SI U NJOHA NË BURGUN E NISHIT ME ADEM DEMAÇIN

Nga Ryzhdi Baloku

Në qershor të vitit 1964 zbulohet veprimtaria ilegale e dy organizatave (Lëvizja Revolucionare për Bashkimin e Shqiptarëve në krye me Adem Demaçin dhe Organizata për Bashkimin e Trojeve Shqiptare në krye me Remzi Balokun) që në atë kohë vepronin në Kosovë. UDB-a burgos veprimtarët e tyre, të cilët kishin ngritur flamujt kombëtarë shqiptarë nëpër shumë qytete të Kosovës dhe kishin shpërndarë afishe kundër regjimit të atëhershëm. Ata ishin përgatitur edhe për aktivitete militare për shkëputje nga Jugosllavia. Kah fundi i muajit gusht të atij viti përfunduan proceset gjyqësore me shpalljen e dënimeve drakonike kundra tyre. Pas një kohe i larguan nga Kosova dhe i transferuan nëpër burgje të ndryshme të Jugosllavisë së asaj kohe.

Pas këtij procesi, me prindër shkova për ta vizituar vëllain Remziun në burgun e Nishit. Aty edhe të tjerët kishin ardhur për t’i vizituar të vetët. Në momentin dhe vend kontaktin kur u takova me vëllain, kishte dalë për ta pritur motrën edhe Adem Demaçi.

Isha ende fëmijë. Gjatë asaj vizite meqë ishte shumë afër, mu drejtua me fjalët: a po mërzitësh për vëllain, iu përgjigja me fjalën "po" të njëjtën kohë edhe me tundje koke në shenjë pohimi. Ma ktheu: po gabohesh, për këtë duhesh vetëm të mburresh. Iu përgjigja "e di", por mërzia nuk po më hiqet, pastaj ai vazhdoi bisedën me të motrën, ndërsa unë me vëllain tim.

(Fragment i shkëputur nga libri "Udhëtim nëpër vitet dramatike shqiptare" i autorit Ryzhdi Baloku)

Adem Demaçi - një histori e ndritshme dhe e papërsëritshme atdhetarie!

Njeriu ka vetëm një jetë, por ka mundësinë të zgjedhë si ta jetojë atë jetë.
Baca zgjodhi më të vështirën.

Vetëm më të guximshmit, më të drejtët, më atdhetarët e kanë fuqinë e gatishmërinë ta bëjnë këtë.
Sa pak fjalë ka gjuha për të thënë atë që duhet të thuhet sonte.
U prehsh në paqe BACA ynë i MADH!
Nëse Kosova, Shqipëria dhe shqiptarët do të bëhen si i ke dashur, menduar dhe ëndërruar Ti, sakrifica jote ka vlejtur!
Ngushëllime familjes, miqve dhe të gjithë atyre që e kanë dashur, çmuar e nderuar!

Prof.Dr.Shefkije Islamaj

Lajm i hidhur për shqiptarinë

Baci ADEM DEMACI jeton ne zemrat tona!

Sot morrem lajmin e kombshem per ndarjen nga jeta te te madhit baca

ADEM DEMACI.

U nda nga jeta simboli, veprimtari dhe udheheqesi i rezistences kombetare shqiptare z.ADEM DEMACI.

Ngushellime kombit dhe gjithe atyre qe luaftuan per liri dhe pavaresi shoqerore dhe kombetare.
Baca ADEM mbetet per kombin shqiptar i pavdekshem.

Ishte per LPRK, LPK dhe UCK-ne baze e forte dhe simbol i rezistences dhe i tere punes qe bene keto organizata dhe populli shqiptar per clirimin e vendit.

Lavdi jetes dhe vepres se te madhit ADEM DEMACIT!

Lavdi!

MK

Njoftim nga LSHK

Lidhja e Shkrimtarëve e Kosovës 

NJOFTIM

Anëtarët e LSHK-së nesër, e shtunë, në orën 10, në sheshin "Skënderbeu", Prishtinë, do të takohen për të nderuar shkrimtarin, politikanin e atdhetarin më të madh shqiptar, si dhe ish-kryetarin tonë të nderit Adem Demaçi në ceremoninë e lamtumirës...

Kryesia e LSHK-së 

Prof. dr. Shyqri Galica, kryetar

Lëvizja Vetëvendosje ka organizuar nisje me autobusë nga të gjitha qytetet e Kosovës për në Prishtinë për t’i dhënë lamtumirën e fundit Adem Demaçit. Me një njoftim në Facebook, Vetëvendosje ka treguar të gjitha pikat e nisjes për ditën e nesërme.

“Vdekja e bacës Adem na ka prekur të gjithëve thellë në shpirt. Por edhe më shumë se kaq, jeta e vepra, rezistenca dhe dashuria e tij për këtë vend e popull, na vendos para një përgjegjësie të dyfishtë: detyrën për t’i dhënë nesër bacës Adem gjithë respektin dhe mirënjohjen tonë përmes një organizimi dinjitoz në shoqërimin e trupit të tij për në Varrezat e Deshmorëve në Prishtinë, dhe obligimin që pas vdekjes së tij ne të jetojmë në shembullin që ai la pas. Le ta kryejmë së bashku nesër detyrën e parë që kemi si komb e si shoqëri, dhe ta përcjellim këtë hero të një epoke ashtu siç i takon.

Mediat tashmë kanë bërë publike oraret për nesër si në vijim: “Të shtunën, në ora 09:00-11:00 Ceremonia Komemorative te Sheshi ‘Skënderbeu’ në Prishtinë. Në ora 11:00, kortezhi do të niset nga Sheshi ‘Skënderbeu’ deri te Varrezat e Dëshmorëve të Prishtinës në Velani.”

Lëvizja VETËVENDOSJE! i bën thirrje të gjithë qytetarëve të Kosovës, mbarë kombit shqiptar, si dhe të gjithë miqve ndërkombëtarë të bashkohen nesër në ecjen e përbashkët në kortezhin e organizuar për varrimin e Adem Demaçit. Të gjithë qytetarët e interesuar për të kontribuar për transportin e qytetarëve nesër nga komunat e ndryshme të Kosovës mund të kontaktojnë në numrin e telefonit +37744724624. Në vijim do të gjeni oraret dhe vendet e nisjeve” thuhet në njoftim.

Komb, dhe atdhe ishin dy fjalët që Adem Demaçi i thoshte pa problem në ditët e tij të fundit të jetë.

Këtë e ka bërë të ditur njëri nga bashkëpunëtorët më të afërt të Adem Demaçit, Selatin Novosella në Interaktiv të KTV-së.

“Nuk ka qenë bisedë normale, ajo e fundit, kishte probleme me mbamendje por edhe me të folur. Dy fjalë nuk i përzinte kurrë, kombin, dhe atdheun. Këto janë dy fjalët e fundit që i kam dëgjuar nga ai. I ka shqiptuar shumë qartë këto dy fjalë. Ka një kohë të gjatë që përveç se me takua me ndonjë darkë. Baci për çdo ditë dobësoj. Kishte një vdekje të qetë, pa tensione”, ka thënë Novosella.

Ai thotë se e ke përjetuar mjaft rëndë shkuarjen në amshim të Demaçit, i cili thotë se ka pasur një vdekje të qetë.

“Besoj që kur njeriu i vdes kolegu i shkollës, i studimeve, punës, i biznesit por edhe i shkencës e artit është një dhimbje e thellë, prandaj ikja në amshim e njerëzve të tillë është e rëndë. E kam takuar para tre ditësh. Ka qenë në një lloj kllapie, që përcillet me gjumë jo të rregullt. Ai u shua për dhjetë ditë. Vullneti i tij për të jetuar edhe neve po na ndihmon. Kohë të gjatë ishte keq. Ditëve të fundit ishte në shtëpi, dhe aty ka vdekur”, shprehet ai.

Novosella thotë se shteti i Kosovës nuk ka mundur të bëjë më shumë.

“Të gjithë nga institucionet e kanë lënë variantin rezervë të mos kursehen për të. Me vendim të veçantë kryeministri i kishte ndarë një pension të mirë, një veturë, si dhe edhe shoferin, i cili nuk kishte nevojë për punë por është përkujdesur jashtëkonisht shumë për Demaçin. Ishte ideja që të shtrihej edhe në spital, por ai nuk donte pasi ndihej më mirë në shtëpi. E njoh që nga 63-ta, por edhe në veprime kemi qenë bashkë. Herën e parë ishte dënuar në 58-tën”, ka thënë Novosella në Interaktiv.

Prof.Dr.Sali Berisha jep versionin e tij për bisedimet Kosovë-Serbi, ka këtë porosi

Ish kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha e ka komentuar për Indeksonline idenë e ndarjes së Kosovës apo shkëmbimin e territoreve me Serbinë në kuadër të bisedimeve mes dy shteteve.

Berisha ka thënë se çdo ide e ngjashme është e papranushme dhe se këto përpjekje destabilizuese të Serbisë duhet të dështojnë.

“Kam qenë dhe mbetem kundërshtar i prerë i çdo ideje për ndarjen e Kosovës. Jam kundër çdo diskutimi për një çështje të tillë, apo tregti territoresh. Mendoj se t’i njohesh te drejten Serbise, fuqise se humbur nga lufta, te paraqese pretendime territoriale ndaj Kosovës është në një fare mënyrë një zhbërje e qëllimit dhe rezultatit të luftës çlirimtare të popullit të Kosovës dhe Natos si dhe kapitullimit të Serbisë në këtë luftë.

Serbia nuk ka asnjë të drejtë për të pretenduar qoftë edhe një metër katror territor të Kosovës. Kosova nuk i ka asnjë borxh Serbisë, asnjë metër katror territor të saj. E kundërta është e vërtet. Republika e Kosovës është shpallur dhe njohur si shtet i pavarur me kufijtë e saj aktual ndërkombetar” ka thënë Berisha.

Ish kreu i Partisë Demokratike të Shqipërisë ka thënë se Dokumenti i Ahtisarit i garanton minoritetit serb të gjitha të drejtat, andaj Serbija nuk ka të drejt të kërkojë asnjë tregti, shkruan Indeksonline.



“Te pranosh idenë e ndarjes së Kosovës, në një menyrë apo në një tjetër mbështetë idenë dhe përpjekjen e Beogradit për Serbinë e Madhe në kurriz të Kosovës. Në rajonin tonë zona me tre komuna minoritare si Mitrovica janë disa dhe hapja e një precedenti që kerkojnë serbët në Mitrovicë do minonte paqen dhe stabilitetin në mbarë rajonin.

Minoritetit serb në Kosovë, në përputhje me Dokumentin e Ahtisarit, i janë garantuar të drejta që nuk i ka asnjë minoritet në Europë. Keshtu që pretendimi i Serbisë për tre Komunat e Mitrovicës nuk ka të bëjë aspak me garantimin e lirive dhe të drejtave të serbëve por ka te bëjë vetëm me vazhdimin e idesë së serbomadhisë dhe është pretendim territorial ndaj një shteti sovran të pavarur me qëllim zhbërjen e Kosovës! Nuk ka asnjë dallim edhe në rastin e “shkembimit” të territoreve. E verteta është se në këtë rast Serbia kërkon të bëjë tregti, të përdorë si plaçk tregu territore shqiptare. Ajo është e shqetësuar nga zgjimi gjithnjë e më i madh i vetëdijes kombëtare tek banorët shqiptar të Pazarit te Ri.

Për të gjitha këto jam kategorikisht kundër dhe kam bindje se këto përpjekje destabilizuese të Serbise do të dështojnë.

Çdo marreveshje dhe çdo zgjidhje duhet të jete një marrëveshje midis dy vendeve të pavarura që njohin dhe respektojnë integritetin territorial të njëri tjetrit. Në rast se Serbia nuk pranon këtë parim vetkuptohet që ajo nuk kërkon marrëveshje por konfliktualitet dhe destabilizim” ka thënë ai.

Presidentja kroate, Kolinda Grabar Kitaroviq e ka shprehur edhe një herë përkrahjen e shtetit të saj për Kosovën.

Presidentja kroate, Kolinda Grabar Kitaroviq tha se Kroacia do ta mbështesë Kosovën drejt anëtarësimit në organizata ndërkombëtare dhe në rrugën e saj drejt Bashkimit Evropian.

Madje sipas saj, problemi i Kosovës dallon me atë të shteteve të tjera, të cilat çështjet e tyre të brendshme i përdorin si justifikim për mos ta njohur pavarësinë e Kosovës, transmeton lajmi.net.

“Kroacia do të vazhdojë ta përkrahë Kosovën në anëtarësimin nëpër organizata ndërkombëtare, dhe në rrugën e saj drejtë anëtarësimit në BE, përkundër asaj që ende ka shtete të cilat nuk e kanë njohur Kosovën. Situata e statusit legal të Kosovës ndryshon shumë me atë të shteteve të tjera, ku vende të ndryshme e krahasojnë atë me çështje të brendshme, për arsye të së cilave ato ende nuk e kanë njohur Kosovën”, u shpreh Kitaroviq.

Kitaroviq ka folur sot edhe për marrëdhëniet e shtetit të saj me Serbinë, për të cilat tha se kanë mbetur ende shumë çështje ta pa sqaruara.

Ajo po ashtu tha se në një të ardhme mund ta vizitojë Serbinë, mirëpo vetëm kur kushtet për një vizitë të tillë të jenë plotësuar nga Beogradi.

Din Mehmeti: Këndo ose vdis pa klithmë

Bëhu i blertë si unë

më tha bari një natë

këndo derisa të vallzojnë yjet

rreth diellit

si fëmijët rreth zjarrit në tokë

e pastaj dëgjo oshtimën

pa fjalë nër botë

lart do të mbesin kodrat duarthatë

e gurë breg rrugëve në mendime çarë

Këndo derisa të pëlcasish

si kripa në flakë

vajto po të duash

kosave të egra s’do të mundesh t’u ikësh kurrë

kur çmenden kohërat në furtunë…

Bari ma tregoi ëndrrën e vet:

-majet më të larta e hëngrën qiellin

e zjarrtë

e shteku i rrezeve kërkon veten në breg…

e bregu bregun pas bregut në breg….

I bukur është vetëm zogu në fluturim

që me puhin’ e krahëve të rreshk

këndo ose vdis pa klithmë…

Din Mehmeti (lindur më 1929 Gjocaj, Juniku, vdekur më 11 nëntor 2010 Gjakovë[1]), shkrimtar shqiptar nga Kosova.

Ka studiuar për gjuhë dhe letërsi shqipe në Universitetin e Beogradit. Ai ka qenë profesor në Shkollën Pedagogjike të Gjakovës.

Në mars 1999 u njoftua nga shumë burime informacioni se ai u vra nga policia serbe gjatë Luftës së Kosovës, por pas disa ditësh ky njoftim u përgënjeshtrua.


Edhe pse ka botuar disa proza, kritika letrare dhe një dramë, Din Mehmeti njihet kryesisht për poezinë e tij figurative, e cila është botuar që nga viti 1961 deri në vitin 1999 në 16 vëllime. Poezinë e parë e botoi në vitin 1949 në revistën letrare Jeta e Re.

Poezia e Din Mehmetit shquhet për ndjeshmëri popullore. Ashtu si dhe Ali Podrimja, i cili është po nga Gjakova, ai mbështetet në shumë figura, metafora, dhe simbole të poezisë popullore të Shqipërisë së Veriut për të mbrujtur dhe ndërtuar lirikat e tij të trazuara me vizionin stoik të malësorëve. Megjithëse është një fllad i lehtë romantik që përshkon poezinë e tij, sikundër e pati cilësuar dikur kritiku Rexhep Qosja, ky përdorim krijues i folklorit është i shkrirë fuqishëm me një rrjedhë realiste, herë-herë ironike, që buron pjesërisht nga etika e revoltës në traditën e Migjenit (1911-1938) dhe Esad Mekulit (lindur në 1916). Shqetësimi poetik i Din Mehmetit, megjithatë, nuk i drejtohet protestës mesianike ose kritikës sociale, por krijimtarisë artistike dhe përvojës individuale.

Libri i tij "As në tokë as në qiell" është e ndarë në pesë cikle : "Trimat e këngës sime", "Bishat e bardha", "Kujtesa e letrave", "Barka ime mbahu", dhe "Këngë për vete". Titulli i ciklit të katërt, "Barka ime mbahu", është ndofta simbolik për praninë e sotme e letrave shqipe, bile edhe të shqiptarëve në Jugosllavi. Ai vjen nga poezia "Dialog me liqenin", shkruar në Strugë buzë Liqenit të Ohrit në kufirin jugosllavo-shqiptar, gjatë Festës Ndërkombëtare të Poezisë në Strugë në gusht 1987.

Vepra
Veprat poetike të Din Mehmetit
Në krahët e shkrepave. “Rilindja”, Prishtinë 1961.
Rini diellore. “Jeta e re”, Prishtinë 1966.
Dridhjet e dritës. “Rilindja”, Prishtinë 1969.
Heshtja e kallur. ”Rilindja”, Prishtinë 1972.
Ora. “Rilindja”, Prishtinë 1974.
Ikje nga vdekja. “Rilindja”, Prishtinë 1978.
Fanar në, furtunë. “Rilindja”, Prishtinë 1971.
Kosovë, zog i diellit. “Rilindja”, Prishtinë 1982.
Fatin tim nuk e nënshkruaj. “Rilindja”, Prishtinë 1984.
As në tokë, as në qiell. “Rilindja”, Prishtinë 1988.
Gjaku që këndon. “Rilindja”, Prishtinë 1993.
Prapë fillimi. “Jeta e re”, Prishtinë 1996.
Lumturia është mashtrim. ”Dukagjini”, Pejë 1999.
Mos vdis kur vdiset. “Rilindja”, Prishtinë 2001.
Verbim i bardhë. “Faik Konica”, Prishtinë 2004.
Zjarri i këngës. “Toena”, Tiranë 2007.
Vajet e shiut (Vepër postume), “Drenusha”, Prishtinë 2010.
Përzgjedhje dhe antologji
Mallkimi i gjakut. “8 nëntori”, Tiranë, 1973.
Poezi. (përzgjedhje nga Fatos Arapi), “Naim Frashëri”, Tiranë, 1985.
Klithmë është emri im. (përzgjedhur nga Agim Vinca), “Toena”, Tiranë 2002
Antologji personale. (përzgjedhur nga vetë autori), “Ora”, Tiranë 2004.
Vepra 1-5. “Drenusha”, Prishtinë 2009.

Poezi e Xhemail Mustafës që ia kishte kushtuar Demaçit

Adem Demaçi

Veprimtari dhe poeti Xhemail Mustafa kishte shkruar një poezi e kushtuar legjendës së Kosovës, Adem Demaçi, të cilën e kishte botuar në revistën letrare “Jeta e re”.

Poezia:

MES GRILASH – FENIKS

 Agimin e zi po e ngjyros me lotë kujtimi

Derisa këngën po e thyej nëpër fytyrën tënde

E në heshtje po tretem e fikem si jetimi

Me ndezë dëshirat e fjetura si krande

Dhe prore po zbres në sytë e rrugëve kah ti

E ëmbël është vdekja në qëllim

– Me e puthë atë dritë në horizonte që rri

Akoma i etur jam në këtë varg, i humbur në trishtim

Qetësi e natës kridhet në grila e mbërthyer

I lodhur një zog diku me krahë të thyer

Tash këngës ia thotë me afsh në gji

– I amshuar balsam në varg qëndron

Këngë ngadhënjimi lyrë e poetit shënon

Rrugët ndrit qëllimi në këtë natë plot vetmi

Xhemail Mustafa Gllamnik

– Podujevë Jeta e re, nr. 2/1972, f. 332.

Xhemail Mustafa (ka lindur më 23 gusht 1953 - vdiq me 23 nëntor 2000). Ishte gazetar, politikan, publicist, shkrimtar shqiptar dhe këshilltar politik i Presidentit Historik të Kosovës, Dr.Ibrahim Rugova dhe antar i LDK-së. U vra mizorisht në Prishtinë në hyrje të apartamentit të tij ku u qëllua për vdekje nga dy sulmues të cilët kurrë nuk u arrestuan. Vrasja e tij tronditi Kosovën e pas luftës dhe skenën politike të pas luftës në Kosovë vrasja e tij mbetet një nga çështjet e pa zgjidhura dhe misterioze në vrasjet e pas luftës në Kosovë.


Xhemail Mustafa lindi në fshatin Gllamnik të Komunës së Podujevës. Shkollën fillore dhe atë të mesme e kreu në vendlindje, ndërsa diplomoi për gazetari në Universitetin e Prishtinës. Nga fundi i viteve 70-ta punoi në gazetën Rilindja si redaktor i kulturës dhe më pas në vitin 1992, punoi në Qendrën e Informimit të Kosovës (QIK) deri në fund të jetës se tij ku dha kontribut të jashtzhakonshëm.

Kolegët e kujtojnë Xhemailin si njeri me vlera të larta intelektuale dhe guximin e tij në vitet e luftës në Kosovë. Gjatë viteve të 90-ta ishte një nga antarët e parë të Lidhjës Demokratike të Kosovës, ndërsa, nga viti 1997 e deri ne vitin 2000 kur u vra, shërbeu si këshilltar i lartë politik i presidentit të Kosovës Dr.Ibrahim Rugova dhe zëdhënës për media. Xhemail Mustafa ishte i përndjekur politikisht nga UDBA që më vonë ky shërbim famëkeq u njohë me emrin BIA. Në vitin 1999 si gazetar kishte denoncuar pushtetin serb për krimet çnjerzore, ai morri pjesë edhe në zgjedhjet lokale të vitit 2000 duke marrur shumë vota. I shpëtoi luftës dhe përndjekjes policore dhe ushtarake dhe aktivitetet i vazhdoi duke u bërë edhe antar i kryesisë LDK-së ku u dallua si intelektual i shquar dhe një nga figurat më të spikatura të kësaj partie. Po ashtu Xhemaili është i njohur edhe si autor në vitin 1999 botoi edhe vepërn e tij me titull Një lutje për Prishtinën.

Vrasja


Xhemail Mustafa u vra më 23 nëntor 2000 në Prishtinë. Deri sa po hynte në banesën e tij ai u qëllua për vdekje me armë zjarri nga dy persona ku si pasojë të plagëve të marra vdiç në kliniken spitalore. Ai ndërroi jetë në moshën 47 vjeçare, la pas gruan dhe fëmijët e tij. Në rastin e vrasjes së tij u mbajt ditë zije dhe shumë njerëz e politkanë, familjes së tij i shprehen ngushllime.Vrasja e Mustafes ishte vrasja e tretë politike e pas luftës së Kosovës dhe trondi skenën politike e cila si shumë vrasje të pas luftes së Kosovës mbeti e pa zgjidhur. Kjo ishte vrasja e tretë e intlektualeve të shquar që shumica ishin nga Lidhja Demokratike e Kosovës, autorët e të cilëve ende nuk janë kapur. Në vitin 2014 familjarë të Xhemail Mustafes kërkuan me ngulm zbardhjen e rastit dhe kapjen e kësaj vepre makabër e cila trondi vendin i cili sa po kishte dalur nga lufta.

At Pjeter Meshkalla S.J. (25 SHTATOR 1901 – 28 KORRIK 1988)

Nga Fritz Radovani

Ai ishte!“Na nën dhé e ju mbi dhé, por na jemi ma të fortë se ju!”

 At P.Meshkalla S.J.

E njohta… Ai ishte!…

E pashë atë ditë tue predikue, me 29 prill 1967, ora 17.00
.
Ai foli e na ndigjuem se shka do me thanë me kenë në Fé të Krishtit!

Ai ishte që tha: “Unë jam Katolik!”... E kapën, e lidhën... Ai ishte që shputë i ranë. Fëtyrën me ia marrë...Në vargoj e lidhën pse në Kryqin besoi. Ai ishte...e pashë në mes tyne, në karvan të pafund... i lidhun përdore me Don Ndré Zadêjën, At Gjon Shllakun, At Giovani Faustin, At Daniel Dajanin, Don Alfons Trackin, Don Dedë Malaj, Imzot Gjinin e Bonattin, Etnit Mati Prennushi, Çiprian Nika, Bernardin Llupi, e të sa e sa Martirëve të rreshtit pafund... Përbindshit ma hovin s’ia pret asgja, veç vret, veç pret panumrim.

Edhe ndër muret e akullta të kështjellës së “lavdishme” të komunizmit të Burgut të Burrelit, do të shkruhej se, Ai ishte këtu!... Me ata hekura të ngjyeme në gjak do të shkruhej Epopeja e Atyne Martirëve të pafajshëm, që bashkë me Ata Atdhetarë, pranguen edhe të Madhin At Pjetër Meshkalla S.J., vetëm pse Ai ishte Meshtar i vendosun për Fé, Atdhé e Përparim. Prej melodisë së lehtë të zanit të Tij, ruhen prap këta tinguj:

“Vëllazën me të gjithë, pa dallim Feje!”. Bashkë me né kjo muzikë do të zbuste qinda e mija zemra djelmësh të rijë, që gjakun kishte fillue me ua turbullue dëshprimi. Asht Ati i Madh, Ati i të gjithëve, Muslimanë e të Krishtenë, me Fé e pa Fé, që hapte krahët e u thonte: “Ejani, ejani, djelmët e mij, durim, durim, të lutemi për ta dhe t’i falim!...”, e së bashku me të gjithë vazhdonte vuejtjen, dhunën, mjerimin e pakufi, gjithmonë si Feja e pat mësue, tue pritë delen e humbun... E kur tirani, me sy të ngërthyem si mordja, na dukej në atë skëterrë që me plot lakmi shihte Rininë Shqiptare, kah gjak në vetull vëllau vëllaut po i merrte, si t’ ishte i huej që Atdheun po i shklet; i Madhi Mëshkalla, veç brofte në kambë e zani si prej vorrit naltohej deri në qiell: “Na nën dhé e ju mbi dhé, por na jemi ma të fortë se ju!”.

Ushtria mbas Tij veç shkonte, ndër shtigje të tjera që frymën ta merrnin, por Trimi ka orën çuet!... Ai printe përpara! Kur bishat vërriten me djegë Ungjillin – vetëm një za u ndigjue: “Inkuizicion!...”, e Ati u tha: “Digjeni, digjeni, po deshët, se as ju nuk keni me ia dalë, ashtu si paraardhësit tuej, që tash 2000 vjet veç djegin Ungjijtë e Fenë e Krishtit nuk kanë muejtë me e zhdukë!”.

Mizorët tërbohen ma zi kur Burri dy pëllambë i shkurtë, u thotë:

“Unë në Zotin besoj, e do të fitoj, ju më dënoni sa të doni, se unë prap se prap do të dal; ju shoshojnë keni me hangër e aty asht fundi juej! Feja e Krishtit nuk mbaron kurrë!”.

Profet! Vërtetë, Ai nuk trembët prej territ, se e di se Zotin do të shohë njëditë... prap në hekura, prap në pranga, i lidhun mbas turmës: Ai ecën, nuk ndalet, nuk trembet, nuk përkulet,... mes turmës ecën, e në Veronikën nuk hasë, nuk ka kush Fëtyren t’ia fshijë....E prapseprap çdo çast Ajo Fëtyrë më dukej ma e pastër...ma e dlirtë se kurr! E,megjithatë, nuk mungoi edhe një grue... që dhimbjen e nanës harroi e zani i saj humbi në një gropë, si grueja që në dhé hyn pa Prift. Të gjithë si ishim mbërthyem dhambët e kapërdimë ato pak fjalë, që shumë vjetë i ruejtem të ndryme në zemër: “AI ISHTE HERO !”.

Vetëm një Burrë, përkarrshi i thinjun, Gurakuqi Trimi, që edhe sot e shoh të zemruem me nofulla të shtërngueme, diçka përshpriti nën mustak e buzën zuni njak kah pa që zvarrë deshtën me e marrë e gjunjët me gjak me ia bâ, por Ai, si Lajmëtari drejt Qiejve, flutroi e në prehën të Zotit pushoi!...Ushtuen malët e u dridh toka. Kushtrim ndër Bjeshkët e Nêmuna lëshoi si shkrepë vetima: “O BURRA,....BRE,.. FITOVA !...”

Në xhips e futën për terr.... Golgotë përsëri....

Ai ishte që u tha: “Ju Kishat rrënojini, por toka nuk lot, ju prishni Kisha e Xhamija, turp! Në truell të Kastriotit çdo gja po shkatrroni, turp, për ju! Ai Krishtënimin Europës ia mbrojti!” Por Europa... s’kujtohet. S’kujtohet, se e di... se mbrohet:

ASHT PJETRI, Meshtari, Juzuiti i Madh, Stërnipi i Gjergjit, që Fenë mbron...Ajo nuk shqimet në SHQIPNI! Në Shqipni asht Pjetri që Krishtin nuk mohon, jo, kurrë, se asht Meshkalla i Madh që e mbron e vedin flijon, për Krishtin veç vdes e... s’e lëshon!

Kumbonaret heshtin... Dyert e mëdha mbyllën. Dritaret me gurë i gjuejnë. Ushtojnë kristalet që thehen, shalldanët që rrëzohen. Metalurgët shkrijnë kumbonë, se tingujt e tyne dëspotëve veshtë ua shurdhojnë e s’mund t’i dëgjojnë kah grizhën ftojnë. Mbas Atit shkojnë ata. Ai ishte, që Kalvarin vazhdon... pa u ndalë...

Ai ishte i urtë, i përvujtë, i palodhun, i dashtun, i pakursyem, i patrembun, gjithmonë buzagaz...At Pjetri i zdathun, i çveshun, i etëshëm mes vëllazënve të uritun, veç lutej: “Fali, o Zot, se s’dinë se shka bajnë!”...

Djelmëve buzën e thame me ujë ua lagë...pikë-pikë... buzën e zhuritun ua zbutë... “Bariu i Mirë”, At Pjetri; uratën me ta e thotë e, kur nën Kryq Ai rrëzohët, Ata me vrap e çojnë, e marrin, e Kryqin ia mbajnë... e ndihmojnë, se Ai ishte që u prinë...Ai ecte me ta n’errësinë, nuk ndahet, nuk ndalet, janë Bijt’ e Tij. Ai ishte Ati...që thërriste: “Ecni, ecni, Bijtë e mij, se Drita s’asht larg”. Ai vetë u prinë për mos me ra në greminë... Ajo nuk asht aq larg sa kujtojmë, forca, durim, ecni e të mos ndalojmë... Përpara!...Ecni....Përpara!

Larg shihet një Dritë!...

E Brezat e ardhëshëm një ditë...

Simbolit të Atdhëtarisë, Fesë, Burrnisë, Trimnisë e Fisnikisë Shqiptare...

...Nderës e Besës ndaj Atdheut e Flamurit që s’vdes...

Tèk I.N.R.I. me shkronjat e Fishtës daltojnë: “AT PJETËR MËSHKALLA S.J.”

Uashingtoni, të hedhë poshtë formulën serbe dhe proserbe për “këmbimin territorial” Kosovë – Serbi !

Akedimik Prof.dr.Mehdi Hyseni,Ph.D

***(

Akademik Prof.Dr. Mehdi Hyseni , është Doktor i Marrëdhënieve Politike Ndërkombëtare , Bashkëpunëtor i Institutit të Marrëdhënieve Ndërkombëtare në Boston të SHBA-së dhe anëtar i Akademisë së Skencave  dhe Arteve Shqiptaro-Amerikane në New York.).Redaksia "Floripress".

Mbase as historikisht, as de fakto e as de jure nuk është fjala për këmbim territoresh midis Kosovës dhe Serbisë, por për rindarjen dhe për ricopëtimin e territorit shqiptar-shqiptar të SHQIPËRISË ETNIKE në favorin e territorit dhe të shtetit të Serbisë së Madhe kolonialiste dhe neokolonialiste (1878-2018). (Shih: www.abaniapress.com/23 gusht 2009).


-Eufemizmi “këmbim bilateral” nënkupton rindarjen dhe ricopëtimin e territorit indigjen dhe gjeopolitik të Shqipërisë Etnike. Logjikisht dhe realisht, ky do të ishte edhe një problem më shumë dhe, shumë i ndërlikuar jo vetëm për shqiptarët, por edhe për mbarë Ballkanin.



Marrëveshja e Lozanës (1923)

Kjo Marrëveshje e përfunduar për këmbimin e territoreve dhe të popullatës gerko-turke, në asnjë formë të saj, nuk mund të merret si “model” për “këmbimin” e territorit të Kosovës Veriore me territorin shqiptar të aneksuar dhe të kolonizuar nga Serbia hegjemoniste dhe gjenocidale (1876-2018), sepse në rastin konkret, historikisht dhe juridikisht, fjala është vetëm për ndarjen e NJË territori etnik të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike, jo edhe të territorit etnik të Serbisë, në asnjë mënyrë! Ky është mashtrim! Ky është shpërfytyrim i së vërtetës historike, juridike dhe gjeopolitke të Shqipërisë Etnike. Prandaj, këtë nuk duhet ta pranojnë as Uashingtoni, as BE-ja, as NATO-ja, as Prishtina, as Tirana e as shqiptarët, sepse është në dëm të përbashkët të rrudhjes së territorit historic dhe gjeopolitik të kombit shqiptar dhe të SHQIPËRISË ETNIKE.

Duke qenë se e drejta historike dhe e drejta ndërkombëtare janë në anën e shqiptarëve, nuk duhet të bëjmë panik, të shqetësohemi dhe të befasohemi nga deklaratat e papeshuara dhe irracionale të politikanëve dhe të diplomatëve të ndryshëm vendorë, evropianë dhe botërorë, të cilat sugjerojnë ndarjen apo “këmbimin” e territoreve shqiptare me “ato të Serbisë”, sepse këtu nuk bëhet fjalë për këmbim territoresh midis Serbisë dhe Kosovës, por vetëm për rindarjen-ricopëtimin e territorit indigjen të Shqipërisë Etnike ngase Presheva, Bujanoci dhe Medvegja ndodhen në territorin e saj, e nën sundimin kolonial shtetëror të Serbisë (1912-2018).

Tanimë, qe 20 vjet rresht na “janë regjur” veshët, duke dëgjuar opcione dhe alternativa të ndryshme “POLITIKO-DIPLOMATIKE” të pakapshme për zgjidhjen përfundimtare të çështjes koloniale shqiptare në Ballkan, si shkak dhe pasojë direkte dhe indirekte e mungesës së strategjisë së politikës kombëtare shqiptare të Tiranës dhe të Kosovës, që deri tash nuk kanë treguar kurrfarë “SHENJA JETE”, asnjë dozë minimale të interesimit të gjallë dhe aktiv për zgjidhjen e çështjes koloniale shqiptare në Ballkan, që nënkupton shkolonizimin dhe ribashkimin përfundimtar të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike.

NJë politikë dhe diplomaci e tillë inferiore dhe absurde shqiptare (Tiranë, Prishtinë, Shkup e Tetovë), u provua si shumë e dëmshme dhe e papranueshme si për vetë shqiptarët, ashtu edhe për partnerizmin e tyre evro-ndërkombëtar, ngase për shkak të krijimit të një vakuumi të tillë negativ brendashqiptar, si duket, tash ka ardhur koha, që të huajt, të na i “çelin sytë me gisht”, duke na apostrofuar se, përfundimisht nuk është zgjidhur as statusi politik dhe territorial i Kosovës e as nuk është vën në “rend dite” shqyrtimi dhe zgjidhja e problemit kolonial shqiptar në Ballkan.


Vetëm Amerika munda ta shpëtojë Kosovën nga copëtimi territorial i saj

Me gjithë deklaratën shqetësuese dhe sensacionale të kongresmenit republican Dana Rohrabacher (dhënë Zërit të Amerikës, më 1 gusht 2009), se “Është e nevojshme të arrihet një mirëkuptim i përgjithshëm, një marrëveshje mes Serbisë dhe Kosovës që të përfshijë një shkëmbim territoresh. Ato rajone që janë pranë kufirit dhe mbizotërohen nga një popullsi shqiptare, të bëhen pjesë e Kosovës. Ndërkohë, ato zona në Kosovë që ndodhen në veri të lumit Ibër dhe pranë kufirit me Serbinë e që banohen kryesisht nga serbë të bëhen pjesë e Serbisë.”(//www.voanews.com/albanian/2009-08-01), Amerika duhet të hedhë poshtë çdo formulë për “këmbimin e territorit” Kosovë-Serbi, sepse nuk është kurrfarë zgjidhjeje e pranueshme për asnjërën palë në konflikt, sidomos për serbët minoritarë në Kosovë, statusi i të cilëve është zgjidhur në favorin e tyre me njohjen e pavarësisë së Kosovës, si dhe me Kushtetutën e saj (15.06.2008), u garantohen të gjitha të drejtat dhe liritë e tyre. Kjo do të thotë se, statusi politik i minoritetit kolon serb, tanimë është zgjidhur ligjërisht, me kushtetutë dhe, sipas të gjitha konventave dhe traktateve ndërkombëtare, si dhe sipas të gjitha kritereve dhe standardeve të BE-së, që kanë të bëjnë me krijimin dhe me bashkoekzistencën e shteteve multietnike dhe multipluraliste. Kjo është çështje e kryer për minoritetin kolon serb në Kosovë.

Mirëpo, me shtytjen e Beogradit dhe të Kishës Ortodokse Serbe, minoriteti kolon serb nuk e njeh Republikën e Kosovës, ashtu sikurse Serbia dhe vetë Kisha Ortodokse Serbe, sepse po shpresojnë që me “liberalizimin” e politikës së tyre kolonialiste, të ndihmuar nga Bashkimi Evropian dhe faktorët e tjerë të bashkësisë ndërkombëtare, sërish Kosovën “do ta kthejnë” nën ambrellën e sovranitetit kolonial të Serbisë, edhe përkundër faktit historiko-juridik dhe etnik se nuk kanë asnjë pëllëmbë hise toke në Kosovë, as në Kosovën Lindore, edhe pse fizikisht janë qytetarë dhe shtetasë të tyre, por jo edhe titullarë legalë dhe legjitimë të tyre, ashtu siç janë shqiptarët indigjenë si në Kosovë, ashtu edhe në Kosovën Lindore.

Kosova Lindore ose nën OKB, ose t’i bashkohet Kosovës së pavarur-Shqipërisë Etnike!

Ndryshe nga statusi i zgjidhur politik, kushtetues dhe shtetëror i minoritetit serb në Kosovën e pavarur, statusi kolonial i shqiptarëve në Kosovën Lindore (Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë), historikisht, juridikisht, politikisht dhe faktikisht, është i hapur për debat dhe, me urgjencë pret zgjidhje si nga politika zyrtare e Prishtinës dhe e Tiranës, ashtu edhe nga politika, nga diplomacia dhe nga drejtësia e bashkësisë ndërkombëtare me në krye Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Bashkimin Evropian, Organizatën e Kombeve të Bashkuara dhe NATO-n.

Kërkesa e disa deputetëve shqiptarë në Parlamentin e Serbisë, që të rajonizohet Kosova Lindore, është në frymën e agjendës dhe të standardeve të Evropës interguese. Mirëpo, nuk është në favorin e së dretës së vetëvendosjes së shqiptarëve e as të Kosovës Lindore.

Përkohësisht, në kuptimin ekonomik tregtar, kulturor dhe të standardit të jetesës, do të kishte kuptim kjo zgjidhje e statusit politik të Kosovës Lindore. Mirëpo, në afat të gjatë, assesi jo, sepse, sado të përfitonin nga një autonomi e tillë ekonomike, politike, kuluturore dhe shoqërore, territorialisht, administrativisht dhe juridikisht, do të ngelnin përgjithmonë pjesë integrale e Serbisë. Kjo, as tash, as nesër nuk quhet zgjidhje e drejtë, as e pranueshme e statusit kolonial të shqiptarëve të Kosovës Lindore, sepse Beogradi kurrë nuk do të lejonte, që kjo të shkëputet nga jurisdiksioni dhe sovraniteti i saj kolonial. Duke mbajtur parasysh një rrezik të tillë permanent, që Kosova Lindore, të mos mbetet përgjithmonë nën Serbinë kolonialiste, shqiptarët e atjeshëm kanë vetëm një alternative të mundshme, o nën OKB (pa prezencën e ligjive, të kushtetutës, të policive, të ushtrive e paraushtrive serbe) ose bashkim me Kosovën. Rajonizimi nuk është kurrfarë zgjidhjeje nën Serbinë kolonialiste! Më mirë sot, derisa nuk është bërë krejtësisht vonë, Tirana, Prishtina dhe Presheva, të hartojnë platformën e tyre të përbashkët strategjike kombëtare dhe shtetërore afatgjatë për ribashkimin e Kosovës Lindore dhe të Kosovës në Shqipërinë Etnike, sesa nesër në uniforma të ndryshme ushtarake për çlirimin e Kosovës Lindore, ku nuk do të vendosin vetëm shqiptarët për statusin dhe fatin e tyre, por edhe fuqitë e mëdha evropiane në emër të tyre, sikurse dikur në historinë e hidhur, jo fort të largët 100-vjeçare.

Sipas së drejtës historike dhe të së drejtës ndërkombëtare nuk mund të ndahet e as të këmbehet territori i asnjë vendi në botë midis popullatës abrogjene dhe asaj koloniste, siç është rasti konkret i përfaqësuesve të minoritetit serb në Kosovë, të cilët që nga viti 1912, pas tërheqjes së Perandorisë Osmane nga Ballkani, me dhunë, me terror dhe me gjenocid janë ngulitur dhe kanë pacifikuar jo vetëm Kosovën, Novi Pazarin (Jeni Pazarin-Tregun e Ri), Maqedoninë e sotme, por edhe tërë Anamoravën e Shqipërisë Etnike (Kurshumlinë, Bllacën, Leskovikun, Toplicën, Vranjën, Nishin, si dhe Preshevën, Bujanocin e Medvegjën, të vetmet territore të sotme shqiptare, që i përkasin Shqipërisë Etnike, jo kurrfarë “Juzhna Srbije”, e cila është produkt i historiografisë dhe i politikës falsifikatore të të gjitha regjimeve të derisotme të Serbisë dhe të Kishës Ortodokse Serbe (1872-2009).

Ky është shkaku kryesor pse shqiptarët nuk duhet të pranojnë kurrfarë plani rajonal, as evropian e as ndërkombëtar as për ndarjen e as për këmbimin e territoreve të Shqipërisë Etnike, sepse vetëm shqiptarët autoktonë janë titullarë të ligjshëm edhe të territorit të Kosovës, të Kosovës Lindore (Preshevë, Bujanoc, Medvegjë), përkatësisht të Anamoravës së Shqipërisë Etnike.
Në rastin konkret, nuk është fjala për ndarjen ose këmbimin e dy territoreve midis Serbisë (edhe pse Presheva, Bujanoci dhe Medvegja ndodhen nën Serbi) dhe Shqipërisë Etnike, por vetëm për ndarjen dhe këmbimin e territorit etnik dhe gjeopolitik indigjen të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike. Dallimi kryesor midis statusit politik të minoritetit serb në Kosovë dhe të minoritetit shqiptar nën Serbi (Preshevë, Bujanoc e Medvegjë), është se serbët në Kosovë janë kolonë, domethënë në truallin e huaj të Shqipërisë Etnike, kurse shqiptarët në Kosovën Lindore janë autoktonë në shtëpinë dhe në truallin e tyre historik, që quhet Shqipëria Etnike, e grabitur dhe e pushtuar me gjenocid nga Serbia, përfundimisht më 1912-2009).

Ora historike për ribashkimin e Tiranës me Prishtinën!

Derisa të tjerët së bashku me Beogradin, të thurin plane dhe gracka për rindarjen, ricopëtimin dhe ripushtimin e territoreve etnike shqiptare, politika dhe diplomacia e Tiranës dhe e Prishtinës, në mënyrë imediate “brenda natës”, duhet të dalin para opinionit kombëtar dhe atij ndërkombëtar me Platformën e njësuar strategjike afatgjatë për ribashkimin e Kosovës me Shqipërinë, gjë që kjo Platformë, pa dyshim do të zgjonte nga gjumi diplomacinë ndërkombëtare dhe evropiane, që nolens volens, të merren me zgjidhjen e problemit kolonial dhe kombëtar shqiptar në Ballkan.
Ndryshe, çdo hezitim, çdo heshtje, çdo oportunizëm, çdo indiferencë, çdo margjinalizim dhe çdo shtyrje për më vonë (në shekullin XXII) të zgjidhjes së çështjes së ngutshme të shkolonizimit-çlirimit dhe të ribashkimit kombëtar dhe shtetëror të shqiptarëve në një shtet të vetëm kombëtar-Shqiperinë Etnike, (ashtu sikurse që mbi këtë parim dhe të drejtë, janë formuar dhe ekzistojnë, edhe të gjitha shtetet e tjera kombëtare në Ballkan), do të jetë me pasoja katastrofike për të gjithë shqiptarët në Ballkan. Kosova Lindore do të mbetej nën Serbi, Ilirida nën “Maqedoni”, Çamëria nën Greqi dhe Malësia e Madhe shqiptare nën Mal të Zi.
Fundja, të gjithë faktorët e involvuar (vendorë dhe ndërkombëtarë) në problemin e Kosovës Lindore, duhet të kenë parasysh faktin se çdo këmbim-ndarje-copëtim i territorit të Shqipërisë Etnike, do të ringjallte strategjinë dhe planet e kasapit të Ballkanit dhe të shqiptarëve, Slobodan Milosheviqit për rindarjen, rikolonizimin dhe ripushtimin e territoreve etnike shqiptare në Ballkan.



Po të vinte në shprehje repriza e një skenari të tillë të këmbimit-ndarjes së territoreve të Shqipërisë Etnike, kjo do të ishte një lojë tejet me përmasa të rrezikshme jo vetëm për Ballkanin, por për mbarë Evropën.

Mirëpo, për të dalë nga një krizë e tillë politiko-propagandistike dhe diplomatike në disfavor të këmbimit-rindarjes së territorit të Kosovës si Prishtina, ashtu edhe Tirana, duhet të përshpejtojnë gjetjen e gjuhës së përbashkët të ndërtimit dhe të njësimit të strategjisë kombëtare për ribashkim sa më të shpejt mes tyre. Për më tepër, as sot e as nesër nuk duhet të pranojnë kurrfarë formule të imponuar ndërkombëtare për “këmbimin territorial” të Kosovës Veriore me territorin autokton shqiptar të Anamoravës (Preshevë, Bujanoc dhe Medvegjë), sepse ky do të ishte vetëm RICOPËTIM I SHQIPËRISË ETNIKE, jo KËMBIM territori territory faktik midis Serbisë dhe Kosovës.

Vetëm rindërkombëtarizimi i Platformës së ribashkimit kombëtar dhe shtetëror, shqiptar, do t’i përjashtonte të gjitha “formulat” e ndarjes dhe të “këmbimit” të territorit të Kosovës në favor të Serbisë kolonialiste.

Ndryshe, do të vampirizohen skenarët e Slobodan Milosheviqit për rindrajen, rikolonizimin dhe për ripushtimin e territoreve të shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike në llogari të Serbisë së Madhe.

Reagime nga SHBA, për Adem Demaçin

NGA: BEQIR SINA 

"Adem Demaçin e kam takuar shumë herë në Amerikë dhe në Prishtinë, kur vizitoja Kosovën. Demaçi për ne do të mbetet gjithnjë simbol i rzistencës dhe njeri me karakter të pamposhtur.Shpirti i tij pushoftë në paqe! "shkruan Harry Bajraktari


Të shumtë ishin shqiptarët në SHBA dhe Kanada, miq, shok dhe dashamirë të tij që e mësuan me dhimbje dhe hidhërim të madh vdekjen e Adem Demaçit. Në mediat sociale ata e cilësuan vdekjen e Demaçit ditën e Enjte – 25 Korrik 2018 , si një goditje e rëndë dhe një humbje e madhe, për Kosovën.

Harry Bajraktari, një veprimtar i shquar i çështjet kombëtare, shkruan se Iku Adem Demaçi-Baca. Pas veti la Kosovën e lirë e të pavarur. Ai ishte një atdhetar e hunmanist i veçantë që do të mbahet mend gjithnjë për rezistencën e tij ndaj të padrejtave që iu bënë shqiptarëve nën Jugosllavi dhe Serbi.

Kurrë nuk u pajtua me regjimin që bëri aq shumë dhunë mbi shqiptarët, jashtë Shqipërisë Londineze.
“Për këtë rezistencën, ai u burgos dhe mbajti 28 vjet burg.

Nuk u dorëzua dhe nuk u mposht kurrë. Demaçi ishte intelektual, atdhetar dhe luftëtar në beteja të shumta për të drejtat e njeriut dhe nuk u quajt rastësisht "Mandela i Ballkanit". Europa demokratike e vlerësoi lart rezistencën e tij si disident kundër shkeljes të të drejtave njerëzore e kombëtare të shqiptarëve nën Jugosllavi dhe ia ndau çmimin më të madh "Saharov", shkruan Bajraktari.

Ish themeluesi dhe botuesi I gazetës shqiptaro amerikane Illyria, shkruan se në vitin 1992 Baca Adem erdhi në New York. Gjatë qëndrimit të tij në

Amerikë, qesh me fat ta njoh dhe t' i organizoj një pritje në gazetën Illyria. E informova për punën që bënim ne, që gazeta të paraqiste të vërtëtën para opinionit amerikan për Kosovën në gjuhën angleze, krejt ndryshe nga ajo që ishte propaganduar për kohë të gjatë nga Serbia. Për punën tonë shprehu shumë mirënjohje.


“Rexhep Krasniqi, udhëheqës i "Shqipërisë së Lirë", intelektual i njohur që ishte shkolluar në Vjenë para Luftës së Dytë Botërore, pasi kishte dëgjuar se Adem Demaçi do të vizitonte gazetën Illyria, erdhi për ta takuar.

Z. Krasniqi në atë kohë ishte shumë i lodhur dhe për ta parë simbolin e rezistencës ishte ngritur nga shtrati. Në redaksi erdhën edhe shumë bashkatdhetarë të tjerë, në mesin e tyre edhe z. Qazim Emra, një ushtarak i Mbretit Zog, tregon Bjaraktari .

Adem Demaçin e kam takuar shumë herë në Amerikë dhe në Prishtinë, kur vizitoja Kosovën.
Demaçi për ne do të mbetet gjithnjë simbol i rzistencës dhe njeri me karakter të pamposhtur.
Shpirti i tij pushoftë në paqe! Shkruan Harry Bajraktari - New York, 2018

Ndërkohë, njeriu më I afër I Adem Demaçit, në SHBA, vperimtari Shaqir Gashi – Belushi, thotë se është i tronditur nga lajmi per vdekjen e Adem Demaçit;

Dhe, shkruan duke publikuar në llogarinë e tij në rrjetin social Facebook, se :”Thonë se epokat e ndryshojnë njerëzimin , por të rrallë janë ata njerëz si Adem Demaçi që i ndryshuan epokat.

Ishte ndryshe, ndryshe nga çfar jemi mësuar të shohim e të lexojmë.

Nuk ishte vetëm shkrimtar, vetëm veprimtar i çështjes kombëtare , vetëm i ditur, vetëm patriot ,vetëm i përndjekur politik, i kishte të gjitha, ishte unik.

Na bashkoj të gjithëve , na dha kurajo të besonim në të pamundurën dhe të luftonim për atë çfar ishte e drejtë.

Vitet që i kaluam bashkë në New York dhe vende tjera të botës në shërbim të përhapjes së kauzës shqiptare do të mbesin pikë kthese në fitoren e luftës për liri.

Vepra e tij do të studiohet në shekujt e ardhshëm, ndërsa ne të gjallët do jemi krenar që punuam bashkë për çështjen kombëtare.

I lehtë të qoftë dheu i Kosovës , Miku im.

Ngushëllime familjes Demaçi,

Ngushëllime diasporës në Amerikë dhe në botë të cilët e përjetojnë rëndë çdo humbje të Kosovës,
Ngushellime të gjithë popullit shqiptar” thotë Shaqir Gashi – Belushi – New York 26 Korrik 2018

“Fort i dashtun baca Adem Demaçi,” I drejtohet në një mesazh ngushëllimi gazetari I Zërit të Amerikës, Shaqir Salihu, duke sjellur në kujtimet e tij dhe një intervistë(https://
soundcloud.com/shaqir-salihu/voa_adem-demachi_1990) nga të parat kur Adem Demaçi sapo doli nga burgu ja dha Zërit të Amerikës, dhe ai e përgaditi për microfnin e zërit amerikan të lirisë , Zërin e Amerikës ku ai shërbente.

“Ti ishe i pari në historinë e Kosovës, pas Luftës së Dytë Botërore, që kërkove të drejtën e popullit shqiptar në Kosovë. Ishe ideologu, apostulli dhe arkitekti i lirisë dhe pavarësisë së Kosovës.

Aromë atdheu, njeriu që sakrifikoi më së shumti për lirinë e Kosovës e për të drejtat e shqiptarëve, simboli më sublim i çështjes shqiptare, zëri i ndërgjegjes së një populli të vuajtur, do të shkruante një poet për Adem Demaçin.

Baca Adem ishte shembulli i brezit tim se si duhet edhe të vdesësh për liri. Unë krenohem që e kisha mik dhe që pata nderin ta kem mysafir në shtëpinë time këtu në Washington për plot një javë, në prill të vitit 1992.

Kur sapo kishte dalë nga burgu, Zëri i Amerikës bëri një intervistë me Adem Demaçin, në të cilën mjaft kthjelltësisht ai shprehu vizionin e tij për zgjidhjen e çështjes së Kosovës.

I shpreh ngushëllimet më të ndjera familjes dhe gjithë popullit shqiptar për këtë humbje të jashtëzakonshme!

Prehu në paqe o vëlla i dashur! " Kosova nuk do të të harrojë kurrë’Shaqir Salihu Virginia 26 Korrik 2018

Shoqata Atdhetare “Shpresa”, nga SHBA, me anë të një telegram ngushëllimi i është drejtuar : Presidentit të Kosovës z. Hashim Thaqi, Kryeministrit Ramush Hardinaj, dhe Kryeparlamentarit Kadri Veseli, anëtarve të familjes Demaçi – miqve, dashamirve, shokve dhe të gjithë qytetarëve të Republikës së Kosovës, me rastin e ndarjes nga jeta të Adem Demaçit.

Me pikëllim dhe dhembje të madhe e morëm lajmin për ndarjen nga jeta të Adem Demaçit, thuhet në telegramin e Shoqatës Atdhetare “Shpresa” me seli në Nju Jork.

“Kontributi dhe veprimtaria e tij për kombin dhe Rëpublikën e Kosovës do të jetojë deri sa të jetoj emri shqiptar. Adem Demaci, ishte simboli i rrezistencës kombëtare, ai do jet gjithmonë udhërrëfyes për breznit. Ngaqë me punën, angazhimin, përkushtimin e tij të jashtëzakonshëm, skarificën e tij, gjatë dekadave të kaluara, Demaçi si pjesë e historis së Kosovës, së lirë e të pavarur, ka dhënë kontribut të madh për Kosovën, veçanërisht në lirin e çlirimin e saj, avancimin e gjithanshëm të lirive e të drejtave të shqiptarvë kudo në trojet e tyre”, thuhet në telegramin e Shoqatës Atdhetare “Shpresa”, nga SHBA, me Kryetar Besim Malotën.

Duke shprehur ngushëllimet më të sinqerta në emër të Shoqatës Atdhetare “Shpresa”, nga SHBA, për këtë humbje të madhe, Kryetarii saj Besim Malota, po ashtu thekson se me vdekjen e Adem Demaçit, Kosova ka humbur njërën nga figurat më emblematike, të rezistincës, paqes, humanizmit dhe të letërsisë shqiptare”.

U prehsh në paqe Adem Demaçi!

Besim Malota – Kryetar Shoqata Atdhetare “Shpresa” me seli në New York -26 Korrik 2018

Nuk ngjit qimja në kadife

Akademik Prof.dr. Eshref Ymeri

Këto kohët e fundit, në faqet e internetit, qenë botuar disa artikuj me sulme, të shoqëruara me shpifje dhe me sharje të pahijshme kundër një personaliteti të shquar të kombit shqiptar, kundër një historiani nacionalist me emër, siç është Akademik Prof.dr. Mehdi Hyseni.

Akademik Prof.Dr.Mehdi Hyseni,Ph.D

Dikush nga autorët e atyre artikujve, i cili e pati sulmuar dikur Akademikun dhe Profesorin e nderuar, kishte tre vjet që ishte zhdukur në humnerën e heshtjes së madhe. Por pas tre vjetësh, po me të njëjtin artikull, ai dikushi na doli nga humnera e heshtjes dhe e ribotoi në internet.



Kuptohet açik që analizat e argumentuara në internet të akademikut Mehdi Hyseni, në të cilat ai ka demaskuar shovinizmin serbokaragjoz dhe argatët e tij në krye të Kosovës, i kanë lënduar keq këta të fundit. Prandaj ata kan hedhur në veprim taborrin e shërbëtorëve të tyre të bindur. Ribotimi i atij artikulli, u shoqërua më pas edhe me artikuj të dy autorëve të tjerë, ku ngrihej edhe më lart zeja e shpifografisë kundër akademikut të nderuar. Madje dikush nga këta shpifës zbriste deli në të tilla nivele të mjeshtërisë shpifografike, saqë vinte në diskutim edhe gradën shkencore të akademikut Mehdi Hyseni.

Sigurisht që shpifësi në fjalë e di mirë se si qëndron e vërteta për gradën shkencore të profesor Mehdiut, por ai, në zbatim të urdhrave që ka marrë nga ustallarët e vet, mundohet të shtrembërojë të vërtetën, me qëllim që të ngjallë dyshime te lexuesit e painformuar.

Për dijeninë e lexuesve të nderuar, që dallohen për dinjitetin e tyre kombëtar, dëshiroj të theksoj se historiani Mehdi Hyseni, doktoratën e vet, me temë “Marrëdhëniet politike ndërkombëtare”, e pati përgatitur për ta mbrojtur në Kroaci, në Universitetin e Zagrebit. Por në kushtet që u krijuan asokohe pas sulmit të ushtrisë fashiste serbe kundër Kroacisë, mbrojtja e doktoratës u bë e pamundur. Atëherë ai u zhvendos në Prishtinë dhe temën në fjalë të doktoratës e paraqiti për mbrojtje në Fakultetin Filozofik të Universitetit të Prishtinës. Mbrojtja e doktoratës u bë më 15 tetor 1998. Aty ka pasur shumë pjesëmarrës. Midis tyre dëshiroj të përmend dekanin e Fakultetit Filozofik Prof.dr. Islam Krasniqi, Prof.dr. Selim Daci, ish-ministri i jashtëm i Kosovës Prof.dr. Ibrahim Gashi, Sekretari i fakultetit Rexhep Krasniqi, drejtori në ministrinë e jashtme të Kosovës (diplomat në Çeki) Lulzim Mjeku, i cili asokohe ishte gazetar i gazetës “Bujku”. Në këtë gazetë ai pati botuar artikullin për mbrojtjen e doktoratës dhe ishte i pranishëm në ceremoninë e drekës që u zhvillua në Restorantin “Kalabria” të zotërisë Halit Konushevci, babait të heroit të Kosovës Ilir Konushevci. Zotëria i nderuar Halit Konushevci ishte i pranishëm gjatë mbrojtjes së doktoratës.

Më 27 prill 2017, Prof.dr. Mehdi Hyseni është pranuar anëtar i Akdemisë Shqiptaro-Amerikane të Shkencave dhe të Arteve me seli në Nu Jork, me Kryetar Akademik Prof.dr. Skënder Kodra.

Autorët e artikujve me shpifje dhe me sharje kundër akademikut Mehdi Hyseni, duhet të heqin dorë nga zeja e shpifografisë dhe ta shikojnë të vërtetën në sy. Profesor Mehdi Hyseni është një historian me vetëdije të lartë kombëtare dhe në mbarë aktivitetin e tij shkencor dhe publicistik është udhëhequr dhe udhëhiqet nga ideja e ribashkimit të trojeve tona etnike në një shtet të vetëm, me një stemë dhe me një flamur. Ylli i tij i karvanit është Ribërja e Shqipërisë Etnike dhe forcimi i lidhjeve sa më të ngushta me Shtetet e Bashkuara të Amerikës, të cilat janë atdheu i tij i dytë. Sepse pikërisht Shtetet e Bshkuara të Amerikës e mirëpritën në gjirin e tyre pas dëbimit të dhunshëm nga Kosova e tij e dashur prej bandave fashiste të Millosheviçit.

Me sulmet që kanë ndërmarrë kundër akademikut Mehdi Hyseni, autorët e artikujve shpifës janë radhitur në të njëjtën llogore me shërbëtorët e Beogardit në Kosovë. Por sado që ata të mundohen të shpifin dhe të shajnë kundër akademikut autoritar dhe me dinjitet të lart kombëtar, duhet ta kenë të qartë se qimja nuk ngjit në kadife.

Autorëve të shpifjeve dhe të sharjeve në adresë të Akademikut Prof.dr. Mehdi Hyseni, dëshiroj t’ju citoj një thënie të artë poetike të poetit të shquar Persian Sadiu (1203-1291):

“Ai që në këtë botë ka shpifur dhe ka sharë, duhet ta kuptojë se veten e ka vrarë”.

Unë jam i bindur se akademiku Mehdi Hyseni, ashtu si deri tani, do ta vazhdojë po me të njëjtin përkushtim aktivitetin e tij shkencor dhe publicistik, si një intelektual i shquar, me formim të shkëlqyer nacionalist dhe kurrfarë shpifjesh dhe sharjesh nuk e tronditin dot autoritetin e tij të padiskutueshëm shkencor dhe nacionalist. Sepse mali nuk ka dert nga furtuna.

Lexoni edhe këtë material:

Tre anëtar të rinj nga Akademia e Shkencave dhe Arteve Shqiptaro-Amerikane New York, Prishtinë, Tiranë dhe Shkup

Nga Flori Bruqi :Pusho i qetë bacë ,!

Serbët e bënë që vitet e tij të rinisë t`i kalojë nëpër burgje. Në duart e tyre, Adem Demaçi ishte për plot 28 vite.

Ai u burgos për herë të parë nga qeveria autoritare e Josip Broz Titos kur ishte vetëm 22 vjeç. Pasi u burgos në Prishtinë, ai mbajti burg tri vite dhe më pas u lirua.

Në vitin 1963 ai bashkë me shumë miq të tij formuan “Lëvizjen Revolucionare për Bashkimin e Shqiptarëve”. Pas vetëm 2-3 aksioneve, ai në qershor të vitit 1964 arrestohet me shumicën prej organizatorëve dhe mbahet në burg për një dekadë.

Në vitin 1974 ai doli nga burgu i Pozharevcit, kohë kjo kur edhe vet Tito me komunistët tjerë e dinin se ideja dhe mundësia për pavarësi të dalëngadalshme të të gjitha njësive federale nuk ishte dhe aq e largët ose e pamundur, duke përfshirë edhe Kosovën.

Adem Demaçi ishte i ndjekur vazhdimisht për shkak të veprimtarisë së tij drejt lirisë së vendlindjes.

Ai u burgos për të tretën herë në tetor të vitit 1975.

Pas një procesi të kurdisur, Adem Demaçi do të burgosej bashkë me Rexhep Malën, Skënder Kastratin dhe plot 16 veprimtarë të tjerë.

Dënimet u shqiptuar prej 5 deri në 10 vite dhe Demaçit ia dhanë maksimumin. Më 21 prill të vitit 1990 ai me shumë shokë të tjerë, u lirua nga brugjet e Kroacisë.

Demaçi ishte vlerësuar me çmimin Saharov për Lirinë e Mendimit në vitin 1991, ndërsa në vitin 1995 ai u vlerësua me çmimin për të Drejtat e Njeriut në Universitetin e Oslos.

Adem Demaçi ka ndërruar jetë dje më 26 korrik 2018 ,në moshën 82 vjeçare.

Zoti Demaçi drejtoi për një periudhe edhe Lidhjen e Shkrimtarëve të Kosovës (2005-2007). Autor i disa librave, njëra prej të cilave “Gjarpijt e Gjakut” ishte i ndaluar nga regjimi jugosllav.

I njohur për gjuhën e tij të drejtpërdrejtë ai vlerësonte hapur zhvillimet politike në paraqitjet e tij. Në një nga intervistat e tij për Zërin e Amerikës, ai ishte kritik i hapur ndaj zhvillimeve siç ishte Gjykata e Posaçme për krime lufte në Kosovë, qasja e institucioneve të Kosovës, apo bisedimet me Serbinë.

"Unë po të isha e di si do të bëja, por këtë nuk mund ta bëjnë se janë karrieristë krejt, unë kisha thënë, që po e lëmë ne, po jap;im dorëheqje krejt, po tërhiqemi me parlament me qeveri me krejt. Meqë ka ardhur puna deri këtu sa që ju nuk po e bëni hesap këtë popull dhe neve nuk po na vini ne hesap, atëherë ja: bëjeni, burgosini, vendosni si të doni, ne nuk do të marrim pjesë. Por, nuk kanë fuqi këta ta lënë pushtetin se mezi kanë mbërri në atë farë pushteti. I kanë bërë njëqind ekzibicione për të hipur në pushtet. Kështu që ata nuk mund ta bëjnë këtë", kishte thënë zoti Demaçi, duke folur për Gjykatën e Posaçme.

"Ky vit e këto bisedime të imponuara nuk kanë dhënë kurrfarë rezultatesh. Tek e fundit e kemi parë që Serbia nuk po i zbaton asnjërën prej tyre. Në po i zbatojmë, Serbia nuk po i zbaton. Ende nuk po teret boja e nënshkrimeve të tyre, këtu po dalin po i bëjnë njëqind dredhi, mohime e lodra me ato vendime. Me aso mënyra me serbët nuk mund t’ia dalim në krye. Duke ju bërë lëshime serbëve ne nuk mund t’i demokratizojmë serbët", kishte deklaruar ai duke folur për marrëveshjet që ishin nënshkruar në bisedimet për normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë.

Zoti Demaçi nga shqiptarët vlerësohej si simbol i rezistencës kombëtare. Në vitin 2010, ai u dekorua me Urdhrin “Hero i Kosovës”.

****

Qytetarë të shumtë po i bëjnë nderime veprimtarit të shquar Adem Demaçi, i cili ndërroi jetë të enjten në moshën 82 vjeçare. Autoritetet kanë shpallur tre ditë zie.

Arkivoli me trupin e tij është vendosur në parlamentin e Kosovës ku u mbajt mbledhje përkujtimore dhe u vlerësua lart vepra dhe personaliteti i zotit Demaçi.

Kryetari i parlamentit të Kosovës, Kadri Veseli, tha se i gjithë kombi shqiptar është i pikëlluar për humbjen e njërit prej njerëzve të mëdhenj që ka dhënë kjo tokë në 100 vjetët e fundit.

“Kemi humbur Adem Demaçin, simbolin e gjithë lëvizjes sonë kombëtare për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. 

Heroin dhe frymëzimin tonë. Dhimbja është e pafund. Por, po aq e pafund edhe krenaria që e patëm këtë burrë të madh, të rrallë e të jashtëzakonshëm të kombit. Një patriot të pashoq”, theksoi ai.

Vasilika Hysi, zëvendëskryetare e parlamentit të Shqipërisë, tha se me vdekjen e zotit Demaçi, shqiptarët humbën një njeri të madh dhe të jashtëzakonshëm.

“Mbetëm pa shqiptarin, patriotin, heroin, shkrimtarin, luftëtarin, dijetarin, humanistin, luftëtarin e të drejtave të njeriut, kalorësin e paqes, pa Adem Demaçin”, tha zonja Hysi.

Kryetari i parlamentit të Maqedonisë, Talat Xhaferi, tha se Adem Demaçi ishte i pathyeshëm para sfidave më të cilat u përball gjatë jetës së tij.

“Ne kemi pasur fatin të jetojmë në të njëjtën kohë kur ka frymuar dhe vepruar heroi i kombit, simboli i rezistencës kombëtare, udhërrëfyesi dhe zëri i ndërgjegjes popullore, mbrojtësi i të drejtave dhe lirive edhe të atyre që nuk i përkasin kombit tonë, liridashësi dhe atdhetari, vizionari, shkrimtari i dalluar", tha zoti Xhaferi.

*****

Ministrja e Mjedisit dhe Planifikimit Hapësinor, Dr.Albena Reshitaj thotë se një medalje presidenciale duhet të mbajë emrin e Bacës Adem dhe natyrisht, Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës duhet të quhet po ashtu me emrin e tij.

Gjithashtu, ajo thotë se një bust në qendër të Prishtinës është gjëja më vogël që si shoqëri mund të bëjmë për këtë kolos.

Poashtu edhe Kryesia e Lidhjës  së   Shkrimtarëve e Kosovës , në telegramin dërguar familjës së bacës Adem thuhët:"  Pikëllim të thellë morëm  lajmin për ndarjen nga jeta te veprimtarit të pashoq dhe simbolit më të veçantë të rezistencës intelektuale, bacës Adem Demaçi.

"Sakrificat dhe vuajtjet 28 vjeçare nëpër burgjet jugosllave të Bacës Adem janë shembulli më i mirë i atdhedashurisë dhe patriotizmit. Qëndrimet dhe vetë jeta e tij do të jenë gjithmonë udhërrëfyese për brezat që do të vijnë. Prehu në paqe baca ynë, në këtë tokë për të cilën dhe aq shumë. Një medalje presidenciale duhet të mbajë emrin e Bacës Adem dhe, natyrisht, Lidhja e Shkrimtarëve të Kosovës duhet të quhet po ashtu me emrin e tij. Një bust në qendër të Prishtinës është gjëja më vogël që si shoqëri mund të bëjmë për këtë kolos. Ngushëllime familjes dhe gjithë popullit shqiptar!"-thuhët në telegramin e LSHK-së.

Albin Kurti, lideri i Lëvizjes Vetëvendosje kur kujton Adem Demaçin, kujton dikë prej të cilit ishte inspiruar dhe ndikuar shumë sa i përket kauzës për liri dhe të drejtat e shqiptarëve të Kosovës në kohërat më të vështira të tyre.

Por në seancën komemorative që u shënua sot, për nder të veprës dhe kujtimit për Demaçin, ai nuk e nderon himnin shtetëror të Kosovës, simbolit të lirisë së Kosovës, transmeton ksp.

As ai as deputetët e tij nuk u zgjuan në këmbë kur u intonua himni i Kosovës. Për dallim prej intonimit të himnit kombëtar, kur të gjithë u panë në këmbë.

Lideri i Lëvizjes Vetëvendosje, ka thënë se kur nuk kishin shkolla shqiptarët, Adem Demaçi ishte mësues, kur nuk kishin universitet ishte intelektuali i tyre, e kur nuk kishin ushtri ai ishte luftëtari.

“Është tallur me vdekjen dhe i ka buzëqeshur rrezikut. 

I qëndrueshëm përtej imagjinatës dhe frymëzues jashtë vetëdijes. Me kthjelltësi në mendje, më këngë në zemër, me kurriz në trup dhe me fjalët në majë të gjuhës. Bindjet nuk ia ndryshoi as koha e as mosha.

 Adem Demaçi ka jetuar gjatë dhe shumë, i tillë do jetë edhe ndikimi i tij: i gjatë në ardhmëri dhe i shumtë ndër brezat që do të vijnë. Përkulem para jetës dhe veprës së Bacë Adem Demaçit! 

Lavdi!”, ka shkruar deputeti LVV Albin Kurti në një postim të tij në Facebook.

Ambasadori amerikan në Kosovë, Greg Delawie i ka shprehur ngushëllime familjes së atdhetarit të shquar, Adem Demaçi.

“Ngushëllime familjes së Adem Demaçit. Lufta e tij e përjetshme për të drejtat e njeriut, dhe kontributi i tij për Kosovën nuk do të harrohen”, ka shkruar Delawie në Twitter.

Adem Demaçi kaloi 28 vjet në burgje për shkak të bindjeve të tij politike dhe luftës për lirinë e popullit të Kosovës. Ai vdiq dje në moshën 82 vjeçare nga shkaqe natyrore.

Varrimi i tij do të bëhet nesër në “Varrezat e Dëshmorëve” në Prishtinë. Ndërkohë, në hollin e Kuvendit po mbahen homazhe që do të zgjasin deri në orën 20:00.

****

Dr.Shqiptar Adem Demaçi, në mbylljen e seancës komemorative për babanë e tij ka marrë fjalën.

Ai tha se babai i tij ka vdekur i qetë, por sipas tij, më i qetë do të jetë në një Kosovë të organizuar. Shqiptari tha se kjo ishte dëshira e Bacës Adem, veprimtarit të çështjes kombëtare që i kaloi 28 vjet në burg.

“Baca Adem ka vdekur i qetë, gjithmonë i qetë do të jetë, por më i qetë do të jetë në një Kosovë të organizuar, kështu ka qenë dëshira e tij”, tha ai.

Pas seancës, nisënn homazhet që po mbahen në Kuvendin e Kosovës e që do vazhdojnë deri në orën 20:00.


****

Shoqata e Malazezëve të Kosovës përmes një telegrami i shpreh ngushëllime familjes Demaçi, me rastin e vdekjes së Adem Demaçit.

“Ngushëllimet më të thella, me ndjenjën e dhimbjes dhe hidhërimit të madh, për shkak të humbjes së mikut të dashur, Mandelës së Kosovës, të cilin e kemi vlerësuar e respektuar pa masë.

Baca Adem ka qenë në radhë të parë Njeri i Madh, luftëtar për të drejtën, nderin dhe lirinë e çdo njeriu. Si i tillë do të mbetet përgjithmonë dritë dhe udhërrëfim i të gjithëve që luftojnë për të drejtat e njeriut dhe për jetë të dinjitetshme të tij, si individë dhe si popull në tërësi.

Si kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës ka nënshkruar me Shoqatën e Malazezëve të Kosovës Memorandumin për Bashkëpunim dhe Veprim të Përbashkët, duke na dhënë, në këtë mënyrë, ndër të parët, përkrahje publike.

Në vitin 2011, pas hapjes solemne, ka hyrë i pari në Shtëpinë Malazeze në qendër të Prishtinës dhe si simbol i lirisë na ka përkrahur sërish. Përkrahjen e Bacës Adem e kemi pasur gjithnjë deri në frymën e tij të fundit, s'dua të them deri në vdekje, sepse Njerëzit e Mëdhenj nuk vdesin.

 "Lum ai që jeton gjithmonë, ai ka pasur edhe pse të lindë", janë fjalët e Njegoshit të Madh, që i shkojnë shumë për shtat Bacës tonë Adem. Lavdi e përjetshme dhe falënderim, mik i dashur!”, thuhet në ngushëllimin e tyre.

Ish- komandanti i UÇK-së, Sylejman Selimi ka shkruar një letër, me rastin e vdekjes së Adem Demaçit.

Gjeneral Sylejmon Selimi përmendi një rast kur takoi veprimtarin e cështje kombëtare në Drenicë. “Do të të kujtojmë përherë Baca Adem – krenaria e kombit shqiptar”, ka shkruar ai.

Letra e plotë e dërguar sot më 27 korrik 2018 nga Dubrava është : 

Me dhimbje te madhe mora lajmin e ndarjes nga jeta te simbolit te rezistencës dhe Përfaqësuesit politik te UCK-se Bacës Adem Demaçi. Bashke me dhimbjen ndjej edhe krenari qe e patëm Bacën Adem. Kur Adem Demacin e takova ne mes te flakëve te luftës ne Drenice e kuptuam edhe me mire se përderisa Baca ishte ne anën tone, padyshim se edhe e drejta dhe fitorja ishte ne anen tone. Bashkë u përpoqëm dhe luftuam për liri, liri e cila shume luftetareve iu mungon ende. Ai e diti dhe e dëshmoi se sa e shtrenjte eshte liria kombëtare dhe njerëzore. Do të të kujtojmë përherë Baca Adem – krenaria e kombit shqiptar shkruan gjenerali Sylejman Selimi. 

Cikël poetik nga Fiqirete Kukli

Këtë mëngjes tjetër ditë...

Këtë mëngjes nuk dua të flas,

por të dëgjoj...

Të dëgjoj zhurmën e erës gjetheve,

cicërimat e lodhura të zogjve,

zhurmën e largët të makinave,

ndonjë qeshje vajze afër ballkonit tim,

këngën time të preferuar me volum të ulët.

Këtë mëngjes dua ti dëgjoj

të gjitha bashkë,

për të mos kuptuar asgjë...

Këtë mëngjes tjetër ditë...

Mall!!

E dini ku do te doja te isha tani?

Tek preheri i Nenes do shtrija koken

Te lija lotet atje..

Te merrja qetesine e humbur,

mallin per shtepine ku u rrita

Te isha,ne gjoksin e babes

Ah,atje askush s'me prek

Ai shpaten nxjerr kellefit

Te rrija me te dy ,ne mes tyre

te shtrihesha e te flisnim

e te flisnim deri ne agim

Ah sikur te mundesha

e prehri i nenes per pak

te ishte i imi,

fare pak

Zog te behesha e te fluturoja mbi det,

te rrija ne gjoksin e babes

Shiu...

Ky shi në këtë fundkorrik,

shi i zemëruar,

i bie tokës së nxehtë,

plot avull mbushur

me zëra qiellorë të çjerrë,

duke çarë retë,

i përplas pa mëshirë

Këto mendimet e mia

që i bashkohen këtij shiu

këtij qielli.

e tek varri i nenes

te gjeja ate preher!!

Jam lot per ty,Nene

Det lotesh ,bera per Ty...

Një copë qiell 

Një copë qiell i vesha trupit

Aq do deti im

Ai lumturohet se ngjyrën

e kam njësoj

Jemi tre..

Unë mes detit e qiellit

Mes diellit dhe ujit

Mes valëve dhe rrezeve

Mes krahëve te tyre

Unë,

grua e veshur me cope qielli...

(brigjeve të mallit)

Mirmëngjes!!

Se jeta është e bukur

Se dita fillohet vetëm duke buzëqeshur

Se dielli shkëlqen më shumë për mua

Se unë e dua pa fund dritën e tij

e për këtë ju them cdo ditë drite

Mirmëngjes!!

Mos ja lexoni atij që nuk sheh !

A e dini çdo të thotë të jesh i verbër

nuk ke jetë,

as frymë nuk ke.

Tokën ku shkel nuk e njeh,

nuk njeh hapat e tu.

Ah, dielli e hëna nuk janë aty për ty,

yjet janë larguar

je i shuar, pa galaktikë.

Duart i drejton në ajër

e trembesh se ai nuk të mban dot,

mbetesh dhe pa të.

Pa sy je qënie jo njeri.

Pa sy as vdekja nuk vlen,

se ke vdekur.

Ah mos ja lexoni askujt që nuk sheh

këtë që më thotë shpirti.

Atyre puthjuani sytë

puthjuani deri në dhimbje,

të ndjenë se i doni.

Mos ju flisni për diell e hënë,

Për xixëllonjat në pranverë

o bardhësinë e borës në dimër

Për asgjë me dritë mos ju flisni,

mos, se i vrisni.

Unë çdo mëngjes tani

puth diellin,

Xixëllonjat nuk i prek

i ndjek ,kam frikë se ja u shuaj dritëzën

Rri jashtë në mbremje

derisa të ketë dritë

e yjet i prek me dritën time.

Eh,që unë vdeksha me dritë në sy…

Motiv dashurie

"Motiv Dashurie"

e kush më bukur se Neruda!

Të dua ty,e imja '' të dua''

e vetme si kënga kur jam i pirë

Të dua ty,o ajri im i dehur,

rrushi im nga vreshtat e gjelbër,

vera ime- vesi im i ëmbël-

o dashuri,pije e dëshpëruar.

Të prek pak me buzë dhe dehem.

Ti je,edhe plloskë edhe kazan që shtyp

ti – kupë e fatit tim marramendës.

Të dashuroj të gjithën,kështu si je

E bredh për tek ti me dhuratën time

të bërë keq – melodi e vjetër

që s'ka as fillim as fund.

Dhe une i bie bririt te ngjirur

tërë ditën e ditës:

të dua ty,o trompa ime

dritëhijeza ime e vogël,

o bardhësi buzëqeshëse,

shpirti im,gjella dhe luga,

kripë e javëve të mërzitura,

o gruaja ime,-

hënë në mes te dritares së hapur..

Matan detit ...

Matanë detit kam lënë mallin,

lashë syte e mi,

Matanë detit derdha lotin e zjarrtë

kur ika nëpër dallgë,pa e ditur ku!

Lashë klithmën e nënës..

Bijëë mos u vonooo..

Lashë babën me cigaren që i dridhej në buzë

Matanë detit lashë shumë mall,

që nuk u shua kurrë

që me djeg cdo ditë e më shumë

Atje, matanë detit lashë veten time,

tridhjetë vjeç!

Vala e lumit...

Dëgjoje qeshjen time

të tretur qiellit

të shpërndarë valës,

në krahë zogu vënë,

në një direk anije ulur,

nën një valë lumi

a në krahë fluturash

nën zhurmën e rërës

oh,kujdes kur ecën shkujdesur ,

e ke ndër këmbë

merre e vishu me të..

Fati i qyteteve te vogla!

Me qiellin po kthej gotat, që na mbushi deti

e të tre përqafuar, jemi bërë një

Deti nuk ka fund, as qielli gjithësi,

Veç gjurmët e mia dhe kupat zbrazëti.

Fati i qyteteve te vogla!

Shpirti im...

Dil të lutem

asaj rrugës sime të fëmijërisë,

gjeje në mundsh.

Pranë lumit hidh një guralec

dhe turbullo ëndrrat e mia,

ngri pëllëmbën atij qielli

dhe do kuptosh se aq ishin ato

Të pakta ,të brishta, po të pastra ,

Ulu tek ai stol e mbyll sytë,

do dëgjosh zërin tim

që ngrihet Shkumbinit

e vjen si mall a trishtim

Shih atë qiell

aty është buzëqeshja ime,

e shpirti im...

· 

Më në fund 

Më në fund ra shi

Qetësi

Ai më bie mbi flokë

Mbi ballë

E lë të më lagë

Deri në lëkurë

Sikur më thotë

Rri këtu

E unë bindem, rri.

E dua këtë shi.

(brigjeve të mallit)

***

Atë ditë që nëna më lindi mua

Atë ditë që nëna më lindi mua

shkoi në pyll e mblodhi drutë

Me ngadalë iku me bucelë në krua eci me kujdes mbi urën e drunjtë

Atë ditë që më lindi nëna ime

ish shumë e lodhur nga vapa e plot punë

Nuk e dinte që i kisha zënë pritë

se do vija në jetë para kohe unë

Se do më lindte mua dhe motra e vogël ish prandaj nxitoi shumë e mira ime atë ditë

Ajo frikë nga puna nuk kish

ajo ngrihej herët,pa u bërë dritë,

Por ja që dy muaj para më solli në jetë

o unë erdha pa lejen e saj

ajo më priste të lindja në vjeshtë që të ecja me këmbët e mia në maj

Atë ditë ish shumë vapë...

Mallkimi!

Pa Atdhe na latë

ju, vrastarë të tij .

Vrastarë të ëndrrave te thurura në rini.

Na hodhët në hone rininë e vuajtur.

Shtepinë na e mbyllët dhe ndoshta do na e merrni dhe atë një ditë,

jashtë do na lini.

Jemi ne,

bijtë e mohuar të asjaj toke

që ju kockat po ja shqyeni,

për tja u hedhur qenve të uritur të shkretëtirave.

Jemi ne ,

që kockat nuk ja mbrojtëm dot

se na perzutë

e që shpirti na qan lot

të nxehtë malli e zemërimi.

Jemi ne,

me Atdhe e pa Atdhe.

Të huaj këtu e të huaj atje.

Jemi ne,

që zvarrë u terhoqëm në dherat e huaj,

ku të huaj do mbetemi deri në fund.

Jemi ne,

që fëmijëve tanë ju flasim gjuhën e bukur,

për të mos e harruar

ja u lëmë amanet.

Jemi ne,

të harruarit e kombit,

të atyre që na lanë vetëm,

pa përkrahje,atyre që s'ju prishet puna

se ne përdhosemi, shahemi e shfrytëzohemi nga ata që s'na thërrasin në emër,

por të ardhur nga një vend që emrin

ja përmendin me përçmim.

Mallkimin tonë keni deri në fund të ditëve tona,ju

,që varrin na e bëtë para se të iknim

e që as varr nuk do na lini.

Mallkimin tonë keni në vesh cdo ditë,

paçka se bëni sikur nuk dëgjoni.

Keni mallkimin e nënave tona

që vdiqën nga malli i zhuritur.

E pastaj ...

Mallkimin e fëmijeve tanë

që tokën e tyre e shohin

të ndaluar për kthimin e nesërm.

Keni mallkimin tonë,

nëse shkelni amanetin e lënë

që kockat të na treten atje,

tek toka që na e keni ndaluar

Sytë tu...

Sado diellin të ma mbulojë ndonjë re',

ti sytë i bën duar

sado të grindem me erën

ti gjoksin bën shkëmb

sado ti zemërohem detit

ti valën kthen në pikë uji

sado sytë të më humbin në hapësirën bosh ,

ti e kthen në pafundësi ëndrre

e shpatullën tënde e kam prehje..

Çfarë s’më tha

E pashë të lodhur, pa ngrënë, të etur

E mora për dore dhe bukë i dhashë

Me admirim e shihja tek hante i heshtur

E ngajmë bashkë bukën, i thashë.

Pasi hëngri e piu ato që i deshi,

Iku as faleminderit e as në sy s’më pa.

Më vonë më të mirat që i bëra, qeshi

E më shau e çfarë s’më tha!

Poezia, shoqja ime!

Poezia është shoqja ime e ngushtë

me të flas , qaj e gëzoj

është ajo, që më rri përherë kaq pranë,

është ajo, kur nga dhimbja lotoj,

është ajo, kur gëzoj për lulen e çelur në vazo

e për fluturën, që dashurohet me të,

është ajo , kur nuk dua të iki askund,

është ajo, kur nuk dua të flas me asnjë.

E dua këtë shoqe kaq të shenjtë e të mirë ,

prandaj do e shtrëngoj thellë në gji

e nuk do lejoj askënd, të ma rrëmbejë nga shpirti…!

Mos mi vrisni ëndrrat!

Mos mi vrisni ëndrrat me plumba

Jam fëmijë, ëndrrat i humba

Jam i vogël e luaj me pëllumba

Mos i vrisni zogjtë fluturakë

Mos e bëni fushën flakë

Mos më vini në sy lotë

Jam i vogël, si fshij dot

Mos ma vrisni babanë

Nënën, motrën e vëllanë

Ju e dogjët tokën time

e bëtë pluhur e thërrime.

A e dini, se kush jam!

Unë quhem Sirian!

Meloditë e natyrës!

Më lini pak kohë

të këndoj me meloditë e natyrës!

Më lini pak në qetësi,

të kthjellohem në të thellat mendime.

Mos më pengoni!

Ky është momenti im,

vetëm i imi

unë dhe muza ime

endur në përjetësi.

Sot natyra më dha këtë mundësi,

…më lini!

Nuk meriton!

Nuk i meriton lotët e derdhur

Të qaj për ty, nuk meriton!

Mërzitja krahun ma ka hedhur

ajo qesh, nuk loton.

Nuk meriton të rri pa gjumë

Të desha si ishe, të desha shumë

Nuk meriton të kem lot në sy

Nuk jam si ti, ndryshe jam unë!

Përgatiti Akademik Prof.Dr.Flori Bruqi,Ph.D

*****

Thjeshtësia specie artistike në vargënimin e poetës, 

Fiqirete Kukli

Kur lexova në fb.poezinë e parë (për mua) nga kjo poeti fine,fitova përshtypjen se kam të bëj me një shpirt subtil poetik,si thonë të dashuruarit:-U dashurova në shikim të parë!

U dashurova në krijimin e përkryer artistik,se për poetën,më kanë ikur vitet,por kjo ecje nëpër vite,nuk ma ndalon simpatinë ndaj të bukurës.Kam rrespekt të thellë ndaj bukurisë dhe ndaj artit të kësaj bukurosheje,prej të cilës lulet kanë mësuar bukurinë.

Nuk i thuhet femrës së huaj e dua,edhe kur mosha pengon,por e rrespektoi.

Duhet dalluar fjalët dashuri dhe rrespekt.Mund ta rrespektosh shumëkënd,por jo të dashurosh,ani një femër me burrë e fëmijë.


Unë seriozitetin e kripi me mahi,që nganjëherë keqkuptohet.I thash një farmacisteje në mahi:-

Pse je martue e nuk më ke prit?!

-Me të pas prit ty,isha mbet dadë e përjetshme!

U dashurova në poezinë artistikisht të përkryer,ndërsa poetën me përkëdheli simpatike e quajta:Fiqirete Kukulla,por me këte epitet nuk e lëndova në sedër,por e shpreha haptas rrespektin për atë krijesë të bukur me shpirt poetik.

-Edhe mua më kanë ecur vitet,më tha!

Tash kam përpara poezinë melankolike e mallëngjyese:

Kur u Bëra Nuse

E cila,jo si kritik(vlerësues) i artit,por si lexues i pasionuar,më mbështolli të tërin me vellon e melankolisë,mallit e pesimiznit.

Pse?

Vetë kam katër çika e tri motra,për të cilat kam der lotë kur i kemi nxjerr nga shtëpia e prindëve.

Në gjuhën sërbe është një këngë me këte motiv,që prore më ka sjell dhimbje;

-Heret në mëngjes më zgjoi nëna:

Ngritu bijë,se krushqit po vijnë!/ nëna qante,krushqit këndonin....

Ajo që më bëri përshtypje në këte realitet pikëllues,është thjeshtësia e poetizimit të realitetit:Kur u bëra nuse/ nuk e dija rrugën e gjatë/Rrugën ku po hyja të bëja frikë e me gëzim/ me ëndrrat thurrur me dashurinë time.

Ja porosia pikëlluese:Kur dola nga dera e babës/ atij lotët ia lash në gjoks/Nënës ia mora puthjen.

Është moment prekës ndarja dhe kërkim ndjesa nga anëtarët e familjes:Vëllait në sup iu mbështeta,i thirra mos më harro!E motrat,ah motrat qanë me zë/kur u bëra nuse lotët i mbolla Shkumbinit,ashtu si ëndrrat/E shaminë e lotit ia hodha shelgut,të ma ruan!

Kjo nuk është elegji,por e dhimbëshme për një ndarje të dhimbëshme,edhe kraha gëzimit intim.

Te ne çika natën e kanës që quhet Kanagjeç,lën gjurmët e gishtave me kanë në mur,të cilat gjurmë i shikojnë me mallëngjim dhe kurrë nuk i fshijnë.(Haki Bunjaku).