Në varrimin e një gjethe të vdekur
Dy kërminj po shkojnë
Me guackë të zezë
E një shirit të zi majë brirëve
Shkojnë nëpër terr
Në një mbrëmje të bukur vjeshte
Por mjerisht kur mbërrijnë
Është pranverë tashmë
Gjethet që kishin vdekur
Janë ringjallur të gjitha
Dhe dy kërminjtë tanë
Të zhgënjyer janë shumë
Por ja dielli
Dielli që iu thotë
Merreni merreni mundimin
Mundimin të uleni pak
Pini një gotë birrë
Po të keni dëshirë
Merrni po t’ju pëlqejë
Autobusin për Paris
Do të niset sonte
E vende do të shihni plot
Por mos e merrni zinë
Jam unë që po jua them
Se ta nxin të bardhën e syrit
E fundja ju shëmton
Historitë e arkivoleve
Janë të trishta dhe jo të bukura
Merrni ngjyrat tuaja
Ngjyrat e jetës
Atëherë të gjitha kafshët
Pemët dhe bimët
Zënë të këndojnë
Të këndojnë me sa fuqi
Këngën vërtet të gjallë
Këngën e verës
Dhe të gjithë pijnë
Të gjithë cakrrojnë
Një mbrëmje shumë e bukur
Një mbrëmje vere kjo
Dhe dy kërminjtë
Kthehen në shtëpi
Ecin të mallëngjyer
E ecin të lumtur shumë
E ngaqë kanë pirë ca
S’e mbajnë veten mirë
Por atje lart në qiell
I ruan hëna e dlirë.
