Pro et contra Rudina Xhungës,Plakushës Carla Del Ponte,Dick Martit, Vladimir Vukçeviçit etj

“Mungesa e shprehjes së fjalës së lirë”



Në kushtet dhe rrethanat që po mbretërojnë në vendin tonë, në kohën kur veprimet ekzekutive të Qeverisë dhe institucioneve janë tejet të brishta dhe shumë të varura nga UNMIK dhe EULEX-i, një staf i gazetarëve me mbështetje tejet të fuqishme të një segmenti ndërkombëtar, ka filluar të plasojë idenë se në Kosovë mungon shprehja e lirë dhe gazetarët qenkan të kërcënuar sidomos nga Qeveria. Ky soj gazetarësh, po bën përpjekje për t’i shantazhuar proceset politike, duke paraqitur krejt të zi realitetin në vend, duke mos kursyer fjalë e shprehje ndër më të pistat nga fjalori i begatshëm i rrugaçërisë, të drejtuara kundër Qeverisë, kundër Drenicës dhe kundër UÇK-së.Ankime, të shprehura përmes një gjuhe të tillë, të papërgjegjshme, u dëgjuan madje edhe në konferencën me gazetarë...Ja deri ku ka arritur gazetaria e zezë, në mbrojtje të së cilës qëndrojnë klane të nëntokës mafioze të vendit, që bashkëpunojnë me klane të caktuar të UNMIK-ut dhe EULEX-it, sidomos në paraqitjen sa më të zezë të situatës së përgjithshme në Kosovë, e veçmas në Drenicë, (nga ku e ka prejardhjen kryeministri si dhe kryetari i Kuvendit), duke u bërë thirrje publike gazetarëve, që kur të shkojnë në Drenicë të marrin me vete armët, meqë me drenicasit nuk mund të flitet ndryshe, pos me tytën e armëve. Këso mesazhe shpërndahen në emisionine të ndryshme TV dhe gazeta ditore.
Dhe, në emër të lirisë të akceptuar sipas shijes të vet, kjo gazetare fyen dhe diskrediton bashkëbiseduesit, duke iu drejtuar me një arrogancë përbuzëse dhe duke i trajtuar si viktima, të cilat ajo i merr në pyetje. Mjerisht, shumë të intervistuar nga kjo gazetare, gjatë debateve tregohen tejet të matur, me faktin se e trajtojnë si femër të kompleksuar, por ka edhe të atillë që i përgjigjen me të njëjtin kut. Emisioneve të tilla iu mungon në radhë të parë serioziteti dhe gjuha e kulturuar e shprehjes, andaj edhe shumë zyrtarë nuk pranojnë një formë të tillë të komunikimit.



Këta arrogantë dhe përbuzës të vlerave më të shenjta të kombit ankohen se po iu mohohet informimi i lirë dhe se qenkan të kërcënuar nga persona publikë dhe anonimë. Fjalën dhe mendimin e lirë i konceptojnë sipas kutit dhe kandarit të tyre, jashtë përcaktimit të njohur botërisht mbi lirinë e shprehjes, por edhe jashtë detyrave dhe obligimeve që duhet të ketë një gazetar serioz dhe profesionist në kuptimin e fjalës dhe jo vetëm i vetëdeklaruar si profesionist.



Mungesën e dëshirës së një zyrtari për të dhënë intervistë, ose për të realizuar emision me një gazetar të caktuar, apo me stafin e një gazetareje, e konceptojnë si mungesë së fjalës së lirë dhe si injorim që po iu bëka gazetarëve të tillë. Ky është absurdi dhe mjerimi i këtyre gazetarëve, të cilët bezdisjen dhe hazdisjet e tyre pretendojnë t’ i realizojnë pa kurrë farë frenimi, qoftë duke përbuzur kombin dhe historinë e lavdishme çlirimtare, qoftë duke etiketuar dhe përfolur qeveritarët, qoftë duke inskenuar probleme atje ku nuk ka fare dhe duke heshtur mizorisht problemet kryesore, me të cilat po ballafaqohet Kosova, në procesin e vet historik drejt realizimit të synimeve për liri dhe bashkim kombëtar.



Turri pa fre i lukunisë së gazetarëve të tillë, arrogantë, nuk i ndalon dot proceset historike nëpër të cilat po kalon vendi, por i dëmton në segmente të caktuara, meqë prapa këtij soji të gazetarëve qëndrojnë disa nga OJQ-të, të financuara nga agjenturat e huaja, të cilat kanë interesat e veta strategjike në Kosovë dhe të cilat nuk lënë gurë pa lëvizur në drejtim të paraqitjes sa më të zezë të gjendjes së përgjithshme, që mbretëron në vend, me qëllim për të arsyetuar orekset kolonialiste të Serbisë. Se kush fiton më së shumti nga këto paraqitje të liga, krejtësisht të inskenuara dhe jashtë realitetit, dihet mirëfilli, ashtu sikur dihet se nga cila klasë politike e kanë prejardhjen gazetarët e tillë.



Mirëpo një gjë është fare e sigurt dhe nuk duhet harruar kurrë. Liria dhe pavarësia e Kosovës ka një çmim të pakrahasueshëm, të cilin e ka paguar tepër shtrenjtë ky popull, sidomos gjatë sundimit shekullor të Serbisë vrastare dhe okupatore në vendin tonë. Andaj, të gjithë ata individë apo klane të ndryshme me prejardhje mafioze, që pretendojnë ta shembin kështjellën madhështore, që është ngritur mbi gjakun e derdhur për liri, duhet ta kuptojnë mirë peshën e dëmit që mund t’i sjellin vendit. Të tillët asnjëherë nuk i kanë ndaluar proceset historike drejt lirisë, por jo vetëm një herë i kanë dëmtuar rëndë ato.(Flori Bruqi)

KOSMOPOLITJA RUDINA XHUNGA A E NJEH VETVETEN?!


Rreth shkrimit të Rudina Xhunges „Serbi afër teje”, botuar tek gazeta MAPO, e dt. 17.12.2012.




SHKRUAN SHKRIMTARI  ARIF  MOLLIQI

Barazimi i kriminelit me viktimen



Nuk do të kisha reaguar për komentin e Rudina Xhungës „ Serbi afër teje“, sikur ata që janë më „kopetentë“ për ti kthjell kumtesat e tilla, quditërisht të mos heshtin ose thënë ndryshe; ua rrahin krahet në shenjë mirënjohjej. Tjetra, kur thuhet se kjo kumtesë është lexuar në konferencën „Siguria në Ballkan“ dhe, asgjë, askujt, atëherë vjen gati sa të përplasësh; ku paskam jetua apo, ku po jetoj?!
Derisa e lexoja atë kumtesë paramendoja; si mundet kjo gazetare me aq gjakftohtësi të na mësoj ose, këshilloj se si ne shqiptarët ( e Kosovës) u dashka t´iu kërkojmë falje serbve se, dorën në zemër në qenkemi ata që paskemi bër zullum në ta.

Ndryshe, autoria e asaj kumtese ka qenë aq e pa matur, aq trullosur, ka pasur qëndrime aq euforike, sa vijmë në dy përfundime:
E para, ajo ka mundur më qenë e manipuluar nga dikush, dhe,
E dyta, duke dashur të duket sa më kosmopolite, ajo nuk e njeh popullin e vet dhe vetveten.
Ndryshe, nese nuk qëndrojnë këto që thash, atëherë vërehet se njohurit e autores për shqiptarët në përgjithësi dhe, Kosovën në veçanti në raport me serbët janë nën minimum, pasi ajo kur flet për këto raporte bën barazimin e agresorit, vrasit, dhunuesit me viktimëm.



                    Rudina  Xhunga 


Mirëpo, analistet si kjo edhe nuk na çuditin shumë, sepse jemi mësuar të lexojmë, të dëgjojmë mendime, analiza, komente që flasin e shkruajnë njerëzit jokopetent sa i përket këtyre raporteve shqiptar-serb. Janë edhe të tillët që për shkrime të tilla paguhen nga qëndra antishqiptare, e në raste të tilla dihet se si pasqyrohet realiteti, si thuret historia, si hpjegohen ngjarjet.

Gjatë leximit dhe rileximit të kësaj kumtese, në kokën time kanë rrjedh shumë pyetje që lidheshin më indiferencën dhe heshtjen e disa intelektualëve e sidomos më mosreagimin e opinionit tonë ndaj një shëmtie të tillë:
Si është e mundur që aq shumë intelektual shqiptar, opinionist, analist, komentues, e redaktor gazetash të heshtin para një komenti të tillë?
Si është e mundur që të heshtin ata shqiptarë që përjetuan egzodin biblik të vitit 1998, 1999 (duke i lënë për pak çaste vitet 1878, 1912, 1924/38/1956 etjera), nga dhuna serbe përpara shfaqjësimit skandaloz që u bën serbëve Rudina Xhunga?
Si është e mundur që të heshtin OVL të UÇK-së, Shoqatat e Invalidëve të UÇK-së, kur Rudina Xhunga krimet serbe i barazon gjeja me ato shqiptare …?!
Si është e mundur të heshtin Shoqatat e të Zhdukurve në luftë, për ata qindra mijëra shqiptar që as sot nuk ju dihet varri e as eshtrat, kur R. Xhunga ka kaq dhimbje për serbet e viktimizuar?!...
Si heshten ato mijëra gra, nëna, motra shqiptare (nga Kosova) që u dhunuan nga serbët e Rudinës, e që paskan qenë viktimë?....
Shkurt, si është e mundur që populli shqiptar i Kosovës pas një paraqitje kaq turpëruese të Rudina Xhungës të heshtim?! A kanë të drejtë këta njerëz (Rudina dhe Co), të bëjnë një barazim kaq turpërues mes kriminelëve dhe krimeve serbe me shqiptarët?! A janë shqiptarët e Kosovës edhe për Rudinën shqiptar?! A mos vallë Rudina ( dhe Co ) paska kaq dhimbje për serbet, aq sa është në gjendje që për kosmopolitizmin e saj të sakrifikoj e gjithë popullin shqiptarë?!...



Çka thotë Rudina Xhunga në kumtesën e saj?

Po, çka përrallis Rudina Xhunga në kumtesën e saj „ Serbi afër teje“ të 17 Dhjetorit 2012 të gazeta MAPO, do mundohemi radhazi ti prekim vetem disa nga „xhevahiret“ e asaj kumtese. Do ti shkoqisim që ta keni një pasqyre më të qartë rreth kosmopolizmit të saj.
„Pavarësisht se jemi kombe që kanë me qindra vjet pranë njeri-tjetrit, nëse do të gërmojmë në dijet tona, do të konstatojmë se dimë shumë më pak për historinë dhe të tashmen e fqinjëve tanë, nga ç’dimë për atë të kombeve të mëdhenj të Europës. Edhe kur dimë diçka, kjo kalon gjithmonë nëpërmjet filtrit tonë nacional, i cili është i mbushur me paragjykime….“, thotë Xhunga.
Njihet në fakt një prirje karakteristike e theksuar e mendjemadhësisë se zonjës Xhunga, e cila duke i hyrë vehtja në begeni (vetkënaqësi) si shumë e dijshëm për çështjet e ditës, ajo është futur të analizoj një çështjet madhore që nuk ka habër fare. Këtu edhe qëndron e keqja më e madhe kur dikush mendon se tashmë din gjithçka, e në fakt s´din asgjë. Kjo nuk është një gjë e keqe jo vetem për atë, pr edhe për rrethin, shoqërin, popullin. Me sa duket, vetbegenia (vetkenaqësia) e R. Xhungës është kthyer në një tepri dhe qëllim në vetvete, duke e çuar atë në kosmopolizëm dhe në qëndrime jo reale për popullin e vet, siç është rasti në ketë kumtesë. Ndoshta në lidhje me temën që ajo ka trajtuar mund të themi lirisht se Xhunga është mosnjohjese e thelbit të historisë së popullit shqiptar se ndryshe si do të arsytonte mendimin kur thotë se shqiptarët: „Pëlqejmë të përmendim vetëm plagët që na kanë shkaktuar serbët, por jo ato që u kemi shkaktuar… Nuk besoj se kemi qenë dorëlehtë në trajtimin e tyre.“
Po, ne, shqiptarët, sidomos shqiptarët e Kosovës, Maqedonisë, Lugunës së Prishevës, Plavës e Ulqinit, që kemi qenë gjithë kohës një popull i zaptuar nga serbet, i përballur nga gjenocidi dhe shfarosja, a duhet të tregohemi tolerant ndaj kumtesës se z. Xhunga kur thotë: „Nuk ka ende një histori të shkruar paanësisht, por mendoj se do ta kemi pasur dorën e rëndë në trajtimin e tyre, duke iu kthyer me interesa trajtimin që na bënë gjatë periudhës mes dy luftërave botërore.“
Zonja Xhunga si duket ka nostalgji, si etërit e saj që ende mbajnë si gjë të çmuar kokardat serbe me yllin e kuq me të cilin luftuan kundër kosovarëve për të çliruar nga nacionalistet shqiptar (nga ballistat). Ndryshe lipset që ta dimë mos nostalgjiket për serbët dhe e kanë ngopur materialisht Xhungen që të del me konstatimin e quditshëm: „A kemi qenë tolerantë me serbët që mbetën në Kosovë pas luftës së fundit të 1999-ës? Sado të ekzagjeruar apo grindavecë të kenë qenë në kërkesat e tyre, ne që ishim më të mëdhenj në numër dhe fitimtarë, duhet të ishim treguar mirëkuptues dhe tolerantë ndaj tyre.“
O Zot, ne duhet të ishim tregua me tolerantë ndaj tyre, kur në vitin 1999 e gjithë bota pa dhe ishte dëshmitare e gjenocidit serb ndaj shqiptarëve, kurse vetem Rudina Xhunga dhe nostalgjiket e saj për serbin paskan qenë të verbër dhe nuk paskan pa asgjë.

Arif Molliqi, lindi në vitin 1953, është shkrimtar shqiptar nga Kosova, i lindur në Llukë të Epërme afër Deçanit.Me shkrime ka filluar nga viti i fundit të gjimnazit ( kohë kur filloi të botoi), edhe pse ka shkruar më herët. Në fillim nuk e ngacmonte aq shumë poezia, andaj filloi më humor dhe satirë, n´atë kohë nuk preferohei shumë satira, andaj për ti ikur „keqkuptimeve“ filloj të shkruaj edhe poezi.

Satiren e shkroi krejt padiktueshëm tek gazeta humoristike „ Thumb, duke botuar me pseudonime të ndryshme si; Boksh Baruti, Topuz Bërryli, Prenk Sherri etjera. Gjatë vitit 1977/78 bashkëpunoi në gazeten e studenteve „Bota e re“ ne faqen e kulturës, e sidomos në satirë dhe humor.Këtë bëri edhe më Radio televizionin e Prishtinës, shkroj disa pjesë humoristike që i dha televizioni.

Edhe në „Rilindje“ botoi shumë shkrime saterike gjersa një ditë, të shqetësuar miqët e tij e rekomandojnë; herë për herë ta le satirën sepse ishte gjini letrare e „vështirë“ për kohën. Pas kësaj „këshille“, Molliqi e vazhdoi me intenzivisht me poezi,prozë dhe dramaturgji. Eshtë shpërblye disa herë me vendin e parë dhe të dytë në konkurset letrare për poezi.

Veprat

Gjer tani Arif Molliqi ka botuar:

“Simfoni për darkën e qenve”, poezi, Prishtinë, 1994
“Në udhëkryq pa zhurmë”, (poezi), Toena, Tiranë, 1996
“Loja e Sarkofagut”, (dramë), Eurorilindja, Tiranë, 1998,
“Psherëtima e zareve”, (poezi), Panteoni, Tiranë, 1999
”Përplasje” (skica dhe mbresa), Fakti, Shkup, 2000
"Premiera e një pranvere”, (poezi), Rilindja, Prishtinë, 200
“Kafka e ujkut”, (roman), Toena, Tiranë, 2001
”Dëshmorët jetojnë pas vdekjes”, (monografi), Prizren,2002
“Shënime nga arkiva e qytetit D.”, (roman), Faik Konica, Prishtinë, 2003
“Pelegrinazh i ftohtë në qytetin D.” (poezi) Faik Konica, Prishtinë, 2004
“ Loja e dytë e Sarkofagut”, (dramë) Rozafa, Prishtinë (Kjo dramë është marrë për botim nga konkursi letrar i shpallur nga Ministria për Kulturë e Kosovës, për vitin 2003/2004, në mesin e shumë dorëshkrimeve në konkurs)
“Portret i pambaruar”, (poezi) Faik Konica, Prishtinë, 2006
“Klubi Shqiptar Verrat e Llukës“ në Hamburg“, (monografi), klubi, 2007.
"Gruaja e vizatuar nudo", roman, Faik Konica, Prishtinë, 2008.

Etj.
Antologji

Arif Molliqi, është prezentuar edhe në këto libra dhe antologji:

Halil Haxhosaj: “Premtime letrare, shkrime kritike, Prishtinë,2006
Shefqet Dibrani: “Libri dhe mbresa”, kritikë letrare, Zvicer 2005,
Chelaru Marius, Baki Ymer dhe Luan Topçiu “Antologji e poezisë shqipe”, në gjuhen rumune, një antologji më disa poetë nga Shqipëria, Kosova dhe Maqedonia, Valman, Rumani, 2006
Nga Jochan Blanke i janë përkthye në gjuhen gjermani disa cikle me poezi dhe është prezentuar nga një forum gjerman në një mbremje poetike në Hamburg më 2007.


Etj.

------------------------------

Serbi afër teje...

Mapo,Tiranë,17 dhjetor 2012



Rudina Xhunga 

Nëse do të bëjmë një kërkim në kujtesën personale, do të vërejmë sa pak serbë kemi takuar në jetën tonë, dhe besoj e njëjta gjë vlen edhe për një serb

Pavarësisht se jemi kombe që kanë me qindra vjet pranë njeri-tjetrit, nëse do të gërmojmë në dijet tona, do të konstatojmë se dimë shumë më pak për historinë dhe të tashmen e fqinjëve tanë, nga ç’dimë për atë të kombeve të mëdhenj të Europës. Edhe kur dimë diçka, kjo kalon gjithmonë nëpërmjet filtrit tonë nacional, i cili është i mbushur me paragjykime. Historiografia e secilit prej nesh përpiqet të minimizojë kontributin e tjetrit në kulturën paneuropiane, dhe të maksimalizojë të vetën, megjithëse e vërteta është se, sado vepra të çmuara të kemi bërë, ato janë në proporcion me përmasën tonë numerike, dhe me kapacitete tona intelektuale dhe kulturore.

Jemi një tokë që vazhdon prodhon mite. Në një kohë që fatkeqësisht përdor e shikon me lente që kanë mëse njëmijë vjet të prodhuara. Lente që në vend t’i linim në muzeume, ia lemë trashëgim brezave pasardhës. Kemi periudha të qeta në raportet me fqinjët, por ato zënë shumë pak vend në mitologjinë tonë. Kujtesa jonë është e mbushur me episodet e përplasjeve, dhe pak, shumë pak, me paqen. Kemi një histori të përbashkët, ku shekuj të tërë, jemi ndodhur nën të njëjtin sundimtar apo pushtues, por pak dimë për vuajtjet e njëri-tjetrit. Pëlqejmë të përmendim vetëm plagët që na kanë shkaktuar serbët, por jo ato që u kemi shkaktuar.
Si jemi sjellë ndaj serbëve në kohën që të dy palët ishim nën sundimin otoman, dhe serbët ortodoksë ishin, nga pikëpamja hierarkike, poshtë shqiptarëve? Nuk besoj se kemi qenë dorëlehtë në trajtimin e tyre. Si jemi sjellë ndaj pakicave serbe në Kosovë gjatë Luftës së Dytë Botërore? Nuk ka ende një histori të shkruar paanësisht, por mendoj se do ta kemi pasur dorën e rëndë në trajtimin e tyre, duke iu kthyer me interesa trajtimin që na bënë gjatë periudhës mes dy luftërave botërore.

A kemi qenë tolerantë me serbët që mbetën në Kosovë pas luftës së fundit të 1999-ës? Sado të ekzagjeruar apo grindavecë të kenë qenë në kërkesat e tyre, ne që ishim më të mëdhenj në numër dhe fitimtarë, duhet të ishim treguar mirëkuptues dhe tolerantë ndaj tyre. Duhet t’u kishim hequr frikërat. Përpiqem të justifikohem me argumentin se ishim të dehur nga era e lirisë, se ishim çmësuar nga qenia zot në tokën tonë. Por duhet të ishim treguar të kujdesshëm. Shpresoj se e shkuara do të na mësojë se urrejtja gjeneron vetëm urrejtje. Mund të të ofrojë vite, dekada, mbase edhe shekuj qetësi, por kurrë paqe dhe bashkëjetesë afatgjatë. Sidomos në një rajon që ka dëshmuar se e ka inatin jetëgjatë.

Nuk dua të bëj llogari dhe as, nën pretekstin e analizës së historisë, të qëmtoj fakte që më favorizojnë si shqiptare. Por, është e vërtetë se fajtorët asnjëherë nuk gjenden vetëm në njërën anë. Dhe Serbia ka ende një sjellje fodulle ndaj shqiptarëve. Serbia ka kërkuar falje në Kroaci për krimet e bëra ndaj vendasve. Por, ende nuk e ka bërë në Kosovë. Janë me qindra civilë të vrarë, me mijëra gra të përdhunuara, me qindra mijëra të dëbuar, dhe në këtë rast arma ishte në duart e serbëve. Por, ende nuk kanë kërkuar falje. Kanë një akademi dhe universitete të çmuara për individët dhe nivelet intelektuale, por ende nuk kanë bërë “Mea Culpa” për sa teori antishqiptare kanë elaboruar. Duket sikur një ndjenjë superioriteti racor, ndaj shqiptarëve, fle diku në subkoshiencën e tyre. Duhet të çlirohen. E kishin gjermanët ndaj sllavëve, dhe tani këta të fundit ndaj shqiptarëve. Ka ardhur koha të kërkojnë falje. Nuk është turp. E kanë bërë gjermanët, dhe askush nuk i quan të dobët për gjestin e tyre. Kështu edhe ne do të mund të shihemi në pasqyrën e së vërtetës dhe gjejmë fajet tona për të cilat nuk ka pse mos kërkojmë falje.

Ka ardhur koha që të njohim më mirë edhe njëri-tjetrin, për të kuptuar sa të ngjashëm jemi. Nëse do të bëjmë një sondazh në strukturën e lajmeve të vendeve tona, do të vërejmë sa pak zënë vend lajmet për çfarë ndodh në fqinjin tonë. Nëse do dëgjosh lajmet shqiptare, edhe kur flitet për Serbinë, përmendet vetëm në ato raste që kanë lidhje me Kosovën, dhe gjithmonë në këndvështrimin sesi preket interesi ynë nacional. Nuk zë vend këndvështrimi i palës tjetër. E njëjta gjë besoj se ndodh edhe në Serbi. Por kjo nuk është rruga për të njohur njëri-tjetrin. Në psikozën e pjesës më të madhe të popullsisë shqiptare, serbi është ende ai i fillimshekullit të 20-të, i gatshëm të rrëmbejë armën për të vrarë shqiptarët. Pak dimë për rininë beogradase, e cila kërkon të shohë përpara dhe integrohet në Europë.

E njohim Ivo Andriçin për faktin se ka firmosur “Memorandumin e Akademisë Serbe” që programonte shfarosjen e shqiptarëve. Por kur kam lexuar “Kronikën e Travnikut”, kam parë se përshkrimi që u bënte shqiptarëve, ishte, le të themi, me një simpati të akullt. Andriç ishte i dyzuar në qenien e tij, për ndjenjat mbi shqiptarët, por në letra ka mbetur përshkrimi i tij admirues. Ashtu edhe ne, ia vlen të përpiqemi që nga secili komb të inkurajojmë anën e tij racionale dhe që bashkon, jo atë pjesë të errët që përzë e shtyn drejt armëve.

Në kohën e luftërave të ish-Jugosllavisë, ka qenë një radio e quajtur B92, e cila ishte zëri opozitar nën sundimin e Milosheviçit. Ishte burimi i informacionit për sa ndodhte në Serbi, të cilës i referohej bota e lirë, dhe me kredenciale mjaftueshmërisht të besueshme. Por për ne si gazetarë dhe shqiptarë, ka qenë edhe një dëshmi se një Serbi europiane pulsonte diku në Beograd, se përveç Arkanit dhe Sheshelit, ishte edhe një Serbi e iluminuar që kërkonte të ishte pjesë natyrale e kontinentit ku ishte vendosur jo vetëm gjeografikisht por edhe mendërisht dhe kulturalisht.

Sot, Shqipëria shikon shumë drejt Perëndimit. Kosova, po ashtu. Besoj e njëjta psikozë është edhe në Serbi. Mendoj se duhet të shohim më shumë njeri-tjetrin, dhe pak nga pak ta kuptojmë se pas njëmijë e treqind vjetësh pranë e pranë, meqenëse nuk mundëm ta zhduknim fqinji-fqinjin, atëherë le të përpiqemi të bashkëjetojmë.



*Kumtesë e shkurtuar, mbajtur në konferencën “Siguria në Ballkan”.

Rudina Xhunga është gazetare. Drejton emisionin politik “Shqip” në Top Channel, prej majit të vitit 2002. Në këtë emision të përjavshëm të orës 21.00 të çdo të hëne, Xhunga sjell debate me figurat politike më të njohura në Shqipëri, Kosovë e Maqedoni. Emisioni ka një dimension mbarëkombëtar dhe tenton temat e forta të aktualitetit dhe historisë. Nga nëntori i vitit 1998-prill 2002, ka drejtuar emisionin politik “Dritare” në TVSH, ku për 4 vite, çdo të premte, ka pasur në studio politikanë të njohur, të vendit dhe të huaj. Më parë ka punuar për shumë vite si gazetare e kulturës në gazetat kryesore të kohës.



Në gazetën “Koha Jonë”, ku dhe ka punuar më gjatë, ka mbuluar përveç kulturës dhe reportazhin e faqet speciale të gazetës së parë të pavarur në vend. Gjithashtu Xhunga është dhe autore e tre librave; “Të dua për sfond”, “Preja e një martese të lodhur” dhe i fundit Sikur Ana... roman i shkruar nga Rudina Xhunga.



-----------------------------------

Rudina Xhunga dhe dallimi Kosovë – Shqipëri

Nga Nexhmedin Spahiu

Ditë më parë Rudina Xhunga botoi një shkrim me titull “Serbi afër teje”, ndaj të cilit u vërsulën shqiptarët e Kosovës, që nga penat më të mprehta të gazetarisë kosovare e deri te komentuesit që nxijnë nëpër portale interneti.

Këto reagime mëtojnë ta nxjerrin Rudinën si pro-serbe apo si një autore joserioze që flet pa e njohur realitetin.

Në fakt, ky është vetëm një moskuptim thelbësor mes shqiptarëve të Kosovës dhe atyre të Shqipërisë. Kur unë them se shqiptarët në Kosovë dhe Shqipëri përbëjnë dy kombe të ndryshme, nuk mendoj se ka dallime në gjuhë dhe gjak, por dallimi është në konceptimin politik.

Rudina Xhunga dhe reaguesit kosovarë ndaj saj flasin të njëjtën gjuhë, por fjalitë e tyre kanë kuptime të ndryshme, sepse Rudina dhe këta reagues u takojnë dy kombeve të ndryshme përkatësisht dy sistemeve të ndryshme vlerash.

Të jesh viktimë nuk është gjë për t’u mburrur

Kosovarëve nuk u vjen turp që para të huajve të ankohen se Serbia i ka vrarë, i ka prerë, i ka burgosur, i ka përdhunuar. Intenca e tyre vazhdon të jetë ajo e të dëshmuarit se ishin viktima të pastra të Serbisë. Për të dëshmuar këtë sa më qartë, kosovarët përpiqen të fshehin çdo të keqe që u kanë bërë serbëve. Çdokush që bien ndesh me këtë koncept të tyre, për kosovarët është tradhtar, i shitur, gjakprishur, gjenetikisht i dyshimtë etj.

Kjo ndodh kështu ngase shqiptarët e Kosovës sapo kanë lindur si komb. Meqë janë në foshnjërinë e tyre kombëtare, ata madje ende nuk e kuptojnë se kanë lindur si komb. Ende trashëgojnë mentalitetin e pakicës etnike, ku krejt çfarë duhet bërë politikisht është të artikulojnë qartë ankesat dhe kërkesat e tyre është detyrë e shtetit amë që të merret me ankesat dhe kërkesat e tyre.

Shtet amë i shqiptarëve të Kosovës është Kosova e jo Shqipëria

Shqiptarët e Kosovës harrojnë se që nga momenti që kanë shpallur shtetin tyre, shtet amë i tyre është Kosova, e jo Shqipëria. Harrojnë, po ashtu, se më nuk kanë të drejtë morale të ankohen dhe se ata tani duhen të merren me ankesat e të tjerëve.

Nga ana tjetër, Rudina Xhunga i takon një kombi tashmë 100-vjeçar. I takon një kombi që ka dalë në jetë si një komb i papjekur, madje edhe më i papjekur se kombi kosovar në momentin që ka dalë në jetë, por që për dallim prej kombit kosovar që po mbush 5 vjet jete, ai shqiptar tashmë ka mbushur 100 vjet.

Shkrimi i Rudina Xhungës është dinjitoz

Rudina si pjesëtare e një kombi 100-vjeçar, e ka për turp të pranojë se serbët i kanë vrarë, prerë e përdhunuar shqiptarët. Paraqitja e saj është shumë më dinjitoze. Ajo përpiqet të relativizojë, të tregojë se jo vetëm serbët janë komb, por të tillë janë edhe shqiptarët. Por, derisa krahasimi i shqiptarëve me serbët për Rudinën është një gjë e mirë, sepse dëshmon se jemi komb, për kosovarët që ende nuk e kanë idenë se edhe ata tashmë janë komb është krahasim i keq, sepse kosovarët nuk kanë sy me i pa serbët si komb, por vetëm si zullumqarë. Prandaj, Rudina përpiqet të dëshmojë se jo vetëm serbët u kanë “hipur” shqiptarëve gjatë historisë, por edhe shqiptarët u kanë “hipur” serbëve me raste.

Ftesa e saj serbëve që të mos vazhdohet më me këtë lojë “të hipa” ,“më hipe”, është një ftesë civilizuese dhe dinjitoze. Është ftesë që mundësi i drejton të mundurit.

Shqipëria ndjehet fitimtare ndaj Serbisë, Kosova ende jo

Problemi është se kosovarët ende nuk e ndjejnë veten fitimtarë, sepse problemi kosovar është më i thellë. Kosovës nuk i mjafton që Serbia është e mundur, Kosova ende nuk e sheh veten si mundës, sepse ende nuk është ngritur në këmbët e veta.

Ndërsa Shqipëria e sheh veten si mundës ndaj Serbisë. Njëqind vjet Serbia e nëpërkëmbi Shqipërinë, duke ia marrë Kosovën, duke ia shtypur vëllezërit e gjuhës e të gjakut, dhe tashmë kjo mori fund.

Patriotëve shqiptarë u bëhet qejfi kur shohin që vëllezërit e tyre të gjuhës e të gjakut (kosovarët), deri dje të nëpërkëmbur, tani ulen në një tavolinë në Bruksel me dhunuesit e deridjeshëm (serbët). Në Tiranë e dinë se përfaqësuesit serbë dhe ata kosovarë nuk janë të barabartë në Bruksel, sepse përfaqësuesve kosovarë u mungon, dija, përvoja e shumëçka, por e dinë se pikërisht për këtë, ulja e tyre në një tavolinë në Bruksel, është poshtërim për Serbinë. Por kjo çfarë u duket për mburrje në Shqipëri, u duket për turp në Kosovë.

Dallimet Kosovë-Shqipëri ekzistojnë. Tradhtarë janë ata që i heshtin dhe jo ata që i vënë në pah

Se dallimet konceptuale mes Kosovës dhe Shqipërisë, ekzistojnë kjo është një gjë që duhet pranuar e shpjeguar dhe jo të mohohen e të heshten. Heshtja e këtyre dallimeve shpien në konflikt. Pranimi i dallimeve të shtyn të mendosh dhe të përpiqesh ta kuptosh tjetrin para se ta akuzosh.

Nexhmedin SPAHIU, drejtor gjeneral i Radio Televizionit Mitrovica dhe profesor "Politikat e vendeve ballkanike" në Universitetin e Prishtinës. U lind më 20.09.1965 në Mitrovicë. Në preiudhën e mëparshme ishte kryetar i konferencës së rinisë universitare të Kosovës (1987), këshilltar politik i Kryeministrit të Kosovës (janar-mars 2005), profesor i Universitetit të Tiranës, Universitetit të Tetovës dhe profesor-mysafir i Universitetit të Hamburgut. Nexhmedin Spahiu magjistroi dhe doktoroi në fushën e matematikës në Universitetin e Zagrebit. Spahiu po ashtu ka diplomuar edhe në sferën e studimeve të Europës juglindore në Universitetin qëndror europian në Budapest-Hungari.

Është autor i disa publikimeve:

Një artikull në “Linear Algebra and Its Applications” xxx: 1-xx (1994), New York
Një artikull në “Shkenca” (“Science”), 1998 Tiranë
Dy artikuj në “Social Imagination”, çdo tre muaj
Journal of the Wisconsin Sociological Association, Vol. 36 No.2/3 1999


Nexhmedin Spahiu botoi edhe këto libra:

“Ekuilibret Shqiptare” (“Albanian Equilibria”), Marin Barleti, Tiranë, 1997
“Shqiptarët dhe sërbët në luftën finale për Kosovën” (“Albanians and Serbs in the Final War for Kosova”), Dardania, Tiranë, 1998
“Drejt Protektoratit Ndërkombëtar në Kosovë”, Towards the International Protectorate in Kosova), 1998, http://geocities.com/CapitolHill/Parliament/2524
“Serbian Tendencies for Partitioning of Kosova”, Central European University, Budapest, June 1999.
“Drejt Kombit Kosovar” (Towards the Kosovar Nation), Mitrovica, 2004
“National Awakening Process among Orthodox Albanians”, Hamburg, 2006.

Etj.

EKSKLUZIVE: "UÇK-ja ka pasur kampe torturash në Shqipëri"





Nga Altim Rexhimi   Michael Montgomery and Vladimir Karaj


Dëshmitarët thonë se Ushtria Çlirimtare e Kosovës ka mbajtur një rrjet të burgjeve ilegale në bazat e tyre në Shqipëri, gjatë dhe pas luftës të vitit 1999. Detajet nga ajo që ka ndodhur nëpër këto kampe, dalin në pah tek pas dhjetë vitesh.



Altim Rexhimi


KUKËS, Shqipëri – Në një kompleks industrial të rrënuar, me xhama të thyer dhe suva të rrjepur, pulat sorollaten për të gjetur ushqim dhe dy kamionë qëndrojnë në mes të oborrit të rrethuar me depo të ndryshkura dhe një ndërtesë dykatëshe gati të shkatërruar.

Në mes të këtij kompleksi është një ndërtesë njëkatëshe që dikur ka shërbyer si zyrë e një fabrike që ka prodhuar gjithçka, prej kapanxhave e deri tek kafazët e ashensorëve.

Por, gjatë fushatës së bombardimeve të NATO-s kundër ish-Jugosllavisë, mars – qershor 1999, ky objekt ka shërbyer për një tjetër qëllim. Forcat guerilje të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, UÇK-së, e kishin zënë për ta shfrytëzuar si bazë për të përkrahur operacionet e tyre në Kosovë.


Michael Montgomery

Fabrika nuk ishte thjesht bazë për gueriljet që luftonin kundër regjimit të Sllobodan Millosheviqit për ta pavarësuar Kosovën nga Serbia.

Ajo kishte marrë një qëllim më të ligë: aty dhjetra qytetarë, kryesisht shqiptarë të Kosovës të dyshuar si bashkëpunëtorë të regjimit serb, por edhe serbë e romë, burgoseshin, rriheshin dhe torturoheshin. Disa ishin vrarë dhe eshtrat nuk u janë gjetur ende. Njerëzit që thuhet t’i kenë drejtuar keqtrajtimet kanë qenë oficerë të UÇK-së.


Vladimir Karaj


Dëshmitarët thonë se së paku 25 njerëz kanë qenë të burgosur në Kukës. Në mesin e tyre kanë qenë dhe tri femra shqiptare nga Kosova. Në këtë kamp janë vrarë së paku 18 persona, kurse disa të tjerë, më vonë, janë shpëtuar nga trupat e NATO-s.

Duket se qendra në Kukës ka qenë njëra ndër disa qendrat sekrete të paraburgimit në Shqipëri dhe Kosovë dhe se të burgosurit janë transferuar nga një objekt në tjetrin.

Edhe pas ndërhyrjes të NATO-s, një kamp ka vazhduar të funksionoj në Baballoq, në Kosovë, ku janë mbajtur rreth 30 serbë dhe romë, për të cilët ende nuk dihet se ku janë. Sipas katër burimeve, serbë të rrëmbyer në Kosovë, mund të jenë mbajtur në kampe tjera në Shqipëri.

Emrat e disa të dyshuarve si bërës të këtyre veprave kanë qenë të njohur për UNMIK-un për kohë të gjatë.

Njëri nga të përfshirët, tash mban pozitë të lartë në sistemin gjyqësor të Kosovës, ka zbuluar Balkan Insight.

Ndërkohë Bislim Zyrapi, zyrtar në Ministrinë e Punëve të Brendshme të Kosovës, i cili ka qenë përgjegjës për operacionet e UÇK-së në Kukës, ka thënë për Balkan Insight se në bazën në fjalë, si dhe në rrethinën e Kukësit, nuk janë vrarë civilë.

Dy nga udhëheqësit kryesor të UÇK-së, në intervista të ndara për BBC-në, po ashtu kanë hedhur poshtë të gjitha këto pohime.

Hashim Thaçi dhe Agim Çeku i kanë thënë BBC-së se ata nuk kanë qenë në dijeni për ndonjë burg të UÇK-së ku të burgosurit janë keqtrajtuar apo ku janë mbajtur civilë.

Thaçi ka thënë se ka qenë në dijeni se ka pasur individë që e kanë keqpërdorur uniformën e UÇK-së pas luftës, por ka sqaruar se UÇK-ja është distancuar nga akte të tilla. Ai ka shtuar se keqpërdorime të tilla kanë qenë ‘minimale’.

Gjeneral Çeku ka thënë se UÇK-ja ka zhvilluar “luftë të pastër.”

Por, Jose Pablo Baraybar, ish shef i Zyrës për Persona të Zhdukur dhe Forensikë në UNMIK, thotë: “Ka njerëz të gjallë të cilët kanë qenë të burgosur në atë kamp në Kukës. Këta njerëz kanë parë njerëz të tjerë aty, shqiptarë dhe jo-shqiptarë. Pjesëtarë të udhëheqjes së UÇK-së kanë kaluar nëpër atë kamp. Shumë emra janë përmendur dhe do të thosha që ky është një fakt.”

Baraybar ka ndjekur gjurmët e personave të zhdukur në Kosovë dhe përtej kufirit në Shqipëri.

***** Limdal, zëdhënëse e EULEX-it, ka thënë për Balkan Insight se EULEX-i është në dijeni për pohimet rreth rastit të Kukësit dhe se prokurorët po i shikojnë dëshmitë për të parë nëse mund të ngritin aktakuza.


MERCEDESI I VDEKJES

Zbulimet për kampin e Kukësit në veri-perëndim të Shqipërisë bazohen në intervista me disa burime: dy dëshmitar okularë – një ish i burgosur dhe një ish-pjesëtar i UÇK-së, shënime nga një varreze në Shqipëri dhe dokumente të OKB-së të cilat i zotërojmë e të cilat japin detaje nga dëshmitë e të keqtrajtuarve në Kukës.

Së bashku, ato paraqesin pamje të një regjimi brutal burgu që është në kundërshtim me pohimet e ish-liderëve të UÇK-së të cilët thonë se i kanë respektuar konventat ndërkombëtare për të drejta të njeriut dhe asnjëherë nuk kanë keqtrajtuar civilë.

Abuzimet në Kukës mund të mos kenë qenë raste të izoluara. Sipas ish-luftëtarëve të UÇK-së të cilët kanë folur për Balkan Insight, si dhe sipas dëshmive të pavarura dhënë hetuesve të OKB-së, UÇK-ja ka mbajtur një rrjet të zgjeruar të së paku gjashtë burgjeve sekrete në bazat e tyre në Shqipëri dhe në dy baza që i kanë pasur në Kosovë, gjatë dhe pas luftës.

Këto burgje, shumë prej tyre afër bazave të UÇK-së në Shqipëri, janë përdorur për hetime dhe marrje në pyetje, procese këto që kanë përfshirë rregullisht torturimin, thonë burimet e intervistuar për këtë artikull.

Shumica e ish-ushtarëve të UÇK-së janë krenarë për luftën e tyre me forcat serbe, aksionet e përgjakshme të të cilave kanë detyruar ikjen masive të qindra mijëra shqiptarëve të Kosovës nga shtëpitë e tyre në vitin 1999.

Por disa thonë se janë ndjerë të turpëruar nga veprat që disa komandantë dhe liderë të UÇK-së kanë bërë në emër të luftës.
“Në atë kohë nuk dukej e çuditshme,” thotë një ish-ushtar i UÇK-së, i cili i ka parë ngjarjet nga afër.

“Por tani, kur shikoj prapa, e di se disa gjëra që u janë bërë civilëve të pafajshëm kanë qenë gabim. Njerëzit që i kanë bërë këto gjëra bëhen sikur të mos të ketë ndodhur asgjë dhe vazhdojnë ta lëndojnë popullin e vet, shqiptarët.”

Një tjetër dëshmitar okular, shqiptar i Kosovës, thotë se është mbajtur në Kukës nën pretekstin se ka qenë spiun i Serbisë, pandehje të cilën ai e mohon fuqishëm.

Ky njeri, që dëshiron të mbetet anonim, ka shpjeguar se ka parë ushtarët e UÇK-së duke keqtrajtuar dhe torturuar të burgosurit në këtë bazë me javë të tëra, shpesh nën mbikëqyrjen e oficerëve të UÇK-së.

“I kam parë njerëzit tek rriheshin, thereshin, dhe goditeshin me shkopinj bejzbolli,” thotë ai. “Kam parë njerëzit të lënë pa ushqim për pesë apo gjashtë ditë. I kam parë arkivolet tek hidheshin nëpër varre. Kam parë njerëz të vrarë.”
Ky njeri pohon se shumica e të burgosurve në Kukës kanë qenë civilë, kryesisht shqiptarë që akuzoheshin se punojnë për regjimin e Millosheviqit, dhe disa romë. Ka pasur edhe disa ushtarë të UÇK-së, të burgosur për shkaqe disiplinore.

Sipas të dy burimeve, tre nga të burgosurit kanë qenë femra shqiptare të Kosovës. Dy kanë qenë rome nga Prizreni. Të tjerët kanë qenë meshkuj shqiptar të Kosovës, 20 deri 27 vetë, të gjithë të akuzuar për bashkëpunim me forcat serbe. Një i burgosur ka thënë se ka dëgjuar britma në gjuhën serbe nga të burgosurit që po torturoheshin në një distancë të vogël nga kompleksi.

I burgosuri thotë se ka dëgjuar ‘njerëzit duke bërtitur dhe ulëritur ndërsa po torturoheshin dhe kam mundur të dalloj qartë se atje po flitej gjuhë amtare serbe.”

Ai thotë se disa të burgosur shqiptarë janë vrarë apo rrahur deri në vdekje në bazë derisa të tjerët janë larguar me një Mercedes të verdhë. Një i burgosur shqiptar ka vdekur para shtatë vetave në qeli kur u godit me plumb në kofshë dhe u la pa u trajtuar.

Shënimet e varrezës në Kukës ndriçojnë rastin e njeriut që ka vdekur pasi është goditur me armë zjarri në këmbë.

Sipas shënimeve të varrezave, ai është varrosur katër ditë para se forcat serbe të largoheshin nga Kosova më 10 qershor 1999, në pjesën e varrezave të rezervuar për shqiptarë të Kosovës të cilët kanë vdekur në Shqipëri gjatë konfliktit.

“Sa herë e kam parë atë Mercedes të verdhë, dikush është marrë me të dhe më nuk e kam parë atë njeri,” thotë burimi që ka qenë i burgosur. “Nuk janë gjetur kurrë.”

Ky ish i burgosur thotë se beson se njerëzit janë mbajtur aty për arsye të ndryshme, si p.sh. hakmarrje dhe lakmi, si dhe për arsye se janë pandehur të kenë qenë spiunë të Serbisë.

Një i burgosur ka punuar si polic në qytetin perëndimor të Gjakovës nën regjimin e Millosheviqit. Ai është marrë në këtë Mercedes të verdhë dhe që atëherë nuk është parë më.

Një tjetër ka qenë mësues, i cili është mbajtur për arsye se ka pasur leje për të bartur armë nga autoritetet serbe.

Ish i burgosuri thotë së beson se më shumë se 25 persona janë mbajtur aty nga marsi deri në qershor të vitit 1999.

Të burgosurit kanë qenë kryesisht nga qyteti i Prizrenit dhe fshatrat përreth. UÇK-ja i ka kapur ata nga turmat e kosovarëve kanë arritur në Kukës gjatë periudhës së luftimeve. Sipas të dy burimeve, së paku një nga ta është arrestuar në Durrës apo Lushnje, në Shqipërinë qendrore.

Një i burgosur kujton një të burgosur tjetër, shqiptar nga Kosova, duke u thënë trupave në oborr nga dritaret mbyllura se nëse e vrasin atë, ai ka gjashtë vëllezër që do t’ia marrin hakun. “Çka do të bëni me ata?” i pat sfiduar ai.

Sipas burimeve të njëjta, dhe dokumenteve të UNMIK-ut gjatë hetimit të rastit, menjëherë pas luftës disa nga të mbijetuarit janë transferuar në qelitë e stacionit policor në Prizren, Kosovë.

Më 18 qershor, ata dhe të burgosur tjerë nga UÇK-ja në Prizren janë liruar nga trupat gjermane të KFOR-it të cilët e kanë bastisur ndërtesën.

Burime të njëjta vlerësojnë se 18 të burgosur mund të jenë vrarë në Kukës.

Burimi që ka qenë ushtar i UÇK-së, thotë: “E kuptoj që kanë bashkëpunuar me serbët dhe kanë shkaktuar shumë dëm. Kjo do t’i tërbonte njerëzit kur mendon për masakrat që po ndodhnin në anën tjetër të kufirit. Por ata janë trajtuar në mënyrë brutale. Nganjëherë më vinte keq për ta.”

Ish i burgosuri me të cilin kemi biseduar ishte skeptik se ndonjë nga të burgosurit ka bashkëpunuar në mënyrë aktive me njësitë vrastare serbe.

“Edhe nëse kanë merituar të ndëshkohen, askush nuk ka të drejtë t’ia bëj atë [torturë] dikujt [tjetër],” thotë ai. “Askush nuk ka të drejtë t’ia bëj atë një qenie tjetër njerëzore.”


RRJETI I KAMPEVE

Kukësi ka qenë vend me rëndësi strategjike për UÇK-në. Armët, uniformat, paratë dhe rekrutët e rinj kanë kaluar nëpër këto depo dhe ndërtesa.

Baza ka qenë e rëndësishme edhe për policinë ushtarake të UÇK-së, e cila supozohet se ka mbledhur të dyshuar nga masa e civilëve që largohej apo ishte dëbuar nga forcat serbe për në Shqipëri.

Sipas disa policëve që i kemi intervistuar, një njësit i Ushtrisë Shqiptare i stacionuar në bazën e Kukësit e ka ndihmuar UÇK-në në organizimin e operacioneve të policisë ushtarake.

Duket se Kukësi ka qenë një ndër qendrat e shumta të burgimit në Shqipëri dhe Kosovë. Të burgosurit transferoheshin nga njëra në tjetrën.

Dy të burgosur ishin sjellë në Kukës nga një objekt i ngjashëm i UÇK-së afër qytetit të Burrelit, thotë ish i burgosuri, ku UÇK-ja kishe baraka për trajnim të ushtarëve gjatë dy muajve të fundit të luftës.

“Na treguan se njerëzit po vriteshin atje, dhe po hidheshin në gropa të gëlqeres,” tha ai. “Mund të shihja çka po ndodhte në Burrel edhe nga gjendja në të cilën i sillnin... Ishin torturuar keq.”

Sipas dokumenteve të OKB-së, intervistave me pjesëtarë të UÇK-së dhe të burgosur, të burgosur tjerë ishin transferuar në Kukës nga qendrat e UÇK-së nga së paku dy vende tjera, Durrësi, dhe pas luftës, nga Prizreni.

UÇK-ja kishte njësi të inteligjencës dhe polici ushtarake në shumicën e bazave që i mbante në Shqipëri.

Halil Katana, gazetar ushtarak nga Tirana, shkruan në biografinë e tij të autorizuar të Kudusi Lamës, komandant i divizionit të Kukësit Kudusi Lama: Gjeneral i luftës: “Ato njësi [të policisë ushtarake të UÇK-së] kanë luajtur një rol të rëndësishëm në vendosjen e disiplinës në grupet e UÇK-së të trajnuara në rajonin e Kukësit, si dhe në kapjen e agjentëve serb të cilët hynin në vend në mesin e refugjatëve nga Kosova.”

Sipas burimit tonë të tretë, pjesëtar tjetër i UÇK-së, këto njësi mbanin qeli burgu në Babine, qendër e logjistikës aftër rajonit kufitar të Tropojës, në kampin e trajnimit në Burrel, si dhe në bazën e UÇK-së në Durrës.

Bislim Zyrapi, aktualisht zyrtar në Ministrinë e Punëve të Brendshme të Kosovës, ka qenë përgjegjës për operacionet e UÇK-së në këtë bazë në Kukës nga fillimi i majit deri në përfundimin e bombardimeve të NATO-s kundër ish Jugosllavisë, më 10 qershor.

Ai thotë se të burgosurit në burgun në Kukës kanë qenë ushtarë me probleme disiplinore dhe se nuk ka pasur të vrarë në bazë ose jashtë saj. Por, ai shton se e kishte gjetur UÇK-në të çrregullt, me ushtarë të armatosur dhe individë që bridhnin lirisht në qytet dhe vende tjera në Shqipëri. Një ndër gjërat e para “që duhet të bëja ishte t’i disiplinoja,” tha ai.


KRYESIT NË LIRI

Sipas dëshmitarëve okularë, dy qytetarë shqiptarë, të përfshirë në UÇK, kanë marrë pjesë në procesin e marrjes në pyetje.
Njëri, i cili përshkruhet të ketë pasur flokë të gjata të zeza, ka qenë posaçërisht brutal ndaj romëve të Prizrenit, sipas një burimi.

Një burim thotë se luftëtarët e UÇK-së që ktheheshin nga luftimet në Kosovë nganjëherë zbraznin tërbimin e tyre në të burgosurit.

Tjetri thotë se të burgosurit torturoheshin për të pranuar se kishin bashkëpunuar më forcat serbe të sigurimit shtetëror, UDB-ne. Hetuesit dëshironin t’i incizonin të burgosurit duke pranuar bashkëpunimin me Serbinë.

Burimet e njëjta që kanë qenë dëshmitar të bazës në Kukës kanë thënë se hetuesit në Kukës kanë qenë eprorë të UÇK-së të cilët kanë qenë të përfshirë në kapjen e të dyshuarve si bashkëpunëtorë.

Të dy burimet tona në lidhje me bazën kanë identifikuar disa oficerë të UÇK-së si të përfshirë në keqtrajtimet në Kukës.
Njëri nga ta aktualisht është zyrtar i lartë në sistemin gjyqësor në Kosovë.

Balkan Insight nuk po i boton emrat e kryesve të pandehur për të mos rrezikuar burimet tona.
Sipas ish-ushtarëve të UÇK-së që i kemi intervistuar, disa njerëz të përfshirë në keqtrajtimet në Kukës kanë qenë të përfshirë edhe në rrëmbimin e qytetarëve të Kosovës pas luftës.

Cak i tyre nuk ishin “tradhtarët” shqiptarë por serbët dhe romët që kishin mbetur në Kosovë pas hyrjes së trupave të NATO’s.
Një shqiptar i Kosovës që ishte kthyer të luftonte në Kosovë pasi kishte jetuar shumë vite jashtë vendit, na ka treguar se ka parë afër 30 serbë dhe romë që mbaheshin në një kamp të UÇK-së në Baballoq, aftër Deçanit në Kosovën perëndimore, edhe pas luftës, në verën e vitit 1999.

Ai tha se kishte dëgjuar britma nga ky vend dhe kishte supozuar se të burgosurit po torturoheshin. Kur patrullat e NATO-s kalonin andej, të burgosurit fshiheshin në një punëtori, shton po ky burim.

Ky ish-luftëtar i UÇK-së thotë se dyshon se ky grup është dërguar përtej kufirit në Shqipëri dhe është asgjësuar. “Kurrë nuk i kam parë më, nuk kam lexuar për ta nëpër gazeta,” thotë ai. “Kështu që me siguri janë zhdukur në male.”


Altin Raxhimi është gazetar në profesion të lirë në Tiranë. Micahel Montgomery është korrespondent special për Qendrën për Gazetari Hulumtuese në Berkeley, Kaliforni. Vladimir Karaj është gazetar i të përditshmes tiranase Korrieri

Raporti eshte publikuar ne Ballkan Insight.


-------------------------

Ne vazhdim po sjelli pjese nga raporti i Michael Montgomery i cili është korrespondent special për Qendrën për Gazetari Hulumtuese në Berkeley, Kalifornia.
Keto qe lexoni me poshte jane disa nga ky raport te cilin vetem e kam perkthyer dhe sjellur ashtu siq eshte thene,pa ndryshuar asgje.

Michael Montgomery

BBC

Misteri i humbur

Eshte një histori delikate qe kam hetuar për vite.
Menjëherë pas përfundimit të luftës në Kosovë, unë fillova të hulumtoj per fatin e mijëra civilëve të cilët u zhdukën gjatë dhe pas konfliktit.Shumica e viktimave shqiptarë u hodhën në puset ose u transportuan ne varret masive per ne Serbi.



Por disa të tjerë - kryesisht serbë - thjesht u zhduken pa gjurmë.
Unë kisha takuar burime që flisnin për kampet sekrete në Shqipëri, ku serbët e Kosovës, shqiptarët dhe romët ishin torturuar dhe në shumicën e rasteve të vrarë.
Takova një tjetër burim, i cili ra dakord për të ndarë detaje të rëndësishme në lidhje me burg kampet e UÇK-së.
Ai ishte kthyer nga një jete dhe karrierë e suksesshme qe kishte pasur jashtë vendit,pra ne perendim, për t'u bashkuar me UÇK-në luftën e saj për pavarësinë e Kosovës nga Serbia.
Njeri nder ta ishte krenar për qëllimet qe ai luftoi ,mirepo ishte dekurajuar nga trajtimi i civilëve te zene rob qe ai kishte parë në një kamp burg te UÇK-së. Më shumë se kaq, ai tha se ndihej i zemëruar dhe i tradhëtuar nga komandantët e UÇK-së te cilet kishini toleruar dhe madje urdhëruar abuzimet.
"Tani, kur shikoj prapa, e di se disa nga gjërat që janë bërë kane qene te gabuara,sikur kjo puna me civilet e pafajshem"
Ai tha se civilët serbë dhe romë u kapën prej ushtarëve të UÇK-së dhe i fshihnin nga trupat e NATO-s. Ky deshmitar beson se robërit janë dërguar nëpërmes kufirit më Shqipërine dhe jane vrare.
Ky njeri ishte njëri nga tetë ish-luftëtarët e UÇK-së qe zbuluan disa nga sekretet e tyre të errëta nga lufta.
Megjithatë, një tjetër burim foli për kamionin e mbushur me të burgosur civil, kryesisht serb nga Kosova - në vende të fshehta në Shqipëri, ku ata u vranë përfundimisht.
Ai kujtoi se si kishte degjuar dy rober qe te vriten dhe te mos "prehen në copa".
"Unë ndihesha i sëmurë. Unë isha vetëm duke pritur që e tera kjo të përfundojë," . "Ishte vështirë. Mendova se ne po zhvillonin një luftë të [e çlirimit] por kjo ishte diçka krejtësisht me ndryshe."
Shume pak shqiptare kane deshmuar lishur me keto qe flitej se jane bere ne ate kohe.U desht 10 vite te kajojne qe dikush nga ata te flase dhe te thyej ate heshtjen qe ishte mbajtur ne Kosove.Ata pak deshmitare qe paten vendosur te flasin,menjehere kane marre kercenime per tu vrare.Sipas zyrtareve te Kombeve te Bashkuara ne Kosove disa nga ata edhe jane vrare.
Me te gjithe keta tete deshmitare qe folem,te gjithe ishin gati qe nese eshte nevoja prape do ti merrnin armet dhe te luftonin per mbrojtjen e Kosoves dhe pavaresise se saj,mirepo pa i bere disa nga ato qe jane bere kunder disa civileve.


Njeri nga keta ish-ushtaret e UCK-se me tha:" Tash eshte koha qe te jemi te ndershem dhe te sinqertë me vetveten tone dhe te ndertojme shtetin real,ashtu siq e deshen te gjithe."


Njeri deshmitar qe eshte i mbrojtur dhe thote te kete qene shofer per transportin e disa personave per ne Shqiperi tregon:

"Ata me thane qe duhej te transportoja disa njerez per ne Shqiperi.Aty ishin tre burra,te burgosur dhe civil.Ata i kishin duart e lidhura prapa shpine.Ne dukje dukeshin si fshatar te thjeshte.Pastaj i futem brenda automjetit.Para neve ishin tre shqiptare me nje veture qe na prinin,dhe dy te tjere ishin prapa neve me arme qe na percillnin
Kur e sollem grupin e pare te te burgosurve ketu(fjala eshte per "shtepine e verdhe",ne Burrel)degjova se si mjeket po i kontrollonin ata,duke ju marre edhe grupin e gjakut.Kjo gje ishte konfuze dhe e pakuptueshme per neve,pse te kujdeseshin per te burgosurit mjeku,ne nuk e dinim se per qka ishte fjala.Me vone degjova se keta te burgosur do te dergoheshin ne aeroport,e ndoshta edhe ne Turqi".


Nje tjeter deshmitar qe fliste shqip dhe qe kishte mbijetuar nga keto kampe tregon:

"Ka pasur maltretime te vazhdueshme ndaj te burgosurve aty.Na kane vendosur neper dhoma nga 5 ose 6 veta.Pergjate maltretimeve ata perdoren revole,thika dhe pushke automatike.Ata na bene gjera neve qe smundet askush ti imagjinoj,qe nuk mund t`ia besh as nje kafshe.Ne mesin e ketyre pati edhe te burgosur serb sepse kur renkonin nga rrahjet i degjoja se si bertisnin ne gjuhen serbe".

Kur eshte vizituar kjo shtepi nga prokuror te Tribunalit te Hages dhe prokuror te Unmikut ne vitin 2003,kishin pare se njera nga keto dhomat shiheshin shenja gjaku.
Aty afer shtepise kishte edhe berrlog ku ne mesin e atyre gjesendeve te gjuajtura jane gjetur qe nuk pritej se do te gjindeshin ne ate shtepi qe gjindej mu ne mes te malit e izoluar,si mjete qe perdoreshin ne kirurgji,shiringa te ndryshem,dhe disa qetesues dhe sedativ tjere qe sipas mjekeve perdoren vetem ne raste kirurgjikale.Keto te mbetura jane derguar ne Tribunalin e Hages,mirepo gjygji i Hages thote se i ka "duart e lidhura"pasi qe flitet per raste qe kane ndodhur pas perfundimit te luftes dhe se nuk eshte ne mandatin e tij te hetoj nje rast te tille.
Familja qe jeton ne"shtepine e verdhe "lidhur me mbetjet kirurgjikale,shiringat dhe barnat e ndryshme shpjegon se eshte dashur ti mbaj ne shtepi pasi qe kane babane e semure dhe se pasi shtepija eshte larg mga ambulanta ata i kane mbajtur ne shtepi keto medikamente.
Ndersa ne Prishtine ne qendren e dokumentacionit lidhur me keto raste dhe raste tjera,egzistpjne dokumente dhe deshmi lidhur me kete rast dhe raste tjera,mirepo qe i ka mbuluar pluhuri,ku ne keto deshmi perfshihen edhe disa emra te ish komandanteve te uck-se.Disa zyrtare te larte thane qe me e nevojshme ishte stabiliteti sesa edhe drejtesia ne keto momente duke aluduar ne keto raste.
Keto dosje dhe dokumente thuhet qe permbajne pergjigjet e disa nga keto raste,qe kane ndodhur pas lufte mirepo edhe gjate saj.
Sipas disa te dhenave thuhet qe Tribunali i Hages i ka shkaterruar disa nga "deshmite"qe jane marre ne shtepine ne Burrel.
Edhe Jose Pablo Baraybar, ish shef i Zyrës për Persona të Zhdukur dhe Forensikë në UNMIK,beson se Tribunali i ka shkaterruar keto "deshmi".

Nje deputet lokal nga qyteti i Burrelit ,Qemal Minxhosi,thote qe ky rast e ka demtuar shume imazhin e ketij vendi,poashtu thote se eshte i gatshem qe te lejoje qfaredo inspektimi ne kete zone lidhur me rastin e "shtepise se verdhe".ai eshte i sigurte se nga keto akuza asgje nuk eshte e vertete.Ai thote: "Kur je ne anen e drejte,ske per qka te frigohesh,dhe ne jemi ne anen e drejte"

Ju jeni budalla!

Ministri i Jashtëm francez, Bernard Kouchner përfundoi të martën vizitën në Kosovë. Në Graçanicë ai u përball me pyetje provokative nga një gazetar serb. Gjatë vizitës në Graçanicë, Kouchner u pyet për rolin e tij në tregtinë me organe të serbëve të zhdukur në Kosovë. “Ju qenkeni i sëmurë. Ju jeni budalla, mos flisni marrëzira!”, është kundërpërgjigjur Kouchner. 


Nga Faton Ismajli më 03.03.2010 në ora 8:00
"…Ju qenkeni i sëmurë. Ju jeni budalla, mos flisni marrëzira. 
Bernard Kouchner…" Shefi i diplomacisë franceze, Bernard Kouchner, ka reaguar në mënyrë të pazakontë ndaj pyetjeve provokative të një gazetari serb lidhur me të ashtuquajturën “Shtëpi e verdhë” dhe akuzat për tregti me organe të serbëve të zhdukur në Kosovë. 

Kouchner u përball me pyetjet e gazetarit të “Zërit të Amerikës”, Budimir Nicic, pas vizitës në Shtëpinë e shëndetit në Graçanicë, të martën, ku është takuar me drejtoreshën Rada Trajkovic.

Pas pyetjes se a ka marrë pjesë në tregtinë me organe në rastin “Shtëpia e verdhë”, Ministri Francez ia plasi një të qeshure të madhe dhe pastaj i tha gazetarit Nicic: “A mos je i sëmurë? Çka është kjo Shtëpi e verdhë?”.

Kouchner ka qenë Shef i UNMIK’ut menjëherë pas luftës në Kosovë, periudhë për të cilën Beogradi zyrtar akuzon se janë zhdukur dhjetëra serbë të Kosovës. 

“Mos besoni në krejt atë që thuhet. A do të thotë se unë dhe Rada (Trajkovic) kemi marrë kufomat për t’ua vjedhur organet””, ka shtuar Kouchner. 

“Ju qenkeni i sëmurë. Ju jeni budalla, mos flisni marrëzira”, citohet t’i ketë thënë Kouchner gazetarit serb, nga Radio KIM. 

Ndërkaq, i pyetur se cili është qëndrimi i tij për të ashtuquajturën “Shtëpi e verdhë” në Shqipëri, është kundërpërgjigjur: “Çka është kjo Shtëpi e verdhë?” . 

“Duhet të shkoni (te mjeku) për t’u kontrolluar. Ata të cilët thonë kështu janë idiotë dhe vrasës”, është shprehur Kryediplomati francez, duke drejtuar gishtin kah Shtëpia e shëndetit në Graçanicë. 

Mediat serbe i kanë cilësuar si incident dhe fyerje përgjigjet e Kouchnerit në Graçanicë, ndërsa ka reaguar edhe Shoqata e gazetarëve të Serbisë. 

Ndryshe, Ministri i Jashtëm francez, Bernard Kushner, në ditën e dytë të vizitës në Kosovë, sërish ka ftuar Beogradin dhe Prishtinën që të nisin procesin e normalizimit të marrëdhënieve ndërfqinjësore.

“Që një vend të hyjë në Evropë, duhet ta ketë edhe pëlqimin e 27 vendeve anëtare. Kështu që Kosova dhe Serbia së pari e kanë të domosdoshme të dialogojnë”, tha ai.

Ky dialog, sipas Kouchnerit, nuk ka kushtëzime

“Serbët e Kosovës duhet të jenë qytetarë të barabartë dhe të integruar, si të gjithë të tjerët, pa diskriminime”.

Ai ka pohuar se serbët tash janë më të lirë në Kosovë.

“Herën e fundit kur isha në Graçanicë, serbët e kishin të vështirë të udhëtonin lirshëm, kurse tani është më mirë, edhe pse ende nuk është gjendje e kënaqshme”, tha Kouchner, pas takimit me Kryetarin e Graçanicës, Bojan Stojanovic.

Stojanovic tha se kishte njoftuar Ministrin francez me punën dhe sfidat me të cilat po ballafaqohet kjo komunë e re e sapoformuar.

“E kam njoftuar me shumë vështirësi me të cilat po ballafaqohemi. Kouchner është njohës i mirë i rrethanave në Kosovë dhe nga ai kemi marrë premtime për angazhimin e tij personal për të ndihmuar Graçanicën”.

Kushner takoi edhe Rada Trajkovicin.

Ajo tha se theksi i bisedës ishte i përqendruar në pajtimin ndërmjet serbëve dhe shqiptarëve të Kosovës.

“I kam thënë Ministrit Kouchner se kam përshtypjen që populli është mbi politikanët dhe se çdo ditë që kalon, ka më pak incidente ndërmjet serbëve dhe shqiptarëve. Por, janë politikanët ata të cilët nuk e kanë guximin që të fillojnë të bisedojnë për normalizimin e jetës”, u shpreh Trajkovic.

Pas vizitës në Komunën e re të Graçanicës, Ministri i Jashtëm francez ka përfunduar vizitën në Kosovë. 


Reagon Budimir Nicic

Gazetari Budimir Nicic, i cili e pyeti Ministrin e Punëve të Jashtme të Francës rreth të ashtuquajturës “Shtëpi e verdhë”, ka reaguar ndaj deklaratave të Bernard Kouchnerit.

“Kouchnerin nuk kam dashur ta provokoj. Por vetëm e kam kryer punën time profesionale”, ka thënë Nicici për mediat serbe.

“Me konstatimin se shumë familje të të kidnapuarve e akuzojnë atë për tregti me organe, e pyeta se cila është përgjigja e tij lidhur me këtë dhe cili është qëndrimi i tij për të ashtuquajturën Shtëpi e verdhë. Atëherë ai më pyeti se mos jam i sëmurë dhe budalla”, ka shtuar ai.

Nicic ka shtuar se është i “goditur dhe i fyer” me komentet e Kouchnerit. 

Ndërkaq Rada Trajkovic, e cila ka qenë e pranishme gjatë deklaratës së Ministrit të Jashtëm francez në Graçanicë, ka deklaruar se nuk e justifikon reagimin e Kouchnerit, por e kupton atë. 

“Nëse i thoni një mjeku se ka marrë pjesë në vrasje, kidnapim dhe shitje të organeve, me të vërtetë është një fyerje e rëndë. Edhe për mua do të ishte fyerja më e tmerrshme. Kjo pyetje e ka lënduar personalisht (Kouchnerin) dhe ka pasur një reagim, të cilin unë nuk e justifikoj, por e kuptoj”, ka thënë ajo.
---------------------------

Takime të fshehta në vende të ndryshme të Kosovës, fotografi, vendi ku ata kanë qendrën për operime në Kosovë, ofrimin e shumave të parave për deklarata të rrejshme kundër luftës së UÇK’së, e shumë detaje të tjera, Express ka arritur t`i sigurojë në lidhje me rastin e arrestimit të tre serbëve, që besohet të jenë pjesëtarë të Shërbimit Informativ Serb, BIA. 

Të gjitha këto dëshmi e detaje të operimit të tyre në Kosovë, Express i ka siguruar pak ditë pas arrestimit të tre serbëve, Predrag Zheljkovic, Milutin Radanovic dhe Igor Josinac. 

Në dokumentet që ka gazeta, janë evidentuar takimet e fshehta mes tyre, aranzhimet e takimeve me persona të ndryshëm nga të cilët është kërkuar të dëshmojnë rrejshëm për kohën e luftës që ka ndodhur në Kosovë, e posaçërisht për të dëshmuar për transplantimin e supozuar të organeve që kanë bërë ushtarët e ish UÇK’së.

Po ashtu, nga këto dëshmi shihet se në rrethin e këtij grupi janë të përfshirë edhe shqiptarë nga Kosova, e po ashtu edhe zyrtarë të lartë të Policisë së Kosovës. 

Sipas këtyre dokumenteve zyrtare, thuhet se qendra kryesore e këtij grupi të Inteligjencës Serbe dhe personave të tjerë të udhëhequr nga Qeveria e Serbisë është në veri të Mitrovicës dhe në Kopaonik.

“...Këta persona dyshohet se janë duke mbledhur informata të rrejshme dhe janë duke bërë pagesa në mënyrë të paligjshme për gjoja mbledhjen e fakteve për transplantime të organeve gjatë luftës në Kosovës”, thuhet në raportin hetues, të siguruar nga gazeta. 

Hetimet rreth këtij grupi të dyshuar, bëhet e ditur se kanë filluar qysh prej fillimit të muajit prill të këtij viti.

Kështu, me datën 8 të muajit prill, hetuesit policorë kanë kuptuar se ky grup i përbërë nga disa persona do të takohen në fshatin Prevallë të Prizrenit, në afërsi të Brezovicës.

Rreth orës 11 të mëngjesit, në restorantin N.N në Prevallë, janë takuar katër persona. Bëhet e ditur se ky takim është udhëhequr nga dy persona nga Beogradi, për të cilët thuhet se me profesion janë mjekë. 

Në këtë incizim të policisë është kuptuar se këta persona kanë kërkuar një person të nacionalitetit shqiptar (emri i njohur për redaksinë), me qëllim që nga ky të marrin dëshmi të rrejshme për kohën e luftës që ka ndodhur në Kosovë.
Ky takim është aranzhuar nga polici serb i Kosovës, tashmë i arrestuari, Igor Josinac. 

Për deklarata të rrejshme dhe për një bashkëpunim të mundshëm me këtë person shqiptar, në këtë takim është cekur se ai mund të përfitojë 50 mijë euro. 
Pas takimit në Prevallë, tashmë i arrestuari Igor Josinac, i shoqëruar me dy personat nga Beogradi me veturën Opel Vectra në tabela të Novi Pazarit (NP) nisen në drejtim të Shtërpcës, ku gjatë rrugës marrin edhe personin e katërtë për të vazhduar udhëtimin e tyre drejt Prishtinës. 

I gjithë ky takim i pjesëtarëve të BIA’s ishte nën vëzhgimin e hetuesve të policisë së Kosovës. 

Sipas transkriptit, hetuesit e policisë kishin kontaktuar një njësi të trafikut afër qendrës tregtare ‘Ben Af’, në Ferizaj, ku kishin kërkuar që vetura me tabela NP të ndalohej për të identifikuar personat që po udhëtonin me Igor Josinac.

“Me të ndaluar veturën, Igor komunikon me policët e trafikut, ku ai paraqet ID kartën e tij duke treguar se është pjesëtar i Policisë së Kosovës. Në momentin kur policët e trafikut kërkojnë identitetin e pasagjerëve, Igor reagon duke thënë se këta janë mjekë nga Beogradi, të cilët i ka takuar për një shërbim mjekësor”, thuhet në raport. 

Pas kësaj, policët e trafikut nuk kanë reaguar më shumë, duke lejuar që vetura e Igor Josinac dhe pasagjerëve të tjerë, gjegjësisht pjesëtarëve të BIA’s, të vazhdojë rrugën e tyre drejt Llapnasellës të Çagllavicës. 

“Ndalohen në një oborr të një shtëpie në këtë fshat (Express ka shlyer të dhënat specifike të shtëpisë për çështje të sigurisë) ku zbresin të katër personat. Kjo shtëpi dyshohet të jetë shtëpi koordinuese e këtyre personave, të cilët janë duke mbledhur dëshmi të rrejshme nëpër territor të Kosovës. Në këtë grup, janë të përfshirë një grup shumë i madh personash të cilët janë të dirigjuar nga Qeveria e Serbisë për qëllime të caktuar”, thuhet më tej në këtë raport. 
Në vazhdën e këtij misioni, pjesëtarët e BIA’s, më 11 prill të këtij viti, aranzhojnë takime të tjera në rrethinën e Prizrenit, për t`u takuar me njerëz të cilët po ndihmonin në mbledhjen e informatave dhe gjetjen e personave të tjerë, të cilët janë të gatshëm të japin deklarata të rrejshme në disfavor të shtetit të Kosovës, e posaçërisht për luftën e fundit.

Përveç disa personave që kanë ndihmuar në mbledhjen e informatave, hetuesit policorë kanë vërejtur se në misionin e BIA’s për deklarata të rrejshme kundër ish-UÇK ishte i angazhuar edhe një zyrtar i lartë i policisë së Prizrenit. 

“Igor Josinac dhe personi tjetër rreth orës 14 e 28 minuta, në vendin e quajtur Shatërvani në Prizren, takohen me kapitenin e Policisë së Kosovës (emri i njohur për redaksinë) i cili në këtë takim vjen me veturë zyrtare të policisë Toyota Land Cruser”, sqarohet më tej në raport. 

Takimi me kapitenin e policisë dhe dy pjesëtarëve të BIA’s kishte zgjatur vetëm pak minuta, ku zyrtari i lartë i policisë së Kosovës nxjerr një dokument nga xhepi, të cilin Igor Josinac e fut me shpejtësi në xhepin e tij.

Pas kësaj, bëhet e ditur se të dy personat ndahen nga kapiteni i PK-së dhe rreth orës 15 e 15 minuta ata hipin në një veturë Ford Orion me targa KS, ku nisen në drejtim të fshatit Reçan. 

Sipas këtij dokumenti, thuhet se dy ditë më vonë, pikërisht me 11 prill, hetuesit policorë kanë vëzhguar një shtëpi në hyrje të fshatit Llapnasellë, në të cilën dyshohet të jetë shtab i krizës i formuar nga personat e lartcekur. 

Fakti se kjo shtëpi është kthyer në qendër takimi të pjesëtarëve të shërbimit sekret serb, pohohet se para kësaj shtëpie shpeshherë shihen të parkuara automjete të ndryshme dhe se atë e vizitojnë persona të shumtë.

Më poshtë, mund të lexoni disa nga bisedat ndërmjet Igor Josinac dhe grupit që është duke u hetuar. Biseda është e transkriptuar fjalë për fjalë. Igor Josinac këtu bisedon me një Ndërmjetësues (emër i njohur për redaksinë), gjithashtu pjesëtar i Policisë së Kosovës, rreth koordinimit të veprimeve për ta bindur një shqiptar të Kosovës (emër i njohur për redaksinë, por për shkak të hetimeve, emri i tij, në bisedën e transkriptuar, është shënuar si SHQIPTARI), që në këmbim të disa dhjetëra mijëra eurove, të dëshmojë rrejshëm se gjatë kohës së luftës atij i ishte marrë njëra veshkë. Igor Josinac përgatit terrenin që pastaj në Kosovë të vinin një nivel i lartë i BIA’s, që do ta kryenin transaksionin financiar.

Ndërmjetësi: Unë jam aktivizuar seriozisht…

Igori: Ky është interes i madh. Kjo ka rëndësi për mua, për ty, për atë. Këta (v.j: me ‘këta’ Igor mendon në pjesëtarët e BIA-së) hyjnë për shkak timin dhe tëndin... Ata e kanë arritur shkallën më të lartë, i kanë të gjitha, dhe nuk u nevojitet ndonjë gradë (mendojnë për ngritjen në pozita). Të gjitha këto që ata i marrin, i marrin për situatë parazgjedhore, dhe për mua e për ty, sepse atyre unë u kam thënë për ty...

Ndërmjetësi: Të ta them një punë. Unë jam takuar me Shqiptarin, direkt. Ka thënë “po, unë jam ai dhe di shumë punë”. Ai ka dëshirë ta dijë se kush i garanton se do t’i marrë të hollat. Atij i interesojnë të hollat...

Igori: Paratë i garantoj unë. Unë të garantoj ty, e ti i garanton atij... dhe për të tjerat, nuk ke problem. Unë të garantoj ty, ti atij. 

Ndërmjetësi: A bën që atij t’i jepen disa para më herët, që ai të vijë e ta japë deklaratën?

Igori: Të them diçka. Ata, nëse merren vesh për 40 mijë - mirë. Ti je marrë vesh për 50 mijë euro, nuk ka problem. Me Shqiptarin do të bisedohet prapë. Ti do të marrësh pjesën tënde dhe do të ta heqim atë... 

Ndërmjetësi: Domethënë, mua 10 mijë euro dhe do të ma heqin burgun? (V.J: Këtu, Ndërmjetësi po negocion që në këmbim të punës që po e bën, përveç 10 mijë eurove, pjesëtarët e BIA’s t’ia shlyejnë edhe një dënim të mëhershëm që e ka pasur në Serbi)

Igori: Ti ke thënë 10 mijë euro dhe burgun...

Ndërmjetësi: Po, unë kam thënë 10 mijë euro dhe të ma heqin burgun...

Igori: Mos me keqkupto tash ti mua... Edhe në qoftë se t’i heqin 5 mijë, ti do të jesh i kënaqur. 

Ndërmjetësi: Kuptoj.

Igori: Për tërë jetën, ne i kemi ata. Dhe kemi punë të tjera. 

Ndërmjetësi: A janë ata me të vërtetë të fortë( V.J: pjesëtarët e BIA’s)?

Igori: Të ta them të drejtën, nuk ka më të fortë se ata.

Ndërmjetësi: Se ata...

Igori: Tash të them se ata janë në rang me... Çka vendosin ata, do të thotë ka vendosur Tadic.

Ndërmjetësi: Tadic...

Igori: Nuk kam afruar unë njerëz lloma. Ne nuk kemi hyrë në bisedë vetëm për të folur. 

Ndërmjetësi: Të them diçka Legendë. Unë po hyj në një lojë shumë të rrezikshme. 

Igori: Ti hyn në lojë, unë hyj në lojë për shqiptarë. 

Ndërmjetësi: Ty nuk ta ndjen për asgjë... Ti do të shkosh...

Igori: Ne nuk njihemi nga sot. Unë po të lus që ta kuptosh se është shumë serioze, tepër serioze. 

Ndërmjetësi: Kur do të shihemi me ata? Unë tërë ditën kam qenë... dhe siç po e sheh, unë jam duke rinovuar... Shqiptarin e kam pritur në një Bastore. 

Igori: Puna kryesore në jetë është se unë kur të them, se në qoftë se të kanë thënë që do t’i marrësh kaq, aq do t’i marrësh.

Ndërmjetësi: Sa do t’i marrë Shqiptari, pasi që unë nuk jam i rëndësishëm në këtë tregim? Ai ka pranuar...

Igori: Shqiptari do t’i marrë prej 30 deri në 40 mijë. 

Ndërmjetësi: Sigurt prej 30 deri në 40 mijë?

Igori: Dëgjo... Gjithçka që i nevojitet, do të ketë. Ti t’i kesh paratë, të gjitha të tjerat unë të garantoj ty, ti i garanton atij. Është pjesë e punës sime se si do t’i nxjerr unë prej tyre, kur të kryhet puna. Mos të jetë se ai ka vetëm fjalë. Fjalët janë diçka, veprat janë diçka tjetër. Nëse atij ia kanë ndërruar.... ne kemi përfunduar punën, ne kemi futur paratë në xhep... 

Ndërmjetësi: Po.

Igori: A po kupton, ne i kemi marrë paratë...

Ndërmjetësi: Legendë, pasi që i ke njerëzit... e unë njoh njërin që e ka parë vrasjen e një serbi dhe që dëshiron të flasë.

Igori: Shiko, mos të shkojmë majtas e djathtas... Do të më thuash ti për këto, janë më të rëndësishme. 

Ndërmjetësi: Momentalisht, më prioritare.

Igori: Kjo tash është aktuale. A e di se çka më kanë thënë ata: Mos ka kërkuar shumë? Por, kur kanë mundur t’i japin për atë majmunin, Kovacevicin 950 mijë, gati 1 milion, pse mos t’i japin për këtë që do ta shpëtojnë kur të pranojë... Kjo është çështja, tash për tash.

Ndërmjetësi: Sipas mendimit të tyre, kjo nuk është para e madhe për Shqiptarin?

Igori: Jo, nuk është e madhe. Ata kanë menduar 20 mijë, por unë u kam thënë – cilat janë mundësitë e mia... dhe kjo ka shkuar më tutje. Dashtë Zoti që ai t’i marrë 50 mijë, ose edhe 100 mijë. Por, më beso, se kurrë nuk do ta tradhtojmë. Do ta shpëtojmë atë dhe familjen e tij. Unë atyre do t’u them se ai ka pranuar. 

Horrors of KLA prison camps revealed

Michael Montgomery  BBC Radio 4, Crossing Continents Newsnight film: Kosovo: Did atrocities continue? The man spoke plainly as he explained the horrors he lived through in a Kosovo Liberation Army prison camp 10 years ago. He told me about how he watched people beaten with steel pipes, cut with knives, left for days without food, and shot and killed. "What can you feel when you see those things?" he said. "It's something that is stuck in my mind for the rest of my life. You cannot do those things to people, not even to animals." As the man talked, his mother paced nervously in the nearby kitchen. She was panicked and tears were streaming down her face. "They'll kill him, they'll kill him," she moaned, clutching one of her grandchildren. But her son persisted. We spent hours in the family's sitting room as our source detailed allegations of possible war crimes by KLA officers in a military camp in the Albanian border town of Kukes. It was a crucial interview for a delicate story I have been investigating for years. Mystery of the missing Soon after the war ended in Kosovo, I started looking into the thousands of civilians who disappeared during and after the conflict. Many Albanian victims were dumped in wells or transported to mass graves as far away as Belgrade. LISTEN TO THE FULL REPORT But others - mainly Serbs - simply vanished without a trace. There were no demands for ransom, no news of any kind. I had met sources who spoke vaguely about secret camps in Albania where Kosovo Serbs, Albanians and Roma were interrogated, tortured and in most cases killed. I met another source who agreed to share important details about KLA prison camps. This man cut a very different profile. He had returned from a successful career abroad to join the KLA in its fight for Kosovo's independence from Serbia. The man was still proud of the goals he fought for, but he had become haunted by the treatment of civilians he had seen at a KLA prison camp. More than that, he said he felt angry and betrayed by KLA commanders who tolerated and even ordered the abuses. "It didn't seem strange at the time," he told me as he described seeing desperate civilians locked in a filthy agricultural shed.  Now, looking back, I know that some of the things that were done to innocent civilians were wrong  Former KLA Fighter He said the civilians were Serbs and Roma seized by KLA soldiers and were being hidden away from Nato troops. The source believes the captives were sent across the border to Albania and killed. "Now, looking back, I know that some of the things that were done to innocent civilians were wrong. But the people who did these things act as if nothing happened, and continue to hurt their own people, Albanians." This man was one of eight former KLA fighters who revealed some of their darkest secrets from the war. A soldier's story Yet another source spoke of driving trucks packed with shackled prisoners - mainly Serbian civilians from Kosovo - to secret locations in Albania where they were eventually killed. He recalled hearing two of the captives begging to be shot rather than tortured and "cut into pieces". "I was sick. I was just waiting for it to end," the source told me. "It was hard. I thought we were fighting a war [of liberation] but this was something completely different." A long silence over the atrocities has held strong throughout Kosovo It has taken these men 10 years to speak to an outsider about the dark side of the war. They were breaking a code of silence that has held strong in Kosovo. Very few Kosovo Albanians have publicly revealed crimes committed by their own side. And for good reason. Witnesses who have agreed to provide testimony for prosecutions of KLA commanders have faced intimidation and death threats. Some have been killed, according to United Nations officials in Kosovo. There is another reason. All the men we spoke with insisted they were Kosovan patriots and would take up arms again to defend the country's independence. But that is precisely the point: independence - of a sort - arrived for Kosovo last year. Their wartime goal has been attained. As one of the former KLA fighters told me: "Now is the time to be honest to ourselves and build a real state." Crossing Continents: Kosovo was first broadcast on BBC Radio 4 on Thursday, 9 April 2009 at 1100 BST and repeated on Monday, 13 April at 2030 BST. You can still listen to this edition of Crossing Continents on theBBC iPlayer or subscribe to the podcast .

NGA FLORI BRUQI : KËRKO FALJE PLAKUSHA CARLA DEL PONTE.!!! 

E vërteta doli në shesh dhe më shumë u gëzova për Kosovën se për veten, kështu është shprehur ish-kryeministri Ramush Haradinaj, vetëm pak minuta pasi që Tribunali i Hagës e shpalli të pafajshëm në të gjitha pikat e aktakuzës.


Këshilli Organizues për pritjen e Kryetarit të AAK-së dhe ish-Kryeministrit të Kosovës, Ramush Haradinaj, njofton se Haradinaj pritet të arrijë në Aeroportin e Prishtinës në ora 17:00 me një fluturim të veçantë nga Holanda.

Adresimin e parë para mediave do ta ketë në aeroport rreth orës 17:15. Pritja është e organizuar nën mbikëqyrjen e protokollit të shtetit.
Në ora 19:00 Haradinaj pritet tui adresohet qytetarëve në Sheshin “Nënë Tereza”.




1.

Ben Emerson, avokat i Ramush Haradinajt në një konferencë për media ka deklaruar se ish prokurorja e Tribunalit të Hagës, Carla Del Ponte duhet t’i kërkoj falje Ramush Haradinajt.

“Zonja Del Ponte duhet t’i kërkosh falje Ramush Haradinajt dhe të gjithë kosovarëve për gabimet e jashtëzakonshme që i ke bërë në këtë proces”, ka thënë avokati Emerson, raporton RTV Dukagjini.



Ndërkaq, në një deklaratë me shkrim dhënë Radio Dukagjinit, Ramush Haradinaj është shprehur: “Prej sot shpirti im i takon dhe është i përkushtuar për ty shërbyer popullit të Kosovës. E kaluara është e kaluar dhe ne duhet të shikojmë nga e ardhmja. Ne duhet të punojmë më shumë për ta ndërtuar një shtet të vërtetë demokratik, ku mbizotëron rendi dhe ligji dhe që do t’u shërbej të gjithë qytetarëve tanë”.

“Ajo çka Beogradi apo kushdo tjetër thotë për fajësinë time është jo relevante. Proceset politike duhet të vazhdojnë. Gjatë viteve në vijim do të ketë shumë mundësi për ta trajtuar dështimin e Tribunalit të Hagës. Tani, fokusi im i vetëm janë njerëzit e popullit tim dhe institucionet qeverisëse”, përfundon deklarata e Haaradinajt.


2.

Ramush Haradinaj u është drejtuar kosovarëve përmes një deklarate të avokatit të tij, Ben Emmerson.

Aty ai falënderon popullin e Kosovës dhe bashkësinë ndërkombëtare që kanë qëndruar me të gjatë këtij procesi.

Ndër të tjera, avokati i Haradinajt duke përcjell porosinë e klientit të tij, ka thënë se pas kthimit në Kosovë, me pajtimin e popullit, kreu i AAK’së do të marrë pozitën e liderit politik të vendit.

“Ai më ka lutur të tregoj se do të kthehet këtë mbrëmje në Kosovë dhe me pajtimin e njerëzve, shumë shpejt do ta marrë pozitën që i takon si lider politik i vendit, duke udhëhequr Qeverinë që përfaqëson të gjithë qytetarët e Kosovës, pavarësisht gjuhës që ata flasin dhe pavarësisht se prej nga vijnë”, thuhet në deklaratën e avokatit Ben Emmerson.

“Ai (Haradinaj) më ka lutur të them se si lider i Kosovës së lirë do ta luftojë korrupsionin kudo që gjendet dhe se më të do të merret fuqishëm”, shtoi Emmerson.



3.

Sa i përket vendimit të dhënë nga Gjykata e Hagës në orët e para të ditës së sotme për pafajësinë e ish-kryeministrit të Kosovës, Ramush Haradinaj, i akuzuar për krime lufte, Sali Berisha tha se ishte lajmi më i gëzueshëm për gjithë shqiptarët në këtë ditë.

Kreu i qeverisë e cilësoi si një triumf të demokracisë dhe ligjit ndërkombëtar, ku e ftoi zotin Haradinaj për një vizitë në Shqipëri në mënyrë që të festohet bashkërisht.


4.

Vendimi i sotëm i Tribunalit të Hagës, me të cilin shpallen të pafajshëm Ramush Haradinaj, Idriz Balaj dhe Lahi Brahimaj, rikonfirmon pastërtinë e luftës, që e kanë bërë këta luftëtarë dhe shokët e tyre, thuhet në deklaratën për media të kryetarit të Kuvendit të Kosovës, Jakup Krasniqi.

Më tutje, Krasniqi konstaton se “u dëshmua se drejtësia mund të vonoj, por vjen përfundimisht”.

Vendimi i sotëm i Gjykatës së Hagës, sipas Jakup Krasniqit, padyshim është ngjarje e rëndësishme në jetën personale të ish të akuzuarve, të familjeve dhe miqve të tyre, por mbi të gjitha, përbën një akt madhor me të cilin, për të satën herë, rrëzohen akuzat e pabaza kundër drejtësisë dhe pastërtisë së Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

“Me këtë vendim, drejtësia ndërkombëtare dëshmoi profesionalizmin e saj, kredibilitetin dhe besueshmërinë e lartë që gëzon”, tha Krasniqi, për të shtuar se “Ushtria Çlirimtare e Kosovës ka bërë luftë të drejtë çlirimtare dhe sipas zakoneve e rregullave ndërkombëtare të luftës, prandaj nuk mund të inkriminohet nga asnjë gjykatë”, ka thënë Krasniqi, transmeton REL.

Krasniqi ka shprehur bindjen e plotë se edhe në rastet e tjera të luftëtarëve të lirisë, duke përfshirë edhe këtë të fundit me zotin Fatmir Limaj me shokë, drejtësia do të fitojë, duke shpallur pafajësinë e tyre dhe drejtësinë e luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.



5.

Në reagimit e Komisionit Evropian pas vendimit të Tribunalit të Hagës për të liruar ish-kryeministrin e Kosovës, Ramush Haradinaj, dhe dy bashkëluftëtarët e tij, vetëm thuhet se "Komisioni ka marrë në dijeni vendimin e sotëm të Gjykatës së Tribunalit në rastin ndaj Ramush Haradinajt, Idriz Baklajt dhe Lahi Brahimajt. Komisioni nuk komenton vendimet gjyqësore të Tribunalit".

Më tej në këtë prononcim të Komisionit Evropian, thuhet se "megjithatë ne do të donim të nënvizojmë edhe njëherë inkurajimin tonë të fuqishëm për të gjithë partnerët tanë në rajon që të vazhdojnë punën në arritjen e pajtimit dhe forcimin e raporteve të mira fqinjësore.


6.

Familja Jashari nëpërmjet një kumtese ka thënë se ,e rastin e kremtimit të Festave të Nëntorit, gjatë gjithë këtij muaj, Kompleksi Përkujtimor “Adem Jashari” dhe familja jonë janë vizituar nga qindra e mijëra qytetarë nga të gjitha trojet shqiptare. Sipas kumtesës, vizitat u intensifikuan 2 ditët e fundit kur ato kanë zgjatur deri pas mesnate, për të kulmuar më 28 Nëntor, kur numri i vizitorëve ka tejkaluar numrin 30 mijë.

“Shfrytëzojmë rastin t’i falënderojmë të gjithë ata që ishin në Prekaz por edhe të gjithë shqiptarët kudo që janë dhe, edhe një herë, përzemërsisht t’ua urojmë Festat e Nëntorit, dhe t’u urojmë të gjitha të mirat në jetë. Me unitet të tillë dhe përkushtim për të nderuar të rënët nëpër shekuj, populli shqiptar po tregon se e ka arsyetuar flijimin e të rënëve, se e meriton lirinë dhe se ka një të ardhme të ndritshme.

Familja Jashari do të vazhdojë të jetë e të gjithëve dhe, në çdo kohë e në çdo rast, për të gjithë shqiptarët pa dallim, në aspiratat tona për të realizuar idealin e atdhetarëve tanë që shqiptarët të jetojnë të bashkuar”, thuhet në kumtesë.



7.



Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës ka pritur me festë vendimin e Tribunalit të Hagës për lirimin e liderit të saj Ramush Haradinaj.

Nënkryetari i parë i AAK-së, Blerim Shala tha se kthimi i Haradinajt do të sjell zhvillime positive dhe dinamike politike në vend.

Sipas tij, skena politike e Kosovës ka ndjerë mungesën e ish-kryeministrit Haradinaj.

Shala nuk e ka përjashtuar as mundësinë e përfshirjes së AAK-së në qeverinë aktuale, siç tha ai, për t’i ndihmuar dhe çuar përpara proceset në interest ë Kosovës, siç janë angazhimet për rend e ligj në veri, dialogu me Beogradin si dhe aspektet e politikës së jashtme që nënkuptojnë anëtarësimin e Kosovës në Organizatën e Kombeve të Bashkuara.

AAK është subjekti më i përfolur për përafrimin e saj me qeverinë Thaçi, kurse nënkryetari i saj Blerim Shala, është emëruar nga presidentja Atifete Jahjaga në postin e koordinatorit të Kosovës për bisedimet me Serbinë.


8.



Grupi Parlamentar i Partisë Demokratike të Kosovës (PDK), përshëndet lirimin e ish-kryeministrit të Kosovës, z. Ramush Haradinaj dhe bashkëluftëtarëve, Lahi Brahimaj e Idriz Balaj.

Lirimi i tyre është dëshmia më e fuqishme që vërteton luftën tonë çlirimtare, si luftë të drejtë dhe të pastër, e cila është zhvilluar në përputhje të plotë më Konventat Ndërkombëtare, thuhet në komunikatën për opinion të GP të PDK-së, i cili shfaq bindjen se “lufta jonë çlirimtare ka qenë luftë e pastër, luftë për lirinë dhe pavarësinë e vendit”

Grupi Parlamentar i PDK-së shpreson se edhe Fatmir Limaj dhe bashkëluftëtarët e tij, do të dëshmojnë pafajësinë e tyre dhe luftën e shenjtë çlirimtare dhe të lirohen sa më shpejt nga gjitha akuzat, që u ngarkohen.


9.



Lëvizja Vetëvendosje përshëndet lirimin e Ramush Haradinajt, Lahi Brahimajt dhe Idriz Balajt, nga akuzat në Tribunalin e Hagës.

Vendimi për pafajësinë e Komandantit të UÇK-së dhe ish luftëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, është edhe njëherë dëshmi se lufta jonë ka qenë e drejtë, e dinjitetshme dhe çlirimtare, thotë Vetëvendosje nëpërmjet një kumtese.

Mëtutje theksohet se me këtë rast, “përpjekjet për ta zhvendosur dhe transformuar qëllimin e luftës për çlirim nga Serbia u hodhën poshtë si të pavërteta e të pavlefshme” dhe shtohet se “gjejmë rastin të shprehim mirënjohje e nderim të thellë për të gjithë luftëtarët që kontribuuan me jetën, përpjekjet dhe qëndresën e tyre në çlirimin e Kosovës”.

http://floripress.blogspot.com/2012/11/nga-flori-bruqi-kerko-falje-plakusha.html

Për hetimet kundër plakushës Carla del Ponte dhe Dick Mart-it "Floripress"





 dhe Flori Bruqi ,kanë kërkuar që moti hetime ndërkombëtare nga OKB-ja. 

Shqipëria do u kërkojë institucioneve ndërkombëtare të hetojnë ish-prokuroren Carla del Ponte.

Kryeministria e Shqipërisë, në një deklaratë zyrtare, ka njoftuar se do të nisë kërkesë për hetimin e Del Pontes pas lirimit të Ramush Haradinajt.

“Del Ponte të hetohet për rolin tendencioz e të paligjshëm në lidhje me Haradinajn. Kërkesa për hetimin e Del Pontes do t’i dërgohet edhe sekretarit të OKB-së”, bën të ditur Kryeministria.

Gjykata Ndërkombëtare për Krime Lufte në ish-Jugosllavi, ka shpallur të pafajshëm për të gjitha pikat e aktakuzës, ish-luftëtarët e UÇK-së Ramush Haradinaj, Lahi Brahimaj dhe Idriz Balaj. Vendimi nga trupi gjykues është shpallur mëngjesin e së enjtes.

Në vendimin e saj, Gjykata thotë se Prokuroria nuk ka sjellë ndonjë dëshmi bindëse lidhur me akuzën për tre të akuzuarit se gjatë vitit 1998 kanë kryer krime lufte.

Qeveria e Republikës së Kosovës ka njoftuar se do të kërkojë hetime të pavarura kundër ish-Kryeprokurores së Tribunalit të Hagës, Carla del Ponte.

Në këtë njoftim përmenden hetimet ndah Ramush Haradinajt dhe Fatmir Limajt.
“Qeveria e Republikës së Kosovës, ndonëse gjithmonë me besimin e plotë në pafajësinë e z. Ramush Haradinaj, në luftën e pastër të UÇK-së, por edhe të gjykuarve të tjerë të këtij Tribunali- akuzat e pabazuara ndaj z.Fatmir Limaj dhe pjesëtarëve tjerë të UÇK-së të gjithë të shpallur të pafajshëm, ka qenë gjithnjë mbështetëse e fuqishme dhe bashkëpunëtore e punës së këtij Tribunalit” njofton qeveria.

Njoftimi vazhdon: “Kjo është bërë pikërisht për të vërtetuar për të shumtën herë, nga instanca më e lartë, që këta persona dhe kjo luftë kanë qenë gjithnjë të pastër dhe në përputhje me të gjitha ligjet e luftës.

Qeveria e Republikës së Kosovës ndanë mendimin që kjo tolerancë është abuzuar nga ish Kryeprokurorja e këtij Tribunali, znj. Carla del Ponte, e cila edhe tani ka pranuar publikisht që akuza e ngritur kundër z. Haradinaj ishte e pambështetur me prova të cilat mund të çonin në dënimin e tij.

Në njoftimin e Qeverisë së Kosovës është përmendur edhe raporty i Dick Martyt dhe aktivitet e Del Pontes janë quajtur fabrikime fantastiko shkencore.

"Bazuar në këtë, Qeveria e Republikës së Kosovës kërkon nga autoritetet kompetnte ndërkombëtare që të fillohen hetime kundër znj. Carla del Ponte për keqpërdorimin e autoritetit të saj si Kryeprokurore në rastin Haradinaj, rastin Limaj e tjere ne vitin 2003 dhe lidhur me fabrikimet fantastiko-shkencore të karla del Pontes lidhur me akuzat e Dick Mmartit e më gjerë.Duke i njohur autorizimet dhe privilegjet e saja ligjore, Qeveria e Republikës së Kosovës ndanë mendimin se këto autorizime dhe privilegje janë tejkaluar dhe keqpërdorur deri në atë masë sa ka lejuar ngritjen e aktakuzave krejtësisht të pabaza, tendencioze e të kundërligjshme, duke çuar kështu në burgosjen dhe njollosjen e karaktereve të shumë figurave të çmuara politike të Republikës së Kosovës, si dhe duke dëmtuar imazhin e shtetit të Kosovës" vazhdon komunikata.

Ata kanë bërë thirrje që hetimet të fillojnë sa më shpejt. "Qeveria e Republikës së Kosovës, i bën thirrje Sekretarit të Përgjithshëm të Tribunalit dhe autoriteteve të tjera ndërkombëtare OKB-së që dhe të fillojë hetimin e veprimeve të saja të kundërligjshme të cilat në çdo situatë do të arsyetonin zhveshjen e saj nga privilegjet që ajo do të gëzonte normalisht si Prokurore" përfundon njoftimi i Qeverisë.





Për hetimet kundër plakushës Carla del Ponte dhe Dick Mart-it  Agjencioni informativ nga Prishtina  "Floripress" dhe Flori Bruqi ,kanë kërkuar që moti hetime ndërkombëtare nga OKB-ja.

http://floripress.blogspot.com/2010/12/nga-flori-bruqi-dick-marty-i-paguari-i.html

http://floripress.blogspot.com/2011/03/plakusha-zvicrane-carla-del-ponte-dhe.html

http://floripress.blogspot.com/2011/04/ish-shefi-i-unmk-ut-drbernard-kouchner.html

http://floripress.blogspot.com/2010/12/del-ponte-kerkon-hetime-po-jo-nga.html

http://groups.yahoo.com/group/cameria/message/5461

http://floart-press.blogspot.com/2009/04/te-gatshem-per-te-nxjerre-ne-drite-te.html

http://floripress.blogspot.com/2012/11/ben-emmerson-i-bera-thirrje-carla-del.html

http://floripress.blogspot.com/2012/11/serenata-drejt-hageste-ramush-haradinaj.html

http://floripress.blogspot.com/2012/11/u-vleresua-durimi-i-zotit-haradinaj-dhe.html

http://floripress.blogspot.com/2012/11/nga-flori-bruqi-kerko-falje-plakusha.html

http://floripress.blogspot.com/2012/08/historia-mesohet-per-tu-mos-perseritur.html

http://floripress.blogspot.com/2012/08/sllavet-jane-te-vone-bile-shume-te-vone.html

http://floripress.blogspot.com/2012/08/arkani-legija-shiptari-budalla.html

http://floripress.blogspot.com/2012/07/nga-skender-bucpapaj-opinone-editoriale.html

http://floripress.blogspot.com/2012/05/plani-patkoi-i-milosheviqit-per_19.html

http://floripress.blogspot.com/2012/05/familjaret-e-shtepise-se-verdhe-kunder.html

http://floripress.blogspot.com/2011/11/prokurori-amerikan-williamsonakuzat-e.html

http://floripress.blogspot.com/2011/10/washington-post-zbulon-emrin-e-kreut-te.html

http://floripress.blogspot.com/2011/04/plaget-dhembin-kur-ftohen.html

http://floripress.blogspot.com/2011/01/prishtina-kerkon-hetime-per-raportin-e.html

http://floripress.blogspot.com/2011/01/rrefimi-befasues-i-dick-marty-t.html

http://floripress.blogspot.com/2011/01/linja-berlusconi-moske-beograd-me.html

http://floripress.blogspot.com/2011/01/metodat-e-veprimit-dhe-deshirat-e-dick.html

http://floripress.blogspot.com/2010/12/metodat-e-veprimit-dhe-deshirat-e-dick.html

http://floripress.blogspot.com/2010/12/lajme-nga-kosova-cfare-nuk-shkruan-ne_24.html

http://floripress.blogspot.com/2010/12/genjeshtrat-e-dik-martit.html

http://floripress.blogspot.com/2010/12/familja-katuci-marty-tentoi-te-hidhte.html

http://floripress.blogspot.com/2010/12/raporti-i-dick-marty-t-trondit.html

Carla Del Ponte (born February 9, 1947) is a former Chief Prosecutor of two United Nations international criminal law tribunals. A former Swiss attorney general, she was appointed prosecutor for the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY) and the International Criminal Tribunal for Rwanda (ICTR) in August 1999, replacing Louise Arbour.
In 2003, the U.N. Security Council removed Del Ponte as the Prosecutor for the ICTR, and replaced her there with Hassan Bubacar Jallow in an effort to expedite proceedings in that Tribunal. She remained the Prosecutor for the ICTY until 1 January 2008, when she was succeeded by Serge Brammertz. Del Ponte was formerly married, and has one son.
She conducted an investigation on the allegations of organ trafficking by the KLA of Serbs and other non-Albanians in Kosovo and Albania for the Parliament of Europe.
Del Ponte served as Swiss ambassador to Argentina from 2008 to February 2011.

Del Ponte was born in Bignasco, Switzerland in 1947. She speaks fluent Italian, German, French and English. Del Ponte studied law in Bern and Geneva, as well as in the United Kingdom. She obtained her LL.M. in 1972.
After completing her studies, Del Ponte joined a private law firm in Lugano, leaving in 1975 to set up her own practice.In 1981 she was appointed an investigating magistrate, and later public prosecutor at the Lugano district attorney's office. As public prosecutor, Del Ponte dealt with cases of money laundering, fraud, drug trafficking, arms smuggling, terrorism and espionage, often looking into the many international links forged in Switzerland's role as a global business centre.
It was during that period that she and Investigative Judge Giovanni Falcone uncovered the link between Swiss money launderers and the Italian drug trade in the so-called "pizza connection." Judge Falcone was killed by a large Mafia bomb. Del Ponte was more fortunate as the half a tonne of explosives planted in the foundations of her Palermo home were discovered in time for her to escape the attempted assassination unhurt. Falcone's death nurtured Del Ponte's resoluteness to fight organised crime. Her enemies in the Cosa Nostra call her "La Puttana" ("the whore"). She therefore became the first public figure in Switzerland to require round-the-clock protection and armour-plated car.

After serving for five years as Switzerland's attorney general, in 1999 Del Ponte joined the ICTY and ICTR to deal with war crimes as prosecutor. In an interview in late 2001 about war crimes committed during the Balkan conflicts of the 1990s, Del Ponte said: "Justice for the victims and the survivors requires a comprehensive effort at international and national level."
In an interview in Intellectum website in 2004 she boldly stated that she would like to try in ICTY Bin Laden and Saddam Hussein.[1]
On January 30, 2007 Del Ponte announced her intention to resign as Chief Prosecutor at the ICTY at the end of the year, stating it was "time to return to normal life." [2] She was succeeded by Serge Brammertz on January 1, 2008.
She has been nominated as Switzerland's Ambassador to Argentina from January 2008.
In 2005, she accused the Vatican of helping Croatia's most wanted war crimes suspect evade capture. The Croatian Bishops' Conference, which heads the Croatian Roman Catholic Church, dismissed Carla del Ponte's allegations. Its spokesman Antun Suljic said the conference "has no knowledge or indications of the whereabouts" of General Gotovina.

n late December 1999, in an interview with The Observer in London, Del Ponte was asked if she was prepared to press criminal charges against NATO personnel for alleged war crimes in Kosovo by NATO pilots and their commanders. She replied "If I am not willing to do that, I am not in the right place. I must give up my mission".[4]
This was followed by various negative official responses, military and civilian, from the US and Canada. Del Ponte's office subsequently issued a statement, dated four days later: "NATO is not under investigation by the Office of the Prosecutor of the ICTY. There is no formal inquiry into the actions of NATO during the conflict in Kosovo".[5]
In 2008, Del Ponte published a book "The Hunt" in which she made claims based on very thin evidence that the Kosovo Albanians were smuggling human organs of kidnapped Serbs after the Kosovo war ended in 1999. Her book created an international controversy.[6]
The International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia had said of Del Ponte's allegations: "The Tribunal is aware of very serious allegations of human organ trafficking raised by the former Prosecutor, Carla Del Ponte, in a book recently published in Italian under her name. No evidence in support of such allegations was ever brought before the Tribunal’s judges."[7]
On 4 April 2008 the Human Rights Watch wrote to Kosovar Prime Minister Hashim Thaci and Albanian Prime Minister Sali Berisha in request to open investigations on the matter under international supervision. By 3 May both had ignored the letters and instead publicly rejected del Ponte's claims as unsubstantiated. On 5 May 2008 the Human Rights Watch called the allegations from Del Ponte's book "serious and credible" and issued a public call to Tirana and Pristina for cooperation.[8]
The reported alleges the victims were more than 400 Serbs missing from the war. "Serious and credible allegations have emerged about horrible abuses in Kosovo and Albania after the war," said Fred Abrahams, HRW Senior emergencies researcher of HRW.
“ According to the journalists’ information, the abducted individuals were held in warehouses and other buildings, including facilities in Kukës and Tropojë. In comparison to other captives, some of the sources said, some of the younger, healthier detainees were fed, examined by doctors, and never beaten. These abducted individuals - an unknown number – were allegedly transferred to a yellow house in or around the Albanian town of Burrel, where doctors extracted the captives’ internal organs. These organs were then transported out of Albania via the airport near the capital Tirana. Most of the alleged victims were Serbs who went missing after the arrival of UN and NATO forces in Kosovo. But other captives were women from Kosovo, Albania, Russia, and other Slavic countries. ”
United Nations Interim Administration Mission in Kosovo's published official forensic report from 2004 also confirms Del Ponte's allegations.[citation needed]
In 2008, the Parliamentary Assembly of the Council of Europe authorized Carla Del Ponte to lead a formal investigation and employed a watcher to report her findings to the Parliament.
In January 2011, the EULEX mission to Kosovo announced that 5 persons were indicted for human organs trafficking.[9] According to a draft, Council of Europe report cited by The Daily Telegraph, Prime Minister Hashim Thaci was one of the key players in the traffic of organs of Serb prisoners after the 1998-99 conflict.[10]

1. ^ Victor Tsilonis, Carla Del Ponte: Interview with the "Iron Lady" of the Hague, June 2004
2. ^ Del Ponte legt in september functie neer - Buitenland - de Volkskrant
3. ^ War crimes chief accuses Vatican
4. ^ Interview in The Observer, 26 December 1999
5. ^ Statement by Madame Carla Del Ponte, International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia, The Hague, 30 December 1999
6. ^ The Wall Street Journal
7. ^ ICTY Weekly Press Briefing
8. ^ BBC, Kosovo 'organs sale' probe urged, 06.05.2008
9. ^ EULEX
10. ^ The Daily Telegraph article

• Feature on Carla del Ponte by the International Museum of Women
• Ms. Del Ponte prepares for the role of Swiss ambassador to Argentina
• BBC News profile on Carla Del Ponte and BBC Radio 4 documentary summary
• Blog devoted to the hunt for Radovan Karadzic
• Carla Del Ponte in debate 'Courting Justice' at International Documentary Festival Amsterdam, November 26 2006
• New Statesman article, August 14, 2008
• Yellow House Albania Clinic

http://floripress.blogspot.com/2012/12/per-hetimet-kunder-plakushes-carla-del.html

nga Flori Bruqi: Dick Marty i paguari i Serbisë akuzon çlirimtarët e Kosovës !!!?

  Plakushka plakë Carla del Ponte?

	Del Ponte ka patur shumë kritikë

Carla Del Ponte është etiketuar "Gestapo e re", "Bushtra", "Raketa e paorientuar" dhe "Personifikimi i kokëfortësisë".

OKB nuk gjen prova trafikimi organesh


 

	Rusia dhe Serbia kanë kërkuar hetime për rastin

Hetuesit e Kombeve të Bashkuara nuk kanë gjetur prova se shqiptarët e Kosovës kanë trafikuar organet e serbëve gjatë luftës në Kosovë, ka thënë ish zëdhënësja e Tribunalit të Hagës, Olga Karvan.

Sipas saj, Zyra e Prokurorit dhe Misioni i Kombeve të Bashkuara në Kosovë kanë zhvilluar hetime dhe kanë vizituar terrenin në veri të Shqipërisë, por nuk kanë gjetur fakte për akuza të tilla dhe, siç tha ajo, nuk ka bazë për vazhdimin e hetimeve.

Akuzat janë bërë nga ish-kryeprokurorja e Tribunalit të Hagës, Carla del Ponte në librin e saj të fundit, në të cilin ajo shkruan se shqiptarët e Kosovës kanë vrarë një numër serbësh të cilët i kanë transportuar në veri të Shqipërisë dhe më pas kanë shitur organet e tyre.

Zonja Del Ponte thotë se i bazon informacionet e saj mbi njoftime të ardhura nga gazetarë, sipas saj të besueshëm.

Organizata Ndërkombëtare për të drejtat e njeriut, Human Rights Watch, i ka nxitur autoritetet e Kosovës të bëjnë hetime lidhur me akuzat e zonjës del Ponte.

Edhe Rusia e Serbia kanë kërkuar hetime për rastin.

Autoritetet në Kosovë, ndërkaq, i kanë quajtur këto akuza fabrikime me qëllim të njollosjes së luftës së ish-Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.


Plakusha Carla Del Ponte,akuzon pa bazë UÇK-në dhe ish Drejtorin politikë të UÇK-së,z.Hashim Thaçi...

Guardian:  Carla del Ponte nën hetime Karla del Ponte, ish-kryeprokurorja e Gjykatës Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë, personi që dërgoi pas hekurave të burgut disa nga drejtuesit e luftërave në Ballkan, do të hetohet rreth akuzave se ka lejuar frikësimin dhe dhënien e ryshfeteve për dëshmitarët, si dhe shkatërrimin apo dëmtimin e provave. Sipas “The Guardian”, gjyqtarët e Kombeve të Bashkuara në Tribunalin për ish-Jugosllavinë kanë urdhëruar hetime të pavarura ndaj praktikave të Del Pontes dhe dy prokurorëve kyç që vazhdojnë të jenë pjesë e këtij sistemi, përkatësisht Hidelgard Ultz Retzlaff dhe Daniel Saxon. Hetimi ka filluar pas ankesave të dëshmitarëve se janë kërcënuar, paguar, keqtrajtuar dhe provat e tyre janë dëmtuar. Kjo është hera e parë në 17 vitet e kësaj gjykate ku prokurorët kryesorë përballen me dënime të mundshme për mosrespektim të rregullave të Gjykatës. Gjatë tetë viteve të saj si kryeprokurore, Del Ponte, e cila shërben aktualisht si ambasadore e Zvicrës në Argjentinë, njihet si një figurë luftarake, por dhe shumë kundërthënëse. Ajo u largua nga detyra në vitin 2007. Akuzat kundër saj lidhen me shqetësimet rreth praktikave të përdorura nga ekipi i hetuesve të saj në procesin e Vojisllav Sheshelit, një prej drejtuesve më famëkeq të luftërave në ish-Jugosllavi. “Disa nga dëshmitarët kanë folur për presion dhe kërcënime të bëra nga hetuesit e prokurorisë”, thuhet në një deklaratë nga gjyqtari i rastit të Sheshelit. “Prokuroria ka marrë dëshmi në mënyrë të paligjshme, përmes kërcënimeve, apo blerjes së dëshmitarëve”. Një dëshmitar serb tha se i është ofruar një punë e paguar mirë në Shtetet e Bashkuara nëse dëshmonte në favor të Prokurorisë. “Deklarata flet për pagjumësi të detyruar gjatë marrjes në pyetje, presion psikologjik dhe në një fazë dhe për shantazh, kërcënime dhe pagesa të paligjshme”. Një hetues i pavarur, që besohet të jetë gjykatës francez, do të raportojë rreth akuzave për gjashtë muaj. Prokuroria në Hagë i ka hedhur poshtë akuzat, por ka premtuar se do të bashkëpunojë. “Besojmë se ekipi ynë e ka bërë punën në mënyrë profesionale dhe sipas rregullave”, tha Frederik Suinen, këshilltar i posaçëm i Serzh Bramerz, kryeprokurorit aktual, që zëvendësoi Del Ponten. Gjyqtar Zhan Klod Antoneti, i cili ka urdhëruar hetimin e Del Pontes, e njëherësh drejton gjykimin e Sheshelit, tha se Gjykata i ka marrë shumë seriozisht akuzat dhe hodhi poshtë mundësinë se mund të ketë cenim të të drejtave të të akuzuarit.
"Ne kishim të dhëna se kishte një varr masiv ku kufomat e viktimave ishin varrosur", ka thënë  Carla Del Ponte, ish Kryeprokurore e Tribunalit të Hagës e cila publikoi librin “Gjuetia” në të cilin fajëson ish UCK-në se ka kryer trafikim me organe të serbëve të zënë rob gjatë luftës së vitit 1998-99. EuroNews: Carla Del Ponte, tash ju jeni ambasadore zvicerane në Argjentinë por dikur ishit Kryeprokurore në Gjykatën Penale Ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë. Ju keni qenë e para qw keni ngritur çështjen e trafikimit të organeve. Por a nuk kishte  një hetim në vitin 2003 që rezultoi me azgjw. Mund të na thoni pse? Carla Del Ponte: Ky hetim nuk çoi askund për shkak se Shqipëria nuk do të na lejonte të kryejmë hetimet tona. Ka pasur edhe dëshmitarë që absolutisht nuk pranuan të paraqiten para gjykatës. Një problem tjetër ishte se akuzat shkuan përtej juridiksionit të gjykatës. EuroNews: EULEX’i, misioni policor i BE në Kosovë, ka distancuar veten nga raporti i Dick Marty. Megjithatë ata tash janë duke kryer hulumtimet e tyre për trafikimin e organeve brenda Kosovës. A janë ata nën presion? Del Ponte: Po, sigurisht se ata janë nën presion për shkak se raporti është një raport nga një organ evropian. Tani ata kanë për të hetuar. Raporti i ka dhënë, në një mënyrë, atyre një mandat për ta bërë këtë. EuroNews: A mendoni se ka presion politik për të mbajtur lart hetimin? Del Ponte: Nëse është kështu, ne do të shohim atë, sepse duhet hetuar edhe në Shqipëri. Ne kishim të dhëna se kishte një varr masiv ku trupat e viktimave u varrosën. EuroNews: Znj Del Ponte, një pyetje të fundit. Dick Marty këmbëngulë në nevojën për të mbrojtur dëshmitarët që të sillet e vërteta. A keni qenë ju të kërcënuar që nga publikimi i librit tuaj? Del Ponte: Unë kurrë nuk ka marrë ndonjë kërcënim pas botimit të librit tim, por mbrojtja e dëshmitarëve është shumë e rëndësishme. Ne kemi humbur shumë dëshmitarë tashmë. Në qoftë se ne nuk mund t'i mbrojmë ata dhe nuk mund t’i bindim ata që të japin dëshmi, atëherë do të jetë shumë e vështirë për të nxjerrë  ndonjë provë konkrete. Kjo intervistë nga gjuha angleze është përkthyer nga Zhurnal dhe e njëjta është marrë nga rrjeti televiziv evropian Euronews.

Hashim Thaçi: Shpifjeve dhe gënjeshtrave të Dick Martyt, do t'u japim përgjigje ligjore e politike

Kryeministri në largim, Hashim Thaçi, gjatë një konference për media, e ka quajtur shpifje raportin e raportuesit të Këshillit të Evropës, Dick Marty, për akuzat që i ka bërë ai ndaj UÇK-së dhe ndaj tij. “Këto janë shpifje dhe gënjeshtra. Ky raporti është riciklim i propagandës 15 vjeçare të Beogradit. Raporti është njollosës për tërë shqiptarët në rajon. Pretendimet inkriminuese janë hetuar disa herë nga Haga, UNMIK-u dhe EULEX-i”, tha Thaçi. Thaçi ka paralajmëruar se do t’i përdor të gjitha rrugët legale dhe politike, për të paraqitur të vërtetën. “Të gjithë e dinë kush ishte agresori e kush viktima. Tendenca për të baraspeshuar viktimën me agresorin janë të pamundshme, të pandershme dhe pamoralshme”, theksoi Thaçi.

Dick Marty, një senator zviceran, udhëhoqi një ekip hetuesish në Kosovë dhe në Shqipëri, në vitin 2009, pas akuzave për trafikim organesh nga UÇK-ja, të botuara në një libër nga ish-kryeprokurorja e OKB-së për krime të luftës, Carla Del Ponte, e cila ka deklaruar se i ka marrë informacionet nga gazetarët perëndimorë.

Hetimi i Martyt thuhet se gjeti se ka një numër të vendeve të paraburgimit në Shqipëri, ku mbaheshin kundërshtarët kosovarë të UÇK-së, serbë dhe shqiptarë.

Më herët, hetues të BE-së duke hetuar pretendimet për trafik organesh në Shqipërinë e veriut, kanë thënë se nuk gjetën asnjë provë. Gjithashtu EULEX-i, dje bëri thirrje që nëse ka prova, ato të paraqiten.

Pas The Guardian, edhe BBC akuzon Hashim Thaçin si trafikant

Pas publikimit fillestar në gazetën The Guardian, edhe BBC shkruan se ndaj kryeministrit të Kosovës, Hashim Thaçi rëndojnë “akuza serioze”  në raportin e Këshillit të Evropës, raport ky që pritet të botohet ditën e enjte.

BBC, në edicionin online të saj shkruan se është vënë në zotërim të një kopje të raportit të përbërë nga 27 faqe. Aty, sipas BBC, përmendet emri i kryeministrit aktual të Kosovës dhe ish-liderit politik të UÇK-së, për trafik organesh njerëzore, trafik droge dhe trafik armësh që kryhej nëpërmjet kalimit të të burgosurve të UÇK-së, si serbë ashtu edhe shqiptarë, për në kufirin me Shqipërinë. I njëjti burim shkruan se në raport paraqiten prova edhe për lidhje me krimin e organizuar edhe në ditët e sotme.

Raporti, sipas BBC, është produkt i punës 2 vjeçare hetuese të Raportuesit Special të Këshillit të Evropës, Dick Marty dhe do të paraqitet para Komitetit të të Drejtave të Njeriut në Këshillin e Evropës në Strasburg ditën e enjte.

Qeveria e Kosovës përgënjeshtroi lajmin e shpërndarë nëpërmjet The Guardian, duke e cilësuar atë si një gënjeshtër ndaj së cilës do të ndërmerren të gjitha hapat e nevojshme politike e juridike.

Dick Marty i paguari i Serbisë akuzon çlirimtarët e Kosovës !!!?

Ish-liderët e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës janë akuzuar se në vitin 1999 janë organizuar nga raportuesi i Këshillit të Evropës, Dick Marty për rrëmbimin e njerëzve të cilëve në Shqipëri u janë marrë organet për trafikim, raporton gazeta The Guardian e Londrës.

Ish-prokurori shtetëror i Zvicrës, Dik Marty, në projekt-rezolutën për trafikim me organet njerëzore, vë në pah se ekzistojnë shumë dëshmi dhe indikacione që dëshmojnë se serbët dhe shqiptarët ishin në burgjet të fshehta në veri të Shqipërisë, që ishin nën kontrollin e UÇK-së.

Raporti i Martyt do të shqyrtohet të enjten në takimin e Këshillit të Evropës nw Paris. Në këtë raport thuhet se forcat ndërkombëtare nuk kanë bërë asgjë për zgjidhjen e këtij rasti, ndonëse, siç thuhet, kanë pasur dëshmi, ndërsa ish-drejtuesi politik i UÇK-së, Hashim Thaci është akuzuar drejtpërdrejt nga Marty për trafikim armësh dhe për trafikim me organe njerëzore.

Po sot ndaj tekstit të The Guardian ka reaguar Qeveria e Kosovës. Në reagimin e Qeverisë thuhet se pretendimet e botuara janë hetuar disa herë nga drejtësia vendore dhe ndërkombëtare, dhe në të gjitha rastet është konstatuar që deklarimet e tilla kanë qenë të pabazuara në fakte dhe të konstruktuara me qëllim të dëmtimit të imazhit të Kosovës dhe të luftës së UÇK-së.

“Për më tepër, është e papranueshme që shpifjet e nje anëtari të Asamblesë Parlamentare të Këshilit të Europës të paraqiten si opinione të vet institucionit, i cili nuk ka të bëjë me raportin e cituar. Është e qartë se dikush dëshiron të pengojë kryeministrin Hashim Thaçi pas zgjedhjeve parlamentare, në të cilat qytetarët e Kosovës, në mënyrë të qartë dhe masive i dhanë besimin për të vazhduar programin zhvillimor dhe qeverisjen e vendit tonë. Veprimet e tilla të ulta dhe bizare, nga njerëz pa asnjë kredibilitet moral, mund të jenë në shërbim vetëm të qarqeve të caktura që nuk ia duan të mirën Kosovës dhe qytetarëve të saj.

Opinioni i gjerë vendor dhe ndërkombëtar tashmë e di fare mirë se Dik Marty që nga fillimi, pa u mbështetur në asnjë fakt dhe argument, ka qenë paragjykues dhe i vendosur që të raportojë në favor të qëndrimeve që ka shprehur bashkëpunëtorja dhe mikja e tij Carla Del Ponte dhe Qeveria e politikanët e Serbisë”.

Por, publikimi i qëndrimeve të tilla paragjykuese dhe denoncuese, pa u mbështetur në asnjë fakt dhe argument, nuk përkon me etikën profesionale që do të duhej ta kishte gazeta The Guardian.

Qeveria e Kosovës dhe kryeministri Hashim Thaçi do të ndërmarrin të gjithë hapat dhe veprimet e nevojshme për të kundërshtuar shpifjet e Dik Martyt, duke përfshirë edhe rrugët ligjore dhe politike.

Paragjykimet e një ish plakusheje-kryeprokuroreje ndërkombëtare



Ajo ka lindur më vitin 1947. Vetë e pranon se viti kur ka lindur ka qenë “dimër i ftohtë” edhe në vendlindjen e saj në Locarno të Zvicrës. Viti 1947, thuhet se ka qenë vit i skamjes për bukë edhe në Kosovë. Të vjetrit e kanë quajtur si “sene të kiametit për një grusht miell”. Që në fëmijërinë e saj, ajo ka pasur hobi gjuajtjen e gjarpinjve në kodrinat përreth shtëpisë së saj. Madje, bashkë me vëllanë e saj që në moshën 10-11 vjeçe ka bërë një lloj “tregtie me gjarpinj”. I nxinte ne male, i fuste në pako prej kartoni dhe me biçikletë apo me tramvaj lokal i sillte deri në qytet për t’ia shitur një firme farmaceutike nga 50 franga për “kokë” të gjarprit.

Mbase ky është përshkrimi më i saktë i karakterit të ish-prokurores së Tribunali Ndërkombëtar për Krime lufte në ish-Jugosllavi, Karla del Pontes, që ajo vetë ia bën vetvetes, që në hyrje të librit të saj “Zonja prokurore” të cilën ajo e botoi pasi la detyrën e kryeprokurores në fund t vitit 2007. Ç‘është e vërteta, mbase pikërisht dëshira e saj fëmijërore për të gjuajtur gjarpinj në male do të jetë frymëzim i saj i jetës e i profesionit t saj prej prokuroreje. Gjuetia ndaj atyre që dyshohen për krime do të jetë pasioni i saj që do ta vazhdojë me tërë qenin e saj si prokurore e Kantonit të Tiçinos, si kryeprokurore e Zvicrës apo si kryeprokurore e Tribunalit.

Karla del Ponte e thotë vetë se ka lindur në kohën e “dimrit të ftohtë” të vitit 1947. Duket se edhe ky do të jetë një fakt që do të përcaktojë karakterin e saj “të ftohtë”, madje edhe në rastet kur do të shohë gjurmët e krimit me sytë e saj. Kështu ajo do të shkruajë se “...nuk më ka zgjuar kurrfarë shqetësimi emocional...” edhe atëherë kur do të jetë prezent në rastin e zhvarrosjes se kufomave të dy civilëve pleq, dy grave dhe një ushtari të UÇK-së, të vrarë nga policia serbe gjatë luftës në Kosovë. Ajo i sheh me sytë e saj kufomat e një varreze masive në Siçevë të Klinës, por thotë se “...përvoja të cilën e ka përjetuar...” gjatë punës së saj e bën të jetë indiferente, e qetë dhe pa kurrfarë “...shqetësimi emocional” para një krimi të tillë të forcave serbe ndaj popullatës civile shqiptare.

“Dyluftimi” i saj me “murin e gomës”

Libri i Karla Del Pontes “Zonja prokurore” në kapitujt e parë të saj ka një përmbajtje të përpjekjeve të saj më faktorin ndërkombëtar për të sjellë para drejtësisë ndërkombëtare të gjithë ata që dyshohen për krime lufte në Kroaci e Bosnje e Hercegovinë e që shumica prej tyre fshiheshin në Serbi. “Luftën” e saj të madhe, për t’i dërguar në Qendrën e Paraburgimit në Sheveningen, Karla Del Ponte nuk e zhvillon në terren, ku janë ndodhur të dyshuarit për krime lufte në territorin e ish-Jugosllavisë. Jo, ajo ka një “lojë” tjetër të madhe. E quan lojë me top për “muri të gomës” që sa herë e godet murin, topi i kthehet prapa me të njëjtën fuqi të goditjes. Ky “muri i gomës” për kryeprokuroren e Tribunalit, gjendet në të gjitha selitë e diplomacive ndërkombëtare. Madje edhe në OKB, aty ku ajo ka marrë votën për t’u bërë kryeprokurore e Tribunalit.

Duke e lexuar librin e Del Pontes zbulohen detaje interesante të saj të ballafaqimit të saj me personalitete të fuqive ndërkombëtare, në përpjekjet e saj për të arrestuar kriminelët e luftës në Kroaci, Bosnje e Hercegovinë dhe në Serbi. Ashpërsia e saj komunikative e mbase edhe insistimi i saj “agresiv” që drejtësia të mos jetë peng i rrjedhave të politikës ndërkombëtare, shumë qendra të mëdha të vendosjes dhe burrështetas do ta shpallin Del Ponten si “persona non grata”. Një “dënim” të tillë ajo do ta merr nga vetë Pentagoni Amerikan, më vitin 2005, për arsye të insinuatave të saj, paragjykimeve deri në ekstrem dhe akuzave të pabazuara për gjoja mosgatishmërinë e Uashingtonit për të bërë presion mbi qeveritë e Zagrebit, Sarajevës e Beogradit për të dorëzuar të dyshuarit për krime lufte në ish-Jugosllavi. Madje Del Ponte do të jetë vizitorja “me e padëshirueshme” e ish-shefit të CIA-s amerikane Gjorgj Tenet.

“Kokëfortësia” e saj gjatë punës si prokurore do ta detyrojë që edhe vetë shefin e saj Kofi Anan, që t’i shkruajë asaj një letër më 6 mars të vitit 2001 që të mos i fus hundët aty ku nuk e ka vendin dhe që të “...mos i kushtëzojë ndikimet e SHBA-ve me bashkëpunimin me Tribunalin”.

Dëshira e saj për një takim me Milosheviqin...

Ata që kanë pasur rastin të dëgjojnë ose të lexojnë diçka për kryeprokuroren e Tribunalit Ndërkombëtar Karla Del Ponten e mbi të gjitha, të krijojnë një lloj opinioni për del Ponten gjatë deklarimeve të saja, do të zhgënjehen deri në urrejtje, duke i lexuar disa prej inserteve të librit të saj. Në fakt Karla Del Ponte e vërtetë është libri i saj “Zonja prokurore”, ndërkaq kryeprokurorja e Tribunalit Karla Del Ponte është figura artificiale dhe mistike që në brendi fsheh të vërtetën e karakterit të saj. Në disa raste madje ajo është në lajthitje dhe në kundërthënie me vetveten, me karakterin e saj, me rolin e saj si kryeprokurore e Tribunalit Ndërkombëtar.

Për shembull: kush do të besonte se Karla Del Ponte, kryeprokurorja e Tribunalit Ndërkombëtar për krime lufte në ish-Jugosllavi për një moment do të ndryshojë karakterin dhe misionin e saj dhe do të deklarojë: “Për një moment kam qenë në anën e Milloheviqit”!(faqe 72). Këtë ndjenjë të saj ajo do t’ia shpreh vetëm vetvetes, por do ta zbulojë për opinion në librin e saj, në kohën kur kundër ish-kriminelit të Ballkanit Slobodan Millosheviqit po dëshmonte gjenerali amerikan dhe komandanti i NATO-s Vesli Klark. Gjenerali amerikan po dëshmonte para Tribunalit kundër Millosheviqit për krimet e tij gjatë luftës në Kosovë dhe si komandant i NATO-s, Klark arsyetonte intervenimin e Aleancës për të shpëtuar nga shfarosja një popullatë civile siç ishin shqiptarët e Kosovës më fillim të vitit 1999. Del Ponte shkruan në librin e saj se gjatë dëshmisë së gjeneralit amerikan Vesli Klark, ajo i është afruar avokatit mbrojtës të Milloshevqit me kërkesën që t’ia mundësojë një takim me të akuzuarin për krime lufte, në Qendrën e Paraburgimit në Sheveningen ku mbahej i burgosur krimineli Millosheviq. Dhe që absurdi të jetë më i madh, arsyeja pse Del Ponte kërkonte ta takonte Millosheviqin në burg ishte që të mblidhte dëshmi për bombardimet e NATO-s me qëllim që të ngrite aktakuzë kundër pilotëve dhe oficerëve të NATO-s që kishin kryer operacione luftarake kundër caqeve serbe gjatë fushatës 72 ditësh kundër Serbisë! Pra, këtu zbulohet fytyra e vërtetë apo karakteri kontradiktor i Karla Del Pontes. Pra, ajo është në gjendje që të bisedojë edhe me një kriminel, siç ishte Millosheviqi, madje për një moment të jetë edhe në anën e tij, me të vetmin qëllim që të ngre padi kundër atyre pilotëve dhe oficerëve trima që shpëtuan nga masakra kolektive një popull siç ishte populli shqiptar i Kosovës.

"Refuzimi në përputhje me ligjet"

Mjekë shqiptarë thonë se është e pamundur të bëhen transplantime në Shqipëri

Prokuroria në Shqipëri ka reaguar pas akuzave te prokurorit serb për krimet e luftës Vladimir Vukçeviç, mbi refuzimin e kërkesës serbe për hetim në Rripin e Matit ku sipas serbëve janë keqtrajtuar serbë të rrëmbyer gjatë luftës në Kosovë.
Zëdhënësja e prokurorisë Holta Zhiti bëri me dije se ky refuzim për hetime është në përputhje të plotë me normat ligjore të shtetit shqiptar.

“Refuzimi për hetime serbe nuk ka qenë një veprim i nxituar, por një vendim në përputhje me ligjin, “ bëri të ditur zëdhënësja e Prokurores së Përgjithshme.

Pala serbe nuk ka mbetur e kënaqur nga hetimet e prokurorëve te Hagës dhe atyre shqiptarë të cilët kanë arritur në konkluzionin se nuk ka asgjë të vërtetë rreth shkrimeve të ish kryeprokurores së Gjykatës së Hagës, Karla del Ponte, në librin e saj “Gjuetia “se në Shqipëri në kohën e luftës në Kosovë ka ekzistuar një klinikë që trafikonte organet e serbë të rrëmbyer nga ish-Ushtria Çlirimtare e Kosovës.

Për këto hetime para pak ditësh në Shqipëri mbërriti dhe kryeprokurori serb për Krimet e Luftës.

Në takime pala shqiptare i dha argumentat e mësipërme për mosekzistencën e një klinike të tillë.

Shqipëria kundër akuzave të Carla del Pontes

Shkrimtari Preç Zogaj, reagoi kohë më parë në foltoren e Kuvendit ndaj librit :"Zbulimet e gjahut : Unë dhe kriminelët e luftës",të ish-kryeprokurores së Hagës, Carla del Ponte.

Fjala është për pretendimin e ekzistencës së një klinike të improvizuar në Gurrë të Matit ku, sipas zonjës Del Ponte, bëheshin transplante organesh të ushtarëve serbë.

Zogaj kërkoi nga kryeprokurorja, Ina Rama dhe Presidenti i Republikës, Bamir Topi të shprehin qëndrim në lidhje me akuzat që, sipas tij, po dëmtojnë imazhin e Shqipërisë.

Ndërkaq, deputeti i PS-së për Matin, Qemal Minxhozi, tha se bashkë me banorët e Gurrës kanë vendosur ta padisin penalisht për shpifje në Gjykatën e Strazburgut ish-kryeprokuroren e Hagës.

Minxhozi tha se në asnjë rrethanë nuk egsiston asnjë fakt i vetëm që të vërtetojë se në zonën e Gurrës ka shkelur këmba e ndonjë ushtari apo civili serb, sipas tij, qoftë edhe i sjellë forcërisht gjatë periudhave të trazirave në Kosovë të vitit 1999.

Gjerësisht lexoni:

http://groups.yahoo.com/group/cameria/message/5461
http://floart-press.blogspot.com/2009/04/te-gatshem-per-te-nxjerre-ne-drite-te.html

Prishtinë,17 dhjetor 2010

http://floripress.blogspot.com/2010/12/nga-flori-bruqi-dick-marty-i-paguari-i.html

PLAKUSHA ZVICRANE CARLA DEL PONTE DHE MESKINI DIC MARTY : JANË TË GATSHËM TI HETOJNË RRENAT E VETA! PËR TRAFIKIM ORGANESH!!!!? 

  Shkruan:Mr.sci. Flori Bruqi,Prishtinë

Akuzat e ish kryeprokurores së Tribunalit të Hagës, Carla Del Ponte, se shqiptarët e Kosovës kanë trafikuar organet e serbëve gjatë Luftës në Kosovë, janë të “papërgjegjshme dhe jodinjitoze”, tha ish bashkëpunëtorja e saj e afërt, Florence Hartmann.

Ajo më tutje i tha gazetës zvicerane Le Temps se Del Ponte kishte “prezantuar gjëra mbi të cilat ishte e pamundshme që me prova të krijoheshin faktet”.

Ndërkohë as Prokurorët e Tribunalit të Hagës për Krime të Luftës nuk kanë gjetur prova se shqiptarët e Kosovës kanë trafikuar organet e serbëve gjatë Luftës në Kosovë, tha sot zëdhënësja Olga Kavran.

“Zyra e prokurorit dhe Misioni i Kombeve të Bashkuara në Kosovë kanë zhvilluar hetime preliminare dhe kanë vizituar terrenin në veri të Shqipërisë, që ndërlidhet me akuzat”, tha zonja Kavran dhe shtoi se “përkundër këtyre përpjekjeve zyra e prokurorit nuk mundi t’i provojë akuzat e tilla dhe nuk ka bazë për vazhdim të mëtejmë sa i përket juridiksionit tonë”, ka thënë Kavran.

Ministria e Jashtme e Zvicrës ka vendosur të ndaloi promovimin e librit “Gjuetia – unë dhe kriminelët e luftës” shkruar nga ish-prokurorja e Gjykatës për krime të luftes në ish-Jugosllavi (ICTY), Carla del Ponte.

Sipas Ministrisë së Jashtme të Zvicrës libri i Del Pontes, që tani është ambasadore e Zvicrës në Argjentinë, përmban deklarata që një zyrtar i shtetit zviceran nuk ka të drejtë ti thotë publikisht.

Në shtypin serb, shumë javë para se të dilte libri, ka pasur shumë shkrime sipas të cilave Del Ponte në librin e saj shkruan se ka pasur të dhëna për trafik të organeve gjatë luftës në Kosovë. Sipas këtyre informatave UCK kishte masakruar 300 serb nga Kosova dhe më pas u kishte marr organet që ishin shitur në Perëndim.

Ahmet Isufi, ish komandant i UCK-së dhe tani nën kryetar i AAK-së, ka mohur një gjë të tillë dhe i ka quajtur këto akuza politike, kurse një zëdhënës i TMK-së ka thënë se Del Ponte po gënjen.

Sipas medieve, autoritetet i kanë kërkuar Del Ponte që të kthehet sa më shpejtë që është e mundur në Buenos Aires dhe të vazhdoj punën e saj si ambasadore e Zvicrës.

Të drejtat e librit që është në italisht i mban shtëpia botuese italiane, Feltrinelli. Në anglisht, libri ka dalur  në fillim të vitit 2009.

Edhe pse Serbia luftënxitëse për gati një dekadë e lau në gjak gjithë hapësirën e ish-Jugosllavisë, duke i shkaktuar katër luftëra gjenocidiale, megjithatë kryekasapi i Ballkanit Sllobodan Millosheviq, falë zvarritjeve të kryeprokurores Del Ponte nuk u dënua fare nga Tribunali i Hagës. As Serbia nuk u gjykua për gjenocid.
Kemi parë se në rastin e Kosovës, gjatë dy proceseve gjyqësore, kryeprokurorja Del Ponte, vazhdimisht ka cituar shpifjet e zyrtarëve serbë, tamam si të ishte një kryeprokurore e Serbisë e jo e një Tribunali Ndërkombëtar. Më vonë zyrtarët serbë filluan të citojnë Del Ponten. Aq lëmsh i bënë punët sa nuk dihet më kush kë citon, nuk dihet ku fillojnë e ku mbarojnë shpifjet e gënjeshtrat e Beogradit, as ku fillojnë e ku mbarojnë shpifjet e Del Pontes, janë bërë një. Mbase këto qëndrime të koordinuara vijnë pas marrëveshjes së fshehtë të ish-kryeprokurores Carla del Ponte, të bërë me ministrin e jashtëm të Serbisë, Goran Svilanoviq, në maj të vitit 2003, për të fshehur krimet që do të dëshmonin gjenocidin shtetëror të Serbisë. Lidhur me këtë marrëveshje, pos tjerësh, ka shkruar gjerësisht gazeta “New York Times” në maj të vitit 2007. 


Ish-bashkëpunëtorët e ngushtë të Del Pontes (siç është rasti me prokurorin në procesin kundër Millosheviqit, Geoffrey Nice), dëshmojnë se Carla del Ponte krye në vete i ka ngritur aktakuzat kundër shqiptarëve. Këtë nuk e ka bërë pse ka pasur fakte, por për të tërhequr paralele për barazimin e krimeve, për t’ia bërë qejfin Serbisë apo “për të mos iu hidhëruar Millosheviqi”. Dhe për këtë i ka pasur duart e lira, pa mbikëqyrje as nga Haga as nga Nju Jorku. “Carla Del Ponte ka ndihmuar për t’i fshehur implikimet e shtetit serb në krimet e luftës. Punën e saj nuk e ka kontrolluar askush, as në Hagë as në Nju Jork, që është diçka e paimagjinueshme për drejtësinë ndërkombëtare”, ka thënë ish-prokurori Nice. 

Shpifjet e tmerrshme të Carla Del Pontes “për tregtinë e shqiptarëve me organet e serbëve të rrëmbyer”, proserbët nxituan t’i materializojnë. Kështu, të njëjtën ditë, Televizioni Shtetëror Rus, në terminin qendror të lajmeve (më 6 prill 2008), shpifjet e Del Pontes i ilustroi madje edhe me pamje televizive! Por, pamjet ishin nga kampi i përqendrimit në Prijedor të Bosnjës, kurse boshnjakët nga Bosnja e Hercegovina që mbaheshin në këtë kamp, u prezantuan si serbë nga Kosova! 

Në atë kohë, akuzat kurrë të argumentuara të ish-kryeprokurores së dështuar të Tribunalit të Hagës, Carla Del Ponte, se shqiptarët e Kosovës kanë nxjerrë dhe trafikuar organet e serbëve gjatë luftës në Kosovë, ish-bashkëpunëtorja e saj e afërt, Florence Hartmann i ka quajtur “të papërgjegjshme dhe jodinjitoze”. “Del Ponte nuk ka as provën më të vogël për një trafik të mundshëm organesh që u janë marrë të burgosurve nga luftëtarët e Kosovës. Ajo po na zhyt sot në orët më të errëta të propagandës”, ka nënvizuar Hartmann, për gazetën zvicerane “Le Temps”, të datës 16 prill 2008. 
Vitin e kaluar doli në treg prej shtëpisë botuese Feltrinelli libri i Carla Del Pontes “Gjuetia: unë dhe kriminelët e luftës (La caccia - Io e i criminali di Guerra). Zonja del Ponte nuk i shpëtoi dot tundimit për të ngelur e famshme dhe për të vazhduar që të qëndrojë në qendër të vëmendjes kësaj radhe duke shitur e firmosur një libër shumë të debatueshëm. Më  së shumti  libri ka tronditur opinionin publik shqiptar. Akuza  makabre e plakushës Carla Del Ponte ,është gjëja se prej disa burimeve të “besueshme” Ushtria Çlirimtare e Kosovës ka marrë peng mbi 300 serbë të Kosovës e i ka transportuar me makina nëpërmjet Kukësit e Tropojës në Burrel, në një shtëpi të verdhë diku tek 20 kilometra në jug. Në Burrel janë futur nëpër disa laboratorë ku para se këta serbë të vriteshin iu janë marrë organet e trupit dhe nëpërmjet Rinasit janë trafikuar në vende perëndimore. Skenar ky që Stephan King apo Alfred Hitchcock do e kishin pasur zili, por që për këdo që e njeh Shqipërinë, Kosovën dhe rrethanat e asaj kohe përbën padyshim një fyerje të inteligjencës. 



Kjo çështja e trafikut të organeve, duke qenë e llahtarshme kuptohet që tërheq lehtësisht vëmendje dhe jo rastësisht plakusha Carla Del Ponte ka përzgjedhur librin(La caccia - Io e i criminali di Guerra)  për t’ia rrëfyer publikut ....

Një taktikë marketingu për librin e saj më të vërtetë e qëlluar. Trafiku i organeve në vetvete është një mit urban që mbillet dhe lulëzon lehtë në një vend fertil me injorancë e përhapet lehtë nëpër shoqëri ku mbizotëron kultura e thashethemeve. Ky mit urban u përhap disa vite më parë në Shqipëri sidomos nga disa organizata që në letra konsiderohen jofitimprurëse, por që në fakt janë më se grabitqare të cilat për të siguruar donacione nga jashtë sajonin probleme të mprehta të këtij lloji që me zhurmën e madhe që bëjnë tërhiqnin vëmendjen e fondacioneve apo qeverive të huaja.


“Por qindra mija krime  të kryera nga serbët nuk mund të justifikojnë disa krime të kryera(sa gishtat e dorës) po ashtu nga disa kosovarë dhe jo nga kosovarët, por nga disa kosovarë”

 Madje asokohe një çështje e tillë, që në realitet mund të demistifikohet lehtë, zuri faqet e shtypit të Tiranës ,Prishtinës nga ca idiot (lexo gazetar të paguar bukur mirë nga qarqe serbe,greke,ruse etj)dhe zaptoi madje reportazhe të tëra të televizioneve që hamendësonin praninë e laboratorëve sekret në Fier,Burrel apo edhe në Prishtinë a gjetiu tjetër. Sikur këto laboratorë ,klinika  etj., të ishin varreza makinash ku klientët të venë e të bëjnë pazar kur të kenë nevojë duke blerë një organ të një “makine” për ta transplantuar tek “makina” e tyre si të ishte organi kollodok apo pasqyrë e përdorur. 

Ekspertiza e autorit të këtij artikulli për mjekësinë në fakt avitet maksimumi tek përdorimi i leukoplastit apo andolit , por disa gjera lidhur me trafikimin e organeve thjeshtë nuk shkojnë mbarë me një arsye të shëndoshë dhe mund të demistifikohen lehtë po të kërkohet sadopak informacion elementar për transplantimet e organeve nëpërmjet një shëtitje nëpër  roterin www.google.com.

Shqipëria ,Kosova e asaj kohe ka qenë në qendër të vëmendjes ndërkombëtare e tejmbushur jo vetëm me spiunë të gjithfarë flamujve, por edhe me gazetarë apo aktivistë të shoqërisë civile dhe një aktivitet i tillë nuk kishte sesi të mos binte në sy. Rrugët e Verilindjes së Republikës së Shqipërisë janë aq të këqija sa edhe dhia zbret prej tyre me frena dore, e jo më të mos bien në sy kamionë të tërë të mbushur me 300 robër serb që shkojnë drejt Burreli


Monstrumi  Dick Marty thotë :“Mirëpo, nëse e lexoni me kujdes raportin tim, unë nuk them në asnjë rast se Z. Hashim Thaçi është i implikuar drejtpërdrejt në një trafik organesh.”

 Kuptohet që një organ njeriu nuk është si floppy disc që e nxjerr nga një kompjuter e ia fut tjetrit. Për ta nxjerrë organin kërkohen klinika shumë moderne dhe mjekë shumë të përgatitur ndërkohë që dihet se një pjesë e mirë e qytetarëve të Burrelit zbresin në Tiranë edhe për mbushjen e dhëmballëve. Vetë transplantimi i parë zyrtar për herë të parë në Shqipëri si proces është bërë vitin e kaluar me ndihmën mjekëve dhe aparateve të marra nga Italia ndërkohë që transplantimi i parë në Botë është bërë në Boston në 1954. 

Organi duhet të transportohet prej dhuruesit tek pacienti që ka nevojë brenda pak orësh e prandaj në vendet e zhvilluara ekziston një rrjet i sofistikuar me banka moderne me të dhëna për pacientët dhe me një sistem të përsosur logjistik transporti me helikopterë, ambulance apo avionë specialë që koordinohen nga qendra të specializuara. Pak pasi hiqet organi prej donatorit, zbrazet prej gjakut me një solucion special të ftohtë dhe vendoset në enë sterile të paketuara me akull dhe niset menjëherë për tek pacienti sa më shpejtë që të jetë e mundur. Zemrat dhe mushkëritë duhet të transportohen brenda katër orëve pas nxjerrjes prej donatorit, mëlçia mund të durojë 12-18 orë, pankreasi 8-12 orë e kështu me radhë. Si mund të mos ketë rënë në sy në aeroportin e Rinasi që gjatë asaj kohe ishte në monitorimin ose kishte prani të bollshme të NATO-s?

Madje në vendet e zhvilluara ekziston gjithashtu një sistem tejet i koklavitur i cili shqyrton përputhshmërinë e organeve të dhuruara me pacientët në nevojë duke studiuar nëse përkon grupi i gjakut, nëse përputhen indet, si janë përmasat e organeve apo aspekte të tjera të hollësishme midis donatorit dhe pacientit për të garantuar shpërndarjen sa më efikase dhe të suksesshme të organeve që vihen në dispozicion.

 Organet nuk janë si diamantet e Afrikës që i fsheh ku të duash dhe i shet kur të teket. As që mund të mendohet të ketë pasur një sistem të tillë kaq të ndërlikuar dhe njëherazi të fshehtë në Shqipëri kur dihet që ne kemi vështirësi për të ndërmarrë operacione të tilla të ngjashme mjekësore ndërkombëtare edhe me gjithë infrastrukturën e shtetit në dispozicion. Mjafton të përmendet rasti i dhimbshëm i humbjes së personalitetit të shquar Gramoz Pashko për të cilin maksimumi i mjeteve shtetërore u vunë në dispozicion për të kuptuar pamundësinë teknike të Republikës së Shqipërisë .


Oj plakushë Del ponte e Ti monstrum  Dick :Nuk është UÇK, si e tillë që kriminalizohet apo kritikohet”

Pastaj vetë numri i madh i individëve të përfshirë e bën qesharake këtë pretendim. Ku i bie të ketë shkuar gjithë ky bollëk organesh pa lënë gjurmë e ngjallur dyshim kur për shembull gjatë vitit 2000 në gjithë Shtetet e Bashkuara të Amerikës janë bërë gjithsej 956 transplantime mushkërie dhe 2198 transplantime zemre?

Aq i ekzagjeruar dhe joracional është ky pretendim për trafikun e organeve sa i paraqitur në këtë mënyrë vetë del Ponte bën autogol pasi vetëm trushkulurit mund të besojnë këto pallavra të pabaza.

Kjo marrosje e del Pontes të trondit për marazin antishqiptar që paska kultivuar kjo zonjë e që vë shumë në dyshim paanshmërinë dhe objektivitetin e veprimtarisë së saj si prokurore në gjykatën e Hagës kur është bërë fjalë krimet e Kosovës. Lajthitja shembullore që paraqet besimi i saj në këto fakte detyrimisht nuk dëshmon për një koeficient të lartë inteligjence. Ky shkrimi i saji dëshmon për më tepër për mungesën e informacionit apo për një njohje të kufizuar të rrethanave të luftës së Kosovës.


Pse nuk e hulumtoni egzodin shqiptar matuf Marti dhe Ti plakusha Ponte?

Në këtë libër  fantom  të plakushës Carla Del Ponte , e cila  përpiqet ti mbush mendjen publikut që UÇK-ja paska pasur një sistem logjistik kaq të sofistikuar sa të shes nëpër botë organe njerëzish ndërkohë që një ndër sfidat kryesore të luftëtarëve ka qenë furnizimi me armë e municion nga Shqipëria për në Kosovë.

Ky transport bëhej me njëmijë e një mundime, në kushte nga më primitivet duke u transportuar shpesh nëpër çanta shpine të rrezikuar nga pusitë e ushtrisë serbe e nga minat, dhe nëpër një kalvar aq të gjatë e të lodhshëm (protagonistët e këtyre misioneve dëshmojnë se vetëm për të kaluar bjeshkët e Pashtrikut nevojiteshin mbi 16 orë marshim) sa kur kallashi kinez i ushtrisë shqiptare mbërrinte në zonën operative të Llapit apo Drenicës ishte ndryshkur.

Ky libër i del Pontes me këto fakte kaq të pagëlltitshme të shkruara prej saj me të vërtetë ngre pikëpyetje të mëdha për objektivitetin, profesionalitetin dhe efikasitetin e veprimtarisë së Gjykatës së Hagës për Krimet e Luftës në Ish Jugosllavi.

Në mënyrë të veçantë dëshmia e pretenduar prej saj për trafik organesh të bërë nga shqiptarët është një teknikë e ndyrë marketingu. Tingëllon sikur të jetë bërë enkas për përfitime dhe famë personale duke instrumentalizuar një tragjedi sikurse ka qenë lufta e Kosovës, duke spekuluar me një mit urban që siç ndodh zakonisht me enët boshe bën tepër zhurmë, si dhe duke nëpërkëmbur dhimbjen dhe emocionet e shumë njerëzve që kanë humbur të dashurit e tyre në atë luftë.

Botimet e tilla dhe Rezuluta e KE për shpifjet e Dick Martyt  meritojnë  jo vetëm përbuzjen publike por edhe qëndrime zyrtare nga qeveria e Republikës së Shqipërisë dhe Republikës së Kosovës që kurrsesi nuk mund të rijnë duarkryq përpara kësaj përbaltje.

"Mua personalisht do të më interesonte që t’i merrja përsipër hetimet në Kosovë. Mirëpo e shoh që për këtë gjë nuk ka menduar askush. E njoh dosjen në fjalë mirë dhe lidhjet dhe kjo do të mund të bëhej shpejtë. Do të shohim se a ka vullnet politik për këtë gjë. BE-ja duhet të veprojë dhe amerikanët duhet të ndihmojnë".


Kështu ka deklaruar Karla Del Ponte sh-kryeprokurorja e Tribunalit të Hagës në një intervistë për të përditshmes zvicerane "Neue Zürcher Zeitung".




Ku kanë tretur eshtrat e shqiptarëve Z.Del Ponte dhe Ti matuf Marty?

Lidhur me raportin e Dik Martit dhe atë se cfare do të ndodhë pas publikimit të tij,Del Ponte ka dhënë këtë përgjigje :"Duhet të formohet një institucion i pavarur ndërkombëtar i cili do të duhej të jetë përgjegjës për hetime dhe mbrojtje të dëshmitarëve".

Raporti i eurodeputetit zvicerian është inicuar pikërisht nga libri i kryeprokurores së Hagës,fakt që ajo e pranon edhe vetë."Unë i kam përmendur faktet për organet në libër në mënyrë që dikush të fillojë të hetojë ato që ne nuk kishim mundur t’i hetonim. Mirëpo ka patur edhe krime tjera në të cilat ne jemi penguar që të hetojmë.Natyrisht që kemi patur pak dëshmi për një aktakuzë, por indikacionet ishin serioze",tha Carla del Ponte.



Serbia mirëpret përfshirjen e Karla Del Pontes

Kryeprokurori serb për krime lufte deklaroi se mirëpret përfshirjen e Karla Del Pontes në hetimet rreth akuzave për trafikim organesh gjatë luftës në Kosovë.



                                    Vladimir Vukçeviç


"E mbështes nismën e Karla Del Pontes të ndihmojë hetimet për trafikim organesh, që do duhet të ndërmerren nga një institucion i pavarur", tha Vladimir Vukçeviç për mediat serbe.

Reagimi i tij erdhi pas deklaratës së Del Pontes për mediat zvicerane se po përpiqet "të përfshihet në hetimet në Kosovë".




Prokurori Vladimir Vukseviç u tha gazetarëve në Beograd se hetuesit e tij kanë të dhëna të reja se rreth 300 serbë që u zhdukën gjatë konfliktit në Kosovë në vitet 1990 u bënë viktima të një rrjeti në Shqipëri për trafikimin e organeve. 

Ai paraqiti fotografi të disa viktimave serbe të këtij operacioni si dhe të zonave ku thuhet se u zhvilluan këto ngjarje. 



Vitin e kaluar, prokurorja e përgjithëshme e Shqipërisë Ina Rama  tha se nuk do të ndihmonte kryerjen e një hetimi nga ana e Beogradit që synonte shqyrtimin e pretendimeve për trafikim organesh. Këto pretendime dolën në sipërfaqe vjet nëpërmjet një libri të ish kryeprokurores së Gjykatës së OKB-së për krime lufte në ish Jugosllavi,Carla del Ponte. 

Reagimi: Grup i përbashkët prokurorësh shqiptarë dhe nga Haga verifikuan akuzat, rezultuan të pavërteta

Akuzave të anëtarit të Asamblesë Parlamentare të KiE-së, ish-prokurorit Dik Marti, për trafik të organeve brenda territorit të Shqipërisë, u është përgjigjur me një reagim zyrtar Prokuroria e Përgjithshme, duke i hedhur poshtë ato. Nga ana e institucionit qendror të akuzës, këto akuza janë konsideruar të vjetra, të ezauruara dhe pas bazë vërtetësie. Sipas zëdhënësit të këtij institucioni, këto akuza janë verifikuar në terren dhe nuk ka rezultuar asgjë. Referuar deklarimit zyrtar të organit qendror të akuzës, verifikimi ka qenë i përbashkët në vitin 2004, nga prokurorë shqiptarë dhe një grupi të Prokurorisë së Hagës. Më tej në deklaratë, Prokuroria e Përgjithshme deklaron se për herë të parë dëgjon të përfshihet edhe Fushë-Kruja në këto akuza dhe se asnjëherë pala shqiptare nuk është bërë pengesë për asnjë autoritet që të ushtrojë detyrën në hetimin e kësaj çështjeje. Njëkohësisht, sipas deklaratës zyrtare, Prokuroria e Përgjithshme, në respekt të legjislacionit dhe konventave ndërkombëtare ku Shqipëria është palë, shpreh gatishmërinë për të vijuar bashkëpunimin me institucionet e specializuara ndërkombëtare.

Deklarata

Pas njohjes me përmbajtjen e projekt-rezolutës së Komisionit të Çështjeve Ligjore dhe të Drejtave të Njeriut të Asamblesë Parlamentare të Këshillit të Evropës, që vjen si rezultat i raportit të përpiluar nga anëtari i Asamblesë Parlamentare të KiE-së, ish-prokurori Dik Marti, dhe pas shqyrtimit të detajeve të shprehura në të, Prokuroria e Përgjithshme deklaron se “akuzat për trafik të organeve brenda territorit të Republikës së Shqipërisë të ushtarëve serbë të zënë rob gjatë luftës në Kosovë janë tashmë të vjetra, të ezauruara dhe pa asnjë baze vërtetësie”. Sipas organit qendror të akuzës, deklarimeve të ish-prokurores Carla del Ponte në librin e saj për një bazë në fshatrat e Burrelit ku pretendohej se kryhej heqja e organeve të ushtarëve serbë për qëllime tregtimi, i ka paraprirë në vitin 2004, një verifikim i një grupi të Prokurorisë së Hagës në bashkëpunim me prokurorë shqiptarë, që ka marrë në evidencë këto të dhëna në shtëpinë e supozuar si bazë për këtë qëllim. Në bazë të verifikimit të përbashkët të ekspertëve të Hagës dhe atyre shqiptarë, sipas deklaratës për shtyp të znj. Ina Rama, nuk ka rezultuar se të dhënat e parashtruara të kenë ndonjë bazë vërtetësie, ndaj Prokuroria e Shqipërisë nuk ka gjetur bazë për nisjen e çështjes penale. “Pretendimet e paraqitura së fundmi në raportin e anëtarit të Asamblesë Parlamentare të KiE-së, Dik Marti, mbi ekzistencën e bazave të tilla ku presupozohet se janë kryer transplante, si në Fushë-Krujë a diku gjetkë brenda territorit të Republikës së Shqipërisë, janë të dhëna për të cilat Prokuroria e Shqipërisë nuk ka pasur asnjë dijeni dhe për të cilat nuk është njoftuar apo paraqitur kërkesë për hetim nga asnjë organ hetimor ndërkombëtar” vuri në dukje Prokuroria e Përgjithshme në reagimin e saj, duke shtuar se “Prokuroria e Shqipërisë, e cila gëzon besimin e organeve hetimore ndërkombëtare, besim që është forcuar nga profesionalizmi i treguar dhe shkalla e gjerë e bashkëpunimit me to, e deklaron të pabazë çdo insinuatë se institucionet shqiptare janë bërë pengesë për hetimin e kësaj çështjeje”.

Theodhori  Sollaku: Ndihmuam Hagën për hetimet, nuk gjetën gjë

Pas akuzave të Dik Martit për trafikun e organeve të robërve serbë nga shqiptarët që luftuan përkrah UÇK-së, ka reaguar edhe ish-prokurori i Përgjithshëm Theodhori Sollaku, i cili ka deklaruar  se, shteti shqiptar i ka dhënë të gjithë ndihmën e nevojshme gjykatës së Hagës, për të kryer hetimet në Shqipëri. Sollaku shprehet se gjatë një dreke pune me ish-presidentin Meidani dhe prokuroren Del Ponte, kur mbante postin e këshilltarit juridik në Presidencë, është shprehur vullneti i plotë i bashkëpunimit, por edhe gjatë kohës që ai ka drejtuar organin e akuzës shqiptare. “Më bëri një pyetje disi provokative, tha: Do kontribuojë Shqipëria nëse gjykata do të ketë nevojë? I shpreha gatishmërinë e shtetit shqiptar. Shqipëria e ka bërë të qartë se bashkëpunimi me Hagën do të jetë në lartësinë e duhur. Dhe kur u bëra kryeprokuror gjeta një letër nga Haga që kërkonte hetime dhe udhëzova kryerjen e hetimeve në Burrel”, - deklaron Sollaku. Edhe pse u kryen ekspertiza me mjete moderne për ekzaminime të njollave të gjakut të padukshme, në fund nuk u mor asnjë kampion i tyre nga ekspertët e Hagës, për shkak se rezultonin të bagëtive të therura. “Unë mendoj se në një kohë të dytë, nëse autoritetet serbe do të plotësojnë kërkesën, do të ishte mirë që duke i dhënë rrugë kësaj letërporosie të mbyllet përfundimisht kjo çështje”, - shprehet Sollaku. Ish-kryeprokurori shton se prokurorët serbë duhet të bëjnë edhe një tjetër kërkesë, sipas konventës në fuqi, që të kryhet sërish një hetim që do të mbyllë përfundimisht të gjithë zhurmën. “Mendoj se nëse do të ishte gjetur diçka serioze për hetimin, të paktën ata do të kishin marrë gjurmët e gjakut, gjë që nuk është bërë dhe mundësi tjetër për të marrë kampione ata nuk kanë pasur. Kjo tregon se interesi nuk ka qenë për të vazhduar më tej, sepse nuk kanë gjetur asnjë provë”, - shton Sollaku.

*******

Gazeta franceze, “Le Monde”, në një artikull të botuar ditë më parë, ka bërë një analizë rreth raportit të Dick Martyt, me ç’rast ka hedhur dyshime për qëndrueshmërinë e akuzave të tij. Kjo gazetë paraqet qëndrimet kundërshtuese të personaliteteve me zë kundër akuzave të Martut dhe ish- kryeprokurores së Trubunalit të Hagës, Karla del Ponte.



Në librin e vet, të botuar me 2008, Karla del Ponte evokonte ekzistimin e një “shtëpie të verdhë”, e cila gjendej në afërsi të Burelit, në pjesën qendrore të vendit, e zbuluar nga një ekip i gazetarëve hulumtues. Sipas tyre, në këtë shtëpi paskëshin qenë praktikuar tortura dhe heqja e organeve.

Më 2008, këto akuza kanë pas nxitur po kështu pyetje. Përse prokuroja e Tribunalit penal ndërkombëtar , e ngarkuar që të ndjek krimet e luftës, nuk i ka vërë në pah këto fakte të supozuara ? Jacques Rupnick, specialist i Ballkanit në CERI, prerazi thotë se, është fjala këtu për një zhurmë mediale : “Si të shpjegohet ndryshe fakti se prokuroja e rangut të saj bën akuza të tilla pa ofruar asnjë provë, përderisa pikërisht ajo duhej të ishte në gjendje t’i argumentoj ato ?”

Madje edhe zëdhënësja e saj e dikurshme, Florence Hartmann, e kishte akuzuar se po bën akuza pa ofruar asnjë grimë prove .

                                             Libri i Carla del Pontes që hedh pretendimet absurde


I pyetur lidhur me këtë çështje, gjatë qëndrimit të tij në Kosovë, Bernard Kouchner, i dërguari special i OKB-së, nuk e kishte fshehur skepticizmin e vet karshi tezës për njëfarë “shtëpie të verdhë”.

Mirëpo, raporti i Dick Martyt, ndonëse i autorizuar që të orvatet të nxjerr prova, është pikërisht pa prova. Këtë madje nuk e fsheh vet deputeti zviceran : ai është mbështetur kryesisht mbi dëshmitë dhe raportet e shërbimeve sekrete perëndimore.

Në mungesë të mjeteve, ai nuk ka patur mundësi të vizitojë gjashtë vendet të cilat ai i ka identifikuar si burgje të UÇK-së në Shqipëri. Për shkaqe të sigurisë, ai nuk jap emrin e asnjë dëshmitari, disa prej të cilëve nuk kanë qenë të intervistuar nga ai por nga” përfaqësuese të shërbimeve policore të vendeve të ndryshme, nga hulumtues dhe universitarë e gazetarë hulumtues të një reputacioni dhe të një besueshmërie të pranuar”.

“Ka dëshmitarë të këtyre ngjarjeve që kanë qenë të eliminuar, të tjerë të frikësuar nga vet fakti pse i kanë pyetur lidhur me këto ngjarje”, arsyetohet ai. Rrjetet shqiptare të krimit të organizuar duket se është më vështirë të infiltrohen se sa Mafia italiane”. Një lajtmotiv që përsëritet rregullisht . Kështu UÇK-ja është përshkruar kështu si një organizatë kriminale që përdorë “një imazh të bukur (…) të një armate guerile” për t’i maskuar aktivitetet e veta ilegale.”

Më 2004, një mision i Gjyqit penal Ndërkombëtar të Hagës si dhe të UNMIK-ut, i dërguar për të hetuar lidhur me këtë “shtëpi të verdhë”, kishte gjetur inxheksione, disa gjurmë të gjakut dhe epruveta të zbrazëta, por këto nuk kishin mjaftuar për të sajuar prova.

Apsurdi dhe shpifjet ordinere nga   manjaku Dick Marty !!!

Sipas senatorit zviceran, gjithsesi, vrasjet me plumb në kokë - e menjëherë pastaj është bërë nxjerrja e organeve - nuk janë bërë në “shtëpinë e verdhë. Ky vend ishte shumë larg nga aeroporti i Tiranës, kryeqytet i Shqipërisë, për të lejuar dërgimin e shpejtë të organeve kah klinikat private perëndimore.

Dick Marty pohon se heqja e organeve është bërë në Fushë Krujë, një qytet shumë më afër Tiranës dhe i pajisur me një klinikë.

Përveç akuzave, është kalendari i publikimit të këtij raporti që zgjon dyshimin.


Paraqitja e akuzave të tilla kundër premierit kosovar Hashim Thaçit, të nesërmen e fitores në zgjedhjet legjislative e çuditë Jacques Rupnick-un: “Me një raport të tillë, bëhet një ndërhyrje e drejtpërdrejtë në lojën politike të Kosovës, duke e delegjitimuar atë që ka dalë i pari dhe që tani duhet të organizojë negociata për koalicionin”.

Profesori Jacques Rupnik mendon po kështu se me këto akuza është goditur edhe dialogu midis Kosovës dhe Serbisë, ngase s’mund të merret me mend një politikan serb i cili do të pranonte të hap me bisedimet me një lider të cilin Këshilli i Evropës do ta cilësonte si “kriminel”.



“Politika kriminale dhe e marrë e Milosheviçit, e pastrimit etnik, ishte krejtësisht absurde.”Pse matufi Marty me shokë të tij  nuk hulumtojë fare krimet monstruoze  ndaj shqiptarëve që bëri regjimi ushtarakë,policorë,paramilitareë serbë në Kosovë gjatë Luftës!!!



Post scriptum 

Nuk është fjala se ne duhet ta paraqesim veten më të mirë se çka jemi dhe tani, dikush na e prish këtë pamje të mrekullueshme për vetveten tonë. Jo, edhe ne jemi si të gjithë popujt e tjerë, jemi popull i ndershëm, por ka edhe njerëz që merren me kriminalitet të organizuar. Dhe nuk duhet të shqetësohemi. Kështu ndodh edhe me popujt më të qytetëruar të botës.
Qe disa javë, opinioni shqiptar dhe botëror është tronditur nga pohimet e ish kryeprokurores së Gjykatës për krime lufte në Hagë, Carla del Ponte, se në kohën e luftës në Kosovë, 1999, luftëtarët e UÇK-së kanë bërë tregëti me organet e serbëve të zënë rob. Këta të robëruar, rreth 300, janë transportuar nëpër Kukës dhe Tropojë deri në Burrel, ku nga këta janë nxjerrë organet dhe janë transportuar përmes aeroportit Rinas nëpër botë.

Kur e kam dëgjuar të parën herë këtë lajm në media elektronike, kjo ka tingëlluar aq tmerrshëm sa që më ka ardhur në moment të vjelli. Aociacioni i parë ka qe kanibali Lector nga filmi “The Silence Of The Innocence”. Ose rasti i një afaristi të ri japonez, që e ka dashur aq shumë të fejuarën e vet sa që e ka vrarë dhe e ka ngrënë. Besoj se nuk ka shqiptar i cili në këto momente nuk e ndien veten tepër keq dhe disi të turpëruar. E ndiej vetën më zi se ato dy garuese në atletikë të Nigerisë, në stafeten 4x100m para disa vitesh në Olimpiadë, kur është zbuluar se burrat e tyre janë ushqyer, mes tjerash me mish njerëzish.

Nuk është fjala se ne duhet ta paraqesim veten më të mirë se çka jemi dhe tani, dikush na e prish këtë pamje të mrekullueshme për vetveten tonë. Jo, edhe ne jemi si të gjithë popujt e tjerë, jemi popull i ndershëm, por ka edhe njerëz që merren me kriminalitet të organizuar. 

Dhe nuk duhet të shqetësohemi. Kështu ndodh edhe me popujt më të qytetëruar të botës. Italia, p.sh., e cila është shtyllë kryesore e kulturës europiane, e ka lindur një organizatë aq të tmerrshme çfarë është Mafia, sipas së cilës kanë filluar të quhen edhe organizatat e tjera kriminele në botë. 

Një Japoni, e cila ndër shtetet lindore shquhet për kulturë të lartë, e ka lindur organizatën e kriminalitetit të egër çfarë është Jakuzi. “Sa më e madhe është faqja, po aq e madhe është edhe shpina” thotë Zeni – filozofi e budistëve japonezë. Shpeshherë jemi çuditur se si ka qenë e mundur që një popull aq i madh civilizues, që e ka mbrojtur qytetërimin europian nga arabët, ka mundur ta themelojë një institucion çfarë ka qenë inkuizicioni. 

Ose, si kanë mundur gjermanët, popull themelues i Europës së Re, pas rënies së Perandorisë romake, atdheu i filozofëve dhe kompozitorëve më të mëdhenj në botë, të bëjë krime çfarë kanë qenë ato të gjenocidit në Luftën e Dytë Botërore. Po, kështu funksionon natyra, kështu funksionon njeriu, sepse edhe vetë njeriu është një qenie që i nënshtrohet ndikimit të epsheve të natyrës, dhe ndonjëherë agresiviteti i tij nuk mbetet në nivel individual, por merr përmasa kolektive. Çka desha të them me këtë? Nuk duhet të shqetësohemi më tepër seç duhet dhe të demantojmë në nivel kombëtar. Kjo është gjë e kotë. 


Sa më shumë që demantohet, çohet më shumë pluhër. Këtë pohim të del Pontes do ta demantoj më së miri koha dhe rjedha e ngjarjeve në këtë rajon të Europës. Dhe ne, si etnos i cili në të ardhmen do të jetë në një pozitë jashtëzakonisht të mirë gjeostrategjike në Ballkan duhet të përbijmë kohë pas kohë nga diçka. Sepse, edhe kur është situata ideale, nuk mund të jetë çdo gjë perfekte.

Lexoni shpifjet e Dick Martyt:


http://www.tetova.tv/intervista/marty-nuk-e-akuzoj-direkt-thacin.html

http://floripress.blogspot.com/2011/02/kush-eshte-k144.html

Prishtinë,05.03.2011.

SPASTRIMET ETNIKE NË KOSOVË NGA SATRAPI JOSIP BROZ TITO

Muharrem Xhemajli

Pas të gjitha katrahurave që bota i ka karakterizuar si eksperimente gjenocidale të një sistemi dhe ideologjie politike tragjike, posaqërisht ndaj shqiptarëve (në tokat e okupuara shqiptare), të bëra nga Tito e këlyshet e tij, të deklarosh se unë do të JEM TITO I KOSOVËS nuk është asgjë tjetër përveç nostalgji kanceroze, që lajmërohet vetëm te ata persona që mund të kualifikohen si lugetër të kufomës së tij!
A thua ky Tito, na paska qenë engjull i shqiptarëve!? O zot, a e dinë këta njerëz apo ‘shoku’ Behxhet Pacolli, se po ky Tito, ishte shumë më i rafinuar se vet Vladan Gjorgjeviqi, i cili në Konferencën e Londrës 1912, atëbotë kur grithej e përplasej, perkulej e lutej te të gjithë anëtarët të kësaj konference që çështjen shqiptare ta përcoptojnë në shumë pjesë me të vemtin qëllim që ky përcoptim t’i zhdukte nga Ballkani. Ose, a e di zotëriu se po ky Tito në krye me Zhujoviqin e Gjillasin, Radosavleviqin e tjerë, pas Luftës së Dytë Botërore 1945, i përcoptojë këto toka në tri shtete, me të vetmin qëllim që të mos realizohet vendimi i Kuvendit të Bujanit 1943/44?.
Se çfarë të mire patën shqiptarët nga ky far Tito, ja disa të dhëna për krime të bëra ndaj shqiptarëve:
Në kohën kur forcat jugosllave zhvillonin operacionet më të përgjakshme në Drenicë, më 8 shkurt 1945, komandanti suprem i UNÇJ-së J.B.Tito me urdhër të veçantë nr.31 vendosi administrimin ushtarak në Kosovë. Këtë vendim e mori më 7 shkurt 1945 në Beograd, në një takim me ushtarakët serb: Savo Dërleviqin,Gjuro Medenicën dhe Kërsto Filipoviqin. Me këtë urdhër, i tërë pushteti në Kosovë do t´i kaloi një grupi të caktuar ushtarakësh serbo-malazez, të cilët do të ushtronin pushtetin politik, ekzekutiv. Në bazë të dokumenteve që ruhen në Beograd, dhe në bazë të dokumenteve tjera, ndër të tjera thuhet se në Gjilan me rrethinë janë likuiduar 7845 veta; në Drenicë 4820; në Tetovë 4100 ; në Bihor 3820; në Prishtinë 3675; në Pejë 3540; në Tivar 2629; në Mitrovicë dhe rrethinë 1450; në Podujevë 1670; në Pazar 1410, në Shkup me rrethinë 1450; në Ferizaj mbi 1260; në Prizren 1250; në Tutin 900; në Gjakovë 730; në Gostivar 700; në Rozhajë 735; Plavë dhe Guci 710; në Rahovec 750; në Kumanovë 780; në Preshevë 690; në Dragash 500; në Kërqovë 490; në Ulqin 515; në Suharekë 320; në Dubrovnik 120; në rrugën Kukës - Shkodër 110; në Trogir 80; në Vërshac 30 dhe në Deqan 30 vetë. Të gjithë këta janë shqiptar të vrarë gjatë vitit 1945. Pra, sipas këtyre dokumenteve, më 1945 u vranë 42165 shqiptarë.
Vetëm në vitin 1948, regjimi komunist, arrestoi dhe nxori përpara gjyqit 306 shqiptarë, të akuzuar për vepra penale kundër shtetit. Nga viti 1974 deri në vitin 1980, pra për gjithsej 6 vjet janë burgosur 616 persona, prej të cilëve 175 janë dënuar me shumë vite burgim.
Gjatë këtyre operacineve të përgjakshme këto forca kryen krimet më të shëmtuara ndaj popullatës shqiptare, si dhe konfiskuan, plaçkitën, dogjën e shkatërruan pamëshirshëm pronat e tyre. Gjatë kësaj periudhe janë vrarë e masakruar në mënyrat më mizore 47.300 shqiptarë. Në këtë situatë e tërë pasuria e shqiptarëve të vrarë ishte konfiskuar, asgjësuar ose ishte plaçkitur nga kolonistët serbë, që qenë kthyer sipas direktivave të Byrosë Politike të KQ të PKJ-së.
Në bazë të hulumtimit sistematik të dy shërbimeve konzullare (sektorit të pasaportave) jugosllave dhe turke, dëshmohet se në periudhën 1951-1968 prej Jugosllavisë në Turqi janë shpërngulur 414.500 shqiptarë... ndërsa gjatë periudhës në fjalë (bazuar në statistikat sekrete jugosllave) në Kosovë ishin sjellur në heshtje 63.000 kolonë sllavë, prej të cilëve, pas rënjes së Rankoviçit (1966) duke mos u duruar një farë "barazie" me shqiptarët, shumica prej tyre udbashë e kriminelë marrin ikën për Serbi. Ndërkaq sipas statistikave të publikuara më vonë del se në periudhën 1952-1965 për në Turqi janë shpërngulur 452.371 shqiptarë.Shpërngulja është bërë me këtë dinamikë:

Më 1952 Janë shpërngulur----- 37.000 shqiptarë
Më 1953---------------------------- 19.300 “
Më 1954---------------------------- 17 500 “
Më 1955---------------------------- 51.000 “
Më 1956---------------------------- 54.000 “
Më 1957---------------------------- 57.710 “
Më 1958---------------------------- 41.300 “
Më 1959---------------------------- 32.000 “
Më 1960---------------------------- 27.980 “
Më 1961---------------------------- 31.600 “
Më 1962---------------------------- 15.910 “
Më 1963---------------------------- 25.720 “
Më 1964---------------------------- 21.530 “
Më 1965---------------------------- 19.821 “"

Në ato vite me dhunë detyrohen të shpërngulen edhe mijëra shqiptarë, kryesisht nga Mali i Zi (nga Hoti, Gruda, Plava, Gucia, Vuthaj, Ulqini, Tivari, Triepshi, Shpuza, Kraja etj.) për në SHBA, Kanada, Australi e vende të tjera tejoqeanike.

Në dimrin e vitit 1955/56 organizon aksionin për mbledhjen e armëve dhe gjatë këtij procesi të dhunshëm i keqtrajtuan në format më mizore mëse 30.000 shqiptarë.

Këto janë vetëm disa nga krimet e kryera ndaj popullit shqiptar nga ana e regjimit Titist.

Autori është Kryetar i OVL të UÇK-së.

Golgota shqiptare në kohën e Tito-Rankoviqit!

Shkruan: Sheradin BERISHA



* * *



Në qershor të vitit 1948, pas acarimit të raporteve politike në mes të Beogradit dhe Moskës, PK e Jugosllavisë u përjashtua nga organizata e partive të shteteve komuniste ”Informbyro” dhe me këtë rast prishen marrëdhëniet e BRSS dhe aleatëve të saj, me Jugosllavinë e AVNOJ-it. Në këtë situatë Shqipëria mbajti anën e organizatës: informbyro, dhe mbetja e saj në pozitat pro-sovjetike bëri që t´i prish marrëdhëniet e “mira”që kishte me RFPJ-në nga viti 1945.



Ndonëse gjatë periudhës 1945-1948 pozita e shqiptarëve në Kosovë dhe në viset tjeta etnike ishte e keqe, prishja e marrëdhënieve Jugosllavi-Shqipëri, vetëm sa e ka nxitur edhe më shumë përkeqësimin e pozitës së tyre. Regjimi jugosllavë i drejtuar nga binomi Tito - Rankoviq, duke e shfrytëzuar këtë situatë, riaktualizoi projektet antishqiptare të Vasa Çubrilloviçit (të marsit 1937 dhe fillimnëntorit 1944) për asgjësimin, asimilimin apo shpërnguljen me dhunë të shqiptarëve nga trojet e tyre etnike.



Kjo politikë antishqiptare shetërore që kishte nisur akoma pa përfunduar mirë lufta e dytë botërore (1944), në këtë periudhë mori përmasa të reja gjenocidale. Vetëm në vitin 1948 regjimi komunist, arrestoi dhe nxori përpara gjyqit 306 shqiptarë, të akuzuar për vepra penale kundër shtetit. (1)



* * *



Pasi që Shqipëria u përcaktua për ”informbyronë”, regjimi i Tito-Rankoviqit të gjitha kuadrot shqiptare në Kosovë, që konsideroheshin si armiqë të Jugosllavisë, i cilësonte si ”informbyroistë”. OZNA-a / UDB-a famëkeqe përmes bashkëpunëtorëve të saj shqipfolës, me kohë kishte krijuar një dosje të veçantë, duke i vënë në syrin e përgjimit rreth 120 000 shqiptarë.



Një dosje të tillë UDB-a kishte hapur edhe për Xheladin Shyqyri Hanën, luftëtarin e orëve të para kundër nazifashizmit, ish-anëtarin e KNÇK-së, njëri nga bashkëautorët e hartimit të dokumenteve bazë të Konferencës së Bujanit dhe së fundi drejtor i gazetës “Rilindja”. Atdhetari Xheladin Hana, u arrestua në mënyrë sekrete, kinse po dërgohej me shërbim diku, ndërsa brenda mureve të OZN-së/UDB-së i bëhej presion që të tradhëtonte bashkëveprimtarët e tij të idealit. (2) Mirëpo Xheladini nuk u gjunjëzua për anjë moment para presioneve dhe torturave çnjerëzore të kriminelëve udbash. Meqë Xheladini i qëndroi torturave mizore, xhelatët e Tito-Rankoviqit, më 15.12.1948 ia shuan jetën mizorisht.



Më 15 prill 1949 arrestohet nënkryetari i qeverisë së Maqedonisë Nexhat Agolli nga Dibra e Madhe dhe pas dy javësh (saktësisht në natën e 27-28 prillit 1949) mbytet nga torturat mizore të UDB-ës.



* * *



Ndërsa përndjkeja dhe numri i të persekutuarve shqiptarë shtohej pamëshirshëm gjithandej viseve etnike shqiptare, të mbetura padrejtësisht jashtë kufijve të Shqipërisë londineze, në maj 1949 në një ekspeditë ushtarake-policore të drejtuar nga udbashët: Çedo Topalloviç dhe Çedo Mijoviç, synohej arrestimi i Kryetarit të Frontit Popullor krahinor: Rifat Latif Berisha, nga fshati Berishë, i njohur për urtësi e qëndresë kombëtare. (3) por në atë moment nuk arritën ta kapin dot Rifatin. (Rifati ishte njëri nga organizatorët e Konferencës së Bujanit, në të cilën u zgjodh edhe nënkryetar. Nuk u pajtua kurrë me tradhëtinë që iu bë vendimeve të Konferencës së Bujanit - që pas LDB-së Kosova t´i bashkohet Shqipërisë. Për këtë edhe Rifati u vu në shënjestër të OZN-ës/UDB-së.).



Rifat Berisha meqë nuk pranoi t´i binte në dorë regjimit gjakatar të Titos, zgjodhi qëndresën deri në vdekje. Në këtë situatë Rifatit iu bashkuan edhe bashkëluftëtarë të tjerë. Njësiti përbëhej prej gjashtë vetash krejtësisht nga djemë të familjes Berisha: vëllezërit Rifat, Mustafë e Islam Berisha, Brahim Berisha i biri i Islamit dhe Halit dhe Jahir Berisha kusherinj të parë të tyre. Ky njësitë i prirë nga Rifati, më 17 maj 1949 u gjend i rrethuar tradhtisht në fshatin Gajrak nga i zoti i shtëpisë Ismail Gajraku (ku ishte i strehuar). Në një dokument thuhet se Rifat Berisha me bashkëluftëtarët e tij “luftoi një ditë të tërë. Në orën 10 të natës, Rifati me njësitin e tij sulmuan rrethimin e trefishtë të udbashëve, por mbasi çanë dy rrethimet e parat, ra i vrarë.” Rifat Berisha gjatë kësaj beteje të përgjakshme, u vra së bashku me tre bashkëluftëtarët: Islam, Mustafë e Brahim Berishën, ndërsa Halit e Jahir Berisha, ndonëse të përgjakur, arritën të dalin nga rrethimi dhe i shpëtuan vdekjes. (4)



Në dimrin e acartë të vitit 1950 në zonën kufitare me Shqipërinë, vritet atdhetari Sabaudin Gjura nga Shipkovica e Tetovës. (5) Një fat të tillë e pësoi edhe Isuf Torozi nga Dibra e Madhe, anëtar i Komitetit të Partisë në Dibër. Torozi u arrestua nga organet e UDB-së në vitin 1949, si njeri me pikëpamje nacionaliste, dhe e pamëshirshëm udbashët e Titos e mbytën mizorisht në tortura. Në mars të vitit 1949 ishte arrestuar dhe më pas është zhdukur pa gjurmë Cenë Shyqriu nga Gjakova.



Në vitet e para pas përfundimi të luftës së dytë botërore, në Kosovë dhe në viset tjera etnike shqiptare nën pushtimin e Jugosllavisë, llogaritet se regjimi titist, ka likuiduar rreth 49.000 shqiptarë. Në Kosovë janë likuiduar në forma të ndryshme 28.400 shqiptarë; në viset shqiptare në Maqedoni 7 000 shqiptarë; në viset shqiptare në Mal të Zi 8300 shqiptarë; ndërsa 5000 shqiptarë të tjerë janë likuiduar nëpër viset tjera, si të marrë peng nga OZN-a gjegjësisht UDB-a. (6)



Në këto rrethana për t´i shpëtuar përndjekjeve, burgosjeve dhe likuidimeve fizike, shumë shqiptarë janë detyruar të shpërengulen nga trojet e tyre stërgjyshore.



* * *



Dihet mirëfilli se, vitet 1949-1966, të cilësuar si ”koha e Rankoviqit”, ishin vitet më të rënda për popullin shqiptar, në historinë e pas luftës së dytë botërore. Gjatë kësaj periudhe Lëvizja Kombëtare shqiptare ishte e organizuar në shumë forma, si: vazhdimësia e veprimtarisë së LNDSH-së nga grupe të ndryshme me emërtime tjera, “informbyroistët“, organizimi i grupimeve nga Sigurimi shqiptarë, kundërshtimi i rekuizitave “otkupit“, kundërshtimi i asimilimit të shqiptarëve në turq dhe luftimi i marrveshjes xhentelmene Tito-Qyprili 1953 për shpërnguljen e shqiptarëve në Turqi, luftimi në forma të ndryshme i kolektivizimit etj.



OZN-a përkatësisht UDB-a gjatë viteve 1945-1948 zhvilloi një luftë të pakompromis, për shkatërrimin e organizatës patriotike shqiptare “Lëvizja Nacional-Demokratike Shqiptare” (LNDSH) dhe të grupimeve tjera ilegale shqiptare. Dhe në vazhdën e kësaj fushate, ky shërbim persekutoi dhe burgosi mijëra shqiptarë edhe pas vitit 1948.



- Kështu, në fillim të vitit 1949, në gjyqin e Qarkut në Prishtinë, dënohen 9 anëtarë të LNDSH-s, si: Xhavit Gafurri (djali i patriotit të shquar Nazmi Gafurri), Ahmet Malisheva, Rexhep Kurteshi, Menduh Maksuti, Enver Shala, Mehmet Pozharani, Safie Feta, Igballe Cuni dhe Karolin Fraki.



- Po në këtë Gjykatë denohet edhe grupi i Drenicës i përbërë nga 6 anëtarë të Lëvizjes, si: Hasan Jashari-Likoci, Mehë Zeqiri, Dan Zeqiri, Qerim Rrypi, Halim Rrypi dhe Sylë Berisha. (7)



- Gjatë vitit 1950 u denuan edhe disa grupe të LNDSH-së dhe veprimtarë tjerë që e kundërshtonin aksionin e rekuizimeve "Otkupit" dhe veprimet diskriminuese ndaj shqiptarëve në çdo lëmi të jetës.



- Më 3 nëntor 1950 në Gjykatën e Qarkut në Prishtinë nga Kolegji i Tupit gjykues: Arif korapi, kryetar i kolegjit dhe nga gjyqtarët porotë: Ali Abdullahu dhe Ismail Xhemaili, si dhe të procesmbajtësit Abdyl Doda, pas disa seancave gjyqësore (më 19.IX.1950, 10.X.1950, 1.XI.1950 dhe 2.XI.1950) në “emër të popullit” dënohen anëtarë të organizatës “Bashkimi Shqiptar”: Konstandin Vasilaca - Skënder Skënderi, oficer i armatës shqiptare, me 15 vjet burg të rëndë; Xhemë Latë Sadriu, me 8 vjet burg të rëndë; Hajrullah Gorani, me 6 vjet burg të rëndë; Hamdi Devolli, me 8 vjet burg të rëndë; Rashit Gorani, me 8 vjet burg të tëndë; Ramë Geca, me 3 vjet burg të rëndë ; Ymer Fazliu, me 2 vjet burg të rëndë. (8)



- Në shkurt 1950 u burgos grupi i LNDSH-s "Lidhja e Prizrenit" i formuar në gjashtëmujorin e dytë të vitit 1949. Ky proces gjyqësor mbahet në Prishtinë nën kryesimin e gjyqtarit Shukri Begiq nga Pazari i Ri. Me këtë rast denohen: Shaban Derguti dhe Mustafë Nixha me nga 20 vjet burg të rëndë, Shaban Mazreku dhe Hafez Jakupi poashtu me nga 20 vjet burg të rëndë, Bitër Dehalla, Tomë Mjeda dhe Zekë Bajraktari me nga 17 vjet burg të rëndë, Nezir Hoti me 15 vjet burg të rëndë dhe Ismet Dehiri me 3 vjet burg të rëndë.



- Në grupin e dytë të LNDSH-së ”Lidhja e Prizrenit” denohen: Arif Hoxha me 12 vjet burg të rëndë, ndërsa me nga 3 vjet burg të rëndë denohen:Zeki Ahmeti, Isuf Dellova, Islam Fisheri, Zenel Kabashi, Gjokë Spaqi, Ibrahim Gashi, Ramiz Rexhepi dhe Shahide Kabashi, Shemsedin Gashi, Rexhep Hoti, Malush Duraku, Halim Voci , Bajram Dehiri, Mustafë Derguti, Maliq Gashi e shumë të tjerë. (9)



- Në 6 muajt e parë të vitit 1950, për sabotim të mbledhjes së rekuizitave "Otkupit" dhe me akuzën si bashkëpunëtorë të Sigurimit shqiptar, në Prishtinë dhe Prizren dënohen: Rizan Bajram Xhoxhaj, nga Vërmica e Prizrenit, Sefer Tafil Elezkurtaj dhe Ibish Avdi Rizanaj nga fshati Zhur, Xhafer Selmani (Vërmicë), Hajdar Bytyqi (Piranë), Nazif Hoti (Krushë e Madhe - i ati i Mr.Ukshin Hotit), Hamit Nuredini, Sali Mehmeti, Haki Malushi, Xheladin Gashi, Vesel Gashi, Avdyl Kryeziu, Ali Kryeziu, Zenun Kryeziu, Mahmut Abazi, Isa Dina, Qamil Qollaku, Xhafer Idrizi, Afil Afezi, Enver Beluli, Gani, Avni e Naim Zajmi, Muhedin Hadri, Halit Qollaku, Bije Vokshi, Lutfi Spahiu dhe Arif Randobrava. (10)



- Po atë vit në Prishtinë burgoset dhe dënohet grupi i dytë i Drenicës i përbërë prej 11 anëtarësh të LNDSH, si: Ibrahim Tahiri, Hysen Hyseni, Sylë Mulliqi, Osman Beqiri me nga 10 vjet burg të rëndë, Smajl Ferizi dhe Milazim Hyseni me nga 7 vjet burg të rëndë, Hajredin Sadiku, Nebi Nuredini dhe Fetah Bogiqi me nga 5 vjet burg të rëndë, Rashid Obria dhe Hamit Hoda me 15 vjet burg të rëndë (ky i fundit në burg u zbulua se ishte në shërbim të UDB dhe u bojkotua plotësisht nga anëtarët e LNDSH-s).



- Asokohe u dënua edhe Hasan Rema nga Gjakova, me 17 vjet burg të rëndë (z.Rema kishte qëndruar 3 vjet i arratisur në Shqipëri dhe pastaj Sigurimi shqiptar e kapi dhe ia dorëzoi UDB-së në Kosovë!!)



- Në vitin 1950 në Gjyqin e Qarkut në Pejë dënohet edhe grupi prej 9 vetash i LNDSH-s: Sylë Mehmeti i Rugovës, Sali Kelmendi i Ruhotit, Ali Fetahu i Veriqit, Bekë Tafili i Ruhotit, Ramë Bislimi i Nabërxhanit, Gani Kastrati i Pejës, Salih Hasani dhe Sylë Shala nga Peja, Fatmir Goranci i Gjakovës dhe Ramë Isufi i Lubeniqit... Këtë vit u dënuan edhe: Sami Peja, Ibrahim Berisha, Musa Gjuka, Faik Basha, Qazim e Enver Berisha e shumë të tjerë.



* * *



- Në vitin 1951 në Gjykatën e Qarkut në Prishtinë u dënuan 11 anëtarë të LNDSH-s nga Mitrovica (të arrestuar në shtator 1950). Ky grup përbëhej nga: Bejtulla Sahiti nga Gushefci, Hajrullah Halili nga Doberlluka, Sinan Alija nga Broboniqi, Imer Ajeti nga Koshtova, Avdyl Haliti nga Rahova, Shefqet Kamberi nga Broboniqi, Zejnullah Mehmeti nga fshati Lip, Zejnel Shabani nga Mikushnica, Hajzer Ferizi nga Qabra, Zeqir Rashidi-Rashica nga fshati Studime dhe Bislim Fazliu nga Vidishiqi.



* * *



- Gjatë vitit 1952 në Gjyqin e Qarkut në Prishtinë dënohet grupi i tretë i LNDSH-s nga Drenica, si: Qazim Zogu, Hamdi Gruda, Bajram Dervishi, Abdullah Cakiqi, Isuf Cakiqi, Jakup Biçinca, Smajl Hoxha, Shaqir Hoxha, Idriz Obrija dhe Milazim Gradica (11).



* * *



- Në vitet 1949-1953 në Kosovë dhe në viset tjera shqiptare u dënuan më qindra vite burgim edhe shumë veprimtarë të tjerë (në grupe dhe veç e veç) si: Ramiz Osmani, Shefki Osmani, Nuhi dhe Musli Osmani, Zylfi Musliu, pastaj Hamdi Gashi, Ramadan Rexha, Raif Halimi-Cërnica, Xhemil Fluku, Mark Gashi, Ramë Sejdia, Rexhep Dajkoci, Bajram Alija, Rexhep Presheva, Ali Aliu - Presheva, Adem Elshani, Fazli Bega, Kadri Halimi (etnolog), Qamil Luzha, Rexhep Balidemaj (ushtarak nga Martinaj i Gusisë), Mulla Zekë Berdynaj, Omer Qerkezi, Rexhep Rifati, Brahim Gashi, Haxhi Sylejmani, Bajram Zuka, Xhemë Lah Gashi... e qindra të tjerë (12) dhe për ndriquar veprimtarinë e tyre kombëtare kërkohet një studim i veçantë.



- Po në vitin 1953 burgoset dhe (sipas aktakuzes K.nr 76/53), denohet grupi i anëtarëve të LNDSH-së nga Llapi: Sabit Kapiti-profesor i Gjimnazit në Besianë (ish-Podujevë), Ibrahim Demolli, Xhafer Meta, Nexhmi Sejdiu, Fetah Babatinca, Jusuf Humolli, Shaban Zhjeqi, Shaban Shala, Nuhi Gashi dhe Isuf Ismaili. Atdhetari Shaban Shala mbytet nga torturat e UDB-së. (13)



* * *



- Gjatë Aksionit famkeq për mbledhjen e armëve(1955/1956),në Prizren u organizua një proces gjyqësor, kundër Njazi Malokut etj. Në fakt Procesit të Prizrenit i parapriu një proces tjetër politik (korrik 1955) i ashtuquajtur "grupi i shehëlerëve" prej 14 vetësh, të cilët qenë akuzuar për lidhje me Komitetin Shqiptar në Romë dhe për bashkëpunim me Sigurimin shqiptarë. Në këtë proces qenë përfshirë: Sheh Myhedini, sheh Rama, sheh Hasani (i cili në rrethana enigmatike vdes), Qazim Gojani, Hysen Prushi, Din Zhubi, Bekë Haxhija, Hajredin Vuçiterna, Muhedin Miftari, Dërgut Ekremi, Sinan Dërguti, Qazim Miftari etj.



Në procesin e Prizrenit, në saje të aktakuzës së përpiluar nga prokurori Publik Radoslav Cerovçanin, të mbështetur tërësisht në montimin e "fakteve" nga UDB-a, më 12-19 korrik 1956 (në fshehtësi nga opinioni) u mbajt procesi gjyqësor në Gjykatën e Qarkut në Prizren, dhe me këtë rat u denuan: Njazi Maloku me 12 vjet burg të rëndë; Sedat Dida u dënua me 5 vjet burg të rëndë; Shani Hoxha me 4 vjet burg të rëndë; Demush Cahani me 5 vjet burg të rëndë; Ibrahim Moni me 3 vjet burg të rëndë; Rexhep Muhadri me 2 vjet burg të rëndë; Hasan Bajrami me 2 vjet burg të rëndë; Muhamet Emini me nga 2 vjet burg të rëndë dhe Sali Mehmeti (Meta) me 9 muaj burg të rëndë. (14)



- Për aktivitete patriotike, kundër regjimit titist, në vitin 1955 në Tetovë dënohet mësuesi Mehmet Gega, Muharrem Jusufi dhe Abdulla Kalishta me nga 10 vjet burgtë rëndë. Në vitin 1956 me burgime të rënda dënohen disa intelektualë tjerë nga Tetova dhe Gostivari.



* * *



- Më 1957 denohen edhe 8 anëtarë të LNDSH-së në Prishtinë: Rexhep Latif Abdullahu, Qemal Novokazi, Shemsi Perani, Rexhep Parteshi, Ibrahim Galimuna, Islam Mumxhiu,Vehbi Ruva dhe Kadër Deva. Të gjithë këta denohen me burg në kohëzgjatje prej 2-12 vjet burg të rëndë me përjashtim të Islam Mumxhiut, i cili lirohet.



- Po këtë vit burgoset dhe dënohet grupi i dytë 9 anëtarësh nga Prishtina: Nusret Novokazi, Rashid Krasniqi, Osman Krasniqi, Emina Krasniqi, Nikë Kajtazi, Ibrahim Binaku, Fehmi Henci, Neki Shehu dhe Mazllum Novokazi.



- Në vazhdën e ndjekjeve të atdhetarëve të LNDSH-së, në Shkup burgoset dhe denohet grupi 14 anëtarësh nga Tetova, Gostivari, Dibra e Ohri: Raif Malaziu, Sherafedin Agai, Adnan Agai, Abaz Dukagjini, Burhan Pasholli, Abdurrahman Taravari, Remzi Pustina, Eshref Hoxha, Naxhi Purde, Abdylaziz Taravari, Mevaip Purde, Rifat Palloshi, Hadi Imami dhe Zeqir Lisi (15).



Në vitin 1957, pas aksionit të armëve, kur u intensifikua numri i të shpërngulurve shqiptarë, Metush Krasniqi si udhëheqës i organizatës "Partia Revolucionare për Bashkimin e Tokave Shqiptare me Shtetin Amë" së bashku me veprimtarët tjerë të kësaj organizate, përmes veprimeve konkrete, shpërndarjes së trakteve dhe bisedave të drejtpërdrejta me qindra familje shqiptare, arritën të ndalojnë shpërnguljen nga trojet e tyre stërgjyshore. Në fund të vitit 1958, UDB-a i bjen në gjurmë aktivitetit të ksëaj organizate dhe me këtë rast arretohet Metush Krasniqi me disa bashkëveprimtarë të vetë. Pas katër muaj hetimesh, prej 1-7 mars 1959 në Gjykatën e Qarkut në Gjilan u mbajt gjykimi i 6 anëtarëve të "Partisë Revolucionare...". Trupin gjykues e përbënin: Ratomir Patërnogiq-kryetar, Mustafa Hoxha-gjykatës, Vehbi Mehmeti, Sejfë Sherifi e Tuna Tomiqi - anëtarë, ndërsa aktakuzën e përfaqësonte Tahir Ibrani - prokuror i Gjyqit të Qarkut në Gjilan. Në bazë të "provave" të nxjerra gjatë hetuesisë dhe akuzave të prokurorit Tahir Ibrani, më 7 mars 1959, trupi gjykues i të pestëve, në "emër të popullit" dënoi: Metush Krasniqin, me 18 vet burg të rëndë; Mark Gashin e Sejdi Kryeziun me nga 10 vjet burgim të rëndë; Mehmet Nuredin Dermakun me 2 vjet burg të rëndë; Qemajl Kallabën e Mehmet Ajetin me nga një vit e gjysmë burg të rëndë. (Aktgjykimi K.nr.19/59, 7 mars 1959) (16)



* * *



- Më 20 shkurt 1958, Gjykata e Qarkut në Pejë, me trupin gjykues Iso Omeragiq, kryetar i Gjykatës së Rrethit në Pejë, nga gjyqtarët porotë: Pavle Armush, Mirko Spasiq e Shaqir Zogaj, dhe procesmbajtëse Stojana Vukoviq, nënpunëse e kësaj gjykate, në bazë të aktakuzës KTO nr.95/57, në “emër të popullit” i denoi: Muhamed Brovinën me 12 vjet burg të rëndë, Adem Krasniqin me 7 vjet burg të rëndë, Gjon Shtufajn me 7 vjet burg të rëndë, Besnik Kocin me 9 vjet burg të rëndë dhe Hidë Dobrunën me 5 vjet burg të rëndë. (Aktgjykimi K.nr. 149/57) ( 17)



- Më 19 nëntor 1958 për herë të parë UDB-a e burgos atdhetarin Adem Demaçi me arsyetimin, se ka“ vepruar armiqësisht kundër rregullimit shtetëror dhe shoqëror të RFPJ-së, dhe se është angazhuar për shkëputjen e territorit të Kosovës dhe bashkimit të saj me Shqipërinë.” Aktakuza është përgatitur nga udbashët: M.Mihajlloviq, Mom(o)çillo Çanoviq, Vojisllav Mihajlloviq me dëshmitë e dëshmitarëve shqiptarë: Fahredin Gunga, Din Mehmeti, Ali Aliu, Zekereia Cana etj(18), ndërsa është realizuar nga prokurori Radovan Bullajiq dhe zëvendësprokurori Mirosllav Llazareviq. Dhe në bazë të aktakuzës PPQ nr.14/59 19.02.1959, në Gjykatën e Qarkut në Prishtinë nga trupi gjykues Dragutin Kallugjeroviq dhe gjykatësit porotë: Mehmed Kalaveshi, Riza Voca dhe Qazim Bajgora., më 17 mars 1959 u mbajt procesi gjyqësor kundër Adem Demaçit, i cili sipas nenit 117 paragrafi 1 i LP dhe sipas nenit 16, paragrafi 1 i LP, në “emër të popullit” ju shqiptua denimi në kohëzgjatje prej 5 vjetësh burgim të rëndë. (19)



* * *



- Në shkurt 1959, sipas aktakuzës K.nr.29/59 të datës 19.02.1959, në Gjykatën e Qarkut në Prizren gjykohen: Aziz Spahiu, Hasan Berisha, Reshat Hadri dhe Durak Pasuli. (20)



- Në vitet 50-ta në Kosovë dhe në viset tjera etnike, vepronin edhe disa grupime ilegale politike, sipas programit të LNDSH-së, e këto ishin:



1. “Vatra Kosovare Nacional-Demokratike Shqiptare” (VKNDSH);

2. “Grupi Demokratik Shqipar Kosova” (GDSHK);

3. “Grupi Shqiptar Revolucionar i Maqedonisë” (GSHRM);

4. “Grupi Demokrat-Indepedent Shqiptar i Kosovës” (GDISHK);

5. Grupi - “Veteranët e Luftës Shqiptare - Rezistenca Malësore (GVLSHRM);

6. ”Shoqëia Demokratike Shqiptare/IsmaIl Qemali/(SHDSH- "I.Q");

7. Lidhja e Vardarit - Besa Demokratike Shqiptare (LV-BDSH) dhe

8. Lidhja Shqiptare e Sharrit (LSHSH) (21)



Në verën e vitit 1960 zbulohet grupi i LNDSH-s "Votra Kosovare Nacional-Demokratike Shqiptare" i drejtuar nga Shahin Voca nga Shala e Bajgorës. Kjo organizatë u themelua me 6 gusht 1952, ku aktivitetin e vet fillimisht e zhvilloi në Gjimnazin e Mitrovicës dhe në shkollën e Stantërgut, për t´u shtri brenda një kohe në Prishtinë, Besianë (ish-Podujevë), Gjilan, Prizren, Shkup e Tetovë, Pejë, Burim (ish-Istog) etj. Brenda 8 vitesh “VK-NDSH-ja” në gjiun e vet organizoi 387 anëtarë besnik. Me rastin e zbulimit nga UDB-a arrestohen dhe dënohen 21 anëtarë, prej tyre 4 veta denohen në Gjyqin ushtarak të Zagrebit. (22)



Gjykata e Qarkut në Prishtinë dhe ajo në Prizren i dënuan “ në emër të popullit” 17 anëtarë të këtij grupi si: Ragip Sadikun, Bajram Gashin, Hasan Rexhën, Bislim Fazliun, Muharrem Hysenin, Luz Pacollin, Nuhi Pretenin, Bilall Ramën, Hilmi Badallajn, Ali Isufin, Rraman Jasharin, Ramë Dibranin, Niman Shalën, Sinan Sinanin, Musli Rexhepin, Ibrahim Metajn dhe Niman Kajtazin. Ndërkaq në Zagreb më 25.02.1961 në bazë të Aktgjykimit nr.IK 21/60, gjyqi ushtarak i denon: Emin Fazliun me 8 vjet burg të rëndë, Baki Dullovin me 2 vjet e 6 muaj, Mehmet Trepçën me 2 vjet dhe Hilmi Ajvazin me 9 muaj burg të rëndë. (23)



* * *



Në vazhdimësinë e organizimeve politike ilegale dhe të qëndresës shqiptare përgjithësisht, në fillim të viteve të 60-ta u organizuan tre intelektualë të asaj kohe: Kadri Halimi, Ali Aliu dhe Ramadan Hoxha, të cilët në vitin 1952 dhe 1954 veç kishin përjetuar vuajtjet në Goli Otok dhe në kazamatet tjera jugosllave. Këta tre atdhetarë duke e ndjerë në shpirt përditshmërinë e vuajtjeve që i bëheshin shqitparëve jashtë kufijve të Shqipërisë londineze, nuk deshën të rrinin duarkryq, kështuqë në maj të vitit 1960, pas një sërë takimesh vendosën ta themelojnë një organizatë ilegale, të cilën pas shtrirjes në terren, përkohësisht (deri në mbajtjen e Konferencës së Përgjithshme) e quajtën - "Komiteti Revolucionar për Bashkimin e Tojeve Shqiptare në Jugosllavi - me Shqipërinë" (KRBTSHJSH) (24)



Kjo organizatë pas konsolidimit të radhëve të saj dhe përgatitjeve për aksione të ndryshme në janar 1961, UDB-a përmes informatorëve shqiptarë i zbulon dhe i arreston disa pjestarë të organizatës. Arrestimet e pjesëtarëve të kësaj organizate filluan më 25 janar 1961 në Gjilan, në Preshevë, në Ferizaj, në Prishtinë e në Shkup. Për t'iu shmangur arrestimeve dy drejtues të organizatës: Ali Aliu dhe Ramadan Hoxha për mës shumë se dy muaj kaluan në ilegalitet, duke u strehuar në baza të shumta në fshatrat e Lipjanit, Shtimjes, Suharekës, Gjilanit, të Preshevës e të Karadakut. Mirëpo në fillim të prillit 1961 në rrethana tradhtie, Aliu Aliu dhe Ramadan Hoxha arrestohen në fshtain Maxherë të Karadakut dhe më 2 prill sillen në Burgun e Prishtinës. Nga kjo organizatë UDB-a burgosi 32 anëtarë të saj dhe qindra shqiptarë të tjerë mori në pyetje dhe i keqtrajtoi brutalisht.



Pas kryerjes së hetimeve të të arrestuarit u dënuan në gjyqet e qarkut në Prishtinë, në Gjilan dhe në Vranjë të Serbisë. Në Prishtinë, ku gjykimi u mbajt nga 14-19.IX.1961 - kryetar i trupit gjykues qe Tahir Ibrani, ndërsa prokuror Ramo Vodopiq, mysliman nga Mali i Zi. Gjykimi u mbajt, mu ato ditë kur në Beograd zhvillonte punimet Konferenca Themeluese e shteteve të painkuadruara. Në këto gjykime u dënuan: Kadri Salimi -7 vjet e 6 muaj burg të rëndë, Ali Aliu - 8 vjet, Ramadan Hoxha- 8 vjet, ndërsa prej 1-5 vjet burg të rëndë u denuan: Hasan Dumani, Zenel Hajrizi, Beqë Heta, Hyrije Hana, sheh Tefik Mustafa, Zeqir Hajrizi, Banush Ademi, Enver Tali, mulla Nuredin Xhemajli, Sadri Imeri, Nuredin Aliu, Haki Agushi, Ali Xhelili, Amir Gashi, Mafak Ahmeti, Ramiz Ahmet-Cernica (delegat i Konferencës së Prizrenit-1945, ku kundërshtoi me ngulm ripushtimin e Kosovës nga Serbia-vërejtja ime), Ilmi Ferizi, Favzi Aliu, Selman Hasani, Ramadan Rexha (ish i burgosur-vërejtja jonë), Tefik Haxhiu, Jahi Ajeti, Hetem Ajdini, Asllan Marevci, Jetish Depca, Miftar Mustafa, Sabri Marevci, Bajram Kokolari dhe Zahir Sakipi. (25)



* * *



Në vitin 1963-64 Simboli i qëndresës shqiptare Adem Demaçi formoi: “Lëvizjen Revolucionare për Bashkimin e Shqiptarëve“ (LRBSH) dhe në kuadër të saj kanë vepruar Komiteti i Prishtinës, i Pejës, dhe Komiteti i Gjakovës.



LRBSH gjatë kësaj periudhe kishte kryer shumë aktivitetesh kombëtare, por në qershor 1964 UDB-a zbulon aktivitetin e kësaj organizate dhe fillon një fushatë të egër arrestimesh. Pas tre muaj hetimesh intenzive (nëpër duar të UDB-së kaluan mbi 500 shqiptarë) dhe mbi 80 pjestarë të LRBSH-së, në grupe të vogla u nxorën para gjyqit. Gjykimi i dytë kundër themeluesit të LRBSH Adem Demaçi dhe 11 të akuzuarve të tjerë u mbajt më 27, 28, 29 e 31 gusht dhe 1 shtator 1964 në Gjyqin e Qarkut në Prishtinë. Trupi gjykues i përbërbëhej nga kryetari i gjyqit - Tahir Ibrani, gjyqtari Radomir Stojkoviq dhe porotët: Hazir Haziri, Tefik Shala dhe Nebih Qena. Ndërkaq palën e akuzës e përfaqësonte (përmes aktakuzës Kto-nr.223/64) Mirko Matoviq-prokurori publik i qarkut të Prishtinës (26)



Në këtë gjykim maratonik në “emër të popullit” u dënuan:

1. Adem Demaçi - student i fakultetit juridik, nga Prishtina me 15 vjet burg të rëndë,

2. Sabit Ratkoceri (1939) - jurist i diplomuar (Lupç i Poshtëm) me 11 vjet,

3. Hazir Shala (1934) - Profesor i shkollës normale, (Barilevë) me 13 vjet,

4. Seladin Daci (1933) "muzicione në Radio Prishtinë" (Prishtinë) me 10 vjet,

5. Azem Beqiri (1939) - Nënpunës i entit krahinor për mbrojtjen shëndetësore (Prishtinë) - me 10 vjet,

6. Abdullah Lahu (1944) - nxënës i kl. së katërt të shkollës Normale, me 10 vjet,

7. Ahmet Haxhia(1932) - farkatar nga Prishtina, me 10 vjet,

8. Xhafer Mamuxhiku (1935) - nëpunës nga Prishtina, me 11 vjet,

9. Dibran Bajraktari (1939) nënpunës nga PRishtina - me 13 vjet,

10. Sabri Novosella (1943) - rrobaqepës nga Prishtina, me 9 vjet,

11. Tefik Sahiti (1930) - infermier nga Prishtina, me 9 vjet dhe

12. Njazi Straja (Saraxhoglliu) (1933) tregëtar nga sTambolli i lindur në Prishtinë, u dënua me 9 vjet burg.



Ndërkaq prej 3-15 vjet burg të rëndë u dënuan edhe këta anëtarë të LRBSH-së:



1. Adem Rukiqi - Verboc -Gllogovc,

2. Abdyl Shala - Loxhë-Pejë,

3. Arif Hoxha - Mitrovicë

4. Arif Ymeri

5. Asim Vula - Gjakovë

6. Avni Lama - Gjakovë

7. Bahtire Berisha - Prizren

8. Bahtir Duraku

9. Bedrush Çollaku - prizren

10. Besnik Koci - Gjakovë

11. Destan Miftari

12. Din Spahia - Gjakovë

13. Ejup Kastrati - Pejë

14. Elhame Shala - prishtinë

15. Emina Rakovica - prishtinë

16. Enver Gerguri

17. Enver Mehmeti

18. Fazli Grajçevci - Tankoc

19. Fehmi Elmazi - Gjilan

20. Ferat Ymeri

21. Gani Msutafa

22. Haki Bejta

23. Haki Gashi

24. Hamdi Obertica - Fushë Kosovë

25. Hilmi Rakovica - Prishtinë

26. Hyda Dobruna - Gjakovë

27. hysen Bukoshi - Prizren

28. Hysen DAci Mitrovicë

29. Ibrahim Stublla

30. Ismet Koshutova - Mitrovicë

31. Isuf Istrefaj

32. Isuf Isufi - Mavriq

33. Kadri Kusari - Gjakovë

34. Myrteza Nura - Gjakovë

35. Mustafë Venehari - Mitrovicë

36. Nezir Gashi - Labjan - Pejë

37. Nimon Podrimja - Caralluk - Istog

38. Mejreme Berisha - Prishtinë

39. Osman Berisha - Puzovfc

40. Qerim Zajmi

41. Ramadan Lahu - Gllamnik

42. Ramadan Shala - Pejë

43. Rashit Rusha

44. Rexhep Elmazi - Gjilan

45. Rexhep Shala - Loxhë, Pejë

46. Remzi Baloku

47. Rrustem jMorina

48. Sabit Lahu - Gllamnik, Podujevë

49. Sadik Latifi

50. Sahit Sfeqla - Prishtinë

51. Selatin Novosella - Prishtinë

52. Selman Berisha - Progofc

53. Sylejman Gashi

54. Sylë Shala - Pejë

55. Shefqet Jashari - Strofc, Vushtërri

56. Shemsi Hoxha

57. Shemsi Rudari

58. Tahir Shala, Krushec-Prishtinë

59. Teki Dervishi - Gjakovë

60. Ukshin Shala - Loxhë - Pejë

61. Vesel Bislimi

62. Vesel Shala - Loxhë, Pejë

63. Vezir Zka - Dobrajë, Prishtinë

64. Ymer Mehmetaj

65. Zeqir Agushi

66. Zeqir Gërvalla - Lupçi i Poshtëm, Podujevë

67. Zeqir Heretica - Lupçi i Poshtëm, Podujevë

68. Zeqir Shala - Loxhë, Pejë (27)



* * *



Më 27 Nëntor 1968 Grupi i studentëve në krye me Osman Dumoshin i organizoi demonstrata gjithëpopullore në Prishtinë dhe në disa qytete tjera të Kosovës. Ky grup që veproi sipas programit të LRBSH-së , u arresta dhe pas katër muaj hetimesh, më 2, 3, 4 e 7 prill 1969, në Gjykatën e Qarkut në Prishtinë u mbajtë një proces gjyqësorë kundër tyre. Në këtë proces u përfshi, trupi gjykues i përbërë nga: Nazmi Juniku – kryetar, me gjyqtarët – porotë: Beçir Shehi dhe Mehmet Sponca, si procesmbajtës ishte Hysamedin Oruçi, ndërsa Prokuror ishte Sahit Meraku i deleguar nga Peja.



Kjo trupë gjyqtarësh – porotësh më 7 prill 1969 ”në emër të popullit” për shkak të “krimit - propaganda armiqësore nga neni 118 al. 1 e KP” këta studentë i shpalli fajtorë dhe ua shqiptoi dënimin prej 37 vjetësh burg të rëndë. Me këtë rast studentët: Osman Dumoshi, Hasan Dërmaku, Selatin Novosella dhe Adil Pireva, u dënuan me nga 5 vjet burg; Skënder Kastrati dhe Xheladin Rekaliu me nga 4 vjet burg, ndërsa Ilaz Pireva, Skënder Muçolli dhe Afrim Loxha dënohen me nga 3 vjet burg. (28)



- Për pjesëmarrje aktive në demonstratën e Prishtinës, u denuan edhe studentët: Asllan Kastrati, me 6 muaj burg; Sylejman Kastrati me 3 muaj burg; Skënder Berisha me 2 muaj, Bedri Novosella, Sylejman Peposhi dhe Halil Qosja me nga 1 muaj; ndërsa Tefik Qitaku dhe Ramadan Ramadani (që të dy rrobaqepës) u dënuan me nga 2 muaj burg.



- Për demonstratën e Ferizajit u denuan:Ali Mehmeti, arsimtar me 1 vit burg, Ismet Ramadani dhe Hasan Abazi (që të dy studentë) me nga 10 muaj; ndërkaq me nga 1 muaj u denuan: Beqir Qerimi, student dhe nxënësit: Sylejman Bytyqi, Hasan Muhaxheri dhe Ekrem Beqiri.



- Për demonstratën e Gjilanit u denuan studenti: Irfan Shaqiri me 1 vjet burg, ndërsa me nga 1 muaj burg u denuan: Beqir Qerimi, student dhe nxënësit: Rexhep Mala, Fatmir Salihu, Ahmet Hoti etj



- Ndërkaq për demonstratën e Besianës (ish-Podujevës) u denuan: Hamit Abdullahu (berber)me 1,6 muaj burg; Sabit Syla (student) me 1,4 muaj burg; Haki Sheholli me 1 vjet burg; ndërsa me nga 1 muaj burg u denuan: Hasan Sh.Shala dhe Bahri Shabani, që të dy studentë. Po me nga 1 muaj u denuan edhe mësuesit: Hasan Shala, Xhafer Ejupi, Skënder Hoxha, Shaqir Shala dhe Selatin Vokrri si dhe Nexhip Ejupi e Abdulla Nishevci, që të dy me profesion rrobaqepës.



* * *



Më 22 dhjetor 1968 u organizua edhe nje demonstratë në Tetovë. Për demonstratën e Tetovës, e cila e aktualizoj çështjen e përdorimit të flamurit shqiptar dhe hapjen e paraleleve të mësimit në gjuhën shqipe, u denuan 170 shqiptarë, ndërsa 54 veta u denuan me mbi 1 vjet burg, jo vetëm nga Tetova por edhe nga Shkupi, Gostivari, Struga dhe Kërçova. Vetëm në gjykatën e Tetovës dhe atë të Shkupit “për vepër penale kundër shtetit” u denuan:

- Mehmet Myrtezani - Gega, mësues me 7 vjet burg;

- Faik Mustafa, student me 5 vjet burg;

- Abdylselam Selami, mësues, me 1,6 muaj burg;

- Ramadan Sinani, student me 2 vjet;

- Fehmi Rifati, student me 2 vjet burg;

- Abdylmenaf Rystemi, student me 2 vjet;

- Hysni Qemal Sherifi, arsimtar me 1,6 muaj;

- Refki Murati, murator me 2 vjet;

- Nexhmidin Neziri, mësues me 1,6 muaj;

- Ibrahim Rudi, student me 3 vjet;

- Agim Jaka, student me 2,6 muaj;

- Hysenxhevat Kalaishta, student me 5 muaj burg;

- Xhemil Mustafa, student me 5 muaj;

- Arbër Xhafëri, student me 3 muaj;

- Agim M.Xhaferi, student me 3 muaj burg e shumë të tjerë. (29)



Asokohe, pas burgosjeve në Tetovë, pushteti shovinist maqedonas, burgosi e dënojë edhe shumë të rinjë shqiptar, që nuk ishin pjesëmarrës në demonstrateën e Tetovës. Në Shkup u denua Sejdi Kryeziu me 5 vjet burg, gjoja se ka bërë propagand armiqësore për shkëputjen e Maqedonisë perëndimore dhe bashkimin e saj me Shqipërinë, ndërsa Inajet Bariu u denua me 1 vjet, po për propagand armiqësore. Në Strug u denua Irfan Vlashi me 6 vjet burg, për diversion, Tosun Roçi me 4 vjet burg, ndërsa në Kërçovë u denuan: Syrja Qura, Sali Ramadani etj



* * *



Të burgosurit shqiptarë vitet më të rënda të burgut, i kaluan në burgjet e Idrizovës dhe Velesit në Maqedoni; të Nishit, në CZ të Beogradit, e të Pozharevcit... në Serbi; të Titogradit në Mal të Zi; të Bileqës, Stara Gradishkës, të Lepogllavës... dhe veçanërisht në sinonimin e ferrit të Dantes në "Goli Otok"ujdhes kjo në Adriatikun verilindor në Kroaci (30). Në këtë ujdhesë të zhveshur e me gurë të thepisur, të burgosurit shqiptarë dhe jo vetëm ata, përjetuan golgotën, ditët më të tmerrshme të jetës së tyre. Rrëfimet e shumë të burgosurve shqiptarë, që kaluan nëpër ferrin e Goli Otokut, dëshmojnë për një trajtim të egër e mizor, të papërsëritshëm në historinë e njerëzimit. Qëllimi ka qenë i qartë: jo vetëm dëmtimi fizik, por edhe thyerja dhe shkatërrimi i plotë shpirtëror i çdo të burgosuri. Aty është praktikuar rrahja e të burgosurve në mes vete (të burgosurit e vjetër rrahnin deri alivanosje dhe vdekje të burgosurit e rinj që vinin në këtë kamp famkeq). Pas punëve të rënda e të mundimshme që bënin gjatë ditës, të burgosurit për çdo mbrëmje ishin të detyruar të kalonin nëpër kordonin e gjallë të të burgosurve të penduar dhe të udbashëve të çarkëdisur... Në Goli Otok, pra të burgosurit me karakter të thyer e të përbaltur (tipat më imoral) jo vetëm që “vetëqeverisnin” me krejt kampin, por bëheshin edhe xhelatë të atyre që kishin karakter njerëzorë e të pathyeshëm. Ky burg-kamp famëkeq u bë edhe varr i shumë të burgosurve, në mesin e të cilëve pati edhe shumë shqiptarë.



.....................................



Referencat



1 Shaban Braha - "Gjenocidi serbomadh dhe qëndresa shqiptare(1844-1990) Lumi-T,Gjakovë 1991, fq.495

2 Po aty

3 Po aty

4 AQSH i RPSSH, F.252/ I,1951, dos.340, M-F 393, fl.36

5 Shaban Braha - "Gjenocidi serbomadh .....”, fq.497/498

6 Gazeta”Besa”, Stamboll-1974-1975./Mr.Ethem Çeku:Mendimi politik i lëvizjes ilegale në Kosovë 1945-1981, Prishtinë, 2003, fq.129.

7 Rexhep Bunjaku - "Kosova, besa dhe tradita" Prishtinë 1998, fq.146.

8 Gjykata e Qarkut e KAKM-së në Prishtinë, me 3 nëntor 1950 (Aktgjykimi K.149/50)

9 Po aty / dhe kujtime të Sh.Mazrekut, botuar në revistën "Forumi", Prishtinë 6 dhjetor 1993, f1.19.

10 H.Susuri - "Rrëfime të Hajdar Bytyqit" - Gurra - Revistë e Vërrinit - Viti I nr.8, dhjetor 1992, fq.27.

- Nga shënimet në dorëshkrim të Ibish Avdiut - Zhur 1992.

11 R.Bunjaku - "Kosova, besa dhe tradita", fq.147.

12 Kadri Halimi - "Prijatarja kombëtarja - e jo ideologjia" - Fejton (2) Rilindja 22 tetor 1994, fq.12 / Rrëfime nga Xhemë Lah Gashi - herët a vonë Kosova do të jetë e Shqipërisë", botuar në revistën "Forumi" nr. 9. 17 janar 1994, fq.18 / dhe Xhafer Shatri - "Pse dergjet në burg Adem Demaqi", fq.25.

13 Rexhep Bunjaku - "Kosova, besa dhe tradita", fq.148.

14 Agim Zogaj - "Dosja P - procesi i Prizrenit '56" Zëri 1998, fq.68/Ethem Çeku-Shekulli i ilegales...,brezi 81 Prishtinë,2004 fq.224-225

15 R.Bunjaku - "Kosova...", fq.148.

16 Aktgjykimi K.nr.19/59 datë.7 mars 1959 Gjykata e Qarkut në Gjilan. /Kadrush Sylejmani M.Krasniqi-simbol i qëndreses shqiptare, Prishtinë 1999, 103,106,115 / Ethem Çeku - Shekulli i ilegales..., brezi 81 Prishtinë, 2004 fq.274-276.

17 Ethem Çeku-Shekulli i ilegales...,brezi 81 Prishtinë,2004 fq. 253-254

18 Aktakuza kundër Adem Demaçit është ngritur në bazë të dëshmive të dëshmitarëve: Zekeria Cana, Ali Aliu, Fahredin Gunga, Adem Gajtani, Avdi Avdiu, Shemsi Osmani, Rafael Sopi, Sabit Ratkoceri, Ismet Bytyqi, Shefqet Popova, Din Mehmeti, Sylejman Drini dhe Xhafer Ruzhdiu.

19Dr.Hakif Bajrami, “Dosja Demaçi” Brezi 81, Prishtinë 2003, fq.21-60./Aktakuza: PPQ nr.14/59 . 19.02.1959.

20 Aktakuza K.nr.29/59,19.02.1959, Gkykata e Qarkut Prizren /Ethem Çeku-Shekulli i ilegales, fq.236.

21 Emil Kastrioti - Referati - "Mbi historikun e Beslidhjes Kombëtare Demokratike Shqiptare" Donzdorf (Gjermani) 1996, fq.24.

22 Po aty

23 Po aty

24 K.Halimi - "Lëvizja për liri s'ka të ndalur" (Fejton) - Rilindja 24 tetor 1994, fq.9.

25. Po aty

26. Aktakuza Kto. nr.223/64 e ngritur nga prokurori Publik Mirko Matoviq dhe Aktgjykimi K.nr.271/64, dt.01.IX.1964

ENVER ROBELLI: QERISHTË E IVICA DAҪIQIT

 Kryeministri i ri serb, Ivica Daçiq do të propagandojë hapur ndarjen e Kosovës. Dhe drejt këtij qëllimi nuk do të ndalet me provokime, siç ishte betimi i xhandarmërisë serbe.

Shumica prej jush e dinë atë anekdotën me qershi. Niset njëri të shkojë në Shkup dhe rrugës e merr uria. Ec e ec dhe gjen një qershi, prej së cilës vjel disa. Si bukëpërmbys që ishte dhe pasi u ngop mirë me qershi, ai mbi ato që mbetën bëri shurrën (puritanët të më falin për gjuhën). Vajti pastaj në Shkup, kreu punë(t) dhe u kthye rrugës së njëjtë. Sërish e mori uria, sërish kaloi afër qershive që i kishte lënë skaj rrugës dhe nisi t’i shikonte. Dikur mbushi grushtin me qershi dhe pasi e bindi veten - “këtë e kam pshurrë, e këtë jo” – ai nisi t’i shijojë qershitë. Pas pak vërejti se nuk kishte mbetur asnjë qershi.

________________________

BETIMI I XHANDARMËRISË SERBE, MË 28 QERSHOR 2012!

.....................................................

BETIMI I XHANDARMËRISË SERBE, MË 28 QERSHOR 2012!



.....................................................

13 herë Kosovë!

Pak a shumë e tillë ishte edhe parada nacionaliste e Ivica Daçiqit, kryeministrit të ardhshëm të Serbisë, gjatë ditëve të fundit. Së pari ai mori pjesë në një ceremoni të xhandarmërisë, me ç’rast njëri prej pjesëtarëve të saj, duke u krekosur, recitoi një betim qesharak, ku hiç më pak se 13 herë përmendej Kosova! “S’mund të jetoj pa Kosovën, s’mund të marr frymë, s’mund të ha pashtetë, s’mund të qëroj molla, s’mund të fluturoj, nuk më zë gjumi – pa Kosovën!” Edhe kështu, me ton humoristik, mund të shikohet betimi i xhandarmërisë serbe. Në fakt betimi ishte i ndërtuar me një gjuhë të qullët nacionaliste dhe mitike, e cila për njerëzit që e mbajnë mend kohën e mitingjeve dhe bartjes së eshtrave të Car Lazarit nëpër Jugosllavi, nuk paraqet kurrfarë befasie. E vetmja befasi mund të jetë se që nga atëherë kanë kaluar mbi 20 vjet dhe në Serbi, madje në strukturat kryesore të sigurisë, ende ka figura që propagandojnë mite politike, historike dhe luftënxitëse. Pas bërjes publike të betimit të xhandarmërisë, Daçiqi në stilin e atij udhëtarit që kthehej nga Shkupi deklaroi se kurrë s’e kishte miratuar një tekst të tillë, se ai nuk mund të ishte betim etj. Në këtë furi demantesh Daçiq po ashtu “e hëngri” edhe një qershi të pshurrur: tha se nuk kishte kërkuar kthimin e forcave serbe në Kosovë, edhe pse e kishte bërë këtë ditën e Vidovdanit.

Miti dhe e vërteta

Sa i përket Vidovdanit duhet theksuar se nuk ishte beteja e 28 qershorit 1389 vendimtare për pushtimin e Ballkanit nga osmanët, siç pretendojnë nacionalistët serbë, por ajo e nëntorit të vitit 1448, kur Sulltan Murati II gati e shfarosi ushtrinë hungareze mu në Gazimestan, aty ku ishte zhvilluar beteja e vitit 1389. Pas disfatës së ushtrive ballkanike në vitin 1389, paria serbe preferoi të bëhej vasale e osmanëve. Ja ç’shkruan në lidhje me këtë historiani Oliver Jens Schmitt: “Si princ ortodoks (despoti, v.j.) Gjuragj Brankoviqi qëndroi larg përpjekjeve katolike për një kryqëzatë. Ai shpresonte se si vasal osman do të arrinte të evitonte si ndikimin perëndimor (dmth. hungarez) ashtu edhe atë osman. Për këtë arsye ai nuk mori pjesë në ofensivën e dytë të madhe të Huniadit dhe Skënderbeut. Në nëntor 1448, Murati II mposhti deri në shfarosje ushtrinë hungareze pikërisht në atë fushë ku ishte zhvilluar beteja e vitit 1389. Skënderbeu ishte kurthuar në zënka të vogla në Shqipërinë e veriut dhe ishte vonuar të mbërrinte në Lindje. Tek beteja e dytë në Fushë-Kosovë vulosi fatin e Kosovës. Despoti serb nuk kishte mbështetur ushtrinë katolike dhe e pagoi këtë me humbjen e Kosovës (1455) dhe – pas vdekjes së tij – me fundosjen e gjithë principatës serbe”. Për fat të keq është një traditë e pështirë ballkanike që të injorohen faktet historike dhe ngjarjet të shikohen nga furriku kinse i ngrohtë nacionalist.

Liria e palaços

Diçka e tillë Kosovën e pret edhe në vitet e ardhshme. Për herë të parë pas rënies së Slobodan Milosheviqit më 5 tetor 2000, dy postet kyç në Serbi i mbajnë trashëgimtarët e tij politikë: Tomislav Nikoliqi dhe Ivica Daçiqi. Derisa Nikoliqi ende duhet të dëshmohet se është “evropian”, prandaj sidomos në fillim do të ketë kujdes sa i përket fjalorit të ashpër, Daçiqi në 4 vitet e fundit është “dëshmuar” në Bruksel si ministër i Brendshëm dhe mbështetës i agjendës evropiane. Dikur ka qenë në listën e personave që i ndalohej hyrja në BE, tash në kryeqytetin e Evropës i hapen portat dhe gëzon lirinë e palaços.



Milloshi i vogël Daçiq, kryeministër i Serbisë!

_____________________________

Në raport me Kosovën, Daçiqi hapur do të kërkojë ndarjen e saj territoriale. Këtë ai e ka bërë publike edhe kur ishte në pushtet me “Partinë Demokratike” të Boris Tadiqit. Ideja për zgjerimin e sërishëm territorial të Serbisë nuk është e re: që nga shekulli i 19-të Serbia ka synuar të zgjerohet në dëm të popujve të tjerë të Ballkanit. Shpeshherë këtë edhe e ka arritur. Kjo politikë ka qenë e shoqëruar me masa brutale, përfshirë masakrat dhe zhvendosjet e dhunshme të popullsive fqinje të serbëve. Daçiqi do të përpiqet të vazhdojë këtë traditë, duke kërkuar së paku veriun e Kosovës, i cili si zonë kufitare mes Kosovës dhe Serbisë prej përfundimit të luftës së fundit (1999) gjendet jashtë kontrollit të autoriteteve të Prishtinës. Për të arritur këtë qëllim në katër vitet e ardhshme (ose për aq sa zgjat qeverisja e Daçiqit) nuk do të mungojnë provokimet ndaj Kosovës, siç ishte ky me betimin e xhandarëve. Në terren do të vazhdojë gjithsesi edhe sabotimi i çdo përpjekjeje ndërkombëtare për integrimin e serbëve në shtetin e Kosovës - derisa në tavolinën e bisedimeve do të kërkohet autonomi për veriun si hapi i parë drejt shkëputjes. Për dallim prej palës shqiptare (kosovare), e cila qeveris sot për nesër, strategjia serbe është shumëvjeçare dhe ka një qëllim: pamundësimin e funksionimit të shtetit të Kosovës.

Fletërrufeja mbi urë

Nga përvoja e konflikteve të fundit në Ballkan dihet se bashkësia ndërkombëtare i ka lëshuar pe atij që në vijimësi e ka ditur se çfarë dëshiron. Në veri të Kosovës në 13 vitet e fundit nuk kanë pasur strategji as autoritetet e Kosovës, as ato ndërkombëtare. Disave ndoshta u kujtohet marketingu politik i shefit të UNMIK-ut, Michael Steiner, kur me një fletërrufe të vendosur mbi urën e Ibrit shpalli bashkimin e Mitrovicës. Paçka se vlefshmëria e asaj fletërrufeje nuk zgjati më shumë se koha që kishte marrë qatipi unmikian për shkrimin e saj. Këto ditë po shohim se si nga Kosova po përgatitet të largohet Steineri tjetër, diplomati holandez Pieter Feith, i cili është kujdesur që të zbatohej decentralizimi, të miratohen ekstraligje për Prizrenin dhe rajone të tjera të Kosovës me prani simbolike të pakicës serbe, të mbrohet me sa më shumë ligje gjuha serbe etj. Të gjitha këto do të gëlltiteshin sikur Pieter Feith të kishte bërë diçka edhe për shumicën shqiptare. Ajo në sytë e këtij diplomati thua se nuk ekzistoi fare. S’bëri gjë kundër privatizimit mafioz; s’bëri gjë kundër shndërrimit të televizionit publik në celulë të kodoshëve të nëntokës politike; s’bëri gjë as kundër ministrave të akuzuar nga publiku për korrupsion; Feith kishte vetëm një shqetësim: si t’ia zgjaste mandatin vetes pa bërë asgjë për shumicën e shqiptarëve të Kosovës! Tash ka paturpësinë të flasë për fundin e mbikëqyrjes së pavarësisë, pasi ia ka lënë Kosovës një plagë të hapur, të cilën në vitet në vijim do ta shkallmojë Ivica Daçiqi. Nuk do të befasoheshim sikur në fund të vitit Feith të kthehej si ndërmjetës i BE-së në negociatat Prishtinë-Beograd për një “autonomi gjithëpërfshirëse” për veriun e Kosovës.

Kontakti me autorin: robelli@bluewin.ch