1.
Shpërngulja e shqiptarëve ka filluar edhe më herët nga viset veriore të Shqipërisë. Dëbimet e para të njohura datojnë që në vitet 1877. Në këtë kohë janë dëbuar shqiptarët që kanë jetuar në viset më veriore që janë prej Pazari të ri, Kurshumlisë si dhe gjithashtu edhe prej vilajetit të Nishit. Në këtë kohë të gjitha ata që s'kanë mundur të ikin janë vrarë, masakruar nga forcat e ndryshme serbo-malazeze. Kështu që, është bërë ndryshim i thellë i hartës demografike të regjionit.
Serbët gjatë viteve 1875 - 1878, do të dilnin me sloganin e tyre “Neçartanist”: “Udarajte što žešće po arnaute, time bolje za našu atadžbinu”! (Bjeruni sa më rrëmbyeshëm shqiptarëve aq më mirë për atdheun tonë në këtë kontekst për shtetin serb).
Apo proklamata tjetër e ushtarakëve madhor serb të Millan Obrenoviqit që thoshte: “Sa më pak që të ketë shqiptarë dhe turq në mesin tonë, aq më e madhe do të jetë merita për atdhe dhe sa më shumë shqiptarë që të shpërngulni ju, aq më i madh do të jetë suksesi për atdheun tonë”.
...kur dinastitë e Obrenoviqëve i dëbuan dhunshëm mase 8130.000 shqiptarë autokton nga gjashtë nahijet e Pashallëkut të Beogradit dhe nga Sanxhaku i Nishit. Vetëm se Beogradi gjer nga fund vitet 1868 - 1869, i kishte 50.000 banorë dhe pas dëbimit të dhunshëm të etnosit shqiptarë nga Singidinumi (Beogradi) Dardanë aty mbetën më pakë se 25.000 banorë. Çka do të thotë se gjysma e më tepër e kryeqendrës të Knjazhevinës Serbe të Mihajllo Obrenoviqit ishte e banuar me shqiptarë autokton në Pashallëkun e Beogradit.
Disa shënime statistikore serbe, bullgare dhe të shteteve të tjera janë të ndryshme dhe jo reale, kurse në disa burime gjermane apo angleze numri i shqiptarëve paraqitet shumë më i madh, ku sillej mbi 813.000 banorë të dëbuar dhunshëm nga 720 katunde shqiptare dhe dhe 8 vendbanime urbane ....
Në një letër datuar më 24 korrik 1879, si duket shkruar nga M. Obrenoviqi dërguar Jovan Ristiqit përveç tjerash thuhet, se me rastin e vizitës në Qarkun e Toplicës gjithë treva (krahina) prej Merdari deri te Prokupla është e zbrazët, dhe duhet të bëhët e banuar. Do të jetë vështirë — thuhet në letër të popullohet ana e djathtë e Toplicës derisa mos të zgjidhet çështja e kthimit të shqiptarëve, sepse ata kanë qenë kryesisht atje me vendbanime. Ana e majtë e Toplicës është e banuar dobët gjithashtu ka vetëm 3-4 shtëpi. Është e nevojshme që ato vende të banohen me popullsi të krishterë, e cila më vonë do të shërbente si mburojë kundër depërtimit të popullsisë shqiptare. Në letër shifet se M. Obrenoviqi shprehet kundër kthimit te shqiptarëve, bile thekson se Z. Gould shpesh e mërziste atë në lidhje me çështjen e kthimit të shqiptarëve në vendet e tyre. M. Obrenoviqi në letër shfaq gëzimin që turqit e kane zakon të vonohen në bisedime në lidhje me pagimin e damshpërblimit si dhe të pasurisë së muhaxhirëve shqiptarë.
Në fund disa historiografë të mëparshëm në punimet e tyre përpiqen të dëshmojnë se gjoja në kohën e shpërnguljes së shqiptarëve nga sanxhaku i Nishit apo nga ishte bërë një këmbim i popullsisë, sepse gjoja edhe nga vilajeti i Kosovës ishte shpërngulur popullsia serbe. Kjo nuk mund të qëndrojë si fakt i së vërtetës shkencore. Atëherë nga Vilajeti i Kosovës ishte shpërngulur një numër i vogël i serbëve, të cilët duke qenë të pakënaqur me pushtetin turk kalojnë në Serbi, në Vojvodinë apo në territorin e Sanxhakut të Nishit. Nuk ka bazë në të vërtetën e pohimi se muhaxhirët shqiptarë të shpërngulur nga Sanxhaku i Nishit në Kosovë kishin bërë zullume të mëdha në popullsinë serbe, dhe se ata ua kishin marrë tokat e tyre. Një gjë të tillë nuk e toleronte pushteti turk. Dihet se muhaxhirët janë vendosur më së shumti në fshatrat e çerkezëve, të cilët patën shkuar në Turqi, në fusha dhe pyje të paçelura, në tokat e agallarëve dhe bejlerëve, si çifçinjë.
Këtë e vërteton edhe një raport datuar me 30 maj të vitit 1879 i Qeverisë Serbe, në të cilin thuhet se: “shqiptarët, të cilët ikën në kohën e luftrave nga Serbia, shumicën e tyre pushteti turk e vendosi në fshatrat e çerkezëve në Kosovë”.( (Dr. Emin Pllana)
Shumica e muhaxhirëve shqiptarë u vendosën në Vilajetin e Kosovës, në sanxhakun e Prishtinës, sidomos në kazanë e Vuçitërnës, të Gjilanit, të Mitrovicës, e më pak në Rrafshin e Dukagjinit. Një numer i tyre u vendosën në Bujanoc, Preshevë, Kumanovë, Shkup, Koçane, Velez, Pollog, Kërçovë etj. Shumë prej tyre shkuan në Turqi dhe në Shqipëri.
Ata u gjendën në një pozitë shumë të vështirë ekonomike. Kjo shihet nga ankesat e tyre dërguar Kongresit të Berlinit, Fuqive të Mëdha dhe Portës së Lartë. Në një letër që i dërguan muhaxhirët Kongresit të Berlinit kërkojnë që të ndërprehen zullumet, sidomos të bullgarëve si dhe t'u bëhej e mundur atyre që të kthehen përsëri në trojet e tyre.
Në këtë letër të cilën e nënshkruajnë Ali Shaqiri dhe Ismail Abdullahu në emër të afro 3.000 shqiptarëve të ikur nga rrethina e Nishit, Leskovcit, Vranjes dhe Kurshumlisë, përveç tjerash thuhet se: “gjendja e të ikurve është tejet e rëndë, fëmijët janë të sëmurë, nuk i kanë as gjërat më të nevojshme për ta mbajtur shpirtin, prandaj lutet paria e Evropes që të dërgohet një komision dhe ndihma të tjera për ata të cilët i kishin humbur të gjitha papritmas”. Pastaj në një telegram të dërguar nga Prishtina më 25 maj të vitit 1878 shkruhet: „5.000 të ikur nga rrethina e Vranjes kanë lënë pas të vdekur, të plagosur dhe të zënë rob nga ushtria serbo-bullgare. Ata nuk i kanë kursye as njerëzit, e as kafshët, por kanë filluar t’i shashtrisin njerëzit e pafajshëm vetëm e vetëm që ta marrin arratinë". (Reshat Avdiu )
Marreveshje xhentellmene Tito-Kypërli e vitit 1953 (nenshkruar ne Split) per shprenguljen e 'turqve', nje tjeter term eufemizem per t'i debuar shqiptaret mysliman nga Kosova, Maqedonia dhe Mal i Zi. Ja nje fragment bisede midis Titos dhe ish-ministrit te jashtem turk, Kyperli (nje liber fort te thukte qe rrah kete ceshtje e ka H. Bajrami).
Tito: “Do të ishte në interes të të dyja vendeve që të punojmë për harmoninë e popujve në të ardhmen. Kjo do të thotë se nuk do të na ngarkojë fare e kaluara. Sa u takon shqiptarëve të religjionit musliman në Kosovë dhe Maqedoni, atyre përmes vizave që do t’u lejohen nga Qeveria e Juaj (turke), do të kenë mundësi të integrohen me familjet e tyre që i kanë andej në Turqi. Ato lidhje familjare janë krijuar shekuj me radhë. Për mënyrën e vizave të pasaportave, ne nuk do të vendosim, por ne do të përkujdesemi që të keni sa më tepër kërkues. Atyre u nevojitet t’u sigurohet pasuri tokësore, sepse afër 90% e tyre janë bujq... Besoj se deri në vitin 1959 atje do të keni përafërsisht një milion qytetarë bujq të zellshëm. Kështu flasin informatat nga terreni, për të cilat ne kemi punuar që nga viti 1951... Bartja le të fillojë nga Shkupi, sepse prej andej shqiptarët ndjehen më të sigurt që të lëvizin. Kosovarët janë më të egër, por do të përkujdesemi që të natyralizohen aty për fillim...” .
Kjo marreveshje nuk ishte dicka e re, por vetem sa vijonte praktiken e konventave me permbajtje e program te spastrimit etnik te Kosoves dhe Maqedonise se Vardarit. E tille eshte konventa Jugosllavo-Turke e vitit 1938, e botuar se fudmi prape nga prof. Hakif Bajrami. Po je i interesuar, besoj qe mund te te siguroj falas nje kopje!
“ Arnaute je nemoguće suzbiti samo postupnom kolonizacijom ... Jedini način i jedino sredstvo to je brutalna sila jedne organizovane državne vlasti, u čemu smo mi uvek bili iznad njih.
”
Clan 2. konvencije je predviđao kompletnu ekspatrijaciju Albanaca iz mnogih gradova, među kojima su: Prizren, Uroševac, Priština, Kačanik, Gnjilane, Preševo, Peć,Istok, Mitrovica, Đakovica, Vučitrn, Drenica i drugi. Za prvih pet godina, od 1939-1944, bilo je predviđeno da se u Tursku iseli 25.000 albanskih porodica, i to sledećom dinamikom:
— Vaso Čubrilović
4.000 familje 1939,
6.000 familje 1940,
7.000 familje 1941 dhe 1942 dhe
8.000 familje 1943 dhe 1944.
Në bazë të statistikave në përiudhën kohore 1952-1965 për Turi janë shpërngulur 452,371 shqiptar:
Shpërngulja e shqiptarëve ka filluar edhe më herët nga viset veriore të Shqipërisë. Dëbimet e para të njohura datojnë që në vitet 1877. Në këtë kohë janë dëbuar shqiptarët që kanë jetuar në viset më veriore që janë prej Pazari të ri, Kurshumlisë si dhe gjithashtu edhe prej vilajetit të Nishit. Në këtë kohë të gjitha ata që s'kanë mundur të ikin janë vrarë, masakruar nga forcat e ndryshme serbo-malazeze. Kështu që, është bërë ndryshim i thellë i hartës demografike të regjionit.
Serbët gjatë viteve 1875 - 1878, do të dilnin me sloganin e tyre “Neçartanist”: “Udarajte što žešće po arnaute, time bolje za našu atadžbinu”! (Bjeruni sa më rrëmbyeshëm shqiptarëve aq më mirë për atdheun tonë në këtë kontekst për shtetin serb).
Apo proklamata tjetër e ushtarakëve madhor serb të Millan Obrenoviqit që thoshte: “Sa më pak që të ketë shqiptarë dhe turq në mesin tonë, aq më e madhe do të jetë merita për atdhe dhe sa më shumë shqiptarë që të shpërngulni ju, aq më i madh do të jetë suksesi për atdheun tonë”.
...kur dinastitë e Obrenoviqëve i dëbuan dhunshëm mase 8130.000 shqiptarë autokton nga gjashtë nahijet e Pashallëkut të Beogradit dhe nga Sanxhaku i Nishit. Vetëm se Beogradi gjer nga fund vitet 1868 - 1869, i kishte 50.000 banorë dhe pas dëbimit të dhunshëm të etnosit shqiptarë nga Singidinumi (Beogradi) Dardanë aty mbetën më pakë se 25.000 banorë. Çka do të thotë se gjysma e më tepër e kryeqendrës të Knjazhevinës Serbe të Mihajllo Obrenoviqit ishte e banuar me shqiptarë autokton në Pashallëkun e Beogradit.
Disa shënime statistikore serbe, bullgare dhe të shteteve të tjera janë të ndryshme dhe jo reale, kurse në disa burime gjermane apo angleze numri i shqiptarëve paraqitet shumë më i madh, ku sillej mbi 813.000 banorë të dëbuar dhunshëm nga 720 katunde shqiptare dhe dhe 8 vendbanime urbane ....
Në një letër datuar më 24 korrik 1879, si duket shkruar nga M. Obrenoviqi dërguar Jovan Ristiqit përveç tjerash thuhet, se me rastin e vizitës në Qarkun e Toplicës gjithë treva (krahina) prej Merdari deri te Prokupla është e zbrazët, dhe duhet të bëhët e banuar. Do të jetë vështirë — thuhet në letër të popullohet ana e djathtë e Toplicës derisa mos të zgjidhet çështja e kthimit të shqiptarëve, sepse ata kanë qenë kryesisht atje me vendbanime. Ana e majtë e Toplicës është e banuar dobët gjithashtu ka vetëm 3-4 shtëpi. Është e nevojshme që ato vende të banohen me popullsi të krishterë, e cila më vonë do të shërbente si mburojë kundër depërtimit të popullsisë shqiptare. Në letër shifet se M. Obrenoviqi shprehet kundër kthimit te shqiptarëve, bile thekson se Z. Gould shpesh e mërziste atë në lidhje me çështjen e kthimit të shqiptarëve në vendet e tyre. M. Obrenoviqi në letër shfaq gëzimin që turqit e kane zakon të vonohen në bisedime në lidhje me pagimin e damshpërblimit si dhe të pasurisë së muhaxhirëve shqiptarë.
Në fund disa historiografë të mëparshëm në punimet e tyre përpiqen të dëshmojnë se gjoja në kohën e shpërnguljes së shqiptarëve nga sanxhaku i Nishit apo nga ishte bërë një këmbim i popullsisë, sepse gjoja edhe nga vilajeti i Kosovës ishte shpërngulur popullsia serbe. Kjo nuk mund të qëndrojë si fakt i së vërtetës shkencore. Atëherë nga Vilajeti i Kosovës ishte shpërngulur një numër i vogël i serbëve, të cilët duke qenë të pakënaqur me pushtetin turk kalojnë në Serbi, në Vojvodinë apo në territorin e Sanxhakut të Nishit. Nuk ka bazë në të vërtetën e pohimi se muhaxhirët shqiptarë të shpërngulur nga Sanxhaku i Nishit në Kosovë kishin bërë zullume të mëdha në popullsinë serbe, dhe se ata ua kishin marrë tokat e tyre. Një gjë të tillë nuk e toleronte pushteti turk. Dihet se muhaxhirët janë vendosur më së shumti në fshatrat e çerkezëve, të cilët patën shkuar në Turqi, në fusha dhe pyje të paçelura, në tokat e agallarëve dhe bejlerëve, si çifçinjë.
Këtë e vërteton edhe një raport datuar me 30 maj të vitit 1879 i Qeverisë Serbe, në të cilin thuhet se: “shqiptarët, të cilët ikën në kohën e luftrave nga Serbia, shumicën e tyre pushteti turk e vendosi në fshatrat e çerkezëve në Kosovë”.( (Dr. Emin Pllana)
Shumica e muhaxhirëve shqiptarë u vendosën në Vilajetin e Kosovës, në sanxhakun e Prishtinës, sidomos në kazanë e Vuçitërnës, të Gjilanit, të Mitrovicës, e më pak në Rrafshin e Dukagjinit. Një numer i tyre u vendosën në Bujanoc, Preshevë, Kumanovë, Shkup, Koçane, Velez, Pollog, Kërçovë etj. Shumë prej tyre shkuan në Turqi dhe në Shqipëri.
Ata u gjendën në një pozitë shumë të vështirë ekonomike. Kjo shihet nga ankesat e tyre dërguar Kongresit të Berlinit, Fuqive të Mëdha dhe Portës së Lartë. Në një letër që i dërguan muhaxhirët Kongresit të Berlinit kërkojnë që të ndërprehen zullumet, sidomos të bullgarëve si dhe t'u bëhej e mundur atyre që të kthehen përsëri në trojet e tyre.
Në këtë letër të cilën e nënshkruajnë Ali Shaqiri dhe Ismail Abdullahu në emër të afro 3.000 shqiptarëve të ikur nga rrethina e Nishit, Leskovcit, Vranjes dhe Kurshumlisë, përveç tjerash thuhet se: “gjendja e të ikurve është tejet e rëndë, fëmijët janë të sëmurë, nuk i kanë as gjërat më të nevojshme për ta mbajtur shpirtin, prandaj lutet paria e Evropes që të dërgohet një komision dhe ndihma të tjera për ata të cilët i kishin humbur të gjitha papritmas”. Pastaj në një telegram të dërguar nga Prishtina më 25 maj të vitit 1878 shkruhet: „5.000 të ikur nga rrethina e Vranjes kanë lënë pas të vdekur, të plagosur dhe të zënë rob nga ushtria serbo-bullgare. Ata nuk i kanë kursye as njerëzit, e as kafshët, por kanë filluar t’i shashtrisin njerëzit e pafajshëm vetëm e vetëm që ta marrin arratinë". (Reshat Avdiu )
Marreveshje xhentellmene Tito-Kypërli e vitit 1953 (nenshkruar ne Split) per shprenguljen e 'turqve', nje tjeter term eufemizem per t'i debuar shqiptaret mysliman nga Kosova, Maqedonia dhe Mal i Zi. Ja nje fragment bisede midis Titos dhe ish-ministrit te jashtem turk, Kyperli (nje liber fort te thukte qe rrah kete ceshtje e ka H. Bajrami).
Tito: “Do të ishte në interes të të dyja vendeve që të punojmë për harmoninë e popujve në të ardhmen. Kjo do të thotë se nuk do të na ngarkojë fare e kaluara. Sa u takon shqiptarëve të religjionit musliman në Kosovë dhe Maqedoni, atyre përmes vizave që do t’u lejohen nga Qeveria e Juaj (turke), do të kenë mundësi të integrohen me familjet e tyre që i kanë andej në Turqi. Ato lidhje familjare janë krijuar shekuj me radhë. Për mënyrën e vizave të pasaportave, ne nuk do të vendosim, por ne do të përkujdesemi që të keni sa më tepër kërkues. Atyre u nevojitet t’u sigurohet pasuri tokësore, sepse afër 90% e tyre janë bujq... Besoj se deri në vitin 1959 atje do të keni përafërsisht një milion qytetarë bujq të zellshëm. Kështu flasin informatat nga terreni, për të cilat ne kemi punuar që nga viti 1951... Bartja le të fillojë nga Shkupi, sepse prej andej shqiptarët ndjehen më të sigurt që të lëvizin. Kosovarët janë më të egër, por do të përkujdesemi që të natyralizohen aty për fillim...” .
Kjo marreveshje nuk ishte dicka e re, por vetem sa vijonte praktiken e konventave me permbajtje e program te spastrimit etnik te Kosoves dhe Maqedonise se Vardarit. E tille eshte konventa Jugosllavo-Turke e vitit 1938, e botuar se fudmi prape nga prof. Hakif Bajrami. Po je i interesuar, besoj qe mund te te siguroj falas nje kopje!
“ Arnaute je nemoguće suzbiti samo postupnom kolonizacijom ... Jedini način i jedino sredstvo to je brutalna sila jedne organizovane državne vlasti, u čemu smo mi uvek bili iznad njih.
”
Clan 2. konvencije je predviđao kompletnu ekspatrijaciju Albanaca iz mnogih gradova, među kojima su: Prizren, Uroševac, Priština, Kačanik, Gnjilane, Preševo, Peć,Istok, Mitrovica, Đakovica, Vučitrn, Drenica i drugi. Za prvih pet godina, od 1939-1944, bilo je predviđeno da se u Tursku iseli 25.000 albanskih porodica, i to sledećom dinamikom:
— Vaso Čubrilović
4.000 familje 1939,
6.000 familje 1940,
7.000 familje 1941 dhe 1942 dhe
8.000 familje 1943 dhe 1944.
Në bazë të statistikave në përiudhën kohore 1952-1965 për Turi janë shpërngulur 452,371 shqiptar:
1952---------------------------- 37.000
1953---------------------------- 19.300
1954---------------------------- 17 500
1955---------------------------- 51.000
1956---------------------------- 54.000
1957---------------------------- 57.710
1958---------------------------- 41.300
1959---------------------------- 32.000
1960---------------------------- 27.980
1961---------------------------- 31.600
1962---------------------------- 15.910
1963---------------------------- 25.720
1964---------------------------- 21.530
1965---------------------------- 19.821
3.
Sipas njoftimit aktual (janar 2015) të Zyrës Federale Gjermane për Migracion dhe Refugjatë, (BAMF) numri ri i kërkesave për azil në Gjermani është dyshifruar. Në vendin e parë prijnë refugjatët nga Siria me 5.530 persona ndërsa në vendin e dytë është Kosova me 3.328 persona. Pastaj vijnë Serbia me 2.042, Shqipëria me 1.598, Afganistani me 1.129 etj. Çka do te thotë rritje e kuotës për 73% krahasuar me janarin e vitit të kaluar.
******
4.
5.
“Askush nuk duhet të përjashtohet nga përgjegjësia e ikjes. Krerët e institucioneve duhet të veprojnë menjëherë dhe ta ndalojnë emigrimin”, ka thënë Adem Grabovci.
Shefi i Grupit Parlamentar të PDK-së, Adem Grabovci, e ka fajësuar shtetin serb, për emigrimin e kosovarëve jashtë vendi.
Sipas tij, emigrimi i qytetarëve është mirë i organizuar dhe për këtë ai fajëson Serbinë.
“Ne e dimë që me herët kalimi nëpër Serbi ka qenë shumë i vështirë, poashtu edhe kalimi i kufirit me Hungarinë ka qenë tepër i vështirë.
Por tani është duke ndodhur një e keqe prapa të cilës qëndron shteti serb”, ka thënë Grabovci.
Ai ka kërkuar nga institucionet shtetërore që të marrë masat adekuate.
“Askush nuk duhet të përjashtohet nga përgjegjësia e ikjes. Krerët e institucioneve duhet të veprojnë menjëherë dhe ta ndalojnë emigrimin”, ka thënë Grabovci.
Ai ka folur edhe për qëndrimin e tij dhe disa deputetëve të Kuvendit në ‘Lutjen e Mëngjesit’ në Amerikë. Sipas tij, gjatë qëndrimit ë delegacionit kosovarë në Amerikë, ata kanë pasur një trajtim të veçantë nga ana e organizatorëve.
Grabovci ka shtuar se gjatë kësaj kohe ka pasur takime të veçanta me kongreset dhe senatorë të shtetit amerikan me ç’rast kanë marrë mësimet të mira.
****
6
Sipas njoftimit aktual (janar 2015) të Zyrës Federale Gjermane për Migracion dhe Refugjatë, (BAMF) numri ri i kërkesave për azil në Gjermani është dyshifruar. Në vendin e parë prijnë refugjatët nga Siria me 5.530 persona ndërsa në vendin e dytë është Kosova me 3.328 persona. Pastaj vijnë Serbia me 2.042, Shqipëria me 1.598, Afganistani me 1.129 etj. Çka do te thotë rritje e kuotës për 73% krahasuar me janarin e vitit të kaluar.
******
4.
Landi i Bavarisë në Gjermani ka kërkuar nga shtetet fqinje dhe të BE-se që të ndërmarrin masa të shpejta për ta ndaluar emigrimin e madh të shqiptarëve të Kosovës në Gjermani.
Përmes Këshillit Federativ, Bavaria synon që Kosova dhe Shqipëria të shpallen shtete të sigurta, me qëllim që të përshpejtohen procedurat për procedimin e kërkesave për azil dhe me këtë edhe kthimin e shpejtë të tyre.
Sipas Sekretarit Shtetëror të Qeverisë bavareze, Marcel Huber, vetëm të hënën e kaluar në Bavari kanë arritur mbi 1000 njerëz, 800 prej tyre nga Kosova.
Që nga një shkurti i këtij në këtë Land të Gjermanisë kanë hyrë 2400 azilkërkues, 1500 vetëm nga Kosova.
Huber ka folur për një “keqpërdorim të së drejtës së azilit”, madje për një “eksod nga Kosova”, dhe ka thënë se qeveria e Kosovës i ka “përgjëruar” autoritetet bavareze që t`i kthejnë sa më shpejtë të gjithë azilkërkuesit në Kosove, pasi ata nevojiten atje.
Sipas tij, kjo situatë jo vetëm që i ka stërngarkuar autoritetet bavareze, por paraqet edhe rrezik për shtetësinë e Kosovës. Andaj, Bavaria po mundohet që shqiptaret të ndalohen qysh jashtë Gjermanisë, duke kërkuar kontrolle më efektive në kufirin Hungari-Serbi.
Sipas ministrit të Brendshëm të Bavarisë, Joachim Herrman, çdo ditë nga Kosova përmes Serbisë dhe Hungarisë po ikin mbi 1000 qytetarë të Kosovës me destinacion kryesor Gjermaninë dhe Austrinë.
Në të njëjtën kohë për landet tjera nuk ka ende të dhëna. Pas raportimit të Gazetës Bild am Sonntag mediat dhe politika gjermane janë bërë shumë aktive për temën e azilkërkuesve nga Kosova.
5.
“Askush nuk duhet të përjashtohet nga përgjegjësia e ikjes. Krerët e institucioneve duhet të veprojnë menjëherë dhe ta ndalojnë emigrimin”, ka thënë Adem Grabovci.
Shefi i Grupit Parlamentar të PDK-së, Adem Grabovci, e ka fajësuar shtetin serb, për emigrimin e kosovarëve jashtë vendi.
Sipas tij, emigrimi i qytetarëve është mirë i organizuar dhe për këtë ai fajëson Serbinë.
“Ne e dimë që me herët kalimi nëpër Serbi ka qenë shumë i vështirë, poashtu edhe kalimi i kufirit me Hungarinë ka qenë tepër i vështirë.
Por tani është duke ndodhur një e keqe prapa të cilës qëndron shteti serb”, ka thënë Grabovci.
Ai ka kërkuar nga institucionet shtetërore që të marrë masat adekuate.
“Askush nuk duhet të përjashtohet nga përgjegjësia e ikjes. Krerët e institucioneve duhet të veprojnë menjëherë dhe ta ndalojnë emigrimin”, ka thënë Grabovci.
Ai ka folur edhe për qëndrimin e tij dhe disa deputetëve të Kuvendit në ‘Lutjen e Mëngjesit’ në Amerikë. Sipas tij, gjatë qëndrimit ë delegacionit kosovarë në Amerikë, ata kanë pasur një trajtim të veçantë nga ana e organizatorëve.
Grabovci ka shtuar se gjatë kësaj kohe ka pasur takime të veçanta me kongreset dhe senatorë të shtetit amerikan me ç’rast kanë marrë mësimet të mira.
****
6
Publicisti Fadil Lepaja konsideron se migrimi nuk ndalet në kufi të Hungarisë, por duke çliruar shtetin nga krimi dhe korrupsioni i cili po ia merr frymën këtij vendi!
Sipas tij masat e Policive gjermane, austriake, hungareze dhe serbe që po bashkëpunojnë për të ndalur në kufi të Hungarisë, eksodin e shqiptarëve drejt Evropës, vetëm sa do t`i ngrisin çmimet nga grupet kriminale..
“Këto masa nuk kanë me e ndalue këtë problem, veç sa kanë me i ngrite çmimet dhe kështu me e rrite përfitimet e grupeve informale në Serbi dhe Kosovë. Problemi është këtu. Këtu duhet punuar që njerëzit të mos marrin vendim me leshue vendin. Diku me bindje diku me masa ekonomike e sociale, e sidomos me e rikthye perspektiven në këtë vend duke e luftuar seriozisht krimin dhe korrupsionin i cili e ka fute nen kontrolle çdo aktivitet ekonomik përmes ndikimit ne institucione”, vlerëson Lepaja.
Sipas tij njerëzit që nuk janë pjesë e grupeve kriminale nuk mund të zhvillojnë aktivitet ekonomik pa paguar haraç tek familjet që i kontrollojnë bizneset e caktuara.
“Askush i cili nuk është pjese e klaneve kriminale, para politike, nuk mundet me e zhvillue një aktivitet ekonomik nëse nuk paguan haraç, ose nëse nuk e ka lejen e familjeve që i kontrollojnë bizneset e caktuara. Pa lejen e tyre nuk mundesh me marrë as licencë e as nuk të lenë rehat as patrullat e inspektorëve të ndryshëm të cilët të shantazhojnë derisa të pajtohesh me rregullin që e kanë vu "familjet" !”, potencon ai.
Lepaja thotë se njëjtë është edhe në ndërmarrje publike, dhe institucione, ku mijëra ekspert keqtrajtohen dhe degradohen dhe ngritën në detyra pjesëtare të padijshëm e të paskrupullt të "familjeve" mafioze të cilat janë akomoduar në shtet sikur në shpi të babës.
“Pa e ndryshue këtë rregull që e vendosin këto klane, nuk ndalet dëshira e njerëzve për me ikë. Shumica e qytetareve të këtij vendi nuk kanë ëndërruar as nuk janë angazhuar që ky vend të bëhet Kolumbi, por e ky vend të jetë Evropë”
