Dëshmi historike dhe diplomatike që Serbia ishte okupatore e Kosovës

Shkruan: QERIM PLLANA

Për mbrojtjen kombëtare të Kosovës, respektivisht të Shqipërisë Veriore etnike, qe formuar Komiteti për Mbrojtje, qysh në mars të vitit 1913, para Luftës së Parë Botërore. Kjo dëshmohet me izolimin e aktivistëve dhe patriotëve shqiptarë nga ana e Serbisë okupatore: Nexhip Draga, Hasan Prishtina, Hoxhë Sejd Idrizi, Shaban Pasha, Xhemail Beu, Idriz Seferi, Qazim Seferi, Ruzhdi Bej, Ibrahim Bej Kokala, Jashar Pasha, Mesin Beu, Muharrem Efendiu, Hurshid Beu etj. Ky izolim i këtyre burrave është ngjashëm me izolimin e intelektualëve shqiptarë në Leskoc, me urdhër të I. Karakushi, respektivisht, S. Milosheviqit. Pas përfundimit të Konferencës së Londrës në mars të vitit 1913, kur u vendos fati tragjik i Kosovës, këta patriotë, me intervenimin e diplomatëve anglezë u liruan, dëshmi dhe ngjashmëri dy-periudhash.

Komiteti për Mbrojtjen e Kosovës (Shkodër, 1 maj 1918)

Me të mbaruar të Luftës së Parë Botërore, më 1 maj 1918 në Shkodër u ri-fuqizua Komiteti Mbrojtja Kombëtare e Kosovës, në krye të cilit u vendosën patriotët më të shquar të kombit, për çlirimin e Kosovës dhe ribashkimin e saj me Shqipërinë: Hoxhë Kadri Prishtina, kryetar, Hysni Curri dhe Hakim Gostivari, nënkryetarë dhe përgjegjës për organizimin e luftës së armatosur në Shqipërinë e paçliruar, Bedri Pejani, Sekretar i (vëllai i Sami Pejës), kurse anëtarë të Komitetin ishin: Bardh Jusufi, Sali Gjuka, Isuf Veseli, Sadik Deçani, Naxhi Hoxhi Sadiku, Avdush Kastrati, Jahja Prishtina, Sadik Gostivari, Bajram Daklani, Lalë Perolli, Ragip Kojë Begolli, Qazim Begolli, Hamdi Zajmi, Niman Ferizi, Rrok Perolli, Tahir Zajmi, Kahraman Begolli, dhe Ibrahim Gjakova. Siç thekson Ramiz Efendi Binishi ishin zgjidh anëtarët e nderit të Komitetit: Hasan Prishtina, Bajram Curri, Mehmet Delia, Azem Bejta, Nexhip Draga, Aqif Blyta, Ramë Vllasa dhe Iliaz Reçaku.

MARRËVESHJA ishte që të gjithë këta patriotë, do të luftojnë për një Shqipëri unike, sovrane dhe demokratike, ngase Kosova do të ishte një pjesë e natyrshme historike, politike dhe ekonomike e saj, (Shqipërisë). Si është e mundur pas gati një shekulli, të kemi politikanë shqiptarë, të cilët s`e pranojnë bashkimin shqiptar, Ribashkimin e Kosovës me Shqipërinë?! Kur mbi 80 për qind e popullit, në të dy pjesët e atdheut janë për bashkim, respektivisht për ribashkimin e tokave shqiptare. Problemi i Kosovës sot e kësaj dite nuk është zgjedhur, pos një mashtrimi se ajo (sot), është një republikë, kurse sipas të gjitha të dhënave, Kosova po degradohet nga një shtet i pranuar tashmë nga afro 90 shtete të botës, (ajo me bisedimet me Serbinë, gjithnjë e më shumë po zhveshët më një provincë, si në kohën e Perandorisë Romake, provincat në hapësirën okupimit të Federatës popujve ilirë në disa syresh!

Entuziastët e Brukselit

Të gjitha këto "marifete", kohëve të fundit në Shqipëri, Kosovë dhe Maqedoni, për fat të keq, janë shndërruar në moton: "entuziaste" apo fjalët boshe, se vetëm me bisedime, por kur sesi për bashkim, mundë të zgjidhet çështja delikate Kosovë-Shqipëri, Shqipëri dhe territore tjera të okupuara nga fqinjët; Serbia, Maqedonia, Greqi dhe Mali i Zi! Pra, bashkimi me BE-në, si mashtrimi që iu bë Shqipërisë me pranimin e Shoqatës së Kombeve si anëtare e barabartë më 17 dhjetor 1920, nëpërmjet Ilias Vrionit në krye të Këshillit të lartë, ministrit të Punëve të Brendshme Mehdi Frashri, dhe komandantit të përgjithshëm Ahmet Zogu, qe bë në emër kinse të sigurimit, ("garantimit") të kufijve të Shqipërisë, pa Kosovën etnike)! Me këtë, Komiteti për Mbrojtjen Kombëtare të Kosovës, nuk u pajtua, duke pa komplikimin e çështjes së Kosovës etnike, e cila mbeti jashtë kufijve. Si aktualisht, kombi i ndarë shqiptar në katër, respektivisht 6 shtete në gadishull. Pavarësisht se të gjitha janë shtete pa sovranitet, por 4 prej tyre kanë të okupuara toka t`huaja..!

Politika shqiptare, kundër bashkimit kombëtar

Tani lufta për ta mbajtur pushtetin me çdo kusht, në tri njësitë kryesore shqiptare, asnjëra me pavarësi dhe sovranitet të plotë, Shqipëri, Maqedoni dhe Kosovë, "elita politike" e zgjedhur me vota të dyshimta, del haptas kundër bashkimit! Në Tiranë Prishtinë, Shkup dhe Tetovë! Del haptas kundër vullnetit, politik, demokratik dhe kombëtar të sovranit. Del haptas kundër atyre lëvizjeve, figurave e organizmave, të cilët kanë dalë haptas për bashkim kombëtar. Për më keq, ata i quajnë herë "ekstremist, herë faqe zi, herë arrogantë", e bëjnë nga frika e humbjes së pushtetit!

Kjo politikë servile dhe shumë fytyrash, popullin shqiptar është kah e përçan, injoron, është kah e nxitë mes vete, madje kah e sjell në gjendje dhe rrethana të luftërave qytetare, pozitë-opozitë si në vitin 1997! As pas plotë 20-vjet, nuk kanë gjuhë të përbashkët. As atëherë kur dashamirës ndërkombëtare ndërhyjnë kohë pas kohe, që gjakrat të ulën e të qetësohen, edhe pse ka të atillë të cilët veprojnë si në kohën e Kongresit të Berlinit, qershor 1878, si në mars dhe korrik të vitit 1913, si në Drenicë, Kosovën, me krimin në Tivar me aradhet çetnike gjatë vitit 1944-1945 etj.

Serbia akoma është okupuese e disa territoreve

Dihet fare mirë se shqiptarët nuk janë kah bashkohen dhe nuk do të bashkohen me BE-në. Nëse nuk bashkohen para se të krijohet (nëse ndonjëherë formohet BE e vërtetë dhe demokratike)! Apo një konfederatë e tipit, rus, jugosllave a spanjollë!. Tipit anglez të Komonveltit etj. Njësoi si gjatë vitit 1913, 1918-1920, kur agjenturat serbo-ruse në bashkëpunim me pesëshen aktuale evropiane, janë duke punuar, jo që shqiptarët të bashkohen ribashkohen, por që Kosova akoma të jetë në varësi të plotë ekonomike të Serbisë së Madhe. E cila mbanë dhe shfrytëzon Sanxhakun, Homolet, Vojvodinën me tri nën-krahina: Baçkë, Srem dhe Banat. Që do të thotë de jure dhe de facto, është krijuar mbi hapësira të pushtuara të kombeve dhe kombësive, hungareze, boshnjake-myslimane, bullgare, rome dhe shumë etnive e grupeve etnike në Vojvodinë; hungarezëve, rumunëve, gjermanëve kroatëve, dhe pakicave, ruse, çeke, rome, shqiptare në Beograd, Novi Sad dhe Smederevë, Kosovën Lindore, shqiptaro-myslimanët në Sanxhak etj, pa farë të drejtash as minoritare, etnike siç i gëzojnë pakicat në Kosovë. Maksimumin e të drejtave mbi shumicën absolute 95 për qind. A vlen ky modus vi-vendi sall për Kosovën në Ballkan, Evropë dhe në botë...?!

Serbia sot mban disa dhjeta kombe e kombësi, pa të drejta elementare njerëzore më një hapësirë prej mbi 55.000 km. katrorë. Në këso rrethana, hapësira shqiptare aktualisht e ndarë, përjeton vazhdimin e sundimi të "12 bajraqeve të parisë së Mirditës" të viteve 1918-1920! Kjo është për çdo keqardhje, është për çdo gjykim për ta luftuar këtë të keqe, e cila e ka kapluar hapësirën shqipfolëse në gadishull. Duke u thirr në emër të një bashkimi shumë të përfolur evropian. Duke mohuar më parë bashkimi dhe ribashkimi kombëtar. E tërë kjo bëhet me qëllime ogurzeza, duke luftuar dhe mbrojtur me çdo kusht privilegjet e pushtetit të fituara me vota të dyshimta! Ta quash një Lëvizje një milionëshe "Kuqezi", (faqezi), s`është tjetër pos një çmenduri për pushtet, karrierizëm të formës tiranike. Një babëzi e mohimit të historisë, gjenezës, kombit, dinjitetit, besës dhe fjalës së dhënë për krejt diçka tjetër, të shndërruar në gënjeshtër. Zotëri, (po ua përkujtoj), Kosova mbështetur në dokumentet ndërkombëtare që gjenden në D A S I P. B. Fondi: Legata në Turqi, F. 20, 1934, vërteton se Serbia, (ish-Jugosllavia) në Kosovë, kanë qenë okupatore, në bazë të së drejtës ndërkombëtare nga viti 1913 deri më 1999, për të vazhduar më tej.

E vërteta mbi okupimin (dokumenti)

Ja se ç`shkruan në letrën e konsullit jugosllav në Marsejë, drejtuar konsullit jugosllav në Ankara mbi projektin e konventës: Konsullata e Përgjithshme e Mbretërisë së Jugosllavisë Rez. Nr. 54 Marsejë, më 30 qershor 1934. Legata Mbretërore Ankara. Me letrën e vet, Rez Nr. 284, dt. 24 të k. m., Legata Mbretërore urdhëroi të kërkojë, që t`i sqarojë dispozitat kalimtare të projektit të Konventës mbi vendosjen midis Turqisë dhe Jugosllavisë, të cilën e kam hartuar në marrëveshje me Legatën Mbretërore, në mënyrë që Ministria Punëve të Jashtme të mund të fillojë zgjedhjen e kësaj çështjeje. Kam nderin t`i përgjigjem Legatës Mbretërore lidhur me pyetjet e parashtruara: 1. - Ministria e Punëve të Jashtme e Turqisë nuk ka pasur rastin të interpretojë dispozitat e nenit 4 të Traktatit të Stambollit, dt. 1 mars 1914, sepse ky Traktat nuk ka qenë aplikuar.

2. -Neni 1 i Traktatit të Stambollit e ka pranuar vlerën e dispozitave politike të Traktatit të Sen-Zhermenit, por Traktati i Stambollit nuk ka hyrë në fuqi, sepse nuk është bërë këmbimi i instrumenteve të ratifikimit(instrumenti i ratifikimit të këtij Traktati gjendet në Arkivin Politik të Ministrisë , i përgatitur për këmbimin e instrumenteve të ratifikimit). Pas Luftës së Dytë Ballkanike, Mbretëria e Serbisë dhe ajo e Malit të Zi kanë bërë ndryshimin e kufijve të ish-territoreve të Perandorisë Otomane sipas dispozitave të Traktatit të Bukureshtit. Madje edhe çështja politike (ndryshimi i kufijve) kanë mbetur të pazgjedhura midis Turqisë, nga njëra anë, dhe Serbisë e Malit të Zi, pastaj Jugosllavisë, në anën tjetër, sepse ne nuk i kemi nënshkruar aktet e Lozanës. Turqia na ka pranuar gjendjen e krijuar me nënshkrimin e Traktatit mbi përtëritjen e marrëdhënieve diplomatike në tetor të vitit 1925, i cili nuk përmban kur farë dispozitash tjera. Prandaj, as Mbretëria Serbe as ajo Malazeze, pra as Mbretëria e Jugosllavisë nuk kanë kur farë akti juridik, me të cilin Turqia do ta pranonte lëshimin e ish-krahinave të Perandorisë Otomane, që janë tash në përbërje të Mbretërisë së Jugosllavisë. Rrjedhimisht, nuk ekzistojnë as dispozitat që do t`i rregullonin midis nesh e Turqisë, çështjet tjera që dalin nga lëshimi i territoreve-dominiumi (çështje e pasurive)dhe imperiumi (çështja e personave). Çështja e pasurive është zgjedhur në Beograd, në mbarim të vitit të kaluar pa marr para sysh të gjitha ato që i kanë paraprirë. Në të njëjtën mënyrë duhet të zgjidhet edhe çështjen e personave. (...). Pikërisht në bazë të së drejtës ndërkombëtare, Kosova si e tillë e okupuar, (tani e çliruar) e gëzon të drejtën e plotë t`i rikthehet Shqipërisë me vullnetin e një kombi, një gjuhe dhe gjeni, të ribashkohet me trungun nga është ndarë me dhunë..! ISBN 9951-8624-0-5, prof. Dr. H. Bajrami.

Akademia e frikës dhe heshtjes!

Një populli, një gjuhe, një kulture, një historie dhe një gjeni, por i ndarë me dhunë në dhjetor të vitit 1912, me Konferencën e njëanshme të Londrës, mars të vitit 1913, përkatësisht më 30 korrik 1913! Nëse ka nevojë për ekspertizë të "ADN-së", shqiptarët edhe këtë janë të gatshëm ta bëjnë, për t`u vërtetuar se janë një komb, dhe një gjen i ndarë, deshën këtë apo jo "elita nënshtruese aktuale", vendore apo ndërkombëtarët, shtetet fqinje okupuese regjionale sllave! Të cilat mbajnë të okupuara toka e popullsi të huaj: Serbia; krahinën e Sanxhakut, Kosovën Lindore, Homolet, Vojvodinën me tri nën krahina; Banat, Baçkë dhe Sremin kroat. Mali i Zi, Luginën e Lumit Cem, Krajë, Tivar, Ulqin, Plavë e Guci. Greqia ma shumë sesa një Çamëri, kurse Maqedonia, gjysmën e Maqedonisë shqiptare, në lindje një Iliri! Nga kush frikësohen dhe pse heshtin akademikët tanë, bëjnë sehir kur në pyetje është rrezikuar kombi dhe atdheu, areali kombëtar, gjuhësor historik dhe njerëzor?!

Z. H. Bajrami, me punën e palodhshme që ka bërë, në këto 30 vjetët e fundit, për pjesën më të rëndësishme të historisë kombëtare është i nderuar, sepse ka shfrytëzuar për mrekulli burimet materiale të arkivave të shumta të Evropës. Gjeneratave u ka mundësuar të dinë se çka të kërkojnë nga bota, ndërkombëtarët miqtë tanë në një të ardhme të afërt. Disa akademikë të Akademisë së Kosovës, duhet të turpërohen, pse në kuadrin e tyre nuk e kanë një (por jo sall një) punëtor të zellshëm dhe frytdhënës të shkencave të historisë, "mësueses së diturisë", (pse z. H. Bajrami dhe të tjerët, jashtë Akademisë)? Nga ky kënd vështrim, akademik Rexhep Qosja, do përkrahur në reagimet e tij rreth Akademisë, për të cilën di dhe e njeh më mirë se çdo kush! Një institucion më i lartë shkencor i shndërruar në vatër partiake e klanore me principe komuniste dhe heshtake. Në vend se të jetë shtyllë e zhvillimit, përparimit ndriçimit të vërtetës rreth kombit, nga i cili varët dhe jeton, por për te, fare pak apo aspak s`punon! Heshtët nga ndonjë frikë epitetesh si disa simotra të saj! Apo ua kënda të heshtin, siç kanë heshtë nga themelimi mbi kukëza e libreza komuniste! A e shohin akademikët tanë s`e ç`po ndodhë sot, pas 13 vjet çlirimi me Kosovën!? Pse kjo Akademi nuk merr asnjë përgjegjësi kombëtare e as historike..?!

Një projektrezolutë furtunë në kuvendin e shtruar!

Projektrezoluta për përmbylljen e pavarësisë së mbikëqyrur, e fundit e parashtruar si një furtunë para përfaqësuesve më pak se të 1/3 e elektorati të vendit në kuvend, dëshmon se mbikëqyrja e mëtejme mbi Kosovë do të vazhdon. Se Kosova me këtë projektrezolutë ekspres, pothuajse asgjë nuk përfiton. Ketë e theksuan me shembuj konkret në kuvend disa deputetë të sinqertë. Shembuj janë shtetet përreth, të cilat mbikëqyrën në mënyrë rigoroze dhe s`kanë sovranitet! Sidomos shqiptarët dhe Shqipëria, e cila po i mbush 100-vjet, s`ka pavarësi, pa sovranitet e mbikëqyrur dhe gjysmë shtet. Kosova, duket se është çliruar nga Serbia, por ajo në mënyrë të drejtpërdrejtë ka mbet pa sovranitet, me telashe në veri dhe në zemër të vet! Madje mu në zemër të shqiptarisë. Konkretisht, Serbia është ulur këmbëkryq në Deçan, Pejë dhe Prizrenin historike, me sundim dhe mbikëqyrje të kishës-pravo-sllave! Mbi pasurinë e lashtësisë, monumenteve dhe historisë më të lavdishme të kombit. Prizrenin e Lidhjen Kombëtare Shqiptare të etnisë, gjuhës historisë-dhe gjeografisë të vitit 1878. Rezoluta nuk mbështet kushtetutën, Deklaratën e pavarësisë të 17 shkurtit të 2008-shit! Vjen një tjetër nga rezolutat e radhës me të cilat Kosova pengohet t`i rikthehet vetës, zhvillimit ekonomik, zhdukjes së problemeve të nxitura nga e njëjta bashkësi si para një shekulli! Duke i okupuar dhe penguar shqiptarët të afirmohen, zhvillohen dhe ribashkohen si një komb i vetëm gjuhësor, historik kulturor dhe etnik! Projektrezoluta në fjalë në kuvend u miratua nga 83 deputet entuziastë, 13 kundër dhe 1. abstenim. Pritet të shihet deri në fund të vitit, a do të jetësohet shfuqizimi i mbikëqyrur ndërkombëtare mbi Kosovë, sipas debatit mbi këtë projektrezolutë, shtruar për shqyrtim, debat dhe miratim jo-unanim..!? Pesimizmi, por as optimizmi i tepruar, s`bënë punë, por as mirëqenie si sjell askujt!

*( Autori i njohur për opinion dhe masmedie kombëtare)

Mendjelehtësia e goranëve të Dragashit!

---

Bashkim SUSURI - Korrespodent në disa media nacionale të Kosovës

---

 

 

Edhe pse kam “shkelur” në dekadën e gjashtë të jetës sime dhe, me gjithë përvojën bukur të gjatë të punës e të jetës, jo vetëm me vendorët por edhe me ndërkombëtarët që punojnë në Kosovë, asnjëherë nuk më ka rastisur të dëgjoj se ka prindër në botë që ia donë të keqen fëmijëve të tyre. Mirëpo, ja që ndonjëherë (për fat të mirë shumë rrallë) ndodhë që prindërit mendjelehtë “dorëzohen” para imponimeve, përmes ofertave të ndryshme, kryesisht të natyrës së përfitimit material/financiar (gjithsesi të përkohshëm) duke harruar që këto përfitime janë afatshkurtra dhe shumë të dëmshme (për të mos thënë fatale) për fëmijët e tyre, derisa të jenë gjallë.

Një rast i këtillë dhe konkret, ka vite që po ndodhë në komunën e Dragashit, përkatësisht në rajonin e Gorës, të banuar me popullatë gorane e boshnjake. Imponimi i Serbisë me joshjen e prindërve mendjelehtë goranë, përmes përfitimeve të ndryshme materiale, ka bërë që në rajonin e Gorës së Dragashit, qindra prindër goranë, përveç tjerash, t’u imponojnë fëmijëve të tyre që shkollën fillore dhe të mesme ta ndjekin sipas plan-programeve shkollore të Serbisë, pa menduar fare për pasojat afatgjate për  fëmijët e tyre. Rrëfim në vete është edhe angazhimi i disa politikanëve dhe mësimdhënësve goranë që kanë inkurajuar këta prindër mendjelehtë goranë që fëmijët t’i shkollojnë sipas plan-programeve të Serbisë, natyrisht jo për të mirën e nxënësve, por për të përfituar të ardhura mujore bukur të majme nga Serbia. Sistemi paralel në fushën e arsimit, në komunën e Dragashit pati nisur në vitin 2005, kurse mësimdhënësit e angazhuar në shkollat që kanë punuar me plan-programe të Serbisë për plotë 4 vjet (2005 - 2008) patën marrë nga 2 paga, njërën nga buxheti i Kosovës (!) kurse tjetrën nga buxheti i Serbisë, derisa në vitin 2008 qeveria lokale e Dragashit i pati hequr nga lista e pagës, të gjithë mësimdhënësit goranë që patën punuar me plan-programe të Serbisë. Mirëpo, ky aksion i Komunës nuk doli të jetë i suksesshëm, ngase sistemi paralel i arsimit, shkaku i pagave të majme të mësimdhënësve, të paguar nga Serbia dhe beneficioneve të ndryshme, poashtu nga Serbia, të prindërve që i shkollojnë fëmijët sipas plan-programeve të Serbisë vazhdon të zhvillohet edhe sot edhe pse me një intensitet paksa të zvogëluar. Aktualisht, rreth 500 nxënës goranë i ndjekin mësimet me plan-programe të Serbisë, në shkollat e fshatrave: Restelicë, Mlikë, Vraniç, Globoçicë, Brod, Lybevisht, Kukajan dhe Rapçë.

Me gjithë përpjekjet e vazhdueshme të Komunës që ta zgjidhë, njëherë e përgjithmonë, çështjen e arsimit paralel, deri më sot nuk ia ka dalë që ta zgjidhë këtë problem, që është njëri ndër problemet më të mëdha të komunës. Arsyet, pse Komuna nuk ka mund që ta zgjidh çështjen e sistemit paralel të arsimit, janë të shumta. E para- sa herë që Komuna ka tentuar ta zgjidhë këtë çështje, është penguar dhe vazhdon të pengohet nga bashkësia ndërkombëtare (lexo: ish UNMIK-u dhe tani EULEX-i) e cila në takimet e shumta me zyrtarët e lartë komunalë, vazhdimisht ka përsëritur se nuk është koha e duhur për zgjidhjen e kësaj çështjeje, duke mos e qarë fare kokën se me këtë deklarim apo urdhër (për të mos thënë ultimatum) po shkelen të drejtat elementare të së drejtës së qytetarëve për shkollim, duke e mbështetur shkollimin e tyre ilegal(!). E dyta - institucionet e Kosovës pa një koordinim të duhur me zyrtarët komunalë, vazhdimisht kanë përkrahur dhe vazhdojnë t’i përkrahin me subvencionime të majme përkrahësit e sistemit paralel të arsimit - më saktësisht, shumë blegtorë goranë përfitojnë subvencionime të ndryshme nga Ministria kosovare e Bujqësisë dhe njëkohësisht fëmijët i shkollojnë sipas plan-programeve të Serbisë. Ata gëzojnë edhe beneficione të tjera nga Serbia, si shtesa (të ardhura) për fëmijët e tyre dhe asistencë sociale e pensione. Edhe përfaqësues të tjerë të institucioneve të Kosovës, nga radhët e goranëve, e mbështesin sistemin paralel të arsimit në komunën e Dragashit. Kështu, fëmijët e disa zyrtarëve të policisë së Kosovës në Dragash i ndjekin mësimet sipas plan-programeve të Serbisë, ndërsa Deputeti në Kuvendin e Kosovës dhe kreu i partisë politike GIG, Mursel Halili, edhe pse paguhet nga institucionet e Kosovës, haptazi e përkrah fuqishëm sistemin paralel të arsimit në Dragash. Më e keqja është se prindërit mendjelehtë goranë janë të manipuluar nga Serbia dhe nga bashkëkombësit e tyre që e mbajnë të “gjallë” sistemin paralel të arsimit në Gorë, edhe pse janë të vetëdijshëm për dëmin dhe pasojat jetësore që u shkaktojnë fëmijëve të tyre. Dhe, pasojat janë të shumta. E para: dëftesat ose diplomat që fëmijët e tyre i marrin për kryerjen e shkollimit, nuk janë valide për institucionet e Kosovës dhe me to nuk mund ta vazhdojnë shkollimin në asnjërin institucion të lartë arsimor në Kosovë ose që me to eventualisht të punësohen në institucionet e Kosovës. E dyta: Të ballafaquar me këtë situatë, ata duhet patjetër të shkollohen në Serbi dhe kështu rrezikojnë që përgjithmonë të shpërngulen nga vendlindja e tyre, përkatësisht nga komuna e Dragashit dhe që përgjithmonë ta humbasin identitetin e tyre kombëtar.

I kuptojë prindërit goranë që janë “dorëzuar” para joshjeve të ndryshme materiale të Serbisë. Poashtu, i kuptojë se ata janë plotësisht të manipuluar nga Serbia, ngase ajo është shumë profesionale për joshje të tilla. Mirëpo, është koha e fundit që ata të kthjellen dhe që për një të ardhme më të sigurt e më të mirë të fëmijëve të tyre, kurrsesi të mos u nënshtrohen joshjeve materiale, gjithsesi afatshkurtra, të Serbisë porse duhet ta ndjekin shembullin e një numri goranësh dhe të bashkëqytetarëve të tyre boshnjakë, të cilët plotësisht janë integruar në të gjitha fushat e jetës, në situatën e re të krijuar paslufte në Kosovë.

Ndryshe, nëse vazhdojnë me të “vjetrën” (me Serbinë) rrezikojnë që ta humbasin, madje edhe identitetin e tyre kombëtar, dhe shumë të drejta që u janë garantuar me Kushtetutën e Republikës së Kosovës. Jam më se i bindur se shumica e goranëve (madje edhe ata që aktualisht janë të manipuluar nga Serbia) nuk ia dëshirojnë të keqen fëmijëve të tyre dhe nuk do të dëshironin që ta humbasin identitetin e tyre kombëtar. Mbase, u duhet mbështetje më e fuqishme edhe e institucioneve të Kosovës që plotësisht të integrohen në shoqërinë kosovare.

Kosova Republikë?!

Nga: Beqir BEQAJ  

Nëse shtetësia e Kosovës bëhet temë e bisedimeve ndërkombëtare, apo edhe lajm për gazeta, atëherë vihet në dyshim, nëse Kosova përnjëmend është shtet! Dy vjet, që nga shpallja e pavarësisë së Kosovës, disi po e teprojnë liderët shtetërorë dhe gazetarët, fjalën “Republikë”, sa herë që e përmendin Kosovën. Mbase kjo bëhet nga etja që ta thuash këtë fjalë për Kosovën, e të mos shkosh në burg! Apo edhe nga të menduarit se, sa më shpesh ta përmendësh, aq më parë do të bëhet! Një gjë është e qartë! Kosova nuk bëhet shtet me fjalë, por vetëm me veprime konkrete, punë dhe maturi. Kjo, sepse shumë punë e luftë është bërë, për të mbërritur deri këtu. Dhe, kur tashmë kemi mbërritur, ende pa e forcuar këtë Republikë, nis lufta se kush do ta udhëheq Republikën e re, apo edhe më e keqja, se kush do të përfitoj më së shumti nga kjo Republikë e re!

Rasti i fundit, nëse Kosova është përnjëmend shtet, tregon konferenca e planifikuar për të shtunën në Bërdo të Sllovenisë, ku organizatorëve iu kanë dalë para vetës njëqind telashe, sherri i Kosovës, apo më saktë, fjala Republikë, para emrit Kosova.

Derisa po vazhdojnë përpjekjet diplomatike të Sllovenisë për organizimin dhe përfaqësimin e të gjithë liderëve të rajonit në konferencën e Bërdos, Qeveria e Kosovës përsërit qëndrimin se në këtë takim, Kosova mund të përfaqësohet, vetëm si shtet i barabartë me vendet tjera.
Zëvendëskryeministri, Hajredin Kuçi, thotë se ftesa për pjesëmarrje, kryeministrit Hashim Thaçi i është dërguar në cilësinë e kryeministrit të një shteti sovran dhe, në këtë cilësi edhe do të shkohet në Bërdo. “Kosova do të përfaqësohet si e barabartë, kudo në forume ndërkombëtare. Edhe në rastin e takimit të Bërdos, jam i bindur se kryeministri i vendit do ta ketë përfaqësimin e shtetit të Kosovës në mënyrë dinjitoze dhe të barabartë me të gjitha shtetet tjera, pjesëmarrëse në atë takim”, thotë Kuçi.

Pjesëmarrja e Kosovës, si shtet, është sfiduar nga Serbia, e cila ka kërkuar që emri i Kosovës të shënohet “UNMIK-Kosovo”.

Zëvendëskryeministri kosovar thotë se Serbia në vazhdimësi ka bërë përpjekje ta pengojë pjesëmarrjen e Kosovës, në takimet ndërkombëtare. Sipas tij, politika serbe, në raport me Kosovën, i takon një logjike të vjetër, e cila mund të ndryshojë me rritjen e trysnive diplomatike ndërkombëtare mbi Beogradin. “Unë besoj se Serbia do ta ndryshojë logjikën e konfrontimit. Do të kthehet në logjikën e bashkëpunimit dhe nuk ka arsye që të mos marrë pjesë. Po ashtu, besoj se presioni ndërkombëtar do të shtohet, që ndryshimet në Serbi të jenë më të shpejta”, thotë Kuçi.

Kryeministri i Sllovenisë, Borut Pahor, gjatë vizitës në Kosovë, pati deklaruar se nuk janë tejkaluar mosmarrëveshjet, në lidhje me organizimin e konferencës së liderëve të Ballkanit perëndimor, në Bërdo.

Për shkak të kundërshtimeve serbe, mbetet si problematikë përfaqësimi i shteteve, i simboleve dhe i nxjerrjes së një deklarate të përbashkët, nga kjo konferencë që ka për qëllim t’i tubojë liderët e Ballkanit perëndimor për të diskutuar bashkë me liderët e BE-së, rreth perspektivës evropiane të rajonit. Por, gjërat janë komplikuar, në momentin kur Beogradi kërkoi që Kosova atje të mos përfaqësohet si shtet, por si pjesë e delegacionit të UNMIK-ut, siç e parasheh edhe Rezoluta 1244 e Këshillit të Sigurimit, e cila ende ka mbetur në fuqi, pavarësisht se në Kosovë janë ndryshuar gjërat rrënjësisht.

Kjo rezolutë, e cila është transmetuar nga dy palët, vetëm pjesërisht, ashtu siç iu pëlqente dhe sipas nevojave të kohës, kishte shansin të zhbëhej, për tu zëvendësuar me një rezolutë të re, e cila parashihte që t’i jepte Kosovës statusin e një shteti, me kufizime të mëdha të sovranitetit. Por, ishte Serbia ajo që e kundërshtoi këtë dhe, duhet pranuar, se ajo ia doli të tuboj rreth vetës shtete të fuqishme për ta kundërshtuar atë.

Sado që kosovarëve mund t’iu ketë ardhur keq, që kjo rezolutë, sipas propozimit të negociatorit, Marti Ahtisari, nuk kaloi në Këshillin e Sigurimit të OKB-së, ajo pasoi me një veprim tjetër të vetë kosovarëve, i cili është më i fuqishëm se ia që do ta bënte OKB-ja, por që merr më shumë kohë.

Kosova e shpalli vetë pavarësinë, nga organi më i lartë legjislativ i saj, Kuvendi.

Shpallja në këtë mënyrë e pavarësisë, është më e fuqishme, se sa që do ta bënte këtë KS i OKB-së, por që duhet më shumë kohë, derisa të arrihet shifra mbi 50% e shteteve që do ta njohin këtë shtetësi. Sot, pavarësisht numrit të shteteve që e kanë njohur pavarësinë e Kosovës, fuqia e saj është më e madhe, se sa që do të ishte ajo e OKB-së, e cila me një rezolutë do t’i kontrollonte sektorët kyç të vendit, të cilët e përbëjnë sovranitetin e një shteti. Natyrisht, janë shumë sfida që kosovarët duhet t’i tejkalojnë. Njëra prej tyre është edhe nevoja, që këtë shtet të ri ta udhëheqin duar të pastra dhe shpirtrat demokratikë dhe nacionalistë, njëkohësisht. Vetëm një udhëheqje e tillë, do ta shkurtonte rrugën drejtë bërjes së Kosovës, përnjëmend shtet.

KUR SERVILËT E SHOKUT TITO AKUZOJNË...

---

Bedri HALIMI - Kryeinspektor në Ministrinë e Mjedisit dhe Planifikimit Hapësinor të Kosovës

---

Menjëherë pas publikimit të intervistës së akademik Rexhep Qosjes, rreth politizimit të ASHAK-ut, ndaj akademikut u lëshuan me sulme, fyerje e mohime, si nga Akademia, ashtu edhe nga ana e LDK-së. Nuk është çështja këtu, se Rexhep Qosja duhet të mbrohet nga dikush, sepse për një gjë të tillë, as nuk ka pasur e as nuk ka nevojë, ngase Rexhep Qosja më veprat e veta, në lëmin e kulturës, artit e shkencës, është institucion në vete. Por çështja është të disa të thëna të paqëndrueshme e fyese rreth veprimtarisë së akademikut Qosja, dhe për tendencën negative për të mos lejuar lëvizjen e gjërave nga vendi.

Sulmet ndaj Qosjes

Si duket, e vërteta e njohur rreth Akademisë, të cilën e shprehu tashmë publikisht edhe Qosja, disa akademikëve u dogji, prandaj bënë turr për t’ia mohuar të vërtetat e thëna, që në asnjë mënyrë nuk mund të mohohen. Dhe Akademia jonë, demek e Kosovës, në reagimin e tyre publik, pa kurrfarë marreje, në emër të theksimit, gjoja të pavërtetave të Rexhep Qosjes, thonë një të pavërtetë kësi soji: “E vërteta është se të gjithë këta akademikë, pa asnjë përjashtim, janë vijimisht shumë aktivë në punën e tyre shkencore e artistike. Por është e sigurt, se asnjëri nuk e lakmon nivelin e veprës letrare e shkencore të Qosjes”! Këtu, nëse nuk janë duke bërë hajgare (se edhe hajgarexhinj janë disa akademikë tanë), gënjejnë shumë trashë, për faktin se të gjithë këta akademikë, dëshirojnë, madje e ëndërrojnë, për ta arritur nivelin e punës shkencore të akademik Qosjes, por meqë janë të vetëdijshëm se këtë kurrë nuk mund ta arrijnë, atëherë lëshohen në mohimin mekanik, si formë e shprehjes së inatit dhe hakmarrjes. Në fakt, cili prej akademikëve të gjallë të Kosovës, mund të krahasohet me Rexhep Qosjen? Cila vepër e cilit akademik, mund të krahasohet me veprat e Qosjes? P.sh cila vepër e akademikëve mund të krahasohet me “Historinë e letërsisë shqipe (romantizmi) të Qosjes”? Cila vepër mund të krahasohet me veprën “Kosova – Historia dhe politika”? Dhe jo vetëm kaq. Për shembull, cila vepër letrare (meqenëse ka edhe letrarë në këtë Akademi) mund të krahasohet me romanin “Vdekja më vjen prej syve të tillë”? Ka edhe shumë pyetje që mund të bëhen në këtë drejtim, por në këtë rast morëm vetëm ca shembuj. Prandaj, të thuash se vërtet nuk e lakmojmë nivelin e Qosjes, sepse nuk mund ta arrijmë, është njerëzore, morale, bile edhe intelektuale. Por nëse e kanë pasur fjalën se nuk e lakmojnë nivelin e veprës letrare e shkencore të Qosjes, ngase sipas tyre, nuk paska vlera, atëherë lind pyetja: cilat vlera? Cili është instrumenti i matjes së vlerave letrare e shkencore i akademikëve tanë? Cili prej tyre, me cilën vepër, jo që e ka tejkaluar, por i është afruar vlerës letrare e shkencore të veprave të Qosjes? Nëse vërtet mendojnë kështu, atëherë me keqardhje më duhet të them, se këtu është në pyetje pleqëria e thellë, madje aq e thellë, saqë kjo çështje do trajtim psikologjik të të gjithë atyre pleqve tanë që mendojnë kështu. Dhe këtu, siç po shihet, ka shumë punë për Pajazit Nushin (si psikolog), për të trajtuar mendësinë e plakur e të atrofizuar se si (nuk) mund të funksionojë. Sipas Klubit të Pleqve të Kosovës, Rexhep Qosja po gënjyeka se akademikët tanë po bëkan luftë kundër gjuhës standarde dhe pastaj si përgjigje numërojnë “faktet”, se gjuhëtarët e Akademisë së Kosovës qenkan anëtarë të Këshillit Ndërakademik, për gjuhën standarde të iniciuar nga Akademia e Shkencave të Shqipërisë..., për të vazhduar pastaj “sqarimin” se ky Këshill nuk është krijuar për ta luftuar gjuhen standarde, por për ta begatuar aftësinë shprehëse të saj e të funksionalizimit shoqëror”.

Heshtja e akademikëve, si art, dhunti, virtyt, moral njerëzor dhe intelektual 
Në bazë të këtij “sqarimi”, vetvetiu lind pyetja logjike, se cili ishte deri tani dhe cili është aktualisht aktiviteti i gjuhëtarëve të Akademisë sonë në këtë drejtim? Cili ishte deri më tani reagimi i akademikëve tanë, ndaj tendencave të individëve të caktuar kundër gjuhës standarde? Cili prej tyre mori guximin për t’u thënë: “ndal”, këtyre “partizanëve”, që për interesa personale i kanë hyrë zanatit të huaj? Por, e vërteta është se të gjithë këta gjuhëtarë të Akademisë së Shkencave të Kosovës, kanë heshtur dhe vazhdojnë të heshtin si mumiet, për këtë problem madhor, që dikush, apo qarqe të caktuara, duan ta implantojnë në kulturën tonë. Në vend të gjuhëtarëve të shumtë në këtë Akademi, nga të cilët nuk reagoi asnjëri, përjashtim bëri një akademik (jo gjuhëtar). Por heshtja e këtyre akademikëve tanë është zanat i vjetër, sepse këta heshtjen e kanë art, dhunti, virtyt, moral njerëzor dhe intelektual. Prandaj edhe kanë heshtur dje, kur Kosova ishte e okupuar, prandaj pse ta prishin rehatinë sot, kur Kosova (edhe pa meritën e tyre) është e çliruar? Akademikët tanë, të grumbulluar në një klub pleqsh, mjerisht të quajtur me emrin Akademi, nuk ndalen me kaq. Ata e sulmojnë Rexhep Qosjen, duke e quajtur edhe servil të pushtetit. Por si duket, i ka lënë kujtesa nga pleqëria e disa vazhdojnë inatin iracional, prandaj duhet t’ua rikujtojmë shkrimet autoriale, intervistat, polemikat e akademik Rexhep Qosjes që nga vitet 80-ta, siç janë rastet me Lidhjen e Shkrimtarëve të Jugosllavisë në Kongresin e vitit 1986, pastaj intervistat dhe prononcimet në mediat kroate, sllovene e ndërkombëtare, pikërisht për problemet e padrejtësive që bëheshin ndaj shqiptarëve, pastaj polemikat me akademikun serb Doqica Qosiq, etj.

Cili ishte antiservilizmi i akademikëve tanë?
Nëse për akademikët tanë, edhe këto janë servilizëm ndaj pushtetit, atëherë lind pyetja, çka nënkuptojnë këta akademikë me termin servilizëm ndaj pushtetit dhe çka do të duhej bërë Qosja, që këta të mos e quajnë servil të pushtetit? Dhe serish jo vetëm kaq! Cili ishte joservilizmi, përkatësisht antiservilizmi i këtyre akademikëve tanë në të kaluarën dhe tani në raport me pushtetet? Akademikët nga Klubi i pleqve, në reagimin e tyre, mundohen të shesin moral, duke e quajtur të pamoralshëm Rexhep Qosjen, sepse ky i fundit po e shajka Akademinë dhe njëkohësisht po vazhduaka të qëndrojë anëtar i kësaj Akademie, pa pasur kurajo për të dhënë dorëheqje nga Akademia! Nga kush duhet të japë dorëheqje Rexhep Qosja?! Kush e ka zgjedhur Rexhep Qosjen anëtar të Akademisë, këta heshtakë? Puna dhe përkushtimi i vazhdueshëm i Rexhep Qosjes, duke botuar shumë libra shkencorë, letrarë e publicistikë, apo dëshira e këtyre pleqve për ta pranuar në Akademi? Pastaj, pleqtë tanë, me histeri deklarojnë se Rexhep Qosja na qenka edhe denoncues policor! Tashmë, ndonëse kanë kaluar 30 vite (pikërisht sivjet) nga ngjarjet e vitit ’81, në mendjet e shumë intelektualëve dhe njerëzve të thjeshtë, ekziston fakti, siç ekzistojnë të gjitha faktet edhe në formë të shkruar në shtypin e kohës, për qëndrimin e secilit prej këtyre akademikëve (pavarësisht në ishin të anëtarësuar në shtëpinë e pleqve apo jo), për këto ngjarje. Gjithashtu dihet mirëfilli, se kush ishte i denoncuar, kush ishte denoncues, si dhe kush ishin heshtakët, të cilët me heshtje miratuan denoncimin e ngjarjeve të 81-shit, pa e harruar faktin se oportunizmi në momentet e caktuara është larg tradhtisë vetëm një hap. Po si t’i kundërvihet kjo Akademi politikës serbe për këto ngjarje, kur shumica e tyre, ndoshta edhe sot e kësaj dite, për demonstratat e vitit 1981, nuk mendojnë ndryshe ta zëmë nga mendimi i akademikut serb, Mihajlo Markoviqit – ideologut të PSS-it, i cili në revistën “KOHA” nr 54/95, 29 mars 1995 fq.13., pos tjerash, thotë: “Udhëheqësit shqiptarë, të cilët organizuan demonstratat e vitit 1981, bënë gabim të madh historik… Padurueshmëria dhe mendjelehtësia e liderëve tuaj, e shprehur më 1981, shkaktoi humbjen e asaj që deri atëherë e patët”. Cili nga akademikët tanë iu kundërvu këtyre konstatimeve antihistorike? Në fakt, cili është mendimi dhe veprimi shkencor i Akademisë për ngjarjet e vitit 1981?!

LDK-ja e sikletisur 
LDK-së, të cilës nuk i paska pëlqyer fakti se MASHT-i e paska financuar botimin e kompletit të veprave të akademik Rexhep Qosjes, madje duke mos hezituar që jo vetëm ta përmendin, por edhe ta keqpërdorin shifrën e parave, që i janë dedikuar për botimin e këtij kompleti, duke e quajtur një gjë të tillë, se Rexhep Qosja qenka shpërblyer për një sharje ndaj LDK-së, me një shumë prej 220 mijë eurosh! Në disa legjislacione të deritashme, ka pasur raste jo të rralla, kur Ministrinë e Kulturës e ka udhëhequr LDK-ja, madje edhe atë të Arsimit dhe dihet mirëfilli suksesi i kuadrove të kësaj partie. Për shkak të këtij “suksesi”, kjo parti sot mrizon në opozitë. Ka të drejtë LDK-ja të deklarojë çfarë të dojë, ama duhet ta kuptojë një gjë, se me Kosovën qeveris PDK-ja, dhe se për punën që bën kjo Qeveri, ka të drejtë të mos e dëgjojë LDK-në. E dini pse? Sepse nuk dëshiron të rikthehet në opozitë.

Nevoja e tejkalimit të gjendjes
Përderisa ekziston kjo gjendje e mjerë, në këtë krijesë boshe, me një emër të madh, të quajtur Akademi, diçka duhet ndërmarrë për të dalë nga kjo situatë. Kosova vërtetë ka nevojë për një Akademi, siç ka nevojë për bukë. Kosova ka nevojë për akademikë, siç ka nevojë për ajër. Por jo për kukulla dekorative. As Ramë Vataj si deputet i PDK-së dhe as vet PDK si parti, nuk po kërkon politizim të kësaj Akademie, sepse cili prej tyre do t’i hynte në punë PDK-së dhe në cilën lëmi? PDK po kërkon ringjalljen e kësaj Akademie, që kjo të mos mbetet një Klub Pleqsh, që i ngjason shtëpisë së pleqve të perëndimit, por Akademi që do t’u ngjasonte akademive të perëndimit. E për t’u bërë kjo, duhet ndryshuar ligjet e vitit 1978, duhet krijuar mundësia e freskimit të radhëve të saj, me emra të rinj, funksionalë, që do t’i jepnin gjak kësaj akademie anemike. Që të bëhen këto, gjendja e kësaj status quo-je duhet të ndryshohet. Nuk mund ta presim vetëm Zotin për ta ndryshuar gjendjen në këtë krijesë të quajtur Akademi, ngase edhe në Kuran thuhet: “Perëndia nuk do ta ndryshojë gjendjen e vështirë të një populli, përderisa ai popull nuk e ndryshon vetveten”. Akademinë dhe akademikët tanë, nuk i brengos fakti, se brenda tyre - siç thotë Rexhep Qosja me të drejtë, nuk ka historianë, nuk ka mjekë dhe as ekonomistë. Dhe arsyeja kryesore përse nuk ka, nuk është në faktin se Kosovës i mungojnë kuadrot, por në faktin se pleqtë e Akademisë kanë lidh besë, e kanë ba be... Por, vet ASHAK-u në linkun e saj thekson se “numri i anëtarëve të ASHAK-ut nuk është i kufizuar…”. Gjithashtu, fatmirësisht, ASHAK-u nuk ka harruar të pranojë se pos tjerash, “financimi i Akademisë bëhet nga mjetet financiare të përcaktuara nga buxheti i Kosovës”.

Qeveria e Kosovës stimulon vetëm mediet joshqiptare!

Qeveria e Kosovës, edhe më tej vazhdon t’i përkrahë maksimalisht mediet lokale serbe dhe ato të pakicave tjera që operojnë në Kosovë. Një përkrahje të tillë nuk e gëzojnë edhe shumë medie lokale, me program në gjuhën shqipe e që ato veprojnë në çdo komunë të Kosovës.

Ditë më parë, Qeveria e Kosovës ka marrë vendim për t’iu ndarë më shumë se 80 mijë euro medieve multietnike lokale, të cilat veprojnë në Kosovë. Sipas këtij vendimi të Qeverisë, “Radio Gorazhdevci” ka fituar, hiq më pakë se 5720 euro, “Radio KIM” po ashtu ka fituar 5950 euro, “Televizioni Herc” ka fituar 6000 euro. Po ashtu, 4460 euro i ka fituar edhe “Produkcioni 038”, ndërkaq 4450 euro i ka fituar “Produkcioni Globus”. Ndërkaq, me 4000 mijë euro, në formë granti, Qeveria e ka shpërblyer edhe radion serbe “Bravo”. Nga ky fond kanë përfituar edhe mediet boshnjake, siç është “Boss Production” me 4480 euro, Agjencia turke e lajmeve “Kosova Haber” ka fituar hiq më pakë se 6000 mijë euro, po aq sa ka marrë edhe “Radio Prizreni”, i cili emiton program edhe në gjuhën turke, përpos programit në gjuhen shqipe. Me këtë vendim të Qeverisë, për shpërndarje të granteve, kanë fituar edhe dy medie të komunitetit rom, ashkali dhe egjiptian. Kështu, Radio “Romano Avazo” ka përfituar hiq më pak se 6000 mijë euro, ndërkaq shoqata “Qëndrimi” ka përfituar 5850 euro. Sipas vendimit të Qeverisë, mënyra e shfrytëzimit, afatet e pagesës së grantit, raportimi i shpenzimeve të grantit dhe monitorimi i shpenzimeve të grantit, rregullohen me marrëveshjen për shfrytëzimin e granteve që do të nënshkruhet nga komisioni për mendimin e medieve përfituese.

Nga ana tjetër, përfaqësues të shoqërisë civile thonë se Qeveria e Kosovës nuk duhet të marr vendime, në bazë etnike. Behxhet Shala, nga Këshilli për Mbrojtjen e Drejtave dhe Lirive të Njeriut (KLMDNJ), thotë se Qeveria e Kosovës ka bërë mirë që u ka ndarë mjete medieve serbe, por, sipas tij, një gjë të tillë është dashur ta bëjë edhe për mediet lokale me program në gjuhën shqipe, që veprojnë thuajse në çdo komunë të Kosovës. “Me këtë vendim, për ndarje të granteve, Qeveria e Kosovës ka diskriminuar mediet shqiptare, sepse ka bërë dallime etnike. Qeveria është dashur tu ndajë grante edhe medieve shqiptare lokale, të cilat nuk kanë burime nga marketingu”, ka vlerësuar Shala, duke thënë se ndarja e medieve në dy grupe, në ato shqiptare dhe ato të pakicave, përpos që është veprim diskriminues nga ana e Qeverisë, është edhe veprim i dëmshëm.

Mendim të njëjtë kanë shprehur edhe përfaqësues të organizatave të tjera civile që operojnë në Kosovë, e në veçanti ato që veprojnë në komunën e Dragashit. Ata thonë se ndarja e mjeteve, vetëm për mediet serbe, është diskriminim i pastër për mediet shqiptare. Sipas tyre, absurdi më i madh është fakti se Qeveria po i shpërblen disa medie serbe, të cilat janë të njohura për kundërshtimin e shtetësisë së Kosovës, siç është rasti i radios serbe “Radio KIM”, e cila në asnjë mënyrë nuk e njeh Kosovën si shtet dhe vazhdon të emetoj vetëm lajme që nxisin urrejtje ndërnacionale. “Ne jemi të dëshpruar edhe për faktin tjetër, që asnjëra nga radiot që veprojnë në Dragash nuk ka përfituar asnjë metelik nga ky grant. Në Dragash, përpos Radio Sharrit, i cila emeton program në gjuhën shqipe, kemi dy radio tjera minoritare, por që asnjëra nuk kanë përfituar nga ky grant. Fundja, Qeveria do të duhej të monitoronte programin e radiove, para se t’i ndaj mjete stimuluese. Kjo, sepse disa radio serbe, ende vazhdojnë me program që nuk i ndihmojnë proceseve demokratike në vend, duke lansuar vetëm lajme të këqija që ndërlidhen me bashkëjetesën e komuniteteve. Madje, disa radio as që e njohin Kosovën si shtet”, thotë Behar Brenolli, drejtues i OJQ-së “OOK” nga Krusheva e Gorës së Dragashit.

Gëzim Baxhaku: Hidrocentrali i Zhurit, realitet! Baxhaku: Hidrocentrali i Zhurit, realitet!

 Për ndërtimin e Hidrocentralit të Zhurit, shuma e të cilit mendohet të jetë rreth 350 milionë euro, janë përfshirë edhe shpronësimi dhe zhvendosja e një pjese të fshatit Brezne, ku do të bëhet akumulimi i ujit, i cili do të përdoret për prodhimin e energjisë në dy turbinat që do të vendosen në afërsi të fshatit Zhur. Në studimin e rishikuar të fizibilitetit për këtë projekt, thuhet që janë 225 objekte, të cilat duhet të shpronësohen. Janë rreth 200 objekte në fshatin Brezne, ku do të akumulohet baseni dhe rreth 25 objekte të tjera, në fshatin Zym. Përveç kësaj, pritet të shpronësohen edhe disa objekte biznesi, si dhe dy shkolla dhe një QMF. Saktësisht, shkolla fillore në Llopushnik dhe ajo në Brezne, si dhe Qendra e Mjekësisë Familjare në Llopushnik. Këto të dhëna i konfirmoi për Radio SHARRI-n, Gëzim Baxhaku, këshilltar i ministrit për Zhvillim Ekonomik, Besim Beqaj. Sipas Baxhakut, qeveria e Kosovës do të vazhdojë me projektin e Hidrocentralit të Zhurit dhe se vendimi është marrë, pas rishikimit të projektit që kishte nisur vitin e kaluar. Ky projekt, për një kohë të gjatë nuk ka qenë fare në fjalorin e zyrtarëve përgjegjës dhe jo rastësisht ishin ngritur dyshime, nëse i njëjti ishte ekonomikisht i favorshëm. “Duke u bazuar në konsultimet që ka bërë me ZRRE-në, KEK-un, KOSTT-in dhe PATEL-in, të cilat kanë rishikuar projektin e HC ‘Zhuri’, MZHE-ja ka marrë vendim që projekti të mbetet i tillë çfarë është. Do të thotë që aktualisht të mos ketë ndryshime”, ka thënë Gëzim Baxhaku, këshilltar i ministrit për Zhvillim Ekonomik.

Ministria e Zhvillimit Ekonomik, më parë kishte dy dyshime kryesore për projektin - afati i kufizuar i shfrytëzimit të energjisë së prodhuar nga ky hidrocentral që është në shpërpushje me investimin e nevojshëm, e si pasojë do të dilte çmimi i lartë i energjisë së prodhuar.
Gëzim Baxhaku ka thënë se katër kompani ishin parakualifikuar për të investuar në Hidrocentralin e Zhurit. Megjithatë, ai ka thënë se duhet ligjërisht të shikohet, nëse duhet të ketë një proces të ri për parakualifikimin e kompanive apo mund të vazhdohet me kompanitë që janë në garë. “Në bazë të konsultimeve me institucionet relevante të këtij lëmi, MZHE-ja është e gatshme ta rifillojmë procesin, duke parë se çfarë tregu do të ofrohet në këtë drejtim. Në bazë të kësaj do t’i ndërmarrim hapat e mëtejshëm”, ka thënë Baxhaku.

Në vitin 2001 ishte kryer një studim i fizibilitetit për Hidrocentralin e Zhurit, si dhe është rishikuar gjatë vitit 2009 nga kompania kroate “Elektro-Projekt”. Hidrocentrali i Zhurit, sipas këtij studimi, parashihej të kishte kapacitet prej 305 MW. Sipas këtij studimi, ky hidrocentral parashihej të punonte rreth një mijë e 500 orë në vit, me një prodhim vjetor prej 400 GWh. Domethënë, do të punonte vetëm në orët e pikut. Në bazë të llogaritjeve të para, parashihet që për ndërtimin e këtij hidrocentrali, me kapacitet prej 305 MW, nevojiten rreth 330 milionë euro investime.

Republika nuk është pronë e Qeverisë, ajo është vlerë kombëtare

Shkruan: Ismajl Kurteshi

Ata që në bisedimet e Vjenës të vitit 2006 e pranuan decentralizimin në baza etnike, që për qëllim e kishte sigurimin e privilegjeve të pakicës, e cila përherë ka qenë e privilegjuar. Ata që në vitet në vijim e legjitimuan pabarazinë në mes të qytetarëve të Kosovës dhe e heshtën cenimin e sovranitetit të vendit nga Serbia.

Të njëjtit në vitin 2011, me kërkesë të Serbisë, për nevoja të saj dhe tema të ngritura për diskutim nga Serbia, që për qëllim kishin zhbërjen e Republikës, pa as një kusht të vetëm u kthyen në tryezën e bisedimeve, që filluan me rregullimin e brendshëm të Kosovës për të arritur te kontestimi i Republikës.

Bisedimet, kokë më vete

Ata që bisedimet me Serbinë i filluan kokë më vete, pa miratim nga Kuvendi; ata që marrëveshjet ndërkombëtare po i quajnë konkluzioni (për t’i ikur ratifikimit të tyre nga Kuvendi i Kosovës që është obligim kushtetues).

Ata qeveritarë që bisedimet për heqjen e Republikës në takimet ndërkombëtare po i quajnë bisedime teknike. Ata që pranuan të bisedojnë me Serbinë para se ajo ta njohë pavarësinë e Republikës së Kosovës. Të njëjtit e hoqën Republikën nga vulat e doganave; kufirin shtetëror e reduktuan në kufi administrativ; pikat kufitare pranuan t’i quajnë pika të kalimit; origjinali i regjistrave civilë dhe dokumentet e kadastrave të Republikës së Kosovës pranuan t’i mbeten Serbisë. Ata pranuan që mbi tabelat RKS të vendosen katër “S” e Serbisë; pranuan që qytetarët e Republikës së Kosovës nëpër Serbi të qarkullohet me dokumente të lëshuara nga Serbia, e kanë humbur tërësisht legjitimitetin, që ta përfaqësojnë Kosovën.

Kjo Qeveri e ka humbur legjitimitetin (edhe ashtu të kontestuar për shkak të vjedhjeve të votave në zgjedhjet e 12 dhjetorit të vitit 2010), edhe brenda vendit, sepse përveç abuzimeve në procesin e privatizimit, tenderimit e sfera të tjera, e njëjta e ka imponuar Ligjin diskriminues mbi Trashëgimin Kulturore të Prizrenit dhe Ligjin për Hoqën e Madhe. Kjo Qeveri në vitin 2012 ka bërë presion për anulimin e vendimin të Kuvendit mbi reciprocitetin, ka urdhëruar rrahjen e protestuesve që dolën në mbrojtje të reciprocitetit më 14 dhe 22 janar në Merdar dhe te Dheu i Bardhë.

Paralajmërimi se do të heqin dorë nga Republika në takimet e nismave rajonale paraqet kulmin e të këqijave që po na vijnë nga kjo Qeveri, prandaj kjo nuk bënë të kalojë.

Të gjitha këto lëshime që po mundohen t’ia shesin popullit si suksese me kinse integrimin në Evropë, përkrahjen e miqve ndërkombëtarë, heqjen e vizave, stabilitetin në rajon, integrimin e komunitetit serb etj. nuk do të kalojnë.

Problemet nga marrëveshjet e Brukselit

Qytetarët e Kosovës kanë filluar t’i kuptojnë gjërat ashtu si janë, sepse më bindëse janë problemet që po u dalin nga marrëveshjet e arritura në Bruksel, se deklaratat e negociatorëve të Brukselit.

Se marrëveshjet me Serbinë janë të dëmshme për qytetarët e Kosovës po e kuptojnë të gjithë ata që po udhëtojnë nëpër Serbi dhe ata që po përpiqen t’i eksportojnë prodhimet e tyre atje. Zëvendësimi i dokumenteve identifikuese të Republikës së Kosovës dhe tabelat e automjeteve të tyre me dokumente e tabela të Republikës së Serbisë, derisa një gjë e tillë nuk vlen për shtetasit serbë që vijnë në Kosovë, është vetëm njëra nga dëshmitë e pabarazisë që po e përjeton qytetarët tanë sapo po afrohen te kufiri me Serbinë.

Për Republikën e Kosovës është derdhur shumë djers, janë shpenzuar shumë para, janë bërë shumë sakrifica, shumë fëmijëve i është mohuar e drejta e shkollimit vetëm se i kishin shkruar shkronjat “RK”, prindërve të tyre u mohohej punësimi. Shumë të rinj e kaluan rininë në burgje, shumë nuse e pësuan më rëndë se Penelopa, nënat e kaluan pleqërinë në ethe.

Për Republikën u kall flakë Kosova, ndodhi eksodi i përcjellë me gjenocid. Për Kosovën Republikë ranë dëshmorë, bijtë dhe bijat më të mira të Kosovës.

Republika ka çmim tepër të lartë. Ajo nuk është pronë e askujt. Ajo është vlerë e jona sublime. Prandaj, nuk ka autoritet dhe as justifikim që guxon ta cenojë Republikën. Kushdo që jeni ju kontribuues apo armiq të saj, mbani duart larg nga Republika, sepse ajo është vlerë sublime pa të cilën jeta nuk ka kuptim për mbi 95 për qind të qytetarëve të këtij vendi.