Federico del Sagrado Corazón de Jesús García Lorca (sq: Fredriko Garsia Lorka) u lind më 5 qershor 1898 në Fuente Vaqueros një Fshat në Granda një qytet në Spanjë dhe vdiq në 19 Gusht 1936 në Granda. Ai ishte poet, shkrimtar, dramaturg, drejtor teatri. Fredriko Garsia Lorka është i njohur ndërkombëtarisht për pjesëmarrjen e tij në luftën civile spanjolle ku udhëhoqi forcat anti-fashiste për të penguar forcat fashiste të udhëhequra nga Gjenerali Francisco Franco. Mendohet se Grasia Lorka është vrarë nga forcat ushtarke anti-komuniste në fshatin Alfacar në Granada, edhe sot e kësaj dite shumë gjëra janë të paqarta mbi vdekjen e Grasia Lorkë-s. Frederico Garcia Lorca u lind më 5 qershor 1898 në fshatin Fuente Vaqueros të provicës së Granadas babai i tij ishte Federico García Rodríguez ishte pronar toke dhe fermer. Garsia Lorka mësimet e para i mori tek nëna e tij e cila ishte mësuese dhe pianiste e talentuar. Në vitin 1909 kur Garsia Lorka ishte 11 vjeç familja e tij u zhvendos në qytetin Granada në jug-perëndim të Spanjës pastaj Garsia Lorka ndoqi dhe u diplmua në shkollën e mesme dhe ndoqi studimet në Universitetin Sacred Heart ku studioi artin dhe letërsinë ku dhe nxorri veprat e para potike.
Peisazh
Nata duke gabuar
u vesh me ftohtë.
Prapa xhamave të veshur
të gjithë fëmijët
panë të kthehet në zogj
një plep i verdhë.
Mbrëmje është shtrirë
gjatë lumit.
Një skuqje molle
dridhet mbi çati.
KËNGË E KOTË
Trëndafil i ardhshëm dhe venë të përfshira,
ametistë të djeshëm dhe puhi e së tanishmes,
Dua t’i harroj!
Njeri dhe peshk në ato mbretërira, nën gjërat mbi ujë
duke pritur në alga ose të ulur natën,
Dua t’i harroj!
Unë.
Vetëm unë!
Duke kalitur tabakanë
ku s’do të përfundojë kokëa ime.
Vetëm unë!
GJUETARI
Pishnajë e lartë!
Katër pëllumba në ajër.
Katër pëllumba
fluturojnë dhe kthehen
sjellin plagë
katër hijet e tyre.
Pishnajë e ulët!
Katër pëllumba mbi tokë rrinë
Fillon vajtimi i kitarës
Fillon vajtimi
i kitarës
Thyhen gotat
E mëngjesit
Fillon vajtimi
i kitarës
E kotë
Ta qetësosh.
Qan e lodhur
siç qan uji
siç qan era
mbi dëborë.
Është e pamundur
ta qetësosh
Qan
për gjëra të largëta
për rërën e jugut përvëlues
që kërkon gamilje të bardha.
Qan shigjetën pa nishan
mbrëmjen pa të nesërme
dhe zogun e parë të ngordhur
mbi degë
O kitarë!
zemërçpuar
Nga pesë shpata.
GUSHT
Kundërdritë në një perëndim
Peshku e sheqeri
Dhe dielli përbrenda mbrëmjes,
si bërthama në një frut.
Kalliri i misrit mban të paprekur
Kokrrën e tij të verdhë e të fortë.
Gusht.
Fëmijët hanë
bukë të zezë dhe hënë të shijsme.
KËNGA E KALORËSIT
Kordovë.
E lehtë dhe vetëm.
Mëze e zezë, hënë e madhe,
e ullinj në trastën time.
Edhe pse unë i njoh rrugët
s’do të arrij kurrë në Kordovë.
Nëpër fusha, nëpër erë,
mëze e zezë, hënë e kqe.
Vdekja më ngul syrin
Na kullat e Kordovës.
Ah, sa i gjatë është udhëtimi!
Ah, mëzja ime e zonja!
Ah, se vdekja më pret
para se të mbrrij në Kordovë.
Kordovë.
Larg e vetëm.
RRAFSHALTA DIMËRORE
Qielli është gri.
Pemët janë të bardha
... e janë karbon i zi
Kallamishtet e djegura
Ka gjak të tharë
Plaga e Oqeanit,
e letra pa ngjyrë
e malit është zhubravitur.
Pluhuri i drrugës
fshihet në gremina
janë të turbullt burimet
dhe të kulluar pellgjet.
Këmbora e grigjës,
kumbon në një gri të kuqërremtë
e qerthulli i nënës
përfundoi boshtin e saj.
Qielli është gri.
Pemët janë të bardha.
SHIU
Shiu ka një sekret tërheqës butësie
Një kotullim largues e të ëmbël,
një muzikë përvujtëse zgjohet me të
dhe vibron shpirtin e përgjumur tëpeizazhit...
O shi i qetë, pa stuhi, pa erë,
shi i heshtur i butë fushash dhe me dritë të ëmbël,
shi i mirë e paqësor, shi i vërtetë,
sa i përmallshëm e i trishtë bie mbi sendet!
O shi françeskan që ngërthen në çdo pikë
Shpirtra me burim të pastër e gurrash të përulur!
Kur bie mbi fusha ngadalë
Trëndafilat e gjoksit tim hap me tingujt e tu...
PLEPI
Plep i dashur
Plep i dashur
U bëre
Flori.
Dje ishe i blertë,
Një blerim i ngarkuar
Me zogj.
MËNGJES VJESHTE
Ç’ëmbëlsi fëmijërore
në mëngjesin e qetë!
Mes gjethesh të blerta është dielli
dhe merimangat shtrijnë mes degëve
rrugët e tyre të mëndafshta.
No comments:
Post a Comment