Si u formua UDB-a jugosllave? Dhe ana e errët krimnale

CIA, KGB-ja, Mossad dhe MI6 janë të njohura, qoftë në mënyrë të pashmangshme i errët, emrat e shërbimeve sekrete që luajtën role të mëdha në Luftën e Ftohtë. Megjithatë, në mesin e agjencive të spiunazhit që dolën nga hiri i Luftës së Dytë Botërore, ishte edhe UDBA e ish-Jugosllavisë pak e njohur në botë. Formalisht e shkatërruar gjatë shpërbërjes së dhunshme të Jugosllavisë më 1991, trashëgimia e saj jeton në formën e spiunëve mashtrues, manjatëve të biznesit, politikanëve dhe të sotem të gjeneratës së ardhshme me lidhje familjare me regjimin e mëparshëm komunist.

UDBA ( Uprava Drzavne Bezbednosti ose në shqip Administrata e Sigurisë Shtetërore) ende ka një reputacion të njohur në Ballkan. Rivalët politikë akuzojnë kundërshtarët e tyre se kanë lidhje me agjencinë e mëparshme, ndërsa “komisionet e lustracionit” në ish-republikat jugosllave – Sllovenia, Kroacia, Bosnje-Hercegovina, Serbia, Mali i Zi, Maqedonia dhe Kosova – kanë mbledhur lista voluminoze të informatorëve të dyshuar, emrat e koduar dhe misionet sekrete. Qëllimi i këtyre komisioneve nuk ishte që të arrestonin njerëzit, por të identifikonin informatorët në mënyrë që t’u mohoheshin vendeve të punës në të ardhmen. Megjithatë, përpjekjet për të shkëputur lidhjet dhe marrëdhëniet e vjetra në ish-Jugosllavi nuk kanë arritur kurrë në krahasim me përpjekjet e bëra në vendet e Paktit të Varshavës.

Si u zgjerua UDBA

Deri në vitin 1945 partizanët e Titos kishin mposhtur jo vetëm gjermanët dhe bullgarët okupues, të cilët kishin pushtuar Mbretërinë e Jugosllavisë në prill të vitit 1941, por edhe rivalët e brendshëm, si lëvizja nacionaliste çetnike dhe ustašet. Vendi që Tito trashëgoi, duke zgjeruar kufijtë e ish-Jugosllavisë mbretërore, ishte kryesisht agrare, e varfër dhe i shkatërruar nga lufta. Përveç mundësisë së emigrimit, përparimi shoqëror ishte i varur nga bashkimi me Partinë Komuniste, ushtrinë ose UDBA-në. Ky fenomen i përshpejtoi emigracionin disident dhe krijoi dinastitë komuniste dhe UDBA arriti të ketë ndikim sot.

Themelimi i UDB-së. Në foto: TITO, Aleksandar Rankovic , Slobodan Penezic , Svetislav Stefanoviq , Pavle Pekiç , Veljko Mikunoviç , Jovo Kapičić , Andrija Pejovic , Vojin Lukiç ,

Tito e kishte forcuar autoritetin e tij deri në vitin 1946, duke arritur marrëveshje ad-hoc me liderët e huaj, një veprim balancimi midis Perëndimit dhe Lindjes, i cili gjithashtu do të përfshinte kontakte me botën në zhvillim. Jugosllavia u bë anëtare themeluese e lëvizjes “Lëvizja e të pa integruarve” – një grup kombesh të pavarura nga çdo bllok i madh i pushtetit – i themeluar në kryeqytetin e saj Beograd në vitin 1961. Përmes kësaj marrëdhënie, Tito do të zgjeronte ideologjinë politike, kontratat e biznesit dhe kapacitetet e inteligjencës tani dhe i gjerë.
Për Titon (i cili gjithashtu do të vihej në shënjestër për t’u vrarë nga Stalini në vitet e mëvonshme), krijimi i një shërbimi sekret të pamëshirshëm dhe efikas ishte jetik.
Diktatori Jugosllav e gjeti njeriun e tij dhe ai ishte Aleksander Rankoviç, një veteran partizan serb, gruaja dhe nëna e të cilit ishin vrarë nga Gestapo. Për më shumë se dy dekada, deri në rënien e tij dramatike në vitin 1966 (për shkak të pjesëmarrjes së dyshuar në një komplot kundër Titos), Rankoviç ishte njeriu i tretë më i fuqishëm në Jugosllavi. Në vitin 1944 themeloi OZNA ( Odeljenje za zaštitu naroda , në shqip Departamenti i Sigurisë Kombëtare), i cili në vitin 1946 u shndërrua në UDBA.

Operacionet e UDBA-s u formuan nga kërcënimet e brendshme dhe të jashtme të dyshuara. Nën Rankoviç, ajo siguronte mjete të fshehta të armeve në male, mbrotjen e hekurudhave , spiunimin e diplomatëve të huaj, telefonat e përgjuar, kontrollimin e postës të armiqëve të brendshëm të dyshuar, nga politikanët tek fshatarët që i rezistonin punës së kolektiviste. Trajnimi bazë në shkollat ​​zyrtare UDBA (me seli në Beograd) zgjati dy vjet dhe përfshinte trajnime fizike, kurse gjuhe, inteligjencë ushtarake dhe diplomatike dhe hetime penale.

Operacionet e Zeza

Ndërsa ai e konsolidonte stabilitetin e brendshëm, Tito gjithashtu udhëtonte me kujdes jashtë vendit. Rivalët e shumtë kishin emigruar ose shpëtuan pas luftës (duke përfshirë shumë anëtarë të ustashëve, të shpëtua nga priftërinjtë katolikë kroatë në Itali përgjatë ‘ratlines’ naziste në Argjentinë). UDBA do të ishte e ngarkuar me spiunimin e emigrantëve të tillë jugosllavë. Operacionet e zeza të UDBA-së u prekën pasi protestat liberale në Perëndim shpërthyen të ngjashme në fund të viteve 1960 në Jugosllavi. Deri në vitin 1974, vendi kishte një kushtetutë të re, e paraqitur si një përpjekje për të qetësuar nacionalistët e shqetësuar duke decentralizuar pushtetin. Përgjigjja e UDBA-së ndaj mospajtimit të diasporës materializohet në disa prej vrasjeve më të përgjakshme dhe më brutale – ndoshta më të mëdha gjatë Luftës së Ftohtë.

Metodat e tyre ishin të thjeshta, efektive dhe të organizuara në baza etnike. Në mënyrë tipike, ‘detyra’ do të delegohej në udhëheqjen UDBA të nivelit republikan të objektivit në fjalë, duke përdorur zyrtarë të të njëjtit nivel etnik. Pas infiltrimit të rrethit përkatës të diasporës, agjentët e UDBA-s do të inkurajonin paranojën, luftën dhe konfuzionin përmes dezinformimit dhe thashethemeve. Kjo krijonte në mënyrë të pashmangshme tensionet në nivel lokal, duke i dhënë denimin e mundshëm të autoriteteve jugosllave. Pas vrasjes – zakonisht kryer nga rregjimi me armë të lehta apo me thikë – ngjarja thjesht mund të shpjegohej si rezultat i fatkeqësive të rivaliteteve brenda bashkësive etnike të mbyllura. Përdorimi i agjentëve me më të kaluar kriminale ndihmoi më tej për të fshehur çdo përfshirje të qeverisë jugosllave.

Kështu policia lokale shpesh shmangte hetimin e rasteve të tilla, pavarësisht nëse ato u kryen në Britani, në Gjermaninë Perëndimore, në Shtetet e Bashkuara, Kanada, Australi apo në Amerikën e Jugut. Megjithatë, qasja relativisht e dobët ndaj operacioneve të UDBA-së nuk ishte vetëm një nënprodukt i injorancës, por edhe i perceptimeve të ndryshme politike perëndimore të Jugosllavisë ‘të butë komuniste’ dhe ‘Bllokut Lindor’ të Bashkimit Sovjetik. Kështu, ndërsa vrasja famëkeqe e asistuar nga KGB-ja e disidentit bullgar Georgi Markov në Londër në shtator 1978 nxiti një hetim të hollësishëm dhe mbulim të gjerë të lajmeve, pak kujtojnë vrasjen e disidentit kroat Bruno Bušić në Paris një muaj më vonë. Mungesa e entuziazmit për hetimet zyrtare, madje edhe kur dyshohet nga UDBA, pasqyroi perceptimin e Perëndimit se Tito ishte një aleat i dobishëm kundër sovjetikëve.

Gjatë viteve 1990, Jugosllavia u shpërbë gjatë një sërë luftërash të përgjakshme përgjatë vijave etnike dhe fetare. Personeli i shpërbërë i UDBA-së i drejtoi strukturat e sigurisë të shteteve të tyre në formacione, duke bashkëpunuar me kolegët e tyre të mëparshëm nëpër kufijtë e sapoformuar. Në një kohë të luftës së parregullt dhe sanksioneve ndërkombëtare, pati kërkesa të konsiderueshme për ata që njihnin vendet e fshehura të depove të armëve të vjetra ose që mund të linin rrugë kontrabandë të naftës dhe mallrave të tjera thelbësore përmes vendkalimeve kufitare pak të njohura.

Pra, UDBA në thelb u bë një subjekt kriminal i decentralizuar – një shoqëri e fshehtë e fshehur në sytë e thjeshtë. Edhe sot në mesin e popullatave të ish-Jugosllavisë mund të gjenden ish-vrasës që mbledhin pensione, politikanë “nacionalistë” me rrënjë komuniste, biznesmenë me pasuri të dyshimtë dhe ish agjentë që veprojnë si mercenarë për fuqitë e huaja. Me pasuri të përftuara nga dhjetëvjeçarë privilegjesh dhe, ndonjëherë, aktivitete kriminale, familjet e zgjeruara të UDBA-së ka gjasa të vazhdojnë të përparojnë edhe në të ardhmen./HistoryToday/Fmiamges.net

Chris Deliso është drejtor i Balkanalysis.com dhe autori i Migracionit, Terrorizmit dhe Ardhmërisë së një Evrope të Përbashkët: një Kontinent i Transformuar

Kështu e detyronin serbët me “thikë në fyt” plakun shqiptar të flasë keq për UÇK-në

Diplomacia botërore u mobilizua për të vepruar në Kosovë kur pa tmerrin që populli shqiptar përjetoi në një nga masakrat më të përgjakshme, asaj të Reçakut.

Më 15 janar të vitit 1999 nga paramilitarët serbë në Reçak u vranë mbi 45 civilë shqiptarë, mes tyre edhe 8 pjesëtarë të UÇK-së.

Plani gjenocidal i Millosheviqit përpos vrasjeve ishte i fokusuar edhe në përhapjen e propagandës për luftën për liri që bënte Ushtria Çlirimtare e Kosovës.

Një nga videot më prekëse nga Reçaku është momenti kur trupat serbe përpiqen ta detyrojnë një të moshuar shqiptar që në një intervistë të flasë keq për UÇK-në.Ata e udhëzojnë atë që të shprehet se UÇK-ja në Reçak është në fakt ajo që po kryen krime

“Çfarë po bëjnë ata, UÇK në fshat… fol”, dëgjohen ushtarët serbë ndërsa e udhëzojnë të moshuarin shqiptar të flasë në gjuhën serbe.

Pamja e dhimbshme e plakut fisnik shqiptar i cili refuzon të flas keq për UÇK-në dhe shqiptarët do të mbetet pa dyshim një imazhet më të tmerrshme të asaj që regjimi gjenocidal i Millosheviqit bëri në Kosovë.

Ish-ambasadori i Kosovës në Suedi, Lulzim Peci, e ka krahasuar rastin e Kosovës dhe shfuqizimin e Specialës “me fjeten bashkë me elefantin”.

Sipas Pecit, ajo çfarë po ndodhë me tentimet për shfuqizimin e Speciales janë vetëm një cirk.

“Kur flen ne nje krevat me elefantin, nuk bene me e bezdise, se nese ai rrotullohet, atehere dihet se cfare behet me ty. Ky eshte perafersisht nje pershkrim realist i marredhenieve nderkombetare, gjegjesisht te sjelljeve te shteteve te vogla problematike e revizioniste dhe pasojave qe i presin nga superfuqite dhe fuqite e medha kur bejne veprime te tilla. Nese vazhdohet edhe me tutje me sjelljet revizioniste per shfuqizimin kontrabandues te Gjykates Speciale, atehere Kosova duhet te behet gati per rrotullimin e elefantit”, ka shkruar Peci në Facebook.

Sipas tij, Rusia dhe Moska do të jenë më të lumturat për këtë që po ndodhë në Kosovë.

“Duartrokitjet me te medha per kete cirk qe po i bene Kosova vetevetes do te behen ne Beograd dhe Moske. Vetem atehere nuk kemi pse e akuzojme askend, dhe mos u ankoni, se ne fund te fundit vete, si qytetare do e lejme fatin tone ne duar te atyre qe pese pare nuk i jepin per neve”, ka komentuar Peci.

Tentimi i parë për shfuqizimin e Speciales ka dështuar në mungesë të kuorumit për thirrjen e seancës. Tentimet tjera nuk janë përjashtuar nga partitë në pozitë.

“Mund t’i sjellim edhe Marinsat në Kuvend”, u kishte thënë disa deputetëve një mysafir anglishtfolës.

Prapaskenat e zhbërjes së Speciales: Si nisi plani në një restorant në Prishtinë – kush e prishi?

‘Plani’ që ishte dakorduar disa muaj më herët në njërën nga tavolinat e një restoranti të Prishtinës, ku të pranishëm ishin edhe politikanë të fuqishëm shqiptarë nga Prishtina e Tirana, persona me ndikim të huaj, që njihen si lobist amerikan, po ‘udhëtonte’ drejt realizimit krejt papritur të premten mbrëma.

Nga darka e shoqëruar me verë e ushqim, kishte rrjedhur edhe plani i saktë dhe data kur ai do të implementohej.

Nëse gjithçka do të shkonte deri në detajin e fundit ashtu siç u planifikua, vikendi do ta gjente Kosovën në një fazë krejt të re dhe përplot të panjohura: pa Gjykatën Speciale, por me një ndarje të thellë, për herë të parë në historinë e shkurtër të shtetit tonë, me miqtë tanë ndërkombëtarë dhe më shumë pikëpyetje emergjente mbi të ardhmen e shtetit.

Lëvizja nuk ishte tërësisht e fshehur dhe aq konspirative sa ndokujt mund t’i dukej. Ishte e paralajmëruar, por njëkohësisht aq e madhe se edhe tërësisht e pabesueshme, shkruan Gazeta Blic.

‘Retë’ e besueshmërisë filluan të hapën pakëz vetëm 2 javë më parë, atëherë edhe kur depërtoi në media dhe u shpërnda gjithandej lajmi se Shoqatat e Veteranëve të Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës po mblidhnin nënshkrimet për shfuqizimin e Gjykatës Speciale.

Ligji ishte bërë gati dhe po mbahej brenda sirtarëve për t’u nxjerrë në momentin që do të siguroheshin votat për ta votuar në Kuvend. Kishte saktësisht aq rreshta sa duheshin- 2 dhe i pari anulonte Ligjin për Dhomat e Posaçme.

Ndonëse heshturazi, përgatitjet për zbatimin e planit nuk ishin ndalur në asnjë moment. Derisa qytetarët, mediat e politikanët e papeshë, po numëronin votat nëpër lagje e skuta të Kosovës, në muajt që patëm në mes, gjithçka ishte bërë gati për të siguruar votat dhe të njoftuar ishin të gjithë ata që duhej të dinin.

Partnerët në Qeveri e dinin dhe ishin pro.

LDK dhe lideri i saj, Isa Mustafa ishte i informuar dhe nga ai pritej që të mos ishte pengesë, VV po dobësohej nga brenda, ndërsa edhe nga ajo kishte pritje që të mos kundërshtonte shkatërrimin e Speciales, madje nëse për asgjë, për arsye krejt parimore.

Ambasadorët kryesor të Quintit, poashtu ishin në dijeni për këtë synim.

Edhe ata e kundërshtonin, por nuk e besonin. Shpresonin se votat nuk ishin. Kryeministri dhe Presidenti disa herë u kanë thënë se Gjykata Speciale mund të suspendohet. Atëbotë, ata kishin të drejtë- jo të gjithë brenda koalicionit ishin për zhvlerësimin e Speciales- në këtë mes edhe disa nga figurat kryesore të PDK-së dhe AAK-së.

“Lobistët” nuk e kishin ndalur punën e tyre rreth dhe me Shtëpinë e Bardhë, nëse për asgjë tjetër, atëherë të paktën për ta shpjeguar veprimin dhe menaxhuar dëmin.

Deri këtu gjithçka shkonte në mënyrë të përsosur sipas planit të ideuar.

Kosova po ballafaqohej me anulimin e një të keqeje të ditur, përmes shkaktimit të një të reje, pasojat e së cilës nuk i dimë ende. Për herë të parë vendi po merrte një veprim që ishte në kundërshtim me Bashkësinë Ndërkombëtare. Kosova po e sfidonte kështu, hera e parë nga brenda, pavarësinë e saj.

Po e testonte nëse e kishte apo nuk e kishte dhe nëse do ta mbante.

Liderët e vendit, kush më shumë e kush më pak, ishin gati për këtë hap. Ishin gati për bastin e madh e me shumë të panjohura. Në tjetrën anë të tyre qëndronte vetëm një opsion- mbetja potenciale e vendit pa lidershipin aktual- me ndonje përjashtim. Sot lexojme gjithçka, por askush nuk i din emrat e saktë, asnjë aktakuzë nuk është gati, por gjithashtu askush nuk e ka helmetën e sigurise mbi kokë, shkruan Gazeta Blic.

Ajo çka dihet që në një formë apo tjetër do të trajtohen të gjithë udhëheqësit e luftës si dhe pushtetit të pasluftës. Disa të akuzuar, e të tjerët dëshmitarë- por askush nuk e di se kush në cilin grup bën pjesë. Të përjashtuarit nga akuza madje do të ishin edhe të dënuarit e parë- pa gjyq real, por me gjykimin e secilit, edhe të opinionit. Këta do të ishin të dënuarit e ndërgjegjës- tradhtarët e të pabesët e luftës dhe paqes. Ata që shokët i dorëzuan, për rehatinë e tyre.

Andaj, nuk kishin zgjidhje tjetër në mendjen e ture. Ruleti duhet të luhej. Vendi ishin ata, e ata ishin vendi- në sytë e tyre.

Duhej vetëm kuorumi dhe pak vota- e ato besohej se tashmë ishin aty. Duhej edhe që Ambasadorët e Quintit, së paku ata më të rëndësishmit, t’i kenë paketuar valigjet dhe të ktheheshin në vendlindje për të festuar Krishtlindjen. Duhej zënë gafil ambasadorët kryesorë të Quintit- Ambasadori Amerikan, ai Britanik, Gjerman dhe Francez.

Të gjithë këta përfaqësues të shteteve që kanë jo vetëm fuqinë më të madhe globalisht, por edhe ndikimin më të madh kudo në Kosovë- edhe në Kuvend dhe jashtë tij. Veçanërisht duhej kurthuar Ambasadori i SHBA-ve, dhe atë për disa arsye. E para, sepse SHBA ishin dhe janë bartësit jo vetëm të shtetësisë së Kosovës, por edhe të themelimit të Gjykatës Speciale. Po të mos ishin ata, ajo nuk do ishte themeluar as së pari.

Nëse ktheni shiritin prapa, do të kujtoni se pasi dështoi herën e parë Ligji, ishte kthyer në Kuvend për rivotim brenda javës. Opozita po protestonte në rrugë, por nuk pati guximin ta përdorte Gazin Lotsjellës në atë seancë. shkruan Gazeta Blic.

Deputetët kishin marrë paralajmërime serioze se nuk guxojnë ta dështojnë miratimin e ligjit.

“Mund t’i sjellim edhe Marinsat në Kuvend”, u kishte thënë disa deputetëve një mysafir anglishtfolës.

Arsyeja e dytë, ishte se me ndërrimet e fundit në Shtëpinë e Bardhë si dhe për shkak të krizave që kanë kapluar tërë botën, i vetmi përfaqësues i SHBA-ve në Kosovë është Ambasadori i saj. Nuk ekziston një vijë paralele, sikur janë mësuar shpesh liderët e Kosovës, dhe as autoritet tjetër perveç tij. Fjala e Ambasadorit Greg Delavie ishte fjala e SHBA në Kosovë, dhe e Kosovës në Amerikë.

Delaëie dhe të tjerët ishte parakusht që të mos ishin këtu, që të mos mund të parandalojnë gjë, por të reagojne pas aktit.

Ambasadorët nuk ikën, ndërsa premtuesit e tjerë, dhe këtu thyhet gjithçka.

Mediat kryesore liberale u alarmuan e me këtë edhe opinioni publik dhe shoqëria Civile. Gjithçka ishte bërë aq në nguti e pa sens politik, sa që dukej si një “klandistenim” i institucioneve. Delawie ishte mbyllur në Kuvend dhe shumë aktiv në komunikim edhe me lidershipin, opozitën por edhe shoqërinë civile. Ai edhe fjalinë e ashpër “Thikë shpine ndaj Amerikës”.

E shoqëroi edhe më fuqishëm Ambasadori i Britanisë së Madhe, Ruairi O’Connelly, kur alarmoi: Kjo është nata më e rrezikshme për Kosovën që nga koha e luftës.

Nga jashtë gjithçka dukej sikur fati i të gjithëve po vendosej në rrezik. Deputetët që nënshkruan marrëveshjen dhe shefat që po tentonin të organizonin votimin e shkatërrimin e Speciales, ngjanin me disa Zombie që kishin mësyer shkatërrimin e vendit. Filluan edhe peticionet nga oponionistët, udhëheqës mediash e të Shoqërisë Civile, që ftonin të mos luhej me fatin e vendit.

Atmosfera ishte kundër, armiku i vendit ishte brenda dhe i identifikuar. Kjo filloi jo vetëm ta zhdukë kuorumin që duhej ndërtuar përmes opozitës por edhe votën e partnerëve.

U bë refuzues Isa, u fut në konfuzion VV-ja, si dhe u filluan të tërhiqen edhe partnerët.

Ndërroi veprim Limaj, ndërsa Pacolli pas bisedave të tërthorta me Ambasadorët kishe përmendur edhe daljen nga Qeveria. Të gjithë përveç Ramushit, qe mbeti edhe kësaj radhe peng i fjalës së dhënë. Dhe Presidentit të Kosovës- atij që opinioni e sheh njejtë si kur është për ashtu edhe kundër Gjykatës Speciale. Atij që opinioni i sheh gjithçka si përpjekje personale.

Beteja e Presidentit megjithatë nuk ka mbaruar.

Funksionimi i Gjykatës Speciale, nuk do të jetë i njëjti më asnjëherë, edhe nëse Kuvendi nuk e nguc asnjëherë. Tërheqja nga ajo e partnerëve themelues, do të ketë pasoja në potencën e saj. Pushtetet dhe të pushtetshmit, zor që mund të konsiderohen ata që mbajnë në këmbë atë. Kjo paraqet një ndryshim edhe për faktorët kryesorë ndërkombëtarë. Partnerët e tyre sot janë opozita, mediet, shoqëria civile- pra qytetari i Kosovës.

Deri këtu, i kishin të pushtetshmit, tash i kanë të izoluarit edhe të tyre. Të burgosurit e pafajshëm, qytetarët e Kosovës – që duhet liruar nëse për asgjë tjetër- sepse ishin ata që shpëtuan Kosovën që kurrë nuk ishte më e rrezikuar, sikur e thanë ata vetë

Sekretari i Organizatës së Veteranëve të Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Faton Klinaku, ka thënë që ka pasur premtimin e deputetëve të Vetëvendosjes se do ta kenë mbështetjen e tyre në kërkesën për shfuqizimin e Gjykatës Speciale.

Klinaku ka pohuar që janë në pritje të seancës së radhës pas pushimit dimëror, madje sipas tij kuvendi e ka të obligueshme ta thërrasë seancën për shfuqizimin e Gjykatës Speciale, duke u bazuar në 15 mijë nënshkrimet e mbledhura të peticionit të OVL-së.

“Kryesia e kuvendit është dashur që të thërras seancën, partitë po bëjnë lojëra nuk po e marrin seriozisht. Kemi pasur premtime edhe nga partitë e tjera, kemi pas premtime nga VV-ja që do ta mbështesin kërkesën tonë për shfuqizimin e gjykatës speciale. Presim që pas pushimit në sesionin tjetër të thërrasin seancën, e kanë të obligueshme” ka thënë Klinaku në një intervistë në Klan Kosova.

Ai ka mohuar që koha e mbledhjes së nënshkrimeve të këtij peticioni të ketë qenë e qëllimshme, përderisa tha që qysh prej miratimit të ligjit për Gjykatën Speciale e kishin kundërshtuar një gjë të tillë.

Klinaku shtoi që ashtu siç është miratuar ligji për këtë gjykatë edhe mund të shfuqizohet, me shumicën e thjeshtë.

Presidenti Hashim Thaçi deklaroi që nuk ka mundësi që Rusia të jetë pjesë e dialogut

Presidenti Hashim Thaçi deklaroi që nuk ka mundësi që Rusia të jetë pjesë e dialogut në mes të Kosovës me Serbinë, përkundër disa raportimeve që një gjë e tillë mund të ndodhë.

“Rusia nuk do të jetë pjesë e dialogut. Kosova nuk është Siri që të futen tërë ata akterë ndërkombëtarë”

“Lidhur me këtë ka pasur reagime edhe nga përfaqësuesit e Departamentit të Shtetit Amerikan. Ndërsa nga BE-ja janë më të kujdesshëm, ngaqë duan që Serbia të afrohet kah Brukseli dhe nganjëherë mbyllin sytë” ka thënë Thaçi në një intervistë në Zona B të Klan Kosovës.

Sa i përket bisedimeve në nivel presidentësh, Thaçi mohoi t’i ketë marrë kompetencat ndonjë institucioni, përderisa tha që përfaqësimi duhet të bëhet në formë të barabartë qoftë ai në nivel presidentësh, kryeministrash apo ministrash.

Presidenti i vendit edhe njëherë bëri të ditur që epilogu i dialogut të Prishtinës dhe Beogradit do të jetë njohja reciproke.

“Ne po punojmë me mundësi reale që ai proces të jetë përfundimtar dhe të përfundoj me njohje reciproke, dhe Kosova të anëtarësohet në OKB”

“Vetëm kështu do të ketë kuptim dialogu” deklaroi Presidenti Thaçi, njofton Klan Kosova.

Sa deputetë i ka lideri i LVV zt.Albin Kurti e sa zt.Dardan Molliqaj në Kuvendin e Kosovës

Edhe më tutje është shumë e hershme të thuhet se cila është fuqia politike e Kurtit dhe e Molliqajt, por nisur nga disa aleanca të mëhershme dhe të mëvonshme, statuse në Facebook, intervista televizive, reagime të familjarëve, pak a shumë mund të dihet se çfarë fuqie politike ka Kurti e çfarë Molliqaj me aleatët e tij në të gjitha nivelet e fuqisë politike të kësaj partie.
Në të gjithë nivelet e politikës, qoftë në ato partiake, qoftë në ato shtetërore, dy grupet rivale të LVV po i testojnë forcat. Ndarja, ose pozicionimi, ka shkuar edhe deri në burgjet e Kosovës, atje ku po e vuajnë dënimin zyrtarët e kësaj partie të gjykuar për vepra të terrorizmit. Prej katër të dënuarave, dy janë me Dardan Molliqajn e dy me Albin Kurtin.

Në anën tjetër ndarja nuk është hiç më e vogël edhe në pushtetet komunale. Nisur nga postimet e mbrëmshme në FB, vëllau i kryetarit të Kamenicës, Qëndronit, është rreshtuar në krah të Dardanit, lidhur me polemikën nëse ish-sekretari i përgjithshëm i LVV mund t’i përfaqësojë në një debat televiziv të organizuar në KTV.

Dy prej familjeve të të dënuarave për terrorizëm me anë të një letre kërkuan nga Molliqaj që të mos i përfaqësonte fëmijët e tyre në Rubikon. Lidhur me këtë reagoi Gëzon Kastrati, duke e quajtur absurde kërkesën e këtyre dy familjeve. Sipas Gëzonit Molliqaj vazhdimisht, gjatë gjithë procesit ishte kujdesur për katër të burgosurit. Kjo le të kuptohet se në të njëjtën linjë është edhe Qëndroni, kryetar i ri i Kamenicës.

Kryetari i Prishtinës, Shpend Ahmeti, edhe më tutje nuk ka thënë asnjë fjalë, asnjë status, lidhur me ndarjet në LVV. Ahmeti ka marrë pjesë në mbledhjen diskutabile të Këshillit të Përgjithshëm të LVV’së, ndonëse reagimi i tij vetëm në atë mbledhje ka qënë disponimi jo në nivel.

Rrethi afër Ahmetit, siç është Fisnik Ismaili, Visar Ymeri, djali i tezës së Shpendit, tashmë i kanë bërë të ditura qëndrimet e tyre që janë kundër Kurtit për të kandiduar për kryetar të partisë.

Kryetari i zgjedhur i Prizrenit gjithashtu nuk ka folur. Ajo çfarë dihet për të është afërsia e madhe që ai e ka me Aida Dërgutin. Kjo e fundit, kur Haskuka e fitoi Prizrenin, e kishte falendëruar deputetin e Nisma për Kosovë Zafir Berishen për fitoren e Haskukës, pa e përmendur askund Kurtin.

Pra, në nivel të pushtetit komunal mbështetja për krahun e Molliqajt, e ku padyshim është edhe Ymeri bashkë me rrethin e tij, është më e madhe se sa ajo e Kurtit.

Mbetet enigmatike edhe më tutje se cila është fuqia politike e Kurtit dhe Molliqajt në Kuvendin e Kosovës. Pra, në rast ndarjeje, siç ka paralajmëruar Ymeri, sa deputetë do t’i kishte krahu i Kurtit e sa do t’i kishte krahu i Molliqajt?

Sipas disa përllogaritjeve të bazuara në bazë të statuseve në FB, në bazë të aleancave të mëhershme, në bazë të qëndrimeve të fundit, duket që fuqia e njërit dhe tjetrit grup edhe në nivel deputetësh është jashtëzakonisht e nivelizuar.

Pro Kurtit janë 14 deputetë të Vetëvendosjes, kurse në krahun tjetër janë rreshtuar 10-11 deputetë. Më poshtë është lista me emrat e deputetëve që janë pro dhe kundër Albin Kurtit.

Albin Kurti

Glauk Konjufca, me Kurtin

Albulena Haxhiu, me Kurtin

Donika Kadaj – Bujupi, me Kurtin

Liburn Aliu, me Kurtin

Driton Çaushi, me Kurtin

Sami Kurteshi, me Kurtin

Besa Baftiu, me Kurtin

Ismajl Kurteshi, me Kurti

Fatmire Kollçaku, me Kurtin

Valon Ramadani, me Kurtin

Arbërie Nagavci, me Kurtin

Xhelal Sveçla, me Kurtin

Fitore Pacolli – Dalipi, me Kurtin

Dardan Molliqaj

Visar Ymeri, me Molliqajn

Dardan Sejdiu, me Molliqajn

Aida Dërguti, me Molliqajn

Fisnik Ismaili, me Molliqajn

Dukagjin Gorani , me Molliqajn

Ali Lajçi, neutral

Faton Topalli, me Molliqajn

Salih Salihu, neutral

Mytaher Haskuka, mendohet se është me Molliqajn

Frashër Krasniqi , me Molliqajn

Qëndron Kastrati, me Molliqajn

Arbër Rexhaj, neutral

Shqipe Pantina, me Molliqajn

Drita Millaku, neutrale

Saranda Bogujevci, me Molliqajn

Por ka edhe një pjesë të deputetëve, më saktësisht gjashtë deputetë, për të cilët ende nuk dihet se cilin grup po ë mbështesin.

Rexhep Selimi mendohet se është shumë i afërt me Shpend Ahmetin, rrjedhimisht edhe ai thuhet të jetë pjesë e grupit kundër Albin Kurtit. Por, deri më tash, ish-komandanti i njohur i luftës nuk është deklaruar publikisht rreth preferencave të tij për Kryetarin e ardhshëm të Vetëvendosjes.

Deputeti më i vjetër, Adem Mikollovci, ndërkaq, duket totalisht i çorientuar përball luftës së brendshme në parti. Përpara se të identifikohet si krah i Kurtit apo Molliqajt, për Mikollovcin është më e saktë të thuhet se është thjeshtë i painformuar.

Sali Salihu, deputeti i kësaj partie nga Vitia, mund të cilësohet si neutral në këtë luftë, ashtu sikurse edhe Ali Lajçi, Arbër Rexha e Drita Millaku.