Katër shqiptarë drejtojnë 4 parlamente të 4 shteteve të ndryshme. Gjatë ditës së sotme Turqia ka votuar për kryeparlamentarin e ri, i cili është lindur nga prindër shqiptarë.
Mustafa Shentop
Në raundin e tretë të votimit në Parlamentin e Turqisë deputeti i Partisë AK në qytetin Tekirdag, Mustafa Shentop u zgjodh kryetar i ri i Parlamentit turk.Votimin e zhvilluar në raundin e tretë të votimit në parlament morën pjesë 542 deputetë.
Siç raporton AA, Shentop mori 336 vota, deputeti i partisë CHP, Engin Altay 124 vota, deputetja e partisë HDP nga qyteti Izmir, Serpil Kemalbay Pekgözegü 46 vota, deputeti i partisë IYI, İmam Hüseyin Filiz 33 vota, ndërsa 3 vota janë shpallur të pavlefshme.
Ky votim në Parlamentin e Turqisë u mbajt për shkak se kryeparlamentari i deritashëm Binali Yıldırım, i cili po kandidon për kryebashkiak të Stambollit, njoftoi dorëheqjen nga detyra përpara zgjedhjeve lokale që do të mbahen më 31 mars.
Shentop i cili aktualisht është deputeti i Partisë AK për Stambollin, i lindur më 6 gusht 1968 në qytetin perëndimor të Turqisë, Tekirdag, është nga një familje me prejardhje shqiptare.
Gramoz Ruçi
Gramozi u lind në Salari, në rrethin e Tepelenës, më 6 dhjetor 1951. Më 1969 - 1971 ndoqi Institutin e Lartë Pedagogjik në Shkodër, më 1972 - 1974 shërbeu në Gardën e Republikës Popullore të Shqipërisë. Më 1975 - 1977 ndoqi Institutin e Lartë Pedagogjik në Gjirokastër, më 1979 - 1981 ndoqi studimet në shkollën e partisë "V. I. Lenin" në Tiranë.
Më 1982 - 1986 qe sekretar i këshillit popullor në Progonat, dhe më 1986 - 1989 qe sekretar partie në rrethin e Tepelenës. Më 1990 - 1991 sekretar i parë i Partisë së Punës në Tepelenë.
Më 1991 pasoi Hekuran Isain në zyrën e ministrit të Punëve të Brendshme në qeverinë Nano, po atë vit kryetar i Komitetit të Sigurimit. Sipas drejtorit të mëvonshëm të shërbimit sekret, Bashkim Gazidede, në periudhën 1991-92 kur shërbimi sekret ishte ende i inkuadruar në Ministrinë e Punëve të Brendshme, qenë zhdukur mbi 10 mijë dosje me firmën e ministrit Ruçi.Më 1991 - 1996 dhe 1999 - 2005 sekretar i përgjithshëm i Partisë Socialiste. Nga qershori i 1996 deri në qershor 1997 qe emigrant në Greqi. Më 1998 - 1999 qe sekretar organizativ dhe kryetar i grupit kuvendor të PS-së, më 2009 kryetar i grupit po ashtu.
Kadri Veseli
Kadri Veseli drejton parlamentin e Kosovës,.
Kadri Veseli (lindi më 31 maj 1967) është kryetar i kuvendit të Kosovës. Ai ishte shef i Shërbimit Informativ të Kosovës. Veseli filloi studimet e edukimit në vitin 1990 në falkultetin e agrikulturës dhe shkollën pedagogjik në gjuhë shqipe në Universitetin e Prishtinës. Veseli dinë të flasë gjuhën angleze, gjuhën gjermane dhe gjuhën serbe. Ai u zgjodh si kryetar i PDK-së pa asnjë votë kundër dhe asnjë abstenim.Veseli është një nga liderët të ri të lëvizjes së studentave gjatë viteve 1988-1990, i cili u angazhua për të drejtat e njerëzve dhe politike të kosovarëve, përfshirë edhe të drejtën për pavarësi.
Veseli ishte një nga drejtuesit e rinj të lëvizjes së studentëve të Kosovës gjatë viteve 1988-1990, e cila u angazhua në luftën për të drejtat njerëzore dhe politike të shqiptarëve të Kosovës, përfshirë të drejtën për pavarësi.
Gjatë Luftës së Kosovës ai u caktua komandant i Shërbimit të Informacionit Kundër (G-2) të UÇK-së, deri në fund të luftës kur u shndërrua në të ashtuquajturin Shërbimi Informativ i Kosovës ose SHIK, një organizatë e inteligjencës nëntokësore të pas luftës e lidhur me Demokrat Partia e Kosovës deri në vitin 2008 kur shpalli shpërbërjen e saj.
Në fund të vitit 2012, Kadri Veseli zyrtarisht u bashkua me Partinë Demokratike të Kosovës (PDK), ndërsa në 27 janar 2013 u bë zëvendëskryetar i partisë. Veseli u votua Kryetar i Kuvendit të Republikës së Kosovës më 8 dhjetor 2014.
Ai është paraparë të bëhet kreu i partisë pas dorëheqjes së Hashim Thaçit, i cili e liroi postin për shkak të detyrimeve kushtetuese, për të marrë postin e Presidentit të Republikes se Kosovës.
Pas zgjedhjeve parlamentare të vitit 2017, Veseli u rizgjodh si Kryetar i Kuvendit më 7 shtator 2017
Talat Xhaferi
Talat Xhaferi , lindi më 15 prill 1962 në fshatin Forinë afër Gostivarit, SR Maqedoni, RSF Jugosllavi. Ai ndoqi shkollën fillore në fshatin e afërt Çegranin dhe vazhdoi shkollimin e mesëm në Shkollën e Lartë Ushtarake të Beogradit. Ai studioi në Akademinë Ushtarake të Tokës Këmbësorike të Ushtrisë Popullore Jugosllave (JNA) në Beograd dhe Sarajeve dhe u specializua në detyra komanduese dhe të stafit në Akademinë Ushtarake "Gjenerali Mihailo Apostolski" në Shkup. Nga viti 1985 deri në vitin 1991 ishte një oficer i APJ-së dhe prej vitit 1992 deri në 2001 ishte oficer i Armatës së Republikës së Maqedonisë (ARM).
Gjatë kryengritjes së vitit 2001, në të cilën shqiptarëtne krye me Ali Ahmetin sulmuan forcat e sigurisë, Xhaferi ishte në fillim një oficer i lartë në ARM, duke komanduar trupa në kazermat e Tetovës. Më 28 prill, ditën sic njihet masakra e Vicës, ai ishte në detyrë si komandant në kazermë. Disa ditë më vonë ai u largua dhe u bashkua me Ushtrinë Çlirimtare Kombëtare (UÇK), dhe u bë komandanti i saj i Brigadës 116 me nofkën e "komandant Forina", nga vendlindja e tij. Ai u amnistua më vonë, pas marrëveshjes së Ohrit.
Xhaferi u zgjodh për herë të parë në Kuvendin e Republikes së Maqedonisë së Veriut në vitin 2002 për partinë e BDI-së. 2004-2006 Xhaferi ishte Zëvendës Ministër i Mbrojtjes. Nga viti 2008 deri në vitin 2013 Xhaferi ishte deputet i Maqedonisë së Veriut për partinë e BDI-së, aleate me partinë konservatore VMRO-DPMNE.
Në vitin 2012, Xhaferi u bë i njohur për fjalimet e maratonë të përdorura si një taktikë për të bllokuar miratimin e një ligji mbi veteranët që do të kishin dhënë përfitime për veteranët maqedonas të luftës, por duke lënë jashtë ish luftëtarët e UÇK-së. Ai e bllokoi draftin në nivel të komisionit duke "lexuar poezi, duke cituar literaturë të huaj dhe raporte për Maqedoninë e Veriut, duke zhuritur ose duke qëndruar në heshtje, duke pritur që koha të kalojë".
Në vitin 2013 Xhaferi u emërua nga BDI për Ministrin e Mbrojtjes në Kabinetin e Nikola Gruevskit, pas dorëheqjes së anëtarit të partisë Fatmir Besimi. Emërimi i Xhaferit shkaktoi protesta nga ana e maqedonasve (në veçanti gjenerali në pension Stojance Angelov i partisë opozitare pro-veterane Dignity ) dhe shtetasve shqiptarë Xhaferi deklaroi se qëllimi i tij ishte që forcat e armatosura "të ishin simbol i bashkëjetesës, tolerancës dhe respektit për dallimet".
****
Fakte interesante për kryeministrat shqiptarë,
7 të vrarë e 10 të dënuar
Në 107 vjet shtet Shqipëria numëron 33 kryeministra. Prej tyre 7 janë vrarë, 10 janë dënuar me vdekje dhe 3 janë burgosur.
Po të heqësh 27 vitet e Mehmet Shehut dhe 9 vitet e Adil Çarçanit, Shqipëria rezulton shteti më i pastabilizuar në Evropë. Por nga se dallohen kryeministrat e shtetit shqiptar? Është një histori që të lë pa gojë.
Ismail Qemal Vlora
Së pari janë 7 kryeministra të vrarë në atentate. Një histori kaq e trishtë që nis që me kryeministrin e parë Ismail Qemal Vlorën, të cilin e helmuan në hotelin “Brufoni” në Perugia të Italisë.
Hasan Prishtina
Dhe që vijon më parë me vrasjen në atentat të Esad pashë Toptanit, të Hasan Prishtinës, Idhomeno Kosturit.
Mehmet Shehu
Por edhe më e rëndë është vrasja në detyrë apo vetëvrasja sipas versionit zyrtar të Mehmet Shehut.
Shifrat vijojnë më tej edhe më të rënda: 10 kryeministra në historinë e shtetit shqiptar janë dënuar me vdekje, pra një e treta e tyre.
10 kryeministra të dënuar me vdekje
Ahmet Zogu
Mes 33 kryeministrave, 10 prej tyre janë dënuar me vdekje.
Fan S. Noli
Ata janë: Ahmet Zogu, Fan Noli, Maliq Bushati, Ibrahim Bicakciu, Kostaq Kotta, Shefqet Verlaci, Rexhep Mitrovica, Mustafa Kruja, Ekrem Libohova dhe Fiqiri Dine.
Rexhep Mitrovica
Numrin më të madh e kanë kryeministrat që kanë qeverisur gjatë Luftës së Dytë Botërore dhe që regjimi komunist i shpalli kriminelë lufte dhe i dënoi me vdekje në mungesë duke pretenduar që fuqitë e mëdha do ti dorëzonin.
Mustafa Kruja
Kostaq Kota
3 kryeministra të dënuar me burg
Adil Çarçani
Janë 3 kryeministra pas vitit 1990 që janë dënuar dhe kanë bërë burg. Adil Çarçani dënua me 15 vjet, por bëri 3 vjet, i dënuar për abuzime me pushtetin gjatë regjimit komunist.
Fatos Nano
Fatos Nano u dënua dhe bëri 4 vjet burg për abuzime me ndihmat italiane dhe Vilson Ahmeti bëri 2 vjet burg i dënuar për skandalin “Arsidi”.
27 vjet, rekord Guinnes në detyrë
Kryeministri më jetëgjatë në detyrë është Mehmet Shehu. Me 27 vjet në detyrë Shehu është rekordmeni në historinë e shtetit shqiptar por edhe në botë. Një rekord që pak gjasa ka që të thyhet.
Enver Hoxha
Sali Berisha
Kryeministër 8 vjet,Prof.Dr.Sali Berisha rekordmen pas 1990
Sali Berisha është i katërti kryeministër më jetëgjatë në detyrë mes 33 kryeministrave të shtetit shqiptar.
U lind në fshatin Viçidol në prefekturën e Kosovës (çka territorialisht sot është Qarku i Kukësit) në një familje besimtarësh muslimanë, i biri i Ramës dhe Sheqeres.Sala u lind pas vëllait të madh, Selimit dhe të motrës, Hajries. Për të lexuar e mësoi e motra, kur ai vetë ka qenë 5 vjeç.Arsimin fillor e kreu në vendlindje, ndërsa të mesmen në Tiranë, ku rrinte pranë teknikumit mjekësor tek Medreseja. I apasionuar pas letërsisë dhe historisë,më 1963 nisi studimet për mjekësi në Universitetin e Tiranës, ku u diplomua më 1967.
Në vitin 1978 fitoi një bursë nëntë mujore nga UNESCO për studime të avancuara dhe trajnime në Paris. Pasi përfundoi me sukses studimet e avancuara në Paris, drejtoi një program kërkimor për hemodinamikat.
Në vitet '70 u emërua profesor në Universitetin e Tiranës.Gjatë viteve 1980 - 1990 publikoi libra studimorë, tekste universitare dhe artikuj shkencorë në fushën e kardiologjisë brenda dhe jashtë vendit.
Në vitin 1986 u zgjodh anëtar i Komitetit Evropian për Kërkime Mjekësore me qendër në Kopenhagë, për kërkimin në shkencat mjekësore.Më 1989 iu dha titulli Profesor në Universitetin e Tiranës..
Me 3 korrik 2005, koalicioni prej pesë partive të qendrës së djathtë i drejtuar nga Prof.Dr. Sali Berisha ja arrinë që të fitojë një mazhorancë prej 74 deputetësh nga 140 gjithsej në Kuvend dhe më 8 shtator 2005 me shumicë prej 81 votash të deputetëve zgjidhet Kryeministër i Shqipërisë.
Më 4 prill 2009 Shqipëria u pranua si anëtare me të drejta të plota në NATO. Kjo u arrit falë reformave të kryera të qeverisë Berisha. Sipas revistës së mirënjohur amerikane Forbes Shqipëria ishte pothuajse i vetmi vend në Europë qe kishte rritje ekonomike dhe e konsideron Berishën si arkitektin e suksesit ekonomik të Shqipërisë.
Gjatë periudhës së qeverisjes nga qeveri e drejtuar nga Berisha, u ndërtuan më shumë se 10.000 km rrugë, duke lidhur me rrugë të asfaltuara mbi 900 fshatra me komunat dhe 169 komuna me infrastrukturën rrugore kombëtare. Për t'u përmendur janë rruga Tiranë-Elbasan dhe në mënyrë të veçantë, rruga Durrës-Kukës, që njihet ndryshe si "Rruga e Kombit", sepse lidh Kosovën me qytetin e Durrësit. Kjo e fundit përshkon Shqipërinë lindje-perëndim dhe është vepra më e madhe rrugore në historinë e Shqipërisë. Ndërtimi i kësaj rruge u kritikua nga Partia Socialiste si shumë e kushtueshme. Kryetari i Partisë Socialiste Edi Rama, në një fjalim në Kukës gjatë ndërtimit të rrugës, theksoi se me paratë e harxhuara për ndërtimin e kësaj rruge do të ishin ndërtuar shumë rrugë të tjera në Shqipëri.Më 28 qershor 2009 u mbajtën zgjedhjet e radhës për parlamentin ku koalicioni i udhëhequr nga Partia Demokratike fitoi 70 mandate nga 140 te tilla.Zgjedhjet u çertifikuan nga OSBE/ODIHR si zgjedhje që shënuan progres të dukshëm lidhur me regjistrimin e votuesve, procesin e identifikimit, kornizën ligjore, procesin e votimit, numërimit të votave dhe zgjidhjes së ankesave.Berisha ftoi LSI-në në koalicion, ftesë që u pranua nga z. Ilir Meta. Qeveria e re konsiderohet si qeveria e integrimit të Shqipërisë në Bashkimin Evropian.
Gjatë qeverisjes së Berishës u krijuan kushtet për anëtarësimin e Shqipërisë në NATO gjë që u realizua më 2 prill 2009. Gjithashtu u plotësuan të gjitha kushtet dhe kriteret për heqjen e vizave me vendet e Bashkimit Europian. Mbas miratimit të këtij vendimi nga Parlamenti Europian, ai hyri në fuqi më 15 dhjetor 2010.Një tjetër arritje e qeverisjes së Berishës ishte sigurimi i energjisë elektrike pa ndërprerje për qytetarët shqiptarë për herë të parë në historinë e Shqipërisë.
Sali Berisha është i martuar me Liri Berisha, e cila është pediatre dhe kanë dy fëmijë, një vajzë, Argitën, dhe një djalë, Shkëlzenin. Berisha zotëron gjuhën angleze, frënge, italiane,ruse dhe gjermane.
Por Prof.Dr.Sali Berisha është rekordmeni më jetëgjatë në detyrë pas vitit 1990.
Aleksander Meksi
U lind në Tiranë më 8 mars 1939, i biri i Gabriel Meksit (1894-1958) dhe Efigjeni Haxhistasës (1912-1983), i ati ishte nga Labova dhe ishte mësues historie ndërsa e ëma nga Berati.
Ka kryer studimet universitare në degën e ndërtimit në Fakultetin e Inxhinierisë të Universitetin Shtetëror të Tiranës (1955-1959). Në vitet 1960-1962 punoi në hidrocentralin e Shkopetit, ndërsa në vitet 1962 - 1987 punoi në Institutin e Monumenteve të Kulturës. Në vitin 1965 ka kryer specializim (6 muaj) në “Scuola di perfezionamento per lo studio e il restauro dei monumenti” pranë fakulteti të arkitekturës të Universitetit të Romës. Në vitet shkollore nga 1974 -1977 ka dhënë lëndën e Historisë së arkitekturës në Degën e ndërtimit në UT. Ndërsa në vitin shkollor 1989-1990 ka qenë pedagog për dy lëndë (ushtrime e seminare-në semestrin e parë) në Universitetin e Marburgut. Aktiviteti kërkimor dhe ai për gjurmimin dhe restaurimin e monumenteve është pasqyruar në dhjetëra artikuj dhe monografi si autor i vetëm apo dhe si bashkautor. Mban gradat shkencore Kandidat i Shkencave (1982) dhe Doktor i shkencave (1988) si dhe titullin Profesor (1995).
Karriera politike i fillon në dhjetor 1990 si bashkëthemelues dhe hartues i Programit minimal, i Statutit të Partisë Demokratike dhe anëtar i Komisionit Nismëtarë të saj. Qysh atëherë e deri ne vitin 1997 ka qene anëtar i Kryesisë se PD dhe më vonë, me ndonjë shkëputje (1997- 2001), anëtar ex oficio i Këshillit Kombëtar. Që nga zgjedhjet e para pluraliste është zgjedhur deputet për në Kuvendin e Shqipërisë (1991-2001). Pas fitores së Partisë Demokratike në 22 mars 1992, më 13 prill zgjidhet Kryeministër i Qeverisë Demokratike, post që e mbajti deri ne 13 mars 1997 (pasi dha dorëheqjen në 1 mars). Qeveria Meksi ndërmori reformimin e shtetit shqiptar nga një shtet i diktaturës së proletariatit në një shtet demokratik të së drejtës, me ekonomi të tregut të lirë, ku respektohen të drejtat e njeriut. Detyra të vështira për një vend në krizë të plotë politike-ekonomike e sociale, në një vend të rrënuar nga marrëzia komuniste e diktatura e proletariatit. Me ndihmën e vendeve të Evropës së Bashkuar dhe Sh.B.A. u përmbys shteti komunist, u krijua një shtet i ri me Kode e ligje të reja, me ndryshime rrënjësore në sistemin politik dhe ekonomik që tjetërsuan në ato vite Shqipërinë. Qysh nga viti 2001 është kritik ndaj drejtuesve të Partisë Demokratike për mungesën e demokracisë së brendshme si dhe keqqeverisjes gjatë viteve 2005-2013; por vazhdon të jetë aktiv në jetën politike të vendit me shkrime politike si opozitar, intervista e biseda në mediat televizive.
Ilir Meta
Ilir Rexhep Meta (lindur në Çepan të Skraparit më 24 mars 1969,ditën e Nevruzit, është i biri i Rexhep dhe Fiqrete Metës.).
Kur ishte tre vjeç, i ati u caktua me punë në Tiranë dhe muar familjen me vete, ku Meta ndoqi dhe kreu mësimet fillore dhe të mesme. Më 1989-1993 ndoqi Fakultetin Ekonomik të Universitetit të Tiranës, ku u diplomua për ekonomi politike. Meta ka përfunduar Studimet Pasuniversitare në të njëjtën fushë.
Është politikan shqiptar, ka qenë ministër, kryeministër, kryetar i partisë Lëvizja Socialiste për Intergrim, kryetar i Kuvendit dhe që me 24 korrik 2017 President i Republikës së Shqipërisë.Meta është musliman bektashi dhe ka deklaruar afrinë me vlerat tradicionale bektashie.Meta është i martuar me Monika Kryemadhin që nga tetori i 2008. Ata kanë dy vajza dhe një djalë, Bora, Era dhe Besari.
Meta është që prej 15 viteve deputet i Kuvendit të Shqipërisë, dhe një nga figurat kryesore politike shqiptare. Ai konsiderohet nga media dhe publiku si krijuesi dhe drejtuesi i Polit të Tretë ne Politikën Shqiptare. Ishte Kryeministër i Shqipërisë prej vitit 1999 deri në 2002.
Meta është përfshirë në politikë që më 1990 me rënien e komunizmit në Shqipëri si anëtar i lëvizjeve studentore. Që më 1992 u zgjodh deputet i Partisë Socialiste dhe ka qenë anëtar aktiv i disa komisioneve parlamentare. Nga 1996 deri më 1997 ka qenë Nënkryetar i Komisionit të Politikës së Jashtme.Ilir Meta është njeri ndër themeluesit e Forumit të Rinisë Eurosocialiste (FRESH), duke dhënë kontributin e tij për anetarësimin e Forumit në Internacionalen e Rinisë Socialiste. Gjatë viteve të anetarësisë së tij në FRESH, Ilir Meta ka mbajtur poste të larta drejtuese si, Nenkryetar (1992-1995) dhe Kryetar (1995-2001).
Aktiviteti politik i Ilir Metës në strukturat e Partisë Socialiste është i ngjeshur. Ai ka qënë anëtar i Komitetit të Përgjithshëm Drejtues nga Kongresi i qershorit 1992 dhe anëtar i Kryesisë së Partisë nga viti 1993, deri në periudhën kur dha dorëheqjen nga kryesia e PS-se (korrik 2003), pas debateve me Kryeministrin dhe Kryetarin e Partisë Socialiste Fatos Nano. Gjatë periudhës 1997-1998, Ilir Meta ka qënë Kryetar i Partisë Socialiste të Tiranës. Në periudhën 1993 -1996, Meta ka mbajtur postin e Nënkryetarit të Partisë Socialiste dhe nga 1994 - 1996 edhe atë të Sekretarit për Marrëdhëniet Ndërkombeëtare, periudhë gjatë së cilës u vendosën marrëdhënie me shumë parti socialiste dhe socialdemokrate të Evropës, si dhe Partinë Socialiste Evropiane dhe Internacionalen Socialiste.
Aktiviteti politik i Ilir Metës përfshin edhe një periudhë të drejtimit të qeverisë, ku ka shërbyer si Kryeministër i vendit gjatë periudhës nëntor 1999 - shtator 2001 dhe pas fitores së zgjedhjeve parlamentare të verës së vitit 2001 u rimandatua si Kryeministër, Shator 2001 - shkurt 2002.Në shkurt 2002 dha dorëheqjen nga detyra.
Gjithashtu, Ilir Meta ka shërbyer edhe si Zv.kryeminister
dhe Ministër i Punëve të Jashtme gjatë periudhës korrik 2002 - korrik 2003, Zv.kryeministër dhe Ministër i Integrimit gjatë periudhës tetor 1998 - tetor 1999, si dhe Sekretar Shteti për Integrimin Evropian në Ministrinë e Punëve të Jashtme mars - tetor 1998.
Aktualisht, Ilir Meta është president i Republikës së Shqipërisë.
1 dite kryeministër
Qazim Koculi
Idhomen Jovan Kosturi
Pas tij vjen Hasan Prishtina me 5 ditë kryeministër, Idhomen Jovan Kosturi me 12 ditë.
27 vjeç kryeministër
Ahmet Zogu është kryeministri në detyrë në moshën më të vogël. Ai ishte 27 vjeç e 67 ditë kur mori detyrën në 2 dhjetor të vitit 1922.
81 vjeç kryeministër
Turhan Pashë Përmeti
Turhan Pashë Përmeti ishte 81 vjeç kur e la detyrën në janar të vitit 1920, duke mbajtur edhe rekordin e kryeministrit shqiptar në moshën më të madhe në detyrë.
Pandeli Evangjeli
Pas tij është Pandeli Evangjeli i cili ishte 76 vjeç kur la detyrën e kryeministrit ne vitin 1935.
Kryeministri më i gjatë
Edvin Kristaq Rama
Edvin Kristaq Rama është kryeministri më i gjatë në historinë e kryeministrave të shtetit shqiptar.
Edi Rama ka lindur më 4 korrik 1964 në Tiranë, është i biri i Skulptorit të Popullit Kristaq Rama i lindur në Durrës është një nga skulptorët më të njohur të kohës së tij, autor i disa monumenteve si Monumentet e Pavarsisë, monumentin e Shote Galicës në Kukës dhe statujën e Nënës Shqiptare të vendosur në Dëshmorët Kombëtar Varrezat në Tiranë. (ish-pjesëtar i udhëheqjes së lartë komuniste në vitet 1980-të, anëtar i Presidiumit të Kuvendit Popullor të Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë) dhe mjekja Aneta Ramës (Koleka), nga Vunoi, mbesë e Spiro Kolekës, ish-anëtar i Byrosë Politike të Partisë së Punës së Shqipërisë gjatë periudhës së diktaturës komuniste.
Edi Rama gjithashtu ka rrënjë familjare që kthehen në fshatin juglindor Dardhë, pranë Korçës; pavarësisht nga rrënjët familjare që lidhen me besimin e krishterë ortodoks, vetë Rama u pagëzua katolik, jo ortodoks. Sa i përket bindjeve personale, ka deklaruar se "Unë nuk praktikoj asnjë besim tjetër përveç vetë dhe njerëzve të tjerë, por unë nuk besoj se ekzistenca ose mosekzistenca e Zotit është një çështje që mund të zgjidhet ndonjëherë nga të vdekurit
Rama filloi të pikturojë herët në fëmijërinë e tij.Më 1977 - 1981 ndoqi dhe mbaroi shkollimin e mesëm në Tiranë. Gjatë viteve të tij të adoleshencës, talenti i tij u pa nga dy piktorët kryesorë shqiptarë të asaj kohe, Edi Hila dhe Danish Jukni. Të dy e nxitën Rama të zhvillonte aftësitë e piktorit të tij në një mënyrë profesionale. Si adoleshent, Rama u përfshi në sport si një lojtar profesionist basketbolli për Dinamon e Tiranës. Ai ishte gjithashtu pjesë e ekipit kombëtar të basketbollit të Shqipërisë.
Rama vendosi të ndjekë një karrierë profesionale të pikturës, duke u regjistruar më 1981 në Fakultetin e Arteve të Bukura - dega pikturë. Studimet e tij i kreu më 1985. Po atë vit nisi të jetë pedagog në Akademinë e Arteve. Në orët e shuarjes të regjimit komunist organizoi disa takime të hapura studentore, gjatë të cilave regjimi u denoncua publikisht. Këto takime vepruan si një fermento e lëvizjes studentore që përfundimisht e rrëzuan regjimin. Ese nga ato mbledhje u mblodhën në librin Refleksione, të cilin Rama publikoi së bashku me publicistin Ardian Klosi.
Pas rënies së komunizmit në Shqipëri, ai u përfshi në lëvizjet e para demokratike. Ai hyri në lëvizjen studentore, por shpejt u largua pas një grindjeje rreth çështjeve ideologjike me Sali Berishën. Në vitin 1993, Rama vendosi të largohej për në Francë, me qëllim të krijimit të një jete artistike atje. Në Francë, karriera e tij e pikturës u ngrit. Së bashku me ish-studentin e tij dhe më vonë miq të ngushtë, Anri Sala, Rama mori pjesë në shumë ekspozita.
Gjatë zgjedhjeve parlamentare të vitit 2013, Partia Socialiste e Edi Rama kryesoi koalicionin e partive të majta që fituan një fitore të thellë kundër koalicionit konservator të Sali Berishës nga Partia Demokratike e Shqipërisë. Platforma e Ramës, me emrin "Rilindja" u bazua në katër shtylla, integrimin evropian, ringjalljen ekonomike, Rivendosjen e rendit publik dhe demokratizimin e institucioneve shtetërore.
Që nga 15 shtatori 2013, Rama shërben si Kryeministri i 33-të i Shqipërisë. Gjatë fushatës zgjedhore, Rama deklaroi se kthimi i rendit publik ishte përparësia e tij numër një. Në vitin 2013, Policia Shqiptare ishte në gjendje të mbulonte në mënyrë aktive vetëm 55% të territorit. Qeveria ka investuar shumë në modernizimin, trajnimin dhe përmirësimin e përfitimeve financiare të forcës policore. Policia fitoi "përshendetje" ndërkombëtare kur në vitin 2014 ndërmori një operacion shumë të suksesshëm në Lazarat, një fshat i largët në jug të vendit, i njohur për prodhimin e mariuhanës.Rama është zotuar për ristrukturimin e sistemit gjyqësor në Shqipëri, që ishte një nga sistemet gjyqësore më të korruptuara dhe joefektive në Evropë në atë kohë.Në vitin 2016, Parlamenti miratoi "ligjin e vetiungut". Bazuar në këtë ligj, çdo gjyqtar ose prokuror i cili nuk mund të shpjegojë burimin e tij të pasurisë ose të ish vendimeve të dyshimta do të skualifikohet për jetë. Në nëntor 2016, Bashkimi Evropian deklaroi se një zbatim i suksesshëm i ligjit të verifikimit mbetet kriteri i vetëm për të përmbushur përpara hapjes së bisedimeve të pranimit.
Reforma të tjera të rëndësishme përfshijnë reformën administrative, reformën e sistemit të mirëqenies sociale dhe të sistemit të pensioneve, si dhe reformën në arsimin e lartë. Ndërkombëtarisht, Rama po ndjek një politikë të pajtimit historik midis shqiptarëve dhe serbëve dhe vizitës së tij në Beograd, në vitin 2014 ishte vizita e parë e një kryeministri shqiptar në Serbi për më shumë se 70 vjet. Në një vizitë të dytë, gjatë Forumit Ekonomik të Nishit, Rama krahasoi procesin e pajtimit shqiptar dhe serb me pajtimin historik midis francezëve dhe gjermanëve pas Luftës së Dytë Botërore.Rama është gjithashtu një mbështetës kryesor i Procesit të Berlinit, një platformë ndërqeveritare e bashkëpunimit midis Bashkimit Evropian dhe vendeve të Ballkanit Perëndimor.Një tjetër reformë kyçe, ishte reforma në sektorin e energjisë, e lënë në prag të falimentimit nga një përpjekje e mëparshme e dështuar e privatizimit.Qeveria e tij ka zbatuar me sukses pagesën e miliardave të faturave të papaguara dhe ka investuar shumë në modernizimin e rrjetit të vjetërsuar të shpërndarjes së energjisë.Politikat ekonomike gjithashtu kanë qenë të suksesshme.Rritja ekonomike, nga 0,5% në vitin 2013, u përshpejtua në 3,5% në vitin 2016. Papunësia është zvogëluar në mënyrë të qëndrueshme, falë 183,000 vendeve të reja të punës të krijuara deri vitin 2017 . Për më tepër, me 14.7% (2016) Shqipëria ka nivelin më të ulët të papunësisë në Ballkan.
Partia Socialiste e udhëhequr nga Rama mori pjesë në zgjedhjet parlamentare të 2017 më 25 qershor 2017. Një ditë më pas, rezultatet e pjesshme sugjeruan se Partia Socialiste kishte fituar shumicën.
Ramush Haradinaj
Ramush Haradinaj është kryeministri i Kosovës që njihet gjatë historisë së kryeministrave shqiptar si luftëtar i dëvotshëm i çështjës shqiptare në luftë dhe paqë.Ai gjatë këtij viti i vendosi Taksën për mallra Serbisë dhe Bosnës 100%.
Haradinaj u lind më 3 korrik 1968, si i dyti fëmijë nga nëntë gjithsej, në fshatin Gllogjan, pranë Deçanit, në rajonin e Kosovës që ishte pjesë e Serbisë dhe Jugosllavisë. Prejardhja e tij atërore është nga Berisha(rajon historik) në Shqipërinë e veriut, rreth qytetit të Pukës. Ai e kaloi rininë në fshatin e tij të lindjes me prindërit dhe vëllezërit e motrat, dhe përfundoi shkollën fillore në Irzniqdhe shkollën e mesme në Deçan dhe Gjakovë. Pasi mbaroi shkollën e mesme në vitin 1987, ai bëri shërbimin e detyrueshëm ushtarak në Ushtrinë Popullore Jugosllave, ku më vonë u promovua në komandantin e togave. Pas Luftës së Kosovës, Haradinaj ndoqi degën e drejtësisë në Universitetin e Prishtinës.Haradinaj gjithashtu fitoi një diplomë master në biznes nga Universiteti Amerikan i Kosovës, i cili është i lidhur me Institutin Rochester të Teknologjisë në shtetin e Nju Jorkut.Në vitin 1989, duke përdorur një emër të rremë, Haradinaj emigroi në Leysin, Zvicër. Ai ka punuar atje për tetë vjet si punëtor ndërtimi, roje sigurie në një klub nate. Ndërsa Bashkimi Sovjetik u përball me sfida të reja të brendshme, lëvizjet për pavarësi filluan të formohen midis shumë etnive të Ballkanit dhe shteteve të tjera. Në Zvicër, Haradinaj u bashkua me organizatën nacionaliste shqiptare "Lëvizja Kombëtare e Kosovës", nga e cila filloi UÇK-ja; kjo organizatë donte ta ndante Kosovën nga Jugosllavia përmes luftës së armatosur. Në vitin 1996, ai udhëhoqi stërvitje sabotimi në Shqipëri, pastaj mori pjesë në themelimin e bazave të UÇK-së në Kukësdhe Tropojë. Sipas mediave, ai organizoi kontrabandën e armëve në Kosovë; në një prej atyre operacioneve ai u pritë nga patrullat kufitare, gjatë së cilës ai u plagos dhe vëllai i tij Luani u vra. Në vitin 1998, Haradinaj u kthye në qytetin e tij të lindjes në Gllogjan në Kosovë.
Në shkurt 1998, konflikti në Kosovë shpërtheu. Sipas aktakuzës së Tribunalit të Hagës kundër Fatmir Limajt, Haradin Balës dhe Isak Musliut, ndërmjet 28 shkurtit dhe 5 marsit, forcat serbe filluan një ofensivë kundër fshatrave të Likoshanit, Çirezit dhe Prekazit.
Forcat speciale serbe sulmuan tre fshatra ngjitur në Drenas. Në të 83 shqiptarët e Kosovës u vranë. Ndër të vdekurit ishin të moshuar dhe të paktën 24 gra dhe fëmijë.Shumë prej viktimave u qëlluan në një distancë të afërt, e cila sugjeroi ekzekutime të përmbledhura; raportet pasuese të dëshmitarëve okularë e konfirmuan këtë.Sulmet ndaj këtyre tri fshatrave shënuan një kthesë në luftë, anëtarësimi në UÇK u rrit, pasi shumë shqiptarë filluan të kenë frikë se fshati i tyre do të ishte në shënjestër tjetër.Fshati tjetër në shënjestër ishte fshati Gllogjan ku banonte edhe Ramush Haradinaj.
Më pak se tre javë pas sulmeve në Drenicë, forcat serbe rrethuan fshatin Glogjan dhe ngritën një sulm të ngjashëm. Megjithatë, familja Haradinaj ishte e vetëdijshëm për sulmet e mëparshme në Drenicë dhe mbrojti fshati. Ata përdorën njohuritë e tyre superiore për terrenin dhe mbrojtjen vendasit nën udhëheqjen e Haradinajt, ata me sukses e larguan sulmin. Kjo punë u bë më e vështirë, sepse forcat e policisë serbe kapën një grup civilësh dhe i përdornin ato si mburoja njerëzore - duke marshuar grupin përpara ushtarëve serbë, pasi forcat u morën pas tyre dhe u përpoqën të vrasin Haradinajt.
Gjatë përleshjes Ramush Haradinaj u plagos rëndë gjatë këtij sulmi pasi u qëllua në hip nga një polic serb.Ai mbijetoi duke paketuar plagën e tij me djathë që e kishte gjetur në dhomën ku mbeti i mbuluar. Gjatë luftës kundër zjarrit, tre djem të rinj shqiptarë kosovarë nën moshën 18 vjeç u vranë nga forcat serbe që më tej e galvanizuan popullsinë shqiptare për të mbështetur UÇK-në. Nuk dihet se sa nga forcat serbe u vranë.
Pas suksesit të mbrapjes së okupatorit serb, Haradinaj fitoi një pozitë udhëheqëse në UÇK në Kosovën Perëndimore. Deri në maj 1998 ai u konsiderua si komandant i Glogjanit dhe fshatrave përreth, dhe deri në qershor 1998 ai u bë komandant i Zonës Operative të Dukagjinit. Afërsia e Kosovës Perëndimore me Shqipërinë ofroi një korridor përmes të cilit UÇK-ja mund të sigurojë armë . Haradinaj u vetëshpall si komandant gjatë luftimeve të rënda në zonën e tij Kur lufta shpërtheu në Kosovën Perëndimore gjatë pranverës së vitit 1998, familjet serbe dhe shqiptare u larguan nga zona për shkak të frikës se do të kapeshin në armiqësitë e thella.
Pas demilitarizimit të UÇK-së(Ushtria Çlirimtare e Kosoves) pas hyrjes së NATO-s në Kosovë në vitin 1999, UÇK-ja u transformua në Trupat Mbrojtëse të Kosovës (TMK). Në këtë forcë të re, Haradinaj ishte komandant deputet, nën udhëheqjen e Agim Çekut, dhe konsiderohet të ketë qenë një figurë qendrore në sigurimin e tranzicionit të suksesshëm në një forcë civile të kontrolluar.
Ai del në pension nga TMK-ja më 11 prill 2000, dhe njoftoi se ai po hynte në politikë. Ai themeloi, me përkrahje nga Mahmut Bakalli, ish-udhëheqës komunist, Aleancën për Ardhmërinë e Kosovës (AAK), më 29 prill 2000 dhe u zgjodh kryetar i partisë.
Disa ish-mbështetës të UÇK-së kishin shpresuar që Haradinaj të hyjë në një aleancë politike me Hashim Thaçin, udhëheqësin politik të UÇK-së. Nga viti 2000 Thaçi udhëhoqi Partinë Demokratike të Kosovës (PDK). Ata formuan kundërshtimin kryesor ndaj Lidhjes Demokratike të Kosovës (LDK) të udhëhequr nga Ibrahim Rugova, e cila ishte kundër UÇK-së. Haradinaj tha se kishte formuar një parti të re për të krijuar një paradigmë të re për të ardhmen e politikës demokratike në Kosovë, për të lënë ndarjet në kohën e luftës.
Haradinaj ka pasur sukses të kufizuar zgjedhor deri në zgjedhjet e vitit 2004. Pas zgjedhjeve të Kosovës të tetorit 2004, ai hyri në bisedime koalicioni me LDK-në, të udhëhequr nga Dr. Rugova, atëherë President i Kosovës. Rugova formoi një qeveri dhe e emëroi Haradinajn si Kryeministër. Në Kuvendin e Kosovës, kandidatura e Haradinajt për Kryeministrin fitoi mbështetjen e 72 anëtarëve nga 120, me vetëm tre kundërshtarë.
Disa vëzhgues e konsideruan koalicionin e Haradinajt me LDK-në e drejtuar nga Rugova si një pajtim i armiqësive të luftës dhe periudhave të menjëhershme të pasluftës. PDK kundërshtoi koalicionin. Haradinaj duket të formojë një marrëdhënie pune të ngushtë dhe produktive me Ibrahim Rugovën dhe figura të tjera të larta në LDK.
Në shkurt të vitit 2009, Grupi Rebel nga Uganda, "Forcat Aleate Demokratike", një grup mysliman, i kërkoi Haradinajt që të ndërmjetësojë bisedimet e paqes me qeverinë qendrore në Kampala.
Më 10 nëntor 2012, Presidenti shqiptar Bujar Nishani e dekoroi Haradinajn me Urdhrin e Skënderbeut.Pas zgjedhjeve në Kosovë në qershor 2017, Haradinaj u zgjodh kryeministër i Kosovës më 9 shtator 2017 si udhëheqës i koalicionit PANA (PDK-AAK-Nisma-AKR), i cili gjithashtu përfshin pakicat etnike të Kosovës.
Haradinaj ka shërbyer 100 ditë si kryeministër në vitin 2005 përpara se të paditet për krime lufte nga Tribunali Ndërkombëtar Penal për ish Jugosllavinë (ICTY), në Hagë. Aktakuza pohon se Haradinaj, si komandant i UÇK-së, kreu krime kundër njerëzimit dhe shkeljet e ligjeve ose zakoneve të luftës midis marsit dhe shtatorit 1998, qëllimi i supozuar i të cilit ishte "të ushtronte kontroll mbi territorin, duke synuar serbët,shqiptarët dhe romët civilë". Ai u lirua më 3 prill 2008, për shkak të mungesës së provave bindëse.
Kur u lëshua aktakuza e ICTY në mars të vitit 2005, Haradinaj zgjodhi të largohej menjëherë nga pozicioni i tij si Kryeministër. Ditën e ardhshme ai udhëtoi vullnetarisht në Hagë, ku ai u dorëzua në paraburgim të gjykatës dhe qëndroi dy muaj derisa ai mer lirimin e përkohshëm në pritje të gjykimit. Shefi i Misionit të Administratës së Përkohshme të Kombeve të Bashkuara në Kosovë (UNMIK) gjatë kësaj kohe, Søren Jessen-Petersen, e mirëpriti vendimin që Haradinaj të përballet vullnetarisht me gjykatën, vlerësoi punën e tij dhe e përshkroi Haradinajn si "partner dhe mik të ngushtë" njofton inteligjenca se Haradinaj ishte një figurë kyçe në rangun midis krimit të organizuar dhe politikës. Duke përmendur pajtueshmërinë e zotit Haradinaj me ICTY dhe faktin se ai nuk përbënte rrezikun e ikjes dhe asnjë rrezik ndaj dëshmitarëve, Dhoma Gjyqësore e Tribunalit të Hagës zgjati lirimin e tij të përkohshëm dhe e lejoi atë të priste për gjyqin në vendlindjen e tij. Më tej, Dhoma e Apelit më vonë i dha Haradinajt të drejtën e paparë për një të paditur për t'u angazhuar në veprimtari politike publike. Një aktivitet i tillë ishte, megjithatë, subjekt i miratimit të UNMIK-ut. Ky hap ishte i pashembullt në historinë e të drejtës penale ndërkombëtare dhe shihej si pasqyrim i faktit se z. Haradinaj vullnetarisht u paraqit në gjykatë. Kritikët (dhe prokuroria) megjithatë argumentuan se kjo shkoi shumë larg. Prokuroria argumentoi se ndonëse z. Haradinaj nuk paraqiste asnjë kërcënim për dëshmitarët, prania e tij e thjeshtë në Kosovë mund të kishte një efekt "zbutës" nëse dëshmitarët do të dëshmonin.
Më 26 shkurt 2007 Haradinaj u kthye në Hagë në mënyrë që gjykimi të vazhdonte. Në ditët e mëparshme ai zhvilloi takime me presidentin e Kosovës Fatmir Sejdiun, kryeministrin Agim Çekun, kreun e Misionit të Kombeve të Bashkuara në Kosovë, Joakim Rykerin dhe në zyra të ndryshme diplomatike. Në një konferencë shtypi ai i kërkoi publikut të qëndronte i qetë dhe ishte i palëkundur në bindjen e tij se gjyqi do të rezultonte me një lirim të plotë.
Kryeprokurori i Gjykatës Ndërkombëtare për Krime Lufte në ish-Jugosllavi (ICTY), Carla Del Ponte, ka mbetur i palëkundur nga mbështetja ndërkombëtare për Haradinajn, duke vazhduar të bëjë deklarata shumë negative për të. Ajo pohoi në gazetën gjermane Frankfurter Allgemeine Zeitung se "sipas vendimit për lirimin e përkohshëm të tij, ai është një faktor stabiliteti për Kosovën, nuk e kam kuptuar kurrë këtë, sepse për mua ai është një kriminel lufte."Gjyqi i zbatuar nga Carla Del Ponte filloi më 5 mars 2007 dhe ekipi mbrojtës i Haradinajt u drejtua nga avokati i Mbretëreshës Ben Emmerson, një avokat ndërkombëtar për të drejtat e njeriut, i cili kishte këshillë mbështetëse në Rodney Dixon, gjithashtu të Dhomave të Matricës London. Ekipi i mbrojtjes ligjor në tërësi u koordinua nga konsulenti politik irlandez dhe financier Michael O'Reilly. Në hapjen e procedurave, Carla Del Ponte vuri në dukje problemet e akuzuesit. Frikësimi i dëshmitarëve ishte një problem i madh në hetim. Ajo pretendoi se ishte e vështirë të gjesh dëshmitarë të cilët ishin të gatshëm të dëshmonin jo vetëm për prokurorët, por edhe për gjykatën. "Vështirësia në Kosovë ishte se askush nuk na ndihmoi, as administratën e OKB-së, as NATO-n."
Më 20 korrik 2007, kërkesa e Ramush Haradinajt për lirim të përkohshëm gjatë pushimeve të gjykatës verore u mohua. Ati iu dha një lëshim i dytë i përkohshëm gjatë Krishtlindjeve. Dhoma e gjykimit mori vendimin e saj më 3 prill 2008; jo fajtor. Mbrojtësit e Haradinajt, Balajt dhe Lahi Brahimajt nuk kanë marrë një dëshmitar të vetëm të mbrojtjes në qëndrim duke e konsideruar këtë të panevojshme. Prokuroria nuk ishte në gjendje të sjellë në sallën e gjyqit tre dëshmitarë të planifikuar. Njëri prej tyre ishte i angazhuar në një institucion të shëndetit mendor në kohën kur u thirr për të dëshmuar. Një tjetër, Shefqet Kabashi, refuzoi të dëshmojë duke përmendur dështimin e OTP-së për të përmbushur kushtet e përcaktuara për dëshminë e tij. Gjithsesi, lirimi i plotë i Haradinajt ishte i mbuluar nga pëshpëritjet që dëshmitarët kishin qenë të frikësuar. Në fakt, gjatë shqyrtimit të parë dy dëshmitarë nuk arritën të merrnin pjesë dhe kishte frikë se dëshmitë e tyre mund të ishin përcaktuese për rezultatin.
Gjykatësit iu drejtuan atmosferës së frikësimit që e rrethoi drejtpërdrejt gjyqin dhe vuri në dukje: "Dhoma hasi vështirësi të mëdha në sigurimin e dëshmisë së një numri të madh të këtyre dëshmitarëve. Shumë përmendën frikën si një arsye të shquar për mosdërprerjen para Dhomës për t'i dhënë Në këtë drejtim, Dhoma mori një përshtypje të fortë se gjyqi po zhvillohej në një atmosferë ku dëshmitarët ndiheshin të pasigurt, për shkak të një numri faktorësh të përcaktuar në Aktgjykim.
Gjyqi i dytë filloi më 18 gusht 2011, përpara një Dhome Gjyqësore të dytë të përbërë nga tre gjyqtarë të ndryshëm. Haradinaj u përfaqësua përsëri nga Ben Emmerson Q.C, z. Rodney Dixon Q.C. dhe Andrew Strong. Prokuroria thirri 56 dëshmitarë kundër z. Haradinaj dhe përsëri Haradinaj nuk thirri asnjë dëshmitar të mbrojtjes.
Më 29 nëntor 2012, Ramush Haradinaj u shpall i pafajshëm për herë të dytë. Këtë herë, për shkak të zellit ekstrem të gjykatës dhe të palëve, nuk kishte asnjë pretendim për kërcënimin e dëshmitarëve. Në vend të kësaj, gjyqtarët zbuluan se jo vetëm që nuk kishte prova për të dënuar z. Haradinaj, Gjykata vlerësoi se provat tregojnë se ai kishte vepruar për të parandaluar sjelljen kriminale ku mundte.
Pretendimi kryesor kundër z. Haradinaj ishte se ai mori pjesë në një plan kriminal për të persekutuar civilët. Gjykata drejtpërdrejt e drejtoi këtë pohim dhe në përmbledhjen e saj të aktgjykimit deklaroi se:
"Edhe nëse ekzistojnë një plan i tillë i përbashkët, i cili nuk është gjetja e Dhomës, nuk ka asgjë në provat që tregojnë se Ramush Haradinaj ose Idriz Balaj mund të jenë përfshirë në ndonjë plan të tillë të përbashkët. dëshmitë vërtetojnë se kur Ramush Haradinaj mësoi për paraburgimin dhe keqtrajtimin e Skender Kuçit, ai shkoi në Jabllanicë për të folur me Nazmi Brahimajn lidhur me lirimin e Skënder Kuçit, duke i thënë atij që "asnjë gjë e tillë nuk duhet të ndodhë më sepse kjo po dëmton çështjen tonë" Kur Dëshmitari 3 u soll nga Ramush Haradinaj pas arratisjes së tij nga Jabllanica dhe kapjes pasuese nga Lahi Brahimaj, Ramush Haradinaj i ofroi ushqim dhe akomodim Dëshmitarit 3 dhe e liroi atë te familja e tij.Prokuroria nuk kishte dëshmi të besueshme për të krijuar se Ramush Haradinaj ishte edhe i vetëdijshëm për krimet e kryera në kompleksin e UÇK-së në Jabllanicë ".
Pas këtij vendimi, u ngritën pyetje serioze për atë se pse z. Haradinaj ishte paditur ndonjëherë në vendin e parë. Në të vërtetë, një ish-drejtor i Prokurorive Publike, Lord Madonald i lumit Glaven QC, tha dje: "Ky prokurori ishte një përpjekje e trashë për të barazuar rezistencën me agresionin, ishte një siklet për bashkësinë ndërkombëtare."dhe Kosova kanë kërkuar një hetim publik mbi sjelljen e Kryeprokurores Carla Del Ponte lidhur me sjelljen e saj për ta sjellë këtë aktakuzë përpara.
Geoffrey Nice, prokurori i ICTY në çështjen Millosheviç, shkroi në një kolonë në Koha Ditore se të paktën tre juristë të njohur të prokurorisë e këshilluan Del Ponte kundër akuzës së Ramush Haradinajt pasi nuk mund të vërtetohej se ai ishte fajtor. Një prej atyre avokatëve ishte Andrew T Cayley Q.C. një nga avokatët më të njohur në Tribunalin dhe aktualisht Kryeprokuror në Tribunalin Kamboxhian. Ai deklaroi se ndjente një presion në rritje për të sjellë çështjen pavarësisht nga mungesa akute e provave. Sir Geoffrey Nice Q.C. komentoi se presioni për të sjellë çështjen kundër Ramush Haradinajt buronte nga prokurori kryesor në atë kohë, Carla del Ponte dhe ai spekuloi se ajo donte të përdorte akuzën kundër Haradinajt si një "monedhë" për të tregtuar me Beogradin në mënyrë që të bindte serbët Qeveria do të dorëzojë armiqtë e saj të nivelit të lartë të luftës, Ratko Mlladiç dhe Radovan Karadic.
Pas një shqyrtimi të plotë të provave fillestare, Andrew T. Cayley Q.C. i shkroi Kryeprokurorit në kohën kur i tha asaj se prokuroria nuk mund të vazhdonte me provat që kishte. Ky raport u hodh poshtë menjëherë dhe Cayley u qortua për pikëpamjet e tij. Si rezultat i mënyrës në të cilën kryeprokurori injoroi këshillën e Cayley dhe ndoqi aktakuzën kundër z. Haradinaj, tre prokurorë të lartë Geoffery Nice Q.C., Andrew T Cayley Q.C. dhe Mark Harmon u largua nga zyra e Prokurorit.
Më 25 prill 2008, ICTY zyrtarisht hapi aktakuza kundër Astrit Haraqisë dhe këshilltarit të tij Bajrush Morina për mospërfillje të gjykatës në rastin e Haradinajt. Më 23 korrik 2009 Astrit Haraqija u lirua nga të gjitha akuzat nga Dhoma e Apelit.
Gjykata e dënoi Bajrush Morinën me tre muaj burg për përpjekje për të penguar një dëshmitar të dëshmojë. Në dhënien e dënimit gjykata pranoi se nuk kishte faktorë rëndues që duhet të shtonin dënimin, Megjithatë, dënimi kishte faktorë lehtësues. Këto përfshinin faktin se dëshmitari Morina ishte dënuar për frikësim, deklaroi se biseda ndodhi në një "atmosferë miqësore", që ai kurrë nuk u ndjenë të frikësuar pasi u ndjenë kërcënuar ose frikësuar dhe se Bajrush Morina i kërkoi falje dëshmitarit menjëherë pasi i foli atij dhe para ai u arrestua.
Në vitin 2009, Procesi gjyqësor, një dokumentar me gjatësi të gjerë mbi gjyqin e Haradinajt në ICTY u prodhua dhe u lirua.Filmi u shfaq në Galerinë e Filës në vitin 2009.
Në qershor 2015 Haradinaj u arrestua nga policia sllovene, por u lirua pas dy ditësh pas presionit diplomatik.
Më 5 janar 2017, Haradinaj u arrestua në një urdhër arresti serb nga policia kufitare franceze pas mbërritjes së tij në aeroportin e Basel Mulhouse në një fluturim nga Prishtina.Autoritetet serbe i kërkuan Francës të ekstradonte Haradinajn urgjentisht duke cituar se ai "mori pjesë personalisht në torturën, vrasjen dhe përdhunimin e civilëve". Drejtori i Zyrës serbe për Kosovë dhe Metohi, Marko Djuriç, tha se ishte "i habitur që Serbia është kritikuar për diçka, ndërsa një kriminel si ky është i lirë". Ai shtoi se: "Serbia po lajmëron se nuk pranon drejtësi të rreme, sipas të cilës vrasjet dhe krimet lejohen nëse janë në interes të fuqive të mëdha. Ndërsa Franca vepron mbi urdhëresat e Serbisë, kështu që ne do të veprojmë në tyre. " Ministri serb i Drejtësisë, Nela Kuburovic, tha se: "E gjithë bashkësia ndërkombëtare është e obliguar të ndjekë penalisht të dyshuarit për krime lufte".
Në reagim ndaj kësaj ngjarje përfaqësuesi i SHBA Eliot Engel deklaroi: "Kjo nuk ka të bëjë me sundimin e ligjit dhe drejtësisë, por gjykatat ndërkombëtare kanë liruar Haradinajn dy herë, ky veprim vetëm rrit tensionet dhe rrit mundësinë e konflikteve të ardhshme. të Francës për të përshpejtuar procedurën dhe lirimin e z. Haradinaj sa më shpejt të jetë e mundur ". Ai gjithashtu deklaroi se "Serbia po abuzon me njoftimin e kuq Interpol dhe në këtë mënyrë shkel në thelb këtë angazhim, BE nuk duhet të promovojë pranimin e Serbisë derisa të kthehet në rrugën e normalizimit të marrëdhënieve me Kosovën".Më 27 prill 2017, një gjykatë franceze hodhi poshtë një kërkesë të Serbisë për të ekstraduar Ramush Haradinajn dhe e liroi.
Pas zgjedhjeve të 11 qershorit 2017, Haradinaj u zgjodh Kryeministër i Kosovës më 9 shtator 2017, me 61 vota për dhe 1 abstenim pas një krize të gjatë politike. Pjesa tjetër e 58 deputetëve bojkotuan votimin. Qeveria e tij përbëhet nga një koalicion i madh i quajtur Koalicioni PANA.
Paraardhësit e Haradinajt kanë origjinën nga fshati Iballë, Pukë në Shqipërinë Veriore, të cilët më vonë migruan në Kosovë Babai, nëna dhe pjesa e mbetur e familjes ende qëndrojnë në shtëpinë e familjes në fshatin Gllogjan. Ai ishte i martuar me një grua finlandeze me të cilën ka një djalë, Shkëlzenin. Ramush Haradinaj është aktualisht i martuar me gazetaren e lajmeve të RTK-së Anita Haradinajn, ata kanë tre fëmijë të vegjël, dy djem dhe një vajzë.
Haradinaj ka pesë vëllezër. Dy prej tyre, Luanin dhe Shkelzenin,ata ranë dëshmorë gjatë luftimeve me forcat serbe të sigurisë. Në dhjetor të vitit 2002, vëllai i Haradinajt Dauti u dënua nga një gjykatë e OKB-së në Kosovë për përfshirjen e tij në rrëmbimin dhe vrasjen e katër shqiptarëve të Kosovës, të cilët i përkisnin FARK-it, një formacion të armatosur të shqiptarëve të Kosovës dhe rivalëve të UÇK-së, burgu. Enver Haradinaj, një vëlla tjetër i Ramushit, u vra në prill të vitit 2005 në një shpërthim me armë në Kosovë. Sipas forcave të sigurimit të OKB-së, ka pasur një konfrontim ndërmjet klaneve rivale kosovare shqiptare.Vëllai më i ri Frashëri ishte ende student nga viti 2007 dhe ka punuar në shërbim të ish Institucioneve të Përkohshme të Vetëqeverisjes.
Haradinaj nuk e konsideron veten mysliman, ai deklaroi: "Për breza, anëtarët e familjes sime ishin katolikë. Nuk e di pse jam musliman. Unë kurrë nuk kam qenë në një xhami, as nuk kërkoj asgjë tjetër".
Haradinaj, një qytetar i Shqipërisë, është një patriot shqiptar dhe nacionalist dhe ka bërë thirrje për intensifikim të mëtejshëm të marrëdhënieve midis dy vendeve.Ai flet serbisht, duke e përdorur atë në intervista dhe fjalime për komunitetin serb të Kosovës, sipas tij, për të "treguar respekt"
Akdemik Prof.Dr.Flori Bruqi,Ph.D
