Me shkrime ka filluar nga viti i fundit të gjimnazit ( kohë kur filloi të botoi), edhe pse ka shkruar më herët. Në fillim nuk e ngacmonte aq shumë poezia, andaj filloi më humor dhe satirë, n´atë kohë nuk preferohei shumë satira, andaj për ti ikur „keqkuptimeve“ filloj të shkruaj edhe poezi.
Satiren e shkroi krejt padiktueshëm tek gazeta humoristike „ Thumb, duke botuar me pseudonime të ndryshme si; Boksh Baruti, Topuz Bërryli, Prenk Sherri etjera. Gjatë vitit 1977/78 bashkëpunoi në gazeten e studenteve „Bota e re“ ne faqen e kulturës, e sidomos në satirë dhe humor.Këtë bëri edhe më Radio televizionin e Prishtinës, shkroj disa pjesë humoristike që i dha televizioni.
Edhe në „Rilindje“ botoi shumë shkrime saterike gjersa një ditë, të shqetësuar miqët e tij e rekomandojnë; herë për herë ta le satirën sepse ishte gjini letrare e „vështirë“ për kohën. Pas kësaj „këshille“, Molliqi e vazhdoi me intenzivisht me poezi,prozë dhe dramaturgji. Eshtë shpërblye disa herë me vendin e parë dhe të dytë në konkurset letrare për poezi.
Veprat
“Simfoni për darkën e qenve”, poezi, Prishtinë, 1994
“Në udhëkryq pa zhurmë”, (poezi), Toena, Tiranë, 1996
“Loja e Sarkofagut”, (dramë), Eurorilindja, Tiranë, 1998,
“Psherëtima e zareve”, (poezi), Panteoni, Tiranë, 1999
”Përplasje” (skica dhe mbresa), Fakti, Shkup, 2000
"Premiera e një pranvere”, (poezi), Rilindja, Prishtinë, 2000
“Kafka e ujkut”, (roman), Toena, Tiranë, 2001
”Dëshmorët jetojnë pas vdekjes”, (monografi), Prizren,2002
“Shënime nga arkiva e qytetit D.”, (roman), Faik Konica, Prishtinë, 2003
“Pelegrinazh i ftohtë në qytetin D.” (poezi) Faik Konica, Prishtinë, 2004
“ Loja e dytë e Sarkofagut”, (dramë) Rozafa, Prishtinë (Kjo dramë është marrë për botim nga konkursi letrar i shpallur nga Ministria për Kulturë e Kosovës, për vitin 2003/2004, në mesin e shumë dorëshkrimeve në konkurs)
“Portret i pambaruar”, (poezi) Faik Konica, Prishtinë, 2006
“Klubi Shqiptar Verrat e Llukës“ në Hamburg“, (monografi), klubi, 2007.
"Gruaja e vizatuar nudo", roman, Faik Konica, Prishtinë, 2008.
Antologji
Arif Molliqi, është prezentuar edhe në këto libra dhe antologji:
Halil Haxhosaj: “Premtime letrare, shkrime kritike, Prishtinë,2006
Shefqet Dibrani: “Libri dhe mbresa”, kritikë letrare, Zvicer 2005,
Chelaru Marius, Baki Ymer dhe Luan Topçiu “Antologji e poezisë shqipe”, në gjuhen rumune, një antologji më disa poetë nga Shqipëria, Kosova dhe Maqedonia, Valman, Rumani, 2006
Nga Jochan Blanke i janë përkthye në gjuhen gjermani disa cikle me poezi dhe është prezentuar nga një forum gjerman në një mbremje poetike në Hamburg më 2007.
Etj.
ARIF MOLLIQI
Pesha e arkivolit
Ditën e varrimit
Njerëzit bëjnë mahi të vogla
Mbi fytyrë ma hedhin një grusht dhe
me arkivolin e mbyllur qeshin
Besomëni, më keni zënë ngushtë
mbase jam i vetmi njeri që nuk flas
dhe për herë të parë rri vetëm
në një shtëpi pa dritare
Varrmihësit s’kanë tjetër detyrë
Veç ta kërkojnë llogarinë e vet
E nesërmja është vonë
Aq lehtë
E zeza nuk bëhet e bardhë
Provë për një dilemë
A është qeni i biri ujkut
a ujku i biri qenit
Krejt njësoi
të dytë janë mishngrënës
A është njeriu i biri djallit
a djalli i biri njeriut
Krejt njësoi
të dytë e ngatërrojnë botën
A është hajni para ministrit
a ministri para hajnit
Krejt njësoi
të dytë betohen në gjuhën e dhelprës
Ç’rëndësi ka kush këndon
Këndoi aq gjatë
Sa e lodhi bjeshkën dhe detin
Asnjë yll s’mbeti në natë
Nuk u ndal
Derisa mori n’thua në këngën e vet
Ata që e dëgjonin
iu kishte tharë goja
duke bërtitur:
o lëreni bre atë këngë
se u tha një det i tërë
Ç’rëndësi ka kush po këndon
Kur askujt asgjë
S’do t’i lë trashëgim
kjo kënga juaj e padurueshme
gjithsesi
Arti i kolaboracionistit
Kur ra ujku në torishtë
ne i numëruam delet
veç bariu me dhëmbët e rënë
doli tepër
Dikush kurrë s’do të dijë
pse asgjë s’i ndodhi qenit
ai kishte shkuar te Lëndina e Qyqeve
i mbështjell me lëkur dashi
Delet që shpëtuan
i akuzuan për kolaboracioniste
kjo është loja e njeriut
kur qenin e keq e mban afër vetes
ose,
kur qeni dhe ujku çojnë dashuri
në oborrin tonë
Arti i lehjes
Ndalohet rreptësisht
me leh si qeni
se nuk e dallojmë ujkun te dera
Ka kohë që s’po e kuptojmë
kush në kënd po leh
qeni në njeriun
a njeriu në qenin
Derisa të mësohemi me të lehura
njeriu do ta hanë kopenë
e ujku le të ankohet
në “magna carta libertatum”
Në mungesë të ujkut
edhe qeni i hanë delet
ia lëshon bariut mjekrën
gjoja e bëri nga dashuria…
Verë, 2019
