GJUHA PA FRENA E LAGJES SIME

 
Vullnet Mato
 
GJUHA PA FRENA E LAGJES SIME
 
Lagjja ime rome me këngë e valle ritmike,
ka dhe gjuhën të shkathët e të pasur me spica.
Femra merr për gjoksin e saj lëvdatën tipike:
“Sa të bukur e paske mi, të raftë ujku në cica!”
 
Burrat lakmojnë me oreks bukurinë zezake:
“O mi të hangsha lapën e syrit për meze!
Eja mi rrospi të puth nji herë lala në faqe,
se me zjarr furrnalte trupin ma ndeze! “
 
Gratë ia shprehin xhelozinë njëra-tjetrës,
me sharje ku burrat e tyre falin dhuratë:
“O mi të shtriftë burri im ke pragu i derës,
moj by...tenxhere me llapën sa një lopatë!
 
Pijanecët e dehur ngacmohen pas darke: 
“Ku je, mre barkalec nandë muajsh me barrë,
që ke përla tanë fuçitë e birrave në mejhane,
dhe ke hang mish macesh të pjekme në zgarë”. 
 
Djemtë u hedhin romuze vajzave çokollatë:
“Eja, mi goce, bajmë qejf sonte për voni,
mos e ço atë derr trupi haram përnatë,
tuj ba naze, si me qen e bija e Klintonit!...
 
Kjo gjuhë pa frena dhe pa hunj në gardh,
që i fluturon batutat në lagje si lakuriq nate,
më bën të ndjehem rom me lëkurë të bardhë,
dhe të hap sy e vesh për qyfyret në pallate...

REXHEP SHAHU : ZBUKURIMI I HEROJVE NË KOMPJUTER

Duke udhëtuar nëpër Kosovë, edhe të jesh i pavëmendshëm, të bien në sy shumë lapidare. Kudo anash udhëve. Edhe pse aty në atë anë a cep udhe nuk është bërë ndonjë betejë e nuk ka rënë ndonjë deshmor. Në vend që të shkojmë e ta ndërtojmë lapidarin aty ku ra deshmori, shkulim eshtrat për ti sjellë atje ku i duhen dikujt. A nuk do të ishte më fisnike që lapidarin ta bënim atje ku ka ra deshmori?

Skenderbeu Prishtine

 Edhe pse ai vend është larg në mal e do të duhej ndonjëherë të bëhej një copë udhë në këmbë a me makinë për të vendosur ndonjë kurorë a tufë me lule.



 Fëmijët e shkollave, mbase duke u lodhur pak në këmbë do ta kuptonin më mirë sakrificën e martirëve të lirisë.

   
Në këto lapidare të betonta, të mëdha dhe të kushtueshme, sheh fotografi dhe portrete luftëtarësh të ngjeshur bukur me uniformat e UÇK-së dhe të armatosur “gjer në dhëmbë” me lloj – lloj mitralozësh të rëndë që i mbajnë në krahë. Në të shumtën e rasteve, kjo lloj paraqitje është e fabrikuar dhe si e tillë shëmton luftëtarët e rënë në luftë, shëmton vetë luftën dhe qëndresën.


 Shumica e të rënëve nuk kanë qenë të veshur aq shik sa na i paraqesin në fotografitë e sotme, madje nuk kanë pasur uniforma ushtarake të gjithë. Një pjesë e tyre kanë qenë të veshur si civilë. Natyrisht një gjë e tillë nuk ua ul aspak lavdinë e përjetshme, përkundrazi. Ata s’kanë nevojë të paraqiten si dragoj mitik të tipit Mujë e Halil. As si Skenderbe. Ashtu me pamjen e tyre reale, të rënët janë më të mëdhenj se çdo legjendë e fallsifikuar përmes montazheve kompjuterike. Natyrisht, biznesi është i lejueshëm në shoqërinë e sotme, por ai bëhet i neveritshëm kur merret me luftën, siç është i tillë edhe synimi i dikujt për të privatizuar të rënët dhe qëndresën shqiptare. Është e pakompensueshme trimëria e munguar në kohën dhe vendin e duhur. Ajo nuk mund të mbulohet me britma, sharje e luftë për pushtet me dhunë e armë në kohë paqeje.

REXHEP SHAHU : MIKU I MIRË NJIHET NË DITË TË VËSHTIRA

 

(Intervistë me Rupert Neudeck , president i organizatës gjermane Kap Anamur)

 

Pasi  kishte parë me sytë e tij se çfarë po ndodhte në rrethin e Tropojës, pasi ishte njohur me dhimbjën shqiptare dhe ishte "vrarë" aq sa s'kishte provuar kurrë,  Rupert Neudeck - mik i Hajnri Belit, president i organizatës qeveritare gjermane Kap Anamur, i shoqëruar nga Kadri Bala, punonjës në Zyrën e Kosovës në Shqipëri,  dhe një djalë prishtinas që sherbentë si përkthyes, kishte marrë udhën nga Bajram Curri për në Kukës. 

I shtyrë nga misioni i tij, mbase, kërkon të ndalet në Qafë Prush të Hasit për t'i hedhur një sy Gjakovës dhe fshatrave përrreth të  mbuluara nga flakët dhe tymi i luftës. Vështron sa vështron me dhe pa dylbi andej nga Kosova, që ish mbuluar në tym, dhe siç s'e kishte zakon, thërret me të madhe : " Çfarë po ndodh atje...". Nuk u mor vesh se kujt i thirri.. “Po digjen prej serbëve shtëpitë shqiptare e markat gjermane”, iu përgjigj Kadri Bala flake per flake, dhe ai pa pritur më gjatë, instalon një telefon satelitor dhe futet në lidhje të drejtpërdrejtë telefonike nga Qafa e Prushit e Hasit me bosin e ministrisë së jashtme gjermane.  

Ndoshta ka qenë biseda telefonike më e nxehta që kanë bërë ndonjëherë nëpunësit e ministrisë së jashtme gjermane. Sepse fliste me gjithë fuqinë e shpirtit, derdhte gjithë emocionet e tij bashkë me informacionet e shumta për t'i bindur nëpunësit e zyrave gjermane për barbarinë serbe ndaj shqiptarëve, humanisti e miku i shqiptarëve Rupert Neudeck.

                                              GAZETARËT NË STUDIO TË RADIO KUKËSIT

Mbas dite vonë, hynë në zyrën time në Radio Kukësi. Ai burrë i imtë, me mjekër e shpirt të bardhë, me një vështrim të thellë e zhbirues, përpinte gjithçka flisja për të shpërngulurit. Vazhdonte të ishte i tronditur nga çfarë kishte parë e përjetuar në Bajram Curr. Pasi u takua edhe me gazetarë të tjerë, vizitoi studjot, fonetekën dhe mjediset e radios. Ndersa darkonim dhe diskutonim, i propozova për një bisedë rreth impresioneve të tij. Pranoi. Me magnetofonin e tij profesional, pasi ishte më i mirë se i imi, realizuam aty ku po darkonim, në lulishte të restorantit bisedën e mëposhtme të cilën e filloi ai :

 

- Unë Rupert Neudeck jam në Gjermani një organizator i një aksioni  ndihmash të specializuar  për regjionet e krizave, të katastrofave e të luftrave. Kjo organizatë quhet Kap Anamur. Ka të bëjë me një anije, një anije shpëtimi. Kjo anije ka shkuar në vitin 1979 në Kinën Jugore dhe ka shpëtuar një numër shumë të madh kinezësh.

 

- Mësuam se keni qenë në Tropojë dhe keni parë se ç'po ndodh atje, keni parë me sytë tuaj shqiptarët që kanë ardhur nga Kosova. Çfarë motivesh ju sollën  këtu, në Shqipëri ?

 

- Motivi i parë ishte se, më parë, e kishim ndërmend që të ndërmerrnim një aksion ndihmash në Kosovë.  Dhe kjo punë na u bë aq e pamundshme dhe ishim aq shumë të penguar  sa që  s'kishte fare mundësi që ta ndërmarrim një aksion të tillë, dhe vendosëm  që po për këtë popull  të zhvillojmë aksionin tonë në Shqipëri. Para 10 ditësh isha pranë ambasadës shqiptare në Bon dhe ja dhashë këtë propozim. Dhe në mesditë dëgjuam lajmin se mbi dy mijë refugjatë shqiptarë nga Kosova kanë kaluar në territorin e Shqipërisë, përkatësisht në Tropojë. Unë e kam ndërprerë një aksion udhëtimi për në Sudanin Jugor, dhe jam nisur menjëherë për në Kosovë.

 

Kush ju pengonte që të shkonit në Kosovë për të realizuar misionin e planifikuar?

 

- Shumë qartë : regjimi i Beogradit.  Ai regjim, mua, mbi 5 vjet nuk  më ka dhënë vizë, që përsonalish unë të shkoj për një vizitë në Kosovë. Deri sot asnjë organizatë humanitare nuk ka status legal në Serbi, dhe kjo do të thotë se ne jemi plotësisht të varur nga regjimi i egër që mbretëron atje.

 

- Kjo që ndodhi me shqiptarët e Kosovës, që erdhën në Shqipëri, ajo që patë ju vetë në Tropojë, a është e njohur mirë në shtetin tuaj ?

 

- Për këto ngjarje është raportuar shumë atje, por jo edhe në formë të detajuar për shkak se mungonin reporterët dhe gazetarët përkatës. Për këtë arsye vendosa të vij dhe të shoh me sytë e mi  se çfarë po ndodh këtu. Dhe ishte shumë e domosdoshme.

Kam përjetuar dy gjëra shumë të medha atje. Së pari nuk është një ikje në kuptimin klasik. Për këtë arsye ende nuk kanë ndërmarrë ndonjë aksion  organizatat për çeshtje të ikursh. Si p.sh. Komisariati i Lartë për Refugjatë i Kombeve të Bashkuara (UNHCR-ja), ende nuk ka një bazë ku do të  vepronte me të ikurit, sipas akteve të mëdha që ruhen nëpër sirtare që përcaktojnë të ikurit e rregullt nga një vend. Nuk kam mundur të paramendoj një mjerim kaq të tmerrshëm të grave dhe fëmijëve, të cilin pata rast ta shoh edhe vete. Për mua ishte e kuptueshme, se ne, dhe udhëtimi ynë, ishte shumë i vonuar.  Politika europjane ka debatuar dhe bën përralla çdo ditë, se duhet të ndihmohen njërëzit të cilët kanë nevoja urgjente. Por kurrsesi  nuk reagohet  në momentet përkatëse që janë vërtet urgjente dhe kanë nevojë njerëzit. Në mes të tjerash kemi takuar një grua, që ishte rast shumë rrënqethës. Ende nuk mund ta marr  veten. Nuk mund të qetësohem plotësisht. Nuk  mund të flej rehat  nga pamundësia që t'i ofroj  ndonjë ndihmë një gruaje të tillë. Popullata e këtushme  në Tropojë dhe Bajram Curri ishte shumë pjesëmarrëse në ndihmën për pranimin e refugjatëve, që tek ne është diçka e pa dëgjuar, e pabesueshme. Mirëpo edhe këta shqiptarë në këtë rajon nuk janë njerëz tepricë. Për këtë arsye ne duhet të përgatitemi  sa më shumë për flukse të reja  të refugjatëve që mund të ndodhin.

 

- Si e mendon të ardhmen e këtyre njerëzve që kanë ardhë  në Tropojë? 

 

- Krejt kjo varet nga zhvillimet e më vonshme në javet e ardhshme se a do të kënë mundësi ata që prapë të kthehen në vendet e tyre. I admiroj tepër shumë të gjithë këta refugjatë, fëmijë e gra, dhe e ndjej vazhdimisht, se nuk kemi mundur, gati asgjë t'ju ndihmojmë  në këtë gjendje kaq të vështirë. Varet nga reagimet që do të bëhën e se si do të bëhën nga institucionet e ndryshme ndëkombëtare. Si do të reagojnë ndaj tyre. Varet edhe nga zhvillimet  në këto anë, në këto territore ku gjendën refugjatët. 

 

- Sa kemi biseduar sot, dukeni i mirëinformuar për Kosoven dhe për ngjarjet në përgjithsi. Si e mendoni ju zhvillimin e mëtejshëm të ngjarjeve?

 

- Mund të paramendoj skenarin më të tmerrshëm, më të keq. Dhe kjo do të thotë vdekje masive të shqiptarëve. Sepse deri më sot nuk posedojnë armë në mënyrë të barabartë të dyja palët. Nuk  mund të paramendoj se ketu mund të flasim për një luftë  frontale mes dy palësh. Për këtë do të duhej që levizja çlirimtarë të jetë më e formuar dhe më e fuqishme në aksionet e saj. Por duhet të kemi parasysh se Kosova ka përfaqësuesit e saj politikë. Në të njëjtën kohë, zhvillohet një levizje ushtarake. Duket sikur nuk kanë kurrëfarë lidhjesh mes tyre përfaqësuesit politikë dhe ata ushtarakë. Gjëja më e mire do të ishte, që vendimi që dëgjuam se ishte marrë sot për ndalim fluturimin mbi Kosovë sa më shumë të rrespektohet. Që vendimet e nëntë marsit që u morën në Londër të rrespektohen dhe të tërhiqen forcat ushtarake - policore nga Kosova. Si dhe referendiumi që është mbajtur të njihet ose të organizohët përseritja e këtij referendumi.

 

- Ju shprehet simpati për të ardhurit në Tropojë. Për çeshtjën shqiptare a mendon se faktor duhet të jenë vetë shqiptarët apo duhet të shpresojnë ende  tek vendet e Grupit të Kontaktit dhe fuqitë e tjera ?

 

- Shqiptarët e Kosovës do të delnin keq të këshilluar sikur t'ju thuhet të presin nga opinioni ndërkombëtar. Një popull duhet ta çlirojë vehten e tij. Kjo nuk  përjashton që miqve shqiptarë ju preferohet një diplomaci e  mençur. Unë s’do të doja që të jeni  antiamerikanë. Nuk duhet të mbeshteteni tepër shumë në Europë për shkak se ajo vetë është e dobët. Dhe nga miqtë e mi shqiptarë, më është bërë e njohur se fqinjtë nuk mund ti zgjedhësh sipas deshirës. Kam dëgjuar vetë nga njerëz të lëvizjes çlirimtare, se robërit e luftës nuk i kanë keqtrajtuar. Unë kam një simpati të madhe për këtë popull. Është një popull që ka pranuar edhe këshillat. Në këtë mënyrë, unë jam me plot simpati  pranë këtij populli.

 

- Historia njeh pushtues të ndryshëm. Mirëpo ushtria serbe bën masakra mbi popullsinë. Masakrojnë gra, pleq, fëmijë. Ua presin gishtërinjtë fëmijëve, ua presin veshët  dhe ua fusin nëpër xhepa. Si do e gjykonit ju ? Pse ndodh kjo,sipas jush ?

 

- Për këtë mundëm, mjerisht, shumë lehtë të përgjigjem. Nga historia e popullit tim e di se kemi përjetuar faza të ngjashme të tmerreve si nga Auszhvits, Urradur, Lidiçe, Avia, që na kanë sjellë edhe ne tmerre dhe masakra të mëdha të paparashikushme. Kam mësuar nëpër  botë nga popuj të ndryshëm se për njerëzit  çdo njëri është i shkathët dhe nuk ka rëndësi ngjyra e tij, lëkura apo përkatësia e tij kombëtare. Por as kjo nuk u ndihmon grave që ne i pamë dje në Tropojë. Dhe për këtë arsye e kuptoj çdo shqiptar që ka një prirje njerzore. Ekziston edhe nevoja njerzore e revanshit. Por shpresoj shumë se nuk do të arrijë deri te revanshimet dhe hakmarrjet e tmerrshme.

 

- Çfarë do tu tregoni njerëzve tuaj, gjermanëve, kur të shkoni në Gjermani ?

 

- Unë për të gjitha këto kam raportuar nëpërmjet një lidhje telefonike. Sot, po ashtu, edhe nëpërmjet televizionit. Shpresoj se pasi  ta dëgjojnë gjermanët do të përpiqen me çdo formë që në aspektin humanitar sa më shumë t'ju ofrojnë ndihmë këtyre njerëzve. Edhe pse nuk i ndihmon në rastin konkret  asaj gruas së Kosovës në Tropojë, që burri i saj kishte mbetur në zonat e luftës. Sa i përket aspektit humanitar, ne do të bëjmë të gjitha përpjekjet që sa më shumë t'ju ndihmojmë. Kurse anën tjetër duhet ta bëjnë vetë shqiptarët. 

 

- Sikur thatë më parë se krahu politik dhe ai ushtarak  në Kosovë nuk kanë marrëveshje?

 

- Unë e quaj të dhimbshëm rastin e Rugovës kur ca njerëz heqin dorë nga ai, por në ndonjë rast edhe e keqtrajtojnë. Rugova është përpjekur gjatë 7 vjetëve, në forma të ndryshme, në formë paqësore, me gjithë angazhimin e tij, të kërkojë një zgjidhje të drejtë për Kosovën. Kjo politikë, sa duket, ka dështuar. Jo për shkak të mos angazhimit të tij. Por për shkak të ndryshimit të rrethanave. Tani duhet që të gjitha format e organizimit të bashkohen në një, në shërbim të çeshtjës së tyre kombëtare.  

 

- Rugova konsiderohet si mit në Kosovë. Çfarë i mungon atij që aktualisht të mos jetë në krye të gjithë levizjes në Kosovë.

 

- Kjo është një pyetje që ndoshta nuk mund t'i pëgjigjem. Unë e kam admiruar shumë këtë njëri. Ibrahim Ruguva ka karizmën e politikës që shumë pak njerëz e kanë në Europë. Ai ka mbetur shumë i thjeshtë. Ka bërë për shqiptarët  në botë, atë që shprehimisht mund të bëhej. Nuk mund ta di se pse ai nuk mund të jëtë në krye të gjithë levizjes në Kosovë. Është vështirë ta përcaktoj këtë.

 

- Për fund të kësaj bisede z. Neudeck, çfarë do të donit të theksonit, a nuk jeni shkëputur ende nga tmerri që keni parë në Tropojë ?

 

- Po, është e vërtetë. Banesa dhe shtëpi të vogla në të cilat në Gjermani nuk banohet më në të ngjashme me to. Të banuara nga 20 - 30 deri 35 njerëz, të ardhur e vendas bashkë. Aty ushqehen, rrinë e flenë. Është e tepërt. Njerëz, të cilët jetojnë me trauma dhe depresione të mëdha. Fëmijë të cilët nuk mund të flenë mirë për shkak se nuk ju hiqen ankthet dhe tmerret që kanë përjetuar gjatë udhëtimit të tmerrshëm në ikje e sipër. Fëmijë të cilët  është dashur  të vihën nën përkujdesin e psikiatrit. Pleq e plaka të cilave u dhimbnin edhe këmbet nga udhëtimet e 10 ditëve të fundit që kishin bërë. Të gjitha këto ngjarje, janë të dhëna që tregojnë se ushtarët dhe policët serbë i kanë hedhur refugjatët shqiptarë buzë varrit. Te popullata në Tropojë ekzistonte një gadishmëri e madhe për pranimin e këtyre njerëzve të ikur. Të ardhurit trajtoheshin nga një mjek nga Kosova, i cili pa kurrfarë pagese punonte vetëm për këta të ikur, pa u lodhur fare. Një situatë totalisht paradoksale. Në këtë rast, pushtetin shqiptar s'kisha mundësi ta shoh fare aty pranë. Sikur të mos ekzistonte  edhe përfaqësia e Kosovës, dhe organizatat e tjera humanitare e kishtare, atëhere nuk e di se ku e si do të gjendeshin këta njerëz dhe nga kush do të kërkonin ndihmë. Ekzistonte frika e madhe se në ditët e ardhshme, ndoshta edhe 50 mijë njerëz të tjerë do të gjendën si refugjatë po në këtë vend. Pastaj kjo popullatë nuk do të jetë në gjëndje të durojë më. Duhet të formohen kampe të ikursh, kampe refugjatësh. Kjo është një nga gjërat më të vështira e më të rënda për situata të tilla.

 

- Faleminderit z. Neudeck që na u gjëndet në këto ditë të vështira dhe që merrni pjesë në dhimbjen tonë.

 

Në vitin 1999, kur në Kukës erdhën rreth gjysmë milioni shqiptarë të Kosovës si refugjatë, nën kujdesin e Rupert Neudeckut, në Kukës organizata Kap Anamur ngriti një kamp për refugjatë. Ato kohë kam qenë në spital në Tiranë dhe nuk kam mundur që ta takoj më z. Rupert Neudeck, ndonëse ai ka qëndruar me qera në një apartament një kat sipër apartamentit tim në Kukës.

Pas çlirimit të Kosovës prej serbëve, Rupert Neudeck dhe organizata e tij Kap Anamur kanë qenë ndër më aktivet për të ndihmuar popullin e Kosovës për barna mjekësore dhe riparime banesash të shkatërruara nga lufta.

Në shtypin e kohës së pasluftës për Kosovën, Jusuf Buxhovi duke pasqyruar një konferencë shtypi që Rupert Neudeck mbajti në Bon, mes të tjerave shkruan në të përditshëm "Rilindja Demokratike" të Tiranës : "I pari që u përkujdes për shërimin e të plagosurve, që ia doli të shpërthejë rrethimin serb, Neudek, edhe përkundër pengesave, ia ka dalë të futet edhe në Kosovë. Dhe përkundër ilaqeve e ndihmës tjetër sanitare, ai ka filluar aksionin për meremetimin e pullazeve të shtëpive nëpër katundet e rrënuara shqiptare të Dukagjinit dhe të Drenicës. Deri tani Rupert Neudeck dhe shoqata e tij ka meremetuar 100 pullaze, ndërkohë që pritet që brenda këtyre 3 javëve të meremetojë edhe 360 shtëpi të tjera. Në një konferencë për shtyp që u mbajt në Bon  këto ditë, Neudeck kërkon nga qeveria gjermane, nga opinioni i vendit, nga bashkimi europian, si dhe institucionet e tjera botërore, që në vend të fjalëve të shumta, çdo ditë të meremetojnë nga një shtëpi në Kosovë. Miku i mirë njihet në ditë të vështira, thotë Neudeck dhe shton se shqiptarët kanë shumë nevojë të mbijetojnë".

 

Radio Kukesi, Radio Tirana, korrik, 1998

Pranvera Shqiptare '81

Pranvera po vinte me hapa të mbarë. Po ikte dimri i madh, dimri i heshtur i robërisë së gjatë. Zogjtë e zbusnin paksa atë heshtje, atë zymtësi të mbuluar me borë. Ata po i shtonin këngët, po e ngrehnin zërin…
 Shkruan: Berat LUZHA
1.
Pranvera po vinte me hapa të mbarë. Po ikte dimri i madh, dimri i heshtur i robërisë së gjatë. Zogjtë e zbusnin paksa atë heshtje, atë zymtësi të mbuluar me borë. Ata po i shtonin këngët, po e ngrehnin zërin…
Pranvera po vinte bashkë me marsin. Nuk ishte si pranverat tjera; të heshtura, të druajtura, të frikshme. Ajo po shpërthente me tërë madhështinë e saj; me zogj, me këngë, me lule…

11 mars. Një ditë e madhe, një ditë e bukur, një ditë e shenjtë. Shpërthim dëshirash të ndrydhura. Fluturime kah horizontet e reja të vetëdijes atdhetare. Jehona e këngës fluturonte drejt qiellit dhe nga qielli kthehej përsëri te ne.

26 mars. Dëshirat shtoheshin, këngët buçisnin. Buçitje gjithandej, anembanë. Pranvera po hynte në ne. Rinia… Shpërthime vullkanike vrullesh djaloshare e vashërore.

1 prill. Rrugët u bënë lumenj me djem e vasha. Lumenjtë derdheshin në detin e Prishtinës. Tani pranvera kishte marrë fuqi të plotë, me diell e rini. Ah rini, e etshme për diell, lule e këtij trualli të zjarrtë.

2 prill. Sa herët u gdhinë sot lulet, sa herët u zgjuan sot zogjtë. Zogjtë fluturuan nga foletë e tyre drejt diellit. Agmia e pranverës po zbardhte mbi qiellin tonë.

(Por, sot u këputën lulet e para të lirisë. Zogjtë i ndalën këngët. Uturima të tmerrshme në tokë e në qiell; përbindësha të hekurt, të tmerrshëm, të zi).

Por, jo! Djemtë e vashat nuk frikësohen. I afrohen edhe më shumë përbindëshave dhe i hapin kraharorin: - Ja ku më ke! Ky është vendi im! Këtu kam mbirë dhe këtu do të vdes!
Prishtina po digjej, rinia po ngrehej.

3 prill. Këputen lulet gjithandej. Në kërkim të diellit, lulet po veniteshin. Zogjtë po i fusnin nëpër kafaze! Nëpër kafaze jehonin përsëri këngët e lirisë!

Liria…! Ja, po çelë agmia. Qielli po skuqej në lindje të diellit të shumëpritur.
13 maj. Luftë në Prekaz. Një luftë e pabarabartë dhe e paparë. Nga njëra anë, babë e bir, nga ana tjetër, një ushtri e pambarim milicësh të zinj, të mbuluar e të mbushur me hekur e zjarr. Ulërinin tanke e avionë rreth e rreth shtëpisë. Familja shqiptare mbrojti nderin dhe dinjitetin, deri në shenjtëri.

26 korrik. Gjakova e kuqe u skuq edhe njëherë nga gjaku djaloshar. Rinia gjakovare u ngrit përnjëherë. U kacafyt me hienat e zeza, për të mbrojtur nderin e dinjitetin kombëtar.

2.
30 vjet. Që nga atëherë ka ndodhur shumëçka. Ka ndodhur vetë liria e pritur. Ka ndodhur pavarësia.

(Por, para se të vinte liria, ka ndodhur lufta. Lufta me gjak e për diell. Para luftës ka ndodhur Pranvera Shqiptare. Ajo Pranvera e Republikës "ja me hatër, ja me luftë").
Pranvera Shqiptare dhe pranverat çlirimtare i ngjajnë aq shumë njëra-tjetrës. Ato erdhën, secila më e bujshme se tjetra, secila më e ngrohtë se tjetra. E, pranverat e lirisë nuk mundi t'i ndalojë askush.

Në Pranverën e '81-shes, më fuqishëm se kurrë, thamë: - Jo, kurrë! Kurrë nuk do të pajtohemi me robërinë. Fati i Kosovës është edhe fati ynë. Përtej fatit tonë nuk kemi ku të shkojmë.

11 Marsi '81 kishte vënë para shqiptarëve të vetmen dilemë; dilemën e lirisë, kundër robërisë.

Viti '81 u kishte treguar shqiptarëve të vetmen rrugë; rrugën e lirisë, kundër robërisë.
Sot lirinë nuk e shohim vetëm në ëndërr! E kemi këtu, në gji, në vatër, në Atdhe.

3.
Viti 1981: Fillimi i një lëvizjeje popullore, kombëtare, demokratike... Kthesë e madhe në histori. Demonstrata të pambarim. U shtrua dhe u shkrua qartë, shkurt e shqip: Kosova - Republikë! U shkrua shkurt e shqip: Ja me hatër, ja me luftë!

Rinia nuk gjunjëzohej, rinia nuk epej dot. Gjaku derdhej deri në liri. Lëvizja kishte krijuar vazhdimësinë e saj të paskajë; deri në luftë, deri në liri.

Si ta ruajmë lirinë e fituar me gjak? Duhet ta mësojmë historinë! Edhe historinë tonë më të re! Edhe Pranverën Shqiptare 1981! Edhe Luftën çlirimtare të UÇK-së! Edhe, edhe, edhe…!

Kosova mbron integritetin, cili shtet s’do ta bënte këtë?

 

 

Integriteti territorial i Republikës së Kosovës është shprehur në Deklaratën e Pavarësisë së Republikës së Kosovës dhe është sanksionuar në Kushtetutën e Republikës së Kosovës. Integriteti territorial është e drejtë e çdo shteti, që domethënë edhe i Kosovës. Prandaj, si çdo shtet tjetër, edhe Republika e Kosovës ka legjitimitet të sigurojë integritetin funksional të shtetit. Asgjë më tepër e asgjë më pak
 Shkruan: Hajdin ABAZI
(Lum Haxhiu)
Integriteti territorial i Republikës së Kosovës është shprehur në Deklaratën e Pavarësisë së Republikës së Kosovës dhe është sanksionuar në Kushtetutën e Republikës së Kosovës. Integriteti territorial është e drejtë e çdo shteti, që domethënë edhe i Kosovës. Prandaj, si çdo shtet tjetër, edhe Republika e Kosovës ka legjitimitet të sigurojë integritetin funksional të shtetit. Asgjë më tepër e asgjë më pak.

Pikërisht ky ishte edhe misioni që Policia e Kosovës e ndërmori natën e datës 26-27 korrik. Pikat doganore 1 dhe 31 të veriut të Republikës së Kosovës dihet se janë të vetmet pika ku thuaja haptazi është bërë kontrabandimi, futja e mallrave në të zezë, drogës etj. Kjo veprimtari, e ndaluar në vendet evropiane, në Kosovë ishte lejuar të ndodhte duke mbyllur sytë mekanizmat ndërkombëtarë që për mision kishin të kundërtën. Dymbëdhjetë vjet kontrabanda zhvillohej para hundëve të forcave ndërkombëtare. Dymbëdhjetë vjet është dëmtuar buxheti i Kosovës dhe ekonomia e tregut nga kontrabanda në pjesën veriore. Cili vend euroatlantik do të lejonte të ndodhte diçka e ngjashme?

Neglizhenca ndërkombëtare ndaj veriut të Kosovës duket se ka krijuar një keqpërceptim si te ekstremistët serbë të veriut, ashtu edhe në Beograd: thuajse veriu i Kosovës është vend i askujt, ose i kontrabandës dhe i krimit. Në të vërtetë, veriu i Kosovës është pjesë integrale dhe e pandashme e Republikës së Kosovës. E tillë ka qenë që kur janë ngushtuar kufijtë gjeografikë-administrativë të Kosovës, që nga paslufta e Dytë Botërore. Kjo është e ditur dhe e dëshmuar. Kjo është e vërteta dhe nuk ka tjetër të vërtetë.

Beogradi me destruktivitetin e vet është përpjekur që nga lufta e viteve 1998-1999 të bëjë obstruksione nga më të ndryshmet kundër krijimit të shtetit të Kosovës. Politika e Beogradit nuk ka arritur të tregojë nivel kulture as sa Sudani, një vend afrikan. Beogradi "harron" se Serbia e ka përvetësuar një pjesë të territorit legjitim të Kosovës, Preshevën, Bujanocin e Medvegjen. Republika e Kosovës është treguar konstruktive dhe nuk i ka instrumentalizuar shqiptarët e atyre trevave, ndërkohë që Beogradi e ka instrumentalizuar pjesën ekstreme të serbëve të Kosovës.

Ekstremistët serbë, si Milan Ivanoviq, deklaron se Kosova është shtet i shqiptarëve dhe, sipas tij, serbët s'duan të jetojnë në një shtet shqiptarësh. E vërteta është se Republika e Kosovës është shtet multietnik, që domethënë se është shtet i të gjitha komuniteteve etnike, pra edhe I atij serb, pa dallim e pa diskriminim. Kjo është e sanksionuar në Kushtetutën e Republikës së Kosovës.

Toleranca destruktive ndaj ekstremistëve serbë është e pakuptimtë duke marrë parasysh mekanizmat ndërkombëtar që angazhohen për ligj, rend dhe stabilitet. Vallë, çfarë do të ndodhte sikur ndonjë grup ekstremistësh shqiptarë nga Presheva, Bujanoci e Medvegja të bllokonte pikën doganore në kufi me Kosovën dhe të mos i lejonin forcat e rendit serb të kontrollonin atë pjesë të doganës? A do të toleroheshin ato nga regjimi i Beogradit? A do të heshtej nga mekanizmat ndërkombëtar?

Qeveria e Republikës së Kosovës është treguar shumë konstruktive në dialogun me Serbinë. Me një qëllim të vetëm: që dialogu të ketë sukses dhe të tregohet mirëkuptim i ndërsjellë. Mirëpo Beogradi e ndërpreu dialogun. Mbase edhe planifikonte që t'i nxiste serbët ekstremë për të zbritur doganat e Kosovës të Ura e Ibrit, në mes të qytetit të Mitrovicës. Rreziqe të këtilla nuk ishin për t'u përjashtuar. Ndaj, Qeveria e Kosovës duhej të përmbushte misionin e përgjegjësisë që ia ngarkon Kushtetuta: të vepronte në sigurimin e integritetit territorial të Republikës së Kosovës. Cila qeveri e cilit shtet nuk do të vepronte kështu?

ÇLIRIMTARË!

Ata që nga malet sollën lirinë e atdheut. Ata që u sakrifikuan, nderuan dhe çliruan Kosovën. Ata, që dje ishin çlirimtarë, fituan lirinë, sot, ata, bashkuan shtetin, sollën sundimin e ligjit, rendin dhe vlerat e kushtetutshmërisë edhe në pjesën veriore të Mitrovicës. Ata, ishin dhe janë: Çlirimtarë!
 Riza GREIÇEVCI
Le t'u skuqet së paku fytyra!
Dje, skllevërit thanë: Dikush nga hajnat atje po ia prish qetësinë Serbisë dhe popullit në Kosovë. Por, një ditë, në Llaushë të Drenicës, doli para syve të botës dhe të popullit: UÇK-ja! Thanë: U vra Adem Jashari, me familje, mori fund përpjekja e disa elementëve  të frustruar të UDB-së serbe në Drenicë. Por, malet u mbushen me çlirimtarë! Me emrin dhe amanetin e komandantit legjendar, Adem Jashari, UÇK-ja marshoi drejt lirisë! Frikacakët thanë: Mos dilni në male, do t'u djegë Serbia! Por, UÇK-ja fitoi lirinë! Thanë: Mos shkoni në Rambuje: Por, NATO-ja bëri shkrumb e hi Beogradin! Serbia me kriminelë e çetnikë iku nga Kosova përgjithmonë! Thanë: Po keqpërdorni paranë e popullit: Por, Qeveria Thaçi ndërtoi mbi 120 shkolla të reja për tri vjet. Mbi një mijë kilometra rrugë u asfaltuan. Mbi pesëdhjetë shtëpi të reja u ndërtuan matanë Ibrit! Thanë: Mos e harxhoni e varfëroni popullin. Por, Autostrada e Kombit, Vërmicë-Merdare,  me asfaltim ka arritur në gjysmë të udhës.Thanë: Mos rritni pagat e punëtorisë. Por, sot sofra e punëtorisë kosovare plot bukë, buzagaze fëmijësh, urata nënash, punëtorësh për Qeverinë e Kosovës! Thanë: Mos e shpallni pavarësinë, s'jemi  ne kosovarët të aftë për shtet! Por, sot Kosova është e pavarur, ka shtetin dhe Qeverinë e dalë nga sakrifica e çlirimtarëve,  nga gjaku i dëshmorëve!Thonë, sot, po çka nuk thonë frikacakët, humbësit e votës së lirë të popullit, ata që shohin Kosovën vetëm zi e më zi. Ata hileqarë, sot, as shtetin, as flamurin e shtetit, as Kushtetutën, as ligjet e Kosovës shtet i pavarur s'i njohin. Çdo muaj duan ta ndërrojnë nga një Qeveri. Duan të shembin e të shkelin në gjithçka që arriti kurorëzimi i gjakut të dëshmorëve për liri, vetëm e vetëm me hip në pushtet. Populli që ua dha votën po pret: Ndoshta do t'u skuqet së paku fytyra!

Urdhri historik i kryeministrit Hashim Thaçi!
Thashethemnajat s'do të kishin aq forcë të madhe  po të mos ua shtronte udhën budallai me budallallëk. Dhe, frikacakët e vdekur për së gjalli, sot sikur fare s'iu gëzuan mbylljes së kufirit të shtetit për mallra të Serbisë nga Qeveria e Kosovës, e, ndoshta, kushedi, s'i gëzohen as shtrirjes së sundimit të ligjit dhe Kushtetutës në tërë territorin e Kosovës. Ata ndoshta s'do t'i gëzohen as aprovimit të Ligjit për vlerat e Luftës Çlirimtare të Kosovës. Ata që kërkuan ndërprerjen e punimeve në Autostradën e Kombit Vërmicë-Merdare. Ata humbës të votës së popullit, edhe për  bashkëpunimin me Brukselin, me Amerikën, me OKB-n, një det dyshimesh e fyerjesh dërguan në adresë të dialogut Kosovë-Serbi, në adresë të Brukselit, të Amerikës, duke e quajtur atë dialog: Shitës ë Kosovës! E sot? Sot kur me urdhrin e Drejtorit të Drejtorisë Politike të UÇK-së, me prijësin e bisedimeve në Rambuje, me liderin e PDK-së, me kryeministrin Hashim Thaçi, me politikanin shqiptar më karizmatik që njeh Evropa, Amerika, Njësitë Speciale të Policisë së Kosovës çliruan pjesën veriut të Mitrovicës, në çastet kur humbësit e përgojuesit "patriotët" ziheshin kundër dialogut Kosovë-Serbi. Populli po pyet: Ku ishit, mbrëmë, o "patriotë"? Mbrëmë s'u tubuat së paku në Parlamentin e Kosovës, apo diku tjetër, në lokale të Kuvendit, për të vëzhguar aksionin për mbrojtjen e sundimit të ligjit, për mbrojtjen e shtetit të popullit të Kosovës, për mbrojtjen e nderit kombëtar! Po, mbrëmë, e shikuat kush ishte bashkë me Njësitë Speciale të Policisë së Kosovës, kryeministri Hashim Thaçi, e kush tjetër? Ndoshta kjo që themi dhe e pa bota demokratike me sy në veri të Mitrovicës, për dikë është rrenë, është hiçgjë...E di populli çka thonë ata dikushët, dhe s'ua sheh edhe aq për të madhe, sepse, janë nominuar për palaço të këtij viti!    

Kështu mbrohet shteti, ligji, Kushtetuta!
Dje populli i Kosovës ishte tepër i gëzuar, falënderoi nga zemra kryeministrin, Hashim Thaçi, ministrin Rexhepi, Njësitë Speciale të Policisë së Kosovës, KFOR-in, dhe të gjithë ata që u binden se Kosova është shtet, Kosova kërkoi  zbatimin e sundimit të ligjit edhe atje ku që 15 vjet ishte në shkallën zero. Qeveria e Kosovës kërkoi dhe ia arriti të shtrijë sundimin e ligjit edhe atje ku vite të tëra sundonte krimi i organizuar ekonomik, atje ku sundonin forcat paralele me militarë e paramilitarë serbo-çetnikë, atje ku dëmtohej
E marta e 26 korrikut 2011, në tërë Kosovën ishte ditë e re, ishte ditë gëzimi, ditë e shënuar, krenarie, ditë e shtrirjes së sundimit të ligjit, kushtetutës dhe drejtësisë së shtetit edhe në atë pjesë të Kosovës ku loznin krimi ekonomik, vrasjet e dhunimet e njësive çetnike  të shtetit të Serbisë në shtetin e pavarur të Kosovës. Populli pati të drejtë të gëzohet, që këtë aksion e udhëhoqi kryeministri i Republikës së Kosovës, i cili tërë natën ishte i angazhuar me biseda me ndërkombëtarët, por edhe me vendorët, për të arritur të vetmin synim: shtrirjen e sundimit të ligjit, kushtetutshmërisë së shtetit të Kosovës, për t'i shpallë luftë krimit ekonomik, politik, dhe të gjitha të këqijave matanë Ibrit. Populli foli qartë e shkurt: Hallall, kryeministër! Kështu mbrohet sundimi i ligjit, Kushtetuta, kështu mbrohet shteti dhe liria e qetësia e të gjithë qytetarëve të Kosovës. Urdhri i kryeministrit Thaçi ishte urdhër historik, i guximshëm, demokratik, drejtuar kundër askujt, por vetëm kundër krimit, abuzimit të sundimit të ligjit dhe kushtetutshmërisë së shtetit të lirë të Kosovës.

Hero i Kosovës!

Zoti Kryeministër Thaçi, koha dhe populli shqiptar janë me ty - si gjithmonë, në ndërtim të shtetit, në mbrojtje të Kushtetutës, Sovranitetit dhe tërësisë territoriale, shtet ky që pretendon të jetë shembulli më i mirë në rajon. Veprimet e tua të matura, të mençura, të qeta, të koordinuara dhe të vendosura janë veprime të një burrështetasi të pjekur i cili i duhet sot shqiptarisë, rajonit, Evropës e më gjerë- uroi të jeni i paluhatshëm si gjithmonë!
 Mehmet BISLIMI
Edhe sa bijë të Kosovës duhet të bien në mënyrë që Kosova dhe populli i saj të jetojnë dhe të flenë rehat në shtëpitë e veta?!...

A ishte hap i qëlluar vendimi i Qeverisë së Kosovës dhe i Kryeministrit Thaçi?...
Padyshim, mbase i vonuar, thuaj, për faktin e thjeshtë se sa më shumë që do zgjaste kjo situatë atje, padyshim se do të trasheshin kontrabanda, hajnia, tregtia e zezë, korrupsioni dhe matrapazllëqet e tjera, që me ligj janë të dënueshme. Më pastaj, do të ishte shumë më vështirë t'i sjellim gjërat në vendin e vet, rrjedhimisht, edhe më e madhe do të ishte gjakderdhja një ditë - qoftë ajo nesër, pasnesër ose më tej.

Kjo hipotezë e trutharëve, se është "veprim i pamatur dhe i parakohshëm", i takon të kaluarës që popullin ynë e ka flakur një herë e mirë. Ne kemi pritur që nga viti 1912 e më pas që na e 1945- ta, dhe sa herë që kemi vepruar si popull për të drejtën tonë, në mënyra dhe forma të lejueshme, nga "lolot" e miletit tonë jemi akuzuar se kemi vepruar "herët", si më 1918, 1924, 1945, 1968, 1981, 1998, e me radhë... dhe na ra hise që ne gjithmonë të përgjakemi e gjaku ynë ende nuk u ndal!... Popullit shqiptar kurrë askush nuk i ka falur asgjë, është dashur gjak e tek më pastaj kemi dëgjuar zëra të shurdhër nga Evropa se qenkemi ngutur!

Po Serbia, që bën këto shantazhe, a u ngut ndonjëherë zotërinj evropianë? Serbia vrau, masakroi, dogji e poqi dhe prapë, po vret (nuk është ky rasti i parë...). Këtë qortim Serbisë ju nuk ia bëtë, as edhe kur vrau mbi 11 veta tek Ura e Ibrit, as kur dogji me zjarr këto pika doganore, as kur dogji gjykatën e Mitrovicës, as kur plagosi dhe vrau ushtarët tuaj, as kur  vrau e po vret bijtë tanë policë- nder më profesionistët dhe më të ndriturit në rajon!

Serbët, të mikluar pikërisht nga ju "misionarë" të Evropës (besa edhe nga trashaluqët e tjerë), që mbi 10 vite, nuk njohin institucionet e vendit ku ata jetojnë, nuk paguajnë rrymën - shfrytëzojnë atë, nuk njohin gjykatat - i djegin ato me zjarr, nuk i respektojnë doganat, i djegin ato, nuk e njohin Policinë e Kosovës - e vrasin atë me snajper!!!
Dhe Evropa e cila vuri "hudutin" pikërisht mbi urën e Ibrit- vallë çka deshi të kurdiste me këtë "hudut!?"... Ajo, nuk i tha Serbisë asnjëherë se janë veprime të ngutshme këto të cilat nuk i kontribuojnë paqes! U pa puna; misionarët ndërkombëtarë dhe ndërtuesit e politikës ndërkombëtare ( jo të gjithë),  kanë vetëm një hall, që në Kosovë të zgjasë pambarimisht status kuoja, vetëm kjo situatë atyre ua zgjat jetën dhe të mirat e majme materiale, komoditetin personal- pa çka se ploja e gjakut mbulon Kosovën!

Veprimet e kryeministrit Thaçi, në raport me bashkësinë ndërkombëtare, shpeshherë kanë kaluar mundësitë e tij personale dhe Institucionale, ai ka tejkaluar vetën e vet sa e sa herë, duke qenë tejet kooperativ e fleksibil me faktorin ndërkombëtar, aq sa shpeshherë para popullit të vet ka rënë edhe në pozita të palakueshme (bile bishtukë e kalemxhi të shumtë kanë shkuar deri aty sa nuk kanë kursyer edhe epitete nga më të ndryshmet në adresë të tij!). Ai i tejkaloi të gjitha me qetësinë dhe pjekurinë më të madhe, i vetëdijshëm se Kosova ishte mbi të gjitha, dhe të gjitha i përpiu si deti i gjerë, pa zhurmën e baticave të harlisura.

Thaçi e bëri këtë për hir të Kosovës, si edhe në të kaluarën, kur së bashku me bashkëluftëtarët e vet, bijtë e këtij populli që dhanë edhe jetën në altarin e lirisë.

E para, çdo gjë që ka filluar, sigurisht se e ka edhe një fund, dhe situata në Veri nuk bën të zgjasë pafundësisht, atje duhet vendosur ligji, dhe çdo kthim mbrapa është dështim, është mohim i gjakut të Dëshmorëve dhe mohim i gjakut të Enverit dhe Enverëve të tjerë të shumtë!...

Një gjë do të duhej të jetë e çartë: "edhe pas 30 vjetëve po të veprohej në Veri, kjo situatë do të ishte: gjak do të derdhej!". Evropa do të reagonte - si edhe tani: Veprim i ngutshëm?! Kaloi gati një shekull robërie, dhe prapë na thonë: "Mos u ngutni!". Pra, kjo i bie. Mos u ngutni që të vendosni ligjin në Kosovë, lini hajnat, matrapazët e kriminelët që ta gëzojnë anarkinë!!!

A nuk i kemi dëgjuar këto reagime edhe pas 80 e sa vjetësh, kur populli ynë u detyrua o të rrokë armët për të mbijetuar, o të pranojë zhdukjen, poshtërimin, shpërbërjen dhe dëbimin?!

Familjes së Enverit, Qeverisë së Kosovës, Policisë së Kosovës - ngushëllimet më të përzemërta; sot e dje i tërë populli ynë liridashës ndanë dhembjen me ju, është pranë juve, me të drejtën tonë legjitime për të jetuar të lirë në shtetin tonë, për të mbrojtur dhe për të ruajtur sovranitetin tonë, të cilin e garanton Kushtetuta jonë!  Në asnjë çast, në asnjë rrethanë, në asnjë kohë, institucionet tona nuk kanë rënë ndesh me parimet e përgjithshme të cilat nuk do të arsyetonin veprimet e një shteti sovranë në të drejtën e vet për ta zbatuar ligjin anë e këndë territorit të vet- kthimi mbrapa, mohon gjithë këtë dhe poshtëron gjakun e rënë.

Qëndrimet e ish-kryepolicit Maliqi, i cili ka refuzuar urdhrat e Qeverisë ( nëse qëndron kjo), janë të dënueshme, madje ai duhet të dalë para gjyqit! Ai ka bëre veprime antikushtetuese, duke mos zbatuar urdhrat e Institucioneve.

Në stilin që zoti Maliqi e meriton: zoti Milic; sikur EULX-i, të të urdhëronte për të arrestuar luftëtarët e lirisë, pa dyshim se ti do veproje i pari, që pa zbardhur drita, si dikur kur ke kryer me aq besnikëri urdhrat e Serbisë për të arrestuar bijtë më të mirë të këtij populli, shumë nga të cilët nuk kanë dalë më gjallë nga burgjet e Serbisë! Duke dashur që të jem krejt i sinqertë me ty, zoti Maliqi: nuk më befason fakti pse nuk keni dëgjuar urdhrat e Qeverisë, sa më befasoi fakti kur kjo Qeveri, pikërisht ty ta besoi atë detyrë! Fatkeqësisht, nuk jeni i vetëm, si ju ka me bollëk edhe në polici, në hetuesi, gjykata, prokurori, shëndetësi, arsim e në shumë pore të jetës së Kosovës. Shtrohet pyetja: a mban përgjegjësi Qeveria për të gjitha këto emërime? Padyshim se mban pjesën më të madhe të përgjegjësisë, prandaj në të ardhmen - sytë katër!

Zoti Kryeministër Thaçi, koha dhe populli shqiptar janë me ty - si gjithmonë, në ndërtimi të shtetit, në mbrojtje të Kushtetutës, Sovranitetit dhe tërësisë territoriale, shtet ky që pretendon të jetë shembulli më i mirë në rajon. Veprimet e tua të matura, të mençura, të qeta, të koordinuara dhe të vendosura janë veprime të një burrështetasi të pjekur i cili i duhet sot shqiptarisë, rajonit, Evropës e më gjerë- uroi të jeni i paluhatshëm si gjithmonë!

Policia e Kosovës: jeni shembulli më i mirë i sakrificës në shërbim të qytetarit, pa dallim rajoni, etnie, race ose feje- jeni bijtë e Kosovës që keni obligim për ta mbrojtur atë! Ata që gjuajnë mbi policinë e këtij vendi, gjuajnë mbi sigurinë e vet, gjuajnë mbi fëmijët e vet, gjuajnë mbi mbrojtësit e ligjit dhe të jetës së qytetarëve - ata janë jo më pak se kriminelë, të cilëve u konvenon mjegullia për të luajtur edhe më vallen e djallit. Ata duhet vënë para gjyqit dhe drejtësisë, me çdo kusht edhe një herë me çdo kushte.

Qeveri e Kosovës - populli është me ju!
Kryeministër Thaçi - Kushtetuta të obligon: ta mbrosh shtetin!
Policit të rënë- të qoftë hallall gjiri i nënës, prehu i qetë në dheun e tokës mëmë!
Ata që harrojnë mundin, djersën dhe gjakun tuaj - qofshi të mohuar përjetë!
Familjes së Enverit- Emri i birit tuaj, do të bëj që ju për jetë ta mbani kokën lartë!