Bileta e përbashkët e Albin Kurtit dhe Vjosa Osmanit po rezulton e popullarizuar në sondazh, derisa fushata u krye sot më 14.shkurt 2021 në ora 19:00.

Një aleancë e re politike është mënyra e vetme për të trajtuar një "mur të madh të korrupsionit" në Kosovë, kanë thënë kandidatët kryesorë për kryeministër dhe president përpara zgjedhjeve që për herë të parë mund t'i fitojë vetëm një parti me shumicë parlamentare, që nga shpallja e pavarësisë, shkruan “The Guardian”, transmeton “Bota sot”. Bileta e përbashkët midis Albin Kurtit për kryeministër dhe Vjosa Osmanit për president po rezulton e popullarizuar në sondazhe pasi fushatat e furishme dhe tubimet, tregojnë disa shenja të përmbushjes së rregullave të distancës sociale në javën e fundit para votimit të 14 shkurtit. Kurti dhe Osmani vijnë nga tradita dhe parti të ndryshme, por kanë thënë se ata kanë një vendosmëri për t'i dhënë fund kapjes së shtetit endemik nga një elitë e korruptuar. Kurti vjen nga e majta dhe është shumë i përqendruar në punë dhe drejtësi, veçanërisht për të rinjtë. Gati gjysma e Kosovës është nën moshën 30 vjeç. Ai u bë i famshëm si një aktivist studentor me flokë të gjata në fund të viteve 1990, duke demonstruar kundër shtypjes në rritje të shqiptarëve të Kosovës nga Serbia e Sllobodan Milosheviq. Ai udhëhoqi protestat studentore në Universitetin e Prishtinës, punoi për krahun politik të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe u burgos nga regjimi i Millosheviçit për gati tre vjet. Tani me flokë të prera, ai këmbëngul se nuk e ka humbur vendosmërinë e tij. "Më mirë të shkosh përpara edhe pse vuan një vdekje afër epike, sepse do të kesh shansin për ringjallje. Përkundrazi sesa të qëndrosh në pushtet me të gjitha mjetet me kompromise dhe koncesione për të gjithë ". Osmani, e cila është 38 vjeç, nënë e dy fëmijëve dhe flet rrjedhshëm katër gjuhë, është nga qendra e djathtë dhe zhvilloi intervistën e saj të parë, me Guardian, kur ishte 17 vjeçare, pasi familja e saj u detyrua të largohej nga shtëpia e tyre në veri të Kosovës. Ajo është një forcë e rrallë femër në një politikë të mbizotëruar nga meshkujt dhe u bë presidente e përkohshme pasi Hashim Thaçi u detyrua të shkojë në Hagë për t'u përballur me akuzat për krime lufte në Hagë. Nëse zgjidhet kryeministër, Kurti ka insistuar që ai dëshiron që Osmani të emërohet presidente. Partia e Vetëvendosjes së Kurtit tronditi vëzhguesit në zgjedhjet e Tetorit 2019 kur fitoi shumicën e votave, duke thyer përfundimisht duopolin e pushtetit të mbajtur nga partitë e vjetra që nga fundi i luftës 1998-1999. Por, Kurti kishte nevojë për të formuar një koalicion, diçka që zgjati me muaj, dhe pas vetëm 51 ditësh në detyrë partnerët e tij, Lidhja Demokratike e Kosovës në mars mbështeti një mocion mosbesimi, siç duket u nxit ta bënte këtë nga administrata Trump. Ndërsa Covid sapo u përhap në Kosovë, Osmani, atëherë kryetare parlamentare, tha se ajo e konsideronte lëvizjen e partisë së saj si shumë të papërgjegjshme, ashtu si BE. Kosovarët tani duken të tërhequr nga aleanca e re Kurti-Osmani, duke thënë se Kurti meriton një shans të dytë më të gjatë për t'i dhënë fund kaosit politik dhe për të adresuar problemet e thella të vendit. Por nëse ata dështojnë, zhgënjimi do të jetë i madh. Osmani këmbëngul se ajo dhe Kurti kanë mësuar se çfarë i duhet vendit të tyre. “Pengesa më e madhe para nesh është ky mur i madh i krimit dhe korrupsionit ndër vite. Në mënyrë që ta shkatërrojmë ne duhet të bashkojmë forcat. Ne mund të kemi pasur dallime në të kaluarën, por ajo që na ka sjellë së bashku është diçka shumë më e fortë dhe që po lufton armikun kryesor të brendshëm të vendit tonë - kapjen e shtetit. Nuk ishte se na mungojnë institucionet për të luftuar korrupsionin, por ishte vullneti politik. Sapo politikanët e nivelit të lartë të jenë të korruptuar, ai depërton nëpër sistem.” Ajo këmbëngul se shumica e votuesve shqetësohen më pak nga ideologjia, ose premtimet elektorale, sesa të udhëhiqen nga të paprishurit. Kurti tha: “Korrupsioni ka qenë i madh, por është shumë i përqendruar në krye, ne besojmë se mund ta mposhtim atë. Shumë njerëz predikojnë tregun e lirë, por në praktikë ne marrim oligarkë dhe kartele dhe industri të rezervuara për rojet e vjetra. " Ai argumenton se mungesa e sundimit të ligjit pengon investitorët, duke lënë vendin me 1.8 milion njerëz me një diasporë të madhe dhe një rini të mirë-kualifikuar me pak punë të përshtatshme. "Shakaja në Kosovë është pse makiatot janë kaq të mira dhe përgjigjja është sepse ato bëhen nga ata me master në sociologji". Pranimet nga diaspora arrijnë 1.5 miliardë euro në vit kur buxheti i shtetit është 2.5 miliardë euro. Nëse konfirmohet si presidente pas zgjedhjeve, Osmani do të duhet të kthejë BE, MB dhe SHBA. në të njëjtën faqe për të përmbushur sfidat e Kosovës. Tek Joe Biden, dikush që ka takuar, ajo do të ketë avantazhin e një presidenti amerikan të zhytur në rajon dhe ajo sheh një shans për Mbretërinë e Bashkuar që të luajë një rol kryesor krahas SHBA. Në të kundërt, Trump në një nga iniciativat e tij të huaja të politikës së jashtme u përpoq të zgjidhte së bashku një paqe midis Kosovës dhe Serbisë për të djegur kredencialet e tij si një marrëveshje. Ai mendoi se mund të ngatërronte dy burra - presidentin serb, Aleksandar Vuçiç dhe Thaçi - për të rënë dakord për shkëmbime tokash dhe në kthim Serbia mund të njohë Kosovën. Asnjëherë nuk arriti shumë, por si pjesë e marrëveshjes, e festuar në një ceremoni në shkurt, Izraeli i dha Kosovës një njohje të çmuar dhe Kosova do të zhvendosë ambasadën e saj në Jeruzalem. Është një lëvizje që mund të shihet si një hangover i çuditshëm nga epoka e Trump dhe që vështirë se e do Kosovën në BE. Pak më shumë se gjysma e vendeve anëtare të Kombeve të Bashkuara ende nuk e njohin shtetësinë e saj, përfshirë pesë anëtarë të Bashkimit Evropian. Të dy kandidatët mirëpresin njohjen nga Izraeli, por duket se janë të gatshëm të dëgjojnë Uashingtonin për çështjen e ambasadës. Kurti tha :" Unë nuk mendoj se mund të përballojmë më shumë mosmarrëveshje midis Uashingtonit dhe Brukselit kur bëhet fjalë për Ballkanin. Nëse ka kontradikta, super fuqitë e tjera si Rusia do të futen."/The Guardian,

Kërkohët dorëheqja e Isa Mustafës

 

NGA: P.R 

Isa Mustafa

Sipas rezultateve të para të paraqitura nga organizatat që kanë vëzhguar zgjedhjet, Lëvizja Vetëvendosje ka fituar bindshëm. Në vendin e dytë është Partia Demokratike e Kosovës, ndërsa në vendin e tretë Lidhja Demokratike e Kosovës, e pasuar nga Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës. Në bazë të këtyre rezultateve, Nisma Socialdemokrate nuk ka arritur të kalojë pragun zgjedhor prej 5% të votave sa është e domosdoshme për futje në Parlament.

E pas publikimit të këtyre rezultateve, ka ardhur menjëherë kërkesa për dorëheqjen e kreut të LDK-së, Isa Mustafës.

Është Nehat Geci, njëri nga vëllezërit Geci, i cili ka kërkuar dorëheqjen e Mustafës.

Postimi i plotë:

Falemiderit qytetar te Kosoves, qe treguat maturi dhe edukate te nivelit dhe cilesiseuropiane gjate ketyre zgjedhjeve. I treguat botes te qyteteruar qe ne jemi si ju! Faleminderit faleminderit.

Reagimi II ndaj Isa Mustafes dhe klanit te tij:

Reagimet e njepasnjeshme te dedikuara dhe te adresuara ndaj kryesise se LDK-se, e sidomos te drejtuara direkt kryetarit Isa Mustafesperdoreheqjen e tij qe mooti, e sidomos nje jave para zgjedhjeve ishte sinjali i fundit per te shpetuar diçka, por ja ku jemi tani!

LDK e shkaterruar dhe e deformuar nga klani i tij per ta shkarravitur subjektin me te rendesishem ne Kosove LDK-ne, ku ishte subjekti politik i cili ju printe te gjitha proceseve te vendit tone qe nga 1989-ta e deri ne ditet e Rugoves. Kerkojm nga perkrahesit e LDK-se dhe Rugovistat, djathtistat e vertete qe jemi e tere Kosova qe te behemi bashke, qe neseeshte nevoja te dalim ne rruge dhe te i largojm nga zyret e LDK-se Isa Mustafen dhe njerezit e tij, kerkojm nga organi me i larte drejtues i LDK-se, keshilli i pergjithshem te distancohen nga te gjitha urdherat e Isa Mustafes, kerkojm nga ta te behen bashke te therrasinkeshillin dhe te marrin vendimin per shkarkimin e Isa Mustafes dhe komplet njerezitvendimarres ne LDK. Dhe urgjentisht te vene ne krye nje ushtrues detyre si p.sh Kujtim Shala, LumirAbdixhiku, Anton Çuni, deri ne vendimin e ardhshem. Do t’i perdorim te gjitha mjetet demokratike, si dhe ligjore per shkarkimin e te gjithe atyre qe ishin pergjegjesper rezultatin e LDK-se qe nga viti 2006 e deri me sot. Isa Mustafa qe 12 vite LDK-ne e vuri nen hije duke u bere vazal i Hashim Thaçit, Albin Kurtit, RamushHaradinaj, Vuçiçit e kujt joooo, dhe duke i ruajtur interesat e tij personale ne kurrizin e atyre qe e mbajten gjalle LDK-ne dhe Kosoven duke u vrare dhe duke u quajtur tradhetar nga shoket e Ises. Ne perkrahesit e LDK-se e mbajtem gjalle kete subjekt qe 30 vite, Isa Mustafa me klanin e tij na e ka gjunjezuarpunen tone te mundimshme 30 vjeçare, qe t'a ruaj pasurin e tij dhe te rrethit te ngushte ne emrin tone dhe te LDK-se. LDK ne krye me Isa Mustafen i ka humbur te gjitha zgjedhjet si ato Lokale edhe ato Nacionale dhe LDK-ne e ka afruar ne prag te kapitullimit total. Andaj kerkojm urgjentisht te largohen ketamonster te qarqeve te llojllojshme, te largohen nga subjekti LDK, perndryshe do te ballafaqohen me forcen e qytetarit ashtu si disa udheheqes dhe deputet ne Ukrain e shume vende te tjera ne bote. Ikni se nuk do ju falim me, nuk durojm me, ikni para se te behet vone per ju, se zeri i qytetarit eshte Alfa dhe Omega.

Po lind një Rita Orë e re, në botën e muzikës ajo është Elisa Bruci nga Kosova që jeton në Vankuver të Kanadasë....

Bajame Hoxha <hoxha.jame@hotmail.com>

To:PTC FLOMED

 I urojmê suksese Elisa Granit Bruqi!

Pastë fat, shëndet dhe jetë të gjatë, kjo vajzë me kaq talent!

Shumë shëndet, familjarisht,

Bajame Hoxha-Çeliku, shkrimtar shqiptare në Belgjikë.

Po lind një Rita Orë e re, në botën e muzikës ajo është Elisa Bruci nga Kosova që jeton në Vankuver të Kanadasë....

E quajnë Elisa Granit Bruqi.Eshtë e lindur në vitin 2003 në Vankuver të Kanadasë.Shkollën fillore e ka kryer në "Liria" në Prishtinë.

Ndërsa tash ajo vazhdon shkollën e mesme në Vankuver të Kanadasë(klasa 13).

Ajo sot e editojë në Vankuver këngën e sajë të radhës. Ka marrë pjesë në Festivalin ndërkombëtar të muzikës në Malta, ku e ka përfaqsuar Republikën e Kosovës.

Elisa pos më këngë merrët edhe më shkrime, shkruan poezi në gjuhën shqipe dhe angleze.

Është një Rita Orë dhe një Dua Lipë e vogël e Kosovës.

Ja disa shkrime të Elisa Bruqit të botuara kohë më parë sa ishte nxënëse në Kosovë:

http://floripress.blogspot.com/.../elisa-bruqi-dhe-17...

Sot ajo në rrjetin social përuroi këngën e re të sajë në yotube dhe në Zërin e mëgimtarit në Romë:

https://m.youtube.com/watchv=3CgQLwSE3TM&feature=youtu.be

Votata e shqiptarëve të Kosovës shkojnë për klasën e re politike!

 

                      Akademik Prof.dr. Eshref Ymeri

 

Populli shqiptar

i Republikës së Kosovës

para provës së madhe

 

(Rrënjët e kalbura janë më të fuqishme

se filizat e sapoçelur)

 

Më 14 shkurt, pikërisht në ditën e shenjtëruar të Shën Valentinit, populli i nderuar shqiptar i Republikës së Kosovës, ka për të dhënë një “provim” të tillë, rezultatet e të cilit do të kenë një jehonë të gjerë në mbarë trojet tona etnike. Kjo për arsye se në atë “provim” do të ballafaqohen dy botë të ndryshme, dy mendësi që nuk kanë kurrfarë pikash takimi në morinë diskutimeve të zhvilluara deri tani. Në atë “provim”, zgjedhësit, të gjendur para kutisë së votimit, do të shtrojnë para vetes pyetjen se për kë do të votojnë: për kastën e vjetër politike, të kalbur deri në qelizë, e cila ka gati 20 vjet që ka punuar për pasurimin marramendës të një grushti oligarkësh të kriminalizuar, për mbjelljen e varfërisë së pamëshirshme në radhët e shumicës dërrmuese të njerëzve të thjeshtë, me pasoja të dhimbshme shpopullimin masiv të vendit, për cenimin e rëndë të autoritetit të shtetit të Kosovës në sytë e opinionit publik ndërkombëtar, për politikën vetëposhtëruese që kasta e vjetër ka praktikuar në maratonën e bisedimeve që ka zhvilluar me shtetin agresor serb, në të cilat këtij i janë bërë lëshime kaq skandaloze, saqë nuk mund të vlerësohen ndryshe, veçse si tradhti e kulluar, për heshtjen e qëllimshme të kastës së vjetër politike për krimet dhe shkatërrimet e rënda që bisha fashiste serbe pati kryer në Kosovë, një heshtje kriminale kjo që u konkretizua me mosngritjen e padisë kundër Serbisë në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë? Apo duhet të votojnë për klasën e re politike, të përfaqësuar nga Albin Kurti dhe Vjosa Osmani, të cilët, në Programin e tyre, kanë një tjetër këndvështrim për qeverisjen e vendit, me katër objektiva kryesore: nxjerrjen e vendit nga humnera e varfërisë, sekuestrimin e të gjitha pasurive të paligjshme, të shoqëruar me nxjerrjen e grabitësve para organeve të drejtësisë, eliminimin e të gjitha monopoleve dhe ngritjen e padisë kundër Serbisë në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë. Këtë Program, para pak ditësh, Albin Kurti e parashtroi para opinionit publik kosovar. Prandaj votuesit tani e kanë më të lehtë të bëjnë zgjedhjen e vet, duke sjellë në kujtesë paraprakisht poshtërimin e rëndë që Serbia neofashiste i bëri Kosovës gjatë viteve ’90 dhe, për shkak të tradhtisë së bandës kriminale të Thaçit, ajo e vazhdoi poshtërimin edhe pas përfundimit të luftës, çka banda në fjalë, si shërbëtore e regjur e Beogradit, e konkretizoi me zhvendosjen e 14 500 shqiptarëve rrënjës nga Veriu i Mitrovicës dhe me zëvendësimin e tyre me serbë të importuar.

Duket sikur gjendja është e qetë dhe zgjedhjet do të zhvillohen normalisht. Por lind edhe dyshimi se nuk është plotësisht kështu. Sepse kasta e vjetër kriminale rreth kryetradhtarit Thaçi, i cili vazhdon tëheqjen e fijeve që nga burgu i Hagës, do të bëjë gjithçka që është e mundur për ruajtjen e pushtetit oligarkik edhe pas zgjedhjeve të 14 shkurtit. Madje paturpësia e Thaçit prej tradhtari dhe argati të regjur të Beogradit ka marrë të tilla përmasa, saqë edhe nga burgu i Hagës ai guxoi dhe iu drejtua popullit me një letër të hapur, të botuar dje në gazetën “Bota Sot”, në të cilën bënte thirrje që ai të mos votojë për Albin Kurtin. Për këtë qëllim, kasta e vjetër politike, me mjetet e fuqishme financiare që disponon, ka vënë në shërbim shumicën dërrmuese të mjeteve të informimit masiv, pamore dhe të shkruara, si dhe komisionin qendror të zgjedhjeve, në krye të të cilit është Valdete Daka, një shërbëtore besnike kjo e kastës kriminale të Thaçit. Veç kësaj, kasta e vjetër ka mbështetjen e fuqishme të nëndheshme të Beogradit, prapa të cilit qëndron Kremlini putinian. Po ashtu, ajo gëzon mbështetjen e gjithanshme të kastës politike antikombëtare të Tiranës, me në krye Ramën, mikun besnik të Vuçiçit dhe të Thaçit, sepse, siç dihet, Rama është në garë me Putinin se kush do të qëndrojë sa më gjatë pushtet: Putini e ka deklaruar se do të jetë në pushtet deri në vitin 2036, duke iu kundërvënë edhe Hyjnisë, që kjo të mos guxojë ta thërrasë në gjirin e vet para këtij viti. Edhe Rama, sipas fjalëve që kanë qarkulluar poshtë e përpjetë, nuk ka ndër mend të largohet nga pushteti partiak apo shtetëror deri në vitin 2030.

Në këto Kushte, vetvetiu lind dyshimi se kasta e vjetër politike në Prishtinë, sipas shembullit të kastës së kalbur politike të Tiranës, do të lëvizë të gjithë gurët për manipulimin e zgjedhjeve. Sepse, për arsyet që u thanë më lart, ajo kastë vërtet përfaqëson botën e errësirës, rrënjët kalbura të pushtetit të bandës kriminale rreth Thaçit, por nuk duhet harruarr se rrënjët e kalbura janë më të fuqishme se filizat e sapoçelur. Prandaj, nëse bëhet manipulimi i zgjedhjeve, ka rrezik që në Republikën e Kosovës të shpërthejë kaosi politik që mund të çojë edhe në luftë civile, sipas të njëjtit ske  nar të grekoserbizmit që u luajt në atdheun amë në vitin 1997.

Veç kësaj, duhet pasur parasysh se klasa e re politike, e përfaqësuar nga Albini dhe Vjosa, nëse vjen në pushtet (dhe duhet besuar se duhet të vijë, gjykuar nga pulsi politik që është vënë re në radhët opinionit publik gjatë zhvillimit të fushatës zgjedhore), do të ndeshet me vështirësi të shumta, jo vetëm në përballjen me kalbësirën e deritanishme politike 20-vjeçare, por edhe me pakicën serbe në mbështetje të saj. Pakica serbe, sipas marrëveshjeve që kryetradhtari Thaçi, në cenim të rëndë të tërësisë territoriale të Kosovës, të sovranitetit të saj, ka nënshkruar me Beogradin në mjediset e brukselizmit, do të vazhdojë t’i zbatojë ato marrëveshje, duke e mbajtur të pushtuar Veriun e Mitrovicës, me objektivin përfundimtar bashkimin e tij me Serbinë. Prandaj Albini dhe Vjosa, duke u mbështetur fuqimisht në përkrahjen e shumicës së popullit dhe duke qenë të bindur se ajo përkrahje është vendimtare për ruajtjen e sovranitetit të Republikës së Kosovës me forcat e armatosura dhe me organet e policisë,  duhet të rivendosin autoritetin e saj të plotë në Veriun e Mitrovicës, me rikthimin e 14 500 shqiptarëre në vatrat e tyre dhe largimin e serbëve që kryetradhtari Thaçi i importoi pas përfundimit të luftës, duke e kthyer atë zonë një herë e mirë nën administrimin e Prishtinës. Me fjalë të tjera, Veriu i Mitrovicës do të shërbejë si “lakmus” për mënyrën e qeverisjes së Albinit dhe të Vjosës: nëse ai do të vendoset përfundimisht nën administrin e shtetit të Kosovë ose jo. Nëse jo, atëherë ata i pret dështimi politik dhe Kosova do vazhdojë të jetë e nëpërkëmbur dhe e poshtëruar nga Serbia, duke mbetur si Jerusalem apo Kashmir në Gadishullin dikur Ilirik.

Por, nëse shumica e zgjedhësve do të votojë për kalbësirën politike të deritanishme, atëherë do të duhet të pranohet me keqardhje të thellë se populli shqiptar i Kosovës, ashtu si edhe populli shqiptar i atdheut amë, nuk e kuptuaka dot jetën pa nënshtrim, pa vuajtje në kushtet e varfërisë, çka të sjellë në kujtesë formimin  psikologjik të popullit rus, për të cilin shkrimtari i madh Fjodor Dostojevski (1821-1881), në veprën me titull “Ditari i shkrimtarit”, të botuar për herë të parë në vitin 1873, ka shkruar:

“Mendoj se kërkesa më kryesore, më rrënjësore e shpirtit të popullit rus, është kërkesa për vuajtje, për një vuajtje të përhershme dhe të pashuar, kudo dhe në çdo gjë. Me këtë etje për vuajtje, ai, me sa duket, është infektuar që kur bota është zënë. Rrjedha e vuajtjeve përshkon gjithë historinë e tij, jo vetëm nga fatkeqësitë dhe gjëmat e jashtme, por ngaqë ajo zien përbrenda vetë zemrës së popullit. Në vetëdijen e popullit rus, madje në çaste lumturie, gjendet patjetër një grimë vuajtjeje, ndryshe lumturia e tij për të nuk është e plotë. Asnjëherë, madje edhe në minutat më solemne të historisë së tij, ai nuk merr një pamje plot krenari dhe ngazëllim, por vetëm një pamje mallëngjyese deri në përvuajtje. Ai trishtohet dhe falënderimin e vet ia përcjell mëshirës së Hyjnisë. Në vuajtje populli rus sikur gjen kënaqësi”.

Nëse ndodh vërtet kështu, atëherë do të vërtetohen përsëri dhe përsëri fjalët e Profesorit Vedat Kokona, i cili ka thënë:

“Sundimi i shqiptarëve prej shqiptarëve ka qenë më i rëndë se sundimi i huaj”.

Le të shpresojmë se zgjedhjet e 14 shkurtit do të hapin një epokë të re në historinë e kombit shqiptar, do të shërbejnë si nxitje për një zgjim mbarëmbëtar, në mënyrë që formacioni politik “Vetëvendosja”, në aleancë të ngushtë me formacionin “Guxo” të Vjosa Osmanit, t’i çelin filizat e nacionalizmit shqiptar edhe në atdheun amë, edhe në Shkup, edhe në Ulqin, me shpresë edhe në trevën amtare të Çamërisë, me perspektivë ribashkimin e trojeve tona etnike në një shtet kombëtar, me një stemë dhe me një flamur kombëtar. Vetëm atëherë kombi shqiptar nuk do të jetë më i nëpërkëmbur, si deri tani, nga grekoserbizmi dhe nga brukselizmi, por do të bëhet komb me autoritet dhe i respektuar kudo në botë.

 

Cikël poetik nga Bajame HOxha-Celiku

 

 

 PRANVERË DO TA QUAJ

 

Ah, pranverë do mbetet ndjenja  e një puthje ëndërrimi,

me prarim pranvere, me gjethe të gjelbra dëshpërimi.

Anembanë degëve të ullinjve ku shtrihet tërë gjelbërimi,

i dashur im, sot do desha të ishe i pranverës prarimi.

 

Kur dielli ndizte llërëpërveshur atëherë mbeti vështrimi,

sikur fliste hëna e ty të vetëtinë sytë ëmbël mbi mua.

Krahët shtrirë poshtë meje në syt`e mi mbet ngazëllimi,  

atëherë qeshi dalldisur hëna me dashuri ndër duar.

 

Kur ti ecje me hapin tënd të matur, të bukur djaloshar,

kryelartë pëshpëritje buzëqeshur si zemr’e larë në ar.

Fytyrë ndezur të shihja ndaj zemra dëgjohej që larg,

pastaj trokthi i saj avitej, tronditej si zokth  në acar.

 

Shkëlqimi dhe freskia në ty mbet si e heshtura pranverë,

zë shkrirë nëpër vite mbi degë të bajames ti le një fole.

Kur pulëbardhat ktheheshin dhe lejlekët aq të dashuruar,

i yti vështrim timin pushtonte, sa nuk kish të krahasuar.

 

Ashtu ndezur me puthjen time mbi të tuat buzë kërkuar,

kur timin afsh pulëbardha ta sillte me puhi ngatërruar.

Edhe unë ca nga cazë, e mbushur plot epsh, zjarr, flakë,

dot s’qëndroj pa tëndin gji, që e ndiej në timin asht.

 

Eh, moj jetë me dit`e net  thua çastit do t`venitesh?!

Do të ikim nga kjo botë me shumë dhimbje s’ka dyshim,

vetëm dua që t’më kuptosh se sa shumë desha ndër vite,

ata sy plot xixëllimë që s`i ndahen fundit tim.

 

 

 BREGORET

 

Ti ike diell më larg nga këto bregore,

të cilat blerojnë gjithmonë në pritje.

Sikur t’i shohësh sa shumë gjelbërime,

ëmbël shtrihet dhe hëna ndër vise.

 

Ti diell, eja, shtri krahët ndër bregore!

Më poshtë një fushë e blertë të pret,

xixat e tua dërgoja me flakë rrufeje,

si foshnja ushqimin e uritur po pret.

 

Gjëmon kjo fushë bashkë me bregoret,

ngre kryet një lul’e bukur përpjetë.

Po vuan  i saji shpirt, e përvëlohet,

nën drithërima rrezen tënde pret.

 

ARDHJA JOTE MË BËN TË BUKUR

 

Kur ti më vjen ndër ëndrra gëzimin ëmbël ndjej,

poshtë portokajve dimërorë plot gaz dëfrej.

S’duhet vetëm borë, në zjarrin tonë ne heshtim,

malli përkëdhel, ndërsa unë e ti nuk rreshtim.

 

Kur më vjen ti ardhja jote më bën aq të bukur,

se më ngjall çdo ndjenjë e flatroj si flutur.

Kërkojmë veç burimin që shpirtin të freskojmë,

me lotin e zemrës thellë mallin flakërojmë.                 

 

 NË TËNDIN GJI

 

 

Më zuri gjumi ndër krahët e tua,

duke përgjuar nga ty një sinjal.

Mbështjellë aty gjer në t ‘aguar,

ëmbël më erdh e bukura fjalë.

 

Në tëndin gji seç pëshpëritja,

erdhe ti zemër?! Sa dua të pres!

Aq të ndjeva, sa më... bërtita,

kët’ shpirtin tim veç ti e ndez.

 

                                                        

 TË KËRKOJ

 

Ti vjen në ëndrra e më pushton,

i yti shtrëngim agimet më zgjon,

zgjon ëndrrat, ndjenjën e zjarrtë,

po digjem për ty, vuaj çdo çast,  

të zjarrtë veç ti më bën çdo natë.

 

 GJERDANI

 

 

Edhe unë s’do ta heq asnjë sekondë,

nga qafa ime e brishtë ndezur flakë.

Atë gjerdan dimër e verë do ta mbaj

e çdo qelizë që ta ndjejë të bërtasë.

 

Ah, sikur pas ajrit ta dërgoje si dhuratë,

atë thjeshtësi tënden dhe ëndrrën e gjatë.         

Atë pjesë të dashurisë ta thashë, ta thashë...

Për mua do të ishin sa shtatë qiej bashkë.

 

Bregoret me zjarr duken se ulen qartë,

ulen, por përsëri ngrihen më shpejt se aq.

Bashkë me atë gjerdanin tënd të artë,

që mbështjell aq ëmbël një të hollë qafë.

 

 MALL I DASHURISË

 

 

Meqë lotin do ta nis e mallin gjatë do ta puth,

të puth pragun e zemrës e thellë gjer në fund. 

Dua tani shpejt fluturimin, porsi zogëz ta marr,

të vij në ty frym’ ëmbël e çiltër plot gaz.                     

 

Do t’ kalojmë një natë të flaktë plot afsh mbështjellë,     

loti pranë do më rrijë dhe ti si djalë me lot e mbërthen.

Sa shumë do t’ psherëtijmë, do të qajmë atë natë,

gjersa ta shkrijnë të gëzimit lot mallin e ngratë.

 

Me lotin do të jap gurgullimën e një burimi kristal,

do të nis sisën me qumësht të thithë qengji laran.

Po s’arrita sot, ta dish, s’do mund të arrij më kurrë,

në shpirt jeton ai zë, që kush s’mund ta shkulë.

 

 

 VËRTET

 

Zot, më quajte trëndafil,

po a jam vërtet e tillë?!

Në i do të miat petale,

mos i lë të vyshken fare!

 

           MË MBYLLE

 

            Më mbylle në guaskë,

o dashuria ime!

Po unë,

jam e fortë si shkëmbi.

Dua të dal tashmë

e të bukurin,

gjelbërim poetik

të zë. 

 
 
VJEN E MË GODET
 
Si tërmet më trondit çdo hap zemër e trishtuar
dhe duket një shkulm si një valë që po afron.
Bëj ta kap s’e kap dot se kam frikë të trazuar,
po vjen më godet porsi një det që shkulmon.
 
Ah, si vjen me ngjyra ylberi portreti yt afrohet!
lartësohet, hyjnizohet me xixa vështrimesh.
Një shpuzë më djegë buzën aq sa s’ belbëzohet,
Është malli, malli si suvalë më vrau hiresh.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nderim për një studiues me autoritet shkencor

Akaemik Prof. Dr. Eshref Ymeri Me studiuesin dhe poetin e talentuar Kujtim Mateli jam njohur para pak kohësh përmes faqeve të internetit. Gjatë shtegtimeve nëpër faqet e këtij mjeti të shkëlqyer të komunikimit elektronik, fare rastësisht hasa në poezinë me bukuri të rrallë, me titull “More Naim Shqipëria”. Mbeta i emocionuar nga mjeshtëria e latimit të vargut dhe i mallëngjyer nga nervi epikolirik i dashurisë mitike të autorit për tokën amtare dhe i nderimit të thellë ndaj korifeut të Rilindjes sonë Kombëtare, poetit të madh erudit Naim Frashëri. Ajo poezi më solli në kujtesë menjëherë vargjet gjëmimtare që shpërthejnë në himnin poetik të Vaso Pashës, me titull “O moj Shqypni”. Krijimtarinë e vet në lëmin e poezisë, Kujtimi e ka përmbledhur në tre vëllime: “Qetësojmë shpirtrat e trazuar”, “Kështjella e poezisë” dhe “Eci mbi një fije shprese”. komunikimit të mëvonshëm, Kujtimi më pati shkruar edhe për punën e tij në lëmin e studimeve për lashtësinë e etnisë shqiptare. Në njërin nga komunikimet tona, ai më dërgoi edhe një libër mjaft interesant, të cilin ia kushtonte vendndodhjes së Dodonës. E lexova me shumë kërshëri dhe mbeta i mahnitur nga puna e tij me aq pasion për zbulimin e rrënjëve të lashtësisë së etnisë shqiptare dhe shtrirjen e saj gjeografike. Problemet që lidhen me prejardhjen e etnisë shqiptare, me shtrirjen e territoreve të saj dhe me lashtësinë e gjuhës shqipe, kanë pasë tërhequr vëmendjen e studiuesve të huaj që prej lashtësisë deri në kohët moderne. Këto probleme domosdo që do të nxirrnin në pah edhe ballafaqimin e pikëpamjeve të ndryshme. Në ato ballafaqime sipërinë e ka pasë marrë mendimi shkencor se shqiptarët e kanë prejardhjen nga pellazgët. Pikërisht për të nxjerrë në pah të vërtetat shkencore rreth etnisë shqiptare dhe shtrirjen e saj në Gadishullin Ilirik, Kujtimit i është dashur të derdhë shumë mund dhe djersë. Rezultatet e punës së tij kërkimore-shkencore janë pasqyruar në tre libra, të botuar në një hark kohor prej nëntë vjetësh. Libri i parë titullohet “Gjetja e vendndodhjes së Dodonës sipas dëshmive të autorëve të vjetër” (2011), libri i dytë - “Dosja Karapanos” (2016) dhe libri i tretë - “Hyjnia e malit Tomor” (2020). Këta tre libra të nivelit akademik, janë një kontribut i jashtëzakonshëm i këtij studiuesi të talentuar dhe intelektuali të formatit nacionalist për zbardhjen e së vërtetës për vendndodhjen e Dodonës. Një kontribut të tillë vështirë se mund ta kishte përballuar një sektor i tërë i studimeve historiografike në Akademinë e Shkencave. Libri që i kushtohet vendndodhjes së Dodonës, përbën në vetvete një enciklopedi të tërë me faktet e parashtruara, me citimet e shumta nga autorë të lashtësisë, me hartat dhe me skicat e paraqitura me kujdesin e një hulumtuesi me vetëdije të lartë shkencore. Nënkuptohet që Kujtim Mateli, pas botimit të librit për vendndodhjen e Dodonës, ishte mjaft i interesuar që të gjente mbështetjen e Akademisë së Shkencave. Prandaj i pati dërguar një kopje asaj akademie dhe priste reagimin e saj. Por, çuditërisht dhe fatkeqësisht, jo vetëm që nuk gjeti mbështetje prej saj, por, përkundrazi, libri u bë edhe objekt sulmesh nga ndonjë akademik, si Myzafer Korkuti, i cili e pati vlerësuar si një punim diletant. Sipas këndvështrimit “shkencor” të akademikut Korkuti, Dodona “ndodhet” në jugperëndim të Janinës. Dhe për një pohim të tillë, akademiku në fjalë, megjithëse është arkeolog, mbështetet në disa fjalë të Ismail Qemalit, i cili dikur paskej deklaruar se Dodona “ndodhet” në afërsi të Janinës. Dhe këtë “zbulim”, Ismail Qemali, pa qenë as historian, as historiagraf, as arkeolog, “e paskej bërë” kur, rastësisht, i kishte qëlluar të kalonte nëpër territorin që shtrihet në jugperëndim të Janinës. Pra, akademiku Korkuti, në sulmin që ndëmerr kundër Kujtim Matelit për vendndodhjen e Dodonës, merr për bazë vetëm fjalët e Ismail Qemalit dhe jo përfundimin shkencor që pati nxjerrë misioni arkeologjik francez, sipas të cilit Dodona nuk ndodhet në afërsi të Janinës. Në të vërtetë, Kujtim Mateli, mbështetur mbi dëshmitë e autorëve të antikitetit dhe gjetjeve arkeologjike, provon se Dodona nuk ndodhet në luginën e Carakovistës në jugperëndim të Janinës, por as në malin e Tomorit në lindje të qytetit të Beratit. Dodona ndodhet në Dëshnicë të Përmetit, në perëndim të qytetit të sotëm të Këlcyrës, në shpat të malit Trebeshinë. Me sa duket, akademiku Korkuti, si anëtar i Akademisë së Shkencave, është i interesuar që Dodona të quhet helene dhe jo pellazgjike. Por në këtë mes nuk ka asgjë për t’u habitur. Sepse Akademia e Shkencave ka shërbyer gjithmonë si një shtrat i ngrohtë për mbështetjen e kastave politike të Tiranës, të cilat janë të njohura mirë për formatin e tyre antikombëtar në raport me grekosllavizmin. A nuk është kjo Akademi e Shkencave, e cila e ka lënë vendin tonë pa një Enciklopedi të Madhe Shqiptare? A nuk është kjo Akademi e Shkencave, e cila nuk e pranon që shqiptarët janë pasardhës të pellazgëve, çka pranohet botërisht në Enciklopedinë e Madhe Greke, në të cilën shkruhet: “Stërgjyshët e shqiptarëve të sotëm, pellazgët, në periudhat parahistorike, kanë jetuar në pjesën më të madhe të botës që njihej atëherë, duke zhvilluar një qytetërim shumë të rëndësishëm e duke ngritur vepra me vlerë të tejzakontë” (Vëll. 19, f. 873). Dihet që lashtësia e një etnie dhe shtrirja e saj gjeografike, në mënyrë të padiskutueshme, e gjejnë pasqyrimin e vet në shtratin e gjuhës amtare. Prandaj dijetari i shquar Italian Galileo Galilei (1564-1642) ka thënë: “Shumë emra të vendeve, të maleve, të lumenjve, të personazheve legjendarë nuk mund të shpjegohen me etimologjinë greke. Vetëm një gjuhë ka qenë në gjendje të hedhë dritë mbi emrat e këtyre vendeve, e kjo gjuhë është shqipja”. Dijetari i shquar gjerman Lejbnici (Gottfried Wilhelm Leibniz - 1646 - 1716) ka theksuar: “Në qoftë se duam të dimë historinë para Krishtit dhe shkencat e asaj kohe, duhet t'i drejtohemi gjuhës shqipe”. Albanologu i shquar austriak Maksimilian Lamberc ( Maximilian Lambertz 1882-1963) është shprehur: “…historia e vërtetë e njerëzimit do të shkruhet vetëm kur shqiptarët të marrin pjesë në shkrimin e saj”. Është për të ardhur keq që Akademia e Shkencave jo vetëm që i është kundërvënë padrejtësisht studiuesit të talentuar Kujtim Mateli në fushën e hulumtimeve për shtrirjen gjeografike të trojeve tona etnike deri në Gjirin e Ambrakisë dhe vendndodhjen e Dodonës, por ka lejuar që të hidhet në qarkullim edhe një libër antishkencor për pasurinë leksikore të gjuhës shqipe, e cila, sipas Anila Omarit, punonjëse e Akademisë Albanologjike, autore e punimit me titull “Marrëdhëniet gjuhësore shqiptaro-serbe”, 93% të fjalëve “i paska të huazuara”! Vajmedet për Akademinë e Shkencave! Është me të vërtetë fatkeqësi e rëndë mbarëkombëtare që jo vetëm kastat politike shqiptare pas vitit 1920, por edhe Akademia e Shkencave në Tiranë, nuk u bënë kurrë të gjallë dhe t’i kërkonin me zë të lartë Perëndimit shovinist evropian t’i zhbëjë padrejtësitë e rënda që i shkaktoi etnisë shqiptare, si më e madhje në Gadishullin Ilirik në shek. XIX, padrejtësi këto, të cilat, për vetë fajin e shqiptarëve të përçarë tragjikisht, u vulosën në Kongresin famëkeq të Berlinit dhe në Konfrencën edhe më famëkeqe të Londrës. Sikur etnia shqiptare të kishte qenë e aftë për ruajtjen dhe forcimin e unitetit brenda radhëve të veta, ajo do t’i kishte njohur shumë më mirë fqinjët që ka në jug dhe në veri dhe nuk do të kishte lejuar që me trojet tona etnike të trefishoheshin sipërfaqet e territoreve të tyre. Por gjasat janë se ajo nuk do të bëhet kurrë e aftë për t’i njohur ata edhe në kohët moderne dhe nuk do të bëhet e vetëdijshme se çfarë rreziku përbëjnë ata për mbijetesën tonë si komb. Mirë do të ishte që ne shqiptarët t’i kemi parasysh orë e çast vlerësimet në vijim që u janë bërë grekëve dhe serbëve. Presidenti grek Karamanlis, në vitin 1981, ka pasë deklaruar se “Greqia është një azil të çmendurish”. Kjo deklaratë e tij është botuar në librin e publicistit të shquar amerikan Robert D. Kaplan, me titull “Greqia - gruaja e Lindjes, dashnorja e Perëndimit”, të përkthyer në gjuhën shqipe, f.40. Presidenti francez Zhak Shirak (Jacques Chirac - 1932-2019) ka bërë këtë vlerësim për serbët: “Serbët janë një popull pa ligje dhe të pabesë. Ata janë një popull banditësh dhe terroristësh!” (Faqja e internetit “mekulipress”. 15 dhjetor 2019). Kastat politike shqiptare dhe Akademia e Shkencave duhet të ulin kokën të turpëruara para miqve të huaj të etnisë shqitare, të cilët i qenë kundërvënë haptas Perëndimit shovinist evropian dhe patën kërkuar ribashkimin e trojeve tona etnike. Materialin me titull “Fjala e Plotë e ImZot Luigj Bumçit në Konferencën e Paqes në Paris”, përkthyer për herë të parë dhe përgatitur për botim sipas origjinalit në frëngjisht nga Fotaq Andrea, faqja e internetit “Voal”, 18 gusht 2020, përkthyesi e ka shoqëruar me një parathënie, në të cilën thekson: “Në Fjalën e vet, Luigj Bumçi përmend atë çka i shkruante lordi anglez Fritz Maurice, anëtar i Komisionit të Rumelisë orientale të Foreing Office-it dhe që është botuar në Livre Bleu më 1880. Në letrën e vet, lordi, i cituar nga Luigj Bumçi, theksonte: “… Konferenca e Paqes do të bënte një krim të vërtetë nëse, mbështetur mbi statistika absolutisht të gabuara, nuk do të urdhëronte kthimin Shqipërisë të territoreve shqiptare që u janë dhënë padrejtësisht nga Kongresi i Berlinit dhe Konferenca e Londrës serbëve dhe grekëve”. Dhe më poshtë përkthyesi vazhdon: “… që në dhjetor 1920, publicistja dhe mikja e Shqipërisë Elise Aubry parandiente tashmë fuqinë ripërtëritëse apo ringjalljen si një feniks të kombit shqiptar, tek shkruante gjithë besim : “Më në fund, Shqipëria u njoh nga Fuqitë. E di fare mirë që ka dy coptime në Veri dhe në Jug, por jam e bindur që pak nga pak shqiptarët do t’i marrin të gjitha tokat e tyre”. Kishin shumë të drejtë lordi anglez dhe mikesha franceze për krimin e rëndë që kreu Perëndimi shovinist evropian me copëtimin e trojeve tona etnike, për të cilat, në Fjalorin Enciklopedik Rus të vitit 1896, f. 396, botim i Akademisë së Shkencave të Peterburgut, thuhet se zënë një sipërfaqe prej më shumë se 100 mijë km². Akdemitë e shkencave, kudo në botë, normalisht, shërbejnë si strehë e ajkës së elitave intelektuale. Prandaj ato luajnë një rol të rëndësishëm në shmangien e prapësive që mund të bëjnë kastat politike që hipin e zbresin nga pushteti. Edhe Akademia e Shkencave e Republikës së Shqipërisë, një strehë e tillë duhej të ishte dhe, kohë mbas kohe, akademikët duhej të shërbenin si barrikadë e fuqishme kundër prapësive të tilla. Por një gjë e tillë nuk ka ndodhur kurrë. Akademikët e Tiranës le të bëhen një herë burra në jetën e tyre dhe t’u kundërvihen haptas kastave politike për prapësitë që kanë bërë gjatë këtyre tridhjetë vjetëve në dëm të interesave tona kombëtare, le të marrin shembull nga dy akademikë serbë, të cilët e kanë kundërshtuar publikisht politikën e Beogradit për qëndrimin e tij shovinist ndaj Republikës së Kosovës. Vladimir Kostiç, Kryetar i Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Serbisë, në muajin tetor të vitit 2015, pati deklaruar: “Dikush duhet t’ia shpjegojë këtij populli se Kosova nuk është as de fakto dhe as de jure në duart tona. Kam frikë se në këtë moment e vetmja urtësi politike është se në cilën mënyrë, me elemente të dinjitetit, ta lëshojmë Kosovën, e cila de fakto dhe de jure nuk është në duart tona. Dhe këtë duhet t’ia shpjegojë ndokush këtij populli… Çfarëdo goditjeje që mund të marrë Serbia, ajo duhet të vazhdojë të zgjerojë kapacitetet e saj demokratike dhe hapësirat e lirisë, përndryshe nuk ka për të ekzistuar...” (Citohet sipas: “Akademiku serb: mbytja e Serbisë me nyjen e Kosovës”. Faqja e internetit “Politiko”. 23 korrik 2020). Akademiku serb Tibor Varady, i cili e përfaqëson Serbinë në proceset ndërkombëtare, në vitin 2017, në gazetën “Blic”, pati bërë deklaratën në vijim: “Ne duhet ta dimë se Kosova de facto nuk është pjesë e Serbisë, pavarësisht çfarë duam ne. Nuk është as në aspektin legjislativ, as administrativ dhe as juridik. Në këtë situatë, nëse themi se po e ruajmë Kosovën, nuk është retorikë e përshtatshme” (Citohet sipas: “Akademiku serb: Kosova de facto nuk është pjesë e Serbisë”. Faqja e internetit “time.al”. 30 korrik 2017). Studiuesi i talentuar i nivelit akademik Kujtim Mateli, e ka sfiduar haptazi Akademinë e shkencave, duke iu drejtuar publikisht me pyetjen se cila është arsyeja që “nuk janë kryer gërmime arkeologjike në trevën e Përmetit, ku përreth qytetit të Këlcyrës ndodhen tri kala antike dhe kalaja antike e Këlcyrës që prej 9 vitesh, nëpërmjet dy librave studimorë, është pretenduar si vendndodhja e Dodonës pellazgjike?”. Me shqetësimin e një shkencëtari atdhetar, Kujtim Mateli është i befasuar nga qëndrimi shpërfillës i Akademisë së Shkencave ndaj popullsisë pellazge dhe ndaj Epirit që ka pasë qenë “zemra e Pellazgjisë, se kishte në territorin e vet Dodonën, që, të gjithë autorët antikë, e kanë përmendur me përcaktorin Dodona pellazge”. Le të shpresojmë që dikur, në Akademinë e Shkencave, do të vijnë shkencëtarë me vetëdije të lartë kombëtare dhe do të dinë t’i përgjigjen me dinjitet shkencor pyetjes në vijim të studiuesit Kujtim Mateli: “Kujt i lihet ajo trashëgimi historike me kryeqendër Dodonën, që përbën shkallën më të lartë të qytetërimit të antikitetit dhe bërthamën e qytetërimit të sotëm evropian?!”.