Feri Arifi: Pse askush nuk flet për kthimin e shqiptarve nga Turqia në Kosovë Maqedoni dhe në Serbi e Sangjak

 

Pse askush nuk flet për kthimin e shqiptarve nga Turqia në Kosovë Maqedoni dhe në Serbi e Sangjak.

Pse askush nuk flet për kthimin e shqiptarve nga Turqia në Kosovë Maqedoni dhe në Serbi e Sangjak.

Ndërsa serbeve kolon u ipej tokë më 1912 deri më 1926 edhe nga 10 hektar. Por ata shqiptarët e turqisë as me lek smunëden me i bler tokat e tyre nga pasunikët shqiptarë që kan bër sllavrimin para vitit 1999 nga regjimi komunist, titist e demokratet e ri. Shpërngulja e shqiptarve ishte e detyruar me dhunë nga Serbia, Maqedonia, Kosova, dhe Sangjaku.

Sipas dokumenteve të diplomacisë serbe por dhe të ndryshme, atyre njerëzve që janë dëbuar nda viti 1821 deri në 1963. Familjet shqiptare të gjitha janë nga hapësirat e Ilirikut, pushtuarëve shqiptar as që ju kujtohet ky egzodus.

Për popullimin dhe kerkim kthimin e shqiptarve në tokat e tyre nga shtetet ballkanike. Ata duhet të kthehen në pronat e tyre të shqiptarëve të cilët u dëbuan, nga qeveria serbe mbi 3000000 banorë. Ndërsa familjeve serbe, shqiptaret atyre kolonve ua paguajn sot ç edhe rrymen.

E vërteta e lashtësisë nxirret në dritë përmes gjuhës shqipe!…

Shkruar nga Sami Arifi

Shkruan: Sami Arifi

Robert Jokli në librin e tij të vitit 1924 “Reallexikon der Vorgeschichte” i zgjeron studimet e tij mbi ilirët dhe trakët: “Si do që të jetë, ne vrejmë se trashigimit gjuhësore që rrjedhin nga gjuhët e lashta të Ballkanit, siç janë ato të ilirëve dhe të trakëve, janë ngushtë të lidhura me gjuhën shqipe”.

Roma madhështinë e saj ia kishte borxh jo vetëm pellazgo-etrukëve, sepse nga fiset e Ilirisë ishin ushtarakët më trima e gjithashtu edhe një numër i personaliteteve, siç ishin:

Konstandini i Madh, Diokleciani, Aureliani (i njohur si restitutor Orbis), dhe në Bizant juristi i madh Justiniani dhe shumë të tjerë. Është e drejtë të përkujtojmë se Jul Cezari sipas llogarisë së tij në “De Bello Civili” shkoi të përfundoi studimet e tij në Durrës, ashtu sikur i nipi i tij Oktaviani që i përfundoi studimet  në Apoloni, qytete këto që sot gjenden në Shqipëri.

Për ta nxjerr të vërtetën e lasht në dritë, duhet studiohet gjuha shqipe, të cilin studim të shqipes e bënë shumë gjurmues, ku, ndër ta ishte edhe prof. Zacharie Mayani nga Universiteti i Sorbonës në Paris, i cili për këtë qëllim e mësoi shqipen dhe i thelloi njohurit e tij të mëdha në Shqipëri dhe kështu pati mjaft suksese që ta nxjerr të vërtetën në dritë.

Edhe prof. Skënder Rizaj i dal nga Universiteti i Prishtinës, i cili me ndihmën e gjuhës shqipe me sukses i interpretoi mbishkrimet e zbuluara në Turqinë Perendimore, ku në lashtësi jetuan fiset pellazgo-ilire. Kurrësesi nuk harrohen studimet e thella të Xhuzepe Katapanos, i cili duke iu falenderuar punës së tij, hedhi në dritë të re idiomën e brendshme (esoterike) të pjesës tjetër të Mesdheut, të Faraonëve të Egjiptit (FARA-farë, depozitë, ONE=jona).

Sipas Katapanos mësojmë se teksti më i vjetër hieroglif në posedimin tonë daton që nga dinastia e V  dhe VI, pra, pas mbretit të parë të “racës njerëzore” MENE (në shqip ME NE). Në vazhdim Katapano thotë se Perëndia (në shqip THOT=fjala) Thoti ishte më i madhi zhvillues i kohërave të lashta dhe zbulues i dy alfabeteve, atij hieroglif dhe fonetik, në kohën e “Kronologjisë hyjnore” periudhë kjo e cila ka humbur në errësirën e tokës.

Thot, si “Zot” mund të ketë qeverisur Egjiptin e Epërm dhe të Ultë shumë më parë se epoka paleolite dhe duhej të ishte përcjelluar nga MAT, hyjnesha e drejtësisë. Mat në shqip do të thotë, i urtë, i drejtë. Pra, kjo është fjala që e ka gjetur në një mbishktim, Katapano, në muzeun e Tarquinias në formën eprore MATIUAL, më i urti, saktësisht në atë që thotë.

“Më i larti, më i urti, në krahë të tij, në anën e tij mund ta vendos atë…”

Prandaj mund të thuhet se kjo vazhdushmëri e gjuhës e ka freskin e ujit vërshues dhe tërheqjen rrënqethse të rizbulimit të rrënjve tona të lashta dhe të tanishme.

Aleksandër Stipçeviq, është kategorik në pohimin se cilido ekspert që dëshiron të jetë i saktë në studimin e pallazgo-ilire duhet doemos të njohë gjuhën shqipe. Ai thekson se Iliria nuk i përket vetëm të kaluarës, sepse në Ballkan elementi ilir ende jeton, pra, ata janë shqiptarët. “Kështu që, shton ai, është e pamundur të shkruhet historia e popujve ballkanikë pa e njohir gjerësisht nënshtresën kulturore ilire”.

Prandaj ai saktësisht mendon që ilirët edhe sot paraqesin temë me interes të vazhdueshëm për Evropën në tërësi. Edhe dietari, Hans Krahe, pas përfundimit të studimeve të thella përfundon: Një numër i konsiderueshëm i fjalëve të dialektit Darian nuk mund të kuptohet me anë të greqishtës, derisa mund të sqarohet me mënyrat e rregullave linguistike të ilirishtes, pra të gjuhës së moçme shqipe.

Dietari austriak Hahni i cili për shumë vite ishte konsull në Janinë, kishte një interes të madh për zbulimet arkeologjike në Shqipëri, sikurse edhe për gjuhën dhe traditat e vendit. Pasi vizitoi rajone të ndryshme dhe mësoj dialekte të shqipes , më 1854 botoi në Vjenë një libër interesant “Albanische Studien” (Studime shqiptare) ku në mes tjerash pohon: “Shqiptarët janë autokton sepse rrjedhin drejtpërdrejti nga ilirët, sikurse edhe populli i Maqedonisë së Epirit, të gjithë të rrjedhur nga pellazgët parahistorik”.

L. Benlov në veprën e tij “La Grece avant les Grecs” botuar në Parisë më 1877, shkruan:

Vetëm një gjuhë ka qenë deri më tani që ka hedh dritë në emrat e këtyre vendeve, e ajo është shqipja”.

Sami Arifi:Gjuha e moçme shqipe ishte gjuhë e parë hyjnore e njerëzisë në Tokë!…

 

Sipas librave profetike, Biblës, në kohë të hershme “mbarë Toka kishte vetëm një gjuhë dhe fjalët e njejta“, por këtë të vërtetë e pohon edhe Kur’ani. Cila, pra ishte kjo gjuhë mbarënjerëzore?! Kjo ishte natyrisht gjuha hyjnore e profetëve të cilën e kemi qyajtur “gjuhë-nënë”, më saktë kjo gjuhë ishte pellazgjishtja-ilirishtja-shqipja e moçme.

Latinishtja, greqishtja, e ashtquajtura sllavishtja e vjetër dhe osmanishtja ishin gjuhë artificiale, ishin gjuhë administrative të Perandorisë Romake, asaj Bizantine dhe të Perandorisë Osmane. Prandaj, kur “vdiqën” këto Perandori “vdiqën” edhe gjuhët e tyre administrative, dhe, si të tilla, latinishtja, greqishtja dhe e ashtquajtura sllavishtja e vjetër, por edhe osmanishtja ishin gjuhë artificiale, pra, ishin gjuhë administrative të perandorive që i cekëm më parë. Në këtë mënyrë kur vdiqën këto perandori “vdiqën” edhe gjuhët e tyre administrative. Prandaj, latinishtja, greqishtja, sllavishtja dhe osmanishtja janë gjuhë të “vdekura”.

Rezultatet shkencore të Xhuzepe Katapanos, e në mënyrë të veçant dy veprat e tij. Thoti fliste shqip, para 12 mijë vjetesh (1984), si dhe Lashtësia e Gjuhës Shqipe (1988) janë mbështetje të fuqishme në të mirë të konstatimeve shkencore. Hieroglifet e Thotit të prezentuara në veprën e Katapanos, janë në të vërtetë, citatet e Zotit dërguar profetit të vet, Thotit.

Hieroglifet e Thotit përfaqësojnë Librin e shenjtë që i është dërguar profetit Thot para 12 mijë vitesh në gjuhën e Tij-në gjuhën shqipe. Ky është fakt i padiskutue, sepse përmendet edhe në librat e mëvonshme profetike, e në Bibl e në Kur’an.

Për këtë arsye fjalët shqipe që figurojnë në Bibl dhe në Kur’an s’janë tjetër pos fjalë hyjnore të bartura nga librat e shenjta më të hershme, fjalë këto të Zotit të madhërishëm që ua ka dërguar profetëve të Vetë: Ademit, Thot-it, Ibrahimit (Abrahamit), Musait (Mojsiut), Dautit (Davidit), Isait (Jezusit) dhe Muhamedit.

Xhuzepe Katapano në veprën e vet “Antichita della Lingua albaneze” dëshmon se nga profeti Ibrahim (Abraham) e deri te profeti Isa (Jezusi) të gjithë profetët ishin pellazë-ilirë. Edhe vetë emërtimi arab ka etimologji pellazgo-iliro-shqipe të lashtë, e jo etimologji arabe, sepse gjuha arabe është gjuhë mesjetare e jo antike.

AR-ar:ë=tokë dhe AB-uj:ë-i, prandaj, do me thotë ar+ab=arë me ujë. Emërtimi i këtillë fillin e ka nga koha e profetit Ibrahim (Abraham), i cili si hiks (ikës-emigrues-muhaxhir) nga Mesopotamia, ku jetonin pellazgo-iliro-shqiptarët e lashtë, vendoset në Kanan (Palestina dhe Arabia e tanishme), në kohën e të cilit buron, mu te Meka e sotme, burimi i ujit Zemzëm-burim i shenjtë. Kjo ndodhë në shekullin XXII-XXI para erës sonë. Prandaj Ar-ab do të thotë toka me ujë (burim të Zemzemit). Nga koha e tillë emërtimi Kanan fillon gradualisht të zëvendësohet me emrin Arab-ia.

Grekët e kohës së sotme janë në të vërtet konglomerat i etnosit shqiptar, vllah dhe turk, ndërsa gjuha e sotme e tyre është përzirje e gjuhëve italo-sllavo turke.

Ami Bue ndër të tjerash shkruante se shqiptarët janë stërnipërit e ilirëve të lashtë, ndërsa E.L.Clark (MCM) ishte i mendimit se shqiptarët i takojnë racës pellazgjike dhe racës ilire.

Në vepren prej dy vëllimesh të John E. Blunt-it (1878), përkitazi me shqiptarët, ndërmjet tjerash, thuhet: Për shqiptarët pak dihet në botën e qytetëruar. Shqipëria e cila ndodhet në Ilirinë dhe Epirin e Vjetër, në mesjetë nga osmanët, quhej arvanasi, më vonë Arravutluk, nga grekët Arvanitia; por në gjuhën amtare të shqiptarëve ajo quhej Skiperi, ose toka e shqipeve.

Lordi anglez G. C. B. Broughton (1855), ai i dallon albanët evropian, të cilët jetonin në Ilirinë Jugore, d.m.th., në Albanopolis ose në Albasano dhe albanët aziatikë, të cilët jetonin në Albani (Kaukaz), në mes Iberisë e Detit Kaspik. Albanët aziatik të cilët quheshin arrnavudë doli sinonimi modern arnaud për të gjithë shqiptarët (pellazgë, ilirë, shqiptarë), pa marrë parasush se a ishin të Azisë apo të Evropës (1855), ndërsa sipas D. K. Jovanoviqit (1880) shqiptarët janë populli më i vjetër i Siujdhesës Ballkanike dhe se shqiptarët konsiderohen se janë ilir. Edhe Anglezi Edwin Pears (1911) pohoi se shqiptarët janë pasardhës së racës më të vjetër të Gadishullit Ballkanik, më saktë janë pasardhës së racës ariane.

“Vrimat e krimbave“ mund të shërbejnë si kanale të qëndrueshme në hapësirë

 

Një studim i ri ka minimizuar frikën se vrimat e krimbave nuk do të ishin mjaftueshëm të qëndrueshme.

Në pamje të parë, një vrimë krimbi mund të duket si një koncept i drejtpërdrejtë – lidh dy vrima të zeza në pjesë të ndryshme të kozmosit për të krijuar një tunel përmes të cilit një udhëtar hapësinor mund të kalojë.

Megjithatë, në realitet, nuk është aq e thjeshtë.

Është sigurisht një ide që ka ekzistuar për një kohë – fizikantët Albert Einstein dhe Nathan Rosen hodhën një vështrim shumë serioz në konceptin në lidhje me teorinë e përgjithshme të relativitetit të Ajnshtajnit, duke teorizuar ekzistencën e asaj që njihet si “ura Ajnshtajn-Rosen”. “

Megjithatë, në vitet e fundit, fizikantët kanë hedhur dyshime serioze mbi mundësinë që një strukturë e tillë mund të mbetet ndonjëherë e qëndrueshme aq gjatë sa dikush të mund të udhëtojë përmes saj.

Sipas të gjitha gjasave, ata argumentojnë, një vrimë krimbi do të shembet pothuajse menjëherë.

Ndërsa kjo do të duket të jetë gozhda e fundit në arkivol për idenë e përdorimit të krimbave për udhëtime në hapësirë, një studim i ri që atëherë ka kundërshtuar këto gjetje duke sugjeruar që vrimat e krimbave mund të jenë në të vërtetë shumë më të qëndrueshme sesa besohej më parë.

Fizika që qëndron pas mekanizmit përmes të cilit teorikisht është e mundur kjo është mjaft e ndërlikuar, megjithatë e gjitha ka të bëjë me atë që njihet si metrika Eddington-Finkelstein dhe çfarë ndodh me një grimcë sapo ajo kalon horizontin e ngjarjeve të një vrime të zezë (gjysma të një vrime krimbi teorik.)

Hulumtimi i ri, i cili u krye nga fizikani Pascal Koiran nga Ecole Normale Superieure de Lyon në Francë, sugjeron se udhëtimi me krimbin mund të jetë në fakt i mundur.

Nëse është e vërtetë, ndoshta brezat e ardhshëm një ditë do të mësojnë se si t’i përdorin ato për të eksploruar yjet.

Astronomi amator zbulon galaktikën e re xhuxh

E quajtur Peshqit VII/Triangull (Tri) III, galaktika e sapozbuluar është një kandidat satelitor xhuxh ultra i zbehtë i  galaktikes Triangulum (e njohur edhe si Messier 33 ose M33).

Peshqit VII/ Tri III u zbuluan në konstelacionin e Peshqve nga astronomi amator Giuseppe Donatiello duke përdorur të dhënat e imazhit publik nga Anketa e I      mazheve te Trashegimise.

Zbulimi u konfirmua më pas nga një inspektim vizual i  imazheve SDSS DR9 dhe vëzhgimeve pasuese duke përdorur Teleskopin Italian Nazionale Galileo.

Peshqit VII/ Tri III shtrihen në një distancë të parashikuar prej 72,000 parsekësh (234,833 vite dritë) nga galaktika Triangulum.

Mund të jetë ose një satelit i izoluar ultra i zbehtë ose sateliti i dytë i njohur i galaktikës Triangulum.

“Njohuritë teorike rreth formimit të galaktikave do të thotë që ne do të presim të shohim shumë më tepër galaktika të vogla që rrotullohen rreth galaktikës Triangulum,” tha Emily Charles, një Ph.D. student në Departamentin e Fizikës në Universitetin e Surrey.

“Megjithatë, deri më tani ai ka vetëm një satelit të njohur.”

“Nëse kjo galaktikë e identifikuar rishtazi i përket galaktikës Triangulum, kjo mund të nënkuptojë se ka shumë të tjera që nuk janë zbuluar ende pasi ato janë shumë të zbehta për t’u shfaqur në sondazhet e mëparshme të sistemit.”

“Galaktika Triangulum aktualisht sfidon supozimet e astrofizikanëve, por ky zbulim i ri fillon të na sigurojë se teoritë tona janë të sakta.”

Për të konfirmuar nëse Peshqit VII/Tri III janë të izoluar apo një satelit i galaktikës Triangulum, astronomët duhet të matin me saktësi distancën nga galaktika dhe të shohin se si lëviz ajo në krahasim me shoqëruesin më të madh.

Të dy kërkojnë imazhe të mëtejshme duke përdorur teleskopë të tjerë.

“Imazhi i thellë nga Hubble do të na lejojë të arrijmë yje më të zbehtë të cilët veprojnë si vlerësues më të fuqishëm të distancës, pasi kanë një shkëlqim standard,” tha Noushin Karim, një Ph.D. student në Departamentin e Fizikës në Universitetin e Surrey.

“Për të konfirmuar lëvizjen e galaktikës së re, ne kemi nevojë për imazhe nga një teleskop 8-m ose 10-m, si Keck ose Gemini.”

Asteoridi Ceres më 27 nëntor do të duket nga toka si një yll

 

Kapni Ceres në opozitë më 27 nëntor. Tani është koha më e mirë në 2021 për ta vëzhguar

asteroidëve, është i vetmi me gravitet të mjaftueshëm për të pasur një formë të rrumbullakët. Në vitin 2006, astronomët riklasifikuan Ceres si një planet xhuxh . Tani është i vetmi planet xhuxh në rripin e asteroideve … i vetmi brenda orbitës së Neptunit. Ceres do të jetë në opozitë më 27 nëntor 2021. Kjo është kur do të jetë përballë diellit në qiellin tonë, duke lindur në perëndim të diellit dhe duke perënduar në lindjen e diellit.

Datat rreth opozitës janë momentet më të mira për ta parë atë, sepse është më afër nesh dhe më e ndritura.

Anija kozmike Dawn në Ceres

Ceres është rreth 600 milje (1000 km) e gjerë, ose rreth 1/4 e madhësisë së hënës sonë. Me përmasat e saj të ndara diku midis një asteroidi dhe një planeti, Ceres ishte një objektiv për studim nga anija kozmike Dawn .

Agimi mbërriti në Ceres në vitin 2015. Anija kozmike bëri bujë teksa po i afrohej Ceres, kur filloi të kapte imazhe të pikave të ndritshme në sipërfaqen e planetit xhuxh. Njerëzit bënin shaka se pikat dukeshin si fenerë të huaj. Por ata rezultuan se ishin depozita kripe nga uji i kripur brenda planetit. Agimi gjeti gjithashtu një mal 2.5 milje (4000 metra) të lartë të quajtur Ahuna Mons .

Si ta shikoni Ceresin në opozitë

Nëse keni një teleskop ose dylbi të mirë, tani është koha të filloni të shikoni Ceres. Vini re se emri asteroid do të thotë si yll . Nga Toka, Ceres duket si një yll. Por për shkak se është shumë afër nesh, mund të shihet se lëviz para yjeve nga nata në natë.

Hiqni pluhurin nga dylbi ose teleskopi dhe drejtohuni në një vend me qiell të errët për të parë Ceres. Shkëlqimi i objekteve astronomike matet në diçka që quhet madhësi , me numra më të ulët që tregojnë objekte më të shndritshme. Nga një vend pa ndotje nga drita, ju mund të shihni objekte deri në rreth 6 magnitudë . Në fillim të nëntorit, hëna është afër fazës së re , duke lejuar qiejt më të errët dhe mundësi më të mira për të dalluar këtë botë të zbehtë. Ceres është rreth magnitudës 7.6 në fillim të nëntorit dhe do të jetë në magnitudën e saj më të ndritshme (magnitudë 7) në fund të nëntorit. Kështu që ju mund të shihni se do t’ju duhet ndihmë optike për të futur këtë objekt unik.

Ceres do të lëvizë përpara yjësisë Demi Demi gjatë gjithë nëntorit.

Ceres pranë Aldebaran

Në fillim të këtij muaji, Ceres kaloi yllin e ndritshëm Aldebaran . Anëtarët e komunitetit të EarthSky kapën foto të takimit të tyre. Aldebaran është ylli më i ndritshëm në Demi, dhe planeti xhuxh ka lundruar nëpër yjësi gjatë gjithë muajit.

Solstici i dhjetorit e martë 21 dhjetor 2021

 

21 dhjetori do të jetë dita më e shkurtër e vitit 2021 në hemisferën veriore, dita e mesit të dimrit.

Kjo është dita kur udhëtimi vjetor i Diellit nëpër yjësitë e zodiakut  t arrin pikën e tij më jugore në qiell, në yjësinë e Bricjapit me një pjerrësi prej 23,5°S. Kjo ditë llogaritet nga astronomët si dita e parë e dimrit në hemisferën veriore.

Në hemisferën jugore, Dielli është mbi horizont për më gjatë se në çdo ditë tjetër të vitit, dhe astronomët e përcaktojnë këtë si ditën e parë të verës.

Në solstic, Dielli shfaqet lart në mesditë kur vëzhgohet nga vende në tropikun e Bricjapit, në një gjerësi gjeografike 23,5°S.

Ngjitja e djathtë e Diellit *

17 h m s38 36.683 664

Rënia e diellit *

23 ° 20 ‘ 44.243 383 ” S

Solstici is

115 hours 42 minutes 26 seconds away

---

* – Pozicioni i qendrës së Diellit tregohet në koordinatat J2022.0, siç vërehet nga qendra e Tokës.

Data	Lindja e diellit	mesditë	Perëndimi i diellit
23	nëntor	06:36	11:28	16:16
27	nëntor	06:42	11:29	16:14
01	dhjetor	06:49	11:30	16:13
05	dhjetor	06:51	11:31	16:11
09	dhjetor	06:54	11:33	16:14
13	dhjetor	06:57	11:35	16:13
17	dhjetor	07:01	11:36	16:13
21	dhjetor	07:04	11:38	16:16
25	dhjetor	07:04	11:40	16:16
29	dhjetor	07:07	11:41	16:19
02	janar	07:07	11:43	16:23
06	janar	07:06	11:45	16:26
10	janar	07:05	11:50	16:33
14	janar	07:03	11:51	16:35
Orët e lindjes dhe perëndimit të diellit për Tiranën

Orët e lindjes dhe perëndimit të diellit

Tabela në të djathtë rendit oraret e lindjes dhe perëndimit të diellit në Tiranë rreth solsticit. Në këtë kohë të vitit, mesdita – momenti kur Dielli shfaqet më i lartë në qiell – lëviz rreth një minutë më vonë çdo ditë.

Ky fenomen përshkruhet nga  ekuacioni i kohes dhe shkaktohet nga ndryshime të lehta në gjatësinë e çdo dite në varësi të kohës së vitit.

Në disa muaj, ditët mund të jenë deri në 20 sekonda më të gjata ose më të shkurtra se 24 orë, në një model të parashikueshëm që përsëritet çdo vit. Kjo vjen nga dy efekte:

1. Shpejtësia e lëvizjes së Diellit drejt lindjes nëpër yjësi ndryshon gjatë vitit. Ai është më i shpejtë në solsticet, dhe më i ngadalshëm në ekuinokset.
2. Orbita e Tokës rreth Diellit nuk është një rreth perfekt, por është paksa eliptike. Kjo do të thotë se shpejtësia e saj orbitale ndryshon gjatë vitit.

Të dyja këto efekte ndryshojnë shumë pak shpejtësinë e lëvizjes së Diellit nëpër qiell, duke shtuar ose zbritur disa sekonda nga koha që duhet për të kaluar nga mesdita e një dite në mesditën e ditës tjetër.

Sidoqoftë, orët vazhdojnë të punojnë me një ritëm konstant në çdo kohë të vitit. Kjo do të thotë se, në ato periudha të vitit kur ditët janë më të shkurtra se 24 orë, mesdita lëviz më herët gjatë ditës. Kur ditët janë më të gjata se 24 orë, mesdita vjen më vonë çdo ditë.

Në dhjetor, çdo ditë diellore zgjat pjesërisht më shumë se 24 orë, dhe kështu koha e mesditës lëviz rreth një minutë më vonë çdo ditë.

Zhvendosja ndikon gjithashtu në kohën e lindjes dhe perëndimit të diellit dhe do të thotë që lindja e fundit dhe perëndimi më i hershëm i diellit nuk ndodhin në ditën e vetë solsticit. Në vend të kësaj, perëndimi më i hershëm i diellit ndodh disa javë më parë, dhe lindja e fundit e diellit është disa javë më vonë.

Gjeometria e solsticit

Solsticat ndodhin sepse boshti i rrotullimit të Tokës – boshti i saj polar – është i anuar në një kënd prej 23.5° në rrafshin e orbitës së saj rreth Diellit.

Drejtimi i boshtit të rrotullimit të Tokës mbetet i fiksuar në hapësirë ​​ndërsa ai rrotullohet rreth Diellit, ndërsa vija e shikimit të Tokës ndaj Diellit lëviz nëpër yjësitë e  zodiakutt . Si rezultat, ndonjëherë poli verior i Tokës anohet drejt Diellit (në qershor), dhe në raste të tjera anohet larg tij (në dhjetor). Kjo krijon stinët e Tokës:

Data e solsticit

viti	Koha e solsticit
2017	21 dhjetor 17:23 CET
2018	21 dhjetor 23:16 CET
2019	22 dhjetor 05:12 CET
2020	21 dhjetor 10:55 CET
2021	21 dhjetor 16:53 CET
2022	21 dhjetor 22:43 CET
2023	22 dhjetor 04:24 CET
2024	21 dhjetor 10:20 CET
2025	21 dhjetor 16:04 CET

Toka rrotullohet rreth Diellit një herë në 365.242 ditë, dhe kjo është periudha kohore gjatë së cilës cikli i solsticeve dhe ekuinokseve, dhe rrjedhimisht të gjitha stinët e Tokës, përsëriten nga një vit në tjetrin.

Në çdo vit që nuk është vit i brishtë, solsticet ndodhin afërsisht 5 orë e 48 minuta – pak më pak se një çerek dite – më vonë nga një vit në tjetrin.

Kjo është arsyeja pse stinët do të lëviznin më vonë gjatë vitit, nëse nuk do të futej një ditë shtesë e futur në çdo vit të katërt më 29 shkurt.

Grafiku më poshtë tregon kohën kur bie solstici i dhjetorit në çdo vit. Zhvendosja graduale e ciklit katërvjeçar në fillim të muajit është për shkak të ekuinokseve që përsëriten 12 minuta më pak se një çerek dite më vonë çdo vit.

Në kalendarin gregorian, kjo rregullohet duke lënë mënjanë vitet e brishtë në tre nga çdo katër shekull vjet, p.sh. 1700, 1800 dhe 1900, por jo 2000.

Solstici i vitit 2021

Pozicioni i saktë i Diellit kur ai të arrijë pjerrësinë e tij më jugore në vitin 2021 do të jetë (koordinatat J2000.0):