Abetarja e Kosovës sipas shqipes standarde!

Nga Flori Bruqi



Abetarja e pare e gjuhes shqipe, ajo e vitit 1844, me titull "Fort i shkurter e i perdorshem Evetar shqip", u pergatit nga personaliteti i shquar e Rilindjes Kombetare, Naum Veqilharxhi.
Hartimi dhe realizimi i kesaj abetareje e vuri Shqiperine ne rradhen e vendeve te qyteteruara, duke treguar se ky vend i vogel ka nje popull me karakteristikat e tij, me gjuhen dhe zakonet e veta dhe me nje thesar te trasheguar nga brezat.Ky program i pare kulturor-arsimor u ribotua me 1845 me titull "Fare i ri Evetar shqip per djem nismetare", me 50 faqe dhe me disa copa leximi.

Punen e Veqilharxhit e vijoi Kostandin Kristoforidhi, nje figure tjeter e shquar e Rilindjes Kombetare, i cili ne vitin 1867 botoi nje abetare gegerisht dhe nje toskerisht dhe u mesoi me to shqipen shume bashkeatdhetareve gjate udhetimeve neper Shqiperi.Epoken e re per librat shkollore dhe pergatitjen e truallit per shkollen kombetare e pergatiten figurat e njohura si Jani Vreto, Sami Frasheri, Pashko Vasa dhe Koto Hoxhi, te cilet, gjate periudhes se Lidhjes Shqiptare te Prizrenit ne vitin 1879, botuan "Alfabetarja e gjuhes shqipe".

Me pas, rruga e hartimit te Abetares shqipe kalon nder emra te njohur, te cilet punuan me perkushtim brenda dhe jashte vendit si Luigj Gurakuqi (1905), Parashqevi Qiriazi (1906), Nikolla Lako (1906), Simon Shuteriqi (1911) etj, dhe ne vitet e mevonshme A.Xhuvani, Th.Papapano, M.Logoreci, J.Minga, duke krijuar keshtu nje tradite te mire.Punimi i mirefillte shkencor i Abetares shqipe u be pas vitit 1944, pergatitja e te cilit u vu mbi baza shkencore pedagogjike e gjuhesore. Abetaret e viteve te fundit jane perpunuar duke u mbeshtetur ne arritjet e gjuhesise dhe te pervojes se fituar nga shkolla shqiptare te shoqeruara me ilustrime, te cilat i pershtaten vecorive psikologjike te moshes dhe kerkesave gjuhesore te femijve.



Abetarja e parë në Kosovën e pavarur, më frymëzuese dhe më profesionale deri më tani, me autorë: Agim Deva dhe Islam Krasniqi, arriti falas, ashtu sikurse në të gjitha shkollat e Republikës së Kosovës ...

Në qoftë se njeriu dëshiron t’i gëzohet jetës së vet të shkurtër, ai duhet të përpiqet ta zbukurojë, jo vetëm jetën e vet, por edhe jetën e të tjerëve, sepse gëzimi i tij varet nga gëzimi i të tjerëve. – Teodor Drajzeri

Kjo ABETARE shoqërohet me më shumë burime e materiale mësimore. Është, pra një pako-abetare. Në të nxënësit nismëtarë do të kenë: paraabetaren, abetaren, fletoren e punës fletoren e diktimit (1 dhe 2), abetaren rrotulluese, shkronjëtoren, tabelën magnetografike, CD-në me animacione, me recitime e lexime artistike të vjershave dhe të teksteve të shkurta, si dhe librin e mësuesit…

Abetarja e Kosovës do të shkruhet sipas shqipes standarde dhe do të shmangë dialektizmat, njoftojnë mediat e Tiranës, sikur e deritshmja nuk ka qenë sipas standardit?!



"Teksti shkollor me të cilin do të mësojnë nxënësit e klasës së parë në Kosovë, vitin e ardhshëm, do të jetë më i kuptueshëm për nxenësin dhe më metodik për mësuesin. Me këtë abetare të re mund të mësojnë dhe nxënësit shqiptarë, por kjo do të jetë në varësi të zgjedhjes që do të bëjnë mësuesit pasi në shkollat tona funksionon sistemi i teksteve alternative dhe kjo do të jetë abetarja e katërt në dispozicion të nxënësve të klasave të para".


Më tej theksohet se janë rreth 13 shtëpi botuese nga Kosova dhe Shqipëria që kanë dërguar pranë Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës versionin e tyre të abetares, ku ai final pritet të shpallet nga një komionin i posaçëm vlerësues me 10 profesorë të njohur nga të dy vendet në muajin qershor. Kriter kryesor për shpalljen e fituesit do të jetë mënyra e hartimit të tekstit, por edhe çmimi i cili nuk duhet të kalojë vlerën prej 700 lekësh.



Abetarja e unifikuar do të jetë teksti i parë ligjor mes Shqipërisë dhe Kosovës, botimi i të cilës ka dhe një vlerë simbolike në kuadër të 100 vjetorit të Pavarësisë së vendit tonë.




Abetarja e parë e gjuhës shqipe, ajo e vitit 1844, me titull "Fort i shkurtër e i përdorshëm Evetar shqip", u përgatit nga personaliteti i shquar e Rilindjes Kombëtare, Naum Veqilharxhi. Nga ajo kohë kanë kaluar plot 162 vjet.


Që atëherë e deri më sot janë shtypur mëse 150 abetare në trevat shqiptare dhe jashtë tyre, si në Bukuresht, Stamboll, Bruksel, Sofje, Vjenë, Napoli, Selanik, Athinë, Paris, Milano, Bari, Vorçester, Lajpcig, Konstancë, Aleksandri të Egjiptit etj. Hartimi dhe realizimi i abetares së saj e vuri Shqipërinë në radhën e vendeve të qytetëruara, duke treguar se ky vend i vogël ka një popull me karakteristikat e tij, me gjuhën dhe zakonet e veta dhe me një thesar të trashëguar nga brezat.




Punën e Veqilharxhit e vijoi Kostandin Kristoforidhi, një figurë tjetër e shquar e Rilindjes Kombëtare, i cili në vitin 1867 botoi një abetare në gegërisht dhe një në toskërisht dhe u mësoi me to shqipen shumë bashkatdhetarëve gjatë udhëtimeve nëpër Shqipëri. Epokën e re për librat shkollore dhe përgatitjen e truallit për shkollën kombëtare e përgatitën figurat e njohura, si Jani Vreto, Sami Frashëri, Pashko Vasa dhe Koto Hoxhi, të cilët, gjatë periudhës së Lidhjes Shqiptare të Prizrenit në vitin 1879, botuan "Alfabetarja e gjuhës shqipe".


 Më pas, rruga e hartimit të Abetares Shqipe kalon ndër emra të njohur, të cilët punuan me përkushtim brenda dhe jashtë vendit, si Luigj Gurakuqi (1905), Parashqevi Qiriazi (1906), Nikolla Lako (1906), Simon Shuteriqi (1911) etj, dhe në vitet e mëvonshme, A. Xhuvani, Th. Papapano, M. Logoreci, J. Minga, duke krijuar kështu një traditë të mirë. Punimi i mirëfilltë shkencor i Abetares Shqipe u bë pas vitit 1944, përgatitja e të cilit u vu mbi baza shkencore pedagogjike e gjuhësore.

Autorët

Ana funksionale e këtij teksti popullor nuk është më e madhe se ajo shkencore-didaktike. Shumica e autorëve të tyre janë të njohur në analet e historisë së arsimit dhe të mendimit pedagogjik shqiptar si pedagogë të shquar, si didaktë të aftë dhe si metodistë të përsosur e origjinalë në mjeshtërinë e mësimdhënies.

Të tillë kanë mbetur Naum Veqilharxhi, Konstandin Kristoforidhi, Jani Vreto, Sami Frashëri, Gaspër Benusi, Jan Risto Terova, Parashqevi Qiriazi, Luigj Gurakuqi, Jani Minga, Simon Shuteriqi, Jashar Erebara, Nikolla Lako, Mati Logoreci, Gaspër Beltoja, Ndue Paluca, Aleksandër Xhuvani, Pertef Pogoni, Qamil Guranjaku, Kolë Xhumari, Mehmet Gjevori etj. Janë këta autorë, që kanë njohur metodat sintetike dhe ato analitike, që kanë ndjekur me kujdes evolucionin (zhvillimin) e tyre gjatë shekujve dhe që kanë zbuluar përshtatjet me veçoritë e gjuhës sonë.

Shefi i Trupit Koordinues Milan Markoviq ka prezantuar sot në Bujanoc abetaren dhe fletoret punuese në gjuhën shqipe për klasën e parë të shkollës fillore, e cila është miratuar nga Ministria e Arsimit dhe shkencave të Serbisë.

Në konferencë për medie kanë marrë pjesë shefi i Misionit të OSBE-së në Serbi Dimistiros Kipreos, Ambasadori i Republikës së Shqipërisë në Beograd Shpëtim Çaushi dhe kryetari i Këshillit Nacional Shqiptar Galip Beqiri.

Kryetari i KNSH, Beqiri deklaroi se "marrja e lejes për abetare dhe fletoreve punuese është vetëm një pikë në deti në raport me kërkesat e nxënësve që mësojnë në gjuhën shqipe", mirëpo është një e mirë që "ka filluar të zgjidhen problemet".

Ai ka deklaruar se së bashku me Trupin Koordinues janë marrë vesh që këtë vit të zgjidhet problemi me tekstet mësimore për klasat e ulta, ndërsa në vitin e ardhshëm të zgjidhet problemi për mungesën e teskteve shkollore në klasa e pestë deri në klasën e tetë.

"Kemi me qindra teksste mësimore që na mungojnë për momentin, ku këtyre duhet ti shtohet edhe rreth 300 tekste të shkollave të mesme. Presim që një pjesë e teksteve të përkthehen në gjuhën shqipe, një pjesë të botohet nga autorët nga Presheva dhe Bujanoca dhe një pjesë të merren nga Shqipëria dhe Kosova" ka thënë Beqiri.

Ambasadori i Shqipërisë Shpëtim Çaushi ka thënë se "abetarja që ka ardhë nga Shqipëria është një dhuratë e thjeshtë për fëmijët e Bujanocit, Preshevës dhe Medvegjës" dhe i përket gjuhës që do të jetë pjesë e Evropës së Bashkuar.

Shqiptarëve të Luginës së Preshevës i’u është mohuar e drejta që flamuri kombëtar të figurojë, madje, edhe në brendi të Abetares së shkollarëve të klasës së parë.

Qeveria serbe ka kërkuar që ky libër të hiqet nga përdorimi, pikërisht për shkak se në faqen ku mësohet shkronja F, figuron flamuri kombëtar shqiptar.

Dhe kjo është pranuar nga Tirana zyrtare. Qeveria e Shqipërisë në datën 14 shtator nga dërguar si “dhuratë” në Luginën e Preshevës një mijë copë Abetare, të punuara me “standardet” e kërkuara nga qeveria e Serbisë, pra duke hequr flamurin dhe simbolet tjera kombëtare nga brendia e saj.

Paraprakisht, kësaj i ka prirë një dakordim nga vetë Ambasada e Shqipërisë në Beograd. Ambasadori, Shpëtim Çaushi, me një letër drejtuar Ministrisë së Arsimit dhe të Shkencës të Serbisë, kishte përcjellë pëlqimin për ta ndërruar, respektivisht për ta shkombëtarizuar Abetaren për nxënësit shqiptarë të Luginës së Preshevës.

Veç flamurit, nga Abetarja që iu dedikohet nxënësve shqiptarë të Luginës së Preshevës, Shkodra është zëvendësuar me Nishin dhe shumë toponime e emërtime shqiptare, janë zëvendësuar me ato serbe.

Nxënësit shqiptarë të Preshevës, kur të mësojnë shkronjën SH, do të mësojnë se “qyteti i NISHIT është qytet i bukur”, ku në origjinal është “SHKODRA është qytet i bukur”. Për të gjitha këto, ka qenë dakordimi dhe pëlqimi paraprak skandaloz i shtetit dhe i diplomacisë së Shqipërisë. 

Ateroi Abetarja nga Shqiperia, ndersa e edhe zyrtarisht e inaguroi vet Serbia. Tani e tutje nxenesit e gjenerates 2011/12 jane te paret ne KOsoven Lindore qe mesojne nga po ajo Abetare qe mesojne edhe vellezerit e tyre ne Tirane dhe kudo ne Shqiperi. Kjo sdo koment se eshte lajm i mirepritur por sa kohe duhet qe te presim qe barierat te hiqen nje here e pergjithmone ne te gjitha sferat e arsimit. Arsimi nuk do te duhej te njeh kufij. Kufijt duhet te shkrihen ngase Evropa nuk pranon ne gjirin e vet ata qe bejne bariera mes njerzve. Sot kur jetojme ne shekullin e Informatikes dhe Komjuterizmit, kur ne cast merr informaten nga cdo cep i botes, po u dashka te kerkohet leje dhe te behet inaugurim per ate me qenesoren me thelbesoren – alfabetin amtar.

Por shqiptaret duhet te kene parasysh se ne duhet te kemi vetem nje ABETARE. Planprogramet mesimore duhet te jene unike ne cdo cep te shqiptarise. Autoret mund te jene te ndryshem por planprogrami duhet te njejte unik. Kjo per Abetare nuk vlen. Shqiptaret me nje Abetare.

Abetare e përbashkët mes Shqipërisë dhe Kosovës, por pa Maqedoninë. Kjo tani është bërë reale ku për abetaren e përbashkët dhe tekstet e tjera shkollore kanë nënshkruar ministrat e Arsimit të Kosovës dhe Shqipërisë, Ramë Buja dhe Myqerem Tafaj.

Zv/ministri i Arsimit i Maqedonisë Safet Neziri nuk ka mundur të gjejë kohë të prononcohet dje lidhur me këtë çështje, por ka reaguar në mënyrë ekspres kreu i Lidhjes së Arsimtarëve Shqiptarë (LASH), Nuhi Dardhishta.

“Puna e abetares nuk mund të shkojë pa pëlqimin e Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës (MASH) në Maqedoni. Ne kemi kërkuar nga MASH-i që të pranojë këtë abetare dhe mendojë se nuk do të ketë ndonjë problem iniciativa e tillë të realizohet sepse ekziston marrëveshje për bashkëpunim mes Shqipërisë dhe Maqedonisë dhe Kosovës në sferën e arsimit. Tani presim njëherë që abetarja të përpilohet nga komisionet e Shqipërisë dhe Kosovës dhe më pas edhe MASH-i të pranojë, me disa ndryshime të vogla të arrijë dhe te nxënësit tonë”, ka thënë Dardhishta.

MPB vlerëson angazhimin dhe përpjekjet e mekanizmave ndërkombëtare në lirimin e dy policëve të Kosovës

Ministria e Punëve të Brendshme dënon ashpër kidnapimin e zyrtarëve policor të Policisë së Kosovës nga ana e Xhandarmërisë Serbe. Pjesëtaret e Policisë së Kosovës në momentin e kidnapimit kanë qenë duke patrolluar në zonën e përgjegjesisë së Policisë së Kosovës dhe në asnjë moment nuk kanë tejkaluar zonën e përgjegjësisë së tyre.
Ky veprim tinzar dhe i organizuar i Xhandarmarisë serbe dëshmon edhe njëherë orientimin dhe mentalitetin agresor të shtetit Serb ndaj Republikës së Kosovës. Përpjekjet e shtetit serb për agresion ndaj Republikës së Kosovës përmes veprimeve të tilla të nxitura nga Ministri i Punëve të Brendshme i Serbisë, i cili me plot fanatizëm po dëshmohet si trashigimtarë i politikës agresore të Millosheviçit, kanë dështuar historikisht dhe do të dështojnë edhe tani.
Ministria e Punëve të Brendshme kërkon nga EULEX-i dhe mekanizmat tjerë relevant të Bashkimit Evropian, të kërkojnë nga Qeveria e Serbisë lirimin e menjëhershëm të pjesëtarve të Policisë së Kosovës.
Ministria e Punëve të Brendshme e Republikës së Kosovës, fton institucionet e Bashkimit Evropian të gjykojnë veprimet e fundit të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë, të cilat janë në kundërshtim të plotë me rendin dhe ligjin dhe janë veprime anti-europiane dhe në dëm të perspektivës evropiane të rajonit.


Ministria e Punëve të Brendshme e Republikës së Kosovës, vlerëson angazhimin dhe përpjekjet e mekanizmave ndërkombëtarë, në veçanti EULEX-in, për lirimin e zyrtarëve policor të kidnapuar nga ana e xhandarmërisë serbe, më 31 mars 2012.

Ministria e Punëve të Brendshme edhe njëherë shprehë bindjen se zyrtarët policor të kidnapuar tinëzisht nga ana e xhandarmërisë Serbe kanë qenë duke patrulluar në zonën e përgjegjësisë së Policisë së Kosovës dhe në asnjë moment nuk kanë tejkaluar zonën e përgjegjësisë së tyre.

Ne besojmë se KFOR-i dhe EULEX-i bashkërisht do të konstatojnë këtë fakt dhe do të vërtetohet se zyrtarët e Policisë së Kosovës kanë patrulluar brenda juridiksionit të Republikës së Kosovës.

Ministria e Punëve të Brendshme inkurajon të gjithë zyrtarët e Policisë së Kosovës të vazhdojnë kryerjen e detyrave të tyre sipas mandatit, në mbrojtje të integritetit territorial dhe në ruajtje të rendit dhe ligjit sipas Kushtetutës së Republikës së Kosovës.




Ministri i Punëve të Brendshme, Bajram Rexhepi i shoqëruar nga drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Kosovës, Shpend Maxhuni, vizituan drejtorinë rajonale të Policisë Kufitare në Luzhan të Podujevës.
Ministri Rexhepi, bisedoi me zyrtarët e policisë Kufitare për zhvillimet e fundit dhe u interesua për kushtet e punës së Policisë Kufitare, patrullimet në këtë pikë kufitare dhe me shqetësimet që kanë gjatë kryerjes së detyrave të tyre.
Me këtë rast, ministri i Punëve të Brendshme, Bajram Rexhepi, inkurajoi zyrtarët e Policisë Kufitare që të kryejnë punën e tyre sipas mandatit që kanë, në ruajtje të rendit dhe ligjit dhe në respektim të tërësisë territoriale, sipas Kushtetutës së Republikës së Kosovës.
Ministri Rexhepi dhe drejtori Maxhuni gjatë kësaj vizite kanë qëndruar edhe pikën kufitare në Merdare, për të parë nga afër punën që po zhvillohet në këtë pikë kufitare. Ministri Rexhepi pa nga afër kolonat e gjata të qytetarëve të Kosovës që po pritnin në anën serbe të kufirit.
“Kërkojmë nga Bashkimi Evropian që të bëjë presion ndaj palës serbe në mënyrë që ata të kryejnë obligimet e tyre karshi marrëveshjes për lëvizje të lirë të arritur në Bruksel. Është e patolerueshme që qytetarët tanë që vinë nga perëndimi të mbahen me orë të tëra në kufi, për shkak të neglizhencës së qëllimshme të zyrtarëve serb. Kërkojmë që ky maltretim i qytetarëve tanë të merr fund”,- tha ministri Rexhepi.

Pse heshtje!!!!

Janë liruar dy policët e arrestuar të shtunën nga Policia Kufitare Serbe. Lajmin e ka konfirmuar ministri i brendshëm, Bajram Rexhepi. “Dy policët i janë dorëzuar EULEX-it”, ka thënë ministri Rexhepi. Rexhepi ka thënë gjithashtu se të dy policët pritet të kthehen në Kosovë sot pasdite.
Ai gjithashtu ka thënë se lajmin ja ka përcjell shefi i EUELX-it Xavier Bud De Marnhac

Policët e liruar flasin për arrestimin, janë urdhëruar të heshtin

Lajmi për lirimin e dy policëve u konfirmua sot në orën 13:00 nga Ministri i Punëve të Brendshme të Kosovës, Bajram Rexhepi, i cili tha se ishte informuar nga shefi i EULEX-it, Ksavier de Marnak. Nga burim anonim brenda policisë konfirmohet se, policët janë lënë pa ushqim. Atyre u është konfiskuar dhe një veturë zyrtare e policisë, që ende s’ është kthyer, armët dhe shenjat identifikuese me gjithë pajisjet.
Vetëm gati 30 minuta më vonë, rreth orës 13:34, zëdhënësi i EULEX-it, Nikollas Hauton, konfirmoi se ishte bërë transportimi i policëve Shukri Binaku/45/ dhe Sami Beqiri / 36/, nga qyteti i Prokuples, për në territorin e Kosovës. Që prej kthimit të tyre, dy policët janë marrë në pyetje për orë të tëra nga EULEX dhe KFOR dhe janë shoqëruar në vendin ku arrestuan për të kuptuar se në cilin territor ndodheshin.

Policët: Urdhër për të heshtur

Ora 23: 13 – Gazetarët në Kosovë duket se e kanë të vështirë të zbulojnë detaje rreth arrestimit të dy policëve të shtunën nga ana e forcave serbe. Me kamera të fikura, policët e Kosovës pohojnë se kanë urdhër të prerë që të mos tregojnë asgjë rreth arrestimit. Ministri i Brendshëm e ka mohuar një gjë të tillë. Sipas Rexhepit, është e drejtë e policëve të prononcohen apo jo për median.

Ministri Rexhepi nuk takon policët

Ora 22:15 -Ministri i Puneve te Brendshme, Bajram Rexhepi nuk ka shprehur gatishmëri për t’i takuar dy policët e liruar sot me arsyetimin se kjo varet shumë nga agjenda e tij. Edhe pse ka qëndruar gjatë ditës së sotme në pikën kufitare të Merdares, ministri nuk e ka parë të arsyeshme që t’i takojë ata.

Polici: Si u fotografuam

/Sloba i Vogel/Mali Slobo-Ivica Dacic

Ora 21:21 - Sami Beqiri, një nga dy policët kosovarë të rrëmbyer të shtunën nga policia serbe, sqaroi se fotot e publikuara në një konferencë për shtyp nga ministri i Brendshëm i Beogradit, Daçiç, ku ai bashkë me kolegun Shukri Binaku shfaqeshin të prangosur e të shtrirë barkas, ndërsa policia serbe i mbante nën kërcënimin e armëve, janë bërë jo në momentin e ndalimit por më mbrapa, pasi ata janë transportuar në territorin serb.
Gruaja: U tmerrova
Ora 20:20 - Gruaja e Sami Beqirit u ka treguar gazetarëve se është tmerruar kur ka parë burrin e saj të lidhur me pranga, barkas përtokë dhe me kokën e ngritur drejt policëve serbë.

“Nuk na keqtrajtuan”

Ora 20:15 - Televizionet paraqitën mbrëmjen e sotme pamje të policit Sami Beqiri me rroba civile, ku ai shfaqej i lodhur. “Nuk na kanë maltrajtuar, mirë jemi, mirë jemi", ishin fjalitë e vetme që përsëriste polici Beqiri. Televizionet kosovare paraqitën mbrëmjen e sotme pamje të policit Sami Beqiri me rroba civile, ku ai shfaqej i lodhur. “Nuk na kanë maltrajtuar, mirë jemi, mirë jemi", ishin fjalitë e vetme që përsëriste polici Beqiri. Ai u tha gazetarëve se për çdo që u intereson, të pyesin zëdhënësin e policisë pasi nuk kanë të drejtë të lëshojnë deklarata.

Kthimi në familje

Ora 19: 55 - Dy policët kosovarë më në fund, rreth orës 19:00, kanë arritur në familjet e tyre edhe pse në Kosovë arritën rreth orës 13:00. Ata përgjatë katër orëve janë marrë në pyetje nga KFOR-i dhe policia e EULEX-it për rrethanat e arrestimit të tyre, ndërsa më pas janë dërguar edhe në vengjarje. Me të arritur në shtëpitë e tyre, ata janë pritur nga familjarët ndërsa nuk kanë pranuar të flasin për mediat.

EULEX-i e KFOR-i i dërgojnë policët në vendngjarje

Ora 8:05 - Dy policët e kthyer në Kosovë kanë dalur nga stacioni policor ku po merreshin në pyetje nga EULEX dhe KFOR por nuk janë të lirë të kthehen në shtëpi pranë familjes, ashtu siç ishte pritur. Nën shoqërinë e policisë së EULEX-it dhe përfaqësuesve të KFOR, ata janë nisur për në fshatin Dumnicë të Podujevës, pranë vendit ku deklaruan se ndodheshin kur u rrëmbyen nga policët serbë. Siç ka mësuam ata në fshatin Dumnicë do të verifikojnë vendin e saktë të arrestimit të tyre, që mendohet se do të saktësojë nëse u arrestuan në territorin e Kosovës apo atë të Serbisë.

Beogradi don t'i paditë

Ora 18:02 - Ministri i Brendshëm serb, Ivica Daçiç, ka saktësuar se dy pjesëtarët e Policisë së Kosovës u dëgjuan në gjykatë dhe shtoi se kundër tyre do të ngrihet padi. Daçiç theksoi se është i njoftuar me deklaratat e ministrit të Brendshëm kosovar, Bajram Rexhepi, dhe Presidentes Jahjaga sipas të cilëve policët e arrestuar ishin në detyrë, por u sugjeroi atyre që “të shikojnë punët e veta”.

EULEX-i e KFOR-i nuk i lirojnë policët

Ora 17:10 -Ende nuk janë liruar nga stacioni i policise në Lluzhan dy policët e kthyer në Kosovë. Ata po merren në pyetje nga policia e Eulex-it. Familjarët janë të shqetësuar sepse ata nuk po lirohen dhe nuk po kthehen pranë familjeve. Mediat nuk janë lejuar as të filmojnë e as të kontaktojnë personelin brenda stacionit policor. Dy policët janë duke u intervistuar nga pjesëtarët e Eulex dhe inteligjencës së KFOR.
BE: Nuk ishte pengmarrje

Ora 16:43 - Maja Kocijançiç, zëdhënëse e shefes për politikën e Jashtme në Bashkimin Europian, Catherine Ashton, tha sot se arrestimi dy policëve kosovarë nga autoritetet serbe “nuk mund të cilësohej si pengmarrje”.

Lirohen nga MUP-i Serb , dy policët e Kosovës

Janë liruar dy policët e arrestuar të shtunën nga Policia Kufitare Serbe. Lajmin e ka konfirmuar ministri i brendshëm, Bajram Rexhepi. 

http://www.rts.rs/page/stories/sr/story/9/Politika/1075138/Pu%C5%A1teni+kosovski+policajci.html

“Dy policët i janë dorëzuar EULEX-it”, ka thënë ministri Rexhepi. Rexhepi ka thënë gjithashtu se të dy policët pritet të kthehen në Kosovë sot pasdite.

Ai gjithashtu ka thënë se lajmin ja ka përcjell shefi i EUELX-it Xavier Bud De Marnhac.

* * * * * *

Sot skadon masa e ndalimit prej 48 orëve që policia e Serbisë u ka vënë dy policëve kosovarë të kidnapuar të shtunën në brezin kufitar në Podujevë. Dy misionet ndërkombëtare EULEX-i dhe KFOR-i ka thënë se çështja po hetohet dhe nuk ka dhënë detaje nëse ata do të lirohen gjatë ditës. Ndërkaq autoritet kosovare thonë se kanë shtuar veprimet që kanë të bëjnë me presionin mbi Serbinë për lirimin tyre.

Autoritet serbe ende nuk kanë dhënë sinjale nëse se do të lirojnë dy policët kosovarë të kidnapuar të shtunën në brezin kufitar me Serbinë në Dumnicë.

http://srb.time.mk/read/b621fcabeb/9159b1448e/index.html

Masa e ndalimit prej 48 orëvetë policëve që po mbahen në Kurshumli skadon sot në mesditë, ndërkohë që EULEX-i ka njoftuar se pret që shpejt të përfundojë kjo çështje.

Zëdhënësja e misionit të Bashkimit Evropian për sundim të ligjit Irina Guduljeviq, ka thënë incidenti po hetohet dhe se presin që ndalimi i tyre të ndërpritet më shpejt.

Deklarata e Ivica Dacicit

“Ne po hetojmë të gjitha çështjet dhe detajet rreth kësaj ngjarje. Presim që ky incident të përfundoj dhe të ndërpritet masa e ndalimit. Ne presim që kjo situatë të përfundoj shumë shpejt”, ka thënë Guduljeviq.

As zyrtarët e KFOR-it nuk kanë dhënë ndonjë sqarim rreth hetimit të kidnapimit të policëve në vijën e gjelbër kufitare me Serbinë .

Zëdhënësi Den Harvey. ka thënë se presin që çështja të menaxhohet në mënyrë të përgjegjshme nga të dyja palët.

http://www.rts.rs/page/stories/sr/story/9/Politika/1074240/Uhap%C5%A1eni+kosovski+policajci.html 

“KFOR-i është i shqetësuar me zhvillimet e fundit. Ne besojmë që të dyja palët do të sillen në mënyrë të përgjegjshme dhe profesionale. KFOR është interpretuesi kryesor në lidhje me vijën administrative kufitare dhe KFOR do të mbaje lidhje për këtë çështje“, ka thënë Harvey për Radio Kosovën .

Kidnapimi i policëve të kufirit Sami Beqiri dhe Shukri Binaku përbën incidentin më të rëndë ndërkufitar deri më tani që kur KFOR-i ka filluar të transferojë përgjegjësitë për vijën e gjelbër pesë-kilometërshe tek autoritetet vendore.

Konferencë shkencore për pavarësinë e Shqipërisë

Ardianë Pajaziti

Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Kosovës dhe Instituti i Historisë kanë prezantuar programin e tyre të përbashkët, nëpërmjet të cilit do të shënojnë 100-vjetorin e pavarësisë së Republikës së Shqipërisë.

Kryetari i Akademisë së Shkencave dhe të Arteve të Kosovës, akademik Hivzi Islami në prezantimin e planit organizativ të shënimit të këtij përvjetori është shprehur para gazetarëve që ky vit është një vit i madh jubilar në shënimin e 100-vjetorit të pavarësisë së Shqipërisë.

Ndërkohë, Jusuf Bajraktari, drejtor i Institutit të Historisë ka shpalosur pikat në të cilat është fokusuar Këshilli Organizativ. Sipas tij, organizimi kryesor për shënimin e festës së 100 vjetorit të pavarësisë së Shqipërisë është konferenca shkencore e titulluar “Pavarësia e Shqipërisë dhe Kosova 100 vjet pas”, që pritet të realizohet në mes datave 13 dhe 14 shtator të këtij viti.

Po sipas tij, punimet shkencore që duhet të dorëzohen deri më 20 prill duhet të mbështeten në pikat referuese të temave që i ka caktuar Këshilli Organizativ si: kryengritjet shqiptare 1908- 1912, rrethanat ndërkombëtare dhe Pavarësia e Shqipërisë, luftërat ballkanike, konferenca e ambasadorëve në Londër dhe cështja shqiptare, qëndresa e shqiptarëve në Kosovë ( 1913- 1914) , Kosova gjatë Luftës së Parë Botërore, Kosova midis Dy Luftërave Botërore, Kosova në Luftën e Dytë Botërore, copëtimi i territoreve shqiptare nga Jugosllavia…

Ndërkaq, po sipas organizatorëve pritet që në këtë konferencë të marrin pjesë edhe dijetarë e historianë ndërkombëtarë, që janë njohës të shqiptarëve, dhe po sipas organizatorëve të gjitha prezantimet në këtë konferencë do të publikohen.

Më pas është njoftuar se do të organizohet edhe akademia “Kujtesë historike kushtuar 100 vjetorit të Shoqatës Panshqiptare “Vatra”, e cila do të mbahet më 25 prill, pastaj akademia “ 100 vjetori i Kuvendit të Junikut”, e cila do të mbahet më 21 maj, si dhe veprimtari artistike e Seksionit të Arteve të ASHAK-ut, që pritet të mbahet gjatë muajit tetor, aktivitet për të cilin ende nuk janë specifikuar prezantimet.

Mesazhe bizantine

Dr.Sci..Xhavit Beqiri

I. Një rrethanë imagjinare

Në një rrethanë imagjinare, njeriu edhe mund të paramendojë një mrekulli të këtillë: presidenti i Serbisë, Boris Tadiq, kërkon nga prefekti i Beogradit ta përcaktojë me urgjencë një hapësirë për ndërtimin e një memoriali kushtuar viktimave civile shqiptare të Kosovës. Me këtë akt, Tadiqi jo vetëm që do t’i nderonte afër 15.000 viktima civile shqiptare të terrorit serb gjatë viteve 1998-’99, por do t’i dërgonte një sinjal të qartë gjithë botës demokratike se tashmë e ka tejkaluar mendësinë politike të pararendësit të tij, Sllobadan Millosheviq, çmenduritë e të cilit e lanë në gjak ish-federatën e vendeve “të vëllazëruara e të bashkuara” të Jugosllavisë.

Një lapidar nderimi, një gur kujtimi për gjithë ata fëmijë e pleq të vrarë, një shenjë pendimi për gjithë ato vajza e gra të dhunuara, një pikë keqardhjeje për ato qindra-mijëra shtëpi, shkolla e objekte kulti të djegura e të rrënuara nga piromanët e vandalët serbë gjatë atyre viteve të egra, një shenjë e vockël çfarëdo qoftë ajo, që do ta kishte simbolikën e kërkimfaljes ndaj shqiptarëve, simbolikën e vetëdijesimit serb për atë që ka ndodhur këtu, mbase do të ishte një shenjë e fuqishme reflektimi, një pikë kthese në mënyrën se si Beogradi zyrtar, dhe serbët në përgjithësi, i shikojnë shqiptarët, veçmas ata të Kosovës.

Porse, në hendekun e madh që është krijuar mes të dyja kombeve, mes serbëve dhe shqiptarëve, një veprim i tillë i presidentit Tadiq sigurisht që do të pritej me shumë skepsë e dyshim nga shqiptarët. Çfarë do ky, tani, që dashka të ndërtojë memorial nderimi për shqiptarët e Kosovës, të cilët janë vrarë e janë masakruar pikërisht nga bashkëkombësit e tij? Çka synon të përfitojë nga bashkësia ndërkombëtare, veçmas nga Bashkimi Evropian, në kurriz të Kosovës, me këtë akt të çuditshëm?

Fundja, kur kanë shfaqur serbët, përveç ndonjë rasti individual, pendesë për krimet monstruoze kundër shqiptarëve? Pse dashkan ata të çojnë selam se ja, pikërisht ne që ju vramë, ju dëbuam nga tokat tuaja stërgjyshore dhe ju poshtëruam para botës, tani, në shekullin e ri, duam të kërkojmë ndjesë për ato mizori që jua kemi bërë dhe duam të pajtohemi përgjithmonë?!

Po serbët, si do ta përjetonin këtë akt bujar të Tadiqit? Sigurisht, shumica do ta shpallnin menjëherë tradhtar të “popullit qiellor serb”, të tjerët do ta akuzonin se, ja, ky “ua shiti” Kosovën “terroristave shiftarë”. Të rrallët, si Sonja Biserko, Natasha Kandiq, apo edhe liberali demokrat Çedomir Jovanoviq, do ta përshëndetnin këtë veprim të presidentit të tyre, duke rikujtuar se ka vite që kanë bërë thirrje për ndryshimin e kursit politik serb ndaj shqiptarëve, mirëpo thirrjet e tyre gjithmonë janë parë me përbuzje, madje për këtë qëndrim shpeshherë edhe janë kërcënuar nga nacionalistët e vijës së ashpër serbe.

II. Rehabilituesi...

Mirëpo, mrekullitë ndodhin vetëm në rrëfime fiksioni. E, politika ka rregulla të tjera, shumë më johumane sesa ato që ndeshim në romane, apo në përrallëza me “fund të lumtur”. Tadiqi e di se një akt i tillë do ta varroste politikisht në Serbi, ndaj as që i shkon ndërmend diçka e tillë. Vetëm ideja, e lëre më kërkesa e tij zyrtare për ndërtimin e një memoriali për shqiptarët e Kosovës, do të shënonte fundin e tij. Askush në Serbi, të paktën jo në këtë shekull, nuk do t’ia falte një “marrëzi të tillë”. Qysh bëhet që një president serb të kërkojë nderim për “shiftarët”.

Po, pra! Politika s’është aspak skofiare dhe në skenën e saj s’ka vend për pendesë (sado që Zoti i do të penduarit!). Tadiqi është mjaft i mençur që të bënte një gafë kaq naive. Një fije pendese për gjithë ato të liga që u janë bërë shqiptarëve mund t’i kushtojë atij me rrokullisjen e karrierës politike. E, këtë ai nuk e dëshiron, se është mjaft pragmatik dhe di të notojë shumë mirë politikisht, si në marrëdhëniet që ka me të tijët, ashtu edhe në ato me botën e jashtme, të cilën ndonjëherë të duket se po e hipnotizon me truqet e tij bizantine.

Prandaj, Tadiqi bën një veprim shumë më të mençur; ai e dënon “agresionin e NATO-s” ndaj vendit të tij, madje duke e cilësuar ndërhyrjen e Aleancës Veriatlantike për shpëtimin e popullit të Kosovës nga gjenocidi serb si “krim kundër vendit dhe popullit tonë”. Kështu tha ai në përkujtimin që u bëri disa viktimave serbe të bombardimeve të NATO-s, në qytetin Aleksinc. Mirëpo, me asnjë fjalë të vetme nuk i përmendi arsyet e kësaj ndërhyrjeje. Për 15.000 viktimat shqiptare as që bëhet fjalë. Tadiqi s’ka forcë, as vullnet, t’i zërë ngoje ata. Tekefundit, viktima ishin, porse ishin viktima shqiptare... E, Tadiqi s’është De Gol!

Në vend të kësaj, meqenëse edhe ndodhet në fushatë zgjedhore, “demokrati” Tadiq kërkoi rehabilitimin e figurës së prijësit të çetnikëve gjatë Luftës së Dytë Botërore, Drazha Mihajlloviq, një njeriu që u kishte prirë krimeve të rënda ndaj joserbëve atëkohë. Ndërsa fushata do të vazhdojë dhe zjarrmia patriotike serbe mund t’ia turbullojë paksa mendjen, Tadiqi mund të kërkojë edhe rehabilitimin e “figurës së ndritur” të Millosheviqit, i cili, sipas këtij biqim koncepti, s’ka bërë gjë të keqe, vetëm ka nxitur dhe ka urdhëruar vrasjen e mijëra kroatëve, vrasjen e gati treqind mijë qytetarëve të Bosnjës e Hercegovinës dhe të nja pesëmbëdhjetë mijë shqiptarëve, atje poshtë, në Kosovë.

III. Mesazhi suedez

Kuptohet, shqiptarët si komb, e veçanërisht shqiptarët që kanë pasur fatin e tmerrshëm të jetojnë në ish-federatën jugosllave, nuk presin mrekulli përrallash nga fqinji i tyre verior, Serbia. Aq më pak nga presidenti Tadiq, i cili, sado që mundohet të vishet me petkun e engjëllit paqedashës, prapëseprapë nuk dallon shumë nga paraardhësit e tij. Të paktën jo kur është fjala për Kosovën dhe qytetarët e saj!

Një satisfaksion, megjithatë, shqiptarëve u vjen nga një vend skandinav, nga Suedia. Një qytet i këtij vendi perëndimor tani e tutje do të ketë në njërin nga sheshet e tij një statujë me motiv nga tragjedia shqiptare e viteve të luftës 1998-’99, me të cilën suedezët duan t’i nderojnë të gjithë fëmijët refugjatë nga Kosova, të cilët gjetën strehim në këtë vend.

Statuja “Gëzimi”, që i kushtohet fëmijës Gëzim Dervishi, të cilin jeta e kishte degdisur deri në Suedinë e largët, do të simbolizojë ndër motet që do të vijnë jo vetëm tragjedinë e madhe të Gëzimit dhe të bashkëmoshatarëve të tij nga Kosova, por edhe shpirtin e lartë human të popullit suedez, që tregon nderim për të gjitha vuajtjet apokaliptike që kanë përjetuar Gëzimi dhe bashkatdhetarët e tij, për shkak të politikës shfarosëse të Beogradit ndaj shqiptarëve të Kosovës.

Statuja “Gëzimi” është një mesazh i vlerave më supreme njerëzore, një mesazh që vjen nga një vend i demokracisë së vërtetë perëndimore. Në këtë shekull, diçka e tillë nuk mund të pritet nga Beogradi. As nga Tadiqi! Në domenin politik, mrekullive s’mund t’u besohet!

Mesazhi i Suedisë është mesazh Perëndimi, mesazh i dashurisë dhe i dhembshurisë njerëzore. Mesazhet e Tadiqit, që rreket të rehabilitojë kriminelë lufte, janë mesazhe obskurantiste, mesazhe bizantine!

Profecia e Gjingjiqit

Beqë Cufaj

Disa muaj para se ta vrisnin, lideri serb i Beogradit postmillosheviqian, Zoran Gjingjiqi, pati deklaruar: shqiptarët mund edhe të shikojnë dhe shkojnë në Europë përmes Tiranës e Shqipërisë... por të mos harrojnë që gjatë atij rrugëtimi do të mund të mbyten edhe në detin e tyre!

Sot, gati një dekadë prej asaj thënieje të tij, del që nuk e ka pasur edhe aq gabim. Sepse shqiptarët (e Kosovës), edhe përkundër faktit që në vitin 1999 u çliruan nga robëria shekullore serbe, kurse në vitin 2008 shpallën pavarësinë, megjithatë duket që ende shohin nga Serbia dhe përmes Serbisë rrugën e tyre drejt Europës. Sado e dhimbshme që tingëllon, duhet që këtë realitet ta shohim drejt në sy.

Së pari, është më tepër se e pakuptimtë joshja, për të mos e quajtur ndryshe, e shqiptarëve që të udhëtojnë drejt dhe përmes Serbisë. Asaj pra: e cila ka rrahur, poshtëruar, maltretuar, terrorizuar, vrarë e përndjekur jo vetëm gjatë regjimit të Milosheviqit, por edhe më herët për dekada e dekada të tëra. Për një shekull me radhë!

Si, si është e mundshme pra që njerëzit tanë ta hanë atë karotë “udhëtimi” për disa qindra kilometra më pak apo edhe qindra euro më shumë dhe t’i bien në gjunjë e grazhd dorasit e armikut? Për të mos i lënë vetëm “udhëtarët” apo për të ndier sidomos këtë varësi fatale nuk kemi pse u hedhemi në shpinë vetëm këtyre... sepse vetë fakti sesi në Kosovë ende dhe sot e kësaj dite konsumohet me të madhe çdo gjë serbe...tregon që ajo shtrirje e Serbisë në peizazhin mental e shpirtëror të shqiptarëve vazhdon të jetë aq e fuqishme sa nuk ka si të mos quhet një rast “sui generis” në historinë e re të civilizimit europian.

Të udhëtosh a të hash produktet e fqinjit, i cili të ka vrarë e poshtëroruar për vite me radhë?! Nuk ka si të mos jetë ndryshe pos një vetëposhtërim i pashoq dhe vërtetim i sindromit të lidhjes viktimë-doras! Prandaj: vazhdoni e udhëtoni dhe mos u ankoni. Kur ju rrahin e ju lënë të prisni në radhë me orë e ditë të tëra. Për “ryshfetet” e “bakshishet” që ua jepni... as mos të flasim. Dhe në të njëjtën kohë: vazhdoni të ushqeheni sa të mundeni me çdo gjë serbe. Sepse jeni mësuar. Dhe nuk mundeni pa to. (Që hebrenjtë s’e kanë folur e lëre më që s’e kanë parë as s’kanë dashur të dëgjojnë kurrë më fjalën “Gjermani”, me siguri s’e dini. Apo bëheni që s’e dini).

Të ketë qenë ajo varësi e asaj kohe që e pati shtyrë Gjingjiqin t’i thoshte ato fjalë që i rikujtuam në fillim të kësaj trajtese? Natyrisht. Dështimet e shoqërisë shqiptare të Kosovës, kur marrëdhëniet me fqinjët tanë serbë janë në pyetje... mund të quhen të panumërta. Vetëm disa mund t’i numërojmë këtu për të nxjerrë shkaqet e pasojat e eksperimentimeve e poshtërimeve të muajve e ditëve të fundit që na vijnë nga Beogradi.

Së pari: shqiptarët nuk arritën të ndërtojnë një kulturë kujtese për krimet gjenocidale serbe ndaj Kosovës, dhe si pasojë patëm dhe kemi këtë varësi fizike nga “nevojat” për udhëtime deri tek ato për ushqime... serbe.

Së dyti: nuk u gjetën rrugë as mundësi për ta kaluar traumën e distancimit të kriminelëve serbë nga ata të popullësisë së thjeshtë serbe të Kosovës, e cila edhe sot e kësaj dite vazhdon që “pjesërisht” të jetë pjesë e dekorit të blerë institucional (me traktora e tendera) në Prishtinë.

Së treti, kastat politike dhe intelektuale të Kosovës prej pasluftës e deri më sot zgjodhën moton e derrave të kënaqur dhe jo sokratëve të vuajtur, dhe për këtë edhe iu nënshtruan stihive megalomane të ndërkombëtarëve të lokalizuar për “nevojat” e multikulturalizimit të shpifur të quajtura “marrëdhënie të mira ndëretnike”.

Dhe fare për fund- vetë fakti që Kosova, qoftë në kohën e UNMIK-ut ashtu edhe të Fusnotës, vazhdon të jetë e mbërthyer në ujërat e keqqeverisjeve dhe korrupsionit të cilat në mënyrë direkte asaj ia dobësojnë pozitën edhe kur Serbia dhe serbët janë në pyetje bëjnë që të jemi si jemi.

Ndërkaq, personifikimi i krejt këtyre ngatërresave dhe huqjeve s’ka dyshim që është Hashim Thaçi, i cili për ta ruajtur kokën (nën hetime) dhe pushtetin (të korruptuar si askund tjetër në Europë) jo veç që ka bërë e do të bëjë koncesione, por është në gjendje të bëjë atë që askush s’do ta kishte besuar: ta durojë poshtërimin që Beogradi na e bën, ta ndihmojë Tadiqin të rizgjedhet në pushtet e hap rrugën drejt BE-së dhe fare në fund...edhe të takohet me të!

Kur do të ndodhë kjo - s’ka rëndësi. Prandaj - ec e mos i quaj profeci fjalët e Gjingjiqit!