Valentina Çela
Gjuha shqipe rrjedh nga thellësia e shekujve, nga ilirishtja, arbërishtja, shqipja. Ajo i rezistoi të gjitha stuhive të përplasura mbi të. Sot, është në 5-6 gjuhët më të rëndësishme në Evropë dhe në 11 gjuhët më të rëndësishme në botë. Gjuha shqipe flitet në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni, Mal të Zi dhe në diasporë.
Fillimet e veta diaspora i ka që nga ilirët, të cilët u vendosën në Gadishullin Apenin, në mënyrë të organizuar. Përfaqësues nga kjo diasporë, ndikuan në vendime të rëndësishme të Perandorisë Romake, ku pati dhe periudha të caktuara,që arritën ta udhëhiqnin atë.
Në mesjetë, në Shqipëri ashtu si dhe vende të tjera të botës, pjesa më e madhe e popullsisë nuk dinin të shkruanin e të lexonin. Vendet ku mësohej shkrim e këndim ishin kishat dhe manastiret. Disa nga nxënësit pas përfundimit të shkollave vendase, vazhdonin kolegjet ose universitete jashtë vendit p.sh. në Napoli, Romë, Selanik etj. Po në këtë periudhë, diasporën shqiptare e gjejmë të organizuar në formën e kolonive, të cilat e ruajtën identitetin e tyre.
Në kohën kur vendi u pushtua nga Perandoria Osmane, një pjesë e madhe e fisnikeve vendas u larguan drejt Italisë të organizuar në formën e kolonisë. Kjo popullsi mori me vete: gjuhën, zakonet, traditat, etj. Këtu gjejmë dhe zanafillën e shkollës shqipe, në vitet 1500-1502 në Venetik, Marin Bicikemi, hap shkolle për fëmijët arbëresh. Në shkollë, bëhej punë e mirë për ruajtjen e gjuhës amtare dhe kulturës shqiptare.
Në shkollën e Lek Matrëngës, mësohej gjuha amtare dhe vet Lek Matrënga përktheu në shqip katër libra katekizmi, kështu dhe mësimet fetare merreshin në gjuhën amtare.
Në fillim të shekullit XVIII u themelua kolegji i Shën Adrianit. Me përpjekjen e Jeronim De Rades në këtë kolegj u vendos mësimi i gjuhës shqipe, vet De Rada ishte mësuesi i kësaj gjuhe. Në vitet 1851 kjo katedër u mbyll. Më pas katedra e gjuhës shqipe u shpërngul në Shën Miter Koronë të Kalabrisë. Këtu ka studiuar: Aleksandër Xhuvani, Luigj Gurakuqi etj.
Shkolla në gjuhën shqipe gjejmë në Zare, Rumani, Bullgari e në vende të tjera. Në Rumani hapet shkollë Normale për fëmijët shqiptare, vllehe. Kjo shkollë u hap nga Nuçi Naçi dhe në të studiuan: Kristo Luarasi, Asdreni, Mihal Grameno etj. Kristo Luarasi punonte si tipograf, ku bëheshin botime të librave shqip. Mihal Grameno i njohur si publicist.
Në horizont shfaqet një diaspore e re, Shtetet e Bashkuara te Amerikës, ku atdhetari Petro Nini Luarasi, hap kurse analfabetizmi me emigrantet ekonomik.
Pokështu, në vitet 1920-1921, në Stamboll kemi gjashtë shkolla shqipe të hapura dhe drejtuara nga Riza Drini
Në shkollën shqipe të Argjentinës vazhdoi mësimi i fëmijëve dhe emigranteve të rritur deri në prag të Luftës së Dytë Botërore.
Pas Luftës së Dytë Botërore (ne vitet 60 te shekullit te kaluar) qindra e mijëra familje nga Kosova, Mali i Zi, Maqedonia morën rrugën e kurbetit. Me vendosjen e shqiptareve në vendet pritëse filloi dhe mësimi i gjuhës amtare në kuadër SHSHMP për emigrantet jugosllave që organizohej nga shkolla vendase në bashkëpunim me ambasadën dhe konsullatën Jugosllave në vendet pritëse. Mirëpo, kishte raste, kur fëmijët shqiptar frekuentonin mësimin plotësues jo në gjuhen shqipe po në atë serbokroate. Kështu shumë mësues dhe prindër patriot bënë përpjekje për mësimin e gjuhen amtare duke arritur ne sukses. Po kështu, u krijua ne Prishtine LASH (Lidhja e Arsimtareve Shqiptare), si dhe krijimi i degëve te kësaj lidhjeje ne Evrope, ne vende ku po hapeshin shkolla shqipe me mësim plotësues, Gjermani, Zvicër, Norvegji etj. Shkollat shqipe me mësim plotësues ndikuan në ruajtjen e ndjenjave atdhetare, sa që pati edhe nxënës të këtyre shkollave të shkonin për të mbrojtur Kosovën nga millosheviçjanët e tërbuar. Një ndihmesë me vlerë të madhe, për mësuesit dhe nxënësit në diasporë, ka dhënë didakti Prof. dr. Shefik Osmani, i cili pa u lodhur punoi me bashkëautorët Abdyl Rama, Meriman Braha, Munish Hyseni(dhe me bashkatdhetarë të tjerë në Gjermani, Zvicër etj.) nën drejtimin shkencor-pedagogjik të vet prof. Shefik Osmanit, botojnë Abetaren dhe serinë e teksteve “Zemra ime” për klasën e II dhe të III fillore. Më pas botuan tekstin “Shkollë dhe jetë” për klasat IV, V, VI dhe “Bota Shqiptare” për nxënësit e rritur.
Në Suedi u botua teksti “Urat tona II” për të rinjtë shqiptarë etj.
Pas viteve 1981-1998 nga Kosova dhe Maqedonia pati shpërngulje të popullsisë, për shkak të ngjarjeve të ndodhura. Pas viteve 1990-1997 pati shpërngulje të theksuara të familjeve nga Shqipëria drejt Evropës Perëndimore, kryesisht pjesa me e madhe u vendos ne Itali dhe Greqi, si dhe në vende te tjera te botes.
Në diasporë u krijua LAPSH (Lidhja e Arsimtareve dhe Prindërve Shqiptare), kjo lidhje mori përsipër jo vetëm hapjen e shkollave shqipe, por me fondin e mbledhur nga kuota e çdo anëtari të shoqatës (do paguante një shumë që të ishte e përballueshme edhe nëse prindërit do ishin me përkrahje sociale) u bënë botime të teksteve për çdo grup moshe, behej trajnimi i mësuesve etj.
Në Zvicër mësimi plotësues zhvillohet ne orarin e mësimit te rregullt në disa kantone. Kjo ndodh aty ku kantoni e bën financimin e mësuesve tërësisht ose pjesërisht. Ndërsa, në kantone të tjera financimi behet nga prindërit sipas rregullave te shkruara ne fletëpalosje. Nr i nxënësve qe frekuentonin shkollën shqipe me mesim plotësues ne vitin shkollor 1991-1992 ishte 986 nxënës, ndërsa ne vitet 2004-2005 numri i nxënësve ishte 3263.
Mësuesit që morën përsipër mësimin e gjuhës shqipe, patën përkrahje dhe nga mësues dhe pedagogë zviceran, të cilët, së bashku hartuan tekste shkollorë për nxënësit shqiptarë. Prof. Dr. Phil. Basil Chader bashkautori tekstit Shqip!, fjalorit Udha e fjalëve, dhe autor i veprës Shqyrtime gjuhësore rreth kontaktit mes shqipes dhe gjermanishtes, në Zvicër. Tiranë, 2005
Ne Suedi, punojnë 120 mësues ne SHSHMP, këtu mësimi është i institucionalizuar. Suedia ka 15 mijë nxënës që për gjuhë amtare kanë gjuhën shqipe dhe kudo ku janë vendosur shqiptarët ka shkolla shqipe me mësim plotësue. Për të vazhduar mësimin në gjuhën amtare, duhet që çdo vit prindërit të plotësojnë një formular, ku do deklarojnë se përdorin gjuhën amtare në familje, fëmija i tyre di të flasë gjuhën e tij..Duke ditur se në Ligji Suedez për shkollat kudo ku ka 5 e më shumë nxënës të cilët gjuhën amtare nuk e kanë suedishten, ekziston e drejta që ata, disa orë mësimi në javë të mësojnë në gjuhën amtare të tyre. Çdo nxënës në shkollën Suedeze ka të drejtën e vet të bëjë përzgjedhjen e mësimit të gjuhës së dytë.
Mësimi i gjuhës shqipe është i institucionalizuar dhe në shkollat austriake.
Ne Greqi, mësimi i gjuhës amtare zhvillohet ne ambiente te mara me qira, ose pranë shkollave vendase, ditën e diel, nen kujdesjen e shoqatave te ndryshme. Mësuesit punojnë vullnetarisht, por me përkushtim për ruajtjen e gjuhës dhe identitetin kombëtar. Por hasen dhe një sërë vështirësish
Qëllimi i shkollës shqipe në diasporë është që brezi i ri të zotërojë gjuhën amtare , të njohë letërsinë, historinë gjeografinë e vendit të tij, të njoh doket, zakonet, mentalitetin shqiptar dhe ti transmetojë brez pas brezi
Ne te gjitha vendet, ku janë hapur shkolla shqipe me mësim plotësues, zhvillohen Seminare me tema te ndryshme, ne dobi te mësuesve dhe mësimit ne gjuhen shqipe. Po ashtu, zhvillohen Seminare ne bashkëpunim me pedagog dhe mësues vendas,duke shfrytëzuar përvojën e tyre (brenda dhe jashtë vendit), sepse disa vende të fuqishme kanë ngritur në vendet ku ka shumë emigracion edhe shkollat e tyre, siç janë shkollat gjermane, franceze,etj,po ashtu dhe vende më të vogla si Greqia, me të gjitha parametrat e arsimit të tyre
Mësuesit, te cilët janë të përkushtuar për te punuar pranë këtyre shkollave, duhet te jene ne nivelin e mësuesve te vendeve pritëse.
Në morinë e madhe të tyre do të përmendja mësuesen pasionante, Nexhmije Memetaj (mësuese në Zvicër),e cila me një kulturë të shkëlqyer shkencore dhe pedagogjike , çdo ditë përgatit për 80 nxënësit e saj në gjashtë shkolla të kantonit ku ajo punon, materiale mësimore, për të arritur objektivin e orës së mësimit.
Osman Ademi, mësues në Vjen,do konsultohej me mësuesit e shkollës vendase, për të gjetur rrugë që nxënësit të ecnin dhe në gjuhën gjermane dhe në gjuhën shqipe
Valbona Justina dhe gjithë mësuesit të cilët punojnë të përkushtuar pranë shkollave shqipe në Greqi, duke ju dhënë pjesë nga koha e tyre, pa asnjë lloj shpërblimi financiar,për dhjetë vjet rresht.
Masa për mos asimilimin e gjuhës amtare janë mare sidomos nga qeveria e Kosovës, e cila hartoi kurrikulën për shkollat shqipe me mësim plotësues në diasporë.
Tani në Shqipëri është krijuar një Sektor i ri ne Ministri për diasporën, e cila merret me organizimin dhe ndihmën e kësaj diaspore me tekste: “Të mësojmë gjuhën amtare dhe kulturën shqiptare’’ 1, 2, 3 dhe janë të ndërtuar në bazë të programeve të miratuara nga Ministria e Arsimit dhe e Shkencës, te cilat jepen falas, trajnimin e mësuesve etj. Gjithashtu, Ministria e Arsimit Shkencës dhe Teknologjisë se Kosovës dhe Ministria e Arsimit dhe e Shkencës se Shqipërisë organizojnë çdo vit Seminarin Mbarëkombëtar, me mësues nga diaspora. Në këto seminare shkëmbehet përvoja e mësuesve, njihen me tekste të reja etj.
Përherë të parë në hapësirën shqiptare,Universiteti: Akademia Pedagogjike e Tiranës, ka në kurrikulën e saj SHSHMP, ku studentët marrin njohuri të thelluara për veprimtarinë dhe zhvillimin e mësimit në këto shkolla. Vet rektori i saj prof. dr. Musa Kraja ka shkruar: “Disa probleme didaktike në shkollat shqipe me program plotësues” dhe tani kemi në proces tekstin: “Pedagogjia, Shkolla Shqipe me Mësim Plotësues.” Gjithashtu, Rektori i Akademisë ka marrë pjesë në Seminarin Mbarëkombëtar për Diasporën. Kjo Akademi ka lidhje me mësues nga gjithë diaspora nëpërmjet postës elektronike si dhe ndjek Seminaret e larmishme që zhvillohen në diasporë, duke qenë gjithmonë më afër saj.
Mendoj, se kemi numrin më të madh të emigracionit, në botë, për sa i përket numrit të popullsisë që ka Shqipëria.
Gjuha shqipe rrjedh nga thellësia e shekujve, nga ilirishtja, arbërishtja, shqipja. Ajo i rezistoi të gjitha stuhive të përplasura mbi të. Sot, është në 5-6 gjuhët më të rëndësishme në Evropë dhe në 11 gjuhët më të rëndësishme në botë. Gjuha shqipe flitet në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni, Mal të Zi dhe në diasporë.
Fillimet e veta diaspora i ka që nga ilirët, të cilët u vendosën në Gadishullin Apenin, në mënyrë të organizuar. Përfaqësues nga kjo diasporë, ndikuan në vendime të rëndësishme të Perandorisë Romake, ku pati dhe periudha të caktuara,që arritën ta udhëhiqnin atë.
Në mesjetë, në Shqipëri ashtu si dhe vende të tjera të botës, pjesa më e madhe e popullsisë nuk dinin të shkruanin e të lexonin. Vendet ku mësohej shkrim e këndim ishin kishat dhe manastiret. Disa nga nxënësit pas përfundimit të shkollave vendase, vazhdonin kolegjet ose universitete jashtë vendit p.sh. në Napoli, Romë, Selanik etj. Po në këtë periudhë, diasporën shqiptare e gjejmë të organizuar në formën e kolonive, të cilat e ruajtën identitetin e tyre.
Në kohën kur vendi u pushtua nga Perandoria Osmane, një pjesë e madhe e fisnikeve vendas u larguan drejt Italisë të organizuar në formën e kolonisë. Kjo popullsi mori me vete: gjuhën, zakonet, traditat, etj. Këtu gjejmë dhe zanafillën e shkollës shqipe, në vitet 1500-1502 në Venetik, Marin Bicikemi, hap shkolle për fëmijët arbëresh. Në shkollë, bëhej punë e mirë për ruajtjen e gjuhës amtare dhe kulturës shqiptare.
Në shkollën e Lek Matrëngës, mësohej gjuha amtare dhe vet Lek Matrënga përktheu në shqip katër libra katekizmi, kështu dhe mësimet fetare merreshin në gjuhën amtare.
Në fillim të shekullit XVIII u themelua kolegji i Shën Adrianit. Me përpjekjen e Jeronim De Rades në këtë kolegj u vendos mësimi i gjuhës shqipe, vet De Rada ishte mësuesi i kësaj gjuhe. Në vitet 1851 kjo katedër u mbyll. Më pas katedra e gjuhës shqipe u shpërngul në Shën Miter Koronë të Kalabrisë. Këtu ka studiuar: Aleksandër Xhuvani, Luigj Gurakuqi etj.
Shkolla në gjuhën shqipe gjejmë në Zare, Rumani, Bullgari e në vende të tjera. Në Rumani hapet shkollë Normale për fëmijët shqiptare, vllehe. Kjo shkollë u hap nga Nuçi Naçi dhe në të studiuan: Kristo Luarasi, Asdreni, Mihal Grameno etj. Kristo Luarasi punonte si tipograf, ku bëheshin botime të librave shqip. Mihal Grameno i njohur si publicist.
Në horizont shfaqet një diaspore e re, Shtetet e Bashkuara te Amerikës, ku atdhetari Petro Nini Luarasi, hap kurse analfabetizmi me emigrantet ekonomik.
Pokështu, në vitet 1920-1921, në Stamboll kemi gjashtë shkolla shqipe të hapura dhe drejtuara nga Riza Drini
Në shkollën shqipe të Argjentinës vazhdoi mësimi i fëmijëve dhe emigranteve të rritur deri në prag të Luftës së Dytë Botërore.
Pas Luftës së Dytë Botërore (ne vitet 60 te shekullit te kaluar) qindra e mijëra familje nga Kosova, Mali i Zi, Maqedonia morën rrugën e kurbetit. Me vendosjen e shqiptareve në vendet pritëse filloi dhe mësimi i gjuhës amtare në kuadër SHSHMP për emigrantet jugosllave që organizohej nga shkolla vendase në bashkëpunim me ambasadën dhe konsullatën Jugosllave në vendet pritëse. Mirëpo, kishte raste, kur fëmijët shqiptar frekuentonin mësimin plotësues jo në gjuhen shqipe po në atë serbokroate. Kështu shumë mësues dhe prindër patriot bënë përpjekje për mësimin e gjuhen amtare duke arritur ne sukses. Po kështu, u krijua ne Prishtine LASH (Lidhja e Arsimtareve Shqiptare), si dhe krijimi i degëve te kësaj lidhjeje ne Evrope, ne vende ku po hapeshin shkolla shqipe me mësim plotësues, Gjermani, Zvicër, Norvegji etj. Shkollat shqipe me mësim plotësues ndikuan në ruajtjen e ndjenjave atdhetare, sa që pati edhe nxënës të këtyre shkollave të shkonin për të mbrojtur Kosovën nga millosheviçjanët e tërbuar. Një ndihmesë me vlerë të madhe, për mësuesit dhe nxënësit në diasporë, ka dhënë didakti Prof. dr. Shefik Osmani, i cili pa u lodhur punoi me bashkëautorët Abdyl Rama, Meriman Braha, Munish Hyseni(dhe me bashkatdhetarë të tjerë në Gjermani, Zvicër etj.) nën drejtimin shkencor-pedagogjik të vet prof. Shefik Osmanit, botojnë Abetaren dhe serinë e teksteve “Zemra ime” për klasën e II dhe të III fillore. Më pas botuan tekstin “Shkollë dhe jetë” për klasat IV, V, VI dhe “Bota Shqiptare” për nxënësit e rritur.
Në Suedi u botua teksti “Urat tona II” për të rinjtë shqiptarë etj.
Pas viteve 1981-1998 nga Kosova dhe Maqedonia pati shpërngulje të popullsisë, për shkak të ngjarjeve të ndodhura. Pas viteve 1990-1997 pati shpërngulje të theksuara të familjeve nga Shqipëria drejt Evropës Perëndimore, kryesisht pjesa me e madhe u vendos ne Itali dhe Greqi, si dhe në vende te tjera te botes.
Në diasporë u krijua LAPSH (Lidhja e Arsimtareve dhe Prindërve Shqiptare), kjo lidhje mori përsipër jo vetëm hapjen e shkollave shqipe, por me fondin e mbledhur nga kuota e çdo anëtari të shoqatës (do paguante një shumë që të ishte e përballueshme edhe nëse prindërit do ishin me përkrahje sociale) u bënë botime të teksteve për çdo grup moshe, behej trajnimi i mësuesve etj.
Në Zvicër mësimi plotësues zhvillohet ne orarin e mësimit te rregullt në disa kantone. Kjo ndodh aty ku kantoni e bën financimin e mësuesve tërësisht ose pjesërisht. Ndërsa, në kantone të tjera financimi behet nga prindërit sipas rregullave te shkruara ne fletëpalosje. Nr i nxënësve qe frekuentonin shkollën shqipe me mesim plotësues ne vitin shkollor 1991-1992 ishte 986 nxënës, ndërsa ne vitet 2004-2005 numri i nxënësve ishte 3263.
Mësuesit që morën përsipër mësimin e gjuhës shqipe, patën përkrahje dhe nga mësues dhe pedagogë zviceran, të cilët, së bashku hartuan tekste shkollorë për nxënësit shqiptarë. Prof. Dr. Phil. Basil Chader bashkautori tekstit Shqip!, fjalorit Udha e fjalëve, dhe autor i veprës Shqyrtime gjuhësore rreth kontaktit mes shqipes dhe gjermanishtes, në Zvicër. Tiranë, 2005
Ne Suedi, punojnë 120 mësues ne SHSHMP, këtu mësimi është i institucionalizuar. Suedia ka 15 mijë nxënës që për gjuhë amtare kanë gjuhën shqipe dhe kudo ku janë vendosur shqiptarët ka shkolla shqipe me mësim plotësue. Për të vazhduar mësimin në gjuhën amtare, duhet që çdo vit prindërit të plotësojnë një formular, ku do deklarojnë se përdorin gjuhën amtare në familje, fëmija i tyre di të flasë gjuhën e tij..Duke ditur se në Ligji Suedez për shkollat kudo ku ka 5 e më shumë nxënës të cilët gjuhën amtare nuk e kanë suedishten, ekziston e drejta që ata, disa orë mësimi në javë të mësojnë në gjuhën amtare të tyre. Çdo nxënës në shkollën Suedeze ka të drejtën e vet të bëjë përzgjedhjen e mësimit të gjuhës së dytë.
Mësimi i gjuhës shqipe është i institucionalizuar dhe në shkollat austriake.
Ne Greqi, mësimi i gjuhës amtare zhvillohet ne ambiente te mara me qira, ose pranë shkollave vendase, ditën e diel, nen kujdesjen e shoqatave te ndryshme. Mësuesit punojnë vullnetarisht, por me përkushtim për ruajtjen e gjuhës dhe identitetin kombëtar. Por hasen dhe një sërë vështirësish
Qëllimi i shkollës shqipe në diasporë është që brezi i ri të zotërojë gjuhën amtare , të njohë letërsinë, historinë gjeografinë e vendit të tij, të njoh doket, zakonet, mentalitetin shqiptar dhe ti transmetojë brez pas brezi
Ne te gjitha vendet, ku janë hapur shkolla shqipe me mësim plotësues, zhvillohen Seminare me tema te ndryshme, ne dobi te mësuesve dhe mësimit ne gjuhen shqipe. Po ashtu, zhvillohen Seminare ne bashkëpunim me pedagog dhe mësues vendas,duke shfrytëzuar përvojën e tyre (brenda dhe jashtë vendit), sepse disa vende të fuqishme kanë ngritur në vendet ku ka shumë emigracion edhe shkollat e tyre, siç janë shkollat gjermane, franceze,etj,po ashtu dhe vende më të vogla si Greqia, me të gjitha parametrat e arsimit të tyre
Mësuesit, te cilët janë të përkushtuar për te punuar pranë këtyre shkollave, duhet te jene ne nivelin e mësuesve te vendeve pritëse.
Në morinë e madhe të tyre do të përmendja mësuesen pasionante, Nexhmije Memetaj (mësuese në Zvicër),e cila me një kulturë të shkëlqyer shkencore dhe pedagogjike , çdo ditë përgatit për 80 nxënësit e saj në gjashtë shkolla të kantonit ku ajo punon, materiale mësimore, për të arritur objektivin e orës së mësimit.
Osman Ademi, mësues në Vjen,do konsultohej me mësuesit e shkollës vendase, për të gjetur rrugë që nxënësit të ecnin dhe në gjuhën gjermane dhe në gjuhën shqipe
Valbona Justina dhe gjithë mësuesit të cilët punojnë të përkushtuar pranë shkollave shqipe në Greqi, duke ju dhënë pjesë nga koha e tyre, pa asnjë lloj shpërblimi financiar,për dhjetë vjet rresht.
Masa për mos asimilimin e gjuhës amtare janë mare sidomos nga qeveria e Kosovës, e cila hartoi kurrikulën për shkollat shqipe me mësim plotësues në diasporë.
Tani në Shqipëri është krijuar një Sektor i ri ne Ministri për diasporën, e cila merret me organizimin dhe ndihmën e kësaj diaspore me tekste: “Të mësojmë gjuhën amtare dhe kulturën shqiptare’’ 1, 2, 3 dhe janë të ndërtuar në bazë të programeve të miratuara nga Ministria e Arsimit dhe e Shkencës, te cilat jepen falas, trajnimin e mësuesve etj. Gjithashtu, Ministria e Arsimit Shkencës dhe Teknologjisë se Kosovës dhe Ministria e Arsimit dhe e Shkencës se Shqipërisë organizojnë çdo vit Seminarin Mbarëkombëtar, me mësues nga diaspora. Në këto seminare shkëmbehet përvoja e mësuesve, njihen me tekste të reja etj.
Përherë të parë në hapësirën shqiptare,Universiteti: Akademia Pedagogjike e Tiranës, ka në kurrikulën e saj SHSHMP, ku studentët marrin njohuri të thelluara për veprimtarinë dhe zhvillimin e mësimit në këto shkolla. Vet rektori i saj prof. dr. Musa Kraja ka shkruar: “Disa probleme didaktike në shkollat shqipe me program plotësues” dhe tani kemi në proces tekstin: “Pedagogjia, Shkolla Shqipe me Mësim Plotësues.” Gjithashtu, Rektori i Akademisë ka marrë pjesë në Seminarin Mbarëkombëtar për Diasporën. Kjo Akademi ka lidhje me mësues nga gjithë diaspora nëpërmjet postës elektronike si dhe ndjek Seminaret e larmishme që zhvillohen në diasporë, duke qenë gjithmonë më afër saj.
Mendoj, se kemi numrin më të madh të emigracionit, në botë, për sa i përket numrit të popullsisë që ka Shqipëria.
