Haxhi Muhaxheri lindi më 04 qershor 1967 në fshatin Kosuriq të Pejës, Kosovë .
Shkollën fillore e ka kryer në Gllogjan të Pejës, të mesmen në Klinë, ndërsa studimet (letersi dhe gjuhe) i ka vijuar në Univesitetin e Prishtinës.
Haxhi Muhaxheri ka qenë kryetar i Shoqatës së Letrarëve të Rinj të Kosovës, editor i Shtëpsë Botuese "Pena", kryeredaktorë i të parës revistë erotike "Amori" dhe botues i revistës "Alberos"(erotike).
Mepastaj, ka botuar edhe tri revista tjera, si: "Pena"(letrare), "Dëshira"(për familje) dhe "Fanari"(për të rinj) .
Për mungesë fondi, botimi i këtyre tri revistave është ndërprerë pas daljës së numrit të parë.
Haxhi Muhaxheri shkruan poezi, tregime, kritikë letrare dhe artikuj të gazetarisë.
Poashtu, ai është edhe themelues dhe redaktor i Revistës elektronike "AlbPlanet", i Revistës elektronike, për fëmijë " Bukureza ", i Portalit "Ora shqiptare", i faqës elektronike "Sofra poetike" dhe i disa faqeve tjera elektronike.
Haxhiu ka marrë çmimet e para për poezi në Takimet e Gjeçovit në Zym dhe në Sofra poetike në Drenas. Jeton dhe krijon në Austri.
Shkollën fillore e ka kryer në Gllogjan të Pejës, të mesmen në Klinë, ndërsa studimet (letersi dhe gjuhe) i ka vijuar në Univesitetin e Prishtinës.
Haxhi Muhaxheri ka qenë kryetar i Shoqatës së Letrarëve të Rinj të Kosovës, editor i Shtëpsë Botuese "Pena", kryeredaktorë i të parës revistë erotike "Amori" dhe botues i revistës "Alberos"(erotike).
Mepastaj, ka botuar edhe tri revista tjera, si: "Pena"(letrare), "Dëshira"(për familje) dhe "Fanari"(për të rinj) .
Për mungesë fondi, botimi i këtyre tri revistave është ndërprerë pas daljës së numrit të parë.
Haxhi Muhaxheri shkruan poezi, tregime, kritikë letrare dhe artikuj të gazetarisë.
Poashtu, ai është edhe themelues dhe redaktor i Revistës elektronike "AlbPlanet", i Revistës elektronike, për fëmijë " Bukureza ", i Portalit "Ora shqiptare", i faqës elektronike "Sofra poetike" dhe i disa faqeve tjera elektronike.
Haxhiu ka marrë çmimet e para për poezi në Takimet e Gjeçovit në Zym dhe në Sofra poetike në Drenas. Jeton dhe krijon në Austri.
SHQIPËRIA
Ishte nuse
që ia kishin zili perënditë
Nga shkëlqim i nurit të saj
dritë merrte edhe dielli
Kahmot e lakmonin
kodoshet e Olimpit
Ajo nuk jepej
ajo nuk merrej
Ata e mallkuan
trupin ia gjymtuan
Thonë se atëbotë
Europa qeverisej nga djalli
21. 03. 2014
NE DHE LISAT
Kemi diçka të përbashkët
Rrënjët thellë në tokë
Kokën lart në qiell!
Lisat lëshojnë shtatin
Ne rrisim hapin
Ata i përkund era e moteve
Fëmijët tonë
Djepat me nillullat e lokeve
Lisat puthin qiellin
Ne lutemi për diellin
Të sotmën dashuri
Të ardhmën lumturi
Ata bartin historine e moshës
Ne kujtimet e trishta
Të kohëve me grip
Tokën tonë
E madhërojnë lisat
Shekujve
E zbardhin plisat!
25. 02. 2014
LISAT DHE PLISAT
Askush mund t‘i numëroj lisat
Askush mund t‘i përulë plisat
Me lisat flasin legjendat
Me plisat flet historia
Në gjokset tona
Shpesh u thyen stuhitë
Që mos të na priteshin lisat
Të mos na hiqeshin plisat
26. 02. 2014
LUTJE PËR POETIN
/Pas kumtit për ikjën e Ali Podrimjës/
Zot
na e kthe poetin
ai veç lule mbolli në jetë
Me këngë mundi të keqen
e shpirt i dha dashurisë
Nga kockë e tij bëri fyellin
për të lozur melodine e atdheut
20.07.2012
KUR IKU BABAI
Kur iku babai,
nëna tha:
-Heret na la plaku!
E në ball,
iu shtuan rrudhat!
Ajo,
përditë fshinte pluhurin
nga fotografia e tij,
e buzet i leviznin
pakuptueshëm!
Kurr nuk e mora vesh,
lutej për tim at
a veten mallkonte…
Në fytyrën e saj
rrallë shihej buzqeshja!
1994
LEGJENDA PËR DASHURINË
Në malin e harrimit
Ndrit një yll
Që shëron
Plaget e shpirtit
Në thellësinë e zemrës
Mbin një trëndafil
Rreze e fshehur për ty
Në rrugët
Që ne i humbëm
Shkruhen Legjenda
Për dashurinë
LUMENJTË E ZEMRËS
Ditët rendin mbi njëra tjetrën
E dashuria më përvelon
Fjalë e pathënë keqas më tretet
Edhe pse në shpirt ngahera më vlon
Mendjen ma lexon moj lehtas si në përrallë
E mallin e fshehur heshtja jote e kall
Një frymëzim i dehur seç më rrjedhë damarëve
E lumenjtë e zemrës ndizën flakë
Kur një ditë prapë bashkë të jemi
Diellin vjedhurazi do e fus në gji
Vargjet në letër do të përligjen
Në këngën qëkurthi filluar për ty
YJET DO NA KENË ZILI
Edhe pse udhët na janë ndarë
Ne bashkë jemi
E dashur
Frymojmë nën të njëtin qiell
I njëjti diell na ngrohë
Moj
Në ëndrra shpesh takohemi
E dashurisë
I japim shpirt
Orët po luten për ne
Të gjitha nyjet
Do të zgjidhen
Prapë kemi për të lozur
Vallën e Psherëtimave
E yjet do na kenë zili
EJA E DASHUR
Ka vite që i jam falur vetmisë
E gjumi mërguar më ka
Shtigjeve të dhembjes
Bashkë me ëndrrat
Dhe kujtimet për ty e dashur
Kot dergjem në planetin e pritjës
Edhe lutjet e kanë humbur kuptimin
Ato as zoti më nuk i merr vesh
Damarët e zemrës mi dogji malli
E çmendia pamëshirshëm më pushton
Harroj të gjitha dhe eja rrezja ime
Ndizi edhe njëherë motoret e shpirtit tim
Zjarri i dashurisë le ta ngrohe gjithë botën
Të puthemi të lozim të duhemi
Me afshin e dikurshem të rinisë
04. 05 1987
LIRIKË ME PËRDHUNË
Të kujtohet ndajnata
kur në kryqëzim sysh
lexoja biografinë tënde
dhe fjalë e ndryrë në gojë
qëkurthi e ruajtur vetë për ty
që edhe sot mendoj
se kurrë nuk ta thashë vetë
po zëri i brëndisë
ai zë që dëgjohet
vetëm në ligjerim zemrash
Të kujtohen fjalët tua të brishta
dhe bisedat e amullta
kur me plot mund
pushtoja foltoren e bindjes
dhe fillonte kënga e psherëtimave
kënga që aq shumë ia pate frikën
po edhe dashur e ke aq sa unë
dhe pas të gjithave më pate thënë
se tash ke gjetur
princin mbi kalë të bardhë
yllin e dashurisë
E unë tretësha në mendime
sa herë dëgjoja radion
të fliste për atdheun
për dhunën
që u bëhej vëllezërve të mi
dhe i mllefosur të pata pyetur
si të mendoja për yllkën e dashurisë
kur populli vuan për dritën e lirisë
të drejtën e harmonisë kozmike
Mars, 1991
LETËRKËMBIM
Mora letrën tënde shkruar me fjalë malli
fjalë zemre për mua yllin e dashurisë sate
dhe si i krisur zura të bisedoja
me fotografinë tënde vendosur mbi tavolinë
dhe mallkoja ditët që pa ty më gdhijnë
Mike
Të ne punët prapë nuk venë mirë
dorë e hekurt
pareshtur mbi kokat tona rëndon lëndon
ushtaret kthehen në arkivole përsëri
e ne presim Çmimin Nobel
për mendjen e durimit
Me vite prita të mësoja
e ende nuk e di
durimi është pjellë e vdekjës
a vdekja pjellë e tij
E di moj
do të thuash durimi ka kufij
po polemi di më mirë se ne të dy
a duhet flijuar a pritur për lirinë
Do më pyesje për ditën e gëzimit
e vështirë është pritja për ty
të bëj benë
nuk do të vonoj shumë
vadja e dasmës së madhe
Gusht, 1991
UJK MË ËSHTË BËRË VETJA
Përditë zgjohem me mendjen në ty
Shtegun mbuluar e ka bloza e dëshirës
Më përvlon malli
E veten ngushlloj me letra dashurie
Më kot mundohem të mësoj
Kobi je ti që më sillësh vërdallë
A fati im i çalë
Që më shpie drejt çmendisë
Lule ferri je a lule parajse
Bukuri vërbuese
A kumt orësh të liga
Lojtare netesh të humbura
A sëmundje që nuk shërohesh
Pjellë mortore a gjemb durimi
Çelës enigmash a neperkë syri
Si ta kuptoj moj
Më thuaj
Më shanë
Pse me emrin tënd
Pagëzoja yjtë lumenjtë përrallëzat
Pse...
Më qeshen
Për lutjet e mesnatës
E psherëtimat krismë qielli
Për ëndrrat e harlisura
E lotin e buzëqeshur
Për ditet që më iknin
Sy njerëzve të hekurt
Dhëmbet u ranë së qeshuri
E Peruni i Madh
Hiqte valle mbi kockat tona
Ti nuk erdhe e dashur
E në shpirt
Termete shkaktuar më ke
Ti duhej të vije
Bashkë me pranverën
Dhe këngët e të lashtave
Portë e hapur të pret
Dhe karafil i vyshkur
Ne dorën time
Eja e dashur
Eja
Ujk më është bërë vetja
Prishtine, 1995
URATË*
Zotynë
Pranoje Lutjen time
Diell të ketë
Në Mendjen e Durimit
Orëbardhat ta shpejtojnë
Ditën e gëzimit
Lulet e kësaj toke
Ilirisht
Uratë le ti këndojnë bashkimit
Nuse e Ujrave
Të na i gëzoj shtëpitë
Circe Jona
Të na i mbëltoj dashuritë
Ëndrrmirat
Të na i zgjedhin Fatitë
Këngët tona
Ti pushtojnë lartësitë
Amen
*Kjo poezi mori Çmimin e parë në „Takimet e Gjeçovit" në Zym të Kosovës,në vitin 1994
GJURMË
Me kohën në hapërim
për të lënë gjurme
në pemën e jetës
Grurisht
duhet kenduar diellit
e legjendave
Me fjalë ndërtoni
ura mbi brigje
ura dashurie
Rrefehuni
në gjuhen
e yjve të baladave
Për të dëshmuar
me emrin
ne gurin e varrit
RILINDJA, 10.11.1988
ATLANDIDA E RE
Urime Veneci
shekullin e dhjetë
mbi ujë
kujdes njëzetenjëshin
nuk u besohet më
pellumbave të bardhë
banorëve të parë
në Santa Maria Sallita
uji po han tokën tuaj
një ditë do ta përpijë
se bashku me 46 ishujt
dhe Urën e Psherëtimave
qe të krijohet Atlantidë e re
Veneci
1995
UNË DHE KËNGA
Do të varrosemi
Kur të na lindin
Të vdekurit
Për të lindur
Kur të vdekurit
Të na varrosin
KUR MË THOSHE
(Babait)
Më kujtohet kur me thoshe:
-Po s'e zure hapin me kohen,
i rënd do të shkoj moti!
-Më e mirë është një ditë sokol,
se një jetë gogol!
-Dielli huaj verbon,
e shpesh urrehemi nga dashuria!
Më kujtohet kur më thoshe:
-Po u mbështete në diell
s'kan ç'të bëjnë epidemitë!
Plaku im i urtë,
Ç'peshë të kishte fjala...
LALËS
Rudha e ballit
vrragë kohësh
Fjala
mbrumur motesh
Hapi i tij
shteg i ri
Unë
bimë e farës së tij
"Rilindj", 26.04 1987
GURRË E ZJARR
Dashur e kam qëmoti
kengen e diellit
Ëndërroja
dashuroja
Gurrë jete e gëzimi
vret macen e zezë mallkimi
Dashuria ime
gurrë e zjarr
"Rilindja", 1991
SHENJTOR I LETRAVE TONA
(At Gjeçovit)
Grurisht
Uratë u këndoje fateve të bardha
Përballë stuhish
Polemit i thurje legjendë
Gjeçov
O Ati ynë
Shenjtor i letrave tona
Venecia ende frymon
"Shkendija" Nr 44, fq.12, 1991
MOS
Mos e humb buzëqeshjën
Edhe para dallgëve
Mos i mallko yjet
Për brengat që ke
Mos e lerë të dashurin
Të çmendet në pritje
Mos e thurr këngën
Po nuk pati zë
Mes gurit e tokës
"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11
PËR ATË FJALË
Për atë fjalë
Që peshon sa bota
Kurorëzoje buzëqeshjen
Me një puthje të ëndërrt
E prishi krejt nyjet
Udhës sate
Fat të ri lidh
Bulëzim dashurishë
Thëllënze moj
E bukura e dheut
"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11
POETI
Fle me të gjitha të dashurat
dhe zgjohet bashkë me dritën
Për ta zën frymëzimin e parë
Merr Udhën e Qumshtit
gjuhën e yjve mëson
Për vrimë të gjilpërës
Përbiron detin
në kërkim
të fjalës së pa thënë
një këngë e re po vjen
PSE VDIÇ POETI
Çdo fjale
vargu a poezie
shpirt i dha nga vetja
Mos pysni
pse vdiç poeti
KOSOVËS
Emrin lakuar ta kanë ndër shekuj
pritë të zinin keqas djalli e i biri
Po ti stuhive u bëje ball
Me lutjen për të madhin
Për atë bimë dardane
Këngën e mortit ktheve në këngë lavdie
Kosova ime diell (i)lirie
Austri, 2012
ÇAMËRIA
Çamëria
Lumë i Loteve që nuk shteron
Malli i të dëbuarve që përvelon
Kënga e Shpresës që gjallëron
Çamëria
Është ora e lutjeve që nuk mbaron
Çamëria
Është ëndrra jonë e përnatshme
Amaneti i shenjtë i etërve
Emblema e krenarisë së emrit
Çamëria
Është damari i ngushtuar i atdheut
Çameria
Është tregimi për barbarinë
Plaga ime e pashëruar
Libri i papërfunduar i historisë
Çamëria
Është kodi i pazbërthyer i perëndisë
29.04.2013
Të kujtohet ndajnata
kur në kryqëzim sysh
lexoja biografinë tënde
dhe fjalë e ndryrë në gojë
qëkurthi e ruajtur vetë për ty
që edhe sot mendoj
se kurrë nuk ta thashë vetë
po zëri i brëndisë
ai zë që dëgjohet
vetëm në ligjerim zemrash
Të kujtohen fjalët tua të brishta
dhe bisedat e amullta
kur me plot mund
pushtoja foltoren e bindjes
dhe fillonte kënga e psherëtimave
kënga që aq shumë ia pate frikën
po edhe dashur e ke aq sa unë
dhe pas të gjithave më pate thënë
se tash ke gjetur
princin mbi kalë të bardhë
yllin e dashurisë
E unë tretësha në mendime
sa herë dëgjoja radion
të fliste për atdheun
për dhunën
që u bëhej vëllezërve të mi
dhe i mllefosur të pata pyetur
si të mendoja për yllkën e dashurisë
kur populli vuan për dritën e lirisë
të drejtën e harmonisë kozmike
Mars, 1991
LETËRKËMBIM
Mora letrën tënde shkruar me fjalë malli
fjalë zemre për mua yllin e dashurisë sate
dhe si i krisur zura të bisedoja
me fotografinë tënde vendosur mbi tavolinë
dhe mallkoja ditët që pa ty më gdhijnë
Mike
Të ne punët prapë nuk venë mirë
dorë e hekurt
pareshtur mbi kokat tona rëndon lëndon
ushtaret kthehen në arkivole përsëri
e ne presim Çmimin Nobel
për mendjen e durimit
Me vite prita të mësoja
e ende nuk e di
durimi është pjellë e vdekjës
a vdekja pjellë e tij
E di moj
do të thuash durimi ka kufij
po polemi di më mirë se ne të dy
a duhet flijuar a pritur për lirinë
Do më pyesje për ditën e gëzimit
e vështirë është pritja për ty
të bëj benë
nuk do të vonoj shumë
vadja e dasmës së madhe
Gusht, 1991
UJK MË ËSHTË BËRË VETJA
Përditë zgjohem me mendjen në ty
Shtegun mbuluar e ka bloza e dëshirës
Më përvlon malli
E veten ngushlloj me letra dashurie
Më kot mundohem të mësoj
Kobi je ti që më sillësh vërdallë
A fati im i çalë
Që më shpie drejt çmendisë
Lule ferri je a lule parajse
Bukuri vërbuese
A kumt orësh të liga
Lojtare netesh të humbura
A sëmundje që nuk shërohesh
Pjellë mortore a gjemb durimi
Çelës enigmash a neperkë syri
Si ta kuptoj moj
Më thuaj
Më shanë
Pse me emrin tënd
Pagëzoja yjtë lumenjtë përrallëzat
Pse...
Më qeshen
Për lutjet e mesnatës
E psherëtimat krismë qielli
Për ëndrrat e harlisura
E lotin e buzëqeshur
Për ditet që më iknin
Sy njerëzve të hekurt
Dhëmbet u ranë së qeshuri
E Peruni i Madh
Hiqte valle mbi kockat tona
Ti nuk erdhe e dashur
E në shpirt
Termete shkaktuar më ke
Ti duhej të vije
Bashkë me pranverën
Dhe këngët e të lashtave
Portë e hapur të pret
Dhe karafil i vyshkur
Ne dorën time
Eja e dashur
Eja
Ujk më është bërë vetja
Prishtine, 1995
URATË*
Zotynë
Pranoje Lutjen time
Diell të ketë
Në Mendjen e Durimit
Orëbardhat ta shpejtojnë
Ditën e gëzimit
Lulet e kësaj toke
Ilirisht
Uratë le ti këndojnë bashkimit
Nuse e Ujrave
Të na i gëzoj shtëpitë
Circe Jona
Të na i mbëltoj dashuritë
Ëndrrmirat
Të na i zgjedhin Fatitë
Këngët tona
Ti pushtojnë lartësitë
Amen
*Kjo poezi mori Çmimin e parë në „Takimet e Gjeçovit" në Zym të Kosovës,në vitin 1994
GJURMË
Me kohën në hapërim
për të lënë gjurme
në pemën e jetës
Grurisht
duhet kenduar diellit
e legjendave
Me fjalë ndërtoni
ura mbi brigje
ura dashurie
Rrefehuni
në gjuhen
e yjve të baladave
Për të dëshmuar
me emrin
ne gurin e varrit
RILINDJA, 10.11.1988
ATLANDIDA E RE
Urime Veneci
shekullin e dhjetë
mbi ujë
kujdes njëzetenjëshin
nuk u besohet më
pellumbave të bardhë
banorëve të parë
në Santa Maria Sallita
uji po han tokën tuaj
një ditë do ta përpijë
se bashku me 46 ishujt
dhe Urën e Psherëtimave
qe të krijohet Atlantidë e re
Veneci
1995
UNË DHE KËNGA
Do të varrosemi
Kur të na lindin
Të vdekurit
Për të lindur
Kur të vdekurit
Të na varrosin
KUR MË THOSHE
(Babait)
Më kujtohet kur me thoshe:
-Po s'e zure hapin me kohen,
i rënd do të shkoj moti!
-Më e mirë është një ditë sokol,
se një jetë gogol!
-Dielli huaj verbon,
e shpesh urrehemi nga dashuria!
Më kujtohet kur më thoshe:
-Po u mbështete në diell
s'kan ç'të bëjnë epidemitë!
Plaku im i urtë,
Ç'peshë të kishte fjala...
LALËS
Rudha e ballit
vrragë kohësh
Fjala
mbrumur motesh
Hapi i tij
shteg i ri
Unë
bimë e farës së tij
"Rilindj", 26.04 1987
GURRË E ZJARR
Dashur e kam qëmoti
kengen e diellit
Ëndërroja
dashuroja
Gurrë jete e gëzimi
vret macen e zezë mallkimi
Dashuria ime
gurrë e zjarr
"Rilindja", 1991
SHENJTOR I LETRAVE TONA
(At Gjeçovit)
Grurisht
Uratë u këndoje fateve të bardha
Përballë stuhish
Polemit i thurje legjendë
Gjeçov
O Ati ynë
Shenjtor i letrave tona
Venecia ende frymon
"Shkendija" Nr 44, fq.12, 1991
MOS
Mos e humb buzëqeshjën
Edhe para dallgëve
Mos i mallko yjet
Për brengat që ke
Mos e lerë të dashurin
Të çmendet në pritje
Mos e thurr këngën
Po nuk pati zë
Mes gurit e tokës
"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11
PËR ATË FJALË
Për atë fjalë
Që peshon sa bota
Kurorëzoje buzëqeshjen
Me një puthje të ëndërrt
E prishi krejt nyjet
Udhës sate
Fat të ri lidh
Bulëzim dashurishë
Thëllënze moj
E bukura e dheut
"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11
POETI
Fle me të gjitha të dashurat
dhe zgjohet bashkë me dritën
Për ta zën frymëzimin e parë
Merr Udhën e Qumshtit
gjuhën e yjve mëson
Për vrimë të gjilpërës
Përbiron detin
në kërkim
të fjalës së pa thënë
një këngë e re po vjen
PSE VDIÇ POETI
Çdo fjale
vargu a poezie
shpirt i dha nga vetja
Mos pysni
pse vdiç poeti
KOSOVËS
Emrin lakuar ta kanë ndër shekuj
pritë të zinin keqas djalli e i biri
Po ti stuhive u bëje ball
Me lutjen për të madhin
Për atë bimë dardane
Këngën e mortit ktheve në këngë lavdie
Kosova ime diell (i)lirie
Austri, 2012
ÇAMËRIA
Çamëria
Lumë i Loteve që nuk shteron
Malli i të dëbuarve që përvelon
Kënga e Shpresës që gjallëron
Çamëria
Është ora e lutjeve që nuk mbaron
Çamëria
Është ëndrra jonë e përnatshme
Amaneti i shenjtë i etërve
Emblema e krenarisë së emrit
Çamëria
Është damari i ngushtuar i atdheut
Çameria
Është tregimi për barbarinë
Plaga ime e pashëruar
Libri i papërfunduar i historisë
Çamëria
Është kodi i pazbërthyer i perëndisë
29.04.2013
