PSE MUNGOI ZËRI I DREJTËSISË PËR UZURPIME VRASJE DHE DËME TË LUFTËS SË FUNDIT NË KOSOVË?!

Opinion: Me pesë kolonizimet serbe u uzurpuan mira hektar tokë të shqiptarëve, u vranë, zhdukën dhe u masakruan me mira qytetarë të pafajshëm civilë gra fëmijë pleq

PSE MUNGOI ZËRI I DREJTËSISË PËR UZURPIME VRASJE DHE DËME TË LUFTËS SË FUNDIT NË KOSOVË?!

*Nëse shfletohet libri i prof. Dr. prof. Hakif Bajrami historian; “Komiteti Mbrojtja e Kosovës dhe qeveritë e Tiranës për krimet serbe kundër shqiptarëve (1918-1941)”, Prishtinë botim i vitit 2008, nuk të hiqet nga mendja pyetja: Pse nuk e ngrehi zërin Drejtësia për kthimin e pronave të shenjta, të çdo uzurpimi kolonialist serb, gjatë pesë kolonizimeve të ndodhura në Kosovë, më 1913-1918-1921-1928, 1928-1936-1941 dhe nga viti 1945-1966. Respektivisht deri në luftën e fundit 1997-99 dhe pakon e Ahtissarit, e cila jo krejt në heshtje u pranua, gjithnjë në dëm të Kosovës

Shkruan: Qerim Pllana-Toplica

Në këtë vështrim kam marrë një shembull konkret në Komunën e Burimit, nxjerrë nga dokumentet, të cilat i disponon familja e dëmtuar, Mulaj nga fshati Orobërdë komuna në fjalë, d. nr. 31010 Republika e Kosovës, si objekt konteksti: Kompensimi i dëmit në vlerë të kontekstit 299415 euro. E tërë kjo proceduar mbështetur në Ligjin Nr. 03/1L-006 por e pazbatuar në praktikë. Burimi rrjedhë nga: Organizata joqeveritare Bamirëse: Ngritja e Zërit-Skenderaj, sajt w. w. w “Ngritja e Zërit”, Organizatë civile-bamirëse-qytetare e Republikës së Kosovës.

Kërkesa për Kompensimin e dëmeve të luftës, kundër qeverise se Republikës të Serbisë. Kjo çështje është perceptuar (ndarë) në disa pjesë; Pjesa e parë: Të dhënat në parashikimin e parashtruesit të kërkesës. Pjesa e dytë; Llojet e dëmeve për të cilat duhet të iniciohet procedura e kompensimit, nga viti 1989-1999 e më tutje, deri në parashikimin e kërkesës. Kjo tërësi ka të bëjë më:
- Humbjen e jetës, vrasja dhe zhdukja e anëtarëve të familjes,
- Lëndimi i trupit, invaliditeti, torturat dhe masakrimet
- Dhunimi, paraqitja e çrregullimeve psikike dhe sëmundjeve tjera si pasojë e luftës shkatërrimtare;
- Burgosjet masive dhe torturat ç`njerëzore nëpër burgjet serbe;

- Dëmet në objektet ndërtimore, grabitja e pajisjeve përkatëse varësisht nga të ushtruarit e veprimtarisë, apo uzurpimi i të njëjtave;
- Dëmet në pajisje, inventar, interier shtëpiak, makina-vetura, kamionë, apo makina dhe mekanizëm bujqësor me tërë pajisjet përcjellëse, të grabitura apo të shkatërruara, të djegura etj;
- Dëmet në pasurinë tjetër dhe të mirave materiale;

- Dëmet tjera të shkaktuara nga aparati shtetëror serb gjatë administrimit të dhunshëm të Kosovës nga 28 marsi 1989, si pasojë e anulimit të autonomisë, rrënimit të institucioneve ekonomike e shoqërore, dhunës shtetërore, sidomos humbjet pas dëbimit në mënyrë masive nga institucionet shtetërore të punësuarve shqiptarë në veçanti nga viti 1990, duke shkatërruar, fabrika, punishte, kombinate etj., me përmes masave të dhunshme etj.;

- Humbjet e shkaktuara për shkak të pamundësimit të shfrytëzimit të pasurisë; punëtorisë, makinave dhe mekanizmit të firmave, tokës punuese bujqësore, pemishteve dhe degëve tjera bujqësore, vreshtarisë, pemëtarisë, bletarisë etj.

Rasti konkret më Familjen Mulaj, për të cilën bëhet fjalë në këtë vështrim, radhitën dëmet e shkaktuara të cilat janë vlerësuar në euro, por nuk janë kompensuar as sot e kësaj dite. Rastet si të kësaj familje në Kosovë janë me qindra syresh, të cilat duhet të veprojnë me proceduar drejtë gjykatave ndërkombëtare deri të Bazelit, Hagës apo Salzburgut për dëmet në njerëz dhe në ekonomike.

- Familja Mulaj për vrasjen e anëtarëve të saj vlerëson dëmin në 600.000 euro;
- Masakrimi i anëtarit të familjes (babait)………………….…………….. .      800.000 -//-
- Zhdukjen e anëtarit të familjes ………………………………………………..800.000 -//-
- Dhunimi i anëtarit të familjes………………….……………………………….8.00.000 -//-
- Plagosja, sëmundja të munduarit dhe tortura…………………..………          500.000 -//-
- Të qëndruarit në llogore dhe nëpër burgjet serbe……………………..           200.000 -//-
- Dëmtimi trupor i përhershëm invaliditet……………….…………………       300.000 -//-
- Familja në fjalë bënë përshkrimin e hollësishëm të këtyre pasojave gjatë luftës, duke i paraqitur të humburit, të lënduarit të vrarët dhe të ndjekurit.
- Të cilët vlerësohen në……………………….……………………………      2.99415 euro.
Themi se ky është vetëm një shembull prej qindra-mira shembujve të familjeve shqiptare, të cilat pësuan tmerrin, dëmet dhe mos gjetjen e t`pa gjeturve as sot e kësaj dite (tetor 2013).

Pjesa e tretë e këtij vështrimi, ka të bëjë me presona me të drejtë në kompensimin e dëmit, shtetas të Kosovës pavarësisht nacionalitetit.

U nisa nga një shembull konkret i Familjes Mulaj, e cili ka të bëjë me të zotin e shtëpisë, z. Azem Mulaj, afërsia me parashtruesin e kërkesës për (babanë), i lindur më 1915, paraprakisht i vrarë, pastaj i masakruar nga afërsia, (sa ishte i strehuar në fshatin Kaliçan më 13. 04. 1999). Në shënime figurojnë dëmet në njerëz të afërsisë, dajat, kushërinjtë, dëmet në kafshë, kallje të shtëpisë, ndjekja nga vendi i punës etj.

Anëtari i kësaj Familje, z. Ramë A. Mulaj, disponon dokumentacion të verifikuar nga të gjitha organet zyrtare kompetente të Kuvendit Komunal të Istogut, për humbjet, të cilat i pëson familja para dhe gjatë luftës shkatërrimtare në Kosovë.

Shtrohet pyetja, sa dhe cilat familje të dëmtuara në familjarë, dëme materiale dhe shkatërrime tjera nuk posedojnë dokumente si kjo e z. Ramë A. Mulaj. Megjithatë, neglizhenca, pasiviteti dhe pesimizmi i qindra-mira familjeve, sot e kësaj dite kanë mbet pa grumbullimin e fakteve dhe dëshmive, të cilët shtetin serb, herët e vonë e obligojnë që t`i kompensojë të gjitha dëmet materiale dhe ato njerëzore një për një.

Faktet, dëshmitë dhe dëshmitarët e gjallë në këtë fazë kanë rëndësi jetike, po aq sa ka përgjegjësi shteti i Kosovës ndaj të rënëve, familjeve të pësuara dhe të atyre, të cilat sot e kësaj dite përballën me të pa gjeturit, numri i të cilëve arrin mbi 2000 syresh. Shteti i Kosovës, udhëheqësit e saj ndaj qytetarëve të saj obligohen që në bisedime me Serbinë si çështje më rëndësi t`i shtrojnë edhe këto çështje bashkë me reparacionet e luftës. Se kur do të ndodhë kjo, rëndësia qëndron në atë se këto çështje juridikisht nuk vjetërsohen, por koha ka rëndësi në të jetësuarit e problemeve!

 P. sh. Ramë A. Mulaj, kërkon dëmshpërblimin e largimit-suspendimit nga puna, torturat dhe lëndimin në njërin nga sytë, sado çështje kjo personale. Sa raste të tilla i kemi sot në Kosovën e pas luftës të dëmtuar nëpër organe të ndryshme trupore, gjymtime dhe lëndime me pasoja jetësore civilë te të dy gjinive të gjitha moshave, pa u përfshi rastet e luftës të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës UÇK-së.

Kapitull i veçantë janë kolonizimet me radhë, uzurpimi i pasurisë (tokës punuese, arave, pyjeve kullotave, vreshtave, kopshteve mullinjve) etj.

Të kthehemi në fillim në Librin; Të dhënat faktike të z. Prof dr. Hakif Bajrami historian. Seria gjatë pushtimit ushtarak të Kosovës nga viti 1912, deri më vitin 1999, në Kosovë përdori disa kolonizime, duke krijuar gjenocid dhe katastrofë në Rugovë, Plavë, Guci dhe në tërë Kosovën etnike gjatë vitit 1919-1921, duke uzurpuar prona të patundshme, toka bujqësore të bukës, fusha, male (pyje), tokë me re, luadhe (kullosa), vreshta, mullinj etj në mira hektarë. Pronë autoktone të shqiptarëve e cila sot është çështja më e ndërlikuar që do zgjedhje të domosdoshme pa të cilën nuk mund të ketë paqe, qetësi as marrëdhënie të mira fqinjësore.

Pra, pas humbjes së njerëzve si kapitull më i dhembshëm, pason tjetërsimi, respektivisht zgjedhja e problemit të pasurisë së shenjtë, pronësisë së patundshme e okupuar dhe uzurpuar sipas fazave kolonizuese. Shih f. q. 233, “Extrait des archvves du Comite de la defense nacionale de Cossovo”. Kreu: “Catastrophe de Rougova de Plava et de Goussigne”. Statistikat flasin për 844 viktima, nga i pari në faqen 234 në të fundit Shaban Dema 255.

Në një dokument tjetër të nënshkruar nga Komiteti Për Mbrojtjen e Trojeve nënshkruar në Vlorë më 10 qershor 1921 nga prof. Bedri Pejani, dr. Kolë Batzi dhe dr. Assaf Tchami, thuhet se pjesa më e madhe e trojeve shqiptare, duke përfshirë Kosovën etnike, janë të pushtuara nga sllavet serb, malazezë dhe bullgar. Mbi popullsinë e robëruar është kah ushtrohet një dhunë e paparë ndonjëherë nga pushteti okupues serbo-malazezë. Edhe pse çështja është aktualizuar në çarqet ndërkombëtare, deri më tani, qershor 1921, nuk është ndërmarre asgjë!

Kapitull i dhembshëm dëmet në njerëz për t`pa gjeturit pronat

Është koha Serbisë t`i thuhen me fakte dhe argumente historike njëpërnjë të gjitha, duke kërkuar më këmbëngulje dëmshpërblimet në njerëz, toka, shtëpi dhe në të gjitha dëmet (reparacionet) e luftës së fundit, 1990-1999. Vetëm atëherë mund të ketë paqe, fqinjësi dhe raporte të mira ndërshtetërore. Nëse lejohen prapë lëshime të kësaj natyre me aq papërgjegjësi kombëtare, historia shqiptarëve do t`u përsëritet mos më keq. Serbia, politika dhe diplomacia e saj, në mënyrë rrënjësore duhet të ndryshojë qëndrimin ndaj kombit shqiptarë, duke i kryer të gjitha obligimet me të cilat obligohet me të gjitha konventat ndërkombëtare, sidomos të luftës së fundit shkatërrimtare të pasurisë dhe qytetarëve të pafajshëm civilë!

Pjesën më të madhe të pronave autoktone të shqiptarëve, sot e mbajnë pa kur fare të drejte ligjore, manastiret, ai i Deçanit, Patrikana e Pejës, i Deviçit, kishat anë e kënd Kosovës, madje edhe atje ku nuk ka, dhe nuk kishte kurrë element banuesish serbë! Duke ditur se shumica e kishave dhe manastireve në Kosovë, janë ngrehina mbi themelet e kishave ortodokse dhe katolike ilire-shqiptare.

Historikisht, prandaj mesjeta pas rënies së Shqipërisë nën pushtimin otoman, u errësua së tepërmi në dëm të hapësirës shqiptare në G. Ballkanik! Dominimi bizantin dhe ai sllavë, lënë jo sallë gjurmë të uzurpimeve të pamëshirshme të tokave, ngritjes së faltoreve dhe shembjes së kulturës autoktone shqiptare, duke ndarë popullsinë dhe historinë në dy-tri epoka, Iliri, Arbër-Shqiptarë (Shqipëri të robëruar) nga 1506 afro pesë shekuj nën sundimin e Perandorisë Otomane deri më 1912.,1913, kur gjysma e territoreve u pushtua nga sllavet.

Tani, këto janë pasojat shekullore të pushtimeve, lëvizjeve dhe uzurpimeve me radhë, përgjatë gjithë hapësirës, dikur ilire-dardane, më vonë Arbërisë dhe principatave, respektivisht, Shqipërisë në periudhën e Gjergj Kastriot Skënderbeut. Luftërave 25-vjeçare, rënies definitive të tokave shqiptare nën pushtetin otoman. Copëtimi i mëtejmë i tokave nga sllavët dhe grekët pas vitit 1913-1990-1999 etj.
Janë pasoja të cilat vështirë zhdukën ose nuk mund të zhdukën, pa u bërë bashkimi kombëtar i të gjitha trojeve të uzurpuara dhe të ndara në gjashtë shtete në Ballkan! Shpresat për kompensimin e të gjitha llojeve të dëmeve, nuk duhet t`i humbin asnjë palë (familje a persona të dëmtuar)! Edhe pse Drejtësia nuk e ngrehi zërin e ndërgjegjes për dëmshpërblimin dhe kompensimin e atyre dëmeve në njerëz dhe në pronat e tyre të shenjta! Kapitull i veçantë pastaj mbetet numri i t`pagjeturve, i cili është sa i dhembshëm po aq i diskutueshëm për familjet të cilat presin me shpresa dhe me plotë ankthe..! Krimi, dëmet në njerëz dhe ato materiale nuk vjetërsohen. Atëherë nëse Drejtësia është kah vonon, ajo një ditë patjetër duhet të veprojë!

Këto fenomene tragjike-njerëzore, për habi heshtën dhe në këtë fushatë aktuale zgjedhore komunale vendore! Athua pse, çka fshihet pas tërë kësaj shëmtie?! Mos janë në pyetje; “raportet (shembullore) fqinjësore serbo-shqiptare”, për të cilat nuk ka asnjë (akt) të nënshkruar dhe të tumirur nga institucionet Kosovë-Serbi-BE, nga treshja (trojka) ecejake për çdo vikend; Prishtinë-Beograd-Bruksel dhe anasjelltas pa asnjë koment në vendin e vetë! Apo pse pavarësisht, Drejtësia më zërin e saj, një ditë obligohet të zbërthej tërë të vërtetën mbi pronat, ekonominë, dëmet në njerëz, të pagjeturit, pastaj paqen dhe fqinjësinë e mirë secili më fqinjin e vetë! Kur sesi për një “Ballkaniadë tjetër të re!

 *(Autori është shkrimtar-publicist në masmedian kombëtare) 

KRIJIMTARIA POETIKE E MALËSISË SË GJAKOVËS, DOKUMENT ME PESHË TË VEÇANTË PËR SHNDËRRIMIN E VLERAVE KRIJUESE NË NJË GJEOGRAFI TË MIRËFILLTË UNIKE LETRARE KOMBËTARE -

Doli nga shtypi vepra “Antologji e poetëve të Malësisë së Gjakovës”

          Nga Sejdi Berisha

(Lulzim Logu & Muharrem Kurti: “ANTOLOGJI E POETËVE TË MALËSISË SË GJAKOVËS”, botoi Klubi letrar “Gjon N. Kazazi” – Gjakovë dhe Klubi i Shkrimtarëve dhe i artistëve – Tropojë, 2013)

Doli nga shtypi një prej veprave më të veçanta, “Antologji e poetëve të Malësisë së Gjakovës” të autorëve, Lulzim Logu dhe Muharrem Kurti, e cila shënon nismën e forcimit të njëmendtë të bashkëpunimit dhe të përjetësimit të vlerave krijuese, por që ato edhe të shndërrohen në një gjeografi të mirëfilltë unike letrare kombëtare.

Toka dhe kombi shqiptar, historikisht, prej periudhe në periudhë, prej kohe në kohë, janë përplasur me njërën prej çështjeve më thelbësore të njeriut dhe të popullit, siç është liria, shtypja dhe copëtimi i atdheut dhe pengimi i zhvillimit të vlerave kulturore dhe shpirtërore. Dhe, kështu është penguar edhe zhvillimi i gjithëmbarshëm i kombit, por edhe afirmimi i të gjitha vlerave, pra edhe i atyre krijuese.

Përkundër kësaj, përherë janë bërë përpjekje që të arrihet tërë ajo ç’është e mundur në të gjitha fushat e kulturës, pra edhe në letërsi, në mënyrë që të forcohet trungu dhe vlerat tona intelektuale, të marrin përmasa të gjëra dhe të shtresohen në të gjitha poret e jetës, por, edhe të mishërohen ato me vlerat e kulturave të vendeve të tjera të Evropës dhe botës. E gjithë kjo, sikur ka ecur zorshëm, për çfarë edhe letërsia kombëtare ka pësuar, mbase ka edhe tash një larushi vlerash, por edhe një segment shkëputjeje të tyre, që edhe sot e kësaj dite sikur ecën ngadalë apo pengohet afirmimi i njëtrajtshëm, i barabartë dhe cilësor i krijimtarisë në të gjitha viset, krahinat dhe qytetet njësoj. Kjo, është edhe aq më e rëndë por edhe theksuese, kur kemi parasysh se letërsia jonë është krijuar, bërë e afirmuar në kushte dhe rrafshe të ndryshme shoqërore dhe politike. Pra, e cila është kushtëzuar nga rrjedhat politike dhe historike si në vend ashtu edhe në rajon dhe më gjerë. Mu për këtë arsye, edhe krijuesit, por edhe krijimtaria përgjithësisht, sikur ndonjëherë i ka ngjarë diagramit herë poshtë e herë lartë, e ndonjëherë edhe refuzimit cilësor, gjithnjë duke pasur parasysh se në Shqipëri, në shtetin amë, janë krijuar vlera tjera krijuese letrare, të cilat kanë reflektuar edhe rrjedhat e zhvillimit tjetër shoqëror, krahasuar me atë në Kosovë, në Maqedoni, në Mal të Zi por edhe në Luginën e Preshevës.

___________

Vetëm bashkërisht bëhet tërësia cilësore e thelbit krijues letrar



Prej periudhës të para Luftës së Dytë Botërore, pas luftës, dhe tash në rrethana të reja të rendit shoqërore e në baza demokratike, pothuaj se secila krahinë, secili rajon por edhe secili qytet, ka pasur dhe i ka synimet krijuese letrare, të cilat gradualisht, bashkërisht e kanë bërë edhe tërësinë cilësore të thelbit letrar krijues kombëtar.

Tërë këtë e theksova, vetëm e vetëm për të dëshmuar se letrarët, shkrimtarët, poetët, romancierët, kronistët, historianët, dramaturgët, shkencëtarët etj., jo vetëm se i kanë ruajtur vlerat shpirtërore dhe kulturore kombëtare, por ato gjithnjë e më shumë i kanë vënë në spikamë, për ta afirmuar, vulosur dhe shndërruar në dëshmi historie e krijimtarie çdo gjë, çdo vlerë e ngjarje, qoftë e hidhur, e gëzuar mbase edhe tragjike. Në këtë formë, i kanë dhënë frymë të re intelektuale, arsimore dhe kulturore gjeneratave të shumta, të cilat pastaj kanë gjeneruar shumë krijues, që edhe atëherë por edhe tash janë faktorë të rëndësishëm në zhvillimin e gjithëmbarshëm shoqëror dhe kulturor, të cilët, përmes veprave të tyre i kanë përjetësuar të gjitha rrjedhat dhe ngjarjet, por edhe rrugëtimin e kombit dhe të atdheut, i cili rrugëtim asnjëherë nuk ishte i lehtë, siç nuk është edhe sot e kësaj dite.

Dhe, për afro njëqind vjet, edhe kultura, siç është edhe letërsia, u zhvilluan disi të ndara, dhe si të tilla edhe të pakoordinuara dhe as të afirmuara reciprokisht, e kjo ndikoi negativisht në krijimin e thelbit të shëndosh krijues si një bërthamë të vetme. Prandaj, një gjendje e tillë shkaktoi jo vetëm debalans, por edhe ndoshta shtresoi një errësirë në njohjen dhe afirmimin reciprok të vlerave krijuese letrare, e që bashkërisht shkaktuan edhe boshllëk të madh tek këmbimi i përvojave dhe bashkëpunimi letrar por edhe përgjithësisht kulturor e mos të flasim për afrimin e krijimtarisë letrare jashtë vendit.

Mirëpo, me gjithë këtë, në Kosovë, respektivisht në Rrafshin e Dukagjinit, shumë qytete u shndërruan në vatra kulturore, pra, edhe të vlerave letrare, të cilat tentonin që me cilësinë krijuese të depërtojnë tek lexuesi jo vetëm në Kosovë, por edhe në viset e tjera, pra, edhe në Shqipëri, gjë kjo e cila aspak nuk ishte e lehtë. Në këtë drejtim, vetëm në gjashtëdhjetë vitet e fundit, Peja, Gjakova por edhe qytetet tjera në Dukagjin, nxorën qindra krijues, pra edhe shkrimtarë e poetë, të cilët tanimë janë emra të dëshmuar dhe se krijimtaria e tyre është shtyllë me rëndësi e letërsisë kombëtare, por akoma jo edhe aq e afirmuar reciprokisht, apo edhe e sistemuar ashtu siç meriton në nivelet krijuese kombëtare.

Duke pasur parasysh problemet e njëpasnjëshme në këtë drejtim, të cilat datojnë shumë më kaherë, por edhe kufirin fizik të vënë padrejtësisht, gjithnjë, por veçmas në vitet e fundit, është menduar që të gjenden forma e metoda të bashkëpunimit krijues letrar, i cili do t’i bashkonte dhe njësonte vlerat krijuese në nivel të kombit, dhe si të tilla, ato të përjetësohen e që do të begatojnë e afirmojnë letërsinë njësoj në secilin cep të tokave shqiptare, por edhe në vendet tjera. Një gjë e tillë, në të ardhmen do të jetë një vibrant i fuqishëm në rrjedhat krijuese.

Për këtë, nismën dhe hapin e guximshëm e morën krijuesit e Malësisë së Gjakovës, respektivisht të Tropojës dhe ata të Gjakovës, të cilët tani e sa vite, duke pasur parasysh se këto treva lidhen shpirtërisht dhe fizikisht në mes vete, si një trup, por plotësisht edhe si një tërësi kulturore, filluan natyrshëm dhe me plotë përgjegjësi të marrin një hap për bashkimin dhe për afirmimin e vlerave të përbashkëta letrare. Natyrisht, se një gjë e tillë entuziazmoi të gjithë shkrimtarët e këtyre trevave, gjithnjë duke pasur parasysh dhe për bazë rëndësinë se një ndërmarrje e tillë, do të shërbejë si shembull për afirmimin e vlerave të përbashkëta letrare dhe kulturore.

Krijuesit nga trevat e veriut të Shqipërisë e të Rrafshit të Dukagjinit, historikisht kanë dhënë dhe i kanë vënë shtylla të forta vlerave shpirtërore kombëtare

Në Tropopjë, një nismë e tillë u prit me shumë ngrohtësi dhe me plotë arsye, pikërisht duke u mbështetur në atë se kjo trevë, duke përfshirë të gjitha krahinat veriore të Shqipërisë, pra edhe Shkodrën, historikisht kanë dhënë shumë emra nga fusha e letërsisë, historisë dhe përgjithësisht nga kultura, të cilët ia kanë vënë konturat dhe shtyllat e forta vlerave shpirtërore dhe kombëtare, pra edhe letrare. Emrat që kanë dalë nga këto anë, që janë shumë për t’i numëruar në këtë shkrim, kanë bërë që letërsia dhe kultura jonë kombëtare të afirmohet edhe jashtë kufijve të vendit. Andaj, pse të mos fillojë edhe sot bashkimi i vlerave, të cilat do të depërtojnë deri në jug dhe e kundërta. Kujtoj se kjo është më se e nevojshme.

Nga kjo trevë mund të kalojë numri 200 i poetëve, prozatorëve, dramaturgëve, i studiuesve të fushave të ndryshme, i piktorëve dhe i gazetarëve, duke mos llogaritur këtu edhe qindra krijues nga fusha të tjera kulturore, që sot veprat e tyre janë shtylla të forta të rrjedhave të përgjithshme shoqërore.

Edhe në Pejë e në Gjakovë, në Kosovë, janë krijuesit letrarë, të cilët, dje, sot por edhe nesër, janë fanar dhe pena që i japin dritë e shpirt letërsisë kombëtare. Andaj, kësaj radhe të përmendim Gjakovën, e cila u provokua nga Tropoja për të filluar diçka që dikur ishte frikë edhe në ëndërr të mendohej, të thellohet dhe të lidhet e të bëhet një bashkëpunim krijues letrar, respektivisht, kulturor dhe letrar-poetik.

Xixat e para filluan gjatë viteve të kaluara me Mitingun Tradicional të Poezisë në Gjakovë, në të cilin, përveç poetëve nga Kosova, aty marrin pjesë edhe krijuesit nga Bajram Curri e Tropoja, por edhe nga Presheva, Bujanoci, nga Mali i Zi e Maqedonia. Me rastin e këtij manifestimi madhështor poetik, u hodh ideja që në kuadër të tij të organizohet edhe një orë letrare tanimë tradicionale në qytetin Bajram Curri, në të cilën, edhe aty, do të prezantonin me vargjet e tyre krijuesit nga Kosova dhe nga trojet tjera shqiptare. Kjo praktikë tanimë u bë traditë, dhe se pastaj, kohë pas kohe, organizoheshin e do të organizohen edhe promovime veprash, qoftë në Gjakovë, Bajram Curri, Tiranë, Lezhë mbase edhe në vende të tjera, që tanimë janë hallkë e forcimit të bashkimit krijues letrar në shkallë vendi e kombi.

Këtë e forcoi edhe manifestimi tjetër letrar, Poeteka Mbarëkombëtare e Bytyçit, i cili tash për çdo vit mbahet në Tiranë, respektivisht në malin Dajti të Tiranës.

Në këtë antologji është prezantuar krijimtaria e këtyre poetëve (Radhitja sipas alfabetit): Agim GJAKOVA, Agim MALA, Albert SHALA, Alfons ZENELAJ, Ali MUSAJ, Ali PODRIMJA, Almona BAJRAMI, Anton MARKU, Anton PAPLEKAJ, Asllan OSMANAJ, Avni MULAJ, Azem BALIAJ, Besim BOKSHI, Besim MUHADRI, Besnik MUSTAFAJ, Blerina ROGOVA GAXHA, Brahim AVDYLI, Din MEHMETI, Elona ZHANA, Engjëll I. BERISHA, Enver GJERGJEKU, Gentiana MUHAXHIRI, Gjon NEÇAJ, Halil HAXHOSAJ, Hamit ALIAJ, Hydajet BAJRI, Jaho MARGJEKA, Jak PERPALI, Jehona AGUSHI, Kadrush RADOGOSHI, Manjola BRAHAJ, Mazllum SANEJA, Mehmet ELEZI, Migena RAMAJ, Mujë BUÇPAPAJ, Murteza XAJË NURA, Nafije SALIHAJ, Pal NDRECAJ, Qemajl JUNIKU, Selim ALIAJ, Skënder BUÇPAPAJ, Skënder SHERIFI, Tahir BEZHANI, Teki DËRVISHI, Ukzenel BUÇPAPAJ dhe Zef MULAJ.

Shkrepi mendja e arsyeja, që aspekti gjeografik i letërsisë të merr formën e prerë të unitetit dhe të respektit e të afirmimit gjithëkombëtar

Tani, në këto ngjarje, lirisht mund të thuhet historike letrare, përveç që këmbehen përvoja krijuese dhe që afirmohen veprat e shkrimtarëve nga të gjitha trojet, ka shkrepur mendja e arsyeja për etjen, që aspekti gjeografik i letërsisë të merr formën e prerë të unitetit dhe të respektit e të afirmimit. Kështu, krijuesit tropojanë hedhin idenë që pikërisht pse krahinat veriore të Shqipërisë shquhen historikisht për vlerat kombëtare, pra edhe për ato letraro-hitorike, siç është edhe Rrafshi i Dukagjinit, në këtë rast, Gjakova, e cila deri me tash ka dhënë qindra e qindra intelektualë të fushave të ndryshme dhe po ashtu mbi 200 krijues letrarë, të lidhet dhe të mbështetet arsyeshëm mendimi për t’i përjetësuar vlerat krijuese të kësaj ane nëpër periudha, respektivisht të poetëve të këtyre trevave në një dokument me peshë, siç është antologjia. Dhe, pas shumë konsultimeve, pas shumë takimesh pune që kjo nismë të jetë sa më me peshë dhe më e dëlirtë në të gjitha aspektet, u vendos që ky hap të hidhet ndërgjegjshëm dhe gjithnjë duke kujtuar se antologjia e poetëve të Malësisë së Gjakovës, do të jetë një dokument-histori që do t’i provokojë gjeneratat që vijnë por edhe krijuesit e rinj, që këtë iniciativë ta konsiderojnë si të shenjtë dhe me qëllimin më të mirë për të mishëruar në një, krijimtarinë kombëtare letrare pa dallim qyteti, krahine apo vendi.

Mirëpo, edhe një gjë duhet ditur, se të bësh vepra të tilla, siç është kjo antologji që këto ditë u bë realitet dhe doli nga shtypi, është punë shumë e rëndë, me përgjegjësi, por edhe me peshë historike.

Prandaj, është e kuptueshme, se kjo vepër nuk mund të jetë edhe e përkryer apo edhe me te të jetë i kënaqur secili. Kjo, ndoshta edhe nuk do të ishte as normale. Por, një gjë është e sigurt dhe shumë e vërtetë dhe si e tillë shumë e qëndrueshme, se asnjë autor, asnjë poezi, asnjë fjalë nuk është e shkruar me prapavijë, me ndonjë qëllim të lig dhe jonjerëzor, por gjithnjë me qëllim shumë të pastër, por, gjithashtu edhe me rëndësi e me mesazh kombëtar për unitetin krijues, që edhe sot e kësaj dite për këtë gjë na nevojitet edhe shumë punë.

Edhe tjetra. Secili krijues dhe secili lexues, duhet ta kuptojë realitetin, se brenda një vepre nuk mund të futen të gjithë krijuesit, të të gjitha periudhave dhe gjeneratave qofshin ata, edhe pse është bërë përpjekje që të përfshihen krijues-poetë, të cilët u takojnë së paku tri gjeneratave të kohës më të re, veprat dhe cilësia e të cilëve reflekton peshë dhe shprehë vlerat e qëndrueshme që e kompletojnë dhe begatojnë tërësinë dhe rrugëtimin letrar e historik kombëtar. Po ashtu, gjithnjë është menduar dhe synuar, që me këtë, letërsinë ta vëmë në një hapësirë e gjerësi, mbase në një shtrat të rehatshëm mu si shtratin e lumenjve me ujin e pastër, që kurrë nuk shterojnë, por tokën dhe fushat i bëjnë gjithnjë e më pjellore. Po ashtu, edhe në këtë mënyrë, të vihen në vendin e vetë dhëmbëzoret dhe hallkat krijuese e të bashkëpunimit jo vetëm letrar. Pra, ky synim i krijuesve të Malësisë së Gjakovës le të jetë një prej emblemave historike dhe jo vetëm letrare e kulturore.

Andaj, ky dokument, në të cilin kësaj radhe janë përfshirë dyzetë e gjashtë poetë, por janë theksuar edhe emrat e dhjetëra e dhjetëra të tjerëve që me siguri do të zënë vend në antologjitë dhe veprat tjera që do të botohen në periudhën e ardhshme, kujtoj se është me peshë të veçantë letrare, kulturore, historike mbase edhe kombëtare, po ashtu, padyshim se do të jetë si një rreze, e cila do të ngrohë thekshëm por edhe do t’i joshë dhe sjellë rrezet e reja për t’i begatuar në vazhdimësi të arriturat dhe punën vetëmohuese në fushën e letërsisë dhe të kulturës përgjithësisht.

Pra, e tërë kjo që theksova në këtë shkrim, ishte edhe qëllimi që të theksoj rëndësinë dhe peshën e kësaj vepre, ndoshta të vetmen të këtij lloji deri me tash, dhe kështu fillojmë të afirmojmë dhe të ndriçojmë diçka, të cilës gjë deri me tash nuk ishte e mundur t’i hiqet velloja e errësirës. Pra, në këtë mënyrë t’i bashkojmë dhe t’i përjetësojmë vlerat krijuese, t’i shndërrojmë ato në një gjeografi të mirëfilltë unike letrare kombëtare.

Edhe diçka. Për transparencë dhe korrektësi sa më të madhe, krijuesit dhe poezitë e tyre në këtë antologji, janë prezantuar me radhë sipas alfabetit të gjuhës shqipe, që padyshim se e ka edhe rëndësinë e vetë për korrektësi dhe profesionalizëm.

- See more at: http://tribunashqiptare.net/?p=18777#sthash.yFArTblc.dpuf

Nga Zenepe Luka- 70 karafila për Roza Anagnostin

Teatri Kombëtar dhe Fondacioni “Nermin Vlora Falaschi” veprimtari për ditëlindjen e aktores së madhe e skenës dhe kinematografisë.
Më 27 tetor Mjeshtër I Madh, aktorja e admiruar dhe e dashur jo vetëm për shqiptarët, Roza Anagnosti mbush 70 vjec.
Teatri Kombëtar dhe Fondacioni “Nermin Vlora Falaschi”, do të organizojnë veprimtari të gjërë për vlerësimin e figurës së kësaj artisteje të madhe.
Përvcse do të rrethohet nga familja. Vajzat dhe nipër e mbesa që vijnë nga Amerika dhe Italia, nga të afërmit dhe kolegët, për festën e saj do të jenë të pranishme edhe gra të shuqra nga shumë shtete.
Në pritje të kësaj date, Roza, sikurse është edhe në natyrën e saj, është tejet e mbushur me emocione.Kërkojmë të flaës për gazetën për këtë event, por ajo thotë se do të ishte më mirë shflerojmë ditarin e saj.
Kam “ rolin” më të vështirë për të interpretuar në jetën time më 27 tetor, pse më duhet të paraqitem si asnjëherë tjetër në skenë-thotë ajo me sy të përlotur.


Fëminia.
Roza Anagnosti-Xhuxha,ka lindur në Tiranë më 27 tetor të vitit 1943.I ati ka qënë officer karriere, kurse nënë shtëpiake.Pas clirimit të vendit më 1944, familja u shpërngul në qytetin e Shkodrës ku jetonte edhe familja e gjyshit nga nëna. Aty përfundoishkollën fillore dhe të mesme.
Qëkur ishte në kopësht ka treguar prirje artistike(muzikë dhe balet), që u bënë më të dukshme e më të qëndrueshme me ecurinë e viteve.Nën drejtimin e pedagogëve L.Deda, H.Shahini, Tonion Harapi në Shtëpinë e Pionierit dhe Preng Jakova në Shtëpinë e Kulturës, kur për tre vjet bëri kurse baleti me balet maestro profesionist, do të startonte edhe rrugën e bukur të artit.Por sikurse shkruan artistja në kujtimet e saj, megjithëse ucilësua si një vajzë me talent në të ardhmen, ëndërrae saj nuk e pati të lehtë.
Dënimi I të atit.



Në fëmijërinë dhe adolishencë e Rozës së bukur, të lindur enkas për tu bërë artiste, këngëtare, balerinë, rënduan privimet të shumta, shpirtërore dhe material, për arësye se i ati në vitin 1950 u dënua me 15 vite burg për akuza politike. Me nënën dhe motrën e madhe vuajtën varfërinë dhe të gjitha pasojat e luftës së klasve:
Artistes së ardhëshme iu ndërpre e drejta për të vazhduar liceun artistik në Tiranë, duke e përjashtuar kur kish vijuar vetëm dy muaj mësimet.
Kjo është goditja e rëndë e ëndërrës së saj, por nuk u mposht dëshira për tu arsimuar.
Roza kthehet në Shkodër ku vazhdoi gjimnazin “29 Nëntori”. Por në të njetën kohë dha provimet me korespodencë në Liceun Artistik dega e artit dramatik.Në vitin 1965 u diplomua në degën e dëshiruar, duke celur njëherësh dritën jeshile për tiu future rrugës së artit.
Roza Anagnosti, gur themeli e Teatrit “Migjeni” në Shkodër.


Sidoqë ishte fare e re, kur u inagurua godina e teatrit “Migjeni” në Shkodër, bëhet fjalë në vitin 1958, 15 vjecarja, nxënëse e shkollës së mesme, Roza e bukur dhe e talentuar, u angazhua në premierën e parë të teatrit të Estradës.Më pas edhe në teatrin dramatik në pjesën “Kunora e nuses” e dramaturgut Kolë Jakova dhe regji të Lec Shllakut:
-Suksesi që arrita me interpretimin tim në këtë dramë – shprehet Roza, startoi jetën time në fushën e artit.Ajo u enërova aktore me trupën e teatrit “Migjeni”.
Tashmë ishte hapur rruga dhe Roza do të ishte protoganiste me rolet e sa në shumë spektakle të tjera duke mbrritur tek personazhi i Norës në draën “Nora” të Andrea Skanjetit, që ishte edhe regjizori I saj.Me këtë rol aktorja e re, fitoi cmimin “Si interpretuesja më e mirë ndër aktoret femra në festivalin e dytë kombëtar të teatrove profesioniste të Shqipërisë.
Lirimi I babait nga burgu, Roza pushton ekranin.
Në vitin 1961 babai i Rozës, u lirua nga burgu.Një numur estrade i filmuar dhe shfaqur në ekran, tërhoqi vëmëndjen e kineastëve.Roza e ishte fare e re, por edhe e bukur dhe Isha e re me talent, ran ë sy të regjizori G.Erebara.Aido të xhironte një film për Migjenin dhe e ftoi të luante “Murgeshën”.Pas këtij roli, në filmin “Detyre e Posacme”, interpretoi rolin e “Mësueses” dhe më pas në filmin “Toka Jonë” rolin e Files me regjizor Hysen Hakani dhe drejtor fitigrafie “Dhimitër Anagnostin, që I vuri syrin aktores së re jo vetëm për ta bërë protoganiste e shumë filmave, por ajo do të bëhej edhe bashkëshortja e tij e ardhëshme.



Martesa me regjizorin, emërimi i Rozës në Teatrin Kombëtar.
Pasi interpretoi dhjetra role kryesore në Teatrin “Migjeni”. Roza Xhuxha, që artëdashësi shkodran e shihte të ardhmen e teatrit, u nda nga skena ku doli për herë të parë, sepse në tetor të vitit 1964, u martua me regjizorin Dhimitër Anagnosti.Që nga ky vit ajo u emërua aktore në Teatrin Popullor ( sot Teatri Kombëtar).
Për Rozën fillon periudha më e shkëlqyer e karrierës, me role të shumta në Teatrin Kombetar në Tiranës dhe në kinematografi. Ajo bëhet një aktore shumë e kërkuar nga regjisorët. Luan mbi 20 filma dhe fiton disa çmimet të rëndësishme kombëtare. Çifti Anagnosti bëhet simbol i suksesit në art
Rolet e interpretuara nga Roza Anagnosti.

Numurohen rreth 120 rrole në teatër dhe kinematografi e TV, interpretuar nga aktorja.
Ajo ka punuar me regjizorët më të shquar të teatrit, por si askush tjetër ka interpretuar në shumë emisione në Radio e TV shqiptar.
Në vitin 1985 jam nderuar me titullin “Artiste e Merituar” dhe në vitin 1995 dola në pension por duke vazhduar krijimtarinë time si aktore e lirë sin ë skenë në film dhe spektakle poetike.
Drama e fundit “Medea” e Euripidit, roli I Mendeshës, filmi I fundit “Gjoleka djali I Abazit’ me rolin e nënës.

Rolet:

Teatri Migjeni në Shkodër 1958-1964
1. Kurora e Nuries K.Jakova “Nuria” dhe L Shllaku
2. Shtatë shaljanët N.Luca (Shkurta)
3. Këneta F.Gjata (Rina) Esat Oktrova.
4. Mësuesja autor rus regjia Oktrova.
5. “Dy binjakët” Goldon m roli shërbyes
6. Nora”, A.Skanjeti rolin e Norës
7. Histori irkutase, autor rus rolin Maja E.Oktrova
8. Trumbetierja aut.rus “Gjumashja” re. L shllaku
9. Bileta e llotarisë” D.Bubani rol kryesor
10. Banirët e shkallës nr.6 K.Dushi( rol I dytë)
11. Irena me këmbë të gjatë Shërbyesja D.Filipo regjizor E.Oktrova
12. Lagjia e varfër” F. Pacrami (Besa) regjizor L.Farruku.
13. Nëpër faqet e historisë” B. Pepa (Historia) regj.P.Sekuj
14. Premierë estrade (Akjotre, kërcimtare, këngëtare ) P.Sekuj.
15. Tragjedia optimiste regj.Bortko- e fejuara e marinarit regjizor A.Skanjeti.
16. Teatri Popullor 1964-1992
17. Qielli I Kuq I T,Caushit (Dhurata
7 Doktor Aleksi “Lena I.Uruco
18 Mbreti Lir Shekspir roli Kordelja
19.Përkolgjinajt K,Jakova (Zoga) regjizor Piro Mani.
20. “Shembja” I. Uruci (Bardha)
21. Cuca e Maleve, Loni Papa (Cuca) regj.Piro Mani.
22. Karnavalet e Korcës S.Vomora (shërbyesja)P/Stiullu.
23. Drita N.Luca (Edlira)
24.Një bije mijëra ngrihen”Shkurta” P.Mani
25.Ngjarje në fabrikë >F Pacrami (Marta)K.Spahivogli regjizor.
26. “Pas dy vjetësh” Dh.Xhuvani roli I Martës me regj K.Spahivogli.
27. Llampat e NeonitPjesë kineze (Prostituta) D.Agolli.
28.”Studentja e vitit të fundit” (Afërdita) N.Frashëri
29. I pazëvëndësueshmi Q.Buxheli (Liza) regj. Piro Mani.
30 “Përsëri në këmbë” Dh. Xhuvani (Motra) Q.Toro
31 Një dimër I shkurtër Sh.Mita (Nasta) Dh.Pecani.
32.Toka Jonë K,Jakova (Filja) P.Gjoka
33. Tymra që pastrohen roli I Vjollcës
34 Dukle gdhirë viti 45 T. Laco (Shkurta ) Dh.Pecani
35. Lumi I Vdekur J.Xoxa (Vita)
36 Zonja nga qyteti R. Oulaha , roli I Merlit A.Qirjaqi.
37. Shënomëni edhe mua” rpli I Lules regj.Piro Mani
38 Premtim në heshtje” Nëna)
39 Diell mbi Kastër F. Kraja ( Dava)
40.’ Roli I dytë
41. Përmbytja e madhe K,Jakova roli Bardha
42 Besa e Madhe” M. Markaj (Mrika) regj.Piro Mani
43.Nga errësira në dritë Dh.Xhuvani (Fatma) P.Mani.
44.Vizita e inspektorit (Shejla) autori anglez regj.Piro Mani.
45. Fytyra e dytë” D.Agolli (Kristina) Piro Mani regj.
46 Vërshime Pranverore” B.Hoxha (Nusja) regj.Q.Toro
47 Hijet e Natës” (Tushja) regj. Z.Bushati
48.Nën dritat e skenës R.Pulaha (Zerina) regj,Piro Mani.
49 Nata e 12 Shekspir ( Vjola) regj.P.Mani
50.Monserati e.Robles (Nëna) regj. Piro Mani
51.Valsi I Tetatniku Mushatesku (Dacja) A.Bualjopti dhe A.Qezari.
52.Dasëm gjaku F.G.Lorka (Vjehrra) regj.G.Kame
53.Rikardi I tretë Shekspir (Elisabeta ) regj.,A Qirjaqi,
54.Tiranozauri roli I Rakelës K.Treveshina regj.G Kame.
55.Shën Maria roli Maria.

Dhjetra incizime në radio-drama,montazhe, artistike e xhirime në Tv.
Loja e pushimeve autoriu rumunZonja Vintil, nata e trokitjeve në xhama regj,Abagnosti roli io Kristinë..

Kinematografi.

1.Detyrë e posacme (Lumja) K.Dhamo
2.Komisari I Dritës (Rudina) Dh,Anagnosti dhe.Gjika.
3,Tika Jonë (Filja) regjh. H.Hakani.
4. Plagë të vjetra (Vera) Dh.Anagnosti.
5.Ndërgjegjia (Arta) H,Hakani
6.Qyteti më I ri në botë0 edukatorja
7.Fije që priten Bes ask. Reshat Tozaj regj.M.Fejso.
8.Dita e parë e emërimit (Bardha)
9.Mësonjtorja (Dafina) N.Lako regj.M Fejzo
10.Në sht6ëpinë tonmë (Mësuesja)
11. Besa e kuqe” (Mrika) P.Milkani
12.Rruga e Lirisë (Dhurata) regj.E.Mysliu
13.Taulanti kërkon një motër(Luli) Xh.Keko.
14.Gurët e shtëpisë sime (Vito) Dh.Anagnosti regj e scenarist.
15.Bota e padukshme (Besmira)
16.Familja jonë (Liria)
17.Vrasje në gjueti (Neta) regj.K.Cashku skenar N.Tozaj.
18.Rikonstruksioni (Adelina)
19.Kthimi I uishtrisë së vdekur (Nica) sipas Gjenerali ushtrisë vdekur regj,Abagnosti)
20 Vetmi (Bardha) K.Dhamo
21. Gjoleka djali I Anazit (Maro ) Skenar dhe regji Dh,Abafbosti.

C M I M E T,

1, Në rolin e Norës cmim në festivalin e dytë të teatrit dramatik,(në rolet më të mira të grave)
2.Me rolin e Dafinës në filmin Mësonjtorja ka marrë kupën e festivalit të katërt të filmit.
3.Medalja Naim Frashëri në 25 vjetorin e Teatrit Popullor,
4. Me rolin e Besës në filmin “Fijet që priten” ka marrë medaljen e festivalit të tretë të filmit.
5. Me rolin e Dhuratës tek Rruga e Lirisë dhe Mrikës tek Besa e Kuqe” ka marrë marrë medaljen e festivalit të pestë të filmit.
Në vitin 1984 ka marrë titullin Artiuste e Merituar”
Në vitin 2012 Mori titullin “Mjeshtër i Madh”

Roza Anagnosti.

Roza Anagnosti lindi më 27 tetor 1943.Aktore e teatrit “Migjeni” dhe më pas aktore e shquar e Teatrit Kombëtar dhe kinematografisë, bashkëshorte e regjisorit po ashtu mjaft të njohur Dhimitër Anagnosti. E filloi karrierën ne Teatrin “Migjeni” të Shkodrës. Vetëm 20 vjeç, hyri në kinematografi me rolin e mësueses në filmin “Detyrë e posaçme” (K. Dhamo, 1963). Një vit më pas luajti Filen në filmin “Toka jone” (H. Hakani, 1964). Viti 1966 ishte viti i bashkëpunimit të suksesshëm me regjisorët debutues Dhimitër Anagnosti e Viktor Gjika, ne filmin “Komisari i drites”. Pas këtij filmi Roza dhe Dhimitri martohen dhe jetojnë në Tiranë.. Disa nga filmat më të suksesshëm janë tek “Plagë të vjetra” (Dh. Anagnosti, 1969), ”Fije që priten” (M. Fejzo, 1976) me të cilin fitoi Medalionin e Festivalit të vitit 1977, “Mesonjëtorja” (M. Fejzo, 1979) me të cilin u shpall aktorja më e mirë dhe fitoi
Kupën e Festivalit më 1981. Me filmin “Rruga e lirisë” fitoi Medalionin e dytë. Filmat e tjere janë “Ndergjegja” 1972, “Qyteti me i ri ne bote” 1974, “Ne shtepine tone” 1979, “Dita e parë e emërimit” 1981, “Besa e kuqe” 1982, “Taulanti kerkon nje motër” 1984, “Pranverë e hidhur” 1985, “Bote e padukshme” 1987, “Familja ime” 1987, “Vrasje në gjueti” 1987, “Rikonstruksioni” 1988, “Kthimi i ushtrisë së vdekur” 1989, “Vetmi” 1990. Përveç shumë vlerësimeve e çmimeve për karrierën, Roza Anagnosti mban titullin “Artiste e Merituar”.

Rolet në Kinematografi.

• Gjoleka djali i Abazit(2006)
• Valsi i Titanikut (1990) teater-komedi
• Vetmi (1990) , Bardha
• Kthimi i Ushtrisë së Vdekur (1989)
• Rikonstruksioni (1988) (TV)
• Botë e padukshme (1987)…..doktoreshë Besmira
• Familja ime (1987)
• Vrasje ne gjueti (1987)
• Gurët e shtëpisë sime (1985)
• Taulanti kërkon një motër (1984), Luli
• Besa e kuqe (1982) – Mrika
• Rruga e lirisë (1982)
• Dita e parë e emrimit (1981)
• Mësonjtorja (1979)……….Dafina
• Në shtëpinë tonë (1979)
• Fije që priten (1976)
• Qyteti më i ri në botë (1974)
• Ndërgjegja (1972)………..Arta
• Plagë të vjetra (1968)……Vera
• Komisari i dritës (1966)….Rudina
• Toka jonë (1964) …. Filja
• Detyrë e posaçme (1963)
• Në festivalin e katërt të filmit artistic shqiptar me rolin e “Dafinës”, në filmin “Mësonjtorja” ( skenari N.Lako) regjia M.Fejzo, fitova kupën e festivalit si aktorja më e mirë.

Flasin kolegët:

Tinka Kurti Nderi i Kombit.

Dashuria e Taqos me “Filen”, fati I keq për teatrin “Migjeni”.

Të flasësh për Roza Anagnostin, për fëmininë e saj, duhen ditë të tëra, pasi ajo vajza e vogël, e bukur, e sjellshme, e edukuar, befasoi shkodranët me talentin e saj si këngëtare, kërcimtare dhe interpretuese.Ajo ishte një shpresë për Shkodrën për teatrin që I mungonte një talent i lindur sikurse ishte ajo.
Unë jam aktore e Teatrit Migjeni dhe nuk mund të harroj atë kohë, kur në këtë skenë erdhi një zog, një dallandyshe, e bukur, e freskët, që mori menjëherë duatrikitjet e publikut, publikut ku dominonin intelektualët, por edhe gratë me napa(shtëpiake)Duhet të pranojmë që dyndjet e publikut për të parë shfaqjet në teatër, vinin edhe për shkak se donin të shihnin Rozën, që kish nisur shkëlqimin në skenë.
Ishte fati I imër për Rozën, por fati i keq për Teatrin” Migjeni”m që ajo do të largohej nga Shkodra.Kjo ndodhi kur u xhirua filmi “Toka Jonë”, ku Roza interpretoi rolin e bukur të Files dhe rgjizori Dhimitër Anagtnosti ran ë dashuri me të.Si të mos binte?Ishte e bukur, e talentuar sa më ska, e mëncur më të madhe se sa kish moshën.
Në teatrin Kombëtar, ajo nisi shkëlqimin sapo futi këmbët duke sjellë për artëdashësin role të spikatura.Në cdo premierë ajo të kish rol, cdo regjizor, rendëte për ta bërë personazh.
Në kinematofrafi Roza Anagnosti befasoi me shkëlqimin e saj.
Unë që e njoh nga afër Rozën, karierën e saj, që kur ishte 4-5 vjece, e largoj mëdyshjen se suksesi I Rozës erdhi nga që kish bashgkëshortin regjizor.Jo, jo.Talenti I saj, sharmi, pjekuria, puna këmnbëngulse që bënte për të nxjerrë rolin në nivelin që duhej, kishte kurdoherë. Gjithë kohën admirimin e të gjithë regjizorëve të skenës dhe filmit.Sigurisht nuk mund të mohohet kontributi I bashkëshortit të saj, Taqos, që unë ë vë në pediestal.
Teksa jap këtomendime për përvjetorin e lindjes për kolegen time. Roza Anagnosti, nuk mund të mos them se kjo aktore, përvecse arriti shkëlqimin në fushën e artit, është edhe një bashkëshorte e mrekullueshme, një nënë e dhimsur, që ka dy vajza të mrekullueshme të shkolluara, që rrethohet nga nipër e mbesa dhe ajo që mbetet t;I uroj është:
Ta gëzosh ditëlindjen Roza ime e shtrenjtë, të keshë shëndet dhe lumturi.Gjithmonë dua të shoh në skenë të bukur të mëncur, të na mahnisësh me interpretimet e tua, ashtu sikurse ke bërë gjithë jetën tënde.

Nderi I Kombit Margarita Xhepa.

Aktoren e talentuar Roza Anagnosti, e kam pëlqyer, e kam vlerësuar qëkur e ndoqa në rolin e parë tek “Nora e Kelmendit”Më befasoi me i9nterpretimin. Më dha kënaqëaqësi dhe në mëndje më shkoi mendimi:Kjo vajzë do të bëhet një aktore e madhe.Tek ky rol pashë sinqeritetin dhe dinamikën tepër organike.
Sigurisht e njoha nga afër kur Roza erdhi në Teatrin Kombëtar rreth viteve 60-të.Për hir të sëvërtetës duhet thënë se futja e Rizës në trupën e Teatrit, plotësoi karakteret me talentin, të vecantën që kishte dhe punën e saj këmbëngulëse për ta nxjerrë rolin deri në përsosmëri.
Artëdashësi e ka vlerësuar ro vetëm në interpretimet e roleve shqiptare, në shkenë dhe kinematografi, sikurse mbeten të paharruara Cuca e Maleve, ku kish rolin kryesor dhe unë kam qënë partnere me të.Mjeshtëria e saj është në gërshetimin e organikes me emocionalen, duke krijuar role të papërsëritshëm.
Roza ka shkëlqyer edhe në interpretimin e roleve klasike, konteperane, sikurse tek “Mbreti Lir”ishte pozitivja që ia përcillte publikut.
Është e padiskutueshme që shkëlqimi I kësaj aktoreje ka qënë edhe në kinematografi, që nga roli I I parë tek Komisari I Dritës, për të vazhduar me Verën tek “Plagë të vjetra”, me Nicën tek “Gjenerali I ushtrisë së vdekur’ etj.
Nderim për këtë aktore të madhe, që përvec talentit që I dhuroi natyra, punoi duke formuar identitetin e saj artistic.
Por kolegia jonë është edhe një mike e dashur, e edukuar, fisnike dhe një bashkëshorte e nënë e mrekullueshme.
Janë pak këto që po them për këtë aktore që mbush 70 vjec dhe unë I uroj jetë të gjatë dhe stë arrijë uksese të reja në skenën , që nuk I ndahet.

Ambasadori I Republikës së Kinë në Tiranë
Z. Ye Hao.

Kinezët I admisrojnë shumë filmat shqiptarëi shohin me ëndje edhe brezat e rinj.Kjo jo vetëm për shkak të miqësisë që kemi midis popujve, por edhe për interpretimin me nivel të lartë të artistëve shqiptarë, ashtu edhe për tematikën që përcjellin.
Kam kënaqësinë të flas për një artiste, që në kinë e njohim me emrin e rolit “Vera” tek plagë të vjetra, Roza Anagnostin.
Është një intepretim dinjitoz, që emocionon artëdashësin. Kirugia, që me talentin, natyrshmërinë dhe sinqeritetin e saj, mundi të kurojë “plagët e vjetra”, që paraqeste shoqëria shqiptare.
Artistet e Shqipërisë e kanë gjithmonë derën e hapur të Ambasadës së Kinës dhe shpresojmë për një bashkëpunim për të evidentuar vlerat dhe kontributet e gruas artiste.

Edi Luarasi Mjeshtër i Madh.

Aktorja që I mungonte Teatrit Kombëtar.

Roza Anagnostin e kam njohur nëpërmjet filmave që ka interpretuar, përpara se ta takoja, qysh kur ishte Roza Xhuzha.Kur u martua me regjizorin, Dhimitrin, u bë Anagnosti.Për vetë natyrën që ka kjo aktore, u bë shpejt mikeshë me ne në Teatrin Kombëtar, por vecanërisht e imja, kjo ndoshta edhe për shkak se jemi me origjinë nga Mirdita.
Roza ishte një aktore, që I mungonte Teatrit Kombëtar dhe shumë shpejt u bë protoganiste me rolet e mëdha që realizoi.Kujtoj rolin e mrekullueshëm tek “Nata e 12-të” ku Roza shkoi në përsosmëri në interpretimin e rolit me dy fytyra, të djalit dhe të vajzës.Të freskëta I kemi rolet e saj si tek Cuava e Maleve, “Kordelja” tek Mbreti Lir, ku kemi interpretuar bashkë.Kemi qënë disa herë partnered he ndjehem krenare për të.
Aktivizimi I saj në shumë role në kinematografi, bënë që ta mbanin disi larg teatrit.
Kjo mkolege e dashur, megjithë arritjete e mëdha që kishte në skenë dhe filma, mbeti modeste, e thjeshtë.
Mbetet një mike e shtrenjtë për mua, megjithëse tani që u plakëm, takohemi rrallë edhe për faktin se largohemi tek fëmijët që I kemi në emigracion.
Roza është shumë e kujdesshme dhe ndryshe nga unë, telefonon herë pas here dhe më sjell emocion, më gjallëron me zërin e saj të butë, gati hyjnor.
E dashur Roza, të përqafoj fort në këtë përvjetor tëndin, të uroj të jetosh sa më gjatë, me mëndjen dhe shëndetin që ke tani, që mua më mungon. E jotja
Edi.

Vitore Sallaku Mjeshtër i Madh.

Natyra nuk është kursyer për “të qëndisur” portretin e Roza Anagnostit.
Roza që në moshë fare të re, hyri në rrugën e artit.E filloi kariuerën si këngëtare në Shtëpinë e Pionierit në Shkodër dhe vetëm 17 vjec, futet në Teatrin “Migjeni” si aktore profesioniste.Rruga e saj është e gjatë dhe rolet nga më të spikaturat në skenë dhe në kinemstografi.Ka intepretuar role të mëdhenj, plot sharm e shkëlqim .
Ajo ka një galeri të artë rolesh sin ë skenë, ashtu edhe në kinematografi, është një femër që natyra ka qënë e pakursyer dhe I ka dhuruar të gjitha dhuntitë, mëncurinë, bukurinë, talentin, kulturën, mirësinë, virtyte që janë kultivuar gjatë jetës edhe në sajë të vullnetit, këmbënguljes së saj.Admirim kësaj gruaje të rrallë me contribute të mëdha për Kombin.
. Dr.Makbule Ceco.

Eoza Anagnosti një artiste e madhe e skenës dhe e ekranit, por edhe një veprimtare e shquar e shoqërisë civile.

Artsiten me një profil original në art, zonjën Roza Anagnosti, e kam admiruar që në moshë të re, ashtu sit ë gjithë të rinjtë e brezit tim.
E thjeshta, e bukura, e talentuara, e urta, e mira në pafundësi, bëri për vete artëdashësit, që kur ishte fare e re, pse me rolet në skenë dhe kinematografi, mëshironte shpirtin e saj të ndjeshëm, të sinqertë, të butë.
Dëshira për ta njohur nga afër këtë aktore të madhe, ka qënë e kahershme, por mundësia na u krijua, kur u gjëndem bashkë në Kuvendin e parë të gruas së shquar në Vlorë, në prill të vitit 2002, që u organiua nga Fondacioni Kulturor Mbarëkombëtar “Nermin Vlora Falaschi”.Që nga ai vit, ne rrugëtuam bashkë në të gjitha veprimtaritrë e këtij Fondacioni brenda dhe jashtë vendit.Si artiste, si grua dhe intelektuale. Roza Anagnosti ka përcjllë shkëlqimin e saj tek masa e madhe e grave, por edhe të shqiptarëve në Diasporë, Kosovë. Maëedoni, Malin e Zi deri tek arbëreshët e italisë.
Teksa do të mblidhemi si Fondacion për të festuar jubileun e ditëlindjes së artistes, jo vetëm unë, port ë gjithë janë në një mëndje se Roza Anagnosti, pavarësisht nga certifikata e lindjes, mbetet e re, e bukur, e ndrojtur, e sinqertë, fisnike, një mike e shtrenjtë.
Admirim dhe mirënjohje të thellë jo vetëm për karierën brilante të kësaj artisteje të madhe, por edhe si grua e shquar me contribute të mëdha në shoqërinë civile, si pjesë e Fondacionit “Nermin Vlora Falaschi”.

Fatkeqësi që vjen nga lart

Prof.Dr.Rasim Bebo


Kur neve jemi nё pragun e 100 vjetorit tё pavarёsisё dhe kur akoma egzistojnё plagё tё mёdhaja tё kombit nga mungesa e vetqeverisjes dhe kryesisht tё kryeministrit Hashim Thaçi, qё u ka kthyer krahёt si njё i huaj pёr “kundra luftёs sё ndritёshme tё UÇK-sё dhe kundra lirisё dhe pavarёsisё sё Kosovёs”.
Kur Mijёra femra tё Pёrdhunuara dhe tё traumatizuara gjatё luftёs nё Kosovё, tё lёna nё mёshirё tё fatit. Dhe kur lindin, rriten, vdesin pa dokumenta?

a. Prof. Dr. Mehdi Hyseni shkruan: “UÇK-ja ka luftuar pёr çlirimin,pёr lirinё dhe pёr pavarёsimin e Kosovёs, jo pёr vetёvrasjen e saj as nё kohё lufte, e as nё kohё paqeje! Kush nuk e ka tё qartё kёtё vlerё tё pashuar kombёtare shqiptare tё UÇK-sё, ai ёshtё kundёr luftёs sё ndritshme tё UÇK-sё dhe
kundёr lirisё pavarёsisё sё Kosovёs. Dhe mё tej.

Ky fenomen sa i Dhimbshёm, aq edhe tronditёs i vetvrasjes sё“43”ushtarёve tё UÇK-sё nё kohё paqeje 13 vjeçare,… ёshtё pasqyra mё e zezё e politikёs, e drejtёsisё, e humanizmit dhe e demokracisё sё institucioneve pёr katёsё shtetrore dhe shoqёrore tё Kosovёs tё cilёt mbajnё pёrgjegjёsinё morale,
ligjore dhe kushtetuese dhe pёr mosmbёshtetjen e gjithanshme ekzistenciale tё ish-ushtarёve tё UÇK-sё. Ajo politikё qё i çon njerёzit nё vetёvrasje pёr shkak tё gjёndjes sё rёndё sociale, ekonomike, materiale, tё papunёsisё dhe tё varfёrisё, nuk njehё kurrfarё etikё, kurrfarё humanizmi, kurrfarё drejtёsie,kurrfarё barazie, kurfarё parimi e as kurrfarё demokracie, ajo ёshtё politikё vrastare e popullit, politikё skllavёruese, politikё antihumane, anti ligjore,antidemokratike, dhe anticivilizuese… si u bё qё (brёnda nate) pas pёrfundimit tё luftёs, nё kohё paqeje (1999-2012), tё lihen nё harresё, nё mёshirёn e kohёs,
pa bukё, pa punё, pa asnjё pёrkujdesje morale, sociale, materiale, strehuese,finaciare, mjekёsore,…etj., e tё shtihen nё VETЁVRASJE?”! (1).

Agim Shehu citon: “Nё tablonё e krimit pёrhapur kaq shumё vetvrasja ёshtё mozaiku mё i pikёllueshёm. Duke vrarё veten, viktima vret nё tё njёjtёn kohё dhe ndёshkuesin e shkatarit tё krimit: ikёn vetё, e fajtorin e vёrtetё e lё pas pa e ndёshkuar, pёr tё shtuar viktima tё tjera… Diteroi te vepra “Nipi i
Ramoit”: Ёshtё e rёndё tё jesh i varfёr kur rrotull vetes sheh aq budallenj tё krimbur nё pare”! Tyllerand “Politikani vret mё rёndё me njё gabim tё tij nё udhёheqje se sa kur vret drejtpёrdrejt njё njeri”. (2).

b. Prof. Flori Bruqi shkruan: “Lufta e Kosoves filloi mё 28 shkurt tё vitit 1998, pas sulmit jugosllav nё fshatrat Likoshan dhe Qirez nё Drenicё tё Kosovёs, deri mё 23 mars 1999 u zhvillua mes Ushtrisё Çlirimtare tё Kosovёs dhe forcave jugosllave. Ndёrsa nga 24 mars 1999 e deri mё 10 qershor 1999, Aleanca Veriatllantike NATO me bombardime tё pёrditshme nё caqet ushtarake jugosllave, me pёrkrahjen tokёsore tё UÇK-sё detyroi forcat sёrbomalazeze tё nёnshkruaj kapitullimin nё Kumanovё. Nё kёte, luftё u debuan 800.000 shqiptare, u vranё 15.000 persona, nga tё cilёt 2.400 luftёtarё tё UÇK-sё e tё tjerё civila. Gjatё luftёs janё zhdukur rreth 5.000 njerёz, fati i shumicёs prej tyre ёshtё zbardhur
deri nё vitin 2007, por ka mbetur numuri i rasteve tё pa sqaruara. Nё kёtё periudhё kohore janё pёr dhunuar afer 20.000 femra shqiptare. Gjithashtu, mёsohet pёr rrёmbimin e mbi 3 mijё shqiptarёve, ku pas luftёs njё pjesё e tyre u gjetёn nёpёr varrezat masive nё sёrbi, ndёrsa akoma nuk dihet pёr fatin e 2.087 tё tjerёve. Kriminelёt sёrbё kanё plaçkitur, shkatёrruar dhe djegur 1.100 vendbanimi dhe mbi 200.000 shtёpi, banesa, shkolla, fabrika, objekte kulturore, shkencore e tj. (3).

b. Zonja Luljeta Selim Berisha, drejtuese e organizatёs humanitare“Jeta nё Kastriot”, e cila ka marrё nёn mbrojtje dhe trajtim njerёzor gratё e pёrdhunuara nga pushtuesit sёrbё nё Kosovё. Numuri i femrave tё regjistruara ёshtё 2800 ndёrsa numuri i atyre qё trajtohen pёr momentin ёshtё 1600 femra dhe
3002 fёmijё qё kanё nёnat e pёrdhunuara dhe janё pa pёrkujdesjen familjarёve tё tjerё, por vetёm tё nёnave viktimё. Fatkeqёsisht, gjёndja e tyre nuk ёshtё aspak e mirё, mbi 300 femra tё rritura nuk munden tё qёndrojnё asnjё ditё pa qetёsues, ndёrsa mbi 600 tё tjera ose me saktё 652 patjetёr duhet tё marrin barna pёr shkak tё dhimbjeve si pasojё e dhunimeve e plagёve qё iu shkaktuan gjatё dhunimeve dhe gjatё mbajtjes sё tyre nga sёrbёt ushtarё e policё e besa edhe civilё sёrbё bashkёqytetarё tё Kosovёs. Edhe tё tjerat nuk janё aspak mirё sepse shumё nga ato jetojnё nё kontenjera tё metalit dhe nuk kanё kurfarё mbёshtetje nga shteti. E vetmja organizatё qё u ndihmon ёshtё e jona. Numui i grave tё dhunuara ёshtё i madh por ato nuk pranojnё nga frika se mos identifikohen. Nё njё numur i kemi identifikuar gjatё luftёs, njё numur janё paraqitur vetё, njё numur nga shoqet, por pjesёn mё tё madhe e kemi nga se shumё femra tё dhёnuara gjatё luftёs i kanё mbajtur nё kampe tё ndryshme, ku kanё qёndruar bashkarisht mbi dy muaj sa kanё zgjatur bombardimet dhe kёshtu ato kanё sjellё njёra
tjetrёn. Por kemi edhe raste kur i kanё sjellё tё afёrmit. Deri tani nuk ka dёshmuar asnjё nё Gjykatёn Ndёrkombёtare nё Hagё, si viktima tё luftёs nga dhuna sёrbe nё Kosovё. Fatkeqёsisht qeveria nuk na
mbёshtet aspak, por ende ka herё pas here na mbёshtesin njerёz tё vullnetit tё mirё dhe nё bazё tё kёsaj egzistojmё dhe i ndihmojmё kёto viktima. Familjet qё kanё mirёkuptim janё tё pakta, mbi 400 gra kanё prishur martesat sepse bashkёshortёt e tyre nuk i pёrkrahin. Edhe shoqёria e jonё nuk i pёrkrah, andaj
ato kanё ngelur tё izoluara. Pra edhe po tё doja tё tёrhiqesha nga kjo punё unё nuk mund t’ua kthej shpinёn dhe t’i lё sepse ato nuk kanё mbёshtetje andaj dikush duhet ta bёjё kёtё, e unё deri tani kam arritur ta bёj me suses dhe do tё vazhdoj t’i ndihmoj kёto viktima dhe fёmijёt e tyre. (Kёshtu deklaron: Luljeta Selim Berisha mund tё Kontaktohet me e-mail nё andresё: luljeta_s@hotmail.com.(4).

c. Masakra e Reçakut – krim kundёr njerёzimit.





Nё orёt e hershme tё mёngjezit tё datёs 15 janar 1999 fshati Reçak (Komuna e Shtimjes) u sulmua nga formacionet militare dhe para militare sёrbe. Pas granatimeve nga artileria e rёndё ushtarake, kёto forca nё orёt e paraditёs u futёn nё fshat dhe filluan bastisjet shtёpi mё shtёpi. Nё kёto çaste tё rёnda,
disa fshatarё tё pёrpjekjeve tё tyre pёr t’u larguar nga shptёpitё e veta u kapёn nga forcat kriminale sёrbe, dhe pa hezitim u vranё e u masakruan nё disa lokalitete tё fshatit. Ndёr kaq, njё grup tjetёr prej 25 meshkuj, u pёrpoqёn tё fshiheshin nё njё ndёrtesё, por ata u zbuluan nga njёsitё kriminale tё vdekjes. Kriminelёt sёrb, kёta civilё shqiptarё tё pafajshёm, pasi i rrahin mizorisht, i nxjerrin nga Reçaku, i grumbullojnё nё njё kodёr tё afёrt mbi fshat, dhe me gjakftohtёsi tё madhe, njё nga njё i pushkatojnё. Gjatё kёtij operacioni shfarosёs, u vranё 45 civilё tё pa armatosur, nё mesin e tё cilёve ishte edhe
njё grua. Nga ana tjetёr grumbulluan nuset dhe vajzat pёr pёrdhunim. Tё nesёrmen (mё16 janar 1999) nё vendin e krimit, kishte dalur edhe shefi i Misionit tё OSBE-sё ambasadori amerikan William Woker dhe pasi kishte parё trupat pajetё tё shqiptarёve, pa hamendje kёtё masakёr rrёnqethёse e quajti krim kundёrnjerёzimit. Nё Masakrat mё tё pёrmendura dhe nё grumbullimin e femravene nё kampe pёrdhunimi pёrmenden: Veç fshatit Reçak janё dhe fshati Krusha e Vogёl pёr vrasjen dhe rrёmbimin e 112 banorёve. Komuna e Gjakovёs pёr vrasjen e 750 banorёve dhe rrёmbimin e 680 tё tjerёve.
Mё 7 maj dhe 10 qershor tё 2005. Lёvizja “KAN” tani “VETVENDOSJE”, vendosёn tre çarçafe tё bardhё me dimensione 20m x 4 pёrpara ndёrtesёs UNMIK-ut me emrat e 56 kriminelёve sёrb. Asnjё nga kёta kriminelё nuk ёshtё arrestuar dheçuar para drejtёsisё, ёshtё e pa justifikueshme neglixhenca e qeverisё sё Kosovёs. (5).

d. Si ka mundёsi tё lindin, rriten, vdesin pa dokumenta? Probleme tё pakicave rome, ashkali e egjyptase nё Kosovё? Ka shumё fёmijё qё kanё mbetur jashtё sistemit arsimor, nё mungesё tё dokumentave zyrtare tё regjistrimit civil.

Disa fёmijё tё kёtyre komuniteteve kanё ardhur nё jetё nё kampe refugjatёsh jashtё Kosovёs dhe prindёrit nuk i kanё regjistruar askund lindjet e tyre. Ka si familja e Ibrahim Gashit qё jeton nё Plementin e Obeliqit nё varfёri tё skajshme. Vajza e madhe Neba 11 vjeç mbledh njё thes me kanaçe dhe i shet pёr
dy ero dhe me ato blejmё diçka pёr tё ngrёnё. Po tё mos ishin ato do tё vdisnim urie thote nёna e nёndё fёmijve. “Tё shohim nёse po mund ta rregullojmё gjёndjen sociale e pastaj t’i dёrgojmё fёmijtё nё shkollё, sepse ata nuk mund tё shkollohen tё uritur, tё zbathur e zhveshur”, thotё Ibrahim Gashi. Varfёria ekstreme dhe kushtet tejet tё rёnda nё tё cilat jetojnё shumё nga familjet e komunitetit rom, ashkali e egjyptas e kanё vёshtirё pёr derisa tё mos figurojnё nё regjistrat e gjёndjes civile, familja Gashi dhe shumё tё tjera si kjo, vёshtirё se do tё mund tё pёrfitojnё ndonjё ndihmё nga skema sociale e qeverisё,kur nuk posedojnё asnjё dokument indetifikimi.

Kёshilltari ligjor nё kёtё ministri Bardhyl Jashari thotё: nuk ka statistika, sa ёshtё numuri i tyre, problemi i regjistrimit tё komunitetit rom, ashkali e egjyptas rifreskohet sa herё ka lindje e vdekje. Derisa qeveria tё mos pёrfundojё proçesin e regjistrimit tё popullsisё do tё ketё njerёz qё lindin apo vdesin, por emrat e tyre nuk do tё jenё shёnuar askund. “Pritet tё fillojё sё zbatuari njё projekt i pёrbashkёt me Komisionin Europian, qё komponentё tё veçantё ka regjistrimin dhe indetifikimin e tё gjitha minoriteteve duke
pёrfshirё nё veçanti dhe mё specifikisht komunitetin rom,ashkain e egjyptas”.

(Nga Violeta Hyseni, BBC) (6).

Referenca:

1. Prof. Dr. Mehdi Hyseni, “Heronj nё luftё, tё vetvrare nё paqe!!!”, Maj 9,
2012

2. Pof. Dr. Agim Shehu, “Epidemija e vetvrasjeve”, gazeta “ILLYRIA” Korik 25,
2005, f. 28.

3. Prof. Flori Bruqi, “Pastrimi etnik nё Kosovё”.

4. Luljeta S. Berisha, “Mijera femra tё pёrdhunuara”, gazeta “ILLYRIA”,20-12-2010, f. 18.

5. Sheradin Berisha, ‘Masakra e Reçakut”, gazeta “ILLYRIA”, 19-1-2006, f.21.

6. Violeta Hyseni, BBC, “Lindin, rriten, vdesin pa dokumenta”, gazeta “ILLYRIA”


Rasim Bebo Addison

Nga Rasim Bebo-Tmerret që përjetuam Nga Rasim Bebo

Rasim Bebo

HUAZUAR NGA WEB FAQJA :http://tribunashqiptare.net/?p=11228#more-11228


Ne festojmë 100 vjetorin e pavarësisë, na gjënë me Kosovën të pavarur, me Kosovën shtet, e kundërta është për Çamërinë, greku e preu në besë, duke e vrarë, therur, përdhunuar dhe dëbuar dhe sot e ka nxjerrë të ligjëruar se Çamëria nuk egziton. Ne Shqiptarët akoma nuk kemi dhënë fjalën e fundit grekut tё pabes. Ne duhet të ishim të bashkuar në një shtet Shqipëri-Kosovë, por qeveria shqiptare deklaron: “Bashkimi kombëtar i popullit shqiptar, apo lëvizja e kufive është i dëmshëm si ide për shqiptarët dhe si veprim për rajonin”. Zoti Mehdi Hyseni shkruan mё 26-7-2011, kur flet pёr armiqtё e Shqipёrisё qё duan tё tregohen … mё grek se grekёt, mё sёrb se sёrbёt, mё malazez se malazezёt, mё sllavo-maqedon se sllavёt. Kështu te dy qeverite Shqiptare bëhet palë me ata qё nuk na duan. Nё kёto dy dekadat e fundit. Kjo pjellё e Ramis Alise vazhdojnё me pёrcharje sipas dёshirёs rusosёrbogreke pёr tё mos dalё nё E.B. Tani le të shikojme shantazhet e tyre qё duan t’i hanё kokёn figurave pёrparimtare, qё vetё koha i ka nxjerr: Lёvizjen pёr Vetvendosje dhe Lёvizjen “Kuq e Zi”, qё pasqyrojnё rrugёn e kombit tonё sot. Ja si paraqitet katrahura e kёtyre 20 vjetёve. Z. Flori Bruqi na sjell Masakrën e Dubravës për të mos harruar kurrë. Skenar i pushtuesve serb. Burgu i Dubravës me rreth 900 të burgosur kosovar të grumbulluar apostafat, gjatë kohës së bombardimeve të NATOS me sinjalizime nga toka se gjoja janë forcat sërbe, filluan bombardimet nga 19 maj deri 22 maj 1999.

 Humbën jetën 120 të burgosur dhe qindra të lagosur. Asnjë deri sot nuk është paditur për këtë plojë masakrre. Një ndër figurat e ndritur të Kosovës, që me stacionin elektronik ka bërë emër të madh. Është atdheu që i flet vetvetes, kurr hapim faqen e lajmeve dhe na del FLORIPRESS ndiejmë një kënaqësi dhe e lezojmë me kureshtje se asnjë herë nuk shofim gjëra të përsëritua, duke ngritur kurdoher tematikën patriotike, kulturore etj….

Ish komandati i UÇK oficer i dërguar nga Enver Hoxha dhe më vonë nga Ramis Alia me emrin Spiro Butka ka përgojuar dhe përgojon fytyrat më të ndritura të luftës dhe UÇK-së, ka zhgllabëruar fonde të ndryshme nga shqiptarët me kryerjen e Operacionit Shigjeta 2…, ku kanë humbur jetën shumë trima, ku kanë humbur edhe gjymtyrët e trupit.

 Ai sulmon luftetarët, bile dhe luftëtaren zonjën Raimonda Maleçka duke e ofenduar tej mase. Shpifjet e tij dhe të shokut të tij ciganit Bahtir Hamza. Të lexosh shkrimet me emra të maskuar si Selami Zenel dhe Besnik Oppoja të vetë Spiro Butkës, me një zhargon të pështirë, me një leksik të ndyrë jashtë llogjikës njerëzore. Të andresuar kundër figurës së ndritur FLORI BRUQI.

Del pyetja: kujt i shërbejnë dhe nga kush drejtohen?

Po veçojmë disa klithma shovene dhe genocidiste greko sërbe që ortaket e betuar nga Ramis Alia nën sferat e udhëheqësve të PD dhe PS u shërbejnë këtyre “Miqve në dem të çdo gjëje shqiptare”. Te kujtojmë se si Fatos Nano në qershor të vitit 1993, nënshkroi një deklaratë të përbashkët me liderin grek të PASOK-ut Andrea Papandreut, në të cilen konfirmoi pretendimin sërb se: “Kosova është për Sërbinë, njësoj siç është Jeruzalemi për Izraelin”. Nano kryeministër në qershor të vitit 1998, kur në Kosovë kishte filluar fushata e pastrimit etnik të shqiptarëve nga makineria e luftës së Milosheviçit, i paraqiti sekretarit të përgjithshëm të NATO-s, Javer Sollana “…besnikërinë e tij ndaj Milosheviçit duke ia kërkuar që ta linte të lirë të vepronte në Kosovë, për të patur duar të lira në genocidin barbar të pastrimit etnik të shqiptarëve nga trojet e tyre amtare dhe NATO-ja të qëndronte duar kryq në misionin e saj për mbrojtjen e paqes …


Në pranverën e vitit 1993 dy liderët socialistë të Greqis dhe të shqipërisë Andrea Papandreu dhe Fatos Nano, nënshkruan në Athinë deklaratën e përbashkët me formulë greke: “Çfarë, Shqipëria do të kërkojë për shqiptarët në Kosovë, Greqia do të kërkojë për grekët në Shqipëri”. Kontrasti i reciprocitetit çfarë do që Greqia të kërkojë për minoritetin grek në Shqipëri, Shqipëria do të kërkojë për shqiptarët në Greqi pa dallim feje. Rekomandimi i Miçotaqis, që Shqipëria të heqë dorë nga Kosova, u realizua me revolucionin antidemokratik në pranverën e vitit 1997 dhe me vendosjen e qeveris greke në Tiranë, të kryesuar nga Fatos Nano. Në nëntor të vitit 1997, me ndërmjetësin e kryeministrit grek Simitis, Nano u takua dhe zhvilloi një bisede të ngrohtë e miqësore prej 90 minutash me Sllobodan Milosheviçin.

Po me ndërmjetësin e Greqisë Nano u takua më 2001 në një hotel të Athinës me presidentin sërb Vojsllav Koshtunica, zhvilloi bisedime miqësore dhe tepër sekrete. Një gazetar i Kosovës thotë që vetëm Athina bëhet “kumbarë” i takimeve t kryeministrit shqiptar me udhëheqësit e Beogradit. (f. 102-103). Në fillim të shtatorit 1998 Fatos Nano nga mbledhja e qeveritareve në Lisbonë njofton: “Kryeqyteti i Kosovës është Beogradi”. Azem Hajdari nga Tirana e lajmëron: Fatos Nano të mos kthehet në Shqipëri. Por Fatos Nano vjen në Tiranë dhe pas tre ditëve Azem Hajdari vritet. Bajrush Morina shkruan: “Dy krisma në Tiranë”. Në shtator të vitit 1998 kanë ndodhur dy vrasje. Që të dyja vrasjet kane ndodhur në terr të mbrëmjes së territ. Që të dyja janë bërë pas shpine vrasje tinzare. Që të dy të vrarit kanë qënë shqiptarë njëri pishtar i demokracisë e tjetri strateg i luftës për liri. Azemi vritet më 12 shtator dhe Ahmet Krasniqi më 21 shtator të vitit 1998.

Gazeta më e madhe italiane “Koriera dela Sera e datës 7 prill 1997 shkroi: “ Në Tiranë vepron organizata “Hakmarrje për drejtësi” me vrasje dhe grabitje, te cilat janë “nostagjike të komunizmit”. Drejtuesit janë persona të sigurimit si: Hajredin Shyti, Klement Koloneci, Gramos Ruçi etj. Drejtuesi i kësaj organizate është Fatos Nano, i cili u dënua për shpërdorim dhe vjedhje të pasurisë kombëtare e më pas do të amnistohej për t’u bërë kryeministri i vendit, pas kryengritjes së armatosur të vitit 1997. Gjëndet një porosi e Fatos Nanos, të fillohet me veprime konkrete: Të hidhet në erë një furgon policie, një komisarjat policie, një ndërtesë bashkie, të vritet një prokuror , një gjyqtare. Kësaj porosie të Fatos Namos organizata terroriste “Hakmarrja” hodhi në erë një supermarket në qendër të Tiranës, akt në të cilën humbën jetën katër persona të pafajshëm dhe u plagosën disa të tjerë. Më vonë vranë drejtorin e përgjithshëm të burgjeve, Bujar Kaloshin dhe hodhën në erë shtëpin e kryetarit të gjykatës së apelit të Tiranës Prel Martini dhe sulmuan bankën e kursimeve dhe grabitën një sasi të madhe paresh. (152-153). Udhëheqësit ish komunistë të Shqipërise shkatërruan çdo përpjekje për bashkimin e grupeve luftarake që ishin krijuar për çlirimin e Kosovës. Ndërsa në fillim të vitit 1999 u bënë dy atentate, autorët e të cilëve nuk janë zbuluar. U vra shefi i zyrës për informimin e Kosovës gazetari i njohur Enver Maloku si dhe u plagos rëndë shkrimtari dhe studjuesi i shquar Sabri Hamiti. U bënë disa vrasje thjeshtë politike pas çlirimit të Kosovës. U vra deputeti demokrat Smajël Haradinaj nga Peja. Më 23 nëntor 2000 u vra afër shtëpis së tij, këshilltari i presidentit Rugova, Xhemal Mustafa. U vra ish komandanti i UÇK-së Tahir Zemaj, sëbashku me djalin dhe nipin e tij. Është bërë dy here atentat presidentit të Kosovës Rugova më 2004 dhe 2005. Akte terrroriste të qeveris së Tiranës janë çfaqur në Kosovë. Në qershor të 2005, u vra gazetari i gazetes “Bota Sot” Bardhul Ajeti.Ai kishte denoncuar shpesh herë në shkrimet e tij terrorizmin ideollogjik në Kosovë dhe lidhjet me strukturat e shtetit shqiptar të Fatos Nanos. (158-159). Nga Agim Vuniqi Harmington Hills “Gazeta prestigjioze Amerikane Neё York Times” e datës 25 qershor 1999, këto vrasje të pa investiguara nga drejtësia, ia ka ngarkuar Hashim Thaçit dhe dy bashkëpuntorëve të tij të ngushtë, Azem Syla ministër i mbrojtjes dhe Xhavit Haliti ambasador në Tiranë Sipas autorit David Valsh… hedh drite mbi vrasjen e Ilir Konushefcit-Mërgimi. Taktikat e pa mëshirshme të zotit Thaçi janë legjendare në rajon. Ch0ris Hedges raporton një incident nga viti 1997, një reporter shqiptar i Kosovës Ali Uka, ishte gjetur i vdekur në apartamentin e tij në Tiranë “fytyra e tij ishte disfiguruar nga therjet e përsëritura me një kaçavidhe dhe tehet e shishes së thyer”, Uka ishte mbështetës i lëvizjes së Kosovës për pavarësi, ai kishte kritikuar në shkrime shokun e tij të dhomës Thaçin, i quajturi me nofkën “Gjarpëri”, për të cilin Hedges shënon se “Dhuna ka lëvizje të gjatë”. Komandant Ilir Konushefci i cili trasportonte armët nga Shqipëria në Kosovë, akuzon Halitin dorën e djathtë të Hashim Thaçit i cili i blenë granatat me 2 dollarë dhe i shet për 7 dollarë granatën d.m.th me 5 dollar më tepër për çdo granatë. Disa dite më vonë Komandant Ilir Konushefci dhe doktor Hazir Malen me të birin Arjanin në afërsi të fshatit Miliskaje duke trasportuar armë me një kamjon për në Kosovë u bënë pritë dhe i vranë në mes të natës. Bujar Bukoshi Thotë: “Kufomat kurre nuk kane qënë pengesë në karrierën e Thacit”. Shefqet Jashari shkruan: “… Në Oslo në maj të 1998 u formua SHP te FARK-ut (Shtabi i Përgjithshëm të Forcave Armatosura të Republikës së Kosovës) me Komandant Ahmet Krasniqin. U formua një pjesë e SHP te FARK-ut në Tiranë. Formimi i qendrave për stërvitjen dhe pregatitjen e ushtarëve dhe të kuadrit ushtarak në afërsi të kufirit Shqipëri-Kosovë, dërgimi i ushtarakëve në Kosovë për forcimin e njësive të UÇK-së. U formuan shumë brigada me komandantë të zotë si Tahir Zemaj, Ramush Aradinaj e të tjerë. Këto suksese brenda një kohe të shkurtër, vunë në veprim qendrat e agjenturave sërbo-greke dhe vasalët e Tiranës e të Kosovës për të penguar dhe eleminuar fizikisht komandantin Ahmet Krasniqin me SHP te FARK-ut. Kur ndodhej në garnizonin Papaj afër kufirit Shqipëri-Kosovë në qershor të 1998, dhe bënë pregatitjet e fundit për dërgimin e brigadave të para operative të UÇK-se për në Kosovë, i sollën vendimin e Fatos Nanos, se garnizonin e FARK-ut në Papaj dhe “Qendra e Rekrutimit e Stërvitjes dhe pregatitjen e Kuadrit Ushtarak” në Vuqidol duhet “sa më parë të mbyllet”. Por Ahmet Krasniqi në vend t’i mbyllte këto dy qendra, ai hapi dhe dy qendra të tjera në afërsi të Kukësit, një në kalimash dhe një në kolsh. Pas tensioneve Thaçi dhe qeveria shqiptare vendosën që ta eleminojnë Krasniqin, më 21 shtator 1998. Agim Voniqi sipas Hedges-it, Pas vrasjes te Ahmet Krasniqit, vrasjet, spastrimet dhe arestimet u përshpejtuan, vuri në arestim çdo njëri që paraqitej armik i Thaçit. Komandanti si Agim Ramadani, Sali Çeku etj, janë vrarë në pritë. Hedges thotë se përgjegjës për vrasjet është Hashim Thaçi. A nuk është Spiro Butka një person i denjë i Fatos Nanos dhe i Hashim Thacit që pergojon fytyrar e ndritura të Kosovës Sot? Që nesër, pasneser do të japin llogari,përpara se të shkojnë ne varr. A nuk ka te drejte Mehdi Hyseni kur shkruan: “UÇK-ja ka luftuar per çlirimin, per lirine dhe pavaresin e Kosoves, dhe jo per vetvrasjen e saj ne kohë lufte, e as në kohë paqeje…” Sa i dhëmbshëm aq edhe tronditës i 43 të vetevrare ushtararakë të UÇK-së në kohë paqeje 13 vjeçare… Nga viti (1999-2012), të lihen në harresë, në mëshirën e kohës, pa bukë, pa punë, pa asnjë përkujdesje morale, sociale, materiale, strehuese, financiare, mjekësore… të shtihen në vetvrasje. Ky ёshtё trajtimi qё bёn kryeministri Thachi me besnikёt si Spiro Butka. A nuk ka të drejte Zonja Luljeta Selim Berisha e cila i ka marrë në mbrojtje gratë e perdhunuara nga sërbet përgjat luftës në Kosovë, që numurohen rreth 20.000 me mbi 3000 femije, pa mospatur asnjë mbështetje nga qeveria e Hashim Thaçit. A mund ta besojnë brezat e ardhshëm se të gjithë trevat shqiptare i kane drejtuar sytë te shteti AMË, kur vete shteti Amë ka tradhëtuar veten e tij nën diktatin greko-serb sidomos `në këto dy dekadat e fundit. Prandaj dalin tipa negative, që patjetër do japin llogari si shkaktarë të tmerreve që përjetuam. Njё pjesё reference, nga historiani Enver Bytychi. (“Shqiptarёt, sёrbet dhe grekёt”, bot. 2005).

Rasim Bebo Addison Çikago

- See more at: http://tribunashqiptare.net/?p=11228#more-11228

Amaneti i presidentit amerikan Washington për shqiptarët

LEXONI  SHKRIMIN  NË FLORIPRESS:14 prill 2011

http://floripress.blogspot.com/2011/04/babai-i-kombit-amerikangeorge_14.html

Si dhe shkrimin e botuar në web faqën virtuale të datës: 4 maj 2012:

http://prishtinapress.info/amaneti-i-presidentit-amerikan-washington-per-shqiptaret/

Amaneti i presidentit amerikan Washington për shqiptarët

Përgatiti për botim : Hyqmet ZANE

Dergoi: Sali Bollati

Amaneti i presidentit amerikan Washington për shqiptarët

Prejardhja pellazge e shqiptarëve sipas amerikanit George  F. Williams

Mrekullisht ka një lidhje të shpjegueshme për prirjen e miqësisë shqiptare ndaj Amerikës. Është një ndjesi që ka nisur herët, jo vetëm në kohën e pas pavarësisë, kur më 1919 u denoncua nga amerikanët në Konferencën e Paqes në Paris, projekti për coptimin e territoreve shqiptare për eleminimin nga harta e një vendi sovran. Ky lloj antishqiptarizmi i frymëzuar nga kancelaritë euroiane me mbështetjen e Francës dhë mikes së saj Rusisë me satelitët e tyre Serbinë e Greqinë. Ky ishte një nder i madh i një miku të madh që do të bëhej edhe një partner i madh në historinë e marrëdhënieve shqiptaro-amerikane. Dhe ky partneritet me shqiptarët vazhdon edhe sot e kësaj dite, me gjithë ndërprerjen 45 vjeçare të diktaturës komuniste.

E kush nuk mban mend se si u prit në Tiranë Xhejms Beker dhe se si u prit më 2007 Xhorxh Bush në Fushë Krujë.

Gjithkush e bën një pyetje se ku i ka rrënjët kjo tendencë miqësie e sinqertë e një shtetit potencial demokratik si superfuqia më e madhe e botës ndaj një shteti të vogël që mund edhe të mos përfillet, siç ka ndodhur me europianët. Para së gjithash, kam bindjen unë, thelbi i miqësisë qëndron tek parimet e patjetërsueshme dhe standartet e demokracisë që ka të sanksionuara shteti amerikan në funksion të lkisrisë dhe demorkacisë në botë. Por veç kësaj është edhe një amanet në formën e një testamenti që George Washington u ka lënë pasardhësve të tij presidentcialë në fdronin e tyre për të pasur në vëmendje Shqiëprinë dhe shqiptarët. Është orgjina e tij prej shqiptari që e thërret gjaku i të parëve për të mos harruar asnjëherë tokën e të oparëve të tij.

Duke kërkuar dhe bashkëbiseduar me miq e të njohur, një ditë më vjen në e-mail njjë material interesant që i jep shpjegimin kësaj që unë thashë më lart. Është një e vërtetë që studiuesit e kanë vërtetuar dhe e kanë pohuar si të vërtetën e madhe të një presidneti amerikan që një pjesë të orgjinës së tij e ka nga toka shqiptare, nga prindër shqiptarë.

Ja materiali, që duhet thënë se meriton mirënjohjen e madhe publike :

(Nga: John McCallum/Reuters)

Nëna e presidentit historik amerikan George Washington ishte shqiptare me prejardhje nga rrethi i Pejës. Vetë presidenti Ëashington thuhet ta ketë lënë një letër-amanet për mbrojtjen e shqiptarëve nga Amerika në çdo kohë dhe në çdo mënyrë.

Para disa kohësh, Instituti i Biokimisë dhe i Gjenetikës, me seli në Schafhausen të Zvicrës, ka publikuar rezultatet e hulumtimit më të ri gjenetik të liderëve botërorë, sipas të cilave del se presidenti historik i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, George Washington, ka qenë me prejardhje shqiptare.

Instituti, që në kuadër të hulumtimit të gjerë ka analizuar mostrat gjenetike të ish-presidentit amerikan që e udhëhoqi vendin në luftën çlirimtare kundër Mbretërisë Britanike, konkludon se Ëashingtoni ishte 50 për qind shqiptar, që nënkupton se njëri prind i tij ishte 100 për qind shqiptar.

Derisa Instituti nga Bazeli nuk hyn në detaje në lidhje me këtë zbulim epokal, ekspertë të fushave të tjera janë ngutur që të konfirmonin këtë pohim, duke u thirrur edhe në dëshmi e tjera, gjeneologjike e linguistike.

George Washington ka qenë lideri kryesor politik e ushtarak i SHBA-së në vitet 1775-1799 i cili e udhëhoqi vendin drejt fitores në luftën çlirimtare kundër Britanisë së Madhe, ishte në krye të vendit në kohën e shkrimit të Kushtetutës dhe zhvilloi praktikat presidenciale të qeverisjes që edhe sot janë gurë themelet e punës në Shtëpinë e Bardhë.

Në SHBA ai konsiderohet si “Babai i Kombit”.

E ëma shqiptare

Sipas linguistit “Albert Myko”, nga Instituti i Linguistikës pranë Universitetit Berkley të Californisë, SHBA, ekzistojnë dëshmi të tjera që tregojnë se e ëma e George Washingtonit ishte shqiptare.

“George Washingtoni ishte i biri i Augustin Washingtonit dhe Mary Ball Washingtonit. Mary në fakt ishte Marije Bala, prindërit e së cilës ishin nga rrethi i Pejës, në Kosovën e sotme. Marija ka lindur në Lively të Virgjinisë, në SHBA, në vitin 1708, por prindërit e saj kanë ardhur aty më 1706, pas një udhëtimi të gjatë me anije që nisi nga Raguza, Dubrovniku i sotëm, dhe i çoi ata përmes Britanisë deri në Tokën e Premtuar, Amerikën. Historia e udhëtimit të gjyshërve të Ëashingtonit nga Kosova në Amerikë është e përshkruar në librin biografik “Mary Ball Ëashington” të autores Virginia Carmichael, i botuar më 1850. Aty, madje, thuhet se Balajt kishin ardhur nga një fshat i quajtur ISNIQ , që mund të jetë ngatërrim i emrit të fshatit Isniq, në komunën e Deçanit:, thotë Myko, i cili tregon se kjo histori deri vonë është mbajtur e fshehur në sirtarët e Shtëpisë së Bardhë, dhe se përmendja e prejardhjes shqiptare të Washingtonit është hequr nga lista e temave të ndaluara nga Këshilli Kombëtar i Sigurisë i SHBA-së vetëm para pak kohe.

Në lidhje me këtë, zyrtarë nga Shtëpia e Bardhë kanë pranuar të thonë vetëm se “nuk ishte e rastit që zëvendëspresidenti Biden e ka përmendur presidentin Washington në relacion me kryeministrin e Kosovës”.

Amaneti i Washingtonit

Sidoqoftë, zbulimi i fundit, mbase hedh dritë edhe në disa aspekte të tjera të përfshirjes amerikane në Kosovë dhe të mbështetjes për shqiptarë në përgjithësi. Autori i mirënjohur amerikan, Carl Woodëard, që ka shkruar dhjetëra libra dokumentarë për presidentët amerikanë dhe historitë nga Shtëpia e Bardhë, thotë se gjatë hulumtimit të arkivave për librin e tij rreth presidencës Clinton, botuar më 2004 me titullin “Shtëpia Clinton”, ka gjetur një letër-proklamatë të vetë George Ëashingtonit, në lidhje me shqiptarët.

“Më kujtohet, kur e mora letrën për t’ia treguar Bill Clintonit në njërën nga intervistat e shumta për libër dhe i thash, “shih, Bill, ç’ka kam zbuluar nga arkivat e Ëashingtonit”. Ai, me të parë letrën, më tha: “E kam parë Carl, e kam parë. Mos ta kisha parë, një Zot e di nëse do të kishim intervenuar në Kosovë”, tregon Woodëard, i njohur si gazetar, reporter e autor që ka fituar deri tani katër çmime “Pulitzer”. Ai thotë të mos e ketë përfshirë letrën e Washingtonit në librin për Clintonin, sepse tani përgatit librin e posaçëm për Ëashingtonin dhe prejardhjen e tij shqiptare. Ëoodëard thotë se mendohet nëse do ta titullojë librin “George Washington: Shqiptari i parë në Shtëpinë e Bardhë” apo ndoshta “Shqiptari nga Kosova që krijoi shtetin e Amerikës”.

“Në një farë mënyre, angazhimi i SHBA-së në favor të shqiptarëve është një borxh që Amerika tani ia kthen popullit që lindi themeluesin e vetë Amerikës. Nga hulumtimet del qartë se edhe presidenti Woodroë Wilson e kishte lexuar këtë letër në kohën kur duhej vendosur për krijimin e shtetit të pavarur të Shqipërisë”, thotë Woodëard, dhe shton se njëlloj, presidenti Nixon ishte njeriu kyç që ka kontribuuar në arritjen e autonomisë së Kosovës, me Kushtetutën e vitit 1974.
“Nixon dhe Tito kishin një takim, diku në vitin 1970, në të cilin presidenti amerikan zotoi një ndihmë të pakthyeshme prej 5 miliardë dollarësh për Jugosllavinë, nga 500 milionë në vit deri më 1980, në shkëmbim për dhënien e autonomisë së plotë për Kosovën. Titoja u dakordua dhe gjithçka nisi aty – krijimi i Universitetit të Prishtinës, amendamentet kushtetuese të vitit 1971, Kushtetuta e vitit 1974, e kështu me radhë”, tregon Woodëard.

“Madje, një vazhdim i ndihmës ka qenë i paraparë në një diskutim mes Titos dhe presidentit tjetër amerikan, Jimmy Carter, për vitet 1980-1990, për marrjen e të cilit Titoja ishte i pajtimit që Kosovës t’i jepte statusin e republikës. Por, Titoja vdiq, serbët lëvizën kundër autonomisë, amerikanët ndërprenë ndihmën… të tjerat i dini”, tha ai.

Sidoqoftë, Woodëard beson se të gjithë presidentët amerikanë e kanë lexuar letrën e Washingtonit dhe kanë qenë të obliguar nga ajo që t’u ndihmojnë shqiptarëve, në mënyra të ndryshme dhe në faza të ndryshme të historisë. Autori amerikan nuk dëshiron ta zbulojë përmbajtjen e letrës, duke thënë se “duhet të prisni daljen e librit tim”, por thotë se ato që i ka lënë të shkruara Washingtoni do të qartësojnë shumëçka në lidhje me raportet e SHBA-së me shqiptarët.
Në lidhje me zbulimin epokal të prejardhjes shqiptare të George Washingtonit, si dhe pohimeve të tjera të padëgjuara deri më tani, Ambasada amerikane në Prishtinë nuk ka dashur të jepte asnjë koment.

Hulumtimi i Institutit të Gjenetikës nga Schafhauseni i Zvicrës ka nxjerrë edhe disa rezultate tejet interesante për prejardhjen gjenetike të disa prej liderëve historikë botërorë.

Sipas hulumtimit, Fidel Castro ka prejardhje angleze, Vladimir Lenini kishte qenë çeçen, ndërsa presidenti francez Charles de Gaulle që u tërhoq nga Algjeria kishte qenë, në fakt, me prejardhje arabe.

Edhe një fakt tjetër :

Referimi në disa pjesë nga libri i autorit George  F. Williams “Shqiptarët”, del qartë fakti se thellësia e mbështetjes amerikane për shqiptarët, ka një lidhje gjenetike dhe që buron nga identiteti autentik i shqiptarëve, që duket hapur se janë motive të forta për të qenë krah të njeri-tjetrit, në një kohë që shqiptarët kanë nevojë të madhe për konfirmimin e historisë së tyre të lashtë.

Kështu, George Fred Williams më 1914 ka shkruajtur : “Po të kthehemi në parahistori, para se rapsodët homerikë t’u këndonin hyjnive dhe heronjëve mitologjike, para se të shkrhuej gjuha greke, ,jetonte një popull i njohur me emrin Pellazgët…

Shqiptarët janë të vetmit që kanë ardhur deri më sot nga kjo racë e fuqishme parahistorike. Vetëm vitet e fundit është përcaktuar se Pellazgët kanë qenë Ilirët e lashtë… Këta Ilirët kaluan edhe në Itali me emrin Toskë, siç quhen ende edhe në Shqipëri, ndërsa në Itali kanë mbetur si Toskë, toskane, etruskë…

Shqipja ka qenë gjuha e vërtetë e Homerit, se grekët e kanë huazuar nga rapsodet Pellazge eposin e tyre të shquar… Shqipja ka qenë gjuha amtare e Aleksandrit të pushtimeve të mëdha dhe e Pirros së Epirit, një prej gjeneralëve më të mëdhenj të historisë…

Është tragjedi tej çdo përfytyrimi, që kjo racë e madhe dhe shumë e lashtë teë katandiset në këtë gjendje, e cila meriton të quhet skandali i qytetërimit Europian. Nuk është për t’u çuditur që pushtuesi otoman ndalonte çfarëdolloj gërmimesh në tokën shqiptare, që mund t’i kujtonin popullit lavdinë e tij të dikurshme…

Ç’pasuri e madhe dijesh e pret arkeologun kur toka shqiptare të hapë thesaret e historisë së Pellazgëve!”.

Origjina e shqiptarëve

Prapa në kohët parahistorike, para se poetët e Homerit të këndonin për perënditë e tyre dhe heronjtë e përrallave, përpara se të shkruhej gjuha greke, rronte një popull i qujtur Pellazg. Herodoti (484 – 425 p.e.s.) iu vesh Pellazgëve historinë e cila këto i përmend shumë më parë se sa qytetërimin e grekërve; punimi i ashpër që mbulon anët e Panteonit në Athinë akoma quhet Pellazgjik. Këta ndërtuan mure të mëdhenj që quhen ciklopike dhe për të cilët Prof. Pokok thotë që qenë ndërtuar shumë më përpara se të egzistonin grekërit e Homerit. Prej kësaj race të fortë parahistorike mbetën vetëm Shqiptarët. Vetëm në kohë të vona u shkoqit se Pellazgët qenë Ilirianët e vjetër, e para degë Indo-Europiane, perandoria e të cilëve shtrihesh që nga Azia e Vogël deri në Adriatik dhe nga Veriu deri në Danub. Nga studimet e shkrimtarëve të rinj, si Prof. Maks Myller dhe Prof. Pot, në gjuhën Shqipe u bë e qëndrueshme kjo origjinë. Këto Ilirianë, që rrojnë akoma në Shqipëri si Toskë, u shpërndanë edhe në Itali dhe njihen si Toskë, Toskanë, Etruskë.

Është e kotë të kërkohet për perënditë e Greqisë në etimologjinë e gjuhës së saj. Në gjuhën Shqipe këto janë shumë të qarta dhe domethëniet e tyre shumë të drejta.

Për shembull,

Kaos është hapsi, hapësira;

Erebus, biri i Kaosit, është er-het-os, me e bërë të errët;

Uranos është I-Vran-os, domethënë zana e reve, vranët;

Zeus, Zaa, Zee, Zoot-Zot, zë rrufe;

Athena është E thëna, me thënë fjalën;

Nemesis, nemës, domethënë nam, thirrje e djallit;

Muse, Mosois, është mësuesi;

Afërdita domethënë afër ditës, agimi.

Kur do të jetë studiuar mirë gjuha shqipe dhe kur do të jenë zhvarrosur gojëdhanat e saj, atëhere shumë nga veprat e Homerit do të rishkohen dhe ca nga ato do të jetë nevoja edhe të korigjohen. Herodoti nuk e pati ditë që emrat e heronjve të veprës së Homerit ishin fare qartë në gjuhen Pellazgjike. E deri edhe emri i vet i Homerit mund të gjurmohet në gjuhën Shqipe:  I mirë, dhe në formën Imiros do të thotë poezia e mirë.

Në gjuhën shqipe është,

Agamemnon, Ai-ge-mendon, ai që mendon;

Ajaks, ai gjaksi,gjakderdhës;

Priamos, Bir-i-amës, biri i amës e me kuptim ironik Biri i tokës, i vendit;

Akili, i qiellit, një i zbritur nga qielli;

Odiseu, i udhës,udhëtari, aji që shëtit;

Ithaka, i thak, idhnak;

Droilos, Droili(os), ai që druhet,  frigac.

Shumë të tjera mund t’i shtohen kësaj liste. Nuk është çudi në se njerëzit që kanë studiuar gjuhën shqipe të thonë se kjo është gjuha origjnale e Homerit dhe që grekërit e morën nga poetët Pellazgjike të shumtën e këngëve të trimërive dhe ato heroike. Sa dituri e madhe e pret arkeologun kur toka Shqiptare do të hapi thesarin e historisë Pellzagjike! Këta dhe shumë rrjedhime të tjera provojnë që Shqiptarët sot janë mbi tokën e të parëve dhe flasin gjuhën e stërgjyshëve të tyre. Edhe përpara se dega helene të njifej në malet e Thesalisë, Shkodra, qyteti kryesor i Shqipërisë, qe pa dyshim kryeqyteti i mbretërisë madhështore të Ilirisë. Shqipja qe gjuha amtare e Aleksandrit të Madh që pushtoi botën dhe e Pirros së Epirit, një nga gjeneralët më të mëdhenj që përmend historia dhe përballues i fundit i ushtrive pushtuese Romake. Një tragjedi, përtej përfytyrimit të tragjedistit, është kjo që një racë e vjetër dhe e fortë erdhi në një gjendje kaq të keqe dhe mizore, gjë e cila shikohet si skandal i qytetërimit Europian. Nuk është për çudi që otomanët nuk lejuan ndonjë gërmim në tokën Shqiptare, sepse ajo mund t’i sillte ndërmend këtij populli lulëzimin e parë.

http://floripress.blogspot.com/2011/04/babai-i-kombit-amerikangeorge_14.html
http://prishtinapress.info/amaneti-i-presidentit-amerikan-washington-per-shqiptaret/
http://www.slideshare.net/madopol/amaneti-i-presidentit-amerikan-washington-per-shqiptaret