Farida Ramadani (Zmijani) ka lindur dhe banon në Shkodër. Është diplomuar për mësuesi në degën Gjuhë-Letërsi në Universitetin “Luigj Gurakuqi” Shkodër. Po ashtu është diplomuar edhe si “Ndërmjetëse dhe Parandaluese e Problemeve Sociale” nga Regione Emilia Romania.
Ka punuar pranë Gjykatës së rrethit Shkodër, si ekspertë- psikologe për fëmijë ku ka marrë pjese në mbi 150 gjyqe.
Në moshe te re prej disa vitesh ka qenë basketbolliste ne ekipin e parë të Vllaznisë së Shkodrës.
Ka shkruar një seri artikujsh me tematika të ndryshme në gazeta e revista lokale dhe ndërkombetare. Eshtë vleresuar me çmime të ndryshme për krijimtari në Shqipëri dhe jashtë vendit. Shkrimet e saja kanë qenë pjesë përbërëse në botimet e disa autorëve të tjerë jo vetëm në Shqipëri por dhe në diasporë. Ka marrë titullin “Ambasadore e Paqes”
Është anëtare e LNPSHA “PEGASI” ALBANIA dhe e Shoqates së Shkrimtarëve Shkodër
Jeton në Shkodër.
Botimet:
“Shumë mirënjohje, faleminderit Itali”- shqip & italisht
“Dhimbje nga prindërit e mi”
“Pikturoj në qiell”- me 100 poezi shqip & anglisht
"Shkodra në 12 Yje"
Etj.
Guidë me 5000 vargje. Shkodra ku bukuria dhe vlerat bëhen NJË me relaksin.
F Kraja- Stefan Zweig-u, në librin e tij kushtuar shkrimtarit të madh francez Honoré de Balzac thotë :-Ai që nuk ka qenë asnjëherë në Paris, mjafton të lexojë veprat e Balzakut dhe do ta shëtisë Parisin, duke e njohur atë në të gjitha skutat e tij.
Farida Zmijani Ramadani i këndon qytetit dhe djepit të saj Shkodrës:
I
Kalaja Rozafa
Bukuroshja e pafjetur shekullore,
Me Liqenin, Bunën e Drinin përdore
Harmonizim i shkëlqyer i natyrës,
Parajsën mjedisore e ke pranë fytyrës,
Krijimtaria e fantazisë magjiplote,
Pushtim i një legjende që në themele,
Konstruksioni:3 oborre, Muzeumi- me plot njëqind mijë artefakte,
Legjenda
Shkodranëve duket i ke bërë magji,
Me fije lavdie në zemër i ke hyrë,
Si logo përfaqësuese kudo me ty,
Lart si shqiponjë gjithmonë ato sy.
Aktivitetet- nuset, femijet, shkrimtare ,piktore, artist
Zotat Kalasë Rozafa i kanë falur përjetësi,
Gjejnë vend pushimi në çdo stinë,
Bukuroshja jonë e shekujve të folura,
E njohur, e vlerësuar tashmë nga gjithë bota.
II
Liqeni i Shkodrës eleganca arkitektonike,
Pamje e magjishme e natyrës fantastike,
Më i madhi në Gadishullin Ballkanik,
Tërheq syrin e çdo njeriu nostalgjik.
Liqeni, kënga që përshkon preludin e dashurisë,
Fjalëpak, ku malet kërcejnë Valsin e Lumturisë,
Fsheh ëndrra të bukura ndër tallazet e lehta,
Ku sa herë afrohesh ndjen se fort rreh zemra.
Si një tapet shtrihet Pedonalja e madhe,
Vizitorë shkodranë në verë disa çaste,
Infrastrukturë mjaft e arrirë e mjaf e pasur,
Njësi tregtimi të Bexhistenit gjigand fare afër.
Baret dhe restorantet përgjatë rrugës ofrojnë gjithçka,
Vizitorëve të zonës të mos i mungojë asgjë,
Ura antike vështron të renë me xhelozi,
Prej 120 vitesh pranë Liqenit ishte shtrirë,
Mbi 45 lloje peshqish, qefulli, levreku e trofta,
Krapi, karasi, blini, shojza e plot skorta,
Gjeni 250 lloje shpendësh ku gjysma janë migrues,
Pjesa tjetër si zogj autoktonë foleformues,
Pelikani kaçurrel (nesiti, gemi) zë vendin e parë,
Listuar Liqenin në nivel Ndërkombëtar.
Latosi(kasarani) bimë frutore e rrallë me një veçanti,
Rrënjët i ka në ujë por nuk bën frut kur s’bie shi.
Legjenda e Liqenit flet për një vashë bukuroshe,
Që harroi të mbyllte grykën e kroit në qoshe,
Shiroka ka një breg shumë të larmishëm,
Dikton peisazhe shpirtërore të lakmueshëm,
Shirokasit njerëz që dalloheshin për mikpritje,
Me qilimat e bukura thurur nga gratë e Zogajve,
Aktivitetet 20 qershori dita e Liqenit, Fshati i Paqes
Liqeni i Shkodrës me vlera të pavdekshme,
Me pasuri shëndetësore e mjaft zbavitëse,
Mjedis didaktik për studime shkencore,
Liqeni dhe Shkodra si dy miq të vjetër përdore.
III
Teatri Migjeni
36 këngëtarë, aktorë, humoristë
Në qendër të qytetit ngrihet madhështorë,
“Tempulli i Kulturës” me të drejtë i thonë,
Mbi 65 vite dhuroi artistë profesionistë,
Këngëtarë, muzikantë, aktorë e humoristë.
Në qendër të qytetit ngrihet madhështorë,
“Tempulli i Kulturës” me të drejtë i thonë,
Mbi 65 vite dhuroi artistë profesionistë,
Këngëtarë, muzikantë, aktorë e humoristë.
Teatri me yje të panumërta që e mbajnë gjallë,
Si xixëllonja në qiellin e Shkodrës ngjajnë,
Ndriçojnë kurdoherë e asnjëherë nuk do të shuhen,
Në parajsën e kulturës shkodrane do të ruhen.
Teatri thirrja shpirtërore e njerëzimit që dikton,
Dashuri të mbjellë ndër breza që në embrion,
Veterani i kënaqësisë, mesazhi i lumturisë,
Duartrokitje pafund për tempullin e fisnikërisë .
IV
Stadiumi Loro Boriçi
arena e futbollit, 45 futbolliste e personazhe të futbollit
Ku fjala “GOL” zgjeron kupën e qiellit,
Befasohet nga oshëtimën e brohoritjes që dëgjoi.
Shkodranëve njëherësh dalë nga kraharori.
Vendi ku ngrihet në ajër i gjithë trupi,
Ku mijëra zemra me ndjenja mbushi,
Ku adrenalina instiktivisht çon duart nga qielli,
Ku drithërima e shpirtit bashkohet me diellin.
Të parët në botë për futboll ishin anglezët,
Të parët në Shqipëri padyshim shkodranët,
Momenti i filluar i futbollit në vitin 1908-të,
Dhuruar nga At Gut Ruter topi i rrumbullakët.
Për Muhamet Dibrën
Nuk mund të ketë Kombëtare pa Dibrën.
Shprehet trajneri Boris Apuhtin që ia dinte vlerën,
Presidenti i Buduçnostit me një surprizë si kujtim,
Hedh nga aeroplani një top Dibrës në këmbët e tij.
Si humbi si fitoi Vllaznia mbetet shpirti jonë,
Nuk plaket në mote, kuq e blu gjithmonë,
Zërat e brohoritjet e tifozëve zhdukin retë,
Shkodra njëherash shpërthyen “Ole…-të”.
Kenget e Bujar Qamilit dhe Frederik Ndoci
Galeria e futbollistëve për Shkodrën rrahje zemre,
Duartrokitje, emocione adrenalinë tifozash në deje,
Stadiumi si një gjigand ndjenjash zhurmëmadh,
Kujtime të bukura, përulje për shumë veteranë.
Stadiumi Loro Boriçi gjithmonë do ushtojë,
Brohoritje përherë për suksesin e skuadrës sonë,
Emocioni kufinjtë e gëzimit do kalojë,
E pavdekshme Vllaznia për Shkodrën do qëndrojë.
V
Kompleksi Zmijani
Një kompleks sportiv i duhej Shkodrës,
Sportin ka në gen “Djepi i Kulturës”
Hysen Zmijani qytetit ia bëri dhuratë,
Frekuentimi të transmetohet ndër breza gjatë.
Kompleksi vezullon si një qytet i vogël sportiv,
Për gjenerata të reja që kanë një motiv,
T’i shërbejnë me kënaqësi vetes dhe shoqërisë,
Shëndeti i banorëve guri themelor i lumturisë.
Larg streseve të përditeshme,
Nga jeta e problemet e mërziteshme,
Që mbarë shoqërinë kanë pushtuar,
Kompleksi Sportiv Zmijani vendi i preferuar.
VI
Pedonalja Kolë Idromeno ku puthen mijëra vetë
Është bërë e hijshme e këndshme me të vërtetë,
Gurë të skalitur e të gdhendur rrugë e trotuare,
I kanë dhënë qytetit sy e emër për të hedhur valle.
1 Qershori Festa Ndërkombëtare e Fëmijëve,
Si mike e përhershme me vezullimin e yjeve,
Magjia e ndërrimit të viteve në Pedonale,
Shënohet padyshim si dita e vitit më e gjallë,
Fishekzjarret pushtojnë me orë të tëra qytetin,
Kokën lart të gjithë në një vezullim shikojnë qiellin.
Lëre, lëre kur fillojnë kampionatet e futbollit,
Pedonalja rëndohet nga fansa të të gjithëfar’llojit,
Preferenca personale tifozë me skuadrat e zemrës,
Pedonalen përfshijnë pa frena ethet e festës.
Pedonalja me artet figurative si laitmotiv i bukur,
Zgjon ndjenjën e kreativitetit pamor të strukur,
Arenë si një mikrokozmos aktivitetesh,
Fototeka Marubi tërheqja e kujtimeve prej vitesh,
Stili vencian i Festës së Karnavaleve i jep gjallëri,
Masivisht aktivizim i shkollave nxënës dhe fëmijë,
Në Shkodër përherë banorët i këndojnë luleve,
Mbushur Pedonalja me freski si pranë bahçeve,
150 këngët si identitet melodinë shkodrane përcjellin,
Parfumin aromatik të kulturës mbjellin.
Pedonalja fshin nga jeta gjithë streset që keni,
E frekuentueshme, e dashur, shyqyr që e kemi,
Vend takimi, aktivitetesh,veprimtarish pafund,
Çdo shqiptar dhe i huaj këtu relaksohet shumë.
VII
Identiteti i Shkodrës Muzeu Oso Kuka,
Materiale pafund në të ndryshmet epoka,
Institucioni publik, kulturor e plot histori,
Traditë, trashëgimi, thënije, dokumente a veçori.
Rreth 12 mijë vizitorë në vit pushtojnë Muzeumin,
Sipas mundësive të tij ofron maksimumin,
Gjeografi e gjerë e vizitorëve vendas e të huaj,
Nga trevat shqipfolëse mbi tetë mijë të regjistruar,
Sektori i Arkeologjisë i vendosur në katin përdhes
Me gjurmët e para të epokës së Paleolitit të Mesëm,
Sektori i Etnografisë me objekte të shek XVIII-XX-të,
Konservimi kulturor mbi tetëdhjetë zeje trashëgimia vetë,
Oda e Pritjes me oxhakun monumental prej allçie,
Tavani në qendër me rozetën e gdhendur i ka hije,
Sektori i Historisë ëmbëlsisht thur kohën,
Me 455 objekte ngacmon tinëzisht memorien,
Biblioteka e Muzeut shërbyesja e studimeve,
Mbulon fushën e albanologjisë e të kulturave,
Portat kurdoherë Muzeu mban të hapura,
Njerëz të thjeshtë, historian, studiues apo artistë,
Këtu mendja sjell kohën pranë jush përsërit,
Kujtesa juaj historinë e një populli skalit.
VIII
I madhi Grand Hotel Europa prej vitesh,
Me qiellin çdo ditë duket sikur puthet,
Madhështor në zemër të Shkodrës ngrihet,
Ndërtuar për ta frekuentuar të thjeshtit dhe yjet.
Shumë vlerësime ky hotel ka marrë,
Nga operatorë të huaj dhe shqiptarë,
Për cilësi të lartë në Edicionin e 4-ët Botëror,
Mori në Madrid “Kupën e Artë” në dorë.
Grand Hotel Europa një emër i madh,
Qytetit të Shkodrës kokën ia lartëson,
Simbol që shpreh për të shumë krenari,
Në qendër të Shkodrës si një Mbretëri.
IX
Hotel Colosseo ngrihet madhështor,
Prezantuar mjaft modern e bashkëkohor,
Simboli i përjetësisë së Romës,
Tashmë në qëndër të qytetit të Shkodrës.
Mrekullia e arkitekturës antike,
Gërshetuar me pamje simpatike,
Paraqitje vlerash të shprehura vërtet,
Me shkodranë e të huaj ai çdo ditë flet.
E kështu Colosseo në Shkodrën tonë,
Çdo gjë të bukur e të këndshme të ofron,
Adrenalinën periodikisht ta ngacmon,
E ti përsëri vjen se tepër e preferon.
X
Shqiponja emër i madh që prek lartësitë,
Shoqërim i krenarisë që në embrion të Shqipërisë,
Drithërimë, emocion i përcjell çdo shqiptari,
Vendas apo në diasporë që shumë i merr malli.
Në hyrje të Shkodrës emri i kuq të tërheq,
Shkruar “Shqiponja” në kodër nga larg të thërret,
Sa kalon Urën e Bahçallëkut në krahun e majtë,
Emër që në këtë tokë do qëndrojë shumë gjatë.
Shqiponja në memorie shkruan “Relaks”
Ëndërrime si në një vallëzim “Vals”,
Galeria e fotove të realizuara nxit rikujtesën,
Frekuentimi sërish i Shqiponjës ia bëri vetes.
XI
Resorti ndriçues i Ilirisë,
Me madhështinë e një gjigandi,
Si medaljon i lashtësisë,
Hap krahët në shpat mali.
Mbartur me vlera e plot lavdi,
Si kurorë për gjithë epokën,
Përdore Kalatë Rozafa dhe Iliria,
Simbole për Shkodër Locen.
Dhe nuk mjafton me kaq, kënaqësia vazhdon,
Për një kohë të gjatë në kujtesë qëndron,
Preferenca e Ilirisë me vite do pasojë,
Mbi gjithë restorantet do të mbretërojë.
XII
Dubai një emër që të çon larg,
Por që s’ke nevojë të udhëtosh,
Shkodra ta sjell në pëdhëmbë të dorës,
Ta shijosh e ta frekuentosh.
Kush ka frekuentuar Dubain tonë,
Në çdo kohë herët apo vonë,
Orkestrimi i lumturive nuk harron,
Miqve mbresat e këndshme ia transmeton.
Bashkëpunim me firma prestigjioze,
Pamje shërbim e mjedise mbretërore,
Kompleksi Dubai gjithnjë ju fton,
Lumturinë tuaj përherë dëshiron.
_____________________________
Agjencioni Floripress
EMRI YT
Sa herë dëshiroj të shkruaj një emër,
Shkronja yte vjen e para,
Dua ta largoj, por nuk di se si…?!
Sepse çdo fjalë fillon nga Ti.
Mundohem e mundohem...
Ndiej sytë, më tërbohen,
Sapo filloj sërish të shkruaj,
Shkronjat me emrin tënd luajnë.
Largoj fletën, marr një tjetër,
Përsëri ngjason e njëjta letër…
Kaq fort emri yt qenka ngulitur,
S’largohet prej letrës, dhe duke i bërtitur!
E detyruar fort i thërras,
Si e llastuar shprehet në gaz,
Nga e zhubrosur, letra drejtohet,
Të njëjtat shkronja, papritur, sistemohen!
Buzëgaz unë i mbledh,
Emrin tënd përsëri përcjell.
Hyj në kuptim, kërkojnë me zemër:
Këmbëngulës sytë të njëjtin emër!
SHKRUAJME ME NDJENJA
Sa më shumë të lexosh,
aq më shumë do të ndjesh.
Impulsi i ngrohtë,
prej thellësisë çel.
Por librin,
s’do të lë ta mbarosh,
se do të “mbërthej keqas”,
këtë vetë do e kuptosh.
Eh, të lexuar me ndjenja!
Librin me këtë stil
e çojmë në fund,
ashtu të dy në tundim,
prologojmë te bukurën lojë,
tërë gazmim...
PËRSËRI KTHEHEM
Përse, kur më prek,
zemra “thumbon” fort?
Ashtu rënë në naivitet,
s’normalizohet dot ?
Lëshuar, si një vegim,
në robim për një çast,
Ndjek emocionin tim,
në të gjithë trupin “plas”.
Si një ndjenjë e ngrirë,
si një lojë e vështirë,
Asqë e përfill ndryshimin,
refuzon kalkulimin...
Merre shpirtin tim,
vishe...
E ndiej thellë në deje...
Por, e di, s’të bën dot...
Do të hidhet në sulm
zhgënjimi,
S’qenka numri yt!...
Lodhesh në kotësi...
Ah, sa keq ndihet,
kjo fjalëzë “Lumturi”,
Përmblidhet në pak fjalë
dhe kur s’ndihet mirë,
Për pak, fare pak rri...
MË KE LAKMI
Kur flas,
Ti je aty.
Kur lexoj,
përbri të kam.
Kur nis këngën ,
këndojmë të dy.
Kur bëlbëzoj,
duke bëlbëzuar
dhe Ti “rri”...
Po kur bërtas,
përse bërtet dhe Ti?!
E kuptoj,
më ke lakmi.
Të padit,
ndriçimi në sy.
ZËRI YT
Si nga një orkestër fantastike,
tingujt tuaj vijnë,
shtyjnë njëri – tjetrin...
arrijnë shpejtësinë ...,
Vërshojnë me ton të lartë
tek unë, në çdo qelizë,
sa maja e maleve të shpirtit,
ngelen në çudirë...
Herë i ndjej lehtë,
nën lëkurë më prekin totalisht.
Tashmë e mësuar
në këtë rrekëtim ...
Eh, kështu më ke formuar!
Simfoni plot melankoli...
Ndjenjë e dashuruar....
Spirancë e ankoruar
në shpirtin tim.
Vargje melodish derdhur...
Lloj, lloj ndjenjash përdredhur,
Vallëzojnë me violinë,
ashtu të freskëta rrinë ....
LEGJENDA E REVE
Vështrova qiellin,
veçova retë,
Si ngjasonin:
ngjeshur fletë – fletë...
Përqëndrova sytë
atje lart, lart,
Aty ku ndjenjëhapur
më latë...
Shikoja Universin
e pafund,
sy mekur...,
sikundër në “gjumë”.
Eh, reja më dukej
aq origjinale,
Panoramë e “trishtë”
në detaje!...
Vështroj,
një karrocë me dre.
Një vashë,
po e nget nxitimas.
Asqë mendon
t’i vëjë fre.
Figuracioni i reve
prin buçimas...
Mendja e saj
vazhdoi të soditë,
por asgjë,
s’po kishte kuptim,
s´donte ,
aspak të priste:
Përqafimin
me lumturinë!
S’e ndieu
Dëshpërimin.
Papritur,
karrocën ndali,
zbriti, si shtojzovalle,
zbriti,
me tonin e zbritjes:
hopa, hopa...
Rimblodhi retë
ngadalë, e lehtë - lehtë...
Magjepsur
prej bukurisë,
retë u aktivizuan
vezulluese,
nisën të gjitha
menjëherë,
në rol të damës,
në pistën vallëzuese ...
Ashtu të lehta
çliruar nga emocioni
s’lanë asnjë re,
jashtë pistës,
Shoqëruan
vashën e bukur
të pikëtakonte,
djalin e dritës ...
Duartrokitën retë,
tërë dashuri.
Me kënaqësi
shijuan skenën.
Para syve,
u shfaq një çudi .
Për një moment
heshtën....
në bëlbëzim ...
Ylberët lëshuan
tërësisht ngjyrat,
t’ju ndriçonin
“princeshave”
gjithë fytyrat ,
U shndërruan
në të bukura...
Rifilluan
me figura të reja...
Thurja e tyre
më me ëndërr,
më me finesë,
Dashuria
shpaloste sekuencat ,
si legjendë,
mbetur,
si një film i pambaruar
në të shfaqur,
plot fantazi në qiell...
ME QIELLIN KATËR
Nga larg
dëgjova zërin tënd,
kur një pupël
po vështroja ...
Fillova të fryj,
për ta mbajtur lart.
Sa më shikove,
erdhe me vrap...
Frymëruam së bashku të dy,
buzëqeshëm,
deri në marrëzi.
Ajo valëvitej,
lodronte me ne...
Përcillnim frymën, pa fre,
Kështu u bëmë tre!...
Qielli u mahnit,
me marrëzinë tonë,
Të katërt në melankoli,
qëndruam deri vonë.
KTHEJ MOMENTIN E HUMBUR
Buzët e lodhura lëndojnë,
Duan të fshijnë me gomë,
në gjumë dhe në meditim,
fjalën: “Shpirti im”...
Ndjenjat e bukura,
me të shëmtuarat,
përsëri rrinë bashkë,
herë futen brenda,
herë rrinë jashtë...
Ashtu..., e shpirti të fal.
A thua s´kupton?
Siç duket ke diçka,
që te ti ”rrezaton”.
Shijon buzëqeshjen,
Ëndrrat mbetën “pa u lyer”,
Të pashkruara në qiell,
si një tekst i pakryer.
Retë s’zunë vend,
me ritëm shkriftohen,
grinden,
përsëri ribashkohen...
Tashmë me gjithë mend,
të më lësh përsëri,
mua fare pa mend...
Nxitimthi marr guxim,
të jem përsëri e lumtur,
Ta kthej në magjik,
momentin e humbur.
TË KËRKOJ
Nuk dua lumturia,
të jetë ai çast,
i zgjatur aq pak...
Kërkoj, edhe nëse humbas,
në frymën tënde të trokas,
të më shohësh drejt sytë,
të më thuash i çlirët:
“Jam miku yt!”
No comments:
Post a Comment