2016/11/20

Cikël poetik nga Haxhi Muhaxheri

Haxhi Muhaxheri lindi më 04 qershor 1967 në fshatin Kosuriq të Pejës, Kosovë .

Shkollën fillore e ka kryer në Gllogjan të Pejës, të mesmen në Klinë, ndërsa studimet (letersi dhe gjuhe) i ka vijuar në Univesitetin e Prishtinës.

Haxhi Muhaxheri ka qenë kryetar i Shoqatës së Letrarëve të Rinj të Kosovës, editor i Shtëpsë Botuese "Pena", kryeredaktorë i të parës revistë erotike "Amori" dhe botues i revistës "Alberos"(erotike).

 Mepastaj, ka botuar edhe tri revista tjera, si: "Pena"(letrare), "Dëshira"(për familje) dhe "Fanari"(për të rinj) .

Për mungesë fondi, botimi i këtyre tri revistave është ndërprerë pas daljës së numrit të parë.
Haxhi Muhaxheri shkruan poezi, tregime, kritikë letrare dhe artikuj të gazetarisë.

Poashtu, ai është edhe themelues dhe redaktor i Revistës elektronike "AlbPlanet", i Revistës elektronike, për fëmijë " Bukureza ", i Portalit "Ora shqiptare", i faqës elektronike "Sofra poetike" dhe i disa faqeve tjera elektronike.

Haxhiu ka marrë çmimet e para për poezi në Takimet e Gjeçovit në Zym dhe në Sofra poetike në Drenas. Jeton dhe krijon në Austri.




Image result for haxhi muhaxheri
SHQIPËRIA

Ishte nuse
që ia kishin zili perënditë
Nga shkëlqim i nurit të saj
dritë merrte edhe dielli
Kahmot e lakmonin
kodoshet e Olimpit
Ajo nuk jepej
ajo nuk merrej
Ata e mallkuan
trupin ia gjymtuan
Thonë se atëbotë
Europa qeverisej nga djalli
21. 03. 2014


NE DHE LISAT

Kemi diçka të përbashkët
Rrënjët thellë në tokë
Kokën lart në qiell!

Lisat lëshojnë shtatin
Ne rrisim hapin

Ata i përkund era e moteve
Fëmijët tonë
Djepat me nillullat e lokeve

Lisat puthin qiellin
Ne lutemi për diellin
Të sotmën dashuri
Të ardhmën lumturi

Ata bartin historine e moshës
Ne kujtimet e trishta
Të kohëve me grip

Tokën tonë
E madhërojnë lisat
Shekujve
E zbardhin plisat!


25. 02. 2014
  
LISAT DHE PLISAT

Askush mund t‘i numëroj lisat
Askush mund t‘i përulë plisat

Me lisat flasin legjendat
Me plisat flet historia

Në gjokset tona
Shpesh u thyen stuhitë
Që mos të na priteshin lisat
Të mos na hiqeshin plisat

26. 02. 2014
LUTJE PËR POETIN


/Pas kumtit për ikjën e Ali Podrimjës/
Zot
na e kthe  poetin

ai veç lule mbolli në jetë
Me këngë mundi të keqen
e shpirt i dha dashurisë
Nga kockë e tij bëri fyellin
për të lozur melodine e atdheut
20.07.2012
KUR IKU BABAI
Kur iku babai,
nëna tha:
-Heret na la plaku!
E në ball,
iu shtuan rrudhat!
Ajo,
përditë fshinte pluhurin
nga fotografia e tij,
e buzet i leviznin
pakuptueshëm!
Kurr nuk e mora vesh,
lutej për tim at
a veten mallkonte…
Në fytyrën e saj
rrallë shihej buzqeshja!
1994

LEGJENDA PËR DASHURINË


Në malin e harrimit
Ndrit një yll
Që shëron
Plaget e shpirtit

Në thellësinë e zemrës
Mbin një trëndafil
Rreze e fshehur për ty
Në rrugët 

Që ne i humbëm 
Shkruhen Legjenda
Për dashurinë
LUMENJTË E ZEMRËS

Ditët rendin mbi njëra tjetrën

E dashuria më përvelon
Fjalë e pathënë keqas më tretet
Edhe pse në shpirt ngahera më vlon

Mendjen ma lexon moj lehtas si në përrallë
E mallin e fshehur heshtja jote e kall
Një frymëzim i dehur seç më rrjedhë damarëve
E lumenjtë e zemrës ndizën flakë

Kur një ditë prapë bashkë të jemi
Diellin vjedhurazi do e fus në gji
Vargjet në letër do të përligjen
Në këngën qëkurthi filluar për ty
  
YJET DO NA KENË ZILI


 Edhe pse udhët na janë ndarë
Ne bashkë jemi 
E dashur
Frymojmë nën të njëtin qiell

I njëjti diell na ngrohë
Moj
Në ëndrra shpesh takohemi

E dashurisë 
I japim shpirt
Orët po luten për ne

Të gjitha nyjet 
Do të zgjidhen
Prapë kemi për të lozur

Vallën e Psherëtimave
E yjet do na kenë zili
EJA E DASHUR
Ka vite që i jam falur vetmisë
E gjumi mërguar më ka
Shtigjeve të dhembjes
Bashkë me ëndrrat
Dhe kujtimet për ty e dashur
Kot dergjem në planetin e pritjës
Edhe lutjet e kanë humbur kuptimin
Ato as zoti më nuk i merr vesh
Damarët e zemrës mi dogji malli
E çmendia pamëshirshëm më pushton
Harroj të gjitha dhe eja rrezja ime
Ndizi edhe njëherë motoret e shpirtit tim
Zjarri i dashurisë le ta ngrohe gjithë botën
Të puthemi të lozim të duhemi
Me afshin e dikurshem të rinisë
04. 05 1987


LIRIKË ME PËRDHUNË

Të kujtohet ndajnata
kur në kryqëzim sysh
lexoja biografinë tënde
dhe fjalë e ndryrë në gojë
qëkurthi e ruajtur vetë për ty
që edhe sot mendoj
se kurrë nuk ta thashë vetë
po zëri i brëndisë
ai zë që dëgjohet
vetëm në ligjerim zemrash

Të kujtohen fjalët tua të brishta
dhe bisedat e amullta
kur me plot mund
pushtoja foltoren e bindjes
dhe fillonte kënga e psherëtimave
kënga që aq shumë ia pate frikën
po edhe dashur e ke aq sa unë
dhe pas të gjithave më pate thënë
se tash ke gjetur
princin mbi kalë të bardhë
yllin e dashurisë

E unë tretësha në mendime
sa herë dëgjoja radion
të fliste për atdheun
për dhunën
që u bëhej vëllezërve të mi
dhe i mllefosur të pata pyetur
si të mendoja për yllkën e dashurisë
kur populli vuan për dritën e lirisë
të drejtën e harmonisë kozmike

Mars, 1991


LETËRKËMBIM

Mora letrën tënde shkruar me fjalë malli
fjalë zemre për mua yllin e dashurisë sate
dhe si i krisur zura të bisedoja
me fotografinë tënde vendosur mbi tavolinë
dhe mallkoja ditët që pa ty më gdhijnë

Mike
Të ne punët prapë nuk venë mirë
dorë e hekurt
pareshtur mbi kokat tona rëndon lëndon
ushtaret kthehen në arkivole përsëri
e ne presim Çmimin Nobel
për mendjen e durimit

Me vite prita të mësoja
e ende nuk e di
durimi është pjellë e vdekjës
a vdekja pjellë e tij

E di moj
do të thuash durimi ka kufij
po polemi di më mirë se ne të dy
a duhet flijuar a pritur për lirinë

Do më pyesje për ditën e gëzimit
e vështirë është pritja për ty
të bëj benë
nuk do të vonoj shumë
vadja e dasmës së madhe

Gusht, 1991


UJK MË ËSHTË BËRË VETJA

Përditë zgjohem me mendjen në ty
Shtegun mbuluar e ka bloza e dëshirës
Më përvlon malli
E veten ngushlloj me letra dashurie

Më kot mundohem të mësoj
Kobi je ti që më sillësh vërdallë
A fati im i çalë
Që më shpie drejt çmendisë
Lule ferri je a lule parajse
Bukuri vërbuese
A kumt orësh të liga
Lojtare netesh të humbura
A sëmundje që nuk shërohesh
Pjellë mortore a gjemb durimi
Çelës enigmash a neperkë syri
Si ta kuptoj moj
Më thuaj

Më shanë
Pse me emrin tënd
Pagëzoja yjtë lumenjtë përrallëzat
Pse...

Më qeshen
Për lutjet e mesnatës
E psherëtimat krismë qielli
Për ëndrrat e harlisura
E lotin e buzëqeshur
Për ditet që më iknin
Sy njerëzve të hekurt

Dhëmbet u ranë së qeshuri
E Peruni i Madh
Hiqte valle mbi kockat tona

Ti nuk erdhe e dashur
E në shpirt
Termete shkaktuar më ke

Ti duhej të vije
Bashkë me pranverën
Dhe këngët e të lashtave

Portë e hapur të pret
Dhe karafil i vyshkur
Ne dorën time

Eja e dashur
Eja
Ujk më është bërë vetja

Prishtine, 1995


 URATË*

Zotynë
Pranoje Lutjen time
Diell të ketë
Në Mendjen e Durimit
Orëbardhat ta shpejtojnë
Ditën e gëzimit
Lulet e kësaj toke
Ilirisht
Uratë le ti këndojnë bashkimit

Nuse e Ujrave
Të na i gëzoj shtëpitë
Circe Jona
Të na i mbëltoj dashuritë
Ëndrrmirat
Të na i zgjedhin Fatitë
Këngët tona
Ti pushtojnë lartësitë
Amen

*Kjo poezi mori Çmimin e parë në „Takimet e Gjeçovit" në Zym të Kosovës,në   vitin 1994



 GJURMË 

Me kohën në hapërim
për të lënë gjurme
në pemën e jetës

Grurisht
duhet kenduar diellit
e legjendave

Me fjalë ndërtoni
ura mbi brigje
ura dashurie

Rrefehuni
në gjuhen
e yjve të baladave

Për të dëshmuar
me emrin
ne gurin e varrit

RILINDJA, 10.11.1988


ATLANDIDA E RE

Urime Veneci
shekullin e dhjetë
mbi ujë
kujdes njëzetenjëshin
nuk u besohet më
pellumbave të bardhë
banorëve të parë
në Santa Maria Sallita
uji po han tokën tuaj
një ditë do ta përpijë
se bashku me 46 ishujt
dhe Urën e Psherëtimave
qe të krijohet Atlantidë e re
Veneci

1995


UNË DHE KËNGA

Do të varrosemi
Kur të na lindin
Të vdekurit
Për të lindur
Kur të vdekurit
Të na varrosin


 KUR MË THOSHE
(Babait)

Më kujtohet kur me thoshe:
-Po s'e zure hapin me kohen,
i rënd do të shkoj moti!

-Më e mirë është një ditë sokol,
se një jetë gogol!

-Dielli huaj verbon,
e shpesh urrehemi nga dashuria!

Më kujtohet kur më thoshe:
-Po u mbështete në diell
s'kan ç'të bëjnë epidemitë!

Plaku im i urtë,
Ç'peshë të kishte fjala...

 LALËS

Rudha e ballit
vrragë kohësh

Fjala
mbrumur motesh

Hapi i tij
shteg i ri

Unë
bimë e farës së tij

"Rilindj", 26.04 1987

GURRË E ZJARR

Dashur e kam qëmoti
kengen e diellit

Ëndërroja
dashuroja

Gurrë jete e gëzimi
vret macen e zezë mallkimi
Dashuria ime
gurrë e zjarr


"Rilindja", 1991

SHENJTOR I LETRAVE TONA


(At Gjeçovit)

Grurisht
Uratë u këndoje fateve të bardha

Përballë stuhish
Polemit i thurje legjendë

Gjeçov
O Ati ynë
Shenjtor i letrave tona
Venecia ende frymon

"Shkendija" Nr 44, fq.12, 1991

 MOS

Mos e humb buzëqeshjën
Edhe para dallgëve

Mos i mallko yjet
Për brengat që ke

Mos e lerë të dashurin
Të çmendet në pritje

Mos e thurr këngën
Po nuk pati zë
Mes gurit e tokës

"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11

 PËR ATË FJALË

Për atë fjalë
Që peshon sa bota
Kurorëzoje buzëqeshjen
Me një puthje të ëndërrt
E prishi krejt nyjet
Udhës sate
Fat të ri lidh
Bulëzim dashurishë

Thëllënze moj
E bukura e dheut

"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11

 POETI

Fle me të gjitha të dashurat
dhe zgjohet bashkë me dritën
Për ta zën frymëzimin e parë

Merr Udhën e Qumshtit
gjuhën e yjve mëson

Për vrimë të gjilpërës
Përbiron detin
në kërkim
të fjalës së pa thënë

një këngë e re po vjen

 PSE VDIÇ POETI

Çdo fjale
vargu a poezie
shpirt i dha nga vetja

Mos pysni
pse vdiç poeti


 KOSOVËS

Emrin lakuar ta kanë ndër shekuj
pritë të zinin keqas djalli e i biri
Po ti stuhive u bëje ball
Me lutjen për të madhin
Për atë bimë dardane
Këngën e mortit ktheve në këngë lavdie
Kosova ime diell (i)lirie

Austri, 2012

 ÇAMËRIA
Çamëria
Lumë i Loteve që nuk shteron
Malli i të dëbuarve që përvelon
Kënga e Shpresës që gjallëron

Çamëria 
Është ora e lutjeve që nuk mbaron

Çamëria
Është ëndrra jonë e përnatshme
Amaneti i shenjtë i etërve
Emblema e krenarisë së emrit

Çamëria 
Është damari i ngushtuar i atdheut

Çameria
Është tregimi për barbarinë
Plaga ime e pashëruar
Libri i papërfunduar i historisë

Çamëria 
Është kodi i pazbërthyer i perëndisë

29.04.2013

Cikël poetik nga Agim Gashi

Image result for agim gashi


Agim Gashi lindi më 27.07.1954 në fashatin Akllap të Komunës së Lipjanit. Shkollën fillore katër klasëshe e kreu në vendlindje, ndersa katër klasët tjera në Janjevë dhe Sllovi. Akademinë e mësuesisë e kreu në vitin 1973 dhe u punoj si mësues, në fshatin e lindjes dhe mëpastaj në Janjevë. Ndërkohë vazhdoi studimet në gjuhë dhe letërsi.

Meqenëse Agimi në shpirt e kishte këngën dhe muzikën, që nga viti 1973 ishte edhe këngëtar i rregull i RTP-së. Kjo e rrëmben për ta shkëputë nga studimet dhe për të vazhduar shkollimin e zërit tek profesori i njohur Terpkov nga Shkupi, që ishte baritonisti më i njohur i kohës.

 Në këtë periudhë, Agimi merret me folklorin dhe ishte bashkpuntor i jashtëm i Institutit Albanologjik të Prishtinës, seksioni i etnomuzikologjisë dhe i folklorit. Aty pati rastin të bashkpunoj ngusht me Prof. Anton Çetten, Bahtrir Shehollin, Anton Berishen, Dr. Zekiria Canen, Rexhep Munishin etj. Krahas këngës, Agimi merrej edhe me letërsi. Poezinë e parë Agimi e botoi në moshën dhjetë vjeçare në gazetën „Pionieri“.

Jasht veprimtarive kulturore. Agimi merr pjesë edhe në protestat dhe demonstratat e vititi 1968, 1981, 1989 etj. Kjo bëi që ai nga regjimi komunist të denohet me vite burgim, maltretohet, persekutohet dhe izolohet. Përderisa në fund në janarin e vitit 1994 ai detyrohet të marrë rrugën e mërgimit. Atij më 21 janar 1994 ia vrajnë djalin, Ninelin 17 vjeçar dhe që atëherë nuk i dihet as varri.

Agimi nuk e ndal aktivitetin asnjëherë Përseri merr pjese ne demostrata, ne pajtimin e gjaqeve dhe te gjitha veprimtarite atdhetare te kohës. Ai për ti përjetësuar ngjarjet historike te kombit, shkruante tekste dhe këndonte. Janë të njohura ëngët e tij kushtuar demostratave te vitit 1981, pajtimit të gjaqeve, 2 korrikut, Skënderbeut, Adem Jasharit, Ibrahim Rugovës, Nënës Tereze, Anton Çettës etj. Buçima e këngës së tij jehonte fuqishëm në të gjitha trojet etnike.

Agim Gashi edhe sot e vazhdon veprimtarinë e vet, duke marrë pjeseë në manifestime të shumëta kulturore e letrare qe mbahen në diaspore, Kosovë dhe Shqipëri.

Jeton në Düren të Gjermanisë

Librat:

1. „Me grykë pushke këndon Kosova“, Klubi letrar "Fahri Fazliu" Kastriot , 2010

2. „Epoka e nderit“, SHB „SAGA“ Prishtinë, 2011

3. „Kohë e pakohë e vendit tim“, Publisher- Lulu -United States of Amerika, 2011



JETA MBAN EMRIN TËND

(Njeriut që më dhuroi mëlçinë )

Akoma jetoj me frikën,
Dhe bisedoj me ty
Vëlla a motër ishe nuk e di.

Ne mua jeton edhe ti.
Bashkë me endrrat dhe shpresën
Për të ardhmën

Ti
Jetën deshe
Më shumë nga të gjithë
E dashurisë i dhe shpirt

Jeton në frymen time
Në këngët që po lindin

Jeton në Formulën e Dhembjës
Në Planetin e Dashurisë

Jeta mban emrin tënd
Dhe lutjen për të nesërmen



KUR BIE SHI

Kur ngryset qielli
Ngryset zemra ime

Kur bie shi
Lotojnë edhe sytë

Sa shpesh
Erret qielli
Dhe bies hi

Bubullimë
Në shpirtin tim



ATDHEU

Atdheut i fala dashurinë,
Ishte pak

Ia fala lumturinë
aq sa kisha

I fala djalin
Oh…
Te bukurin e babit.

Do ia falë të gjitha
Veç një varr të jap
Dhe një bajrak
Për mbulesë!



VIGANEVE TË POEZISË

Kur na iku Azem Shkreli
Edhe rrezet i ndali dielli,
U ngrysen fushat e u ngrys mali
Qau zemra e çdo shqiptari.

E poeti Ali Podrimja,
Diamant lotin në sy,
I shkruen vargjet e me lot i lan
Vargje vaji për mikune tij.

Sot nuk është as Ali Podrimja
Te Azemi ai ka shku,
Erdhi n´Francë e mori Lumi
Me mik të vjeter me u taku.

E atje në jetë t´amshueshme
Janë ba bashkë shumë poet,
Kush gënjye
Se poetët kan vetëm një jetë?

30.05.13
Düren



NUK T`HARROJ ALI PODRIMJA

Seç u zgjova sot me Ty
N´këtë mëngjes të ftoftë pranvere
Për Ty ndeza një qiri
Pranë një lule manaferre
Eja o poeti Ali
Bashkë po dalim në sheti

Sëpari shkuam atje në Maeinz
Mu te kisha e Shën Albanit
Kah u kthyem u ndalëm n´Köln
Me e pa edhe „King Domin“
Katedrales gjithsesi
Një vizitë bashkë unë e Ti

Pastaj shkuam në Heinrich Böll
N´shtëpi t´Nobelistit me pushu
Ku ke ndej me muaj të tërë
Poezi ti kah ke shkru
E unë miku me sharki
Ia thoja këngës për Ty

Shkuam edhe në Ellener Straße
Në hajm ku rrinë azilantët
E ku banoje bashkë me mu
Aty dy libra i ke shkru
Si te vllau më pate ardhë
Me bukë, kripë e zemër t´bardhë

Shkuam së bashku edhe në Francë
Në atë pyll ku ndrrove jetë
Mblodhe malit lule shumë
Atëherë u ndave ti nga unë
Unë u ktheva te lumi Rur
Me të thanë se s´tharroj kurr

29.04.13
Düren




ZEMËRBUJARES TROPOJANE

(Mikes Hatixhe Bytyçit)

Larg atdheut por pranë detit
Me vale çdo ditë ke shoqni,
Ta freskojnë atë zemër t´madhe
Ta mbushin plot me dashuni.

Fluturon përmbi valë t´larta
Moj e mira e Arbnisë,
Me ata krahë si të shqiponjës
Ti je nuri i bukurisë.

Je e mbushur me bujari
Tropojane e Arbnisë,
Pesdhjet vite larg vendlindjes
S’e ndryshove dashurinë.

Prite miq nga bota mbarë
I përcolle me dashuri,
Ma të dashurit për ty ishin
Prej Kosovës e nan´s Shqipni.

Ma i përzemërti që nuk harrohet
Ishte trimi nga Kosova,
Arkitekti i Pavarësisë
Doktor Ibrahim Rugova.

Edhe trimi i demokracisë
Që për Shqipni ishte i pari,
Tropojani sypatrembuni
Zemërçeliku Azem Hajdari.

Jeto qetë e mos ke frikë
Se me atë zemër që ke ti,
Edhe zanat pranë Shkëlzenit
Gjithmonë ty ta kanë lakmi.

Kur të nderojnë zanat e malit
Që je shkri ti për atdhe,
Që i dole në ndihmë varfërisë
Bekim nga Zoti gjithmonë ke.

Nderon vendin dhe familjen
Grua e mbushur me shumë vlera,
Gjithmonë do t´jesh lule e freskët
Kur shkon dimni e vjen pranvera.

Do t‘i them unë detit pranë
Me të dashtë, me të nderue,
Me ato valë që ngre çdo ditë
Nga nji zemër me ta dhurue.

E me u lutë për jetën tande
Që ta kalosh me lumtrni,
Plot shëndet e çaste të mira
Shumë suksese e dashuri.



ENGJËLLORJA E MIRËSISË

(Kushtuar Priv. Doz. Dr. med. Claudia Rudroff-it e cila më ktheu në jetë)

Një yll dritë në ballin tënd
Sytë e tu i mbush shkëlqim.
I afrohesh dhimbjes heshtur,
Jetë dhuron edhe gëzim.

Ti je engjëll në shpirt e zemër,
Je paqe, je mirësi,
Të gjitha jetët që shpëton,
Urime të japin pa kufi.

Si ta harroj buzëqeshjen tënde,
Engjëllorja, mjeke Claudia ?
Kur nga kthetrat e mizores vdekje,
Më tërhoqe me ato duar të arta?

Falemnderit, falemnderit,
Zemërarta e Gjermanisë,
Ti i ngjan kaq madhërishëm,
Nënë Terezës të Arbërisë.

04.10.2012
Düren-Lendersdorf



UNË DHE AI

Unë më nuk jamë si ai
As ai më nuk është si unë
Ndryshuam

Ai në botën e amshimit
Unë pa u varrosur
Në kalanë e vuajtjës

Fati nuk na eci
Me të bukrat gratë
Harruar e kam
Muzikën e shtratit

Dashirinë hyjnore prita
Udhet e kerkimit
Nuk kan të sosur

Shpejt po kalon jeta
E njerezit
Përditë harrojne te luten
Për njëri tjetrin

Unë dhe Ai
Dy botë që flasin

02.06.2013
Düren-Parku i Rurit

Studim psikologjik: Bulizmi kibernetik, fenomen në rritje në shkollat tona....

                                            Nga Flori Bruqi,PHD (AAAS) Kërko brenda në imazh Bullizmi është një dhunë psikologjike ose...