Një ndër krijimtaritë më të lëvruara të letërsisë shqiptare, është edhe POEZIA. Gjini e letërsisë ku bota e brendshme, ndjenjat më sublime, frymëzimi hyjnor... shprehen përmes shkronjave të cilat krijojnë vargje... vargjet, pastaj, shpalosin mendime, mendimet krijojnë energji, energjia ndez dritat e dijës, rrezet e artë të së cilës i japin ngrohtësi zemrës, mendjes dhe shpirtit, e me këtë, edhe kuptim dhuratës më të shtrenjtë, vetë jetës. Që nga Lekë Matrënga e Pjetër Budi, kjo energji nuk u ndalë asnjëherë së hedhuri farën e dijës, duke e kultivuar atë me dashurinë më të çiltër në shpirtin e pastër e fisnik të popullit shqiptarë. Duke i mposhtur të gjitha sfidat e kohës, kjo frymë e shpirtit të popullit, xixat e saja të arta, si një pishtar i shpresës, u bartën gojë më gojë, mendje më mendje, zemër më zemër... brez pas brezi... nga kokat më të ndritura të kombit si: Naimi, Çajupi, Mjeda, Asdreni, Shiroka... për të vazhduar tek Fishta, Konica, Noli, Migjeni... e deri në kohën tonë, duke u kthyer ai pishtarë në flakadan të përhershëm që tashmë nuk ka forcë në botë që mund ta shuaj fuqinë e zjarrit të tij... Dua ta falënderoj nga zemra mikun tim dhe poetin e mirënjohur, ADEM ZAPLLUZHA, që me përkushtim të jashtëzakonshëm, vizitorëve të kësaj faqeje, por edhe më gjerë, do t’ua prezantoj disa nga poetët më të njohur të kohës sonë, e me këtë, do e plotësoj e pasuroj edhe mozaikun e mrekullueshëm të letërsisë shqiptare. (www.sa-kra.ch) Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE FLORI BRUQI Hyrje Flori Bruqi lindi më 29 qershor të vitit 1952 në Isniq të Deçanit, Kosovë. Studimet e Defektologjisë i kreu në Universitetin e Beogradit, ndërsa ato postdiplomike (Magjistraturë) në Universitetin e Prishtinës - në Fakultetin e Kulturës Fizike dhe Sportit (2004). Kandidati për Doktor i shkencave kineziologjike, z. Flori Bruqi (1952), poet i afirmuar, studiues i letërsisë, shkencëtar i Kineziologjisë Sportive, është autor i 35 librave, zhanresh letrare dhe shkencore. Vepra letrare-poetike dhe studimore e tij, në një mënyrë ose tjetër, me kohë ka zgjuar interesim te lexuesit dhe studiuesit, veçanërisht te kritika e mirëfilltë letrare dhe shkencore. Kështu ajo, si ndërthurje estetike vitale, shqiptare dhe evropiane, ka qenë mjaft shpesh pike e forte referim, objekt observimi dhe analize nga studiues të shumtë të profileve akademike. Flori Bruqi ka botuar 21 fejtone publicistiko-shkëncore në gazetën “Rilindja” të Prishtinës, në përiudhën 1974-1982., si dhe qindra -mijëra punime në shumë web faqe interneti (2003-2014). Është editor i Agjencionit "Floripress" si dhe bashkëpunëtor i dhjeta web faqeve në internet. Bashkëpunoi më shtypin e përditshëm e periodik të vendit dhe të jashtëm që nga viti 1974 e deri me tash (“Bota e re” - Prishtinë, ”Rilindja” - Prishtinë, “Danas” - Zagreb, ”Dello” - Lubjanë, ”Dnevnik” - Lubjanë, “Veqer” - Maribor, ”Le Mond”, ”Corriera della Sera” etj). Është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës (2000). RELIKTET TONA
(Pa Kosovën nuk do të isha)
Shfletojmë historinë Rreshta të shkruar Me gjak Nëpër faqe Gjurmët tona shfaqen Herë breshëritë nxijnë Arat me misër kudo që ishin Ngjanin në varreza të Mëdha Kur rritej vdekja Ku binin gjethe të rrëkëllyera Më të freskëta Se zambakët e majit Mani i kombajnës Thasët mbush Misër e grurë Në këtë Dhe’ Tash e tutje Gjumi do të oshtijë Nga përrenjtë e ëndrrave E paepur Kjo ishte rruga jote Ndërmjet njerëzve Me njerëz Dhe butonët E dritës.
AGIMET E KOSOVËS
Çerekshekujt Në kurriz të maleve Lanë gjurmët e kanioneve, E Ti Kosovë U dole para Agimeve të mëdha, Kur trolli me nofullat e veta Kafshonte bijtë e saj Kosovë U dole përpara relikteve’ Qindvjetëshe Kur Trolli pinte gjak Përtypte barot Fashatonte plagën Dhe pashë Mes atij Ingranazhi Yje Dhe nën Yje Togun e pusive Amësinë Tënde Sfidojmë Të bartim Si një Agim mbi mal Duke t’i fshirë me Yje Muzgjet e hijeve Vezullim urojmë Brezave që vijnë Me tepritë e zellit Në cepat e Yjeve.
GJAK SHEKULLOR
Mëmëdheu Lëshoi një britmë Një zjarr Si lumi si era si gjaku Mirësinë i shpërtheu te pragu Të dua o hyjneshë e Agimit Me Heliosin e Apolonin Me vajtje-ardhjet Me duart E forta Të bashkëfshatarëve Të bashkuara përgjithmonë Në shpresën ndjellamirë Eliksirin Unë- Ndjej në shpirt Se biri yt Unë jam Frymëzimin tënd Borxh e kam Ç’përqarje të sjell Në qepalla Gjysmë të mbyllura Këngët shpesh t’i mbjell Me besë e shpresë Për të ardhmen tonë.
RRJEDHAT E KOSOVËS
Atdhe T’u desh të afrohesh Nga thellësitë e viteve Deri te kjo kohë Me dyfek e gjalmë Që kurrë s’qenë të ftohta, t’u desh Të vishë Në këto male pranë Në këtë baltë Në këtë Tokë Dhe të dilje Ti kështu si je T’u desh Flakë vullkani Atdhe Po zbardh sot mëngjesi Flamur të kuq Shkaba dykrenore lartë Frymëzim i ri Në zemrat e sizifëve në buzëqeshjet e triumfuesve Në përparëset e shpirthirshmëve Në çdo fabrikë Uzinë Faqe mali Madhështore Do të duhej të buçiste Kënga e vështrimeve të ndezura Me fjalët Zotim Gdhendës mermeri Sypatrembur Duke u futur Me kraharorët masivë Në rreshtat e mëdhenj Të detit tekanjoz.
REKUIEM I PËRLIGJUR
Prej gjakut e zemrës s’mund të dalë, siç u dogjën të tjerët s’dua të digjem ç’donin ziliqarët në kopshtin e Edenit mollën e Eridës në dorë që më lanë ditë pas dite prej zemërimit të përligjur nga trishtimi Zeusi s’e fal Prometeun, pa ia treguar fshehurazi intrigën, dashuritë digjen e përvëlohen, sa fort, brenda çdo ëndrre vuan zemra vetë, udhë u deshën që djajtë të risjellin poshtërimin e zbritur nga Olimpi i lartë, të lënë shtrëngatën… e të vrasë njerëzinë edhe lotët kur djegin shpirtin së brendshmi më ngjan se më hiqet i rëndi mallëngjim, një këngë ilirishte përftohet fshehtësire e vjen një kohë letargjie me gjëmim
PORTRETI I NËNËS "Nënë për ta shpëtuar jetën Ty,dhashë lëkurën e do ta jepja edhe shpirtin" (Biri yt Mirlin Bruqi)
Nga qytetet e fshatrat e largëta vijnë Banorë(të përkohshëm)në Prishtinë Pleq Plaka Të reja Të rinj Me shporta të vogla në duar Vijnë çdo të diel Vijnë(ndoshta)çdo ditë Te dera e Spitalit Në orën 14 Gumëzhijnë korridoret Nga hapat e tyre Zhurmojnë pavijonet Korridoreve… Zvarritët rrëqanthi vdekja Në dhoma hyn shqetësimi Secili me de(r)t Për të afërmin e vet Kështu çdo të diel Kështu çdo ditë Në orën 14 Burbuqja kurajon Nënën Mirlindi jep lëkurën e vet Për ri(ngjalljen)e Saj Të afërmit shërim i dëshirojnë |