isë shqiptare.
(www.sa-kra.ch)
Përgatiti: Adem ZAPLLUZHA
ANTOLOGJI E POEZISË MODERNE SHQIPE
SOKOL DEMAKU
Hyrje
Sokol Demaku është poet, prozator, pedagog, publicist, redaktor. U lind më 1954, në Arbri të Drenicës, ku kreu edhe shkollën fillore. Ne Prishtinë kreu shkollën Normale dhe studioj Gjuhën dhe letërsinë shqipe. Në Universitetin Göteborg të Suedisë ka diplomuar lëndën e matematikës, në Shkollën e lartë në Borås studioj pedagogjinë. Ushtron profesionin e mësuesit dhe drejton revistën e përmuajshme “Dituria” që del në Suedi dhe një radio lokale me emrin “Radio Dituria”. Është anëtar i Kryesisë sé SHSHKASHS, njëherit edhe anëtar i Lidhjes se Shkrimtarëve të Suedisë. Momentalisht është duke ndjekur studimet e magjistraturës në Universitetin e Göteborg, dega e pedagogjisë.
Ka botuar:
Baladë e Përflakur (shqip-suedisht), 2009
Histori e Qendrës Kulturore Shqiptare Migjeni, 2009
Jehona e shekujve, 2010
Kujtime nga diaspora, 2010
Mbrëmja në mërgim 2010
Lundra ime, 2011
Sa e këndshme është jeta, 2011
Falë dashuri si askush tjetër, 2011
Kujtime nga diaspora II, 2012
Na ishte një kohë, 2012
Kujtime nga diaspora III, 2013
Sadulla Zendeli-Daja, me drojën e një ”emigranti” të pa atdhe 2013
Edhe filozofia e jetës ka kuptimin e saj, 2013
« Djali dhe Tigrti » përkthim nga suedishtja, 2014
Kujtime nga diaspora IV, 2014
”Gjuetidiamantesh” (përkthim nga suedishtja), 2014
Një vështrim antropologjik dhe kulturor magjepsë në veriun e largët, 2014
NJË NATË E QETË
Një natë e qetë,
Për shpirtin lodhur.
Jam vetëm me vargun tim,
E rima ka humbur,
Kohë duhet të gjejë,
Shkronjat janë lodhur,
Vargu nuk ka formë.
Një buzëqeshje nga larg,
Në shpirt e ndjej,
E zemra ime ritëm ka.
Në syrin e kaltër,
Shoh lotin e kthjelltë,
Që shndritë si kandil,
E ky më jep shpresë,
Për të ardhmen në jetë.
Është inspirim vargu,
Për të bukurën dashuri,
Për pëllumbin krah larmë,
Që fluturon në gjithësi.
Eja pëllumb dua të porosisë,
Dua të rrugëtosh,
Fushë e male të kalosh,
Shumë të fala vendlindjes t`mi qosh
Zemrën time ta qetësosh.
Shko pra fluturim në këtë rrugëtim,
Merr me vete mallin tim,
Shko gjej sytë e shkruar,
Ata të qetësosh,
Porosinë e zemrës sime,
Atyre tu dërgosh.
ZGJATMA DORËN VËLLA
Zgjatma dorën vëlla,
Se koha ka ardhur,
Ta harrojmë mërinë,
Ta kultivojmë dashurinë.
Zgjatma dorën vëlla,
Së bashku të marshojmë,
Ardhmërinë e fëmijëve,
Së bashku ta ndërtojmë.
Zgjatma dorën vëlla,
Kthjellu, eja në vete,
Koha e intrigave,
E ka bërë të vetën.
Zgjatma dorën vëlla,
Hynë në valle,
Eja me ne edhe ti,
Se këtu ke të ardhmen.
ÇKA BËJNË POETËT
Shpeshherë
i bej pyetje vetës:
Kush ka forcën,
dhe pushtetin,
të ruaj rimën në poezi
Kush është ai,
që të fton në argumentim
Kush krijon kujtimet,
kush shprehë ndjenjat,
kush hap zemrat,
kush krijon ura,
e dashuri
Shpesh herë pyes vetën,
po pyes kush
Kush krijon radhët,
mes fjalëve në fjali,
kush ngutet me shpejtësi,
të kuptoj rreshtin e ri,
kush të jep forcë
për ditën e re,
për kohën,
për pushim e freski
TRUMCAKU I VOGËL
Peizazh i bukur jashtë,
Çdo gjë është mbuluar me të bardhë
Një trumcak i vogël bukur këndon
Thërrimet e bukës gjithandej kërkon.
Është kohë e vështirë trumcaku im,
Por mos u brengos, për ty ka shpëtim.
Në çdo anë bardhësi,
Natyra në pushim,
Trumcaku i vogël kërkon shpëtim.
Eja trumcak derën ke hapur,
Hynë në këtë vatër,
Më benë shoqëri, jetën mos ta kaloj vetëm.
Trumcak i vogël mos u brengos,
Ke krahët e lehtë,
Shpëtim për jetë,
Do fluturosh atje ku ka shpresë e jetë.
Më merr dhe mua, ka kohë të pres,
Më dërgo dhe mua atje ku ka shpresë,
Të këndojmë së bashku,
Shpresës ti japim jetë.
KJO NATË ME STUHI
Errësirë në çdo anë,
Dallgë e stuhi,
Është kjo natë vjeshte,
Sa shumë ironi.
Është kjo natë,
Me plotë stuhi,
Që sjellë buzëqeshjen,
Nga ti dashuri.
Më kujton kjo natë,
Shumë histori,
Të ndodhura të pa ndodhura,
Në pafundësi.
E ndjejë afshin,
Jetën më bulëzim,
Por bunaca e natës,
Përpinë qetësinë.
Këtë natë me stuhi,
Rri në buhar,
Sepse kjo natë s`ka fund,
Do pres ditën e re.
