Mirënjohje të thellë për Profesorin e historisë, zotin Rasim Bebo

Rasim Sejfulla Bebo ka lindur më 14 prill të vitit 1926 në Shalës, të të Konispolit
(Çamëri)në territorin shqiptar. Ai ka përfunduar studimet në Fakultetin e Historisë dhe Filologjisë dhe ka qenë viktimë e luftës së klasave gjatë regjimit komunist. Prej vitesh ai vijon aktivitetin e tij si studiues në mërgim në Çikago të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Rinia....


Gjyshi  i Rasimit me dy djemtë, nipin dhe dhëndrin e tij , muarën  pjesë në luftën e Janinës(1912-1913), ku  edhe u vra dhëndri Xhelo Neimi. Gjyshi i Rasimit  mbas disa plagëve që kishte marrë, më vonë ndërroi jetë. Babai, si pronarë i pasur nga shtresa shoqërore, sipas zakonit të vendit, ishte martuar me dy gra me kurorë dhe me secilën kishte nga një djalë.Kur i vdiq babai, Rasimi kishte  4 vjet,ndërsa vëllai i tij  ishte  2 vjeç. Nëna  e Rasimit , nuk është martuar kurrë , por ajo  i rriti fëmijtë.Kurse njerka e Rasimit  u largua  nga shtëpia dhe u martua.Në vitin 1938 e  mbaroi  shkollën fillore me 5 klasë në fshatin Shalë.

Partizan...

Në vitin 1942, zëri i luftës N.Çl. u dëgjua edhe në fshatin Shalë.

Ai fillojë  kontaktet me të deleguarit e Partisë Komuniste, të cilët vinin shpesh në  këtë fshat,si fjala vjenë Tahir Demi, Sadete Demi, Mufit Sejko, Selim Islami e të tjerë persona te lidhur me lëvizjen Çlirimtare, që  kërkonin nga fshatarët  të dilnin partizanë për mbrojtjen e atdheut.

Kjo thotë Rasimi  na frymëzoi ne, disa të rinj dhe dolëm në një ditë rreth 15 partizanë nga fshati. Komisari i batalionit ishte  Dilaver Poçi, i cili Rasimin e caktoi korrier, që të lidhte  batalionin “Çamëria “ me Grupin e IV-të që ndodhej në Theollogo dhe prej këndej me Shtabin e Zonës së Parë operative Vlorë-Gjirokastër që ndodhej në fshatin Ndëra të Përmetit.

Rasimi ka  marrë pjesë në të gjitha aksionet që ka bërë Batalioni Çamëria. Më 29 mars 1944 ata morrën  pjesë në Luftën e Konispolit kundër gjermano-ballistëve.

 Ajo që duhet përmendur shton Rasimi  , është   lufta e Delvinës, që u bë më  21 korrik 1944. Skuadra ku bënte  pjesë Rasimi , zuri pozicion te shtëpia e Çinirëve në lagjen Mukers.

Rasim thotë : Gjatë luftimeve të rrepta, në krahun tim të djathtë, u vra Jani Çavo nga Lefterhori, në krahun e majtë u vra Nasho Marto nga fshati Sminec, gjithashtu edhe fshatari im Idris Bajo dhe dy italianë, partizanë të batalionit “Mateoti”. Pa gdhirë mirë, u plagos komisari i kompanisë Kamber Haxhiu nga Delvina, ku errësira e natës mundësoi tërheqjen e tij. Unë shpëtova duke marrë në trup disa plagë nga ciflat e mortajave dhe më shtruan në spitalin partizan në Leshnicë. Gjatë luftës kam qenë korrier dhe bodigard shoqërues i kuadrove kryesore. Në fillim të vitit 1945 u gjenda në Bilishtë te Batalionin e III-të të brigadës II sulmuese, përgjegjës rinie batalioni.

Shefi i sigurimit të Divizionit në Korçë, shoku Kamber, më kërkoj të vazhdoja shkollën e sigurimit në Bashkimin Sovjetik. por unë e refuzova.

Viti 1946...

Në fillim të vitit 1946 më caktuan sekretar të rinisë së Brigadës II sulmuese në Pogradec. Në muajin tetor të vitit 1946, bashkë me një grup prej rreth 40 ushtarakë, na dërguan në Jugosllavi për studime në Shkollën e tankeve të Armatës Jugosllave me emrin “Petar Drapshin”, në “Bella Cerkva”.

Viti 1948...

U kthyem në Shqipëri të diplomuar në prill 1948. Kur u krijua regjimenti i tankeve “Vojo Kushi” me komandat Myslim Ketën dhe Komisar Rexhep Dodën shton ai.

 Rasim  kur kishte 22 vjet ishte një ndër oficerët me diplomë të shkëlqyer për armën e tankeve.

Gjatë festave të dhjetë dhe pesëmbëdhjetë vjetori të ushtrisë, u shpërndanë dy urdhra dekorata për oficerët shembullorë: Urdhri “Ylli i Kuq” dhe “Urdhri i Skënderbeut” klasi i dytë,që i mori të  dy  urdhërat.

Viti 1956...1957...1959...

Në maj të vitit 1956, arratiset vëllai i tij  Xhemil Bebo me gjithë gruan e tij dhe përfundon në Amerikë.

Një vit më vonë, në qershor të vitit 1957, atë e  hoqën nga reparti i tankeve dhe e transferuan komandues në repartet e punës.

Pas 4 muajve  e heqin nga reparti i punës dhe e transferojnë në Shkollën e Bashkuar “Enver Hoxha”, zv/ komandant për teknikën.

 Në prag të dhënies së gradës major, në nëntor të vitin 1959, më thërret Gjeneral Qazim Kapisyzi, komandanti i shkollës bashkuar, duke shprehur keqardhjen, se më kishin vënë në rrethin e grupit të Teme Sejkos si armik.

 Rasimit i kujtohën shokët e luftës ...Ai thotë : U paraqita tek  Kolonel Dilaver Poçi  i cili ishte Zv/drejtor i drejtorisë politike. Ky, pa asnjë hezitim ndryshoi motivacionin tim dhe dola në lirim të plotë si oficer rezervë në pension, në moshën 33 vjeç.

Pedagog në Universitettin e Tiranës...

Rasimi  si kuadër i nomenklaturës së Komitetit Qendror paraqitet  te gjeneral Llazi Stratoberda  i cili i  rekomandon  sekretares se II të K. P., shoqes Fiqirete Shehu, e cila  dha urdhër zv/ kryetares Komitetit Ekzekutiv të Tiranës shoqes Marika Isakut dhe më vendosën në arsim me diplomën e “Mësuesit të historisë për shkollat e mesme” të “Universitetit të Tiranës, dega Histori Filiologji”.

Pas universitetit  ai vazhdon  kursin tre vjeçar për gjuhën gjermane në pallatin e kulturës “Ali Kelmendi”në Tiranë. Më vonë caktohet mësues në shkollën e sigurimit në Sauk.

 Mësues në shkolla të mesme...

Ishte mëues  në gjimnazin “Petro Nini Luarasi”, “8 nëntori”, “50 Vjetori i Pavarësisë etj.

Gjatë një qarkullimi për një deri në dy vjet, në gusht të vitit 1966, caktohem mësues në gjimnazin “10 Korriku” në Delvinë.

Qëndroj atje deri në muajin maj të vitit 1969.Rasimi  u sëmur dhe u shtrua   në spitalin e Tiranës. Nuk u kthye  më në Delvinë dhe këtë e motivuan  si “Braktisje detyre”.


 Në kryqëzim të rrugës “Bardhyl”, ku ai  bannte , tabelat e rrugës u mbushën plot me fletë-rrufe kundër tij  se gjoja ky  “la pushkën në kufi”.

Përkthyes  për emisionet në Radio Tirana...

Rasimi i rezignuar thotë : Mbledhja e Frontit Demokratik të lagjes, doli me propozimin për internim familjarisht. Ky propozim nuk u zbatua, por u kalua në masë ndëshkimi, dy vjet pa punë. Artikujt në shtyp i kisha të ndaluar të shkruaja, merresha me përkthime nga gjermanishtja, duke furnizuar emisionin e radio Tiranës “Vende dhe popuj” (Land und lojte), kështu zëvendësoja pak a shumë rrogën e humbur.

Së fundi, Edip Çuçi, më rekomandoi t’i bëj një letër Hysni Kapos.

 Sekretari i tij, Myzafer Ahmataj më ktheu përgjigje: “Shoku Hysni të studioi si partizan, si oficer, si mësues dhe tani që je pa punë, do të futesh në lumë, të lagesh i gjithë, të dalësh dhe të thahesh avash-avash, se po të vura në punë, kthehen të gjithë ata që janë në qarkullim, të kërkojnë se i rregullon shoku Hysni.

Shko në lagje dhe ajo do të punësojë, se e njoftojmë ne, hajde pas gjashtë muaj prapë këtu se atëherë do ta rregullojmë.

Lagjja më dha letrën e punës për në depon e barërave dhe fillova punën e hamallit. Pas tre muajve më caktuan punën e farmacistit të “Kontrolloja ilaçet sipas fletë shpërndarjes”.

Në vitin 1981 kam dalë në pension të plotë, plus me njëmijë lekë të luftës. Ditën që u shpall Partia Demokratike, takova Azem Hajdarin.

Më zgjodhën kryetar të partisë demokratike të lagjes 17, duke mbuluar lagjet 18 dh 19. Në këto tre lagje fitoi PD. Në zgjedhje. Nga partia kundërshtare PS më kërcënuan për vdekje.

Dhe një mbrëmje të gushtit 1992 më rrahën keqas sambistët e lagjes.

Më kryesorin e sambisteve djemte i shkuan naten ne shtepin e tij e rrahën në sy të prindërve të tij “se edhe ata vete e urrenin djalin e tyre”.

Të nesërmen, sambistët e lagjes kapën djalin e dytë dhe i thyen nofullën me tullë.

Shpëtoi nga shokët e tij që i erdhën shpejtë në ndihmë. Patëm disa herë përplasje me huliganë partiakë të grumbulluar nga Sulo Gradeci tejet të shthurur.

 Vazhdimisht kërcënohesha, se PD doli më e fortë se PS në zgjedhje dhe syrin e kishin kundra meje. Për të shpëtuar të katër djemtë e martuar me fëmijë, kishte vetëm një rrugë, duhej të largohesha.

Kur ambasada Amerikane hapi rrugën për në Amerikë, mora vizën dhe më 6 janar 2003, bashkë me gruan, lamë atdheun duke u ndarë me katër familjet e djemve me lot në sy në moshën 66 vjeç.

 Në Amerikë punova 10 vjet punë të rënda dhe dola në pension. Fillova të shkruaja si person i pa politizuar.

Nga artikujt dhe librat, ka pritur shumë falënderime dhe kjo i ka dhënë kënaqësi të veçantë në moshën madhore të pleqërisë.

Rasimi thotë:  Falenderojë  fshatrat çame të krahinës së Konispolit që më bënë Qytetar nderi.

REPUBLIKA E SHQIPËRISË KOMUNA E MARKATIT QYTETAR NDERI

Në 71 vjetorin e formimit të BATALIONIT “ÇAMERIA” i jepet titulli QYTETARË NDERI

Zotit Rasim Sejfulla Bebo,

Me rastin e 100 vjetorit të pavarësisë, me motivacion:

Aktivist me kontribut të shquar patriotik.

Nder i krahinës së Çamërisë me shkrimet e tij historikë.

KRYETARI I KOMUNËS

Ismail MYRTAJ

firma vula

Markat më 2 shkurt 2014.

*********

2.

Për ty Çamëri, kemi lënë pas amanetin...

 Rasim Bebo

Pak kohë më parë, këtu në Amerikë, vdiqën dy çamë, të ardhur në Shqipëri rreth moshës 10 – vjeçare, pas masakrës së qershorit 1944. Safet Rojba dhe Rexhep Llaja, i pari nga Margëllëçi dhe i dyti nga Filati, shpresonin vazhdimisht të ktheheshin në vendlindjen e tyre, në shtëpitë e tyre në mallin dhe varrezat e tyre. Por nuk qe kismet dhe para se të mbyllnin sytë lanë amanetin, për Çamërinë e Çliruar dhe për gjithë Shqipërinë Natyrale. Ky amanet i hershëm i të gjithë çamëve, sot është vënë në qendër të lëvizjes së politologut Koço Danaj, i përkrahur nga SHBA.

Edhe poeti e shkrimtari Qamil Buxheli, deri para vdekjes, ëndërroi amanetin e tij për ÇAMËRINË, duke lënë këto vargje të pavdekshme:

ÇAMËRIA TRIME. “O Çamëria Trime! / O Çamëria Trime! / O motra Çamëri! / Evropa t”la jetime, / por s”iu përule ti. / Me burra e gra suljote, / me djem që tundin malet, / me vajzat shtojzovalle. / Ti çave trumundanat. / E theve çdo pusi. / O motër Çamëri! / O trimja Çamëri! / Një shekull zë e ngryset, / që kur si shqipe mali, / me zëmër të zhuritur, / për mbi folenë e prishur / qëndron edhe sot në qiell. / Rikthimin duke pritur! / Ti mbahu motër mbahu, / se dita shpejt do vijë. / Në tokën e pa sosur. / Me gjak e djersë brumosur. Me varret e të parëve. / Me gjuhën e shqiptarëve. / Me gjuhën prej bilbili, / Që i këndoi Naimi … / Do zbardhë dita motër. Pranvera do të vijë! … (Dodona, f. 515).

Dy pleq, rreth të tetëdhjetave, shokë të vjetër, Hasani me Dautin, u përgatitën: të veshur e mbathur mirë, me para dhe pasaporta të rregullta, me nga një bastun në dorë, u gjendën para sportelit të doganës greke në Kakavi. Pas një përshëndetjeje me fjalën, tungjatjeta, ata dorëzuan të dy pasaportat. Kur sportelisti, hapi dhe lexoi pasaportat, i shikoi të dy pleqtë me një urrejtje e neveritje pazakonshme dhe pastaj ulëriu: “Oqi Çamëria, pijene a podho !” (Ska Çamëri, shporruni këndej)… Ai u grisi pasaportat dhe ua hodhi në fytyrë.

Të vrarë shpirtërisht, atyre gati sa nuk u ra damllaja. U mbështetën te muri, pak metra larg sportelit dhe ashtu rrëshqitas, me kurriz te muri u ulën në tokë.

Hasani filloi të recitojë disa vargje pikëllimi (nga Qazim Shemaj): – Çamëria është atje ku ka qënë, ne jemi këtu, jemi çamë, si mundet të mohoj vendin tim e unë gjallë këtu? Kjo është toka e jonë. Mure të rënë, të rjepur, / dhe bluja e qiellit e mekur. / Një xhevze e ndryshkur anës vatrës. / që pjek kafe vreri erërave të natës./ Ca trandafila rebele, mbi një pllakëz mbi varr. / Të vetmet që vdekja ka harruar t’i marrë. / Gjithçka përmbysur, e djegur e shkretë. / Tek ngjitesh e ulesh në këtë tatëpjtë. /Asnjë portëz e mbyllur, por askush nuk të prêt! / Heshtja në heshtje! / Ha veten e vet! “. Dhe ne do ta pimë një kafe vreri për t’i tundur pesë deputetët çamë… – e mbylli recitimin ai.

-E mo, Hasan, – ia ktheu Dauti, – shikon si futen shumë grekë në Shqipëri pa asnjë pengesë, kurse për ne u bë kiameti, të shkonim në shtëpitë tona… Ku qëndron Traktati i Miqësisë, pse nuk ka reciprocitet, “me lejon – të të lejoj”. Ç”është kjo përulje kaq e madhe. Ku është “shteti”? Kjo qeveri me kuptimin e plotë, është, si ka thënë Dritero Agolli, kohë më parë: “shkërdhatokraci”, bashkë me Akademinë e Shkencave. Ku janë këto penat e ndritura të kombit shqiptar që heshtin për këto evenimente shumë të rëndësishme, kur greku ka arritur të thotë “ÇAMËRIA NUK EKZISTON”. Kur sot në Shqipëri nga 35-40 mijë çamë që erdhën si pasojë e atij genocidi të llahtarshëm grek të qershorit 1944, kanë arritur afërsisht në gjysmë milioni çamë të shtuar në rrugën natyrale, pra, rreth 15 herë më shumë dhe në parlament përfaqësohen nga 5 deputetë…

Dauti i kujtoi Hasanit, se zgjedhjet e fundit Parlamentare, si dhe ato lokale, e konfirmuan, PDIU-në, si forcën e katërt politike në vend. Po çfarë kanë bërë për Çamërinë?… Asgjë dhe më keq akoma, ata tallen me elektoratin çam, duke ulur dhe ngritur për 70 vjet, ende të pa miratuar Rezolutën Çame nga Parlamenti Shqiptar.

-Prit more Hasan, – i thotë Dauti!- Ministri i jashtëm grek, u shpreh para qeverisë se “Çamëria nuk ekziston” dhe ata pesë deputetët çamë heshtën, u tërhoqën me kapistër kali për elektoratin e PD e PS dhe dalin në sipërfaqe me një demagogji të gënjeshtër dhe mashtruese, se gjoja nxorën nga pluhuri i harresës tekstin e Rezolutës Çame, të aprovuar më 8 prillin e 2004-ës… – Kështu e mbyllën muhabetin të dy pleqtë dhe me zëmër të thyer u kthyen në shtëpitë e tyre, por jo të Çamëri.

Servet Pëllumbi, ish kryetar i Parlamentit, thotë: “Më 8 prill 2004 u njohëm në mënyrë të detajuar me Rezolutën Çame dhe e mbështetën të gjithë, grupi ynë i parlamentit ishte dakord për ta miratuar. Por kjo rezolutë pengohej nga Brenda, prej Fatos Nanos dhe Sali Berishës, të cilët ishin dy bariera kryesore që sabotuan rezoluten (sipas diktatit nga Athina). Kur pa pritur mbërriti një telefonatë nga kryetari i Partisë Socialiste Fatos Nano. Ishte një urdhër i prerë, që u jepej deputetëve socialistë, të tërhiqeshin nga votimi pro i rezolutës. Kështu ata gjatë votimit u larguan dhe nuk morën pjesë. Kjo ishte një thikë pas shpine për Çamërinë dhe çamët. Unë, thotë Sabit Brrokaj nuk e zbatova atë urdhër dhe qendrova e votova prorezolutës çame. Fatos Nano më quajti “tradhtarë të PS-së”. Unë e quajta spiun të grekut.”


Rezoluta Çame që u hodh në votim në Parlament, më 8 prill 2004 nuk fitoi, rezultati ishte 53 pro rezolutës çame dhe 55 kundra, me 108 deputetët që kanë qenë të pranishëm në atë séancë. Do të fitonte Rezoluta Çame, po të kishte qëndruar Sali Berisha, Jozefina Topalli me të vetët, por këta u larguan para votimit. Kryetari i parlamentit në atë kohë, Servet Pëllumbi, deklaroi se kjo rezolute nuk ishte aprovuar. Këtu duket hapur marrëveshja e Sali Berishës me Fatos Nanon, për kundra rezolutës Çame, në shërbim të hapur me grekun. Dhe jo vetëm kaq, po filluan edhe të tallen me Rezolutën Çame. Këta zotërinj, në pragun e zgjedhjeve të 23 qershorit 2013, u duheshin deputetet çamë, prandaj urdhëruan kryetarin e komisionit të jashtëm, Fatos Beja, të nxjerrë nga arkivi i Kuvendit, votimin e datës 8 prill 2004, duke bërë diversion para deputetëve të këtij komisioni se, kjo rezolute ishte miratuar, por nuk ishte botuar në Fletoren Zyrtare, pasi kreu i parlamentit në atë kohë, Servet Pëllumbi kishte deklaruar, se kjo rezolute nuk ishte miratuar.

Shpëtim Idrizi del si flamurtar duke shkundur Parlamentin Shqiptar për demaskimin e shtrembërimin dhe fshehur (gjoja) miratimin e Rezolutës çame te 2004-ës. PDIU-ja me Shpëtim Idrizin, bëjnë një përflakje të pështirë, për të u tallur më shumë me elektoratin çam, se do të krijohet një komision hetimor, për të sqaruar dhe zbardhur rrethanat dhe përgjegjësit e fshehjes së rezolutës së miratuar. PDIU vazhdon të mbetet e mendimit, se miratimi i rezolutës, është beteja e parë e fituar në luftën e saj për zgjidhjen e çështjes çame. Më tej, vazhdon demagogu Rama: “… se çështja Çame nuk meriton vetëm të trajtohet, por meriton të çohet përpara drejt zgjidhjes, sepse ky është një detyrim shtetëror tashmë që buron nga vetë rezoluta e Kuvendit të Shqipërisë”.

Ndërsa Sali Berisha thotë: “Çështja Çame duhet zgjidhur me përputhje me Traktatin e Miqësisë që ekziston mes dy vendeve. Kjo është ngritur në të gjitha takimet, … nga kryetari I PD me autoritetet më të larta të vendit mik, me të cilët është takuar… Ku Shqipëria ka bërë të qartë se nuk ka asnjë pretendim territorial…Traktati i Miqësisë ka një klauzolë ku çështja e pronësisë së shqiptarëve të Greqisë dhe të grekëve në Shqipëri do te zgjidhen mbi bazën e procedurave teknike”.

Hajde dhe merru vesh me këta dallkaukë. Kur Greqia e ka të ligjëruar, se Çamëria nuk ekziston dhe nuk pranon asnjë marrëveshje historiko-shkencore për Çamërinë. Ajo e ka bërë rezolutën e saj, një dekadë më parë në OKB-se, EB, Kongresit Amerikan dhe e ka ligjëruar se “Çamëria nuk ekziston” Kurse ju zotërinj të PD, PS, dhe PDIU-së, po talleni me Rezolutën e pa miratuar, të kthyer në një “paçavure” dhe mashtroni duke shkruar: “Aprovimi i saj nga kryesia e kuvendit dhe dërgimi për botim në fletoren Zyrtare, erdhi pas përfundimit të hetimeve nga administrata e Kuvendit të Shqipërisë, ku u konkludua se rezoluta e vitit 2004 ishte e miratuar. Ish-kryetarja e Kuvendit, znj. Jozefina Topalli e dërgoi draftin e miratuar për botim, pas kërkesës zyrtare të dy deputetëve të PDIU-së z. Shpëtim Idrizi dhe z. Dashamir Tahiri. (gazeta “ÇAMËRIA”, 13 tetor 2013).

Zotërinj deputetë Çamë, përpara se ta kalonit këtë “Rezolutë të miratuar” në raftet e fletores Zyrtare për gjumë, ju duhet t’ia paraqitnit parlamentit për ta parë dhe aprovuar si një dokument i kërkuar për 70 vjet “REZOLUTE ÇAME” dhe Parlamenti bashkë me dosjen e masakrave greke t’ia dërgonte menjëherë OKB-se, BE, Kongresit Amerikan. Kur ju nuk e kërkuat këtë nga Parlamenti, si fuqi e katërtë që jeni në Parlament, atëherë ju gënjeni, ju mashtroni. Jeni deputet të pabesë, jeni vetëm për të bërë biznes. Ju shkelët amanetin prindërve tuaj, Ju shkelët mbi gjakun e masakrës greke që u është bërë familjeve tuaja dhe gjithë Çamërisë. Ju jeni kthyer në shërbëtorë të grekut, më keq se Fatos Nano dhe Sali Berisha. Kërkoni ta shlyeni këtë turp, shkoni në Çamëri me 100 djem çam dhe atje do mësoni si të veproni.

3.

Mirënjohje të thellë për Profesorin e historisë, zotin Rasim Bebo


Lexoj rregullisht shkrimet me theks të veçantë analitik të këtij profesori të nderuar. Më ka bërë përshtypje faktologjia befasuese që karakterizon analizat e tij profesionale për probleme të rëndësishme kombëtare dhe sidomos për figura të shquara të historisë. Këto kohët e fundit, në “Tribunën Shqiptare”,zoti Rasim kishte botuar një shkrim mjaft interesant, kushtuar Mbtetit Zogu i Parë. I kërkoj ndjesë zotit Rasim se, për disa ditë me radhë, duke mos qenë në kontakt me internetin për arsye personale, nuk kam mundur të reagoj menjëherë ndaj analizës së tij objektive për këtë figurë të shquar të kombit shqiptar.

Gjatë sundimit të egër komunist enverian, u hodhën male pisllëku mbi figurën e nderuar të Ahmet Zogut. Dhe autori kryesor i fabrikimit të pisllëqeve politike kundër Ahmet Zogut, ishte pikërisht Enver Hoxha, masha e urryer në duart e shovinizmit serbomadh në Shqipëri. Ahmet Zogu, si burrë i shquar i kombit shqiptar, e dinte se armik i betuar i flamurit tonë kombëtar ishte serbosllavizmi, të cilit ai i ktheu krahët. Duke e parë figurën e Ahmet Zogut në optikën e Beogradit, Enver Hoxha bëri çështë e mundur që personalitetin e tij ta nxinte tërësisht dhe ta zhvlerësonte përfundimisht në sytë e kombit shqiptar.

Gjatë kohës së mbretërimit të Ahmet Zogut, leku shqiptar këmbehej në tregun valutor të Londrës. Pikërisht gjatë asaj kohe u bë realitet ëndrra shumëvjeçare e martirëve të ordoksisë shqiptare për pavarësimin e Kishës Ortodokse Shqiptare. Kur figura të njohura të ortodoksisë shqiptare e pyetën Mbretin Zog se si do t’i bëhej hallit për pavarësimin e Kishës Ortodokse Shqiptare, meqenëse Patrikana e Stambollit nuk pranon, ai u përgjigj: “Në Shqipëri jam unë mbret, nuk është Patrikana e Stambollit”. Dhe ëndrra e Fan Nolit u bë realitet.

Pikërisht në kohën e mbretit Zog Shqipëria u bë edhe me “Kodin e Familjes”, që nuk ekzistonte ende as në Greqi. Po në atë kohë u përgatit ligji për ndryshimin e emërvendeve (toponimeve) sllave, por zbatimi i tij në praktikë u pengua nga pushtimi fashist. Kurse Enver Hoxhës as që i ra ndonjëherë ndër mend çështja e ndryshimit të emërvendeve sllave.

Të gjithë ata që sulmojnë Ahmet Zogun, bëhen palë me Enver Hoxhën dhe automatikisht bëhen palë me shovinizmin serbomadh, i cili vazhdimisht ka investuar dhe investon shuma kolosale për rekrutim mercenarësh shqiptarë për të hedhur baltë mbi figura të shquara të kombit tonë. Të gjithë këta kalemxhinj mercenarë a ia kanë bërë ndonjëherë vetes pyetjen se si është e mundur që shovinizmi serbomadh të mos ketë shkruar një fjalë të keqe për Enver Hoxhën. Madje edhe me rastin e vdekjes së tij më 11 prill 1985, Beogradi dha porosi që shtypi vendas të mos shkruajë për të me nota kritike.

E vlerësoj lart ndryshimin e qëndrimit të Kryeminstrit të vendit, zotit Sali Berisha, ndaj figurës së Ahmet Zogut. Ai ka bërë vlerësime të larta për personalitetin e Mbretit Zog dhe ka bërë premtimin që eshtrat e tij do të sillen në Shqipëri në kuadrin e 100-vjetorit të shpalljes së pavarësisë. Vetë zoti Berisha bëri shumë mirë që mori pjesë në inagurimin e shtatores së ngritur në nderim të Mbretit Zog në Burrel. Por Kryeshtatorja e Mbretit Zog duhet të ngrihet në kryeqytetin e vendit, si edhe në Prishtinë dhe në Shkup.

Me shumë respekt ndaj figurës së nderuar të profesorit të historisë, zotit Rasim Bebo.( Prof Dr Eshref Ymeri)

Botime monumentale zvicrane për kulturën shqiptare

Bashkëthemeluesit e Instituti Shqiptar në St. Gallen, Zef Ahmeti dhe Albert Ramaj

Instituti Shqiptar i St. Gallenit prej 13 vjetësh e hulumton qenien shqiptare në Zvicër dhe më gjerë. Ai do të nxjerrë nga arkivat në dritën e opinionit marrëdhëniet e hershme dhe të panjohura shqiptaro-zvicerane.

Nga Rexhep RIFATI

Instituti Shqiptar në St. Gallen është themeluar më 2002 nga studiuesit e rinj, Albert Ramaj e Zef Ahmeti. Ideja është që Instituti të jetë i veçantë, në krahasim me shoqatat tjera shqiptare në Zvicër. «Donim të sjellim diçka të mirë për shkencën shqiptare», pohojnë ata.

«Puna jonë nëpër arkiva nuk është e vogël. Një pjesë të tyre e kemi botuar, pjesa më e madhe ende është ende e papublikuar», thekson Albert Rama. «Kërkimet në arkiva, personalisht i kam filluar në kohën derisa studioja në Zagreb. Me kalimin e studimeve në Austri, kërkimi nëpër arkiva u bë pjesë e jetës sime», rrëfen Ramaj. Këtu kërkohet më ndryshe, thotë ai, sepse çdo kanton e ka arkivin e vet». Ramaj dhe Ahmeti punojnë bashkë, si në organizim, ashtu edhe në hulumtim. Dhe, ajo nuk kufizohet vetëm në arkiva zvicerane, por vazhdon edhe në ato austriake, italiane, gjermane, franceze etj.

Lidhje me Zvicrën nga shekulli XV

Lidhjet shqiptaro-zvicerane janë shumë interesante në aspektin historik, shpjegon Albert Ramaj, porse janë të pahulumtuara. Drejtuesve të Institutit u ka shkuar përdore që t’i zbulojmë lidhjet e para shqiptare me Zvicrën, të cilat datojnë nga koha e Koncilit të Baselit (1431-1449). Ata kanë gjetur evidencë për pjesëmarrjen e një delegacioni shqiptar në këtë koncil. Më vonë pasojnë edhe gjetjet për praninë e ipeshkëve zviceranë në Shqipëri. Për historinë e Zvicrës, një ngjarje e rëndësishme është Beteja e Maringanos ndërmjet Zvicrës e Francës afër Milano, më 1515. Në këtë betejë kishin marrë pjesë të ashtuquajturit «stratiotë», mercenarët shqiptarë që kishin luftuar në anën franceze kundër zviceraneve, të udhëhequr nga Mercur Bua Shpata.

Personalitete të shquara shqiptare qëndruan në Zvicër

Sivjet është 500-vjetori i Betejës së Marignanos dhe Instituti Shqiptar i St. Gallenit po përgatit një botim për këtë ngjarje të rëndësishme, jo vetëm për Zvicrën, por edhe për shqiptarët. Studiuesit kanë regjistruar nëpërmjet dokumenteve arkivore se në vitin 1554 në Basel është botuar libri i Marin Barletit «Rrethimi i Shkodrës». Ramaj konstaton: «Që atëherë zviceranët kishin interes për ngjarjet në Shqipëri». Studiuesit kanë gjetur shënime për ngjarje interesante të shekujve XIX dhe XX: Elena Gjika, e njohur si Dora D’Istria, kishte jetuar në Zvicër dhe kishte shkruar disa vepra për Zvicrën. Këtu kanë jetuar personalitetet shqiptare: Michael de Natera, Guillelmus de Fourby, Konstandin Araniti, Merkur Bua Shpata, Filippo da Locarno, Andon Zako Çajupi, Visko Babatashi, Sami Frashëri, Dervish Hima, Faik Konica, Ismail Qemali, Fan Noli, Ahmet Zogu, Mustafa Kruja, Mit’hat Frashëri, Lazër Shantoja, Ali Këlçyra, Pol Adamidhi, Leonik Tomeo, Andre Zamometich, Gjergj Kokali, Alasandro Kastrioti, Ajet Libohova, Eqrem bej Vlora, Luigj Gurakuqi, Dervish Hima, Visar Dodani etj. Për të gjithë këta, Instituti ka tubuar materiale arkivore dhe do t’i botojë në një libër.

Drejtuesit e Institutit të St. Gallenit dëshirojnë t’i nxjerrin në dritë raportet zvicerano-shqiptare. «Dëshirojmë ta botojmë këtë pjese të historisë nga shekulli XV e deri në vitin 1960, sepse libri «Kosova Schweiz» i Hans-Peter von Aarburg dhe Sarah Gretler trajton historinë e shqiptarëve në Zvicër, ndërsa prej vitit 1964 deri 2000 – libri i Rexhep Rifatit», pohon Ramaj.

Ribotimi i Mesharit

Instituti Shqiptar i St. Gallenit e ka kryer një punë të palodhur, sidomos në fushën e botimeve. Së fundmi e ka botuar Mesharin e Gjon Buzukut, në transliterim të Namik Resulit, i cili e kishte transliteruar për të parën herë Mesharin në gjuhën e sotme shqipe. Puna e madhe që kishte bërë Resuli ishte lënë në harresë nga studiuesit shqiptarë. Në qarqet kulturore shqiptare konsiderohej pothuajse vetëm transliterimi i Eqrem Çabejt. Albert Ramaj nënvizon se duhej pasur parasysh faktin që Çabej e kishte botuar Mesharin e Buzukut dhjetë vjet pas botimit të Namik Resulit. «Nuk ka gjasa teorike që Çabej të mos e kishte pasur në dorë edhe transliterimin e Namik Resulit», është i bindur Ramaj. Ribotimi i Mesharit është bërë me Qendrën për Studime Shqiptare në Londër, me të cilën Instituti i St. Gallenit e ka një bashkëpunim të ngushtë.

Një libër në gjashtë gjuhë nga 70 autorë

Libri «Poeta nascitur, historicus fit – ad honorem Zef Mirdita» është një vepër monumentale për gjuhën, letërsinë dhe historinë e Diasporës shqiptare. Titulli është latinisht, pasi shkrimet janë në gjashtë gjuhë: shqip, gjermanisht, kroatisht, italisht, anglisht e sllovenisht. Në të kanë punuar 70 autorë. Në këtë vepër prej 1244 faqesh janë të bashkuar gati të gjithë albanologët e botës. Ajo nga studiuesit shqiptarë e të huaj është cilësuar si libri më i mirë i të gjitha kohërave për albanologjinë. Në këtë vepër është punuar shumë kohë. Instituti i St. Gallenit e ka botuar atë së bashku me Institutin e Historisë Kroate, ku kishte vepruar Zef Mirdita. «Në këtë vepër, për herë të parë trajtohet në mënyrë të plotë historia e Diasporës shqiptare, jo vetëm në vendet e Evropës, por edhe gati në të gjitha kontinentet e botës», thekson Albert Ramaj. Sipas tij, këtë s’e ka bërë askush deri tani.

Bashkëpunim me disa institute

Instituti Shqiptar i St. Gallenit, pos me qendrën për Studime Shqiptare në Londër, bashkëpunon edhe me Institutin Albanologjia në Munih, Institutin e Historisë në Regensburg, Vjenë, Institutin e Historisë në Bernë, Institutin e Historisë Kroate në Zagreb, me Akademinë Kroate, me Pro Literis Zürich, me Akademinë Hungareze, me Haemus Bukaresht, Shkollën e Lartë në Wallisetj.

Sa i përket Ballkanit, mungon një bashkëpunim i mirëfilltë institucional. Botimi i librit të Zef Ahmetit «Çfarë është kultura shqiptare» ka dalë në shtëpinë botuese «Naimi» në Tiranë, ndërsa në Prishtinë bashkëpunohet me Shtëpinë Botuese «Konica» Instituti është i hapur dhe bashkëpunon me figura nga fusha të ndryshme. Parim i institutit është që politika ditore të mos përzihet në punën e tij.

Botime me vetëfinancim

Ramaj thotë se nuk kanë pasur kurrfarë përkrahjeje financiare, pasi këtë nuk e kanë kërkuar. Ata janë bazuar kryesisht në forcat e veta. «Për fat të mirë, qëndrojmë mirë financiarisht si individë dhe çdo gjë e kemi mbuluar vetë», pohon Ramaj. Instituti nuk varet nga askush. Parimi i punës së Institutit është: «Atë që bëjmë, e bëjmë pa ndihmën financiare të dikujt. E bëjmë vetë!»

Në vitin 2015, fillimisht, parashihet botimi veprës së Injac Zampitti-it, i cili ka lënë një dorëshkrim shumë interesant për historinë e popullit shqiptar. Për botim ua ka ofruar djali i tij. Në përfundim është dorëshkrimi i Eqrem bej Vlorës. Po ashtu po përgatiten të gjitha shkrimet për letërsinë, etimologjinë, gjuhën, kulturën shqiptare që ka shkruar albanologu hebre, Nobert Jokli, si edhe vepra «Skanderbeg» e albanologut Julius Pisko, me një parathëne të Oliver Jens Schmitt dhe Eva Frantz.

Për një degë albanologjie në ndonjërin universitet zviceran

Një nga projektet monumentale ku punon Instituti është ‹Historia e popullit shqiptar›, në tri-katër vëllime dhe e shkruar nga rreth 170 autorë të huaj e shqiptarë. «Qëllimi ynë është që ta prezantojmë historinë e popullit shqiptar në mënyrë sa më objektive», thekson Albert Ramaj. Objektivat tjera të Institutit janë: Nxjerrja e një reviste shkencore në gjuhë të huaja, pastaj hapja e një bibliotekë albanologjike në Zvicër, ku do të mund të shërbeheshin lexuesit me libra të ndryshme për kulturën, gjuhën, historinë shqiptare, sidomos studiuesit e rinj shqiptarë. Biblioteka do të shërbente edhe si arkiv për të dokumentuar çdo gjë për shqiptarët në Zvicër. Për këtë po bisedohet me tre albanologë të përmasave botërore, për blerjen e bibliotekave të tyre. Qëllimi i tretë më afatgjatë është hapja e degës së albanologjisë në njërin nga universitet zvicerane. Sipas Albert Ramajt dhe Zef Ahmetit, është e pakuptueshme pse nuk ka ende një degë të albanologjisë në ndonjërin nga universitetet zvicerane. Ramaj dhe Ahmeti dëshirojnë ta bëjnë hapin e parë në këtë drejtim.

Një zë tjetër i shqiptarëve në Zvicër

Drejtori i Institutit - Driton  Mehmet Kajtazi

Aktivitetetet e Institutit Zviceran për Studime Shqiptare janë hulumtimet, forumet dhe simpoziumet e ndryshme. Me Institutin shqiptarët nuk janë vetëm objekt studimi, por edhe studiues – thekson drejtori Driton  Mehmet Kajtazi.

Nga Kujtim SHABANI

«Instituti Zviceran për Studime Shqiptare është 100 për qind zviceran dhe 100 për qind shqiptar – domethënë 100 për qind njerëzor!», e përcakton identitetin e tij drejtori, Driton Kajtazi. Bashkëpunëtorët shkencorë të Institutit janë nga gjithandej, deri në Amerikën Latine, e shpjegon ai gjeografinë e Institutit.

Përtej numrave dhe etiketave, Instituti Zviceran për Studime Shqiptare – ISEAL – administrativisht është zviceran. «Ai është një institucion me vlerë publike, i njohur nga Konfederata dhe i përgjigjet asaj», thekson Driton Kajtazi. Për nga objekti i studimit, Instituti është shqiptar. Ai e studion shoqërinë shqiptare – kulturën, ekonominë… Për drejtorin, «Instituti synon krijimin e urave ndërmjet Zvicrës dhe shqiptarëve, para së gjithash atyre që jetojnë në Zvicër».

Një ide në sirtar

Hapja solemne e Institutit është bërë në vitin 2011. Një dekadë e ka ruajtur Kajtazi dhe ka punuar për këtë projekt pa bujë. Ideja e tij ka lindur në vitin 1999, kur lufta e Kosovës mbaroi, Kajtazi kishte mbaruar studimet dhe nuk angazhohej më në asociacionet studentore ku ishte aktiv. «T’u ikim reflekseve, t’u qasemi refleksioneve», është filozofia që e ka ndjekur Kajtazi në ambicien e tij për krijimin e një instituti shqiptar në Zvicër.

Themelues të Institutit më 2008 kishin qenë njëmbëdhjetë zviceranë, të cilët iu bashkëngjitën kësaj nisme, njerëz me kredenciale në jetën publike këtu. Ndërkohë, Instituti i ka konsoliduar strukturat; nën ombrellën e tij funksionojnë Drejtoria, Shoqata e Miqve dhe Këshilli Drejtues i Fondacionit. Ai ka katër sektorë – të kërkimeve, të botimeve, të kurseve dhe atë të dokumentimit.

Vetëm Shoqata e Miqve të Institutit ka mbi 160 anëtarë, kuadro të ndryshme – zviceranë, shqiptarë dhe të tjerë. Vetëm koha që duhet për një takim me secilin prej tyre gjatë një viti e jep një ide për peripecitë e krijimit të Institutit.

Emra të Institutit

Në vija të trasha, Instituti Zviceran për Studime Shqiptare momentalisht prezantohet me shtatë botime: në gjermanisht, frëngjisht dhe shqip. Pos tjerash, ai ka qenë organizator i tri simpoziumeve njëditore shkencore me tema të ndryshme nga kultura dhe ekonomia. Aty kanë referuar përfaqësues të institucioneve më reprezentative zvicerane dhe shqiptare. «Kjo tregon se këto institucione kanë besim në Institutin tonë», konstaton Kajtazi.

Instituti u shkon gjërave deri në fund. Çdo aktivitet dokumentohet dhe botimi u dërgohet institucioneve e personave të interesuar për ato tema. Doracaku me autor Naxhi Selimi, «Bazat e integrimit parashkollor» është shpërndarë në 1’600 adresa. Botimet e fundit u kanë shkuar 350 institucioneve zvicerane dhe ndërkombëtare.

Driton Kajtazi është krenar për personalitetet që ka fituar rreth Institutit. Ata janë hiç më pak se Victor Ruffy – ish-kryetar i Parlamentit Zviceran, dr. Doris Jakubec – ish-udhëheqëse e Qendrës për Studime Letrare në Romandie, dr. Peter Knoepfel – ish-udhëheqës i Institutit për Studime të Larta dhe Administratë Publike në Gjenevë, profesorët dr. Basil Schader, dr. Laurent Matthey, dr. Olivier Meuwly etj. Këto figura nuk janë thjesht ‹eminenca gri› e Institutit, por konceptuesit e programit dhe supervizorë të projekteve të tij. Dr. Régis Marion-Veyron, kryetar i ri i Këshillit të Fondacionit të Institutit, dhe Francis Cousin, kryetar i Nderit janë ndër bartësit kryesorë të aktiviteteve të tij.

Performansa që nuk paguhet

Krenar Driton Kajtazi është edhe për objektin që i ka caktuar Institutit Qyteti i Lozanës: Një shtëpi katërkatëshe me kopsht. Pjesën më të madhe të qirasë së shtëpisë e mbulon Qyteti. Donacionet janë vaji që e lehtëson punën e mekanizmit që ka konstruktuar Kajtazi dhe njëmbëdhjetë anëtarët tjerë themelues.

Shumicën e projekteve të deritanishme të Institutit i ka sponsorizuar Federata nëpërmjet Entit për Migracion, Kantoni i Vaudit, qytetet Lozanë dhe Vevey, Loteria e Romandisë, «Migros Kulturprozent» etj. Forumi ekonomik në vitin 2013 është bashkëfinancuar nga Ministria e Diasporës së Kosovës. Sa për ilustrim, vetëm përkthimi profesional simultan i simpoziumeve ka kushtuar 3’500 franga në ditë, raporton Kajtazi.

Një punë e madhe vullnetare fshihet pas performansës së Institutit. Renovimi dhe përshtatja e ambienteve të objektit është bërë nga firma shqiptare, rrëfen Kajtazi. «Pa asnjë cent!», shton ai.

Ndërmjet Kosovës dhe Zvicrës

Driton Kajtazi punon si profesor në një kolegj në Yverdon, ku e jep frëngjishten, histori religjioni dhe lëndën e projekteve. Ai i ka kryer në Lozanë studimet në frëngjishten moderne. Në Institutin për Studime të Larta dhe Administratë Publike në Gjenevë e ka studiuar Menaxhmentin e Organizatave Ndërkombëtare. Masterin në Advanced Studies in Inter-Cultural Studies e ka fituar në Lugano.

Në Zvicër, Driton Kajtazi është vendosur në vitin 1991. Ai ka qenë kryetari i parë i Shoqatës së Studentëve Shqiptarë në Universitetin e Lozanës, në vitet 1994-1999. Në vitet 1997-1999 ishte koordinator i Unionit të Studentëve Shqiptarë në Zvicër.

Kajtazi është gjeneratë e 1970-tës. Shkollën fillore, të mesme dhe tre vjet të Fakultetit të Mjekësisë i ka kryer në kryeqytetin e Kosovës. Origjinën e ka nga zemra e Kosovës – fshati Shpat i Drenicës. Ai është autor i një antologjie të letërsisë zvicerane të Romandisë në shqip. Drama e tij «Guri Ura, l’étranger d’ici», në shqip «Guri Ura, i huaji i këtushëm» luhet prej shatë vjetësh në Zvicrën franceze. Së fundmi ka botuar edhe një libër publicistik, «Dera».

Në vitin 2013, Driton Kajtazi u emërua kryetar i Jurisë për ndarjen e çmimit të Kantonit Vaud për integrim: «Le Milieu du Monde».

Njëherë për një herë

Me kulm mbi kokë, gjithçka është më e lehtë. Pas sistemimit në një objekt vetëm për Institutin, ai e ka luksin t’i rregullojë departamentet e tij si duhet. Tani e ka në terezi. Në kuadër të sektorit të kurseve, Instituti e ka strehuar edhe Shkollën e Muzikës – «Polifoni Toskë e Gegë». Një investim prej mbi 30’000 frangave, që do t’ua mësojë fëmijëve të emigrantëve shqiptarë vlerat e muzikës shqiptare nga jugu në veri dhe do t’i afirmojë ato në Zvicër. Për departamentin e dokumentimit ka filluar mbledhja e materialeve me vlerë publike – gazeta, revista, libra… që kanë dalë dhe dalin në vendet nga vijnë shqiptarët dhe ku ata jetojnë në botë.

Sihariqi i radhës së Institutit Zviceran për Studime Shqiptare janë dy punë kërkimore që do të realizohen këtë vit dhe gjashtë botime të ndryshme në gjermanisht, frëngjisht dhe shqip. Gjithmonë për shqiptarët! Tani pritet sistemimi në objektin e ri i një administrate të Institutit.

Idetë për të ardhmen nuk mungojnë, pohon Driton Kajtazi. Ai shprehet i hapur për bashkëpunim me të gjitha subjektet që kanë interes në punën e Institutit – qofshin këto zvicerane, apo shqiptare. Për Kajtazin, një është e sigurt: «Nuk kemi kërkuar partner zyrtar – as shqiptar, as zviceran». I tillë për të është vetëm Federata. Bashkëpunimi me të gjithë varet nga projekt-idetë. «Kështu shkon gjithandej», përfundon ai. Dhe i pëlqen të shtojë se «me ISEAL-in shqiptarët nuk janë vetëm objekt studimi, por edhe studiues».

Shkollat fillore dhe të mesme si dhe kopshtet e fëmijëve nesër nuk do të punojnë në Kumanovë

“Sot në Kumanove, qytetin historik shqiptar me shumë absolute shqiptare është rrethuar nga forca të shumta ushtarake sllave.

Skena ishte tipike sllave e një fillimi konflikti të ri. Bombardimi i shtëpive civile është një dëshmi e gjallë dhe reale se Maqedonia është lufte.

Skena e sotme me shqiptarë të vrarë, me një vajzë tetë vjeç të vrarë e sipas shtypit me shfarosjen e një familje të tërë dëshmon të njëjtën skenë që bënë serbet me familjen Jashari. Si me Jasharet, sot sllavo-maqedonasit kanë vendosur që heshtjen e shqiptarëve për drejtësi ta realizojnë me tytën e armeve.

Shqiptaret në Maqedoni ka kohë që parlajmërojnë Evropën për kushtet e tyre të vështira e bashkëjetesën e pamundur. Por Evropa nuk i ka dëgjuar. Më në fund shqiptarët të pakënaqur deri në fyt kanë vendosur të reagojnë për ekzistencën.

Ngjarja e sotme në Kumanovë, një luftë e mirëfilltë ju bën thirrje gjithë shqiptarëve për ekzistence dhe rezistence. Sot më shumë se kurrë shqiptarët duhet të lënë politiken bajate e të mirë organizohen për sfidat e reja.

*****

Pavarësisht ngjarjeve dramatike, po e vazhdon fushatën zgjedhore, sikurse nuk ka sy të shoh e vesh të dëgjoj së qfarë po ndodh në të vërtetë atje. Edi Rama ka publikuar disa nga aktivitetet e tij të sotme nga fushata zgjedhore, por nuk ka kujtuar edhe trazirat në Maqedoni.

Kryeministri i Kosovës, Isa Mustafa shpreh brengosjen e thellë për dhunën që dje shpërtheu në Kumanovë të Maqedonisë.

Por, reagimin e tij e ka bërë vetëm përmes rrjetit social facebook.

Thotë se ka besim thellë se evitimi i dhunës është në dobi të të gjitha palëve dhe të stabilitetit në Maqedoni, për çfarë Kosova është shumë e interesuar.

Lëvizja Vetëvendosje përmes një komunikate për media po kritikon Qeverinë e Kosovës për neglizhencën ndaj situatës së krijuar në Kumanovë.

Kjo lëvizje ka mbledhur në pesë pika situatën në Kumanovë duke thënë se shqiptarët atje kanë nevojë për ndihmë institucionale të Kosovës dhe të Shqipërisë.

Vetëvendosje thotë se dy qeveritë, edhe ajo e Shqipërisë por edhe e Kosovës nuk do duhej të kenë sot ditë pushimi, se pikërisht në këto ditë edhe Serbia i ka bërë masakrat në Kosovë.

"1. Shqiptarët në Kumanovë kanë nevojë për ndihmë institucionale të Kosovës e të Shqipërisë. Qeveria e Republikës së Kosovës dhe Qeveria e Republikës së Shqipërisë nuk mund ta kenë ditë pushimi këtë fundjavë. Serbia e Milosheviqit shumicën e masakrave në Kosovë në vitet ’98 e ’99 i ka kryer pikërisht në fundjavë kur njerëzit pushojnë. Presidenti i Maqedonisë Ivanov u kthye nga Moska dhe po e mbledh sonte Këshillin e Lartë të Sigurisë. Madje edhe Kryeministri i Serbisë Vuçiq i ka thirrur në mbledhje koordinuese sektorët e sigurisë. Qeveritë në Tiranë e Prishtinë nuk guxojnë të bëjnë sehir e të njoftohen me dromca lajmesh televizive që kapërcejnë terrin informativ të imponuar nga Gruevski.

2. Ndërkohë kemi parë mobilizim të madh të Qeverisë së Serbisë, duke dërguar qindra policë, në kufi me Maqedoninë dhe Kosovën. Kumanova e lidh Luginën e Preshevës me Shkupin, prandaj Gruevski e Vuçiqi duan ta zbrazin atë e ta lënë pa shqiptarë. Tashmë dhjetëra familje shqiptare nga Kumanova janë shpërngulur në Preshevë e në Shkup. Qeveria e Shqipërisë dhe ajo e Kosovës duhet të reagojnë kundër shtetrrethimit të shqiptarëve në Kumanovë nga Gruevski dhe kundër kërcënimeve dhe luftënxitjes së Vuçiqit dhe Ministrisë së Brendshme të Serbisë. Anekënd kufirit Kosovë-Serbi-Maqedoni janë vendbanime me shqiptarë. Asnjë fjalë nuk e thanë e asnjë veprim nuk e bënë Qeveria e Shqipërisë dhe ajo e Kosovës për këtë.

3. Politikanë e krerë të ndryshëm shqiptarë të institucioneve e partive politike po bëjnë thirrje për qetësi e durim të shqiptarëve. Prishtina dhe Tirana zyrtare kanë reaguar sikur të ishin në pozicionin e neutralitetit të diplomatëve të huaj, duke mos ndjerë kurrfarë përgjegjësie për mbrojtjen e shqiptarëve prej terrorit policor që po ushtrohet ndaj tyre në Maqedoni. Ata ose kanë harruar ose nuk duan ta kujtojnë që qetësia dhe durimi i shqiptarëve kurrë nuk ua ka ndërruar mendjen armiqve të tyre. Shqiptarët nuk mund të jenë të qetë e të durueshëm teksa shtypen politikisht, shfrytëzohen ekonomikisht, diskriminohen kulturalisht dhe tash edhe rrethohen nga policia e armatosur rëndë që bastis shtëpitë shqiptare e arreston edhe fëmijë e pleq.

4. Po ashtu, konsiderojmë që është i papranueshëm qëndrimi i faktorit shqiptar në Qeverinë maqedone, ku BDI-ja u bën thirrje shqiptarëve që të mos bien pre e provokimeve ndërkohë që vetë BDI-ja është në këtë Qeveri antishqiptare që po bën kërdi mbi lagjet shqiptare në Kumanovë.

Deri më tani kemi parë deklaratat e Ministrisë së Punëve të Brendshme të Maqedonisë ku nuk përmenden fare të arrestuarit shqiptarë nga Kumanova e as emrat e të lënduarve. Nga familjarët dimë se të paktën tre familje gjenden në Shkup të arrestuar ku përfshihen të moshuar 80 vjeçar deri tek fëmijët 3 vjeçar. Ata duhet të lirohen sa më parë dhe emrat e numrat e viktimave shqiptare duhet të bëhen publike.

5. Në kohën kur Qeverisë së Gruevskit po i konvenon lufta e armatosur kundër shqiptarëve të paarmatosur, e vetmja zgjidhje politike për shqiptarët e Maqedonisë është organizimi qytetar masiv që në sheshet e Shkupit të rrëzohet Qeveria shtypëse e Gruevskit:, thuhet në komunikatën e Vetëvendojes.

Partia Alternativa Demokratike e Kosovës e udhëhequr nga Edita Tahiri shpreh shqetësimin e thellë për zhvillimet dramatike në Kumanovë dhe dënon ashpër përdorimin e dhunës ndaj qytetarëve shqiptarë nga ana e autoriteteve të Maqedonisë.

Zhvillimet dramatike në Kumanovë ku dhuna u bë mjetë për të trajtuar problemet e krijuara e cila shkaktoi humbjen e jetëve të njerëzve, janë një dështim në qeverisjen e pretenduar demokratike të autoriteteve të shtetit maqedonas. Dhuna është e pajustifikueshme nga cilado palë, duhet ti hapet rrugë menjëherë mjeteve politike dhe demokratike për të zgjidhur problemet dhe shqetësimet e qytetarëve në Maqedoni. Kriza politike në Maqedoni e cila po vazhdon sa kohë ndërmjet pozitës dhe opozitës të mos përdoret në dëmë të shqiptarëve të Maqedonisë.



Ftojmë shqiptarët në Maqedoni që me urtësi dhe vizion të adresojnë situatën e krijuar, dhe kërkesat e tyre politike, zbatimin e plotë të Marrëveshjes së Ohrit dhe statusin shtetëformues të tyre ta realizojnë në rrugë demokratike.

Ftojmë autoritet e Maqedonisë që seriozisht të angazhohen për respektimin e plotë dhe të shpejtë të marrëveshjes së Ohrit dhe barazinë mes shqiptarëve dhe maqedonasve, për të krijuar një stabilitet demokratik dhe një shtet për të gjithë, duke mposhtur konceptet monoetnike dhe përjashtuese.

Në situatën e krijuar dhe me qëllim të ndaljes së rrezikut për eskalimin e dhunës, vlerësojmë se ndërhyrja e bashkësisë ndërkombëtare është e domosdoshme për të ruajtur stabilitetin dhe për ti hapur rrugë arsyes politike në trajtimin e problemeve.

Vetëpërmbajtja dhe shmangja nga dhuna dhe provokimet që mund të çojnë në dhunë i takon të gjithëve, ndërkohë që shprehim ngushëllime për të gjithë ata që humbën jetën, qytetarët shqiptarë dhe pjesëtaret e policisë së Maqedonisë.

Partia e Drejtësisë dënon dhunën e pushtetit maqedonas të ushtruar ndaj qytetarëve në qytetin e Kumanovës, duke e vlerësuar si dhunë të papërgjegjshme dhe të papranueshme ndaj popollatës civile, pavarësisht nga preteksti në të cilin mund të thirret Qeveria.

PD vlerëson se zhvillimet e fundit dramatike në qytetin e Kumanovës janë shprehje e paaftësisë institucionale për t’u ballafaquar me problemet e akumuluara politike në Maqedoni si dhe demonstrim i forcës represive shtetërore në dëm të arsyes politike për ruajtjen e marrëdhënieve ndërnacionale për paqen dhe stabilitetin ne rajon.

PD i bënë thirrje faktorit ndërkombëtar që të bëjë trysni mbi qeverinë maqedonase në mënyrë që menjëherë të ndalet dhuna shtetërore mbi popullatën civile.

PD gjithashtu apelon tek të gjithë qytetarët qytetit të Kumanovës që të mos bien pre e probokimeve të orkestruara nga pushteti maqedon, të ruajnë qetësinë dhe të zgjedhin rrugën politike dhe institucionale për zgjidhjen e problemit.

Ministria e Punëve të Brendshme e ka shpallur të përfunduar aksionin policor në Kumanovë që, sipas saj, ka përfunduar me së paku 8 pjesëtarë të saj të vrarë dhe së paku 14 pjesëtarë të grupit të armatosur që prezantohej si Ushtria Çlirimtare Kombëtare.

Nga Ministra e Punëve të Brendshme njoftuan se gjatë aksionit dy ditor “është eliminuar një nga grupet më të rrezikshme terroriste në Ballkan”.

Zëdhënësi Ivo Kotevski deklaroi se grupi i armatosur udhëhiqej nga disa shtetas të Kosovës, të cilët janë dorëzuar pa kushte, si Muhamet Krasniqi - komandant Malisheva, Sami Ukshini - komandant Sokoli, Mirdat Ndrecaj - komandant NATO, Beki Rizaj, Dem Shehu-Juniku e të tjerë.

Numri i të arrestuar është mbi 30, sipas zëdhënësi të policisë maqedonase, Ivo Kotevski.

Sipas të dhënave të MPB-së, grupi i armatosur kishte hyrë në Maqedoni në fillim të majit me qëllim që nga mesi i muajit të nisnin me “aksione terroriste“ ndaj institucioneve shtetërore dhe objekteve civile.

Nga Ministria e Punëve Brendshme, njoftuan se dy policë janë vrarë gjatë të shtënave që kanë ndodhur në orët e para të mëngjesit të së dielës.

Nga policët e vrarë, një është shqiptar.

Sipas MPB-së, janë më shumë se 30 pjesëtarë që kanë marrë lëndime në konfliktin që ka nisur një ditë më parë. Të dhënat mbi përleshjet me grupin e armatosur mbrëmë vonë i kumtoi ministrja e Punëve të Brendshme, Gordana Jankullovska.

“Të gjithë ata treguan vullnet të paparë dhe përkushtim për mbrojtjen e sovranitetit dhe integritetit territorial të Maqedonisë. Cak i sulmeve të grupit terrorist ishin institucionet shtetërore. Se sa është i fuqishëm ky grup dëshmon edhe rezistenca e tyre që ka zgjatur mbi 16 orë. Një pjesë e grupit të armatosur janë nga Maqedonia dhe një pjesë kanë hyrë nga një shtet fqinj“,deklaroi Jankullovska.

Ajo nuk kishte të dhëna as për viktima eventuale në radhët e civilëve, përveç njoftimit për shoqërimin e dhjetëra prej tyre në stacionet policore. Sipas informacioneve nga terreni disa prej tyre janë liruar pas marrjes pas konstatimit se nuk kanë pasur asnjë lidhshmëri me grupin e armatosur.

Ndryshe, pas njoftimit për vrasjen e policëve, Qeveria e Maqedonisë ka shpallur dy ditë zie, ndërsa lidhur me gjendjen konfliktuoze në Kumanovë, presidenti Gjorgje Ivanov, për të dielën në mbrëmje ka thirrur mbledhjen e Këshillit të sigurisë kombëtare.

Nga ana tjetër, partitë politike vazhdojnë me thirrjet për qetësi dhe përmbajtje nga provokimet që, sipas tyre, kanë për qëllim destabilizimin e vendit me pasoja të paparashikueshme për qytetarët e saj.

Thirrje për qetësi kanë drejtuar edhe ambasadat e SHBA-së, BE-së dhe misionit të OSBE-së.

Ndryshe, përleshjeve në Kumanovë, iu paraprinë sulmi ndaj stacionit polici në Goshincë, në kufirin Maqedoni-Kosovë, akt ky të cilin Ministria e Punëve të Brendshme e ndërlidh me konfliktin në Kumanovë.

****

Katër vetura me pjesëtarë të OSBE-së, sapo kanë hyrë në Lagjen e Trimave në Kumanovë.

Ekipet monitoruese të OSBE-së pritet të mbikëqyrin se çfarë ka ndodhur këto 24 orë të fundit në këtë vend.

Alsat, raporton se pas kësaj pritet që situate të normalizohet dhe banorëve të Kumanovës të ju lejohet të kthehen në shtëpitë e tyre.

****

Kryeministri i Maqedonisë, Nikolla Gruevski ka konfirmuar informacionet e MPB-së për 8 policë të cilët kanë humbur jetën dhe 37 të tjerë që janë plagosur. Ai ka thënë se të plagosurit shumë shpejt do të kthehen në shtëpitë e tyre.

“I falënderoj të gjithë policët të cilët kanë marrë pjesë në këtë operacion më të komplikuar deri më tani. Gjatë ditës së djeshme kishte media që të tërhiqet urrejtje te shqiptarët, kurse grupi nuk gjeti mbështetjen e popullatës. Kjo s’është përleshje mes shqiptarëve she maqedonasve, por i atyre që e ruajtën kushtetutën dhe shtetin dhe atyre që e sulmuan atë”, tha Gruevski.

Gruevski tha se do t’iu ndërtohen shtëpitë dhe ndihma financiare atyre që iu janë dëmtuar shtëpitë.

“Rreth 30 terroristë, pas luftës disaorëshe janë dorëzuar. Të njëjtët janë arrestuar dhe do të gjykohen në Maqedoni. 14 trupa të personave të grupit janë gjetur të vdekur dhe po mësohet identiteti i tyre. Një numër i konsiderueshëm prej tyre janë pjesë e sulmit në Gushincë”.

“Qëllimi tyre do të hetohet më tutje. Qëllimi i tyre ishte destabilizimi i Maqedonisë. ka pasur koordinim ndërmjet institucioneve të shtetit, ndërmjet policisë dhe ushtrisë. Koha e veprimit ishte bërë në momentin e duhur”, tha Gruevski.

****

Në mbledhjen e Këshillit të Sigurisë që mbahet sot në ora 17:00 në përbërje të gjerë të cilën e ka thirrur presidenti Ivanov “Zhurnal” mëson se BDI-në do ta përfaqësojë Talat Xhaferri ish ministër i mbrojtjes.

Presideti Ivanov për këtë mbledhje kishte ftuar kryetarin e BDI-së, Ali Ahmeti.

Përveç anëtarëve të rregullt siç janë kryeministri Gruevski, ministri i mbrojtjes, Jolevski, ajo e brendshme Jankullovska, ai i jashtëm Poposki, kryetari i Kuvendit, Veljanovski si dhe anëtarët e rregullt Veli Kreci, Flora Kadriu dhe gjenerali Naser Sejdini.

Ivanov kishte ftuar edhe kryetarin e PDSH-së, Menduh Thaçi dhe atë të LSDM-së, Zoran Zaev.

****

Në redaksinë tonë erdhën shumë informacione se ka ende familje të ngujume në rrugët ku kanë ndodhur luftime.

Policia nuk po i lëshon ato familje, por në anën tjetër ata kanë nevoja të ndryshme.

Ata po kërkojnë ndihmë që bile së paku të furnizohen me ushqime deri në kalimin e procedurave të hetuesisë.

Kërkuan ndihmë nga ne që të apelohet deri te opinioni publik, por dhe të organet kompetente që të furnizohen me ushqime.

Në fshatin Studeniçan sot pas namazit të drekës është varrosur polici Isamedin Osmani i cili humbi jetën në luftimet e djeshme në Kumanovë.

Varrimi u bë me rituale fetare, kurse kanë marrë pjesë mbi një mijë persona, njofton “Lajm”. 32 vjeçari ishte pjesëtar i njësitit të forcave speciale EBR dhe baba i dy fëmijëve.

****

Zëdhënësi i policisë së Maqedonisë, Ivo Kotevski në konferencë për media ka deklaruar se aksioni policor në Kumanovë ka përfudnuar dhe në vazhdim pritet të shkojnë në vendin e ngjarjes organet hetuese.

Sipas policisë, grupi është udhëhequr nga 5 persona kryesor, tre prej të cilëve janë dorëzuar. Në mesin e të dorëzuarve nuk bën pjesë Mirsad Ndrecaj – NATO, ndërsa të gjithë pjesëtarët e përfshirë në këtë konflikt kanë qenë pjesë e Brigadës 113 të Ushtrisë Clirimtare Kombëtare.

“Janë dorëzuar rreth 30 persona të tjerë, kurse në vendin e ngjarjes janë gjetur shumë armë. Duke pasur parasysh se gjatë kohë e kanë sulmuar policinë kanë pasur snajper, bomba dhe topa dore”.

“Në mesin e muajit maj kanë planifikuar të bëjnë aksione të ndryshme. Në momentin kur u vërtetua lokacioni i kemi sulmuar. Në fillim të muajit maj ata kanë hy. Nëse ka bashkëpunëtor të tjerë do të shifet. Operacioni në terren ka përfunduar, qytetarët të tregojnë edhe pak durim. Duhet të sigurohen provat materiale. Të merren trupat”.

“Është eliminuar një prej grupeve më të rrezikshme në Ballkan. Aksioni ka përfunduar”, tha Kotevski.

Shkollat fillore dhe të mesme si dhe kopshtet e fëmijëve nesër nuk do të punojnë, për shkak të gjendjes së sigurisë në komunë.

Vendimi I këtillë është sjell në seancën e sotme të Shtabit të krizës të Komunës së Kumanovës, ndërsa duhet ta miratoj Këshilli I komunës në seancën e sotme.

“Të hënën e caktuam si ditë jo pune, pasi që në disa shkolla nuk ka kushte për vijimin e mësimit, ndërsa ka edhe nxënës të cilët udhëtojnë nga njëri skaj I qytetit e në skajin tjetër. Ky vendim vlen derisa të marrim sugjerime prej Ministrisë së arsimit dhe derisa të përmirësohet gjendja e sigurisë”, deklaroi kryetari I komunës Zoran Damjanovski, transmeton zhurnal.

Në seancë të jashtëzakonshme Qeveria e Maqedonisë ka sjell vendimin që 10 dhe 11 maj, e diell dhe e hënë, të jetë ditë zie me rastin e vdekjes së pjesëtarëve të MPB-së për zbulimin dhe shkatërrimin e një grupi të armatosur në Kumanovë.

Në ditët e zisë, flamuri i Republikës së Maqedonisë do të jetë në gjysmështizë.

Përse Serbisë “i dogji” Kumanova ?

nga Dionis Xhafa

Nuk kaluan shumë orë nga ngjarja e rëndë në Kumanovë dhe menjëherë reaguan mediat në Serbi.

Mediumet kryesore serbe, janë hapur ditën e dielë, më datë 10 maj 2015 me tituj bombastikë për atë që ndodhi dhe po ndodh në Kumanovë.

Gazeta “Blic” ka patur kryetitull “Shqipëria e Madhe po troket në derë”, ndërkaq që edhe media të tjera kanë patur tituj të ngjashëm, e ndërsa nuk është ngurruar të cilësohen shqiptarët “terroristë”.

Ajo që të vjen paksa çudi është se ç’i shtyn mediat serbe të shkruajnë në mënyrë kaq të ashpër dhe deri fantastiko-shkencore, për një ngjarje që nuk ka ndodhur në shtetin e tyre?

Si ka mundësi, që kjo ngjarje shërbeu, që të dalin në sfond edhe politikanë serbë, të cilët thanë se po ruhet kufiri, që “terroristët shqiptarë mos të kalojnë në Serbi”?

Si mundet, që si policia e Maqedonisë, ashtu edhe ajo e Serbisë, të thonë fjalë kaq të ashpra dhe me ngjyrime të thella etnike, duke patur vetëm informacione hipotetike se mund të ketë grupe të armatosura dhe jo se ata kanë kryer diçka konkrete?!

Gjithë ajo masakër e kryer në Kumanovë nga se nisi? Pse u ndërhy në mënyrë të menjëhershme, pa patur një fakt konkret se ata njerëz që u sulmuan nga policia kanë kryer veprime që bien ndesh me ligjin?

Nëse ata persona kanë patur ndërmend të kryejnë veprime kundër policisë, atëherë fare mirë mund të negociohej. Aq e rëndë qenka situata sa duhej menjëherë ndërhyrje dhe gjakderdhje, sikur të ishte ndonjë vend i Lindjes së Mesme dhe jo Maqedonia, që ndodhet në Europë?

Edhe informacionet që transmetohen nga policia e Maqedonisë janë tepër të mangëta, lidhur me atë se ky “grup i rrezikshëm” është sulmuar se ka patur diçka në mendje për të kryer apo se ka kryer diçka, para se të sulmohej?

Nëse është e para, që ka patur vetëm planifikime, edhe nëse kjo është e vërtetë, atëherë rrjedhimisht do të thotë se gjakderdhja nuk ka qenë e nevojshme dhe as traumatizimi i njerëzve në Kumanovë.

Githsesi, le të ndalemi pak tek mediat serbe dhe deklaratat e politikanëve serbë, çfarë folën ata dhe ç’u shkruajt për ngjarjen.

Deklaratat e politikanëve serbë për ngjarjen në Kumanovë

Kryeministri i Serbisë, Aleksandër Vuçiç do të thoshte se ushtria e vendit të tij është e mobilizuar dhe do të dalë në kufi, për të ruajtur kufirin mes Serbisë dhe Maqedonisë, me qëllim që “të mos ketë kalim të grupeve terroriste shqiptare”.

Në të njëjtën vijë logjike, ministri i Brendshëm i Serbisë, Nebojsha Stefanoviç do të aludonte, sikur të fliste për ndonjë skenar për filma të Hollywoodit, se ka shqiptarë që po i mësyjnë kufirit me Serbinë.
Ajo që lëxohet në deklaratat e Vuçiçit dhe të Stefanoviçit është se ata kanë jo pak tendenca që në deklarata, fjalët drejtohen kundrejt një etnie, asaj shqiptare.

Paçka asaj, se çfarë informacionesh mund të ketë patur Stefanoviç apo Vuçiç, nuk kishte ndonjë veprim konkret se vërtetë shqiptarët e kërcënonkan Republikën e Serbisë.
Në deklarata vihet re edhe ajo, se përmes fjalëve kundër shqiptarëve, mund të fitohet fare lehtë kredit politik.

Duket se arsyeja kryesore e fjalëve të Vuçiç dhe të Stefanoviçit është pikërisht se në ngjarje u përfshinë shqiptarët dhe se shans më të mirë për të përfituar politikisht nga kjo ngjarje, me siguri që nuk kishte.
Të përdorësh politikisht një ngjarje,ku u vranë njerëz, paçka etnisë, nuk është aspak njerëzore.


Titujt e mediave serbe

Mediat kryesore serbe, me një tendencë të jashtëzakonshme, të dukshme për atë që ndodhi në Kumanovë, u hapën me tituj antishqiptar dhe me një fryrje në raportim.

Ngjan se përfshirja e shqiptarëve në ngjarje dhe për më tepër cilësimi i tyre, me tendencë etnike nga Shkupi zyrtar si “terroristë”, ka bërë që mediat serbe ta marrin këtë tezë dhe ti nxijnë sa më shumë që të munden shqiptarët.

Mediat serbe raportuan se në Kumanovë “terroristët shqiptarë u përplasën me policinë e Maqedonisë për Shqipërinë e Madhe”.

Ajo që të vjen çudi është se vetëm mediat serbe paskan arritur në përfundimin se ata që luftuan policinë e Maqedonisë, paskan luftuar për “Shqipërinë e Madhe”, pa patur asnjë fakt për këtë.

Për të mos folur pastaj për atë se ç’ne në mediat serbe të jetë në ballinë një ngjarje që ndodh në Maqedoni, apo preteksti se në këtë qytet na paska edhe disa serbë?
Vetëm “mendjet e serbëve”, edhe keqadashëse në këtë rast, paskan nxjerrë përfundimin se në Kumanovë u luftua për “Shqipërinë e Madhe”.

Ky është vetëm hamendësim, që tek serbët ka qenë dhe mbetet edhe makth dhe këtë e ka thënë edhe Vuçiç.
Ajo që mund të thuhet, me shumë mundësi, është se mediat serbe kanë vendosur në ballinë tituj për ngjarjen në Kumanovë, për shkak se aty u përfshinë shqiptarë.
Ngjyrimi politik dhe përcaktimi etnik që kanë bërë mediat serbe, është tejet i ulët.

A është ndokush tiu thotë këtyre mediave, se sa u raportua, në ngjarje kishte dy palë që u konfliktuan, pra policë dhe një grup personash, për të cilët ka deri tani pak informacion dhe se konflikti nuk ishte mes shqiptarëve dhe maqedonasve?

A është ndokush që tiu thotë këtyre mediave se në mesin e policëve u raportua edhe një polic i vrarë dhe se ky ishte shqiptar dhe vdiq duke mbrojtur shtetin, që quhej Isamedin Osmani?!

Politizimi dhe raportimi i targetuar etnikisht nga mediat serbe, duke vendosur në ballinë edhe “Shqipërinë e Madhe”, është tejkalim i çdo kufiri racionaliteti.

Në ata tituj vihej re vetëm emocionalitet etnik serb, urrejtje kundër shqiptarëve dhe pse jo, makth për “Shqipërinë e Madhe”.

Pasi renditëm të gjitha këto fakte, mund të thuhet se reagimi serb dhe i Serbisë erdhi më së shumti edhe për shkak se në ngjarje u përfshinë shqiptarë.

Propagandimi se si e si të nxihet emri i shqiptarëve, del nga gojët e politikanëve serbë dhe nga makinat e shtypit në Beograd.

Shqiptarët! Me siguri, ishin arsyeja se përse Serbisë “i dogji” Kumanova

Kush është Skender Bruçaj?

Skënder Bruçaj  është  kreu  i KMSH-së .Është  lindur në rrethin e Malësisë së Madhe më 22 qershor 1976.

Pasi mbaroi arsimin 8-vjeçar në vendlindje, ai u bë pjesë e kontingjentit të parë të studentëve që u nisën nga KMSH drejt Turqisë në vitin 1992.

Kështu më 1996 ai kreu Medresenë Bejkoz në Stamboll, Turqi. Më pas ai ndoqi studimet në Institutin e Gjuhëve të Huaja pranë Universitetit të Bosforit, ku pasi mbrojti gjuhën angleze, vazhdoi studimet në Fakultetin e Shkencave Sociale, dega Psikologji.

Gjatë viteve 2000-2011 kreu studimet pasuniversitare, ndërsa aktualisht është duke ndjekur studimet për doktoraturë me temë: “Menaxhimi i Cilësisë në Arsim”. Për disa vite ka punuar si konsulent për disa kompani të huaja.

Në vitin 2008 është emëruar Drejtor i Qendrës së Planifikimit të Karrierës në Universitetin Epoka.

Në shtator 2008 është emëruar nga Komuniteti Mysliman si Kryetar i Komisionit të Hartimit të Dosjes për hapjen e Universitetit “Hëna e Plotë-Bedër”. Me hapjen e universitetit ai fillon të japë leksione si pedagog në Fakultetin e Shkencave Humane në Departamentin e Shkencave Islame dhe atë të Drejtësisë në tre gjuhë: shqip, anglisht dhe turqisht.

Në periudhat shtator 2011-dhjetor 2013, krahas lektorit në lëndët Psikologji Sociale dhe Psikologji Islame në universitet, ai ka qenë gjithashtu përgjegjës i Departamentit të Drejtësisë dhe zv/dekan i fakultetit të Shkencave Humane në Universitetin Bedër.

Skender Bruçaj ka qenë gjithashtu Drejtor i Qendrës për Edukim të Vazhduar dhe Formim Profesional në Universitetin Bedër.

Duke parë përgatitjen e tij të gjerë akademike, Kryesia e KMSH-së, në dhjetor 2013 e emëron atë nënkryetar të KMSH-së.

Z. Bruçaj ka disa marrë pjesë në shumë konferenca kombëtare dhe ndërkombëtare, si referues në emër të Universitetit Bedër dhe Komunitetit Mysliman të Shqipërisë.

Ai njeh në nivel të avancuar anglishten, turqishten dhe italishten.

Z. Bruçaj është i martuar dhe ka dy fëmijë (djem).

****

Skënder Bruçaj (also called Skander Brucaj, born June 22, 1976 in Malësi e Madhe District) is an Albanian Muslim scholar who has been serving as the Grand Mufti (Albanian: Kryemyftiu) of Albania since March 2014. He is also the current head of the Sunni Muslim Community of Albania . His predecessor was Haxhi Selim Muça.

Bruçaj is from the Albanian Alps in the North of the country and had been Director of the Epoka University and Professor at the Bedër University .