NEBIH BUNJAKU : TESTAMENTI I LOTIT

Nebih BUNJAKU është nga Poliçka e Dardanës. Ciklin e ulët të fillores e kreu në vendlindje, tetëvjeçaren në Malishevë, të mesmen në Gjilan, kurse studimet në Prishtinë.

 Si student ka filluar karrierën e tij pedagogjike. Fillimisht punoi në shkollën fillore në Banjën e Sjarinës, pastaj në gjimnazin e Dardanës, në shkollën teknike të Gjilanit, në shkollën fillore të Banullës - Gllogofcit, në  gjimnazin e Lypjanit, në shkollën teknike të Kastriotit.

       Që nga viti 1993 punon në gjimnazin “Eqrem Çabej” në Prishtinë. Një mandat ishte drejtor i këtij gjimnazi.

       Ka botuar këto vëllime me poezi: “Dalje nga balada” 1994, “Gramatikë zemre” 2004, “Terapia e dashurisë” 2005, “Një samit për një simit” (poemë satirike) 2007 dhe “Prushimë buzësh” 2008. Ky është libri i shtashtë.

       Është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës dhe i “Pegasit” të Gjirokastrës, Dega në Kosovë.

       Jeton dhe vepron  në Prishtinë.

NEBIH BUNJAKU  : TESTAMENTI I LOTIT 

SHTËPIA E LIDHJES

Në Prizren n'zemër Shqipërie

Besa dha Besën n'Kuvend

n'sofër t'madhe historie

do të vdesim për këtë vend

në Prizren u lidhen zemrat

u mboll fara e Pavarësisë

n'histori u gdhenden emrat

në ngjizje gjaku të lirisë

Sylejman Vokshi Ymer Prizreni

Abdyl Frashëri e Mic Sokoli

Krenaria e mbarë këtij populli

në Kuvend me një gojë foli

ligjërojnë fjalë Perëndie

ky atdhe gjithmonë ka Zot

Besa e Besës lidhet nyje

n'vend të bukës - hamë barot

gurthemeli u vu besa

armaturë e ardhmërisë

n'Shtëpi të Lidhjes u bë fejesa

midis vdekjes dhe Lirisë

në Prizren perëndoi hëna

lindi dielli në Prizren

në Prizren na bekoi Nëna

kurdoherë ta mbrojmë këtë vend

LISI I MOÇËM

Midis bjeshke Lisi i Moçëm

shumë i vjetër qindvjeçar

hija e Tij mbulon një fshat

gjer në re Plisin e bardhë

rrënjët thellë në tokë të vet

degë e pipa shtrirë kurorë

deri n'qiell trupin qiri

s'mund ta prekë njeri me dorë

lisat tjerë i bëjnë shoqëri

shpesh nën hije bëjnë Kuvend

rrënjët e tyre deri në det

zemërlidhur për këtë vend

pleq e t'rinj e mbajnë mend

çdo vetetimë e çdo stuhi

e goditnin hiç pa mëshirë

s'tundej dot nga vendi i Tij

TESTAMENTI I LOTIT

Të pagjeturve

Në natën bizantine pa hënë

ne jemi plaga më e re

e Gjergj Elez Alisë

kur hienat korb të zeza

na rrëmbyen me dhunë

në prag të Shtëpisë

na ka mbetur vetëm shpirti

midis robërisë dhe Lirisë

midis Jetës dhe vdekjes

sot imazhi ynë

varur në grilat e Kuvendit

është odiseja jonë

në ritualin e Pritjes

testament i lotit

lëbyrur nga dielli

lagur nga shiu

le të ndizen qirinjtë

që të ngrohet shpirti

në dritën e Lirisë

kur zemra ka dhimbje

për eshtrat e humbur

ëndrrave të trishta

në pentagramin e mallit

në ritualin e Pritjes

nuk duam të jemi

mjet kusuritjesh

në sofrën e djallit

liria nuk bën tregti

as me robërinë

as me vetveten

as me hijen tonë

Ne nuk jemi të humbur

jemi në themelet e Lirisë

të humbur janë ata

që ende jetojnë

në iluzionin e imazhit

të vdekjes sonë

KY ATDHE  GJITHMONË KA ZOT

Kur Kosovën e kaploi zjarri

që ia vuri serb barbari

yll mëngjesi doli i pari

Zemërmadh Adem Jashari

ky atdhe gjithmonë ka Zot

për liri – zemrën barot

UÇK-ja vetë rrufeja

nëpër luftëra ndër beteja

me zana mali dhe petritë

shtrigës plakë i vuri pritë

Ushtrisë sonë për liri

iu bashkua plak e i ri

ndër beteja bëri emër

se lirinë e kishte n’zemër

Sherif Jonuzi me 20 pranvera

kur i shkeli shkau  te dera

la studimet armët ngjeshi

uniformë trimërie veshi

bashkë me trimat e Breznicës

shqipe malesh mësyjnë Drenicës

krah të djathtë Enver Bajramin

cep më cep e mbrojnë vatanin

Për t’i pasur armët gati

nga Brigada “Isa Kastrati”

morën udhën për Shqipëri

sollën armë në Dardani

Kur Kosovën e çliruan

para Flamurit u betuan:

“Pa lirinë e Kosovës Lindore

nuk i lëshojmë armët prej dore”

Më 21 prill t’vitit dy mijë

po bëjnë luftë me një ushtri

në Gjergjefc ranë në pritë

dy dragonj tanë petritë

në betejën e paparë

këta trimat çlirimtarë

me zemër luani e bomba dore

ranë për t’mbetur n’përmendore

Përkundem dhe unë

LOTI I SHPIRTIT ÇAMËRI

Loti i shpirtit Çamëri

lumë i dëbuar nga shtrati

kush t’i ngatërroi ëndrrat

djalli a lugati

Çamëri moj plaga ime

kur do më shërohesh

je në kujtimet tona

kurrë nuk do harrohesh

Çamëri Ti lot i lotit

mërguar n’atdhe

n’mallin tënd do kthehesh

në Çamërinë e Re

KUR ZEMRA PIKON DHIMBJE

Bekim Fehmiut

“Ai vinte si nga qielli, si simbol i

madhështisë dhe i lirisë njëherësh”.

Timo Flloko

Një termet i llojit të vet

midis qershori me bubullimë

dridhi botën anembanë

trandi zemra dhe n’Prishtinë

shiu lagu çdo qepallë

krenaria s’i bëri ballë

rreptë ndajfoljet protestuan

ato t’vendit n’vend ndaluan

të sasisë kur u zymtuan

edhe të mënyrës u trishtuan

me Kardinale Gardner Papas

kurrë në jetë Uliks s’aktrove

si Moisiu – gjeniu i skenës

rolet e jetës i përjetësove

shkëlqimi i Plisit n’Amerikë

për Ne jetë për dikënd thikë

pallat zemre ngrite n’ Kanë

Hollivudin kopsht shtëpie

si Zeusi majë Olimpi

ligjëroje art magjie

asnjë germë më pak n’mbiemër

por të verbrit s’të panë dot

me Ty Shqipja bëri emër

nga lartësia s’të shquajnë dot

Itaka Jote noton n’mjerim

i ka ëndrrat pa dritare

se vetveten ka harruar

në këtë botë të pistë zagare

sofër zemre nuk të shtroi

pa shpirtësia të harroi

u dhuron veç çelësa nderi

ca Bregoviçërve

dhe ca hiçërve

kur dhe ëndrra humbi shpresat

peng në shpirt roli i Skënderbeut

Ti ikonë e artit të mallit

Je stolia e Mëmëdheut

kur ia grise tisin botës

u trishtove nga ligësia

tragjedisë një akt tragjik

ia shtove nga lashtësia

kur Lumëbardhi s’përpin Det

për udhëtim u bëre Hi

gjithë  Prizreni i Besës së Madhe

t’u përkul në gjunjë n’Zi

Odise – Yll në gjithësi

nuk të them dot lamtumirë

lamtumirë të thotë veç loti

i bekuar nga vetë Zoti

EMIGRANT

N'pikë të ditës je si hije

rrezet diellit nuk ia njeh

cung udhëkryqeve fatin nyje

as vetvetja nuk të njeh

rrezet e diellit kur ndriçojnë

n'atdhe vendi pa ty bosh

nuk të ngrohin të mashtrojnë

për ca shpresa e ca grosh

prej një ëndrre n'ëndrrën tjetër

mund t'kalosh veç në tunel

iluzione qëndis në letër

për ty vera kurrë nuk del

valixhja e vjetër me ëndrra plot

dhembja e botës emigrant

n'zemër gjak në sy lot

varrin bosh shpirtin vakant

KU JETON LIRIA

Njerëzit kurreshtarë

pyesin pa ngurrim

ku jeton liria

e atdheut tim

kush ia shëron plagët

ku e pat marrë pushka

udhëton me mercedes

apo e bart mushka

ku ha dhe ku pi

kush e mbath e vesh

vallë ku e bën gjumin

ku fle kur borë kur resh

a bën dashuriçka

a veç uzurpime

e mbulon vallë f'tyrën

thellë në korruptime

a jeton në shtëpi

a banon n’pallate

a i merren mendtë

lart mbi disa kate

a ka kryer shkollë

a veç kurse nate

a mori tenderë

a tituj doktorate

a ka kompjuter

a flet n’internet

sa herë i bie lëkura

kur lahet në det

a sheh halle n’tokë

n’parlament kur flet

a punon për botën

a për vend të vet

a e harroi betimin

e luftës çlirimtare

gjakun e dëshmorëve

mos jeton me marre

UJKU I MOÇËM

Ujku i moçëm asht e lëkurë

i zgjebosur trurin plak

zemra  e gjorë i digjet furrë

n'Dardani ai kërkon gjak

ëndrra e tij krejt lakuriq

me çdo kusht kërkon dhe det

për krime t' veta s'mërzitet hiç

bën orgji ai vjet për vjet

gjurmë shputash në Karpate

origjinën e vet e mohon fare

gjerë e gjatë në toka t' huaja

për askënd s'i jep pesë pare

por një ditë i erdhi fundi

se kudo bëri kërdi

n'vend të gishtave - thembrat

me kokë nën shalë iku n'Lubi

po ta mbjellësh plot një shekull

fara e huaj nuk bën n'këtë tokë

është pjellore për  farë të vet

ujku i huaj e paguan me kokë

NË KRYEQYTETIN E ZEMRËS

Në kryeqytetin e zemrës

në Prizrenin heroik

na bashkojnë kujtimet

dhe Drini Poetik

hapen pasaportat

buzëqeshjet poetike

gjithë mallëngjimet tona

me fjalët artistike

përqafohen lotët

që s'shkruhen në letër

këmbëkryq shlodhet malli

nën Rrapin e Vjetër

fotografohen ndjenjat

e brezave njerëzore

lavdia dhe heroizmi

hyjnë në Përmendore

në ballë Abdyl Frashëri

me Fjalën e Burrit

jehon vetë L I R I A

në Kështjellën e Gurit

 VULA E SHPIRTIT

MINIERA E SHPIRTIT

Miniera e shpirtit

plot argjend dhe ar

më e pasura n' botë

trup e zemër zjarr

n'arkivin e mallit

të ruaj shpirti im

nëpër flatra ëndrrash

relikt për kujtim

moj pranverë e jetës

shpirtin ma bleron

me buzëqeshje zemre

syrin ma lulëzon

aromë trëndafili

gonxhe buzët tua

moj minier' e shpirtit

vetëm ty të dua

shpirtin oqean

ata sy ngjyrëdeti

zemrën time xhan

ma more me veti

EJA DELLËNDYSHE

Ndonëse shpirtin vjeshtë

zemrën borë acar

për ty dallëndyshe

digjem porsi zjarr

eja lozonjare

botës mos shtegto

midis shpirtit tim

çerdhen ti ndërto

aty fillo jetën

me zogjtë tu të mirë

mësoji t’fluturojnë

të jetojnë të lirë

mos t’i ngatërrojnë stinët

mos të shkojnë n’kurbet

parajsë ta bëjnë çerdhen

n’fushë në mal në det

n’ parajsën e zemrës

ta rilindin jetën

ta mësojnë historinë

ta duan të vërte

RREZJA E DIELLIT

Rrezja e diellit tim

natën ma bën dritë

me hiret mgjike

shpirtin seç ma ndrit

rrezja e shpresës sime

hije jam pa ty

ma shkrin zemrën akull

me ata dy sy

borën e gjithë dimrit

e shkrin dalëngadalë

ti ma rinon shpirtin

me puthjet valë-valë

lindu je n' agime

harroje perëndimin

ngrohe zemrën time

ma dëbo trishtimin

nata të perëndojë

nga kalendari im

mos të kthehet kurrë

në varg dhe n'vegim

N'SYRIN TËND

KËRKOJ AZIL

Gjithë langonjtë e rrugës

armiqtë janë çuar peshë

pse duhemi moj zemër

shi dhe breshër resh

n’syrin tënd kërkoj azil

se ti je atdheu im

na bekon veç perëndia

unë të dua pa pushim

rrezaton veç dashuri

natë e ditë për ty bëj meshë

kur lulëzojë dy zemra

dhe dielli buzëqesh

Ç’TË BËJ NË PA TY

Ç’të bëj unë pa ty

kur ti më mungon

si i verbëri pa sy

zemra gjak loton

ç’të bëj unë pa ty

kur ty larg të kam

gojë e zemër dry

mbret vetmie jam

ç’të bëj unë pa ty

si goja pa fjalë

shpresat e venitura

si nëna pa djalë

ç’të bëj unë pa ty

jam gjysma pa emër

nuk kam gjumë në sy

pa ty jam pa zemër

ç’të bëj unë pa ty

si nata pa hënë

si malet pa lisa

si fëmija pa nënë

ç’të bëj unë pa ty

si toka pa qiell

si qielli pa yje

si dita pa diell

ç’të bëj unë pa ty...

BUSULLA IME

Ngado që të kthehesh

moj busulla ime

shigjeta të shpie

vetëm n'zemrën time

ZJARRI I BUZËVE

Faleminderit Promethe

gjithë zjarrin e buzëve

solle veç për n

VALËT E JETËS

Valët e jetës tërbuar fare

po më sjellin drejt tek ti

s'kundërshtohen zemra ime

sepse vetë dua të vij

më tërheq ti me rrëmbim

shpirt e zemër - gravitet

nuk ka forcë të na pengojë

ti mbretëresh'e unë mbret

N'EKRANIN E ZEMRËS

N’ekranin e zemrës

çdo herë të shikoj

buzët e kuqe mjaltë

veç unë t'i shijoj

VULA E SHPIRTIT

Vula e shpirtit tim

nëpër dallgë të jetës

pa ty jeta s’ka kuptim

o diell i t 'vërtetës

pa ty s' agon dita

lulja nuk çel dot

vula e shpirtit tim

zemër n'jetë e mot

je simbol dashurie

urë që bashkon zemra

vula e shpirtit tim

që vulos dy emra

e pastër si loti

n'vazot' shpirtit tim

të dua me gjithë zemër

je agimi im

gjithmonë e përjetshme

ylber me shumë ngjyra

vula e shpirtit tim

në kopsht më e mira

ANTOLOGJIA E MALLIT

N’kopshtin e shpirtit

kam vetëm një emër

antologjinë e mallit

e kam shpirt e zemër

për të pa dyshim

vdes me plot dëshirë

zemrën time peng

e mban pa zinxhirë

ajo nuk ndrron vend

rritet n’ledhatime

lulëzon art dashurie

veç në zemrën time

ajo s’vyshket kurrë

ylber në kurorë

syrin ma freskon

me një luleborë

AKADEMIA E JETËS

N’ shkollë n’ fakultet

mësova dhe studiova

abetaren e dashurisë

n' sytë e tu e mësova

nëna e çdo mësimi

është veç dashuria

akademia e jetës

dhe vetë Perëndia

dashurinë ma mësove

akademinë e jetës

dhe rrahjet e zemrës

shpirtin e së vërtetës

kur pranvera befas

gjelbëron n’sytë e mi

lulja e shpirtit tim

çel veç dashuri

tani n’ pikë të natës

shoh botën me ngjyra

kur ta lexoj zemrën

më buzëqesh fytyra

je stoli e shpirtit

iks n' matematikë

gjeometri e zemrës

yll në galaktikë

PRANVERA IME

Pranvera m'erdhi disindryshe

plot me lule dhe gjelbërim

shqipe malli a dallëndyshe

ndërtoi çerdhe n' shpirtin tim

je pranvera je vetë jeta

moj dhuratë e perëndisë

ti je stina e zemrës sim

engjëlli im i dashurisë

zemrën akull ti ma shkrive

m' gjete thellë në perëndim

njomza ime sa shumë të dua

lule shpirti t'kam n'kujtim

MAGJIA E BUZËVE

Nga puthja magjike

në timen makinë

zjarri i buzëve tua

m'djeg dhe n'Prishtinë

t' kuqin e buzëve tua

morën buzët e mia

all u bë gjithë fshati

u deh vetë dashuria

u skuq dhe vetura

nga puthjet veç zjarr

humbi orientimin

si t' mos kishte far

dora n'dorën time

zemrën ledhaton

gishtat ndizen flakë

kur m'i gërsheton

prushi i buzëve tua

më i fortë se magjia

m'i dogji moj zemër

gjithë ndjenjat e mia

ma mbushi veturën

aroma e buzëve tua

shpirtin ma rinove

kur erdhe me mua

tri orë shpejt kaluan

si t'mos ishin dot

n'vazon e zemrës sime

t' ruaj për jetë e mot

 NË ISHULLIN E MALLIT

YLLI IM

Sa herë që vjen nata

prej muzgut n’agim

me teleskopin e zemrës

kërkoj yllin tim

ndonëse larg n'gjithësi

prore n'zemër t' kam

gjithë orbita jote

pa dyshim unë jam

retë e zeza netëve

me shkopin magjik

i trazon gjithmonë

shpirti im fisnik

kur shquhesh mes yjesh

perlë e shpirtit tim

zemrën ma ndriçon

ti mor ylli im

yll mbi të gjithë yjet

gjithmonë je hyjnor

ëndrra ime n'ëndërr

nuk prekesh me dorë

SI BIZELE

Plot me lajka si bizele

më pushtove deri n'kokë

tok me rrezet e agimit

sikur bryma re përtokë

LULJA E BREGUT TË DIELLIT

Lulja e Bregut të Diellit

lulëzon çdo mëngjes

në petale prilli

vetëm ty të pres

rrënjët n’shpirtin tim

zemrën ma freskojnë

moj vesë e mëngjesit

ëndrrat t’i bashkojmë

sa të jetë kjo jetë

lulëzo n’mallin tim

t’i dua buzëqeshjet

plot me mallëngjim

sytë më janë verbuar

për ty më djeg malli

gjysma e jetës sime

s’të harroj për s'gjalli

DIELLI I JETËS

Dielli i jetës sime

lind e s’perëndon

me rreze t’praruara

shpirtin ma mëkon

rrezet margaritar

n’zemër depërtojnë

shikimet magjike

dehin kur shikojnë

dielli i jetës sime

pse fshihesh pas resh

kur më shfaqesh hapur

zemra vetë buzëqesh

dielli i ëndrrës sime

shpirtin ma ndriçon

me rreze t' praruara

zemrën ma shëron

midis resh të zeza

si ari shkëlqen

me rreze t'mendafshta

shpirtin ma rrëmben

SHPIRTI OAZË

Dy trupa një shpirt

dashurinë oazë

ne duhemi moj zemër

edhe pa unazë

KUSHTETUTA E SHPIRTIT

Kushtetuta e shpirtit

nen për nen të dua

ma mbush zemrën gëzim

me  ato ligjet tua

midis rreshtash të lexoj

t' i shpreh ëndrrat n'aline

qukat n'faqe kur buzëqesh

zemrat rrahin veç për ne

kushtetutë e shenjta ime

paragrafet krejt hyjnore

midis fletësh puthjet tua

edhe n'ëndërr t'i dua prore

kushtetutë e zemrës sime

ylber shpirti me shumë ngjyra

diell me rreze dashurie

dit' e natë të buzëqesh f' tyra

nëpër ëndrra të kërkoja

në çdo varg t' poezive t' mia

ti më gjete pas furtunash

engjëll vetë je Dashuria

LOTI I LULES

A di vallë kush në këtë botë

zemra e lules pse ka lot

pse buzëqeshja e saj ngrirë

vallë pse mallin peng n'zinxhirë

ëndrrën e bukur kush i prishi

kush i ndau ashtin nga mishi

princi pse iku n’kurbet

pse la lulen kalli vetë

pse i rrjedh loti për faqe

edhe n’luftë edhe në paqë

e fshin lotin me shami

por nga zemra s’ka mundësi

a është lot apo veç vesë

kurrë s’buron për interes

për dashuri malli i thahet

plaga e zemrës me ujë s’lahet

N'QIELLIN E DASHNISË

N'qiellin e dashnisë

dielli s'perëndon

me rreze t'praruara

zemrën ma rinon

hëna n'pikë të natës

në mister mbështjellë

harlisjen e yjeve

duke e përcjellë

rrezet lozonjare

rrugën e ndriçojnë

dy zemra të ndara

ato i bashkojnë

RE DASHURIE

Unë e ti – re dashurie

midis qiellit blu

kur ndeshemi zemër

ndezim gur e dru

shikimet veç zjarr

si dy vetëtima

rrahja e zemrave tona

si dy bubullima

ME DY ZEMRA

Me dy zemra shpirtja ime

njërën falë nga Perëndia

tjetrën ta dhurova  shpirte

unë  t’i dua që të dyja

Zemrën e zemrës falma mua

mbaje tjetrën prej  floriri

unë  t’i dua që të dyja

ti më deh me aromë  bliri

Me dy zemra shpirtja ime

ti je vetë  si  xhevahiri

atë  të  shpirtit falma mua

tjetrën mbaje kujtim fakiri

Unë ta ruaj si sytë e ballit

mbështjell me mjaltë e vaj  ulliri

tjetrën ruaje n’fund zinxhiri

të puthitur midis gjiri

NË ISHULLIN E MALLIT

Në ishullin e mallit

vetëm ty të kam

perla ime e shenjtë

të kam shpirt e xhan

n'oazën e shpirtit

lulëzon dashuria

me ty zemra ime

nuk plaket rinia

n'oazë dashurie

digjet edhe malli

unë jam flakë qiriu

digjem për së gjalli

n'oazë ekzaltimesh

harliset zjarrmia

buzët tua shkrumb

nga buzët e mia

STINA E HARRIMIT

Pas stinës së nxehtë

fresku vjen ngadalë

stina e harrimit

me damkën në ballë

sjell adoleshencë

dhuratë për pleqëri

palos rrudha motesh

në mendjen fëmijë

stina e bardhësisë

akull plot acar

njërën këmbë në jetë

tjetrën mu në varr

borën në kokën time

e zë dhe pranvera

s’është borë e një viti

nuk e shkrin as vera

NË DRITAREN E ËNDRRËS

Mu në pikë të natës

kur gjumi ëndërron

në dritaren e ëndrrës

hëna na ndriçon

MUZA E SHPIRTIT

Që sa ditë me ethe

muza ime e sëmurë

me buzëqeshje false

n’shpirt temperaturë

plot halle dhe brenga

natën s’e merr gjumi

n’ëndrra erotike

seç më mori lumi

jetoj n’fole shpresash

muza më tradhton

natën ma vjedh gjumin

ditën më sfidon

muzën t’ma shërojë

vallë a ka spital

se ma prishi jetën

shpirtin sentimental

ARNIM ËNDRRASH

Të gjitha ëndrrat e grisura

stinëve me llavë ujqish

gjithë natën i arnoj

veç me arna dhimbjesh

atëherë miq të çmuar

lirinë tonë të mallit

ilegalisht e matnim

me gurin e varrit

BARNATORJA

Barnatore kur kam pranë

sëmundja vdes nga frika

si ta kam çdoherë moj xhan

sëmundjes t'i bie pika

KAMELEON

Sot është modë të kritikosh

n' pazar t'shtiresh demokrat

ujërave të turbullt të notosh

ta pshtysh t'djeshmën në surrat

dje i vogël puthadorë

n'temenara të shkoi jeta

midis grurit gjithnjë egjër

kameleon ty t'u fiktë jeta

s'dije fjalën disident

trup e shpirt gjithnjë servil

n'trazicion ti mësove not

tash mohon se je kopil

si harrove more i mjerë

n'duartrokitje ishe i pari

sot të mori koka erë

ta ka frikën edhe varri

ti rrënon çdo rrugë e urë

një ulli s'e le për farë

meqë linde n'diktaturë

vrit vetveten mor i marr

ARNIM KUJTIMESH

I arnoj kujtimet

me ëndrra dëshira

befas vjen harresa

pa trajtë e pa ngjyra

ajo zë në thua

vajton me ngashërim

kush ma vrau ëndrrën

m’ zhyti në pikëllim

për kujtesën time

zemra derdh veç lot

kortezhi i kujtimit

mban zi dje dhe sot

flamurin n’gjysmështizë

për kujtesën time

me karrigen n’derë

zemra s'pret ngushëllime

MARTESË ME DHEMBJEN

U martova me dhembjen

më të trishtën në botë

lulen e rinisë

ma kalbi me lot

dhembja lulëzoi n’mua

me petale pikëllimi

midis muajit të mjaltit

ç’ më zuri trishtimi

rrënjët e saj të thella

deri në fund të detit

spirancën e pikëllimit

n’ molon e kurbetit

tani n’fund të dimrit

shpirti n’borë n’acar

shpresat nga kristali

s’i shkrin asnjë zjarr

n’ klinikën e dhembjes

shpirti im rënkon

n’terapinë e shpresave

shpëtimin kërkon

ZEMRËN SAHARË

Shpirtin oazë Nili

por zemrën Saharë

pa ty shpirtja ime

syri im ujëvarë

OQEANI I BRENGAVE

Në qelinë e burgut

errësira verbon

nata nuk ka fund

shpirtin ta trishton

nata edhe dita

kanë lidhur miqësi

jetën të ma nxijnë

si zogut n’kuvli

si ta mashtroj natën

n’ankth e në trishtim

shpresën ta mbaj gjallë

n’mall e në përqafim

brigjet e errësirës

s’tejkalohen dot

oqeani i brengave

s’kalohet me not

LËNGU I MAGJISË

Midis lëngjesh më i miri

n'sitë të zemrës i kulluar

lëng magjik që bën magjira

nga gjithë bota i bekuar

shpirt e mendje t'i tundon

nuk e ke shokun askund

t'gjitha brengat t'i shëron

kur e ngre dollinë me fund

kush t'krijoi njeriu a zoti

të pi lypsi të pi dhe mbreti

më i pastër se vetë loti

t'gjitha hallet i merr me veti

nga ekstaza buzëqesh gota

të mashtron të vë në gjumë

rreth e qark të sillet bota

sidomos kur ke gradë shumë

pihesh me edhe pa meze

dalëngadalë të bie në kokë

t'gjitha ëndrrat t'i plotëson

mbret mbi mbret të bën në tokë

U DORËZOVA SI BURRAT

Për shumë muaj e vjet

fshehur nga dashuria

nuk ia njihja nazet

trembesha nga magjia

ditë e natë m’kërkonte

më merrte me t’mirë

kur më gjeti strukur

bënte veç sehir

dikur vetë u binda

i mbështetur për muri

se dashuria e vërtetë

është e fortë se guri

u dorëzova si burrat

në robërinë e saj

shfajësimet e mia

i lau në vaj

gabimin s’ma fali

m’qiti derë më derë

me shkopin e lypësit

ta kërkoj çdo herë

kur më mposhti mirë

ma dha terapinë

në shpirtin e saj

gjeta lumturinë

UJËVARË

Kur malli përcëllon

si dielli n’Saharë

për ty loti i shpirtit

bëhem hije rrapi

oazë dashurie

bëhem dhe ujëvarë

GJARPRI I ZI

Gjarpri i zi me dy lëkura

ditën vesh lëkurën tjetër

ha e pi n'fole Shqiponjash

natën lëshon helmin  e vjetër

shpirtin e tij  të zi katran

drita e diellit e tërbon

bishtin këtu kokën gjetiu

pa gjak Shqipesh nuk jeton

Shqipja e malit mjaft duroi

si të mbajë kobra nën sqetull

gjatë një shekulli i bëri benë

për t'i marrë gjak 

ia zuri helmin e ri në gojë

kot nepërka bën me bisht

me Skfterin Shqipja n'rojë

n'çdo helmim gjarpri ka gisht

ndërton Shqipja folenë e re

plot dritare për rreze dielli

s'do lejojë më helm nepërkash

sikur të trandej toka e qielli

PËRRALLË E ËRTETË

Nëpër fushata  parazgjedhore

plot  me gënjeshtra e premtime

piqet rrena si bukë nore

shtrohet në sofër me betime

me flamuj ngjyra-ngjyra

sa kombëtarë sa partiakë

para botës nxihet f'tyra

plot me sharje me dajak

xhepat plot poshtë -përpjetë

blihen njerëz e blihen vota

u bëmë përrallë e vërtetë

lojë arushash tallet bota

në çdo qytet në çdo shesh

në çdo gazetë në televizor

marrja del përmbi përshesh

s'mbahen zgjedhjet veç me zor

n'fund t'fushatës vjen qetësia

atmosferë shumë serioze

kështu e paska demokracia

s' dashka zgjedhje skandaloze

2

pas një dite fillojnë zgjedhjet

çdo gjë duket n'vend të vet

me stolisje me dekore

luhet loja me marifet

dikush voton pesë-gjashtë herë

për familjen tjetri voton

dikush s'voton asnjëherë

mirë e di se kush fiton

aty n'mbëmje kur bjen terri

bjen sistemi fiken dritat

n'vendvotime mbretëron ferri

pas numërimit dalin "meritat"

       

Katologimi në Botim – (CIP)

Biblioteka Kombëtare dhe Universitare e Kosovës

821. 18 – 1 Bunjaku, Nebih Testamenti i lotit/Nebih Bunjaku. Prishtinë: Zef Serembe, 2012. – 112f.; 15cm. – (Biblioteka Metafor) [Shënime për autorin]: f.109 – 110 ISBN 978-9951-547-25-3

PËRHAPE FLAKËN TIME (Femijeve te mi)

Nga: Angjelina  Krasniqi Bardhaj



Ajo që dikur kishte qenë figure e ndertë!
Tani e shftyruar prej ankthit,
prej frikës që i gjarmpëronte nëpër vena,
e shftyruar prej të vetit ngulmim
e zënë fryme me dëshpërim dhe mashtrim.
Tani e neveritshme dhe groteske,
thyer në ndjenjë,
e shtyrë nga një kurreshtje kohe të pistë,
luftonë me të papriturën
që fryti t’mos jetë i fëlliqtë!
Por!…Prap shumë e urtë në mendje
me duar në shtrëngim të frytit të saj
për t’i mbrojtur nga egërsira kohë,
nga murlani që fryen helm,
nga xixat që tërjekin syrin ,
por që djegin trurin…
E urtë dhe e qetë!..
Në ngritje të fenerit lartë
në ndriqim të veprës dhe fjalës
udhërrëfyese e ndritshme e erës dhe flakës.
Mos më lini duarzbrazur,
të djegur në trarët e kulmit,
dhe e mbetur nën mëshirë të xixave,
dhe në pritje të ditës së fundit…
Jam era juaj!…
Që fry stuhishëm e më stuhishëm,
dhe shpërndajë zjarrin tim!…
Ju!…Fryti im!…
Morët dritën e flakën e fenerit tim,
morët timen ndrohtësi
morët erën dhe timën stuhi.
E ndëgjuat britmën time të mbyllur!…
E ndëgjuat zërin tim të shpirtit!…
Ngritët lartë një gjuhë flake,
dhe me rrymat e erës këtë flakë e ushqyet
madje ndezët dhe pishtarë të tjerë
gjersa unë këndojë hyminin e triumfit!

ISHA LUMBARDHA E BURIMEVE?

Lumëbardha e burimeve të mia freskuese,
Me përkëdhelje, me thirrje tingëlluese.
Hirushe më bëje, kur vezullonte dritëhëna,
Ketrushe e bukurive mahnitëse si zana.
Endrra ime e sotme, dhe e nesërme që vjen,
Shpirti i madhërishem, freskon plagën që bren.
Drenushë e pyllit tim, për ty e mbaj të praruar,
Jeta me peshë të artë, dhe e flakëruar.
Mjellma që bardheson çdo gjë ne mua
Frymëzim i pashtershëm,më i bukuri krua.
Engjelli i shpirtit e porositur nga vetë Zoti,
Buzëqeshjen dhe harenë e mora dhe nga loti.
Kalove nga mermeri i ngurtë dhe i ftohtë,
Te fjala, ëmbëlsia, dhe dashuria e ngrohtë.
Kjo ngrohje s’dua kurrë të më mungojë,
E dua ..e dua dhe pa të s’mund të jetoj.
Vlejnë përkëdheljet akoma te vala prush
Apo jane flakaritëse te embla te mjaltes gushe?
Me thuaj, i dashur, çfar të besoj,
Ndoshta nga ti,të pamundurën kërkoj?
Ato imazhe të bardha sot i kam në mua,
Nuk ndryshojnë as edhe atëherë kur vuaj.
Edhe kur flatrat mbuluan bustin e thyer,
Drita e fenerit ndriçon në shpirtin e grryer.
Vrundullime të buta ndër vello mbeshtjell,
Për t’u shndërruar në drenushë, apo zog me vlerë.
Mos e bëj veten fajtor, se më dashuron,
Këtë pyetje bej vetë,por ti nuk e kupton.
I dua ata tinguj të magjishem, dhe të zjarrtë,
I dua ata krahë të ngritur hirshëm lart.
Hyn kush në mesin e flakës së kërkuar,
Apo do mbetet DASHURI E AMSHUAR?!

FATE TË FSHEHUR TE FJALA

Del nga Shtypi romani "Arta" i shkrimtares Bukurie Bushati. Botimi i Shtepise Botuese "ADA" me redaktor Demir Gjergjin


FATE TË FSHEHUR TE FJALA


Letërsia e shkrimtareve është më e paktë në botë, se sa ajo e shkrimtarëve, po jo më pak e lashtë, po jo më pak e lexueshme, po jo më pak e rëndësishme, madje mund të themi të kundërt, ndërsa na vjen ndërmend Safo e antikiteti apo Virxhina Vulf e modernitetit: Po t’i bënim vetes pyetjen se çdo të ishte letërsia pa autoret, përgjigja do të ishte e përafërt me përgjigjen e pyetjeve: “Çdo të ishte vetë letërsia pa personazhin femër?” apo “Çdo të ishte bota pa femrën?” Gjëja e parë që të vjen ndërmend, se, pa këtë letërsi, mungesa më e madhe do të ishte klima e butë, ndjenjat fine, marrëdhëniet plot hire, komunikimi “mondan”.
Kjo mund të thuhet natyrisht edhe për letërsinë shqipe. Vërtet autoret në të janë më të pakta, vërtet ato shfaqen më së shumti në letërsinë e re shqipe, por prania e tyre e ka rëndësinë te risitë që kanë sjellë me penat e tyre. Mjafton të përmendim një Dora D’istria, Një Margaritë Tutulani, një Drita Çomo, apo një Elenena Kadare, një Mysyne Kokalari, apo një Natasha Lako dhe pastaj menjëherë të vijnë ndërmend një kurorë e madhe dhe e ndritshme autoresh, pa të cilat letërsia shqipe do të murgëronte, në mos e vetme, e trishtuar dhe hijerëndë.


Dhe këto autore vazhdojnë të shtohen përditë duke sjellë, emocione leximi dhe befasi vlerash. Antologjia e tyre do te ishte e shumëvëllimshme dhe në të do të zinte vend me dinjitet emri dhe botimet e Bukurie Bushatit. E ikur prej vendlindjes, prej atdheut dhe Ballkanit dhe e detyruar të rrojë në mërgim në një tokë kontinentale, përveçse se është trishtuar nga malli, përveçse është gëzuar nga ato që i ka falur jeta, përveçse është ndjerë zonjë brenda familjes së vet, ajo e ka të domosdoshme të kërkojë ndihmën e fjalës së shkruar për te zbuluar fatin e fshehur. Jo vetëm fatin e saj, por edhe të shumë “shqiptarkave” të tjera, siç thoshin rilindësit. Dhe kështu ajo ka hyrë ne letërsi jo “për t’u bërë shkrimtare”, por për te gjetur fatet e fshehura te fjala.
Dhe për t’ia arritur kësaj ajo ka zgjedhur përmasat e romanit. Me ngulmin, vullnetin dhe durimin e nënës dhe gruas Penelopë, ajo është ulur në avlëmendin e letërsisë për të endur jetë dhe fate personazhesh. Dhe kësaj ia ka arritur më së miri. Këtë gjykim e nxjerrim duke lexuar edhe librat e saj të mëparshëm, por sidomos pas kemi përfunduar se lexuari këtë roman të saj të radhës.


Ajo që të bie në sy, më së pari, në letërsinë e Bukuries është thjeshtësia, tipar i cili asnjëherë nuk duhet marrë si nivel mesatar apo nën të, kur kemi të bëjmë me një prozë të këtyre përmasave siç është romani që kemi në vëmendjen tonë. Sot është shumë lehtë të ulesh para kompjuterit dhe të mbushe faqe e faqe Wordi duke gënjyer të tjerët dhe veten se po bën letërsi. Këtë e di mirë edhe Bukuria, ndaj ajo është matur mirë para se të fillojë të kërkojë fatet e fshehur te fjala, pra, para se të fillojë të bëjë letërsi. Bukuria e di mire se vjen ne letërsi pas atyre emrave që përmendëm më lart dhe se do të ndodhet në vëmendjen e një lexuesi modern, me pretendime për nivel artistik. Ajo e di mire se duhet ta detyrojë këtë lexues që të lërë internetin, televizorin, celularin për t’ia dhënë kohën e tyre prozës së saj. Për pasojë, proza e Bukuries vjen e rrjedhshme dhe të rrëmben fjali pas fjalie, duke të detyruar t’i shkosh romanit deri në fund duke u bërë bashkudhëtar i Artës dhe personazheve te tjetër. Thjeshtësia e stilit të saj, të cilën e përmendëm pak më parë, e bën atë të lexueshme për nivele dhe shtresa të ndryshme lexuesish, duke filluar nga ai i zakonshmi e deri tek ai i niveleve të larta. Në stilin e Bukuries nuk gjen figuracion të drejtpërdrejtë dhe të atypëratyshëm, nuk gjen mjete ekzibicioniste te formës, por falë frazës së saktë, plotë ritëm dhe ngjyresa emocionale, fale një dialogu te besueshëm, të cilin ndërsa e lexon, të duket se po e dëgjon, falë përshkrimit të natyrshëm të situatave, ai krijon atë gjendje emocionale që ta krijon vete jeta e jetuar, vetë bota reale. Mjetet e formës, sidomos figuracioni në këtë vepër kanë shtrirje dhe përmasa që i kërkon vete kjo gjini.
Për këtë arsye Bukurie Bushati, me botime të këtij niveli, mendoj se e ka vendin me dinjitet me letërsinë bashkëkohore të autoreve shqiptare.

Demir GJERGJI

Ministri i FSK-se Agim Ceku dhe komandanti gjeneral Kadri Kastrati prezantuan tema mbi sukseset dhe sfidat e FSK-së drejt zhvillimit të saj, në seminarin për Programin Shtetëror të Bashkëpunimit Ajova -Kosovo

Nga: Remzie Zeqiraj, MA, Ministria për Forcën e Sigurisë së Kosovës

Ministri i Forcës së Sigurisë së Kosovës(FSK) Agim Çeku dhe komandanti i  FSK-së gjenerallejtënant Kadri Kastrati prezantuan tema mbi themelimin, zhvillimin dhe të ardhmen e Forcës së Sigurisë së Kosovës, në kuadër të ditës së dytë të zhvillimit të punimeve të konferencës Programi Shtetëror i Bashkëpunimit ndërmjet Ajovës dhe Kosovës.

Iowa, 15 gusht 2012

Ministri Çeku në paraqitjen e tij foli për aspektin politik të themelimit të FSK-së , zhvillimit të saj dhe objektivave të Ministrisë dhe Qeverisë për zhvillimin dhe modernizimin e Strukturës së Forcës së Sigurisë së Kosovës.

 Ministri Agim Çeku me këtë rast përmendi edhe faktin se misioni i FSK-së është i përcaktuar me pakon e Ahtisarit dhe se më deklarimin e përmbushjes së Kapaciteteve për FSK-në, tha Çeku, do të krijohen mundësi për më shumë kompetenca, dhe hapje e mundësive për integrime rajonale si edhe integrime në NATO.

Ministri i Puneve te Brendeshme te Republikes se Kosoves, Iowa, 15 gusht 2012, programi shteteror i partneritetit Ajova-Kosova

Në fjalimin e tij ministri i FSK-së Agim Çeku e vlerësoj shumë lartë angazhimin e Gardës Kombëtare të Ajovës në funksion të mbështetjes së ofruar për FSK-në.

 Ai tha se që nga marsi i vitit 2011, kur FSK-ja dhe Garda Kombëtare e Ajovës kanë nënshkruar programin e Partneritetit, rezultatet janë të dukshme dhe shumë konkrete. Ministri Çeku nga ana e tij shpalosi idenë për zhvillimin e FSK-së në një Forcë moderne, efektive dhe profesionale. Në fund ministri Çeku, falënderoj posaçërisht gjeneral majorin Timoti Orr, për angazhimin e tij si komandant i Gardës Kombëtare të Ajovas për mbështetjen e gjithanshme që ka bërë deri më tani për Forcën e Sigurisë së Kosovës.

Iowa, 15 gusht 2012

Në këtë seminar u paraqit me prezantimin për FSK-në komandanti, gjenerallejtënant Kadri Kastrati i cili shpalosi të arriturat e FSK-së që nga viti 2009, vit kur edhe është themeluar FSK-ja. Po ashtu gjeneral Kastrati  foli konkretisht për fushat e bashkëpunimit ndërmjet FSK-së dhe Gardës Kombëtare, për mbështetjen që Garda e Ajovas ka ofruar për FSK-në. Ai më tej shtoi se aktualisht në FSK janë duke instruktuar disa oficerë të Ajovas dhe sidomos në zhvillimin e Korit të Nënoficerëve si shtylla e çdo organizimi ushtarak. Gjeneral Kastrati u shpreh i përkushtuar për vazhdimin e bashkëpunimit duke ofruar edhe fusha konkrete të identifikuara të cilat janë të vendosura si synime të tij si komandant i saj.

Ndërsa Ministri i Punëve të Brendshme Bajram Rexhepi në ligjëratën e tij u fokusua mbi çështje të sigurisë dhe funksionimit të ligjit në Kosovë. Ai tha se Kosova ka instrumente të sigurisë shumë funksionale dhe se krahasuar me vendet e regjionit, Kosova ka shënuar progres të dukshëm.

Po ashtu me temën për Rishikimin e Sektorit Strategjik  të Sigurisë u paraqit para të pranishmëve Besa Kabashi Ramaj, këshilltare e lartë e ministrit të FSK-së Agim Çeku.

Temat e ligjëruara nga udhëheqësit kryesor të institucioneve të sigurisë së Kosovës, zgjuan interesimin e të pranishmëve të cilët edhe paraqiten një varg pyetjesh, gjithsesi për të fituar një pasqyrë të qartë të gjendjes në Kosovë.

Në këtë seminar po marrin pjesë edhe ministra, qeveritarë dhe zyrtarë të disa ministrive të Qeverisë së Kosovës, sot në zhvillimin e punimeve të konferencës ishte prezent edhe ministri i Bujqësisë Pylltarisë dhe Zhvillimit Rural zotëri Blerand Stavileci, i cili do të mbajë një ligjëratë në ditën e tretë të punimeve të seminarit.

Seminari tre ditor për në mes të shtetit të Ajova-s dhe Kosovës, filloi punimet sot me 15 gusht 2012, në Kampin “Dodge” në Des Moines të shtetit Ajova, në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Seminari tre-ditor është përqendruar në planet dhe synimet për të ardhmen në kuadër  të Programit Shtetëror të Partneritetit Ajova-s-Kosova. Qeveria dhe udhëheqës të sektorit privat nga Kosova dhe Ajova gjithashtu janë të pranishëm për të diskutuar mënyrat për të nxitur bashkëpunim  konkret dhe intensiv.  Seminari përfundon punimet në ditën e tretë, pra me 17 gusht 2012.