Aktiviteti fizik i domosdoshem per shendet te mire

 

Sa më shumë të reja zbulon shkenca për të jetuarit shëndetshëm, aq më shumë forcohet ideja se të jesh në formë, mendërisht e fizikisht, duhet të lëvizësh sa më shumë.

Çka mund të jetë e vështirë në këto kohë kur shumë njerëz janë të detyruar të rrinë ulur në tryezën e punës gjatë gjithë ditës. Sipas një studim të kohëve të fundit, edhe nëse qëndron në karrige për një kohë të gjatë, pak orë ecje në javë do të mjaftonin për të qëndruar në formë.

Studimi u realizua nga shkencëtarët në Britaninë e Madhe dhe Australi. Grupi i shkencëtarëve doli  në përfundimin se të ndejturit ulur nuk është problemi i vërtetë, por është mungesa e aktivitetit fizik, ajo që vret përafërsisht pesë milionë njerëz në vit.

Ndaj, nëse do që të mbrosh shëndetin, sigurohu të lëvizësh në ato momente kur nuk je i detyruar të rrish ulur.

Përballja me diferencën moshore në dashuri ....

 

Të gjithë bëhemi pjesë herë pas herë e diskutimeve rreth temave të ndryshme që kanë të bëjnë me jetën në çift. Këtë herë “Pour Femme” thotë se fejesa me një mashkull më të moshuar ka të mirat dhe të këqijat e saj…

Gjithkush mund të ketë biseduar rreth diferencës së moshës në një raport në çift. Por edhe pse kjo nuk është një pikë e rëndësishme që një lidhje të funksionojë, studimet e ndryshme japin disa konkluzione dhe statistika ose më saktë, disa pro dhe disa kundër.
Janë tmerrësisht shumë intrigantë, të sigurt në vetvete, aq sa gjithmonë e tërheqin vëmendjen e femrave më të reja, dhe të interesuara për para.

Ndryshe nga ajo çka thuhet, mashkulli i një moshe disi të pjekur, ka pra një farë eksperience, nuk ka sharmë për interes, por për një përfshirje reale. Por jo gjithçka që shkëlqen është ar, kështu që edhe në këtë rast, pro-të janë të kundërbalancuara nga kundrat.

Pro: eksperienca

Eksperienca është një “kurë” prej 360 gradësh, sepse ajo pasqyron aftësi erotike (mosha nuk ka rëndësi, të paktën deri në ’70 vjeç) dhe diplomatike. Kush më mirë sesa një mashkull i maturuar, di të menaxhojë problemet që lindin gjatë marrëdhënieve!

Pro: pamja

Dihet se meshkujt në moshë, fitojnë prej pamjes së tyre tërheqëse. Kjo në fakt është më shumë çështje vetëbesimi sesa aspekti fizik! Në fakt, femrat duhet të marrin shembull nga ky fakt!

Pro: qëndrueshmëria

Jo vetëm qëndrueshmëri ekonomike, më shumë se sa qëndrueshmëri emocionale. Në fakt, mashkulli i pjekur di t’i menaxhojë mirë ulje-ngritjet e humorit dhe grindjet në çift.

Kundër: forca e karakterit

Sigurisht, mund të jetë një avantazh, por edhe një thikë me dy presa. Forca e karakterit, jo gjithmonë është e thjeshtë për t’u “mbajtur”, veçanërisht kur mungon besimi në vetvete.

Kundër: superioriteti ekonomik

Ndenja me një mashkull të pasur, shpeshherë është një sprovë e rrezikshme. Mund të shfaqni dëshirën për t’u mbështetur tek ai ekonomikisht, duke hequr dorë nga pavarësia juaj.

Kundër: ftohtësia

Eksperienca është pozitive, por në përgjithësi na bën më të kalitur dhe të ftohtë përballë jetës. Por dashuria kërkon një dozë të mirë demonstrimi dhe naiviteti; sigurisht nuk mund të jetohet me zhgënjime dhe cinizëm.

Përballja me diferencën moshore

Gjithmonë mos harroni të jeni i vetëdijshëm për moshën tuaj në një marrëdhënie të tillë. Partnerët e vjetër gjithmonë do të frikësohen se një mundësi e re mund të përfundojë marrëdhënien e tyre.

Menaxhoni interesat tuaja me maturi. Meqenëse ato nuk kanë gjasa të jenë të ngjashme, rezervoni fundjavat si alternativë për të ndjekur interesat e ndryshme së bashku.

Në një rast me një diferencë të konsiderueshme moshe midis partnerëve, nuk do të jetë gjithmonë dikush që t’i kujtojë partnerët lidhur me moshën e tyre dhe duke shprehur pakënaqësi.

Mbajeni mend se përputhshmëria është më e rëndësishme se mosha, për të bërë marrëdhënien të funksionojë.(F.B)

Flet Dr. Vladimir Mici: – Turizmi elitar me gjithë blablatë e kryeministrit dhe shpurës së tij është jo egzistent në Shqipëri

 

Flet Dr. Vladimir Mici: – Turizmi elitar me gjithë blablatë e kryeministrit dhe shpurës së tij është jo egzistent në Shqipëri

Ja pse turizmi ynë ndodhet në krizë dhe udhëkryq mes turizmit elitar dhe atij masiv

Intervistoi : Albert Z. ZHOLI

Turizmi shqiptar këtë vit sidomos në jug duket sikur kalon një ngërç. Pas suksesit të vitit të kaluar, situata ndryshoi me rritjen e çmimeve. Për operatorët turistik egziston dilema mes turizmit elitar dhe atij masiv. Interesi turistik që ka marrë Shqipëria vitet e fundit ka sjellë edhe një herë në vëmendje dilemën se cilin model duhet të ndjekim. A duhet të jemi të orientuar drejt turizmit masiv, që zbatohet me sukses prej vitesh në Durrës, modelit të vilave rezidenciale, që po “kafshojnë” bregdetin në Jug, apo rishikimit të politikave për të shkuar drejt turizmit luksoz elitar, për të cilin flitet shpesh. Fatmirësisht, Shqipëria ka vijë bregdetare dhe bukuri natyrore të panumërta më në brendësi të saj, që ofrojnë mundësi për të gjitha. Për të arritur këtë potencial, në fokus duhet të jenë ndërhyrjet në infrastrukturë, cilësia dhe shërbimet që garantojnë turizëm të qëndrueshëm. Ky është modeli që mund t’i rezistojë kohës dhe të sjellë përfitime reale për ekonominë, pasi është një model që e vendos vetë tregu.

-Në Shjqipëri ende nuk ka marrë formë të plotë turizmi elitar, por ai masiv. Pse ky disnivel i çmimeve të hoteleve, ushqimeve, shezlongëve në veri në raport  me ata në jug?

E para: duhet të sqarohet se kush është turizëm elitar dhe kush është turizëm masiv. Nëse flasim për turizëm elitar ai është i prekshëm jo më shumë se sa 2-3% e popullsisë së botës, pjesa tjetër  nuk është më elitare. Fjala elitë nënkupton piramidën e të pasurve dhe piramidën e pushtetit. Ky lloj turizmi me gjithë blablatë e kryeministrit dhe shpurës së tij është jo egzistent në Shqipëri. Në Shqipëri mezi bën pak suita dhe kjo kryesisht për njerëz super të zgjedhur, të cilët mund t’i sajdisësh si të mundesh, duke treguar se kjo është ajo që bëjmë ne. Në fakt turizmi ynë është duke u ngritur, nisur së pari nga pamundësitë e tjera ekonomike për të jetuar një jetë dinjitoze. Ndryshimi i çmimeve që pas pandehmisë është jashtëzakonisht shqetësues duke pasur një spirale të pakuptimtë ngritje çmimesh. Jugu i Shqipërisë nga Vlora disi e më poshtë është bërë i frikshëm. Jo vetëm që Shqiptarët e pasur e mendojnë dy herë, por për shtresën e zakonshme, apo të mesme që pretendon të kalojë një javë apo dhjetë ditë është bërë mollë e ndaluar. Kjo jo nga kushtet, por nga abuzimi. Dhe ky abuzim është së pari propagandistic, sepse ne krahasojmë rivierën tonë me maldivet, me rivierën e Francës, apo me ujrat më të mirë të botës. Çmenduria arrin sa truri i shplarë i këtyre njërëzve kujtojnë se aty është parajsa dhe sapo e kuptuan vendasit dhe biznesmenët dhe deti u bë kos. Kjo pastaj varion me qeverinë, e cila për të fshehur vjedhjen katastrofike që i bëhet popullit i tregon se po bëjmë rrugë ( me kosto të frikshme) që të aksesohen këto zona lehtësisht, pa llogaritur dëmet që u shkaktohen zonave të tjera, duke shkretuar Shqipërinë. Burimet primare bujqësinë dhe blegtorinë varja se ka bota, se s’ka rëndësi nga vjen mishi, apo peshku, djathi e domatja, birra apo vera. E rëndësishme që turistët gjejnë Amerikën në Shqipëri.

E vërteta është jo me ngjyra, por bardhë e zi. Nëse në jug u janë qëruar sytë njerëzve, sepse nga shtatori deri në qershor fshatrat e jugut janë bosh përfshi edhe Sarandën, Himarën dhe Vlorën, kjo nuk tregon se korriku dhe gushti do mbushi arkat e vitit të tyre. Turizmi nuk është plazh. Turizmi nuk është rrugë. Turizmi është para së gjithash kulturë dhe menaxhim, është traditë dhe jo mikpritje. Turizmi nuk është vjedhje është dëlirësi dhe kënaqësi. Turizmi nuk është dacllëk, por ekonomi tregu. Se ku jemi ne më fort flasin faktet e të fortëve dhe pushtetit që kërkojnë të rrëmbejnë dhe të shfrytëzojnë pa asnjë lloj kriteri sipas formulës Kçk. Rezistenca ne Veri u bë qysh kur rritja e çmimeve në verë reflektoi pamundësinë e qëndrimit patriotik të Kosovarëve dhe lidhjeve të familjeve veriorë me Kosovën. Ajo ndihet në Durrës, Velipojë e Shëngjin. Por nëse krahasoni çmimet me Divjakën, me Darëzezën; dy plazhe mjaft kurative edhe në veri mbizotërojnë çmimet e larta. Jugu ka lëshuar raketën e çmimeve dhe po i shohin hajrin. Shqiptarët numërohen me kokra. Vetëm mërgimtarë që i ka marrë malli dhe ndonjë çift i ri që do prish ca lekë që si dhëmbin.

-Sipas Instat sot rreth 52% e popullit shqiptar nuk mund të bëjë pushime, ndërsa këtë vit për shkak të rritjes së çmimeve ditët e qëndrimit do të ulen. A ka interes turizmi shqiptar të rrisë çmimet?

Për shqiptarët këto çmime nuk janë normale dhe ky anormalitet është i theksuar në vitet e fundit. Sepse fuqia blerëse për këtë shërbim bie duke kaluar tek mallra apo shërbime të ngjashme me kosto më të ulët. Instat thotë 52% dhe unë e quaj sukses sikur 48% e popullit të bëjë pushime. Në rast se heqim elitën që sigurisht nuk bën pushime në Shqipëri realisht shifrat se kalojnë 10%. Shqiptarët krekosen me lekët e emigrantëve. Ata janë konsumatorët e vetëm të këtij produkti. A ka interes shteti shqiptar që shqiptarët të mos bëjnë pushime? Nga pikpamja ekonomike e shtetit kjo jo, nga pikpamja e qeveritarëve dhe pushtetarëve po. Pse? Nga pikpamja ekonomike elementi njeri është fuqia puntore apo motori ekonomik i rritjes së një vëndi. Sa më i shëndetshëm ai, aq më pak kosto shëndetësie ka dhe më shumë produktivitet ka puna e çdo individi. Por kjo është humbje për pushtetarin dhe qeveritarin, sepse kjo rrudh biznesin e tij, sepse këta individë janë pacientët e tij. Zvogëlimi i këtyre pacientëve do të thotë rrudhje e të ardhurave të tyre përmes  investimeve publike për spitale dhe pajisje spitalore, blerje ilaçesh për spitale. Nga ana tjetër shumica e tyre  kanë biznese, që funksionojnë paralelisht me shtetin si spitale, klinika dentare e spitalore, shërbime spitalore të dyta, farmaci dhe biznese që lidhen me numrin e njërëzve, që duhet t’i shtohen kësaj armate. Pyetja që shtrohet është për kë punon ky pushtetar për vete apo për popullin?

-Këtë vit çmimet janë rritur 33% kush janë arsyet dhe a janë në interes të subjekteve turistike?

Çmimet abusive ka kudo edhe aty ku pretendohet se çmimet janë të arsyeshme. Problemi nëse a u intereson subjekteve turistike kjo është qarje pse kalorësit po ju varen këmbët. Ata kanë dalë në treg për të maksimizuar fitimin e tyre dhe në kushtet kur rregullat e lojës favorizojnë ata që? Janë në pozitën KÇK. A janë me humbje? Këtë fjalë të tyre e kam dëgjur gjatë kohës së pandehmisë nga ana e tyre. I qaheshin qeverisë se s’kishin të ardhura. Dhe kur të ardhurat e tyre u bënë det përsëri i ankoheshin qeverisë për lëshime. A ka lëshim më të madh nga qeveria, kur bizneseve të tyre s’u vendos gjobë dhe atij bujkut në Maliq i vendos gjobë se i zuri rrugën që ky shtet nuk u ka dhënë një dorë mbështetje! Po përse? Sepse këta pushtetarë janë edhe po ata që kanë ngritur hotele e biznese në turizëm. I gjithë buxheti kanalizohet për ta dhe ata janë që komandojnë shtetin. Ata veprojnë si ajo shprehja po s’qau fëmija si jep gji nëna. Kështu ata qahen qeveria hap qesen dhe ata maksimizojnë fitimet e tyre dhe deklarohen me humbje, sepse janë ankuar paraprakisht dhe e kanë përgatitur qeverinë se bilancet e tyre janë me humbje.

-Për mëse 2 muaj numri i turistëve është përgjysmuar në krahasim me vjet. Nëse çmimet do ishin sikundër vjet, a nuk do të ishte në interes të subjekteve turistike?.

 Numri i sivjetëm është reklama faktike e vjetshme. Rritja e çmimeve sivjet është një përpjekje e pasukseshme për të mbajtur  nivelin e vjetshëm të të ardhurave. Edhe vjet çmimet ishin mjaft të larta, por të ardhurat e vjetshme ishin të lidhura me reklamën e parvjetshme. Nëse shohim trajektoren e çmimeve qysh ka shkuar askush nuk merr përsipër risk për të pushuar në kushte ordinere. Subjektet private janë thjesht biznese që mbijetojnë sa kohë kanë fitim. Hapi i parë për rënien i atribuhohet çmimit. Kur edhe kjo s’do ketë efekt, ristrukturimi i biznesit do të jetë faza nr 2, pra nëse do vijojë të jetë ai që është, apo ai do e shesë biznesin. Historia në këto raste na tregon se një biznes i orientuar nga çmimi shpejt a vonë e pret dështimi, nëse konkurenca rritet. Çmimin e përcakton tregu dhe jo ai. Fakti që numri i pushuesve ka rënë në jug është rënia dhe më pas do vij defakto kriza që ka rregulla të tjera dhe amullia që do të zgjasë derisa këto biznese të ristruktohen.

Për shqiptarët këto çmime nuk janë normale dhe ky anormalitet është i theksuar në vitet e fundit. Sepse fuqia blerëse për këtë shërbim bie duke kaluar tek mallra apo shërbime të ngjashme me kosto më të ulët. Instat thotë 52% dhe unë e quaj sukses sikur 48% e popullit të bëjë pushime. Në rast se heqim elitën që sigurisht nuk bën pushime në Shqipëri realisht shifrat se kalojnë 10%. Shqiptarët krekosen me lekët e emigrantëve

Nga pikpamja ekonomike elementi njeri është fuqia puntore apo motori ekonomik i rritjes së një vëndi. Sa më i shëndetshëm ai, aq më pak kosto shëndetësie ka dhe më shumë produktivitet ka puna e çdo individi. Por kjo është humbje për pushtetarin dhe qeveritarin, sepse kjo rrudh biznesin e tij, sepse këta individë janë pacientët e tij. Zvogëlimi i këtyre pacientëve do të thotë rrudhje e të ardhurave të tyre përmes  investimeve publike për spitale dhe pajisje spitalore, blerje ilaçesh për spitale

Neswr do lexoni:

Turistët nuk sajdisen por marrin edhe një mësim se si duhet të edukohen me pushtetarët tanë

– Qeveria u bën thirrje bizneseve që nëse ju doni një copë breg dhe det përpara biznesit tuaj ju duhet të paguani qeverinë, paçka se wshtw pronw e popullit

– Ndërhyrjet e deritanishme të qeverisë vetëm kanë rënduar situatën se sa kanë ndikuar në lehtësimin e turizmit

-Në Tiranë dhe Fier nëse shikoni hartën e furnizimit me ujë Tirana rezulton e mbuluar me ujë për 17 orë në ditë Fieri 15 orw

– Në Fier akoma më keq me urdhër nga ora 23.00 deri 05:00 nuk ka drita se do kursejmë energji elektrike

-Qeveria merr taksa dhe i çon direkt duke fryrë xhepin e qeverisë dhe xhepin e biznesit

-Po qeveria a mund të ndërhyjë në këtë situatë?

 Nuk e di se çfarë situate ke parasysh, por nqs është ajo me rënien e numrit të pushuesve, mendoj se ndërhyrjet e deritanishme të qeverisë vetëm kanë rënduar situatën se sa kanë ndikuar në lehtësimin e saj. Po i marr dy shembuj të thjeshtë. Një në Tiranë dhe një në Fier. Të dy po i marr me ujësjellës kanalizime. Nëse shikoni hartën e furnizimit me ujë të Shqipërisë Tirana rezulton e mbuluar me ujë për 17 orë në ditë për vitin 2023. Kjo në fakt nuk përputhet me realitetin, sepse nga ana UKT të gjitha ndërtesat  furnizohen 4 deri 6 orë ujë në ditë. Sigurimi sasisë për pasje për 17-24 orë ujë në ditë është në saj të investimit të banorëve, të depozitave nëntokësore, apo ajrore, të cilat bëjnë të mundur që kjo sasi të arrijë në këto parametra. Por kjo paradoksalisht çon në monitorim të situatës dhe mund të dalë jashtë kontrollit. Ja një bisedë midis numrit të shërbimit të klientit në UKT e Tiranës.

Ju lutem në zonën XXX nuk kam ujë, ju lutem, edhe nga administratori s’kishte dijeni asnjë  njoftim keni ndonjë informacion se përse nuk kemi ujë. Do pyes dhe kthej përgjigje. Dhe përgjigja ishte pasi pyeti. Ju furnizohen 4 orë në ditë dy herë nga dy orë, dhe në orarin kur ju duhet të furnizoheshin pompat e Berxullës nuk kishin energji elektrike. Për këtë arsye ju jeni pa ujë dhe kështu do të rrini deri nesër në mëngjes. U tha u bë, ngelën pa ujë. Atë ditë korriku temperaturat ishin mbi 42 gradë dhe me të drejtë UKT e Tiranës ngjasonte me 2 pika ujë me krimin e onkologjikut që tashmë jo pacientëve, por qytetarëve nuk u ofrohej uji, mjeti i shpëtimit. Nuk ishte hera e parë për atë muaj. Ishte bërë normë  çdo të shtunë e të dielë. Në Fier akoma më keq. Me urdhër nga ora 23.00 deri 05:00 nuk ka drita se do kursejmë energji elektrike. Pra të gjitha pallatet depozitat mbi katin e dytë  nuk kanë ujë. Dhe kjo nuk ishte pak po të llogarisësh ndërtesat e ndërtuar para vitit 1994. Por edhe gjatë ditës edhe për ato pallate në hyrje të  qytetit prej nga vjen magjistrali nuk kanë presionin mbi 0.5atmosfere. (Pra mos vendosni lavatriçen, sepse do e nxirrni jashtë pune.). Pra arroganca e qeveritarëve tregohet në mes të ditës, në mes të qyteteve dhe kryeqyteteve dhe jo më në zonat  bregdetare ku mungon tërësisht sistemi i ujësjellësve dhe kanalizimeve. Paçka se në sistemin e prenotimeve me BNB shtëpitë janë kthyer në qëndra pushimi për qytetarët dhe turistët. Kështu turistët nuk sajdisen por marrin edhe një mësim se si duhet të edukohen me pushtetarët tanë. A mund të ndërhyjë qeveria në UKT, kur i ka pronë të saj, sepse kur ajo nuk ndërhyn tek prona e vet nuk e di se si mund të ndërhyjë tek biznesi i tjetrit. Qeveria bën të kundërtën e popullit duke iu dhënë një dorë më shumë bizneseve, në kurriz të popullit dhe pa asnjë lloj tagri. Si do thoni ju. I gjithë deti, ajri  bregu i detit kanë vetëm një pronar dhe ky quhet populli shqiptar. Kjo do të thotë se askush përfshi qeverinë nuk mund të ndalojë një qytetar të lahet në det të gjej një vend për të vendosur çadrën e tij ku ai dëshiron nëse nuk cënon lirinë e individit  ose shkurt dikush tjetër është ulur përpara tij dhe ai duhet të spostohet pak më tutje ku vëndi është i lirë dhe të thith atë ajër, atë ujë dhe të shijojë natyrën. Por ç’bën qeveria, me të ashtuquajturin pushtet? U bën thirrje bizneseve që nëse ju doni një copë breg dhe det përpara biznesit tuaj ju duhet të paguani qeverinë, e cila është një taksë ta zemë 50 lekë ditë për çadër. Që në këtë moment qeveria në kundërshtim me rregullat e konkurencës së ndershme përjashton individin, i cili është po pronar nga e drejta për të qëndruar në pronën e tij. Biznesi merr përparësi, sepse përveçse përfitimeve që merr nga renta e vëndit përfiton edhe nga shitja e mallrave dhe shërbimeve të tij. Duke ditur që edhe ky individ, apo biznes është njëlloj i barabartë me të gjithë individët e tjerë atij i bëhet një favor duke diskriminuar dhe detyruar të paguajnë për të qëndruar në vëndin, apo tokën e tyre. Biznesi vendosin bllokime, dhe ndalime të kalimit në pronën tashmë të marrë me akte ligjore. Pra populli në mes të ditës me urdhër qeverie i jepet ekspulsi, sepse do fitojë biznesmeni dhe ti po deshe aty duhet të paguash taksën time, kostot e investimit të biznesmenit dhe fitimin e tij monopol, sepse ekskluziviteti është monopol. Qeveria mund të thotë që mora taksa pra e përdora duke siguruar të ardhura, por këto të ardhura kanë pasur kosto për popullin, direkt nga xhepat e tij duke fryrë xhepin e qeverisë dhe xhepin e biznesit. Dhe ku kjo në pronën publike. Qeveria mori taksa nga populli. Çmenduri! Por kjo arrin kulmin kur i bëhet edhe reklamë nga qeveria duke na treguar vend e pa vend shezllonget dhe çadrat e biznesit. Ndonjë ditë siç ka nisur do të paguajmë taksë edhe për ajrin që thithim po vijoi kjo mendësi!

Flet, Vitore Stefa Leka: Ku i çojnë këta ministra milionat që vjedhin?!

 -Në Shqipëri po rregullohen rrugët, qytetet, por drejtësia, shëndetësia, arsimi, janë për faqe të zezë.

– Në një Festival ku isha në Juri më ka bërë përshtypje veshja dhe këngët patriotike të fëmijëve të Mitrovicës.

-Monizmi më pushkatoi babanë, por them se në monizëm nuk kishte rrëmbim femrash, korrupsion dhe shëndetësia dhe arsimi ishin të shkëlqyera.

– Me Labërinë më lidh patriotizmi pasi Qosja ka thënë “Pa Labëri nuk ka Shqipëri”.

-Në Trieste bashkë me disa shoqe dëgjojmë këngë labe në disketa dhe kënaqemi.

 

Intervistoi: Albert Z. ZHOLI

 

Me Vitoren kam rreth 25 vjet që njihem dhe ajo që më ka shtyrë është aktiviteti i saj patriotik në emigracion. Vitore Stefa Leka, ka vite e vite që është e njohur jo vetëm në atdhe, por në gjithë trevat shqiptare, apo në diasporë, në lidhje me veprimtarinë e saj humane. Kanë shkruar shumë gazeta për të duke filluar nga viti 1990 pikërisht nga koha që ajo emigroi familjarisht në Itali dhe iu kushtua çështjesh shqiptare duke aktivizuar jo vetëm shqiptar, por dhe të huaj. Këto i kemi lexuar nga intervistat e ndryshme në gazeta që kanë dhënë jo vetëm profesorë, politikanë dhe gazetarë shqiptarë, por edhe të huaj. Vitore Leka Stefa është një nga figurat më të rëndësishme të emigracionit që jetën e saj e ka lidhur ngushtë me bamirësinë. Poetja dhe shkrimtarja, vajza e një prej familjeve më të njohura shqiptare, e persekutuar në kohën e diktaturës, pas pushkatimit të të atit, me akuzën “agjent i amerikanëve”, prej kohësh cilësohet si “Nënë Tereza e Tristes”, “Nënë Lokja”, “Nënë Madhja”. Roli i saj human tashmë i ka kapërcyer kufijtë e bamirësisë, duke e kthyer në organizatore të gjithë diasporën shqiptare. Vitore Stefa Leka është një nga personalitetet e Lidhjes Shqiptare në botë, por edhe e autoriteteve italiane. Babai i saj, Kostaq Stefa, është shpallur pas vdekjes “Martir i Demokracisë”, nëna, Eleni, “Mësuese e Popullit”, ndërsa vetë ajo, nga ish Presidenti Alfred Moisiu, është dekoruar me Medaljen e Artë të Mirënjohjes, për punën e saj.

 

-Ju dhe pse 30-vjet në emigracion dhe pse fëmijët i keni aty të sistemuar, sërish nuk ndaheni nga atdheu. Kush ishte qëllimi që erdhe këtë verë në Tiranë?

Në radhë të parë ishte malli që sa vjen e shtohet. Duhet të jesh atje që të kuptosh sa të dhemb atdheu, dhe sa vlera ka. Po njëkohësisht jam thërritur nga Mira Korançe presidentja e Shoqatës “Jehona Shqiptare”, ku bëri një festival folklorik të talenteve të zërave të rinj  te salla e kulturës “Tonin Arapi” në Liceun Artistik (27 Qershor) ku kishte mbledhur fëmijë nga mosha 10-15-27 për të prezantuar talentet e rinj. Ishte sikusht që pjesëmarrësit të ishin të veshur me kostumet shqiptare të ardhur nga e gjithe diaspora. Pra ishte festival mbarëkombëtar me mërgimtarë nga 15 shtete të Diasporës dhe ishte internacionale. Shikoje fëmijë që shkëlqenin dhe mua më bëri përshtypje më shumë se para nesh u paraqitëm me veshje kombëtare dhe me prezantime dinjitoze, por mbi të gjitha më bëri përshtypje Mitrovica. Më bëri përshtypje veshja karakteristike e Mitrovicës dhe ishte me të vërtetë për t’u lavdëruar. Ishte mënyra se si e prezantuan kombin, ishte një gjë më e veçanta nga të gjitha ata aty. Ishte një Festival me vlera ku u njoha me kostume të rralla të kombit nga të gjitha trevat, por edhe u njoha me këngë patriotike që si kisha dëgjuar. Kjo më solli në Shqipëri, por edhe malli.

 

-Sa orë zgjati ky Festival dhe çfarë veçove?

Zgjati shumë nga ora 8, pra mbaroi mbasdite. Unë isha në Juri dhe shijoja çdo gjë me vëmendje. Më habisnin kostumet dhe këngët e bukura, Zot çfarë këngësh patriotike! Si kisha dëgjuar. Të gjitha këngët ishin me tekst të theksuar kombëtar. Sa më emociononin. Qaja nga gëzimi pasi shihja dashurinë, që kishin fëmijët për atdheun, kombin.

Ishin të gjitha me karakter kombëtar. Ata u prezantuan edhe me veshjet e vjetra shqiptare. Dhe më shumë i dedikoheshin periudhës së Skëndërbeut, në këngë  dhe në poezi.

-Kjo tregon se ndjenja kombëtare nuk është shuar si në Kosovë, Maqedoni, Mal i Zi.

Po aty vërtetova se ndjenja kombëtare nuk po shuhet. Jo vetëm nuk po shuhet por edhe te të vegjlit jashtë atdheut po forcohet kjo dashuri. Them me bindje se shqiptarët e Shqipërisë duhet të marrin shembull nga shtëpitë e fëmijës të Kosovës, Malit të Zi, Maqedonisë, por edhe nga emigrantët në Evropë. Atje është shumë e zhvilluar, por duhet ne këtu të marrim pak shembull andej.

 

-Si t’u duk Shqipëria këtë verë?

Të them të drejtën, ne kur vijmë këtu edhe pse ka të meta, na duket Shqipëria yll. Të kesh xhepin me lekë, mund të zgjedhësh kë plazh të duash. Pra ne jemi të ardhurit, që vijmë të pregatitur. Kudo që vajtëm ishte shkëlqyeshëm. Unë personalisht shkova në Pogradec. Ishte një organizim i shkëlqyer. Nuk kishte orë gjumi fare, baret dhe klubet nuk pushonin ditë dhe natë. Edhe çmimet ishin normale, të ulëta. Më bëri shumë përshtypje se kishte shumë turistë të huaj sidomos italianë, gjermanë, polakë si edhe në Tiranë. Nuk mund të themi se nuk ka ndryshime, ka ndryshime shumë. Sidomos tek rrugët dhe qendrat e qyteteve ka shumë shumë ndryshime. Qytetet të bukur plot aktivitete. Por politika zihet si gjithmonë. Ne nuk na vjen mirë kur dëgjojmë atje se pala e majtë shan të djathtët duke i cilësuar hajdutë, apo anasjelltas. Në asnjë vend të botës nuk ndodh kështu që çdo gjë të shahet. .

 

-Kush janë problemet sot në Shqipëri, si është mendimi juaj?

Për mua problemet në Shqipëri janë ato të drejtësisë, korrupsionit, të shëndetësisë, por edhe të krimit. Femra është e rrezikuar. Të kesh një hall për drejtësinë nuk e qan. Diçka po lëviz, por jo ashtu si duhet.

Ju jeni bijë e dy intelektualëve të shquar, Kostaq dhe Eleni Stefa. Babai juaj u pushkatua nga regjimi komunist, ndërsa familja u internua. Mund të na përcillni diçka nga fëmijëria juaj?

Rrjedh nga një familje intelektualësh nga Berati. Jam stërmbesë e Konstandin Kristoforidhit dhe Gjergj Stefës, pjesëmarrës krah për krah me Abdyl Frashërin në Lidhjen e Prizrenit. Babai mbasi mbaroi shkollën teknike të Harry Fulc-it ku një kohë punoi dhe si profesor, studimet e larta i mbaroi në Institutin Superior, ndërsa magjistroi në Firence. Babi im ka folur tetë gjuhë. Ka përkthyer edhe nga Japonishtja. U pushkatua në moshën 44 vjeç nga diktatura dhe që atëherë filloi kalvari i pa mbarim i vuajtjeve tona familjare. Nëna gjithashtu mësuese, edukatore e disa brezave, një grua e rrallë që ia kushtoi jetën e saj, që nga mosha 33 vjeçare, rritjes së pesë fëmijëve jetim në një fukarallëk të plotë po me një krenari të rrallë. Pas rënies së diktaturës, babait i dhanë titullin “Martir i Demokracisë”. Sot në qytetin tim një rrugë mban emrin e tij, kurse mamaja ka titullin “Mësuese e Popullit “. Nga fëmijëria dhe rinia e hershme kam vetëm kujtime të hidhura e të dhimbshme, kështu që më mirë mos t’i kujtojmë e flasim për to. E shkuara nuk më kondicionin për atë që jam, por është një pjesë, e cila më ndihmon për atë që do të jem.

Për ju sistemi komunist a kishte ndonjë fushë që duhet vlerësuar që meriton respekt?

Unë jam e persekutuar ju e dini. E thashë dhe më lart çfarë kam hequr, por di të them se ai system nuk kishte çdo gjë të zezë. Jam koshiente se dhe ai ka pasur disa gjëra, që duhen vlerësuar. Jo çdo gjë ishte e zezë. Për shembull femrat nuk trafikoheshin. Nuk kishte në rrugë vrasje, kërcitje automatiku apo diçka tjetër. Por mbi të gjitha në atë system vlerësoja, arsimin dhe shëndetësinë. Askush nuk të falte nëse vdiste dikush në spital. Askush. Arsimi ishte shumë i mirë ku të gjithë ne ishim të lidhur shumë me librin. Defektet dhe të metat i kam thënë mijëra herë. Sot që jam mbi 80—të dua të jem realiste. Nuk vidhte një ministër miliona, o zot ku i çojnë sot gjithë ato lekë që vjedhin?

–         Sa herë vini blini kaseta me këngë labe përse?

–         Unë jam lidhur shpirtërisht me Labërinë, por sidomos me gazetën Labëria, që ma nis ti. Me Labërinë më lidh patriotizmi, por mbi të gjitha kënga labe me atë fuqinë e saj. Qosja i madh ka thënë se “pa Labëri nuk ka Shqipëri”. Këngët labe ju kanë bërë përshtypje dhe shoqeve të mia italiane. Ulemi dhe i dëgjojmë së bashku.

Prof.Ahmet Qeriqi: Serbët po bëjnë përpjekje që shpifjen ta bëjnë fakt. Ata po i fshehin krimet kundër popullatës civile. (E diel 30 gusht, 1998

 Shiu që ka rënë gjatë dy netëve të kaluara ka ndikuar në zbritjen e temperaturës, sidomos në orët e mëngjesit. Pas sulmit të kriminelëve serbë mbi popullatën civile në Grykë të Shalës të gjithë banorët janë larguar nga Gryka. Disa kanë ardhur këtu në Krojmir, disa të tjerë kanë depërtuar në fshatrat e Rrafshit. Në fshat ka mbetur tek tuk ndonjë kryefamiljar.

Sot i kam thënë Zymrytit që së bashku me Arbanën, mixhën  Mehë dhe me Epirin të shkojnë në Shalë. Arbanës i kam thënë që të mos i tregojë, Zymrytit  derisa të hyjë në shtëpi. Ajo paraprakisht i ka dhënë një bar qetësues duke i thënë se është  kundër dhembjeve në kurriz. Ata kanë shkuar  në Shalë me qerren e kalit të Përparim Isë  Qeriqit.

Vendqëndrimi gjatë ditës po gjallërohet. Sërish janë kthyer zërat gazmorë të fëmijëve, të cilët nuk duan të dinë për luftën. Për më tepër ata kanë krijuar edhe njësitet e tyre ushtarake dhe po rregullojnë bunkerë. Kanë rregulluar automatikë të drurit dhe  secili ka nga një copë të uniformës apo nga një UÇK të ngjyrosur diku në rroba. Në mesin e tyre shquhen binjakët e Idriz Qeriqit, Dardani dhe Ardiani, pastaj Zamiri, Elmiu i Sylës dhe shumë të tjerë. Përveç improvizimeve ata bartin edhe dru të thata nga mali ose bartin barishte,  për lopët.

RTS-ja vjell vrerë kundër UÇK-së. Lajmet e tyre i përshkon histeria fashiste. “Gasne komore”,  furra speciale ku janë djegur serbët, edhe pse nuk jepet konkretisht as një emër apo mbiemër serb, qoftë edhe i shpifur. UÇK-ja, vazhdimisht etiketohet si terroriste dhe sa e sa kualifikime të tilla monstruoze. Ata kanë kapur në befasi edhe dy shqiptarë, vëllezër dhe i kanë detyruar të pranojnë se kanë pushkatuar serbët dhe kanë kryer  skena të tjera makabre.

Në krye të kësaj lodre fashiste është gjyqtarja, Danica Marinkoviq dhe fashistë të tjerë serbë.

Pikat e pozicioneve të rojës dhe të vëzhgimit janë përforcuar. Serbët kanë depërtuar te Maje e Bretenit te Godenët, Një pikë strategjike nga e cila mund të vëzhgohet gati tërë Rrafshnalta. Fshatrat, Pjetërshticë, Dukë, Karaqicë, Luzhnicë, Javor, Kleçkë,  janë djegur  nga piromanët serbë. Kanë pësuar edhe shumë fshatra të tjera si Bllaca, Temeqina, Duhla, Baja, dhe shumë fshatra të tjera të Malishevës. Ka pësuar edhe popullata civile. Në të njëjtën ditë që kriminelët kanë goditur Shalën më 28 gusht po atë ditë kanë goditur edhe në mesin e popullatës së zhvendosur në Senik ku janë martirizuar 17 civilë. Pesë të tjerë në Nekoc dhe kizharekë. Kanë pësuar dy familje të Rancës me 11 anëtarë. Vetëm në Bajrak kanë rënë pesë dëshmorë. Nuk kam të dhëna për dëshmorët e rënë në Bllacë apo në zonat tjera afër nesh….

Rreziku për popullatën civile është permanent.

Syla, Elezi, Luani, Naimi, Hasani, Halili, Agroni, Selatin Rizani, Adnani Imeri, Milaim Beha, Jetë Hasani e shumë ushtarë të tjerë janë vënë nëpër pozicionet e reja. Ata po e përcjellin me vëmendje rrjedhën e lëvizjeve të ushtarëve serbë, të cilët si duket ose kanë informacione për vendndodhjen tonë ose për shkaqe sigurie ruhen dhe në mbrëmje mbyllen nëpër çadrat e tyre. Për t`u trimëruar apo për të shkaktuar panik gjatë natës granatojnë pa cak të caktuar. Nga frika që kemi për popullatën civile, edhe ushtarët tanë ruhen të mos ekspozohen. Mundësia për t`iu afruar gjatë natës është reale, por tani për tani ndodhemi në pat pozicion.

JEHONË KUSHTRIMI, në shenjë të përkujtimit të 10 gushtit të vitit 1998

         Shkruan : Prof.Sabit Jaha, gazetar nga Prihsitna

 Duke përkujtuar shëmbëlltyrën e tre dëshmorëve heronj të komunës së Kaçanikut: Agim Bajramin, Xheladin Kurtajn dhe Besnik Beguncën

Tashmë 26 vjet me radhë, që nga viti 1998 e deri në këtë vit 2024, në analet e historisë sonë kombëtare, në plejadën e dëshmorëve – heronjve të Kosovës, pa mëdyshje figurat emblematike: Agim Bajrami, Xheladin Kurtaj dhe Besnik Begunca me bëmat e tyre heroike, si pjestarë dhe celulë e UÇK-së në Zonën Operative të Nerodimes, kushtrimi i tyre bëri jehonë jo vetëm në komunën e Kaçanikut me rrethinë po anekënd Kosovës dhe më gjerë, me shëmbëlltyrën e tyre duke rënë në altarin e lirisë ballë për ballë me forcat pushtuese serbosllave policore dhe ushtarake (militare e paramilitare) të ndihmuara edhe nga disa laro shpirtshitur a katraligë shqipfolës, ku më 10 gusht 1998, pasi që ata u hetuan, shtëpia e Miftar Mustafë Kurtajt, në Gabrricë të Kaçanikut ishte rrethuar nga forcat policore serbosllave, të cilave iu kundërvunë me armë në duar: Komandant Zefi – Agim Bajrami, komandanti i policisë ushtarake – Xheladin Kurtaj dhe komandanti i togës vëzhguese Besnik Begunca, që ranë heroikisht në mbrojtje të atdheut të tyre – Kosovës, duke u përjetësuar përjetë të jetëve.

Ata tre: Agim Bajrami, Xheladin Kurtaj dhe Besnik Begunca, në çastet më vendimtare morën vendim të përbashkët që t’iu bënin ballë forcave të armatosura serbosllave, që këta të fundit e kishin rrethuar shtëpinë e Miftar Kurtajt. Dhe, kjo shtëpi me traditë kombëtare, tashmë po e merrte atributin e një simbolike edhe më të madhërishme, meqë Brenda saj po bënin rezistencë tre komandantë me nam të UÇK-së, të cilët unanimisht kishin tumir vendimin që t’iu kundërviheshin forcave të armatosura serbosllave, me luftimet e tyre të pakursyera në emër të UÇK-së, duke bërë jehonë kushtrimi i tyre anekënd Kosovës dhe më gjerë.

Pikërisht, nga ajo ditë e 10 gushtit 1998 e këtej, ajo shtëpi e Miftar Mustafë Kurtajt, ku ranë dëshmorë të lirisë: Agim Bajrami, Xheladin Kurtaj dhe Besnik Begunca, sot e asaj dite Kulla Qëndresë e Gabrricajve të Kaçanikut, gjithnjë e më shpesh dhe pareshtur mori nam me përmasa gjithëkombëtare, meqë shëmbëlltyra e Tre Dëshmorëve – tashmë Heronj të Kombit, poi a shton famën Luftës sonë të lavdishme të UÇK-së jo vetëm në Gabrricë, Kaçanik, Kosovë e më gjerë.

Pra, 10 gushti i vitit 1998, për çdo vit, gjithnjë e më shumë po merr karakter kombëtar, duke i përjetësuar veprat heroike të këtyre Tre Dëshmorëve – Heronjve, të cilët i sollën nam të madh jo vetëm vetës, familjeve, farefisit, vendlindjes, rrethit, komunës e më gjerë, ku emrat e tyre përmenden pareshtur, duke u zënë ngoje nga gjeneratat e njëpasnjëshme.

Tashmë, vendi i rënies së tyre në Lagjen Kurtaj në Gabrricë të Kaçanikut, për çdo vit vizitohet nga njerëz (bashkëluftëtarë, vendës, të të gjitha viseve tona nga Kosova dhe jashtë saj), ku në oborrin e Familjes Kurtaj është ngritur pllaka përkujtimore me emrat e Tre Dëshmorëve – Heronjë: Agim Bajrami, Xheladin Kurtaj dhe Besnik Begunca, ku përmendorja e tyre e përbashkët dëshmon për unitetin që patën para dhe gjatë luftës, ku UÇK-ja ua mundësoi që të përjetësohen edhe në ditët e sotme në liri.

Tashmë emrat e tyre, si në Kaçanik, në Stagovë e gjetiu po zihen ngoje gjeneratë pas gjenerate, duke marrë përmasa më të gjëra edhe në institucione e asociacione në Kaçanik e më gjerë. Kushtrimi i tyre bëri jehonë të madhe tek të gjithë shqiptarët, meqë ishte një akt heroic, duke ia shtuar edhe më shumë famën Kaçanikut legjendar, që kurrën e kurrës nuk u gjunjëzua para sa e sa pushtuesve nëpër shekuj.

Përvjetori I sivjetëm 2024, gjithnjë e më shumë na i përkujton edhe përvjetorët tjerë – ata që gurthemelin e kanë më 10 gusht 1998 qysh kur në Familjen Kurtaj në Gabrricë të Kaçanikut ranë Tre Dëshmorë – Heronj për të shpërthyer ajo lavë atdhetarie jehona e saj për të marrë përmasa, duke ngritur masën popullore për t’iu bashkëngjitur Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, ku bijtë e bijat e kësaj ane pa hezituar i ngjeshën armët dhe I dolën përballë armikut shekullor serbosllav, duke ia bërë me dije se atë, Kosova ishte, është e do të jetë gjithmonë, përjetë të jetëve Jona, duke e mbrojtur me çdo kusht – me jetë.

Në këtë përvjetor, të 26 – in me radhë, sa herë që përmenden këto tri figura të UÇK-së: Agim Bajrami, Xheladin Kurtaj, Besnik Begunca, pa mëdyshje na shkon mendja edhe tek 96 dëshmorët e tjerë të komunës së Kaçanikut (përkatësisht edhe të komunës së Hanit të Elezit), të cilët kush më herët e kush më vonë ranë në vijën e frontit duke u ballafaquar me armiqtë serbosllavë. Megjithatë, ata edhe pse ranë, të tjerët e vazhduan udhën e lirisë deri në fitore, duke u krenuar me shëmbëlltyrën e tyre kudo dhe kurdo që vepruan.

Kështu, për çdo vit, më 10 gusht, në Lagjen Kurtaj në Gabrricë, në këtë fortifikatë të UÇK-së vijnë dhe vizitohet përmendorja e këtyre Tre Trimave Dëshmorë – Heronj, që me shembullin e tyre bënë atë Akt Historik, duke rënë në Altarin e Lirisë për Atdhetarizmin e tyre shembullor, duke I dalë zot kësaj toke të shtrenjtë e të shenjtë që quhet Kosovë.

Me aktin e tyre historik Treshi si Një: Agimi, Xheladini dhe Besniku ishin shembulli më kuptimplotë se sa e si dukej ATDHEU, për të cilin do të duhej më shumë se shumëçka tjetër, prandaj ATA TRE morën këtë vendim dhe u nisën Rrugës së Lirisë – drejt Fitores, pa e kursyer as jetën e tyre.

Tashmë Gabrrica, përherë e më shumë, për çdo vit, më 10 gusht, bëhet vendtakimi, ku secili në mënyrën e vet sheh, flet, frymëzohet me bëmat e këtyre TRE DËSHMORËVE – HERONJ.

Lavdi për Veprat e Tyre!

Duhet Gjykatë speciale nyrbergiane, madje në Hagë të Holandës, e cila duhet të hetohet dhe gjykohet për Srebernicën dhe Zhepën së bashku me KS të OKB-së.

  

         Shkruan : Hakif Bajrami, historian nga Prihsitna 

(Askush njeriun  e vrarë nuk mund  ta ngjallë, por drejtësia e objektivizuar provon të mbahen në mend, për të mos u përsëritur sërish krimi!)

Në një analizë autoriale, e Akademik  profesor doktor Hakif Bajrami shkruan se “Tani po kompletohet Gjykata Speciale, për t` i dënuar “krimet” e supozuara nga UÇK-ja, së cilës Bashkësia ndërkombëtare do t` i bëjë gjykim të posaçëm, në bazë të rrenave dhe intrigave të Dik Martit. Këtu pista  e intrigave e ka fillimin. Po kur do të pushojnë intrigat, askush nuk e di. Këtë  e dinë vetëm Serbia, Rusia me mercenarë, që kanë bërë krime kundër njerëzimit dhe gjenocid klasik në Kosovë, duke i deportuar jashtë saj mbi 1 milionë shqiptarë më 1999, pa i llogaritë të vrarët, të dhunuarat dhe të hedhurit nëpër puse e gremina , duke bartë kufoma deri në Beograd, për të humb gjurmë.

Akuzë e rëndë peshon mbi moralin dhe drejtësinë Ndërkombëtare.

Kjo do të shkaktojë një termet në Kosovë.

Dhe, në vend që të nxjerrë mësim, BE po provon ta barazojë viktimën me xhelatin. Faktet po flasin vet. Ne nuk kemi pasur të drejtë as t` i numërojmë viktimat, përpos UNMIK-ut, ne nuk kemi pasur të drejtë as të organizojmë hetime, gjykime dhe tash na akuzojnë se “dëshmitarët e mbrojtur” në Kosovë nuk janë të sigurt. Duhet Gjykatë speciale nyrbergiane, madje në Hagë të Holandës, e cila duhet të hetohet dhe gjykohet për Srebernicën dhe Zhepën së bashku me KS të OKB-së. Në besë të tyre është kryer gjenocidi. Tani duan ta dënojnë popullin e Kosovës vogël, me intriga dhe gjykatë Speciale, që do të quhet në histori  si Nyrbergu i Tretë…

Të gjitha kolonitë e shteteve imperialiste evropiane janë çliruar në saje të luftës së drejtë. Asnjë kolonizator deri me sot, nuk ka hequr  dorë nga kolonia me dëshirë e me daulle, por me fuqinë e armës çlirimtare, me luftën e drejtë. Si shembuj për këtë fenomen jo mirë të sqaruar në historiografinë botërore mund të japim me qindra shembuj. Në lidhje me këtë, edhe Serbia, dy ish jugosllavitë në Kosovë ishin dhe nga populli shqiptar shumicë 92% , janë konsideruar shtete okupatore. Çlirimi ishte bindja me kohë se do të arrijë vetëm me fuqinë e luftës së drejtë.

Lufta shqiptare për çlirim ka qenë e ngjeshur evolutivisht me reagime, greva, mos-dëgjueshmëri qytetare, kryengritje lokale dhe popullore, demonstrata dhe mospajtime civilizuese. Të gjitha kërkesat për liri dhe barazi të shqiptarëve, si komb i tretë në Jugosllavinë titiste , janë injoruar nga BE, janë luftuar dhe janë propaganduar nëpër botë si kërkesa të jashtëligjshme. Dhe kur u amortizuan të gjitha mundësitë për t` u barazuar me kombet tjera me një Republikë të Kosovës, brenda Jugosllavisë, kur makineria vrastare serbiane-fashiste filloi sistematikisht të na largojë nga puna, shkolla, institucionet shtetërore dhe shkencore, informative, shëndetësore dhe kulturore, nuk mbeti rrugë tjetër, vetëm se t` i marrim armët dhe me fuqinë e tyre, me çmimin se do të vritemi deri në 300 000 veta, por që do ta fitojmë lirinë e paguar shumë shtrenjtë me lumenj gjaku. Dhe, kur makineria ushtarake, politike dhe paramilitare e mercenare-fashiste serbiane kuptoi se jemi të vendosur për ta fituar lirinë, atëherë në vitet 1998-1999 filloi aksionin tredimnezional: të vrasë aty- këtu, duke bombarduar fshatra të tëra, duke shfarosë familje të tëra, duke privuar nga ekonomia në tokën tonë, duke na deportuar mbi një milion jashtë Kosovës; me dhunime të papara, të cilat KS i OKB me 31 mars 1998, me Rezolutën nr.1160, duke u mbështetë në Kartën  e OKB, në Kaptinën VII, që do të thotë se agresori gjakatar mund edhe të bombardohet, atëherë filloi një gjenocid i paparë në Evropën e pas luftës, për ta vënë çështje shqiptare para aktit të kryer.. Dhe ashtu u provua të ndodhë.

E vetmja forcë që i doli krah popullit duarthatë ishte UÇK-ja me armet e saj modeste. Më duhet të them se në Zyrën Politike të UÇK-ës që  e drejtonte Adem Demaçi, është punuar dhe janë udhëzuar të gjitha shtabet e Zonave operative, se me përpikëri duhet të veprojnë sipas Konventave të Gjenevës, mbi luftën nga vitet 1948-1949. Dhe në këtë drejtim nuk ka pasur asnjë përjashtim. Faktet dihen, janë të ruajtura dhe ato BE i di fare mirë, por prapa perdes tani do diçka tjetër që koha do ta dëshmoi se “nuk paska qenë për luftë të drejtë fare. (Hulumto Kuvendin e Kishave më 27 maj 1999 në Beograd dhe aty dihet se çka na përgatitej publikisht…)

Por, gjatë këtyre 18 viteve që Serbia është larguar definitivisht nga Kosova, po thuaj se nuk ka zonë Operative e Kosovës që nuk janë hetuar dhe  dënuar e stërdënuar çlirimtarët, me insinuata dhe dëshmi që janë mercenarizuar dhe paguar nga disa prokurorë dhe hetues ndërkombëtarë, që tani nuk janë këtu. Lidhur me këtë, po e shënoi një FENOMEN. Më 1919 pushteti i Mbretërisë SKS (Nikolla Pashiqit dhe Karlit tij) do të lëshojë komunikatë të gjithë sllavëve që jetonin në Koosvë se : “Kush del dhe e akuzon ndonjë shqiptar, apo familje shqiptare për “krime” (të fabrikurara-HB) gjatë viteve 1916-1918, pa marrë para syshë realitetin, ai do ta ketë beneficionin e luftëtarit të Frontit Selanikut” .Dhe kështu filli ploja, sa që vetëm në Llap u masakruan mbi 3000 civilë, në Krahinën e Rugovës, Plavës, Gucisë, Pejës, deri te Tetova mbi 8000 civilë duarthatë, dhe krimi nuk u ndal deri më 1941. Bile më 1939 doli një  ligj shumë ma i egër se ai i Hitlerit kur thuhej  se familja shqiptare duhet t` i ketë 40 ari tokë, sepse duhet të deportohen në Anadoll të gjithë shqiptarët deri më 1944 (Shiqo: Konventa në DASIP. B. D. II/39). Për të rifilluar e njeta politikë më 1944  e deri më 1966, dhe për të rifilluar më 1981 e deri më 10 qershor 1999.

Në Tribunalin  e Hagës, që është një lloj Nirenbergu i dytë, u paditën katër shqiptarë. Të gjithë u shpallën të pafajshëm. Dhe, për të pranuar fajin pushteti kriminal serb, e bëri të kundërtën, gjeti në Parlamentin Evropian një Dik Marti, dhe bëri një akuzë, për të kaluar në sulm ofanziv me insinuata, të cilat qe pesë vite asnjë instancë e hetimeve nuk ka mundur t` i vërtetojë. Tani në vend se Dik Marti të paditet dhe burgoset për akuza të rrejshme, për keqpërdorim të detyrës, ndaj Kosovës (UÇK-së) fillon një fushatë e egër ku çdo njeri ka të drejtë të akuzojë dhe mos të dihet kurrë se kush është akuzuesi. Ky fenomen i krijimit të një klime monstruoze pasigurie nën velin e “dëshmitarëve të mbrojtur”, u krijon hapësirë të gjithë atyre neonazistëve serbianë, por edhe individëve që nuk kanë integritet moral dhe të përfitojnë duke thurur insinuatat, duke u strehuar në nëpër Botë, sikurse nazistët dikur nazistët. Historia po përsëritet, mjerisht si tragjedi, e disa diploamatë po na teatrizojnë se kemi të bëjmë me një “farsë”, që nuk ka ngjarë me nazizimin.

Në vitin 2011 BE e krijon Komisionin hetimor, sipas kërkesës së Dik Matrinioviqit. Kryeprokurori i parë i këtij trillimi Clint Wiliamson, për të mbetur në shoqëri me Martinoviqin, do të konstatojë   por kurrë nuk do të argumentojë se  “kishte gjetur prova për të ngritur akuza ndaj UÇK-së”. Kaq i duhej një stafi në BE të dirigjuar nga Serbia dhe Rusia e shumëkush që nuk duket, të barazohet viktima (Kosova) me xhelatin (Serbinë me 60 000 vrasës monstruozë që do të duhej të ishin tani në burgje sikurse nazistët e Luftës Dytë botërore). Por kjo “përrallë” e tentim akuzës me që de fakto  nuk pati sukses, në maj 2015 do të emërohet një mik amerikan për kryeprokuror të posaçëm i quajtur David Schwendiman. Tani, për ta plotësuar mozaikun  e qitjes së UÇK-ës në “peshoren” e krimit, do të detyrohet Kuvendi i Kos0vës, kuptohet me shumicë votash politike,  në gusht 2015 të aprovojë Ligjin për Gjykatën Speciale  (Dhomat e posaçme që do të veprojnë në Hagë, pra jo të veproi aty ku “janë kryer krimet”) . A është ky Nirberg i tretë?, gjithsesi  se po! . Shkojmë më tej.

Në dhjetor 2016  Institucioni përkatës në Holandë e ratifikon marrëveshjen për Gjykatën Speciale. Ky ratifikim hyri në fuqi më 1 dhjetor  2017. Tani në shkurt 2017 u emëruan 19 gjykatës ndërkombëtar nga 11 shtete, dhe kështu UÇK-së po i përgatitet qefini kompromitues. Prej këtyre gjykatësve 4 janë gjermanë, 2 francezë, 2 holandezë, 2 italianë, ndërsa nga një (1) deleguan : Anglia, Irlanda, Norvegjia, Zvicra, Çekia, Estonia, Kanada, ShBA ,Belgjikë. Mjaftë për një tragjikomedi moderne që regjinë  e bëri Dik Martinoviqi me suflime të Karla Del Pontes ziliçare e lirisë njerëzore, një aristokrate që nuk mundet ta durojë lirinë dhe barazinë e vegjëlisë, nuk mundet t` i jetojë popujt e robëruar të lirë.

Kjo Gjykatë- (Aeropag) “drejtësie” e ka edhe një prapavijë të errët përbrenda Kosovës. Fjala është për t i  hapur teren LDK-ës në Kosovë, që të mbetet parti pa konkurencë, sepse stafi i kësaj partie është i njohur për të  nënshkruar çka që i ofrohte, pati thënë Kuku në Shkup, më 1999.

Qëllimi vijues është që të dobësohet shtetësia  e Kosovës, dhe UÇK të barazohet në “llogari” me tërë makinerinë e neofashizmit serbian. Shikoni si çka ndodhë tërthorazi me arrestimin e Ramush Haradinajt. Fjala është se “Ramushi paska kryer krime me shokë në shtetin e Serbisë, dhe ai duhet të ekstradohet në Beograd”!, sepse Serbia në Kushtetutë e konsideron Kosovën pjesë të saj. Këtu është qëllimi që Kosova të mbetet në “Pazar ende”. Dhe në këtë politikë meskine disa shtete  kalkulojnë ende, të paktën ta kontrabandojnë DEMARKACIONIN me Malin e Zi, deri sa ky liberator të mungoi fizikisht në Kosovë.

Shikoni se si e shkyejnë gurrmazin edhe disa politikanë shqiptarë se: “ duhet të kalojë demarkacioni, se pastaj do të vijnë vizat dhe Kosova me plotë diploma shkollore fallso të kontrabanduara, do të prodhojë “intelektualë” me qerre nëpër Evropë dhe gjetiu me la automobila. Ikni shqiptarë, se vecetë  e huja ju presin, mos punoni tokën tuaj, mos u merrni me bujqësi, mos u shërbeni bashkatdhetarëve në shëndetësi, shkoni, shkoni e bëhuni rrogtarë të hoteleve dhe bordeleve nëpër qendrat e drogës nëpër Evropë. Po, po, ishit ata që  e sabotuat luftën, mos ju baballarët tuaj, mos ju të afërmit tuaj, dhe tash po e rrënoni edhe paqen që është si është kritike, me fajin tuaj në papunësi dhe kotësi. Por është e Republika e Kosovës që do të fitojë, është gjaku i Adem Jasharit dhe bijve e bijave patriote që nuk do ta lënë këtë trevë të lashtë –Shqipni e Vjetër të shkretë. Mbani në mend, nuk ju urrej, por ju dua këtu, në arat tona, në krojet tona, në malet dhe fushat tona Dardane.

Tani po  e shtroi një pyetje. Pse Gjermania t` i delegoi 4 gjykatës e SHBA, Anglia, Franca nga një. Po nutri- politika naziste ka dëshirë që të gjejë “kredi të këqija”, që të i mbulohen kreditë e mykura dhe të lara me dëm shpërblime, sepse ato duhet të dytësohet se: “janë lajmëruar krimet e reja”. PO, do të them se Gjermania ma nuk do luftë sepse dëmet e luftës i ka paguar derisa i ka djegë kurrizi.

Ja faktet. Përveç atyre që u dënuan drejtë për drejtë në Nyrberg, nga refleksionet e atij procesi ishin dënuar: Në zonën mbikëqyrëse të  SHBA me burg të rëndë denohen 95000 nazistë; në zonën Ruse do të dënohen 67000 nazistë; në zonën Angleze do të dneohen 64000 nazistë, në zonën Franceze do të denohen 19000 nazistë. Pastaj , prap si refleksion i Nyrbergut në zonën Britanike 32.0000 nazistë do të humbin të drejtën për të punuar në profesion; në zonën franceze do ta humbin të drejtën në punë të profesionit 70 000 nazistë, në zonën e SHBA-s 80. 000, në zonën Ruse do të humbin të drejtën të punojnë në profesionin e  tyre 90. 000 nazistë. Ndërsa Serbia neonaziste deri me tash askujt nuk ia ka paguar asnjë cent për katër lufta gjenocidale, nuk është dënuar as Partia Socialiste, Radikale, nuk janë dënuar deputetët që nxitnin krimet në Bosnje (shiqo diskutimet në Parlamentin e Serbisë 1992-1995), nuk janë dënuar Gjenerlashtabi, e as qeveria dhe urdhër dhënësi nëpër Kosovë.

 Tani po  e shtroj një fakt para “ndërgjegjes” serbiane

Cili gjerman ka guxuar të shkojë në Kragujevc gjatë viteve 1945-1977? PO pse serbianët për të provokuar  shqiptarët shkojnë në Gjakovë për çdo vit e më shpesh për të vizituar kinse një kishë. Jo kisha kanë mjaftë nëpër Serbi, ata shkojnë për provokime, mos shqiptarët po reagojnë dhe të barazohen me do guraleca që hedhen mbi ta, në autobusët  e tyre dhe pastaj makineria e nëntokës deri në KS OKB do të llafosë për ta si viktima. Këtë propagandë e zhvillon politika serbiane për të u mjegulluar gjenocidi i saj, këtë politikë e do Rusia për të u mjegulluar krimi i saj në Krime e kudo në Jug të ish-Bashkimit Sovjetik, po edhe në Siri e gjetiu ku po arrin. Si përfundim minimumi 40 000 zyrtarë sebrianë do të duhej të burgoseshin në Serbi ose  aty ku  e kanë kryer krimin. Dhe nëse KS OKB do ta detyronte Serbinë t` i paguajë dëmet e luftës, JO, Serbia sot do të ishte luftëtarja më e fuqishme e demokracisë në Ballkan, por me këtë tolerim dhe nxitje për interesa të tjerëve, Serbia prapë është kthyer aty ku ishte, pa marrë para sysh  Nirbergun e Katërt , e pret kurdo herë, sepse krimet nuk vjetrohen.

Si është  e mundur  të ndërtohet paqja në Ballkan me Nikoliqin, Vuqiqin, Daqiqin, Sheshelin dhe shumë të tjerë? Ky është një anakronizëm historik. Në të vërtetë, po ngjanë e kundërta, po provohet të terrorizozhet Kosova me çdo mjet. Shikoni se si taktizohet dhe luhet me Ramush Haradinajn në Colmar të Francës. Populli thotë: mos e vet se tregon vet, kush është!?

Shtrohet pyetja, a po ndodhë kjo gjykatë Speciale për ta zbardhë drejtësinë (luftën  e drejtë të UÇK-ës), apo për ta barazuar xhelatin (Serbinë) me viktimën (Popullin shqiptarë), tani është çështje e njohur që nuk do koment.

Por, një fakt dihet se së pakut për 20 vjet do ta mbajmë kokën ulur se kemi qenë të hetuar, madje edhe të gjykuar, fakt ky që pritet të ndodhë me siguri, për ta arsyetuar shumën prej 300 milionë eurosh që ka Gjykata Speciale, PLUS shpenzimet  e atyre që do të pësojnë me  mbrojtësi, arrijnë në një gjyshë miliardi dollarë vetëm gjatë vitit 2017 e në vijim.. Jo, ekonomia holonadeze këtë “treg profitabil”, duhet ta stimulojë dhe këtë po e bënë para syve tanë. Po, a ishin këta Holandezët dhe OKB garantuese për Srebernicën dhe Zhepën  në vitin 1995? Ku është drejtësia  e tyre? Në duart e  tyre ka ndodhë gjenocidi serbian në Bosnje. Prandaj, u ka mbetur goja ëmbël dhe duhet përfituar,  Nyrbergu i tretë për Kosovën e vogël është “ante portas”. Por drejtësia për Kosovën e vogël, megjithatë do të fitojë.

PSE SERBIA ËSHTË NË ARMIQËSI ME TË GJITHË FQINJËT DHE SHPRESON FITORE?

        Akademik Prof.Dr.Hakif Bajrami,PHD

• 
  

Më lehtë është më përthekuar Diellin me duar, se sa serbianin më e bërë mik, për të menduar drejtë dhe natyrëshëm. Është kështu, sepse serbiani e ka të lindur instiktin e dinakërisë meskine që buron nga gjenetika e të jeturit në Siberi ku i ka mbeturinat e ADN.Dhe me këtë instikt, serbiani prodhon “armiqë”, po krijon edhe miqësi, por gjithëmon provon me i shitë trangujtë për speca. Në këtë rrafsh e fton Nikolla Pashiqi Dimitrie Tucoviqin në bisedë më 1914: “Ti Tuco je kundërshtar i imi. Ti në parlament me 14 deputetët tuej të urdhëroj që të votoish kundër bugjetit ushtarak- kundër meje për mbrontje nga Auastro-Hungaria.Ti do të humbish në votim, por Serbia do të fitojë”. Voton Partia Social Demokrate kundër buxhetit dhe humb.Pas 20 minutave, Kabineti i Pashiqit drgon telegrame në Londër, Peterburg dhe Paris sepse kishte prodhuar kundërshtarë. “Aman,jo vetëm që posulmohën nga jshtë, por kam edhe kudnërshtarë brenda”. Dihet si iajnë siellur Franca dhe Anglia me ushtrinë serbiane në bregdetin shqiptar. E shpëtuan esencën e ushtrisë serbe, kuptohët pas ultimatumit rus: “Më 1 janar 1916 nga Peterburgu lexojmë (në arkiva) këtë telegram drejtuar Londrës dhe Parisit: “Ose e ndihmoni Serbinë, ose ne rusët në mënyrë të njëanshme do të lidhim armpushim të njëanshëm me Berlinin dhe Vjenën”.

Në gusht 1944 arrijnë në ujdhesën Vis (Adriatik) Koçi Xoxe, Ramadan Çitaku dhe Bedri Spahiu. Pas dy ditë bisedimesh arrihët “marrëveshja”: “Nëse Shqipëria ndërton sistem socialist, Kosova do t` i takojë Shqipërisë; Nëse Shqipëria ndërton sistem shoqëror kapitalist, Kosova do t` i takojë Jugosllavisë”. Lidhur me këtë e pyet Millovan Gjillasi Titon: “Sa do të vlen kjo marrëveshje? Tito përgjigjet: “Deri sa të largohet Delegacioni shqiptar nga ujdhesa”.

Është anakronike se si Aleksandër Vuçiq përshëndetët me Shollcin, me të cilin bënë pazar për 33 miliardë dollarë, për shfrytëzim të Litiumit, me mundësi që pas 5 viteve konzorciumi gjerman të fillojë shtrirjën edhe në Perendim të Drinës (Bosnje Hercegovinë). E kjo tregti bërët pa dienin e Sarajevës.

Në vijim arrin E. Makron më 29 gusht 2024 në Beograd dhe përshëndetët ashtu si dikur Tito dhe Naseri. Në vijim pason pazari për Elektranë nukleare (nuk dihët asgjë) dhe mbaron me pazarë për blerjën e avionëve superspecal “rafall” për 4 miliardë dollarë, duke llogaritur trajnimet dhe riparimet eventuale.Afati i përdorimit të avionëve agresiv është 40 vjetë. E ky realitet tregon se Serbia ditën është me Gjermaninë dhe Francën, natën është me Rusinë dhe Kinën. Kurse tërë ditën (24 orë) është me SHBA-n prej së cilës merr “grancion se Ura e Ibrit e ka koston derisa të shitët Trepça me minjerat përciellëse”. Pra tani për tani për Serbinë është me rëndësi me hy në pazare, por mos me u shitë, sepse pazare pastaj më nuk ka.

Serbia ka pretendime teritoriale ndaj fqinjëve

Serbia sillet me politikën e vet dianke, sepse ka pretendime territoriale; sepse provon zhdukjën e popujve fqinjë; sepse nepër shumë etapa historike Perendimi dhe Lindja ia kanë rritur “namin”, sepse deshtëm nuk deshtëm kombi serbian është monolit që: përmes kishës, gjuhës, kulturës në jetesë, ushqimit, bindjeve ushtrake, tradhtive ordienere, ndërton pushtet por edhe aftësi që naivisht t` i besojë qoftë edhe hisës së forcës popullore, por jo forcës hies, në shumë raste kritike të historisë, e sidomos aftësisë që edhe si i shkatrruar të rilindët nga “hiri”.

Të jipët përgjegje objektive në këtë pyetje është detyrë shumë e lhetë, për ata që mirren me histori të Ballkanit dhe Lindjës së Afërme. E vërteta, populli serb ka origjinë sllave që ngjizët me Rusinë përtej Uralit. Pra, ky popull në Ballkan është ardhacak por që pretendon të mbetët një lloj xhandari rus ashtu si ishte për disa shekuj Perenadoria Bizantine. E vërteta, dominimi serbian në Iliri ishte realitet vetëm në 109 vjet në Mesjetë para okupimit Osman, sepse para tyre në Iliri dominonin popujtë tjerë me kulturë edhe romake por që pushtetin e kanë pasur gati gjithëmonë nga viti 476 do të thoja bizantin.

Pas ardhjës së Osamnlisë në Ballkan, pas vitit 1354, serbianët do të vijnë duke u diciplinuar dhe më 1356 Perandoria e tyre (Pereandori e Serbëve, Arbanasëve dhe Vllahëve nga 1346) do të coptptohët më disa principata. E vërteta, edhe Arbansët do të strukturpohën në disa principata, por ato nuk do ta kanë gravitacion bashkues, sepse nuk e kishin të njejtin rreligjion, kuptohët kristian. E vërteta, konfesioni katolik në viset shqiptare nuk kishte ardhur si fuqi e ndonjë pernadorie krishtere, por ishte produkt i dobësitë e tij në brendinë e së cilës shpërfaqeshin në nivelin e autoritetit të Papës intereat në Vatikan, historia e të cilit nuk ka qenë gjithëmonë miqësore ndaj arbasëve shumë “dorëlirë” në besim dhe kulturë ashtu si vizatohët siellja e Gjergj Kstriotit Skenderbeut, që doli nga shkolla osmane .

Pra, Shqiptartë si popull autokton, do të imponohën vetëm në kohën e Gjergj Kastriotit me luftë të drejtë dhe me eksportim të drithërave, por jo në aspketin rreligjioz, por në aspektin e luftës për liri, erdhën e u bërë kampion Evropian. Kjo e vërtetë, vinte nga realiteti se Kryeheroi Arbëror kishte ardhur nga shkolla e Osamnlisë dhe ishte ngulitur në fronin Arbëror si një strateg që çdo gjë që aspiron të sigurojë me fuqinë e shpatës, pa e shkelur asnjë hap të tokës huaj, me te dhe për te siguron famë dhe dintet historik.

E kuptueshme, Osamnlia erdhi në Ballkan si pushtues me premtime se: kushdo që e respekton pushtetin e tij, do të ketë privilegjë për të punuar për pushtetin 4 ditë në vit, me dallim nga pushtetet e mëparëve dy herë në javë. Ky privilegjë do të shkaktojë “termet” religjioz në shoqërinë shqiptare, sepse në pushtetin e amallgamuar bizantino- serbian po përjetonin atë realitet robërie siç thot Nikollaj Velimiroviq: “Atë që po e bënë Hitleri sot ndaj hebrenjëve, atë e ka bërë Kisha e Savës në Mesjetë ndaj Arbasëve. Ja shembulli: “Më 1330 princi serbian do të aplikojë “drejtësi”: “Nëse ndonjë Arabanas vetëm deklaon se ara ose kullosa ka qenë më parë e tij, do të denohet me 500 copë dele”. ( K. Jireçek J. Radoniq, Istoria Srba I, Beograd 1981, f. 71). Nga ajo kohë kisha dhe shteti serbian janë sinkron në pretendime territoriale ndaj fqinjëve, dhe ai mentalitet nuk po ndryshom me asnjë çmim!

Po si erdhi osamnlia si okupator në Ballkan

Këmba e parë e ushtarit osamn ka shkelur në Evropë më 1354 Ndërsa Konstandinopojën do ta okupojë më 1453, pra një vit pa u bërë 100, kuptohet me ndihmën e oficerit Arbanas.E vërtea, këtë “tradhti” Evropa shqiptarëve nuk ua falë kurrë, thonë dokumentët konfidenciale që ruhën në Wjenë. Dhe në çdo krahinë të okupuar nepër Ballkan nga kjo kohë, së pari Sulltani e ndërtonte kazermën ushtrake, së dyti, e ndertonte medresen, së treti, kush don për ta përqafuar islamin me dëshirë në fillim, “pushteti ishte aty pranë për ta pranuar”. Pra, konvertimi në islam nuk ka pasë për pasojë dhunën në fillim, sepse një pjesë e shqiptarëve ishte konvertuar: si mercenarë në ushtritë arabe që kanë zhvilluar luftëra edhe në Spanjë. Një pjesë e shqiptarëve do të konvertohët në islam për faktin se “ishte i obliguar të punojë 4 ditë në vitë, e jo 2 ditë në javë, nëse do të mbetëshin me kishën”. (Shiqo: Spiridon Gopçeviq, Srednjevekovni kanon po Ballkanu, studim i paredaktuar dhe i pasuar në Ministrinë e PJ të Mbretërisë serbe më 1897).

Lidhur me realitetin që u shpreh më lartë, rreth rreligjioneve në Mesjetë dhe politikës strategjike, Mustafa Kruja, do të shkruaj se:“Nga Dardanelet Sulltani më 1354, do të ubifikohën në Luginën e Maricës. Pas një studimi të krahinës më 1371 do të ndodhë ndarja e epokave historike, sepse aty krishterimi psoi humbje në një luftë shumë të egër. Nga ai psim, drejtuesi i shtetit Bullgar do të detyrohet që pushtetit Sulltanit t` i japi 1000 ushtraë dhe 1000 kilogarm ari për çdo vit, plus disa martesa me detyrim”. Në lidhje me këtë, princat serbian dhe arbanas, do të marrin pjesë të ndarë në dy taborre: një pjesë në anën e kryqit dhe një pjesë në anën e gjysëm hënës. Dhe është me rëndësi të theksohët se princi serbian Stevan Lazari, nuk do të marrë pjesë në Luftën e Marincës, por do ta parnon varësinë nga fituesi dhe detyrëhët që t` i dhuroi Sulltanit 1000 ushtraë dhe 1000 kilogarm argjend, për çdo vit. Në këto kushte, me që Nishi si qendër gjeostrategjike shërbente edhe atëherë për synime të reja osmane, Sulltan Murati më 1375 do të i vëndosë çadrat e gjeneralëve aty, për t` i hulumtuar ekspanzionet e tij pastaj në TRI drejtime, kuptohët pasi që e ndertojë kazermën në Nish, pasi që e ndertoi medresen në Arbans afër Kushimlis, dhe pasi që arrijti t` i josh disa baorë arbanas autokton të konvertohën në Islam, pa i ftuar fare. Kështu një grup oficerëshosmanli do të drejtohet kah Smedereva; një grup do të orientohet kah Srajeva; një grup do të drejtohët kah Shkupi përmes Llapit dhe Prishtinës (grupi i parë) dhe përmes luginës Moravës kah Vraja-Kumanova drejtë Shkupit (grupi i dytë). Grupi jugor i oficerëve osamn ka komunikuar me popull në një gjuhë “jo sllave” (pra në gjuhën arbanase).Delegacionet tjera kanë kah Smederva kanë komunikur me një gjuhë gjysëm sllave, ndërsa ata kah Sarajeva komunikimin e kryejnë në një gjuhë të përzier arbaso sllave”. (shiqo: Branusllav Gjurgjev, Dolazak osmanlia u Nish, i ispitivanje okoline, 1962 za potrebe MIP-a; AJ. Arhivalie, Nepoznate starine 1836, studim i shkruar me dorë.).

Vuk Karagjiqi ishte pansllavisi më agresiv në Ballan

Vepra e Vuk Karagjiqit, “Srbi svi i svuda” 1836 ishte bazamenti kryesor për t` u lindr Naçertania më 1844, për t` u mbiellur pansllavizmi në Iliri. Lidhur me këto programe, me që Sanxhakun e Nishit shqiptarët e quanin “Shipni e Vjetër”, më 1878 Xhorgje Popoviq-Daniçar, do e shkruan pamfletin: “Serbia e Vjetër”. Lidhur me këtë, me iniciativë të radikalëve, Millutin Garashanin do ta shkruaj më 1886 programin: “Udhëzim për zgjërimin e ndikimit të Serbisë në Maqedoni dhe Serbi të Vjetër”. Më 1899 Vlladan Gjorgjeviq do ta përpilojë akuzën: “ Mizoritë shqiptare nepër Bvilajetin e Kosovës” dhe atë akuzë do ta dërgojë në Gjykatën Ndërkombëtare për hetim dhe denim. Në të njejtin vit Stambolli do ta hudhë poshtë akuzën serbiane sepse ishte vërtetuar se akuza është rrenë sllave. Nga ky program, më 1902 serbët do ta përpilojnë planin agresiv: “Deri në shfarosjën e juaj ose tonën”. Dhe pas këtyre vijëzimeve programore, politika serbiane kishte fituar aleatë të sigurt në Francë dhe Rusi dhe kështu më 1910, do të krijohët programi: “Çka don Serbia”, i shkruar nga Nikolla Pashiqi. Dhe nga ky mozaik programesh luftënxitëse, qarçet serbiane do ta rrumbullaksojnë projektin se si duhet krijuar Alenaca Ballkanike, e cila sipas gjashtë Fuqive Evropiane, duhej të ishte një kryqzatë, për ta “larguar Osmanlinë nga Evropa (Ballkani)”. Dhe, për ta realizuar sa më me origjinalitet, qarçet politike serbe, në bashkorganizim me masonerinë franceze do ta përpilojnë Programin: “Udhzim për punë me shqiptar”, duke iu premtuar ndihmë në armatim shqiptarëve nëse ngritën në kryengrtje ndaj osamnlisë. Ajo ndihmë, thuhet në “Udhëzim”, duhet të ndërtohet në atë masë që: “Posa ta vrejmë se shqiptarët po fitojnë në luftë, duhet të ndihmohët Stambolli, për ta shuar kryengritjën shqiptare. Lidhur me këtë, me që ende ishte në fuqi “ËRRFIA”- Shtetrrethimi nga viti 1910, duhet në shkallë tinzare për t` i nxitur shqiptarët prapa në Kryengritje, dhe kur t` i afrohën Manstirit, atëherë duhët me TRI armata të fillojë sulmi edhe kundër Arrnautëve edhe kundër Turqëve”>(Nema srbu boljeg puta, pa da k` lepshoj sreçi podje, nek zagrlit aranuta, pa da k` cilju svome dodje”>!

Me që shqiptarët e drejtuar nga Hasan Prishtina në gusht 1912 e çliruan Shkupin (tërë vilajetin e Kosovës), pa paralajmërim, në Shkup u gjetën tre diplomatë: Rusi, francezi dhe austraku. Me Hasan Prishtinën foli francezi. Ai e la këtë urdhër: “Çfardo rrezultati të ketë lufta arbanase, ndryshim të kufijëve të Perandorisë Osamne nuk do të pranohën”. Në këto rrethana, Hasan Prishtina u detyrua të japi urdhër për demobilizim. (shiqo: DASIPB, Albaski Odsek, 1912, Zapovest francuskog ambasadora u Skoplje, 26 avagust 1912). Shtrohet pyetja: po pse pati pranim të ndryshimit kufijëve një muaj më vonë (tetor 1912), në favor të luftës imperialsite ballkanike për interesa të Serbisë, Malit Zi, Bullgarisë dhe Greqisë?!!!. Mësoni shqiptarë, s e si po na trajtojnë edhe sot!

Epoka e shtrirjës politike serbe në Bosnje Hercegovinë më 1914 dhe pasojat

Posa ndodhi okupimi i Vilajetit Kosovës nga Serbia dhe Mali i Zi (tetor 1912), qaçet politike dhe ushtarke serbiane, do t` i versulën tinzisht Bosnjës, me qëllim që të zgjërohën në Perendim deri te Zara në Veri dhe Dubrovniku në Jug, për ta dalur Serbia në Detin Adriatik. Kuptohët, pasi që Mali i Zi e okupoi Shkodrën, qarqet serbe do të nxitojnë të lidhin Marrëveshje Sekrete në Nish me Esat Pashë Toptanin, në mënyrë që ushtria serbiane t` ia “siguroi” një lloj pushteti Esadit në Krahinën e Durrësit, e cila deri më 1917, do të ishte një tampon zonë eksterritoriale, prej kah malli do të hynte në “tokat serbe”, pa asnjë pengesë, sepse Beogradi skelet e Dubrovnikut, Splitit dhe Zarës i konsideronte të pasigurta, sepse aspiratat italiane ishin mjaftë të dukshme, aq më parë kur pesë misonarë katolik ishin stacionuar në Shkodër, Tivar, Kotor, Dubrovnik dhe Zarë, krejtë me qëllim që Bregdeti Lindor Adriataik, të avansohët në një dritare prej kah Roma “do të shihte mëtej në Ballkan treva të reja”. (Lexo: Dosja Marrëveshja sekrete e Londrës 1915, në 815 faqe, anglisht dhe serbiasht). Me këtë rrumbullaksim, Serbia militariste dhe rreligjiozo- politike më 1914 -1918 u gjetë në :“knetën e armës Wieneze”, por prap qarqet frenge dhe britanike e nxorrën nga “kneta”, për ta zgjëruar në Perendim deri në Istër dhe Maribor e Suboticë. Prandaj, mbi këto “vizatime” që i ka krijuar (jo zbuluar) imprializmi francez, Serbia e ka shumë vështirë të ambientohët në Serbi normale që quhët Shumadi, kuptohët pa Kosovën shqiptare, pa Vojvodinën hungareze, pa Sanxhakun shqiptaro-boshnjak.

Periudha historike serbe 1918-1999 është e pandarë nga ambicjet teritoriale

Edhe në këtë periudhë qarçet serbe janë adaptuar në politikën e jashtëme duke u bazuar në :kryqin e Savës” i cili u ka siellur shendet të përgjakshëm dhe prona të huaja, prej të cilave është vështirë të të shkëputën pa një denim sikurse që e ka përjetuar Gjermania naziste më 1945. Por, me që Ruisa dhe Fraca janë në sinkroni për ta mbajtur nacizmin serbian të zgjuar, Beogradi gjithëmonë do të mbetët në armiqësi me: Kroatët, Hungarezët, Rumunët (tinzisht), Bullgarët (armiqësi e papushuar nga vera e vitit 1913), Grekët, Shqiptarët, Malazezët dhe Boshnjakët, pra me të gjithë.

E vërteta pushtetarët në Perendim i kanë të njohura këto harta serbe, por i kanë të njohura edhe pazaret që i kanë bërë me Beogradin, për ta kuptuar “nëntokën ruse”, më me pak investime intelegjente.Dhe nëse studiohet me kujdes nga këndi i djeshëm, nga laku i sotëm dhe nga pozicioni i nesërm, lufta e Vashingtonit për ta ruajtur RSFJ 1989-1999, hapur dëshmohet se ato rrieta janë në çarkullim edhe sot, pa bujë dhe pa asnjë fie dyshimi.E pra, t` i biem shkurt.

Vizita e Bernsit (Shef i CIA-s) në Beogradmë 21 gusht 2024

Deri sa Berns ishte në Kosovë (22/23 gusht 2024), Beogradi i bëri 23 kontakte telefonike me Kremlinin. Por mbi të gjitha u shënua edhe takimi i Ambasadorit Rus me Vuçiçin në Beograd. Dhe jo vetëm kaq, eksponenti (muzikaniti) Dodik e shpalosi mospajtimin me Vashingtonin pikërisht më 23 gusht 2024 duke thënë: “Nuk ka fuqi që na ndalë në bashkimin e tokave serbe në kohën e duhur”!.

Dhe shtrohet pyetja: a e focoi pozicionin e Kosovës ky rreshtim i menjëhershëm serbian në rrafshin prorus, përgjegja është me fakte se PO, sepse më 28 gusht 2024 qrçet amerikane lajmëruan se: “Në Kosovë dërgohën njësi dhe armatim ofenziv”. Por, pikërisht më 29 dhe 30 gusht në Beograd erdhi Makron dhe u përqafua me fashistin Vuçiq, sikur të ishte De Goli.Ky dallim substancial në mes miqëve perendimor, me kujdes po shfrytëzohët në Beograd, madje deri tash kur dominonte forca defanzive amerikane, tash në Kosovë do të shtohët “adjektivit”i “Babs vankë”, që i ngjan trikut Nastradinit kur e tradhtoi Pjetrin e Madh rus.

Takimi Makron-Vuçiq më 29/30 gusht 2024 në Beograd dhe blerja e avionëve

Para një muaji Chollc (kancaleari Gjerman), bëri pazarin e shekullit duke vënë nënshkrim se e blen Litiumin për nevoja të strategjisë Gjermane, në industrinë e makinave moderne.Ndërsa në fund të gushtit 2024 në Beograd vjen M. Makron me shitë aeroplanë, por edhe për të bërë një pazar që nuk do të publiohët tani pr tani. Fjala është për një pazar të ri për minjerën e Borit, ku po aspirojnë Kinezët deri më 2050, ashtu si u lidhë kontrata më 1927 edhe për Trepçën, krejtë me prapavi që dy shtetet më të fuqishme Evropiane me i mbajtur në “afërsi” miqësie tregtare të paktën për një gjysëm shekulli, “sespe kështu mbijeton Serbia”!. (Hulumto: Memorandumin e Akademisë Serbe më 1986, dokumentet përciellëse të perspektivës politike, ekonomike dhe ushtrako strategjike, për krijimin e miqësive dhe ruajtjën e tyre në frigoriferin diplomatik!”).

A do të mundët Serbia të jetojë “provizorisht e izoluar”?

Jo, Serbia prorues nuk është nën sanksione fare. Në sanksione nga BE është venë Kosova, në mënyrë që të “frigohet Serbia”, por që para tehut të çortimeve, prej amerikanëve të ishte Kosova. E vërteta, Tirana zyrtare, në anën tjetër duke i syrvejuar këto ndryshime nga “Prroi”, jo nga Bregu” ka arritur kulm miqësie me Beogradin, shumë më miqsor se sa në kohën e Luftës antifashiste dhe pasçlirimtare deri më 1948. Pra, jemi shqiptarë, jemi të përçarë, jemi me opozitë të vedekur në Shqipëri dhe Opozitë rrezil në Kosovë, dhe ky realitet,i sjellë Serbisë shumë të mira dhe asnjë vështërsi në forcimin e saj, që sërish të kultivojë aspirata okupuese sidomos ndaj Kosovës. Në lidhje me këtë, shpresojë se vetëm Opozita shqiptare në Maqedoninë Veriore do të nxjerr fytyrë kombëtare.

Politika serbe ka notuar nepër baltë por nuk ka fituar atë që e ëndrronte

E vërteta, Serbia ishte republika kryesore në krijimin e Jugosllavisë, si burg i popujve e sidomos si një masakrues i një pjese të kombit shqiptar.Në lidhje me këtëgjendje Serbia në kuadër të RSFJ-ës metastazonte në saje të tri shtyllave që e mbanin RSFJ-ën si një lloj “armature”. Në rend të parë ishte J. B. Tito, në vijim faktor integruesserbian për dominim ishte LKJ. Dhe në fund ishte APJ, ajo forcë e cila përbrenda, pas vdekjës Titos (1980) dhe pas shembjës së LKJ (1990) do të mbetët i vetmi faktor “intefrues” për politikën e fiokave serbiane.Evërteta, integrimin e Jugosllavisë e favorizonin shtete Perendimore, sidomos SHBA dhe Gjermania, edhe pas shëmbjës së Perandorisë Ruse. Në këto rrethana më 15 mars 1991 erdhi derite Marrëveshja sekrete në mes Tuxhmanit dhe Millosheviqit, për ndarjën e Bosnjës dhe Hercegovinës. Së këndejmi, Serbia nuk mund të jetonte e izoluar, prandaj provoi disa varianta që të lidhet me Rusinë e dezintegruar.Kështu Serbia në luftë për sponzor, do të bredhë ushtarako-politikisht deri më 1995, kur u “maturuan” për ushtri dhe popull gjenocidal në Srebernicë në besë të OKB. Por, megjithë këtë, amerikanët e shpërblyen Serbinë me një pjesë të Bosnjës, duke ia “grabitur” 49% të teritorit dhe duke e promovuar Hitlerin e Ballkanit (Millosheviqin) në Paqebërës”.Pra, lexues shqiptarë, mos u çuditni nëse Albin Kurti sanksionohët, kurse A. Vuçiqi përçafohët ngrohtësisht me Shollcin dhe Makronin.Po, këta janë lloza e atyre që e varrosën Hasan Prishtinën më 1912.Nuk mundët pra ujku me u bërë qingj.

Sot (2024) Serbia nuk është e izoluar. Ka arritur për t` u imponuar në ekoniminë dhe finasat kineze; ka rritur të injektojë disa integrime me Rusinë, sidomos në planin e gasit dhe intelegjencës; ka arritur ta përvetësojë trustin finansiar Gjerman përmes litiumit (mineral strategjik i ardhmërisë); Ka arritur ta përvetësojë përmes blerjës industrinë e avionëve francez, industri ajo e njohur për kualitet teknologjik, por që do të zgjërohet në rrafshin e serviseve për tërë rregjionin. Së këndejmi, shtrohet pyetja: A është Kosova jashtë vektorit të kësaj peshe strategjike dominuese në rajon, jashtë rrezikut, që sërish të kthehet si trevë e përshtatëshme për kolonizatorë e t` ia caktojnë shqiptarit 0, 40 ari tokë, ndërsa sllavit 45 hektar sikurse ngjau më 1937-1941. E këtë katrahurë shqiptare e shpëtoi konflikti i të mëdhenjëve!

A është Kosova nye gjeostrategjije e SHBA-ve dhe Turqisë?

Emanuel Makcron ishte në Beograd më 29/30 gusht 2024. Vizita e Presidentit francez, vjen pas një debakli që po e pson Rusia në frontin e ri në krahinën historike të Kurskut. Së këndejmi, a do të thot kjo vizitë se Makron para dy muajëve hapur u kërcnua se do t` i dergojë ushtarë dhe teknologji Ukrainës, që realiteti në Serbi të spejgohet se është luhatë nga Rusia. Nëse shiqohën çështjet në thellësi,ky rreshtim nuk e zbehë fare miqësinë serbo-ruse. Përkundrazi, e zbulon realitetin që përmes kishës serbe, janë kah trasportohën me mija mercenarë serbianë në forcat e shpartalluara ruse, si forcë ofenzive.Dhe, këtë realitet kreu ushtrak dhe politik ukrainas e ka në njohuri.Por, tregtia nuk ndalet dhe vazhdon. Kështu malli ushtrak dhe njerëzor po shitët (Serbia e furnizon Rusinë me mercenarë, Ukrainën me municion), varësisht kur dhesa i nevoitët seicilit nevojtarë.

Serbët popull i adaptuar në megalomani dhe disfata që i quan fitore!

Varësisht rrezultatit dhe pasojave, politika serbane është e gatëshme me “qafë” të regjur të ngjitët në seicilën zgjedhë.Ky realitet, e bënë serbianin origjinal dhe një lloj derri që i mbijeton çdo etape historike. Madje, edhe kur e vejnë serbianin në pushkatim ai shpërthen: “Gjuani po unë jam duke mbajtur orë mësimi”. Dhe mos t` i rritët mendja askujt, se edhe Haxhi Sadria me 1910, kur e hudhën në konop dhe pas tri ditësh në hu, pati klithur: “Kadi,më varëni, por edhe i vedkur do të ju luftojë deri në hapin e fundit”. Do të përfundoja me një thënje popullore: “Kris moj armë han e dan, Çëndro i varfur se ske çka ban”.Megjithëatë bota është e rrumbullakët dhe sillët.

Respekt Popullit Amerikan për jetë nga 15 000 000 shqiptarë anë e kënd botës!

Më 30 gusht 2024