2017-05-16

SOTIR ATHANASI : ROMANCĂ‹ PARISJENE


      SOTIR ATHANASI
🔝"ROMANCË PARISJENE"
         ( PARAMNEZI* )

- Ai s'qe thjesht një vështrim, por vetëtimë e nisur nga matanë kaltërsisë përqëndruar në atë qelqe e cila, si pickimin e bletës, tejet ëmbëlsisht, në fillim e ndjeva. Por, kur ula kryet në dritarezën çark, kuptova se ishin në të vërtetë dy shigjeta të ngulura thellë në kraharorin tim. Prandaj ndjeva dhimbjen e një lëkurëkuqi raca e të cilit, jo vetëm me të bardhët, por edhe brënda llojit lufton.
- Po. Dhe kur ndodhi kjo “katastrofĂ« femrore”?" - e ngacmova, mikun tim si garanci pĂ«rqĂ«ndrimi.
- Pesë vjet më parë.
- Pesë vjet dhe e mban mënd me detaje atë?
- Po.
- Atëhere duhet të kesh qënë rreth të dyzetave,mendoj?
- Në kokë më ke rënë.
- Po ajo?
- Besoj te të tridhjetat. Por mos më ndërprit se nuk është si ngatërrim i çantës, për të cilën të kam folur dhe bëra pesë vite burg
- Pa m'a kujto pak, se ty, çdo pesëvjeçar, do të ndodhi diçka për t'u rrëfyer, - e ironizova për t'i dhënë shtytje të mëtejshme gjasës.
- Mos u tall se nuk është roman.
- Atëhere duhet të jetë Romancë.
- Po. Ngjason edhe si RomancĂ«. . . . veçse, nga mĂ« tĂ« dhimbshmet qĂ« mund t'i ndodhi njĂ« tĂ« dashuruari me shikim tĂ« parĂ«. Zaten, pse isha I hutuar, m’u ngatĂ«rrua çanta ime me atĂ« tĂ« njeriut-mafioz kur ndĂ«rruam avionin pĂ«r shkak tĂ« atij difekti serioz. Aty rezikohej jeta e gjithĂ« pasagjerĂ«ve. Kurse ajo çantĂ« e zezĂ« prej meshini, do tĂ« mĂ« fuste nĂ« burg dhe do tĂ« m'a nxinte jetĂ«n.  Qe njĂ« ndĂ«shkim dyfish I rĂ«ndĂ« edhe sepse mĂ« shkĂ«puti pesĂ« vjet nga dashuria ime e vĂ«rtetĂ«. NjĂ« shok tĂ« burgut, pendimi pĂ«r fajin e bĂ«rĂ« i kishte goditur pak trurin dhe pĂ«r tĂ« mĂ« rikthyer humorin, mĂ« fliste si tĂ« qe pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ«. - DĂ«gjo se si i ndriti fati njĂ« mbarshtruesi papagajsh kur Bonoparti u shpall Perandor. Ky, dĂ«gjoi se njĂ« rritĂ«s i ngjajshĂ«m, kishte fituar njĂ« shumĂ« tĂ« majme kur Papagalli i tij I tha NAPOLONIT:
“TĂ« uroj, Perandor i PerandorĂ«ve”!
Kaq duhej qĂ« ai tĂ« niste punĂ«n raskapitĂ«se me Papagallin e vet tĂ« ‘pa’aftĂ«’ pĂ«r t 'a mĂ«suar lehtĂ«sisht kĂ«tĂ« shprehje. Prandaj ai, herĂ«’pas'here me dĂ«shpĂ«rim, thoshte:
- A I mjeri unĂ« I mjeri, ç’po mĂ« venĂ« mundimet dĂ«m!
Gjithsesi, mbërrijti t 'a mësojë dhe ia doli t'u mbushë mëndjen edhe kujdestarëve të NAPOLONIT që t'a prisnin.
Ky i fundit,  kur dĂ«gjoi thĂ«nien standart dhe tĂ« stĂ«rpĂ«rsĂ«ritur edhe nga tĂ« tjerĂ« papagaj:
- “TĂ« uroj Perandor I PerandorĂ«ve!-  vari menjĂ«herĂ« buzĂ«t.
PikĂ«risht pas kĂ«saj, PAPAGALLI, aspak I ‘pa'aftĂ«’, por tepĂ«r I zgjuar, pĂ«rsĂ«riti plot dramacitet shprehjen e dĂ«shpĂ«ruar tĂ« pronarit tĂ« tij:
- A I mjeri unĂ« I mjeri, ç’po mĂ« venĂ« mundimet dĂ«m!.
Pas kĂ«saj, NAPOLONI entusiazt,  urdhĂ«roi shpĂ«rblimin e tij.

- Ta lëmë shokun tim të burgut dhe të kthehemi miku im, te vështrimi I asaj tridhjetëvjeçareje.
Ai kridhej ndĂ«r yje drite e hije bashkĂ« ku: brenga, vuajtja e ndrydhja, pa vĂ«shtirĂ«si lexohej. Dhe, shkaku, arsyeja, motivi, padyshim mbulohej. Se  ngjante i pĂ«rhershĂ«m dhe kurrsesi spontan. Aq mĂ« tepĂ«r, teksa mundohej t'a fshihte me njĂ« buzĂ«qeshje tĂ« sforcuar, tĂ« turbullt e krejtĂ«sisht tĂ« natyrshme. Ai portret megjithatĂ« e tregonte tejet mĂ« tĂ« hutuar; por edhe mĂ« joshĂ«se. dhe...., dalldinĂ« e zalisjen, shfaqja e saj provonte. Sepse: si shitĂ«se, bashkĂ« me grishjen pĂ«r tregtimin e mallit, ishte e detyruar tĂ« buzĂ«qeshte; por ç'e kishte, qĂ« e marrtĂ« djalli e marrtĂ«, atĂ« strukje? Tabloja e asaj konizme, i ngjante busullĂ«s. Dhe unĂ« pyesja veten: pse qarkonin nĂ« drejtim tĂ« kundĂ«rt ato akrepa? Cili qe meraku i saj? KĂ« priste dhe çfarĂ« kĂ«rkonte? Se unĂ« i kisha propozuar tashmĂ« dhe ajo: as nuk i flakte tej si marrĂ«zi tĂ« çastit fjalĂ«t e pĂ«rbetimit e pĂ«rgjĂ«rimit tim tronditĂ«s, nga qĂ«: (mĂ« duhet tĂ« pranoj se tĂ« tilla ato ishin ); por, nuk Ă«shtĂ« se i miratonte, sidoqĂ« u shfaqĂ«n  ato. (NdonĂ«se, tĂ« siguroj qĂ«: nga shpirti mĂ« kishin dalĂ«.) Kurse ajo, vetĂ«m buzĂ«qeshte hidhur, si tĂ« qe e sigurtĂ« pĂ«r jonjĂ«mĂ«ndĂ«sinĂ« e tyre, qĂ« . . . , dĂ«shpĂ«rimisht, por mĂ« duhet tĂ« pranoj se pĂ«r 'tĂ«, rezultonin tĂ«rĂ«sisht tĂ« parealizueshme. Pra, tĂ« pavlerĂ«. Dhe pyesja veten: po pse, o Zot i Madh? Cili qe shkaku? NĂ« mos nĂ« Rubikon, ku fshihej ngĂ«rçi e rrugĂ«dalja e Çezarit? QĂ« pĂ«r çastin, do tĂ« mbetej plotĂ«sisht monopol i saj? Gjithsesi, sa mĂ« pĂ«rkiste mua, nuk besoja pĂ«r ndonjĂ« kauz qĂ« ndalonte tĂ« dashuronte njĂ« shqiptar. NdonĂ«se frĂ«ngjishten e flisja rrjedhshĂ«m dhe ajo, as qĂ« e vuri fare nĂ« diskutim kombĂ«sinĂ« time. PĂ«rveç faktit qĂ«, ishim nĂ« Paris dhe kĂ«to koncepte kanĂ« shekuj qĂ« janĂ« gremisur.
Të nesërmen, avioni më ktheu në Tiranë të gjallë, ndonëse katastrofa ishte nisur. E mbase, jo për të gjithë pasagjerët me difektin e avionit. Por , vetëm për mua. Sa zbrita në Rinas. Më prangosën duke më larguar çdo tentativë për t'a riparë atë..., kometë. Se e tillë m'u shfaq në qiellin parisjen dhe. . . , (me shumë trishtim ) por, po me atë ngut, edhe m'u zhduk
Megjithatë, të vërtetën, do t'a mësoja vetëm pesë vjet më vonë.
SaktĂ«sisht javĂ«n e shkuar kur u ndodha sĂ«rish I LIRĂ‹ pĂ«rsĂ«ri,  nĂ« Paris. Veçse, tĂ« mos shkĂ«putemi edhe pĂ«r njĂ« grimĂ« herĂ« nga çasti i parĂ«:
“Pagova kollaren bordo qĂ« ma paketoi ndihmĂ«si I saj, vĂ«rsniku, pĂ«r tĂ« cilin (siç do tĂ« mĂ«soja pesĂ« vjet mĂ« vonĂ«,) ishte adashit im , por algjerian.
Unë, tejet i hutuar, si i goditur jo nga rrufeja, por nga ai fat i mbrapshtë, u bëra gati të largohesha pa marrë kusurin. Ajo më ndaloi vetëm me një fjalë: - Monsieur! - dhe bëri shenjë për reston.
Më kot kurseu fjalorin. Ndofta nga që e dinte se zëri i saj qe një tjetër tregues magjepseje dhe donte të mënjanonte humbjen a rëndesën tek unë. Dhe kishte plotësisht të drejtë. Toni i atij zëri, qe radiofonik dhe plot muzikalitet. Ajo e njihte vetveten. Kurse unë, si përpara një ndriçimi, isha jo vetëm larg dallimit të çdo tipari të saj, që fekste me pamje breroreje, e trupi qiellor e mbase si një njollë e ndritëshme deri në verbim, por kisha harruar tanimë edhe emrin tim.
Veç kësaj, një ngazëllim I beftë më largonte edhe nga çdo arsyetim
Algjeriani, që mesa-dukej, e kishte zakon t'i numurojë mbetjen në kohën që pronarja e tij, i nxjerr të hollat nga arka, vuri re që ato ishin me tepri. Kur ia tha, zonjusha bëri rinumërimin dhe, bashkë me purpurin në fytyrë, më hodhi mua një buzëqeshje të plotë që të zbrisja nga qielli i shtatë. Dhëmbët e saj si inxhi, në atë gojë të bukur, për mua qenë një tjetër befasim e një tjetër ngasje që s'kishte të bënte me përcjelljen e klientit. Por mbase me të kundërtën: mbajtjen, gozhdimin, a robtimin e tij. Portreti i saj, o Zot, pas kësaj, qe kthyer në një aorerore të mëvetëshme. Në atë kioskë, Hëna shfaqej e Plotë edhe pse ishte mesditë!
Mua mĂ« mjaftonte edhe vetĂ«m ky hutim i natyrshĂ«m, qĂ« tĂ« bindesha se edhe ajo e kishte gĂ«lltitur, pa e kuptuar, atĂ« qĂ« e quajmĂ« jo thjesht dĂ«shirĂ«, por dashuri me vĂ«shtrim tĂ« parĂ«. Se miklimin tim ajo pati pĂ«rthithur. TĂ« them se ndjehesha gati tĂ« fluturoja pas kĂ«saj, qe e pamjaftueshme. Nuk e di se ç'ishte. Por, vetĂ«m trupĂ«risht gjĂ«ndesha aty, se mĂ«ndĂ«risht, kisha kapur majĂ«n e KullĂ«s Eifel. Dhe kjo, ngjante kaq e vĂ«rtetĂ«, sa: nĂ« çastin qĂ« mĂ« lindi njĂ« pĂ«rshtypje e tillĂ«, pranĂ« meje, o ZonjĂ« e Bekuar,  bĂ«ri ballĂ« ajo: “E shtrenjta pa emĂ«r”.
Tani tĂ« dy tĂ« gatshĂ«m drejt kozmosit. Dhe e kuptoja se: nĂ« mos ishte hipnotizim, njĂ«  pushtet  qiellor nga njĂ« galaktikĂ« e panjohur, tek unĂ« vepronte. O Zot! TĂ« ketĂ« kaq forcĂ«, potencĂ«, a virilitet dashuria? Apo ajo Ă«shtĂ« diku brĂ«nda nesh dhe braktis strukjen, tĂ« pĂ«rditĂ«shmen, tĂ« rĂ«ndomtĂ«n e tokĂ«soren, pĂ«r diçka mĂ« tĂ« shtrenjtĂ«, e pse jo: mĂ« tĂ« shenjtĂ«? PĂ«r atĂ« qĂ« shfaqet njĂ« herĂ« tĂ« vetme nĂ« jetĂ«n e njeriut ku gjaku merr cilĂ«sinĂ« e njĂ« vullkani dhe shpĂ«rthimi Ă«shtĂ« nĂ« prag? Por çuditĂ«risht, asgjĂ« nuk ndodhi pas kĂ«saj. Algjeriani I bĂ«jshĂ«m, nĂ« fillim me Ă«mbĂ«lsi dhe tejet I mirĂ«sjellĂ«, mĂ« tregoi paketĂ«n e kollaros mbĂ«shtjellur me kujdes dhe tĂ« lidhur me njĂ« fjongo tejet tĂ« hijshme, si paping. Por, kur pa hutimin tim, me njĂ« qesĂ«ndi ngacmuese deri nĂ« cingrisje, mĂ« çiku paksa nĂ« gjoks, qĂ« tĂ« mĂ« pĂ«rmendte. AtĂ«here ndjeva gravitetin e humbur vetĂ«m nga njĂ« buzĂ«qeshje pĂ«rzier me njĂ« skuqje e hutim tĂ« atij portreti kthyer tashmĂ«, nĂ« kometĂ« tĂ« vĂ«rtetĂ« nĂ« ikje dhe....: zbritjen time, tĂ« detyruar, me kĂ«mbĂ« nĂ« tokĂ«, nga vetĂ«m cikja e njĂ« dore arabe.
2,
- PesĂ« vjet mĂ« vonĂ«. Sa von’, o Zot I madh e I plotĂ«pushtetshĂ«m!
I gjithë grupi I vizitorëve, u nisën për në Luvër. Kuptohet: pavijonet e tij janë objekt i gjithkujt. Për mua, Monaliza ishte zonjusha në atë kioskë,
emrin e sĂ« cilĂ«s nuk e mĂ«sova qĂ« nuk ia mĂ«sova dot. NdonĂ«se nĂ« pĂ«rfytyrimin tim e kisha quajtur: "E shenjta pa emĂ«r, ose anonime”. Kuptohet: kĂ«tĂ« s'guxoja t'ia thosha kurkujt.... Nuk e di pse m’u kujtua Madam Baterflaj. Jo pĂ«r t’a zĂ«vĂ«ndĂ«suar rolin  e amerikanit e as pĂ«r tĂ« krahasuar heroinĂ«n japane me francezen. Qe thjesht njĂ« lloj  vetĂ«time. E mbase njĂ« largim si ato tĂ« dallandysheve qe kalojnĂ« kontinente pĂ«r t’u kthyer nĂ« folenĂ« e tyre. Por edhe kĂ«tu krahasimi çalon. Se nuk isha i gjuajturi. Mbase gjuajtĂ«si. E ndofta nĂ« tĂ« dy rolet njĂ«kohĂ«sisht. . . .?
Po tĂ« merresha me muzikĂ«, mbase do t’a gjeja çelsin e kĂ«tij akordi qĂ« paralajmĂ«ronte njĂ« fund tragjik. Dhe ngutesha tĂ« mbĂ«rrija pĂ«rpara se tĂ« bĂ«hej pushimi i drekĂ«s, siç u tha. Apo, se do tĂ« kishte grevĂ« dhe lokalet nxitonin mbylljen  pĂ«r tĂ« shmangur pĂ«rplasjen me demostruesit, siç pĂ«shpĂ«ritej. Dhe ashtu ndodhi. UnĂ« vrapoja dhe dallova qĂ« nga larg se: qepeni i sapo ulur, u ngrijt. NjĂ« pĂ«rndritshmĂ«ri, si atij qĂ« po mbytej nĂ« detin e errĂ«t, pĂ«r shpirt tĂ« nĂ«nĂ«s, po tĂ« them. Fari iu shfaq dhe unĂ« qartĂ«sisht dallova. KĂ« do tĂ« thuash ti, miku im? VajzĂ«n, emĂ«rin e sĂ« cilĂ«s nuk e dija, po e dalloja dhe isha I sigurtĂ« qĂ« mĂ« kishte njohur. Ishte “E shenjta anonime”. Portat e Qiellit pĂ«r mua befas, u hapĂ«n. UnĂ«, me po atĂ« veshje, (si ngjyra tĂ« para pesĂ« viteve )
dhe pĂ«rveç kĂ«saj, nĂ« kĂ«mishĂ« shquhej qĂ« tutje  edhe kollarua bordo, blerĂ« nĂ« dyqanin e saj, qĂ« e kisha ruajtur si tĂ« m’a kishte dhĂ«nĂ« njĂ« ditĂ« mĂ« parĂ« vetĂ« ajo me dorĂ«n e saj. Eh!
Dëgjo tani dialogun më të dhimbshëm midis dy njerëzve që. . . ,
janë pëlqyer në shikimin e parë:
- Mirëse erdhët, zotni!
- Mirëse u gjej, zonjushë enigmatike! - iu përgjigja.
- Gaboheni zotni. Nuk jam më zonjushë dhe as enigmatike, por jam zonjë.
Portat e Qiellit, në një grimcë të sekondës, u mbyllën
UnĂ« shtanga nga befasia, ndonĂ«se kalimi I saj nĂ« njĂ« tjetĂ«r shkallĂ« respekti qytetarie, nĂ« atĂ« tĂ« ZONJĂ‹S,   ishte plotĂ«sisht I natyrshĂ«m.
- Zotni i mistershëm e disi i padepërtueshëm që shfaqeni pas një gjysëm dekade, mos dëshironi një tjetër kallare bordo?
Pas goditjes së parë, erdhi edhe e dyta. Vetja më ngjau me një penglënës. Ajo më kujtonte kollaron. Më barazonte me blerësit e rëndomtë të saj.
Unë pohova duke ulur kryet dhe jo me tundjen, siç edhe ndodh rëndom. Në këtë mënyrë, instiktivisht pranoja në një farë mënyre kërkesën dhe, klasifikimin e saj, por edhe kotësinë e rishfaqjes sime, kaq vonë, pas pesë vjetësh.
Ishte po ai zë radiofonik, po ato tinguj me muzikalitet veçse...,
një vështrim krejt I ndryshëm. Jo si përpara kësaj gjysëm dekade.
Jo vetëtimë! Jo si shigjetë! Jo dhe jo, do të përsëris njëqind herë.
Se "Jo"-ja duhet tĂ« ketĂ« brĂ«nda dridhjen. Aspak  vetĂ«m tĂ« buzĂ«s e tĂ« zĂ«mrĂ«s. Por tĂ« tĂ« gjithĂ« trupit. Shkaku? TepĂ«r I thjeshtĂ«: dikur, tĂ« gjitha tiparet nĂ« atĂ« portret, mĂ« dukeshin nĂ« shpĂ«rpjestim me botĂ«n e saj tĂ« brĂ«ndshme  ku, njĂ« lloj trishtimi dilte mĂ« nĂ« pah. Kurse tani ?
Ai vështrim qe: plot dritë. Për më tepër se pranë trotuarit ndali një "Peugeo". Prej andej zbriti Algjeriani me një fëmijë tri a katër vjeç. E zonja e kioskut iu drejtua arabit:
- Ali! Zotnisë paketoi një kollaro bordo dhe fjongon vure Natalinë tonë t'ia lidhi, se ajo është me fat.
Unë, me duart që s'ishin më të miat, zbërtheva kollaren time e cila çuditërisht nuk më dukej gjithashtu imja. Dhe ia lashë në dorë vogëlushes për t'a paketuar. Kurse të renë e vendosa në qafë dhe u ula që të m'a shtrëngonte miturakja Natali. O Zot çfarë fati!?!
Duart e njomzakes e kryen me dëshirën fëminore tërheqjen e atij rripi bordo. Pagova si përpara pesë viteve me monedhë që kërkonte resto.
Francezes, edhe asaj,  po I dridheshin duart tek pĂ«rgatiste kusurin.
Turbullt, por vërejta në ato duar një tejnderje. E zonja u mundua t'a paraqiste si tejnxitje, aty më parë, kur i tha të shoqit që të vinte të bijën, Natali, këtë dlirësi kristali si më të denjë, a si një kujtim lamtumire të kësaj romance shikimesh e dialog shpirtërash, vetëm në heshtje.
UnĂ« I mora tĂ« hollat dhe… bashkĂ« me faturĂ«n e blerjes, edhe njĂ« copĂ« pusullĂ«, tĂ« cilĂ«n s’guxoja t’a hapja e t’a lexoja.
NĂ« çast, qepeni u ul me ulĂ«rimĂ« si tĂ« donte tĂ« ilustronte britmĂ«n qĂ« ndrynte shĂ«nimi. Se tĂ« tillĂ«, parandjenja m’a sillte. Por brĂ«nda gjoksit tim njĂ« tjetĂ«r klithĂ«m a ulĂ«rimĂ« trishtimi, s’guxonte tĂ« ngrinte krye nga pĂ«rpjekjet e mia pĂ«r tĂ« mbrojtur statusin e njĂ« burri.
Sikur të kishin shpërthyer nga Qielli bubullima e vetëtima me shtrëngatë, mbase, do të bënin ndonjë efekt më të butë e paqësor.
Gjest, që fliste për ndërprerjen përfundimtare të çdo..., dialogu.
Pas njĂ« grimĂ« herĂ« zonja  e kioskut mĂ« hodhi njĂ« vĂ«shtrim qĂ« u pĂ«rplas me timin.
I saj, fliste për keqardhje e mbase pendim e një vetëndëshkim.
I imi, mesiguri kishte tĂ« shpĂ«rfaqur brerjen e ndĂ«rgjegjes se ndjeja dhimbjen e njĂ« faji qĂ« ende s'po e kuptoja, ndonĂ«se e pranoja braktisjen. Por qĂ« e lidhur me atĂ« ngatĂ«rresĂ« çantash,  do tĂ« mĂ« dĂ«nonte padrejtĂ«sisht pesĂ« vjet burg dhe do tĂ« mĂ« ndryshonte tĂ«rĂ«sisht fatin e jetĂ«s me DASHURINĂ‹ TIME TĂ‹ VĂ‹RTETĂ‹.
Pas disa sekondave, tĂ« papĂ«rballueshme e tejet tĂ« rĂ«nda, pesha e sĂ« cilave mĂ« shtypte nĂ« kraharor,  mĂ« bĂ«ri mua njĂ« pĂ«rshĂ«ndetje me dorĂ« pĂ«rpara se tĂ« mĂ« kthente shpinĂ«n dhe shpreu po me atĂ« zĂ« plot muzikalitet, por tanimĂ«, toni tingĂ«llonte mbase orakullitaritar:
- Orvua!
Qytetaria kishte fituar mbi çdo mĂ«dyshje. A mĂ« duhej falja e saj, tĂ« cilĂ«n vetĂ«m pĂ«r mua tingĂ«llonte e tillĂ«?  Apo tĂ« qe kjo shenja e njĂ« dĂ«shpĂ«rimi kur duam tĂ« shpallim diçka si njĂ« kujtim i hidhur?
- Orvua ZONJĂ‹!  Orvua Natali!  - pĂ«rsĂ«rita dhe e ndjeva se sytĂ« m’u njomĂ«n. FatmirĂ«sisht, ajo mĂ« kishte kthyer shpinĂ«n dhe nuk m’i pa. GjykatĂ«sja qĂ« mĂ« dĂ«noi, qe njĂ« femĂ«r tejet e pashpirt. Kurse kjo qĂ«nie femĂ«rore, herĂ« mĂ« ngjante si ajo e herĂ« me njĂ« zanĂ« mali qĂ« mezi priste tĂ« fluturonte nĂ« hapsira e saj. Po pse e ktheu pĂ«r njĂ« dekikĂ«, vetĂ«m njĂ« grimĂ« portretin? Ç’do te tĂ« thoshte, o Zot?!?
FjalĂ«t mĂ« pĂ«rziheshin me dhimbjen e natyrshme tĂ« njĂ« ndarjeje pĂ«rgjithmonĂ«. ZĂ«ri mĂ« dridhej. SĂ«rish m’u kujtua Madam Baterflaj dhe ndjeva nĂ« shpirt diçka qĂ« mĂ« dogji thellĂ«. Ajo qĂ« i shkakton farkĂ«tari kuajve nĂ« veshĂ« me hekurin e skuqur pĂ«r t’i matrikulluar, mbase do t’i  ngjante, por aspak tĂ« krahasohej me dhimbjen thellĂ« nĂ« shpirt qĂ« mĂ« shkaktoi ajo ndarje.
Francezja uli  qepenin me rrapĂ«llimĂ« si tĂ« rrĂ«zohej shpati i njĂ« mali.
NĂ« rini kishim tallur poetin arbĂ«resh qĂ« kishte shkuar me kĂ«mbĂ« deri nĂ« BRAZIL pĂ«r tĂ« dashurĂ«n e tij. UnĂ« isha gati atĂ« çast tĂ« shkoja deri nĂ« fund tĂ« BOTĂ‹S, apo edhe t'I ngjitesha me duar e thonjĂ« HimalajĂ«s, apo tĂ« rrĂ«moja tokĂ«n si fiset  ZULU, pĂ«r tĂ« kryer njĂ« vetĂ«dĂ«nim thjeshtĂ«, tĂ« mos e humbja . . . , AtĂ«: TĂ‹ SHENJTĂ‹N PA EMĂ‹R”. E. . . , mbase do tĂ« pranoja edhe pesĂ« vjet tĂ« tjera burg, vetĂ«m kur tĂ« kthehesha, tĂ« kisha mundĂ«si tĂ« njĂ«mendĂ«soja DASHURINĂ‹ TIME TĂ‹ VĂ‹RTETĂ‹.

Përkitas ndali hapin një afroamerikan. Papagalli I tij tha diçka në anglisht:
- E ka me ju zotni, - m'u kthye I zoti.
- Dhe çfarë thotë?
- Ai është i veçantë zotni. Ju ka studiuar nga larg dhe e kanë zënë ethet e tij që quhen PSITAKOZË. Ai mezi pret të Ju. . ., qesëndisë.
- Flisni më qartë, zotni!
- Ethet e papagallit, zotni! Ato shfaqen me pĂ«rqeshje. Por, pĂ«r t’a dĂ«gjuar zotni i nderuar, duhet njĂ« . . . . stimulim.
UnĂ« I dhashĂ« njĂ« bakshish dhe ndjeva pĂ«rqeshjen e njĂ« mendtĂ« tĂ« shpendit; i cili i kĂ«naqur qĂ« I zoti mori shpĂ«rblimin, ashtu si papagalli te Bonoparti, u ndje I pĂ«rfillur dhe tha diçka si  shtesĂ«:
- Paraselenë * ).
Ktheva edhe një herë kryet nga zonja , emërin e së cilës, nuk e mësova që nuk e mësova kurrë.
Hapat e saj largoheshin dhe vetëm atëhere kuptova se ku ishte burimi i atij trishtimi e mosbesimi në propozimin tim të para pesë viteve.
Këtë ma tregoi ajo pusullë. Aty shkruhej:
“U NDODHA NĂ‹ KOHĂ‹N E GABUAR,
NĂ‹ VĂ‹NDIN E GABUAR.
                                     LAMTUMIRĂ‹”!
                                      
Afroamerikani,  si tĂ« qe fallxhor tundi kryet dhe pohoi atĂ« qĂ« lexova te pusulla. TĂ« bindesha pĂ«r vĂ«rtetĂ«sinĂ« e tyre, mĂ« bĂ«ri me shenjĂ« qĂ« tĂ« shihja ZONJĂ‹N E DYQANIT.
UnĂ« bĂ«ra atĂ« qĂ« mĂ« tha dhe nuk  u çmĂ«nda! Por kapa kryet me tĂ« dy duart si tĂ« kisha frikĂ« mos mĂ« fluturonte mĂ«ndja nga kafka qĂ« mĂ« dukej se po çahej nga dhimbja.
PashĂ« nĂ« profil atĂ« qĂ«  po e shtynte arabi ALI mbi njĂ« karrocĂ« invalidi. ISHTE  “E SHENJTA PA EMĂ‹R, OSE ANONIME”.
Në prehër qëndronte e bija: vogëlushja NATALI që I gëzohej nënës së saj.
Afroamerikani më shpjegoi:
- Ajo zonjĂ«, pĂ«rpara katĂ«r a pesĂ« viteve u ndodh nĂ« SAHATIN E LAJTHIJTJES, nĂ« . . .,  NJĂ‹ ZONĂ‹ TĂ‹ MINUAR. NjĂ« ISLAMIK KAMIKAZ,  hodhi vetĂ«n nĂ« erĂ« dhe ajo u paralizua nga tĂ« dy kĂ«mbĂ«t.  
Ai qeshi pak si për të nënvizuar diç mospajtuese në këtë botë:
- ALI, edhe ky ISLAMIK, është bashkëshorti i sajë. . . SHËMBËLLOR.

Tutje papagalli përsëriste:
- Paraselenë, Paraselenë, paraselenë**)
Mua lotët po më zinin grykën.
SOTIR ATHANASI
Athinë, 9, Prill, 2016!
Ri/Red./
23, Mars, 2017!
-------
  *) Paramnezi  = PĂ«rzierje e realitetit me fantazinĂ«
**) Paraselenë = Njollë në breroren e Hënës.

 **********
Subject:ROMANCĂ‹ PARISJENE
From:Sotir Athanasiou (sotir.mimi@gmail.com)
To:ptcflomed@yahoo.co.uk;
Date:Sunday, 14 May 2017, 7:10


Miku im Prof.Dr.FLORI, mirĂ«mĂ«ngjes!  
Shpresoj qĂ« java T'u ketĂ« kaluar e mbushur me plotĂ«simin e detyrave nĂ« MISIONIN Tuaj tĂ« SHQIPTARISĂ‹. Natyrisht tĂ« keni patur edhe njĂ« shĂ«ndet, nĂ« mos ideal, tĂ« paktĂ«n tĂ« pranueshĂ«m pĂ«r krijim. Se na ndodh tĂ« gjithĂ«ve qĂ« nĂ« botĂ«n tonĂ« tĂ« brĂ«ndshme,  tĂ« bĂ«het sebep e jo shkak edhe njĂ« ngacmim tejet I parĂ«ndĂ«sishĂ«m qĂ« tĂ« devijojĂ« trajektoren e vĂ«mĂ«ndjes sonĂ«. Ashtu si petra e njĂ« adoleshenti qĂ« shkakton pseudodallgĂ«zim nĂ« detin e qetĂ«. Gjithsesi, mjafton tĂ« vĂ«mĂ« buzĂ«n nĂ« gaz qĂ« shumĂ«zimi me zero tĂ« "kujdeset" pĂ«r kostanten e qetĂ«sisĂ«. E pse jo, edhe pĂ«r njĂ« pushim krijues. 

Siç, kam programuar nĂ« bashkĂ«punimin tonĂ«, çdo fund javĂ«, do T'u dĂ«rgoj nga njĂ« tregim. 
Do të ndjehesha shumë i lumtur, në qoftëse krijimi im, në fillim nga kurioziteti i titullit dhe më pas nga përmbajtja e lëndës, do T'u sillte kënaqësi estetike për t'a mbyllur javën, jo vetëm mendueshëm, por edhe të gëzuar.
E pra, lexim tĂ« kĂ«ndshĂ«m, Prof.Dr.FLORI! 

ShoqĂ«risht,  
SOTIR ATHANASI,
AthinĂ«, 
14, Maj, 2017! 

By at No comments:

2017-05-15

Kastriot Myftaraj mbron vetëm të vërtetën


Akademik Prof.dr. Eshref Ymeri



Pasi gazetari dhe analisti Kastriot Myftaraj botoi mĂ« 07 maj njĂ« artikull, nĂ« tĂ« cilin kishte nĂ« qendĂ«r tĂ« vĂ«mendjes ambasadoren e Bashkimit Evropian nĂ« TiranĂ«, zonjĂ«n Romana Vlahutin, nĂ« mjetet e informimit masiv, pĂ«rgjithĂ«sisht, nuk u vu re ndonjĂ« reagim i menjĂ«hershĂ«m, paçka se nĂ« kĂ«ndvĂ«shtrimin e autorit, qĂ«llimi kryesor i saj Ă«shtĂ« pĂ«rgatitja e truallit pĂ«r krijimin e njĂ« tjetĂ«r federate nĂ« siujdhesĂ«n tonĂ«, veçse me njĂ« tjetĂ«r emĂ«rtim - “Jugosllavia e Re”. Por fill pas botimit mĂ« 10 maj tĂ« letrĂ«s sĂ« shkrimtarit Ismail Kadare, drejtuar zonjĂ«s Vlahutin, nĂ« mjetet e informimit masiv filloi njĂ« reagim i rrufeshĂ«m, si me komandĂ«, kundĂ«r zotĂ«risĂ« Kastriot Myftaraj.

Kastriot Myftaraj mbron vetëm të vërtetën

E para e tĂ« parave, shumica dĂ«rrmuese, me ndonjĂ« pĂ«rjashtim tĂ« rrallĂ«, nuk u ndal nĂ« arrestimin e paligjshĂ«m tĂ« Kastriotit nga ana e policisĂ«, pa lĂ«shimin paraprakisht tĂ« njĂ« fletarresti nga ana e prokurorisĂ«. Po kĂ«shtu, nĂ«stadiumin e ShkodrĂ«s, policia, nĂ« njĂ« mĂ«nyrĂ« krejt arbitrare, arrestoi njĂ« sportdashĂ«s, i cili kishte shpalosur nĂ« shkallĂ«t e stadiumit njĂ« pankartĂ«, ku shkruhej “Berisha zemra jonĂ«”. Arrestime tĂ« tilla, tĂ« paligjshme, duke anashkaluar kompetencat e prokurorisĂ«, dĂ«shmojnĂ« se nĂ« ShqipĂ«ri Ă«shtĂ« instaluar njĂ« shtet policor, i cili po ecĂ«n nĂ« gjurmĂ«t e Putinit.
ModeratorĂ«t dhe analistĂ«t, nĂ« shumicĂ«n e tyre dĂ«rrmuese, nuk u morĂ«n dhe vazhdojnĂ« tĂ« mos merren me thelbin e shqetĂ«simit qĂ« ngre Kastriot Myftaraj nĂ« artikullin e vet: pĂ«rpjekjet e heshtura tĂ« zonjĂ«s Vlahutin pĂ«r krijimin nĂ« Ballkanin PerĂ«ndimor tĂ«njĂ« tjetĂ«r monstrejo vetĂ«m pĂ«r popullin shqiptar tĂ« KosovĂ«s, por edhe pĂ«r mbarĂ« kombin shqiptar - tĂ« “JugosllavisĂ« sĂ« Re”.Madje nĂ« internet disa komentues kanĂ« deklaruar se termi “Jugosllavi e Re” na qenka thjesht njĂ« shpikje e Kastriotit.
Për dijeninë e atyre lexuesve të nderuar me vetëdije të lartë kombëtare, në ndëgjegjen e të cilëve nuk është shuar kurrëëndrra për ribashkimin e trojeve tona etnike, më duhet të bëj një sqarim, duke u kthyer disa vite prapa.


Akademik Prof.dr.Mehdi Hyseni 

Ideja pĂ«r krijimin e tĂ« ashtuquajturĂ«s “Jugosllavi e Re”, ka vite qĂ«Ă«shtĂ« hedhur nĂ« qarkullim. KundĂ«r kĂ«saj ideje pati reaguar menjĂ«herĂ« intelektuali i mirĂ«njohur nacionalist, Prof.dr. Mehdi Hyseni, i cili, mĂ« 21 shtator 2013, pati botuar nĂ« internet njĂ« artikull tĂ« posaçëm.



Gjeneral Agim Çeku 


NĂ« atĂ« artikull, ai citonte njĂ« deklaratĂ« befasuese qĂ« ministri i mbrojtjes i RepublikĂ«s sĂ« KosovĂ«s, Agim Çeku, e kishte bĂ«rĂ« nĂ« njĂ« intervistĂ« pĂ«r gazetĂ«n serbe tĂ« Beogradit “Nedeljnik”, mĂ« datĂ«n 18 prill 2013.

Ja çfarë kishte deklaruar ministri Çeku:
“PodrĹľavam ideju nove Jugoslavije”(E mbĂ«shtes idenĂ« e JugosllavisĂ« sĂ« Re”).

Pra, ideja e krijimit tĂ« “JugosllavisĂ« sĂ« Re” ka pasĂ« qarkulluar nĂ« fshehtĂ«si nĂ« Boegrad, nĂ«n frymĂ«zimin e MoskĂ«s dhe tĂ« AthinĂ«s. Kjo ide erdhi e u formĂ«sua pas shpalljes sĂ« pavarĂ«sisĂ« sĂ« KosovĂ«s, e cila shĂ«noi hapin e parĂ« drejt ribashkimit shkallĂ«-shkallĂ« tĂ« trojeve etnike shqiptare, nĂ« zbatim tĂ« platformĂ«s qĂ« shtroi Ismail Qemali me shpalljen e pavarĂ«sisĂ« sĂ« ShqipĂ«risĂ« pĂ«r tĂ« katĂ«r vilajetet tona.

Image result for Ilia Garashaninit

Ilia Garashanini
DĂ«shtimi shembullor qĂ« pĂ«soi politika e jashtme ruse pĂ«r sabotimin e pavarĂ«sisĂ« sĂ« KosovĂ«s, e detyroi MoskĂ«n qĂ«, nĂ« bashkĂ«punim tĂ« ngushtĂ« me Beogradin dhe me AthinĂ«n, tĂ« lĂ«vizĂ« tĂ« tjerĂ« gurĂ« tĂ« nĂ«ndheshĂ«m, nĂ« mĂ«nyrĂ« qĂ« imazhi i pavarĂ«sisĂ« sĂ« KosovĂ«s tĂ« vinte duke u zbehur me kalimin e viteve. Prandaj, nĂ« prapaskenĂ«, u hartua projekti pĂ«r krijimin e “JugosllavisĂ« sĂ« Re”, qĂ«,nĂ« kushte tĂ« reja, pasi ka kaluar mĂ« shumĂ« se njĂ« shekull e gjysmĂ«, s’Ă«shtĂ« gjĂ« tjetĂ«r, veçse, vĂ«nie nĂ« jetĂ« e programit “Naçertanie” tĂ« Ilia Garashaninit (1812-1874) tĂ« vitit 1844, kur ai ishte ministĂ«r i jashtĂ«m i SerbisĂ« dhe mĂ« pas kryeministĂ«r dhe ministĂ«r i jashtĂ«m pĂ«r shumĂ« vite me radhĂ«, projekt ky, sipas tĂ« cilit duhej tĂ« krijohej Serbia e Madhe.

Por, pĂ«r t’i hedhur hi syve opinionit publik ndĂ«rkombĂ«tar, trekĂ«ndĂ«shi MoskĂ«-AthinĂ«-Beograd, me qĂ«llim qĂ« ta nxirrte tĂ« larĂ« SerbinĂ« nga ky pazar i fshehtĂ«, vendosi tĂ« futĂ« nĂ« lojĂ« mikroshtetin qĂ« quhet Mali i Zi, i cili shtroi propozimin qĂ«, nĂ« kuadĂ«r tĂ« zhvillimit tĂ« punimeve tĂ« AsamblesĂ« sĂ« PĂ«rgjithshme tĂ« OrganizatĂ«s sĂ« Kombeve tĂ« Bashkuara nĂ« Nju Jork, tĂ« organizohej njĂ« takim i ministrave tĂ« jashtĂ«m tĂ« gjashtĂ« vendeve tĂ« Ballkanit PerĂ«ndimor - SerbisĂ«, ShqipĂ«risĂ«, KosovĂ«s, MaqedonisĂ«, Malit tĂ« Zi dhe BosnjĂ«-HercegovinĂ«s - pĂ«r tĂ« diskutuar idenĂ« e krijimit tĂ« njĂ« bashkimi (unioni) tĂ« ri, tĂ« quajtur “Jugosllavia e Re”.

Propozimi i Malit tĂ« Zi pĂ«r krijimin e njĂ« strukture tĂ« re federative me emrin “Jugosllavi e Re”, tĂ« kujton fjalĂ«n e urtĂ« tĂ« gjuhĂ«s shqipe: çohu, o i vdekur, tĂ« hashĂ« mish tĂ« pjekur.


Prof.dr.Sali Berisha 

Me sa duket, pas fjalimit tĂ« Kryeministrit Berisha mĂ« 25 nĂ«ntor 2012 nĂ« Shkup, nĂ« kuadrin e festimeve tĂ« 100-vjetorit tĂ« pavarĂ«sisĂ«, i cili deklaroi se “bashkimi kombĂ«tar mbetet njĂ« Ă«ndĂ«rr pĂ«r tĂ« gjithĂ« shqiptarĂ«t”, trekĂ«ndĂ«shi MoskĂ«-AthinĂ«-Beograd vendosi tĂ« ndĂ«rmarrĂ« aksione konkrete, duke i kĂ«rkuar Malit tĂ« Zi t’i zbulojĂ« letrat e bixhozit politik nĂ« tryezĂ«n e pazarllĂ«qeve evropiane, tĂ« cilave kombi shqiptar ua ka parĂ« sherrin qĂ« prej Kongresit tĂ« Berlinit e deri nĂ« ditĂ«t tona.
PĂ«rveç kĂ«saj, tendencat nacionaliste qĂ« u vunĂ« re me rastin e 100-vjetorit tĂ« pavarĂ«sisĂ«, me pikĂ«synim ribashkimin perspektiv tĂ« trojeve tona etnike nĂ« njĂ« shtet tĂ« vetĂ«m kombĂ«tar, krijuan shqetĂ«sime edhe nĂ« radhĂ«t e Bashkimit Evropian, i cili, duke mbrojtur tradicionalisht interesat e grekosllavizmit, nuk dĂ«shiron t’i zhbĂ«jĂ« vendimet e gjyshĂ«rve tĂ« vet pĂ«r copĂ«timin e trojeve tona etnike.

Prandaj nisma e Malit tĂ« Zi, e nxitur nga trekĂ«ndĂ«shi ortodoks sllavogrek, Ă«shtĂ« ndĂ«rmarrĂ« edhe me miratimin e heshtur tĂ« Brukselit, i cili, me krijimin e “JugosllavisĂ« sĂ« Re”, kĂ«rkon tĂ« rikthejĂ« vitin 1919, kur Evropa PerĂ«ndimore krijoi mbretĂ«rinĂ« serbo-kroato-sllovene.

Gjykuar nga ky kĂ«ndvĂ«shtrim, duhet pranuar me zĂ« tĂ« lartĂ« se pozicionimi i hapur i gazetarit dhe i analistit Kastriot Myftaraj kundĂ«r misionit tĂ« zonjĂ«s Vlahutin pĂ«r krijimin “urtĂ« e butĂ«” tĂ« njĂ«“Jugosllavie tĂ« Re”, duhet pĂ«rshĂ«ndetur dhe pĂ«rkrahur fuqimisht, sepse njĂ« federatĂ« e tillĂ«Ă«shtĂ« varrmihĂ«se pĂ«r kombin shqiptar.

Normalisht, kundĂ«r idesĂ« sĂ« krijimit tĂ«“JugosllavisĂ« sĂ« Re”, duhej tĂ« reagonte menjĂ«herĂ« Tirana zyrtare dhe Prishtina zyrtare. Prishtina zyrtare, pĂ«rmes deklaratĂ«s sĂ« ministrit tĂ« mbrojtjes Agim Çeku qĂ« u pĂ«rmend mĂ« lart, zbulonte qĂ«ndrimin e qeverisĂ« Thaçi, e cila e kishte pĂ«r zemĂ«r idenĂ« pĂ«r krijimin e “JugosllavisĂ« sĂ« Re”, duke nĂ«pĂ«rkĂ«mbur interesat e popullit shqiptar tĂ« KosovĂ«s.


Nga Tirana nuk ka pasurasnjë reagim zyrtar kundër një ideje të tillë, e cila është në dëm të interesave jetike të mbarë kombit shqiptar. Por gazetari dhe analisti Kastriot Myftaraj ia heq petët lakrorit politik të Tiranës zyrtare me deklaratën e mëposhtme:
“PĂ«r shkak se Rama ka njĂ« rol tĂ« madh nĂ« “integrimin” e ShqipĂ«risĂ« nĂ« JugosllavinĂ« e Re, Romana nuk flet kurrĂ« pĂ«r shndĂ«rrimin e ShqipĂ«risĂ« nĂ« njĂ« plantancion gjigand droge, nga ku droga pĂ«rmbyt Bashkimin Europian. Rama ka liçencĂ«n e drogĂ«s, si shpĂ«rblim pĂ«r pjesĂ«marrjen nĂ« realizimin e projektit tĂ« JugosllavisĂ« sĂ« Re”.

NĂ« kĂ«to kushte, kur gazetari dhe analisti Kastriot Myftaraj ngre zĂ«rin nĂ« mbrojtje tĂ« dinjitetit tonĂ« kombĂ«tar, ai duhet pĂ«rgĂ«zuar dhe jo tĂ« shndĂ«rrohet nĂ« objekt sulmesh tĂ« stuhishme nĂ« mjetet e informimit masiv. Me pozicionimin e tij publik kundĂ«r zonjĂ«s Vlahutin pĂ«r misionin e saj tĂ« heshtur nĂ« shĂ«rbim tĂ« projektit tĂ« krijimit tĂ«“JugosllavisĂ« sĂ« Re” dhe me pĂ«rfshirjen e kryeministrit Rama nĂ« jetĂ«simin e projektit nĂ« fjalĂ«,zotĂ«ria Kastriot Myftaraj, tĂ«rthorazi, e bĂ«n lexuesin tĂ« bjerĂ« nĂ« pĂ«rsiatje dhe tĂ« zbulojĂ« disa objektiva antishqiptare qĂ« maskohen nĂ« idenĂ« pĂ«r krijimin e “JugosllavisĂ« sĂ« Re”. Sepse me vĂ«nien nĂ« jetĂ« tĂ« kĂ«saj ideje, do tĂ« kemi kĂ«to pasoja:
Së pari, nuk do të lejohet kurrë ribashkimi perspektiv i trojeve tona etnike që vazhdon të mbetet njëëndërr shekullore e mbarë popullit shqiptar, ribashkim që duhet të realizohet para pranimit në strukturat e Bashkimit Evropian.

SĂ« dyti, Kosova dhe ShqipĂ«ria do tĂ« vazhdojnĂ« tĂ« mbeten duke u zvarritur, pa arritur tĂ« ngrihen kurrĂ« mĂ« kĂ«mbĂ« pĂ«r tĂ« ndĂ«rtuar shtetin e sĂ« drejtĂ«s, njĂ« demokraci tĂ« konsoliduar, pĂ«r tĂ« mĂ«kĂ«mbur ekonominĂ« dhe pĂ«r tĂ« ngritur standardin e jetesĂ«s nĂ« nivelin e vendeve perĂ«ndimore. KĂ«sisoj kĂ«to dy shtete shqiptare do tĂ« vazhdojnĂ« tĂ« mbeten tĂ« vdekura dhe tĂ« pakallura dhe tĂ« qeverisen nga njĂ« klasĂ« oligarkĂ«sh politikĂ« pa dinjitet kombĂ«tar, e cila e konsideron popullin shqiptar si “delet nĂ« vathĂ«”, duke i bĂ«rĂ« shĂ«rbimin mĂ« tĂ« madh grekosllavizmit, i cili nuk e ka dashur dhe nuk e do kurrĂ« krijimin e njĂ« shteti tĂ« fuqishĂ«m shqiptar qĂ« tĂ« ketĂ« nĂ« administrim krejt trojet tona etnike.

SĂ« treti, Bashkimi Evropian e mban tĂ« konservuar pĂ«rjetĂ«sisht copĂ«timin e trojeve tona etnike pĂ«r interesat e grekosllavizmit dhe e ngushĂ«llon kombin shqiptar me pĂ«rfshirjen e tij nĂ«“JugosllavinĂ« e Re”.

SĂ« katĂ«rti, Bashkimi Evropian, me realizimin nĂ« praktikĂ« tĂ« idesĂ« pĂ«r krijimin e “JugosllavisĂ« sĂ« Re”, e ndien veten tĂ« qetĂ«, se do tĂ« pranojĂ« nĂ« radhĂ«t e veta njĂ« federatĂ«, banorĂ«t e sĂ« cilĂ«s, nĂ« shumicĂ«, janĂ« tĂ« besimit tĂ« krishterĂ«. Pra, nuk pranon nĂ« radhĂ«t e veta njĂ« shtet, ku shumica janĂ« tĂ« besimit mysliman, si puna e ShqipĂ«risĂ« dhe e KosovĂ«s. Sepse arsyeja kryesore se pse Bashkimi Evropiannuk e pranoi dikur nĂ« radhĂ«t e veta TurqinĂ«, Ă«shtĂ« feja myslimane. Kjo ishte arsyeja kryesore, sepse po tĂ« ishte kriter kryesor i pranimit shkalla e zhvillimit ekonomik, niveli i jetesĂ«s, kĂ«to Turqia i ka mĂ« tĂ« larta sesa disa shtete anĂ«tare tĂ« Bashkimit Evropian.
Pra, me jetĂ«simin e idesĂ« pĂ«r krijimin e “JugosllavisĂ« sĂ« R
e”, Bashkimi Evropian pozicionoihet pĂ«rfundimisht kundĂ«r Ribashkimit tonĂ« KombĂ«tar dhe materializon nĂ« praktikĂ« pĂ«rsĂ«ri simpatinĂ« dhe pĂ«rkrahjen e vet tĂ« gjithanshme pĂ«r grekosllavizmin. Se po tĂ« mendohej pĂ«r njĂ« çast, sikur simpatia dhe pĂ«rkrahja e Bashkimit Evropian do tĂ« ishte sadopak edhe nĂ« anĂ«n e kombit shqiptar, atĂ«herĂ« ai do tĂ« duhej ta vinte me shpatulla pas murit AthinĂ«n, e cila vazhdon tĂ« mbajĂ« nĂ« fuqi ligjin e luftĂ«s me ShqipĂ«rinĂ« qĂ« prej vitit 1940, si edhe Beogradin, pĂ«r ta detyruar qĂ« ta flakte nga preambula e kushtetutĂ«s serbe fjalinĂ«, nĂ« tĂ« cilĂ«n thuhet se “Kosova Ă«shtĂ« pjesĂ« e SerbisĂ«”.

NĂ« mbyllje dĂ«shiroj tĂ« theksoj se tĂ« gjithĂ« ata qĂ« e sulmojnĂ« gazetarin dhe analistin Kastriot Myftaraj, janĂ« radhitur pĂ«rkrah idesĂ« pĂ«r krijimin e“JugosllavisĂ« sĂ« Re”.KĂ«sisoj ata kanĂ« marrĂ« anĂ«n e zonjĂ«s Vlahutin, e cila, duke punuar nĂ« heshtjepĂ«r jetĂ«simin nĂ« njĂ« mĂ«nyrĂ« tĂ« kadifenjtĂ« tĂ« projektit pĂ«r “JugosllavinĂ« e Re”, Ă«shtĂ« rreshtuar pranĂ« kryeministrit Rama dhe hesht pĂ«r shndĂ«rrimin e vendit tonĂ« nĂ« njĂ« hapĂ«sirĂ« gjigante pĂ«r kultivimin e drogĂ«s.

Kjo Ă«shtĂ« edhe arsyeja qĂ« analistĂ«t “e gjithditur”, nĂ« shumicĂ«n e tyre dĂ«rrmuese, nĂ« sulmet e tyre kundĂ«r gazetarit dhe analistit Kastriot Myftaraj, e kanĂ« kapur problemin nga degĂ«t dhe jo nga rrĂ«njĂ«t: ndalen dhe diskutojnĂ« gjatĂ« pĂ«r njĂ« fjalĂ« me ngarkesĂ« stilistikore sharĂ«se dhe nuk thellohen nĂ« thelbin e problemeve qĂ« ai ngre, tĂ« cilat kanĂ« njĂ« rĂ«ndĂ«si tĂ« jashtĂ«zakonshme kombĂ«tare.


Ismail Kadare

Por tĂ« vjen keq kur nĂ« mbrojtje tĂ« zonjĂ«s Vlahutin, del edhe shkrimtari Ismail Kadare, i cili, nĂ« letrĂ«n publike qĂ« i drejtonte asaj mĂ« 10 maj, e kishte ulur shumĂ« poshtĂ« stekĂ«n e autoritetit tĂ« vet, a thua se nuk e paska informacionin e duhur qĂ« kjo ambasadore e Bashkimit Evropian nĂ« TiranĂ«, pĂ«r shumicĂ«n dĂ«rrmuese tĂ« opinionit publik shqiptar, Ă«shtĂ« shndĂ«rruar nĂ« simbol tĂ« sĂ« keqes.Me mbrojtjen qĂ« i bĂ«n ambasadores Vlahutin, Kadarea dĂ«shmon se Ă«shtĂ« pĂ«r jetĂ«simin e idesĂ« sĂ«“JugosllavisĂ« sĂ« Re”, se Ă«shtĂ« nĂ« mbrojtje tĂ« majtizmit shqiptar, i cili gjatĂ« kĂ«tyre katĂ«r viteve nĂ« pushtet, e ka shndĂ«rruar vendin tonĂ« nĂ« njĂ« plantacion tĂ« madh droge. Kadarea Ă«shtĂ« plotĂ«sisht nĂ« dijeni tĂ« alarmit qĂ« ka ngritur gjiganti amerikan “Forbes”, njĂ«ra nga revistat amerikane ekonomiko-financiare mĂ« me autoritet nĂ« botĂ«, media franceze“Reporterre.net”,me reportazhin e titulluar: “Europa ka njĂ« prodhues tĂ« madh tĂ« kanabisit: ShqipĂ«rinĂ«”, mjetet italiane dhe gjermane tĂ« informimit masiv etj, por ai, çuditĂ«risht, ka heshtur. Edhe pas zgjedhjeve vendore tĂ« 08 majit 2011, Kadarea u rreshtua nĂ« anĂ«n e majtizmit shqiptar, pĂ«rkkrah Edi RamĂ«s, duke iu drejtuar LulĂ«zim BashĂ«s me njĂ« letĂ«r publike pĂ«r dorĂ«heqje nga kandidatura pĂ«r kryetar Bashkie nĂ« TiranĂ«. Ă‹shtĂ« e drejta e zotit Kadare tĂ« pĂ«rkrahĂ« majtizmin shqiptar, por ama ai duhet tĂ« pĂ«rkrahĂ« atĂ« majtizĂ«m qĂ«Ă«shtĂ« pĂ«r zhvillimin ekonomik tĂ« ShqipĂ«risĂ«, pĂ«r ngritjen e nivelit tĂ« jetesĂ«s sĂ« mbarĂ« popullit shqiptar nĂ«pĂ«rmjet ndĂ«rtimit tĂ« shtetit ligjor qĂ« sjell si pasojĂ« mbarĂ«sie jetĂ«simin e njĂ« demokracie funksionale.


... Edi Rama talks about the message of Albania at Expo Milano 2015 in an

Edi Rama 

Ndërsa majtizmi shqiptar, me në krye zotin Edi Rama, gjatë këtyre katër vjetëve në pushtet, ka qeverisur aq keq, saqë, për arsye të varfërisë së skajshme ekonomike, vëndin e kanë braktisur gati 300 mijë njerëz. Për dijeninë e zotit Kadare, Zoti Edi Rama, gjatë fushatës zgjedhore të vitit 2013, përmes strukturave të tij partiake, shpërndau në mbarë vendin një fletëpalosje, me disa premtime, që ua hodhi poshtë derës qytetarëve shqiptarë. Kryepremtimi i tij në atë fletëpalosje ishte: do ta ulim TVSH-në e energjisë elektrike nga 20% në 6%. Këtë premtim nuk e mbajti. Madje kilovatin e enrgjisë elektrike e shtrenjtoi nga 7,5 lekë në 9,5 lekë. Po ashtu, nuk e mbajti asnjërin nga premtimet e tjera që radhiste më poshtë në atë fletëpalosje.



PĂ«rfundimisht, gazetari dhe analisti Kastriot Myftaraj, nĂ« artikullin e vet, sĂ« pari, ka mbrojtur vetĂ«m tĂ« vĂ«rtetĂ«n: Ă«shtĂ« pozicionuar kundĂ«r jetĂ«simit tĂ« idesĂ« fsheharake pĂ«r krijimin e “JugosllavisĂ« sĂ« Re”, tĂ« cilĂ«n popujt sllavĂ« tĂ« katĂ«r republikave tĂ« ish-JugosllavisĂ«, po tĂ« dĂ«shirojnĂ«, le ta rikrijojnĂ«, kurse shqiptarĂ«t, nĂ« mbarĂ« trojet e veta etnike, s’i lidh asgjĂ« me atĂ« monstĂ«r.

Image result for romana vlahutin

Romana Vlahutin 

Së dyti, ai ka mbrojtur një të vërtetë të pamohueshme: rreshtimin e zonjës Vlahutin në krah të kryeministrit Rama, i cili e ka shndërruar vendin tonë në Kolumbi të Evropës. Pikërisht për mbrojtjen e këtyre dy të vërtetave, gazetari dhe analisti Kastriot Myftaraj duhet mbrojtur dhe përkrahur pa asnjë rezervë nga të gjithë ata shqiptarë që e kanë të shenjtë dinjitetin tonë kombëtar.
Los Anxhelos, Kaliforni
13 maj 2017


By at No comments:

PO AT GJERGJ FISHTA, SHKA THA ?!



SURGITE, MORTUI !

(ÇOHI, TĂ‹ DEKUN !) – At Fishta


Nga Fritz Radovani

VĂ«ndimet e padrejta t’EuropĂ«s kundĂ«r tokave tĂ« ShqypnisĂ« mbushin me mĂ«ni dhe egĂ«rsojnĂ« zemrĂ«n e Poetit. NĂ« furi tĂ« kĂ«tij idhnimi u siellet Shqyptarvet e u ep lajmin, tue brigue rrebtas plogĂ«shtinĂ« e tyne, e i grishĂ« tĂ« rrokin armĂ«t, tue iu drejtue sidomos disa drejtuesve ma nĂ« shenj.

Kjo kangë shquhet përveç tjerash për sulm e fuqi dhe zbulon nji ndër vetitë qi ka Zana e Poetit.

Këta rreshta koment u bane nga kritiku i At Fishtës, letrari i njohun At Viktor Volaj O.F.M. në vitin 1941.




At GJERGJ FISHTA O.F.M. (Grafikë nga F.Radovani)
Shqyptarë, a ndiet ? Europa, mrrutë e ndyt,

Shkerdhye me Evrej t’ Parisit e t’ Londonit,

( Se cillës dreqi ia plasi të dy syt

E marren ma s’ e sheh, njitash n’ e s’ vonit)

E bani gjyq, qi t’ nipat e Kastriotit

Shkjevet t’ Balkanit urĂ« t’u rrijn mbas sotit.

Po; per Shqyptarë pleqnue e ka Europa,

Qi shi njatyne urĂ« t’u rrijn per dhĂ©,

Të cillët Kishat rrënue ua kanë me topa

E n’ djep foshnjet e njoma ua kĂ n prĂ©:

Qi t’ ndertat vasha u kanĂ« koritĂ« pĂ«rdhuni

E rrugash bamë i kanë me dekun ûni.

E mbas sotit ShqyptarĂ«t n’ gjuhĂ« t’ huej do t’ flasin;

E gjaksvet t’ vet do t’ bajn kta t’u ngjatĂ«t jeta?

Hajnat lapera zotĂ«ni do t’ thrrasin,

E t’ pa rodit do t’ i apin pagĂ« e t’ dheta;

Me armĂ« shqyptare, n’ za gjithmonĂ« e n’ namĂ«,

Sogje Shqyptari shkjaut do t’ rrijĂ« sod m’ kamĂ«.

Ah vaj! Ah kob! A ka ma zi n’ ketĂ« jetĂ«?

A ka si i bahet kuj ma teper dhĂşn?…

Ehu! Shka do t’ bajn, thue, tash ShqyptarĂ«t e shkretĂ«:

Ata, qi m’ vedi pasĂ« e kanĂ« kanun:

Ata, qi n’ dej kanĂ« gjak tĂ« Skanderbeut:

Qi sheklli mbajtĂ« i ka per burra t’ dheut? –

Shka bajn ShqyptarĂ«t?… Hán’ fiq e kastraveca:

E pijn mastikĂ«, e qesin petlla n’ ujĂ«;

E ngrehen rrugës e fryhen si gjeldeca;

E rrijn tue kqyrun udhës ushtarët e huej

Palè a kanë ksulen qyp a se kapelë,

A e ka uficiali kalin at’ a pĂ©lĂ«.

E armĂ«t e t’ Parvet shkojn kta tue kerkue,

Ndo ‘i karajfile t’ gjatĂ«, a ndo ‘i tagan: –

Por, jo, – mos drueni! – jo per me luftue

Me malazez të shkyem a me serbjan:

Por per me mujtĂ« me xjerrun kund ndo ‘i grosh

Tue rrêjtë me to ndonji hingliz balosh.

Jo, po; ShqyptarĂ«t kanĂ« sot tĂ« madh kujdes…

Njata, po thom, qi ndo‘i mirás e presin,

E druen se ĂŞmta a gjyshi vrik s’ u des:

Pse per Shqypni, qi krajlat po ua shesin,

S’ çajn kryet aspak, me sa çaj kryet un sot

Per shkarpa t’ vjetra, qi kam shkye kahmot.

Ahi! Turp e marre! Burra, lé e rritun

Me armĂ« mizore n’ dorĂ«, e qi fatosa

T’ ParĂ«t i kanĂ« pasĂ«, me ndejĂ« kshtu sod t’ topitun

Si t’ dekunt n’ vorre, sod qi i mbrrika sosa

SĂ« mjeres moj Shqypni edhe Shqyptarvet,

E u shueka Atdheu e u shueka ndera e t’ Parvet!

Ktu, ktu ShqyptarĂ«!… A ndiet?… Ku u kam… Ku jĂ©ni?…

Mo’ lĂŞni, burra!… M’ armĂ«!… Mbaroi Kosova!…

Janina humbi!…e ndoshta, Tepeleni…

Shkoi Manastiri! Dibra edhe Gjakova!…

Vendet ma t’ mirat nĂ© na i mori shkjau,

E, shk’ asht ma zi, nĂ© vlla me vlla na dau!

Ah! M’ kambĂ«, brè burra! Shka jini mshehun

Nder furka t’ gravet, si do rrole t’ kqija?…

Sod armët duen rrokë; taganat sod duen prehun;

Asht turp, per Zotin! Shurdhë me hupë Shqypnija.

Mo’ lĂŞni, burra, bre! Kushtrim! Kushtrim!

A gjallë me ndérë, a dekun grue e trim!

Ku jĂ©, Bibdoda, ti nji rrfĂ© prej qielle?…

Jé derës bujare, e trim i drejtë ti jé!

Flamurin e Shqypnis, sod n’ ajr ti shtielle;

E grishi malet me qindrue p’r AtdhĂ©.

Ku themra e jote per Atdhé të shklase,

Atje kryet t’onĂ«, po, per AtdhĂ© t’ humbase!

Mo’lĂ©’Toptan, qi me shpatĂ« t’ande binde

Nji shekull mbarĂ« m ’at maje Taraboshi!

Prap shpaten njesh, e priju prap ti gjind’e,

– Ndejun n’voter s’ prarohet jo kondoshi…

Mblidh Toskë e Lapë, e sod per Shqyptari

Qindro, s ‘i herĂ« qindrove me trimni.

M’ kambĂ« DedĂ« Gjo’ Luli! ThonĂ« se ‘i t’ biri t’ shkinĂ«s

LekĂ«t e Malcis sod t’ dhetat do t’ ia lajn

Se edhe do t’ vĂŞjn kapicen e CetinĂ«s:

A i mend, thue, ti, kaq marre do t’ a bâjn;

Ata sokolat t’u LekĂ«t e Malcis,

Qi aq gjak kanĂ« derdhun per Liri t’ Shqypnis?

Jo kurr! Jo kurr! Por mbi Deçiq ti xiri

Shka asht i Lekë, e thueju, se Shqypnija,

Aty kufin e ka, per ball me Viri,

E ké me pá ti atëherë, se rrokullija

Me u çue m’ e zhgulĂ« andej, nuk mund t’ a hjekun;

Pse per Shqypni Malcorët janë msue me dekun.

Ah! M’ kambĂ«, ShqyptarĂ«! E mos t’ u lshojĂ«, jo, zemra,

Pse Perendija s’ ka me u lanĂ« me u thye.

T’ u bijĂ« nder mend, se fort ma e randĂ« asht themra

E shkjaut kokĂ«trashĂ«, se guri i vorrit m’ krye.

Urra! Po, djelm! Shqyptar kushdo ka lé,

N’ mos mujtĂ« Shqyptar me mbetĂ«, Shqyptar t’ hijĂ« n’ dhĂ©!

E n’ kjoftĂ« se lypet prej s’ hyjnueshmes Mni,

Qi flije t’ bahet ndo ‘i Shqyptar m’ therore,

QĂ©, mue tek m’ kini, merrni e m’ bani fli

Per Shqyptari, me shue çdo mni mizore. –

Oh! Edhe pa mue Shqypnija kjoftë e rrnoftë

E nami i sajë per jetë u trashigoftë!

Po: RrnoftĂ« Shqypnija! E porsi krypa n’ Dri

E porsi krandja e that n’ nji flakadâ,

U shoftë me arë, me farë me mal me vrri

Kushdo Shqyptar, qi s’ brohoritĂ« me zâ,

Kushdo Shqyptar, qi s’ brohoritĂ« me uzdajĂ«

Oh! Rrnoftë Shqypnija! Rrnoftë Flamuri i Saj!



Shenime nga At Viktor Volaj: Strofa 5. Shka bajn ShqyptarĂ«t?… Nuk duht harrue se Fishta asht Poeti kombtar i fisit nĂ« kuptimin ma tĂ« haptĂ« tĂ« fjalĂ«s, asht Poeti qi mĂ«rrijti nĂ« sferĂ«n ma tĂ« naltĂ« tĂ« artit thjeshtĂ« shqyptar, tue kĂ«ndue trimninĂ« e fisnikinĂ« e kombit, por njiheri edhe tue pĂ«rdorĂ« vishkullen djegĂ«se kundĂ«r nji frote tĂ« vdekun nĂ« shpirt ase tĂ« shitun tĂ« huejve.

Strofa 12.Toptan: Esad Toptani. Dashunija ndaj Atdheut e rreziku qi i kĂ«rcnohet e bajnĂ« Poetin e ndĂ«rgjegjes kombtare me harrue çdo ngatrresĂ« e trathti tĂ« kĂ«tij njeriut dinak e ambicjoz, mbi tĂ« cillin historija e Rilindjes s’onĂ« kombtare do t’endĂ« fletĂ« tĂ« zeza. Taraboshi: mal nĂ« anĂ«n Prendimore tĂ« Shkodres, ku u zhvilluen luftime tĂ« rrebta, gjatĂ« shtatĂ« muejve tĂ« rrethimit tĂ« Shkodres. PrijĂ«s i ushtrisĂ« shqiptare kjĂ© Esad Pasha e Komandant i Pergjithshem Hasan Riza Pasha, i cili mbasi mori vesht vendimin e Londres, mendoi me e shpetue Shkodren, tue ngritĂ« Flamurin e ShqypnisĂ«, por Esadi, qi kishte nji lidhje tĂ« mĂ«shehtĂ« me Malin e Zi, shtini dhe e vrau tradhtisht (30 Kallnor 1913). Me 23 Prill 1913 i dorĂ«zoi Shkodren Malit tĂ« Zi.



Shenim(F.Radovani): Kur po udhtonte me vaporr me shkue n’Itali pĂ«r studime Prof.GaspĂ«rUgashi, nĂ« vitin 1935, ishte nĂ« nji kabinĂ« me At FishtĂ«n, mĂ«suesin e vet nĂ« ShkollĂ«n Françeskane. GjatĂ« bisedĂ«s pĂ«r kĂ«te poezi Prof. Gaspri e kishte pyet se, mos asht pak e randĂ« fjala qi i kĂ© vue EuropĂ«s pranĂ« (shkerdhye)?

– Fishta i ishte pĂ«rgjegjĂ«: “Asht kenĂ« fat i madh qi jam kenĂ« thirrĂ« prej Zotit pĂ«r Meshtar, se, po mos t’ishe me ketĂ« zhgun veshĂ«, asnji prej poezive tĂ« mija nuk do t’ishte e mujtun me u lexue lirĂ«shem pĂ«r shka mĂ« vjen nĂ« mend me shkrue pĂ«r mbrapshtitĂ« e padrejtĂ«sitĂ« e EuropĂ«s perkundrejt ShqypnisĂ«….”.

Melbourne, Maji 2017.
By at No comments:

2017-05-14

“Viagrat” mbesin tabu pĂ«r kosovarĂ«t!


NĂ« KosovĂ« ekzistojnĂ« disa lloje tĂ« barnave stimuluese pĂ«r potencĂ«: “cialis, kamagra, degra dhe levitro. Ato shiten “nder duar”, ndĂ«rsa çmimi sillet prej 8 deri 50 euro

 albinfo.ch

Ferid Murati është një shqiptaro-amerikan, i cili fitoi Çmimin Nobel për medicinë në vitin 1998. Ai kishte zbuluar një ilaç që ndikon në potencën e meshkujve, duke ua zgjidhur kështu problemin miliona meshkujve nëpër botë, që vuajnë nga impotenca.

MirĂ«po, derisa nĂ« vendet e ndryshe tĂ« botĂ«s zbulimi i “ViagrĂ«s” konsiderohet si revolucion, nĂ« vendin nga e ka origjinĂ«n fituesi i Nobelit, mbetĂ«t si tabu.

Tek shqiptarĂ«t ky ilaç stimulues, blihet nĂ«pĂ«r barnatore, por konsumuesit e marrin “sikur tĂ« ishin haja”, vetĂ«m ilegalisht.

NjĂ« medikament stimulues pĂ«r seks, nĂ« KosovĂ« kushton prej 8 euro deri ne 50 euro, qĂ« pĂ«r shumĂ« kĂ«nd konsiderohet mĂ« i shtrenjte se qĂ« lejojnĂ« standardet. Edhe farmacistĂ«t duket se i mbajnĂ« ”nĂ«n dollap” kĂ«to ilaçe, edhe pse janĂ« regjistruara nga institucionet shtetĂ«rore tĂ« barnave.

“UnĂ« e kam porositur njĂ« shok me m’i ble nĂ« Maqedoni. Edhe kĂ«tu ka, por po me duket shumĂ« pa lidhje me shkuar ne barnatore…”, shprehet A. N, njĂ« afarist nĂ« PrishtinĂ«.

Ai thotë se ky bari stimulues ndikon relativisht mirë në çështjen e impotencës, por se nuk është në dijeni për efektet anësore.



Kosovarët nuk i thyejnë tabutë

Bledar Haliti është një studiues i psikologjisë në Strasburg të Francës. Ai bën një krahasim ndërmjet vendit ky studion dhe vendlindjes së tij, Kosovës. Sipas tij, mentaliteti evropian dhe ai ballkanik kanë ndryshme të theksuara sa i përket diskutimit të këtyre çështjeve.

“NĂ« FrancĂ« pĂ«rveç qĂ« pacientĂ«t diskutojnĂ« ço detaj me mjekun, ndĂ«rsa nĂ« KosovĂ« ndodhĂ« e kundĂ«rta. NjerĂ«zit hezitojnĂ« tĂ« diskutojnĂ« me mjekun dhe pĂ«r çështjet qĂ« janĂ« mĂ« parimore”, deklaroi ai.

Faik Hoti është mjek dhe njëherit zëdhënës i Ministrisë së Shëndetësisë në Qeverinë e Kosovës. Ai tha se sasia e ilaçeve stimuluese që hyjnë në Kosovë nuk është e madhe.

“Nuk mendohet qe ka sasi te mĂ«dha. NĂ« Regjistrin zyrtar tĂ« barnave nĂ« KosovĂ« (Edicioni II, 2012) ekziston njĂ« lloj i tabletĂ«s Levitra (film tableta) nĂ« tre doza tĂ« ndryshme: 2×10 mg, 2×20 mg dhe 4×5 mg, qĂ« tĂ« tria kĂ«to tĂ« prodhuara nga Bayer A.G. Germany”, thotĂ« Hoti.

Në pyetjen se a kontrollohen këto barna, zëdhënësi i MSH-së tha se të gjitha barnat kontrollohen nga Agjencia Kosovare për Produkte Medicinave (AKPM).

“Para se njĂ« bari ti jepet leja pĂ«r import, nĂ« AKPM duhet tĂ« sillen tĂ« gjitha certifikatat e prodhuesit qĂ« dĂ«shmojnĂ« pĂ«r cilĂ«sinĂ« e produktit, standardet e mira tĂ« prodhimit dhe ruajtjes dhe aspektet e tjera tĂ« sigurisĂ«”, deklaroi Hoti.



Ilaçet që hyjnë në Kosovë kontrollohen nga AKPM

Megjithatë, sipas tij, kjo nuk do të thotë që në treg nuk ka mundësi që të qarkullojnë edhe produkte me cilësi jo adekuate, prandaj shpeshherë, siç tha ai, merren mostra të ndryshme për analiza.

“Ka edhe raste kur pĂ«r shkak tĂ« shkeljes sĂ« ndonjĂ«rit prej standardeve apo kushteve tĂ« kĂ«rkuara, operatorĂ«ve u merret edhe licenca dhe dĂ«nohen nga Inspektorati Farmaceutik”, tha zĂ«dhĂ«nĂ«s i MSH-sĂ«.

Ndryshe, nĂ« KosovĂ« ekzistojnĂ« disa lloje tĂ« barnave stimuluese pĂ«r potencĂ«. Siç deklaroi pĂ«r albinfo.ch njĂ« farmacistĂ«, nĂ« treg qarkullojnĂ« tabletat: “Tialis, Kamagra (gjel), Degra dhe Levitro.

Kjo e fundit, sipas tij, është më e shtrenjtë, sepse nuk jep efekte anësore, prandaj në treg sillet rreth 50 euro. Kurse tri llojet e para, zakonisht sillen nga 8 deri në 10 euro, sipas çmimit të regjistrimit. Mirëpo shumë nga këto tableta, siç tha ai, shiten ilegalisht, të paregjistruara.

“Nuk besoj qĂ« ka shitje tĂ« madhe, edhe pse janĂ« tĂ« regjistruara. JanĂ« tableta tĂ« shtrenjta pĂ«r standardin kosovarĂ«”, tha ndĂ«rkaq Ilir Dushi, kryeshef i AgjencisĂ« pĂ«r Produkte Medicinale.

PavarĂ«sisht qĂ« çmimi i tyre Ă«shtĂ« relativisht i shtrenjtĂ«, farmacitĂ« nuk e lĂ«nĂ« klientin tĂ« “koritet”. Ato i ndajnĂ« edhe copa-copa, nĂ«se nuk ka para pacienti me ble komplet filmin e tabletave. NĂ« kĂ«tĂ« mĂ«nyrĂ« mundet me ble vetĂ«m njĂ« kokĂ«rr, dy, varĂ«sisht nga gjendja financiare.



Sa barna hyjnë në Kosovë brenda një viti

Sipas Doganave të Kosovës, brenda një viti në Kosovë importohen më shumë e 50 milionë euro vetëm për barna.

Zëdhënësi i Doganave, Adriatik Stavileci raporton se brenda vitit 2012, në Kosovë kanë hyrë brana në vlerë 50 milionë e 320 mijë euro. Kurse vetëm brenda periudhës janar-mars 2013, në Kosovë janë importuar 8.11 milionë euro barna.

Shumica nga këto barna që hyjnë në Kosovë, kanë raportet e shfrytëzimit, për efektet dhe kundër-efektet, edhe në gjuhen shqipe. Por, ka edhe barna të cilat nuk e kanë raportin në shqip, dhe shumë qytetarë që nuk i dinë gjuhet tjera, nuk janë në dijeni se çka përmban ilaçi.

Ministra e Shëndetësisë, ndërkaq ka kërkuar që në çdo medikament që hyjnë në Kosovë, të ketë edhe udhëzuesin në gjuhë shqipe

“Ă‹shtĂ« duke u punuar qĂ« njĂ« udhĂ«zim qĂ« ka parapa t’i kenĂ« kĂ«to udhĂ«zime nĂ« shqip tĂ« jetĂ«sohet, edhepse duhet pranuar se ka prodhues tĂ« mĂ«dhenj ndĂ«rkombĂ«tar qĂ« KosovĂ«n e shohin si treg shumĂ« tĂ« vogĂ«l dhe nuk shohin ndonjĂ« interes tĂ« madh qĂ« kĂ«ta udhĂ«zues ti bĂ«jnĂ« edhe nĂ« shqip”, deklaroi zĂ«dhĂ«nĂ«si i MSH-sĂ«, Faik Hoti.

Por, sipas tij, ka edhe raste të mira sidomos me Slloveninë, Kroacinë dhe vende të tjera, që prospektet i kanë në shqip, në barnat e dedikuara për tregun kosovar
By at No comments:
Subscribe to: Posts (Atom)

Enver Hoxha nga vrasjet e kryeministrave te arrestimi i 1400 studenteve ne 1 vit

NĂ« listĂ«n e 33 drejtuesve tĂ« qeverive shqiptare, prej vitit 1912 deri mĂ« sot, Enver Hoxha ishte kryeministri i 22­tĂ«. Ai e mbajti kĂ«tĂ« dety...