Telefonat dhe kanceri

Frikësime dhe shqetësime të reja janë ngritur mbi rolin e telefonave mobil në kancerin e trurit pasi dëshmitë e reja zbuluan shkallët e një lloji malinj të tumorit janë dyfishuar në dy dekadat e fundit.

Organizatat bamirëse dhe shkencëtarët i kanë bërë thirrje qeverisë të vë në dukje paralajmërimet e kohëve të fundit për rreziqet e rrezatimit pasi një analizë e re zbuloi një tendencë më alarmante në kancerin se sa ishte menduar më parë.

Megjithatë, studimi i ri, i botuar në Gazetën e Shëndetit Publik dhe Mjedisit, ka nxitur polemika midis shkencëtarëve, me disa ekspertë duke thënë se sëmundja mund të shkaktohet nga faktorë të tjerë.

Ekipi hulumtues ka përcaktuar për të hetuar ngritjen e një tipi agresiv dhe shpesh fatal të tumorit të trurit të njohur si Glioblastoma Multiforme (GBM).

Ata analizuan 79,241 tumore malinje truri mbi 21 vjet, duke gjetur se rastet e GBM në Angli janë rritur nga rreth 1,250 në vit në vitin 1995 në vetëm nën 3,000.

Studimi është përpjekja e parë e fundit e këtij lloji për të analizuar në detaje incidencën e llojeve të ndryshme të tumoreve malinje.

Vendi më i shenjtë i fesë së krishterë, kisha “Sepulchre”, e cila ndodhet në qytetin e vjetër të Jerusalemit, ku mendohet se ka qëndruar trupi i Jezu Krishtit, ruhet nga dy familje myslimane.

Vendi më i shenjtë i fesë së krishterë, kisha “Sepulchre”, e cila ndodhet në qytetin e vjetër të Jerusalemit, ku mendohet se ka qëndruar trupi i Jezu Krishtit, ruhet nga dy familje myslimane.

Një marrëveshje unike, e cila daton që prej shekullit të 12-të, thotë se ruajtja e kishës iu besua dy familjeve të fesë islame. Këto janë familja Joudeh, e cila mban çelësin e kishës, ndërsa familja Nuseibeh hap dyert e saj çdo mëngjes dhe i mbyll çdo mbrëmje.

Në një intervistë për televizionin “CNN”, Adeeb Joudeh, i cili mban aktualisht çelësin e kishës, e konsideron rolin e familjes së tij si një metaforë për tolerancën fetare.

“Për mua burimi i bashkëjetesës midis fesë islame dhe asaj të krishterë është Kisha e shenjtë ‘Sepulchre’.”, ka rrëfyer ai.

Nga ana tjetër, Wajeeh Nuseibeh në vitin 2005 ka folur rreth rolit paqeruajtës që mbajnë këto dy familje.

“Si të gjithë vëllezërit ne kemi ndonjëherë probleme”, ku i referohet sekreteve të krishtera. “Ne jemi Kombet e Bashkuara. Ne ndihmojmë të ruhet paqja në këtë vend të shenjtë.”,- ka thënë Nuseibeh.

Para një jave, për herë të parë pas shumë shekujsh, disa studiues kanë larguar një pllakë të mermertë të ndërtesës rrumbullake, të njohur si Edicule, e cila gjendet në qendër të kompleksit.

Shqiptarët s’kanë vdekur akoma

Pak ditë më parë në një Kishë në Kranë të Sarandës valvitej një flamur grek dhe kjo ka ngjallur shumë reagime tek shqiptarët e zonës.

Disa aktivistë kanë hequr flamurin grek nga kisha e Kranës në jug të vendit.

Ata kanë deklaruar për albeu: “Me ketë veprim i themi shtetit grek se shqiptari nuk ka vdekur akoma…”

Aktivistë dhe veprimtarë të Lëvizjes për Shqipëri të Bashkuar ose LSHB kanë hequr flamurin grek nga kisha e Kranës në jug të vendit, duke iu bërë të ditur grekut, që shqiptari nuk ka vdekur akoma!

Genta Sula: Zotërojmë 30 mijë dosje të bashkëpunëtorëve të sigurimit.

E ftuar në emisionin KAPITAL në Vizion Plus me Aleksandër Furxhi, Kryetarja e Autoritetit të Dosjeve të Sigurimit Gentiana Sula tregon se si dhe përse kampi i internimit të Tepelenës erdhi në qendër të debatit publik. Ajo thotë se nuk pritej që aq shumë njerëz të mbijetuar nga kampi, ose familjarë të tyre, të vërshonin me dëshmi, rrëfime dhe kujtime të dhimbshme për kushtet çnjerëzore të kampit të ngritur 7 dekada më parë.

Lidhur me volumin e punës dhe dokumentacionin e Sigurimit të Shtetit, rezulton se aktualisht 14 mijë dosje janë të inventarizuara në mënyrë elektronike. Fjala është për dosje të personave të hetuar dhe dënuar gjatë komunizmit për veprimtari politike.




I gjithë dokumentacioni në zotërim nga Autoriteti AIDSSH përmban rreth 23 milionë faqe të shkruara dhe të ruajtura në 46 vite të regjimit komunist

Tashmë Autoriteti zotëron rreth 30 mijë dosje të punës për oficerë, nëoficerë, punëtorë operative dhe civilë të tjerë bashkëpunëtore të Sigurimit teë Shtetit

Znj. Sula thotë se ka ardhur në rritje numri i kërkesave nga publiku për informacion mbi dosjet. Rreth 280 kërkesa u paraqitën gjatë vitit 2017, prej tyre rreth 50 kërkesa erdhën nga institucionet kushtetuese për verifikim të kandidatëve për poste të larta shtetërore.

Kanë kaluar neë filtrin e verifikimit të pastërtisë së figurës 821 zyrtarë apo kandidatë për poste publike, nga këta 795 kanë rezultuar pozitivë.

Kanë kaluar në filtër 197 kandidatë për organet e vetingut

Në dyert e Autoritetit të dosjeve u paraqitën 51 kandidatë për KLGJ e KLP nga shoqëria civile e bota akademike, ndër të cilët 4 kanë mbetur në “rrjetë”.

‘Mercedes’, emri një vajze hebreje sot është marka e njohur e makinave

“Mercedes-Benz” është sot një nga markat e makinave më të rëndësishme në botë, por jo të gjithë ndoshta e dinë se emri “Mercedes” është emri i vajzës së Emil Jellinek, një diplomati dhe biznesmeni me origjinë hebreje, i cili së bashku edhe me Daimler Motoren Gesellschaft, në vitin 1902 hodhi në treg makinën e parë “moderne” Mercdes 35hp.

Jellinek u lind në Leipzig, Gjermani, dhe ishte djali i Adolf Jellinek, një rabini të mirënjohur çeko-hungarez dhe tepër aktiv në komunitetin e hebrenjve të Leipzigut dhe Vjenës.

Kur ishte 19 vjeç (1872), Jellinek ai zhvendos në Francë, ku falë një lidhje të atit të tij, ai mori një detyrë diplomatike në Marok, ku u takua edhe me gruan e tij të ardhshme, Rachel Cenrobert, një franceze me orgjinë nga hebrenjtë sefardikë.

Vajza e tij, Mercedes, lindi pas dy djemve, më 16 shtator 1889, dhe emri Mercedes do të thotë “favor”, “mirësi”, “bekim” në spanjisht.

Kompania e sigurimeve dhe tregtia e shitjes së aksioneve të Emil Jellinek ishte shumë e suksesshme, duke i krijuar atij lidhje të rëndësishme ndërkombëtare biznesi, ndërkohë që që u bë Konsulli i Përgjithshëm i Austrisë në Nisë.

Ai filloi të shiste makina për aristrokatët europianë, që shpenzonin shpenzimet dimërore në rajonin e njohur francez, pasi kishte krijuar lidhje me prodhuesit e makinave franceze. Jellinek shiste rreth 140 makina në vit dhe i quante ato “Mercedes”. Ishte një biznes më fitimprurës se nga puna e tij me kompaninë e sigurimeve.

Daimler-Motoren-Gesellschaft (DMG) e furnizoi Jellinek me 10 automjete që në fillim të vitit 1899. Emil Jellinek kërkoi nga DMG për automjete gjithnjë e më të fuqishme dhe të shpejta dhe gjithashtu hyri në gara me ta – më së shumti Java e garës së bukur – ku u shfaq nën një pseudonim: ai përdorte emrin e vajzës së tij. Sukseset që ai arriti do të thoshte se emri ‘Mercedes’ ishte tashmë në buzët e të gjithëve në qarqet e automobilave, edhe atëherë.

Tipik hebre, ai studionte çdo informacion në lidhje me automobilat, çka e ndihmonte të ishte një shitës i suksesshëm, edhe i makinave katërvendëshe të prodhuara nga gjermania Benz.

Jellinkek ishte një admirues i punës së dizenjuesit të automobilave gjermanit Wilhlem Maybach, i konsideruar në botën e makinave si “King of Designers”. Maybach punonte së bashku me Gottlieb Daimler, për të zhvilluar modele të ndryshme makinash.

Në prill 1900 pseudonimi ‘Mercedes’ u bë një emër produkti. Jellinek dhe DMG përfunduan një marrëveshje që mbulon shitjen e automjeteve dhe motorëve, duke rënë dakord gjithashtu për të zhvilluar një formë të re motorësh që do të mbante ’emrin Daimler-Mercedes’

Në vitin 1902, Wilhelm Maybach ndërtoi një makinë sipas specifikimeve të ideuara nga Emil Jellinek, pikërisht modelin e quajtur “Mercedes”, i cili shndërrua në një nga makinat më të shitura në atë kohë.

Më 23 qershor 1902 ‘Mercedes’ u regjistrua si një emër marke.

Sot, Mercedes-Benz është një markë globale automobilash e kompanisë gjermane Daimler AG. Brandi njihet për makinat luksoze, autobuzet, kamionët. Slogani i brandit është “the best or nothing”./Izraelisot.com/

Xhoan Gunga : “Mjeshtërit e pikturës shqiptare në vitet 1883–1944”

Botohet “Mjeshtërit e pikturës shqiptare në vitet 1883–1944”, me autor Xhoan Guga, një përmbledhje e veprave të realizuara nga brezi i piktorëve, të cilët u shkolluan në akademitë më të mira europiane. Botimi përfshin veprat më përfaqësuese të këtyre piktorëve, të njohura nga publiku, por edhe vepra të panjohura, apo të konsideruara të humbura, të cilat botohen për herë të parë

Një botim i papritur për artet pamore. Mjeshtrit e pikturës prej vitit 1883-1944 bëjnë një kufi ndarës me çfarë mbajnë ende nga firmat e piktorëve socrealistë. Është një brez piktorësh shqiptarë që kanë studiuar në akademitë më të mira evropiane, duke sjellë shkollën në Shqipëri. Mbi këtë sinor kemi parë disa tablo të emrave të njohur, por në botimin “Mjeshtrit e pikturës 1883-1944” përfshihen veprat më përfaqësuese të këtyre piktorëve, të njohura nga publiku, por edhe vepra të panjohura, apo të konsideruara të humbura, të cilat botohen për herë të parë. Xhoan Guga, autori veprës, tregon se veprat janë përzgjedhur në fondin e Galerisë Kombëtare, koleksionet private dhe ato familjare, duke na dhënë për “Mapo” disa imazhe ekskluzive të pabotuara më parë nga Kol Idromeno, Abdurrahim Buzën, të panjohurin Vangjel Tushin etj. Por, ky botim mbështetet mbi pikturat dhe mbi një tekst të shkurtër prezantues, ku puna e Gugës u kushtohet piktorëve: Kol Idromeno, Abdurrahim Buza, Zef Kolombi, Andrea Kushi, Vangjush Mio, Ndoc Martini, Androniqi Zengo Antoniu, Sadik Kaceli, Hasan Reci, Vangjush Tushi, Nexhmedin Zajmi, Foto Stamo, Qamil Grezda…

Mjeshtërit e Pikturës shqiptare 1883-1944, mund ta saktësojmë pse e keni quajtur përmbledhje të veprave nga ky brez piktorësh, çfarë koncepti prezanton ajo konkretisht?

E kam ndjerë gjithmonë mungesën e një botimi të dedikuar plotësisht pikturës shqiptare, për më tepër të kësaj periudhe, e cila më ka intriguar gjithmonë. Jemi mësuar të shfletojmë albume luksoze të huaja mbi piktorë e periudha të caktuara dhe natyrisht dëshiroja që të kisha në dorë edhe një të tillë me piktorët shqiptarë. Pas një pune të gjatë kërkuese pata mundësi të përmbledh shumë punë dhe përzgjedh nga to 113 piktura nga 13 piktorë të kësaj periudhe. Përsa i përket periudhës, këta mjeshtra i përkasin gjeneratës së parë të periudhës pas bizantine, dhe me to fillon piktura jonë moderne. Ndërsa kufiri limit i konceptit të këtij botimi, viti 1944 lidhet me momentin historik të ndërrimit të sistemeve, që pasoi me ardhjen e diktaturës dhe frymës së realizmit socialist në Shqipëri.

Duke vlerësuar se bëhet fjalë për një brez piktorësh që u shkolluan në akademitë më të mira europiane, a mund të na thoni pse dhatë këtë ide, çfarë ishin për kohën këto shkolla?

Kur flasim për akademitë më të mira europiane, natyrisht që po flasim për majat e artit botëror, akademi si ato të Parisit dhe Romës, të zhvilluara si rrjedhojë e një historie të gjatë në krijimin, kultivimin dhe vlerësimin e veprave të artit që tashmë i mbajmë si kryevepra të padiskutueshme botërore. Kështu, duke u bërë pjesë e këtij zhvillimi artistik, Mjeshtërit Shqiptarë qëndrojnë denjësisht përkrah bashkëkohësve të tyre. Për shembull, me një vepër të paraqitur në këtë album, Sadik Kaceli ka marrë pjesë në ekspozitën e 51-të të “Shoqërisë së Artistëve të Pavarur” në Paris, e cila ka përfshirë në ekspozitat e tyre emra si Mattise, Duchamp, Chagall, Kandinsky dhe Van Gogh.

Ju gruponi një brez piktorësh sigurisht të njohur, në çfarë konteksti keni bërë këtë selektim, çfarë ishin për kohën këta?

Ata përfaqësojnë një periudhë shumë të rëndësishme të historisë së Shqipërisë. Gjithashtu ishte një periudhë e artë edhe për pikturën shqiptare. Ata e pasuruan jetën shpirtërore të qyteteve tona me gjuhën europiane të pikturës së kavaletit. Me disa prej veprave të tyre filloi piktura moderne e bashkëkohore shqiptare, stile e individualitete të spikatura që përbënë Shkollën Kombëtare Shqiptare të pikturës klasike, mësues që përgatitën talente e themeluan shkollën tonë.

Ka një histori për disa prej emrave që përmendni, sidomos më të vonët që u takoi të bashkëjetonin me skematizmin e socrealizmit, një ironi fati si mundën të pikturonin pas këtij shkollimi?

Sigurisht që kjo kërkon një hulumtim dhe studim të gjatë nga profesionistë për të arritur në përfundime, por sigurisht që pati një ndryshim rrënjësor. Dekadat që pasuan nuk lanë më asnjë vend për shpirtin e lirë, as në ambientet më intime e jo më të fiksuara në telajo; siç edhe e pësoi në mënyrën më të dhimbshme dhe absurde, me burgosje, edhe një prej piktorëve të këtij albumi.

Po ju nga cila përvojë vini në fushë të arteve pamore, keni ndjekur pararendës?

Unë ushtroj profesionin e dizenjuesit grafik prej më se 16 vitesh, dhe kam patur fatin të merrem gjatë me krijimin e shumë botimeve të fushës se artit, kulturës, trashëgimisë dhe sidomos pikturës me albume e katalogë për shumë emra të mirënjohur të artit shqiptar, si p.sh.: Abdurrahim Buza, Sadik Kaceli, Zef Shoshi, Hasan Nallbani, Nazmi Hoxha, apo së fundmi Bujar Luca, si dhe ekspozitave të përbashkëta vjetore të pikturës “Nëntori”, “PranverArt” dhe “Plainair”. Unë jam gjithashtu krijues i shumë pullash filatelike që janë në qarkullim nga Posta Shqiptare.

Veprat thuhet se janë përzgjedhur nga fondi i Galerisë, në Tiranë dhe Shkodër, si dhe nga koleksione të familjes dhe private. Si ka qenë ky proces?

Veprat e gjetura, të cilat kam kënaqësinë t’i ndaj me ju, ishin një zbulim për mua. Megjithëse njihja prej kohësh mjaft punë të tyre, në këtë udhëtim, ato mu shpalosen me një volum shumë më të madh nga ajo që e prisja. Gjithë përgatitja e këtij albumi ishte një udhëtim fantastik. Dua të falënderoj Galerinë Kombëtare të Arteve Tiranë, që më dha mundësinë të hulumtoja dhe përzgjidhja veprat më të mira të kësaj periudhe nga fondi i gjerë i saj.

Falënderoj veçanërisht familjarët e autorëve, të cilët dashamirësisht jo vetëm që më dhanë të drejtën e autorit për këtë botim, por dhe më hapën dyert e shtëpive për të fotografuar vepra në pronësi të tyre, të cilat bashkë me pikturat e gjetura në koleksionistë privatë, e bëjnë këtë botim të papritur jo vetëm për publikun e gjerë, por edhe për dashamirësit, studiuesit dhe historianët e artit. Pata mundësinë që me ndihmën e Bashkisë, Galerisë së Arteve dhe Muzeun Historik të Shkodrës, të botoja gjithashtu për herë të parë vepra shumë të rëndësishme të kësaj periudhë që gjenden në këtë qytet. Gjithashtu, dua të falënderoj z. Gjergj Themeli të AlbInfos, jo vetëm për ndihmën e tij në realizimin e këtij botimit por edhe sepse njëkohësisht sot, ai po promovon këtë botim në Maison d’Albanie në Paris, Francë.

Mbi ç’kritere janë përzgjedhur veprat, për cilat bëhet fjalë ?

Pasi mblodha të gjitha veprat që pata mundësi të gjeja, pata fatin që të më qëndrojnë pranë, me këshillat e vyera artistike emra të mirënjohur të artit shqiptar: Z. Kujtim Buza, z. Llambi Blido, i cili sapo hapi ekspozitën e tij në GKA, z. Burhan Cami dhe z. Stefan Taci, të cilët më ndihmuan të përzgjedh për këtë album veprat më të mira.

Në një paraqitje mbi këtë botim flitet edhe për vepra të konsideruara të humbura, apo të panjohura, si është vepruar në këtë rast, dhe në ç’rrethana ka ndodhur vlerësimi si i tillë?

Këtu mund të përmend veprën “Të ikunit e imazhit të Zojës së Shkodrës”, e cila konsiderohej e humbur nga studiuesit e artit. Atë pata mundësi ta gjeja te Arqipeshkvia Katolike e Shkodrës, e cila e kishte restauruar, mbasi i ishte dhuruar në një gjendje të mjerueshme, fshehur për dhjetëra vite gjatë diktaturës komuniste.

Janë shumë vepra që botohen për herë të parë, gati nga të gjithë autorët e përfshirë në botim. Mund të përmend vepra komplet të panjohura nga Abdurrahim Buza si p.sh.“Buzë liqenit” apo “Shtëpi në Pogradec”, Andrea Kushi me “Plakë që tjerr” dhe “Kisha e Shën Kollit” apo Hasan Reçi me “Emrushi” dhe “Lumi i Tiranës” etj.

Por veçanërisht janë gati të gjitha veprat e Vangjush Tushit, i cili megjithëse i shkolluar në Athine e Romë, ka mbetur komplet me errësirë për publikun prej të shkuarës së tij të dhimbshme në diktaturën komuniste.

Gjithashtu botohen për herë të parë vepra nga vetë fondi i Galerisë Kombëtare të Arteve ku mund të përmend dy vepra të Kolë Idromenos dhe një të Zef Kolombit të zbuluar rastësisht së fundmi vetëm mbasi është hequr një tjetër pikturë që i ishte mbivendosur për ta mbuluar. Edhe nga Galeria e Shkodrës mund të përmend përveç të tjerave edhe shumë të përfolurën “Dy rrugët” e Kolë Idromenos. E ardhmja me siguri që do na rezervojë të papritura të reja!

Intervistoi: Violeta Murati

Stilistja shkodrane Holta Ramadani

Nga Gjin Musa 

Sfida e modës shqiptare

Stilistja Holta Ramadani nga Shkodra mbase mund të quhet një stiliste e re por që paraqitet mjaft e suksesshme kohët e fundit jo vetëm në Shqipëri por dhe jashtë saj. Ndër të parat stiliste që ka përfunduar studimet në Euromode School me rezultate shumë të mira.

Premtuese që në fillimet e saj dhe tashmë ka konfirmuar denjësisht emrin e saj në disa pasarela të Shqipërtisë, Kosovës dhe më gjërë.

Vlerësimet janë pasuar me çmime të ndryshme si :Best Sensual Styles Fashion Designer -nga Life Style Awards në Shqipëri, Çmimi “Velloja më e bukur”në Prishtinë nga Geci Fashion, Çmime vlerësimi në Ferizaj etj etj.

Stilistja Holta Ramadani ka qenë protagonistja kryesore ndër vite në Miss Malësia dhe Miss Shqipëria ku ka spikatur me veshjet e saja dhe ku misset kanë vezulluar plot sharm dhe elegancë.

Ajo tashmë është mjaft e kërkuar nga këngëtarë profesionistë dhe me emër apo artistë të ekraneve televizive në evenimente të ndryshme duke përfshirë këtu dhe këngëtaret e reja në The Voice të cilat kanë qenë mjaft të suksesshme në përformancën e tyre.

Shpeshherë kërkesat për stilimet e saj kanë kaluar kufinjtë edhe në Amerikë, Dubai. Gjermani, Itali, Suedi etj etj.

Stili dhe sharmi që ajo përcjell në veshjet e realizuara pa frikë mund të thuhet se mund të krahasohet me stilistë të mëdhenj dhe që kanë bërë emër në këtë fushë.

Ajo guxon përherë me risi, larmishmëri, ngjyra dhe njeh shumë mirë kërkesat e trendit të kohës. Së fundmi ka tentuar të stilojë fustane për nuse të një stili të ri , modern dhe mjaft të kërkuar nga të rejat sot. Moda që ajo përcjell është përherë në pararojë të kërkesave dhe trendit të kohës.

Për dasma. evnimente të ndryshme apo kërkesat e pafundme për mbrëmjet e maturave e bëjnë atë që të mos ketë asnjëherë pushim.

Punon ditë e natë por që asnjëherë nuk e ndjen lodhjen kur shoqëhohet me sukses dhe nga fjalët inkurajuese të klienteve të saj.

Maturantet në festën e tyre tashmë e kanë krijuar besimin se një veshje nga duart e Stilistes Holta Ramadani do ta bëjë vezulluese dhe plot sharm.

E kështu Stilistja shkodrane premton përherë me iniciativat e saja sfiduese që të rejat e preferojnë shumë.

Puna e saj po shtohet përditë njëkohësisht dhe kërkesat e saj për të evidentuar të bukurën, trendin dhe modën e kërkuar me stilin e saj.