Temperaturat e larta dhe fushat e forta magnetike të atmosferës së sipërme të Diellit – korona – formojnë rrjedha të erës diellore që zgjerohen përmes Sistemit Diellor në hapësirën ndëryjore. Më 28 Prill 2021, Sonda Diellore Parker e NASA-s hyri në këtë rajon rreth 13 milionë km (8 milionë milje) mbi fotosferën diellore.
Parker Solar Probe u nis në vitin 2018 për të eksploruar misteret e Diellit duke udhëtuar më afër tij se çdo anije kozmike më parë. Tre vjet pas lëshimit dhe dekada pas konceptimit të parë, sonda më në fund mbërriti .
Ndryshe nga Toka, Dielli nuk ka një sipërfaqe të fortë. Por ai ka një atmosferë të mbinxehur, të bërë nga materiali diellor i lidhur me Diellin nga graviteti dhe forcat magnetike.
Ndërsa nxehtësia dhe presioni në rritje e largojnë atë material nga Dielli, ai arrin një pikë ku graviteti dhe fushat magnetike janë shumë të dobëta për ta mbajtur atë.
Kjo pikë, e njohur si sipërfaqja kritike e Alfvén , shënon fundin e atmosferës diellore dhe fillimin e erës diellore.
Materiali diellor me energjinë për ta kaluar atë kufi, bëhet era diellore, e cila tërheq me vete fushën magnetike të Diellit ndërsa vrapon nëpër Sistemin Diellor, në Tokë dhe më gjerë.
E rëndësishmja, përtej sipërfaqes kritike të Alfvén-it, era diellore lëviz aq shpejt sa valët brenda erës nuk mund të udhëtojnë kurrë aq shpejt sa të kthehen në Diell – duke ndërprerë lidhjen e tyre.
Deri më tani, astronomët diellorë nuk ishin të sigurt se ku ndodhej sipërfaqja kritike e Alfven.
Bazuar në imazhet e largëta të koronës, vlerësimet e kishin vendosur atë diku midis 10 deri në 20 rreze diellore nga sipërfaqja e Diellit – 6,9 deri në 13 milion km (4,3-8,6 milion milje).
Trajektorja spirale e Parkerit e afron atë ngadalë më pranë Diellit dhe gjatë kalimeve të fundit, anija kozmike ishte vazhdimisht nën 20 rreze diellore (91% e distancës së Tokës nga Dielli), duke e vendosur atë në pozicionin për të kaluar kufirin – nëse vlerësimet ishin e saktë.
Më 28 prill 2021, gjatë fluturimit të tetë të Diellit, Sonda Diellore Parker hasi në kushte specifike magnetike dhe grimcash në 18,8 rreze diellore mbi sipërfaqen diellore që u tha shkencëtarëve se kishte kaluar për herë të parë sipërfaqen kritike të Alfvén dhe më në fund kishte hyrë në atmosferë diellore.
“Sonda Diellore Parker “duke prekur Diellin” është një moment monumental për shkencën diellore dhe një sukses vërtet i jashtëzakonshëm,” tha Dr. Thomas Zurbuchen, administrator i asociuar për Drejtorinë e Misionit Shkencës në selinë e NASA-s.
“Jo vetëm që ky moment historik na siguron njohuri më të thella mbi evolucionin e Diellit tonë dhe ndikimet e tij në Sistemin tonë Diellor, por gjithçka që mësojmë për yllin tonë na mëson më shumë për yjet në pjesën tjetër të Universit.”
“Duke fluturuar kaq afër Diellit, Sonda Diellore Parker tani ndjen kushte në koronë që ne kurrë nuk mundëm më parë,” tha anëtari i projektit Parker Dr. Nour Raouafi, një studiues në Laboratorin e Fizikës së Aplikuar Johns Hopkins.
“Ne shohim prova të të qenit në korona në të dhënat e fushës magnetike, të dhënat e erës diellore dhe vizualisht në imazhe.”
“Ne në fakt mund ta shohim anijen kozmike duke fluturuar nëpër struktura koronale që mund të vëzhgohen gjatë një eklipsi të plotë diellor.”
“Ne prisnim plotësisht që, herët a vonë, do të përballeshim me koronën për të paktën një kohëzgjatje të shkurtër. Por është shumë emocionuese që tashmë e kemi arritur atë”, tha profesori Justin Kasper, një studiues në Universitetin e Miçiganit dhe zëvendës shef i teknologjisë në BWX Technologies, Inc.
Një punim mbi gjetjet u botua në revistën Physical Review Letters .
Burimi:http://www.sci-news.com/physics/parker-solar-probe-magnetized-atmosphere-sun-10371.html
