Nga Flori Bruqi : Të ndërpriten bisedimet me Beogradin nëse nuk lëshohet nënkolonel Nehat Thaqi

Të ndërpriten bisedimet

Bashkimi Europian nuk e ka komentuar rastin e arrestimit të Drejtorit të Policisë së Mitrovicës Nehat Thaçi, nga ana e autoriteteve të Serbisë.

Zëdhënësja e Komisionit Europian, Maja Kocijançiq e pyetur se çka do të ndërmarrë Bashkimi Europian për lirimin e tij, pasi që iu kërkua në bisedimet e fundit të Brukselit, ka thënë:

‘’Bashkimi Europian nuk komenton asgjë në lidhje me procedimin rreth kësaj çështje’’ ka përfunduar Kocijançiq.

Arrestimi i Nehat Thaçit – Drejtor i Policisë për rajonin e Mitrovicës, u bë në mëngjesin e 29 shtatorit, derisa i është caktuar 30 ditë paraburgim.

Komisioni për Siguri në Kuvendin e Kosovës e ka diskutuar arrestimin e pjesëtarit të Policisë së Kosovës, Nehat Thaçi nga policia e Serbisë, ku kanë kërkuar që në një mbledhje të ardhshme të ftohet ministri Skënder Hyseni dhe drejtori i Policisë, Shpend Maxhuni që të raportojnë lidhur me arrestimin e tij.

Fillimisht, në mbledhje të këtij komisioni kishte propozime që të bëhet thirrje të ndërpriten bisedimet me Serbinë pas të gjitha arrestimeve dhe ndalimeve policore të ish pjesëtarëve të UÇK-së nga policia serbe.

Ganimete Musliu e cila edhe e kishte propozuar këtë mbledhjeje, tha se ky rast nuk është i vetmi dhe se pas kësaj nuk ka asnjë arsye që bisedimet të vazhdohen.

Musliu: Të ndërpriten bisedimet

“Rasti i Nehat Thaçit nuk është rast i izoluar dhe nuk është rast i vetëm, ne e kemi pas raste tjera kur me procedura tjera ose thjeshtë nga këto lista kemi pas të arrestuar ose thjeshtë të ndaluar edhe tjerë të cilët pa të drejtë janë mbajtur 2 ose 3 ditë e kemi rastin e fundit të gjeneralit Haradinaj që u ndal në Slloveni, e kemi pas rastin kur është ndal edhe presidenti i tanishëm zotëri Thaçi e kështu me radhë. Unë konsideroj që nuk ka më asnjë vlerë që ne të vazhdojmë bisedimet deri sa kemi raste të tilla”, ka deklaruar ajo.

Megjithatë, në fund të takimit u nxjerr një deklaratë e përbashkët, ku nuk u fut në tekst edhe thirrja për ndërprerje të bisedimeve.

Daut Haradinaj i dha disa propozime të cilat u përkrahën nga anëtarët e tjerë të komisionit.

Haradinaj: Kërkojmë lirimin e oficerit Nehat Thaçi

“Komisioni për punë të brendshme dhe mbikëqyrjen e FSK-së duke e ndjekur me shqetësim arrestimin e oficerit të policisë së Kosovës nga autoritetet serbe, shpreh shqetësimin dhe revoltën e skajshme ndaj shtetit, këtu është një gabim, ndaj veprimit, jo shtetit serb, komisioni kërkon që urgjentisht të lirohet oficeri Nehat Thaçi dhe i bënë thirrje autoriteteve vendore dhe ndërkombëtare që të ushtrojnë trysninë e tyre ndaj Beogradit zyrtar për ta liruar këtë oficer dhe ndërprerë praktikat e mentalitetit të vjetër. Ndërtimi i raporteve ndërshtetërore po dëmtohet seriozisht me sjelljet e tilla. Rruga integruese e shtetit tonë është duke u dëmtuar seriozisht me veprimet politike kundër uniformës së policisë dhe e theks të veçantë në rastin e fundit”, tha ai.

Ndërsa, Rexhep Selimi propozoi që të futet edhe ndërprerja e bisedimeve në këtë deklaratë.

Selimi: Insistoj që të futet në deklaratë ndërprerja e bisedimeve

“Edhe një herë po insistoj në atë çfarë thash, çfarë kërkova që në këtë tekst të futet edhe ajo çfarë u tha jo vetëm nga unë, refuzimi i Kosovës në raport me Serbinë dhe po ashtu paragrafi i tretë ndërtimi i raporteve ndërshtetërore po dëmtohen, unë mendoj që ndoshta më mirë do të ishte po pamundësohet të ndërtohen se sa po.. nuk ka marrëdhënie nuk çka dëmtohet, nuk po dëmtohen se nuk ekzistojnë, nuk ka marrëdhënie Kosovë-Serbi”, theksoi Selimi.

Deputeti i LDK-së Anton Çuni mendon se tek ndërprerja e bisedimeve komisioni duhet të jetë më i kujdesshëm.

Çuni: Tek ndërprerja e bisedimeve duhet të jemi më të kujdesshëm

“Është me vend që ne nuk kemi raport aq të nivelit të mirë, do të thotë ky u arrestim është një lloj sabotimi i ndërtimit të raporteve fqinjësore. Ndoshta arrestimi i zotit Thaçi është arsyeja që të ndërpriten bisedimet, ndoshta vet Serbia nuk ka dëshirë që t’i vazhdojë bisedimet edhe pse të gjitha këto bisedime po shkojnë në favor të politikave të Serbisë. Prandaj tek kjo çështje kisha me qenë shumë i kujdesshëm që komisioni jonë të përmbahet do të thotë dhe të lihet në diskrecionin e autoriteteve të Kosovës që të udhëheqë këtë procedurë”, deklaroi ai.

Mbledhja e radhës e Komisionit për Siguri pritet të mbahet nesër ose pasnesër, varësisht si pajtohen anëtarët e këtij komisioni, duke e ftuar edhe drejtorin e Policisë Shpend Maxhuni dhe ministrin e MPB-së, Skënder Hyseni që të njoftohen më mirë rreth këtij arrestimi dhe hapave të ardhshëm.

Hyseni dhe Maxhuni të raportojnë për arrestimin e Thaçit

Anëtarët e Komisionit për Siguri dhe Punë të Brendshme pas një debati të gjatë në lidhje me arrestimin e Nehat Thaçit janë dakorduar që ta ftojnë në një raport drejtorin e Policisë Shpend Maxhuni dhe ministrin e Punëve të Brendshme Skënder Hyseni.

Për mbajtjen e kësaj mbledhje ku do të raportonin Maxhuni dhe Hyseni anëtarët e Komisionit do të njoftohen sot në orën 15:00.

Deputetët kërkojnë ndërprerjen e bisedimeve me Serbinë deri në lirimin e Thaçit nga paraburgimi

Komisioni për Punë të Brendshme është mbledhur për të diskutuar çështjen e arrestimit të drejtorit të Policisë së Kosovës në Mitrovicë Nehat Thaçi, nga Policia e Serbisë.

Deputetja e PDK-së Ganimete Musliu i ka bërë thirrje ministres për Dialog që të ndërpresë të gjitha bisedimet me palën serbe përderisa nuk ndodh lirimi i Thaçit nga paraburgimi.

Musliu po ashtu tha se të nxirren nga lista e kërkimeve të gjithë zyrtarët shtetëror që kanë të bëjnë me vitet 1998-99 pasi që siç tha ajo rasti i Nehat Thaçit nuk është rast i izoluar pasi që edhe në raste tjera kanë ndodhur arrestime të ngjashëm të shtetasve të Kosovës nga ana e Serbisë.

“Unë konsideroj se nuk ka asnjë vlerë të vazhdojmë bisedimet me Serbinë derisa ndodhin raste të tilla”, tha Musliu.

Në lidhje me këtë arrestim shqetësimin e tyre e kanë shprehur edhe anëtarët e tjerë të komisionit.

***

Komisioni për Punë të Brendshme diskuton për arrestimin e Nehat Thaçit

Komisioni për Punë të Brendshme, Siguri dhe Mbikëqyrjen e FSK-së do të diskutojë sot lidhur me arrestimin nga Serbia të pjesëtarit të Policisë së Kosovës, nënkolonel Nehat Thaçi.

Në një njoftim për media, bëhet e ditur se mbledhja e Komisionit mbahet sot në orën 11:00, në sallën S-2.

Gjykata e Nishit e ka refuzuar kërkesën e mbrojtjes së Nehat Thaqit për lirim nga arresti. Ndërkaq, Prokuroria e Lartë e Nishit sot e ka proceduar lëndën e drejtorit të policisë për në Beograd.

Lajmin për refuzimin e ankesës së mbrojtjes e ka konfirmuar zëdhënësi i Prokurorisë së Lartë të Nishit, Vladimir Stanojeviq.

Sipas tij, për fatin e drejtorit të policisë rajonale të Mitrovicës, që nga sot do të vendosë Gjykata e Beogradit.

“Ankesa e mbrojtjes u refuzua dhe lënda u dërgua në Prokurorinë për Krim të Organizuar në Beograd. Tani ata e kanë në dorë të vendosin se si do të zhvillohet më tej ky proces”, ka thënë Stanojeviq.

Ndërsa, Thaqi u arrestua të enjten pas mesnate në hyrje të Serbisë. Atij më 30 shtator Gjykata e Nishit i caktoi 30 ditë paraburgim.

Kryetari i Komisionit për Punë të Brendshme, Siguri dhe Mbikëqyrjen e FSK-së, njëherësh deputet i AAK-së në Kuvendin e Kosovës, Daut Haradinaj ka theksuar gatishmërinë e tij dhe të Komisionit për kthimin e Nehat Thaqit në Kosovë.

“Gatishmëria e Komisionit ka qenë dhe vazhdon të jetë, por problemi kryesor është kush duhet të vendosë nga institucionet e Kosovës”, ka thënë Haradinaj.

Sipas tij, kjo praktikë që po përdoret nga Serbia është pikërisht “Millosheviqiane, e që duan të veprojnë me letra të njollosura”.

“Ne kemi të drejtë si deputetë të propozojmë dhe jam i gatshëm 24 orë të ndihmojë”, theksoi ai.

Haradinajt tha se “kjo sot është një iniciativë e mirë dhe do i nxisë autoritetet tona të reagojnë dhe gjithashtu autoritetet evropiane duhet të shtojnë nxitjen për të vepruar në këtë pikë”.

Deputetja e Partisë Demokratike të Kosovës (PDK), Ganimete Musliu, tha se familja e drejtorit të Policisë së Mitrovicës, Nehat Thaqi, nuk po informohet nga shteti për zhvillimet e arrestimit, por çdo informacion në lidhje me këtë çështje po e marrin nga mediat.

Ka filluar diskutimet Komisioni për Punë të Brendshme, Siguri dhe Mbikëqyrjen e FSK-së lidhur me arrestimin nga Serbia të pjesëtarit të Policisë së Kosovës, nënkolonel Nehat Thaqi.

Anëtarja e këtij Komisioni, Ganimete Musliu, tha: “Unë kam vizituar personalisht familjen e Thaqit. Desha të njoftoj se të gjitha informacionet i marrin nëpërmjet mediave dhe unë e konsideroj që kjo nuk është e drejtë. Si shtet duhet zyrtarisht ta informojmë për çdo zhvillim momental”.

Lideri i Lëvizjes Vetëvendosje, Visar Ymeri, përmes një postimi në facebook ka shkruar se drejtori i policisë për rajonin e Mitrovicës, Nehat Thaçi, po mbahet si një rob lufte në Serbi.

Ymeri ka hedhur akuza të ashpra ndaj liderëve institucionalë të Kosovës, ku sipas Ymerit, as Thaçi, as Mustafa, as Veseli dhe asnjë zyrtar i lartë i institucioneve të shtetit të Kosovës nuk guxojnë t’i quajnë Vuçiqin dhe regjimin e tij ashtu siç ata janë: fashistë, kriminelë, çetnikë, terroristë

“Mund të mos jemi më në luftë me Serbinë, por Drejtori i Policisë për Rajonin e Mitrovicës, Nehat Thaçi, po mbahet porsi një rob lufte në Serbi. Sot, me 5 tetor, janë bërë 16 vjet prej se u rrëzua në Beograd regjimi i Milosheviqit. Mirëpo, projekti serbomadh e mënyrat kriminale të Milosheviqit tash janë bërë më të gjalla në Serbi edhe se kur vetë ai ishte gjallë. As Thaçi, as Mustafa, as Veseli dhe asnjë zyrtar i lartë i institucioneve të shtetit të Kosovës nuk guxojnë t’i quajnë Vuçiqin dhe regjimin e tij ashtu siç ata janë: fashistë, kriminelë, çetnikë, terroristë”, shkruan Ymeri.

Më tej sipas Ymerit, polici Nehat Thaçi nuk është as i paraburgosur e as i burgosur politik, por një shqiptar i rrëmbyer në vitin 2016 i cili po mbahet si një peng lufte në kazamatet e Serbisë.

“Krejt çfarë bënë është se i thanë kryetarit të Komisionit Parlamentar për Punë të Jashtme, Elmi Reçicës, që të dalë me komunikatë e të thotë që nëse përsëriten këso raste arrestimesh (sic.), atëherë do të ndërpriten bisedimet me Serbinë! Pra, e pranuan që kanë hequr dorë nga lirimi i Nehat Thaçit sepse vetëm përsëritjen e arrestimeve e kanë hall. Dhe, e pranuan që bisedimet me Serbinë janë interes i Serbisë e favor i Kosovës ndaj saj! Polici Nehat Thaçi nuk është as i paraburgosur e as i burgosur politik, por një shqiptar i rrëmbyer në vitin 2016 i cili po mbahet si një peng lufte në kazamatet e Serbisë. Shekulli XX ende nuk ka përfunduar” ka shkruar Visar Ymeri.

Përkthyesi serb i “Kurbanit”: Si e arrita dakordësinë me kryeministrin Edi Rama për ndryshimin e titullit

Përkthyesi serb i “Kurbanit”: Si e arrita dakordësinë me kryeministrin Edi Rama për ndryshimin e titullit

Një punë e Mrdjan Bajic (Mergjan Bajic) një skulptor nga Beogradi, mik i Edi Ramës që nga vitet e Parisit zë vend në ballë të kopertinës ku me “shkrim dore” shkruhet në serbisht “Flijim”.

 Është kopertina në gjuhën serbe e librit “Kurban” të kryeministrit, libër që u shkrua pasi ai humbi Tiranën si kryebashkiak. Ballina, paraqet poshtë emrit të tij, një”kukull” të rrëzuar mbi një tryezë pune. Të dhënat për veprën në kopertinë janë këto: Mrdjan Bajic, titulli “Daddy’s Gift”, 2013. Materiale të përziera, përmasat 15 x 17 x 10 cm. Galerie RX, Paris. Përtej ballinës, brendia flet në një gjuhë tjetër realitetin shqiptar, që për çudi duket se ndër vite pak ka lëvizur. “Kur shkruaj në gjuhën shqipe, unë emrin e tim e shqiptoj Gjorgje Bozhoviq”.

Kjo është fjalia hyrëse që shoqëron intervistën e përkthyesit Djordje Bozovic, intervistë, pyetjet e së cilës kanë pritur gjatë në postën e tij, ndërsa Gjorgje i jepte jetë në gjuhën serbe “Kurbanit” të kryeministrit të Shqipërisë, Edi Rama. Ndërsa libri do të promovohet në mestetor në Beograd, Bozhoviq vjen në një intervistë ekskluzive për “Gazeta Shqiptare” ku tregon si është lexuar libri atje, cilat janë ngjashmëritë mes serbëve e shqiptarëve, ku ka pasur vështirësi në përkthim, si u vendos titulli “Flijim” nga vetë Rama.

“Kurbani’ duhet të lexohet në Serbi jo për shkak të dallimeve që ekzistojnë, natyrisht midis Serbisë dhe Shqipërisë si vende të ndryshme, por në radhë të parë për shkak të ngjashmërive që s’janë të rralla”, thotë Bozhoviq, mbasi ka treguar se e ka mësuar shqipen në Degën e Albanologjisë në Beograd, ku tanimë është asistent ligjërues. “Nuk është aspak e lehtë”, thotë ai për përkthimin e Ramës, “më shumë për shkak të vetë gjuhës dhe të stilit që Rama përdor, i cili është mjaft elokuent e poetik, gjoja barok, fjalitë janë jashtëzakonisht të gjata e shumë të përbëra, ka dhe mjaft neologjizma dhe metafora. Por detyra e përkthyesit është t’u përgjigjet sfidave të tilla”.

Si tingëllon për ju të përktheni librin e kryeministrit?

Unë e shoh si privilegj të qenit i pari që mund ta lexojë dhe t’ia transmetojë publikut në Serbi. Si me çdo përkthim tjetër, unë kënaqem me faktin se librat janë duke u përkthyer, sidomos, sepse me sa duket, në letërsi ekzistojnë sot të vetmet lidhje dhe bashkëpunimi kulturor mes dy popujve tanë.

– Cilat janë pritshmëritë tuaja mbi këtë libër në Beograd?

Edi Rama njihet atje, sepse ka qenë në një takim me kryeministrin tuaj dhe më pas pati një debat të gjerë për ndeshjen e futbollit. Si do të lexohet libri atje? A mendoni se ka njerëz që nuk e duan në serbisht librin e tij? Dua të them, a do të ndërhyjë nacionalizmi në fatin e librit?

Mendoj se, fatkeqësisht, ndërhyrja e nacionalizmit është e pashmangshme në kontekstin politik që kemi sot, por “Kurbani” i Edi Ramës nuk duhet lexuar dot në atë kontekst. Ky libër është në radhë të parë një dëshmi individuale për një periudhë të trazuar të historisë së Tiranës dhe të gjithë Shqipërisë, pavarësisht se autori i tij është një politikan dhe kryeministri aktual, por në këtë libër ai paraqitet më shumë si një artist-shkrimtar, si dhe një luftëtar i devotshëm për mirëqenien e një qyteti ku jeton dhe krijon. Nga ky këndvështrim ai mund të lexohet edhe në Serbi si dhe kudo në botë.

– A është e vështirë ta përkthesh atë, ajo çfarë në Shqipëri mund të tingëllojë e qartë, në serbisht mund të dojë shpjegime. Çfarë mendoni për stilin e tij të të shkruarit? A është i zakonshëm për një politikan?

Po, nuk është aspak e lehtë, më shumë për shkak të vetë gjuhës dhe të stilit që Rama përdor, i cili është mjaft elokuent e poetik, gjoja barok, fjalitë janë jashtëzakonisht të gjata e shume të përbëra, ka dhe mjaft neologjizma dhe metafora. Por detyra e përkthyesit është t’u përgjigjet sfidave të tilla.

– Ku keni pasur vështirësi (në përkthim)?

Për shembull, edhe titulli vetë doli si vështirësi për t’u përkthyer saktë, për të cilin kishim edhe një debat të frytshëm me botuesin beogradas të librit, Veran Matiqin, si dhe me përkthyesin e njohur dhe me përvojë, Shkëlzen Maliqin. Fjala “kurban” ka shumë nuanca të ndryshme kuptimore, që medoemos humben sido të përkthehet në serbisht, pasi në gjuhën serbe nuk ekziston një fjalë e tillë. Më në fund, vetë Rama e propozoi që titulli serb i librit të tij të jetë “flijimi”, domethënë me kuptim vepror të emrit.

– Si e ke mësuar shqipen?

E kam studiuar gjuhësinë e përgjithshme me gjuhën shqipe në Universitetin e Beogradit, ku jam duke punuar tani si asistentligjërues. Dega e Albanologjisë e këtij Universiteti është njëra ndër më të vjetrat në botë, e cila ka një traditë gati njëshekullore, pasi u themelua në vitet e 1920-ta. Çdo vit këtu regjistrohen rreth 15 studentë të rinj, dhe në mesin e tyre ka edhe shqiptarë prej Shqipërisë, natyrisht dhe ata prej Serbisë, me origjinë kosovare, por shumica janë serbë.

– Cili është imazhi i Shqipërisë përmes librit?

Po vetë autori? Dua të them se ju e kishit një imazh për Shqipërinë dhe kryeministrin tonë. Tani, pasi keni lexuar këtë libër, a ka ndryshuar ai mendim? A keni ndryshuar mendim mbi të dhe mbi vendin tonë?

 Pse duhet ta lexojnë serbët këtë libër, cilat janë këshillat tuaja?

Kjo është më e rëndësishmja. “Kurbani” duhet të lexohet në Serbi jo për shkak të dallimeve që ekzistojnë, natyrisht midis Serbisë dhe Shqipërisë si vende të ndryshme, por në radhë të parë për shkak të ngjashmërive që s’janë të rralla.

Manipulimet politike dhe mediatike, tensionet partiake, kufizimet e lirive, shpenzimet dhe shpërdorimet e të mirave publike, ndotja e mjedisit, vjedhja e votës së popullit dhe të gjitha çoroditë, rrëmujat e marrëzitë që përshkruhen nga Rama përjetohen sot edhe në Serbi, sikur të ekzistonte një model i unifikuar sipas të cilit u mësuan të sillen, të flasin e të punojnë të gjithë politikanët tanë. Madje bëhesh i vetëdijshëm për shumëçka që s’kishe konstatuar më parë vetëm kur të lexosh se si bëhet e njëjta gjë në fqinjësi. Mendoj se këtu gjendet edhe vlera më e madhe e “Kurbanit” të Ramës për publikun në Serbi.

Ky libër që duket sikur është shkruar për të kaluarën e Edi Ramës si Kryetar i Bashkisë së Tiranës, në të vërtetë i drejtohet së ardhmes. Tek riprodhon një Shqipëri që degradon çdo ditë e më shumë, që shëmtohet çdo ditë e më shumë, që korruptohet çdo ditë e më shumë, ai e godet mu në zemër vuajtjen tonë dhe duket sikur thotë: unë s’do ta bëja kështu. Edi qoftë që e ka këtë guxim, ne librin e lexojmë si program politik dhe vlerat e vërteta do mund t’ia masim vetëm në të ardhmen.

Adrian Klosi

Një rrëfim i shkruar me një frymë për Shqipërinë reale dhe Shqipërinë e mundshme, në traditën më të çmuar të publicistikës shqiptare, nga pena e një njeriu të cilin dëshira për të sjellë shumëçka të re e gozhdoi në kufirin midis të dyjave; një manual i qytetarisë shqiptare post-komuniste, sot të rrezikuar si kurrë më parë nga vërshimi i kaosit, halldupërisë dhe maskarallëkut.

Ardian Vehbiu

“Ky është rrëfimi i Edi Ramës për rrugëtimin e tij njëmbëdhjetëvjeçar si kryetar i Bashkisë së Tiranës. Por, jo vetëm kaq. Me një qasje krej origjinale, Edi Rama na sjell reflektimet e tij për të sotmen, dhe, në njëfarë mënyre, vizionin e tij për të ardhmen, duke e kthyer padyshim këtë libër në një formë mjaft interesante të komunikimit politik”.

EDI RAMA/ Kurbani, personazhet pozitive, negative dhe ata që ndreqen

Nëse i bën bashkë të gjithë artikujt e shkruar mbi librin e ri të Edi Ramës, Kurban, pro apo kundër, vëllimi i tyre ia kalon në faqe e fjalë vetë tekstit për të cilin flitet. Kjo bojë, miratim apo kundërshtim, e derdhur me shumicë, është bashkuar megjithatë në një pikë: atë se stili publicistik i Edi Ramës është i pashoq dhe i rrallë për letrat shqipe. Daut Gumeni, në një shkrim panegjirik në të përditshmen ‘Shqip’, ka shkuar më tej duke i rreshtuar edhe nja 40 neologjizma (fjalë të reja) të shqipes, megjithëse të paktën njëri prej tyre (i ububushëm) i përket, në fakt, Ismail Kadaresë.

Teksti i Edi Ramës nuk i ka shpëtuar megjithatë banaliteteve. Të paktën në dy raste. Njëri është kur ai quan ‘gazetar të madh’ Filip Çakulin, drejtorin e emisionit parodiko-problemor ‘Fiks Fare’. Edhe pse cilësimin e tij ia kundërvë një epiteti të përdorur nga kryeministri Berisha (çakalli i medias), kjo nuk e bën më pak të… ububushëm, epitetin e Ramës për Çakulin. Shumë vetë në media do të kishin probleme me dy elementet përbërës të togfjalëshit si ‘gazetar’ ashtu dhe ‘i madh’. (Është një teknikë e përdorur së fundmi edhe nga kryeministri Berisha kur, në një dhomë plot me njerëz të medias, evidentoi gazetarinë e Ardit Gjebresë. Si në rastin e Ramës, ashtu dhe të Berishës, bëhet përpjekja për të evidentuar si ‘kalorës të gazetarisë’ personazhe mediatikë afër tyre. Të dy i lejojnë vetes arrogancën e ‘ekspertizës’ në gazetari ose bëjnë diversion të panevojshëm.)

Tjetër moment i prezantuar ligsht dhe që stonon me ritmin e përgjithshëm të tekstit të Ramës së Kurbanit vjen kur ai quan bashkëshorten e tij, Lindën ‘gjysma ime më e mirë”. C’mon!! Përveçse është e stërpërsëritur, fraza do të rrinte ngushtë në fjalorin vuajtës të një rioshi, por në diskursin politiko-intim të kryetarit të gjatë e në moshë të opozitës së një vendi i cili ka kulm të aksionit të tij kredon për t’u bërë kryeministër i vendit, kryen atentat ndaj qëllimit për të cilin është përdorur. Nuk i shkon dikujt që, për të perifrazuar Gumenin, ka futur 40 neologjizma në trupin e shqipes. Mund t’i shkonte, m’anë tjetër, për të perifrazuar vetë z. Rama, Robert Çamçakëzit.

A është më shumë se e guximshme dhe ndoshta pretencioze të etiketosh si banalitet diçka që përndryshe, fare mirë, mund të ishte vetëm një rrëfim ‘me zemër të hapur’ i z. Rama? Në rast se ngjarjet dhe personazhet, të sjella siç janë sjellë nën trusninë e penës së Ramës, nuk do të ishin pjesë e peizazhit publik shqiptar, po. Por pjesa më e mirë e tyre janë dhe lexuesit e ‘Kurbanit’, atyre që e lexojnë tekstin pa u zhveshur nga kujtesa kolektive e gjërave, individëve dhe ngjarjeve, i dinë raportet në kohë të Edi Ramës me personazhet e Kurbanit të tij.

Këtij lloj lexuesi nuk i duhet ndërmjetësimi i Edi Ramës për të lexuar raportet e Edi Ramës me Mero Bazen, Fatos Lubonjën, Fatos Nanon, Ilir Metën e kështu me radhë. Megjithatë, duke qenë se te kujtimet, siç shkruan Ardian Vehbiu për librin e Ramës, ndikojnë edhe përthyerjet e kohës, shkruesit të tyre i lejohet hapësira që e ndan përthyerjen nga ajo që Fatos Lubonja në një shkrim te ‘Panorama’ e quan kulturë të simulim-manipulimit.

Përtej saj kujtimet shndërrohen në rivendikime ose shfrytëzohen për të mbajtur gjallë një kulturë tjetër, atë të qokave. Krijohen kështu dy palë ose dy lloje karakteresh që të kujtojnë tekstet socrealiste me personazhe të këqij, të mirë dhe ata që ndreqen. Për këta të fundit nuk është kursyer pudra dhe as penelatat dashamirëse, por të gjithë e dimë, ashtu si grija socialiste poshtë furçave bojëshuma të pallateve të Tiranës rri, i ftohtë dhe pritës, zemërimi dhe përbuzja e kahershme.

Galeria e personazheve që ndreqen nën penën e Ramës janë edhe banaliteti kryesor i tekstit të tij. Më shumë se ‘gjysma ime më e mirë’ apo ‘gazetari i madh filan fistek’. Sigurisht kjo mund të mbulohet dhe të rrëshqasë nën vetë një prej emërtimeve të gjetura për gjininë e Kurbanit, ‘refleksione’. Kjo si për të thënë se si autori, si personazhet, me kohë e pas ngjarjeve, kanë reflektuar e të gjithë bashkë janë pjesë e këtij refleksioni të madh e të përgjithshëm që quhet rrugëtim në politikë. Ose thënë më shkurt e qartë: Inkoherencë.

E kujt i duhet koherenca…A nuk është edhe ajo një banalitet?

Libri “Kurban”, i kryetarit të Partisë Socialiste Edi Rama përkthehet edhe në gjuhën turke.

Me këtë rast, kryesocialisti Rama ka zhvilluar një bashkëbisedim me gazetarët ku ka shprehur kënaqësinë që krijimi i tij sot lexohet edhe në dy gjuhë të tjera ndërsa ka rrëfyer se libri “Kurban” është e vërteta e jetës së tij.
“Kam qenë i vërtetë me njerëzit me veten, të vërtetën njerëz të ndryshëm e tregojnë ndryshe , dhe kjo është e vërteta ime, për të tjerë ka një të vërtetë tjetër por unë flas të vërtetën time” tha Rama.

Rama për koalicionin me LSI-në

Ndërsa i është përgjigjur gazetarëve në lidhje me fushatën zgjedhore, Rama ka deklaruar se nuk ka asnjë mungesë bashkëpunimi mes PS-së dhe LSI-së

“Kemi dalë bashkë të gjithë ku kemi bërë një konventë pikërisht për koalicionin por mënyra se si është i ndërtuar sistemi në Shqipëri është i tillë që nuk e kërkon fushatën e përbashkët por atë të ndarë që të gjitha forcat marrin të gjitha votat më vete por të gjitha ato shkojnë në të njëjtën anë. Kjo është një strategji e hartuar bashkarisht dhe sipas saj ne jemi secili në pjesën e vetë” tha Rama.

Hetimi për foton me Obamën, Rama: Strategji për të përbaltur opozitën

I pyetur në lidhje me nisjen e një hetimi në kongresin amerikan për foton e tij me presidentin Barack Obama, Rama është shprehur se kjo është një strategji për të përbaltur opozitën.

“Këto janë paratë e shqiptarëve që shpenzohen për të kundërtën e arsyes që përse është firmosur kontrata e qeverisë me agjensitë e lobimit. Është një strategji shumë e ndryrë për të përbaltuar opozitën.

Të takohesh me presidentin e Amerikës nuk është si të takoshesh më këdoqoftë dhe nuk është si kryeministri i cili takon Nastradinin. Pyeteni Saliun se kush është Nastradini, ai i vërteti jo i përrallave” tha Rama.

(Flori Bruqi)

Eqrem Çabej: Pse bota na quan Albania dhe origjina e emrit Shqipëri

“Shqiptarët janë një nga të pakët popuj të Europës, e mund të themi edhe të kontinenteve të tjera, te të cilët ekzistojnë dy emra nacionalë, njëri me përdorim të brendshëm, d.m.th. emri me të cilin ata emërojnë popullin e vet, e tjetri emri me të cilin njihen nga bota e jashtme.”

Nga Eqrem Çabej, botuar në revistën “Shqipëria e re”, 1972

Shqiptari i thotë vetes shqiptar, vendit të vet Shqipëri, Shqipni, po populli njihet në botë, sikundër dihet, lashtërisht si Albanais, Albanese etj., dhe vendi i tij si Albanie, Albania. Ky emërtim i dyfishtë ka arsyet e veta. Ai ka lidhje me disa rrethana të karakterit etnografik, të cilat janë specifike për Shqipërinë e për të kaluarën historike të saj.

Duke u nisur nga faktet, vihet re pikësëpari që vërtet në Shqipëri vetë si emër nacional i popullit zotëron sot gjithkund shqiptar, e si emër i vendit Shqipëri, Shqipni, po që m‘anë tjetër në kolonitë shqiptare që gjinden n‘Itali e në Greqi ky emër nuk njihet. Shqiptarët e Italisë jugore e të Siqelisë, pasardhës të shpërngulurish prej Shqipërie kryesisht gjatë luftërave të para me turqit nën flamurin e Gjergj Kastriotit (Skënderbeut) në shekullin e XV e të XVI, e quajnë veten e vet dhe përgjithësisht popullin e atdheut të tyre të vjetër arbëresh, dhe këtë atdhe Arbër, Arbëri. Këto emra përdorin gjer më sot dhe pasardhësit e atyre shqiptarëve që u shpërngulën pak më parë, në shekullin e XIV e të XV, prej Shqipërie për në Greqi, të cilët edhe ata nuk e kanë në përdorim emrin që zotëron sot në Shqipëri; edhe ata përdorin rregullisht arbëresh për “shqiptar”, arbërishte për “gjuhë shqipe”, arbërisht për “shqip, në gjuhën shqipe”.

Këto të dhëna tregojnë qartë që emri i sotëm shqiptar, Shqipëri, Shqipni, në kohë të Skënderbeut ende nuk kishte dalë, ose të pakën nuk ish përgjithësuar, e që ky gjithsesi është më i ri se emri i parë. Kjo do të thotë që emri i vjetër nacional i vendit e i popullit ka qenë arbën, arbër, arbëresh, arbëresh. E meqë ky emër, sikundër shihet me vështrimin e parë, është identik me Albania, Albanese etj. që u përmendën më sipër, nga gjithë këto rezulton që shqiptarët në mesjetë e kanë quajtur veten e tyre ashtu si quhen edhe sot te popujt e tjerë.

Kjo pamje etnografike gjen vërtetimin e plotësimin e saj më një anë me disa të dhëna – të vjetra e më të reja – prej Shqipërie, më anë tjetër me dëshminë e gjuhëve të popujve fqinj me shqiptarët, e m‘anë tjetër me emrat e Shqipërisë e të shqiptarëve në burimet e ndryshme europiane të mesjetës.

Sikundër është vënë re që nga gjysma e shekullit të kaluar, emri i vjetër i vendit, përveç se në kolonitë shqiptare, që sapo u zunë ngoje, është ruajtur edhe vetë në Shqipëri. Një trevë fushore e pjesës perëndimore të Shqipërisë së mesme ç‘merr prej Kurbini e gjer poshtë në pllajat e Durrësit e të Tiranës, pra fusha midis lumenjve Mat dhe Erzen, quhet edhe sot Arbën, dhe mal e arbën përdoret atje për “male e fusha”. Një katund në perëndim të Liqenit të Shkodrës mban emrin Arbnesh, dhe Arbënesh quhet edhe ishulli gjuhësor shqiptar që gjindet afër qytetit të Zarës në Dalmaci, themeluar në gjysmën e parë të shekullit të XVIII, prej të shpërngulurish nga anët e katundit në fjalë. Arbanë është një katund afër Tiranës. Më anë tjetër, në pjesën jugore të vendit, Arbër e Arbërí quhen krahina të ndryshme të trevës malore të Labërisë midis qyteteve të Vlorës dhe të Gjirokastrës e të Delvinës dhe arbëreshë e arbërorë banorët e tyre. Në vise të tjera të Shqipërisë, po ky emër, me trajta të ndryshme (arbën arbër, arbënesh arbëresh, arbnuer arbëror), përdoret në popull me një kuptim etnik, për të shënuar shqiptarin në dallim nga aromuni ose nga anëtari i ndonjë tjetre popullsi ballkanike. Sikundër shihet, emri i lashtë, në rrjedhë të kohës erdhi e u mbulua nga emri i ri shqiptar, Shqipëri, po ka mbijetuar gjer sot nëpër krahina të ndryshme të vendit.

Që ai ka qenë në përdorim me përmasa nacionale, në mbarë territorin gjuhësor të shqipes, këtë e vërtetojnë ndër të tjera edhe vargje popullore si Dalin zojat arbëneshe të anëve të Kosovës. M‘anë tjetër burimet historike të vendit e plotësojnë këtë pamje edhe për të kaluarën. Në monumentet letrare të shqipes së vjetër, të cilat rrjedhin nga shekulli i XVI e i XVII, vendi del rregullisht me emrin Arbënë , populli me arbënesh, arbëruer, dhe gjuha e tij me arbënisht.

Me këto të dhëna të brendshme në lidhje me emrin nacional të Shqipërisë e të popullit të saj, pajtojnë burimet e jashtme, dëshmia e gjuhëve të popujve të tjerë të Gadishullit Ballkanik. Edhe atje vrehet prania e këtij emri, i cili në rrymë të kohëve rrezatoi prej Shqipërie tek ata popuj. Në serbokroatishten popullore shqiptari quhet arbanas, në dokumentet mesjetare të asaj gjuhe arbanasin. Arbananu quhet ai dhe në bullgarishten popullore, arbanas në rumanishten e vjetër, dhe tek aromunët e Shqipërisë e të Maqedonisë arbines, arbinesi, të gjitha reflekse të shqipes arbënesh e të varianteve të saj. Duke u ngjitur te burimet historike të mesjetës, në dokumentet e shkruara latinisht të vendeve perëndimore të kohës para dinastisë së Anjouve, të cilët patën marrëdhënie politike me disa treva të Shqipërisë, shqiptarët quhen arbanenses, e më vonë albanenses, dhe vendi i tyre Albania, ashtu si edhe sot.

Duke i shikuar këto dëshmi, të brendshme edhe të jashtme, me një vështrim përmbledhës, rezulton se emri nacional i hershëm i popullit shqiptar e i vendit të tij është arbën arbër me variacionet e tij, dhe se ky ka mbizotëruar në Shqipëri gjer në shekujt e parë të sundimit osman.

Ky emër rrënjët ndërkaq i ka që në kohën antike.

Sikundër dihet, astronomi e gjeografi Klaud Ptolemeu i Aleksandrisë së Egjiptit, në shekullin e dytë të erës së re, në hartën e tij botërore shënon emrin e një fisi Albanói dhe qytetin Albanópolis në një trevë të Shqipërisë të mesme, afërsisht midis Durrësit e Dibrës së sotme e në lindje të Leshit.

Prej këtij emri rrjedh rregullisht Arbën Arbër i shqipes, një dëshmi, ndër të tjera, që shqiptarët janë anas, autoktonë në vendbanimet e sotme dhe që aty ka një vazhdimësi, një kontinuitet gjuhe të pakën që prej antikitetit.

Nga Arbën, si u tha, ka dalë në analizë të fundit emri i Shqipërisë e i shqiptarëve te popujt e Gadishullit Ballkanik e të pjesëve të tjera të Europës. Historikisht ky emër, mbi dëshminë e përbashkët të Ptolemeut, të burimeve mesjetare të vendeve të ndryshme dhe të përhapjes së sotme popullore në Shqipëri, në krye të herës pas gjithë gjasësh i ka përkitur një treve e një popullsie të Shqipërisë së mesme; ai u përgjithësua pastaj si emër nacional në mbarë vendin që në kohën para Skënderbeut.

Përsa i përket emrit shqiptar, Shqipëri, Shqipni, ky si emër populli e vendi, si rezulton nga sa u shtjellua më sipër, zuri vend gjatë kohës së sundimit turk, pas shpërnguljes shqiptare për në Greqi e n‘Itali. Përhapja e tij si emër nacional dhe zhdukja e emrit të vjetër si i tillë, ka lidhje pas gjase me lëvizjet etnike e sociale të popullit gjatë mesjetës dhe kohës së parë turke, me shtegtime të brendshme, me formime fisesh të reja në ato perioda historike, veçse shtysat konkrete për një zëvendësim të tillë nuk mund të ndiqen.

Vetëm një gjë mund të thuhet me gjasë të madhe, që shqip në krye të herës ka qenë emri i gjuhës. Ky si i tillë ka qenë mbase me përdorim më të moçëm, mbase paralel me emrin arbën arbër si emër etnik, dhe pastaj do të ketë shtrirë fushën e përdorimit, duke përfshirë edhe popullin e vendin. Shihet kështu se më i vjetri shkrimtar shqiptar që njihet, Gjon Buzuku, i vitit 1555, krahas ndë Arbanit “në Shqipëri” ka shqip “në gjuhë shqipe”; ashtu dhe Pjetër Budi (1621) shqip të na e thotë, e Pjetër Bogdani (1683) një gramatikë latin e shqip. Përdorimi etnik i këtij emri rreth vitit 1700 kishte zënë rrënjë, sepse në Vendimet e Koncilit provincial të vitit 1706 krahas Arbëni “Shqipëria” dhe i Arbëneshi “shqiptari” del edhe gjuhë e Shqipëtarëvet. Mendimi që emri shqiptar të ketë ekzistuar në Shqipëri veriore që në shekullin e XIV, e të jetë identik me emrin familjar Schivipudar, Schepuder, Schapudar, Scapuder të një banori të qytetit të Drishtit afër Shkodrës që përmendet rreth vjetëve 1368-1402 në arkivat e Raguzës, mbetet një hipotezë që meriton të gjurmohet më tej.

Në lidhje më në fund me burimin e dy emravet arbën edhe shqip, do pasur parasysh se shumë emra të popujve, të vjetra e më të reja, që njihen nga historia, mbeten me domethënie e burim të paditur. Një kusht paraprak i domosdoshëm në këtë fushë kërkimesh është konstatimi i formës së kryehershme të emrit përkatës. Në lidhje me këtë, për emrin e vjetër nacional të shqiptarëve mund të thuhet me siguri që nga dy format e tij, arb- dhe alb-, e para është forma e mirëfilltë, sikundër del dhe nga dëshmitë vendëse së bashku me dëshmitë popullore ballkanike që u zunë ngoje më sipër. Prandaj kërkimi i një rrënje alb- me kuptimin e pretenduar “mal”, krahasimi me emrat topike Alba- të Italisë e të viseve të tjera, me emrin e Alpeve etj., nuk kanë ndonjë bazë solide. Duke u nisur përkundrazi nga forma arb-, e nga kuptimi “fushë, rrafshinë”, i cili ruhet në mal e arbën të përmendur më lart, mund ta afrojmë këtë emër me latinishten arvum “arë, tokë e punuar, fushë”, greqishten e vjetër aroura “arë, tokë buke”, me fjalën kelte të irlandishtes së mesme arbor, shumës arbanna “drithë”. Me emrin e Arbënit mund të ketë një lidhje të moçme edhe emri i ishullit Arbe të Dalmacisë.

Përsa i takon emrit shqip, shqiptar, Shqipëri Shqipni, prej nga ka dalë edhe folja shqipëroj, shqipëlloj “spiegoj, sqaroj” e gjuhës popullore, ky emër mbetet me gurrë të dyshimtë.

Mendime që të ketë dalë nga emri i shqipes, duke e pasur pra shqiptarët emrin e tyre prej këtij shpendi, qysh në kohën e Skënderbeut, duke e vënë në lidhje m‘anë tjetër këtë emërtim me fjalët e Plutarkut, që Pirroja pas fitores që korri mbi makedonët u kremtua me epitetin “shqiponjë”, nuk duket t‘i rezistojë kritikës, po të nisemi nga trajtat e këtyre dy emrave.

Në të vërtetë, tek autorët e vjetër shqiptarë, shqip, shkruar me këtë trajtë, dallohet dukshëm nga emri i shpendit, që shkruhet tek ata rregullisht shqype, gjë që tregon se kemi të bëjmë me dy fjalë të ndryshme. Jo bindëse paraqitet dhe afrimi me qipi “mullar bari”, me paravendim (presupozim) të një kuptimi të hershëm “grumbull, popull”.

Të dyshimta mbeten dhe interpretimet e tjera të këtij emri, ai si “banor shkrepash, malesh” dhe ai si “pushkatar” prej greqishtes së re skippetto(n) “pushkë” (kjo prej italishtes schioppetto), një fjalë që dëshmohet për greqishten sëpari me shekullin e XVI-XVII. I pabesueshëm mbetet mënëfund edhe spiegimi i fjalës shqip nga latinishtja excipio; fjala latine nuk do të thotë: “kuptoj”, si kanë thënë, po “marr; vë më njanë; përjashtoj; pranoj”. Kështu, duke përfunduar, puna e burimit të fjalës shqip mbetet një çështje e hapët.

Provokimi ri i grekëve, Kotzias rrëfen çfarë i ka thënë Bushatit për çështjen çame

Ministri i jashtëm grek Nikos Kotzias ka mohuar pretendimet e bëra nga homologu i tij shqiptar Ditmir Bushati se “të dy vendet i kanë paraqitur një “jo-letër” Bashkimit Evropian që përfshinte një referencë edhe për pretendimet e komunitetit çam në Shqipëri".

“Referenca e vetme në atë “jo-letër”, - tha Kotzias për “Alpha Radio” të mërkurën, - “ishte se çështja nuk është e negociueshme për shtetin grek”.

Lajmin e publikon gazeta më e madhe greke “Ekathimerini” sipas të cilës komuniteti çam në Shqipëri pretendon se pasuria e tyre u konfiskua nga shteti grek, kur ata u dëbuan nga Greqia veriperëndimore gjatë Luftës së Dytë Botërore. Gazeta shkruan se Athina ka hedhur poshtë pretendimet e tyre, duke thënë se ata ishin bashkëpunëtorë të nazistëve, dhe nuk e njohin atë si një çështje.

Nga Flori Bruqi : Bota heshtë ,ndërsa Rusia është përgjegjëse për sulmet në Alepo

Shtëpia e Bardhë ka akuzuar Rusinë për sulmin vdekjeprurës mbi konvojet që po bartnin ndihma humanitare për popullin sirian. Komentet e zëvendëskëshilltarit për siguri kombëtare, Ben Rhodes të bëra më 20 shtator, ishin akuzat më të hapura që i ka bërë Uashingtoni Moskës për incidentin që ndodhi në Alepo.

Në sulmet më 19 shtator mbi konvojet me ndihma u vranë të paktën 20 civilë. Kjo gjë bëri që sekretari i përgjithshëm i OKB-së, Ban Ki-moon të suspendojë të gjithë konvojet me ndihma humanitare për në Siri. “Mund të kenë qenë vetëm dy subjekte përgjegjëse ose regjimi sirian ose qeveria ruse”, ka thënë Rhodes.

“Në çdo rast, ne e mbajmë përgjegjës qeverinë e Rusisë për sulme ajrore në këtë zonë”, ka thënë ai. Më herët, Moska ka hedhur poshtë akuzat se konvojet me ndihma janë sulmuar nga avionët rusë duke thënë se kamionët mund të jenë djegur.

Zyrtarë të inteligjencës amerikanë më herët janë cituar të kenë thënë se avionët ushtarëkë rus Su-24, ishin duke fluturuar mbi konvojet në kohën e sulmit.

Toka siriane po lahet me gjak të shqiptarëve. 10 besohet se janë vrarë deri tash në luftën kundër regjimit të presidentit Bashar al-Assad.

Muhamet Koprova, 22 vjeç, është viktima e fundit në Siri. Javën e kaluar është vrarë duke luftuar në krah të forcave rebele.

Burime nga inteligjenca kanë bërë të ditur  se tetë shqiptarë të vrarë janë nga Kosova, Lugina e Preshevës dhe Shqipëria, ndërsa dy të tjerë janë shtetas sirianë me prejardhje nga Kosova.
Ky burim ka thënë se në fillim të javës i riu nga rajoni i Mitrovicës ka qenë pjesë e një grupi ekstrem fetar. Atje ka shkuar nga Suedia ku ka jetuar së bashku me familjen.

“Deri më tani thuhet se janë vrarë gjithsej 10 shqiptarë. Prej tyre dy shqiptarë me shtetësi siriane - Mynyr Arnauti dhe Behlul Arnauti”, ka thënë ky burim inteligjence. Ai ka thënë se i pari është vrarë kosovari Naman Demolli, pastaj Musë Ahmeti, shqiptar tjetër nga Terrnoci i Kosovës Lindore, Ebu Omer-El Albani nga Shqipëria dhe Muhamet Kopriva i lindur në Kosovë i fundit.

“Katër shqiptarë të tjerë nga Shqipëria janë vrarë, por ende nuk kemi konfirmime zyrtare për identitetin e tyre”, ka thënë ky burim.

Numri i përgjithshëm i shqiptarëve të përfshirë në luftën siriane besohet se është 140. Janë të ndara në dy grupe, në Alepo.

Aleppo, Ferri në Tokë

Gazetarja e njohur Clarissa Ward, ka folur në Këshillin e Sigurimit të OKB-së, lidhur me tmerret që i ka përjetuar në luftën e përgjakshme që po zhvillohet në Siri.

Ajo gjatë fjalimit të saj, ka zbuluar detaje rrëqethëse të asaj se çfarë edhe duke ndodhur brenda qytetit Aleppo, të cilin regjimi i presidentit sirian Bashar al-Assad është duke mbajtur të rrethuar tash e disa vite.
“Kam punuar për më shumë se 10 vite si korrespondente lufte në Irak, Afganistan, dhe Bregun Perëndimor, por asnjëherë nuk kam parë gjëra më të tmerrshme sikur ato që janë duke ndodhur në Siri apo më saktë thënë qytetin sirian Aleppo.

Mund të quhet lirisht ferri në Tokë”, ka thënë Ward.

Ajo ishte njëra ndër gazetaret e para që ka arritur të futet në qytetin tashmë të rrënuar plotësisht, për të cilin thotë se pa marrë parasysh se sa luftime të ashpra zhvillohen, në Aleppo nuk ka fitues.

Përdorimi i Gjuhës Shqipe fut në sherr politikën në Maqedoni

Partia opozitare maqedonase LSDM vlerëson se çështja e përdorimit të plotë të dygjuhësisë është detyrim kushtetues.

Sipas sekretarit të përgjithshëm të kësaj partie përdorimi i gjuhës shqipe sëbashku me atë maqedonase duhet të implementohet sa më shpejt në gjithë vendin.

Ndërsa partia VMRO e ish-kryeministrit Nikolla Gruevski është kundër këtij vendimi. LSDM nuk do të arrijë qëllimet e saja për të implementuar dygjuhësinë në gjithë vendin.

 Zgjedhjet e dhjetorit do të jenë një referendum në të cilin populli do t’ia vërtetojë kriminelit të falur Zoran Zaev se nuk ka pazare me Maqedoninë dhe interest kombëtare”,shkruhet në reagimin e VMRO.