarët të identifikohen vetë me Kanunin. Madje, për ta bërë talljen edhe më të madhe, e futën një element serb në të: Fjalën serbe “zakon”. Në të vërtetë, pot ë shikohet hollë e hollë, ajo fjalë është brumi i Kanunit! Për ata që e dinë sërbishten, fjala “zakon” përkthehet në shqip “ligj”. Megjithatë, fjala «zakon» edhe sot në mentalitetin e disa shqiptarëve e ka një kuptim pothuajse të shenjtë. Sidoqoftë, më të dhellë se fjala shqipe “ligj”.
Kështu, serbët e përdorën priftin Shtjefën Gjeçovi si mbledhës të Kanunit (të kushtetutës së Gjon Marka Gjonit) dhe e vranë pastaj për ta bërë më spektakular lansimin e projektit të tyre. Para lansimit, e gjetën priftin tjetër Gjergj Fishtënn i cili u shërbeu duke e vënë emrin e tij në parathënien e Kanunit. Në atë parathënie, Gjergji ynë kombëtar e shpreh frikën se intelektualët shqiptarë do të tallen (“do i kërveshin buzët”, siç shprehet) kur ta lexojnë Kanunin. Kjo ka domethënie të madhe. E ndiente se Kanuni ishte qëllimkeq. Dikush mund të thotë: Pse një grua shqiptare katolike, siç jam unë, flet kundër Gjergj Fishtes? Replika ime është kjo: Pse jo? Duke ua huazuar emrin e tij serbëve, Fishta pranon si pozitiv faktin se në Kanun gruaja shqiptare nuk ka asnjë të drejtë. Shitet si kafshë në bazë të atij libri satanik ku çmimet janë të paraqitura me grosh. Fishta e pranon si pozitiv faktin se tek shqiptarët konflikti nxitet kudo, mund të fillojnë gjaqet pa mbarim se e ngjeu kafshatën i pari ai që nuk e kishte radhën ta ngjyente….
Serbi, në parathënien e Kanunit të cilën e nënshkruan Fishta, e nënvizon bukurinë e Tanushes, apo Tanies, bijës e krajlit serb sikur ajo të ishte yll i folklorit dhe imagjinatës shqiptare. Madje thotë se është më e bukur se personazhi i poezisë Petrarkës. Por, lexojeni Kanunin për të pare se ku është femra shqiptare, sipas shijes së këtij prifti? Unë, femra shqiptare, shkoj edhe më larg dhe afirmoj se Fishta vetëm e ka dhenë emrin e tij dhe ka bërë plagiaturë. Ashtu siç e ka kopjuar Gjeçovi kushtetutën e Marka Gjonit, Fishta i ka kopuar krajinat (e dini shprehjen Srpska krajina”) e krejishnikëve të Bosnjës (këngët kreshnike) të Klladushes (Mujit e Halilit) për ta boshnjakizuar letërsinë shqipe, sipas udhëzimeve të serbëve.
Në rolin e shqiptarit të madh dhe të poetit origjinal, Fishta e ka një poezi shumë domethënëse e cila fillon kështu: «Moj Evropë, moj kurva e motit». E shifni këtu se sa bukur e shan poeti ynë kombëtar Evropën duke e përdorur fjalën serbe «kurva» që në shqip do të thotë «lavire» apo «prostitutë». Mund të imagjinoni faktin se kur shqiptari e shan Evropën, Evropa e shan dhe e lë pas dore shqiptarin që serbët të bënjë me ta çka të duan. Mu për këtë arësye, Fishta ështe shqiptari i parë kandidat për Çmimin Nobel për letësi ! Lum ne që e kemi!!! Ëndërroj që ngjarja e tretë (sipas këtij shkrimi) të ndodhë si vijon:
Siç kërkon aktivisti dhe analisti kritik i Kanunit, Blerim Uka, përfaqësuesit e kishës katolike në trojet shqiptare të deklarojnë sheshit se, edhe pse janë të (keq)përdorur emrat e dy priftërinjve, Gjeçovi dhe Fishta, Kanuni i Lekë Dukagjinit nuk i përfaqëson vlerat e kishës katolike shqiptare.
Një deklaratë e tillë humanitare dhe krishtere e mirëfilltë do u hapte rrugën Kuvendit të Shqipërisë dhe atij të Kosovës të votojnë mocione paralmentare respektive se shkrimet që ndodhen në Kanunin e Lekë Dukagjinit janë të autorëve që i kanë imagjinuar ato, kushdo qofshin ata, dhe se ato instutucione, në asnjë mënyrë, nuk i konsiderojnë si burim të së drejtës apo drejtësisë.
Shpresoj se, një ditë, ngjarja e tretë e këtij shkrimi do të ndodhë. Per serbët, kjo gjë do të jetë zhgënjim i madh, pothuajse si bombardimi i Milosevicit nga Natoja dhe hyrja e Shqipërisë në Nato. Por, ne shqiptarët do të jetojnë në harmoni dhe paqë në trojet e tyre sepse shpresat e serbëve për të na pushtuar një ditë do të thehen e do të bëhen copa copa.
Edita (Mark) Sopjani - Shënim për lexuesit: Jam motra e shumëvuajtur e Ilirit të cilin Blerim Uka duhej ta vriste, në bazë të Kanunit, për të marrë gjak posa ta arrinte moshën e madhërise. Për ta kuptuar ngjarjen, lexojeni blogun e këtij humanisti (Si duhej ta vrisja Ilirin sipas Kanunit) në adresën http://www.bloguiblerimukes.blogspot.ca dhe shkrimet tjera me fjalët kyçe në Internet «Blerim Uka Kanuni».
