Nga Kastriot Dervishi
Ymeri ngul këmb kur thotë për rebelimin e 1924 se "ishte një kthesë e madhe progresiste në historinë e Shqipërisë" dhe sipas tij populli paska humbur "demokeacinë". Më bukur se Mustafa kruja nuk mund ta cilësojë "demokracinë" 1 1924. "Mrekullinë demokratike" Kruja e ka cilësuar "nul", pra me një fjalë flet shumë. Ti që citon gazetën "Liria kombëtare", ti që hiqesh si antiserb etj mëso në qoftë se nuk e di se kjo gazë financohet drejtpërdrejtë nga Serbia kundër atij "Ahmet Zogu" që urrati yt e akuzon si "të shitur". Mos kujto se na prekë për Shën-Naumin dhe Vermoshin. Shën Naumi nuk është ndonjë krahinë, por vetëm një ndërtesë që u shkëmbye me plotë 22 kilometra katrorë në favor të shqipërisë. Ku është "tradhëtia" këtu? Sa për dijeni, po të them o Ymer se e kam lexuar të plotë shtypin e kohës dhe po të thenm se citimet e gazetës "Politika" të Beogradit i ke marrë nga një gzetë tjetër. Nuk është momenti për të paraqitur korrespondencën e disa gazetave për Shën Nasumin apo Vermoshin (të cilat i disponoj), por është momenti për t'i kujtuar nostaligjikut enverist se shtet në Shqipëri nuk ndërtoi as Bajram Curri, as Luigj Gurakuqi, as Avni Rustemi, as ndonjë figurë tjetër që ti dashuron. Bajram Curri u shqua si luftëtar, Luigj Gurakuqi si mësues, Avni Rustemi si atentator, Fan Noli si peshkop etj, por asnjëri nga këto nuk ndërtoi shtet dhe nuk kishin aftësinë të ndërtonin shtet. Ata qenë dhe mbetën politikanë të dështuar me vlera simbolike përkatëse. Bajram Currin duhet ta nderojmë për betejat që zhvilloi kundër serbëve në vitin 1921, por duhet t'i nxjerrim në pah anët negative si aventurizmin për të luftuar me ushtrinë turke, kur kjo luftë ishte në interes të serbëver, lufta e armatosur që i bëri Zogut me shkakun e vetëm , pse motra e tij u martua me Ceno Beun, vrasja e ushtarëve shqiptar më 24 prill 1923. Luigj Gurakuqi duhet të nderohet si arsimtar dhe duke mos shkuar më tej se kaq. Asnjë vlerë nuk ka tjetër Luigj gurakuqi përveç kësaj. Më 2 mars 2000 në Bari të Italisë qarqe mafioze italiane organizuan një ceremoni për 75-vjetorin e vrasjes së Gurakuqit, pasi ky ka qënë italofil i njohur (nuk po flas më tepër Ymer). Në këtë ceremoni të poshtër Prefekti i zonës ka folur për Ahmet Zogun në mënyrë aq të poshtër sa ja ka kaluar edhe Musolinit dhe Enverit, ndërsa kryeministri Meta e quajti politikanin e dështuar "reformator i madh". Me sa duket në Shqipëri njerëzit e dështuar në politikë kalokan patjetër nnga cilësimet "reformator". I them Metës, Minxhozit etj, më thoni një reformë politike të Luigj Gurakuqit. Në qoftë se nuk e dini po ua them se emrin "Luigj Gurakuqi" normalet së Elbasanit i'a vunë pushtuesit italianë, se Balto Stamollën e internoi në Peqin kryeministri, Mustafa kruja dhe pastaj e vranë komunistët e Pezës. Ai Gurakuq që dashuron Ymeri refuzoi t'i kthente Çerçiz Topullit 6 lira turke, kur ky ndodhej në puikë të hallit. Fuat Dibra në një letër dërguar Hasan Bekteshit në Shkodër thotë për Luigjin në vitin 1919: "Zoti këtë njeri të mallkuar e paska krijuar për të zezën e këtij vendi". Po ashtu Sejfi Vllamasi në kujtimet e tij thotë se Luigji ishte në favor të marrjes së Vlorës nga italianët. Në një rast, Faik Konica i tha hapur Luigj Gurakuqit, "kështu ke marrë urdhër nga konsullata italiane?", ndërsa ky i qe kundërpërgjigjur vetëm kaq: "i poshtër". Po sipas Sejfi Vllamasit "Gurakuqi s'ka qënë krijuar për politikë e për burrë shteti. Ai ska qënë i vendosur dhe s'ka patur besim as në veten e tij, e as në popullin shqiptar. Ai i shmangej përgjegjësisë direkte, që është më kryesorja e një burri shteti". Vllamasi tregon më pas dy momentet kryesore të dështimit të Gurakuqit, njëri në Konferencën e Paqes në vitin 1919 dhe tjetri në qeverinë e Nolit, pasi ai ka qënë kryeministër de fakto i kësaj qeveri. Vllamasi i mbull kujtimet e veta për gurakuqin me fjalët: "Ata që abuzojnë ligjin dhe bëjnë vegël autoritetin e shtetit për interesa dhe për hakmarrje përsonale, s'mund të jenë patriotë të mirë".
E do ti tregojmë brezave për "reformatorin" Gurakuqi, çfarë vlerë do marrim shembull nga ai; italofilizmin, ndjenjën e theksuar fetare, kantonizmin, rrebelimin apo organizatorin e vrasjes së mbetur në tentativë? Përballë antivlerave, vlera e mësuesit të mirë, Gurakuqi ngelet pak dhe duket gjë nga përpirja e llahtarshme e antivlerave. Po ashtu edhe atentatori, Avni Rustemi, që ishte 3 muaj deoutet nuk ndërtoi shtet, e as kontriboj në këtë drejtim, përveçse kontributit që "hazreti Lenin" të nderohej në parlament, aq sa bëri dhe Bajrqam Currin leninist pa qënë leninist. Po ashtu as agjenti sovjetik, Riza cerova, nuk kontribuo për të ndërtuar shtet, përkundrazi u stërvit nga sovjetikët dhe u lëshua në Shqipëri, np një moment që shpresuan se do të kishte sukses. Çfarë të bënte Zogum me terroristin Riza cerova o Ymer, t'i fërkonte qafën dhe ta priste me lule sipas teje, që bolshevizmi të hynte qysh në vitin 1935 në Shqipëri, apo t'i tregonte vendin që natyrisht e kishte në varr. Çfarë mund t'i themi brezave për figurën e Cerovës dhe Rustemit? Do ti themi se Avni Rustemi është patriot se donte Leninin dhe donte të vriste kryeministrin. Do t'i themi se Riza cerova ishte patriot ngaqë ishte agjent sovjetik dhe donte bolshevizmin? Apo do t'i themi që është "patriotë e demokratë" ngaqë ishte bolshevik?
Kush janë vrasës?!
Ymeri kërkon të ordenizojë figurën e Mbretit Zog duke e quajtur vrasës të kundërshtarëve politikë, ndër të cilët ka më shumë për zemër Currin, prishtinën, Rustemin, Gurakuqin, Cerovën, etj, duke futur kot së koti edhe Azem Galicën. Ymer kokboshi harron se Shote Galica gjeti strehim pikërisht nga shteti i Ahmet Zogut dhe asnjëherë nuk u luftua siç u luftuan kosovarët nga Enver Hoxha. Po mirë o Ymer, psenuk e shikon një herë faktin se a tentuan ndonjëherë adhuruesit e tu politik të vrasin Ahmet Zogun. Ti një vrasje të njeriut që ndërtoi Shqipërinë do ta quaje mrekulli, pasi, komunistët dhe enveristët me kaos e duan shtetin, me dhunë e marrin pushtetin, etj.(....)
Shqiptar
(8/12/00 10:45:35 am)
Reply ..vijon
--------------------------------------------------------------------------------
(vijon nga numri i kaluar)
Ndërsa "patrioti" Avni Rustemi, e ngryste ditën me ide se si të vriste, Ahmet Zogun. Ndër tentativat më kryesore për të vrarë Zogun janë të janarit të vitit 1923, në bashkëpunim me ministrin e luftës, që dështoi për mosbashkëpunim të Selfi Vllamasit, dhe atentati i parlamentit i organizuar nga Avni Rustemi, Luigj Gurakuqi etj, dhe i zbatuar nga matiani, Beqir Valter Bajrami, një anëtar i shoqërisë "Bashkimi". Vrasja e Zogut do të paraqitej si gjakmarrje, pasi forcat e ministrit të brendshëm patën vrarë ungjin e Beqirit, Kurt Aga, si sadist (shih, "Gazeta e Korçës" 1 mars 1924). Kështu Beqiri dilte edhe esadist edhe avnist.
Po Hasan Prishtina
Hasan prishtina i ka përgatitur kundërshtarit të tij politik, Ahmet Zogu një numër të madh atentatesh që fatkeqësisht dështuan, sepse në të kundërt nuk dihej se çdo të bëhej këtu. Kështu, Hasan Prishtina tentoi në vitin 1921 në krizën e dhjetorit, më 1922, në rebelimin e marsit, më 1924 në rebelimin e qershorit, më 1928, para shpalljes së monarkisë, më 1931 në atentatin e Vjenës, më 1932 është i implikuar në "komplotin e Vlorës", etj. Po përmendim nga libri "Shqipëria dhe SHBA në arkivat e Washingtonit", të autorit, Hart Silajxhiç, pjesën e mëposhtme: "Ambasada amerikane në Tiranë në korrik dhe në gusht të vitit
1928 dërgoi disa informacione interesante. ... Në fund të korrikut, Hart informon mbi zbulimin e një komploti që kishte si qëllim, vrasjen e Ahmet Zogut. Ideja e vrasjes së Zogut ishte e Hasan prishtinës, i cili pas atentatit kërkonte të fuste komunizmin në Shqipëri. Ai informon se në lidhje me këtë komplot janë arrestuar komunistët, Teodor Vullkanov dhe Mihal Anaxhijev" (fq 188)
Varfëria politike e Ymerit
Mund të vazhdoja edhe me plot raste të tjera dhe jam plotësisht i gatshëm në qoftë se kërkohet t'ja vërtetoj Ymerit dhe ymerave se Ahmet Zogu ka qënë burrë shteti i madh dhe talent i madh. Me dhjetra raste ka që tregojnë tolerancën e tij politike, pa e ngatërruar këtë me vendosmërinë që e karakterizonte. Për çdo vrasje politike jam i gatshëm të jap detaje, nga më të voglat, të cilat, Ymer Minxhozi as ja ka haberin, dhe s'ka si të ketë sepse ai është shabllon enverizmi. Ymeri as që don tja dijë se, Luigj Gurakuqi vrau kushëririn e tij. Nëna e Luigjit thotë se djalin nuk ja ka vrarë Zogu, Ymeri thotë "e ka vrarë". Fan Noli merr pension nga Zogu, kërkon falje publike për gafat politike që bëri, i cëlëson Zogun "përsonaliteti më i shquar shqiptar" del shëllirtari Minxhozi e "vlerëson" ato që Noli ka kritikuar apo ka kërkuar falje. Sekretari i Bajram Curri, Niman Ferizi e përshkruan momentin e vdekjes së Bajram Currit kpshtu: "plumbin e fundit ja fali vetes mu në ballë", ndërsa shëllirtari Minxhozi imagjinon Ahmet Zogun me belxhik duke ndjekur Bajram Currin. Pse s'ka kurajo Ymer Minxhozi të flasi për vrasjet e ushtarëve shqiptarë nga Bajram Curri në vitin 1923-1924? Duke vlerësuar figura relisht të dështuara dhe të vogla në Historinë e Shqipërisë, Ymer Minxhozi synon që të rehabilitojë fillesat e majtizmit në Shqipëri, të mohojë plotësisht, Ahmet Zogun dhe drejtpërdrejtë të dalë si figurë e shquar bastarde, hajduti dhe krimineli më kampin që njeh Historia e Shqipërisë, Enver Hoxha. Sa për kujtesë shoku Ymer, fotografia e Bajram Currit që keni paraqitur në gazetën serbo-greke "Zëri i Popullit", është e momentit të vrasjes. Do bënit mirë që të rrëmoni edhe pak pasi ekziston fotografia e Bajram Currit pak çaste pas vetvrasjes, e cila u mor nga një familje nga një historian i Enverit. Aty duket se para vetvrasjes, Bajram Curri ka hequr xhamadanin e tij me qëllim që ky pas vetvrasjes të mos përlyhet me gjak. Bajrami është vetvrarë me plumb në kokë e jo në trupme qëllimin që sapo thashë. Mëso o kokëbosh Ymeri se që prej vitit 1900, Currajt dhe kryezinjt ishin në gjakmarrje në kosovë dhe me aktin që bëri, Bajram Curri i dha fund kësaj gjakmarrje. Unë e kuptoj mjaft mirë që Ymeri se ka të lehtë të prishet si enverist se kështu është formuar për 50 vjet, por të paktën të mbyllin gojën në këtë se pleqëri të çmendur me tepër se budallallëqe nuk nxjerr dot. Sa për kurjozitet merr dhe lexo gazetën "Indipendenca Shqiptare" datë 29 janar 1925, të shohësh se si u rrahën me njëri-tjetrin më keq se jevgjitët ish ministrat e Luigj Gurakuqit dhe Kasem Qafzezit. Bphet fjalë në Bari të Italisë. Ymeri, pra këtë herë vrau prap të vetëvrarin, Bajram Curri. Herën e parë ai vrau veten, herën e dytë e vrau Enveri, dhe herën e tretë e vrau Ymeri. I kujtoj shokut Ymer se shkrimet e tjera t'i nisi kështu: "Vrasja e dytë e Luigj Gurakuqit, vrasja e shtatë e Avni Rustemit, etj...". Duke shkruar kështu do të jetë më qesharak, më i lezetshëm dhe më pak zevzek duke shkruar këtu faktin se zevzekëria e tij politike ka qënë vërtetë e suksesshme për jetën e tij kryesisht informatori të disa punëve.
